ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα για την Ιστορία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα για την Ιστορία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019

OI "ΑΡΙΣΤΟΙ" - ΤΖΗΜΕΡΟΨΥΧΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ !!


Μπορεί οι “άριστοι φιλελέδες” να μας έχουν πρήξει με τους φιλόλογους του 9,7 στις πανελλήνιες, φαίνεται όμως πως τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη διδασκαλία της ιστορίας, δεν έχουν μεγάλες ακαδημαϊκές απαιτήσεις. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την επιλογή του Liberal να δημοσιεύσει μια μετάφραση άρθρου του Bill Wirtz, ενός τζημερόψυχου, που δηλώνει “young voices advocate” (ούτε ο μεταφραστής μας διαφώτισε σε τι ακριβώς συνίσταται το “λειτούργημα”) και “αναλυτής πολιτικών” -sic- στο Consumer Choice Center.
Ο τίτλος του κειμένου “Ο YouTuber που σας μαθαίνει περισσότερα για την ΕΣΣΔ από τους καθηγητές”. Αν είχε και το “εθνομηδενιστές” μπροστά, θα ήταν τέλειο, αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες. Δεν ξέρουμε τι πρόβλημα έχει με τους καθηγητές που ασχολούνται με τη σοβιετική ιστορία, που σε πολλές περιπτώσεις κάνουν ό,τι μπορούν για να φτιάξουν εύπεπτα αντικομμουνιστικά άρλεκιν, προσιτά και στον αμύητο. ίσως το ζήτημα είναι το ίδιο το διάβασμα, που στη Δύση (της Ελλάδας περιλαμβανομένης) είναι αντιδημοφιλής ασχολία, οπότε τι καλύτερο από το να συμπυκνώσεις τόμους ιστοριών για αγρίους μπολσεβίκους σε βιντεάκια λίγων λεπτών, όπου η “αλήθεια” εμπεδώνεται δια της επανάληψης.
Αυτό δηλαδή που κάνει ο Άγγλος YouTuber Bald and Bankrupt (καραφλός και χρεοκοπημένος, ιδανικό όνομα για πετυχημένους φιλελέδες), γυρίζοντας βιντεάκια σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, που απελευθέρωσε ο Κόκκινος Στρατός αντί να τις αφήσει στα χέρια πατριωτικών κυβερνήσεων γερμανικής πειθαρχίας. Όπλο του ένα μπουκάλι βότκα που μοιράζεται με τους συνδαιτυμόνες του που έζησαν την εποχή, γιατί οι μπεκροπαρέες γράφουν ιστορία.
Ο αγνώστων λοιπών στοιχείων καραφλός Μπεν όντως χρεοκόπησε στο ΗΒ, γιατί ο καπιταλισμός είναι για τους αρχόντους. Φαίνεται όμως πως επειδή σε αυτό το σύστημα ο επιμένων νικά, έχει πιάσει την καλή, πουλώντας χρεοκοπημένο αντικομμουνισμό. Η υπηρεσία του εξάλλου είναι χρήσιμη σε μια εποχή που, όπως παραδέχεται ο ίδιος ο αρθρογράφος, πολλοί έχουν μάθει ότι κομμουνισμός είναι ό,τι ενοχλεί το συντηρητικό θείο τους, κάτι που εγκυμονεί τον κίνδυνο να υιοθετήσουν την έννοια ως κάτι δυνάμει θετικό.
Επιπλέον, ο γιουτιούμπερ μας θέλει να μας προστατεύσει από το “σταλινικό φίλο μας στο Πανεπιστήμιο” (φαίνεται πως έχει αυξηθεί επικίνδυνα ο αριθμός Κνιτών στα αγγλικά πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια) που θα πει τερατώδη πράγματα, όπως ότι χωρίς την ΕΣΣΔ θα νικούσε στον πόλεμο η Γερμανία και τέτοιες υπερβολές. Ευτυχώς όμως ο Μπεν και ο αρθρογράφος μας ανοίγουν τα μάτια, υπενθυμίζοντάς μας τα εγκλήματα του Στάλιν, όπως ότι κατέλαβε τη Φινλανδία -σε κάποιο παράλληλο σύμπαν του Netflix πιθανότατα.
Η κεντρική αγωνία βέβαια είναι ότι παρά την επιλεκτική παρουσίαση μαρτυριών, είναι δύσκολο να αποφύγεις μέρη (εδώ αναφέρεται το Κισινάου της Μολδαβίας, όπου όσοι έζησαν το σοσιαλισμό, τον νοσταλγούν, παρά τα “εγκλήματα του Λένιν και του Στάλιν” -άκου κάτι πράγματα.
Για να μην μπουν λοιπόν τίποτα περίεργες ιδέες στους θεατές, τα “κατεστραμμένα σανατόρια, τα άδεια ξενοδοχεία, δρόμοι και εργοστάσια” παρουσιάζονται όχι ως συνέπεια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, αλλά ως τεκμήρια ενός οικονομικού συστήματος που “ποτέ δε δούλεψε” και “οι διαχρονικοί υπερασπιστές του οποίοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν καταστρέφει μόνο την αστική τάξη, αλλά όλους τους ανθρώπους το ίδιο.
 Συνειδητοποιήστε το ρε, τι σας ζητάνε; Ειδικά όταν έχουν γίνει βαναυσότητες, όπως ότι “η ΕΣΣΔ κατέστρεψε το επιχειρηματικό πνεύμα”.
Με ανυπομονησία περιμένουμε πάντως τη μεταφορά του εγχειρήματος και στο ελληνόφωνο YouTube, όπου θα φιλοξενούνται πλάι σε ένα μπουκάλι τσίπουρο, αναμνήσεις από καλτσόν και οδοντόκρεμες στη Βουλγαρία ή συγκινητικές ιστορίες ταγματασφαλιτών παππούδων που αναίτια καθάρισαν οι κομμουνιστές. 
Πολλοί οι υποψήφιοι παρουσιαστές, με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο να είναι ίσως η καλύτερη επιλογή, αρκεί να αφήσει τα νεοταξίτικα με τις βιγκαν λεσβίες και να συγκεντρώσει τα πυρά στον πραγματικό εχθρό.
Δες το κανάλι μας:

Πέμπτη 11 Απριλίου 2019

ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑΡΑ ?!!


Συνεργεία του Δήμου Πατρέων, ανέλαβαν δράση σήμερα το πρωί και καθάρισαν από τα βάτα που κάλυπταν το μισό ρεύμα κυκλοφορίας της παλιάς εθνικής οδού Πατρών - Πύργου στο ύψος της περιοχής Τσαούση, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν διερχόμενοι οδηγοί αυτοκινήτων, δικύκλων και ποδηλάτων. 
Την ευθύνη της παλιάς εθνικής οδού την έχει βάσει νόμου η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, όμως παρά τις αλλεπάλληλες προφορικές οχλήσεις από τον Δήμο Πατρέων, δεν έγινε τίποτα, με αποτέλεσμα η Δημοτική Ενότητα, αλλά και απλοί πολίτες που αναγκάζονται να διασχίζουν καθημερινά τον δρόμο, να στραφούν στον Δήμο ζητώντας την παρέμβασή του. 
Έτσι σήμερα το πρωί, έσπευσαν εργαζόμενοι του Δήμου και με μηχανήματα καθάρισαν το επικίνδυνο, για οδηγούς και πεζούς σημείο του δόμου.

https://www.facebook.com/patras

Antwnis Papatheodwrou 
Φανταστείτε καί Νίκο Καραθανασοπουλο στην Περιφέρεια !
Στο χέρι τού λαού είναι!!!
Καί νά σκεφτεί κανείς ότι ο σημερινός Αντιπεριφερειάρχης κύριος Αλεξόπουλος πού αδιαφορεί για τα ρέματα καί τούς δρόμους , θέλει νά καταντήσει έτσι καί τόν Δήμο τής Πάτρας καί βάζει υποψηφιότητα για Δήμαρχος.
Έχει αρκετό χρόνο νά σκεφτεί νά μήν κατέβει στις εκλογές.
Η Πάτρα έχει Δήμαρχο πού γράφει ιστορία , απλά γιατί είναι αγκαλιά με τόν λαό τής πόλης μας καί τίς ανάγκες του!!!

Κυριακή 7 Απριλίου 2019

ΘΥΜΗΣΕΣ ΜΙΑΣ ...ΠΟΡΕΙΑΣ, ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΝ...!!


«ΕΓΩ ΘΑ ΠΑΩ ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ»!!!
Τρία χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από μια μεγάλη κινητοποίηση: την πορεία Πάτρα-Αθήνα που διοργάνωσε ο Δήμος της Πάτρας με κεντρικό σύνθημα «Δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα».
Μιλάμε ίσως για την πιο εμπνευσμένη κινητοποίηση που έγινε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, και παρά τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος συμμετείχαν χιλιάδες πατρινοί αλλά και πολλές εκατοντάδες πολίτες από κάθε γωνιά της χώρας.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που συμμετείχε σε αυτή την κινητοποίηση. Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά θα περιοριστώ στην περιγραφή μόνο τριών χαρακτηριστικών στιγμών.
«Εγώ θα πάω περπατώντας ακόμα και μόνος μου»!!!
Συμμετείχα σε μια μεγάλη σύσκεψη στελεχών της Δημοτικής Αρχής στην οποία ο Δήμαρχος Κ. Πελετίδης ανακοίνωσε για πρώτη φορά τη σκέψη του να διοργανωθεί μια πορεία Πάτρα-Αθήνα για την ανεργία.
Ο δήμαρχος ξεκίνησε την ομιλία του αναφέροντας ότι κάθε μέρα από το δημαρχείο περνάνε δεκάδες άνεργοι συμπολίτες μας, νέα παιδιά που το μόνο που ρωτάνε πότε θα βγει ένα πρόγραμμα, πώς θα βρουν κάποια δουλειά. Αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο, πρέπει να αναδείξουμε αυτό το τεράστιο πρόβλημα. Πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους ανέργους.
Προτείνω λοιπόν να διοργανώσουμε μια πορεία Πάτρα-Αθήνα για την ανεργία!!!!
Αμέσως στην αίθουσα επικράτησε αναταραχή, μουρμουρητά, χαμόγελα, εκφράσεις απορίας κτλ. Εγώ σκέφτηκα: «Μα τι λέει τώρα; Δε γίνονται αυτά»!!
Ακολούθησε ένας καταιγισμός ερωτήσεων και απόψεων προς τον δήμαρχο: Πως; Με ποιους; Ποιος θα οργανώσει όλα αυτά; Δεν θα έρθει ο κόσμος. Είναι δύσκολο. Δεν γίνονται αυτά, και άλλα παρόμοια.
Ο Κ. Πελετίδης πήρε τον λόγο. Το πρόσωπό του δεν είχε αυτή τη συνηθισμένη πραότητα που τον διακρίνει. Το βλέμμα του ήταν αυστηρό, γεμάτο αποφασιστικότητα.
«Η πορεία θα γίνει ακόμα και αν περπατήσω μόνος μου με έναν άνεργο!», είπε.
Σκούντησα τον διπλανό μου: «Ρε φιλέ, το εννοεί; Θα πάμε περπατώντας στην Αθήνα;» …Και πήγαμε!!!
"Η μάχη των παπουτσιών" !!
Τα οργανωτικά προβλήματα που έπρεπε να λυθούν ήταν πάρα πολλά. Ένα από αυτά ήταν ότι υπήρχαν πολλοί άνεργοι που ήθελαν να συμμετέχουν, όμως δεν είχαν αθλητικά παπούτσια και ούτε την οικονομική δυνατότητα να τα αγοράσουν. Στήθηκε λοιπόν ένα μεγάλο δίκτυο αλληλεγγύης. Κάποιοι πρόσφεραν τα δεύτερα δικά τους, κάποιοι αγόρασαν καινούργια και τα έδωσαν στην οργανωτική επιτροπή. Βρέθηκαν παπούτσια για όλους.
Αυτή ήταν μια μεγαλειώδης στιγμή αλληλεγγύης!!
« Στην Αθήνα»
Από 15 χρονών συμμετέχω στο κίνημα. Όμως αυτό που ζήσαμε στην Αθήνα ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Ειδικά τα τελευταία χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στην πλατεία Συντάγματος. Χιλιάδες κόσμος στα πεζοδρόμια χειροκροτούσε και έμπαινε στην πορεία.
Στην κεφαλή της πορεία χιλιάδες πατρινοί. Ο παππούς δίπλα μας, που κούτσαινε λίγο, πριν φτάσουμε στο Σύνταγμα ούτε τη μαγκούρα του δεν χρησιμοποιούσε. Οι μανάδες είχαν πάρει τα παιδιά αγκαλιά για να μη μείνουν πίσω, να είναι μαζί με το «μπλοκς» της Πάτρα.
Αυτοί που περπάτησαν όλες τις μέρες, τους καταλάβαινες, ήταν όλοι ηλιοκαμένοι. Δεν πάταγαν στη γη. Όλοι ψηλώσαμε εκείνη την ημέρα. Ήταν συγκλονιστικές στιγμές.
Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν ακουστήκαν πολλά για την πορεία Πάτρα-Αθήνα.
Κάποιοι ειρωνεύτηκαν, λοιδόρησαν με βασικό επιχείρημα ότι μια πορεία δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας.
Είναι αστείο, κάποιοι που δεν έχουν κάνει στη ζωή του μισή απεργία, που δεν έχουν περπατήσει ούτε 10 μέτρα διεκδικώντας και κάποιοι που τώρα φτύνουν τους αγώνες που έκαναν να απευθύνονται σε αυτούς που όλη τους τη ζωή είναι στο κίνημα και στους αγώνες, να τους λένε ότι με μια πορεία δε λύνεται το πρόβλημα της ανεργίας.
Καμία ψευδαίσθηση δεν υπήρχε από κανέναν που συμμετείχε ότι με μια πορεία θα λυθεί το πρόβλημα.
Η πορεία Πάτρα-Αθήνα ανέδειξε το ζήτημα της ανεργίας, πρόσφερε ανεπανάληπτες στιγμές αλληλεγγύης, δημιούργησε ένα τεράστιο πολιτικό γεγονός που πέρασε και τα όρια της Ελλάδας.
Γιατί στην παγκόσμια ιστορία δεν υπάρχει ούτε ένα εργατικό δικαίωμα που δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνες. Αυτό είναι το κύριο και συνεχίζουμε διεκδικώντας και όχι επαιτώντας!



Σχόλια



Απ' τα Σχόλια 


Γερασιμος Θεοδοσης Φιλε 2 παπουτσια χαλασα... η τελευταια μερα ηταν η πιο κουραστικη μα και η πιο απολαυστικη... με πηρανε τα δακρυα μολις φτασαμε συνταγμα.... μετα την αραξα κατω απο ενα δεντρο...


Ταμάρα Κοσμίδου ΖΗΛΕΥΟΥΜΕ. ΠΟΛΥΥΥ.

Ασημίνα Ζανιά Κάπου λίγο πριν την Ελευσίνα έπιασε τον Πελετιδη έντονος πόνος στο γονατο. Ήρθαν τα παιδιά και με πήγαν κοντά του.Ειχε καταπονηθει αρκετά η άρθρωση του γόνατος.Γυρίζω και τον κοιτώ λέγοντάς του: "Τέρμα δεν περπατάς άλλο."Με κοίταξε χαμογελώντας και μο…Δείτε περισσότερα

Στέλιος Παλαρμάς εισαι τυχερη Ασημινα που τα εζησες ολα αυτα , που καποιοι δεν μπορουν να τα καταλαβουν!!!

Ασημίνα Ζανιά Είμαι περήφανη που τα έζησα Στέλιο μου.Με άλλαξαν μια για πάντα.

Στέλιος Παλαρμάς Ασημίνα Ζανιά το ξερω το ελεγες απο τοτε!!!

Gerasimos Grammatikopoulos Οι συλλογικοι αγωνες, μικροι και μεγαλοι, ειναι αυτοι που μας μενουν αξεχαστοι, που μας χαρασουν πιο βαθεια και μενουν για παντα μαζι μας.
Πως να ξεχασω π.χ. εγω την "στιγμη" της πολιτικοποιησης μου, μαθητης Γ' γυμνασιου, την νυχτα της δολοφονιας του Ν. Τεμπονερα; Το ξυλο μπροστα στην νομαρχια και το κυνηγητο σε ολοκληρο το κεντρο το επομενο βραδυ; Και απο εκει... καθε μερα και καθε γεγονος, ολα μια αλυσιδα. ;-) ✊

Niki Oikonomopoulou Koutsochera Για την ιστορία, αυτή η πορεία είχε αποφασιστεί και γίνει και από τους φοιτητές της σχολής Εργοδηγών στην Πάτρα,το 62 η 63 που πήγαν περπατώντας στην Αθήνα στο υπουργείο Παιδείας και έδωσαν στον υπουργό, τα αιτήματα που είχαν για την καλύτερη λειτουργ…Δείτε περισσότερα

Γιάννης Παλουμπης Θυμάμαι την πορεια. Δεν συμμετειχα. Οπως ομως εδωσα ενα μεγαλο μπραβο τοτε σε ολους σας, αλλη μια φορα μπραβο γιατι ηταν και ειναι μεγαλα τα αντερα και η ψυχη σας!

Gerasimos Grammatikopoulos ΠΑΝΤΑ ενας αγωνας σωστος και δικαιος μας ψηλωνει Στελιο, ανεξαρτητα απο το τελικο αποτελεσμα. Ναι, μια πορεια δεν "δημιουργει θεσεις εργασιας"... αλλα η ΗΡΩΙΚΗ αυτη προσπαθεια κατεστησε σαφες και πανελληνιο το Θελω της Πατραϊκης κοινωνιας. Και ναι, η αναταση που προκαλει δινει φτερα στα ποδια και ελπιδα στην καρδια.
Δεν συμμετειχα σε αυτην για μια σειρα λογων, συμμετειχα ομως με την ΕΙΝΑ στην πορεια μεχρι το Αντιριο. Θυμαμαι ειχα πει αρχικα στους συντροφους μου πως δεν θα την ολοκληρωσω (υπερβαρος, ψιλο-χαπιτης, αγυμναστος και ξενυχτης)... Κι ομως! Κρατωντας το πανο της ΕΙΝΑ, κοιτωντας ιδρωμενος διπλα τους συντροφους μου δεν μετραγα πια τα βηματα, εφτασα στο τερμα ηλιοκαμμενος και τρισευτυχισμενος!

Dina Ntoriza Ήμουν στο σύνταγμα εκείνη τη μέρα για να σας υποδεχθούμε!!

Γιώργος Λαμπιρης Ήμουν και εγώ στην πορεία το μόνο που μου έχει χαρακτει ανεξίτηλα στη μνήμη μου είναι η μεγάλη συγκίνηση τον άνθρωπων στο σύνταγμα, επίσης ήμουν στην ομάδα που μπήκαμε στη βουλή μαζί με πελετιδη απεριγραπτες στιγμές με κουτσουμπα και ΠΑΦΙΛΗ!

Μπουντα Λιτσακι Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να έρθω.. Λυπάμαι που κάποιοι βλέπουν το δάσος και όχι το δέντρο ..Λυπάμαι που κάποιοι νομίζουν πως το μόνο που κάνει ο κύριος Πελετιδης είναι το Νότιο Πάρκο...Ναι είναι πολλά που πρέπει να φτιαχτούν αλλά δεν χαλαστηκαν σε μια μέρα έτσι και δεν μπορούν να φτιαχτούν σε μια μέρα!!!Υπομονή και πίστη θέλει.

ξενια σταθοπουλου Ημουνα στο Συνταγμα..!!!

Θεώνη Βασιλοπούλου Tελειο φιλε μου.

Αθηνά Αθαναία Ήμουν στο Σύνταγμα στην όμορφη υποδοχή που σας έγινε από όλον τον κόσμο και ναι όλοι όσοι συμμετείχατε έχετε έναν πολύ μεγάλο λόγο να νιώθετε ψηλότεροι από το μπόϊ σας.!!

Χριστινα Ρουμελιωτη Ήμουν και εγώ σε αυτή την όμορφη πορεία. Όχι σε όλη την διαδρομή αλλά ήταν κάτι ξεχωριστό. !!!!!!!!



Παρασκευή 5 Απριλίου 2019

ΤΑ ΕΝΤΕΧΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΑΦΙΑΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ !!



Όποιος νομίζει ότι υπάρχει αντικειμενική ενημέρωση από τα ΜΜΕ είναι βαθιά νυχτωμένος και απολύτως ξεγελασμένος.
Όλη η ενημέρωση για όλα τα θέματα είναι απολύτως κατευθυνόμενη και είναι ικανοί να κάνουν το άσπρο μαύρο.

Ανοίγω το πρωί την τιβι και βλέπω έναν άνθρωπο, τον πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδος, το Σωτήρη τον Πουλικόγιαννη, να τον τραβολογούν πέντε τύποι στο θέρετρο της Ρόδου γιατί δήθεν κρατούσε λοστό!

Ο Σωτήρης είναι μέλος της ΓΣΕΕ. Αντιπρόσωπος στο συνέδριο.
Ο Σωτήρης δεν είναι τραμπούκος. Είναι ο άνθρωπος που του επιτέθηκε δολοφονικά η Χρυσή Αυγή πριν τη δολοφονία του Φύσσα. Την ίδια προπαγάνδα περί τραμπούκου χρησιμοποίησε πρώτη η Χρυσή Αυγή για το Σωτήρη.
Και τον εμπόδισαν να μπει στο συνεδριακό χώρο. Κι όχι μόνο τον εμπόδισαν. ΤΟΝ ΔΑΓΚΩΝΑΝ!
Όπως και όλους τους εκλεγμένους της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ).
ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΔΙΣΑΝ.
Και τι έκανε; Αφαίρεσε τον πείρο ασφαλείας από την μπάρα που τους εμπόδιζε να μπουν.
Και διέδωσαν ότι κρατούσε λοστό για να κάνουν ποινικές διώξεις εναντίον του!
Ποιοι εμπόδισαν το Σωτήρη και τους άλλους;
Μα φυσικά ΠΟΙΝΙΚΟΙ μπράβοι μισθωμένοι από σχολές πολεμικών τεχνών στη Ρόδο.
Πορτιέρηδες της νύχτας που τελούν υπό τις οδηγίες του προέδρου (ΠΑΣΟΚ) και του γραμματέα (ΝΔ) της ΓΣΕΕ!
Έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό σε εκλεγμένους και μέλη της ΓΣΕΕ μάλιστα;
Και μετά υποδύθηκαν τους λιπόθυμους και τραυματισμένους. Σκηνικά ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΑ που είδαμε και στο Εργατικό Κέντρο Κατερίνης από τις ίδιες δυνάμεις.
Ζώνες όπως βλέπετε στη φωτογραφία κρατούν οι μπράβοι των εργοδοτών της ΓΣΕΕ για να δείρουν τους αντιπροσώπους που δεν κάθονται καλά...
Έξω οι εργοδότες από τα σωματεία!
Στη φωτογραφία που δεν έδειξαν τα ΜΜΕ: μπράβος της ΓΣΕΕ κρατάει ζώνη για να δείρει όποιον συνδικαλιστή δεν κάθεται καλά.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ δεν είχε απεσταλμένο στη Ρόδο για το συνέδριο της ΓΣΕΕ, μιας και η ΓΣΕΕ δεν ήθελε τα ΜΜΕ.
Αυτό όμως καθόλου δεν εμπόδισε τα ¨αντικειμενικά¨ ΜΜΕ να αναπαράγουν τα παραμύθια που έγραφε η ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Ακόμη και το ¨έγκυρο¨ ΑΠΕ-ΜΠΕ, η ΕΡΤ...
Έθαψαν ακόμη και την καταγγελία της ΕΣΗΕΑ για τον αποκλεισμό δημοσιογράφων από την ΓΣΕΕ!
Κι όλοι αυτοί που κλαίνε για τη δημοκρατία δε βρήκαν μία λέξη να πουν για τον απίστευτο αυτό δημοσιογραφικό αποκλεισμό από μια συνομοσπονδία εργατών!
Μία λέξη που το συνέδριο ήταν μιας μέρας.
Μία λέξη που τη ΓΣΕΕ τη φυλούσαν μπράβοι.
Αντιθέτως μετέδιδαν εικόνες μιλώντας για σπασμένες τζαμαρίες που ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΑΝ.
Για λοστούς ΠΟΥ ΔΕ ΒΡΕΘΗΚΑΝ.
Για τραυματίες ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΞΕ ΚΑΝΕΙΣ.
Για τραμπούκους εισβολείς που όμως ΟΛΟΙ είδαμε δύο συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που τους ΔΑΓΚΩΝΑΝ και τους ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΖΑΝ ΜΠΡΑΒΟΙ.

Καταγγέλλω τη βία της συνδικαλιστικής μαφίας της ΓΣΕΕ που παίρνει ο καθένας τους από 9000 ευρώ μισθά το μήνα και το παίζουν εργαζόμενοι ενώ έχουν συναινέσει στο πετσόκομμα των δικών μας μισθών.

Τους καταγγέλλω γιατί δέκα χρόνια τώρα που έχουν ψηφιστεί εργασιακά τερατουργήματα, η ΓΣΕΕ δεν έβγαλε τόσες ανακοινώσεις όσες έβγαλε μέσα σε μια μέρα εναντίον του ΠΑΜΕ.

Καταγγέλλω τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ που τόσα χρόνια κάνει πλάτες στις κυβερνήσεις και τον ΣΕΒ και φτάσαμε στο σημείο να μην ξέρουν οι εργαζόμενοι ότι υπάρχει ΓΣΕΕ!

Καταγγέλλω τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ που δε διοργανώνει συγκέντρωση υποστήριξής της να δούμε πόσοι θα πάνε.


Τέλος καταγγέλλω την επιτροπή των Όσκαρ που δεν έδωσε βραβείο στους θεατρίνους της ΓΣΕΕ για Α ανδρικό ρόλο
(καλέ...δε γνωρίζαμε ότι είχε τόσα έντεχνα μπουμπούκια η ΓΣΕΕ)


Για τους "Τραυματισμένους" εγκάθετους:  


Τρεις και τριάντα ώρα τα ξημερώματα τι έκαναν οι εργατοπατερες στον χώρο του συνεδρίου; 
Μάλλον έστηναν την κάλπη για την νόθα και στα εκλογικά τους μέτρα εφορευτική επιτροπή. 
Όλες οι βρωμοδουλειες αχαραγα γίνονται... Εκτελέσεις παλιότερα...., 
υπογραφές μνημονίων νεότερα... 
και δεν συμμαζεύεται η ασχήμια του αστικού κράτους και των ξεπουλημενων υπηρετών του .

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

ΞΑΝΑ ΣΕ ΔΙΚΗ Ο ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ --ΓΙ ΑΥΤΟ, ΑΠ' ΤΗ 1η ΚΥΡΙΑΚΗ !!

Για το «κατ’ εξακολούθηση έγκλημα της μεταβολής του χώρου».
Ένας χώρος που ήταν επί χρόνια πλήρως εγκαταλελειμμένος και αφημένος στην τύχη του γεμάτος σκουπίδια, χόρτα, μπάζα, αποτελούσε εστία μόλυνσης για την πόλη μας.

 
Την Δευτέρα 1η Απρίλη θα καθίσουν στο σκαμνί του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης και ο Αντιδήμαρχος Αρχιτεκτονικού έργου, Χρήστος Κορδάς για τη δημιουργία του Νότιου Πάρκου.
Κατηγορούνται, για το «κατ’ εξακολούθηση έγκλημα της μεταβολής του χώρου».
Ένας χώρος που ήταν επί χρόνια πλήρως εγκαταλελειμμένος και αφημένος στην τύχη του γεμάτος σκουπίδια, χόρτα, μπάζα, αποτελούσε εστία μόλυνσης για την πόλη μας.
Η «μεταβολή» που έγινε στο χώρο ήταν ο καθαρισμός του και η διαμόρφωση σε πάρκο από τους εργαζόμενους και τα μηχανήματα του Δήμου, χωρίς να χρεωθεί ο πατραϊκός λαός με εργολαβίες.
Ο απέραντος πρώην σκουπιδότοπος «μεταβλήθηκε» σε όαση περιπάτου, αθλητισμού και πολιτισμού.
Χαρακτηρίζεται έγκλημα η διαμόρφωση ενός μεγάλου πάρκου που αποτελεί πραγματικό στολίδι για την πόλη μας, με παιδική χαρά, ποδηλατόδρομο, όργανα γυμναστικής, που καθημερινά επισκέπτονται χιλιάδες συμπολίτες μας. μεγάλες ευθύνες έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που μέσω των υπηρεσιών της έβαζε συστηματικά εμπόδια, που κατέληξαν σε μια ακόμη δίωξη.
Η Δημοτική Αρχή δεν υποχωρεί. Θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες του πατραϊκού λαού.
Την 1η Απρίλη ο λαός και η νεολαία της πόλης μας, τα σωματεία, οι σύλλογοι, οι φορείς πρέπει με την μαζική, αγωνιστική παρουσία τους στα δικαστήρια να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην ελεύθερη πρόσβαση στη Παραλιακή Ζώνη. Το Νότιο Πάρκο ανήκει στον πατραϊκό λαό.

Κυριακή 3 Μαρτίου 2019

Γ. ΜΠΕΧΡΑΚΗΣ: "ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙ «ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ»"


«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε. Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: “δεν γνώριζα”».

Κατιούσα

Θλίψη και συγκίνηση προκαλεί η είδηση για το θάνατο του Γιάννη Μπεχράκη, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία 58 ετών, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του Ελισάβετ και δύο παιδιά, τη Ρεβέκκα και το Δημήτρη.

Ο Γιάννης Μπεχράκης γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα, σπούδασε φωτογραφία στο Λονδίνο και από το 1988 εργαζόταν για το πρακτορείο ειδήσεων Reuters. Έκλεισε τρεις δεκαετίες σε αυτή τη θέση, καταγράφοντας με το φακό του συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα: τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, την Σομαλία, την Τσετσενία και τα Βαλκάνια ή ακόμα τον καταστροφικό σεισμό στο Κασμίρ και την “αραβική άνοιξη” στην Αίγυπτο το 2011.

Η δουλειά που τον καταξίωσε όμως ήταν η κάλυψη του δράματος των προσφύγων, που ξεριζώθηκαν μαζικά από τη Συρία, αναζητώντας καλύτερη τύχη δυτικά, σε κάποια άλλη ακτή της Μεσογείου. Τα συρματοπλέγματα, τα απεγνωσμένα βλέμματα, το δελφίνι που καλωσόριζε τους πρόσφυγες, τα καραβάνια της απελπισίας… Η ομάδα του τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για αυτήν τη συγκλονιστική δουλειά, αλλά ο ίδιος είχε ενοχές γιατί δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο, για να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Κατάφερε όμως να αφυπνίσει συνειδήσεις ή τουλάχιστον να μην αφήσει κανέναν να προβάλει το άλλοθι της άγνοιας…

«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε. Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: “δεν γνώριζα”».


Οι συνάδελφοί του θυμούνται και εξαίρουν το πάθος, το ζήλο και την αφοσίωση στη δουλειά του. Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας εκφράζει την οδύνη της για την απώλεια και αποχαιρετά το Γιάννη Μπεχράκη, με μια λιτή ανακοίνωση.


Με οδύνη πληροφορηθήκαμε πριν λίγη ώρα ότι έφυγε από κοντά μας ο αγαπημένος φίλος, συνάδελφος, δάσκαλος, ο πολυβραβευμένος φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης.

Τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσουν το μέγεθος της απώλειας για όλους εμάς που τον ζήσαμε από κοντά.

Πάντα παρών στο δρόμο, σε συρράξεις, στο προσφυγικό, πάντα εκεί όπου όλοι οι άλλοι φεύγουν και πάντα με την δικιά του μοναδική και ανεπανάληπτη ματιά.

Εκφράζουμε την απέραντη θλίψη και τα θέρμα μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.

Φίλε Γιάννη καλό ταξίδι











Κατιούσα
Το f.b. κατεβάζει από τοίχους φίλων αυτή τη φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη από τη Σομαλία, με το αιτιολογικό που βλέπετε.
Ο Γιάννης Μπεχράκης πέθανε νεότατος αλλά άφησε πίσω του ένα σημαντικότατο έργο, τη σημασία του οποίου εξηγούσε ο ίδιος με αφορμή τις φωτογραφίες του των προσφύγων.

"Αυτό που κάνω είναι σημαντικό. Να είμαι εκεί, να φωτογραφίζω και να κάνω το κοινό να μη μπορεί να πει, «δεν ήξερα». Το θέλω συνυπεύθυνο. Καλύπτω ήδη το προσφυγικό και το μεταναστευτικό για πάνω από 25 χρόνια, αλλά φέτος ήταν διαφορετικά: οι μετανάστες έφθαναν στην πατρίδα μου. Πλοία έφταναν κάθε βράδυ. Όλοι στα πλοία ήταν φοβισμένοι, επειδή δεν γνώριζαν πώς θα αντιδράσουν η αστυνομία και οι ντόπιοι. Πέρυσι, ήμουν στην Suruc στα τουρκο-συριακά σύνορα απαθανατίζοντας τις χιλιάδες των Κούρδων προσφύγων που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την πόλη Αΐν αλ-Αράμπ. Φέτος στη Λέσβο, ένας άνθρωπος που συνάντησα στην Suruc με αναγνώρισε. «Τα κατάφερα φίλε μου, τα κατάφερα», μου είπε.

Το λιγότερο δύσκολο κομμάτι ήταν να βγάλω φωτογραφίες. Ο μεγαλύτερος αγώνας ήταν η συναισθηματική εμπλοκή … ήταν τόσο λυπηρό να βλέπουμε το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Άρχιζα να δουλεύω στις 6:30 το πρωί και τελείωνα στις 23:00 το βράδυ. Σκάφη συνέχιζαν να έρχονται μέσα στη νύχτα. Γύρω στο μεσημέρι σταματούσαν για λίγες ώρες, επειδή ο ήλιος ήταν καυτός. Σταματούσα στις 2μμ και στη συνέχεια, ξεκινούσα πάλι στις 16:00. Μια μέρα φωτογράφιζα μια σχεδία, όταν παρατήρησα κίνηση στο νερό. Νόμιζα ότι κάποιος είχε πηδήξει στη θάλασσα. Έβαλα τότε διαφορετικό φακό και είδα ένα πτερύγιο. Ένα δελφίνι πήδηξε σχεδόν μπροστά από τη σχεδία. Ήταν μια πραγματικά μαγική στιγμή. Ήταν σαν το δελφίνι να έδειχνε το δρόμο καλωσορίζοντας τους ανθρώπους. Η συναισθηματική επίδραση από την κάλυψη της προσφυγικής κρίσης είναι καταστροφική. Υποφέρω από αϋπνία και εφιάλτες, ενώ αισθάνθηκα ένοχος πολλές φορές που δεν είμαι σε θέση να κάνω περισσότερα. Έχω κι εγώ προσφυγικό αίμα και είμαι πατέρας.

Η φωτογραφία μπορεί να αφήσει τους ανθρώπους άφωνους με τη δύναμη και την ομορφιά της. Μπορεί να στείλει ένα μήνυμα, να κάνει τους ανθρώπους να κλαίνε ή να γελούν ή και τα δύο. Μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ένοχοι – ή να δώσουν χρήματα για καλό σκοπό. Και μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν δύο φορές πριν τραβήξουν τη σκανδάλη.''
 — μαζί με Νικος Μποβολης

Δες Ακόμη