"ΟΜΙΚΡΟΝ" η Νέα Παραλλαγή του Ιου από Μποτσουάνα

Gerasimos Grammatikopoulos:

...Σημερα το μεσημερι διαβαζω για την νεα παραλλαγη που τσιμπησαν στην Μποτσουανα, η οποια ερχεται απο την σειρα B.1.1.x (δλδ της Αλφα) - ασχετη με την Δελτα - και παρουσιαζει σημαντικες εως ανησυχητικες μεταλλαξεις στην Spike με σοβαρες υποψιες για ανοσοδιαφυγη...

Public service anouncement

*****************************

Μην τραγουδατε την Ζιγκουαλα, αλλα την Μποτσουανα.

Σημερα το πρωι ειχα μια ωραια κουβεντα οπου μαλλον "κουφανα" τον συνομιλητη μου εξηγωντας του γιατι η σιχαμενη παραλλαγη Δελτα που μας εχει αλλαξει τα φωτα στην ουσια μας "προστατευει". 

Εξηγουμαι:
η Δελτα ειναι τοσο υπερμεταδοτικη που πολυ δυσκολα μπορει καποια αλλη τυχαια παραλλαγη να την κοντραρει και να την ανταγωνιστει. 

Ταυτοχρονα η Δελτα αντιμετωπιζεται ικανοποιητικα απο τα υπαρχοντα εμβολια: δεν εχει μεγαλο δυναμικο ανοσοδιαφυγης. Επιπλεον η νοσηροτητα της δεν ειναι πολυ μεγαλυτερη αυτης της Αλφα ή και του wild type ιου (αν και προφανως οχι 10 φορες ηπιοτερη οπως ισχυριζονταν αυθαιρετα κατι τυποι που πηγαν για νιοστη φορα κουβ(ελ)ά).
Οντως, συγκρινετε ποσο συχνα εσκαγαν προηγουμενες variants of concern και πώς τωρα εδω και 6-7 μηνες μιλαμε παγκοσμιως μονο για την Δελτα. 

Καπως ετσι ακομα "μας παιρνει" να κανουμε τριτες δοσεις με το παλιο εμβολιο και να εχουμε απο ικανοποιητικες εως αριστες αμυνες.

Με λιγα λογια το κακο που ξερεις ειναι καλυτερο απο το κακο που μπορει να σου προκυψει.

Σημερα το μεσημερι διαβαζω για την νεα παραλλαγη που τσιμπησαν στην Μποτσουανα, η οποια ερχεται απο την σειρα B.1.1.x (δλδ της Αλφα) -ασχετη με την Δελτα-

και παρουσιαζει σημαντικες εως ανησυχητικες μεταλλαξεις στην Spike με σοβαρες υποψιες για ανοσοδιαφυγη.

Μεχρι εκει λες οκ, με τοση Δελτα γυρω τριγυρω δεν εχει ελπιδα επικρατησης.
Και μετα βλεπω οτι περιεχει ακριβως την αλλαγη της προλινης σε αργινινη στην θεση 681 (P681R) που εχει ενοχοποιηθει εν πολλοις για την υπερμεταδοτικοτητα της Δελτα.
ΟΥΠΣ!

Με λιγα λογια, οσοι κοροιδευετε για 3ες, 4ες, 15ες δοσεις θα χασετε με τροπο οδυνηρο για ολους μας ΗΛΙΘΙΟΙ:

πολυ απλα δεν θα χρειαζεται επαναληψη του ιδιου εμβολιου αλλα καινουριο επικαιροποιημενο για το δωρο της μαμα-αφρικα.

Οσοι επισης κοκορευοσασταν για τις δυτικες κοινωνιες και αγνοουσατε αυτο που εμεις οι "ιδεοληπτικοι αριστεροι" και ο ΠΟΥ σας επρηζε μηνες τωρα, πως εχουμε τεραστιες δεξαμενες διασπορας σε ανεμβολιαστους πληθυσμους στις υποαναπτυκτες χωρες και θα ερθει κανα κουφετο απο κειθε να τρεχουμε... ΦΑΤΕ ΤΗΝ ΣΤΟΝ ΚWΛΟ τωρα!

Α, και μην ξεχασω: 

Φιλακια στα νεο-φιλελερικα γιδια του ευρωκοινοβουλιου που ψηφισαν (μειοψηφικα ευτυχως) κατα της αρσης των πατεντων για τα εμβολια του covid σημερα.
Εχω ξαναπει οτι ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ απλα η αρση πατεντων παρα χρειαζεται παγκοσμιος συντονισμος διευθυνσης παραγωγης και διαθεσης ωσαν σε πολεμικη βιομηχανικη παραγωγη... η αρση ομως παραμενει ως το πρωτο ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ για να πας σε αυτη την κατευθυνση. Καλα σαραντα δλδ...
Μυρισε "φτου και απο την αρχη" ή ειναι εντυπωση μου;
        Το θυμαστε το #ZeroCovid που προσπαθησαμε να εντυπωσουμε στα πολιτικα και οικονομικα κουστουμια αλλα εκεινα μετρουσαν και μετρανε ακομα τα ευρουλακια περισσοτερο απο τις απωλειες οταν αυτες ειναι "διαχειρισιμες" σαν νουμερο;
Καλα θα παει κι αυτο...

ΥΓ: και καπως ετσι γινεται σαφες πώς ο αντικαπιταλισμος ειναι σταση υπερ της ζωης.

Celery Lios

Γιατρέ, εσείς τα λέγατε από το καλοκαίρι αλλά φυσικά η επιστημονική σκέψη και ο ορθολογισμός έχουν γίνει πλέον παρελθόν.

ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ

Εντοπισμοί της παραλλαγής «Όμικρον» σε Βρετανία, Γερμανία και Ιταλία και Ολλανδία

Πηγή: Associated Press

Πληθαίνουν τα περιστατικά εντοπισμού κρουσμάτων με την παραλλαγή «Όμικρον» του SARS-CoV-2, ενώ πληθαίνουν και οι χώρες που λαομβάνουν νέα περιοριστικά μέτρα

Δύο κρούσματα στη Βρετανία – Μέτρα ανακοίνωσε ο Τζόνσον

Και στη Βρετανία εντοπίστηκαν κρούσματα της νέας παραλλαγής «Όμικρον». Όπως ανέφερε ο υπουργός Υγείας, Σατζίντ Τζαβίντ. 

Όπως ανέφερε, τα κρούσματα αυτά συνδέονται μεταξύ τους και ήδη έχουν τεθεί σε απομόνωση οι νοσούντες και τα μέλη του νοικοκυριού τους, ενώ έχει ξεκινήσει ιχνηλάτιση στις επαφές τους.

Η εξέλιξη αυτή οδήγησε τον Βρετανό πρωθυπουργό, Μπόρις Τζόνσον, στην απόφαση να επιβάλει νέα μέτρα για τον περιορισμό της παραλλαγής«Όμικρον».
Μέσα στα μέτρα που ανακοίνωσε, περιλαμβάνεται το υποχρεωτικό PCR για όλους τους διεθνείς επισκέπτες, ανεξαρτήτως εμβολιασμού, ενώ όλες οι στενές επαφές των κρουσμάτων της παραλλαγής «Όμικρον» θα μπαίνουν σε καραντίνα 10 ημερών, επίσης ανεξαρτήτως εμβολιασμού.
Ακόμη, επανέρχεται η υποχρεωτική χρήση μάσκας στα μέσα μεταφοράς και στα καταστήματα.
Τα μέτρα θα έχουν ισχύ τριών εβδομάδων και μετά θα επανεξεταστούν, ενώ ζήτησε από την επιτροπή των ειδικών στη Βρετανία να εξετάσει την επέκταση της τρίτης δόσης σε περισσότερες ηλικιακές κατηγορίες. 

Υπενθυμίζεται ότι στη Βρετανία η τρίτη δόση χορηγείται στις ηλικίες άνω των 40 ετών και στους πλέον ευπαθείς. Ακόμα εξετάζεται η μείωση του χρόνου ανάμεσα στη δεύτερη και την τρίτη δόση, που μέχρι στιγμής είναι οι έξι μήνες.

Πάντως, ο αρχίατρος, καθηγητής Κρις Γουίτι εκτίμησε ότι τα εμβόλια είναι πιθανό να εμποδίζουν, αν όχι τη λοίμωξη, τη σοβαρή νόσηση από την παραλλαγή«Όμικρον».

Ιταλία: Το πρώτο κρούσμα στη Νάπολη

Ιταλός πολίτης που επέστρεψε αεροπορικώς στην Νάπολη από τη Μοζαμβίκη προέκυψε θετικός στον ιό, όπως και η πενταμελής οικογένειά του.

Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα «La Stampa», το πρώτο θέμα της οποίας έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η παραλλαγή Όμικρον βρίσκεται στην Ιταλία», πρόκειται για τον «ασθενή-μηδέν» της νέας παραλλαγής του κοροναϊού, ενώ και οι έξι τέθηκαν σε απομόνωση.

Γερμανία: Δύο κρούσματα της παραλλαγής«Όμικρον» στη Βαυαρία

Δύο κρούσματα της παραλλαγής«Όμικρον» του κοροναϊού εντοπίστηκαν στο κρατίδιο της Βαυαρίας, στη νότια Γερμανία, ανακοίνωσαν οι τοπικές αρχές. 

Πρόκειται για ταξιδιώτες, που έφθασαν στο αεροδρόμιο του Μονάχου στις 24 Νοέμβρη και τώρα βρίσκονται σε απομόνωση.

Ύποπτο κρούσμα και στην Τσεχία

Και στην Τσεχία, όμως, εξετάζεται ένα ύποπτο κρούσμα. Πρόκειται για άτομο που είχε περάσει χρόνο στη Ναμίμπια, όπως ανακοίνωσε το Εθνικό Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας.

«Ένα εργαστήριο ελέγχει πιθανό εύρημα της παραλλαγής Όμικρον. Περιμένουμε είτε επιβεβαίωση είτε διάψευση», είπε σε ανακοίνωσή της, που εστάλη με email, η εκπρόσωπος του Ινστιτούτου, Στεπάνκα Τσεκόβα.

(ΜΕ πληροφορίες από: ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Reuters», AFP)

https://www.902.gr/eidisi/kosmos/278911/entopismoi-tis-parallagis-omikron-se-vretania-germania-kai-italia-kai-ollandia

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ
Εντείνεται η ανησυχία παγκοσμίως - Δεκάδες κρούσματα εντοπίστηκαν στην Ολλανδία 27/11/2021 09:07

ο "Κου" πού Δεν έχει Δάσκαλο Εικαστικών Κα Κεραμέως

Γράφει η Kleio Gizeli:
"Αγαπητή κα. Κεραμέως.
Ο Κ είναι 10 χρονώ. Ή τέλος πάντων πάει Έ Δημοτικού. Στο Ίλιον, έχετε υπόψη σας.
Κι εγώ εκεί πάω. Εικαστικός.
Αλλά δεν του κάνω εικαστικά.
Τα κάνει μόνος του.
Κανείς εικαστικός δεν του κάνει εικαστικά.
Με δική σας απόφαση αυτό.
Εικαστικά, παλεύει να του κάνει η κυρία του, που όμως του μαθαίνει γλώσσα ή μαθηματικά.
Αφού εικαστικά δεν ξέρει.
Και με ρωτάει στα διαλείμματα τι να κάνει εικαστικό. Και πελαγώνει, άμα της εξηγώ, όπως θα πελάγωνα κι εγώ να διδάξω μαθηματικά ή φυσική.
Εγώ λοιπόν θα έπρεπε να του κάνω εικαστικά, αυτή είναι η ειδικότης μου, αλλά δεν του κάνω, γιατί με βάλατε σε δύο σχολεία να τρέχω, και δεν επαρκούν οι ώρες. Δεν επαρκούν να κάνω σ’ όλες τις τάξεις εικαστικά, ούτε στο ‘να ούτε στ’ άλλο (σχολείο). Τραβήξαμε λοιπόν κλήρο.
Αυτό, επειδή με βάλατε σε δύο σχολεία, έτσι ώστε:
με πρόσληψη ενός εικαστικού, να λέτε οτι έχουν εκπαιδευτικό εικαστικών δύο σχολεία!
Πανέξυπνο..
Βέβαια, αντί να διδάσκω όλες τις τάξεις του ενός σχολείου (που θα μπορούσα), διδάσκω τις μισές..
Για να τρέχω ανάμεσα στις άλλες μισές.. του άλλου σχολείου.
Αποτέλεσμα: κάποια παιδιά κάνουν εικαστικά από εικαστικό και κάποια όχι!
Αυτό θα το ‘λεγα οικονομία του «μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», αλλά εδώ έχουμε μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια μισά.
Έτσι το θελήσατε. Εσείς.
Γιατί ο κόσμος δεν το πολυξερει.
Εσείς όμως το ξέρετε.
Κι εμείς. Οι εκπαιδευτικοί στο Ίλιον.
Και αλλού. Παντού.
Μισά θελήσατε λοιπόν να βγαίνουν τα παιδιά.
Γιατί εγώ κάνω όλο μου το ωράριο.
Πληρώνομαι.
Ο Κου όμως όχι. Όχι επαρκώς.
Αλλά εσείς, εξοικονομήσατε έτσι τον ετήσιο μισθό μίας (άλλης) πρόσληψης. Αυτής που δεν έγινε.
Συγχαρητήρια
.
Κι επειδή δεν είμαι η μόνη, ούτε ο Κ είναι ο μόνος, εξοικονομήσατε χιλιάδες μισθούς, και αφήσατε έτσι εκατονταπλάσια παιδιά.. μισά.
Πάλι
συγχαρητήρια
.
Γιατί να πληρώνετε δύο εκπαιδευτικούς όταν μπορείτε έναν.
Γιατί 200 όταν μπορείτε 100.
Γιατί αποδείξατε οτι μπορείτε να αφήσετε 100 και 1000ους και 2000άδες Κου, χωρίς εικαστικό.
Χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Ο Κου έτσι κι αλλιώς δεν ξέρει ποιον να φταίξει.
Τον εαυτό του ίσως, που δεν ξέρει που να διοχετεύσει την ενέργεια και το χάρισμά του.
Εσείς από την άλλη, αυτοαξιολογηθήκατε με το που αναλάβατε ως άριστοι, οπότε πάτε παρακάτω, να αξιολογήσετε τώρα και τους μισούς (εσείς τους εκθέτετε μισούς) εκπαιδευτικούς.
Τους θέλετε μισούς.
Και τα παιδιά μισά;;
Γιατί αν μεθαύριο ψάξετε εικαστικό για τα δικά σας παιδιά, θα βρείτε. Αλλά στο Ίλιον είναι του κατώτερου θεού. Και παντού. Όπου δεν ακούγεται. Υποθέτω.
Τον Κου λοιπόν, δεν θα τον γνώριζα, αν σήμερα δεν έπεφτα πάνω του, στο γραφείο, μετά το σχόλασμα.
Τον μάλωνε η δασκάλα του που κάνει φασαρία, τον «μάλωνε» κι η αγγλικού που στην ώρα αγγλικών ο Κου ζωγραφίζει.
Ο Κου, έμαθα, πάντα ζωγραφίζει, δεν έχει μάθει να ζωγραφίζει σε χρόνο αφιερωμένο.
Κι ο Κου έλεγε πως θα προσπαθήσει να μη ζωγραφίζει πάντα, ή στα αγγλικά, αλλα θέλει να ζωγραφίζει όλο, δεν αντέχει.
Και πέρασα, κρυφάκουσα, και του πα πρόσεχε, γιατί άμα όλο ζωγραφίζεις, θα σε πάρω εγώ στην τάξη μου, που ζωγραφίζουμ’ όλην ώρα. Με κοίταξ’ άναυδος.

- Είστε η κα. εικαστικού;;

- Είμαι

- Και γιατί εμείς δεν σας έχουμε;

- Έπρεπε κανονικά. Αλλά Έ δημοτικού πάω σε άλλο σχολείο (ήθελα κα. Κεραμέως να ‘σασταν εσείς εκεί να του απαντούσατε πιο κομψά).

- Ήθελα να σας έχουμε. Η κυρία μας, μας κάνει τις ιδέες σας. Ωραίες είναι. Πουαντιγισμός..

(δεν είχα τέτοια ιδέα εγώ)

- Να το πεις στην κυβέρνηση Κου μου. Κι εγώ ήθελα να σας έχω. Έχεις κάτι να μου δείξεις;
Κι έβγαλε ένα μεγάλο μπλοκ γεμάτο από μαυρόασπρα αριστουργήματα. Τα που κάνει μόνος του.
Μου πεσε το σαγόνι.
Να βγάλω μια φωτό;
Να βγάλετε (έλαμψε).

Καθήσαμε και τα είδαμε ένα ένα, τα συζητήσαμε, του είπα να φέρει κι άλλα (έχει), καθώς φεύγαμε παρέα απ’ το γραφείο, είπε στους εναπομείναντες δασκάλους:

«μ’ αρέσει να δείχνω τις ζωγραφιές μου, κι άμα τις συζητάμε χαίρομαι..».

Συμφωνήσαμε να προσπαθήσει να μη ζωγραφίζει την ώρα άλλων μαθημάτων, κι είπε «ζωγραφίζω στα διαλείμματα αλλά καμιά φορά παρασύρομαι».
Κι εγώ, ξομολογήθηκα. Παρασύρομαι και φτιάχνω μινιατούρες νύχτα, αντί να κάνω τα του σχολείου κι έρχομαι στις τάξεις ζόμπι. Αλλά ας βρούμε κατάλληλο χρόνο για τα εικαστικά μας, εξάλλου αξίζουν αφοσίωση (κα. Κεραμέως, ο 10χρονος το κατάλαβε, εσείς;).
Έξω πια απ’ την αυλόπορτα, του ‘πα «μου ‘φερες όρεξη για καλλιτεχνικά. Πάω να δουλέψω».

Κι εγώ, φώναξε ο Κου. Τώρα ΣΚ που μπορούμε.

«Καλή έμπνευση!» μου πε.
Κι εσύ, του ‘πα, και κα. Κεραμέως αυτό το παιδάκι, πιθανά, δεν θα το ξαναδώ ποτέ.
Θα το δει η αγγλικού, η γλώσσα, τα μαθηματικά, τα εικαστικά ποτέ.

    Δικό σας:  (έργο του

     σας αρέσει; εμένα πολύ-
        πού να χε και δάσκαλο εικαστικών ο Κου. ε;..)"

Μην τους Επιτρέπεις να Μας πάνε στο Μεσαίωνα ρε Φίλε

Ninetta Altani:

Παιδιά έχουμε κουραστεί πολύ...

Πληροφορίες, νούμερα, πίνακες, στατιστικά, γιατροί, κομπογιανιτες, συμφέροντα φάρμακο βιομηχανίες, φέρετρα, διασωληνώσεις, υποκείμενα, αντικείμενα, χοντρός, λιγνος, τι περιέχουν τα εμβόλια...
Έχουμε κουραστεί πολύ...
Σε ένα λαό που δοκιμαζοταν 10 χρόνια από τα μνημόνια... Ήρθε κι ο κορονοϊός...
Σε έναν λαό που επί 30 χρόνια του κάνουν πλύση εγκεφάλου από την τιβι και κατάφεραν να μας χαζεψουν σε μεγάλο βαθμό, ήρθε κι ο κορονοϊός...
Δεν πάει άλλο!!!
Κρίμα την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, τους αγώνες μας...
Είχαμε χιούμορ, τσαχπινιά μαγκιά... Και καταντήσαμε βόθρος!!!
Δυστυχώς έχω φίλους και αγαπημένους ανθρώπους που αρνούνται να εμβολιαστούν...
Δεν έχω κόψει την παρέα γιατί ποντάρω ότι θα λογικευτούν...
Όμως όσο περνάνε οι ημέρες και σφίγγει ο κλοιός τόσο αναρωτιέμαι...
Δεν καταλαβαίνουν ότι δίνουν άλλοθι σε μια φασιστική κυβέρνηση που μας δολοφονεί;
Οι αντιεμβολιαστές βγάζουν λάδι την κυβέρνηση δολοφόνων...
Η μητέρα μου είναι 80 χρόνων... Εχθές που βγήκαμε βόλτα στη γειτονιά... μου έλεγε πού να το φανταστώ ότι γεννήθηκα το 1941 γλύτωσα από τον πόλεμο και θα πάω από ίωση...
Εμβολιασμένη εννοείται!!!
Με τα εμβόλια σωθήκαμε τότε, συνέχισε, με τα εμβόλια δεν αρρωστήσατε, δεν πεθάνατε εσείς οι 3 κορες της δηλαδή...
Τι πιστεύουν αυτοί που δεν εμβολιάζονται... Ότι οι επιστήμονες είναι δολοφόνοι εγκληματίες;
Μου έκανε εντύπωση και το αναφέρω η απλότητα της σκέψης αλλά και η ουσία!!!
Πώς κατάντησε ένας κόσμος έτσι;
Έχετε καταπιεί ό,τι υπάρχει στα ράφια των φαρμακείων και χωρίς συνταγή γιατρου...
Εχετε καταπιεί ό,τι πλασάρει ο κάθε απατεώνας στα κανάλια...
Για να αδυνατίσετε για να κατουρησετε, για να χεσετε, για να ομορφυνετε, για να γαμησετε...
Έχετε καπνίσει τα άντερα σας...
Έχετε πιει ό,τι ξύδι κυκλοφορεί...
Έχετε φάει ό,τι σαβούρα υπάρχει στο Μπαγκλαντές της Ευρώπης...
Και έχεις άποψη για το εμβόλιο...
Από πού έως πού προκύπτει αυτό ρε αγραμματε πολυξερε, καθυστερημένε φωστηρα βλακα, που έχεις πάρει στο λαιμό σου όλους μας και βγάζεις λάδι την εχθρική για την υγεία και το λαό κυβέρνηση;
Αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει τίποτα όρθιο...
Διασωληνώνουν στους διαδρόμους ειδικευομενοι τους μελλοθανατους...
Κατόρθωμα των τελευταίων κυβερνησεων ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και λοιποί νεκροθάφτες!!!!
Μας γύρισαν 100 χρόνια πισω...

Μην τους επιτρέπεις να μας πάνε στο μεσαίωνα ρε φιλε

Σκέψου λίγο λογικά!!!!!!!!
Με την άρνηση σου να εμβολιαστείς κρύβεις την ανεπάρκεια τους και τις δολοφονικες τους προθέσεις...
Κρύβεις πόσο αδιάφοροι τους είμαστε!!!!!!!!
Λίγη λογική ρε παιδιά!!!!!!!
Ώρες μπορούμε να λέμε... Για εκκλησίες, μέσα μαζικής μεταφοράς, σχολεία, ταβέρνες μαγαζιά κλπ
Λίγη λογική χρειάζεται!!!!!!!!

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973: ΜΑΡΤΥΡΙΑ !!!

Ελενη Μαρκακη:
Μια απλή μαρτυρια ,που τη γνωρίζουν μόνο όσοι ήταν εκεί...
Την Παρασκευή το απόγευμα βγήκαμε και πήγαμε γρήγορα στο σπίτι για ένα μπάνιο, 3 μέρες απλητοι . Εξάλλου δίπλα ήταν Μπενάκη 100.
Η μητέρα μου μας έδωσε μια παλιά γκρίζα κουβέρτα, που την εβαζε στο τραπέζι πάνω για να σιδερωνει, δεν είχαμε τότε σιδερωτηρια, και μας είπε:Πάρτε τη για το βράδυ , ολοκρυοτοι είστε, δύο βράδια άυπνοι.
Και μια τσάντα λεμόνια, που μας είπαν , ότι ήταν καλά να τα μυρίζετε , όταν πέφτουν τα δακρυγόνα.

""Να προσέχετε παιδιά μου""

Τίποτα άλλο. Τι άλλο θα μπορούσε να μας πει μια Επονιτισα μάνα?

""Έλα, ρε μάνα , παιδιά είμαστε?""

Ίσα ίσα που προλάβαμε και μπήκαμε μέσα, πριν κλείσουν για βράδυ οι πόρτες.
Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά απόψε. Στεκομουνα με τον αδελφό μου, τον Θεοφιλο , τη Φώφη, τον Δημόπουλο, δε θυμάμαι πια με πόσους άλλους. 

Η κούραση από το ξενύχτι δύο ημερών, τα βράδυα στις συνελεύσεις, και το πρωί οι φωνές και τα συνθήματα, είχε κάνει την εμφάνιση της.
Ήξερα ότι είχα πάει εκεί με την ψυχή μου.
Κανείς δε θα μπορούσε να με πείσει να αποχωρήσω.
Δεν μπορούσα να χωνέψω την άποψη της προβοκάτσιας. Δεν θέλω να μιλήσω για αυτά.
Όμως να ξέρετε τα βράδια στις συνελεύσεις κι εκείνη ακόμα την ώρα χωρισμένοι είμαστε.
Τα δακρυγόνα έπεφταν από νωρίς. Αναβαμε φωτιές και χυναμε νερά. Μια λασπουρια όλα. Ο Λαλιώτης έκανε διαπραγματεύσεις στην κεντρική πύλη.
Τότε ήρθε η Νάντια (Βαλαβάνη) και μου είπε:

Θα πιάσετε μπράτσο με μπράτσο ,τα Κρητικακια μπροστά στη μικρή πόρτα ,που θα ανοίξει σε λίγο, που ήταν δίπλα στη μεγάλη πύλη. Θα κάνετε διάδρομο, περιφρουρημενο, και θα περάσουν λίγα φορεία με τραυματίες που έχουμε.

Εσείς ότι και να γίνει, ότι και να δείτε ,θα τραγουδάτε "το γελαστό παιδί".

Θυμάμαι πιαστηκαμε με το Θεόφιλο και τη Φώφη, Ταμιωλακη, και αρχίσαμε να τραγουδάμε.
Πόσο θαθελα να υπήρχε κάπου ένα μαγνητόφωνο, και να το ' χε γράψει.
Να ακούσετε πως τραγουδούσαν κάποια εικοσάχρονα, με μια φωνή που δε βγαίνει , γιατί είχε κλείσει πια 3 μέρες από τα συνθήματα και τα τραγουδια, για τα γελαστά παιδιά, που είχε παγώσει πια το χαμόγελο στο πρόσωπο τους. Πώς τραγουδάει κάποιος χωρίς φωνή!!!

Ψωμί παιδεία Ελευθερία!

Πότε θα κάνει ξαστεριά!!!

Μπροστά μας πέρασαν τα φορεία. Τα φέρετρα θα πρεπε να πω καλύτερα.
Γιατί ήταν σκεπασμένα τα πρόσωπα με σεντόνια?
Γύρισα και ρώτησα το Θεόφιλο.
Κοιταχτηκαμε. Δε μιλήσαμε.
Παγωσαμε προς στιγμήν.
Πεισμωσαμε. Και συνεχίσαμε να τραγουδάμε πιο δυνατά.
Πολύ αργότερα το τανκ άναψε τα φώτα του, και καταλάβαμε ότι θα έμπαινε μέσα.
Τραβηχτηκαμε βίαια πίσω.
Εκεί λύθηκαν τα χέρια μας με το Θεόφιλο. Δεν τον ξαναείδα. Χαθήκαμε.
Η πόρτα έπεσε πάνω στο αμάξι του πρύτανη.
Ήμουν τέσσερα μέτρα πίσω, κι όλα τα παιδιά, που ήταν στα κάγκελα δεξιά κι αριστερά της πόρτας τραβήχτηκαν και προχωρούσαν στον κεντρικό διάδρομο της αυλής.
Γλυστρησα στη λάσπη κι έπεσα κάτω.
Με πατούσαν και σκεφτόμουν δύο πράγματα.

α) Τώρα θα πεθάνω

β) Αν κατορθώσω , να στηριχτώ στα χέρια μου, και να κάνω έτσι με το κορμί μου ένα κεκλειμενο επίπεδο μπορεί και να ζήσω, γιατί δε θα μου πατήσουν το κεφάλι.

Κατάφερα και το κανα.
Με πατούσαν παντου , μέχρι τη μέση, και μετά καταλάβαιναν εκεί κάτω είναι άνθρωπος , κι είτε σκουντουφλουσαν κι έπεφταν , είτε με πηδούσαν.
Όταν πέρασε κι ο τελευταίος, και μπήκε και το τανκ και σταμάτησε , πίσω μου, σηκώθηκα σιγά σιγά με όση δύναμη μου είχε μείνει.
Τα είχα χάσει όλα. Δεν είχα τίποτα. Την κουβέρτα, το ταγαρι μου, που μέσα είχε την ταυτότητα μου, τα κλειδιά μου, το πορτοφόλι , την ατζέντα μου... 

Καταλαβαίνετε τι σήμαινε αυτό. Τι απειρία , να πηγαίνω σε κατάληψη , κρατώντας όλα αυτά επάνω μου. Τα ρούχα μου ήταν όλα μια λάσπη.
Αλλά εμένα , αυτό που με απασχολούσε εκείνη την ώρα, ήταν ότι είχα χάσει τα μυωπικα γιαλιά μου, που μου έπεσαν πεφτοντας και δεν είχε μείνει ούτε ίχνος.
Δεν εβλεπα τη μύτη μου.
Σκουντουφλοντας έφτασα στο αριστερό κτίριο , που είχαν μαζευτεί παιδιά, και ειπα στο διπλανό μου άγνωστο νεαρό.

- Μπορω να σε κρατώ από το χέρι, αν δε μας σκοτώσουν, για να βγούμε εξω , γιατί δε βλέπω τίποτα χωρίς γιαλιά?

Και μου είπε:

Βεβαίως . Πιάσου

από το μπράτσο μου.

Μη φοβάσαι τίποτα.

Έχω μαύρη ζώνη καράτε.

Χαχαχαχα! Γελάω τώρα!
Θυμάμαι ότι και τότε γέλασα. Και σκέφτηκα.
Φαίνεται πρώτη φορά, του ζήτησε κορίτσι να τον πιάσει από το χέρι.
Τώρα συλλογιζουμε ότι και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, πάντα υπήρχε
παραδίπλα το γέλιο.

Κι επίσης έχω ένα φίλο καλό, που όταν του λέω κάποιο πρόβλημα, πάντα μου λέει ήρεμα: "Μη φοβάσαι

τίποτα. Μη φοβάσαι. "

Περίεργη που 'ναι η ζωή.
Έτσι λοιπόν αυτό το νεαρό παιδί, με οδήγησε έξω.
Δεν ξέρω ποιος είναι.
Ούτε αν ζει.
Βγηκαμε από την κεντρική πύλη, σκονταφτοντας, στα κάγκελα, στο αυτοκίνητο.
Όσοι βγηκαν από τις πλαϊνές , τους περίμεναν οι κλούβες. Συνελήφθηκαν όπως κι ο Θεόφιλος, που βγήκε απ' την Τοσίτσα.
Καταφέραμε και φθάσαμε σε μια πολυκατοικία, που είχε την πόρτα της ανοιχτή , στη Στουρνάρα , και στοιβαγχτηκαμε σ' ένα φιλόξενο διαμέρισμα και στο διπλανό, που έγραφε στο κουδούνι, Τραϊφόρος, Βέμπο.

Δεν θα συνεχίσω άλλο....

Ίσως δεν έπρεπε να γράψω ούτε αυτά.

Ίσως έπρεπε να γράψω μόνο.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!

https://youtu.be/D8mzxfUq7gU

Χαρα Τρουλλινου

και

17 Νοέμβρη του 1973... 

Την ίδια μέρα που το τανκ γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου και ενώ είχε κηρυχθεί ο στρατιωτικός νόμος και συνέχιζαν να δολοφονούνται διαδηλωτές, αλλά και ανυποψίαστοι διαβάτες, την ίδια μέρα λοιπόν το υπουργικό συμβούλιο συνήλθε και ασχολήθηκε με θέματα παιδείας: όρισε τη διοικούσα επιτροπή του νεοσύστατου Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης...
Πρόεδρος ο χουντικός τέως υπουργός Παιδείας, ταξίαρχος ε.α. Ν. Γκαντώνας (αυτός που έστελνε στον Πρύτανη του ΕΚΠΑ καταλόγους με ονόματα φοιτητών που συμμετείχαν στις καταλήψεις της Νομικής ενάντια στη δικτατορία για να διωχθούν πειθαρχικά), και διορίζεται ως μέλος ένα ανερχόμενο αστέρι της νομικής επιστήμης, καθηγητής τότε στο ΑΠΘ (διορισμένος από το 1971) και μετά στο ΕΚΠΑ, ο Κωνσταντίνος Κεραμεύς. 

Όπως φαίνεται, η χούντα του είχε εμπιστοσύνη και αυτός δεν είχε πρόβλημα να συμμετάσχει.
Ο κ. Καθηγητής δεν είχε κανένα πρόβλημα και συνέχισε την καριέρα του μετά τη δικτατορία, έλαβε κρατικές θέσεις και άφησε το πετυχημένο και προσοδοφόρο δικηγορικό γραφείο του στο γιο και την κόρη του. 

Μέσα στις δραστηριότητες της εταιρείας είναι και οι αποκρατικοποιήσεις. Η κόρη του επί του παρόντος ασκεί αυτή τη δραστηριότητα στο χώρο της Παιδείας και δεν παύει να «τον ευχαριστεί για ό,τι τη δίδαξε»…
https://www.facebook.com/yannis.dalezios.7/posts/3168376733446340


Το κράτος (τους) έχει συνέχεια! Γνωστό αυτό από πολύ παλιά και επιβεβαιώνεται συνέχεια...
Από Ελενη Μαρκακη

ΤΣΕΧΙΑ: Διδάσκει η πείρα από τη Συμμετοχή των ΚΚ στην Αστική Διαχείριση

«Για πρώτη φορά από το 1920, το τσεχικό Κοινοβούλιο δεν θα έχει κομμουνιστές αφού το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βοημίας και της Μοραβίας (KΚΒΜ) δεν κατάφερε να λάβει 5% των ψήφων, το όριο που απαιτείται για την είσοδο στο Κοινοβούλιο».

Με τέτοιες αναφορές, χαιρέκακα και με αντικομμουνισμό, διεθνή και τσεχικά αστικά ΜΜΕ έσπευσαν πριν από μερικές βδομάδες να υποδεχθούν το αποτέλεσμα του ΚΚΒΜ στις βουλευτικές εκλογές.

Το ΚΚΒΜ συγκροτήθηκε μέσα από την πορεία διάλυσης του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας (μέχρι το 1992 διατηρήθηκε ως ομοσπονδία του ΚΚΒΜ και του ΚΚ Σλοβακίας και στη συνέχεια κρίθηκε από τα αστικά δικαστήρια ως «εγκληματική οργάνωση»). Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του αντιμετώπισε μια οργανωμένη επιχείρηση, με πολύμορφες παρεμβάσεις, από μέσα και απέξω, για την πλήρη μετατροπή του σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Αυτή η επιχείρηση εκφράστηκε τόσο με την αντικατάσταση του σφυροδρέπανου στο σύμβολο του Κόμματος με τα «δυο κερασάκια», έμπνευσης του τραγουδιού «Ο καιρός των κερασιών» που συνδέθηκε με τη Γαλλική Κομμούνα, όσο και με το εσωκομματικό δημοψήφισμα το 1992 για την αλλαγή του ονόματός του.

Τελικά, με ποσοστό 75,94% η πρόταση για αλλαγή του κομμουνιστικού ονόματος απορρίφθηκε.

Η κομματική του βάση, συνδεδεμένη και συναισθηματικά με τα χρόνια του σοσιαλισμού, ήταν αυτή που αντιτάχθηκε απέναντι στις σοσιαλδημοκρατικές κι οπορτουνιστικές ομάδες που επιχείρησαν μετά την αντεπανάσταση να ολοκληρώσουν την αποστολή τους διαλύοντας και το ΚΚΒΜ.

Η σφοδρή εσωκομματική διαπάλη τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90, με επικεφαλής τον ίδιο τον τότε πρόεδρό του, Γ. Σβόμποντα, με στόχο το ΚΚΒΜ να γίνει «κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού», κορυφώθηκε το 1993, με την αποχώρηση των οπορτουνιστικών ομάδων από το κόμμα, την αντικατάσταση κι αποχώρηση του προέδρου του από αυτό.

Να σημειωθεί ότι αν και η πλειοψηφία των βουλευτών του κόμματος ακολούθησε την οπορτουνιστική τάση και αποχώρησε από το κόμμα συγκροτώντας αρχικά το «Αριστερό Μπλοκ» και στη συνέχεια το «Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού», στις εκλογές του 1996 έμειναν εκτός Βουλής ενώ το ΚΚΒΜ έλαβε πάνω από 10%.

Στα επόμενα χρόνια που το ΚΚΒΜ διατήρησε σχετικά μεγάλα εκλογικά ποσοστά και διέθετε πολλούς βουλευτές ενσωματώθηκε στην κοινοβουλευτικίστικη δουλειά, δεν δούλεψε με ταξική γραμμή για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, να οργανωθεί η πάλη στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους, να αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη της Τσεχίας. 

Η σημαντική προσπάθεια διάσωσης του κομμουνιστικού χαρακτήρα και του ονόματος του ΚΚΒΜ, όπως αποδείχθηκε και σε πολλές περιπτώσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων σε όλη την υδρόγειο, δεν αρκεί από μόνη της για να εξασφαλίσει την ανασυγκρότηση του ΚΚ σε επαναστατική βάση, με τις αναγκαίες προγραμματικές αλλαγές που θα θωρακίσουν το ΚΚ, την ιδεολογική και πολιτική του αυτοτέλεια και θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης στις νέες συνθήκες του ιστορικού πισωγυρίσματος που προκάλεσε η αντεπανάσταση και των μεγάλων απαιτήσεων της πάλης στις συνθήκες του καπιταλισμού.

Τα ερωτήματα και ο προβληματισμός για το τι έφταιξε κι ανατράπηκε ο σοσιαλισμός ήταν έντονα (και) σε μια πρώην σοσιαλιστική χώρα σαν την Τσεχία. 

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία ζητούσαν με επιμονή υπεύθυνες απαντήσεις και ήταν επιτακτικά αναγκαίες η επισταμένη μελέτη των αιτιών της αντεπανάστασης, η ανάλυση των λαθών, των οπορτουνιστικών παρεκκλίσεων, της παραβίασης των αρχών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ηταν επιτακτικά αναγκαία ο εμπλουτισμός της αντίληψης των κομμουνιστών για τον σοσιαλισμό, η κριτική και αυτοκριτική εξέταση της πείρας, η υπεράσπιση σ' αυτήν τη βάση των κατακτήσεων του σοσιαλισμού και η διαμόρφωση σύγχρονου επαναστατικού προγράμματος, κρίσιμα στοιχεία για να ανταποκριθούν οι κομμουνιστές στις απαιτήσεις της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Ο δρόμος της αστικής διαχείρισης και η στήριξη της κυβέρνησης Μπάμπις

Χωρίς αυτές τις βάσεις και ακολουθώντας τη γνωστή κι επιζήμια επεξεργασία των «μεταβατικών σταδίων», ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, ο δρόμος της επιλογής της αστικής διαχείρισης ήταν αναπόφευκτος. Με την επίκληση στη λεγόμενη «ενότητα των αριστερών, προοδευτικών δυνάμεων» και απευθύνοντας συστηματικά καλέσματα στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (CSSD) για συνεργασία, το ΚΚΒΜ συμμετείχε μαζί του σε πολλές Περιφερειακές Διοικήσεις.

Το 2004 μάλιστα εντάχθηκε ως ιδρυτικό μέλος στο οπορτουνιστικό μόρφωμα, το λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», συνέπεια και της θέσης του «για βαθιά μεταρρύθμιση κι εκδημοκρατισμό της ΕΕ», ενώ ταυτόχρονα έθεσε μια σειρά από στόχους, όπως: «Ενα σύστημα συλλογικής ασφάλειας στη βάση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ)», την «απόρριψη όλων των τύπων της παράνομης μετανάστευσης με την ΕΕ (...) Να αναλάβει η ΕΕ τις ευθύνες της στο πλαίσιο της Συνθήκης του Σένγκεν, ενδυναμώνοντας την προστασία των συνόρων και αποτροπή εισροών παράνομης μετανάστευσης».

Στο πλαίσιο της ίδιας ανάλυσης υποστήριξε ότι στην - καπιταλιστική - Κίνα οικοδομείται σοσιαλισμός, υποστήριξε επενδύσεις ρωσικών μονοπωλίων στην Τσεχία.

Το 2018 και έως τον Απρίλη του 2021 το ΚΚΒΜ στήριξε την κυβέρνηση του ακροδεξιού κόμματος ANO με πρωθυπουργό τον Μπάμπις, δηλώνοντας ότι «η κυβέρνηση πληροί τους όρους μας».

Οι όροι που είχε θέσει το ΚΚΒΜ ήταν η σταδιακή αύξηση των μισθών, των συντάξεων, η προστασία των φυσικών πόρων από τα «ξένα χέρια», η αύξηση του μεριδίου του Δημοσίου στη διαχείριση του νερού, η φορολογία της αποκατάστασης της Εκκλησίας και η διατήρηση των ποιοτικών και οικονομικών υπηρεσιών Υγείας χωρίς την αύξηση της συμμετοχής των ασθενών.

Οι «όροι», ακόμα κι αν τηρούνταν, άφηναν απέξω το πρόβλημα των προβλημάτων, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που είναι ο σιδερένιος νόμος των αστικών κρατών και κυβερνήσεων. Στις συνθήκες αυτές το ΚΚΒΜ δεν ακούμπησε - και ούτε ήταν δυνατό να ακουμπήσει - τον πυρήνα της αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου, τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τους αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς του αστικού κράτους που συνεχίστηκαν απρόσκοπτα και την περίοδο που το ΚΚΒΜ στήριξε την αστική κυβέρνηση.

Τον Απρίλη του 2021 το ΚΚΒΜ ανακοίνωσε ότι αποσύρει τη στήριξή του στην κυβέρνηση για «αθέτηση των όρων» της μεταξύ τους συνεργασίας, αφού η κυβέρνηση ΑΝΟ προώθησε σειρά αντεργατικών μέτρων, διαχειρίστηκε την πανδημία προωθώντας την αποδυνάμωση του δημόσιου συστήματος Υγείας και ενισχύοντας τους επιχειρηματικούς ομίλους της Υγείας, στήριξε τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και ήταν η πρώτη χώρα μετά τις ΗΠΑ που εγκαινίασε στην πόλη της Ιερουσαλήμ «διπλωματικό γραφείο στο Ισραήλ».

Για να κατανοηθεί καλύτερα το ποιόν της κυβέρνησης Μπάμπις αρκεί και μόνο το γεγονός ότι σε επίσκεψή του στο Βερολίνο της Γερμανίας ο τότε πρωθυπουργός της Τσεχίας, Μπάμπις, δήλωσε: «Το ΚΚ θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί από το '90...». 

Σε ερώτηση δημοσιογράφων σχετικά με το πώς είναι δυνατό να λέει αυτά ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας - Μοραβίας στηρίζει την κυβέρνησή του, ο Μπάμπις απάντησε ότι «αυτή η στήριξη είναι μόνο για μια φορά κι άλλωστε το ΚΚΒΜ δεν έχει καμία επίδραση στην κυβέρνηση...».

Η υποχώρηση από την αυτοτελή πάλη οδηγεί σε όλο και πιο βαθιά ενσωμάτωση

Το έκτακτο Συνέδριο του ΚΚΒΜ, που συγκλήθηκε μετά το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, αναζωπύρωσε την παλαιότερη συζήτηση για «συνεργασία κι ενότητα της αριστεράς», με συζητήσεις περί κοινής εκλογικής καθόδου με το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (CSSD), το οποίο κι αυτό έμεινε εκτός Βουλής.

Η παραπάνω προδιαγεγραμμένη πορεία υπογραμμίζει και υπενθυμίζει ότι κάθε υποχώρηση των ΚΚ από την αυτοτελή οργανωτική, ιδεολογική και πολιτική πάλη, και η κάθε μορφής στήριξη κυβερνήσεων αστικής διαχείρισης, έχει οδυνηρές συνέπειες, είναι σε βάρος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, ενσωματώνει όλο και πιο βαθιά τα ΚΚ στο εκμεταλλευτικό σύστημα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα στις βουλευτικές εκλογές.

Με αυτόν τον τρόπο τα ΚΚ αντικειμενικά συμμετέχουν στην προσπάθεια χειραγώγησης του λαού, γίνονται συνένοχα για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, καλλιεργούν αυταπάτες πως το αστικό κράτος, οι αστικές κυβερνήσεις ή κόμματα κάθε απόχρωσης μπορούν να υπηρετήσουν ταυτόχρονα τα συμφέροντα και τα κέρδη των μονοπωλίων και τις ανάγκες της εργατικής τάξης.

Η απόσυρση από τη στήριξη μιας αστικής κυβέρνησης, είτε αυτή αφορά την ακροδεξιά κυβέρνηση του Μπάμπις στην Τσεχία είτε τη σοσιαλδημοκρατική του Κόστα στην Πορτογαλία, εξαιτίας της διάψευσης των αίολων προσδοκιών που καλλιέργησε αυτή η επιλογή, δεν μπορεί να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του ΚΚ και να καλύψει τη ζημιά που έχει γίνει, τις βαριές συνέπειες στη σχέση του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Πολύτιμα συμπεράσματα στην πάλη για την επαναστατική ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος

Η γενίκευση της μελέτης της πολύ αρνητικής πείρας από τη συνεργασία ΚΚ με κυβερνήσεις και κόμματα που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και τη στρατηγική του, μπορεί να βοηθήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων που θα συμβάλουν στην πάλη για το ξεπέρασμα της κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος, για να ενταθούν οι προσπάθειες για την επαναστατική του ανασυγκρότηση.

Η αποφασιστική στάση του ΚΚΕ, απόρριψης της στήριξης με οποιονδήποτε τρόπο της λεγόμενης «κυβέρνησης της αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για τα ΚΚ. Η αστική τάξη, το κράτος και οι θεσμοί της, όπως αυτός της κυβέρνησης, είναι ανεπίστρεπτα αντίπαλοι του λαού και των συμφερόντων του. Είτε με σοσιαλδημοκράτες είτε με φιλελεύθερους κι ακροδεξιούς, μόνοι τους ή με συνεργασία, είτε συμμετέχοντας με υπουργούς ή στηρίζοντας με την ψήφο ή την ανοχή τους, οι κομμουνιστές δεν έχουν καμιά θέση στην αστική διαχείριση.

Η αποστολή των ΚΚ είναι να πρωταγωνιστήσουν στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την κοινωνική συμμαχία, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*

*Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος

Για τους Ελεύθερους κι Ωραίους του Νοέμβρη...«Κι Εσύ Αυτό δε θα 'κανες;»

Digeni C Semina:
Για τους ελεύθερους κι ωραίους του Νοέμβρη, γράφω στον "Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου".
(Η φωτογραφία είναι του 1973, από εκδρομή του Γυμνασίου και αυτό το κείμενο γράφτηκε με τη ματιά εκείνου του κοριτσιού .)

***

Όταν ακούω το στίχο «Did they get you to trade your heroes for ghosts?», από το «Wish you were here» των Pink Floyd, νομίζω πως αρχίζει μια συγκινητική χρονοκαταβύθιση, μπροστά στο μαύρο οικογενειακό ραδιόφωνο «Τelefunken», στο παλιό μας σπίτι της οδού Σερρών 71.

 Επιστρέφω εκεί γύρω στην τρίτη γυμνασίου, όπου καταγοητευμένη από Μαρξ και Λένιν, εμπεδώνω (διαβάζοντας πολύ, δεδομένου και του ότι ο μπαμπάς δε με αφήνει να βγαίνω από το σπίτι μόλις βραδιάζει) πως το καπιταλιστικό σύστημα στηρίζεται στην αδικία και στην εκμετάλλευση.

 Δε δέχομαι ότι το κέρδος μπορεί να τεθεί πάνω από τον άνθρωπο. Με δυο - τρεις συμμαθήτριές μου, έχουμε την πεποίθηση ότι αφού δεν ανεχόμαστε την αδικία, τη βία και την καταπίεση, είμαστε σωστές και συνειδητοποιημένες κομμουνίστριες. Χρησιμοποιούμε μεταξύ μας «κόκκινη» ορολογία και επαναστατικά τσιτάτα, πιστεύοντας ότι έχουμε τη δυνατότητα οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου, που θα χωράει όλους τους ελεύθερους ανθρώπους. 

Υποψιαζόμαστε πως όσοι προσπαθούν να μας πείσουν πως τίποτε κακό γύρω μας δεν αλλάζει, το κάνουν γιατί το συμφέρον τους είναι να μας έχουν υποταγμένους. Και αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε, και μάλιστα μας θυμώνει και πάρα πολύ. 

Ημαστε μικρές αφιονισμένες αντάρτισσες και μισούμε με όλη μας τη δύναμη τη χούντα της Ελλάδας.
Είναι 16 Νοεμβρίου του 1973. 

Γίνεται κοσμογονία εδώ και δυο μέρες στο Πολυτεχνείο. Η μαμά μου και η γιαγιά μου έχουν αφήσει ό,τι κάνουν κι ακούν, βουρκωμένες και αμήχανες, τις βραχνιασμένες φωνές στο ραδιόφωνο, να λένε: «Εδώ Πολυτεχνείο! Αδέλφια μας στρατιώτες, είμαστε άοπλοι!». 

Μέσα στο Πολυτεχνείο και έξω από αυτό, χιλιάδες πολίτες έχουν ξεσηκωθεί και διαδηλώνουν ενάντια στη δικτατορία. Οι φοιτητές έχουν στήσει ραδιοφωνικό πομπό που κατασκευάζουν σε χρόνο ρεκόρ, στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών: «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων». 

Η φοιτητική κινητοποίηση έχει μετατραπεί σε λαϊκή εξέγερση, η χούντα πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπη με κάτι τόσο σφοδρό και μαζικό. Ακούμε τις συνεχείς εκκλήσεις για φάρμακα, ιατρικά εργαλεία, γιατρούς και ασθενοφόρα. 

Η γιαγιά μου δίπλα στο ραδιόφωνο, όχι μόνο τους ακούει με προσοχή, αλλά και, όπως πάντα, απαντάει: «Αχ παιδάκια μου, τι είναι αυτό που πάθατε; Να προσέχετε, έχουν όπλα αυτοί, είναι κακοί άνθρωποι, να 'χετε τον νου σας» - η γιαγιά μου πάντα συνομιλεί και με το ραδιόφωνο και με την τηλεόραση. Εχει τη βεβαιότητα ότι την ακούν. Γι' αυτό τους νουθετεί όλους, με πολλή αγάπη. 

Εγώ αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω. Εχω αποφασίσει να πάω στο Πολυτεχνείο. Πηγαίνω στο μπάνιο κι αδειάζω μέσα στη μεγάλη σχολική τσάντα όλο το φαρμακείο του σπιτιού. Τετράδια, βιβλία και μολύβια κρύβονται κάτω από το στρώμα. Διαπράττω και την πρώτη κλοπή: Παίρνω από την καβάτζα της μαμάς 700 δραχμές. Σήμερα είμαι απογευματινή. Φοράω την μπλε ποδιά και φεύγω για το σχολείο. Εχω ήδη τηλεφωνηθεί με τη Χριστίνα και με περιμένει στη στάση του λεωφορείου. Κουβαλάει στη δική της τσάντα - όπως μ' ενημερώνει - καμιά εικοσαριά τυρόπιτες, σοκολάτες και μπισκότα. 

Αγοράζω και εγώ ό,τι μπορώ από το φαρμακείο κι από το ζαχαροπλαστείο του κυρίου Γιώργου και πάμε στο Πολυτεχνείο. Κρυφά από τους δικούς μας. Ημασταν πια κι εμείς στην παρανομία. 

Χιλιάδες κόσμου, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι, βρίσκονται ήδη εδώ, για ν' αγωνιστούν ως την τελική νίκη. Μόλις έχει φτάσει και επιτροπή αγροτών από τα Μέγαρα και συναντιέται με τη Συντονιστική των φοιτητών. 

Πάμε και εμείς μέσα και ξεφορτώνουμε την πραμάτεια μας. Στο μεταξύ, έχω αγοράσει και όλα τα κουλούρια που είχε ένας πλανόδιος κουλουράς, οπότε η συνολική προσφορά μας, κάνει μια άλφα εντύπωση στα παιδιά, που μας λένε ευχαριστώ και μας φιλάνε σταυρωτά. 

Ακριβώς πίσω μας, ακούω μια αγαπημένη φωνή και δυνατά χειροκροτήματα. Σε απόσταση αναπνοής, ο Νίκος Ξυλούρης! Τραγουδάει συγκλονιστικά (και μαζί του όλος ο κόσμος) το «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Τον σηκώνουν στα χέρια. Είναι πραγματικά σαν Αρχάγγελος. Ενα παιδί με κρητική προφορά, από τη Συντονιστική, λέει πως «ο Ψαρονίκος είναι εδώ από το πρώτο λεπτό και δεν κρύφτηκε στιγμή. Θέλει να ξέρουν όλοι πως είναι μαζί μας». 

Ο Ξυλούρης τραγουδάει δίπλα μου γελαστός και αγέρωχος, κάνοντας το σήμα της νίκης. 

Δεν ξέρω πώς περνάνε οι ώρες, δεν έχω επαφή με τον χρόνο, δεν είμαι πια με τη Χριστίνα, τη χάνω μες στον κόσμο, τρέμω στην ιδέα τού τι θα γίνεται στο σπίτι, που θα αναρωτιούνται γιατί δεν γύρισα ακόμη από το σχολείο, είχα πεντάωρο υποτίθεται. Μαμά και γιαγιά θα 'χουν τρελαθεί, ψιλοζαλίζομαι, είναι πολύς ο κόσμος εδώ, δε χωράμε, με σπρώχνουν, προσπαθώ να μην πέσω, κρατιέμαι καλύτερα στα κάγκελα. «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», φωνάζουμε εμείς - «Δε σε θέλει ο λαός, πάρ' τη Δέσποινα και μπρος», λένε κάποιοι απέξω. 

Θα με σκοτώσει ο πατέρας μου, σκέφτομαι, πρέπει να γυρίσω σπίτι. Πέφτει πολύ ξύλο τριγύρω. Σπασμένα πανό. Ματωμένα πρόσωπα. Οδοφράγματα. 

Εχει αγριέψει πολύ η αστυνομία. Φοβάμαι.
«Εξω τώρα οι Αμερικάνοι. Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Εξω οι βάσεις του θανάτου». «Είμαστε άοπλοι, αδέλφια μας στρατιώτες, είμαστε άοπλοι!»

Πρέπει οπωσδήποτε να βγω έξω. 

Είναι βράδυ κι εδώ θα χυθεί πολύ αίμα σε λίγο. Το βλέπω το πράγμα. Σέρνομαι ανάμεσα στο πλήθος και κατορθώνω να βγω στην Πατησίων. 

Οι άνθρωποι γύρω από το Πολυτεχνείο ουρλιάζουν: «Κάτω η χούντα, η χούντα θα πέσει απ' το λαό». Οι αστυνομικοί μοιάζουν λυσσασμένοι. Πέφτει ξύλο. Δακρυγόνα. Φωτιές.

Παθαίνω σύγκρυο, τρέχω προς το θέατρο «Αλφα», όταν κάποιο πολύ δυνατό χέρι μ' αρπάζει από τη μέση. «Ηρθε το τέλος μου», σκέφτομαι, και γυρίζω να δω τον προσωπικό μου Μάλλιο ή Μπάμπαλη. Είναι ο μπαμπάς μου. Αλλόφρων! 

Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι, εκείνο το κλάσμα του δευτερολέπτου, έτσι όπως τον βλέπω ανήσυχο για μένα, είναι: «Μ' αγαπάει!». Οπότε, ας με χαστουκίσει, ας μου κάνει ό,τι θέλει, αρκεί που ανησύχησε τόσο πολύ για μένα κι έτρεξε σαν τρελός να με ψάξει, ποιος ξέρει πόσες ώρες να με ψάχνει.

 Είναι κατακόκκινος, εκνευρισμένος, αγχωμένος, με σέρνει μέχρι το αυτοκίνητό του, από το χέρι, από τους ώμους, από τα μαλλιά, ούτε που θυμάμαι. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μάλλον μου σώζει τη ζωή. Μισή ώρα μετά, η Αστυνομία στα Χαυτεία χτυπά διαδηλωτές στο ψαχνό, εκτός από δακρυγόνα ρίχνει και πραγματικά πυρά. Νομίζω κάπου τότε, ανακοινώνεται και ο πρώτος νεκρός. 

Σε όλη τη διαδρομή, μέχρι την Ακαδημία Πλάτωνος, οδηγεί σαν τρελός, δε με κοιτάζει και δε μου μιλάει. Σταματάει μόνο σ' ένα περίπτερο και παίρνει τηλέφωνο τη μαμά μου:
«Τη βρήκα. Ερχόμαστε».
Τη στιγμή που παρκάρει κάτω από το σπίτι, με πιάνει από τους ώμους και μου λέει, ακουμπώντας σχεδόν τη μύτη του στη μύτη μου:
«Δεν θα ξανακάνεις ποτέ κρυφά ούτε κάτι κακό ούτε κάτι καλό. Συνεννοηθήκαμε;».
«Πώς με βρήκες;».
«Πήρε η Χριστίνα τηλέφωνο κατατρομαγμένη κι είπε πως σ' άφησε, όπως βλέπουμε την πύλη, αριστερά».
«Κι εσύ αυτό δε θα 'κανες;».
«Αλλο είμαι εγώ, εγώ δεν είμαι εσύ... κι εγώ το 'κανα το πρωί».

***

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το κεφάλαιο του βιβλίου μου «Κίτρινο Υποβρύχιο», που αναφέρεται σ' εκείνες τις τρεις νύχτες του Νοέμβρη. Πολλά από τα παιδιά, που πρωταγωνίστησαν σ' αυτές, έγιναν μετά φίλοι μου. Νιώθω περήφανη και τυχερή που με κάποια από αυτά συμπορευτήκαμε κι αγαπιόμαστε ακόμη.
Ηταν οι ελεύθεροι κι ωραίοι. Ηταν οι άοπλοι. 

Αυτοί που δεν εξαργύρωσαν. Κάποιους άλλους, που μετά από εκείνες τις νύχτες, χάθηκαν στη σκόνη του συμβιβασμού, δεν τους θυμάμαι. Δε χωράνε μέσα στη φλεγόμενη εικόνα των ανθρώπων που πάλεψαν ενάντια στους παντοδύναμους μηχανισμούς ενός απάνθρωπου συστήματος, για να φτιάξουν έναν άλλο κόσμο με ελευθερία, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη. Που άνοιξαν έναν άλλο δρόμο, έναν δρόμο ανοιχτό να τον περπατήσουμε, σε μια εποχή που οι κρατούντες θέλουν να ξεμπερδέψουν με την ουσία του Πολυτεχνείου, των μηνυμάτων και του περιεχομένου του.

 Το Πολυτεχνείο, όμως, συνεχίζεται και σήμερα, μέσα στα αμφιθέατρα, στους δρόμους και στους καθημερινούς αγώνες. Ολα αυτά, που κανείς δεν μπορεί ν' αλλάξει, είναι το Πολυτεχνείο!
https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=13/11/2021&id=18387&pageNo=33

Και Μόνο το Ότι Ρωτούσαν οι Άλλοι Αν Κρατάει ο Ρίτσος...

,,στο Μακρονήσι είχα νιώσει πολλές φορές την αντοχή μου να καταρρέει. Και μόνο το ότι ρωτούσαν οι άλλοι αν κρατάει ο Ρίτσος και το αίσθημα ευθύνης μου έδιναν κουράγιο και άντεξα.,,

Γιάννης Ρίτσος

Τον Ρίτσο τον θυμάμαι και στα πιο δύσκολα χρόνια της εξορίας πάντα με προσεγμένη εμφάνιση μειλίχιο ευγενικό
Το ίδιο και το μικρό καλυβάκι του στον Άϊ-Στράτη από τα πιο νοικοκυρεμένα με αψεγάδιαστη τάξη μέσα και έξω

Σε ξάφνιαζε η διαπίστωση ότι αυτός ο «λεπτεπίλεπτος» άνθρωπος διέθετε μία τόση ισχυρή αυτοπειθαρχία και αυτοστράτευση και ότι στη δουλειά του υπήρξε ένας σκληροτράχηλος δουλευτής

Τον θυμάμαι για ώρες να ζωγραφίζει μες στο βοριά στον ανεμόδαρτο αυχένα του Άϊ-Στράτη.
Με σακατεμένα πνευμόνια να διδάσκει χορογραφία!
Πολυάριθμη η ομάδα των χορευτών, κάθε χορευτής με τη δική του φιγούρα και κίνηση, και να διδάσκει ο Ρίτσος σε άπειρες επαναλήψεις χωριστά στον καθένα, για μέρες, με πυρετό και αιμόπτυση.

Με το χουντικό πραξικόπημα την τρίτη μέρα μας είχαν φέρει τον Ρίτσο.
Την προηγούμενη στον Ιππόδρομο σκότωσαν τον Παναγιώτη Ελή, μας πέταξαν μισοπεθαμένο από το ξύλο τον Ηλία Ηλιού και είχε στρέψει η φρουρά πάνω μας τα αυτόματα.
Θυμάμαι τον Ρίτσο ήρεμο να έχει ξαπλώσει στην κουβερτούλα του και να καπνίζει απανωτά τα τσιγάρα.

Το περισσότερο εμείς οι νεώτεροι πηγαίναμε κοντά του να κουβεντιάσουμε τα πάντα, εκτός από την επικαιρότητα των όσων συνέβαιναν.

Και ήτανε θαρρείς μια νησίδα γαλήνης μέσα σε εκείνη τη φορτισμένη ατμόσφαιρα.

Στη Γυάρο κάποια φορά, τον είχα ρωτήσει αν ήταν συνειδητή η επιλογή του να προσανατολίζει αλλού την κουβέντα.

«Και βέβαια ήταν, μου απαντά και ας είχα να υπερνικήσω προσωπική αγωνία και φόβους. Δεν είμαι από φυσικό μου παλικαράς και στο Μακρονήσι είχα νιώσει πολλές φορές την αντοχή μου να καταρρέει. 

Και μόνο το ότι ρωτούσαν οι άλλοι αν κρατάει ο Ρίτσος και το αίσθημα ευθύνης μου έδιναν κουράγιο και άντεξα.

Όμως σήμερα ποια γνωρίζω τ’ αντίτιμο και λέω πώς και αν δεν βγω ζωντανός από δω, θα έχω προσθέσει στο έργο μου το καλύτερό του κεφάλαιο.

Κοίταξε όμως τον μπάρμπα-Θοδωρή» μου λέει σε λίγο, 

«με τα oγδόντα πέντε του, σακατεμένος και άρρωστος μία ζωή νεροκουβαλητής μέσα στο κίνημα».

Μου έδειξε γράμμα του.

«Αχαΐρευτε» του γράφει γυναίκα του «να υπογράψεις και να τσακιστείς να γυρίσεις, να συμμαζέψεις το γιο σου που αλήτεψε και την κόρη σου που πήρε τους δρόμους...»

Όμως ο μπάρμπα Θοδωρής Δεν βγήκε με τους πρώτους για δήλωση.

Κι όταν πεθάνει ίσως να μη βρεθεί να τον κλάψει κανένας!

Κι αναλογίζομαι άραγε πόσο μετράει μπροστά στο δικό του δόσιμο χωρίς μισθό, η δική μου η προσφορά..»

Σελ 54-56
Πολιτιστικά k Ευτράπελα Από τα στρατόπεδα εξορίστων
του Γιώργου Φαρσακίδη
https://sep.gr/eshop/titlos/politistika-kai-eytrapela-apo-ta-stratopeda-exoriston/

«Νέο ΕΣΥ»: Όταν η Αιτία του προβλήματος Παρουσιάζεται ως Λύση

    ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΛΩΝΙΣΤΙΩΤΗΣ

«Νέο ΕΣΥ»: Όταν η αιτία του προβλήματος παρουσιάζεται ως λύση

Ήδη μετράμε παραπάνω από 15.500 νεκρούς, ενώ οι «παράπλευρες απώλειες» από τη μονοθεματικότητα του συστήματος υγείας είναι μεγάλες και ακόμα ανυπολόγιστες. 

Χιλιάδες είναι οι χειρουργικές επεμβάσεις που αναβλήθηκαν, οι ειδικές θεραπείες που πήγαν πίσω, η παρακολούθηση χρονίως σοβαρά πασχόντων δεν εξασφαλίστηκε.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και εν μέσω πανδημίας εφάρμοσε κατά γράμμα την πολιτική που θεωρεί την υγεία του λαού εμπόρευμα, κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό.

Πριμοδότηση του ιδιωτικού τομέα υγείας, απευθείας με κρατικό χρήμα, με επιχείρημα «την αρμονική συνύπαρξη του με το δημόσιο», Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας υποστελεχωμένη στο όνομα του «εξορθολογισμού» δαπανών και της «ελαχιστοποίησης του κόστους», υγειονομικά πρωτόκολλα με οδηγίες TUI στο όνομα των κερδών του τουριστικού κεφαλαίου, συνωστισμός σε ΜΜΜ στο όνομα του «κόστους της ενίσχυσης του στόλου», ανύπαρκτη εμβολιαστική εκστρατεία στο όνομα της «ατομικής ευθύνης» και χρήση του εμβολίου ως μέσο διαίρεσης, εξαγοράς, συναλλαγής, εκβιασμών, απολύσεων. 

Και άλλα πολλά.

Από παντού αναδεικνύονται τα τραγικά αποτελέσματα της πολιτικής που δεν έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες αλλά τα κέρδη των λίγων. 

Η λογική του κόστους-οφέλους στην υγεία, της ανταποδοτικότητας των υπηρεσιών, του κέρδους, μόνο εμπόδιο μπορoύν να μπουν στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών στην υγεία, είτε σε έκτακτες είτε σε τακτικές συνθήκες.

Αυτό αποδείχτηκε σε όλο τον πλανήτη. 

Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι στο πολυδιαφημισμένο σύστημα των ΗΠΑ, και ενώ δεν προλάβαιναν να θάψουν τους νεκρούς της πανδημίας, ιδιωτικές κλινικές έκλειναν και υγειονομικοί απολύονταν γιατί η λειτουργία τους δεν απέφερε τα αναμενόμενα κέρδη.

Η κυβέρνηση αναποδογυρίζει τα συμπεράσματα της πανδημίας και παρουσιάζει ως λύση την πολιτική που απέτυχε παταγωδώς να προστατέψει τη ζωή του λαού!
Όπως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις «ανακαλύπτει» χρόνιες παθογένειες στο δημόσιο σύστημα υγείας και ετοιμάζεται να φέρει το σχέδιό της για το “νέο ΕΣΥ”.

 Το «νέο ΕΣΥ» προβλέπει εξορθολογισμό των δομών, με τη χάραξη ενός υγειονομικού χάρτη που θα περιλαμβάνει επιπλέον συρρίκνωση ή και κατάργηση νοσοκομείων, ΚΥ και τμημάτων με συγχωνεύσεις, πάλι με κριτήριο όχι αν καλύπτουν ανάγκες, αλλά πόσο κοστοβόρα είναι, αφού δεν φέρνουν έσοδα. 

Προβλέπει τη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ σαν μια μεγάλη ασφαλιστική εταιρία. 

Δηλαδή τα δισ. ευρώ των ασφαλισμένων θα γίνουν προσβάσιμα και στον ιδιωτικό τομέα, ανάλογα και με τις εισφορές, στη λογική «ότι δίνεις παίρνεις», διαφοροποίηση, δηλαδή, ανάλογα με το βαλάντιο του καθενός. 

Μετά τα DRG του ΣΥΡΙΖΑ, επαναφέρει τα ΣΔΙΤ, ως ένα εργαλείο χρηματοδότησης, δίνοντας ζεστό χρήμα στους ιδιώτες, ενώ η εμπειρία από την πανδημία έδειξε ότι μόνο παρασιτικά μπορεί να συνυπάρχει ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα υγείας. 

Ενισχύει την αυτοτέλεια των νοσοκομειακών δομών και τη λειτουργία τους ως αυτοδιοικούμενα ιδρύματα-επιχειρήσεις, με την ανάπτυξή τους (κλινικές, εξοπλισμός, προσωπικό κτλ) να εξαρτάται από τα έσοδα που θα εξασφαλίζουν από την πώληση υπηρεσιών σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία. 

Σε αυτά τα πλαίσια ανοίγει το δρόμο για ιδιωτικό έργο των γιατρών του ΕΣΥ εντός των δημόσιων νοσοκομείων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πρωτοτυπεί αλλά εφαρμόζει την στρατηγική όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων, που εφάρμοσαν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ. 

Γιατί όλες οι μέχρι τώρα αστικές ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ή όποιες άλλες: 

έκλεισαν ή κράτησαν κλειστά νοσοκομεία, προχώρησαν την εμπορευματοποίηση με πολλές μορφές (leasing, εργολάβοι, ΣΔΙΤ, DRG, δωρεές, απογευματινά ιατρεία επί πληρωμή), όλες λεηλάτησαν τους υγειονομικούς με μειώσεις μισθών, ανατροπές σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Μπροστά σε αυτές τις βαθιές και αντιλαϊκές αλλαγές η πρόταση του ΚΚΕ γίνεται όπλο πάλης και αγώνα. 

Είναι επίκαιρη και αναγκαία γιατί είναι ρεαλισμός να υπάρχει υψηλού επιπέδου, σύγχρονο, καθολικό, αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, δωρεάν, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση, με ανεπτυγμένο δημόσιο σύστημα ΠΦΥ σε πανελλαδικό επίπεδο. 

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να καλυφθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες στην υγεία, την πρόνοια και παντού. 

Αυτό δείχνουν τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας.

*Ο Θοδωρής Αλωνιστιώτης είναι Παθολόγος-ΜΕΘ νοσοκομείου «Αγία Όλγα», Μέλος του ΤΓ Υγείας-Πρόνοιας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, Μέλος του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από «Το Ποντίκι».

https://www.902.gr/eidisi/apopseis-sholia/275334/neo-esy-otan-i-aitia-toy-provlimatos-paroysiazetai-os-lysi

ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ ΕΙΧΕΣ ΜΑΘΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΤΟ 1980 ?

~~~~~~

Το σχολείο του σήμερα και του αύριο, με μια «ματιά» στο χθες…

Διδασκαλία Πληροφορικής σε σοβιετικό σχολείο το 1986

«(... ) πώς θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε το σχολείο του μέλλοντος. Ένα σχολείο το οποίο θα έχει ως κεντρικό σκοπό να προσφέρει γνώση, αλλά και δεξιότητες στους μαθητές από αφοσιωμένους δασκάλους και καθηγητές, έτσι ώστε να σας προετοιμάσουμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για ό,τι επιλέξετε να κάνετε, τελικά, στη ζωή σας όταν ολοκληρωθεί το σχολείο. (...) Ναι, είμαστε εδώ για να σπάσουμε στεγανά και αντιλήψεις που νομίζω ότι ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την εκπαίδευση εδώ και πολλά χρόνια».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, και ειπώθηκαν πριν λίγο καιρό σε εκδήλωση με μαθητές.

Φράσεις όπως «σχολείο του μέλλοντος» και «σχολείο του αύριο» επανέρχονται συχνά από εκπροσώπους της κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων, αλλά και αρθρογράφους του αστικού τύπου. Προφανώς η κυβέρνηση υπογραμμίζει την ανάγκη να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί, προκειμένου αυτό το σχολείο να γίνει πράξη.

Δεν θα αναλωθούμε εδώ στο να αποδείξουμε ότι αυτό που ονομάζουν «σχολείο του αύριο» είναι στην πραγματικότητα το σχολείο των κοινωνικών φραγμών και διακρίσεων, της ημιμάθειας, της εμπορευματοποίησης της γνώσης, που θα αναγκάζει τους γονείς να βάλουν περισσότερο το χέρι στην τσέπη.

Αξίζει, όμως, να ρίξουμε μια ματιά στο σχολείο που μέχρι σήμερα έχουν διαμορφώσει με την πολιτική τους αυτοί που εμφανίζονται ως «οραματιστές», δηλαδή όλες οι αστικές κυβερνήσεις που υλοποίησαν τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Στο σημερινό σχολείο, ενδεικτικά:

Υπάρχουν τουλάχιστον 48.000 κενές θέσεις μονίμων καθηγητών και δασκάλων, αφού, μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι φέτος έκανε 11.700 μόνιμους διορισμούς, οι ανάγκες όμως στα σχολεία είναι πολύ μεγαλύτερες (52.000 αναπληρωτές δούλεψαν πέρυσι και άλλοι 8.000 συνταξιοδοτήθηκαν).

Το 30% των σχολικών κτιρίων είναι 50ετίας.

Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων - Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% των Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% των Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων - Λυκείων.

700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών.

Για το τελευταίο, βέβαια, η κυβέρνηση έχει απάντηση: Παλιά υπήρχαν 40 μαθητές σε κάθε τάξη, άρα «μας παίρνει» να συγχωνεύσουμε άλλα 1.000 τμήματα μόνο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση... Περίεργη αντίληψη, είναι η αλήθεια, για το πώς θα φτάσουμε στο «σχολείο του αύριο».

Τι γινόταν, όμως, στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες την εποχή που στην Ελλάδα υπήρχαν 40 μαθητές σε κάθε τμήμα;

Κιτ των Σοβιετικών μαθητών για την κατασκευή τηλεόρασης

H κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής απελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, επιτάχυνε την ανάπτυξη της παραγωγικής και ερευνητικής διαδικασίας με κίνητρο και αποτέλεσμα μια θεαματικά γρήγορη άνοδο της κοινωνικής ευημερίας. 

Το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωρίζονταν και από τους Δυτικούς για τη σαφέστατη, συντριπτική υπεροχή του στη σφαιρικότητα των γνώσεων που έδινε στους νέους.
Κοινό χαρακτηριστικό των εκπαιδευτικών συστημάτων στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ήταν οι προσπάθειες εισαγωγής του πολυτεχνισμού, ώστε να μην είναι κανείς “δεμένος” για όλη του τη ζωή σε ένα επάγγελμα, και καθιέρωσης οκτάχρονου έως δεκάχρονου συστήματος υποχρεωτικής εκπαίδευσης.

Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε ότι οι χώρες αυτές ήταν οι πρώτες που εισήγαγαν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην εκπαιδευτική διαδικασία, ήδη από τη δεκαετία του ’80. 

Ενδεικτική είναι επίσης μία εικόνα του 1980 που δείχνει ένα εκπαιδευτικό κιτ που είχαν το 1980 οι Σοβιετικοί μαθητές για την κατασκευή… τηλεόρασης. Οποιαδήποτε σύγκριση, όχι μόνο με το σχολείο στην καπιταλιστική Ελλάδα του 1980, αλλά και του 2021, προκαλεί μόνο γέλιο ή και κλάμα…

Ας αναρωτηθεί, λοιπόν, ο καθένας: 

Αν αυτά μπορούσαν να γίνουν τότε, ποιες είναι οι δυνατότητες σήμερα για να έχουμε ένα σχολείο στο ύψος των αναγκών κάθε μαθητή, ένα σχολείο δημόσιο και δωρεάν που θα βγάζει πολύπλευρα μορφωμένους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το αν θα συνεχίσουν στο Πανεπιστήμιο ή στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Ένα σχολείο που δεν θα εξοντώνει τους μαθητές, δεν θα τους κατηγοριοποιεί σε αυτούς που «τα παίρνουν» και σε αυτούς που κάνουν μόνο για «να μάθουν μια τέχνη», δεν θα αναγκάζει τους γονείς να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη.

Αυτό είναι το σχολείο του αύριο για το οποίο αξίζει να αγωνιστούμε!

Το «νέο σχολείο»...

 ~~~~~~

Το «νέο σχολείο», που διαμορφώνεται ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ

Το «νέο σχολείο», που διαμορφώνεται ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ και που αποτυπώνεται στον πρόσφατο νόμο, που πέρασε καλοκαιριάτικα η κυβέρνηση της ΝΔ, κάνει το ταξικό σχολείο, το σχολείο των κοινωνικών φραγμών ακόμα χειρότερο.

Το κράτος απαλλάσσεται από τις ευθύνες του για τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία των σχολείων. Στο όνομα της «αυτονομίας» της σχολικής μονάδας, η διεύθυνση, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς γίνονται κυνηγοί «χορηγών» ακόμα και για τα απολύτως αναγκαία για τη λειτουργία των σχολείων.

Το σχολείο «σπρώχνεται» να «αξιοποιεί» (βλέπε εμπορεύεται) τις υποδομές του. Ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη κατηγοριοποίηση ανάμεσα στα σχολεία της «ελίτ» και αυτά της «πλέμπας».
Επιβάλλεται η υποταγή των εκπαιδευτικών στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης αξιολόγησης, ενώ υποβαθμίζεται το περιεχόμενο της μορφωτικής διαδικασίας.

Σε ποιο έδαφος διαμορφώνεται αυτό το «νέο σχολείο»;

Στο έδαφος που έχει διαμορφώσει η πολιτική όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) μέχρι σήμερα, υπηρετώντας τη στρατηγική που επιβάλλουν στην Εκπαίδευση οι προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων.

Είναι τα σχολεία που έμειναν αθωράκιστα και φέτος μπροστά στην πανδημία, με πρωτόκολλα - λάστιχο.
Τα ίδια σχολεία που η κυβέρνηση τα έκλεισε πέρσι γιατί αρνήθηκε να πάρει μέτρα θωράκισής τους επειδή τα θεωρεί κόστος. Σε αυτά τα σχολεία επιβάλλει τώρα το στοίβαγμα 26 και 28 μαθητών ανά τάξη, επικαλούμενη τον νόμο (!) που η ίδια ψήφισε πέρσι αυξάνοντας τα όρια.
 Μάλιστα, με θράσος σήμερα «επιχειρηματολογεί» ότι... «κάποτε ήταν 40 μαθητές σε κάθε τάξη», ομολογώντας ότι αυτό που κάνει μας γυρνάει χρόνια πίσω!

Είναι τα σχολεία που με την πρώτη βροχή πλημμύρισαν, τα σχολεία με τα κοντέινερ που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για την Προσχολική Αγωγή και που «φυτεύονται» για να λειτουργήσουν ως «προσωρινές λύσεις» με διάφορες αφορμές αλλά τελικά γίνονται μόνιμα.
Είναι τα σχολεία με τάξεις - κλουβιά, υπόγειες, που καταργούνται αίθουσες εργαστηρίων και εκδηλώσεων για να γίνουν αίθουσες διδασκαλίας κ.λπ.

Είναι τα σχολεία που οι γονείς καλούνται να τα συνδράμουν οικονομικά ακόμα και στις πιο απλές και στοιχειώδεις ανάγκες τους, από το φωτοτυπικό χαρτί που χρησιμοποιείται στα Δημοτικά για την αναγκαία συμπλήρωση ασκήσεων στα ανεπαρκή και κακογραμμένα βιβλία, μέχρι τα βαψίματα, τις κουρτίνες, τις δανειστικές βιβλιοθήκες και τόσα άλλα, που είναι ευθύνη του κράτους να καλύπτονται.

Είναι τα σχολεία που οι μισοί εκπαιδευτικοί τους είναι συμβασιούχοι, αναπληρωτές που κάθε χρόνο απολύονται και σήμερα μετρούν εκατοντάδες κενά που η κυβέρνηση επιχειρεί να «κουκουλώσει», για να γλιτώσει και πάλι από... κόστος.
Την ίδια στιγμή μάλιστα που οι μορφωτικές ανάγκες αυξήθηκαν με το παραπάνω από το δίχρονο ανοιγοκλείσιμο των σχολείων και που χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα για να καλυφθούν.

Το μπαράζ συγχωνεύσεων τμημάτων και υποβιβασμών σχολείων, στο οποίο επιδίδεται η κυβέρνηση ενάμιση μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Δικαιολογημένα έχει ξεσηκώσει κύμα αντιδράσεων από γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές και από την άλλη είναι αποκαλυπτικό για το πόσο βρίσκεται αυτή η πολιτική σε πλήρη αντίθεση με τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες στις συνθήκες του 21ου αιώνα.

Απέναντι σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα, που ενάμιση μήνα μετά το πρώτο κουδούνι επιβεβαιώνει όλες τις ανησυχίες για την ασφάλεια των παιδιών στα σχολεία και τη μόρφωσή τους, δεν χωράει αναμονή.

Το «νέο σχολείο» από την κορφή ως τα νύχια είναι παλιό, χρεοκοπημένο και ακατάλληλο για τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες.

Είναι αναγκαίος ο μαζικός, ανυποχώρητος αγώνας εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών ενάντια σε αυτήν την πολιτική, αγώνας διεκδίκησης για το σχολείο που έχουμε ανάγκη σήμερα, για τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών.

Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 22 Οκτώβρη 2021

~~~~~~~~~

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Να ανακληθούν όλες οι συγχωνεύσεις τμημάτων σε σχολεία



Επίκαιρη ερώτηση προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, για τις συγχωνεύσεις στα σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δυτικού Τομέα Αθήνας, κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής.

Το κείμενο της Ερώτησης:

«Διανύουμε την τρίτη σχολική χρονιά από την έναρξη της πανδημίας, η διαχείριση της οποίας από την πλευρά της κυβέρνησης έχει κοστίσει σε μορφωτικό, κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο στους μαθητές. Την ίδια στιγμή έχουν ψηφιστεί νόμοι (ν. Χατζηδάκη) με αρνητικές συνέπειες στο εργασιακό καθεστώς, στις συνθήκες εργασίας και στους μισθούς των εργαζόμενων γονέων.

Μετά από ενάμισι χρόνο τηλεκπαίδευσης, αφού κοστολογήθηκε ως φθηνότερη λύση, η έναρξη της σχολικής χρονιάς βρήκε τα σχολεία με υπερπληθή τμήματα μαθητών και εκατοντάδες κενά σε εκπαιδευτικούς. Ενώ σε ό,τι αφορά στα μέτρα πρόληψης απέναντι στην πανδημία έμειναν ανοχύρωτα, δίχως σχολικούς νοσηλευτές, επαρκή καθαριότητα και μέσα ατομικής υγιεινής, περιοδικά επαναλαμβανόμενα τεστ για όλους δωρεάν, ουσιαστική ενημέρωση των γονέων και των μαθητών για το πρόγραμμα εμβολιασμών, μαζί με την ολοκληρωμένη, ολόπλευρη παρακολούθηση των ήδη εμβολιασμένων.

Αφού δεν εξασφαλίστηκε τίποτα από τα παραπάνω, ενάμισι μήνα από το άνοιγμα των σχολείων σειρά έχουν οι συγχωνεύσεις τμημάτων. Αυτές υπολογίζονται σε 1000 περίπου σε όλη τη χώρα, για την εξοικονόμηση εκπαιδευτικών σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μέτρο που έχει αρνητικές συνέπειες και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς με ό,τι συνεπάγεται για την ανταπόκρισή τους στο, έτσι και αλλιώς, σύνθετο έργο τους.

Τμήματα που έχουν έναν ανεκτό αριθμό μαθητών, συγχωνεύονται και διαμορφώνονται με βάση τον απαράδεκτα υψηλό αριθμό, όπως αυτός ορίζεται από τον νόμο. Συγκεκριμένα στη Διεύθυνση Γ΄ Αθήνας συγχωνεύτηκαν με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας τμήματα σε 28 σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης: 1o-3ο Γυμνάσιο και 1ο-2ο ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας, 3ο-4ο-7ο Γυμνάσιο και 1ο ΓΕΛ Χαϊδαρίου, 4ο-5ο Γυμνάσιο και 1ο-3ο-6ο ΓΕΛ Αιγάλεω, 1ο Γυμνάσιο Καματερού, 4ο Γυμνάσιο Αγίων Αναργύρων, 3ο-9ο Γυμνάσιο και 5ο-6ο-7ο ΓΕΛ Ιλίου, 2ο Γυμνάσιο και 5ο ΓΕΛ Πετρούπολης, 2ο-3ο-14ο-16ο Γυμνάσιο και 6ο-10ο ΓΕΛ Περιστερίου. Απόφαση προκλητική καθώς σε πολλά από αυτά τα σχολεία, ήδη πριν τις συγχωνεύσεις, υπήρχαν αίθουσες σφραγισμένες και τμήματα με μεγάλο αριθμό παιδιών.

Ερωτάται η κ. Υπουργός, τι προτίθεται να κάνει για να ανακληθούν όλες οι συγχωνεύσεις τμημάτων, να μειωθούν οι μαθητές ανά τμήμα, να καλυφθούν όλα τα κενά σε εκπαιδευτικούς και να εξασφαλιστούν όλα τα αναγκαία μέτρα πρόληψης απέναντι στην εξέλιξη της πανδημίας».

902.gr