ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της ΔΕΘ

 


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ για να ανοίξει ο δρόμος για την ελπιδοφόρα διέξοδο

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο την Πέμπτη, στο πλαίσιο της ΔΕΘ


RIZOSPASTIS
Από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης ο πρωθυπουργός, για μια ακόμα φορά, επανέλαβε τον γνωστό μύθο της δήθεν «ανάπτυξης για όλους».

Δεν πρωτοτύπησε φυσικά. Αυτός ο μύθος, που σε διάφορες παραλλαγές, παπαγαλίζουν όλοι οι κυβερνώντες, έχει πλέον καταρρεύσει.

Πολύ περισσότερο όταν τα δίνεις «όλα στους λίγους», στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως συνέβη και με τα νέα κυβερνητικά μέτρα.

Κάθε χρόνο, τα ίδια και τα ίδια: Κάλπικες υποσχέσεις για δήθεν καλύτερες μέρες που έρχονται, με στόχο να συγκαλυφτούν τα μέτρα στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου.

Ετσι και φέτος, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση πλειοδοτούν στην προσπάθειά τους να παγιδέψουν όλους αυτούς που τσακίζει η πολιτική τους, περισσότερο απ' όλους τη νεολαία.

Στην πραγματικότητα, τα μέτρα που εξαγγέλλουν, είναι ένας μποναμάς για τα μονοπώλια, που κυριολεκτικά «τρίβουν» τα χέρια τους.

Ομως, όσο κι αν προσπαθεί ο πρωθυπουργός, δεν μπορεί να εμφανίσει την πολιτική του ως φιλολαϊκή.

Και ο νέος κυβερνητικός σχεδιασμός συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική των προηγούμενων ετών.

Ερχεται να στηρίξει με πρόσθετες παροχές το κεφάλαιο σε βάρος των δικαιωμάτων και των αναγκών του λαού.

Αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη βασίζεται πάνω στην ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση του λαού.


Τα ίδια τα στοιχεία του ΑΕΠ, για τα οποία πανηγυρίζει ο κ. Μητσοτάκης, δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα:

Για παράδειγμα, η μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ για το δεύτερο τρίμηνο του έτους αφορά ουσιαστικά, αποκλειστικά τις επιχειρήσεις που είδαν τα ακαθάριστα κέρδη τους να αυξάνονται απ' τα 18,5 δισ. το δεύτερο τρίμηνο του 2020, στα 22,7 δισ. το 2021, δηλαδή μια αύξηση της τάξης του 23%.

Την ίδια ώρα, τα συνολικά εισοδήματα των μισθωτών παραμένουν ουσιαστικά στάσιμα.

Κι αν συνυπολογίσει κανείς τη μικρή υποχώρηση της επίσημης ανεργίας, τα στοιχεία είναι πραγματικά αποκαλυπτικά, αφού δείχνουν ακόμα και υποχώρηση της μέσης αμοιβής των μισθωτών την ίδια περίοδο.

Τα στοιχεία αυτά φωτογραφίζουν και το άμεσο μέλλον.

Οι στόχοι ανάπτυξης της εγχώριας οικονομίας για το 2021 είναι σίγουρα ιδιαίτερα φιλόδοξοι και επισφαλείς. Ο πληθωρισμός τρέχει και η αποπληθωρισμένη ανάπτυξη θα είναι σίγουρα μικρότερη.

Η πιθανότητα νέας διεθνούς υποχώρησης της οικονομίας δεν έχει ακόμα εκμηδενιστεί.

Η διαπάλη στο εσωτερικό της ΕΕ σχετικά με την αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας συνεχίζεται.

Τα αποτελέσματα της επεκτατικής πολιτικής γίνονται πλέον ορατά στην εκτίναξη της ακρίβειας, στον πληθωρισμό που καλπάζει διεθνώς.

Ετσι, ο στόχος του 6% για το 2021 είναι τουλάχιστον επισφαλής. Παρά το γεγονός ότι και τότε θα έχει καλυφθεί μόλις το 60% της υποχώρησης του προηγούμενου έτους.


Αλλά το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αυτό.
Ακόμα και αν η ελληνική οικονομία πετύχει τους υψηλούς στόχους ανάπτυξης για το έτος, ποιος άραγε θα είναι ο κερδισμένος;

Το ερώτημα φυσικά είναι ρητορικό. «Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει»...

Ολη την τελευταία δεκαετία, με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και κάθε συνδυασμό τους, η ψαλίδα κεφαλαίου - εργασίας συνεχώς διευρύνεται.

Είτε με την ονομαζόμενη περιοριστική πολιτική, είτε με την ονομαζόμενη επεκτατική πολιτική, είτε στην κρίση είτε στην ανάκαμψη, ο λαός γίνεται φτωχότερος για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Ο ελληνικός λαός, με τα περιοριστικά μέτρα των μνημονίων από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα έζησε ένα μεγάλο κούρεμα του εισοδήματός του, με μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και με αυξήσεις φόρων. Ενα κούρεμα που έφτασε σχεδόν το 40%.

Και τώρα, πληρώνει το νέο «επεκτατικό κούρεμα» του βιοτικού του επιπέδου με τον πληθωρισμό και τη λεγόμενη ακρίβεια, που θα κουρέψει ένα ακόμα 20% - 30% του εισοδήματος...
Σχεδιασμοί θωράκισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου

Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί του επόμενου διαστήματος εξυπηρετούν ακριβώς το στόχο της θωράκισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των νέων, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.


Τα φορολογικά μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, είναι ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη των κερδισμένων και των χαμένων της επόμενης μέρας.

Οι μεγάλες κυρίως επιχειρήσεις βλέπουν την κερδοφορία τους να ενισχύεται ποικιλότροπα, με τον νέο γύρο φοροαπαλλαγών για το κεφάλαιο να είναι τουλάχιστον προκλητικός για τους εργαζόμενους.

Η οριζόντια μείωση των συντελεστών φορολογίας, οι νέες φοροαπαλλαγές με τη μορφή των «υπερεκπτώσεων», αλλά και τα περαιτέρω φορολογικά προνόμια για όσες επιχειρήσεις μεγαλώσουν, δείχνουν το προφανές: Ανάπτυξη και κέρδη των επιχειρήσεων είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Οι επιχειρήσεις θα πληρώνουν ακόμα λιγότερα από τα ήδη ελάχιστα που καταβάλλουν για φορολογία.

Και φυσικά, πάντα παραλείπεται να σημειωθεί ότι όπως όλοι γνωρίζουν... «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα»...

Οι φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων μεταφράζονται πάντοτε σε διατήρηση ή και σε αύξηση της ληστρικής φορολογίας του λαού, σε νέα φοροληστεία.

Ποιος θα πληρώσει τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτεί η δημοσιονομική πειθαρχία;

Ποιος θα πληρώσει το υπέρογκο κρατικό χρέος;

Ποιος θα πληρώσει τις πελώριες κρατικές δαπάνες για τη στήριξη των μεγάλων ομίλων;

Και πάλι ρητορικά είναι τα ερωτήματα...

Το μόνιμο υποζύγιο της κρατικής φορολογίας είναι οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα που συνεχίζουν να αφαιμάσσονται και φορολογικά και που θα κληθούν να καταβάλουν ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο της κρατικής φορολογίας.


Οι όποιες ελάχιστες μειώσεις φόρων για τους εργαζόμενους είναι ισχνές και αφορούν πρακτικά μόνο το επόμενο έτος, ενώ τον ίδιο χαρακτήρα έχουν και οι περικοπές στην επιστρεπτέα προκαταβολή για τις μικρές επιχειρήσεις που πιέζονται όλο και περισσότερο από τα χρέη και τον ανταγωνισμό των μεγάλων.

Η κυβέρνηση πρακτικά «κάνει την ανάγκη φιλοτιμία».

Οι εξουθενωμένες μικρές επιχειρήσεις, που αντιμετωπίζουν 100 χιλιάδες λουκέτα με βάση τις δικές τους εκτιμήσεις, απλά δεν μπορούν να πληρώσουν.

Γιατί: Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος... Κανέναν δεν μπορούν να κοροϊδέψουν με τα ξεροκόμματα.

Οι αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ και την κατάργηση του φόρου για γονικές παροχές ευνοούν κατά βάση μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων, ενώ για τα ευρύτατα λαϊκά στρώματα οι αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών θα αυξήσουν το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις με ακίνητα αξίας δεκάδων δισ. εξακολουθούν να μην πληρώνουν καθόλου φόρο ιδιοκτησίας.

Πρόκειται για ένα ακόμα εργαλείο προώθησης της συγκέντρωσης της γης στο μεγάλο κεφάλαιο.

Οι εξαγγελίες για την τάχα «στήριξη» της εργασίας είναι επίσης «φύκια για μεταξωτές κορδέλες».

Τι μας λέει η κυβέρνηση; Πως θα αυξήσει τις επιδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο για να βρίσκει αυτό όλο και φθηνότερη εργατική δύναμη.

Μας λέει ότι θα κάνει την εργασία των νέων ακόμα πιο «προσοδοφόρα», για να τους εκμεταλλεύονται οι μεγάλοι όμιλοι αποτελεσματικότερα.

Δεν πρόκειται για καμιά ανακάλυψη της ΝΔ, αλλά για πάγια τακτική κάθε αστικής κυβέρνησης.

Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας, επιδοτούνται οι επιχειρήσεις με ζεστό χρήμα για να προσλάβουν εργαζόμενους με μισθούς πείνας.

Αντί να προχωρήσει σε μια ουσιαστική αύξηση του κατώτατου και του μέσου μισθού, τουλάχιστον ώστε να καλύπτονται οι απώλειες των τελευταίων μηνών, η κυβέρνηση προχωρά σε μια επιδότηση εξαμήνου, ίσα - ίσα για να χρυσώσει το χάπι...

Η λογική του παραλόγου σε όλο της το μεγαλείο:

Επιδότηση του κεφαλαίου σχεδόν κατά το 1/3.
Εργασιακός και ασφαλιστικός μεσαίωνας για τους νέους

Φίλες και φίλοι,

Η κυβέρνηση, που κλίνει σε όλες τις πτώσεις τη «στήριξη της νέας γενιάς», διαμορφώνει έναν σύγχρονο εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα για τους νέους, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Αυτό επιβεβαιώνει ο νόμος Χατζηδάκη για τη δεκάωρη δουλειά, δίπλα στους προηγούμενους νόμους της «ευελιξίας».

Αυτό φανερώνουν οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, με τις οποίες κράτος και εργοδοσία δημιουργούν έναν «ατομικό κουμπαρά» για τη νέα γενιά των εργαζομένων, καλώντας τους να αποταμιεύουν εισφορές από τους μισθούς πείνας των 300 και 400 ευρώ, για να τις «τζογάρουν» και να περιμένουν να δουν τι επικουρική σύνταξη θα πάρουν, όταν και αν εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις για να συνταξιοδοτηθούν!

Αυτό αποδεικνύει ο κατάπτυστος ρόλος του «μεσάζοντα» που αναλαμβάνει το κράτος για να εξασφαλίσει φθηνή εργατική δύναμη σε επιχειρήσεις, για να βγάλει στο μεροκάματο ανήλικα παιδιά, ενώ θα έπρεπε να πηγαίνουν σχολείο.

Και σε όλα αυτά προσπαθεί να τους δώσει το «περιτύλιγμα» της δήθεν «αποϊδρυματοποίησης» ανήλικων παιδιών που ζουν σε δομές Πρόνοιας, ενώ άλλα έπρεπε να είναι τα ουσιαστικά μέτρα για να επιτευχθεί αυτό.

Αυτό δείχνουν οι νόμοι με τους οποίους ορθώνονται μεγαλύτερα εμπόδια και φραγμοί στην πρόσβαση στις πανεπιστημιακές σπουδές, προωθούν την κατηγοριοποίηση των σχολείων, ενισχύουν τους ταξικούς φραγμούς στην Εκπαίδευση.

Η εξαγγελία για το «πρώτο ένσημο» παρουσιάζει με θράσος τη στήριξη των επιχειρήσεων ως μέτρο για τη μείωση τάχα της ανεργίας, όταν στην πραγματικότητα οι γονείς, οι παππούδες, ακόμα και οι ίδιοι οι άνεργοι νέοι, όλοι δηλαδή οι φορολογούμενοι, επιδοτούν από την τσέπη τους τους εργοδότες για να προσλάβουν νέους σε θέσεις με ημερομηνία λήξης.

Το «ισοζύγιο των ευκαιριών», που ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι θα γίνει «θετικό υπέρ των νέων παντού», γέρνει σταθερά προς την πλευρά των επιχειρηματικών ομίλων, των μεγαλοεργοδοτών, των επενδυτών της «πράσινης» και «ψηφιακής» ανάπτυξης.

Γι' αυτό σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η νέα γενιά, σε κάθε εμπόδιο που συναντά στην προσπάθειά της να σπουδάσει, να δουλέψει και να ζήσει με δικαιώματα, να κάνει πράξη τα όνειρά της, οι κυβερνητικές εξαγγελίες απαντούν με μια ...λύση - διευκόλυνση μόνο για τις μεγάλες επιχειρήσεις και όχι για τον εργαζόμενο άνθρωπο που χύνει τον ιδρώτα του να ζήσει τίμια την οικογένειά του.

Το ΚΚΕ καλεί τον λαό και τη νεολαία να σκεφτούν και να δράσουν με γνώμονα τις δικές τους ανάγκες:

Να σκεφτούν:

-- Γιατί, αλήθεια, η ανεργία πρέπει να θεωρείται η «φυσική τάξη των πραγμάτων;»

-- Γιατί το δικαίωμα στη δουλειά, το ίδιο το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ύπαρξη να θεωρείται «δώρο» της μιας ή της άλλης κυβέρνησης;

-- Γιατί το δικαίωμα στη στέγαση, στην Παιδεία, στην Υγεία μετατρέπονται σε άπιαστα όνειρα;

-- Γιατί άραγε είναι φυσιολογικό ένας νέος, μια νέα να μην έχει σπίτι να μείνει... και να περιμένει ένα επίδομα κάποιων ευρώ το χρόνο σαν «μάννα εξ ουρανού»;

-- Γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να «παρακαλάει» κάποιος για μια οποιαδήποτε δουλειά, να παρακαλάει να τον δεχτούν ως «αντικείμενο εκμετάλλευσης»;

-- Μέχρι πότε οι μεγαλοεργοδότες θα κλέβουν τη δουλειά των εργαζομένων, και μάλιστα και με επιδότηση αυτής της κλεψιάς;
Αποδεικνύεται πως η αστική διαχείριση δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή

Η ΝΔ σήμερα, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, προσπαθούν να μας πείσουν πως το να έχουμε εμείς οι πολλοί όλο και λιγότερα, ενώ μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων να έχουν τα πάντα και να μας δίνουν κάποια φιλοδωρήματα, είναι η «φυσική τάξη των πραγμάτων», είναι δήθεν το καλύτερο που μπορεί να γίνει.

Με αυτήν τη λογική προσπαθούν να αντιμετωπίσουν και την ακρίβεια που χτυπά τα λαϊκά νοικοκυριά.

Μόνο που η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα δεν είναι μόνο οι υψηλές τιμές. Είναι η συνολική επίθεση στο λαϊκό εισόδημα την τελευταία δεκαετία, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι η μείωση των μισθών, το πετσόκομμα των συντάξεων, η μείωση των επιδομάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, η ληστρική φορολογία του λαού.

Η λεγόμενη ακρίβεια είναι η τελευταία πράξη του δράματος. Γιατί συμβαίνει άραγε;

Θα μπορούσε κανείς να δει μια ολόκληρη σειρά από αιτίες...

Απ' το πέρασμα απ' τη φάση της κρίσης στη φάση της ανάκαμψης που αντικειμενικά αυξάνει τις τιμές...

Απ' την τεράστιου μεγέθους επεκτατική διαχείριση που έχει σχεδόν διπλασιάσει την παροχή χρήματος στην ΕΕ και τον πληθωρισμό...

Απ' την πολιτική της ΕΕ για την πράσινη ανάπτυξη, που απ' την Ενέργεια μέχρι τα νέα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αυξάνει δραστικά το κόστος των εμπορευμάτων, τάχα για να είναι πράσινα...

Απ' τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου και τα καρτέλ που τσακώνονται για το ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα...

Μέχρι την πολιτική της λεγόμενης εξωστρέφειας, που εκτινάσσει το κόστος για τον λαό σε όλα αυτά που ξαφνικά γίνονται «διεθνώς εμπορεύσιμα»... Από τις παραλίες και το κέντρο των πόλεων μέχρι το ελαιόλαδο και τη φέτα...

Με απλά όμως λόγια... αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως η αστική διαχείριση δεν είναι και δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή.

Η ονομαζόμενη επεκτατική διαχείριση, που μια σειρά από φωστήρες οικονομολόγους κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και της σοσιαλδημοκρατίας εν γένει εμφανίζουν ως τη σωτηρία απ' τον ουρανό, όχι μόνο φορτώνει με νέα υπέρογκα δάνεια που θα αποπληρώσουν οι εργαζόμενοι, αλλά αντικειμενικά οδηγεί σε πληθωριστικές πιέσεις που θα αυξηθούν και άλλο.

Ο καπιταλισμός τρέφεται απ' τις σάρκες των εργαζομένων, είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο...

Και η πραγματικότητα είναι εδώ και το αποδεικνύει.

Τα μέτρα της κυβέρνησης για την ακρίβεια είναι κυριολεκτικά σταγόνα στον ωκεανό.

Μερικές μικρές, ελάχιστες μειώσεις σε ορισμένους φόρους, ώστε να «χρυσώσει» το χάπι.

Η άδικη έμμεση φορολογία παραμένει βασικός πυλώνας της φορολογικής πολιτικής, εκτινάχθηκε απ' την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή ρότα που φορτώνει τα βάρη στα λαϊκά στρώματα με τρόπο που να μην φαίνεται άμεσα.

Ο ΦΠΑ είναι ένας παντελώς αντιλαϊκός φόρος, που επιβαρύνει τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οφείλει να καταργηθεί άμεσα, τουλάχιστον στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
Η «ακρίβεια» αποτυπώνει την εξαθλίωση της εργατικής τάξης λόγω αυτής της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης

Το Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης είναι ίσως η μεγαλύτερη απάτη...

Η κυβέρνηση βάζει τους εργαζόμενους να πληρώσουν τις αυξήσεις απλά από άλλη τσέπη, απ' το ταμείο που χρηματοδοτείται απ' τη φορολογία που πληρώνουν οι εργαζόμενοι.

Αραγε, θεωρούν τα επιτελεία της ΝΔ ότι οι εργαζόμενοι είναι τόσο αφελείς;

Οτι δεν καταλαβαίνουν ποιος πληρώνει αυτό το ταμείο και κυρίως ποιος εισπράττει απ' αυτό;

Ποιος δεν καταλαβαίνει τα τεράστια κέρδη που θα έχουν οι ενεργειακές επιχειρήσεις, οι επιχειρήσεις των ΑΠΕ, των εισαγωγέων φυσικού αερίου, που είναι η άλλη όψη της υψηλότερης τιμής κιλοβατώρας στην ΕΕ και των τεράστιων αυξήσεων στο ηλεκτρικό ρεύμα, που άλλωστε θα παραμείνουν μετά την παρέλευση του εξαμήνου του ταμείου;

Φυσικά δεν εκπλήσσει κανέναν πως ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, παρά την πασίδηλη αποτυχία του ενεργειακού μοντέλου που πρεσβεύουν, της απελευθερωμένης Ενέργειας και της πράσινης μετάβασης, να αντιμετωπίσει στοιχειωδώς τις σύγχρονες ανάγκες του λαού για φθηνή Ενέργεια, όχι μόνο δεν «ανακρούουν πρύμναν», αλλά επιμένουν, με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση.

Ακούσαμε τον κ. Μητσοτάκη, λες και νομίζει ότι μιλά σε νήπια, να λέει (άκουσον - άκουσον!) πως χρειαζόμαστε περισσότερες ΑΠΕ για να αντιμετωπίσουμε τις τεράστιες τιμές του ρεύματος!

Ακούμε και τον κ. Τσίπρα να υπερθεματίζει πως η δική του λύση στην ίδια κατεύθυνση είναι ακόμα πιο πράσινη!!

Δεν μας εκπλήσσουν. Η πράσινη μετάβαση είναι η κυρίαρχη πολιτική σε ΕΕ και σε ΗΠΑ και αποτελεί κυρίαρχη πολιτική και εδώ, για τα αστικά κόμματα και την άρχουσα τάξη.

Είναι μια ακόμα πλευρά του πραγματικού μέλλοντος που περιμένει τη νεολαία, τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους, τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.

Ενεργειακή φτώχεια, εκτεταμένη περιβαλλοντική καταστροφή, με κριτήριο τα κέρδη των τραπεζών και των μεγάλων ενεργειακών και κατασκευαστικών ομίλων.

Η «ακρίβεια», για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους τελικά, αποτυπώνει την εξαθλίωση της εργατικής τάξης λόγω αυτής της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Γι' αυτό και σήμερα οι εργαζόμενοι οφείλουν να κινηθούν αποφασιστικά, να παλέψουν απέναντι στην πολιτική αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος, διεκδικώντας:

-- Ουσιαστικές αυξήσεις μισθών.

-- Κατάργηση της αντιλαϊκής φορολογίας, των έμμεσων φόρων και μετακύλιση των φορολογικών βαρών στο μεγάλο κεφάλαιο.

-- Αύξηση των συντάξεων και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων με παράλληλη μετακύλισή τους στην εργοδοσία.

-- Να μπει φρένο στις ανατιμήσεις των προϊόντων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και ουσιαστική παρέμβαση κατά των διάφορων καρτέλ.

Αυτές είναι οι προτάσεις του ΚΚΕ για το συγκεκριμένο θέμα.

Η πάλη του λαού μπορεί να έχει συνέχεια, διάρκεια και προοπτική, μόνο όταν ενταχθεί στη μάχη απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου.
Τον δρόμο της εμπορευματοποίησης της Υγείας τον περπάτησαν όλες οι κυβερνήσεις

Φίλες και φίλοι,

Δείτε ένα άλλο ζήτημα που μας απασχολεί όλους αυτόν τον καιρό.

Οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες από το βήμα της ΔΕΘ για την Υγεία απέδειξαν ότι η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, τα πρωτόκολλα - λάστιχο, η θυσία της υγείας του λαού στον βωμό των κερδών μίας χούφτας ιδιωτικών ομίλων πηγαίνουν χέρι χέρι με τις βάρβαρες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις συνολικά στο σύστημα Υγείας.

Ακούσαμε ξανά τις γνωστές λεξούλες που από πίσω κρύβουν πολλά: Εξορθολογισμός, εκσυγχρονισμός, μείωση της δαπάνης, και άλλα τέτοια.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τις ακούμε. Στο όνομά τους έπεφτε «τσεκούρι» στις παροχές Υγείας όλα αυτά τα χρόνια.

Εξορθολογισμός του ΕΟΠΥΥ σημαίνει παροχή υπηρεσιών στη βάση τού «ό,τι πληρώνεις άμεσα ή έμμεσα παίρνεις».

Αυτό, άλλωστε, εξυπηρετεί και ο σχεδιασμός των νέων αντιασφαλιστικών νομοθετημάτων καθώς και η ιδιωτικοποίηση της Επικουρικής Ασφάλισης.

Εκσυγχρονισμός των νοσοκομείων και εφαρμογή των ΣΔΙΤ στην Υγεία σημαίνει περισσότερα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους, συγχωνεύσεις, μείωση δομών, μονάδες Υγείας διαφοροποιημένες, που θα λειτουργούν ως επιχειρήσεις και θα πουλάνε τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς - πελάτες και στα ασφαλιστικά ταμεία, διαμορφώνοντας έτσι ένα σύστημα Υγείας κατ' όνομα μόνο δημόσιο.

Φαίνεται πως η κυβέρνηση έχει δώσει μία υπόσχεση, που δεν ξέχασε, στους διάφορους ομίλους.

Φαίνεται για άλλη μία φορά πως συνεχίζει να είναι «μόλυνση» οτιδήποτε σχετίζεται με τις ανάγκες για την υγεία του λαού και παρουσιάζονται ως «θεραπεία» τα επιχειρηματικά κέρδη και η πολιτική που μας έφτασε μέχρι εδώ.

Αλήθεια, ξέχασε κανείς ότι ο ιδιωτικός τομέας κερδοφορούσε και κερδοφορεί ακόμα και κατά τη διάρκεια της τραγωδίας της πανδημίας;

Βέβαια, αυτόν τον δρόμο, της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης στην Υγεία, τον περπάτησαν όλες οι κυβερνήσεις.

Μαζί άλλωστε πριν από λίγους μήνες, άλλος ως κυβέρνηση και άλλος ως αντιπολίτευση, ήταν σε επίσημες εκδηλώσεις με στελέχη πολυεθνικών, εκπροσώπους του Συνδέσμου Φαρμακοβιομηχάνων, ασφαλιστικών ομίλων, τραπεζίτες, και ο καθένας τους επανέλαβε τις δεσμεύσεις του απέναντι σε όλους αυτούς.

- Αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφάρμοσε για πρώτη φορά, πιλοτικά, το 2018, σε 18 νοσοκομεία την αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης με βάση την ικανότητα προσέλκυσης πελατών και την επίτευξη οικονομικής αποδοτικότητας;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανέθεσε στο Κέντρο Τεκμηρίωσης και Κοστολόγησης Νοσοκομειακών Υπηρεσιών ΑΕ να αναπτύξει το ελληνικό σύστημα DRG (Κοστολόγηση Ομοιογενών Διαγνωστικών Κατηγοριών), δηλαδή τη βασική απαίτηση των ασφαλιστικών εταιρειών, για να διαμορφωθούν παρόμοιοι όροι λειτουργίας μεταξύ δημόσιων νοσοκομείων και ιδιωτικών κλινικών;

- Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκαινίασε τη δημιουργία του πρώτου νοσοκομείου ΝΠΙΔ στη Σαντορίνη;

Το λέμε ξανά: Για το ΚΚΕ είναι αιτία πολέμου οτιδήποτε έχει αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή και την υγεία του λαού.

Σήμερα, η πρόοδος της επιστήμης, της τεχνολογίας, η αύξηση της παραγωγικότητας μπορούν να μπουν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, με σύγχρονες, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας για όλους, χωρίς προϋποθέσεις.

- Με ένα σύστημα Υγείας - Πρόνοιας χωρίς καμία επιχειρηματική δράση, που οι υπηρεσίες του θα αποτελούν στην πράξη κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι, όπως σήμερα, ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.

- Με ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σε πανελλαδικό επίπεδο, με χρηματοδότηση από το κράτος, με Κέντρα Υγείας, αποκεντρωμένα ιατρεία και κινητές μονάδες χωρίς καμία εμπλοκή - συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, των ΜΚΟ, των «κοινωνικών συνεταιρισμών».

- Με πλήρη κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων Υγείας, με αντίστοιχη αύξηση των κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό, με φορολόγηση του κεφαλαίου, με κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων στον κλάδο Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, όπου θα παρέχονται από το κράτος δωρεάν όλες οι εξετάσεις, θεραπείες, υγειονομικό υλικό, φάρμακα, εμβόλια, χωρίς πληρωμές, συμμετοχή, χωρίς πλαφόν και περικοπές, σύμφωνα με τις ανάγκες και με αποκλειστικά επιστημονικά κριτήρια.

Ολα αυτά περιέχει η πρόταση του ΚΚΕ.
Μεγάλα και κρίσιμα τα ζητήματα που απασχολούν τη Θεσσαλονίκη

Φίλες και φίλοι,

Επιτρέψτε μου να πω ορισμένα πράγματα ειδικά για την πόλη σας, τη Θεσσαλονίκη, με δεδομένο ότι η πόλη είχε και την τιμητική της στην ομιλία του πρωθυπουργού στη φετινή ΔΕΘ. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ένας πρωθυπουργός παρουσιάζει μια στρεβλή εικόνα για τις υποδομές που έχει ανάγκη η περιοχή. Αλλά πλέον αυτό παραπάει...

Από πού να ξεκινήσουμε;

- Από την τραγική καθυστέρηση και τη νέα αναβολή (από τον Απρίλη του 2023 στα τέλη του 2023) της ολοκλήρωσης της κεντρικής γραμμής του μετρό και την προώθηση της - λαθεμένης κατά τη γνώμη μας - απόσπασης των αρχαιοτήτων του σταθμού Βενιζέλου;

- Από τις αναβολές στις απαραίτητες επεκτάσεις, όπως αυτή προς τα Δυτικά, για την οποία υποτίθεται οι μελέτες θα ξεκινούσαν πριν από χρόνια;

- Από την πολύ άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ΟΑΣΘ, με μέτρο σύγκρισης όχι φυσικά το τι παρέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019, αλλά τις πραγματικές μεγάλες λαϊκές ανάγκες;

- Από την ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας Οδού με τις αναμενόμενες μεγάλες αυξήσεις στα διόδια, τα διαχρονικά προβλήματα στην Περιφερειακή Οδό Θεσσαλονίκης και την επιλογή της μεθόδου ΣΔΙΤ για την υλοποίηση του flyover;

Ολα αυτά έχουν τη σφραγίδα διαδοχικών κυβερνήσεων, κατευθύνσεων της ΕΕ, του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου εξέλιξης.

Επιβαρύνουν άμεσα και έμμεσα τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, την ποιότητα ζωής του λαού.

Το ΚΚΕ έχει στο επίκεντρο των προτάσεων και πρωτοβουλιών του όλα τα κρίσιμα ζητήματα, τα οποία ακόμα μια φορά απουσίασαν επί της ουσίας από τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης και άλλων παραγόντων και πολιτικών κομμάτων στη ΔΕΘ.

Γιατί κρίσιμα ζητήματα είναι:

- Η ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική, αντιπυρική, αντισεισμική προστασία, με βάση έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό και ένα σαφές χρονοδιάγραμμα...

Ετσι ώστε να μη ξαναθρηνήσουμε θύματα, κατεστραμμένες υποδομές και περιουσίες...

Ετσι ώστε να μην παραμένει ο μοναδικός πνεύμονας του Σέιχ Σου, μήνες μετά την έναρξη τις αντιπυρικής περιόδου, χωρίς ελάχιστες απαραίτητες παρεμβάσεις και σε κάθε περίπτωση να καθυστερεί η απαραίτητη ολοκληρωμένη προστασία, διαχείριση και οικολογική ανόρθωσή του.

- Κρίσιμο ζήτημα είναι ένα πρόγραμμα ανάπτυξης σχολικής και φοιτητικής στέγης χωρίς ΣΔΙΤ, που να καλύπτει τις μεγάλες ανάγκες της περιοχής.

- Κρίσιμο ζήτημα είναι η προστασία από τη βιομηχανική ρύπανση και δυσοσμία, που «κόβει την ανάσα», με εμβληματικό παράδειγμα την κατάσταση στη Δυτική Θεσσαλονίκη, αλλά και την ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων με επίκεντρο την ανακύκλωση και την ανατροπή των σχεδίων για καρκινογόνα καύση, για την οποία αγωνίζονται δεκάδες σωματεία και φορείς.

- Επίσης, η αναβάθμιση των υφιστάμενων και η ανάπτυξη νέων ελεύθερων, χώρων πρασίνου, πάρκων, χώρων αναψυχής.

Το αποτέλεσμα μάλιστα του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την ανάπλαση του χώρου της ΔΕΘ ήταν αναμενόμενο.

Με την υπογραφή των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, της διοίκησης του δήμου και της Περιφέρειας, η Θεσσαλονίκη αποκτά, αντί για έναν πραγματικό πνεύμονα πρασίνου που τόσο έχει ανάγκη, ένα νέο επιχειρηματικό κέντρο.

Η όποια σχετική βελτίωση, σε σχέση με τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση φυσικά, δεν συνιστά «μητροπολιτικό πάρκο» αλλά ένα πράσινο προαύλιο για τα νέα εκθεσιακά περίπτερα, το συνεδριακό κέντρο και το ξενοδοχείο.

Ομως, οι εργαζόμενοι και η νεολαία της περιοχής έχουν ανάγκη από τη μετατροπή όλου του χώρου της ΔΕΘ σε πάρκο με δυνατότητα για αθλητικές - πολιτιστικές δραστηριότητες και πολλαπλές χρήσεις.

Εχουν ανάγκη την εξέταση της αντιπλημμυρικής προστασίας της ευρύτερης περιοχής του κέντρου της Θεσσαλονίκης και την ένταξη του χώρου της ΔΕΘ στο σχέδιο πολιτικής προστασίας ως χώρου συγκέντρωσης πληθυσμού σε περίπτωση σεισμού.

Ταυτόχρονα, την ένταξη σε έναν ενιαίο σχεδιασμό, μαζί με τον χώρο της ΔΕΘ, και άλλων χώρων, όπως

- της Αγίας Φωτεινής, του χώρου του Γ' Σώματος Στρατού μετά από μετεγκατάστασή του και κατάργηση του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου,

- του χώρου του πρώην Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου,

και την αξιοποίησή τους για επέκταση των χώρων πρασίνου καθώς επίσης για εγκατάσταση και άλλων απαραίτητων υποδομών, π.χ. Παιδείας, φοιτητικής στέγης, αθλητικών χώρων.

Παρεμβάσεις για την αξιοποίηση προς όφελος του λαού και της νεολαίας είναι απαραίτητες και κατά μήκος του παραλιακού μετώπου. Και όλα αυτά είναι συγκεκριμένες προτάσεις του ΚΚΕ.

Βέβαια, για όλα αυτά δεν φτάνει μόνο η οργανωμένη μαχητική διεκδίκηση για να ακυρωθούν ο συγκεκριμένος σχεδιασμός έργων και υποδομών, οι πολιτικές επιλογές αστικών κομμάτων και διοικήσεων στην Τοπική Διοίκηση...

Αλλά, τελικά, χρειάζεται αμφισβήτηση του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου που ιεραρχεί υποδομές με γνώμονα κυρίως την άμεση και έμμεση στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και αφήνει μονίμως ανικανοποίητες τις μεγάλες κοινωνικές ανάγκες του εργαζόμενου λαού.
Ωρα να βγουν συμπεράσματα

Φίλες και φίλοι,

Η αλήθεια είναι ότι οι εξαγγελίες από το βήμα της ΔΕΘ προσφέρονται να βγουν κι ορισμένα συμπεράσματα.

Και επειδή, ήδη, ξεκίνησε η εκλογολογία και η κυβερνησιολογία, το μόνο σίγουρο είναι ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, είναι δεδομένα, είναι ήδη γραμμένα.

Είναι προγράμματα που στηρίζονται και υλοποιούν τις Συμβάσεις του Ευρωπαϊκού Ταμείου που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στο κατακαλόκαιρο με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ.

Γι' αυτό είναι υποκρισία των άλλων αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται και να υψώνουν τόνους για τους αντιλαϊκούς νόμους της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που αποδέχονται το στρατηγικό πλαίσιο πάνω στο οποίο αυτοί βασίζονται, ενώ παράλληλα έχουν ψηφίσει τους μισούς και πάνω από τους νόμους αυτούς.

Κοροϊδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει «ανεμπόδιστος» το πρόγραμμά του επειδή, λέει, σήμερα δεν δεσμεύεται από μνημόνια. Δεν υπάρχει πιο χοντρό ψέμα από αυτό.

Γιατί δεσμεύεται από το μνημόνιο των μνημονίων, τη στρατηγική της ΕΕ και των μεγάλων ομίλων, το νέο επίσης υπερμνημόνιο που είναι σε εξέλιξη.

Προσπαθεί να ξαναπουλήσει το ίδιο παραμύθι με λίγο διαφορετικό περιτύλιγμα.

Τι έλεγε τότε, την περίοδο 2012 - 2015;

Οτι μπορούν να υπάρχουν δανειακές συμβάσεις χωρίς μνημόνια κι αντιλαϊκά μέτρα.

Τι λέει τώρα; Οτι μπορεί να υπάρχει ένα καλό Ταμείο Ανάκαμψης, με δανεικά, χωρίς αντιλαϊκά προαπαιτούμενα.

Γίνεται κυριολεκτικά «πλυντήριο» της ΕΕ, φτάνοντας στο σημείο να ισχυρίζεται ότι η αντιλαϊκή πολιτική και διαχείριση της ΝΔ είναι μια «παρέκκλιση από την κανονικότητα στην ΕΕ»!!!

Ενώ είναι ακριβώς αυτό που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη - μέλη. Και εκεί που κυβερνάνε οι σοσιαλδημοκράτες, πολιτικοί φίλοι και συνοδοιπόροι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, και εκεί που κυβερνάνε οι πολιτικοί φίλοι της νεοφιλελεύθερης ΝΔ.

Αυτή η κοινή στρατηγική είναι που επιτρέπει και την εύκολη μετακίνηση στελεχών και υπουργών από το ένα κόμμα στο άλλο, σε μια πραγματική «κινούμενη άμμο» του σάπιου αυτού πολιτικού συστήματος.

Αυτή η κοινή στρατηγική είναι που επιτρέπει, για παράδειγμα, στον κ. Μητσοτάκη, στον πρόσφατο ανασχηματισμό, να τοποθετεί ακροδεξιούς υπουργούς και με την ίδια ευκολία να συζητά με πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα αν τελικά ο τελευταίος αρραβώνας δεν κατέληξε σε γάμο.

Αυτό που κυρίως χρειάζεται να κατανοηθεί, είναι ότι απέναντί μας, σε κάθε περίπτωση, έχουμε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, ένα κράτος εχθρικό προς τον λαό, μια οικονομία και συνολικά μια κοινωνική οργάνωση που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των λίγων, μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Γι' αυτό ακυρώνονται οι δυνατότητες που δημιουργούν οι εργαζόμενοι με τη δουλειά τους και που διευρύνονται συνεχώς με την ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας.

Ολα αυτά τα παραπάνω εμποδίζουν την ικανοποίηση των αναγκών του λαού και της νεολαίας.

Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος που έχει ο λαός απέναντί του.

Μέχρι σήμερα, κάθε νέα κυβέρνηση έπαιρνε την αντιλαϊκή σκυτάλη από την προηγούμενη, για να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε η άλλη...

Εφαρμόζοντας όλους τους αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισαν οι προηγούμενες και παίρνοντας και νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Αυτό ζούμε με την εναλλαγή ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, όπως πριν με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Αλλωστε, το ίδιο πάνω - κάτω προσωπικό που συνεχώς ανακυκλώνεται είναι...

Από κάθε κυβερνητική θητεία, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία βγαίνει με λιγότερα δικαιώματα, χειροτερεύει η θέση της, βρίσκεται με περισσότερα βάρη στις πλάτες της.

Οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, δεν αλλάζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την πραγματική εξουσία, ποιος καρπώνεται τον πλούτο που παράγεται.
Να οργανώσει ο λαός αποφασιστικά την πάλη του

Γι' αυτό το ΚΚΕ σήμερα πρωτοστατεί και καλεί τους εργαζόμενους και τον λαό να οργανώσουν αποφασιστικά την πάλη τους ενάντια στα σχέδια του κεφαλαίου, στην κατεύθυνση της μοναδικής λύσης για τα προβλήματά τους, τον ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.

- Η κατάργηση του καπιταλιστικού κέρδους ως κριτηρίου της παραγωγής.

- Η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης.

- Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός με εργατικό έλεγχο και συμμετοχή και

- η ανάπτυξη με κριτήριο την όλο και διευρυμένη ικανοποίηση των συνδυασμένων λαϊκών αναγκών...

Αυτές είναι οι σύγχρονες επαναστατικές αλλαγές, οι ριζικά διαφορετικές σχέσεις που επιτρέπουν στο νέο κοινωνικό σύστημα, που θα αντικαταστήσει το διεφθαρμένο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα, να απαντήσει στα σύγχρονα λαϊκά προβλήματα.

- Να αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις πολύ ταχύτερα ελαχιστοποιώντας τις επιπτώσεις.

- Να διασφαλίζει ισόμετρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων.

- Να διασφαλίζει την αξιοποίηση των σύγχρονων τεχνολογικών επιτευγμάτων για τη ριζική, καθολική μείωση του εργάσιμου χρόνου με παράλληλη ριζική αύξηση του βιοτικού επιπέδου του λαού.

Το μέλλον που αξίζει στους εργαζόμενους, στον ελληνικό λαό, δεν είναι οι προτάσεις των άλλων πολιτικών κομμάτων που θα ακούσουμε και στη ΔΕΘ, η μιζέρια ενός νέου γύρου καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία, ανεξάρτητα απ' το αν αποκαλείται «μαύρη» ή «πράσινη», ανεξάρτητα απ' το χρώμα του πολιτικού διαχειριστή της, οδηγεί νομοτελειακά σε περαιτέρω εξαθλίωση, περιβαλλοντική καταστροφή, φτώχεια, κοινωνικούς αποκλεισμούς, νέα κρίση και πολέμους.

Το μέλλον που τους αξίζει είναι η ριζικά διαφορετική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Σε αυτήν τη μεγάλη πρωτοβουλία για να ανοίξει ο δρόμος για την ελπιδοφόρα διέξοδο, σας καλούμε να συμπορευτείτε αγωνιστικά μαζί μας.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, να βάλουν οι εργαζόμενοι τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Να οργανώσουμε την πάλη μας για τα προβλήματά μας, να φέρουμε τις ανάγκες στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σας καλούμε να οργανώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ για:

- Την υπεράσπιση του αξιοπρεπούς εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, τη μείωση του χρόνου εργασίας, την κατοχύρωση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς, την κατάργηση όλων των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης, τη διασφάλιση μόνιμης δουλειάς για όλους, με σταθερό ωράριο.

- Την υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους και όλες, με μείωση έως και κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων. Να πληρώσει το κεφάλαιο. Πρόνοια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους.

- Την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού. Για αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, με έμφαση στην πρόληψη και στα μέτρα προστασίας στους τόπους δουλειάς, με εξειδικευμένα μέτρα για τον γυναικείο οργανισμό και τη μητρότητα.

- Για ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, για διασφάλιση σύγχρονης λαϊκής κατοικίας.

- Για την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων ενάντια στην κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, για την κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν τη συνδικαλιστική δράση, το απεργιακό δικαίωμα και τις διαδηλώσεις.

- Για τη συνεπή και ανυποχώρητη πάλη ενάντια στο φασισμό και στον ρατσισμό κάθε είδους.

- Για την απεμπλοκή της χώρας μας απ' τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με φιλία και συνεργασία με όλους τους γειτονικούς λαούς και τα κινήματά τους.

- Για το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στα σχέδια αλλαγής διεθνών Συνθηκών και συνόρων, στα παζάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό ευρωΝΑΤΟική εποπτεία.

Ο αγώνας αυτός αποκτά κρίσιμη σημασία όταν μάλιστα από δω, από τη Θεσσαλονίκη, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την πενταετή επέκταση της Συμφωνίας με τις ΗΠΑ που θα γεμίσει με ακόμα περισσότερες βάσεις τη χώρα μας.

Αναλαμβάνοντας ρόλο χωροφύλακα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή η κυβέρνηση και το κράτος μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για τον λαό και τη χώρα μας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ξεκινά αύριο (σ.σ. την Παρασκευή 17/9) στην Αθήνα η Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ με αποφάσεις - φωτιά για όλους τους λαούς, με πολεμικούς στρατιωτικούς σχεδιασμούς έως το 2030.
Μπορούμε σήμερα να υψώσουμε τη μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας

Φίλες και φίλοι,

Σας καλούμε ιδιαίτερα να οργανώσουμε την πάλη μας όλοι μαζί, ενάντια στην πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ, για:

- Το δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, Προσχολική και Ειδική Αγωγή, τα δικαιώματα των εργαζομένων στον Πολιτισμό.

- Την κατάργηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και την απαγόρευση της διακοπής σε λαϊκές κατοικίες για χρέη σε νερό, ρεύμα και τηλέφωνο.

- Την άμεση στήριξη των αυτοαπασχολούμενων με κατοχύρωση αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και τη διαγραφή μέρους των χρεών σε τράπεζες και Δημόσιο.

- Την κατοχύρωση κατώτερων εγγυημένων τιμών στα αγροτικά προϊόντα.

Μέσα απ' τους καθημερινούς αγώνες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Ριζωμένο παντού, με πρωτοπόρες εστίες αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε περιοχή.

Με ενιαία αιτήματα και στόχους που ανοίγουν τον δρόμο προς τα εμπρός.

Μπορούμε σήμερα να υψώσουμε τη μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας.

Το είδαμε πρόσφατα την ώρα της πυρκαγιάς, όταν οι πυρόπληκτοι έδιναν τη μάχη για να σώσουν χωριά και γειτονιές απέναντι σ' ένα κράτος που άφηνε στην πράξη στο έλεος της πυρκαγιάς τον φυσικό πλούτο και την περιουσία του λαού.

Το βλέπουμε τώρα στον αγώνα που συνεχίζεται για να ληφθούν μέτρα αποκατάστασης και ουσιαστική στήριξη των πυρόπληκτων, για να υλοποιηθούν όλες οι δίκαιες διεκδικήσεις τους.

Το ίδιο μήνυμα έστειλαν το προηγούμενο διάστημα οι αγώνες της νεολαίας για να ανοίξουν με ασφάλεια τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, οι αγώνες των εργαζομένων και των υγειονομικών για την προστασία της υγείας, απέναντι στην κρατική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας.

Τη δύναμη των εργαζομένων έδειξαν η οργανωμένη αντίδραση στις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων απ' την κυβέρνηση και οι απεργιακοί αγώνες για την κατάργηση του νόμου - εκτρώματος Χατζηδάκη και όλων των αντεργατικών μνημονιακών νόμων.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ στα συνδικάτα και σ' όλους τους φορείς του κινήματος βρίσκονται μπροστά σ' αυτούς τους αγώνες.

Με το ΚΚΕ γιατί είναι εγγύηση για το σήμερα και το αύριο.

Το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ότι η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης θα έχει συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική.

Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό Πρόγραμμα, που φωτίζει τη διέξοδο στους σημερινούς αγώνες για όλα τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, τις προϋποθέσεις για να δοθούν λύσεις σ' αυτά.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ πρωτοστατούν για να αγκαλιάσει ο δρόμος του αγώνα όλο και περισσότερους και μέσα από τα διάφορα μέτωπα πάλης δείχνουν τις δυνατότητες μιας πραγματικά νέας Ελλάδας του σοσιαλισμού.

Απορρίπτουμε τις αντιλήψεις που διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος απ' τον σημερινό καπιταλιστικό βούρκο της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης και μας καλούν να επιλέξουμε τη δήθεν πιο ανώδυνη μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, του δήθεν εξανθρωπισμού της βαρβαρότητας αυτού του συστήματος.

Το ΚΚΕ λέει και μπορεί να λέει την αλήθεια στον λαό γιατί δεν έχει δεσμεύσεις και εξαρτήσεις.

Γιατί πιστεύουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό.

Γι' αυτό ακριβώς χρειάζεται τώρα, παντού, ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό.

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2021

ΒΟΡΕΙΑ ΕΥΒΟΙΑ: Σε ιδιωτικές εταιρείες (και με ανεμογεννήτριες) τα αντιπλημμυρικά έργα



Σε ιδιωτικές εταιρείες μοιράζονται τα αντιπλημμυρικά έργα στη Βόρεια Εύβοια που καταστράφηκε από τις μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού. Μάλιστα ορίστηκε ανάδοχος αποκατάστασης εταιρεία που ασχολείται με αιολικά πάρκα και την εγκατάσταση ανεμογεννητριών!  Φαίνεται πως η κυβέρνηση βαφτίζει σαν σωτήρες των πυρόπληκτων περιοχών τους επιχειρηματικούς ομίλους που λυμαίνονται ή επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τα βουνά της Εύβοιας. 

Συγκεκριμένα με απόφαση, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας όρισε την εταιρεία  «Εren Ελλάς» (Eren Groupe S.A. 4, Rue Willy Goergen L-1636, Luxembourg. No TVA (ΑΦΜ): LU26 011 456) «ανάδοχο Αποκατάστασης με σκοπό την εκτέλεση του έργου Αντιπλημμυρικής προστασίας για τη συγκράτηση του εδάφους, τον περιορισμό της διάβρωσης και της επιφανειακής απορροής στην υδρολογική λεκάνη 23.27.08 "Συγκρότημα υπολεκανών ΝΔ Κλιτύων Κανδηλίου Όρους", περιοχής Λίμνης Εύβοιας, προϋπολογισμού ύψους 992.222,00 ευρώ».

Φαίνεται πως το σχέδιο αποκατάστασης της κυβέρνησης είναι η παράδοση των καμένων σε επιχειρηματικούς ομίλους που εμφανίζονται σαν ανάδοχοι και χορηγοί, αξιοποιώντας την τραγική κατάσταση που επικρατεί στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, όπως π.χ. η Δασική, με διαχρονική ευθύνη των κυβερνήσεων. 

Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της «Eren Ελλας»Φωτογραφία από την ιστοσελίδα της «Eren Ελλας»

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της εταιρείας, η EREN ΕΛΛΑΣ «ιδρύθηκε το 2013 και δραστηριοποιείται στην ανάπτυξη, εγκατάσταση και λειτουργία αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων στην Ελλάδα. Διαχειρίζεται έναν σημαντικό αριθμό εν λειτουργία έργων, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 156,90 MW».

Η εταιρεία είναι θυγατρική της «Eren Renewable Energy SA», η οποία ανήκει στον όμιλο «Eren Groupe SA». Αναφέρει ακόμα πως «επιδίωξη του Ομίλου είναι η EREN ΕΛΛΑΣ να αναπτυχθεί περαιτέρω σε ολόκληρο το φάσμα των δραστηριοτήτων της, με αύξηση της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος της σε έργα ΑΠΕ».

https://www.902.gr/eidisi/politiki/271209/se-idiotikes-etaireies-kai-me-anemogennitries-ta-antiplimmyrika-erga

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2021

Τα «γιατροσόφια» της ενεργειακής φτώχειας k τα «πράσινα new deal» για το ρεύμα...




ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
«Στοχοπροσηλωμένη» στην πολιτική που εκτινάσσει τις τιμές του ρεύματος


Στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των «πράσινων» στόχων της ΕΕ δεσμεύτηκε για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια τελετής εγκαινίων μιας νέας φωτοβολταϊκής μονάδας στην Κορινθία, δεσμευόμενος ταυτόχρονα προς τους ομίλους του χώρου και ευρύτερα όσων εμπλέκονται στις «πράσινες μπίζνες» ότι η παροχή κάθε είδους εξυπηρέτησης από την κυβέρνησή του προς αυτούς θα συνεχιστεί απρόσκοπτα.

Οπως είπε χαρακτηριστικά, «προσωπική του φιλοδοξία» είναι η Ελλάδα να αναδειχτεί «πρωταγωνίστρια» στην πολιτική πράσινης μετάβασης της ΕΕ, απαγγέλοντας το γνωστό ποίημα περί πρόσβασης «σε πιο φθηνό ρεύμα, σε θέσεις εργασίας και σε αντισταθμιστικά οφέλη» από τις επενδύσεις του είδους. Αυτά την ώρα που ακριβώς η πολιτική του «πράσινου new deal» που προώθησαν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις, οδηγεί - όπως επιβεβαιώνεται ξανά τις μέρες αυτές - σε τεράστιες αυξήσεις στο ρεύμα, ενεργειακή φτώχεια, αλλά και χιλιάδες απολύσεις και τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα στον κλάδο.

Παράλληλα αναφέρθηκε ξανά στην ανάγκη «εκσυγχρονισμού» του πλαισίου που διέπει το ειδικό χωροταξικό των ΑΠΕ, αλλά και στο νέο πεδίο κερδοφορίας που θα ανοίξει η κυβέρνηση για τα μονοπώλια του χώρου με τα υπεράκτια αιολικά πάρκα, το θεσμικό πλαίσιο του οποίου αναμένεται σύντομα. Ενώ ξεχωριστό κάλεσμα απηύθυνε και στις τράπεζες να χρηματοδοτήσουν την ενεργειακή μετάβαση.

Δεν παρέλειψε φυσικά να αναφερθεί και στις εφάπαξ «παροχές» της κυβέρνησης προς τα λαϊκά στρώματα για τη δήθεν μείωση των τιμολογίων ηλεκτρισμού, λέγοντας ότι όπως στο ηλεκτρικό ρεύμα έτσι και στο φυσικό αέριο δεν θα υπάρξουν αυξήσεις για τους καταναλωτές εξαιτίας των αυξήσεων των διεθνών τιμών.

Στην πραγματικότητα βέβαια αυτό που προκύπτει απ' τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ, είναι ότι τελικά οι αυξήσεις στο ρεύμα για ένα διάστημα θα είναι... μικρότερες από όσα διαρρέονταν όλο το προηγούμενο διάστημα και ο λαός θα πληρώσει από την άλλη τσέπη με «πράσινα χαράτσια».

Θυμίζουμε ότι οι εξαγγελίες της κυβέρνησης αφορούν τη συγκρότηση ενός νέου «ταμείου ενεργειακής μετάβασης», στο οποίο θα διατεθούν σε πρώτη φάση 150 εκατομμύρια ευρώ, απ' όπου και θα καλύπτεται ένα μέρος των αυξήσεων στο ηλεκτρικό ρεύμα έως το τέλος του έτους. Και αυτά βέβαια τα χρήματα του ταμείου θα προέλθουν από τα έσοδα του «συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων ρύπων», τα οποία πρακτικά πληρώνονται από τα «πράσινα» χαράτσια στον λιγνίτη που ουσιαστικά επιβαρύνουν τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Στο τυπικό μέρος της υπόθεσης, μετά την κυβερνητική παρέμβαση, η αύξηση που θα καταβάλλουν τα νοικοκυριά μέχρι τέλος Δεκέμβρη θα κυμαίνεται περί τα 2 με 3 ευρώ το μήνα και σύμφωνα με τους κυβερνητικούς υπολογισμούς εάν δεν υπήρχε η παραπάνω επιδότηση, οι επιπλέον χρεώσεις μπορεί να έφταναν και τα 44 ευρώ μηνιαίως για ένα μέσο νοικοκυριό.

Στην ουσία δηλαδή η κυβέρνηση ομολογεί ότι η πολιτική «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρισμού και της απολιγνιτοποίησης προκαλεί τεράστιες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος, μόνο που... προσωρινά οι αυξήσεις αυτές δεν θα επιβαρύνουν εξολοκλήρου άμεσα τα νοικοκυριά, αλλά έμμεσα, με ένα μέρος από το «χαράτσι» (κόστος ρύπων) που τα επιβάρυνε όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Πάντως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η κυβερνητική παρέμβαση αφορά μόνο τις καταναλώσεις έως 300 Kwh για τους πελάτες όλων των προμηθευτών των συμπεριλαμβανομένων επιχειρήσεων αυτοαπασχολούμενων και επαγγελματιών που είναι στη χαμηλή τάση και επιπλέον 300 Kwh για τους πελάτες της ΔΕΗ, μέχρι τις 600 Kwh συνολικά. Στις καταναλώσεις άνω των 600 Kwh οι αυξήσεις θα πέφτουν κανονικότατα και «τσεκουράτα» στους επόμενους λογαριασμούς ρεύματος που θα σταλούν σε όσους βρίσκονται σε αυτές τις κατηγορίες κατανάλωσης, ανάμεσά τους πολλά μικρά καταστήματα.

Ηδη άλλωστε από την αρχή του χρόνου που έχει αρχίσει και ανεβαίνει σε πρωτοφανή επίπεδα το κόστος ρύπων, είναι χιλιάδες εκείνοι οι καταναλωτές πελάτες των λεγόμενων «εναλλακτικών παρόχων» που πληρώνουν διψήφιες αυξήσεις στους λογαριασμούς τους, αφού αυτές οι εταιρείες στα χαμηλά τιμολόγια που προσέφεραν ονομαστικά και ως «κράχτη» για να τραβήξουν πελατεία, δεν περιλάμβαναν εξαρχής το σχετικό κόστος.

ΕΥΡΩΠΗ
Εκατομμύρια νοικοκυριά αντιμέτωπα με ενεργειακή φτώχεια


Αντιμέτωποι με μεγάλες αυξήσεις στην ηλεκτρική ενέργεια και με γιγάντωση της ενεργειακής φτώχειας βρίσκονται εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη, εγκλωβισμένοι για άλλη μια φορά στην παραγωγή της Ενέργειας με σκοπό το κέρδος, στους οικονομικούς και γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των μονοπωλίων της Ενέργειας και των καπιταλιστικών κρατών, στις συνέπειες της παγκόσμιας «κούρσας» για «πράσινες» επενδύσεις.

Οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας εκτινάχθηκαν στα ύψη τον τελευταίο χρόνο και αναμένονται νέες αυξήσεις - φωτιά, εξαιτίας των αυξήσεων των τιμών του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, του κόστους των δικτύων και των υποδομών μεταφοράς εμπορευμάτων, καθώς και της τιμής στους πλειστηριασμούς των αδειών εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα στο παγκόσμιο «εμπόριο ρύπων».

Ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και τη μείωση της ζήτησης καυσίμων, τα κράτη - πετρελαιοπαραγωγοί (ΟΠΕΚ - Ρωσία, ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία κ.ά.) ξεκίνησαν τα παζάρια και τις διαπραγματεύσεις για τη συγκράτηση της παραγωγής πετρελαίου προκειμένου να μην πέσουν οι τιμές. Οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί κατέληξαν σε αύξηση της τιμής του πετρελαίου, με θύματα και τελικούς αποδέκτες τους λαούς.

Χτες η τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια των χρηματιστηριακών συναλλαγών σημείωσε νέο ρεκόρ, ξεπερνώντας τα 800 δολάρια ανά 1.000 κυβικά μέτρα, ενώ η τιμή του πετρελαίου ανήλθε σε 74 δολάρια το βαρέλι.

Αυξήσεις - «φωτιά» και μέτρα - «ασπιρίνες»

Στην Ιταλία «το περασμένο τρίμηνο ο λογαριασμός του ηλεκτρικού αυξήθηκε κατά 20% και το επόμενο τρίμηνο θα αυξηθεί κατά 40%. Είναι πράγματα που πρέπει να λέγονται και τα οποία έχουμε το χρέος να αντιμετωπίσουμε», σημείωσε ο Ιταλός υπουργός αρμόδιος για την οικολογική μετάβαση, Ρομπέρτο Τσινγκολάνι, μιλώντας σε συνέδριο που οργάνωσε στη Γένοβα το μεγαλύτερο ιταλικό συνδικάτο, Cgil.

Οπως είπε ο Ιταλός υπουργός, «για τη θεαματική άνοδο των τιμών ευθύνεται η "έκρηξη" του κόστους των πρώτων υλών, ιδίως του φυσικού αερίου».

Μπροστά στον κίνδυνο εκατομμύρια σπίτια στην Ιταλία να μείνουν χωρίς ρεύμα και χωρίς θέρμανση, η κυβέρνηση του Μάριο Ντράγκι προσπάθησε να αντιμετωπίσει με «ασπιρίνες» την αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας κατά 9,9% και του φυσικού αερίου κατά 15,3% το τρίτο τρίμηνο, με ένα πακέτο 1,2 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό για να σώσει 2,3 εκατ. νοικοκυριά από την «απόλυτη» ενεργειακή φτώχεια. Ετσι, με την κυβερνητική παρέμβαση - με χρήματα του ιταλικού λαού - η ηλεκτρική ενέργεια θα αυξηθεί... μόλις κατά 4,7% και το φυσικό αέριο κατά 9,8%!

Σύμφωνα με την Ιταλική Ενωση Καταναλωτών (Unc), η αύξηση αυτή σημαίνει ότι «κατά μέσο όρο κάθε νοικοκυριό της χώρας θα κληθεί να πληρώσει ετησίως 247 ευρώ περισσότερο απ' ό,τι μέχρι σήμερα».

Με αντίστοιχα μέτρα προσπαθεί και η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σοσιαλιστών - «Ποδέμος» στην Ισπανία να αναχαιτίσει τις τεράστιες αυξήσεις, αφού η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας εκτινάχθηκε κατά 43,7% σε ετήσια βάση τον Αύγουστο, σύμφωνα με τον Σύλλογο «Καταναλωτών σε Δράση». Η κυβέρνηση του Πέδρο Σάντσεθ θα μειώσει τον ΦΠΑ στην ηλεκτρική ενέργεια στο 10% (από 21%), αλλά μέχρι τον Δεκέμβρη, και σκοπεύει να επιβάλει πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου.

Τίποτα βέβαια από τα προσωρινά αυτά «γιατροσόφια» - που αντίστοιχά τους ανακοίνωσε και η κυβέρνηση της ΝΔ - δεν μπορεί να δώσει απάντηση στην ενεργειακή φτώχεια που φουντώνει, ως η «άλλη όψη» του «πράσινου new deal» για τους επιχειρηματικούς ομίλους

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2021

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Ωρολογιακή βόμβα για εισφορές και συντάξεις παλιών και νέων ασφαλισμένων


Τζόγος των εισφορών χωρίς καμιά εγγύηση για την καταβολή των «συντάξεων»



Από κινητοποίηση για το Ασφαλιστικό

Τις αμέσως επόμενες μέρες αναμένεται να ξεκινήσει στη Βουλή η συζήτηση του νομοσχεδίου που φέρνει η κυβέρνηση για τη δημιουργία του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ), ολοκληρώνοντας αυτό που ξεκίνησε με νόμο του 2012 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.), συνέχισε και επικαιροποίησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον νόμο του 2016.

Πυρήνας του νομοσχεδίου είναι η θεσμοθετημένη κλοπή δισεκατομμυρίων ευρώ από τις τσέπες των εργαζομένων - ασφαλισμένων, τα οποία θα δίνονται χάρισμα στις μεγάλες επιχειρήσεις για να τα τζογάρουν. Ενώ για τους ίδιους τους εργαζόμενους το αν, πότε και πόση σύνταξη θα πάρουν, δεν το εγγυάται κανένας.

Πρόκειται για συνέχεια αντιασφαλιστικών νόμων προηγούμενων δεκαετιών που αφαίμαξαν τα αποθεματικά των Ταμείων με διάφορους τρόπους (δάνεια, χρηματιστήριο κ.ά.) για τη χρηματοδότηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ, προκειμένου να ρίξει στάχτη στα μάτια των ασφαλισμένων, κυρίως των νέων, για τις πραγματικές στοχεύσεις του νομοσχεδίου, ισχυρίζεται ότι το κεφαλαιοποιητικό σύστημα «είναι η απάντηση στους κινδύνους που προκαλεί η γήρανση του πληθυσμού», ότι «θα συμβάλει στην ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας» και ότι θα δίνει μεγαλύτερες συντάξεις. Σπεύδει επίσης να «καθησυχάσει» τους παλιούς ασφαλισμένους ότι δεν θα έχει επιπτώσεις γι' αυτούς.

Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική και κάνει επιτακτική την ανάγκη να δοθεί μαζική απάντηση στους νέους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

«Δώρο» δισεκατομμυρίων ευρώ στο κεφάλαιο

Η ίδια η έννοια της κεφαλαιοποίησης διαψεύδει την κυβέρνηση. Στο ΤΕΚΑ θα υπαχθούν υποχρεωτικά οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας από 1/1/2022 και προαιρετικά όσοι ασφαλισμένοι είναι κάτω των 35 ετών, αλλά και κλάδοι ελεύθερων επαγγελματιών, που μέχρι τώρα δεν υπάγονται στην Επικουρική Ασφάλιση. Σε αυτό, ο κάθε ασφαλισμένος θα έχει έναν «ατομικό κουμπαρά», στον οποίο θα αποθέτονται οι εισφορές του που δεν θα μπορεί να ακουμπήσει. Ο ασφαλισμένος ξέρει τι εισφορές θα δίνει, αλλά δεν έχει ιδέα αν και πόση σύνταξη θα πάρει.

Αθροιστικά οι «ατομικοί κουμπαράδες» θα διαμορφώνουν τεράστια ποσά, τα οποία θα πηγαίνουν στον «μεγάλο κουμπαρά», στις τσέπες δηλαδή των κεφαλαιοκρατών - διαχειριστών, που δεν έχουν καμιά υποχρέωση να τα επιστρέψουν.

Εχουν όμως το απόλυτο δικαίωμα να τα τζογάρουν, με το ρίσκο ακόμα και να χαθούν. Να γίνουν δηλαδή «αέρας» οι εισφορές και τελικά οι συντάξεις. Ακόμα όμως και αν υπάρξει κάποιο κέρδος από την επένδυση, οι συνταξιούχοι θα γλείψουν ένα κοκαλάκι απ' αυτό και οι επιχειρήσεις θα κρατήσουν τη μερίδα του λέοντος, από ένα αρχικό κεφάλαιο που δεν τους ανήκε! Δηλαδή, μονά - ζυγά κερδισμένοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και χαμένοι οι ασφαλισμένοι, που αναλαμβάνουν τεράστιο ρίσκο να μείνουν και χωρίς συντάξεις.

Τα περί «κρατικής εγγύησης» στην «καταβολή ελάχιστης μηνιαίας σύνταξης» είναι λόγια του αέρα. Στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι μερικές δεκάδες ευρώ που καμία σχέση δεν έχουν με την έννοια και τη σημασία της σύνταξης.

Από την άλλη, με δεδομένο ότι μέσα σε 30 χρόνια έχουν νομοθετηθεί περίπου 10 αντιασφαλιστικοί νόμοι, που αλλάζουν κάθε φορά προς το χειρότερο τους όρους συνταξιοδότησης, πόση αξία έχει η εγγύηση που δίνει σήμερα μια κυβέρνηση για μια σύνταξη που υποτίθεται ότι θα δοθεί μετά από 40 χρόνια; Απολύτως καμιά!

Με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, επί της ουσίας καταργείται η επικουρική σύνταξη και ο εργαζόμενος παύει να θεωρείται ασφαλισμένος. Είναι πλέον «επενδυτής», οι εισφορές του γίνονται κεφάλαιο που τζογάρεται και τα αποτελέσματα του τζόγου θεωρούνται μερίσματα - εάν υπάρξουν.

Ετσι, η σύνταξη ως δικαίωμα που απαντά στην ανάγκη επιβίωσης των συνταξιούχων καταργείται και μετατρέπεται σε ατομική υπόθεση - ευθύνη. Το αν και τι μερίσματα θα πάρει ο ασφαλισμένος, είναι ένα ρίσκο που αναλαμβάνει ο καθένας ατομικά, όπως ατομικά θα υποστεί και τις συνέπειες...

Μεγάλη επισφάλεια και για τους σημερινούς συνταξιούχους


Σε ό,τι αφορά τους σημερινούς συνταξιούχους, παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, η επισφάλεια είναι μεγάλη, αφού οι σημερινές συντάξεις χρηματοδοτούνται από τις εισφορές που εισπράττονται από τους εν ενεργεία ασφαλισμένους. Από το 2022 και μετά, οι εισφορές των εν ενεργεία θα πηγαίνουν - σύμφωνα με το νομοσχέδιο - στους ατομικούς λογαριασμούς τους και όχι για την πληρωμή των συντάξεων.

Επομένως και με δεδομένη τη διαρκή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης προκύπτει σοβαρό ζήτημα χρηματοδότησης των σημερινών συντάξεων και όσων ασφαλισμένων είναι ενταγμένοι στο «παλιό» σύστημα και πρόκειται να βγουν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια.

Το χρηματοδοτικό κενό - ανάλογα με τις παραδοχές - εκτιμάται από τα 48 έως τα 78 δισ. ευρώ. Αυτό το ποσό, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους, δηλαδή και πάλι ο λογαριασμός θα φορτωθεί στα λαϊκά στρώματα. Η επιβάρυνση αυτή μπορεί να συνδυαστεί και με μείωση των υφιστάμενων συντάξεων, όπως και των νέων συντάξεων για τους ασφαλισμένους που θα παραμείνουν στο ισχύον σύστημα.

Οσο για τη συμβολή του «κουμπαρά» στην ανάπτυξη, που επικαλείται η κυβέρνηση ως το τυράκι στη φάκα, από την οποία οι ασφαλισμένοι έχουν κάτι τάχα να περιμένουν, η πείρα από τα προηγούμενα χρόνια είναι διδακτική και κανείς δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που στήνουν κράτος και επιχειρηματικοί όμιλοι.

Τα λεγόμενα αποθεματικά των Ταμείων λεηλατήθηκαν και στο παρελθόν για να γίνουν κεφάλαιο για επενδύσεις, ιδιαίτερα μεταπολεμικά, όταν έγιναν «δανεικά και αγύριστα» προς τους καπιταλιστές, μετατράπηκαν σε ιδιωτικές περιουσίες, έγιναν βιομηχανίες, καράβια, τράπεζες. Οι εργαζόμενοι όμως δεν κέρδισαν ποτέ τίποτα και οι «μαύρες τρύπες» στα Ταμεία μεγάλωσαν, με αποτέλεσμα να πληρώσουν τον λογαριασμό και με μειώσεις συντάξεων τα χρόνια που ακολούθησαν. Αυτό θα γίνει ακόμα πιο απροκάλυπτα τώρα, με την παράδοσή τους στον τζόγο.

Η «καραμέλα» του δημογραφικού


Σε ό,τι αφορά, τέλος, την επίκληση του δημογραφικού προβλήματος, που προκύπτει από τη γήρανση του πληθυσμού, ως «άλλοθι» για τη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, η κυβέρνηση δεν πρωτοτυπεί καθόλου. Τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον, αυτό είναι το μόνιμο επιχείρημα, για κάθε αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.

Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, όμως, και το τζογάρισμα των αποθεματικών δεν λύνουν και ούτε μπορούν να λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα. Αξιοποιούνται σε όλο τον κόσμο για να επιταχύνουν την απόσυρση του κράτους και της εργοδοσίας από την Ασφάλιση, μετατρέποντάς την ολοένα και περισσότερο σε ατομική υπόθεση.

Οι κοινωνίες μπορεί όντως να «γερνάνε», αφού αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής και ταυτόχρονα έχουν μειωθεί οι γεννήσεις, αλλά γιατί αποτελεί πρόβλημα για μια κοινωνία το 30% του πληθυσμού της να είναι 65 ετών και πάνω όπως προβλέπει η Eurostat ότι θα συμβεί το 2100;

Αλλά και τα αίτια της υπογεννητικότητας, που η αντιμετώπισή της θα μπορούσε να συμβάλει στην ταχύτερη ηλικιακή ανανέωση του πληθυσμού, δεν μπορούν να αναζητηθούν έξω από το ίδιο το σύστημα και τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που καταδικάζει τα νέα ζευγάρια σε ανασφάλεια και μεροδούλι - μεροφάι, χωρίς εισόδημα και πραγματική στήριξη της οικογένειας, ενώ η «φροντίδα» του για τους γηραιότερους εξαντλείται σε αλλεπάλληλες αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και σε ιδιωτικοποίηση της όποιας Πρόνοιας...

 https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/8/2021&id=18321&pageNo=5



Σάββατο 21 Αυγούστου 2021

ο «Αόρατος Εχθρός»...



ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Κράτος εχθρικό στον λαό και στις ανάγκες του



Σαν με «εγχειρίδιο χρήσης», η κυβέρνηση επιστρατεύει πάνω στα καμένα τα ίδιας κοπής επιχειρήματα που επιστράτευσε και με το ξέσπασμα της πανδημίας.

Στις πυρκαγιές είναι η «πρωτόγνωρη απειλή», η «κλιματική αλλαγή που μας υπερβαίνει», όπως στην πανδημία είναι ο «αόρατος εχθρός», ο ιός.

Κρύβουν πίσω από την «κλιματική αλλαγή» τις δικές τους ευθύνες για την καταστροφή του περιβάλλοντος, που προκαλεί η ανάπτυξη με σκοπό το κέρδος, πράσινη ή μαύρη.
Τις ευθύνες τους για τη διαχρονική πολιτική που αφήνει απροστάτευτα τα δάση, τους αιγιαλούς, τον λαό και την περιουσία του, επειδή η αντιπυρική - αντιπλημμυρική προστασία και πρόληψη είναι «τόσο όσο» να μη θίγονται τα κέρδη του κεφαλαίου.

Γι' αυτό όλες οι κυβερνήσεις πετσόκοψαν εδώ και χρόνια τα σχετικά κονδύλια, φτάνοντας να δίνουν για την προστασία των δασών το 0,04% του κρατικού προϋπολογισμού.

Αφησαν δασαρχεία και υπηρεσίες χωρίς ούτε έναν δασεργάτη για τους απαραίτητους καθαρισμούς και έργα και την Πυροσβεστική Υπηρεσία χωρίς το απαραίτητο προσωπικό και τα μέσα.

Γι' αυτό ο ένας πίσω από τον άλλον προσθέτουν νόμους που θωρακίζουν και επεκτείνουν την επιχειρηματική δράση στα δάση, την εμπλοκή των ιδιωτών στη διαχείρισή τους, με τον μανδύα μάλιστα της «πρόληψης» και της «ανάδειξής» τους.

Μήπως τα ίδια δεν γίνονται με την πανδημία; Ολες διαχρονικά οι κυβερνήσεις πετσόκοψαν τις δαπάνες για την Υγεία, σμπαράλιασαν τις εργασιακές σχέσεις των υγειονομικών, έκλεισαν νοσοκομεία και «ξεπουπούλιασαν» την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ανοίγοντας παράλληλα τεράστια πεδία κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ακόμα και τώρα, που αποδείχτηκε ότι ο «αόρατος» και «άγνωστος εχθρός» ούτε αόρατος είναι ούτε άγνωστος, με το ένα κύμα της πανδημίας να διαδέχεται το άλλο, δεν παίρνουν κανένα μέτρο απ' αυτά που διεκδικούν τα συνδικάτα και οι φορείς και που αποδεδειγμένα θα μπορούσαν να προστατεύσουν τον λαό.

Κι όχι μόνο αυτό αλλά αξιοποιούν ακόμα και τον αναγκαίο εμβολιασμό, που με δική τους ευθύνη καθυστερεί, ως «εργαλείο» για απολύσεις και νέες αντεργατικές ανατροπές, λύνοντας τα χέρια της εργοδοσίας να ξεσαλώσει ακόμα περισσότερο στις πλάτες των εργαζομένων.

Ούτε «ο κακός μας ο καιρός» λοιπόν φταίει ούτε ...«ο θεός που μας μισεί»: Ο ορατός εχθρός είναι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημά τους. Και αυτό που φανερώνουν οι «κρίσεις» που διαδέχονται η μια την άλλη όλο και πιο συχνά, είναι τα ξεπερασμένα όρια και τα αδιέξοδά του, που πληρώνει ο λαός.
Στις πυρκαγιές λέει η κυβέρνηση «κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό», με τον πρωθυπουργό να το «απογειώνει» λέγοντας πως «είναι αδύνατο» να σωθούν ταυτόχρονα ζωές, δάση και περιουσίες.

Και «για του λόγου το αληθές», δείχνουν το παράδειγμα και άλλων ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών, που και εκεί οι λαοί καίγονται στην πρώτη φωτιά, πλημμυρίζουν στην πρώτη νεροποντή, γκρεμοτσακίζονται στον πρώτο σεισμό.

Αλλά και στην πανδημία δεν πάνε πίσω: Κάνουν και εκεί «ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό», αφού «δεν είναι δυνατόν να έχουμε μια ΜΕΘ για τον καθένα», ξεφουρνίζοντας από κοντά μια σειρά από άθλιες στατιστικές και μακάβριες συγκρίσεις με τα άλλα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας.

Κι εδώ κάνουν τα πάντα για να κρυφτούν οι εγκληματικές ευθύνες του κράτους και όλων των κυβερνήσεων.

Κι όμως: 
Από την εξέλιξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, της δουλειάς των εργαζομένων, «ανθρωπίνως δυνατό» είναι να υπάρχει σήμερα ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και προστασίας του φυσικού πλούτου, που θα το συνδράμουν και θα το πλαισιώνουν όλα τα αναγκαία τεχνικά μέσα, για τις ανάγκες του λαού. Προϋπόθεση όμως γι' αυτό είναι να φύγει από τη μέση το κριτήριο του κέρδους.

Την ίδια ώρα, νοσοκομεία είναι «ανθρωπίνως δυνατό» να φτιαχτούν κυριολεκτικά σε μερικές μέρες, σύγχρονα εμβόλια να παραχθούν σε χρόνους - ρεκόρ, οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι πιο πολλοί και πιο έμπειροι από κάθε άλλη φορά, αλλά μένουν εκτός νοσοκομείων.

Τι λένε λοιπόν στον λαό; 
Οτι ο «πήχης» δεν πρέπει να μπαίνει εκεί που τον βάζουν οι δικές του σύγχρονες ανάγκες και οι σημερινές δυνατότητες, αλλά εκεί που τον βάζουν το κέρδος μιας χούφτας παρασίτων - μετόχων, ό,τι επιτάσσουν κάθε φορά οι ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Οτι πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα πως είναι αδύνατο να απολαμβάνει «σε πραγματικό χρόνο» και για τις δικές του ανάγκες όσα ο ίδιος παράγει.


«Το κράτος δεν μπορεί να είναι παντού», λένε με ένα στόμα και μια φωνή τα αστικά επιτελεία, και καλούν τον λαό «να αναλάβει την ατομική του ευθύνη», να κλειστεί σπίτι στην πανδημία, στη βαρυχειμωνιά και τις πλημμύρες, να τρέξει μακριά από το σπίτι και το βιος του στη φωτιά, να «αυτοπροστατευτεί» όπως όπως.

Η περιβόητη «ατομική ευθύνη» γίνεται το άλλοθι για την εγκληματική απουσία του αστικού κράτους όταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες, για την «απαλλαγή» του από «περιττά κόστη», όπως θεωρούνται τα μέτρα για την προστασία της ζωής του λαού, της υγείας του, της περιουσίας του, όταν δεν αποδίδουν κέρδος.

Το αστικό κράτος, που μπορεί βέβαια να είναι παντού όπου «το καλεί το καθήκον» των επιχειρηματικών ομίλων, που «μετακινεί βουνά» όταν πρόκειται να βγάλει από τη μέση της καπιταλιστικής κερδοφορίας διάφορα «εμπόδια», που τρέχει «με καλπασμό», όταν πρόκειται για τα «μεγάλα πρότζεκτ» της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά «σέρνεται» και «αγκομαχάει» επιλεκτικά όταν πρόκειται ακόμα και για τα ψίχουλα των αποζημιώσεων στον λαό, ή για την ενίσχυση ακόμη κι ενός Κέντρου Υγείας στην επαρχία.

Απέναντι στη γύμνια αυτού του κράτους, που είναι εχθρικό στα δικαιώματα και στις ανάγκες του, ο λαός έδωσε μάχες για την προστασία της υγείας και της ζωής του, διεκδικώντας μέτρα στην Υγεία, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία.

Κάνοντας οργανωμένη απειθαρχία στις απαγορεύσεις, που στόχο είχαν να φιμώσουν τις δίκαιες διεκδικήσεις, να βάλουν στο «γύψο» τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.

Το ίδιο και στις πυρκαγιές: 
Προσπέρασε την προκλητική απουσία του κράτους, έδωσε με αυτοθυσία τη μάχη για να σώσει τα σπίτια και το βιος, οργάνωσε την αλληλεγγύη, απέδειξε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πως «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Αυτό είναι συμπέρασμα και για την επόμενη μέρα:
Γιατί ο λαός δεν έχει να αντιμετωπίσει ένα ουδέτερο κράτος, που απλά «δεν τα καταφέρνει στα δύσκολα», αλλά έχει να παλέψει απέναντι σε ένα κράτος που ζει κι αναπνέει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και γι' αυτό είναι εχθρικό στις δικές του ανάγκες.

Είτε πρόκειται για την πανδημία είτε για τις φωτιές, τις πλημμύρες, τις άλλες φυσικές καταστροφές, τα αστικά επιτελεία λένε τώρα πως «από τις κρίσεις μαθαίνουμε», ότι «οι κρίσεις γεννάνε ευκαιρίες».

Λένε, για παράδειγμα, ότι από την πανδημία «μάθαμε» για τη σημασία του δημόσιου συστήματος Υγείας, το οποίο τώρα εμπορευματοποιούν ακόμα περισσότερο, επεκτείνοντας τις ΣΔΙΤ και προχωρώντας σε νέες συγχωνεύσεις νοσοκομείων και κλινικών.

Αντίστοιχα το «μάθημα» από τις πυρκαγιές είναι ότι η επιτάχυνση της εμπορευματοποίησης της γης, των «πράσινων» και λοιπών επενδύσεων στα αποκαΐδια θα προστατέψει δήθεν τα δάση από μελλοντικές καταστροφές.

Δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα για να προωθήσουν τα σχέδια που έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην ατζέντα τους, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας. Παρουσιάζουν το «φαρμάκι» ως φάρμακο, την αιτία του προβλήματος ως λύση.

Καλούν μάλιστα τον λαό να «διαλέξει» αν θέλει να χάσει «με τα μονά», με την ανταποδοτικότητα και την παραπέρα εμπορευματοποίηση, ή «με τα ζυγά», με την απευθείας παράδοση στο κεφάλαιο, που το αστικό κράτος εγγυάται με χίλιους τρόπους την κερδοφορία του.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι, είτε έτσι είτε αλλιώς, ο λαός θα είναι χαμένος από παντού για να είναι κερδισμένο από παντού το κεφάλαιο: Είτε αφημένος στο έλεος των καταστροφών για να «εξοικονομεί» το αστικό κράτος πόρους για τους «επενδυτές» είτε με το κεφάλαιο να εμπορεύεται την «προστασία» από τις καταστροφές που η δράση του προκαλεί είτε και τα δύο μαζί.

Είτε «αγναντεύοντας» από μακριά τις «επενδύσεις» των ενεργειακών, κατασκευαστικών και άλλων ομίλων στα καμένα είτε ακριβοπληρώνοντας σε περίκλειστα «οικοτουριστικά πάρκα» για λίγες ώρες αναψυχής στη φύση.

Παντού και πάντα το κριτήριο δεν είναι άλλο από το περιβόητο «ζύγι» του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο. Με αυτήν τη «ζυγαριά», που δείχνει μόνιμα χαμένο τον λαό, είναι «ανά χείρας» το αστικό κράτος.

Αυτό είναι και το «νήμα» που συνδέει όλα τα παραπάνω, που κρύβεται πίσω από κάθε «επιχείρημα» και κάθε λέξη της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων. Αυτό είναι που εξηγεί και το πώς γίνεται οι κυβερνήσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά το «τιμόνι» να δείχνει πάντα ίσια, απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα.

Αυτό προσπαθούν να κρύψουν κι όσοι όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και λοιποί αξιοποιούν υπαρκτά ζητήματα λαθών, κενών και ελλείψεων στη διαχείριση μιας «έκτακτης ανάγκης» από τον κρατικό μηχανισμό, για να βγάλουν λάδι το ίδιο το αστικό κράτος, διακινώντας το παραμύθι ότι μπορεί, για παράδειγμα, να συνδυαστεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία με την ολόπλευρη προστασία του λαού, ή αντίστοιχα η επιχειρηματική δράση στα δάση και η εμπορευματοποίηση της γης με την ολοκληρωμένη προστασία του περιβάλλοντος.

Ούτε όμως στη «δευτέρα παρουσία» το αστικό κράτος δεν πρόκειται να γίνει «αποτελεσματικό» για τον λαό και τις ανάγκες του. 
Ούτε στη «δευτέρα παρουσία» δεν θα υπάρξει κράτος που να υπηρετεί ταυτόχρονα τις λαϊκές ανάγκες και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Κι αυτό είναι ένα πολύτιμο για τον λαό συμπέρασμα - «πυξίδα» και για την πάλη του σήμερα και αύριο
: Για να βάλει όχι απλά τέλος στις απανωτές «τραγωδίες» αλλά για να διαμορφώσει προϋποθέσεις ικανοποίησης των αναγκών του, εκείνος πρέπει να πάρει την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του, οικοδομώντας το δικό του κράτος

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2021

«Ημουν δεκατριών χρονών όταν οι μπολσεβίκοι πέρασαν από το χωριό μου ...






«Ημουν δεκατριών χρονών όταν οι μπολσεβίκοι πέρασαν από το χωριό μου ... 

Ρώτησαν: "Ποιος θέλει να μάθει να διαβάζει ;". Σήκωσα το χέρι μου. "Εγώ"! Ήμουν το μοναδικό κορίτσι.

Η μητέρα μου έβαλε τα κλάματα λέγοντας ότι θα έπαιρνα τον κακό το δρόμο.

Κι αυτό ήταν η αρχή της περιπέτειας: Ο,τι μάθαινα στην οργάνωση των γυναικών το μετέδιδα στις άλλες, ήμουν συγχρόνως δασκάλα και μαθήτρια.

Δεν επρόκειτο μόνο για ανάγνωση, αλλά και για προετοιμασία για τη βιομηχανική παραγωγή.

Μόλις άφηνα την οργάνωση ξανάβαζα το πέπλο στο κεφάλι μου. Μια μέρα αποφασίστηκε να στείλουν μια αντιπροσωπεία στη Μόσχα κι εγώ συμμετείχα.

Οταν η μητέρα μου έμαθε ότι θα έφευγα κι ότι το κεφάλι μου θα ήταν ακάλυπτο, γι' αυτήν εγώ ήμουν νεκρή και θ' έπρεπε να μην επιστρέψω ποτέ.

Στην επιστροφή μου έβαλα πάλι την καλύπτρα και πήγα στο χωριό μου.

Ολος ο κόσμος μαζεύτηκε, καθόμουν σε μια γωνιά, με το πέπλο στο πρόσωπο και έλεγα με χαμηλή φωνή στο θείο μου όλα, όσα είχα δει στη Μόσχα, την υποδοχή που επιφυλάχτηκε στην αντιπροσωπεία του Τατζικιστάν.

Ο θείος μου επαναλάμβανε τα λόγια μου στον κόσμο. Ενιωθα ότι ήταν όλοι κολακευμένοι και ότι κάτι πήγαινε ν' αλλάξει, το στοίχημα είχε κερδηθεί»!

Μια γυναίκα , τα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής επανάστασης στα βάθη της Ασίας που έγινε αργότερα αντιπρόεδρος του προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ του Τατζικιστάν..

Μια γυναίκα που έβαλε το δικό της λιθαράκι στο να σηκωθεί ο άνθρωπος λίγο ψηλότερα και να κοιτάξει τον ήλιο κατάματα !

(Η αφήγηση - μαρτυρία έγινε στην Γαλλίδα δημοσιογράφο Ντάνιελ Μπλεϊτράς, του εβδομαδιαίου περιοδικού «Επανάσταση», η οποια επισκέφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80 το μακρινό Τατζικιστάν και κατέγραψε τις εντυπώσεις της στο βιβλίο «Οι γυναίκες σήμερα» (κοινωνικές εκδόσεις «Μεσιντόρ»).

Το θυμήθηκα το παραπάνω για να πω πως παρόμοιες μάχες με το κορίτσι του Τατζικιστάν εδωσαν και χιλιάδες κορίτσια και γυναίκες στο πολύπαθο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια της Λαϊκής Επανάστασης το 1978 για ν' ανατρέψουν τον σκοταδισμό στη χώρα τους και να ζήσουν σαν άνθρωποι... και παρά τα λίγα χρόνια της λαϊκής εξουσίας -ούτε δέκα- δεν πέτυχαν και λίγα !

Πρώτα απ' όλα κατά την διάρκεια της Λαικης διακυβέρνησης της χώρας η γυναίκα του Αφγανιστάν μπήκε στην παραγωγή.

Μεγάλα τμήματά τους πέταξαν από πάνω τους το τσαντόρ και τις μαντίλες και ντύθηκαν ανθρώπινα.

Αρχισαν να μαθαίνουν γράμματα, στα πλαίσια της καταπολέμησης του αναλφαβητισμού γενικά, να σπουδάζουν.

Κι επιπλέον δημιούργησαν τις μαζικές γυναικείες οργανώσεις, μπήκαν στον πολιτικό στίβο, πολλές στελέχωσαν το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, πήραν τα όπλα, εντάχθηκαν στις λαϊκές επιτροπές κατά της αντεπανάστασης.

Με απόφαση του Επαναστατικού Συμβουλίου απαγορεύτηκε να αρραβωνιάζει ο άντρας τις γυναίκες - παιδιά του ή να τις παντρεύει, για να πάρει χρήματα ή εμπορεύματα.

Με ανάλογα διατάγματα πάρθηκαν μέτρα για τη μητρότητα, καταργήθηκαν όλοι οι νόμοι που καθιέρωναν την ανισότητα των δύο φύλων.

Μέσα σε λίγα χρόνια από την επανάσταση μόνο στην Καμπούλ υπήρχαν 7.454 δασκάλες και στην ύπαιθρο 9.000!

Πως να μην προκαλούσε τις μύριες αντιδράσεις αυτή η κοσμογονία; Η ανατροπή της λαϊκής εξουσίας έγινε πλεον κύριος στόχος των ΗΠΑ και των γαιοκτημόνων και των αντιδραστικών μουλάδων και ουλεμάδων, που οργάνωσαν την αντεπανάσταση !

Το που οδήγησε η επικράτηση της αντεπανάστασης το είδαμε τα τελευταία 30 χρόνια το βλέπουμε και στις μέρες μας !

Μακέλεμα του Αφγανικού λαού και ολοταχώς πίσω στο σκοταδισμό!

Κι όλο το παραπάνω περίτρανα αποτυπωμένο στην κραυγή του γέρου μουλά στο διεθνές δικαστήριο της Στοκχόλμης όπως την περιγράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο ...“Οι κομμουνιστές ατίμωσαν τα κορ ίτσια μας! Τους έμαθαν γραφή και ανάγνωση!”.https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10220955074405999&id=1215270305

Τρίτη 17 Αυγούστου 2021

ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΆΝ & ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΛΑΡΗΔΕΣ...


Στο Αφγανιστάν, την δεκαετία του ’80, συγκρούστηκε ο σοσιαλισμός με τον καπιταλισμό. 
Ο δεύτερος νίκησε. Το τι σημαινε εκείνη η νίκη του καπιταλισμού, το βλέπουμε σήμερα. 
Το ποιά ήταν η κατάληξη αυτής της νίκης το βλέπουμε – ολοκάθαρα – σήμερα. Και στο Αφγανιστάν και παντού.

Το κείμενο που ακολουθεί (Είναι ο Ιμπεριαλισμός, ηλίθιε!) γράφτηκε στον Ημεροδρόμο τον Ιούλιο του 2016, μετά από μια ακόμα ισλαμοφασιστική τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία. Τότε θυμίζαμε τι ακριβώς κρύβεται πίσω από αυτό το επαναλαμβανόμενο φονικό, ποιός κατασκεύασε, ποιός εξέθρεψε, ποιος συντήρησε και συντηρεί το τέρας. 
Σήμερα που οι Ταλιμπάν επελαύνουν στην Καμπούλ, μετά από 20 χρόνια κατοχής των ΗΠΑ στο Αφγανισατάν, είναι ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για τους Φρανκενστάιν. 
Το αναδημοσιεύουμε:
Είναι ο Ιμπεριαλισμός, ηλίθιε!

Πρέπει να είναι εντελώς χαλασμένος, όπως αυτοί που απαρτίζουν την παγκόσμια πολιτική ηγεσία (σε αυτούς και στα βαποράκια τους είναι αφιερωμένος ο τίτλος του άρθρου) ή εντελώς αδαής, όποιος μετά από αυτό το επαναλαμβανόμενο μακελειό θέλει πίσω από την εικόνα του φορτηγού να κρύβεται για να μη δει ο ίδιος ή να αποκρύψει για να μη δούμε οι άλλοι, τόσο την αιτία που γεννά αυτό το αδιανόητο έγκλημα όσο και το έδαφος πάνω στο οποίο στρατολογούνται οι «τρελαμένοι» φονιάδες που το διεκπεραιώνουν.

«Έχουμε πόλεμο». Έτσι ακριβώς το είπε ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, ο Μ.Βαλς, μετά το έγκλημα στη Νίκαια. Το είχε επαναλάβει, μετά το χτύπημα στις Βρυξέλλες:«Έχουμε πόλεμο».

Υπενθυμίζουμε:

α) Είναι η Γαλλία του κ.Βαλς, είναι η Γαλλία του «σοσιαλιστή» Ολάντ, που παρέδωσε επιθετικά όπλα στη λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» και μέσω αυτής στους ισλαμοφασίστες το 2012, και τούτο παρά το εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί από το 2011.

Η ομολογία είναι του ίδιου του Ολάντ και όπως γράφεται περιέχεται στο βιβλίο του δημοσιογράφου Ξαβιέ Πανόν, με τίτλο «Στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας» (εκδόσεις L’ Archipel) που κυκλοφόρησε φέτος. Εκεί σε συνέντευξή του προς τον συγγραφέα, ο Ολάντ ερωτηθείς για τις παραδόσεις γαλλικών όπλων, απαντά: «Αρχίσαμε όταν ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια. Για τα φονικά όπλα, ήταν οι υπηρεσίες μας που προχώρησαν στις παραδόσεις»…

Ανάμεσα στα άλλα όπλα που παρέδωσε η Γαλλία στο όνομα της καταπολέμησης του Άσαντ και σε… «σίγουρα χέρια», ήταν, σύμφωνα με το βιβλίο, κανόνια διαμετρήματος 20mm, μυδραλιοβόλα, εκτοξευτήρες ρουκετών και αντιαρματικοί πύραυλοι…

β) Είναι η Γαλλία, σύμφωνα με τα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, που τροφοδοτούσε με όπλα τον λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» παρότι ήταν γνωστό ότι τα δύο τρίτα αυτού του εξοπλισμού προωθούνταν προς την Αλ Κάιντα στη Συρία.

Ήταν οι μονάδες της Αλ Κάιντα που στη συνέχεια συσπειρώθηκαν – μαζί με τα γαλλικά όπλα τους – με τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους»…

«Έχουμε πόλεμο» επαναλαμβάνουν οι αρχιστράτηγοι του ολέθρου από τον Λευκό Οίκο μέχρι την Ντάουνινγκ Στριτ και τα επιτελεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στις πολύπαθες Βρυξέλλες.

Υπενθυμίζουμε:

α) Ήταν οι ΗΠΑ που εξέθρεψαν το φίδι για να το στρέψουν ενάντια στην Σοβιετική Ένωση. Ήταν 3 Φλεβάρη 1980 όταν ο «μάγος» της αμερικανικής διπλωματίας, ο Μπρζεζίνσκι, φωτογραφιζόταν στο Κίμπερ του Πακιστάν σε συνοριακό φυλάκιο με το Αφγανιστάν, με τον Μπιν Λάντεν.



Όπως βλέπουμε (περιοδικό «American Interest», τεύχος Μάης – Ιούνης 2008), ο Μπρζεζίνσκι, ο σύμβουλος του Κάρτερ, κατόπιν του Κλίντον και αργότερα του Ομπάμα, ως εκπρόσωπος των ΗΠΑ και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ως επικεφαλής και οργανωτής των μουτζαχεντίν τελούσαν σε αγαστή συνεργασία.

Τόσο αγαστή ήταν η συνεργασία τους ώστε ο Μπρζεζίνσκι, εφτά ολόκληρα χρόνια μετά τους Δίδυμους Πύργους, ακόμα δηλαδή και όταν η Αλ Κάιντα λογιζόταν ως η μεγαλύτερη τρομοκρατική απειλή στον κόσμο, όταν τον ρωτούσαν αν είχε να δηλώσει κάτι για την συμμετοχή του στην δημιουργία των μουτζαχεντίν για λογαριασμό των ΗΠΑ, απαντούσε ευθέως και απροκάλυπτα: «Θα το ξαναέκανα»!

β) Ο ευρωατλαντισμός ήταν εκείνος που όχι μόνο κατασκεύασε αλλά και φιλοτέχνησε για μια ολόκληρη περίοδο το προφίλ του φιδιού.



Έτσι παρουσίαζαν οι συνεργάτες – κατασκευαστές του και ο Τύπος της Δύσης τον Μπιν Λάντεν:

«Αντισοβιετικός μαχητής θέτει τον στρατό του στον δρόμο προς την ειρήνη» («The Independent», 6/12/1993)!

Έτσι πλάσαραν τον Μπιν Λάντεν αρχές της δεκαετίας του ’90 οι δυτικοί φίλοι του. Τότεο Μπιν Λάντεν δεν ήταν ακόμα τρομοκράτης. Ήταν ένας καλοκάγαθος… επενδυτής, που τον περιέγραφαν έτσι:

«Σαουδάραβας επιχειρηματίας ο οποίος στρατολόγησε μουτζαχεντίν τώρα τους χρησιμοποιεί σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα στο Σουδάν»!

Αυτός ήταν ο Λάντεν, ένας… εργολάβος.

«Έχουμε πόλεμο» και «θα κάνουμε τα πάντα για να νικήσουμε την τρομοκρατία», δηλώνει όπου βρεθεί ο Ομπάμα. Μάλιστα. Αλλά ποιος πολεμάει και έναντι ποίου;

Υπενθυμίζουμε:

α) Η είδηση που μεταδόθηκε από το πρακτορείο ειδήσεων Reuters (Τιερί Μεισάν, http://www.voltairenet.org/article185178.html) και – φυσικά – θάφτηκε, έλεγε ότι:

Το Αμερικανικό Κογκρέσο, σε ειδική συνεδρίαση τον Ιανουάριο του 2014, ψήφισε τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη 2014, όχι μόνο του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», αλλά και των Τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» (“US Congress secretly approves arms deliveries to Syria”, VoltaireNetwork, 30 January 2014)…

β) Η Δύση ενίσχυσε με κάθε τρόπο τον λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» για να ανατρέψει τον Άσαντ. Αλλά ποιος δεν γνωρίζει ότι ο διοικητής του «Ισλαμικού Κράτους», ο αποκαλούμενος «Χαλίφης Ιμπραήμ», ήταν ένα από τα επιφανή μέλη του Επιτελείου του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» που ενισχύθηκε παντοειδώς από τη Δύση;…



Η φωτογραφία (Μάης 2013) είναι του γερουσιαστή και υποψηφίου Προέδρου των ΗΠΑ, του Μακέιν με το επιτελείο του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού». Ο εικονιζόμενος αριστερά που συνομιλεί με τον γερουσιαστή φέρεται να είναι ο Ιμπραήμ αλ Μπαδρί , ο λεγόμενος «Χαλίφης» των Τζιχαντιστών και του «Ισλαμικού Κράτους». Η εκδοχή ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο πρόσωπο αμφισβητείται. Έστω…Αμφισβητείται μήπως και ότι ο ISIS ξεπήδησε από τη λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση και από συναντήσεις τύπων σαν τον Μακέιν με τους «εκλεκτούς» φίλους τους;

Ποιος φταίει, λοιπόν; 
Το… Ισλάμ, όπως σαλιαρίζουν οι πρόθυμοι σάλιαγκες της αστικής θεωρίας του «πολέμου των πολιτισμών» και όπως ισχυρίζονται τα φασισταριά από τη Λεπέν μέχρι τη Χρυσή Αυγή;

Μπας και φταίει ο… γαλλικός Διαφωτισμός μιας και ο χτεσινός μακελάρης ήταν γάλλος υπήκοος; 
Ή μήπως, τελικά, φταίνε οι Φρανκενστάιν που αφού κατασκεύασαν το «είδωλό τους» τώρα αναζητούν την «αιτία» στο αφιόνι με το οποίο οι ίδιοι οι Φρανκενστάιν πότισαν τα τέρατά τους;

Η απάντηση είναι προφανής από την εποχή που οι Σταυροφόροι καλούνταν να αποκεφαλίσουν τους «άπιστους» αφήνοντας στον Θεό το καθήκον της διαλογής για το ποιος ήταν ή δεν ήταν αμαρτωλός από τα θύματα…

Σε όσους, λοιπόν, «αμφισβητούν» ότι η τρομοκρατία τροφοδοτείται και αξιοποιείται κατά το δοκούν από τους διώκτες της, σε εκείνους που απορούν και εξανίστανται με την «συνωμοσιολογία» μας, υπενθυμίζουμε:

-Όχι κάποιο «κομμουνιστικό» και «ρυπαρό» ΜΜΕ, αλλά το αμερικανικό NBC ήταν που έφερε στη δημοσιότητα το σύνολο των στοιχείων (24/8/1998) για την δημιουργία από τις ΗΠΑ των Ταλιμπάν και των πακτωλό των δολαρίων με τα οποία οι Αμερικανοί τροφοδοτούσαν τον Μπιν Λάντεν.

-Στο Ιράκ του πρώην φίλου των ΗΠΑ, του Σαντάμ, στο αντιδραστικό πλην πιο κοσμικό κράτος στον αραβικό κόσμο, η κατοχή των Δυτικών έφερε την Αλ Κάιντα.

-Στη Λιβύη βασιλεύει η θεοκρατία και οι φύλαρχοι.

-Στο Αφγανιστάν, στη θέση των κομμουνιστών που κατάργησαν την μπούργκα, η Δύση έφερε τους Ταλιμπάν.

-Στο Πακιστάν, από τον Ζία Ουλ Χακ μέχρι τον Μουσάραφ, και στην Ινδονησία του Σουχάρτο οι δικτάτορες – μαριονέτες των ΗΠΑ φρόντισαν να στρέψουν το λαό στον Μωάμεθ, αφού πρώτα έσφαξαν εκατομμύρια κομμουνιστές.

-Στη Σαουδική Αραβία (που πρόσφατα ανακάλυψε ότι οι γυναίκες είναι… θηλαστικά) και στο Κατάρ είναι η κλίκα των ΗΠΑ που κυβερνάει και αυτή που πρώτη τροφοφοτεί μουτζαχεντίν, ταλιμπάν και τζιχαντιστές.

-Στην Αφρική η «ειρηνική επέμβαση» των ΗΠΑ και της ΕΕ αντί για καταλαγή επέφερε περισσότερο φανατισμό περί το Ισλάμ .

-Στην Παλαιστίνη ένα πολιτικό κίνημα δεκαετιών κάνουν οι Δυτικοί τα πάντα να πάρει θρησκευτικά χαρακτηριστικά.

-Σχεδόν 50 (!) είναι οι επεμβάσεις της Γαλλίας σε Αφρική και Ασία από το 1960 και μετά.

-Πάνω από 900 (!) οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις της CIA ανά τον κόσμο μόνο κατά την περίοδο 1961 – 1975, σύμφωνα με τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της ίδιας της CIΑ.

Σε όλα τα προηγούμενα δεν πρέπει να ξεχνάμε και τούτο: Τις αβυσσαλέες κοινωνικές ανισότητες στο εσωτερικό της Δύσης που γεννούν τον πολτό μέσα από τον οποίο στρατολογούνται οι φυσικοί αυτουργοί εγκλημάτων σαν αυτό που διαπράχτηκε τον Νοέμβρη στο Παρίσι και χτες στη Νίκαια.

Ναι, λοιπόν, πράγματι. Έχουμε πόλεμο. Αλλά καθώς το έγκλημα είναι πολύ μεγάλο για να αντέξει κανείς την υποκρισία των δακρυσμένων κροκόδειλων του ιμπεριαλισμού, ας είμαστε σαφείς: Οι πόλεμοι είναι δικοί τους. Δικά μας είναι μόνο τα θύματα.

Ο πόλεμός τους για τα πετρέλαια, για την ενέργεια, για τον έλεγχο των αγορών, για την επέκταση και την ανακατανομή της οικονομικής και γεωστρατηγικής ισχύος τους, είναι οι νεκροί μας.

Ο πόλεμός τους είναι οι νεκροί μας!

Οι ιμπεριαλιστές, οι «σύμμαχοί» μας του ΝΑΤΟ, οι «εταίροι» μας της ΕΕ, αυτοί που όσους πρόσφυγες δεν πνίγουν στο Αιγαίο και δεν εγκλωβίζουν στην Ελλάδα τους «παζαρεύουν» με την Τουρκία, έφεραν την τρέλα του πολέμου τους στα σπίτια μας!

Το κόκκινο του αίματος των αθώων που χρόνια τώρα χύνεται στη Δαμασκό και στη Βαγδάτη, το ίδιο κόκκινο και το ίδιο αθώο χύνεται στο Μπατακλάν, στις Βρυξέλλες, στην Κωνσταντινούπολη, στη Νίκαια.

Για τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές του πετρελαίου, για τους εργολάβους της ενέργειας και τους πολιτικούς ιθύνοντες της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκακιέρας, οι νεκροί στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στη Νέα Υόρκη, λογίζονται σαν μια «παράπλευρη απώλεια» από την οποία οι Φρανκενστάιν κερδίζουν και πάλι, αξιοποιώντας πολιτικά και οικονομικά τον τρόμο, ρίχνοντας λίπασμα στον φασισμό και στην άκρα δεξιά, φαλκιδεύοντας ελευθερίες, κάνοντας διασύνδεση του προσφυγικού – μεταναστευτικού με την τρομοκρατία, πουλώντας «ασφάλεια» και βρίσκοντας άλλοθι για νέες ιμπεριαλιστικές επιδρομές.

Το φρικιαστικό έγκλημα, η ανείπωτη τρέλα των δολοφονιών ενισχύει τις φωνές περί επιστροφής της «11ης Σεπτέμβρη», αυτή τη φορά σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Πράγμα που σημαίνει ότι το ρολόι πάει ακόμα πιο πίσω. Το ρολόι θα επιχειρηθεί από τους «προστάτες» μας να γυρίσει σε τέτοιες εποχές και σε τέτοιες συνθήκες ανασφάλειας και φαλκίδευσης των κοινωνικών ελευθεριών, που αξίζει να ακούσουμε την προειδοποίηση του Φραγκλίνου: Όσοι δέχονται να θυσιάσουν στοιχειώδεις ελευθερίες στο όνομα της ασφάλειας, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια…

Οι νεκροί μας χτες στη Νίκαια, οι 250 νεκροί πριν μια εβδομάδα στη Βαγδάτη (κι αυτοί δικοί μας), οι νεκροί μας σε όλο τον κόσμο είναι θύματα του ίδιου κτήνους. Το όνομα του: Ιμπεριαλισμός. Οι ισλαμοφασίστες είναι ένα μόνο από τα κεφάλια αυτού του κτήνους. Τα άλλα πρέπει να αναζητηθούν στο αμερικάνικο Πεντάγωνο, στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, στις έδρες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού Λεβιάθαν, στις πολυεθνικές των πετρελαίων, της ενέργειας και τους εργολάβους που «εξάγουν δημοκρατία», φασισμό και νεοναζισμό ανά τον κόσμο.

Και κάτι ακόμα: Όποιος δίνει το χέρι του, πολύ περισσότερο εδάφη της χώρας του – Σούδα– στους δολοφόνους, διευκολύνοντας και συμμετέχοντας σε αυτή την «τρέλα» είναι υπόλογος διπλά: Και για τα αθώα θύματα παντού στον κόσμο, και για τους κινδύνους στους οποίους εμπλέκει την πατρίδα μας…

Τρίτη 3 Αυγούστου 2021

Σε Live η Φωτιά μέσα στα Σπίτια..Θα Συνεχίσετε να τους Ανέχεστε ;;




«Πράσινες» μπίζνες

Δεν πρόλαβε το θερμόμετρο να σκαρφαλώσει στους 40 βαθμούς, με τις φλόγες να κατακαίνε ό,τι άφησαν πίσω τους οι περσινές πυρκαγιές, και το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής επανήλθε στην αιχμή της αστικής προπαγάνδας.

Οχι βέβαια ως επιβεβαίωση της ανάγκης να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας του λαού και του περιβάλλοντος από τις συνέπειες των έντονων καιρικών φαινομένων και τις πραγματικές αιτίες που κάθε χρόνο μετατρέπουν σε κάρβουνο χιλιάδες στρέμματα δάσους...

Αλλά ως προκάλυμμα για τις τεράστιες ευθύνες του κράτους για τις μεγάλες καταστροφές και ως άλλοθι για τη μεγάλη μπίζνα της «πράσινης ανάπτυξης», που προβάλλεται ως η μόνη «φιλοπεριβαλλοντική λύση» ώστε να αρχίσει ένας νέος γύρος κερδοφόρων επενδύσεων για το κεφάλαιο, που θα στηριχθεί απλόχερα από το κράτος και θα τον πληρώσουν οι λαοί.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Μετά από κάθε μεγάλη καταστροφή, όπως πριν από τέσσερα χρόνια στη Μάνδρα, πριν από τρία χρόνια στο Μάτι, πέρυσι στην Καρδίτσα και στην Εύβοια, η «καραμέλα» της κλιματικής αλλαγής βρίσκεται ολοένα και πιο συχνά στο στόμα όλων των κυβερνήσεων.

Ετσι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την εγκληματική έλλειψη μέτρων και σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης των συνεπειών από τις μεταβολές του καιρού, στις οποίες επιδρούν σημαντικά οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που είναι γνωστές και καταγράφονται εδώ και 40 περίπου χρόνια!

Ποιος δεν θυμάται τη συζήτηση για την τρύπα του όζοντος, που «κρατάει» από τις αρχές της δεκαετίας του '80; Ποιος ξεχνάει ότι ακόμα και η λειψυδρία στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του '90 αποδιδόταν στη μείωση των βροχοπτώσεων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής;

Κανένα ουσιαστικό μέτρο όμως δεν παίρνεται από το κράτος για να προστατευτούν η ζωή και η περιουσία των λαϊκών στρωμάτων, ενώ οι υποδομές (αντιπλημμυρικές, αντιπυρικές και άλλες) που υπάρχουν εδώ και 20 ή 30 χρόνια είναι πλέον ξεπερασμένες.

Και όχι μόνο αυτό. Στο όνομα της πολιτικής στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και του «κόστους - οφέλους», πολλαπλασιάζονται οι εστίες κινδύνου για τον λαό, όπως γίνεται με την περιβαλλοντική νομοθεσία και τα χωροταξικά σχέδια, που διευκολύνουν την επιχειρηματική αξιοποίηση της γης, αλλά και με τη μη χρηματοδότηση των αναγκαίων έργων, που δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο.

Αυτό είναι το εκρηκτικό κοκτέιλ που απειλεί πραγματικά τον λαό, την ώρα μάλιστα που η ανάπτυξη της επιστήμης στις μέρες μας επιτρέπει την ακριβέστερη πρόβλεψη των αλλαγών στο κλίμα και την έγκαιρη πρόβλεψη των μεταβολών του καιρού, ενώ η πρόοδος της τεχνολογίας παρέχει ανεξάντλητες δυνατότητες για την αντιμετώπισή τους, με μέτρα πρόληψης και υποδομές.

Αντί γι' αυτά, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη «ταΐζουν» με πάνω από 700 δισ. ευρώ τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, με το οποίο συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα και στη χώρα μας.

Χρηματοδοτούν με επιδοτήσεις, εγγυήσεις και δάνεια τη «ριζική αλλαγή του οικονομικού μοντέλου», μετατρέποντας την κλιματική αλλαγή σε ευκαιρία για την κερδοφόρα επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων, σε συνθήκες διαδοχικών οικονομικών κρίσεων.

Παρουσιάζουν τη διαχρονική πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, που ευθύνεται για την υποβάθμιση και την καταστροφή του περιβάλλοντος, ως το «φάρμακο» για τη σωτηρία του, αποδεικνύοντας την τεράστια υποκρισία τους σε ό,τι αφορά την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειές της για τα λαϊκά στρώματα.

Ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας από φυσικές καταστροφές φορτώνονται στην ατομική ευθύνη, με το κράτος να νίπτει συστηματικά «τας χείρας του», όπως γίνεται και τώρα με τον καύσωνα και τις μεγάλες πυρκαγιές.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, όποιο χρώμα κι αν έχει, προϋποθέτει τη σύνθλιψη των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών. Το «νέο οικονομικό μοντέλο» που προπαγανδίζουν, με την «πράσινη ανάπτυξη», δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει τα ζητήματα του κλίματος και του περιβάλλοντος.

Αντίθετα, θα τα οξύνει, επειδή τα συστατικά του είναι ίδια με το σημερινό: Στηρίζεται και στηρίζει την καπιταλιστική κερδοφορία, που είτε «πράσινη» είτε «μαύρη» δεν συναντιέται πουθενά με την προστασία του φυσικού πλούτου, την ανάδειξη και ανάπτυξή του προς όφελος του λαού.

#Το_παράδειγμα_των_Κομμουνιστών Για την Επιδημία της Χολέρας (Νάπολη 1973)

Κομμουνιστές στα χρόνια της χολέρας
Από Άρης Χατζηστεφάνου
Τον Αύγουστο του 1973, το κομμουνιστικό κόμμα της Ιταλίας έριξε όλες τις δυνάμεις του για να σώσει τους κατοίκους της Νάπολης από την επιδημία χολέρας. Πώς θα έκριναν εκείνοι οι κομμουνιστές τη στάση της σύγχρονης Αριστεράς και της αναρχίας απέναντι στην πανδημία του κορονοϊού;

Μια μικρή κόκκινη σημαία με ένα σφυροδρέπανο κυμάτιζε σε μια από τις πιο εξαθλιωμένες γειτονιές της Νάπολης. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι από ένα ηχείο, της κακιάς ώρας, θα ακουγόταν και κάποιο από τα ιστορικά τραγούδια του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος –ίσως το «Bella Ciao».

Ηταν Αύγουστος του 1973 και η πόλη γνώριζε, για άλλη μια φορά, μια επιδημία χολέρας –ίσως την τελευταία που θα απασχολούσε μια βιομηχανική χώρα της Δύσης. Η κόκκινη σημαία, δίπλα στην οποία έστεκαν υπομονετικά εκατοντάδες άτομα, είχε στηθεί σε ένα από τα δεκάδες εμβολιαστικά κέντρα που είχε δημιουργήσει το τοπικό κομμουνιστικό κόμμα, καλώντας όλους τους πολίτες να εμβολιαστούν.



Νάπολη 1973. Διαμαρτυρία για την επιδημία της χολέρας

Στην «οπισθοδρομική» Νάπολη της δεκαετίας του ’70, αρκετοί θα προτιμούσαν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στην καθολική εκκλησία και τον προστάτη της πόλης, τον Αγιο Ιανουάριο. Οι κομμουνιστές, όμως, είχαν διαφορετική γνώμη (και ευτυχώς δεν χρειάστηκε να συγκρουστούν με την εκκλησία, η οποία επίσης μετέτρεψε αρκετούς από τους ναούς της σε εμβολιαστικά κέντρα).

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, βέβαια, δεν ήταν μόνο του στη μάχη απέναντι στη χολέρα. Ο αμερικανικός Εκτος Στόλος είχε μετατρέψει αρκετά από τα πλοία του, που βρίσκονταν ελλιμενισμένα στην περιοχή, σε εμβολιαστικά κέντρα για τους κατοίκους της πόλης. Το ιατρικό προσωπικό των πλοίων, μάλιστα, χρησιμοποιούσε ειδικά «πιστόλια» εμβολίων, τα οποία είχε αναπτύξει για το Βιετνάμ, με τα οποία μπορούσε να εμβολιάζει 30.000 άτομα σε λιγότερο από πέντε ώρες.

Το αποτέλεσμα αυτής της υπερπροσπάθειας, που συντελέστηκε πριν από σχεδόν μισό αιώνα, είναι συγκλονιστικό ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα. Το 80% του πληθυσμού της πόλης, δηλαδή περίπου 900.000 άνθρωποι, εμβολιάστηκαν σε διάστημα πέντε ημερών. Παρά το γεγονός ότι η εγκατάλειψη και η σχεδόν τριτοκοσμική βρομιά που επικρατούσε στις φτωχογειτονιές αποτελούσε ιδανικό εκκολαπτήριο για την εξάπλωση της χολέρας, τελικά από την επιδημία πέθαναν μόνο 24 άτομα.
 Οπως έγραφε πρόσφατα η ανταποκρίτρια του Politico στη Νάπολη, Χάνα Ρόμπερτς, ο μικρός αριθμός θυμάτων «οφείλεται ως έναν βαθμό στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό, το ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα και την έλλειψη εμβολιαστικού σκεπτικισμού».

Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά το γεγονός ότι το εμβόλιο κατά της χολέρας έχει χαμηλότερο ποσοστό αποτελεσματικότητας από τα σημερινά εμβόλια για τον κορονοϊό (85% προστασία τους πρώτους έξι μήνες που πέφτει στο 50% στον πρώτο χρόνο), κανείς δεν θα διανοούνταν τότε να απορρίψει τον εμβολιασμό, λέγοντας ότι «κολλάνε και οι εμβολιασμένοι».

Εκείνο τον Αύγουστο του 1973, οι αριστερές δυνάμεις της Νάπολης και όλης της Ιταλίας είχαν μια μοναδική ευκαιρία να κάνουν σκληρή αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση είχε αποτύχει παταγωδώς να ενημερώσει έγκαιρα τον πληθυσμό για την επιδημία, η οποία εξαπλωνόταν λόγω της εγκατάλειψης της Νάπολης και των ανεπαρκών δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης. 
Οπως συνέβαινε και τον 19ο αιώνα (όταν ο αναρχικός Μαλατέστα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του για να περιθάλπει τα θύματα της χολέρας), τα αίτια της πανδημίας ήταν πρωτίστως ταξικά και αυτή τη φορά μπορούσαν να το αποδείξουν με επιστημονικά στοιχεία.

Η ιταλική Αριστερά θα μπορούσε επίσης να στηλιτεύσει την υποκριτική στάση του αμερικανικού Πενταγώνου, το οποίο σκότωνε χιλιάδες παιδιά με βόμβες ναπάλμ στο Βιετνάμ, ενώ την ίδια στιγμή φορούσε τη στολή του γιατρού και του νοσοκόμου για τον πληθυσμό της Νάπολης.

Η ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος άσκησε αυτή την κριτική, ως όφειλε, αλλά έκρινε ότι προτεραιότητα ήταν να σηκώσει τα μανίκια, να κατέβει στον δρόμο και να σώσει όσες περισσότερες ανθρώπινες ζωές μπορούσε.
 Ισως γιατί καταλάβαινε ότι, αν θες να ανατρέψεις το καπιταλιστικό σύστημα, που παράγει τις επιδημίες χολέρας μέσω των ανισοτήτων που το ίδιο δημιουργεί, πρέπει να κρατήσεις στη ζωή αυτούς που θα το πολεμήσουν.
 Η Αριστερά της Νάπολης σήκωσε στους ώμους της την ιστορική ευθύνη που της αναλογούσε.

Καθώς βέβαια δεν βρισκόμασταν στη Νάπολη το 1973, έχουμε ορισμένες εύλογες απορίες που θα θέλαμε να μοιραστούμε. 
Θα ανεχόταν η ιταλική Αριστερά της δεκαετίας του ’70 να υπάρχουν στους κόλπους της άνθρωποι που θα αμφισβητούσαν δημοσίως την αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα των εμβολίων –αντιπροτείνοντας λόγου χάρη τη θεραπεία με αντιβιοτικά, αντί για την πρόληψη με τα εμβόλια; 
Θα τυπώνονταν στις κόκκινες γειτονιές της Νάπολης αφίσες που θα μιλούσαν για «υγειονομικό απαρτχάιντ» και θα συνέκριναν τον μαζικό εμβολιασμό με τα εγκλήματα των ναζί και τις δίκες της Νυρεμβέργης;
 Θα υπήρχαν έντυπα της Αριστεράς, στα οποία συντάκτες θα έβαζαν τη λέξη «εμβόλια» σε εισαγωγικά; Θα έδινε κανείς σημασία στον (30χρονο τότε) Ιταλό φιλόσοφο, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, εάν τους έλεγε ότι τα νοσοκομεία λειτουργούν με το μοντέλο των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης;
 Θα επέτρεπαν σε αποκαλούμενους αριστερούς και αναρχικούς να κατεβαίνουν σε συγκεντρώσεις ναζιστών εναντίον του εμβολιασμού;
 Θα έβγαιναν οι δοκησίσοφοι της εποχής να αρνηθούν «τον ευεργετικό ρόλο τη ιατρικής» και εν τέλει της επιστήμης στο σύνολό της, με το πρόσχημα ότι έχουν μετατραπεί σε «διαφημιστές» των φαρμακοβιομηχανιών;
 Και εν τέλει θα θυμόταν κανένας τους κομμουνιστές στη Νάπολη ύστερα από μισό αιώνα, εάν είχαν αρκεστεί σε κριτική της κυβέρνησης, χωρίς να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της μάχης;

Δεν ξέρουμε αν συνέβησαν ή θα μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά, γιατί δεν είμασταν εκεί. 
Γνωρίζουμε επίσης ότι η χολέρα δεν είναι κορονοϊός και η πρόληψη και η αντιμετώπιση διαφέρει ανάμεσα σε μεταδιδόμενες ασθένειες, τουλάχιστον σε επιμέρους ζητήματα. 
Το ερώτημα που κυρίως μας απασχολεί σήμερα, όμως, δεν είναι αν δικαιούμαστε να συγκρίνουμε δύο ασθένειες, αλλά αν δικαιούμαστε να συγκρίνουμε τους κομμουνιστές της δεκαετίας του ’70 με τμήματα της Αριστεράς τού σήμερα