ΜΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ !!

Δοκιμάστε το και στο δικό σας σχολείο!!! Δουλεύει!!! 

https://www.facebook.com/chrissa.xak/posts/10156964415898075

Επιτρέψτε μου να καυχηθω, για τον διευθυντή του σχολείου μας! 🤗😁👏🤩
Καταρχήν, στο σχολείο μας, τα παιδιά αλλά κ όλη γειτονιά, ακούνε μουσική στα διαλείμματα! Χατζιδάκις, Burger Project, Μπετόβεν, κλασσικοί κ μοντέρνοι ήχοι ταξιδεύουν μέσα κ έξω από τις αίθουσες, στις διαδρόμους, στην αυλή, και στους γύρω δρόμους! 🎼🎶🎵🎵🎼🎶

Πριν λίγο καιρό, επιμελήθηκε, προσωπικά, την κατασκευή ενός εσωτερικού, επιδαπέδιου σκακιου, μεγάλων διαστάσεων κ, πλέον, προχωράει στη διοργάνωση του πρώτου ενδοσχολικού τουρνουά σκακιού!!! ♟️♟️♟️

Last but not least, ανέλαβε, προσωπικά, κ έφτιαξε μέσα στο σχολείο μας, μια μικρή πινακοθήκη! 

Όλες οι πόρτες, στις αίθουσες όλων των τάξεων στολίστηκαν με πίνακες Ελλήνων κ ξένων γνωστών ζωγράφων, ενώ δίνεται ταυτόχρονα και "αποστολή" στους εκπαιδευτικούς, να γνωρίσουν στα παιδιά αυτούς τους ζωγράφους κ τα έργα τους, με τρόπο βιωματικό!
Γαΐτης, Πικάσο, Ακριθάκης, Σταθόπουλος, Φασιανός, Ιακωβίδης, Μονέ, Ρενουάρ, Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Τσαρούχης, Βαν Γκογκ, Ντα Βίντσι, Μόραλης κ Κλιμτ είναι πλέον σε κάθε τάξη, δίνοντας έναν άλλο καλλιτεχνικό αέρα, στη σχολική ζωή των παιδιών μας!

"Ένα όνειρό μας έγινε πραγματικότητα! Οι θεματικές πόρτες είναι γεγονός! Καταφέραμε να «ντύσουμε» τις 14 αίθουσες με ζωγραφικούς πίνακες διάσημων Ελλήνων και ξένων ζωγράφων! *

Σκοπός μας ήταν να ομορφύνουμε το σχολειό μας, αλλά κυρίως να μυήσουμε τα παιδιά στο χώρο της ζωγραφικής και της τέχνης. Επιλέξαμε σπουδαίους ζωγράφους που εκπροσωπούν ξεχωριστά ρεύματα και εποχές, έτσι ώστε οι μαθητές να μάθουν και να αισθανθούν, να εμπνευστούν και να ταξιδέψουν στο χώρο και το χρόνο, μέσα από χρώματα, καμβάδες και πινέλα…"

Έχουμε κι άλλα! Stay tuned! 🥰🥰🥰

Αγαπάμε το σχολείο μας κ το φροντίζουμε σαν δεύτερο σπίτι μας!!! ❤️🧡💛💚💙💜

https://www.facebook.com/chrissa.xak/posts/10157002434278075

"Το σχολείο μας" - Part 2
To σχολείο μας το αγαπάμε! Σας το έχω ξαναπεί άλλωστε! 🥰😍🥰

Το φροντίζουμε, το ομορφαίνουμε, του δίνουμε τη λάμψη και την αγάπη που του αξίζει, ώστε τα παιδιά μας, περνώντας τη μισή τους μέρα σε αυτό, να νιώθουν ότι ζουν σε ένα όμορφο, χαρούμενο περιβάλλον!
Με αιχμή του δόρατος τον διευθυντή μας και με την υπέροχη συνεργασία που έχω μαζί του και με μια ακόμη μαμά του σχολείου μας, κάναμε ένα μικρό θαύμα, προσπαθώντας να δώσουμε χρώμα και ζωντάνια! Είμαστε 2, είμαστε 3, μα κάνουμε για χίλιους δεκατρείς! 💪💪💪

Η "βιβλιοθήκη" στην είσοδο του σχολείου, με έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, αντιπροσωπευτικά της παιδικής λογοτεχνίας είναι το τελευταίο μας έργο - σημερινή έκπληξη για μικρούς και μεγάλους!📚📘📖🔖
Τα μουσικά σκαλιά μας δένουν άριστα με τη μουσική που παίζει στα διαλείμματα και γεμίζει με νότες τους διαδρόμους και τους γύρω δρόμους... 🎼🎶🎵🎹
Τα χρωματιστά παγκάκια μας, εντός και εκτός του προαυλίου χώρου, κάνουν την αναμονή και την ξεκούραση, απόλαυση και τα πηγαδάκια φουντώνουν, στο πιο hot σημείο συνάντησης της πόλης! 🤩 🗣️👥☕🥤
Τα τερατάκια μας, που δεν τρώνε παιδάκια αλλά τρώνε σκουπιδάκια, πέταξαν μακριά τους άχαρους κάδους κ μπλέκονται και αυτά μέσα στο παιχνίδι! 👻👽👀
Και φυσικά, το παγκάκι των φίλων! Όπου ο καθένας που νιώθει μοναξιά, που έχει την ανάγκη συμπαράστασης ή απλώς θέλει να γνωρίσει έναν νέο φίλο, εκεί μπορεί να τον βρει!
Γιατί... 𝙄𝙩'𝙨 𝙊𝙆 𝙩𝙤 𝙗𝙚 𝙙𝙞𝙛𝙛𝙚𝙧𝙚𝙣𝙩! Το μότο μιας ζωής! ❤️🧡💛💚💙💜

Λίγη έμπνευση, καλή παρέα και πολλή αγάπη και γίνονται μικρά και μεγάλα θαύματα!!!
Δοκιμάστε το και στο δικό σας σχολείο!!! Δουλεύει!!! 😉😍🤩

ΕΦ❤️ΑΦ💙

Από

Chrissa Xakopoulou

Αλίευση - Παρουσίαση Viva.La.Revolucion

O ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Γ. ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ" ΤΗΣ ΣΕΜΙΝΑΣ !!

Κίτρινο Υποβρύχιο: Ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης γράφει για το βιβλίο της Σεμίνας Διγενή



«Το βιβλίο είναι και μία εγκυκλοπαίδεια διασήμων, που απαρτίζονται από καλλιτέχνες, πολιτικούς, θεατρικούς συγγραφείς, λαϊκούς ανθρώπους και όποιον μπορεί να φανταστεί κανείς, απροκάλυπτα, χωρίς καμία καθήλωση», γράφει στην κριτική του ο συγγραφέας
Ο πολυδιαβασμένος, πολυμεταφρασμένος και πολυβραβευμένος συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης, διάβασε το βιβλίο της Σεμίνας Διγενή, «Κίτρινο Υποβρύχιο», που έχει γίνει ήδη best seller, από τις εκδόσεις Πατάκη και γράφει:

«Το “Κίτρινο Υποχβρύχιο” είναι ένα πρόσχημα, μια "κάψουλα", για να μπορεί η Σεμίνα να πηγαίνει όπου θέλει μες στον χρόνο, μες στον τόπο. Να συναντάει όποιους θέλει. Ο τίτλος παραπέμπει καταρχάς στο ταξίδι του Οδυσσέα, που είναι ένα προϊόν αρχέτυπο του ταξιδιού του Έλληνα. Θα μπορούσε επίσης να μας θυμίσει τη φράση του Ευαγγελίου, που λέει ότι "το πνεύμα όπου θέλει πνει". Θα μπορούσαμε ακόμα καλύτερα, να το πούμε με ένα στίχο του ρεμπέτικου, που λέει "Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει". Αλλά νομίζω, έχει άλλο ένα στίχο του Τσιτσάνη, που λέει "έχω βάρκα για σεργιάνι, που για ψάρεμα δεν κάνει".

Δηλαδή, το κείμενό της, είναι εκτός χρησιμοθηρίας και είναι μόνο για σεργιάνι, μόνο για ταξίδι, μόνο για απόδραση. Λέω συχνά πυκνά, ότι οι συγγραφείς γράφουν πράγματα που τους ξεπερνούν. Σημειώνουν κάποια φράση και δεν ξέρεις τις παραπομπές που έχει, τις πολλές σημάνσεις και το ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ έχει πολλές σημάνσεις, με την έννοια ότι, κατά κάποιον τρόπο παρεμποδίζει τη γενική όραση, αλλά, υποχρεώνει στην αποσπασματική, όπως θέλει το βιβλίο της Σεμίνας.
Όλες οι ιστορίες της διδάσκουν στη δημοσιογραφία τι σημαίνει ρεπορτάζ, τι σημαίνει συνέντευξη. Κι αυτό το θεωρώ ένα πολύ σημαντικό θέμα. Γράφει η Σεμίνα στο βιβλίο μέσα, τι βλέπει ο άνθρωπος και με τι βλέπει. Προφανώς δε βλέπει με τα μάτια, διότι όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες "νους ορά και νους ακούει". Το μυαλό βλέπει δια των οφθαλμών, δηλαδή βλέπει το δυνατόν ιδέσθαι, ανάλογα με τις γνώσεις του, την κουλτούρα του, την ευαισθησία του, τη στιγμή, την πρόθεση, το ιδεολόγημα, την εμμονή, τον καταναγκασμό, τη διάθεση.

Στο βιβλίο της περιλαμβάνει άπειρα ταξίδια, εσωτερικά και εξωτερικά, είναι ακόμα μία συναγωγή από συναντήσεις, συνεντεύξεις, κουβέντες, συναναστροφές, έρωτες, πάθη, οικογενειακές ιστορίες, που ξεκινούν από το 1975, από τη δημοσιογραφική της γέννηση, από την τηλεοπτική της αναγέννηση και μετά την Ανάσταση, το έπειτα από την τηλεόραση.

Η Σεμίνα, σαν τον Μίδα, μαζεύει τις μνήμες από αυτήν την τεράστια, πολύπλοκη, δύσκολη, οδυνηρή και ταυτόχρονα δοξασμένη διαδρομή της, στις εφημερίδες των Αθηνών, όπου γνωρίζει όλους τους μεγάλους ανθρώπους της δημοσιογραφίας, τις φυσιογνωμίες και μη, τις δόξες των ημερών, τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τότε και τα προβλήματα, τις δικές της τολμηρές και ριψοκίνδυνες προσπάθειες να καταξιωθεί, να κερδίσει μία θέση στον ήλιο, να κάνει συνεντεύξεις που δεν έκαναν άλλοι, να μιλήσει για θέματα που δεν άνοιξαν έτεροι, να βρει πράγματα που δε σκέφτηκε κανείς, κι έτσι σιγά σιγά μπόρεσε και εδραιώθηκε και κέρδισε την αποδοχή, μέσα στο δημοσιογραφικό χώρο, λίαν συντόμως.

To "Κίτρινο Υποβρύχιο" της δημοσιογράφου Σεμίνας Διγενή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη έχει ήδη γίνει best seller
Όπως ξέρετε όμως, η δημοσιογραφία δεν κερδίζεται εφάπαξ. Κάθε μέρα χάνεται και ξανακερδίζεται το πρωί.
Στη συνέχεια, μπήκε στην αρένα της τηλεόρασης, σε ένα χώρο πιο δύσκολο, πιο αιματηρό και σπαρακτικό, απολύτως ανελέητο, γιατί εκεί μπλέκεις με τον πρωταθλητισμό. Όλα αυτά είναι σημαντικά γιατί είναι μία πορεία, μια διαδρομή, με κατακτήσεις άεναες.

Είναι μία διαρκής έφοδος η Σεμίνα. Είναι οι άπειρες συνεντεύξεις που έχει κάνει, με άπειρα σπουδαία πρόσωπα. Το βιβλίο είναι και μία εγκυκλοπαίδεια διασήμων, που απαρτίζονται από καλλιτέχνες, πολιτικούς, θεατρικούς συγγραφείς, λαϊκούς ανθρώπους και όποιον μπορεί να φανταστεί κανείς, απροκάλυπτα, χωρίς καμία καθήλωση, προσέγγιζε τους πάντες, μιλούσε με τους πάντες και όλα αυτά αντανακλώνται στο βιβλίο.

Πέρα από όλα αυτά, υπάρχουν και κείμενα, τα οποία είναι πιο εσωτερικά και συναισθηματικά, πιο εξομολογητικά και ζεστά, πιο υποκειμενικά. Αυτά αφορούν στην προσωπική της ζωή, τους έρωτες, τις μοναξιές της, τις φοβίες, τις απειλές, τις φιλίες και τις προδοσίες, όλα αυτά τα οποία παρεισάγονται ενδιαμέσως στις αφηγήσεις και στα πρόσωπα, από τα οποία δε λείπουν πρόσωπα της οικογενειακής της ζωής.

Το «Κίτρινο Υποβρύχιο» της Σεμίνας Διγενή είναι ένα πολλαπλό ταξίδι στην πραγματικότητα, δια μέσου του χρόνου, είναι ένα εσωτερικό ταξίδι μνήμης είναι μία οικογενειακή διαδρομή και είναι και μία φανταστική περιήγηση με την έννοια ότι επινοεί πράγματα τα οποία δεν έχει ζήσει και τα καταγράφει, σαν να ήταν όντως υπαρκτά
Το βιβλίο αυτό, είναι ένα πολλαπλό ταξίδι στην πραγματικότητα, δια μέσου του χρόνου, είναι ένα εσωτερικό ταξίδι μνήμης, είναι μία οικογενειακή διαδρομή και είναι και μία φανταστική περιήγηση με την έννοια ότι επινοεί πράγματα τα οποία δεν έχει ζήσει και τα καταγράφει, σαν να ήταν όντως υπαρκτά. Όλα αυτά σε μία δομή βιβλίου, που δεν είναι ευθύγραμμη και παρατακτική, αλλά είναι απολύτως άναρχη, με την οποία εκπλήττει. Είναι το αναπάντεχο, το απροσδόκητο, το οποίο δίνει μία λάμψη και μια έκπληξη στον αναγνώστη. Είναι ένα βιβλίο πολυεδρικό, που δε σ' αφήνει να κουραστείς και να πλήξεις, διότι το ένα διαδέχεται συνεχώς το άλλο και σε κρατάει σε μία κατάσταση πυρετού, όταν το διαβάζεις.
Μαζί του ταξιδεύετε στα θολά νερά της μεταπολίτευσης και μέσα από τα φινιστρίνια του, βλέπετε τους ποικίλους ιχθύες της εποχής: καρχαρίες, μέδουσες, χρυσόψαρα... Να χαρείτε αυτή τη διαδρομή, η οποία είναι ένα ταξίδι πρωτότυπο και πραγματικά απολαυστικό».Γιώργος Σκαμπαρδώνης 16/01/2020

Το Απαλλοτριώσαμε από Εδώ 

Παρουσίαση Viva.La.Revolucion 

Μαμά Θα Πετάξω..Στην Ελλάδα Εκεί που οι Σοφοί Δίδαξαν την Αγάπη!!!

............ ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ.............

Μάνα, εγώ πρέπει να φύγω, πρέπει να βιαστώ... Ανοίγουν τα σχολεία, μάνα..

Και πού θα πάς, και πώς θα πάς, καμάρι μου?

Μάνα θα κολυμπήσω... Θυμάσαι εκείνο το μπουκάλι,που ταξίδεψε χρόνια στη θάλασσα,κι όταν το άνοιξες, σού έγραφε ο πατέρας," περίμενέ με,σ' αγαπώ"??Σε ένα μπουκάλι θα μπώ μάνα, και θα φτάσω στην Ελλάδα....

Και πού την ξέρεις την Ελλάδα, και γιατί στην Ελλάδα?

Γιατί μαμά, εκεί δίδαξαν οι σοφοί την αγάπη,κι όλοι οι άνθρωποι αγαπούν , όπως εσύ!

Δεν έχω παιδί μου , καπάκι μεγάλο...Με το μεγαλύτερο που είχαμε στο κελάρι, σκέπασα τον πατέρα σου...... Τότε... Θυμάσαι...Θα πνιγείς, μάτια μου......

Μάνα πρέπει να φύγω, μάνα ανοίγουν τα σχολεία....Θα πετάξω μαμά!!!

Μα τα φτερά σου είναι βαριά απ' το μολύβι, δεν μπορείς...

Μπορώ μάνα! Ακουσα ότι θα κάνει συμφωνία ο ουρανός με τη γή, και θ' ανταλλάξουνε κεραυνούς, με κόκκινα κουβάρια από γερό σχοινί...Θα κρατηθώ, θα γατζωθώ, θα τυλιχτώ, θα φτάσω!!!

Στάσου.. Σού είπα ότι τα φτερά σου είναι μολυβένια, βαριά... Δεν θ' αντέξεις...
Περίμενε..... Κοίτα το δέρμα μου... Δέρμα που δεν αγκαλιάζει, δεν έχει κανέναν προορισμό... Αυτό θα πάρεις...Μ' αυτό θα σού ράψω φτερά.. 

Μία, όταν σε γέννησα, και μια τώρα που πρέπει να σε ξαναγεννήσω..
Γι' αυτό φτιάχτηκαν οι μανάδες, για να ξαναγεννούν το ίδιο παιδί, όσες φορές χρειαστεί....

Και δεν θα πονάς? Και πότε μάνα θα στο δώσω πίσω???

Μη στεναχωριέσαι γιε μου...Το ένα κομμάτι σιγά σιγά θα το υφαίνει η λύτρωση, ότι είσαι καλά..... Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι...
Το άλλο,το άλλο που είναι στις παλάμες μου που σ' αγκάλιαζαν,στα μάτια μου που καθρεφτίζεται η φλογισμένη σου ψυχή ,στο στόμα μου που σε νανούριζε,στα στήθη μου που βύζαινες , μέχρι να μπορέσεις να φάς σκληρό ψωμί.... Αυτό είναι το δύσκολο...

Και πώς θα γίνει αυτό μάνα μου?

Εσύ δεν μού είπες, ότι θα πάς στη χώρα που οι σοφοί δίδαξαν αγάπη, κι όλοι οι άνθρωποι θα σ'αγαπούν?
Η αγάπη τους θα το υφάνει, γιέ μου..
Ποτέ άνθρωποι που διδάχτηκαν την αγάπη, δεν θα αφήσουν μια μάνα γδαρμένη, πληγιασμένη....
Πήγαινε εσύ στο καλό, και μη νοιάζεσαι...
Όλοι θα σ' αγαπήσουν, και πιο πολύ οι μανάδες σαν εμένα...
Βγες τώρα έξω.... Εγώ θα τραγουδώ και θα ετοιμάζω τα φτερά σου...
Κι αν ακούσεις κανένα " αχ" μην έρθεις...Θα είναι γιατί ο άνθρωπος θα νικάει τη μάνα...Για λίγο όμως... Για πολύ λίγο...
Εσύ να' χεις το μυαλό και την καρδιά σου, έτοιμα μόνο για το ταξίδι...
Καλό πέταγμα μονάκριβε μου...

Σ' αγαπώ.......

Από


μαρια σαρρη
11 Σεπτεμβρίου 2019

Παρουσίαση Τίτλου-Κειμένου: Viva.La.Revolucion 

ΤΑ ΡΟΥΧΑ -ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ (1963)- ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ !!

«Πρέπει να κρατήσουμε τα σημάδια της Ιστορίας, όπως αποτυπώθηκαν πάνω στα ρούχα», λέει η Κατερίνα Δελλαπόρτα. 

Το πουκάμισο, η φανέλα, το κοστούμι και ένα μόνο παπούτσι του Γρηγόρη Λαμπράκη, ό,τι διασώθηκε από το μοιραίο βράδυ του 1963 που δολοφονήθηκε, συντηρείται στα εργαστήρια υφάσματος του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.
Το περίεργο είναι πως διεθύντρια του μουσείου είναι η κ. Κατερίνα Δελαπόρτα, κόρη του Παύλου Δελαπόρτα, του εισαγγελέα που συνδέθηκε άμεσα με τις ανακρίσεις και τη δίκη της Υπόθεσης Λαμπράκη!
«Πρέπει να κρατήσουμε τα σημάδια της Ιστορίας, όπως αποτυπώθηκαν πάνω στα ρούχα», λέει η Κατερίνα Δελλαπόρτα. «Είδατε πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή; Ακόμη κι αν έζησες, νέος και έμμεσα ένα τέτοιο γεγονός, και μετά από χρόνια το έχεις μπροστά σου για να συντηρήσεις τα ίχνη του, σε συγκλονίζει».

Το 1966 στη δίκη που έγινε, ο πατέρας της, εισαγγελέας της έδρας, με τον ανακριτή τότε Χρ. Σαρτζετάκη δέχθηκαν έντονες πιέσεις για να κλείσει χωρίς έρευνα και γρήγορα η υπόθεση Γρ. Λαμπράκη. Εκείνη η περίοδος είναι πιο έντονα χαραγμένη στη μνήμη της. «Τον θυμάμαι να ασχολείται με τη δικογραφία, όπως επίσης τις επισκέψεις του Χρ. Σαρτζετάκη για να συζητήσουν την εξέλιξη της ανάκρισης».
Ηταν από τους θαρραλέους λειτουργούς της Δικαιοσύνης που σε αντίξοες συνθήκες αποκάλυψαν τον ρόλο των δολοφόνων Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη και τις διασυνδέσεις τους με το παρακράτος και την Αστυνομία.
Ο Βασίλης Λαμπρίδης (πρωτοδίκης τότε) και συγγραφέας του βιβλίου «Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός δικαστή» [Εκδόσεις Ιανός 2016], έχει υπογραμμίσει πως ο Δελλαπόρτας αγόρευε δύο μέρες. «Όλη του η αγόρευση είναι ένας ύμνος στη δημοκρατία», έχει πει χαρακτηριστικά.

«Ο πατέρας δεν έφευγε από την αίθουσα του δικαστηρίου και μιλούσε με όλους. Ακόμη και οι κατηγορούμενοι πήγαιναν στην έδρα να του μιλήσουν. Δεν προκαλούσε φόβο ούτε κρατούσε αποστάσεις γιατί ήταν σίγουρος γι’ αυτά που υπηρετούσε. Θυμάμαι ακόμη ότι είχε δει τον Λαμπράκη. Πήγε με τον καθηγητή της Ιατροδικαστικής Νικόλαο Καβαζαράκη, ο οποίος είχε γνωματεύσει ότι ο βουλευτής χτυπήθηκε όρθιος. Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή το ΒΧΜ ανέλαβε τη συντήρηση των ρούχων που φορούσε εκείνη το βράδυ ο δολοφονηθείς, είναι διπλή συγκίνηση. Όσο για τη συντήρηση των ρούχων δεν είναι εύκολη. Πρέπει να κρατήσουμε τα σημάδια της Ιστορίας, όπως αποτυπώθηκαν πάνω στα ρούχα. Τα κοψίματα στη φανέλα και το σκίσιμο στο παντελόνι είναι η ιστορική στιγμή, ενώ ο σκόρος πάνω τους, το σημάδι του χρόνου. Για κάθε στάδιο της συντήρησης προηγείται έρευνα. Ακόμη και οι κλωστές που χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση έχουν σημασία. Όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες, τα τεκμήρια θα παραδοθούν στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης και στον γιο του Γρ. Λαμπράκη για να εκτεθούν».
Σαν να μην έφτανε αυτό «Ο παππούς της Δάφνης [Δάφνη Φίλιου, η συντηρήτρια του μουσείου που κάνει τη συντήρηση] ήταν μαιευτήρας και συμφοιτητής του Λαμπράκη».

Τα ρούχα του Γρ. Λαμπράκη αποτελούσαν αποτέλεσαν δικαστικό υλικό το 1966. Βρέθηκαν το 2010 σε χαρτοκιβώτιο στα υπόγεια του Δικαστικού Μεγάρου Θεσσαλονίκης. Τα πειστήρια παραδόθηκαν στην Εταιρεία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων.
Πριν από έναν χρόνο, το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης (Δήμου Ηλιούπολης) και το Ίδρυμα «Γρηγόρης Λαμπράκης» έστειλαν τα ρούχα για συντήρηση από το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.
«Ο πατέρας είχε τη γενική εποπτεία των ανακρίσεων», λέει η Κ. Δελλαπόρτα. «Όταν με ρώτησαν αν μπορούμε να συντηρήσουμε τα ρούχα που φορούσε εκείνο το βράδυ ο Λαμπράκης, πέρασαν μπροστά μου παιδικά βιώματα από τη χρονιά της δολοφονίας, που ήμουν μαθήτρια του δημοτικού, αλλά κυρίως της δίκης που ακολούθησε το 1966. Είναι συγκινητική συγκυρία».
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ΡΕΠΟΡΤΑΖ 27.5.2019

[ΠΑΥΛΟΣ ΔΕΛΑΠΟΡΤΑΣ(1905-1980): Δικαστικός-σύμβολο, ιδιαίτερα καλλιεργημένος και ιδιαίτερα χιουμορίστας. Γεννήθηκε στο Ληξούρι. Κατά το διάστημα 1947-1951 υπηρέτησε ως προωτοδίκης στην Ζάκυνθο, όπου και παντρεύτηκε.
Το 1961 έγινε εισαγγελέας εφετών στη Θεσσαλονίκη. Από την θέση αυτή αναμείχθηκε το 1963 στην υπόθεση Λαμπράκη, καθώς είχε τη γενική εποπτεία των ανακρίσεων, που διεξάγονταν από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη και τους εισαγγελείς Δημήτριο Παπαντωνίου και Νίκο Αθανασόπουλο. Μαζί με τον Σαρτζετάκη αντιστάθηκαν στις πιέσεις του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνου Κόλλια (μετέπειτα Πρωθυπουργού της Χούντας), να κλείσει γρήγορα και χωρίς έρευνα η υπόθεση. Αργότερα στην δίκη ως εισαγγελέας έδρας πρότεινε την καταδίκη των περισσοτέρων, πρόταση που δεν έγινε δεκτή από το δικαστήριο. Με τον ερχομό της Χούντας των Συνταγματαρχών εκδιώχθηκε από το δικαστικό σώμα. Μετά την πτώση της χούντας επανήλθε στην υπηρεσία και προβιβάστηκε στο βαθμό του επίτιμου εισαγγελέα Εφετών, με τον οποίο και συνταξιοδοτήθηκε λόγω ορίου ηλικίας.
Έχει συγγράψει δύο βιβλία αυτοβιογραφικού χαρακτήρα: το σημειωματάριο ενός Πιλάτου (1978, εκδόσεις Θεμέλιο) και το Λιθάρι του Σισύφου (1981, εκδόσεις Θεμέλιο)]

[ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
- ΠΑΥΛΟΣ ΔΕΛΑΠΟΡΤΑΣ
- ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ
- ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΓΡ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ]

Απ' τη Σελίδα 

στο f/b του 

Dionisis Vitsos

Αντιγραφή Παρουσίαση Τίτλου - κειμένου και φωτο ανάρτησης: Viva.La.Revolucion

AΣΕ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΝΘΡΩΠΕ...ΜΗ ΜΑΣ ..ΣΤΡΟΓΓΥΛΕΥΕΙΣ !!

"............. ΕΜΕΊΣ ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΩΝΊΕΣ....."

Μή μάς στρογγυλεύεις , άνθρωπε.
Δεν είναι η μοίρα μας να τρυπώνουμε.
Στην αλάνα γεννηθήκαμε, και στην αλάνα πεθαίνουμε.

Την απλωσιά ερωτευτήκαμε,μ' εκείνη πλαγιάσαμε.

Κι αν εσύ μάς βλέπεις για γύπες, εμείς σπουργίτια μόνο είμαστε, γι' αυτό και δεν βλέπεις κανένα παιδί μας φυλακισμένο.

Να μάς αγαπάς ,κι ας είμαστε τρομακτικοί σεισμοί.

Να ξέρεις ότι αφήνουμε όρθιο μόνο ό,τι φτιάχτηκε από καθαρά υλικά.

Κοίτα μέσα σου, και αποφάσισε αν πρέπει να μάς φοβάσαι.

Άσε μας να έχουμε γωνίες.
Μπορεί να πέφτουμε με δύναμη σαν μεστά ρόδια γύρω και απέναντι, όμως να ξέρεις κάποιες φορές τραυματίζουμε πρώτα τη μήτρα και τον κόλπο που μάς φέρνουν στον κόσμο σου.
Ναι, βουτάμε με ορμή πάνω στις μάσκες, και ξεσκεπάζουμε τα μεθυσμένα σαϊνια που έχουν ρουφήξει κάβες στην υγειά τού κάθε φορά " τυχερού" κορόϊδου.

Άσε μας ελεύθερα, άνθρωπε..

Ρόδια είμαστε, κιόταν σπάμε,οι σπόροι μας κοκκινίζουν τα ψέματα και ανασταίνουν όλες τις σταυρωμένες αλήθειες.

Αν στρογγυλέψουμε εμείς, στρογγυλεύει και στάζει σάλιο και η γλώσσα.

Και γυρίζει σαν μίξερ με μεγάλη ένταση στη λακούβα κάθε αφαλού που συναντά.
Έτσι ξιπάζεται στον κόσμο μας ο κάθε αφαλός και νιώθει " ομφαλός της γης
".
Μη μάς στρογγυλεύεις, άνθρωπε.
Μόνο εμείς καθαρίζουμε σκουριές, και δίνουμε πέταγμα σε κέρινα φτερά, λυγισμένα γόνατα, και ξεψυχισμένα " μπορώ".

Άσε μας να είμαστε πατινέρ και να μπαίνουμε στο παγοδρόμιο, χωρίς δοκιμές. Να τρώμε τα μούτρα μας. Ασε μας να μάθουμε από διαστρέμματα και κατάγματα
Εσύ τυλίχτηκες με γύψο και νάρθηκες,πριν ακόμη ανέβεις στην πίστα τής ζωής.

Και τα περιστέρια τής ειρήνης που πετάς απ' το στόμα σου γύψινα είναι , μήπως και γρατζουνίσεις την παγωμένη λίμνη τού απέναντι, και δεν έχεις πια την εύνοια του.
Γι' αυτό έχεις πάντα πόλεμο, εσύ που ωρύεσαι ότι μισείς τον πόλεμο.

Άσε μας να έχουμε γωνίες , άνθρωπε....Για τίς αράχνες...Για να τρώνε τα ζωύφια.

Γιατί αυτά που δεν τα πιάνει το μάτι σου κάνουν τη μεγάλη ζημιά.
Και ξέφτισαν τα στάχυα σου, και τρύπησε η αγκαλιά σου, και λιγόστεψε το λάδι τής αντοχής σου, και στο τέλος δεν θα μείνει τσιγάρο ...

 Και πώς θα ξεσυνηθίσεις τον καπνό, και πώς θ' αντέξεις τούς μαύρους καπνούς που έρχονται;

Η μαρια σαρρη νιώθει άνθρωπος με το χρήστη Kostis Armpouzis.

Αντιγραφή-Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion 

ΠΡΙΝ 101 ΧΡΟΝΙΑ: SΟSΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ-ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ: ΛΙΜΠΚΝΕΧΤ, ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Μεγάλη διαδήλωση στη μνήμη του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζα Λούξεμπουργκ (ΦΩΤΟ)



Την Κυριακή 12 Γενάρη πραγματοποιήθηκε για ακόμα μια χρονιά στο Βερολίνο η μεγάλη διαδήλωση προς τιμήν των ηγετών του γερμανικού και διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Οι δύο ηγέτες της ομάδας του Σπάρτακου και του νεοσύστατου Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (KPD) δολοφονήθηκαν άνανδρα τις μέρες αυτές πριν 101 χρόνια, αμέσως μετά την κατάπνιξη της επανάστασης των εργατών του Βερολίνου, από παραστρατιωτικές ομάδες υπό τις εντολές της γερμανικής αστικής τάξης και της δοτής σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του SPD.

Παρά το τσουχτερό κρύο, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ διαδήλωσαν και αυτή τη χρονιά μαζί με τα μπλοκ του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (DKP), του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP), αλλά και με αντιπροσωπεία του διωκόμενου στη χώρα του Κομμουνιστικού Κόμματος Πολωνίας.

Οι χιλιάδες διαδηλωτές διέσχισαν την κεντρική λεωφόρο του Ανατολικού Βερολίνου Frankfurter Allee, προέκταση της ιστορικής Karl Marx Allee, για να καταλήξουν στο μνημείο που είναι αφιερωμένο σε δεκάδες προσωπικότητες του γερμανικού και διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, στους νεκρούς της Επανάστασης του Νοέμβρη 1918, των Διεθνών Ταξιαρχιών και της πάλης ενάντια στο φασισμό.

Πλήθος κόσμου απέτισε φόρο τιμής στους ήρωες της εργατικής τάξης, αφήνοντας λίγα κόκκινα γαρίφαλα και διατρανώνοντας ότι τα ιδανικά των Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ παραμένουν ζωντανά στην πάλη για μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για τον Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.

1 / 3

902.gr

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ
Για τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ

Από ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Στις αρχές Ιανουαρίου του 1919 ξέσπασε στη Γερμανία η Επανάσταση των Σπαρτακιστών.
Στην εξέγερση αυτή πρωταγωνιστούσε το προλεταριάτο του Βερολίνου ενώ επικεφαλής είχαν τεθεί οι ηγέτες του νεαρού Κομμουνιστικού Κόμματος Καρλ Λίμπκνεχτ, Βίλχελμ Πικ, Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Μετά την προδοσία της ηγεσίας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και την ανοιχτή συνεργασία της με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και τα εθνικιστικά στοιχεία του στρατού, η επανάσταση συντρίφθηκε και χιλιάδες εργάτες συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν. Η οριστική επικράτηση της αντεπανάστασης έγινε στις 11 Ιανουαρίου.

Στις 13 Ιανουαρίου η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας πήρε απόφαση για να περάσουν στην παρανομία ο Καρλ Λίμπκνεχτ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Την ίδια μέρα στην προλεταριακή εφημερίδα «Ρότε Φάνε», δημοσιεύτηκε άρθρο της Ρ. Λούξεμπουργκ με τίτλο «Η τάξη επικρατεί στο Βερολίνο», όπου εξηγούνται οι λόγοι της ήττας της επανάστασης.

Στις 14 Ιανουαρίου στην ίδια εφημερίδα δημοσιεύεται άρθρο του Καρλ Λίμπκνεχτ με τίτλο «Παραβλέποντας το καθετί», όπου τόνιζε: «Ναι, οι επαναστάτες εργάτες του Βερολίνου συντρίφτηκαν και οι Εμπερτ-Σάιντεμαν-Νόσκε νίκησαν… Αλλά υπάρχουν ήττες που ισοδυναμούν με νίκες, και υπάρχουν νίκες που είναι πιο μοιραίες από τις ήττες… Οι νικημένοι σήμερα εργάτες θα γίνουν αύριο νικητές γιατί η ήττα έγινε γι’ αυτούς μάθημα».

Χαιρετισμός των Γερμανών εργατών στον Καρλ Λίμπκνεχτ. Χαρακτικό εποχής.

Στις 15 Ιανουαρίου 1919 η Ασφάλεια κατάφερε να εντοπίσει το κρησφύγετο όπου κρύβονταν ο Λίμπκνεχτ και η Λούξεμπουργκ.
Οι ασφαλίτες εισέβαλαν και συνέλαβαν τους δύο ηγέτες, τους οποίους μετέφεραν στο Επιτελείο Μεραρχίας Ιππικού της Φρουράς του Βερολίνου. Εκεί εκτελέστηκαν από αποθηριωμένους αξιωματικούς.

 Για να καλύψουν τα ίχνη τους, οι δολοφόνοι έστειλαν το πτώμα του Λίμπκνεχτ στο νεκροτομείο ως «πτώμα αγνώστου ανδρός», ενώ το πτώμα της Λούξεμπουργκ πετάχτηκε σε μια διώρυγα όπου βρέθηκε στις 31 του Μάη 1919.

Η είδηση της δολοφονίας των δύο ξεχωριστών ηγετών του γερμανικού προλεταριάτου συγκλόνισε ολόκληρη τη Γερμανία αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, όπου οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν δεκάδες μαχητικές διαδηλώσεις. Η κηδεία του Λίμπκνεχτ στις 25 του Γενάρη 1919 και της Λούξεμπουργκ στις 13 του Ιούνη 1919 μετατράπηκαν σε μεγάλες και μαχητικές διαδηλώσεις των Γερμανών εργατών.

Παρουσίαση Τίτλου-Κειμένου:Viva.La.Revolucion  

"κυρία" Εισαγγελέα: ΔΕΣ ΤΙ ΚΑΝΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΤΟ 1979 !!

"Εάν μιλούσα για τον απαχθέντα γιο μου, όλοι έφευγαν. Ακόμα και το να ακούν ήταν επικίνδυνο. Αλλά δεν μπορούσα να σωπάσω.": 

Σαν σήμερα, 12/01/1979, η χούντα της Αργεντινής συλλαμβάνει 40 μητέρες εξαφανισθέντων.

Οι γυναίκες αυτές, γνωστές ως "οι Μητέρες της πλατείας του Μάη", συγκεντρώνονταν επί ένα χρόνο στην κεντρική πλατεία Μάη του Μπουένος Αϊρες, ζητώντας πληροφορίες για την τύχη των χαμένων παιδιών τους.

Χιλιάδες "εξαφανίστηκαν" όταν η χούντα απήγαγε, βασάνισε και σκότωσε χιλιάδες πολιτικούς αντιπάλους, κλέβοντας παιδιά που είχαν γονείς κρατουμένους και εξαφανίζοντας κάθε ίχνος των θυμάτων. 

Μία από τις χειρότερες μεθόδους ήταν αυτή των "πτήσεων του θανάτου". Ναρκωμένοι οι φυλακισμένοι, τοποθετούνταν σε κοντέινερ που κατά τη διάρκεια της πτήσης ρίπτονταν στον ωκεανό.

30 χιλιάδες δολοφονήθηκαν από την ακροδεξιά τρομοκρατική οργάνωση Τριπλό Α (Argentine Anticommunist Alliance) ή από τη δικτατορία (1976-1983). Οι Μητέρες κατήγγειλαν τη χούντα την ώρα που η καταστολή βρισκόταν στο απόγειο.

Οι στρατιωτικοί τις βάφτισαν περιφρονητικά "οι τρελές της πλατείας του Μαΐου" και τις υποχρέωναν να περπατούν γύρω από το άγαλμα της πλατείας, καθώς οι στατικές συγκεντρώσεις άνω των τριών ατόμων απαγορεύονταν.

Υστερα από τέσσερις δεκαετίες και χιλιάδες πορείες, εξακολουθούν να δίνουν το ίδιο ραντεβού, για να συνεχιστούν οι δίκες των βασανιστών και των δολοφόνων της χούντας.

Από Praxis

Παρουσίαση Τίτλου-Κειμένου:Viva.La.Revolucion