Όταν το 1876 ο Λεοπόλδος Β' του Βελγίου ίδρυσε την Διεθνή Αφρικανική Ένωση, διακήρυξε τον φιλάνθρωπο σκοπό του με τα εξής λόγια:
"Η εισαγωγή του πολιτισμού στο μόνο μέρος της υφηλίου στο οποίο δεν έχει ακόμα διεισδύσει, η διάλυση του σκοταδιού που ακόμα κρέμεται πάνω από ολόκληρους λαούς είναι, τολμώ να πω, μία σταυροφορία αντάξια αυτού του αιώνα της προόδου."
Με μεγαλύτερη σαφήνεια εξήγησε τον στόχο του στον Βέλγο διπλωμάτη στο Λονδίνο τονίζοντας ότι δεν ήθελε να χάσει ένα "κομμάτι από το υπέροχο αφρικανικό κέικ".
Πράγματι, στο Συνέδριο του Βερολίνου (1884-85), στο οποίο η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία μοίρασε με τον χάρακα την Αφρική, ιδρύθηκε και το "Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό", ιδιωτική ιδιοκτησία της Διεθνούς Εταιρείας του Κονγκό, δηλαδή του Λεοπόλδου Β'.
Μετά την εκτόξευση της τιμής του καουτσούκ το 1890, το Κονγκό αποδείχτηκε ιδιαίτερα κερδοφόρο.
Μετά την εκτόξευση της τιμής του καουτσούκ το 1890, το Κονγκό αποδείχτηκε ιδιαίτερα κερδοφόρο.
Οι ίδιοι που υπέγραφαν το 1890 στο Συνέδριο των Βρυξελλών την κατάργηση της δουλείας υποχρέωναν τους γηγενείς να δουλεύουν ως σκλάβοι στην συλλογή του καουτσούκ.
Τα παραγωγικά κίνητρα ήταν πολλά: μαστίγωμα -συχνά μέχρι θανάτου-, απαγωγή και ομηρία των γυναικών και των παιδιών όσων χωριών δεν απέδιδαν την απαιτούμενη ποσότητα, ακρωτηριασμοί των γυναικόπαιδων, εκτελέσεις, ολοκληρωτική καταστροφή των απείθαρχων ή αντιπαραγωγικών χωριών.
Ο αριθμός των ανθρώπων που εκπολιτίστηκαν βρίσκοντας τον θάνατο στο "Ελεύθερο" Κράτος του Κονγκό (1885-1908) υπολογίζεται πλέον στα 10 εκατομμύρια και εξηγεί στο ακέραιο το τραγούδι που κατέγραψε το 1894 ένας Σουηδός ιεραπόστολος:
" Έχουμε κουραστεί ζώντας αυτήν την τυραννία Δεν μπορούμε να ανεχτούμε ότι μας παίρνουν τις γυναίκες και τα παιδιά Και τους κανονίζουν οι άγριοι λευκοί. Θα κάνουμε πόλεμο…Ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε, αλλά θέλουμε να πεθάνουμε Θέλουμε να πεθάνουμε"
Σκίτσο Panos Zacharis
