ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Πρώην χρυσαυγίτης Αποκαλύπτει πως τα "παιδιά" της Χ.Α. μαχαιρώνουν:


Δίκη Χρυσής Αυγής: Οι νεοναζί στρίβουν το μαχαίρι για να μην μπορούν να γίνουν ράμματα




Απο: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

«…δέχθηκα τρεις μαχαιριές πίσω και μάλιστα τη μια τη γύρισε για να μη μπορώ να κάνω ράμματα. Μου είπαν ότι έτσι κάνουν, χτυπάνε από τη μέση και κάτω για να πάει μετά για τραυματισμό και όχι για ανθρωποκτονία. κατέθεσε, χθες, στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο Γιώργος Μώρος, πρώην οπαδός της οργάνωσης. 
Όπως ο ίδιος εξήγησε αποχώρησε από τη Χρυσή Αυγή, αφού ήταν κατά το ήμισυ αλλοδαπής καταγωγής και δεν ενστερνιζόταν το σύνθημα «έξω οι ξένοι».
 Εντάχθηκε στο αντιρατσιστικό κίνημα και μετά το 2013 τον στοχοποίησαν και τον χτύπησαν τρεις φορές, σύμφωνα με την κατάθεση του. 

AdTech AdΑντιγράφουμε από το ρεπορτάζ του news247 (της Αντωνία Ξυνού) της κατάθεσης του Γιώργου Μώρου (οι υπογραμμίσεις δικές μας): 
«Ο Γιώργος Μώρος, με την έναρξη της κατάθεσής του, υποστήριξε πως στηνείσοδο του κτιρίου χρυσαυγίτες που είχαν γεμίσει το σημείο του φώναξαν «θα τα πούμε έξω» επισημαίνοντας πως δεν διαθέτει την απαραίτητα ασφάλεια για τη σωματική του ακεραιότητα.
Ο μάρτυρας ανέφερε στο δικαστήριο πως το 1998 σε ηλικία 15 ετών προσηλυτίστηκε από χρυσαυγίτες και άρχισε να περνάει ώρες στα παλιά γραφείο της οργάνωσης, στην οδό Σολωμού.
Όπως είπε, οι χρυσαυγίτες συνήθιζαν να φέρονται εξευτελιστικά σε μετανάστες ενώ κάθε Σάββατο βράδυ χτυπούσαν αλλοδαπούς, περιφερειακά της Αθήνας.
Για αυτές τις ενέργειες μάλιστα, ανέφερε πως η ηγεσία της Χρυσής Αυγής «μόνο που δεν τους έδινε βαθμό».
Ο ίδιος εξήγησε ότι έξι μήνες αργότερα αποχώρησε, αφού ήταν κατά το ήμισυ αλλοδαπής καταγωγής και δεν ενστερνιζόταν το σύνθημα «έξω οι ξένοι» των χρυσαυγιτών.
Στη συνέχεια, περιέγραψε ότι μεταπήδησε στο αντιρατσιστικό κίνημα όπου δεν παρουσιάστηκε κανένα ζήτημα μέχρι την περίοδο των πογκρόμ των χρυσαυγιτών, το 2013. Σύμφωνα με τον μάρτυρα, τον στοχοποίησαν και χτύπησαν τρεις φορές. Με την πρώτη φορά απέκτησε επτά ράμματα καθώς χτυπήθηκε στο κεφάλι με μπουκάλι, ενώ πλέον -όπως κατέθεσε- παθαίνει και κρίσεις επιληψίας. Τη δεύτερη φορά του έσπασαν τα δόντια και την τρίτη μαχαιρώθηκαν από ομάδα χρυσαυγιτών οι οποίοι είχαν επιτεθεί κατά τη διάρκεια αντιρατσιστικού φεστιβάλ και ενώ διεξαγόταν συναυλία χιπ χοπ.

Έτσι χτυπάνε οι νεοναζί

Εντύπωση προκαλεί πάντως, η επισήμανση του μάρτυρα για τον τρόπο που επιτίθενται με μαχαίρι οι χρυσαυγίτες, τρόπος που χρησιμοποιήθηκε στον ίδιο αλλά και στον Παύλο Φύσσα. Είπε στο δικαστήριο ότι συνήθως στρίβουν το μαχαίρι στην πληγή για να μην μπορούν να γίνουν ράμματα, καθώς και ότι χτυπάνε από τη μέση και κάτω, προκειμένου ο αυτουργός να κατηγορηθεί για αδικήματα που σχετίζονται με τραυματισμό, και όχι με ανθρωποκτονία.
Κατέθεσε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Μώρος:
«Η τρίτη φορά ήταν Ιούλιος 2013. Γινόταν ένα αντιρατσιστικό φεστιβάλ, συναυλία χιπ χοπ στην Καλλιθέα. Η ομάδα περιφρούρησης ήταν περίπου 15 άτομα, με κράνη και ρόπαλα για πιθανό πέσιμο, όπως και έγινε. Ακούμε ένα μπαμ. Ήταν μια μολότωφ, είδα τη λάμψη. Είδα άτομα που συγκρούστηκαν με την ομάδα περιφρούρησης. Προσπάθησα να απομακρύνω από το χώρο τα παιδιά και τους γέρους».
Περιγράφοντας τους επιτιθέμενους μίλησε για 20 άτομα που φορούσαν μπλούζες μαύρες με συνθήματα  της Χρυσής Αυγής και το μαίανδρο, ενώ αναγνώρισε δύο άτομα, τα οποία κατονόμασε με τον ένα με το μικρό του όνομα και το δεύτερο με το ψευδώνυμό του, αλλά δεν έχουν εντοπιστεί από τις αστυνομικές αρχές.
Όσο για τα τραύματά του εξήγησε:
«δέχθηκα τρεις μαχαιριές πίσω και μάλιστα τη μια τη γύρισε για να μη μπορώ να κάνω ράμματα. Μου είπαν ότι έτσι κάνουν, χτυπάνε από τη μέση και κάτω για να πάει μετά για τραυματισμό και όχι για ανθρωποκτονία. Μου το είπε ένας στο νοσοκομείο, αλλά ακούγεται ότι έτσι χτυπάνε αυτού του χώρου, οι νεοναζί. Δεν είδα ποιος με χτύπησε. Ήταν πίσω μου»..
Πρόεδρος: Έχουν πολλές διαφορές οι καταθέσεις σας….
Μάρτυρας: Έχω πάθει κατάθλιψη και παίρνω αγωγή. Συχνά παθαίνω φλας μπακ. Αυτά που λέω σήμερα τα θυμάμαι.
Πρόεδρος: Πώς έληξε αυτό;
Μάρτυρας: Τον Οκτώβριο πήγαμε στο στέκι τους και τους χτυπήσαμε, τον Στήβεν και τον Τρούπε μόνο (σ.σ. Πρόκειται για τα δύο άτομα που αναγνώρισε). Τους ρίξαμε κάτι ψιλές. Τα άλλα ήταν μικρά παιδιά, τους είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου. Δεν τους χτυπήσαμε πολύ, μόνο για να τους τρομοκρατήσουμε.
Εισαγγελέας: Εσείς με ποιους τους χτυπήσατε;
Μάρτυρας: Με τους αντιφασίστες στην Καλλιθέας. Πήγα και ζήτησα βοήθεια από αυτούς.
Εισαγγελέας: Η Αστυνομία έκανε τίποτε;
Μάρτυρας: Όχι, και η συναυλία συνεχίστηκε κανονικά. Δεν έκανε τίποτε. Καθόταν απέναντι.
Εισαγγελέας: Γιατί δεν κάνατε μηνύσεις, αφού τραυματιστήκατε;
Μάρτυρας: Γιατί πιστεύω ότι η Αστυνομία είναι μαζί τους. Θέλησα να το λύσω αλλιώς.
Υπεράσπιση: Είπατε για τον Στίβεν, ότι τον αναγνωρίζετε στην αστυνομία και στην ανακρίτρια και σε μας είπατε δεν ήταν. Ζήτησαν μια εξήγηση για τη διαφοροποίηση;
Μάρτυρας:Όχι.
Υπεράσπιση: Αφού είπατε ότι δεν είδατε ποιος σας μαχαίρωσε και όπως προέκυψε ήταν οι «Αυτόνομοι Μαίανδροι» γιατί αποκλείετε να σας μαχαίρωσε κάποιος από τη περιφρούρηση;
Μάρτυρας: Ήταν από τους φασίστες. Για να περάσεις στη συναυλία έπρεπε να περάσεις από την περιφρούρηση. Πέρασα από τα παιδιά, κουνήσαμε το κεφάλι. Ήρθε ένας από πίσω με καπελάκι της ΧΑ και με μαχαίρωσε.



Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

Οι βαστάζοι των μεγαλοξενοδόχων, η απεργία στις 20 Ιούλη k η Διέξοδος για Τους ξενοδοχοϋπάλληλους

ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ - ΤΟΥΡΙΣΜΟ
Στήριγμα των επιχειρηματικών ομίλων στην ολομέτωπη επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους
Από την παρέμβαση της Γραμματείας Ηρακλείου του ΠΑΜΕ ενάντια στη «φιέστα» των εργοδοτικών συνδικαλιστών για τον Τουρισμό τον περασμένο Απρίλη
Οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό δεν έχουν απέναντί τους μόνο τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, τους μεγαλοξενοδόχους και τις ενώσεις τους...
 Δεν βρίσκονται αντιμέτωποι μόνο με τις συνέπειες της πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων, που με τις νομοθετικές παρεμβάσεις τους διαχρονικά θωρακίζουν συνολικά το κεφάλαιο, όπως και ειδικότερα τις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου, κάνοντας όλο και πιο φτηνή την εργατική δύναμη, διασφαλίζοντας το πλαίσιο για την επιβολή πλήρους «ευελιξίας» και δουλειάς - «λάστιχο» στα ξενοδοχεία και τις αλυσίδες του Επισιτισμού...

Μαζί με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, στήριγμά τους στην επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους του κλάδου στέκονται οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, είτε πρόκειται για τη συνδικαλιστική πλειοψηφία της Ομοσπονδίας του κλάδου (ΠΟΕΕ - ΥΤΕ), είτε σε τοπικό επίπεδο.

Η ίδια η στάση τους απέναντι στην επικείμενη απεργία του κλάδου στις 20 Ιούλη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον υπονομευτικό ρόλο τους απέναντι στους αγώνες και τις ανάγκες των εργαζομένων: Παρότι οι δυνάμεις τους στη διοίκηση της Ομοσπονδίας αναγκάστηκαν να ψηφίσουν υπέρ της απεργίας - υπό την πίεση των σωματείων που είχαν ήδη πάρει απόφαση με το πλαίσιο και το περιεχόμενο που έβαζε το ΠΑΜΕ - στη συνέχεια, στα κλαδικά σωματεία στα οποία πλειοψηφούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, κανένα Διοικητικό Συμβούλιο δεν έχει μέχρι σήμερα συνεδριάσει για να αποφασίσει και να οργανώσει τη συμμετοχή του στην απεργία, καμία ανακοίνωση δεν έχει γραφτεί που να ενημερώνει και να καλεί τους εργαζόμενους να απεργήσουν...
Υπογράφουν το τσάκισμα μισθών και δικαιωμάτων στο όνομα του «κοινού οφέλους»


Για... «Τουρισμό την εποχή της κρίσης» (!) μιλά η διοίκηση της Ομοσπονδίας (φωτ. από το συνέδριο το Φλεβάρη του 2016), την ώρα που οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου πανηγυρίζουν για τα «ρεκόρ» τους πάνω στις πλάτες των εργαζομένων...

Στον κλάδο του Τουρισμού - Επισιτισμού, εδώ και 30 χρόνια πλειοψηφούν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
 Είναι οι δυνάμεις εκείνες που από τη δεκαετία ακόμα του '90, με «ευαγγέλιο» τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη «Λευκή Βίβλο» για την Απασχόληση, στήριξαν τις στρατηγικές επιλογές των κομμάτων τους, έγιναν θερμοί θιασώτες όλων των αντεργατικών πολιτικών και των νομοθετημάτων που τις υλοποίησαν, αλλάζοντας δραστικά τις εργασιακές σχέσεις στον κλάδο για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου.



Η πλειοψηφία στη διοίκηση της Ομοσπονδίας, αλλά και τα στελέχη τους σε τοπικό επίπεδο, αναπαρήγαγαν και αναπαράγουν όλα τα επιχειρήματα των μεγαλοξενοδόχων για το δήθεν «κοινό όφελος» εργαζομένων και επιχειρηματιών από την «ανάπτυξη του Τουρισμού», «τη βελτίωση του τουριστικού προϊόντος», στην οποία βέβαια οι ξενοδοχοϋπάλληλοι θα πρέπει να βάλουν πλάτη, θυσιάζοντας τα δικαιώματά τους. Η γραμμή του «κοινωνικού εταιρισμού» ήταν η πυξίδα δράσης της πλειοψηφίας.

Αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης ήταν την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης η πλειοψηφία να υπογράφει συμβάσεις με «αυξήσεις» κάτω και από τον πληθωρισμό στα μεγάλα ξενοδοχεία, στον Επισιτισμό και στα ζαχαρώδη, ή τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004) η αύξηση να είναι 92 λεπτά τη μέρα. Προτάσσοντας ακριβώς αυτήν την αντίληψη, με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση - και παρότι το κεφάλαιο στον συγκεκριμένο κλάδο πανηγυρίζει για τα «ρεκόρ» στον τζίρο του, στις αφίξεις κ.λπ. - η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας υπέγραψε κλαδική σύμβαση με μείωση των μισθών κατά 15% το 2012, μια σύμβαση που ανανεώνεται από τότε, ενώ το 2013 δεν δίστασε να βάλει την υπογραφή της και στην κατάργηση του 8ώρου, με την επιβολή δεκάωρης δουλειάς με απλήρωτες τις υπερωρίες, μέσω της περίφημης «διευθέτησης του χρόνου εργασίας».

Αυτή τη σύμβαση κάνουν σημαία σήμερα οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, εμφανιζόμενοι και ως «καλοί εργοδότες», με τον γενικό διευθυντή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, Ν. Ζωητό, σε πρόσφατο σεμινάριο της ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Κ. Κούνεβα, να διαφημίζει πως «στον τουριστικό τομέα υπάρχει μια από τις ελάχιστες, ακόμη, σε ισχύ κλαδικές συμβάσεις, η οποία προβλέπει κατώτατο μισθό 761 ευρώ και συμβολική αύξηση 1% από την 1η Απριλίου 2017»!

Αλλά βέβαια η γραμμή του «κοινωνικού εταιρισμού» δεν διασφαλίζει την εφαρμογή ούτε καν αυτής της σύμβασης, με τους μεγαλοεργοδότες με το ένα χέρι να υπογράφουν τη ΣΣΕ και με το άλλο να την «γράφουν» στα παλιά τους τα παπούτσια, επιβάλλοντας μαζικά επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις στο ύψος των 586 ευρώ μεικτά και 511 ευρώ για τους νέους, δηλαδή με βάση τα ψίχουλα της ΕΓΣΣΕ και σε ορισμένες περιπτώσεις και κάτω απ' αυτή.

Αγωνία για το «τουριστικό προϊόν» και την «διεθνή ανταγωνιστικότητα»

Οχι τυχαία λοιπόν, σε αυτή την αντεργατική επέλαση των εργοδοτών σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ξενοδοχοϋπαλλήλων, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας όχι μόνο δεν οργάνωσε κανέναν αγώνα, αλλά στο τελευταίο συνέδριό της (Φλεβάρης 2016) αυτό που βρήκε να διαπιστώσει ήταν πως... «η εργοδοτική πλευρά, παγιδευμένη στην αντιαναπτυξιακή λογική της συρρίκνωσης των αποδοχών (...), ανατροφοδοτεί το σπιράλ της ύφεσης». «Παγιδευμένοι» λοιπόν οι καημένοι οι εργοδότες, δεν ξέρουν πώς να στηρίξουν την ανάπτυξη! Από «λάθος» λεηλατούν τους μισθούς των ξενοδοχοϋπαλλήλων και... θα τους παραδώσει μαθήματα η διοίκηση της Ομοσπονδίας για το πώς βγαίνουν τα καπιταλιστικά κέρδη!

Βγαλμένη από τα σεμινάρια του ΣΕΤΕ, της ένωσης των εργοδοτών, είναι η γραμμή που αναπαράγει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός γενικά για τον Τουρισμό, οι ανησυχίες τους για το «προϊόν» που πουλάνε τα αφεντικά του κλάδου, τσακίζοντας τους εργάτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και εδώ αποτελεί η εισήγηση της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας:«Ο Τουρισμός είναι σήμερα ο δυναμικότερα αναπτυσσόμενος τομέας της ελληνικής οικονομίας, μπορεί να καταστεί όχημα για την έξοδο από την οικονομική κρίση (...) Για να εξυπηρετηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του Τουρισμού και η χώρα να ενισχύσει το διεθνές ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα, το υπουργείο Τουρισμού οφείλει άμεσα να εκσυγχρονίσει τις δομές του, να βελτιώσει το πλαίσιο για την κατάταξη των τουριστικών επιχειρήσεων με αναβάθμιση των υποχρεωτικών προδιαγραφών, ποσοτικών και ποιοτικών, και να υπερασπιστεί την αναγκαιότητα βελτίωσης του παραγόμενου τουριστικού προϊόντος...».

Οι ανάγκες του «τουριστικού προϊόντος» βέβαια και η «ενίσχυση του διεθνούς ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος» είναι ακριβώς αυτά που ρίχνουν τις ανάγκες των εργαζομένων του κλάδου στα Τάρταρα.

Τη στρατηγική αυτή, που τσακίζει τους εργαζόμενους για τα «πλεονεκτήματα» του κεφαλαίου στον Τουρισμό, φροντίζει να αναπαράγει και πιο «κεντρικά» ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός: Π.χ. τον περασμένο Απρίλη, στο Ηράκλειο της Κρήτης, η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, με τη στήριξη του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων του νομού,όπου πλειοψηφούν οι ίδιες συνδικαλιστικές δυνάμεις, διοργάνωσαν σχετική ημερίδα με θέμα «Τουρισμός, Διακλαδική Δυναμική και Περιφερειακή Ανάπτυξη».

Η σκοπιμότητα και τα βασικά συμπεράσματα της ημερίδας αποτυπώθηκαν σε δελτίο Τύπου του ΙΝΕ - ΓΣΕΕ, στο οποίο μεταξύ άλλων σημειωνόταν πως η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στον «κοινωνικό διάλογο που οφείλουν οι κοινωνικοί εταίροι και φορείς να διεξάγουν συστηματικά προς όφελος της οικονομίας, της κοινωνίας και της παραγωγικής διαδικασίας». Με φρασεολογία βγαλμένη από κείμενα του ΣΕΤΕ, το ΙΝΕ - ΓΣΕΕ αναλύει μια σειρά πλευρές του στόχου του κεφαλαίου να γίνει ο Τουρισμός «πόλος διακλαδικού μετασχηματισμού και ανάπτυξης της οικονομίας». Την ίδια ώρα μάλιστα που οι εργαζόμενοι του κλάδου βιώνουν συνθήκες γαλέρας για να αυγαταίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου, το ΙΝΕ - ΓΣΕΕ διαπιστώνει... «σημαντικό έλλειμμα όσον αφορά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του εργατικού δυναμικού»!

Τέτοιες ημερίδες οργανώνονται σε έναν νομό όπου στις αρχές του χρόνου οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων ν. Ηρακλείου υπέγραψαν επιχειρησιακή σύμβαση η οποία προβλέπει μειώσεις που φτάνουν το 20%, για τους εργαζομένους στα ξενοδοχεία «Neptuno Beach» και «Village Resort» της εταιρείας «ZEUS HOTELS ΑΕ». Και δεν ήταν οι μόνες. Μάλιστα, όπως κατήγγειλε η Επιτροπή Αγώνα Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου, απαράδεκτο ήταν τόσο το περιεχόμενο της σύμβασης, όσο και η τακτική της πλειοψηφίας του σωματείου, που δεν μπήκε καν στον κόπο να ενημερώσει τους ξενοδοχοϋπαλλήλους για τους απαράδεκτους όρους στους οποίους συμφώνησε, και φυσικά δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια για να οργανωθούν οι εργαζόμενοι και να παλέψουν για σύμβαση που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους.
Νοθείες, εκλογές «εν κρυπτώ» και ανοιχτές παρεμβάσεις της εργοδοσίας

Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας και τα κατά τόπους στηρίγματά της επιχειρούν να βάζουν συστηματικά εμπόδια στους αγώνες των εργαζομένων για υπογραφή τοπικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων οι οποίες θα ανατρέπουν το άθλιο καθεστώς που έχουν επιβάλει οι μεγαλοξενοδόχοι, θα αποκαθιστούν τις απώλειες των προηγούμενων χρόνων και θα βάζουν μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων.

Γι' αυτό ακριβώς οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού πολεμούν λυσσαλέα τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, που παλεύουν αταλάντευτα για τα εργατικά συμφέροντα, ενάντια στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού». Καθόλου τυχαία, οι παρατάξεις αυτών των δυνάμεων, στο τελευταίο συνέδριο της Ομοσπονδίας, ενώθηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο ενάντια στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, για να διατηρούν τους συσχετισμούς σε βάρος των εργατικών συμφερόντων.

Διακρίνονται μάλιστα και για την... εφευρετικότητά τους στον τρόπο που διαμορφώνουν τους πλαστούς συσχετισμούς. Εχουν μείνει στην Ιστορία οι 12 πεθαμένοι που ψήφισαν στα Κρέστενα Ηλείας, οι 700 ζαχαροπλάστες στην Καβάλα που προσήλθαν με... αλφαβητική σειρά (!) στην κάλπη, οι αρχαιρεσίες που γίνονται σε μια σειρά περιοχές χωρίς κανένας να γνωρίζει πού, πότε και πώς...

Αλλά και όταν οι ψηφίσαντες είναι πραγματικοί, οι παρεμβάσεις της εργοδοσίας για να διατηρηθούν οι συσχετισμοί υπέρ της φτάνουν μέχρι την παρουσία διευθυντών προσωπικού δίπλα στο παραβάν της κάλπης... Και όπου αυτό δεν είναι εφικτό, στελέχη επιχειρήσεων αναλαμβάνουν δράση, όπως τελευταία σε ξενοδοχείο της «Grecotel» στο Ρέθυμνο, όπου έκαναν «σεμινάρια» στους εργαζόμενους υπέρ των ψηφοδελτίων που βολεύουν την εργοδοσία.

Οι «εν κρυπτώ» αρχαιρεσίες από τους εργαζόμενους και τις ταξικές δυνάμεις, που καταλήγουν σε «σωματεία - σφραγίδες», είναι πάγια τακτική τους, ενώ όταν πιάνονται «στα πράσα» διαμαρτύρονται. Ετσι, η ΠΑΣΚΕ Καβάλας, που ως πλειοψηφία στο Εργατικό Κέντρο οργάνωσε με ανάλογο τρόπο τις αρχαιρεσίες στο Σωματείο Επισιτισμού, διαμαρτύρεται γιατί παρά τις προφυλάξεις της οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έμαθαν για τις εκλογές και ζήτησαν να πάρουν μέρος, πράγμα το οποίο τους αρνήθηκε. «Στο μέλλον ελπίζουμε ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος Καβάλας θα επιληφθεί ώστε να μην γνωρίζουν (σ.σ. οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ) πότε και πού θα γίνονται εκλογικές διαδικασίες», αναφέρει η ΠΑΣΚΕ Καβάλας σε ανακοίνωσή της!

Και όταν τα βρίσκουν σκούρα από τη δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, δεν έχουν πρόβλημα να καταφύγουν και σε πιο «αποτελεσματικά μέσα», όπως στη Ρόδο, όπου η εργοδοτική πλειοψηφία του εκεί σωματείου δεν δίστασε να «τιμωρήσει» με εξάμηνη διαγραφή από τα μητρώα του τρεις εργαζόμενους, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, επειδή αντιπαρατίθενται στις επιλογές της, αποκαλύπτουν το ρόλο της ως στηρίγματος των εργοδοτών και διεκδικούν μέσα από τα επιχειρησιακά τους σωματεία Συλλογικές Συμβάσεις. Μετά από αγωγή και ασφαλιστικά μέτρα στα οποία κατέφυγαν οι εργαζόμενοι, το δικαστήριο με προσωρινή διαταγή ανέστειλε την ισχύ της κατάπτυστης απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου. Οι ίδιοι εργοδοτικοί συνδικαλιστές χαρακτηρίζουν με δηλώσεις τους σε τοπικά ΜΜΕ τη φετινή σεζόν ως «μία από τις καλύτερες για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους»... Μπροστά στην απεργία του κλάδου, για την οποία ασφαλώς δεν έχουν συγκαλέσει συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, φτιάχνουν κλίμα κόντρα στη συμμετοχή των εργαζομένων.

Ο κατάλογος των πεπραγμένων τους δεν έχει τέλος. Εργατοπατέρες, σε συνεργασία με τους ξενοδόχους και τους ιδιοκτήτες επισιτιστικών αλυσίδων, βάζουν εμπόδια σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ να μπουν σε χώρους δουλειάς και να μιλήσουν με τους εργαζόμενους... Εργοδοτικές - κυβερνητικές διοικήσεις πότε αρνούνται να εγγράφουν ως μέλη «ελαστικά» απασχολούμενους στα σωματεία που πλειοψηφούν, όταν δεν πάνε με τα νερά τους («Χίλτον») και άλλοτε τους εγγράφουν για να αποσπούν εκβιαστικά την ψήφο τους («Κάραβελ»). Το κυριότερο: Φοβούνται «όπως ο διάβολος το λιβάνι» τις μαζικές, ανοιχτές, δημοκρατικές διαδικασίες, υπονομεύουν κάθε προσπάθεια να εκφραστούν γνήσια και μαζικά τα αιτήματα των εργαζομένων, πραγματοποιούν συνέδρια με εκφυλιστικές διαδικασίες, πολεμώντας από τα μέσα την προσπάθεια των ταξικών δυνάμεων για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.
Να χάσουν οι εργοδότες στηρίγματα μέσα σε κάθε χώρο

Η ένταση της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αποτελεί κομβικό στοιχείο της μάχης που δίνουν οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό.

Οπως υπογράμμιζε και η εισήγηση στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του κλαδικού Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, οι δυνάμεις αυτές «είναι και θα παραμείνουν στελέχη της εργοδοσίας στο κίνημα (...). Πρέπει να πληρώσουν τη μέχρι τώρα στάση τους, μπροστά στην απεργία να πείσουμε ακόμα περισσότερους τίμιους συναδέλφους που μέχρι τώρα τους ακολουθούν, να τους κάνουν στην άκρη. Αυτό θα είναι κέρδος για την τάξη μας. Να χάσουν οι εργοδότες στηρίγματα μέσα σε κάθε χώρο. Να αποκτήσουμε εμείς περισσότερα. (...) Το επίκεντρο της αντιπαράθεσης για μας με αυτούς είναι να αποκαλύψουμε το μεγάλο ψέμα τους. Οτι δηλαδή αυτή η ανάπτυξη είναι προς όφελός μας. Να πείσουμε όσο γίνεται περισσότερους συναδέλφους να μην ακολουθήσουν αυτή τη λογική. Και αυτό θα το μετρήσουμε με τη συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων στην απεργία».

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

Προς «μαθητευόμενους»: Η ελπίδα που θα έφερνε ο Σωτήρας Αριστερός Ηγέτης




Εκμετάλλευση με νόμο γιατί πρέπει να κάνουν πρακτική και πρέπει να μάθουν! Δεν έχει σημασία που βγάζουν κανονική παραγωγή, δεν έχει σημασία που αποφέρουν κέρδη και πολλές φορές μεγάλα στο αφεντικό! Το αφεντικό τους δίνει την δυνατότητα να μάθουν κάνοντας πρακτική και αυτό για τους μαθητευόμενους αρκεί.

Το αστικό κράτος έχει ανεβάσει επίπεδο τον τρόπο εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης! Οι μαθητευόμενοι εργάτες δεν παίρνουν δεκάρα τσακιστή προκειμένου να καλύψουν τα έξοδα αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης!

Μιλούσα τις προάλλες με έναν εικοσάχρονο που κάνει την πρακτική του για να πάρει πτυχίο μηχανικού αυτοκινήτων από ΙΕΚ. Κάνει την πρακτική του σε μεγάλο συνεργείο αυτοκινήτων και κάνει καθημερινά τζίρο στο αφεντικό του μέχρι και 1.000 ευρώ! Τόσο περίπου εισπράττει το συνεργείο από τα service τα οποία κάνει το «παιδί» που κάνει «πρακτική»! Το αφεντικό δεν δίνει στον μαθητευόμενο δεκάρα τσακιστή! Δεν του δίνει ούτε τα εισιτήρια που καθημερινά χρειάζεται για να πάει στο συνεργείο! Ο «μαθητευόμενος» δουλεύει από τις οκτώ το πρωί έως τις τέσσερις και μισή το μεσημέρι, δουλεύει δηλαδή μισή ώρα παραπάνω από το οκτάωρο γιατί στις δώδεκα η ώρα το μεσημέρι κάνουν διάλειμμα μισής ώρας και πρέπει να το αναπληρώσουν. Ο «μαθητευόμενος» αυτός αφού σχολάσει από την απλήρωτη δουλειά πηγαίνει να δουλέψει σαν σερβιτόρος από τις έξι το απόγευμα ως τα μεσάνυχτα για να μπορεί να πληρώνει τα έξοδα της «μαθητείας» του! 
Ο «μαθητευόμενος» αυτός χρειάζεται ορισμένες φορές, μετρημένες στα δάχτυλα, να φύγει από την «πρακτική» στις τέσσερις η ώρα κι όχι στις τέσσερις και μισή προκειμένου να ξεκινήσει νωρίτερα το γκαρσονιλίκι, γι’ αυτό ο προϊστάμενος του συνεργείου του έκανε παρατήρηση διότι του είπε ότι με την ενέργειά του αυτή να φεύγει νωρίτερα επιβαρύνει τους συναδέλφους του!

Ο νόμος ορίζει ότι το αφεντικό δίνει στους «πρακτικάριους» ότι θέλει κι αν θέλει! Εάν δεν θέλει δεν τους δίνει ούτε τα εισιτήριά τους για να πάνε στην φάμπρικά του! 
Αυτά συμβαίνουν το 2017 στο πρώτο Αριστερό Ελληνικό κράτος, όπου απλήρωτο είναι το σύνολο της εργασίας των «πρακτικάριων» και η σύγχρονη δουλεία γίνεται κυριολεξία στο πρόσωπο των «μαθητευόμενων»! 
Η ελπίδα που θα έφερνε ο Σωτήρας Αριστερός Ηγέτης και που ήρθε με βιολιά, κλαρίνα και νταούλια ήταν ο ίδιος ο καπιταλισμός μόνο που είχε ντυθεί με πολύχρωμες πουκαμίσες και κόκκινα βρακιά για να κρύψει την βρώμα του! 
Τώρα το επόμενο βήμα της αριστερής ελπίδας όσον αφορά τους «μαθητευόμενους» είναι να τους υποχρεώσει να πληρώνουν αυτοί το αφεντικό γιατί τους κάνει την τιμή να τους «διδάξει»!
aπ την Αγκίδα 

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Από Στεριά-θάλασσα ΜΠΛΟΚ σε Νατοϊκό Στρατηγείο - Φονιάδες των Λαών:


Ανταπόκριση από την μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση – πορεία του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη 
Η ΚΑΤΙΟΥΣΑ ήταν εκεί.

Στο ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο έφτασε η μεγαλειώδης αντιιμπεριαλιστική πορεία του ΠΑΜΕ, στην οποία συμμετέχουν χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, συνταξιούχοι και νεολαίοι, που κατέφτασαν στη Θεσσαλονίκη απ’ όλη τη χώρα στο πλαίσιο του Διημέρου Βαλκανικής Αντιπολεμικής και Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης Συνδικάτων.


Οι διαδηλωτές διαδηλώνουν μπροστά από την εσωτερική πύλη του Στρατηγείου και φωνάζοντας δυνατά συνθήματα καταγγέλλουν την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ που αιματοκυλούν τους λαούς:


«Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουν δουλειά», «Φονιάδες, ληστές, υποκριτές είναι οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές», και «Κρίση πολέμοι ξεριζωμός αυτός είναι ο καπιταλισμός».


Νωρίτερα στους συγκεντρωμένους στην πλατεία Αριστοτέλους και στους γύρω δρόμους που πλημμύρισαν από τον κόσμο, μίλησε ο Γιώργος Πέρρος, ενώ προηγήθηκαν χαιρετισμοί, από τον Zeljko Veselinovic, πρόεδρο της Συνδικαλιστικής Οργάνωσης SLOGA της Σερβίας, που εκπροσωπούσε όλες τις ξένες αντιπροσωπείες που συμμετέχουν στο Διήμερο, τον Γιώργο Μαυρίκο κ.ά.


Ο Γιώργος Μαυρίκος, γενικός γραμματέας της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, αφού μετέφερε τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς της κορυφαίας παγκόσμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης (με 92 εκατομμύρια μέλη σε 126 χώρες δρα σε κάθε γωνία του πλανήτη),


αναφέρθηκε σε μια σειρά πρωτοβουλίες που θα οργανώσει η ΠΣΟ το επόμενο διάστημα, καθώς και στο καθήκον της ενίσχυσης της ταξικής γραμμής και αντίληψης στο διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα και κατέληξε με το κλασικό κάλεσμα: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»!


Κεντρικός ομιλητής της συγκέντρωσης, εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ ήταν ο Γιώργος Πέρρος, που τόνισε στην ομιλία του την αναγκαιότητα του αγώνα «για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, κατά του εκμεταλλευτικού συστήματος,


που βρίσκεται απέναντι από τις ανθρώπινες ανάγκες και την αξιοπρεπή ζωή», συνδέοντας την πάλη για την ειρήνη με την «ανειρήνευτη πάλη των λαών για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».


Για να θυμίσει: «Ήταν σ’ αυτή την πόλη, τη Θεσσαλονίκη, που το ’99, στείλατε τα Νατοϊκά στρατεύματα για βρούβες! Στη Λαχαναγορά!», προκαλώντας ενθουσιασμό στους συγκεντρωμένους και παρατεταμένα χειροκροτήματα.


Από τον αποκλεισμό του Νατοϊκού Στρατηγείου που φυλάσσεται από άντρες των ΜΑΤ σε παράταξη, δεν έλειψαν τα αβγά και οι μπογιές που εκτοξεύτηκαν από διαδηλωτές.


Το Νατοϊκό στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη, είναι ένα από τα Στρατηγεία Δομής Δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Είναι ένα από τα Εθνικά Χερσαία Στρατηγεία που λειτουργούν μέσω μνημονίων συνεργασίας, χρηματοδοτούνται από τους εθνικούς προϋπολογισμούς των κρατών που εδρεύουν και έχει πολυεθνική στελέχωση.


Τα συγκεκριμένα στρατηγεία είναι «Υψηλής Ετοιμότητας, έχουν ρόλο ανάπτυξης για συμμετοχή σε Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης και πέρα από τη Θεσσαλονίκη, αντίστοιχα στρατηγεία υπάρχουν σε αρκετές πόλεις της Ευρώπης όπως στο Μιλάνο, στη Βαλένθια, στην Κωνσταντινούπολη, στο Στρασβούργο κ.α…





Κατιούσα

...βολή στους βολεμένους

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Για αυτούς που μίσησαν τον Ντιέγκο:

Σαν σήμερα 31 χρόνια πριν, 
γράφτηκε ποίηση υψηλού επιπέδου στο Αζτέκα,από την μεγαλύτερη 'αλήτρα', παικτούρα που γέννησε ποτέ το Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο..
https://www.youtube.com/watch?v=1wVho3I0NtU
Ο Ντιέγκο των παθών, ο Ντιέγκο των 'άκρων' και όχι του γελοίου προτεστάντικου 'πολιτικού πολιτιζζζμού', ο Ντιέγκο που ο φασίστας Ζοάο Χαβελανζ ,δεν άντεχε ούτε να τον βλέπει,
ήταν και παραμένει ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, της αλάνας, το λαϊκό εκείνο άθλημα που ένας κοντόχοντρος τυπάκος, μπορεί να πάρει πάνω του μια ομάδα και να την φτάσει στην κορυφή..
Ο Ντιέγκο,που μίσησαν όλοι οι 'καθώς πρέπει' ,αυτοί που προτιμούσαν τον έγχρωμο που έγινε 'λευκός' διαφημιστής της Mastercard και της FIFA..
Aργότερα όταν αποχώρησε ο Πήτερ Σίλτον από το ποδόσφαιρο, σε ενα δείγμα μικροψυχίας, δεν κάλεσε τον Ντιέγκο, στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του, λόγω του πρώτου γκολ με το 'Χέρι του θεού'
Και ο Ντιέγκο έκανε μόνο αυτό το σχόλιο:'Σε καταλαβαίνω Πητερ,γιά το πρώτο.....Αλλά γιά το δεύτερο? Γιά το δεύτερο?'
Υ.Γ.
Περιγραφή του Victor Hugo Morales.

😍😍😍😍😍

Προς θλιβερούς εκμαυλιστές Συνειδήσεων:

Ο Μίκης είναι οι νότες από το δικό μας αίμα

Ότι και να κάνετε, θλιβεροί εκμαυλιστές συνειδήσεων, η μουσική του Μίκη είναι δική μας – καταδική μας. 
Είναι η μουσική 
που ερωτευόμαστε, που δακρύζουμε στα στάδια, που βαδίζουμε στις διαδηλώσεις, 
που κυματίζει τις κόκκινες σημαίες μας, όταν πλημμυρίζουν τους δρόμους. 
Η μουσική των ονείρων, των ελπίδων μας, των καημών και των πόθων μας.

Ο Επιτάφιος, τα δικά μας παιδιά θρηνεί, «Της Εξορίας» το ‘γραψαν οι ήρωές μας που ακόμη τραγουδούν: «Χτυπάτε τους αδέλφια/χτυπάτε δυνατά/σαν χτυπάει ο λαός μας/σειέται γη στεριά». 

Η «Όμορφη πόλη» είναι η πόλη του μέλλοντός μας, στα «Δακρυσμένα μάτια» μας, η λύπη, οι χαρές μας, η ελπίδα κι η λεβεντιά μας. 

Στα μάτια της αγαπημένης μας τραγουδούμε το «Φεγγάρι, μάγια μου ‘κανες».
 Εμείς είμαστε «Οι μοιραίοι», δικοί μας οι καπνοί και οι βρισιές «Μες στην υπόγεια την ταβέρνα». 
Το «Άξιον Εστί», το «Κάντο Χενεράλ» ολόδικά μας κι αυτά. 
Κι ο Ρίτσος, ο Νερούδα, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Βάρναλης, ο Γιάννης Θεοδωράκης και τόσοι άλλοι που συνοδεύουν τις νότες του κι αυτοί δικοί μας. 

Και το Βραβείο Λένιν, δικό μας κι αυτό, εμείς του το προσφέραμε.
απ' το Ατέχνως

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Oι ''ακτιβισμοί'' της παράταξης Πελετίδη k το Αποτέλεσμα τους:



Νότιο Πάρκο, Πλαζ και Στάδιο
σηματοδοτούν τη νέα Πάτρα
( Τρία σημεία αναφοράς για την πόλη που κατακτήθηκαν μετά από σύγκρουση με το κατεστημένο)

Καθολική διαπίστωση τις τελευταίες ημέρες, ήταν η αναγκαιότητα τριών χώρων για την ανάπτυξη της πόλης, που έδωσαν ανάσες στους πατρινούς και διέξοδο στη στερημένη καθημερινότητά τους.

Αν ανατρέξουμε, όμως, στο κοντινό παρελθόν, θα θυμηθούμε πόση αντίδραση εκδηλώθηκε από τα συμφέροντα και το κατεστημένο ώστε να μην δημιουργηθούν αυτές οι δομές. 
Έγιναν όμως και δόθηκαν μάχες με τους ισχυρούς μέχρι να το πάρουν απόφαση ότι εδώ υπάρχει μια δημοτική Αρχή που δεν κάνει πίσω στην υπεράσπιση συμφερόντων του πατραϊκού λαού.

Βέβαια, έχει ο καιρός γυρίσματα
Γι αυτό και πολλοί παράγοντες όλων των βαθμίδων της πολιτικής και οικονομικής ζωής, που παραβρέθηκαν – ίσως και για πρώτη φορά – είτε στο Νότιο Πάρκο 
είτε στην Πλαζ, με αφορμή μεγάλων διοργανώσεων εκεί, δήλωναν εντυπωσιασμένοι από το μαγευτικό περιβάλλον που γίνονταν οι εκδηλώσεις, αν και απέφυγαν να κάνουν μνεία στον δημιουργό.
 Ίσως και να ένιωθαν άβολα, αφού όταν δίνονταν οι διεκδικητικοί αγώνες, αυτοί ήταν απόντες, αδιάφοροι και με τη στάση τους έδειξαν με ποια πλευρά ήταν.

Αξίζει να δούμε τη σημασία αυτών των δομών μία προς μία και πόσο συνέβαλαν στην εξέλιξη της πόλης.

Για το Παμπελοποννησιακό Στάδιο θα αρκεστώ στα λόγια του προέδρου του ΣΕΓΑΣ Κ.Παναγόπουλου, ο οποίος , απευθυνόμενος στον Δήμαρχο είπε ΄΄συγχαρητήρια για το Στάδιο το οποίο διατηρείτε σε άριστη κατάσταση, το μοναδικό θα έλεγα διότι όλα τα άλλα είναι διαλυμένα΄΄.
Τι ήταν μέχρι πριν τρία χρόνια το Παμπελοποννησιακό ;
Ένα στάδιο κατεστραμμένο και λεηλατημένο. Με δαπάνες του δήμου και πολλή δουλειά των ανθρώπων του, επανήλθε στη ζωή κι έγινε το στολίδι του αθλητισμού, παραδόθηκε για δωρεάν χρήση στους πατρινούς και χιλιάδες νεολαίοι απέκτησαν το δικαίωμα στην άθληση. Αυτή η προσπάθεια δεν αναγνωρίστηκε από τους συνήθεις επικριτές, τους ενόχλησε το ΄΄δωρεάν΄΄ επειδή προτιμούσαν την εμπλοκή ιδιωτών για μπίζνες !

Πάμε στην Πλαζ όπου εκεί έγιναν τις τελευταίες ημέρες πολυπληθείς εκδηλώσεις, όπως το Φόρουμ Υγείας και το Φεστιβάλ Χορού για την τρίτη ηλικία.
Ποιος δε θυμάται τι ήταν η πλαζ μέχρι να αποφασίσει ο δήμος να αξιοποιήσει το χώρο για παιδικές κατασκηνώσεις, αλλά και να λειτουργήσει εκεί όλο το χρόνο Πάρκο Εκπαιδευτικών Δράσεων ;
Οι επισκέπτες των εκδηλώσεων είχαν να λένε για έναν παράδεισο, που όμοιός του δίπλα από το κέντρο μιας μεγαλούπολης, δεν υπάρχει πουθενά στην Ελλάδα !
Εκεί σε λίγες μέρες θα κάνουν για τρίτη χρονιά ανέμελες διακοπές 1000 πατρινόπουλα. 
Φέτος είχαμε και ρεκόρ αιτήσεων γεγονός που ανάγκασε τον δήμο να προκηρύξει εκτάκτως την πρόσληψη 8 ατόμων, ώστε να φιλοξενηθούν περισσότερα παιδιά. 
Με αφορμή αυτή τη διαδικασία, 4 παρατάξεις της αντιπολίτευσης, αυτές που είναι ΄΄μνημόνια και ξερό ψωμί΄΄, σήκωσαν σκόνη ότι δήθεν κάτι περίεργο συμβαίνει. 
Ουσιαστικά δεν ήθελαν να γίνουν αυτές οι προσλήψεις με δίμηνες συμβάσεις, για να μην δοθεί η δυνατότητα να πάνε περισσότερα παιδιά στην κατασκήνωση !

Νότιο Πάρκο : Εκεί το προηγούμενο τριήμερο είχαμε την Έκθεση αχαϊκών προϊόντων, με πλήθος επισκεπτών.
 Εκτός από τον κόσμο
 – που έτσι κι αλλιώς κάνει συχνή την παρουσία του στο πάρκο –
 μαζεύτηκε εκεί και όλη η γκλαμουριά της πόλης. Γέμισε από παράγοντες (πολιτικούς, αυτοδιοικητικούς, επιχειρηματικούς) 
που φωτογραφίζονταν περιχαρείς και καλούσαν κόσμο ΄΄ να απολαύσει το καταπληκτικό πάρκο δίπλα στο κύμα της θάλασσας και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα΄΄! 
Είναι οι ίδιοι που όταν άκουγαν για πάρκο στην Ακτή Δυμαίων, 
ξίνιζαν τα μούτρα τους και δυσφορούσαν με τους ακτιβισμούς του Πελετίδη !
Στο ίδιο μήκος κύματος και ορισμένες γραφίδες της μαύρης αντίδρασης, που έλεγαν 
΄΄είναι δυνατόν να χαραμίσουμε αυτό το φιλέτο για πάρκο ώστε να κάνουν βόλτες οι συνταξιούχοι΄΄ ;

Τώρα, όλοι αυτοί ΄΄ανακάλυψαν΄΄ ξαφνικά το μαγευτικό πάρκο με τα ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα !

Δεκτή και η μετάνοια, πατριώτες μου μην ξεφεύγει όμως της προσοχής σας, 
ότι γι αυτό το πάρκο κάποιος έχει φορτωθεί με μηνύσεις και είναι κατηγορούμενος για παράβαση καθήκοντος…

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Ο ιστορικός αναθεωρητισμός στην υπηρεσία των κρατούντων και της αναθεώρησης των ταξικών τους τύψεων.


Στάθης Καλύβας: εκτός από δρόμους, η χούντα έφτιαχνε και τέχνη

Δε νομίζω πως έχουμε πια το δικαίωμα να εκπλησσόμαστε με τον Καλύβα και τα… “αιρετικά” του κείμενα 
(ένα επίθετο, που μπαίνει συνήθως εκ του πονηρού, μετατρέποντας τη γενική κατακραυγή σε ντόρο και πλεονέκτημα δημοφιλίας). 
Το θράσος του τελευταίου, ντυμένο με το μανδύα του επιστήμονα ιστορικού, παραβιάζει ανοιχτές θύρες, ου μην και ανοιχτά παράθυρα, όπως ήταν υποτίθεται τον καιρό της χούντας, που κανείς δεν είχε να φοβάται τίποτα, και δεν υπήρχε εγκληματικότητα.
 Μόνο αυτό δεν έγραψε στο τελευταίο του άρθρο ο Στάθης Καλύβας, στην Καθημερινή (πού αλλού;). Πρέπει όμως να το δούμε προσεκτικά, πίσω από το πρώτο επίπεδο ανάγνωσης.

Από μια άποψη, από τη δική του ταξική σκοπιά, ο Καλύβας έχει δίκιο. 
Η χούντα πέτυχε
 -χωρίς να είναι στις δικές της άμεσες επιδιώξεις-
 ένα δύσκολο πολιτικό εκσυγχρονισμό, όχι μόνο της Δεξιάς, αλλά όλου του πολιτικού συστήματος, επιλύοντας παράλληλα, με την πτώση της και πριν από αυτήν, το αγκάθι του πολιτειακού ζητήματος. 
Έβγαλε, έτσι, από το προσκήνιο κάποιους παρωχημένους παίκτες του πολιτικού σκηνικού (όπως το Παλάτι και τα παλιά κόμματα) αλλά αναβάπτισε άλλους (όπως τον Καραμανλή και τον Πανανδρέου) με “αντιστασιακές, αντιδικτατορικές” δάφνες, για να αξιοποιηθούν σε επόμενη φάση. 
Κι αυτός ήταν ένας βασικός παράγοντας που καθόρισε τα αίτια επιβολής της χούντας των Συνταγματαρχών.

Κάπου εκεί τελειώνουν όμως οι νηφάλιες εκτιμήσεις κι αρχίζει η απολογητική της επταετίας.
 Σημειώνεται σωστά ότι επί χούντας κορυφώθηκε το “οικονομικό θαύμα” της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά αποσιωπάται έντεχνα η πτωτική, καταστροφική πορεία των τελευταίων δύο χρόνων της επταετίας, που δεν μπορούσε φυσικά να αποσοβήσει τον αντικειμενικό χαρακτήρα και τις συνέπειες της πετρελαϊκής κρίσης. 
Σημειώνεται ακόμα η ανάπτυξη του εθνικού οδικού δικτύου, που αναμασά με διαφορετική διατύπωση το διαδεδομένο επιχείρημα των σταγονιδίων: “η χούντα έφτιαξε δρόμους…”. 
Και το διανθίζει, εν είδει αυθεντίας, με τραβηγμένες, ανιστόρητες αναφορές περί γενικευμένης ευημερίας και άνθησης των τεχνών(!), οι οποίες προφανώς ευνοούνται από τον αυταρχισμό και το καθεστώς της λογοκρισίας.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως σε ένα από τα τελευταία βιβλία του, ο Καλύβας επιχειρούσε να ξεπλύνει και τις ευθύνες των ΗΠΑ για το στρατιωτικό πραξικόπημα, πετώντας απλά κι αναπόδεικτα 
(δε χρειάζονται τεκμήρια για τους ισχυρισμούς μιας αυθεντίας) 
πως δεν πιστοποιείται η ενεργός ανάμιξή τους και ο πρωταγωνιστικός τους ρόλος στην επιβολή του.

Στην πραγματικότητα, πάντως, ο Καλύβας δεν εκφράζει παρά τη συνείδηση της τάξης του, ανοιχτά και χωρίς προσχήματα. 
Και την καλεί να αποβάλει επιτέλους τα “ενοχικά της σύνδρομα” απέναντι στην επταετία, δίνοντάς της επιτέλους την αναγνώριση που ταιριάζει στα… εκσυγχρονιστικά επιτεύγματά της.
 Ο ιστορικός αναθεωρητισμός στην υπηρεσία των κρατούντων και της αναθεώρησης των… ταξικών τους τύψεων.

Για τον αστισμό, μαύρος γάτος ή κατάμαυρος (χουντικός) ή γκρίζος
 με τις πενήντα αποχρώσεις της σοσιαλδημοκρατίας, δεν έχει σημασία, 
εφόσον πιάνει τους εργαζόμενους σαν τα ποντίκια στη φάκα 
(κι ας μην έχει τυράκι, ελέω κρίσης και περικοπών) και τους εγκλωβίζει. 
Συστήματα πολιτικής διαχείρισης υπάρχουν πολλά, αλλά αστική τάξη μόνο μία…

Κι όπως έχει πει πολύ σωστά, κατά το παρελθόν, ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης
 “ο ναζισμός όχι μόνο αθωώνεται, αλλά αξίζει να ακολουθήσει κανείς τα ίχνη του”.

απ' το katiousa.gr

Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

"Λουλούδια" που δεν τα αφήνουν να ανθίσουν...



«Αν ο διάβολος είχε ένα συγκεκριμένο εχθρό κι ήθελε να τον βασανίσει ανελέητα, το καλύτερο που μπορούσε να κάνει είναι να πάρει την ψυχή του και να την βάλει μέσα σ’ ένα εργαζόμενο παιδί στα εργοστάσια. Και να τον κρατήσει εκεί μέχρι το τέλος του!». 
(Σάμουελ Φίλντεν, ο οποιος σε ηλικία 8 χρονών δούλευε σ’ εργοστάσιο βαμβακιού και αργοτερα από τους πρωταγωνιστές της Πρωτομαγιάς του Σικάγου το 1887)

''Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας – με πρωτοβουλία της οποίας καθιερώθηκε η 12η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας – για το έτος 2012, 
σε ένα σύνολο 1,5 δισεκατομμυρίων παιδιών παγκοσμίως, τα 264 εκατομμύρια (16,7%) εργάζονταν σε διάφορες εργασίες, ενώ τα 168 εκατομμύρια (πάνω από 10%) δούλευαν παρανόμως. 
Περίπου 85 εκατομμύρια παιδιά δούλευαν σε επικίνδυνες και ανθυγιεινές εργασίες, όπως είναι ορυχεία, λατομεία και άλλους επικίνδυνους χώρους δουλειάς ή με επικίνδυνα υλικά, χημικά, εντομοκτόνα ή βαρύ μηχανικό εξοπλισμό. 
Από αυτά, τα 30 εκατομμύρια είναι κορίτσια 
και τα 37 εκατομμύρια είναι παιδιά από 5 έως 14 ετών.''

Το απεχθέστερο έγκλημα των πολυεθνικών και του καπιταλισμού !
"Λουλούδια" που δεν τα αφήνουν να ανθίσουν..
Εδώ δεν μπαίνεις καν σε συζήτηση 
Εδω στρατεύεσαι και παλεύεις μέχρι αυτό το απάνθρωπο πολιτικό σύστημα να πάει στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας !
***********
Ο.Γ.Ε: «Όσο κουμάντο στην οικονομία κάνουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι, όσο θεός είναι τα κέρδη και ο ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων, τόσο θα βασιλεύει η παιδική εργασία, “νόμιμη και παράνομη”», επισημαίνει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής εργασίας σήμερα Δευτέρα 12 Ιούνη.

Όπως αναφέρει η ΟΓΕ στην ανακοίνωσή της, «η Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής εργασίας αποτελεί ακόμα μια ευκαιρία για τους παγκόσμιους οργανισμούς, τις κυβερνήσεις, τις ΜΚΟ να ρίξουν κροκοδείλια δάκρυα. 
Άλλη μία ευκαιρία για να οργανώσουν συνέδρια, προγράμματα, δράσεις, να κάνουν εκθέσεις, διαπιστώσεις, να βγάλουν συμπεράσματα ντροπής, απανθρωπιάς και υποκρισίας». 

Και προσθέτει:
«Τα στοιχεία είναι όντως συγκλονιστικά. Ο ΟΗΕ, η UNΙCEF, ο ΔΟΕ κάνουν λόγο για πάνω από 250 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας από 5 έως 14 ετών, που εργάζονται σε σύγχρονα κολαστήρια. 
Στην Ευρώπη εργάζονται παράνομα 300 έως 500 χιλιάδες ανήλικοι θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, καθώς προωθούνται από χώρες του Τρίτου Κόσμου όπου κατοικούν. 
Γονείς ανταλλάσσουν τα παιδιά τους για να σβήσουν τα χρέη τους, ενώ ευδοκιμεί το τραγικό φαινόμενο της μεσιτείας από γονείς που «νοικιάζουν» σε μεσίτες τα ανήλικα παιδιά τους, για να εργαστούν σε πολυεθνικές, συνεισφέροντας οικονομικά στις εξαθλιωμένες οικογένειες τους.
Μία από τις φοβερότερες μορφές σύγχρονου δουλεμπορίου είναι η επιστράτευση παιδιών τα οποία συμμετέχουν ως “στρατιωτάκια” σε πολέμους ή εμφύλιες συρράξεις.
Ένα στα 6 παιδιά του πλανήτη εργάζεται σε περιβάλλον που βλάπτει την ψυχική και σωματική του υγεία. Περίπου 85 εκατομμύρια παιδιά εργάζονταν με βάση στοιχεία του 2013 σε ορυχεία, λατομεία και άλλους επικίνδυνους χώρους δουλειάς ή με επικίνδυνα υλικά όπως χημικά. 
Από αυτά τα 30 εκατομμύρια είναι κορίτσια και τα 37 εκατομμύρια είναι παιδιά 5-14 ετών και κάθε χρόνο τουλάχιστον 22.000 από αυτά σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα.

Χιλιάδες μικρά παιδιά καταρρέουν κάθε μέρα από την εξάντληση δουλεύοντας για 14 και 16 ώρες στα κάτεργα των μεγάλων πολυεθνικών ρούχων για μερικά σεντς την ημέρα.

Στην Ελλάδα σήμερα, έχει διαπιστωθεί ότι σχεδόν καθημερινά περίπου 100 παιδιά βρίσκονται σταθερά στους δρόμους των δύο μεγάλων πόλεων, Αθήνας και Θεσσαλονίκης. 
Κατά μέσο όρο εργάζονται από 6 έως 12 ώρες την ημέρα. 100.000 εκτιμάται ότι είναι ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται παράνομα. Κάθε χρόνο 8.000 μαθητές εγκαταλείπουν την εκπαίδευση για οικονομικούς λόγους.
 2.800.000 Έλληνες, ηλικίας 16 ετών και άνω, δεν έχουν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση, το υποχρεωτικό 9χρονο σχολείο. 
Η UNICEF στην ετήσια έκθεση της για το επίπεδο διαβίωσής και ευημερίας των παιδιών στην Ελλάδα το 2017 εκτιμά ότι αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο τη φτώχεια και την υλική αποστέρηση και την αδυναμία του συστήματος κοινωνικής προστασίας.

Όσο κουμάντο στην οικονομία κάνουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι, όσο θεός είναι τα κέρδη και ο ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων, τόσο θα βασιλεύει η παιδική εργασία, “νόμιμη και παράνομη”.

Η ζωή μας και η ζωή των παιδιών μας συνθλίβεται στις μυλόπετρες της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Στη χώρα μας, η καπιταλιστική κρίση και η πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ προκειμένου να στηριχθεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων καταδικάζουν τις λαϊκές οικογένειες και τα παιδιά τους να βυθίζονται όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την ανέχεια.

Οι γυναίκες του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, της ΟΓΕ, δε θα σταματήσουμε τον αγώνα μέχρι να μπορούν να κρατάνε τα παιδιά σ’ όλο τον κόσμο σχολικές τσάντες. 
Να έχουν δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να πηγαίνουν όλα σε δημόσιους και δωρεάν παιδικούς σταθμούς, να έχουν δωρεάν γεύμα μέσα στο σχολείο».

«Δε θα σταματήσουμε»,
καταλήγει η ΟΓΕ, «να παλεύουμε για να ζήσουν τα παιδιά μας με δικαιώματα και όχι με τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των εκμεταλλευτών μας.
 Διεκδικούμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία που θα μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες μας. Σ’ έναν κόσμο που θα διαφεντεύουμε τον πλούτο που παράγουμε, σ΄ έναν κόσμο που θα μαθαίνουμε για την παιδική εργασία μόνο στην ιστορία για να μας θυμίζει την εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών».