ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018

Η ιστορική φωτογραφία Του κομαντάντε Che !!



Είναι η πιο διάσημη φωτογραφία, που τραβήχτηκε ποτέ. 
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, όπως τον απαθανάτισε ο φακός του Αλμπέρτο Γκουτιέρεζ, γνωστού ως Αλμπέρτο Κόρμπα.
Το κλικ το έκανε στις 5 Μαρτίου του 1960. 
Την προηγούμενη ημέρα, η CIA είχε ανατινάξει ένα γαλλικό πλοίο στο λιμάνι της Αβάνας.
Από το «χτύπημα» σκοτώθηκαν 136 άτομα. Οι Κουβανοί έγιναν έξαλλοι. Την επόμενη έγιναν οι κηδείες.
Ο Φιντέλ Κάστρο, μετά από πορεία διαμαρτυρίας, ανέβηκε στην εξέδρα που είχε στηθεί στην πλατεία Επανάστασης, για να μιλήσει στο πλήθος. 
Πίσω του, στεκόταν ο Τσε Γκεβάρα. Ο φωτογράφος ήταν κάτω από την εξέδρα. 
Ο Γκεβάρα έκανε ένα βήμα μπροστά, για να δει κάτι και μπήκε στο οπτικό πεδίο του Γκουτιέρεζ, που είχε σηκωμένο το κεφάλι. Κοίταξε μέσα στον φακό και τράβηξε μόνο δύο φωτογραφίες. Μια οριζόντια και μια κάθετα. Ίσα που πρόλαβε να ζουμάρει....
Η εφημερίδα Revolution που δούλευε, δεν ήθελε να τη δημοσιεύσει και προτίμησε να βάλει μια του Κάστρο με τον Σάτρ και τη ΝτεΜποβουάρ. 
Ο Κόρμπα έβγαλε μερικά αντίτυπα και την έκανε δώρο σε μερικούς του φίλους.
 Η ιστορική φωτογραφία έμεινε κλεισμένη για επτά χρόνια στο συρτάρι του και κολλημένη σε έναν τοίχο του γραφείου του.
     Το 1967, μετά τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, 
ο Ιταλός εκδότης Τζιαντζιάκομο Φελτρινέλι βρέθηκε στην Κούβα, ψάχνοντας στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του κομαντάντε. 
Συναντήθηκε με τον Γκουτιέρεζ και όταν είδε τη φωτογραφία του, έμεινε εκστατικός.Ήταν η καλύτερη πόζα του Τσε, που είχε δει ποτέ του. 
Ο φωτογράφος Γκουτιέρεζ, για να βοηθήσει τον «φίλο της επανάστασης», όπως έλεγε τον Ιταλό εκδότη, την έβγαλε από το συρτάρι και του τη χάρισε.
Δεν πληρώθηκε καθόλου.... 
Από τότε, η «δωρική» πόζα του Τσε Γκεβάρα κόσμησε εκατομμύρια μπλουζάκια, σημαίες, ρούχα, τοίχους, προκηρύξεις, ποτήρια, μπρελόκ, οτιδήποτε.
Είναι ταν το απόλυτο σύμβολο της επανάστασης. 
Για δεκαετίες ολόκληρες, ο φωτογράφος δεν απολάμβανε κέρδη από τη φωτογραφία, αφού δεν είχε κατοχυρώσει ηθελημένα το δικαίωμα της πνευματικής ιδιοκτησίας....

               28/1/18

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018

Το Nου σας! Ξανάρχονται!

Χ. Χίμλερ, ΕΣ-ΕΣ:
"Έπρεπε να παρθεί η δύσκολη απόφαση να εξαφανιστούν οι άνθρωποι αυτοί από το πρόσωπο της γης"

 Τελική λύση του Εβραϊκού ζητήματος (die Endlösung der Judenfrage), διάσκεψη της Βάνζεε 1942, 

Ολοκαύτωμα!
Το σχέδιο για την πλήρη εξόντωση των Untermenschen (κατώτερα πλάσματα ή υπάνθρωποι), όπως και οι Σλάβοι.
Άουσβιτς Ι,  Άουβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, Μπέλζεκ,  Τρεμπλίνκα,  Νταχάου, Σάξενχαουζεν,  Φλόσενμπεργκ, Μπούχενβαλντ,  Μαουτχάουζεν… Μπάμπι Γιάρ (Бабин Яр)…
Εννιά έως έντεκα (9-11) εκατομμύρια δολοφονημένοι Εβραίοι, 
τριάντα πέντε (35) εκατομμύρια Σλάβοι (σχεδόν τριάντα από αυτούς Σοβιετικοί), 
δέκα πέντε (15) εκατομμύρια Κινέζοι, Γάλλοι, Άγγλοι, Έλληνες, Κορεάτες, Αμερικανοί…
Και να φανταστείτε, τότε ηττήθηκαν.

«Τι θα κάνουμε με τις γυναίκες και τα παιδιά; 

Αποφάσισα 
να βρω μια εντελώς ξεκάθαρη λύση και για αυτό το θέμα. 
Θεωρώ ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να ξεριζώσω (ausrotten) τους άντρες 
-με άλλα λόγια, να τους σκοτώσω ή να βάλω να τους σκοτώσουν- 
και να αφήσω τους εκδικητές με τη μορφή παιδιών να μεγαλώσουν και να αναμετρηθούν με τους γιους και τα εγγόνια μας. 
Έπρεπε να παρθεί η δύσκολη απόφαση να εξαφανιστούν οι άνθρωποι αυτοί από το πρόσωπο της γης».

Χ. Χίμλερ, ΕΣ-ΕΣ
Aπο:
Stelios Kanakis
 27/1/18


Μια μικρή σημείωση σχετικά με τις σημερινές αναρτήσεις για το Ολοκαύτωμα. 
Το Άουσβιτς δεν «απελευθερώθηκε» όπως γράφουν μερικοί, που προσπαθούν πίσω από τη χρήση της παθητικής φωνής να κρύψουν το υποκείμενο.
 Το Άουσβιτς το απελευθέρωσε ο Κόκκινος Στρατός. Αυτό καλό είναι να λέγεται με σαφήνεια.
Και κάτι ακόμα, 
οι Εβραίοι ήταν κατά κύριο λόγο οι μικρομεσαίοι μαγαζάτορες και μικροβιοτέχνες της μεσοπολεμικής περιόδου στη Γερμανία. 
Η οικονομική τους δραστηριότητα εμπόδιζε την επέκταση των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων. Γι’ αυτό διώχθηκαν τόσο ανελέητα, γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή που ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία τους κήρυξε παράνομους και επέτρεψε την καταλήστευση των περιουσιών τους (φυλετικοί νόμοι της Νυρεμβέργης περί της προστασίας του «γερμανικού αίματος και της γερμανικής τιμής»). Σκοπός του ήταν να ξεκαθαρίσει το οικονομικό τοπίο, προς όφελος των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων και των βιομηχανιών.
Επίσης, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν, φυσικά, χώροι θανάτου, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. 
Κυρίως ήταν οι προμηθευτές τσάμπα εργατικού δυναμικού στην ανερχόμενη γερμανική βιομηχανία. 
Γι’ αυτό κοντά στα στρατόπεδα υπήρχαν οι εγκαταστάσεις μεγάλων βιομηχανικών μονάδων. 
Το ίδιο το Άουσβιτς βρίσκονταν στην περιοχή της Άνω Σιλεσίας, εκεί που είναι τα σημαντικότερα κοιτάσματα άνθρακα. 
Το ίδιο ίσχυε και για τα υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 
Για παράδειγμα το Νταχάου, προμήθευε εργατικό δυναμικό σε πολλές μεγάλες βιομηχανίες, όπως ήταν τότε τα εργοστάσια της BMW, της Krupp και της Farben.
Foto: το σύμπλεγμα των στρατοπέδων του Άουσβιτς από αέρος, όπως το φωτογράφησε η RAF το 1944
Από:
Σοφία Χουδαλάκη
27/1/18



Από τις αρχές του 1945, στις 12 του Γενάρη, ξεκίνησε η επιχείρηση «Βιστούλα – Οντέρ» του Κόκκινου Στρατού. 
Τα σοβιετικά στρατεύματα άρχισαν τη μεγάλη επέλασή τους με κατεύθυνση τη πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας, το Βερολίνο.

Η πύλη της κόλασης του Αουσβιτς με την επιγραφή: Η εργασία απελευθερώνει.

Οι Γερμανοί, από τον Νοέμβρη του 1944, προετοιμάζονται να αποχωρήσουν, μη μπορώντας να σταματήσουν την επέλαση του Κόκκινου Στρατού. 
Αρχισαν να γκρεμίζουν τα κτίρια – μάρτυρες των φρικαλεοτήτων τους. Τα κρεματόρια και οι τέσσερις θάλαμοι αερίων ισοπεδώθηκαν. Οι αποτεφρωτήρες αποσυναρμολογήθηκαν και ετοιμάστηκαν να μεταφερθούν στο άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Μαουτχάουζεν, το οποίο πίστευαν οι Γερμανοί ότι δεν θα έπεφτε στα χέρια των Συμμάχων.
Μέχρι τις 18 Γενάρη, οι Γερμανοί εκκένωσαν τα στρατόπεδα του Αουσβιτς, καθώς οι σοβιετικές δυνάμεις πλησίαζαν το συγκρότημα του Αουσβιτς, 
οδηγώντας σε πορείες θανάτου, μέσα στα χιόνια, περίπου 60.000 εξαθλιωμένους κρατούμενους, με κατεύθυνση το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν στην πόλη Μπέργκεν, και την πόλη Βότζισλαβ Σλάσκι στο δυτικό τμήμα της Άνω Σιλεσίας, όπου φόρτωναν όσους είχαν επιζήσει, σε τρένα για τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία.
 Τα SS πυροβολούσαν όποιον έμενε πίσω ή δεν είχε τις δυνάμεις να συνεχίσουν. 
Περισσότεροι από 15.000 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις πορείες θανάτου από το Αουσβιτς.
Δυο μέρες μετά, στις 20 Γενάρη, οι Γερμανοί επιστρέφουν στο συγκρότημα Αουσβιτς-Μπιρκενάου και ανατίναξαν τα δυο τελευταία κρεματόρια, στην προσπάθειά τους να εξαφανίσουν τα ίχνη των αποτρόπαιων πράξεών τους από τους Σοβιετικούς.


Σοβιετικοί στρατιώτες απελευθερώνουν τις κρατούμενες στο στρατόπεδο του Αουσβιτς. Οι γυναίκες της φωτογραφίας είναι πολιτικές κρατούμενες, κομμουνίστριες από τη Σοβιετική Ενωση, όπως δείχνουν τα σήματα που φορούν στο πέτο.

Το Σάββατο 27 Γενάρη 1945, οι στρατιώτες της 60ής Στρατιάς του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του Κόκκινου Στρατού μπαίνει απελευθερωτής στο Αουσβιτς, όπου βρίσκει περισσότερους από 7.000 παρατημένους κρατούμενους, σε τρισάθλια κατάσταση, τους οποίους παράτησαν οι Ναζί γιατί δεν θα μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να ακολουθήσουν την πορεία θανάτου.

Αουσβιτς. 27 Γενάρη 1945. Οι πρώτοι κρατούμενοι που απελευθερώνονται


Εκείνο το πρωινό οι σοβιετικοί στρατιώτες του 322ου τμήματος πεζικού της 60ης Στρατιάς, με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη του Κόκκινου Στρατού Πάβελ Κουρότσκιν, μπήκαν στο πρώτο στρατόπεδο, το Αουσβιτς Ι, όπου αντίκρισαν τις πρώτες εικόνες της φρίκης του Αουσβιτς στα πρόσωπα των 1200 επιζώντων του στρατοπέδου.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας έμπαιναν
 στο Αουσβιτς ΙΙ, 
το περίφημο στρατόπεδο Μπίκερναου, όπου βρήκαν 5.800 επιζώντες, ανάμεσά τους 611 παιδιά.

Από τα 230.000 παιδιά που βρίσκονταν στο Αουσβιτς μόνο 611 απελευθερώθηκαν.



Από τους επιζώντες του Αουσβιτς ακούστηκαν οι πρώτες διηγήσεις για τα τερατώδη εγκλήματα των ναζί που είχαν διαπραχθεί στο Αουσβιτς από τους Γερμανούς φασίστες.

Ένας Σοβιετικός γιατρός εξετάζει έναν επιζώντα του Άουσβιτς



Από τα πάνω από 6 εκατομμύρια ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει οι Γερμανοί φασίστες, 
πάνω από 1,3 εκατομμύριο εξοντώθηκαν στο Αουσβιτς. 
900.000 επιλέχτηκαν και εκτελέστηκαν με διάφορους τρόπους, θανατώθηκαν με δηλητηριώδη αέρια σε ειδικούς θαλάμους αερίων, απαγχονίστηκαν, πυροβολήθηκαν, έγιναν πειραματόζωα για την εξακρίβωση της αντοχής των ανθρώπων σε διάφορα δηλητήρια, πυροβολήθηκαν. 
Πάνω από 200.000 πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό και βαρύτατες κακοποιήσεις και ιατρικά πειράματα.

Ένα λόφος από γυαλιά, τα οποία ανήκαν σε ανθρώπους που έκλεισαν στο Άουσβιτς και οδηγήθηκαν στους θαλάμους αερίων.

Από αυτούς περίπου 1.100.000 ήταν Εβραίοι ήταν κρατούμενοι. Τους είχαν κρεμάσει διακριτικό ένα κίτρινο εξάκτινο αστέρι στο πέτο. 

Ανάμεσά τους 55.000 Ελληνες Εβραίοι.

Νοσοκομείο για τους απελευθερωμένους κρατουμένους, που έστησαν οι Σοβιετικοί.


Οι πολιτικοί κρατούμενοι, περίπου 160.000, φορούσαν διακριτικό ένα κόκκινο τρίγωνο.

Οι Πολωνοί, περίπου 140.000, είχαν ένα «Ρ» πάνω στο κόκκινο τρίγωνο.

Οι Αθίγγανοι και οι «κοινωνικά απροσάρμοστοι», ανάμεσά τους και μερικές πόρνες, περίπου 25.000 άτομα, με διακριτικό στο πέτο ένα μαύρο τρίγωνο.

Η πτέρυγα των Σοβιετικών κρατουμένων, του Μουσείου του Αουσβιτς.

Οι Αιχμάλωτοι Πολέμου, κυρίως Σοβιετικοί, ήταν περίπου 15.000. 
Και άλλοι 10.000 από άλλες εθνικότητες: Τσέχοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Σλοβένοι.

Σωφρονιστικοί κρατούμενοι, περίπου 11.000 με διακριτικό ένα «ΕΗ» και μερικές εκατοντάδες ποινικοί κρατούμενοι με διακριτικό ένα πράσινο τρίγωνο.

Και η καταμέτρηση των «κολασμένων» κλείνει με καμιά εκατοστή ομοφυλόφιλους με ένα ροζ τρίγωνο στο πέτο και 400 περίπου Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Βέβαια το Άουσβιτς δεν ήταν το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης που απελευθερώθηκε.
Το πρώτο στρατόπεδο ήταν εκείνο του Μαϊντάνεκ, στην ανατολική Πολωνία, που απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις 23 Ιούλη του 1944.
Ηταν όμως το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης ανθρώπων που έφτιαξαν οι ναζί εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας. 
Εμεινε στην Ιστορία σαν το σύμβολο της κτηνωδίας των Γερμανών φασιστών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η φωτογραφία που συνοδεύει το θέμα είναι Αφίσα της Βερολινέζικης Ενωσης των διωχθέντων από το Ναζιστικό Καθεστώς – «27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1945 – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ»

ΠΑΝΟΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ - Αντάρτης στη μουσική, αντάρτης και στη ζωή.


ΟΧΙ ο Πάνος Τζαβέλλας δεν ήταν ό ''έντιμος κυρ Παντελής",
 ήταν ο ανταρτορόκ που άφησε το στίγμα του για τις μετέπειτα γενεές ώστε να μη γίνουν «Παντελήδες», 
που στο τέλος του τραγουδιού, οι κανονικοί στίχοι έλεγαν «Θάψτε τους έντιμους μεσ' στα σκατά», ελέω λογοκρισίας, όμως, έγινε «μεσ' στα σπαρτά». Μία συγκλονιστική μπαλάντα διαμαρτυρίας αφιερωμένη σε όλους τους βλαβερούς Ελληναράδες.
"Και ο Βάρναλης μας τό'χε πει, στης χούντας το αλισβερίσι, λεύτερο ήταν το χασίσι, ποτέ ο λαός να μην ξυπνήσει" τραγουδούσε ο Τζαβέλλας στην καρδιά της χούντας και γινόταν πανικός στην ιστορική μπουάτ «Λήδρα» με το «Λημέρι» του.

27/1/2018
Έφυγε ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (2009). Μια ζωή γεμάτη περιπέτειες: 
Γέννηση στην Κοζάνη το 1925, ένταξη στην ΕΠΟΝ και στον ΕΛΑΣ, σύλληψη και ακρωτηριασμός στο δεξί πόδι, καταδίκη τρεις φορές σε θάνατο, σοβαρή ασθένεια στις αρτηρίες του, που τον έστειλε στη Σοβιετική Ένωση για θεραπεία από το 1959 μέχρι το ΄65 και που εκεί σπούδασε μουσική κοντά στον Ντιμίτρι Σοστακόβιτς, επιστροφή στην Ελλάδα και πάλι σύλληψη από το χουντικό καθεστώς μέχρι την οριστική αποφυλάκιση του με ανήκεστο το 1971.
 Οι εγκλεισμοί που σημάδεψαν τη ζωή του τον οδήγησαν να αναζητά μονίμως τον ανοιχτό ορίζοντα πάνω από το κεφάλι του. Και αυτό το κατάφερνε μέσα από τα τραγούδια και την ιδεολογία του.
 Και πάντα στο πλάι του η αφοσιωμένη σύντροφός του στη ζωή και στο τραγούδι, Νατάσα Παπαδοπούλου-Τζαβέλλα.
Η Νατάσα θυμάται:
 «Η "Λήδρα" ήταν ένας από τους ωραιότερους χώρους που πήγαμε ποτέ. Εκεί κάναμε τις ωραιότερες δουλειές και με τους καλύτερους μουσικούς. Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή· κάποιες φορές κάναμε και τρεις παραστάσεις την ημέρα, με τον κόσμο να περιμένει απ’ έξω μες στο κρύο. Έρχονταν και φοιτητικές οργανώσεις και διοργάνωναν εκδηλώσεις για να μαζέψουν χρήματα να πάνε μια εκδρομή. Από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 3 τα ξημερώματα τραγουδούσαμε, η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική!
 Και επί Χούντας ερχόταν ο κόσμος, αλλά ήταν πιο ψυχρός και μαζεμένος γιατί η ασφάλεια περίμενε απ’ έξω.
(στα σχόλια θα ακούσετε τραγούδια από το μουσικό σχήμα "ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ" σε αφιέρωμα για τον Πάνο Τζαβέλλα, στον κινηματογράφο Στούντιο, όπου τις
ενορχηστρώσεις έκανε ο φίλος Theo Teo Lazarou που είχε και την καλλιτεχνική διεύθυνση)