ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

,,Φοβούνται τα Λόγια πού θα Λέμε αὔριο ὅλοι Μαζί,,

Είδαμε Στις Φίλες Μας:
Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί....οι ηγεμόνες δυναμώνουν.....


 Φωτογραφία της Kalliope Kasoti.
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν.....
(..........)
 δεν ξοφλήσαμε
 αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν....

Θέλει τσαμπουκά και θάρρος να λες "όχι" εκεί που ο άλλος περιμένει ότι θα πεις "ναι".....

Θέλει τσαμπουκά και θάρρος να βάζεις φωτιά στις βεβαιότητες σου και να πασαλείβεσαι τη στάχτη...
Και άλλο τόσο τσαμπουκά και θάρρος χρειάζεται για να πεις "αποκλείεται", εκεί που θέλεις διακαώς να πεις "γίνεται.."...(...)
Φωτογραφία της Kalliope Kasoti.



****
Το κορίτσι του κόκκινου βράχου.
Κορίτσι της αμμουδιάς,
του βράχου, του ήλιου,
στο πρόσωπο αδρά κυριαρχούν, 
κορίτσι του πορφυρού,
του πράσινου, του γλαυκού,
της ομορφιάς των λουλουδιών'
κορίτσι με τ'άρωμα θυμαριού...


IV

Ναί ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτά τά λίγα κι ἁπλά πράγματα πολεμᾶμε
γιά νά μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνί
ἕνα χαρούμενο δρόμο τό πρωί
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τό βράδι.
Γιά νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα πού νά μή μᾶς τόν λερώνουν
ἕνα τραγούδι πού νά μποροῦμε νά τραγουδᾶμε

Ὅμως αὐτοί σπᾶνε τις πόρτες μας
πατᾶνε πάνω στόν ἔρωτά μας.
Πριν ποῦμε τό τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.

Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰκαὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβούνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβούνται τα λόγια πού θα λέμε αὔριο ὅλοι μαζί
μᾶς φοβούνται, αγάπη μου, και ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκρούς μᾶς φοβούνται πιό πολύ.

Για τους "Κανονισμούς του F/b-Viber,,Μην Τσιμπάτε:☺

Τώρα 7/1/2020 και στο Viber !!

πριν 2 χρόνια 
ΑΥΤΟ το κειμενάκι κυκλοφορεί σωρηδόν στο φβ.//και προφανώς είναι fake.😀😀
Όλοι γνωρίζουμε πως λειτουργεί το f/b καθώς και την επιλογή 5-10 φίλων που κάνει ο ίδιος ο χρήστης μέσω λαικ ή αυτούς που σχολιάζει συχνότερα είναι οι πρώτοι στη λίστα του.

-το f/b δεν είναι twitter όπου εκεί σχολιάζεις με όλους///
--αλλά το να πιστεύουν μερικοί το

''Αντιγράψετε και επικολλήσετε στον τοίχο σας αυτή την πληροφορία για να έχει περισσότερη αλληλεπίδραση με όλες τις επαφές σας και να παρακάμψει το νέο σύστημα.'' 😎😎 και ότι αν το επικολλήσουν στον τοίχο τους θα αλλάξουν τους κανόνες του f/b.
με ξεπερνά..😨😨.....

--Πόσοι από εσάς πιστεύετε ότι αν αντιγράψετε το κειμενάκι θα αλλάξετε τους κανονισμούς;;
--να σηκώσουν το χέρι...☺

Αλιεύτηκε από ανδρεας οικονομοπουλος


Όταν, βρεις μία τέτοια Φίλη, Φίλο, μην τν Αφήσεις να Φύγει.


Στη ζωή μας θα τύχει να συναντήσουμε πάρα πολλούς ανθρώπους, από τα πρώτα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας μέχρι και τα πιο βαθιά γεράματά μας.
Ανθρώπους που θα μας πλησιάσουν, θα μας μιλήσουν, θα μας αγγίξουν, θα γίνουν φίλοι μας, θα μοιραστούμε μαζί τους πράγματα, απλά, καθημερινά, ασήμαντα αλλά και σημαντικά.
Μπορεί να ξεκινήσει σαν μία απλή κουβέντα και να καταλήξει σε έναν βαθυστόχαστο διάλογο.

 Μπορεί να ξεκινήσει με ένα παιχνίδι και να καταλήξει να σε μια σχέση δυνατή.
Μπορεί δύο άνθρωποι που μέχρι χθες δεν ήξερε ο ένας για την ύπαρξη του άλλου να καταφέρουν να συναντηθούν και να δημιουργήσουν μεταξύ τους έναν δίαυλο επικοινωνίας.

 Τόσο μικρό αλλά και τόσο μεγάλο συνάμα.
Μέσα από τον οποίο θα μοιραστούν τις πιο απλές αλλά και τις πιο απόκρυφες σκέψεις τους. Εκείνες τις σκέψεις που κατακάθονται στα πηγάδια του μυαλού μας, γιατί φοβούνται το φως.
Εκείνες τις σκέψεις που μόνο μία πραγματική φίλη μπορεί να καταφέρει να βγάλει στην επιφάνεια. 

Γιατί όταν μοιράζεσαι με κάποιον τα μυστικά σου, τους φόβους σου, τις ελπίδες σου , τα όνειρά σου τότε να ξέρεις πως εκείνος ο άνθρωπος που σε κοιτάει στα μάτια είναι σημαντικός για εσένα. Όπως, είσαι και εσύ για εκείνον.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε πως δίπλα μας βρίσκονται άνθρωποι που μας αγαπούν και μας νοιάζονται αληθινά.
 Μπορεί η ζωή να μας τους παίρνει, καμιά φορά, μακριά, λόγω, σπουδών, δουλειάς, οικογενειακών υποχρεώσεων, απόστασης και άλλων γεγονότων, όμως, ξέρουμε πως όταν τους χρειαστούμε θα είναι εκεί.
Βράχοι ακλόνητοι , που τίποτα δεν θα το καθιστά δυνατό να τους μετακινήσει. 

Φίλοι πιστοί, που σε αγαπούν, που νοιάζονται για εσένα, που δεν σε θεωρούν κτήμα τους, που δεν σε ζηλεύουν, αλλά αντίθετα σε θαυμάζουν. 

Φίλοι που δεν θέλουν το κακό σου αλλά φίλοι που θέλουν το καλό σου.
Φίλοι που δεν θέλουν να σε βλέπουν να βαλτώνεις, αλλά να προσπαθείς, να σηκωθείς.
Φίλοι που είναι εκεί για σένα όποτε τους χρειαστείς, έτοιμοι να σε συμβουλεύσουν, να σε προστατεύσουν, να σε ακούσουν, ή απλά να σε πάρουν μια αγκαλιά. 

Μια αληθινή αγκαλιά. Τόση ώστε να είναι αρκετή για να τιθασεύσει το θυμό σου,να απαλύνει τον πόνο σου, να ηρεμήσει την αγωνία σου και να σηκωθεί να χορέψει μαζί σου όταν εσύ θα είσαι ευτυχισμένος.
Φίλοι που δεν θα στέκονται σε παρεξηγήσεις, γιατί οι φίλοι οι αληθινοί δεν παρεξηγούν, απλά αγαπούν. Και έχουν τη δύναμη να συγχωρούν.
Όταν γνωρίσεις μια τέτοια φίλη να ξέρεις πώς θα είσαι πολύ τυχερός. Γιατί πλέον οι φίλοι οι αληθινοί σπανίζουν στη σημερινή εποχή.
 Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Έχουμε θέσει το «εγώ» μας τόσο ψηλά στο βάθρο της πυραμίδας που μας είναι δύσκολο να κοιτάξουμε χαμηλά και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον άλλον. Να τον καταλάβουμε.
Γι’ αυτό σου λέω. 

Όταν, βρεις μία τέτοια φίλη φίλο μην την αφήσεις να φύγει. 
Γιατί να ξέρεις πως θα είσαι κι εσύ ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Και όχι στα υλικά αγαθά. Όχι. 
Στα άλλα, τα πιο σημαντικά.
Γιατί ο φίλος όταν είναι αληθινός αξίζει όλο το χρυσάφι του κόσμου.
Διότι η αληθινή φίλη δεν θα σε αφήσει να χαθείς στα σκοτάδια, δεν θα σε αφήσει να κολυμπήσεις μόνος σου στα βαθιά νερά. 


Θα έρθει δίπλα σου, θα σε πάρει από το χέρι και θα σου πει πως αύριο ξεκινάει μία νέα ημέρα. Μία ημέρα που εκείνος θα είναι και πάλι δίπλα σου. Να σε βοηθήσει να σηκωθείς.
Να σε βοηθήσει να μην επαναπαυτείς αλλά να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων και για μία ακόμη φορά να προσπαθήσεις να ορθοποδήσεις.
 Μέσα από την πίστη του θα βρεις το κουράγιο και τη δύναμη που τόσο έχεις ανάγκη.
Διότι η αληθινή φίλη θα είναι πιο πολύ φίλη στις χαρές σου παρά στις λύπες σου. 

Γιατί λίγοι είναι εκείνοι οι φίλοι που θα χαρούν πραγματικά με τη χαρά σου .... 
Μια τέτοια φίλη θα είναι πάντα μία αξία ανεκτίμητη στη ζωή σου.......


Αλιεύτηκε από:
Kalliope Kasoti


Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

Όσοι πάτε να διαδηλώσετε με τα φασιστοειδή,, θα διαδηλώσετε και γι' Αυτόν;;

Πάω στο σούπερ μάρκετ, τυχερή από μια άποψη που μπορώ και ψωνίζω ακόμη. 
Έλληνας μπαμπάς με το αγοράκι του, εικάζω, το ταΐζει με προϊόντα από τα ράφια του σούπερ μάρκετ επί τόπου. Ντρέπονται και κρύβονται.Ντρέπομαι κι εγώ.
Θυμάμαι τους στίχους του Μπρεχτ:
¨Τώρα ήρθ’ η ώρα για μάχη και για ζωήγροθιά μου η γροθιά σου δίπλα φίλε στάσουη πείνα είναι ντροπή¨

Ντροπή όταν δεν παλεύεις να την καταργήσεις και την υπομένεις.
Κατά τα άλλα το όνομα μας μάρανε κι όλα κομπλέ.
Δεν τρέχει τίποτα που γονείς ταΐζουν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο στη Μακεδονία του σήμερα. 
Που 1 στα 4 παιδιά στην Ελλάδα ζει σε πολυδιάστατη φτώχεια.

Εμείς, πατριώτες, πρέπει να κατοχυρώσουμε το όνομα, σαν τη φέτα ένα πράγμα. 
Δουλειές με δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις ας μην κατοχυρώσουμε.
Θα φάμε όνομα και ένδοξη ιστορία.
Ό,τι τρώνε οι λαοί σε κάθε κρίση.

Όσοι πάτε να διαδηλώσετε με τους ναζιστές, άραγε θα θυμηθείτε να διαδηλώσετε και για τον μπαμπά αυτόν; 
Να έχει δουλειά. Με δικαιώματα. 
Όχι μόνο εθνικιστικές μπαρμπουτσαλιές. 
Σας παίρνει όμως;



Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά.
Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Η βία εξασφαλίζει: Όπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.
Καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυρίαρχων
και στις αγορές λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα: 
Τώρα εγώ πρώτη ξεκινάω.
(...)
Ποιος φταίει, σαν η καταπίεση παραμένει; 

Εμείς.
Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί;
 Εμείς πάλι.
Όποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί!
Όποιος χαμένος είναι, να παλέψει!
Όποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;
Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο
Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα!

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
«Εγκώμιο στη διαλεκτική»

Αλιεύτηκε από Eδώ

Γι' Αυτόν ?

 Θα Έρθεις ? Εδώ:

«γιατί η μαμά μου είναι παγωμένη και δεν ανοίγει τα χέρια της να με αγκαλιάσει;»

Εγώ, Εσύ, Εμείς, τι Κάναμε;

Πριν λίγες μέρες έφτασε στα χέρια μου μια αφίσα, μια αφίσα της ΕΕΔΥΕ, στην οποία υπήρχε η φωτογραφία ενός μικρού παιδιού.
Για πολύ ώρα κοίταζα αυτή τη φωτογραφία. 
Προσπαθούσα να ερμηνεύσω αν γινόταν, τα αισθήματα και τα συναισθήματα που ένοιωθε αυτό το παιδάκι και που τόσο έντονα και παραστατικά είχαν εγκλωβιστεί από τον φωτογράφο.
Έβλεπα το ταλαιπωρημένο προσωπάκι του, άπλυτο, μέσα στα χαλάσματα του σπιτιού του ή χωμένο κάπου, για να κρυφτεί από τις κακουχίες της προσφυγιάς. 
Δεν μπορούσα να καταλάβω που ακριβώς ήταν. Αλλά αυτό δεν με απασχολούσε και τόσο.
Μεγέθυνα τη φωτογραφία στον υπολογιστή μου. Επικέντρωσα στα μάτια του, στις συσπάσεις του προσώπου του, στο λερωμένο δακτυλάκι του που κάτι έδειχνε.
Ίσως έβλεπε αεροπλάνα να βομβαρδίζουν, ίσως έβλεπε από τις εκρήξεις τα κτίρια της γειτονιάς του να καταρρέουν, ίσως πάλι να έβλεπε στρατιώτες και αστυνομικούς να χτυπούν και να εμποδίζουν πρόσφυγες να ξεφύγουν από τις εμπόλεμες ζώνες.
Διέκρινα στα μάτια του, όχι τόσο τον τρόμο και τον φόβο, αλλά κυρίως την έκπληξη, και την απορία. 
Σαν να με ρωτούσε: «Μα γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;»
Τη νύχτα έπεσα για ύπνο, μα η εικόνα του παιδιού δεν έλεγε να φύγει. Όλο κι ερχόταν στη σκέψη μου και με ρωτούσε επίμονα:

«γιατί δεν έχω πια σπίτι; γιατί δεν έχω φαί; γιατί γύρω μου υπάρχουν παιδάκια σκοτωμένα; γιατί η μαμά μου είναι παγωμένη εδώ στο πλάι μου και δεν ανοίγει τα χέρια της να με αγκαλιάσει; πες μου γιατί;»
Κι εγώ τι να του απαντήσω; Χωρίς να πολυσκεφτώ, του είπα. Μα επειδή γίνεται πόλεμος.
«και τι είναι πόλεμος;»
Πόλεμος είναι όταν κάποιοι άνθρωποι παίρνουν τα όπλα και πάνε να σκοτώσουν κάποιους άλλους.
«και γιατί τους σκοτώνουν;»
Γιατί θέλουν να τους αρπάξουν τις περιουσίες και τα πλούτη που έχει η χώρα τους.
«μα γιατί θέλουν τα ξένα πλούτη; αυτοί δεν έχουν δικά τους;»
Κι εγώ τι να απαντήσω σε ένα μικρό παιδάκι; Πώς να του δώσω να καταλάβει γιατί γίνονται οι πόλεμοι;
Πώς να του εξηγήσω ότι τεράστιοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ανταγωνίζονται για το ποιος θα ελέγξει τα πετρέλαια, το φυσικό αέριο, τους δρόμους από όπου θα περάσουν οι νέοι αγωγοί ενέργειας;
Πώς να του εξηγήσω ότι Ρώσικοι, Αμερικάνικοι, Κινέζικοι, Γερμανικοί, Αγγλικοί πολυεθνικοί κολοσσοί κι από κοντά τους, Τούρκοι, Έλληνες, Ισραηλινοί, Αιγύπτιοι, Άραβες και κάθε εθνικότητας επιχειρηματίες-καπιταλιστές, συμμαχούν και συγκρούονται αναμετάξυ τους, για να ελέγξουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και να αυξήσουν τα κέρδη τους;
Ότι, δεν διστάζουν να βάλουν τους λαούς να αλληλοσφάζονται, να ισοπεδώνουν ολόκληρες πόλεις με τα σύγχρονα οπλικά τους συστήματα, να στέλνουν εκατομμύρια ανθρώπους στην αναγκαστική προσφυγιά, μόνο και μόνο για να αυγατήσουν κι άλλο τα κέρδη τους;

Έβλεπα να σηκώνει το χεράκι του και με το τεντωμένο του δακτυλάκι, να με δείχνει και να μου θέτει ανελέητα συνεχώς ερωτήματα χωρίς τέλος.
Αλλά τι να του πω, πώς να του εξηγήσω, ότι για τον ίδιο ακριβώς λόγο, για τα κέρδη των μονοπωλίων, διαμέλισαν την Γιουγκοσλαβία, το Σουδάν, ισοπέδωσαν το Ιράκ, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, τη Συρία, την Υεμένη, εξοντώνουν τους Παλαιστίνιους, τους Κούρδους.

Στο τέλος, για να βγω από τη δύσκολη θέση, του απάντησα ότι τα αφεντικά είναι αχόρταγα και δεν τους φτάνει ο πλούτος όλου του κόσμου, θέλουν να τα κάνουν όλα δικά τους.
«μα δεν φοβούνται μήπως σκοτωθούν στον πόλεμο;»
Ξέρεις παιδί μου, στον πόλεμο δεν πολεμάνε τα αφεντικά, στέλνουν τα παιδιά του λαού να πολεμήσουν, να σκοτώσουν και να σκοτωθούν.
«και οι φαντάροι δεν φοβούνται μην σκοτωθούν;»
Φοβούνται, πως και δεν φοβούνται. Οι περισσότεροι πάνε στον πόλεμο χωρίς τη θέλησή τους, τους αναγκάζουν τα αφεντικά να πάνε να πολεμήσουν.
«και που βρίσκουν τα όπλα οι στρατιώτες; τα έχουν στο σπίτι τους;»
Όχι μικρό μου. Τα όπλα τα δίνουν στους στρατιώτες, οι πλούσιοι, τα αφεντικά.
«κι αφού οι στρατιώτες κρατάνε τα όπλα, γιατί έρχονται να πυροβολήσουν εμάς και δεν χτυπάνε τα αφεντικά τους, που τους αναγκάζουν να κάνουν αυτά τα εγκλήματα;»
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Τα μάτια μου καρφώθηκαν στο ταβάνι. Έπρεπε να απαντήσω, αλλά όχι στο μικρό παιδάκι της φωτογραφίας.
Έπρεπε πλέον να απαντήσω σε εμένα τον ίδιο.
Έβλεπα το δαχτυλάκι του παιδιού να μεγαλώνει, όλο και να μεγαλώνει και να με δείχνει, σαν να με δικάζει. Σαν να με είχε βάλει στην θέση του κατηγορούμενου και να με ρωτάει:
«κι εσύ τι έκανες για να σταματήσει ο πόλεμος; για να μην μας βομβαρδίζουν, για να μη μας σκοτώνουν;»
Χαμήλωσα τα μάτια ένοχα. Θυμήθηκα την Ελληνική κυβέρνηση που διέθεσε τις στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα για να εφοδιάζονται και να απογειώνονται τα Νατοϊκά αεροπλάνα που βομβάρδιζαν τους γειτονικούς λαούς. Τις πολεμικές ασκήσεις που διοργάνωσε η Ελλάδα μαζί με τους εγκληματίες του Ισραήλ. Τα Νατοϊκά στρατεύματα που αλωνίζουν μέσα στη χώρα μας. Τους Έλληνες φαντάρους που συμμετέχουν στις πολεμικές αποστολές του ΝΑΤΟ.
Ναι. Εγώ, εσύ, εμείς, τί κάναμε για να σταματήσουμε αυτά τα εγκλήματα;
Ταράχτηκα, άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα κι είδα τα ματάκια του μικρού παιδιού να είναι τεράστια, ακριβώς μπροστά στα δικά μου.
Δεν άνοιξε το στόμα του, δεν κούνησε τα χείλη του, αλλά εγώ άκουσα τα λόγια του.
«Η χώρα σου, η Ελλάδα, είναι ενεργειακός κόμβος, στο υπέδαφός της έχει υδρογονάνθρακες. Έτσι ήταν και η δική μου χώρα. Οι πλούσιοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, μας λέγανε ότι από τον πλούτο θα ζήσουμε όλοι καλά. Και τώρα ήρθε ο πόλεμος. Ετοιμάσου, προετοιμάσου, ο πόλεμος θα έρθει και στη δική σου χώρα. Μη νομίζεις ότι ο δικός σας λαός θα τη γλυτώσει. Ξεσηκωθείτε και πάρτε τα μέτρα σας πριν να είναι αργά. Να μην έχει η επόμενη φωτογραφία ένα ελληνόπουλο στη θέση τη δικιά μου!»

   30 Γενάρη 2018

2-2-43 ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ: Έτσι Ξεκίνησε η Συντριβή του ΧιτλεροΦασισμού.

Aπ' την Ιστορία:
,,η ΕΣΣΔ έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, παρά τη σημασία που είχε η μάχη του Στάλινγκραντ για την έκβαση ολόκληρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,, 
***
,,να γιατί «κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό,τι μπορεί ποτέ να πληρώσει» (Έρνεστ Χέμινγουεϊ).,,

«Δεν υπάρχει γη για μας πέρα από το Βόλγα»! Ήταν τα λόγια του ελεύθερου σκοπευτή Βασίλι Ζάιτσεφ, ενός από τους ήρωες εκείνης της μάχης. Της μάχης που έως εκείνη τη στιγμή δεν υπήρξε παρόμοιά της στην Ιστορία. Η μάχη του Στάλινγκραντ.
   Ήταν 2 Φλεβάρη 1943 – πριν από ακριβώς 75 χρόνια – όταν ολοκληρώθηκε η παράδοση των γερμανικών δυνάμεων στον Κόκκινο Στρατό. Έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τη συντριβή του χιτλεροφασισμού.
   Και να γιατί «κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει» (Έρνεστ Χέμινγουεϊ).
   Δυο μέρες νωρίτερα, στις 31 Γενάρη του 1943, η Ανώτατη Διοίκηση των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων εκδίδει το Ανακοινωθέν για τη συντριβή των Ναζί στο Βόλγα. Την ίδια μέρα παραδίδεται η νότια ομάδα των γερμανικών ναζιστικών δυνάμεων με επικεφαλής τον διοικητή της 6ης στρατιάς Φ. Πάουλους, που μόλις είχε προαχθεί από τον Χίτλερ σε στρατάρχη. Το ανακοινωθέν ήταν ουσιαστικά η αναγγελία της νίκης στη μάχη του Στάλινγκραντ.
   Στις 2 Φλεβάρη 1943, με την ολοκλήρωση της παράδοσης των ναζί, ο Στάλιν απηύθυνε ημερήσια διαταγή προς τα στρατεύματα του Ντον, όπου έλεγε: 
«Στον αντιπρόσωπο του Αρχηγείου της Ανωτάτης διοίκησης του στρατού, στρατάρχη του πυροβολικού σ. Βορόνοφ. Στον διοικητή των στρατευμάτων του μετώπου του Ντον, στρατηγό σ. Ροκοσόφσκι. Συγχαίρω εσάς και τα στρατεύματα του μετώπου του Ντον για το επιτυχημένο ξεκαθάρισμα των εχθρικών στρατευμάτων που είχαν κυκλωθεί κοντά στο Στάλινγκραντ. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους μαχητές, διοικητές και πολιτικούς καθοδηγητές του μετώπου του Ντον για τις εξαιρετικές αυτές πολεμικές επιχειρήσεις».
   Η μάχη του Στάλινγκραντ κράτησε για σχεδόν 200 ολόκληρα μερόνυχτα.
   Παρότι η ΕΣΣΔ βρισκόταν αντιμέτωπη με 8 ναζιστικές στρατιές, παρότι έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, παρότι ο συσχετισμός δυνάμεων εκείνης της εποχής ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη χιτλερική Γερμανία ήταν καταθλιπτικός για την πρώτη, το θαύμα έγινε! 
   Το θαύμα της νίκης στο Στάλινγκραντ δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν στηριζόταν στα τεράστια αποθέματα δύναμης του σοβιετικού λαού για την υπεράσπιση της πατρίδας του και των κοινωνικών του κατακτήσεων.
   Το μέγεθος των απωλειών της Γερμανίας στο Στάλινγκραντ επέδρασε αποφασιστικά στην πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς συγκλόνισε όλη την πολεμική ναζιστική μηχανή. Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν 5 ναζιστικές στρατιές. Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες. Άλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50%-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των φασιστικών στρατευμάτων στην περίοδο της σοβιετικής αντεπίθεσης ξεπέρασαν τους 800 χιλιάδες νεκρούς. Τεράστιες ήταν οι καταστροφές πολεμικού υλικού.
«Η μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των πολέμων».
Ας δούμε τι ήταν αυτό που συντελέστηκε στο Στάλινγκραντ, την «μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των πολέμων» κατά την έκφραση του Στάλιν.
Το καλοκαίρι του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση στο Νότιο Τομέα του Ανατολικού Μετώπου. Ένα τμήμα κινήθηκε προς το Στάλινγκραντ και έφτασε στα άκρα της πόλης. Διακηρυγμένος στόχος των γερμανικών στρατευμάτων ήταν η συντριβή της σοβιετικής αντίστασης και η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των βασικών στρατιωτικών και οικονομικών κέντρων της ΕΣΣΔ.
Για τη ναζιστική επίθεση προετοιμάστηκαν 8 στρατιές, πέντε γερμανικές, μια ρουμάνικη, μια ιταλική και μια ουγγρική, αφού η ευρύτερη περιοχή του Στάλινγκραντ, όπως και η ίδια η πόλη, έπαιζε σημαντικό ρόλο στο πολεμικο-οικονομικό δυναμικό της Σοβιετικής Ένωσης.
Παρά τη σημασία που είχε η μάχη του Στάλινγκραντ για την έκβαση ολόκληρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ΕΣΣΔ έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, εγκαταλελειμμένη, φτάνοντας πολλές φορές στο χείλος της καταστροφής.
Βλέποντας το συσχετισμό δυνάμεων εκείνης της εποχής ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη χιτλερική Γερμανία, δεν μπορεί παρά να μιλήσει κανείς για θαύμα. 
Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι με την επίθεσή της εναντίον της ΕΣΣΔ, η ναζιστική Γερμανία είχε καταφέρει να καταλάβει τις σοβιετικές αγροτικές και βιομηχανικές περιοχές, που προπολεμικά έδιναν το 71% της παραγωγής χυτοσιδήρου, το 58% του χάλυβα, το 57% του τροχαίου υλικού, το 63% του άνθρακα, καθώς και τον κύριο όγκο του πολεμικού εξοπλισμού και των εφοδίων. Οι κατακτημένες σοβιετικές περιοχές, όπου ζούσε προπολεμικά το 42% του πληθυσμού της χώρας, κάλυπταν το 40% του συνολικού χώρου παραγωγής σιτηρών και το 38% της κτηνοτροφίας.
«Όχι δεύτερο μέτωπο»!
Οι δυτικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Αγγλία, αντιμετώπισαν τη μάχη του Στάλινγκραντ ως ευκαιρία να υπάρξει, το λιγότερο, μια αμοιβαία εξασθένηση της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας, ώστε αφενός να ξεμπερδεύουν με το σοσιαλισμό και αφετέρου να διαμοιράσουν τις παγκόσμιες αγορές μεταξύ τους, χωρίς την εμπλοκή του άλλου μεγάλου ιμπεριαλιστή ανταγωνιστή τους, της Γερμανίας.
Έτσι, αρνήθηκαν να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά των δυνάμεων του γερμανικού φασισμού κι έδωσαν τη δυνατότητα στον Χίτλερ να συγκεντρώσει στο ανατολικό μέτωπο τεράστιο αριθμό δυνάμεων και πολεμικού υλικού.
Μάλιστα, ο Τσόρτσιλ, με αφορμή το ταξίδι του στην ΕΣΣΔ μέσα στο 1942, γράφει: 
«Σκεπτόμουν την αποστολή που με έφερνε στο θλιβερό αυτό μπολσεβικικό κράτος. Άλλοτε, είχα προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις μου, να το στραγγαλίσω στη γέννησή του και ως την εμφάνιση του Χίτλερ το θεωρούσα θανάσιμο εχθρό της ελευθερίας και του πολιτισμού. Ποιο ήταν τώρα το καθήκον μου; Ο στρατηγός Ουέιβελ, που είχε φιλολογική διάθεση, τα ανακεφαλαίωσε όλα σε ένα ποίημα με πολλές στροφές, που τελείωνε με τις λέξεις: «Οχι δεύτερο μέτωπο το 1942″». (Ουίνστον Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, τόμος Δ σελ. 317).
Την επομένη της συνάντησης, ο Στάλιν συνέταξε υπόμνημα, όπου σημειωνόταν: 
«Κατόπιν ανταλλαγής απόψεων γενομένης εις την Μόσχαν την 12 Αυγούστου ε.ε. διεπίστωσα ότι ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κ. Τσόρτσιλ θεωρεί αδύνατον την οργάνωσιν του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942. Ως γνωστόν, η οργάνωσις του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942 είχε αποφασιστεί κατά την διάρκειαν της επισκέψεως του Μολότωφ εις Λονδίνον και είχε περιληφθεί εις το κοινόναγγλο- σοβιετικόν ανακοινωθέν, που εδημοσιεύθη την 12 Ιουνίου ε.ε (…). Είναι εύκολον να αντιληφθή κανείς ότι η άρνησις της κυβερνήσεως της Μεγάλης Βρετανίας να δημιουργήση το δεύτερον μέτωπον εις την Ευρώπην εντός του 1942 καταφέρει ηθικόν πλήγμα εναντίον ολοκλήρου της σοβιετικής κοινής γνώμης, που εβασίζετο εις την δημιουργίαν του δεύτερου μετώπου, δυσχεραίνει την θέσιν του Ερυθρού Στρατού εις το μέτωπον και προξενεί ζημίαν εις τα σχέδια της Σοβιετικής Διοικήσεως… Εγώ και οι συνάδελφοί μου νομίζομεν ότι το έτος 1942 παρέχει τους πλέον ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου εις την Ευρώπην, δεδομένου ότι όλαι αι δυνάμεις των γερμανικών στρατευμάτων, και μάλιστα αι καλύτεραι, είναι απησχολημέναι εις το ανατολικόν μέτωπον, ενώ εις την Ευρώπη έχουν απομείνει ασήμαντοι δυνάμεις, και μάλιστα αι χειρότεραι. Είναι άγνωστον αν το έτος 1943 θα παρέχη τους ιδίους ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου, όπως το 1942… Αλλά δυστυχώς εγώ δεν κατόρθωσα να πείσω επ’ αυτού τον κύριον Πρωθυπουργόν της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ ο κ. Χάριμαν, αντιπρόσωπος του Προέδρου των ΗΠΑ, κατά τις διαπραγματεύσεις εις Μόσχαν, υπεστήριξε απολύτως τον κύριον Πρωθυπουργόν» («Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος – Η αλληλογραφία Στάλιν – Τσόρτσιλ – Ρούσβελτ – Τρούμαν», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος Α’, σελ. 72-73).
«Από κτίριο σε κτίριο»
Η μάχη για την πόλη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 17 Ιούλη του 1942 στον ποταμό Τσιρ και διήρκεσε συνολικά για περίπου 200 μερόνυχτα. Το αμυντικό της στάδιο κράτησε έως τις 18 Νοέμβρη 1942.
Ειδικά το Σεπτέμβρη η πόλη κινδύνεψε να κυριευτεί από τον εχθρό, αφού αυτός κατάφερε να περάσει στο εσωτερικό της και να φτάσει ως το κέντρο της. Μάλιστα, το ραδιόφωνο του Βερολίνου έσπευσε να ανακοινώσει πως το Στάλινγκραντ έπεσε. Αντίστοιχες ανακοινώσεις βγήκαν και στις κατεχόμενες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, όπου κυκλοφόρησε προκήρυξη με τίτλο «ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» (3/2/2002, «Ριζοσπάστης», 
Όμως, στις 19 Νοέμβρη του 1942, ο Κόκκινος Στρατός περνά στην αντεπίθεση. Ως τις αρχές του Γενάρη του 1943 είχε καταφέρει να αντιστρέψει πλήρως την κατάσταση. Οι σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν την επίθεση για την ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε στις 2 Φλεβάρη.
«Η νίκη των στρατευμάτων μας στο Στάλινγκραντ – γράφει ο στρατάρχης Ζούκοφ – αποτέλεσε την αρχή της ριζικής καμπής του πολέμου υπέρ της ΕΣΣΔ…».
Ήταν μια νίκη, που κερδήθηκε με σκληρές μάχες σώμα με σώμα «από κτίριο σε κτίριο, όπου το κάθε κτίριο της πόλης γινόταν ερείπια».

Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν δύο γερμανικές, μια ιταλική και δύο ρουμανικές στρατιές. 
Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες. Άλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50%-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των φασιστικών στρατευμάτων στην περίοδο της σοβιετικής αντεπίθεσης ξεπέρασαν τους 800 χιλιάδες νεκρούς. Τεράστιες ήταν οι καταστροφές πολεμικού υλικού.
 Το μέγεθος των απωλειών επέδρασε αποφασιστικά στη γενική στρατηγική κατάσταση, συγκλόνισε όλη την πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας.
Νίκη – ορόσημο
Ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων του Στάλινγκραντ και του σοβιετικού στρατού απέσπασε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ήταν μια νίκη, στην οποία υποκλίθηκαν όλοι. «Είναι μία καταπληκτική νίκη», αναγκαζόταν να γράψει ο Τσόρτσιλ στον Στάλιν.
Ο Ρούζβελτ, στο δικό του μήνυμα, χαρακτήρισε το γεγονός «ως ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια του πολέμου των λαών που ηνώθησαν εναντίον του ναζισμού και των μιμητών του». Έως τη μάχη του Στάλινγκραντ στην Ιστορία δεν υπήρχε παρόμοια περίπτωση κύκλωσης και ολοκληρωτικής καταστροφής τόσο μεγάλης στρατιωτικής δύναμης.
Η συντριβή των Ναζί στο Βόλγα σήμανε την αρχή της αποφασιστικής στροφής στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και σε όλο το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο σοβιετικός στρατός αποσπά τη στρατηγική πρωτοβουλία και δεν την αφήνει μέχρι την οριστική συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας. 
Η μάχη του Στάλινγκραντ αποτελεί το ορόσημο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς από εκεί και πέρα αρχίζει η εκδίωξη των εισβολέων από το σοβιετικό έδαφος και η απελευθέρωση των λαών της Ευρώπης από το χιτλεροφασιστικό ζυγό.

Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2018

Πού ...Πάτε;;


Από μικρό κοριτσάκι με μεγάλωσαν και με έμαθαν να αγαπώ τη πατρίδα μου. 
Η μαμά μου πριν πάω σχολείο, αργότερα οι δάσκαλοί μου στο σχολείο, 
ΟΛΑ και ΟΛΟΙ γύρω μου μιλούσαν γι αυτή την πατρίδα. 
Ήταν πολύ έντονη η πλύση εγκεφάλου, πάρα πολύ έντονη και για να πω την αλήθεια , παρ όλο που μεγάλωσα, διάβασα, μελέτησα , αμφισβήτησα, αναθεώρησα πολλά στη ζωή μου, υπάρχει μέσα μου αυτή η αγάπη, 
με τη διαφορά ότι έχει μπει σε λογικά όρια, με τη διαφορά ότι έχω τη κρίση και τη λογική να αντιληφθώ ποιος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτή μου την αγάπη και να την χειριστεί ανάλογα και τέλος με την επίσης σημαντική διαφορά ότι αναγνωρίζω πλέον με λογική και σύνεση πως δεν ισχύει το "πας μη Έλλην , βάρβαρος". 
Όλοι οι άνθρωποι σε αυτή τη γη αγαπούν τη πατρίδα τους και αισθάνονται υπερήφανοι γι αυτήν, ας μην είναι και τόσο πλούσια σε πολιτισμό όπως η Ελλάδα. Δεν φταίνε αυτοί που έτυχε να μην γεννηθούν Έλληνες. ΈΤΥΧΕ. 
Γιατί είναι γεγονός πως ήμουν κωλόφαρδη να γεννηθώ Ελληνίδα.
Μεγάλη η κληρονομιά και δικαιολογημένα προσπαθούσαν όλοι αυτοί, όλα αυτά τα χρόνια να μου εμφυτέψουν την περηφάνια και την αλαζονεία, πράγμα που κατάφεραν βέβαια.

Όμως οι λόγοι που όλο το σύστημα προσπαθεί να εμφυτέψει τον εθνικισμό είναι πολλοί και καλά θα κάναμε κάποια στιγμή να τους καταλάβουμε και να βάλουμε φρένο στις επιδιώξεις τους . 
Καταλάβετε το, πατάνε εκεί και μας κάνουν ότι θέλουν,  γιατί άν προσέξετε το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα . Τα συμφέροντα του είναι όπου υπάρχει χρήμα. 
Μόνο ο απλός λαός χτυπιέται, θυσιάζεται και σφάζεται για την πατρίδα του .
 Οι Λάτσηδες, Μπομπολαίοι και λοιποί έχουν θεό και πατρίδα τους το χρήμα και μόνο. 
Οι κυβερνήσεις μας μέχρι τώρα έχουν θησαυρίσει με το να ξεπουλάνε αυτή τη χιλιόπαθη πατρίδα κι εμείς ;;; 
Τι κάνουμε εμείς, εκτός από το να υπακούμε τυφλά σε αυτό που από παιδιά μάθαμε ;;;
<< τι είναι η πατρίδα μας , μην είναι οι κάμποι;; μην είναι τ άσπαρτα ψηλά βουνα, μην είναι ο ήλιος της που χρυσολάμπει..........>> 
Κάθε φορά που το διαβάζω ριγώ και στο νου μου έρχεται μια υπέροχη χώρα γεμάτη ομορφιές , που όμως ξεπούλησαν όλοι τους και υποδούλωσαν το λαό της 
Ξέρω πως όλοι αυτοί που θα μαζευτούν τη Κυριακή κάτω δεν είναι χρυσαυγήτες και πως οι περισσότεροι είναι αγνοί και ρομαντικοί πατριώτες, που αυτή τη στιγμή όμως, μια παρέα χουντικών και ναζιστών, κατάφερε να μετατρέψει σε ένα φανατισμένο όχλο που πιστεύει ότι μάχεται για την πατρίδα του . 
Δεν μάχεστε για την πατρίδα σας δυστυχώς και στο μέλλον και μάλιστα το κοντινό , θα το δείτε και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. 
Πού πάτε;;
 Σε μια διοργάνωση χουντικών , ακροδεξιών, φασιστών που έβαλαν επικεφαλίδα τη λέξη πατρίδα και με το δόλωμα αυτό σέρνουν από τη μύτη όποιον τσιμπάει. 
Πού ήταν όλοι αυτοί όλα αυτά τα χρόνια που ξεπουλιόταν αυτή η χώρα;;

Σκεφτείτε !!!!!!!!!!!!! 
Η κληρονομιά μας το προστάζει . Πάντα είχαμε λαμπρό μυαλό .
  Πού πήγε ;;;



Μαή Παπαγεωργίου
             1/2/18
Δεν ξέρω αν θα καταλήξει σε σεντόνι αλλά εγώ θα γράψω αυτά που αισθάνομαι για άλλη μια φορά κι ελπίζοντας να τα διαβάσετε, έστω και σε συνέχειες, όπως η φίλη μου η Μαρία.

Απ' τα σχόλια:

Στελλα Μαυρου "Μιλανε για καιρους δοξασμενους" οι αποντες απο καθε αγωνα του Λαου, για να τον συρουν σαν "προβατο στη σφαγη", οποτε και οταν χρειαζεται, για το δικο τους κερδος.Ομως εμεις γνωριζουμε Μαιτσα....:Διαχείριση