ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2019

ΥΠΗΡΧΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ; ΑΚΟΜΑ ΚΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ «ΝΑΙ».


Η εικόνα ίσως περιέχει: 21 άτομα, , τα οποία χαμογελούν

Φτάσαμε να συζητάμε ακόμα κι αυτό. Η φασιστική συνήθεια της ηλίθιας εμμονής σε φήμες που μπορούν να τις πιστεύουν μόνο homus chrisavgulus trampucenchis (βγαίνει και από το Τραμπ και από το τραμπούκος).
 «Η γη είναι επίπεδη», «τα εμβόλια σκοτώνουν», «οι πρόσφυγες θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας», «οι Αμερικάνοι δεν πήγαν στο φεγγάρι» και «στο πολυτεχνείο δεν είχε νεκρούς». Α ! Και «μας ψεκάζουν». 
(Πλάκα πλάκα, ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι αυτούς δεν τους ψεκάζουν ή ότι δεν τους έχουν κάνει λοβοτομή ; )
Αφού λοιπόν συζητιέται, ακόμα και σε σχολεία εν όψει σχολικών γιορτών, ας πούμε κι εμείς μερικές «ειδήσεις», και μάλιστα από πηγές που εκείνοι εμπιστεύονται (Χούντα, Αστική δικαιοσύνη κλπ.). Όλα αυτά, είναι εύκολο να τα βρείτε στο ίντερνετ. Αρκεί να ψάχνετε έγκυρα στοιχεία και επίσημες εκθέσεις κι όχι φασιστοφήμες και χουντοδιαδόσεις.
Η ΙΔΙΑ Η ΧΟΥΝΤΑ - Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ.
Αμέσως μετά την εισβολή του στρατού και την εκκένωση του Πολυτεχνείου, η χούντα ανακοίνωσε ότι κατά τη διάρκεια των αιματηρών επεισοδίων υπήρξαν 4 νεκροί. Την πρώτη μέρα (17/11/73) οι εφημερίδες, έγραφαν όλες περί «νεκρών» (διάφοροι αριθμοί), «τραυματιών» και «αίματος».
Αργότερα στις 19 Νοεμβρίου 1973, σε συνέντευξη τύπου του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, Σπύρου Ζουρνατζή, μαζί με τον ιατροδικαστή Καψάσκη, ανακοινώθηκε ότι «υπήρχαν 11 νεκροί και 138 τραυματίες».
Στη συνέχεια ο κατάλογος συμπληρώθηκε σταδιακά κι ο συνολικός αριθμός των επίσημα αναγνωρισμένων από τη χούντα νεκρών έγινε 15.
Άρα ; Άρα νεκροί υπήρχαν και με τη «βούλα» της χούντας. Δείτε πιό κάτω στις εικόνες, πρωτοσέλιδα της εποχής. Όλα αναφέρουν κάποιο αριθμό νεκρών. Και να θυμάστε ότι τότε όλες οι εφημερίδες έγραφαν μόνο ό,τι ήθελε κι ό,τι επέτρεπε η χούντα.
ΕΡΕΥΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΣΕΒΑ.
Ο Δημήτρης Τσεβάς, εισαγγελέας πρωτοδικών, διεξήγαγε προκαταρκτική εξέταση «προς διακρίβωσιν τυχόν τελέσεως, αξιοποίνων πράξεων εξ αφορμής των περί το Πολυτεχνείον γνωστών αιματηρών εκδηλώσεων του Νοεμβρίου 1973». (Σεπτέμβρη - Οκτώβρη 1974). Εξέτασε σειρά μαρτύρων. Μερικές σημαντικές καταθέσεις ήταν του «δημοσιογράφου» Γρηγόρη Παπαδάτου, που είχε κατά τα γεγονότα ταυτότητα αξιωματικού και στενές σχέσεις με παρακρατικούς και βαθμοφόρους του Στρατού και της Χωροφυλακής. Του Παντελή Τσαγκουρνή, που υπηρετούσε στο Πεντάγωνο κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Του πρώην πράκτορα της ΚΥΠ Δημήτρη Πίμπα, που είχε δράσει στο Πολυτεχνείο ως προβοκάτορας.
ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ.
(Ολόκληρο το πόρισμα κατεβάστε το από δω https://www.google.com/url…).
Στο πόρισμα της προκαταρκτικής εξέτασης, που κατέθεσε στις 14 Οκτωβρίου 1974 στον προϊστάμενό του, ο εισαγγελέας Τσεβάς εκτιμούσε ότι ο αριθμός των νεκρών μπορεί να φθάνει και τους 34 : 15 ταυτοποιημένοι νεκροί. 3 πλήρως επιβεβαιωμένοι. Και 16 ανώνυμοι «νεκροί βασίμως προκύπτοντες», για τους οποίους υπήρξαν επώνυμες καταθέσεις. Σε αυτούς συγκαταλέγονται 10 που προέκυψε ότι διακομίστηκαν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, χωρίς να καταχωρηθούν επισήμως. Οι τραυματίες ήταν (πάντα σύμφωνα με το πόρισμα) 1.103.
Εκτίμηση του πορίσματος ήταν ότι «Ανεξιχνίαστος παραμένει εισέτι ο ακριβής αριθμός των νεκρών … Κατά την διαδρομήν της ερεύνης εβεβαιώθησαν ή και απλώς επιθανολογήθησαν περιστατικά εδραιούντα παρ’ εμοί την πεποίθησιν ότι οι νεκροί εκ των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρξαν περισσότεροι των επισήμως ανακοινωθέντων».
Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΖΑΓΚΙΝΗΣ.
Εν όψει της «δίκης του πολυτεχνείου», εισάγοντας τη δικογραφία στο Συμβούλιο Εφετών (28.7.1975), ο αντιεισαγγελέας Ιωάννης Ζαγκίνης πρότεινε την παραπομπή των κατηγορουμένων για 23 ανθρωποκτονίες και 126 απόπειρες ανθρωποκτονίας.
Η ΔΙΚΗ.
Κατά τη διάρκεια της δίκης για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (Οκτώβριο – Δεκέμβριο 1975) τεκμηριώθηκαν 24 θάνατοι. Το που καταλογίστηκαν οι ευθύνες και ποιοι καταδικάστηκαν, μέσα στο κλίμα αθώωσης της αστυνομίας, που επικρατούσε εκείνη την εποχή, είναι άλλο θέμα. Η δίκη αποφάνθηκε πάντως ότι υπήρξαν νεκροί.
Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΜΗΤΕΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο των νεκρών, που συντάχθηκε με μέριμνα της Προοδευτικής Ένωσης Μητέρων Ελλάδας, 52 άνθρωποι σκοτώθηκαν στο πλαίσιο των γεγονότων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Ο ΤΥΠΟΣ.
Προφανώς μια αναφορά σε δημοσιεύματα, μπορεί να είναι μόνο ενδεικτική. Και να μη περιέχει απλά τα πρώτα δημοσιεύματα της μεταπολίτευσης που υπήρχαν αναφορές και μαρτυρίες για εκατοντάδες νεκρούς και ομαδικούς τάφους στου Ζωγράφου, για το θάνατο τουλάχιστον τριών ατόμων που συνεθλίβησαν από το άρμα μάχης που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, για την εκτέλεση των τραυματιών που νοσηλεύονταν στο πρόχειρο ιατρείο, κλπ. Που μάλλον ήταν πραγματικά γεγονότα, αλλά δεν έχουν αποδειχθεί.
Αρκετά αποκαλυπτικά για το θέμα μας ήταν πολλά δημοσιεύματα του ξένου τύπου. Όπως π.χ. της γαλλική «Le Figaro» που την επομένη των γεγονότων έκανε λόγο για «ακόμη και 100 νεκρούς».
Αλλά και συνεντεύξεις, όπως π.χ. στην αμερικάνικη εφημερίδα «Cincinnati Enquirer» (27/5/1974), όπου ο ταγματάρχης Γεώργιος Σφακιανάκης, στρατιωτικός γιατρός που είχε υποβάλει την παραίτηση του μετά τα γεγονότα, έκανε λόγο «για 400 ή 500 συνολικά νεκρούς στο Πολυτεχνείο».
Αλλά και σε τηλεοπτικές εκπομπές (π.χ. Μηχανή Του Χρόνου κ.ά.), που πολλές φορές έχουν αναφερθεί με στοιχεία και συνεντεύξεις στο μυστικό σχέδιο της χούντας που παγίδευσε όλη την περιοχή με ελεύθερους σκοπευτές (π.χ. επιβεβαιωμένα στο κτήριο του ΟΤΕ και στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης) και αιματοκύλισε το Πολυτεχνείο. Συνεντεύξεις γιατρών που πρόσφεραν πρώτες βοήθειες επι τόπου, μπροστά στο πολυτεχνείο ή σε διπλανούς δρόμους . Άλλους γιατρούς που ήταν στα νοσοκομεία που παρέλαβαν νεκρούς και τραυματίες (π.χ. ο γιατρός Κώστας Χαρώνης που υπήρξε διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του «Ρυθμιστικού» και περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια τα περιστατικά που χειρούργησε).
ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΛΛΙΒΡΕΤΑΚΗ - ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΩΝ.
Αρκετά χρόνια αργότερα (2002-2003), ο ιστορικός Λεωνίδας Καλλιβρετάκης (που συμμετείχε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου ως φοιτητής της Φιλοσοφικής), διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Ε.Ι.Ε. πραγματοποίησε τη δική του έρευνα και συνέταξε ένα κατάλογο, στον οποίο περιλαμβάνονται 24 επώνυμοι και 16 ανώνυμοι νεκροί, για τους οποίους η έρευνα συνεχίστηκε, για την ταυτοποίησή τους. Επίσης η έρευνα είχε θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο.
Όπως αναφέρει ο κ. Καλλιβρετάκης, σχετικά με τους αρνητές της ύπαρξης νεκρών κατά τη διάρκεια της χούντας : «δεν θα πείθονταν ποτέ, ακόμη και αν τους έβαζες μπροστά στους νεκρούς και τους άφηνες να βάλουν «τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων». Η στάση τους, όταν δεν είναι κακόβουλη, είναι πάντως ιδεολογική και δεν έχει να κάνει με την πειστικότητα των τεκμηρίων».
Είναι χαρακτηριστικές οι περιγραφές των συνθηκών θανάτου των νεκρών, από την έκθεση. Δείτε τες στο https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7142759
ΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΘΑΝΑΤΟΥ.
Αποδεικτικά φυσικά είναι και τα πιστοποιητικά θανάτου, όπως π.χ. αυτό του Διομήδη Κομνηνού που αναφέρει «ημερομηνία 16/11/73», «ώρα 10:15», «τυφλό τραύμα από πυροβόλο όπλο» και τόπος «Πολυτεχνείο». Θέλει κι άλλα ;
Κι αν δεν σας φτάνουν αυτά, σαν αποδεικτικά του ότι ΥΠΗΡΞΑΝ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΚΑΙ ΜΕΣΑ, ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΑΠ’ ΕΞΩ, ορίστε και δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα θύτη – θύματος :
ΜΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ – ΝΤΕΡΤΙΛΗΣ.
Ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς αναφέρει ότι ο Μιχάλης Μυρογιάννης «εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, περί ώραν 13.30’ της 18.11.1973, βληθείς δια περιστρόφου εις την κεφαλήν».
Ο αντιεισαγγελέας Ιωάννης Ζαγκίνης, παραπέμπει τον ταξίαρχο Νικόλαο Ντερτιλή γι’ αυτό το φόνο, με τις κατηγορίες ότι «κατά τας πρώτας μεταμεσημβρινάς ώρας της 18ης Νοεμβρίου 1973, απέκτεινεν εκ προθέσεως τον Μιχαήλ Μυρογιάννη του Δημητρίου, ηλικίας 20 ετών».
Το Συμβούλιο Εφετών, αναφέρει ότι ο Νικόλαος Ντερτιλής «εθεάθη εις διάφορα σημεία (και εις το Πολυτεχνείον), όπου εγένετο χρήσις όπλων υπό των στρατιωτικών τμημάτων και μάλιστα με το περίστροφόν του ανά χείρας, και είναι εκείνος ο οποίος παρώτρυνε τα στρατιωτικά τμήματα να πυροβολούν κατά των διαδηλωτών. 
Ως κατέθεσεν ο μάρτυς Βασίλειος Πετροπουλάκης, ο Ντερτιλής, επειδή οι διαδηλωταί προέτειναν τα στήθη των εις τα άρματα μάχης και οι στρατιώται και αξιωματικοί εδίσταζον να πυροβολήσωσιν, ούτος έσυρε το περίστροφόν του και δι’ αυτού περί την μεσημβρίαν της 18ης.11.73 επυροβόλησε νέον, τον οποίον και απέκτεινεν. Ο νέος ούτος ωνομάζετο Μυρογιάννης Μιχαήλ».
«Βαράτε στο ψαχνό», παρότρυνε ο Ντερτιλής τους στρατιώτες, όπως κατέθεσαν οι Κωνσταντίνος Αθουσάκης και Παναγιώτης Παπαελευθέριος.
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών (16 Οκτωβρίου-30 Δεκεμβρίου 1975) κήρυξε παμψηφεί ένοχο τον Νικόλαο Ντερτιλή και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη, καθώς «εκ προθέσεως απέκτεινεν τον Μιχαήλ Μυρογιάννην του Δημητρίου, ηλικίας 20 ετών, και δη διερχόμενος δια της οδού Πατησίων επί μικρού στρατιωτικού οχήματος, εστάθμευσε προ του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου και κατελθών … επυροβόλησεν δις δια του όπερ έφερε περίστροφου προς την κατεύθυνσιν του … παθόντος, όστις ίστατο επί του πεζοδρομίου … πλήξας αυτόν εις την κεφαλή, με αποτέλεσμα να προκαλέση εις αυτόν διαμπερές τραύμα εξ ου επήλθεν ο θάνατός του».
«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή (ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης) και συνεχίζει : «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε : "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"».
ΜΑΡΚΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΠΑΡΤΙΔΗΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ.
Ο Μάρκος Καραμανής «εφονεύθη από αδέσποτη σφαίρα, ευρισκόμενος εις ταράτσαν οικίας επί της διασταυρώσεως των Λεωφόρου Αλεξάνδρας και Πατησίων», ανέφερε στη δήλωσή του ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών, Δημήτριος Καψάσκης, το βράδυ της 18ης Νοεμβρίου 1973.
Ο Μάρκος Καραμάνης και ο αδελφός του, Εμμανουήλ, βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο, όπου είχαν βοηθήσει στη μεταφορά πολλών τραυματιών. Την επόμενη μέρα ανέβηκαν στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας, απέναντι στον ΟΤΕ, για να παρατηρήσουν τα διαδραματιζόμενα στην περιοχή. Στο ΟΤΕ όμως υπήρχε με δύναμη 50 ανδρών του Πεζικού. Ένας από αυτούς ήταν ο έφεδρος ανθυπολοχαγός της ΕΣΑ Ιωάννης Λυμπέρης. Αυτός, από τον πέμπτο όροφο του ΟΤΕ, σημαδεύει και πυροβολεί επανειλημένα εναντίον των παιδιών στην ταράτσα, αλλά και εναντίον μιας κοπέλας που περνούσε. Αδιάκριτα και εν ψυχρώ. Τον ένα τον σκότωσε. Τον άλλο τον τραυμάτισε.
Πυροβολώντας έτσι από ψηλά, σκότωσε και το 16χρονο μαθητή Αλέξανδρο Σπαρτίδη.
«Ο αξιωματικός αυτός πυροβολούσε οποιονδήποτε τολμούσε να εμφανιστεί στο οπτικό του πεδίο», ανέφερε στην κατάθεσή του ο Εμμανουήλ Μαρουφίδης, υπάλληλος του ΟΤΕ. 
Τον Λυμπέρη κατονόμασαν στη δίκη οι μάρτυρες Παν. Ασδεράκης, Εμ. Μαρουφίδης, Ιωάννης Χατζηχριστόφης και Αλ. Βερνάρδος. 
Αλλά και ο Παν. Δούκας, έφεδρος επιλοχίας της φρουράς ΟΤΕ, καθώς και ο έφεδρος λοχίας Αλέξ. Φλώρος.
Το Εφετείο κήρυξε παμψηφεί ένοχο τον Ιωάννη Λυμπέρη, γι’ αυτά τα εγκλήματα.
Μάνος Δούκας από www.katiousa.gr








ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ...ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΟΥ ΤΙΜΟΥΜΕ !!


Τον έλεγαν Γιώργο Κηρύκου και ήταν από τους χιλιάδες που δεν εξαργύρωσαν...
Με τη στάση του, μέχρι και το τέλος της ζωής του, εβαλε τον άνθρωπο στη θέση που του πρέπει...
«Δεν άρεσε στον αδερφό μου να μιλάει για το Πολυτεχνείο, γιατί θεωρούσε ότι δεν είχε κάνει κάτι σημαντικό. Δεν είχε πάει ποτέ σε επέτειο εορτασμού του. Την ώρα που μπήκαν μέσα τα τανκς, αυτός ήταν κρεμασμένος πάνω στην κολόνα και κρατούσε την ελληνική σημαία. 'Άρχισε να τρέχει μαζί με άλλους και, όπως μου είχε πει, κρύφτηκε σ' έναν φωταγωγό. Τον έπιασαν όμως και φυλακίστηκε για έναν μήνα στο Χαϊδάρι. Οι βασανιστές του τον χτυπούσαν ανελέητα, τα ρούχα του ήταν ποτισμένα από το αίμα, αλλά ο Γιώργος άντεξε. Η μητέρα μου είχε τρελαθεί, έκλαιγε και έλεγε συνεχώς "χάθηκε το παιδί μου". Οι μέρες περνούσαν και οι ελπίδες εξανεμίζονταν, ώσπου ένα γράμμα της Μαρίας έφερε ξανά στο σπίτι μας τη χαρά. Ο Γιώργος ήταν ζωντανός. Μέσω ενός φαντάρου ο αδελφός μου επικοινώνησε με την αγαπημένη του και λίγες μέρες μετά είχε αποφυλακιστεί», είπε η αδελφή του Όλγα στην εφημερίδα "Εθνος" στις 14/11/2004.
Καταγόταν από την Ικαρία, ήταν ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειάς του και το 1973 ήταν 18 χρονών. 
Είχε πάει στην Αθήνα να βρει την τύχη του και δούλευε περιστασιακά οικοδόμος και ελαιοχρωματιστής. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η μουσική και η κιθάρα. Ερασιτέχνης μουσικός, έφτιαχνε στιχάκια και τα έντυνε με τα ακόρντα της κιθάρας του.
Η φωτογραφία που τον δείχνει ανεβασμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου, ανεμίζοντας την ελληνική σημαία και φωνάζοντας συνθήματα «Κάτω η χούντα» και «Επανάσταση λαέ», είναι πασίγνωστη. Τότε ήταν αρραβωνιασμένος με μια φοιτήτρια.
Μετά τα γεγονότα, συνελήφθη από τα όργανα της χούντας, κρατήθηκε στο Χαϊδάρι και βασανίστηκε. Οι γονείς του είχαν χάσει τα ίχνη του, δεν ήξεραν εάν είναι ζωντανός ή όχι. 
Τελικά, κατάφερε να επικοινωνήσει με την αρραβωνιαστικιά του μέσω ενός φαντάρου, κι εκείνη έστειλε γράμμα στην Ικαρία για να πει στην οικογένεια ότι είναι ζωντανος
Το καλοκαίρι του 1993, με τις φοβερές πυρκαγιές στο νησί που κόστισαν 13 νεκρούς, σε ηλικία 38 ετών, μαζί με δυο φίλους του, βοηθούσε να αντιμετωπιστεί η καταστροφή.
Όταν άκουσε για 4 γέροντες εγκλωβισμένους που κινδύνευε η ζωή τους, πήγε εκεί. Προσπάθησε να σώσει μια γριούλα από την φωτιά, την πήρε στην πλάτη του για να την μεταφέρει, όμως ο αέρας άλλαξε κατεύθυνση και η φωτιά γύρισε. Εγκλωβίστηκαν όλοι εκεί, κι εκεί έχασε τη ζωή του.

Με αφορμή μια ανάρτηση της Ρούλας Καραγιάννη
Βασιλική Παπαθανασίου

🌿Οι ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ...
Πόσες φορές δεν ακούσαμε το παραμύθι πως η γενιά του Πολυτεχνείου είναι υπεύθυνη για την κατάντια και το ξεπούλημα της χώρας μας.
🔸️Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι η Δαμανάκη ο Λαλιώτης ή ο Τζουμάκας. Η γενιά του Πολυτεχνείου πλαισιώνεται από 2000 με 3000 φοιτητές σε όλη τη χώρα. Πολλοί από αυτούς βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν κι εζησαν όλη τους τη ζωή στην αφάνεια, μη θέλοντας να μιλήσουν ποτέ για τη δραση τους κατά τη διάρκεια της χούντας, επειδή θεωρούσαν πως δεν έκαναν κάτι σπουδαίο, πέρα απ' αυτό που βαθιά πίστευαν.
🔸️Να αναφέρω τον Μανόλη Καραπιπέρη, ένας από τους αφανείς ήρωες που βασανίστηκε απάνθρωπα στο κολαστήριο της Μπουμπουλίνας. Ο ίδιος είπε ότι όταν τον ανέβαζαν στην ταράτσα για την φάλαγγα, οι γείτονες που άκουγαν τις κραυγές του αντιδρούσαν κλείνοντας τα παράθυρα. Όταν μετά από μήνες ο Καραπιπέρης απελευθερώνεται, τσακισμένος από τα βασανιστήρια, στο καφενείο της γειτονιάς του δεν του μιλάει κανείς, ούτε ο θείος του.
«Γι' αυτόν τον λαό αγωνίζομαι;» αναρωτιέται κάποια στιγμή.
🔸️Ο Γιώργος Κηρύκου, την ώρα που μπήκαν τα τανκς ήταν κρεμασμένος πάνω στην κολόνα και κρατούσε την ελληνική σημαία. Νύχτα 17ης Νοεμβρίου 1973. Αυτός σκαρφαλωμένος στην πύλη του Πολυτεχνείου ανεμίζει την ελληνική σημαία και φωνάζει, «όχι αδέρφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό».
Αυτός συνέχισε, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε, αποσύρθηκε, σιώπησε και δυο δεκαετίες μετά την εξέγερση κάηκε στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993 στην προσπάθεια του να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του. Μια ακόμη θυσία…
Το «ιστορικό καθήκον» αυτής της γενιάς ήταν να ρίξει την χούντα, στόχο στην επίτευξη του οποίου συνέβαλλε με επιτυχία.
🔸️Αλλά αυτή η γενιά, δεν κυβέρνησε ποτέ: με την αποκατάσταση της δημοκρατίας για την πορεία της χώρας αποφασίζουν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις. Τον Νοέμβριο του 1974, τέσσερις μήνες μετά την πτώση της χούντας, ο Κ. Καραμανλής κερδίζει τις εκλογές με 54, 37 %. Ούτε ένας από την «γενιά του Πολυτεχνείου» δεν τον έχει ψηφίσει. Το ίδιο και στις εκλογές του 1977, στις οποίες η ΝΔ επανεκλέγεται. Το 1981 το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές με 48%. Μόνο το 5%-10% της «γενιάς του Πολυτεχνείου»,δηλαδή των 3.000 του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, υποστηρίζουν τότε τον Ανδρέα Παπανδρέου.
🔸️Αυτοί, οι αφανείς ήρωες του Πολυτεχνείου, είναι η γενιά του Πολυτεχνείου που τιμούμε. Αυτοί και οι νεκροί του!
Δικός τους ο φόρος τιμής!
Ρούλα Καραγιάννη

Η ΠΡΟΙΚΑ ΠΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΝΔ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΔΕΗ

Επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες ενάντια στο

 ν/σ οδοστρωτήρα - Κάλεσμα συμμετοχής από την «Αγωνιστική Συνεργασία»

Φωτο αρχείου
Σε 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες προχωρούν οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, με απόφαση της Ομοσπονδίας τους (ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ), ενάντια στο αντιλαϊκό νομοσχέδιο της κυβέρνησης με τίτλο «Απελευθέρωση αγοράς ενέργειας, εκσυγχρονισμός της ΔΕΗ, ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και στήριξη των ΑΠΕ».
Οι απεργίες αναμένεται να ξεκινήσουν με την κατάθεση του επίμαχου ν/σ στη Βουλή. Το νομοσχέδιο βρίσκεται στη φάση της «δημόσιας διαβούλευσης» και αναμένεται τις επόμενες μέρες να κατατεθεί από την κυβέρνηση στη Βουλή.
Σε μαζική συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις καλεί η «Αγωνιστική Συνεργασία» ΔΕΗ (ο συνδυασμός των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ), τονίζοντας ότι το νομοσχέδιο της κυβέρνησης συνιστά νέα σφοδρή επίθεση στους εργαζόμενους και σε όλο το λαό.
Οι ταξικές δυνάμεις στην ανακοίνωσή τους αναφέρουν τα εξής:
«Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Με τη δημοσίευση του σχεδίου νόμου της κυβέρνησης με τίτλο "Απελευθέρωση αγοράς ενέργειας, εκσυγχρονισμός της ΔΕΗ, ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και στήριξη των ΑΠΕ", η κυβέρνηση εξαπολύει νέα σφοδρή επίθεση στους εργαζόμενους.
Ο "εκσυγχρονισμός" που επικαλείται η κυβέρνηση είναι η κατάργηση της σταθερής και μόνιμης εργασίας όπως και η πληρωμή της εργασίας με καθορισμό του μισθού από το ΔΣ της ΔΕΗ, μακριά από κάθε έννοια Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. "Εκσυγχρονισμός" θεωρείται η απόλυση του προσωπικού που εργάζεται με μόνιμες σχέσεις εργασίας και με εργασιακά δικαιώματα που καθορίζονται από ΣΣΕ και η αντικατάστασή του με νέους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, πιο φθηνούς και αναλώσιμους.
  • "Εκσυγχρονισμός" είναι "να μην μας επιβάλλουν οι σημερινοί εργαζόμενοι πώς θα εργάζονται και ποιες συμβάσεις θα συνάπτουν οι καινούριοι εργαζόμενοι", όπως δήλωσε προκλητικά ο υπουργός.
Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και του εκσυγχρονισμού, η ΔΕΗ θα πρέπει να απολύσει περί τους 5.000 εργαζόμενους ώστε να μειώσει το "κόστος" της, προβάλλοντας το σαθρό επιχείρημα ότι έτσι θα μπορέσουν να προκύψουν "ανταγωνιστικά" τιμολόγια.
Συνάδελφοι, τα νέα αυτά μέτρα και οι ρυθμίσεις, μπορεί να επικαλούνται την "εξυγίανση της ΔΕΗ", ή για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ "το αναγκαίο άνοιγμα της αγοράς ώστε να γίνουν επενδύσεις και να έρθει ανάπτυξη", όμως η ουσία τους είναι πιο βαθιά και κρύβεται στο πώς θα εξυπηρετηθεί καλύτερα το κεφάλαιο εις βάρος των εργαζόμενων, στο πώς ο εργαζόμενος θα γίνει πιο φθηνός ώστε να δοθούν κίνητρα στο κεφάλαιο να βγάλει υπερκέρδη
Τα μέτρα που παρουσίασε η κυβέρνηση της ΝΔ ευθυγραμμίζονται με εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ και των προηγούμενων κυβερνήσεων, δηλαδή "ανοίγουν χώρο" προκειμένου να επιταχυνθεί η πολιτική της "απελευθέρωσης" της Ενέργειας και οι "μεγάλοι παίκτες" να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους. Αυτό θα πραγματοποιηθεί με τον περιορισμό της ΔΕΗ σήμερα, με την ιδιωτικοποίηση, χθες του ΑΔΜΗΕ, αύριο του ΔΕΔΔΗΕ, υδροηλεκτρικών  και της ΔΕΠΑ, καθώς και με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων. Όμως η προίκα που χαρίζει το νομοσχέδιο στους νέους εργοδότες στον κλάδο της ενέργειας, και που αποτελεί ίσως τη σημαντικότερη εξέλιξη, είναι πως θα ξεμπερδέψουν μια για πάντα με τη σταθερή και μόνιμη εργασία και με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Αυτό άλλωστε ήταν και το ζητούμενο στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο για την ανάπτυξη δηλαδή, πως ουσιαστικά θα ακυρώνονται οι ΣΣΕ.
Συνάδελφοι, κυβέρνηση και εργοδοσία έχουν κοινό μέτωπο απέναντι στους εργαζόμενους, υπηρετούν συμφέροντα αντίθετα από το συμφέρον της εργατικής τάξης.
Μήπως η ανάπτυξη, οι επενδύσεις και τα κέρδη εκατομμυρίων που πραγματοποιούνται στον κλάδο συνοδεύονται αντίστοιχα και με βελτίωση της θέσης των εργαζομένων του κλάδου, υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες για επαρκή και φθηνή ενέργεια; Όχι, το αντίθετο συμβαίνει, δηλαδή το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων στον κλάδο πέφτει, τα τιμολόγια ανεβαίνουν και η ενεργειακή φτώχεια εξαπλώνεται, διότι στην οικονομία της αγοράς, τον καπιταλισμό, η εργασία είναι "κόστος" και η ενέργεια εμπόρευμα, δηλαδή μέσο κερδοφορίας του κεφαλαίου κι όχι κοινωνικό αγαθό.
Συνάδελφοι, όσο και αν οι δυσκολίες σήμερα δείχνουν αξεπέραστες, σας καλούμε να οργανώσουμε τη δράση. Να δυναμώσουμε τη δική μας φωνή, αυτή που θα υπερασπιστεί τα δικά μας συμφέροντα και δικαιώματα. Να ενωθούμε όλοι μας σε επίπεδο κλάδου γιατί η επίθεση που δεχόμαστε είναι κοινή και θα δυναμώσει και άλλο το επόμενο διάστημα. Όσοι σήμερα θεωρούν ότι όλα αυτά "δεν τους πιάνουν", "δεν τους αφορούν", πρέπει να σκεφτούν. Οι εξελίξεις είναι τέτοιες που σηματοδοτούν σημαντική επίθεση σε όλο τον κλάδο το επόμενο διάστημα και οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα της σχέσης εργασίας πρέπει να βρισκόμαστε σε ετοιμότητα και εγρήγορση.
Όλοι στις 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες 
Παλεύουμε και διεκδικούμε:
  • Να μην προχωρήσει καμία περαιτέρω ιδιωτικοποίηση στον κλάδο της ενέργειας (ΔΕΗ-ΑΔΜΗΕ-ΔΕΔΔΗΕ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ).
  • Ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου της απελευθέρωσης στρατηγικών τομέων της οικονομίας (Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες, Μεταφορές, Ύδρευση). Αποκλειστικά κρατικοί ενιαίοι φορείς, που ως λαϊκή περιουσία θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.
  • Άμεσα να προσληφθούν οι συνάδελφοι που εργάζονται μέσω εργολάβου.
  • Κατάργηση όλων των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων.
  • Μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη σύγχρονα δικαιώματα.
  • Καμία πώληση-κλείσιμο λιγνιτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, ορυχείων και ορυκτού πλούτου.
  • Να μην μείνει καμιά λαϊκή οικογένεια χωρίς ρεύμα και αέριο.
  • Ρεύμα και φυσικό αέριο, φθηνά για το λαό.
  • Υπογραφή και εφαρμογή ΣΣΕ με αυξήσεις για όλους. Ανάκτηση των απωλειών.
  • Μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.
  • Καμία άμεση ή έμμεση μείωση μισθών και συντάξεων για εργαζόμενους και συνταξιούχους (μειωμένο τιμολόγιο)».

Ενιαία αγωνιστική απάντηση ενάντια στην ενιαία επίθεση

Σε ενιαία αγωνιστική απάντηση όλων των εργαζομένων στον κλάδο καλεί με αντίστοιχη ανακοίνωσή του και το κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ενέργεια Αττικής - Βοιωτίας - Εύβοιας - Κορινθίας.
Αντίστοιχα, το Σωματείο Εργαζομένων στον Τομέα του Φυσικού Αερίου - Υποστήριξη ΔΕΠΑ (ΣΕΦΑ - ΔΕΠΑ) σημειώνει μεταξύ άλλων πως και σε ό,τι αφορά τον Ομιλο ΔΕΠΑ το νομοσχέδιο «δεν προβλέπει καμία προστασία για τους εργαζόμενους». Το Σωματείο προβάλλει ανάλογα αιτήματα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για κατάργηση της εργολαβοποίησης και του αίσχους του «δουλεμπορίου», ίση αμοιβή για ίση εργασία, ένταξη όλων των εργολαβικών της ΔΕΠΑ στην επιχείρηση, με απευθείας εργασιακή σχέση αορίστου χρόνου, πλήρη και ισότιμα δικαιώματα κ.ά.

Συλλαλητήριο στην Πτολεμαΐδα

Συλλαλητήριο ενάντια στο νομοσχέδιο οργανώνει το Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Εργαζομένων στην Ενέργεια (ΣΕΕΕΝ) Δυτικής Μακεδονίας, την Παρασκευή 15/11, στις 7 μ.μ., στην κεντρική πλατεία της Πτολεμαΐδας, στο κέντρο του ενεργειακού κέντρου της Δυτικής Μακεδονίας. Στην κινητοποίηση καλεί και ο Σύλλογος Γυναικών Πτολεμαΐδας (μέλος ΟΓΕ).
Σε ανακοίνωσή του, το ΣΕΕΕΝ Δυτικής Μακεδονίας, αναδεικνύοντας όλο το αντιλαϊκό περιεχόμενο του νομοσχεδίου, προσθέτει ότι «το κλείσιμό ή πώληση μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ορυχείων, όπως σχεδιάζεται και επιβάλλεται από τους ανταγωνισμούς και τα κέρδη των μονοπωλίων, θα φέρει και νέα δεινά για το λαό και τους εργαζόμενους συνολικά στη Δυτική Μακεδονία».

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2019

"Θαυμάστε, Απογόνους Μεγάλων Ελλήνων"


Είστε η ντροπή αυτού του τόπου.
Όλοι όσοι υπερηφανεύεστε για τον πατριωτισμό σας, είστε η ντροπή όλων των Ελλήνων.
Ντροπιάζετε τους αληθινούς πατριώτες, τους αληθινούς χριστιανούς, ντροπιάζετε την ανθρωπότητα.
Ορίστε, θαυμάστε, απογόνους μεγάλων Ελλήνων.
3.000 χρόνια ιστορίας και πολιτισμού για να την εξευτελίζουν με τέτοιο χυδαίο τρόπο μισάνθρωποι πίσω απ'τον μανδύα του πατριώτη. 

Στα διαβατά, δίπλα από πρόσφυγες πεινασμένους, εξαθλιωμένους, βρώμικους, άρρωστους, έχοντας ξεφύγει από πολέμους, βόμβες, χημικά, βιασμούς, έχοντας χάσει μανάδες, πατεράδες, παιδιά, ο ελληνικός ελλάνιος Έλληνας με πιστοποιημένο Ιχώρ, διάλεξε αυτό το τρόπο να δείξει πόσο πολύ πατριώτης είναι και πόσο αγαπάει την Ελλάδα του.


Τέρμα πια με τις μάσκες υπέρ πατρίδος. Είστε μισάνθρωποι και είστε οι πρώτοι που εξευτελίζετε τη πατρίδα μας.
Αυτοί που έχυσαν αίμα γι'αυτη τη πατρίδα τους οποίους θυμάστε όποτε σας συμφέρει θα ντρέπονταν για σας και τους ομοίους σας. 

Πατριδοκάπηλοι φασίστες.
Ντροπή του ανθρώπινου γένους.
Πνευματικά ανάπηροι.
Μισάνθρωποι.
Σπαλομπριζόλες και σουβλάκια δίπλα από πεινασμένους.
Αν ζούσαν οι αρχαίοι Έλληνες θα πεφταν απ την Ακρόπολη απ'τη ντροπή τους.
Θαυμάστε απογόνους του Αριστοτέλη
Θαυμάστε ανθρώπους που τις Κυριακές πάνε εκκλησία και προσεύχονται μόνο για τα δικά τους παιδιά.
Κι όσοι στο προφίλ αυτό χρησιμοποιούν ως κάλυψη την ελληνική σημαία για να βγάλουν στην επιφάνεια τον μισανθρωπισμό τους κατά απροστάτευτων παιδιών, κατά κυνηγημένων φτωχοδιαβόλων, αδειάστε μου τη γωνιά.
Δεν είστε Έλληνες και σταματήστε να το παίζετε πατριώτες.
Είστε μισάνθρωποι.
Κοιτάτε μόνο τη πάρτη σας.
Δεν σας αλλοιώνει κανένας πρόσφυγας τον πολιτισμό σας, πολύ απλά γιατί δεν έχετε πολιτισμό! 

Αυτός είναι ο πολιτισμός σας, εδώ σε αυτές τις φώτο. Εσείς αλλοιώνετε τον όποιο πολιτισμό είχαν κάποτε οι Έλληνες.
Εσείς που στηρίζετε τους φασίστες που διώχνουν κυνηγημένα και ασυνόδευτα παιδάκια μες στη νύχτα.
Εσείς που δεν έχετε τα αρχίδια να τα βάλετε με τους τραπεζίτες που σας έχουν ρίξει στη φτώχεια και σας φταίει ο κυνηγημένος.
Εσείς που λυσσάξατε για τη Μακεδονία και για ένα όνομα το οποίο είχε δοθεί έτσι κι αλλιώς χρόνια τώρα, μα δεν βγάζετε κιχ για τις συντάξεις που κλέβουν απ'τις μανάδες και τους πατεράδες σας που μόχθησαν τόσα χρόνια,

 δεν βγάζετε κιχ για τους παπάδες που βιάζουν κοριτσάκια, 
δεν βγάζετε κιχ για τη ποιότητα ζωής σας, δεν βγάζετε κιχ ενώ βλέπετε καθημερινά στις ειδήσεις να ψηφίζονται νόμοι για βουλευτικές ασυλίες. για novartis, για siemens, 
σας κλέβουν καθημερινά με τα κοστούμια τους μπροστά στα μούτρα σας ζώα και συνεχίζετε να τους ψηφίζετε όλους και δεξιούς και ψευτοαριστερούς, γίδια.
Εσείς που βλέπατε τα μωρά που τα ξέβραζε η θάλασσα πνιγμένα στις ειδήσεις και δήθεν σαν έπιανε η στεναχώρια αλλά τώρα μαζεύεστε να διώξετε όσα δεν πνίγηκαν για να μη χάσετε τους τουρίστες στα κωλομάγαζα που έχετε.
Εσείς που ντροπιάζετε την Ελλάδα, τη χώρα της προσφυγιάς, τη χώρα της συμπόνιας, τη χώρα που πέρασε φουρτούνες, πολέμησε ξένους μα και Έλληνες προδότες, πολέμησε ταγματασφαλίτες, πολέμησε κουκουλοφόρους που δείχναν με το δάχτυλο, πολέμησε τανκς έξω από πολυτεχνεία για να τα καπηλεύεστε όλοι εσείς τόσο απλά φορώντας στη πλάτη μια ελληνική σημαία, τρώγοντας σουβλάκια σα βόδια για να πολεμήσετε δήθεν τους βάρβαρους που σκοπό έχουν να αλλοιώσουν τον πολιτισμό σας.

Εσείς αλλοιώνετε τον πολιτισμό μας, τις ανθρώπινες αξίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα (αν υπάρχουν κι αν υπήρχαν ποτέ αυτά), την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Υπερηφανεύεστε για νίκες που δεν κάνατε εσείς, για αγώνες που δεν δώσατε ποτέ εσείς μα οι πρόγονοί σας. 

Εσείς ορίστε τι αγώνα κάνατε. Αγώνα ποιος θα μπουκωθεί με τα περισσότερα σουβλάκια. Αγώνα ποιος θα μπει στο δημόσιο επι Πασόκ για να σας χτυπάει τη κάρτα ο συνάδελφος και να κολλάτε αναρρωτικές άδειες δίπλα σε αργίες. Αυτόν τον αγώνα κάνατε! 
Υπέρ πατρίδος δεν κάνατε τίποτα απολύτως στη ζωή σας. Μόνο καπηλεύεστε αγώνες άλλων. Προδότες της ανθρωπότητας.
Αν θέλατε να κάνετε κάτι για τη χώρα που ζείτε, κατεβείτε στους δρόμους να φωνάξετε για τον ιδρώτα σας που σας τον έχουν κλέψει, για τις ιδιωτικοποιήσεις, για όσους σας ελέγχουν τη ζωή!
Ολόκληροι μαντράχαλοι γίνατε, κάνατε παιδιά, κάνατε εγγόνια, ακόμα δεν ξέρετε ποιος σας φταίει για όλα τα δεινά και τα βάζετε με τους κατατρεγμένους?? 

Δεν διαβάσατε? Δεν είδατε? Δεν σας είπαν?? Δεν ανοίξατε τα στραβά σας τόσα χρόνια? Τίποτα??
Τέρμα, λοιπόν, οι δικαιολογίες, δεν άκουσα, δεν είδα, δεν ήξερα.

Οπλίσατε τους μαχαιροβγάλτες καραφλούς γιατί δήθεν δεν ξέρατε, δεν ακούσατε, δεν είδατε κι ακόμα η μάνα εκείνη παλεύει μόνη της 6 χρόνια.
Όποιος ακόμα δεν άκουσε, δεν είδε, δεν έμαθε... και με τον μανδύα του πατριώτη, ξερνάει χολή και μισανθρωπισμό, έξω απ'το προφίλ μου κι απ'τη ζωή μου.
Σας βαρέθηκα, σας σιχάθηκα.

Ευχαριστώ



 Nikos Karagiorgis

Άκου, φασιστοανθρωπάκο…
12-11-2019


«Είσαι άρρωστος, πολύ άρρωστος, ανθρωπάκο».

Τώρα σου φταίνε οι μετανάστες. Οι περιθωριοποιημένοι, οι απροστάτευτοι, οι κλοσάρ. Πίσω από αυτούς ψάχνεις να κρύψεις τη δική σου ένδεια και τη δική σου μισανθρωπιά.

Σου φταίνε οι φτωχοί μετανάστες φασιστοανθρωπάκο, όχι οι πλούσιοι, όχι όσοι επενδύουν, όσοι αγοράζουν γη, όσοι έχουν πάρει μπιρ παρά τον πλούτο της χώρας μας.

Αυτούς τους προσκυνάς, στήνεσαι όρθιος για να τους δεις και να βγάλεις μια φωτογραφία μαζί τους. Αποζητάς λίγη από την αίγλη τους για να νιώσεις σημαντικός μέσα από την προσωπικότητά τους.

Και μόλις τελειώσεις με τις φωτογραφίες, πας και κλωτσάς τον άστεγο πιο πέρα. Τον σπρώχνεις να σηκωθεί ή φωνάζεις την αστυνομία να τον μαζέψει. Δεν θέλεις να τον βλέπεις, επειδή θυμάσαι πως φέρνεις πιο πολύ με αυτόν παρά με εκείνον που φωτογραφιζόσουν προηγουμένως.

«Είσαι μικρός και θέλεις να παραμείνεις μικρός».

Βλέπεις την αστυνομία να μπουκάρει σε μπαρ, καφενεία, σινεμά και πανεπιστήμια και το θεωρείς φυσιολογικό. Μιλάς για κανονικότητα και πρόοδο και ονειρεύεσαι μια κοινωνία γεμάτη συρματοπλέγματα και περιορισμούς.

Κρύβεσαι πίσω από μια ψευδεπίγραφη ευνομία και ρητορεύεις υπέρ της. Τώρα τελευταία έχεις αρχίσει να φοράς πιο συχνά και κουκούλα και να δείχνεις με το δάκτυλο προτεταμένο κάθε άνθρωπο που θεωρείς με κάποιο τρόπο απροσάρμοστο στις απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου.

ΜΑΤ και κλούβες, δεν έχεις πιο αγαπημένα από αυτά, φασιστοανθρωπάκο…

«Έτσι κραυγάζεις, ανθρωπάκο, όταν κάποιος σου υπενθυμίζει την ψυχική σου δυσκοιλιότητα. Δεν θέλεις να τ’ ακούσεις, δεν θέλεις να το μάθεις, θέλεις να φωνάζεις, ζήτω

Παρακολουθείς τις ζωές των άλλων, κάνοντας like και σχόλια, και αισθάνεσαι σημαντικός. Πίσω από την οθόνη της ανωνυμίας και της υποκρισίας, βγάζεις μίσος και χολή.

Φοβάσαι να βγεις έξω. Να συναντήσεις άλλους με τα ίδια προβλήματα με εσένα. Νομίζεις πως έτσι προστατεύεσαι, πως απαλύνεις τον πόνο. Μα κάνεις λάθος. Ο πόνος σου γιγαντώνεται, όπως γιγαντώνεται το μίσος σου, ένα μίσος παροξυσμικό μα κυρίως θρασύδειλο.



«Θέλεις να μάθεις τι είσαι ανθρωπάκο; Άκου στο ραδιόφωνο τις διαφημίσεις των καθαρτικών, της οδοντόκρεμας, των αποσμητικών».

Αλλά όχι, ξέχασα, εσύ δεν είσαι έτσι. Είσαι διαφορετικός. Γιατί; Επειδή έτσι…

Δεν έχεις κάτι άλλο να πεις. Απλώς έπεισες τον εαυτό σου πως δεν μπορεί να είσαι σαν τους άλλους. Αυτοπροσδιορίσου, λοιπόν, όπως θέλεις, αλλά να ξέρεις καλά πως ορισμένοι δεν ξεγελιούνται από τα βαρύγδουπα λόγια σου ούτε φοβούνται τις αγριοφωνάρες σου. Ξέρουμε πλέον τι είσαι…

«Είσαι κτηνώδης κάτω από τη μάσκα της κοινωνικότητας και της φιλίας».

Είσαι μια κουκίδα μέσα στον ανθρώπινο χάρτη, αλλά παρόλα αυτά έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Νομίζεις πως όλα γυρίζουν γύρω από εσένα, κάνεις τον καμπόσο και κοκορεύεσαι για τη δύναμή σου. Δεν έχεις, όμως, δύναμη. Άθυρμα στα χέρια των κυβερνώντων, το μόνο που ξέρεις να κάνεις είναι να κατασκευάζεις εχθρούς. Πάντα βολικούς και εύκολους, όπως οι μετανάστες, οι κατατρεγμένοι, αυτοί που δεν μπορούν να σταθούν καν στα πόδια τους για να σε αντιμετωπίσουν.

Αυτούς πολεμάς και μάλιστα πισώπλατα. Χωρίς να ντρέπεσαι, χωρίς να σκύβεις το κεφάλι, προσπαθώντας απλώς να καλύψεις το υπερτροφικό σου εγώ και τη ματαιοδοξία σου.



«Νομίζεις ότι η ελευθερία σου διασφαλίζεται όταν στήνεις ανθρώπους στον τοίχο. Επιτέλους, στήσε τον εαυτό σου μπροστά σε ένα καθρέφτη!»

Στήνεις μπάρμπεκιου έξω από εκεί που μένουν, αλλά δεν τολμάς να μας πεις αν θα διάλεγες ποτέ να μείνεις με τις δικές τους τις συνθήκες. Διαδηλώνεις για να φύγουν, εσύ που δεν διαδήλωσες ποτέ για να φύγουν οι πραγματικοί εισβολείς, αυτοί που σου κατέστρεψαν τη ζωή και σε ταπεινώνουν καθημερινά, βυθίζοντάς σε στην εξαθλίωση. Μια εξαθλίωση που γίνεται με σύγχρονους όρους, με μέσα προηγμένα, που κυκλοφορεί με φτιασίδια στους δρόμους και νομίζεις πως μοιάζει με πρόοδο.

Τα μάτια σου είναι βουρκωμένα, φασιστοανθρωπάκο, γι’ αυτό και αναπαράγουν διαρκώς τον βούρκο…

«Κόφτο, ανθρωπάκο. Είσαι και θα είσαι αιώνια ο μετανάστης. Τυχαία βρέθηκες σ’ αυτό τον κόσμο και σιωπηλά θα τον αφήσεις».

Σου πήρε καιρό να διώξεις τους ναζί από τη Βουλή, μα θα σου πάρει ακόμα περισσότερο καιρό να ξεμπερδεύεις με τη λογική των ναζί. Γελάς και χαχανίζεις διατυμπανίζοντας πως οι υπόλοιποι βλέπουν φασίστες εκεί που δεν υπάρχουν. Λες «πρώτα οι Έλληνες» και κάνεις τα θελήματα εκείνων που σου πετούν ένα ξεροκόμματο να γλύφεις για να σε συντηρούν στη δούλεψή τους.

«Η αγάπη, η δουλειά και η γνώση δεν έχουν πατρίδα, δεν ξέρουν τελωνειακούς σταθμούς και δεν φοράνε στρατιωτικές στολές. Είναι διεθνείς και αγκαλιάζουν όλη την ανθρωπότητα».

Σχεδόν σαν το κεφάλαιο, φασιστοανθρωπάκο. Σχεδόν… Αφού το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, ακριβώς επειδή φοράει στρατιωτικές στολές. Και αμπέχωνα. Και κελεμπίες και κιμονό, αν πρόκειται να αυξήσει τα κέρδη του.

Μη γελάς… Σκέψου καλύτερα πόσες φορές τα φόρεσες και θα τα ξαναφορέσεις για να πας σε νέες «Κορέες» και σε νέα «Βιετνάμ» και όπου αλλού σε διατάξουν. Μάτωσες σε πολέμους και θα ματώσεις ξανά στο μέλλον, φασιστοανθρωπάκο…



«Δεν θέλεις να γίνεις αετός, ανθρωπάκο και γι’ αυτό κατασπαράζεσαι από τα όρνια».

Σου αρέσει ο χειμώνας, γιατί σκέφτεσαι τους πρόσφυγες μέσα σε σκηνές γεμάτες από χιόνι, φαντάζεσαι παιδιά που τουρτουρίζουν μέσα στο κρύο, που αφήνουν την τελευταία τους πνοή κατάχαμα. Και λες «ένας λιγότερος»…

Σου αρέσει ο χειμώνας, επειδή δεν θέλεις να θυμάσαι το καλοκαίρι που δεν πήγες πουθενά διακοπές, που δεν είχες λεφτά ούτε για βενζίνη. Αλλά ήξερες να το παίζεις μάγκας, να μιλάς με ύφος χιλίων καρδιναλίων και να έχεις άποψη για όλα. Δεν σε πείραζαν οι ξένοι το καλοκαίρι στα νησιά. Δεν σε πείραζε που καθόσουν σε ελληνική ταβέρνα και δεν άκουγες πουθενά τριγύρω να μιλάνε τη γλώσσα σου, που κολυμπούσες σε ελληνικές παραλίες και έβλεπες γύρω σου ανθρώπους από άλλες χώρες. Ήταν ευυπόληπτοι αυτοί οι ξένοι, φασιστοανθρωπάκο. Σωστά;

Είχαν λεφτά, money, παραδάκι, πώς το λένε;

«Δεν με νοιάζει για σένα ανθρωπάκο. Αλλά όταν σκέπτομαι τα νεογέννητα παιδιά σου, πως τα βασανίζεις για να τα φτιάξεις κανονικούς ανθρώπους σαν κι εσένα».

Ήσουν, είσαι και θα είσαι σκάρτος. Εθελόδουλος, καιροσκόπος και οπορτουνιστής. Από τη μία μεριά διαμαρτύρεσαι πως δεν έχεις λεφτά για να βάλεις πετρέλαιο να ζεσταθείς και από την άλλη φωνάζεις πως φταίνε τα επιδόματα για την καταστροφή της χώρας.

«Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», οι ιερές αγελάδες σου, αλίμονο αν σου πει κάποιος κάτι γι’ αυτές. Τι σημασία έχει που είσαι σφουγκοκωλάριος της αστική τάξης, που βλέπεις τα παιδιά σου να μεταναστεύουν σε ξένες πολιτείες αναζητώντας την ελπίδα; Αυτά έρχονται και παρέρχονται, λες. Κάνεις τον σταυρό σου ευλαβικά, κλείνεσαι στο σπίτι σου, ασφαλίζεις πόρτες και παράθυρα και αδιαφορείς για τον διπλανό σου.

Τι με νοιάζουν οι πόλεμοι και η φτώχεια των άλλων; Έτσι σκέφτεσαι. Μικρόψυχα, ποταπά, κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις το αλληλένδετο του πράγματος, την αλυσίδα που ενώνεις χώρες, λαούς και πολιτείες.



«Ξέρω ότι αυτό που ονομάζεις Θεό υπάρχει, αλλά όχι όπως τον φαντάζεσαι: υπάρχει σαν βασική κοσμική ενέργεια στο σύμπαν, σαν αγάπη στο σώμα σου, σαν τιμιότητα και σαν αίσθηση της φύσης μέσα σου και γύρω σου».

Γι’ αυτό και σου λέω πως αργά ή γρήγορα θα εκλείψεις, θα πάψεις να υπάρχεις, θα σε αποβάλλει η ίδια η κοινωνία. Και αυτοί που σήμερα σε χειροκροτούν και σε υποθάλπουν, θα έρθουν μαζί σου. Είναι υπόσχεση και όρκος μαζί. Γιατί δεν αξίζετε μία. Ούτε εσείς, ούτε οι ιδέες σας, φασιστοανθρωπάκια…

«Έφτασα στο τέλος της κουβέντας μου με σένα, Ανθρωπάκο. Υπήρχαν πολλά ακόμα να σου πω. Μα αν διάβασες ετούτα τα λόγια προσεκτικά και τίμια, θ’ αναγνωρίσεις τον εαυτό σου σαν Ανθρωπάκο και σ’ άλλες περιπτώσεις που δεν σου ανέφερα. Γιατί πάντα η ίδια χαρακτηριστική ιδιότητα υπάρχει στις μικρές πράξεις και σκέψεις σου».

*Τα αποσπάσματα που είναι με bold στο κείμενο προέρχονται από το βιβλίο «Άκου, ανθρωπάκο!» του Βίλχελμ Ράιχ (Εκδόσεις Αποσπερίτης, 1983).

**Όλες οι φωτογραφίες μέσα στο κείμενο είναι του βραβευμένου με Πούλιτζερ φωτογράφου, Γιάννη Μπεχράκη, που έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 2 Μαρτίου του 2019.

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019

ΠΡΟΣ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ: -ΟΙ "ΛΑΘΡΑΙΟΙ" ΣΤΙΣ ΗΠΑ !!


Λαός που έχει κοντή μνήμη, έχει πρόβλημα. Σήμερα οι ακροδεξιοί, οι νεοναζί, οι φασίστες, αποκαλούν τους μετανάστες «λαθροπίθηκους» που έρχονται στη χώρα μας και μας παίρνουν τις δουλειές. Ξεχνάνε πολλοί ότι ενδεχομένως και οι παππούδες τους να είχαν βρεθεί κάποτε στην ίδια θέση. Και είχαν βρεθεί. Πήγαιναν στις ΗΠΑ χωρίς χαρτιά για να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους.
Δούλευαν σαν σκλάβοι κάτω από άθλιες συνθήκες, για ένα ξεροκόμματο που θα το έκοβαν στη μέση και το μισό θα το έστελναν σαν έμβασμα πίσω στην Ελλάδα στους δικούς τους ανθρώπους που πεινούσαν.
Το 1924 στα ορυχεία της Γιούτα 50 Έλληνες εργάτες θάφτηκαν κάτω από τόννους βράχων και βρήκαν φριχτό θάνατο. Ήταν όλοι τους χωρίς χαρτιά. Ήταν παράτυποι και δούλευαν εκεί.
Στο ορυχείο του Castle Gate στις αρχές του Μαρτίου, έγινε το κακό στα βάθη της γης.
Οι εργάτες δούλευαν εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Συνθήκες ασφαλείας δεν υπήρχαν. Δεν τους είχαν δώσει ούτε καν το κλασικό κλουβί με τα καναρίνια (τα οποία εντόπιζαν τα τοξικά αέρια). Κάποια στιγμή έσβησε μια λάμπα. Ένας από τους εργάτες προσπάθησε να την ανάψει, πυροδότησε την σκόνη άνθρακα και τα εύφλεκτα αέρια στο χώρο με αποτέλεσμα να προκληθούν διαδοχικές εκρήξεις σε όλες τις σήραγγες.
Η πρώτη έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή που βαγόνια ορυχείου και πάσσαλοι υποστήριξης εκτινάχτηκαν ως την απέναντι πλευρά του φαραγγιού σε απόσταση δυο χιλιομέτρων. Οι τεράστιες ατσάλινες πόρτες του ορυχείου εκσφενδονίστηκαν και τα τσιμεντένια τοιχώματα γίνανε θρύψαλα μαζί με τους άτυχους ανθρακωρύχους.
Ο νεαρότερος ανθρακωρύχος που έχασε τη ζωή του ήταν 15 χρονών και ο γηραιότερος 73. Όλοι οι παραπάνω αφήσανε πίσω τους δεκάδες χήρες και ορφανά οι οποίοι δεν πήραν ποτέ καμία αποζημίωση από κανέναν. Γιατί; Γιατί ήταν παράτυποι. Δεν είχαν χαρτιά. Είχαν πάει στις ΗΠΑ όχι με τον νόμιμο τρόπο. Δούλευαν παράνομα εκεί και οι υπεύθυνοι τους εκβίαζαν να μην ζητάνε δικαιώματα γιατί θα τους καταγγείλουν που δεν είχαν χαρτιά, θα τους απελάσουν οι αρχές και θα πεινάσουν τα παιδιά τους.
Εκτός από τους 50 Έλληνες, μαζί τους έχασαν τη ζωή τους 25 Ιταλοί, 32 Ιρλανδοί, 12 Σλάβοι, 9 Πολωνοί, 8 Αυστραλοί, 15 Άγγλοι, 22 Κινέζοι. Συνολικά 173 ψυχές.

ΑΠΟ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ F/B:



Τι χρήματα παίρνουν οι πρόσφυγες
Από το ευρωπαϊκό ταμείο, μέσω της Ύπατης Αρμοστείας, μηνιαίως:  https://www.emprosnet.gr/prosfyges/ti-xrimata-pairnoun-oi-prosfyges?fbclid=IwAR2JLI8tB2u7lLnIC3IVCs3otCee4OOlOAY3u5iHnw8tbagyyDIuwpWE-7M







https://www.facebook.com/profile.php?id=100002185237867
*************************************************
 Δήλωση του Σάββα Κωφίδη στον «Ημεροδρόμο»:
«Μετανάστες, αδέρφια μας»


  «Από τη μια υπάρχει η αξιοπρέπεια του Αφγανού, του Σύρου, του Έλληνα, του Γερμανού, του Ρώσου, του Πακιστανού, του ανθρώπου από οποιαδήποτε φυλή και από οποιαδήποτε μέρος της Γης που ψάχνει –  στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο – μια ζωή αντάξια της ανθρώπινης υπόστασής του. Από την άλλη υπάρχει ο εθνικοσοσιαλισμός, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός που μισεί τους αδύναμους – από οποιαδήποτε φυλή και οποιαδήποτε χώρα – με πρόσχημα ότι είναι διαφορετικοί.
 Στην παρακμή και την ανηθικότητα που «ηθικολογεί» ψευδολογώντας, παραποιώντας, παραχαράσσοντας, διαστρεβλώνοντας έννοιες όπως «πατρίδα» και «πολιτισμός», η απάντηση είναι η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως η διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι έγκλημα. Έγκλημα είναι ο μισανθρωπισμός. Που παριστάνει τον ιδιοκτήτη της πατρίδας μας και του πλανήτη για να μην επιτρέπει σε κατατρεγμένους ανθρώπους να αναπνέουν και να αναζητούν καταφύγιο πουθενά στον κόσμο.
 Ούτε η Ελλάδα, ούτε ο πλανήτης ανήκουν στους φασίστες και στους μισανθρώπους. Οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, όσους η ανάγκη οδήγησε εδώ κι εκεί, από όπου κι αν έρχονται, όπου κι αν πηγαίνουν, είναι το ίδιο αδέρφια μας, όπως τα αδέρφια μας οι Έλληνες μετανάστες. Κι επειδή είναι αδέρφια μας, ο τόπος μας είναι τόπος τους, και ο τόπος τους είναι τόπος μας.
 Ελλάδα δεν είναι να «τσικνίζεις» τον πεινασμένο. Αθλητισμός δεν είναι να κλωτσάς τον χτυπημένο. Ουμανισμός δεν είναι η λογοκοπία της «φιλανθρωπίας». Είναι ο σεβασμός στον ανήμπορο, το χέρι να σηκωθεί στον πεσμένο, ένα πιάτο φαΐ στον κατατρεγμένο. Ό,τι χρώμα, θρησκεία, καταγωγή κι αν έχει.
 Το μόνο απαραβίαστο σύνορο είναι η ανθρωπιά. Το μόνο διαβατήριο για να πορεύεται κανείς στον κόσμο του Ανθρώπου, είτε τρώει χοιρινό είτε όχι, είτε πιστεύει στο Χριστό είτε όχι, είναι η αλληλεγγύη σε όσους την χρειάζονται».
*********************************************** 

Μπάρμπεκιου για ντόπιους και πρόσφυγες στην Κοτύλη Καστοριάς
Οι ηλικιωμένοι κάτοικοι του ορεινού χωριού στον Γράμμο δίδαξαν σεβασμό και αλληλεγγύη, προσφέροντας σουβλάκι κοτόπουλο, αντί για χοιρινό, και αναψυκτικά, αντί για κρασί, στους 50 πρόσφυγες που φιλοξενούσαν τον περασμένο χειμώνα
Απόκριες 2019 στη χιονισμένη πλατεία του ορεινού χωριού Κοτύλη του Δήμου Νεστορίου Καστοριάς, στον Γράμμο: Ο Πολιτιστικός Σύλλογος έχει την καθιερωμένη του εκδήλωση-έθιμο, με τους κατοίκους, συγκεντρωμένους γύρω από τη μεγάλη φωτιά («μπουμπούνα»), να γιορτάζουν με μουσική, χορό, ψητό χοιρινό κρέας και άφθονο κρασί, όπως κάθε χρόνο.

Η φετινή εκδήλωση διέφερε από τις προηγούμενες. Μαζί με τους ηλικιωμένους μόνιμους κατοίκους -12 όλοι και όλοι τον χειμώνα- και δεκάδες άλλους που κατάγονται από την Κοτύλη, καλεσμένοι στη γιορτή ήταν και οι 50 πρόσφυγες -29 παιδιά και οι γονείς τους- που φιλοξενήθηκαν για μερικούς μήνες σε ξενώνα του χωριού.

Οι άνθρωποι του Συλλόγου είχαν φροντίσει και γι’ αυτούς, σεβόμενοι τις δικές τους συνήθειες. Σουβλάκια κοτόπουλου, που ψήθηκαν πριν από τα χοιρινά, μοιράστηκαν στους καλεσμένους, μαζί με αναψυκτικά και όλοι έγιναν μια παρέα.

Η σύγκριση με το «μπάρμπεκιου πάρτι» που διοργάνωσαν την Κυριακή οι «Ενωμένοι Μακεδόνες» στα Διαβατά Θεσσαλονίκης είναι αναπόφευκτη. Η σχετική ανάρτηση στο Twitter της Βασιλικής Γκαρσία, προέδρου της Πολιτιστικής Επιχείρησης του Δήμου Νεστορίου, έγινε viral μέσα σε λίγες ώρες, προκαλώντας αίσθηση, συζητήσεις και διαμάχες για την Ελλάδα της ανεκτικότητας και αυτήν της ξενοφοβίας. «Δεν χρειάζεται πολλά για να συνυπάρξουμε και να γίνουμε ένα. Μόνο αγάπη, αλληλεγγύη και σεβασμός στις συνήθειες του άλλου», λέει στο ethnos.gr η κυρία Γκαρσία, η οποία ήταν μεταξύ αυτών που επιμελήθηκαν την εκδήλωση.

Η ίδια ανέβαινε τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα στην Κοτύλη, από το Νεστόριο, όπου διαμένει και εργάζεται, προκειμένου να βλέπει τα παιδιά και να δίνει ένα χέρι βοήθειας, όποτε χρειαζόταν. 

Τα 29 παιδιά ήταν ηλικίας από ενός ως 11 ετών.

«Την πρώτη φορά που πήγα είδα την 11χρονη Μπράσκα, από οικογένεια Κούρδων του Ιράκ. Ήταν η μεγαλύτερη από τα παιδιά και μιλούσε ελληνικά γιατί είχε πάει δύο χρόνια στο σχολείο στη Σάμο. Το πρώτο που με ρώτησε ήταν αν υπάρχει σχολείο στο δικό μου χωριό, ώστε να έρθει μαζί μου και να πηγαίνει. Ζητούσε βιβλία, όπως και άλλα παιδιά. Κάναμε τότε μια μεγάλη καμπάνια μέσω Twitter και συγκεντρώσαμε βιβλία. Η χαρά τους ήταν μεγάλη όταν τα παρέλαβαν» θυμάται και προσθέτει: «Όταν πήγα την άνοιξη για να ανοίξω το παλιό ερειπωμένο σχολείο της Κοτύλης για να γίνει Εκλογικό Τμήμα για τις δημοτικές εκλογές, τα παιδιά πανηγύριζαν και άρχισαν να χορεύουν, γιατί νόμιζαν ότι θα λειτουργούσε».

Οι 50 πρόσφυγες έμειναν για διάστημα έξι μηνών στον παραδοσιακό πέτρινο ξενώνα «1.450» (σ.σ. πήρε το όνομά του από το υψόμετρο, στο οποίο είναι χτισμένο το χωριό) και πέρασαν βαρύ χειμώνα, με το χιόνι να ξεπερνά κατά διαστήματα και τα δύο μέτρα. Ήταν ένα σοκ για τα παιδιά, που δεν είχαν ξαναζήσει σε τέτοιες συνθήκες. Ο Δήμος Νεστορίου βοήθησε με όποιον τρόπο μπορούσε, οργάνωσε ξεναγήσεις και κοινές εκδηλώσεις, ενώ στο χωριό αναπτύχθηκε μια ιδιαίτερα ζεστή σχέση μεταξύ των προσφυγικών οικογενειών και των ηλικιωμένων ντόπιων. Μαζεύονταν στο καφενείο και συνεννοούνταν με όποιον τρόπο μπορούσαν.
 Οι ηλικιωμένοι μάθαιναν στα παιδιά ελληνικές λέξεις και εκείνα τους απαντούσαν μεταφράζοντάς τες στη δική τους γλώσσα. Το «σ’ αγαπώ» ήταν από τα πρώτα ελληνικά που έμαθαν και το πρόφεραν συνέχεια.

«Ο ένας βοηθούσε τον άλλο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια εικόνα που μου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη: Σε ένα από τα σπίτια του χωριού δύο παιδάκια ήταν κουρνιασμένα στην αγκαλιά μιας γιαγιάς και την κοιτούσαν στα μάτια καθώς τους διάβαζε παραμύθια, την ώρα που ο μπαμπάς τους βοηθούσε τη γυναίκα, κουβαλώντας τα καυσόξυλα», λέει η κυρία Γκαρσία.

Η αποκριάτικη γιορτή ήταν το επιστέγασμα μιας αρμονικής συμβίωσης, που έληξε το καλοκαίρι, όταν οι πρόσφυγες αποχώρησαν από την Κοτύλη

«Περάσαμε πολύ καλά, όλοι μαζί. Εμείς τρώγαμε τα χοιρινά και εκείνοι τα κοτόπουλα. Εμείς πίναμε κρασί και εκείνοι αναψυκτικά. Τα παιδιά το χάρηκαν», είπε στο ethnos.gr ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Κοτύλης, Δημήτρης Κοσμάς, και πρόσθεσε: «Σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους εδώ δεν είχαμε το παραμικρό πρόβλημα μαζί τους, ούτε αυτοί μαζί μας».
Ο ίδιος διατηρεί ακόμα επαφή με 2-3 οικογένειες, που ζουν σήμερα στην πόλη της Καστοριάς, ενώ οι περισσότεροι έχουν μετεγκατασταθεί σε χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, όπου έχουν συγγενείς.