Η Άγνωστη Ζάκυνθος - Θέατρο «Αβούρη» -Ας μάθουμε το νησί μας...!!

Μια ξενάγηση σε μια άλλη Ζάκυνθο επιχειρεί αυτή η νέα εκπομπή με τίτλο «Η Άγνωστη Ζάκυνθος».

Ένα ρεπορτάζ σε τοποθεσίες που δεν ξέρουμε και ακόμα ανακαλύπτουμε. Κάθε εκπομπή και κάτι διαφορετικό, ψάχνοντας τις ιστορίες, τα ήθη, τα έθιμα και τις δοξασίες.
Πρωταγωνιστές οι κάτοικοι του νησιού μας που μας λένε τις ιστορίες τους!
1η περιπλάνηση στο νησί μας είναι στο θέατρο «Αβούρη» στα Μαρινέικα από τον ιδρυτή του Δημήτρη Αβούρη.
Ας μάθουμε το νησί μας...
Παρουσίαση: Διονύσης Νικολόπουλος
Εικονολήπτης: Δημήτρης Μαρκεσίνης

Μουσική: Summer Nights by LiQWYD https://soundcloud.com/liqwyd
Creative Commons — Attribution 3.0 Unported — CC BY 3.0
Free Download / Stream: https://bit.ly/summer-nights-liqwyd
Music promoted by Audio Library https://youtu.be/6A2mPVrYAxs

Αλίευση: Viva.La.Revolucion

Απ' την Ιστορία των Δημιουργών του Τραγουδιού μας ! Ντοκουμέντο 1977 !!!

Μουσική βραδιά - Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Πρώτη εκπομπή για το 1977, ένα αφιέρωμα στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. 

Θα ήταν η πρώτη φορά που την τιμούσε η τηλεόραση και επειδή η ίδια δεν ζούσε πια, απευθύνθηκα στην κόρη της Καίτη Πολυζωγοπούλου για να πάρω πληροφορίες και υλικό. 

Εκείνη μού έδειξε συνεντεύξεις της Ευτυχίας σε πολλά περιοδικά και μια λίστα τραγουδιών που θεωρούσε ως δικά της, μια λίστα που ποτέ δεν είχε διαψευσθεί όσο η ίδια ζούσε.

 Διάλεξα τα τραγούδια που ήθελα - ανάμεσά τους και τέσσερα του Τσιτσάνη - και κάλεσα την Σωτηρία Μπέλλου, την Μαίρη Λίντα και την Καίτη Γκρέυ να τα πουν και να μιλήσουν για τη γνωριμία και τη συνεργασία τους με την Ευτυχία. 

Δυο τραγούδια του Καζαντζίδη, τα προόριζα για την Μαρινέλλα, αλλά επειδή η ίδια δεν βγήκε στο τηλέφωνο, απευθύνθηκα στην Χάρι Αλεξίου. 

«Γιώργο, είναι κάτι που όλοι το χρωστάμε στην Ευτυχία» μού είπε η Χαρούλα, χωρίς καθόλου να διστάσει. «Μόνο που θα 'θελα να πω το «Δυο πόρτες έχει η ζωή» και το «Μανούλα θα φύγω». 

«Αυτά τα τραγούδια είχα σκεφτεί κι εγώ για σένα» της απάντησα.

 Και πράγματι, η Χαρούλα τραγούδησε υπέροχα αυτά τα δυο τραγούδια. 

Στην εκπομπή, συμμετείχαν επίσης, ο Απόστολος Καλδάρας - από τους πρώτους που έβαλαν το όνομα της Παπαγιαννοπούλου στους δίσκους - καθώς και η παρέα «Μπλε παράθυρα», που εγώ την βάφτισα «Ρεμπέτικη κομπανία». 

Όταν τηλεφώνησα στη Σωτηρία Μπέλλου και της ζήτησα να πει το «Είμαι αητός χωρίς φτερά», η απάντηση της ήταν «Ό,τι θέλεις εσύ, Γιώργο μου!». Όταν όμως ήρθε στο στούντιο, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το πει. 

Η διευθύντρια παραγωγής, η Κατερίνα Κατωτάκη, ερχόταν κάθε τόσο απελπισμένη στο γραφείο μου και μου 'λεγε «Δεν δέχεται με τίποτα». 

«Κατερίνα, θα το πει!» της απαντούσα και την ξανάστελνα στο στούντιο. 

Με τα πολλά, η Σωτηρία το είπε. Και μάλιστα συγκλονιστικά, όπως το είχα φανταστεί. 

Την ημέρα που επρόκειτο να προβληθεί η εκπομπή εμφανίστηκα στο «Κάθε μεσημέρι» της Ελένης Μαβίλη που παρουσίαζε ο Μιχάλης Ρούσσος, για να τη διαφημίσω. 

Βγαίνοντας από το στούντιο, μού είπαν ότι μόλις με είχε ζητήσει ο Τσιτσάνης. 

Τον πήρα στο τηλέφωνο και τον άκουσα οργισμένο, να κατηγορεί την Ευτυχία ότι έλεγε ψέματα και ότι δεν ήξερε να γράφει στίχους, γι' αυτό και θα έπρεπε να μην παιχθεί η εκπομπή. 

«Η εκπομπή είναι έτοιμη και θα παιχθεί» του είπα, «αλλά, αν θέλεις, έλα αύριο στο «Κάθε μεσημέρι» να πεις αυτά που υποστηρίζεις». Δεν ήρθε. 

Αλλά μετά από λίγες μέρες, δημοσιεύτηκε στα «Νέα» μια συνέντευξή του στο Γιώργο Λιάνη, όπου αφού απαξίωνε εντελώς τη στιχουργό, κατηγορούσε τον Ηλία Πετρόπουλο, την τηλεκριτικό Μαρία Παπαδοπούλου - που ήταν ανιψιά του Νίκου Ρούτσου - και εμένα, ως «σκοτεινές δυνάμεις» που τον πολεμούσαν. 

Εγώ είπα να μην ασχοληθώ και στην εφημερίδα απάντησε ο εγγονός της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, δικηγόρος Αλέξης Πολυζωγόπουλος.

Γιώργος Παπαστεφάνου

https://www.youtube.com/watch?v=9ICa6q7i0sc

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

"ΝΕΥΡΟΣΠΑΣΤΑ": «Έν Έτος -19ος- Πριν η Απαισία Νόσος Ερημώσει την Κέρκυραν και την Ζάκυνθον»

ΤΑ "ΝΕΥΡΟΣΠΑΣΤΑ" ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΒΟΥ ή ΠΟΤΖΗ

«Στα μέσα του 19ου αιώνα, «έν έτος πριν η απαισία νόσος [η χολέρα] ερημώσει την Κέρκυραν και την Ζάκυνθον, ενέσκηψεν εις τας δύο ταύτας νήσους τυχοδιώκτης ιταλός, όστις έφερεν μεθ’ εαυτού ελεϊνόν θίασον ξυλίνων νευροσπάστων[κουκλοθέατρο] και έδωκε παραστάσεις τινάς»

 [από το Γ. Τσοκόπουλος (1892) , «Ο Φασουλής», περιοδικό Παρνασσός], 

στην Κέρκυρα πρώτα και στην Ζάκυνθο στην συνέχεια, όπως ήταν η λογική πορεία των ερχομένων από την Ιταλία περιπλανώμενων καλλιτεχνών εκείνη την εποχή.Όταν, αφού ολοκλήρωσε τις παραστάσεις στην Κέρκυρα ο θίασος των νευροσπάστων, ταξίδεψε στην Ζάκυνθο, «καίτοι από της πρώτης παραστάσεως πλήθος πολύ συνέρρευσεν εις το πρωτοφανές θέαμα, ο ιταλός τυχοδιώκτης απήλθε της νήσου κατάχρεως και αφήνων οπίσω του τα ολίγα νευρόσπαστα».

Παρόλα αυτά, η καινοτόμα, για την Ελλάδα της εποχής εκείνης, μέθοδος παράστασης, «δεν ήργησε να εύρη μιμιτάς και ολίγα έτη μετά την χολέραν, νέος θίασος νευροσπάστων ήρχισε να δίδη παραστάσεις υπό διευθυντήν κάποιον Ανδρέαν Στραβόν». Το θέατρο των ανδρεικέλων λοιπόν, είναι «φρούτον της Ευρώπης μεταφυτευθέν και εν Ελλάδι».

Για τον Ανδρέα Πόγκη (ή Πότζη) - Στραβό σώζονται ελάχιστες πληροφορίες. 

Ο Λάσκαρης σημειώνει ότι «ο πρώτος τ’ ανδρείκελα εισαγάγων εν Ελλάδι [ήταν ο] Ανδρέας Πόγκης». Και αλλού διηγείται ότι «κατά τας πρώτας παραστάσεις του Νεοελληνικού Θεάτρου, τον ρόλον του orateur[αφηγητή] είχεν αναλάβει άσημος τις ηθοποιός, αλλά την βοήν αγαθός, ο εκ Ζακύνθου Ανδρέας Στραβός, όστις και μεταγενεστέρως, πρώτος αυτός, εισήγαγεν εν Ελλάδι τα νευρόσπαστα», δίνοντας εκ παραλλήλου την πληροφορία ότι ο Πόγκης - Στραβός ήταν άνθρωπος μορφωμένος και μάλιστα «εκ των λογιοτέρων του θιάσου» στον οποίο συμμετείχε, και όχι « ουρανοκατέβατος δια την γλωσσικήν αμάθειαν του», όπως τον χαρακτηρίζει σε σκαλάθυρμα του ο Αμπελάς.

Η οικογένεια Πόγκη ή Πότζη καταγόταν από την Αγκώνα της Ιταλίας και ήταν εγκατεστημένη στην Ζάκυνθο. 

Ο Ανδρέας Πόγκης, έγινε γνωστός ως “Στραβός”, δηλαδή με το παρατσούκλι (παρανόμι) που του “κόλλησαν” οι συντοπίτες του. Διότι, όπως εξηγεί ο Διονύσης Ρώμας, «φύση ευφάνταστη και ποιητική ο Ζακυνθινός δεν μπόρεσε ποτέ του ν’ αρκεστεί στα συμβατικά ονόματα των συνανθρώπων του. Βλέπει το γείτονά του σα μια καρικατούρα και νοιώθει την ανάγκη να του προσθέσει από κάτω την απαραίτητη “λεζάντα”». Ο Ανδρέας Πόγκης, είχε αδύναμη όραση, όπως πολύ αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1881, επιβεβαιώνεται από τον Κλεάνθη Τριαντάφυλλο, ο οποίος στην σατυρική εφημερίδα Ραμπαγάς τον αναφέρει με το «τιμητικό» προσωνύμιο "γυαλάκιας"»

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΒΟΥΡΗ, «ΣΤΡΟΥΦΟΥΛΙΔΩΤΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ 2019.

[Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΒΟΥΡΗ(1964- ) είναι θεατρολόγος και διευθύνει το Κέντρο Εκπαίδευσης για την Αειφορία (ΚΠΕ) στην Ζάκυνθο.]

[φωτογραφία: ΑΓΑΛΑΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ 1939, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΑ ΝΕΑ»]

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΥΟΦΟΡΗΘΗΚΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

«Ό,τι έχει απομείνει από την πάλαι ποτέ εκκλησία του Άγιου Αντωνίου του Ανδρίτση (κάτω από τον λοφίσκο του Προφήτη Ηλιού στα καμίνια:

Τμήμα της σκαλουνάδας του, η Αγία Τράπεζα και τμήμα της κόγχης του ιερού.»

ΜΑΡΙΑ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΙΤΗ-ΚΟΝΤΟΝΗ (Φωτογραφίες & σχόλιο Μαρία Σιδηροκαστρίτη-Κοντονή )

«Η δεύτερη μελέτη αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης της πολιτισμικής ατμόσφαιρας στη Ζάκυνθο του 17ου αιώνα, που γέννησε τον ορθόδοξο κύκλο θεατρόφιλων λογίων της αδελφότητας του Άγιου Αντώνιου του Ανδρίτση, στον οποίο συμμετείχαν ο Σαβόγιας Ρουσμέλης, ο Τζανέτος Αβούρης και ο Θεόδωρος Μοντσελέζε και οδήγησε στη συγγραφή πρωτότυπων θεατρικών έργων και την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων.

Ως εκ τούτου, συζητά τα έργα που «ετοιμάστηκαν για παράσταση» από τον Αβούρη, παραστάθηκαν στη Ζάκυνθο τον ύστερο 17ου αιώνα και περιέχονται στον κώδικα Marcianus Graecus XI. 19. 

Ο «αντιγραφέας» των έργων που περιέχονται στον Νανιανό κώδικα, Τζανέτος Αβούρης, οικειοποιείται τις ιστορίες που δανείστηκαν οι κρητικοί ποιητές από τη Δύση, επεμβαίνει σ’ αυτές και τις διαφοροποιεί έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες των ζακυνθινών θεατών του καιρού του.»

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΒΟΥΡΗ: «"ΣΤΡΟΥΦΟΥΛΙΔΩΤΑ", ΜΕΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟ ΘΕΑΤΡΟ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ 2019

Αλιεύτηκε από Dionisi Vitso

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ kαι του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ !!

Η Πάτρα αποτελεί και φέτος σημείο αναφοράς για το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, με την τελετή έναρξης των προβολών του να πραγματοποιείται με επιτυχία και μεγάλη συμμετοχή, το απόγευμα της Κυριακής 19 Ιανουαρίου, στο χώρο της «Αγοράς Αργύρη».

Η τελετή έναρξης του 6ου Φεστιβάλ, συνοδεύθηκε από την προβολή τριών ταινιών οι οποίες και έδωσαν εν μέρει το στίγμα του θεσμού.

Το Φεστιβάλ, σε ότι αφορά στη πρωτεύουσα της Αχαΐας, διοργανώνεται από το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ και τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Πατρέων.

Η επίσημη τελετή έναρξης πραγματοποιήθηκε στις 7.30 το βράδυ, όπου και προλόγισε η υπεύθυνη του κέντρου για τις εκδηλώσεις στην Πάτρα , Μαρία Κοσμοπούλου, η οποία ευχαρίστησε το Δήμο Πατρέων και τον Πολιτιστικό Οργανισμό για την ενεργό συμμετοχή του. 

Η κ. Κοσμοπούλου επεσήμανε ότι «…το Φεστιβάλ περιλαμβάνει ένα πανόραμα ελληνικών και ξένων κινηματογραφικών προβολών της τελευταίας διετίας. Όλες οι προβολές είναι ελεύθερες για το κοινό….»

Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Κατερίνα Γεροπαναγιώτη – Θεοδωρακοπούλου στο σύντομο χαιρετισμό της ,αναφέρθηκε στο γεγονός ότι «… ο Δήμος της Πάτρας είναι η δεύτερη χρονιά που συνδράμει τόσο με την παραχώρηση χώρου, όσο και με υλικοτεχνική υποδομή, την ώρα που οι δράσεις πολιτισμού του Δήμου, δεν χρηματοδοτούνται από την πολιτεία, με τους εργαζόμενους να προσφέρουν ακόμα και εκτός ωραρίου, προκειμένου να στεφθούν από επιτυχία τέτοιες διοργανώσεις…».

Η κ. Γεροπαναγιώτη επεσήμανε επίσης ότι «…Το πλούσιο πρόγραμμα που προσφέρουν οι πολιτιστικές δομές του Δήμου της Πάτρας, ανάμεσά τους και ο θερινός κινητός κινηματογράφος, που «ταξιδεύει» κάθε καλοκαίρι στις γειτονιές, διευρύνεται και με μια άλλη μορφή τέχνης , το ντοκιμαντέρ….», «…Είναι η τέχνη που συμπληρώνει τη μάθηση και τη γνώση, είναι συνέχεια της εκπαίδευσης. Γνωρίζουν , ιδιαίτερα οι νέοι και οι μαθητές, τη ζωή , τις συνθήκες διαβίωσης, τον αγώνα για επιβίωση, αλλά και τους αγώνες για καλύτερη ζωή, ελευθερία και ανεξαρτησία των λαών της γης…»
Το ντοκιμαντέρ , είπε η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού, «…ενημερώνει για τα ήθη όλων των περιοχών της χώρας μας, συμβάλλει στη γνωριμία και επικοινωνία λαών και πολιτισμών, καλλιεργεί την αλληλεγγύη , τη φιλία , τη συμπαράσταση, απομακρύνει από τον εθνικισμό και το φυλετικό μίσος. Η επιτυχία του θεσμού και των προβολών θα είναι ακόμα μεγαλύτερη μέσα και από τη συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα και τη μαζική συμμετοχή των σχολείων της πόλης και όλων των συμπολιτών μας».

Η τελετή έναρξης «έκλεισε» με συναυλία από τοι quinteto εγχόρδων του Δημοτικού Ωδείου Πατρών σε έργα Μότσαρτ, Σκαλκώτα , Piazzola.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΤΡΙΤΗΣ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ:
http://www.e-patras.gr/web/guest/article?id=1220448

Τρίτη 21 Ιανουαρίου

17:00 Maid in Hell / Υπηρέτρια στην Κόλαση

Σκηνοθέτης: Søren Klovborg

Παραγωγή: Mette Heide

Διάρκεια: 59’

Χώρα Παραγωγής:Country: Denmark  2018

Σύνοψη: Οι οικιακές βοηθοί που έρχονται στη Μέση Ανατολή συνήθως καταλήγουν φυλακισμένες στα σπίτια που δουλεύουν για χρόνια χωρίς τα διαβατήριά τους και χωρίς ελπίδα διαφυγής. Η ταινία έχει μια μοναδική πρόσβαση τόσο στους εκπροσώπους όσο και τις ίδιες τις βοηθούς, αποκαλύπτοντας έναν κρυφό και αποτρόπαιο κόσμο.

Η 35χρονη Mary Kibwana είναι μια από τις χιλιάδες γυναίκες που έζησαν αυτή την κόλαση στην Ιορδανία. Είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών και είναι τυχερή που γύρισε στο σπίτι της στην Κένυα. Γύρισε σε αναπηρικό καροτσάκι με το 70% του σώματός της καμένο. Δύο μήνες αργότερα υπέκυψε στα τραύματά της. Παρενόχληση, κακοποίηση, βιασμός και 18ωρη εργασία τη μέρα είναι η σκληρή πραγματικότητα των οικιακών βοηθών που ταξιδεύουν στη Μέση Ανατολή σε αναζήτηση εργασίας.

Φυλακισμένες στο Σύστημα Kalafa, τα διαβατήριά τους κατάσχονται και ρισκάρουν σκληρές τιμωρίες, ακόμη και φυλάκιση εάν προσπαθήσουν να διαφύγουν. Ακολουθώντας αυτούς που επιβλέπουν αυτό το εμπόριο αλλά και τις ίδιες τις βοηθούς που μιλούν για τις εμπειρίες τους, το MaidIn Hell δίνει μια καινούρια οπτική μέσα σε αυτή τη μορφή μοντέρνας σκλαβιάς.

18:00 Nûjîn / Newlife / ΝέαΖωή

Σκηνοθέτης: VeysiAltay

Σενάριο; MehmetKamil, VeysiAltay

Διάρκεια: 44’

Χώρα Παραγωγής: Τουρκία 2019

Σύνοψη:Nû Jîn, Νέα Ζωή με το σύνθημα «Η γυναίκα είναι ζωή. Η ζωή είναι αντίσταση και η αντίσταση είναι από το Κομπάνι», μιλάει για τη ζωή των γυναικών ανταρτών, Elif Kobanê (18), Vîyan Peyman και Arjîn που μπήκαν στην ομάδα Women’s ProtectionUnit (YPJ) στην μάχη κατά του ISIS. Το ντοκιμαντέρ συνδυάζει την επίθεση του ISIS της 15 Σεπτεμβρίου 2014 και την αντίσταση πέντε μηνών από τις YPJ και την ομάδα People’s Defence Units (YPG) μέσα από την οπτική τριών γυναικών μαχητών. 

19:00 Around the Bed of a dying collaborator / Γύρω από το κρεβάτι ενός ετοιμοθάνατου προδότη

Σκηνοθέτης: TaM ichael, David Ofek

Σενάριο: Tal Michael, David Ofek

Παραγωγή: Ronnie Manor

Διάρκεια: 53’

Χώρα Παραγωγής:Israel (2019)

Σύνοψη: Ο Unes μένει παράλυτος μετά από ένα σοβαρό εγκεφαλικό. Είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι στο καθιστικό της οικογένειας, παρακολουθώντας τη ζωντανή αναμετάδοση από τις κάμερες ασφαλείας που είναι εγκατεστημένες την περίμετρο του σπιτιού του- θέμα προστασίας μετά από αρκετές επιθέσεις στην οικογένεια του. «Είμαστε ένοχοι, ντροπιάσαμε τους εαυτούς μας,» έτσι συνοψίζει ο  Unes δεκαετίες συνεργασίας με τις Ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας και προσφοράς βοήθειας σε Εβραίους να αγοράσουν γη από Παλαιστίνιους.

20:00 Dancing with Monica / Χορεύοντας με τη Μόνικα

Σκηνοθέτης:Anja Dalhoff

Σενάριο: Anja Dalhoff

Παραγωγή: AnjaDalhoff

Διάρκεια: 74’

Χώρα Παραγωγής: Denmark (2017)

Σύνοψη:

ENG: Το 2010, η σκηνοθέτις Anja Dalhoff γνώρισε τη Μόνικα, μια Κολομβιανή πόρνη στην Κοπεγχάγη. Η ζωή της Μόνικα πέρασε μέσα από πολλές δυσκολίες. Θύμα βιασμού και κακοποίησης ως παιδί, προσπαθώντας να ξεφύγει από το σπίτι κατέληξε να δουλεύει σαν πόρνη στην Ισπανία, την Ιαπωνία και τη Δανία απ' όπου κατάφερε να ξεφύγει από ένα μπουρδέλο όπου την κρατούσαν παρά την θέλησή της και την κακομεταχειρίζοταν. Καθ' όλη τη διάρκεια αυτών των 25 ετών, η Μόνικα ήταν οπλισμένη με μια κάμερα και κατέγραφε την καθημερινή της ζωή. Το ντοκιμαντέρ  "Χορεύοντας με τη Μόνικα" αποτυπώνει  τα ίχνη της Μόνικας στο διάβα της ιστορία της - μια ιστορία ελπίδας, απελπισίας και λύτρωσης.

21:30  Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες/ When Tomatoes Met Wagner

Σκηνοθέτης/σενάριο:  Μαριάννα Οικονόμου

Παραγωγή: Ρέα Αποστολίδη, Γιούρι Αβέρωφ, Σπύρος Μαυρογένης

Διάρκεια: 75

Χώρα παραγωγής: Ελλάδα

Ετος παραγωγής: 2019

Σύνοψη Ενώ στο Θεσσαλικό κάμπο η γεωργία αργοπεθαίνει, ένα μικρό χωριό αντιστέκεται. Στον Ηλιά, δύο νέοι αγρότες και πέντε γιαγιάδες παίρνουν τη μοίρα στα χέρια τους και ξεκινούν να καλλιεργούν παλιούς σπόρους ντομάτας. Με τα πολύτιμα βαζάκια που παράγουν θα επιχειρήσουν να διεισδύσουν στην παγκόσμια αγορά και να κρατήσουν το χωριό τους ζωντανό.

Από Δήμο Πατρέων 

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion

AΣΕ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΝΘΡΩΠΕ...ΜΗ ΜΑΣ ..ΣΤΡΟΓΓΥΛΕΥΕΙΣ !!

"............. ΕΜΕΊΣ ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΩΝΊΕΣ....."

Μή μάς στρογγυλεύεις , άνθρωπε.
Δεν είναι η μοίρα μας να τρυπώνουμε.
Στην αλάνα γεννηθήκαμε, και στην αλάνα πεθαίνουμε.

Την απλωσιά ερωτευτήκαμε,μ' εκείνη πλαγιάσαμε.

Κι αν εσύ μάς βλέπεις για γύπες, εμείς σπουργίτια μόνο είμαστε, γι' αυτό και δεν βλέπεις κανένα παιδί μας φυλακισμένο.

Να μάς αγαπάς ,κι ας είμαστε τρομακτικοί σεισμοί.

Να ξέρεις ότι αφήνουμε όρθιο μόνο ό,τι φτιάχτηκε από καθαρά υλικά.

Κοίτα μέσα σου, και αποφάσισε αν πρέπει να μάς φοβάσαι.

Άσε μας να έχουμε γωνίες.
Μπορεί να πέφτουμε με δύναμη σαν μεστά ρόδια γύρω και απέναντι, όμως να ξέρεις κάποιες φορές τραυματίζουμε πρώτα τη μήτρα και τον κόλπο που μάς φέρνουν στον κόσμο σου.
Ναι, βουτάμε με ορμή πάνω στις μάσκες, και ξεσκεπάζουμε τα μεθυσμένα σαϊνια που έχουν ρουφήξει κάβες στην υγειά τού κάθε φορά " τυχερού" κορόϊδου.

Άσε μας ελεύθερα, άνθρωπε..

Ρόδια είμαστε, κιόταν σπάμε,οι σπόροι μας κοκκινίζουν τα ψέματα και ανασταίνουν όλες τις σταυρωμένες αλήθειες.

Αν στρογγυλέψουμε εμείς, στρογγυλεύει και στάζει σάλιο και η γλώσσα.

Και γυρίζει σαν μίξερ με μεγάλη ένταση στη λακούβα κάθε αφαλού που συναντά.
Έτσι ξιπάζεται στον κόσμο μας ο κάθε αφαλός και νιώθει " ομφαλός της γης
".
Μη μάς στρογγυλεύεις, άνθρωπε.
Μόνο εμείς καθαρίζουμε σκουριές, και δίνουμε πέταγμα σε κέρινα φτερά, λυγισμένα γόνατα, και ξεψυχισμένα " μπορώ".

Άσε μας να είμαστε πατινέρ και να μπαίνουμε στο παγοδρόμιο, χωρίς δοκιμές. Να τρώμε τα μούτρα μας. Ασε μας να μάθουμε από διαστρέμματα και κατάγματα
Εσύ τυλίχτηκες με γύψο και νάρθηκες,πριν ακόμη ανέβεις στην πίστα τής ζωής.

Και τα περιστέρια τής ειρήνης που πετάς απ' το στόμα σου γύψινα είναι , μήπως και γρατζουνίσεις την παγωμένη λίμνη τού απέναντι, και δεν έχεις πια την εύνοια του.
Γι' αυτό έχεις πάντα πόλεμο, εσύ που ωρύεσαι ότι μισείς τον πόλεμο.

Άσε μας να έχουμε γωνίες , άνθρωπε....Για τίς αράχνες...Για να τρώνε τα ζωύφια.

Γιατί αυτά που δεν τα πιάνει το μάτι σου κάνουν τη μεγάλη ζημιά.
Και ξέφτισαν τα στάχυα σου, και τρύπησε η αγκαλιά σου, και λιγόστεψε το λάδι τής αντοχής σου, και στο τέλος δεν θα μείνει τσιγάρο ...

 Και πώς θα ξεσυνηθίσεις τον καπνό, και πώς θ' αντέξεις τούς μαύρους καπνούς που έρχονται;

Η μαρια σαρρη νιώθει άνθρωπος με το χρήστη Kostis Armpouzis.

Αντιγραφή-Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion 

Η ΣΕΜΙΝΑ ΔΙΓΕΝΗ ΜΕ ΤΟ "ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ" ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ !!!

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019, στις 20:00 στον Κόκκινο Βράχο.

Το Βιβλιοπωλείο Μυλωνά, η Πολιτιστική Λέσχη Γέρανος και οι Εκδόσεις Πατάκη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Σεμίνας Διγενή «Κίτρινο Υποβρύχιο» στον Κόκκινο Βράχο, το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019, στις 20:00.

Πού μπορεί να «συναντήσει» κάποιος τον Μάνο Χατζηδάκι, τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Μίκη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τους Beatles, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Λουκίνο Βισκόντι, τον Τσαρούχη, τον Τσιτσάνη, το Ζαμπέτα, τον Ρίτσο, τον Κακογιάννη, τη Νίνου, τον Κάμυ, τον Μολιέρο, τον Μαρξ, τον Μποντλέρ, τον Ναπολέοντα, την Μελίνα, τον Τρίτση, την Αλίκη, τον Γκάσμαν, την Μοσχολιού και… και…. και… πολλούς… πολλούς άλλους σημαντικούς και σπουδαίους.

Μόνο στο ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Διγενή.

 Είστε ευπρόσδεκτοι στην επιβίβαση για ένα μαγικό ταξίδι!

Ένα απρόβλεπτο και συναρπαστικό κείμενο.
Μια σύνθεση μεταξύ μαρτυρίας, ρεπορτάζ και μυθοπλασίας.

Παρουσιάζουν το βιβλίο και συζητούν με τη Σεμίνα Διγενή οι:
Κατερίνα Δεμέτη, διευθύντρια του Μουσείου Σολωμού και Κάλβου
Τάκης Κεφαλληνός, μαθηματικός
Παναγιώτης Κοντοσταυλάκης, πρόεδρος της Λέσχης Γέρανος
Συμμετέχουν:

 -Η Χορωδία της Φανερωμένης
-Μουσικό σχήμα με τον Γιάννη Παντάκη & τη Χαρά Ευαγγελινέλη
-Στο πιάνο ο Διονύσης Τουρκάκης

***********

ΑΠ' ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ 'ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΥ' ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ:

To ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Διγενή, αναδύθηκε στη Ζάκυνθο, το βράδυ του Σαββάτου 28/9

Πού θα μπορούσε κάποιος να "συναντήσει" , τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Χαρίλαο Φλωράκη ,τον Μίκη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τους Beatles, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Λουκινο Βισκόντι, τον Τσαρούχη, τον Τσιτσάνη, το Ζαμπέτα, τον Ρίτσο, τον Κακογιάννη, τη Νίνου, τον Κάμυ, τον Μολιέρο, τον Μαρξ, τον Μποντλέρ, τον Ναπολέοντα, την Μελίνα, τον Τρίτση, την Αλίκη, τον Γκάσμαν, την Μοσχολιού και... και.... και... πολλούς... πολλούς άλλους σημαντικούς και σπουδαίους;

Μόνο στο ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Διγενή που αναδύθηκε στη Ζάκυνθο το βράδυ του Σαββάτου, 28 Σεπτεμβρίου, σε μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση και χαρά.

Πρόκειται για  το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Κίτρινο Υποβρύχιο»,  της Σεμίνας Διγενή , μέσα  στο οποίο , η δημοσιογράφος και συγγραφέας, γράφει για όλα αυτά για τα οποία δε μίλησε ποτέ. 

Πρόκειται για ένα απρόβλεπτο και συναρπαστικό κείμενο,  μια σύνθεση μεταξύ μαρτυρίας, ρεπορτάζ και μυθοπλασίας….

 Ζωή και καριέρα, γεμάτες εξερευνήσεις κι αταξίες.
Επιβάτες του Κίτρινου υποβρυχίου δεν είναι μόνο οι θρυλικές προσωπικότητες της ελληνικής και διεθνούς πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής, που συνάντησε η συγγραφέας, αλλά και τα μέλη μιας παράξενης –υπαρκτής– ελληνικής οικογένειας, οι πρωταγωνιστές αδιέξοδων ερώτων και οι υπαίτιοι τραυμάτων που δεν έκλεισαν ποτέ.

Όλοι αυτοί, σε μια μαγική περιστροφική σκηνή, με ολοζώντανα τα παρασκήνια μιας ταραχώδους προσωπικής και δημοσιογραφικής διαδρομής, από το 1975 στις εφημερίδες κι από το 1982 στην τηλεόραση.
Ένα ντοκουμέντο, το αφηγηματικό νήμα του οποίου ξετυλίγεται με το «Yellow Submarine» των Beatles. Τα τραγούδια και η μουσική όχι απλώς δίνουν τον τόνο της αφήγησης, αλλά και συμβάλλουν μ’ έναν πρωτότυπο τρόπο στην εξέλιξή της.

Το Κίτρινο υποβρύχιο της Σεμίνας μάς περιέχει όλους. Υπερβαίνει την αυτοβιογραφική καταγραφή και χαρτογραφεί το κλίμα και την ατμόσφαιρα της Ελλάδας από τη «χαμένη άνοιξη» της δεκαετίας του 1960 στα ευφορικά 80’s, στην ευμάρεια των 90’s, μέχρι τους δαιδάλους της καταιγιστικής εθνικής μας κρίσης. 

Λίγα λόγια για τη Σεμίνα Διγενή

Η Σεµίνα Διγενή γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Πολιτικές Επιστήµες στη Σιένα και Ηλεκτρονική Δηµοσιογραφία στη Ρώµη. Υπήρξε µέλος της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών Ιταλίας STAMPA ESTERA. Εργάστηκε στις εφηµερίδες Ελευθεροτυπία, Αυγή, Εξόρµηση, Απογευµατινή, Έθνος της Κυριακής, Αδέσµευτος Τύπος, Realnews, στην ιταλική Αvanti!, στα ραδιόφωνα του ΣΚΑΪ, του Αντέννα, του Δευτέρου Προγράµµατος της ΕΡΤ, στον Realfm και σε πολλά περιοδικά. Υπήρξε αρχισυντάκτρια, project manager, σκηνοθέτις και εισηγήτρια πολλών τηλεο-πτικών projects που σηµείωσαν µεγάλη επιτυχία.

Επίσης, παρουσίασε δεκάδες εκποµπές στη δηµόσια και στην ιδιωτική τηλεόραση από το 1982 µέχρι το 2009: Τρεις στον αέρα, Εδώ και Σήµερα, Μade in Greece, Ιστορίες γι’ Αγρίους, Μηχανή του Χρόνου, Πες το στη Σεµίνα, Άνθρωποι, Ώρα Ελλάδος, Αταίριαστοι, Εντιµότατοι Φίλοι, Κοίτα τι έκανες, Τοp Stories κ.ά. Διετέλεσε Διευθύντρια Προγράµµατος του τηλεοπτικού σταθµού Alpha, Σύµβουλος Προγράµµατος στην ΕΡΤ και παραγωγός ντοκιµαντέρ που γυρίστηκαν σε Αµερική, Κούβα, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Κίνα, Μογγολία, Νότια Αφρική, Σρι Λάνκα, Γερµανία κ.α.

Έχει βραβευτεί µε 18 βραβεία για το έργο της στην ελληνική τηλεόραση και έχει ιδρύσει την εταιρεία επικοινωνίας Brainco S.A. και το site onlytheater.gr.

ΓΙΑ «Το ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Κόκκινος Βράχος, 28-9-2019. από Κατερίνα Δεμέτη

Αγαπητοί Φίλοι,
Σαν άνθρωπος που λατρεύω τα βιβλία και που μέσα στη δίνη της μέρας πάντα θα βρω λίγο χρόνο να αποτραβηχτώ, για να βυθιστώ στις σελίδες κάποιας φανταστικής ή πραγματικής ιστορίας, θα σας εκμυστηρευτώ ότι το βιβλίο της Σεμίνας ανήκει στη σφαίρα εκείνων των αναγνωσμάτων, που μόνο αποτραβηγμένος στην ζεστή σου γωνιά δεν σου επιτρέπει να μείνεις.

Αντίθετα σε αναστατώνει και σε λίγο βρίσκεσαι να ψάχνεις αρειμανίως στο κινητό σου τραγούδια και πρόσωπα, να αναπολείς θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές εκπομπές, να ξεφυλλίζεις αγαπημένα βιβλία και ξεχασμένα περιοδικά και να δακρύζεις μπροστά από φωτογραφίες φίλων που έχουν χαθεί, παιδιών/μαθητών που δεν σε έχουν πάρει για μέρες/βδομάδες τηλέφωνο και πόλεων που σε σημάδεψαν ανεπανόρθωτα και νομίζεις πως έκλεισες όλους τους λογαριασμούς σου μαζί τους.

Το πιο παράξενο που μου συνέβη: σε μια αναφορά της Σεμίνας για την παιδική φίλη-συμμαθήτρια, ένα «πολύτιμο πλάσμα στον πλανήτη», όπως γράφει, που μαζί της μοιράστηκε τόσες και τόσες αλληλέγγυες στιγμές, έπιασα τον εαυτό μου να κάνει αναζήτηση στο facebook, το όνομα μίας παλιάς, από 40ετίας και βάλε, χαμένης, πλην όμως επιστήθιας, παιδικής φίλης. Το γεγονός ότι ο παγκόσμιος ιστός μου έφερε το ξεχασμένο από δεκαετίες μουτράκι της, μεγαλωμένο πια όσο το δικό μου, το ίδιο ωστόσο γλυκό και αυθάδικο, όπως το θυμόμουν, και να ξαναζήσω στιγμές από τα αθώα παιδικά μας παιχνίδια, το χρεώνω αποκλειστικά στη Σεμίνα.

Γιατί αυτό ακριβώς μου προκάλεσε η ανάγνωση του βιβλίου: μια βουτιά στις αναμνήσεις μου, μία βουτιά ψυχαναλυτική και συγχρόνως καθαρτήρια, μία βουτιά στον εαυτό μου μέσα από το πρίσμα της ένταξής σε ένα πολιτιστικοκοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, στο οποίο πλήθος πρόσωπα έπαιξαν το ρόλο τους σ’ αυτό που είμαι εγώ σήμερα…
Οι διηγήσεις της Σεμίνας λοιπόν σπάνε τη συνήθη γραμμή του χρόνου: παρελθόν – παρόν – μέλλον, κι ακολουθούν, όχι εδώ το «χαμένο χρόνο» του λατρεμένου Προυστ, αλλά τον «ξανακερδισμένο», μέσα από ερωτικές απορρίψεις, επιτυχημένες φιλίες , αγάπες, σχέσεις ζωής.

Μη μου ζητήσετε, αγαπητοί Φίλοι, να σας αναφέρω αναλυτικά, ονόματα, γεγονότα και καταστάσεις που περιγράφει.
Αυτό αντιβαίνει τη δική σας έλκυση ανάγνωσης του βιβλίου της.

Ο ρόλος μου την αποψινή βραδιά περιορίζεται στην κατάθεση της δικής μου ανάγνωσης, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση του «Γέρανου» και των «Βιβλιοπωλείων Μυλωνάς».

Και μέσα από αυτή σπεύδω να σας γνωρίσω ότι δύο άξονες επενδύουν τις ιστορίες του βιβλίου της: ο ένας είναι ο άξονας ο αυτοβιογραφικός, της προσωπικής ζωής, μέσα από την κατάθεση ψυχής που κάνει για την στενή της οικογένεια (μητέρα: Μάγδα, πατέρας: Τάσος, παιδιά: Κίρκη, Νικόλας) και ο άλλος, ο άξονας της επαγγελματικής. Ο τελευταίος, παρουσιάζει τα μυθικά πρόσωπα που έντυσαν διαχρονικά τις συνεντεύξεις της, αλλά κι εκείνα τα πρόσωπα με τα οποία συνομιλεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, μυστικά και αθόρυβα, καταστρατηγώντας χρονικές συνέχειες, ταραγμένους αιώνες και εποχές, πεπερασμένες συμβάσεις και χωρικές απαγορεύσεις.

Και όλα αυτά, μέσα από μια έντονη διάθεση ψυχαναλυτικής στάσης, που κριτικάρει τις επιλογές της και δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί μέσα από τις λέξεις, αποκαλύπτοντας στον αναγνώστη τις πιο κρυφές της σκέψεις, ψέγοντας τον εαυτό της για τα λάθη του, καταθέτοντας έτσι μία εξομολόγηση ζωής και δίνοντας άφεση ακόμα και σε ανθρώπους που την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα.

Κι ενώ καταγράφει το σύμπαν μυθικών για εμάς προσώπων, τα οποία μέσα από την παντοδυναμία του μέσου που υπηρετούσε (ΤV), την έκαναν τμήμα ενός αμφιλεγόμενου σταρ σύστεμ, στο οποίο τελικά στέκεται κριτικά, απομυθοποιώντας το και αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του ευθύνη σ΄ αυτό που βιώνουμε εμείς σήμερα, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, αποκαλύπτεται το απλό κοριτσάκι, που πάλεψε με πάθος για το όνειρό του, και παραμένει έτσι, ακόμα και σήμερα, με την ίδια απλότητα και άγχος για το κάθε τι που καταπιάνεται.
Θα σταθώ μόνο σε δύο ονόματα που έχουν σχέση με το νησί μας: Χρήστος Νέγκας –Άγγελος Πυριόχος. Τα υπόλοιπα βρείτε τα μόνοι σας.
Επίσης βρείτε μου αυτό το «πήγε κιόλας 04:20», που γυρίζει και ξαναγυρίζει, σε τόσα διαφορετικά κεφάλαια του βιβλίου. Εκτός και αν θέλει η ίδια να μας εξηγήσει.
Πριν σας απελευθερώσω από την εκούσια ή ακούσια ακρόαση των λεγομένων μου, θα ήθελα να σταθώ σε δύο ακόμα στοιχεία του βιβλίου.
Το ένα είναι το εκπληκτικό εξώφυλλο του σκηνογράφου, σκηνοθέτη, καθηγητή στη σχολή ΑΚΤΟ και πολλά άλλα, Πάρι Μέξη, που μέσα από τις πουαντιγιστικές απαρχές του εμπρεσιονισμού, μάς προτρέπει να διαβάσουμε το 438 σελίδων βιβλίο και στη συνέχεια να απομακρυνθούμε γρήγορα από αυτό για να συλλάβουμε το νόημά του, όπως μόνο έτσι μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά το πρόσωπο της Σεμίνας, το οποίο συντίθεται από τα μικρά pixel της τηλεοπτικής οθόνης, που τρυπούν το πρόσωπο και τη ζωή της. Ένα πρόσωπο που για χρόνια ολόκληρα μας συντρόφευε μέσα από τον τηλεοπτικό μας δέκτη και που ακόμα και σήμερα τα γραπτά της την οδηγούν σ΄ αυτόν.
Το άλλο είναι φυσικά ο τίτλος του. Και δεν μπορώ να μην αναφερθώ τελειώνοντας σ΄ αυτόν, αφού με οδηγεί να απαντήσω στο σε ποιο λογοτεχνικό είδος ανήκει το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Σπεύδω λοιπόν να σας απαντήσω ότι το «Κίτρινο Υποβρύχιο» φλερτάροντας με το είδος της «επιστημονικής φαντασίας», εισάγει ένα ιδιαίτερο είδος «αναγνωστικής φαντασίας» νέας κοπής.
Ας επιβιβαστούμε λοιπόν σ΄ αυτό και ας αφεθούμε στις περιπλανήσεις του.
Όποια στάση και αν διαλέξουμε θα έχει μουσική, χορό, τραγούδι, ποίηση, έντονη συγκινησιακή φόρτιση και πολλή πολλή αγάπη.

Απο: https://www.zantepress24.gr

*****************

Σύσκεψη - συζήτηση για το σχεδιασμό δράσης στη Ζάκυνθο

Ομιλητές ήταν ο Διονύσης Κλάδης και η Σεμίνα Διγενή

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 29 Σεπτέμβρη στη Ζάκυνθο σύσκεψη - συζήτηση με θέμα «Η δράση της Κομματικής Οργάνωσης μετά τις εκλογές», την οποία διοργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Ζακύνθου. Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν ο Διονύσης Κλάδης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Ελλάδας και η Σεμίνα Διγενή, δημοσιογράφος. 

Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ο Δ. Κλάδης σκιαγράφησε τη σημερινή κατάσταση, όπως αποτυπώνεται μετά τις εκλογικές μάχες του περασμένου καλοκαιριού, αλλά και τη φάση αναιμικής ανάκαμψης της οικονομίας. «Είναι βασικό να δούμε την "καινούργια" κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την έξοδο από τη δεκαετή βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση και την αναιμική ανάκαμψη στην οποία βρισκόμαστε, καθώς επίσης και μετά από μια πορεία έντονης ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης, συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων σε όλα τα επίπεδα, σχετικής αναδιάταξης του αστικού πολιτικού σκηνικού, μέσα από την πολιτική εναλλαγή ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ , αλλά και την εμφάνιση νέων πολιτικών σχηματισμών, την εξαφάνιση ή μεγάλη υποχώρηση άλλων, που είχαν δημιουργηθεί την δεκαετή περίοδο της κρίσης που έπληξε την ελληνική οικονομία και όχι μόνο. (...) Από τα παραπάνω απορρέει και η ανάγκη να φωτιστούν καλύτερα και τα κριτήρια με τα οποία μετράμε την πρόοδο, τα βήματα που κάνουμε για την ισχυροποίηση του Κόμματος. (...) Το κύρος και η εμβέλεια του Κόμματος πρέπει να βασίζονται στον πρωτοπόρο ρόλο του ως δύναμη της εργατικής τάξης, δύναμης λαϊκής συσπείρωσης, δύναμης κοινωνικής ανατροπής και από εδώ προκύπτει η καθημερινή συνέπεια και μαχητικότητά του. Με αυτά τα κριτήρια πρέπει να σκεφτόμαστε και να δρούμε, ανεξάρτητα αν τα εκλογικά μας ποσοστά αυξάνονται, μειώνονται ή μένουν σταθερά». 

Ακόμα, σημείωσε ότι «η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ:

• Δυναμώνει τους δεσμούς της χώρας με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
• Αναβαθμίζει τις σχέσεις και τη συνεργασία με το Ισραήλ.
• Προωθεί την ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Βαλκάνια και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
• Επανακαθορίζει την τακτική προσέγγισης προς την Τουρκία που είναι μέρος των παζαριών που βρίσκονται σε εξέλιξη.
• Αναγνώρισε τον Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα κλπ. 

Μέσα στα πλαίσια αυτά, ένα ζήτημα πολύ σοβαρό είναι ότι μέσα στο φθινόπωρο προετοιμάζεται η ενίσχυση της "Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας" (γνωστή και ως συμφωνία για τις βάσεις), όπου επιδιώκεται ο πολυετής αμερικανικός έλεγχος στη βάση της Σούδας, αντί για ετήσιο που ισχύει μέχρι σήμερα, μαζί με μια σειρά άλλες βάσεις και υποδομές στην Ελλάδα. Η εξέλιξη αυτή θα είναι επικίνδυνη και θα είναι η βάση μεγαλύτερης εμπλοκής και ενσωμάτωσης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Με όλες μας τις δυνάμεις πρέπει να στηρίξουμε την προσπάθεια που γίνεται από τις Επιτροπές Ειρήνης, άλλους φορείς, στην ενημέρωση του λαού, στη συλλογή υπογραφών ενάντια στη συμφωνία, στην κινητοποίηση.

(...) Χρειάζεται οργάνωση πλατιάς ιδεολογικοπολιτικής αντεπίθεσης, για να φωτιστεί ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ο δρόμος της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης, του σοσιαλισμού».

Στην ομιλία της, η Σεμίνα Διγενή, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι «πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και κυρίως οι νέοι άνθρωποι. Από το χέρι της νέας γενιάς περνούν πολύ περισσότερα απ' όσα προσπαθούν οι υπερασπιστές του συστήματος να την πείσουν! Κάθε νέος άνθρωπος, που δεν ανέχεται τη σημερινή βαρβαρότητα, έχει τη δική του θέση στη μάχη μαζί μας, στη νέα κοινωνία που έχουμε ανάγκη.  Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα γνωρίζουν πολύ καλά πως το ΚΚΕ  από την πρώτη στιγμή βρέθηκε απέναντι στις αντιλαϊκές επιλογές της νέας κυβέρνησης, στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση της λαϊκής κινητοποίησης. Το ΚΚΕ δεσμεύεται για συνεπή και καθημερινή πάλη, μόνο που αυτό προϋποθέτει συμμετοχή όλων μας στην απεργία, στη σύγκρουση με την εργοδοσία, στον αγώνα για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο. Πάντα οι κομμουνιστές έβγαιναν και βγαίνουν -και πάντα αυτό θα κάνουν- μπροστά στις μάχες και στις διεκδικήσεις. Αυτή είναι η αντιπολίτευση που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, μια αντιπολίτευση που κρίνεται καθημερινά και δεν ...υποδύεται την αντιπολίτευση, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα που, δυστυχώς, δημιουργούνται καθημερινά νέοι λόγοι για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, είναι ανάγκη να διευρυνθεί η δύναμη του Κόμματος και της ΚΝΕ. Να αναπτυχθεί  η κοινωνική συμμαχία. Στις μέρες μας, που χειροτερεύει διαρκώς η ζωή των πολλών, αυτοί απέναντί μας θα παίρνουν τα μέτρα τους, με ένταση της κρατικής καταστολής και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Στόχος τους είναι ο περιορισμός του απεργιακού δικαιώματος, η κατάργηση του ασύλου στα Πανεπιστήμια, ο νόμος που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα -πλην του ΚΚΕ- για το γενικευμένο φακέλωμα του λαού. Στόχος δικός μας είναι η ανάπτυξη των γραμμών του Κόμματος από τους πιο πρωτοπόρους εργάτες και εργάτριες, η ηλικιακή του ανανέωση, η αύξηση των οργανωμένων γυναικών. Η ένταξη στο Κόμμα των πιο μαχητικών αγωνιστών. Γι' αυτό απαιτείται συστηματική, ειδική δουλειά. Όσο πιο υψηλή η πολιτική συνείδηση, τόσο ο αγώνας έχει ελπίδα...

Ούτε μια στιγμή δεν κλονίστηκε η πίστη μας πως η εργατική τάξη, εάν το αποφασίσει, μπορεί να ηγηθεί της υπόθεσης της κοινωνικής προόδου, του περάσματος από τον παλιό τρόπο παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας, τον καπιταλιστικό, στο νέο, τον σοσιαλιστικό- κομμουνιστικό. Είναι απολύτως απαραίτητη η συμπόρευση του κόσμου με το ΚΚΕ. Παρά τις όποιες διαφωνίες του, εκτιμά τη δράση και την προσπάθειά του, μέσα σε δύσκολες και άνισες συνθήκες, την επιμονή του στην υπεράσπιση της τιμής, της Ιστορίας 100 χρόνων και των ιδανικών του κινήματος».

Από 902.gr