Να οπλοφορούν και οι καθηγητές στα σχολεία ! Η ...υλοποίηση της πρότασης στην είδηση εδώ ! --ΗΠΑ Πανικός σε Λύκειο της Τζόρτζια όταν καθηγητής ταμπουρώθηκε μέσα σε σχολική αίθουσα και πυροβόλησε όταν μια ομάδα μαθητών προσπάθησε να εισέλθει στην αίθουσα και «ο καθηγητής δεν επέτρεψε σε κανέναν να μπει», Ενας ένοπλος καθηγητής σε ένα Λύκειο στην πολιτεία της Τζόρτζια ταμπουρώθηκε μέσα σε μια άδεια από μαθητές σχολική αίθουσα και πυροβόλησε όταν ο διευθυντής του σχολείου προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα, ανακοίνωσε η αστυνομία, τονίζοντας ότι δεν υπάρχουν σοβαρά τραυματίες.
Το περιστατικό συνέβη την ώρα του μεσημεριανού στο Λύκειο Ντάλτον, περίπου 145 χλμ βόρεια της Ατλάντας, πρωτεύουσας της Πολιτείας Τζόρτζια, δύο εβδομάδες μετά το μακελειό με 17 νεκρούς μαθητές και καθηγητές στο Λύκειο Μάρτζορι Στόουνμαν Ντάγκλας στη γειτονική Πολιτεία της Φλόριντας και τη μετέπειτα πρόταση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να οπλοφορεί το εκπαιδευτικό προσωπικό προκειμένου να μην επαναληφθούν αντίστοιχες σφαγές.
Εκπρόσωπος της αστυνομίας του Ντάλτον δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι οι αστυνομικοί όταν έφτασαν στο σχολείο βρήκαν τον καθηγητή ταμπουρωμένο μέσα σε μια σχολική αίθουσα και τον συνέλαβαν, περίπου 30 με 45 λεπτά αργότερα, χωρίς να σημειωθεί το παραμικρό επεισόδιο.
Το συμβάν ξεκίνησε όταν μια ομάδα μαθητών προσπάθησε να εισέλθει στην αίθουσα και «ο καθηγητής δεν επέτρεψε σε κανέναν να μπει», σημείωσε.
Όταν έφτασε ο διευθυντής και προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα με ένα κλειδί, τότε ακούστηκε ένας μόνο πυροβολισμός μέσα από την αίθουσα.
Οι μαθητές του Λυκείου, στο οποίο είναι εγγεγραμμένοι περίπου 2.000, μεταφέρθηκαν σε ένα κοντινό συνεδριακό κέντρο, σύμφωνα με τις αρχές.
Μερικές σκιές, δυο-δυο και κατά διαστήματα γλιστρούν στο σκοτάδι και μπαίνουν σ’ ένα σπιτάκι της οδού Δουκίσσης Πλακεντίας 3, στους Αμπελοκήπους. Ήταν οι αντιπρόσωποι των νεολαιίστικων απελευθερωτικών οργανώσεων που την επόμενη μέρα στις 23 του Φλεβάρη, θα ’παιρναν μέρος στην ιδρυτική σύσκεψη για τη δημιουργία ενιαίας οργάνωσης της νέας γενιάς.
Χίλιες οι προφυλάξεις, αυστηρά τα μέτρα επαγρύπνησης και προστασίας.
Τα παράθυρα θεόκλειστα και οι φωνές χαμηλότονες.
Έπρεπε να περάσουμε όλη τη νύχτα στο σπίτι, γιατί η δουλειά θα άρχιζε την άλλη μέρα, αφού θα έρχονταν και οι υπεύθυνοι του ΕΑΜ Νέων, της ΟΚΝΕ και των φίλων της νέας γενιάς. Πώς να περάσει τώρα ολόκληρη νύχτα; Φωνές, τραγούδια και χορός απαγορεύονταν αυστηρά. Οι Γερμανοί καιροφυλακτούσαν για ν’ αρπάξουν στα νύχια τους τους αγωνιστές της Αντίστασης. Γι’ αυτό οι συστάσεις, οι συζητήσεις, ακόμη και τα καλαμπούρια γίνονταν με πνιχτές και ψιθυριστές φωνές, γιατί ιδιαίτερα το βράδυ κάθε θόρυβος γινόταν αντιληπτός. Μα ο αδιόρθωτος Ορέστης, ο «σατανικός» όπως τον λέγαμε, δεν καθόταν ήσυχος. Όλο και κάποιο καλαμπούρι ξεστομούσε, όλο και κάποιον πείραζε. Κι έβλεπες εκείνη την υπέροχη κοπέλα, την Ηλέκτρα, να γελάει καλόκαρδα, όμως πνιχτά, κοκκινίζοντας λίγο απ’ την καλοσύνη και την αθωότητά της.
Έτσι περάσαμε όλο το βράδυ, άυπνοι, μα κεφάτοι κι έτοιμοι για το έργο που μας είχε ανατεθεί. Κι όσοι απ’ τους συνέδρους ήταν κομμουνιστές είχαν διπλή χαρά: η μέρα της ίδρυσης της ΕΠΟΝ έτυχε να συμπέσει με την επέτειο του Κόκκινου Στρατού.
Το πρωί έφτασαν και οι υπεύθυνοι, κι άρχισαν οι εργασίες της ιδρυτικής σύσκεψης. Ανάμεσα στους αντιπροσώπους έβλεπες τον Βασίλη της ΟΚΝΕ, τον Σταμάτη του ΕΑΜ Νέων, τον Ορέστη, την Ηλέκτρα, τον Κίμωνα, τον Μπάμπη, τη Ρίτα και άλλους αγωνιστές της νέας γενιάς.
Ύστερα από συζήτηση πάνω στην εισήγηση όλοι οι αντιπρόσωποι εγκρίνανε ομόφωνα την ίδρυση της ενιαίας οργάνωσης και την ιδρυτική της διακήρυξη. Έγινε συζήτηση και για την ονομασία της.
Όλοι συμφώνησαν να ονομαστεί Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ). Στη συζήτηση έκανα την εξυπνάδα να προτείνω να προστεθεί και η λέξη: προοδευτική, δηλ. Ενιαία Προοδευτική Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΠΟΝ). Σαν να μην είχαν οι ίδιοι οι σκοποί και τα ιδανικά της ΕΠΟΝ προοδευτικό περιεχόμενο. Μα τόσο μου ’κοβε τότε, τέτοια έλεγα.
Στη διάρκεια των συζητήσεων κι όταν πλησίαζε το μεσημέρι κάτι άρχισε να γαργαλάει τα ρουθούνια μας. Ω, τι ευτυχία! Μύριζε φασουλάδα! Οι νοικοκυρέοι μας ετοίμαζαν λουκούλειο για την εποχή φασουλαδικό γεύμα. Και καταλαβαίνετε τι νεολαιίστικη επίθεση έγινε στο διάλειμμα στα πιάτα με το εκλεκτό αυτό έδεσμα.
Μετά το φαΐ και πάλι δουλειά.
Οι εργασίες τέλειωσαν. Όλοι είχαμε την αίσθηση ότι κάτι πολύ σοβαρό είχε γίνει. Όμως, πρέπει να ειπωθεί ότι δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ούτε την τεράστια σημασία αυτού του έργου, ούτε το καταπληκτικό φούντωμα μέσα σ’ ελάχιστο χρονικό διάστημα της επονίτικης δράσης.
Με τους ίδιους προφυλακτικούς κανόνες, δυο-δυο και κατά διαστήματα, αφήσαμε το ιστορικό σπιτάκι (που διατηρείται ακριβώς όπως ήταν τότε και πρόκειται να γίνει Μουσείο της ΕΠΟΝ) και τραβήξαμε το δρόμο της διάδοσης της επονίτικης φλόγας σ’ όλη την Ελλάδα. Το μαχητικό κι αισιόδοξο επονίτικο σύνθημα «Πολεμάμε και τραγουδάμε» αγκάλιασε όλη τη νέα γενιά της χώρας…
Το χρώμα της ΕΠΟΝ
Το χρώμα της ΕΠΟΝ, όπως είναι γνωστό ήταν πράσινο. Όχι βέβαια κιτρινοπράσινο, όπως είναι το χρώμα μερικών σημερινών «κινημάτων» και κομμάτων, αλλά πραγματικό και ζωντανό πράσινο, χρώμα της ελπίδας και της φυσικής ανανέωσης. Έτσι λοιπόν και στην Πάτρα άρχισαν να γεμίζουνε οι τοίχοι με τα πράσινα επονίτικα συνθήματα. Σε λίγο φάνηκαν και μερικά άλλα κακομοίρικα συνθήματα «εθνικών οργανώσεων», λέει, νεολαίας! Οργανώσεων που δεν τις έβλεπες πουθενά, χωρίς καμιά δράση, εκτός από την αντιεαμική και αντιεπονίτικη. (Ας σημειώσουμε πως και μ’ αυτές, παρά την ασημαντότητά τους έγινε προσπάθεια για κοινή δράση, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να μας καταδώσουν παραλίγο στην αστυνομία και στις κατοχικές αρχές.) Είχαν διαλέξει και το «γνήσιο ελληνικό χρώμα», το μπλε! Σάμπως είναι το χρώμα που σε κάνει πατριώτη και αγωνιστή κι όχι οι σκοποί και τα ιδανικά για τα οποία παλεύεις και είσαι διατεθειμένος να δόσεις και τη ζωή σου γι’ αυτά. Τελοσπάντων.
Έρχεται ο Όμηρος και μου λέει: «Τι θα κάνουμε; Αυτοί όχι μόνο δημαγωγούν με το «εθνικό» χρώμα, αλλά προβοκάρουν και μπλοκάρουν τα συνεργεία μας με τη βοήθεια της αστυνομίας.»
Δεν χρειαζόταν πολύ να φιλοσοφήσουμε. Έπρεπε να δράσουμε επονίτικα. Οργανώνεται σ’ όλη την πόλη πανεξόρμηση με καινούργια και ζωντανά επονίτικα συνθήματα. Το πρωί έκπληκτοι οι πατρινοί έβλεπαν τους τοίχους γεμάτους με αγωνιστικά συνθήματα που ήταν γραμμένα σε πράσινο και σε …μπλε χρώμα! Πάει το μονοπώλιο της … χρωματικής εθνικοφροσύνης.
Τα ’χασαν οι ευέλπιδες νέοι της προβοκατόρικης αντιεπονίτικης δράσης. Σκέφτηκαν, συσκέφτηκαν, συνδιασκέφτηκαν και καταλήξανε να γράφουν συνθήματα στο φυσικό ιδεολογικό τους χρώμα: το μαύρο! Κι έτσι μέσα στη θάλασσα των πρασινογάλανων επονίτικων συνθημάτων πού και πού έβλεπες και το θλιβερό και αντιδραστικό μαύρο χρώμα που σε λίγο εξαφανίστηκε εντελώς μέσα στη λαίλαπα της θυελλώδικης δράσης της ΕΠΟΝ.
Ο Τσιγκελάκιας
Στο Μοριά, οι επονίτες βγάζανε ένα ωραίο περιοδικό, τον Επονίτη. Το μεστό περιεχόμενό του, η όμορφη εμφάνισή του και τα πετυχημένα σκίτσα του είχανε κατακτήσει τη μοραΐτικη νέα γενιά. Ένας από τους κύριους συντελεστές της επιτυχίας ήταν και ο σκιτσογράφος μας, ο… Τσιγκελάκιας. Γιατί τον λέγανε έτσι; Γιατί αντί για μουστάκι είχε 5 1/2 όλες-όλες τρίχες, που μάλιστα τις έστριβε όσο μπορούσε για να γίνει τσιγκελωτό το μουστάκι του, εξ’ ου και Τσιγκελάκιας, που εκτός από τα πενάκια του δεν είχε πιάσει ποτέ του ούτε σουγιά. Για όπλο μήτε κουβέντα να γίνεται. Κι όμως…
… Βρισκόμαστε στη μεταβαρκιζανή περίοδο. Όλο το λεφούσι των ταγματασφαλιτών, των προδοτών και της αντίδρασης είχε πέσει πάνω στους αγωνιστές για να τους εξοντώσει. Ήρθαν τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω. Οι προδότες βαφτίστηκαν… αγωνιστές (που παίρνουν σήμερα και… συντάξεις αγωνιστών!) και οι αγωνιστές… προδότες! Ατέλειωτες δίκες μαχητών της Εθνικής Αντίστασης με την κατηγορία της προδοσίας και της εκτέλεσης «τίμιων πατριωτών»! Και σε κάθε δίκη οι ίδιοι μάρτυρες: μαυροφορεμένες χήρες και ορφανά που καταμαρτυρούσαν όσα σέρνει η σκούπα ενάντια σε ανθρώπους που ούτε καν τους ήξεραν! Νάσου μια μέρα και μαγκώνουν και τον Τσιγκελάκια. Αμέσως δίκη για να παταχθεί η αντεθνική προδοσία. Τον σέρνουν λοιπόν τον δυστυχή στο δικαστήριο, σε ένα ακροατήριο έτοιμο να κατασπαράξει τον «βδελυρό εγκληματία».
«Εσύ είσαι ο περιβόητος Τσιγκελάκιας;» τον ρωτάει βλοσυρός ο πρόεδρος του δικαστηρίου, «που σκότωνες σαδιστικά αθώους ανθρώπους;»
«Εγώ;» απαντά έντρομος ο Τσιγκελάκιας.
«Αμ, ποιος εγώ;»
«Μα εκτός απ’ τα πενάκια μου για τα σκίτσα εγώ ούτε ξυραφάκι δεν είχα, ούτε μύγα δεν σκότωσα.»
«Σιωπή ξεδιάντροπε. Έχεις το θράσος και να μιλάς. Εγκληματία. Τώρα θα δεις τι σου καταμαρτυρούν τα θύματα. Να προσέλθουν οι μάρτυρες.»
Ο Τσιγκελάκιας έχωσε πιο βαθιά το κεφάλι του στον ώμο, βλέποντας να πλησιάζει στο βήμα του δικαστηρίου μια χοντρή μαυροφορεμένη γυναίκα, εντελώς άγνωστή του, που τον κοίταγε με θολό και άγριο μάτι, έτοιμη να τον κατακρεουργήσει.
«Τι έχετε να πείτε, μάρτυς;» ρωτάει ο πρόεδρος.
«Αυτός είναι, κ. πρόεδρε. Αυτός ο αλήτης, ο λήσταρχος. Τον γνώρισα αμέσως. Είχε μια μεγάλη μαύρη γενιάδα ως την κοιλιά του. Έπιασε τον άντρα μου και τον έσφαξε μπροστά στα μάτια μου, σκουπίζοντας το αίμα στα μαύρα γένια του.»
Και όρμησε πάνω στον Τσιγκελάκια να τον πνίξει. Ο Τσιγκελάκιας τα χρειάστηκε. Γλύτωσε με κόπο από τα χέρια της, αλλά είδε πως δεν θα γλυτώσει από τους ανθρωποφάγους αυτούς δικαστές και μάρτυρες που έστελναν αράδα στο απόσπασμα τους αγωνιστές. Άρχισε να χάνει την ψυχραιμία του αλλά σε λίγο συνήλθε κι άρχισε να τρίβει με αμηχανία το πρόσωπό του. Κι άξαφνα τινάζεται όρθιος:
«Κύριε πρόεδρε, κύριε πρόεδρε.»
«Τι τρέχει κατηγορούμενε; Δεν ήρθε η ώρα να απολογηθείς για τα εγκλήματά σου. Υπάρχουν εδώ και άλλα θύματά σου.»
Πραγματικά παρελάσανε και άλλοι μάρτυρες που επαναλάβαιναν στερεότυπα πως είδαν τον φοβερό γενειοφόρο εγκληματία να σκοτώνει σαν μύγες τους ανθρώπους τους.
Ο Τσιγκελάκιας όμως είχε συνέλθει και επέμενε.
«Κύριε πρόεδρε, μπορώ να μιλήσω;»
«Λέγε, τι θέλεις.»
«Όλοι οι μάρτυρες ορκίστηκαν και είπαν ότι εκτέλεσα άγρια αθώους ανθρώπους. Με είδαν μάλιστα με μια τεράστια γενειάδα να τους σφάζω σαν κατσίκια.»
«Γιατί, έτσι δεν είναι;»
«Για κοιτάξτε με καλά, κ. πρόεδρε.»
«Τι να κοιτάξω.»
Ο Τσιγκελάκιας πλησιάζει στην έδρα, ακουμπάει το πρόσωπό του μπροστά στον πρόεδρο και ξαναλέει:
«Κοιτάξτε καλύτερα το πρόσωπό μου.»
«Μα τι τα θέλεις αυτά τώρα!»
«Τι τα θέλω; Μα λένε ψέματα οι μάρτυρες. Δεν βλέπετε το πρόσωπό μου; Ούτε τρίχα δεν έχει πάνω του. Είμαι σπανός, κύριε, σπανός από γεννησιμιού μου. Και σπανός γενειοφόρος πάει; Δεν πάει!»
Σκίτσο του Στάθη (Σταυρόπουλου), από το βιβλίο του Θόδωρου Λιακόπουλου (Πορφύρη) «Ο αγώνας θέλει κέφι» (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1988)
Και τη γλύτωσε ο Τσιγκελάκιας και εκάγχασε το πανελλήνιο όπου δημοσιεύτηκε τότε στις εφημερίδες η ιλαροτραγική αυτή ιστορία του σπανού γενειοφόρου.
αποσπάσματα από το βιβλίο του Θόδωρου Λιακόπουλου (Πορφύρη) «Ο αγώνας θέλει κέφι» (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1988).
Στις 23 του Φλεβάρη 1943, ιδρύθηκε η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ).
Η θρυλική ΕΠΟΝ, με την καθοριστική συμβολή της ΟΚΝΕ και με σημαία το «Πολεμάμε και τραγουδάμε», συσπείρωσε πάνω από 600.000 περήφανα νιάτα που την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκαν στις γραμμές της, πρόσφερε πάνω από 32.000 ως αντάρτες μαχητές στον αγώνα και πάνω από 1.300 παιδιά της έπεσαν στα πεδία των μαχών. Στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΕΠΟΝ που έλαβε χώρα στην Αθήνα μετείχαν οι εξής οργανώσεις νέων: η «Αγροτική Νεολαία Ελλάδος», η «Ενιαία Εθνικοαπελευθερωτική Εργατοϋπαλληλική Νεολαία», η «Ενιαία Μαθητική Νεολαία», η «Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης», ο «Θεσσαλικός Ιερός Λόχος», η «Λαϊκή Επαναστατική Νεολαία», η «Λεύτερη Νέα», η «Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος» (ΟΚΝΕ), η «Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδος», και η «Φιλική Εταιρεία Νέων».
******************
Αντάρτικα από τη «Ρωμιοσύνη»
Το Συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο την εκδήλωσηΓΙΑ ΤΑ 75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΝ παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με αντάρτικα τραγούδια, που περιελάμβανε πολύ γνωστά και χιλιοτραγουδισμένα τραγούδια απ' όλους μας, αλλά και πιο σπάνια, όπως «Το κάλεσμα» ένα τραγούδι για την ΕΠΟΝ, που ακούστηκε για πρώτη φορά στην εκδήλωση μετά από πολλά χρόνια.
Έκθεση ντοκουμέντων από την ηρωική δράση της ΕΠΟΝ (ΦΩΤΟ)
Πλευρές της ηρωικής και πολύμορφης παρουσίας της ΕΠΟΝ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της μέχρι και την απελευθέρωση ανέδειξε η έκθεση που λειτουργούσε στο πλαίσιο της μεγάλης εκδήλωσης για τα 75 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ, που διοργάνωσε η Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ, την Παρασκευή 23 Φλεβάρη στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό.
Η έκθεση είχε στηθεί στο φουαγιέ και περιελάμβανε ντοκουμέντα από το αρχείο του ΚΚΕ, φωτογραφίες, έντυπα της εποχής.
Στα μάτια του επισκέπτη αναβίωναν στιγμές της δράσης της ΕΠΟΝ σε όλη της Ελλάδα, ξεκινώντας από τα πρώτα παράνομα τεύχη της «Νέας Γενιάς». Του θρυλικού της εντύπου της, το πρώτο τεύχος του οποίου κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά την ίδρυσή της δουλεμένο από την Ηλέκτρα Αποστόλου η οποία την εποχή εκείνη ήταν μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΕΠΟΝ. Αλλά και έντυπα που επιμελούνταν και διακινούσαν οι οργανώσεις της ΕΠΟΝ σε διάφορες περιοχές της χώρας, παράνομες αφίσες, κουπόνια ενίσχυσης.
Η έκθεση περιλάμβανε μία αναφορά στην ηρωική πολεμική δράση της ΕΠΟΝ με χαρακτηριστικές φωτογραφίες ανταρτών ΕΠΟΝιτών να πορεύονται τραγουδώντας, ομάδων της ΕΠΟΝ, ρεπορτάζ από μάχες που έγιναν στην Αθήνα το Δεκέμβρη του '44, αλλά και μία διαταγή του στρατηγείου Ηπείρου του ΕΛΑΣ με τιμητική αναφορά στο ρόλο των ΕΠΟΝιτών.
Τη δική τους ξεχωριστή θέση είχαν τα «Αετόπουλα», τα παιδιά που πήραν μέρος στον αγώνα με την ΕΠΟΝ. Σε φωτογραφίες απεικονίζονται ξυπόλητα μπροστά στα οδοφράγματα το Δεκέμβρη του '44, να κάνουν έρανο για τα φτωχά παιδιά αλλά και ντοκουμέντο από τη στήλη της «Νέας Γενιάς» για τα «Αετόπουλα» που καταγράφει την ιστορία του 11χρονου Παύλου Μαχαιρόπουλου που τον δολοφόνησαν Χίτες γιατί αρνήθηκε να πετροβολήσει κρατούμενους αγωνιστές.
Η πολύπλευρη δράση της ΕΠΟΝ αποτυπώνεται και στα τεύχη νόμιμων ή μισο - νόμιμων εντύπων της «Νέας Γενιάς» που φιλοξενούν ρεπορτάζ για τα εργατόπαιδα του Πειραιά και της Καλογρέζας, για την κατάσταση στην επαγγελματική εκπαίδευση κ.ά. ενώ εκτέθηκαν εξώφυλλα του περιοδικού φιλοτεχνημένα από σημαντικούς δημιουργούς που ανήκαν στο καλλιτεχνικό επιτελείο της Οργάνωσης όπως ο Γιάννης Στεφανίδης και ο Τάσσος. Αλλά και σε φωτογραφίες ντοκουμέντα από διάφορες πλευρές της ζωής και δράσης, με εκείνη που δείχνει περήφανες ΕΠΟΝίτισες στη συγκέντρωση στο Παναθηναϊκό Στάδιο για την επέτειο των 4 χρόνων του ΕΑΜ να ξεχωρίζει.
«Τούτος ο τόπος και ο λαός του έχει την απαίτηση και τις δυνατότητες για μια ολοκληρωμένη φροντίδα και αγωγή όλων των παιδιών του» επισημαίνουν σε κοινή δήλωσή τους οι δήμαρχοι της Λαϊκής Συσπείρωσης, για τις δημοτικές δομές φροντίδας και αγωγής του παιδιού, τονίζοντας ότι, «από την πείρα και την ευθύνη μας στους δήμους λέμε ότι πρέπει επιτέλους να γίνει πραγματικότητα η ολοκληρωμένη φροντίδα και αγωγή όλων των παιδιών. Αυτό είναι ευθύνη της κυβέρνησης». Η κοινή δήλωση των δημάρχων της Λαϊκής Συσπείρωσης έχει ως εξής:
Δυστυχώς για μια ακόμη φορά οι ισχνές δομές για την φροντίδα και την αγωγή του παιδιού στους δήμους βρίσκονται σε ένα νέο κύκλο αναστάτωσης. Κυβέρνηση, ΚΕΔΕ , ΠΟΕ -ΟΤΑ έχουν μετατρέψει με την τακτική τους αυτές τις δομές σε πεδίο αποπροσανατολισμού.
Αφού σήμερα όπως και τα προηγούμενα χρόνια με την πολιτική τους δεν αντιμετωπίζουν τις ανάγκες του παιδιού και των νέων γονιών, που στις μέρες μας ζουν σε συνθήκες φτώχιας, ακόμα και εξαθλίωσης.
Ταυτόχρονα με τις ενέργειές τους δεν στηρίζουν την ουσιαστική διεύρυνση αυτών των δομών ως ώριμη ανάγκη του καιρού μας.
Οι δήμαρχοι της Λαϊκής Συσπείρωσης: Πατρέων: Κώστας Πελετίδης, Καισαριανής: Ηλίας Σταμέλος, Χαϊδαρίου: Μιχάλης Σελέκος, Πετρούπολης: Βαγγέλης Σίμος, Ικαρίας: Στέλιος Σταμούλος
Με αφορμή το χρόνιο και επιστημονικά θεμελιωμένο αίτημα της υποχρεωτικότητας της 2χρονης προσχολικής αγωγής, με ευθύνη του κράτους, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ νομοθετεί -όπως είχαν επιχειρήσει και παλιότερα- τάχα την εφαρμογή της!
Την ίδια στιγμή οι κτηριακές δομές είναι πολύ πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες, οι προσλήψεις προσωπικού απαγορευμένο είδος , η διευρυμένη λειτουργία των νηπιαγωγείων χωρίς υποστηρικτικές δομές π.χ. ξεκούρασης και σίτισης άπιαστο όνειρο και αποτρεπτικό για γονείς και παιδιά.
Αυτό που γίνεται φανερό είναι ότι η κυβέρνηση παίζει με τις ανάγκες παιδιών, οικογενειών και χιλιάδων παιδαγωγών.
Από την άλλη μεριά η πλειοψηφία στην ΠΟΕ – ΟΤΑ, που δήθεν προασπίζει τη παιδαγωγική υπόσταση των παιδικών σταθμών και τα δικαιώματα των βρεφονηπιοκόμων, κεντράρει δυστυχώς στο ποιός θα υποδέχεται τα προνήπια. Έτσι, αντιλαμβάνεται το εύρος του παιδαγωγικού έργου άραγε;
Μέχρι σήμερα ούτε κουβέντα για την μονιμοποίηση επιτέλους των εκατοντάδων συμβασιούχων παιδαγωγών και άλλων εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς που η παρουσία τους κάθε χρόνο είναι στον αέρα και μαζί τους η λειτουργία των παιδικών σταθμών σε μόνιμη αμφισβήτηση.
Ούτε κουβέντα για την χρηματοδότηση τους που σήμερα συναρτάται από το απαράδεκτο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που αντί να διευρύνει τις δημοτικές και δημόσιες δομές αγκαλιάζει τους επιχειρηματίες στο χώρο της φροντίδας του παιδιού.
Στην αντάρα του συντεχνιασμού από κοντά η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ που ζυμώνει το αντιδραστικό αίτημα για πέρασμα των νηπιαγωγείων στου δήμους!
Δηλαδή, από υποχρεωτική προσχολική αγωγή με ευθύνη του κράτους να συναρτάται η προσχολική αγωγή με την τσέπη του νοικοκυριού.
Όπως και σήμερα το ζούμε στους δήμους με τους παιδικούς σταθμούς, με τις λειψές δομές και τις ανύπαρκτες θέσεις που ψάχνει και δε βρίσκει ο γονιός, με τους συμβασιούχους εργαζόμενους παιδαγωγούς και βοηθητικό προσωπικό που κάθε χρόνο ζούμε με την αγωνία εάν θα τους έχουμε.
Είναι η ελάχιστη ευθύνη απέναντι σε γονιούς, παιδιά και εργαζόμενους να τελειώνουμε πια με αυτόν τον αποπροσανατολισμό.
Τούτος ο τόπος και ο λαός του έχει την απαίτηση και τις δυνατότητες για μια ολοκληρωμένη φροντίδα και αγωγή όλων των παιδιών του. Είμαστε στον 21ο αιώνα, έχουμε χιλιάδες σπουδαγμένα παιδιά για να στελεχώσουν τις δομές, χιλιάδες νεαρά ζευγάρια που ζουν με την αγωνία για την φροντίδα των παιδιών τους.
Από την πείρα και την ευθύνη μας στους δήμους λέμε ότι πρέπει επιτέλους να γίνει πραγματικότητα η ολοκληρωμένη φροντίδα και αγωγή όλων των παιδιών.
Αυτό είναι ευθύνη της κυβέρνησης.
Γι’ αυτό απαιτούμε άμεση και γενναία χρηματοδότηση από το κράτος, διεύρυνση των δομών, εδώ και τώρα, δημόσιες επενδύσεις για σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, διευρυμένη λειτουργία των δομών που θα στηρίζει, κατά προτεραιότητα με υποστηρικτικές δομές σίτισης και ξεκούρασης, τις ανάγκες του παιδιού, των εργαζόμενων γονέων.
Μαζικές προσλήψεις παιδαγωγών, και του αναγκαίου βοηθητικού προσωπικού.
Στη βάση των παραπάνω αιτημάτων δεν βρίσκει έδαφος ο αποπροσανατολισμός κυβέρνησης, ΚΕΔΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ άλλα αγωνιστική διέξοδο η αγωνία του γονιού, των χιλιάδων άνεργων παιδαγωγών, η ανάγκη του παιδιού για φροντίδα και αγωγή.
Σε αυτή την κατεύθυνση, θα συμβάλουμε ως δημοτικές αρχές, εδώ θέλουμε να συναντηθούμε με όλους όσους έχουν την πεποίθηση ότι υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό και τον τόπο.
Συγκέντρωση κατά της εγκατάστασης Νατοϊκής βάσης στην Αλεξανδρούπολη.
Η συγκέντρωση ξεκίνησε
με χαιρετισμό φαντάρου από μονάδα της Αλεξανδρούπολης, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε.
«Δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από μια κινητοποίηση που καλούν οι εργαζόμενοι, τα σωματεία τους, οι φοιτητικοί σπουδαστικοί σύλλογοι των οποίων είμαστε μέλη και πριν γίνουμε στρατιώτες. Διαδηλώνουμε εδώ για να μην εγκατασταθεί εδώ στην Αλεξανδρούπολη βάση ΝΑΤΟϊκών ελικοπτέρων.....».
Στη συνέχεια χαιρετισμό απηύθυνε ο Σουχά 'Ερτεκιν, εκπρόσωπος της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας.
«Σήμερα, είμαστε εδώ για να υψώσουμε τις φωνές μας ενάντια στο ΝΑΤΟ. Αυτός ο αγώνας θα συνεχίσει μέχρι αυτός ο πολεμικός οργανισμός να εξαφανιστεί.Επειδή το ΝΑΤΟ είναι ο μεγαλύτερος και πιο οργανωμένος τρομοκρατικός οργανισμός στον κόσμο. Είναι τόσο απλό. Επειδή το ΝΑΤΟ ποτέ δεν ήταν ένας οργανισμός για την ασφάλεια, όπως αυτοαποκαλείται. Ιδρύθηκε βασισμένος στην επιθετικότητα.....».
****
ο Νίκος Παπαναστάσης, αντισυνταγματάρχης ε.α., μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ και της Κίνησης για την Εθνική Άμυνα, αναφέρθηκε
στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή και στην εμπλοκή της χώρας μας και σημείωσε ότι
«η πρόθεση για εγκατάσταση βάσεων στην Αλεξανδρούπολη δεν είναι άσχετη με τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, στα σύνορα ΕΕ και Ρωσίας, Μέση Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειο, Βόρεια Αφρική αλλά και σε άλλες περιοχές του πλανήτη μας, που μυρίζουν μπαρούτι».
Αναφέρθηκε
στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, σημειώνοντας ότι το αντιιμπεριαλιστικό και φιλειρηνικό κίνημα δεν αδιαφορεί, δεν εφησυχάζει.
«Αντίθετα, εμείς που αγωνιζόμαστε μέσα απ’ τις γραμμές του απευθύνουμε κάλεσμα επαγρύπνησης και ετοιμότητας στην εργατική τάξη, το λαό όχι μόνο στη Θράκη, στο Αιγαίο αλλά σε ολόκληρη τη χώρα.
Απευθυνόμαστε στους εργάτες, τους άνεργους, τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους που ζουν εδώ στην Αλεξανδρούπολη, στον Έβρο,
όχι για να τους καθησυχάσουμε, όπως κάνει η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, αλλά για να τους ενημερώσουμε, να αναλύσουμε μαζί τους αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας.
Είναι σημαντικό να συζητήσουμε για το ποια πρέπει να είναι η δική μας απάντηση, η απάντηση της εργατικής τάξης του λαού από τη σκοπιά των δικών μας συμφερόντων», είπε.
Απευθυνόμενος στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και στους φαντάρους, είπε:
«Σε καμιά περίπτωση δεν είσαστε υποχρεωμένοι να χύσετε το αίμα σας για τα ξένα συμφέροντα, σε βάρος των λαών.
Θέση του αντιιμπεριαλιστικού και φιλειρηνικού κινήματος είναι ότι μοναδική σας αποστολή πρέπει να είναι η διαφύλαξη της ακεραιότητας της πατρίδας και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, μαζί με το λαό μας κι όχι απέναντί του».
Πρόσθεσε πως
«ο γνήσιος λαϊκός πατριωτισμός δεν έχει καμία σχέση με τις επιδιώξεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ που σπέρνουν τον πόλεμο και την καταστροφή στους λαούς και τη νεολαία.
Πατριώτες στρατιωτικοί και απλοί λαϊκοί άνθρωποι, αντιστάθηκαν με τα όπλα στα μέτωπα απέναντι σε πανίσχυρους στρατούς της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας και συμμετείχαν στη συνέχεια στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ κατά την τριπλή κατοχή.
Αυτοί οι πραγματικοί πατριώτες μαχητές της Αντίστασης πρέπει να είναι τα φωτεινά παραδείγματα και για το σήμερα».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, κατήγγειλε την πολιτική ΗΠΑ - ΕΕ ως υπαίτια για την κατάσταση στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Σημείωσε την ανάγκη διατήρησης των συνόρων, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σεβασμό στα δικαιώματα των μειονοτήτων, τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από την πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
«Ο ένοχος για την κατάσταση στα Βαλκάνια είναι η πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΕ, ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για δημιουργία σφαιρών επιρροής και κατάκτηση νέων αγορών.
Η δράση του φιλειρηνικού κι αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, στην κατεύθυνση ανατροπής της πολιτικής που άμεσα και έμμεσα μπλέκει τη χώρα μας στους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, είναι μονόδρομος.
Τόσο για τα συμφέροντα τού λαού μας όσο και για του λαού των βαλκανικών χωρών, της Τουρκίας, των λαών όλης της περιοχής», είπε.
Ο Χρήστος Τρέλλης, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ, αναφέρθηκε
στους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης για τη μετατροπή της περιοχής σε μεταφορικό κόμβο, με τα σχέδια για σιδηροδρομική σύνδεση με Βουλγαρία, την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών Αλεξανδρούπολης και Καβάλας, αλλά και σε ενεργειακό κόμβο, με την κατασκευή του ΤΑΡ, του IGB, των πλωτών σταθμών για το LNG.
Προειδοποίησε πως
«όπως συμβαίνει με τις ευρωατλαντικές βάσεις και τα στρατηγεία που υπάρχουν χρόνια τώρα στη χώρα μας, έτσι και αυτή η βάση στην Αλεξανδρούπολη θα αξιοποιηθεί για να βελτιώσουν τη θέση τους μεγάλα οικονομικά συμφέροντα στη μοιρασιά της πίτας που προέρχεται από τη ληστεία των λαών και για να ενισχυθεί η θέση του ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό του με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. (...)
Η όποια ανάπτυξη ευαγγελίζονται οι διάφοροι τοπικοί παράγοντες ότι θα υπάρξει με την εγκατάσταση της ΝΑΤΟϊκής βάσης, τους απαντάμε ότι τα όποια δολάρια θα αφήσουν στην αγορά της πόλης είναι δολάρια βαμμένα με αίμα».
Αναφερόμενος στους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας τόνισε ότι
«δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα. Αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ζούνε τις ίδιες αγωνίες και το συμφέρον τους βρίσκεται στην ανάπτυξη της κοινής πάλης για τα δικά τους συμφέροντα, για να στεριώσει η ειρήνη και η φιλία που στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων που καθορίζονται από τη συνθήκη της Λωζάνης. Πραγματικός εχθρός είναι οι ιμπεριαλιστές και τα σχέδιά τους, οι εκμεταλλευτές που μας βλέπουν σαν αναλώσιμο υλικό για τα κέρδη τους».
Και κάλεσε το λαό να παλέψει και να απαιτήσει:
-Όχι στην εγκατάσταση της ΝΑΤΟϊκής βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη.
-Όχι στη συμφωνία κυβέρνησης - ΗΠΑ.
-Απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
-Όχι στην πολιτική που μετατρέπει τις μειονότητες σε εργαλείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής - Οι μειονότητες γέφυρες φιλίας των λαών.
-Να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις και στρατηγεία.
-Να επιστρέψουν όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις από επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο εξωτερικό. Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του.
Η εκδήλωση έκλεισε με χαιρετισμό από τον Παλαιστίνιο συναγωνιστή, Τζάμπερ Χάνι,
ο οποίος κάλεσε το λαό μας
να καταδικάσει το συνεχιζόμενο έγκλημα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και την κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας.
Αναφερόμενος στην 16χρονη Αχέντ Ταμίμι, είπε ότι στο πρόσωπό της διώκεται το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να παλεύει ενάντια στην κατοχή, για το δικαίωμα να έχει ο ίδιος πατρίδα, ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ και της κυβέρνησης του Ισραήλ.
Ολοκληρώνοντας το χαιρετισμό του, οι νεολαίοι που ήταν συγκεντρωμένοι στην αίθουσα φώναξαν συνθήματα συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό και σήκωσαν πλακάτ που διατύπωναν το αίτημα για άμεση απελευθέρωση της Άχεντ Ταμίμι.
Ακολούθησε μαχητική πορεία στους δρόμους της πόλης η οποία στάθηκε έξω από την έδρα της 12ης Μεραρχίας Πεζικού.
Με τα συνθήματά τους οι διαδηλωτές κατήγγειλαν πως
«Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν» και σάλπισαν «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών», «Στον ιμπεριαλισμό καμία υποταγή η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί». Παράλληλα, πρόβαλαν την απαίτησή τους για «Αλεξανδρούπολη λιμάνι των λαών και όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών».
Δύο μέρες μετά το μαχητικό συλλαλητήριο των Επιτροπών Ειρήνης, Σωματείων και φορέων της περιοχής, ενάντια στους σχεδιασμούς κυβέρνησης - ΗΠΑ για τη δημιουργία ΝΑΤΟικής βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, Ευ. Λαμπάκης,
βγήκε να πείσει το λαό για τα «οφέλη» που θα προκύψουν από τη μετατροπή της περιοχής σε αμερικάνικη πολεμική βάση.
Σε συνέντευξη που έδωσε χτες σε ραδιοφωνικό σταθμό, δήλωσε ότι έχει ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της εγκατάστασης ΝΑΤΟικής στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη και αναρωτήθηκε: «Υπάρχει κανείς λογικός πολιτικά άνθρωπος που να είναι κατά;».
Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Οι κομμουνιστές έχουν την άποψη ότι είναι καταστροφική αυτή η εγκατάσταση. Εγώ ως φιλελεύθερος και ως ενταγμένος στο ΝΑΤΟ, Ελληνας πολίτης της ΕΕ, λέω ότι θέλω τη συμπαράσταση μέσα από μια ίδρυση - λειτουργία αμερικανικής βάσης. Μακάρι να αντικατασταθεί αυτή στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας με αυτή της Αλεξανδρούπολης. Μακάρι. Εγώ πιστεύω ότι η αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη θα μας δώσει ώθηση και οικονομική αλλά ταυτόχρονα θα έχουμε και μια αμυντική ασπίδα, την οποία πιστεύω ότι θα την εκμεταλλευτούμε στο έπακρο για να ηρεμήσει ο τόπος. Είναι τόσο απλό».
Η ανάπτυξη που οραματίζεται η αστική τάξη της χώρας και υπηρετούν τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα όσο και οι τοπικοί τους «άρχοντες», με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και τη μετατροπή της περιοχής σε ενεργειακό κόμβο,
θέλει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ χωροφύλακα, να φυλάνε τα συμφέροντα των πολυεθνικών που ετοιμάζονται να εγκατασταθούν στην περιοχή.Οσο για την «αμυντική ασπίδα» στην οποία προσβλέπει για να «ηρεμήσει ο τόπος», δεν χρειάζεται να κάνει και πολύ κόπο για να αντιληφθεί την πραγματικότητα.
Ο κάθε «λογικός πολιτικά άνθρωπος» μπορεί να δει τι γίνεται για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων σε όλη την περιοχή, που μυρίζει κυριολεκτικά μπαρούτι λόγω των ανταγωνισμών για τη μοιρασιά της λείας.
Και τα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο αποδεικνύουν πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και η μετατροπή της χώρας σε πολεμική βάση των ιμπεριαλιστών, καθόλου δεν εξασφαλίζουν την ειρήνη, δεν αποτρέπουν την αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας.
Αλλά αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τους... ενταγμένους στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και όσους θέλουν να στοιχίσουν το λαό στα επικίνδυνα σχέδια για λογαριασμό του κεφαλαίου.
