ΤΟ ΚΚΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΟΣΜΟ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΕΥΗ !!

Αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, στην επιστημονική ημερίδα του ΚΚΕ, στη Γενεύη

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη την 1η Δεκέμβρη, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, η επιστημονική ημερίδα με θέμα: «Επιστήμη, έρευνα και τεχνολογία στην υπηρεσία του καπιταλιστικού κέρδους ή των κοινωνικών αναγκών;».

Την ημερίδα παρακολούθησε μεγάλος αριθμός φυσικών και κοινωνικών επιστημόνων καθώς και μισθωτών τεχνικών από το CERN και από πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Κεντρικής Ευρώπης, ενώ η εισηγητική ομιλία πραγματοποιήθηκε από τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Ακολούθησαν θεματικές εισηγήσεις από ερευνητές, με σκοπό να φωτίσουν πτυχές της έρευνας σε διάφορους επιστημονικούς κλάδους.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου.

***

«Ολοκληρώνοντας τις θέσεις για τον Φόιερμπαχ, ο Καρλ Μαρξ, που φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια απ' τη γέννησή του, τόνισε ότι "οι φιλόσοφοι έχουν απλώς εξηγήσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους, αυτό που έχει σημασία είναι να τον αλλάξουμε".

Το επαναστατικό πρόταγμα του Μαρξ είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ.

Οποιον τομέα της παραγωγής, όποιον επιστημονικό κλάδο και αν εξετάσουμε, μπορούμε να εντοπίσουμε τον μεγάλο ένοχο που εμποδίζει να αξιοποιηθούν προς όφελος των αναγκών της κοινωνίας οι μεγάλες δυνατότητες που γεννά η δουλειά των εργαζομένων, τις οποίες διευρύνει η ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας.

Καπιταλισμός και επιστημονική έρευνα

Εύκολα μπορούμε να εντοπίσουμε τις αρνητικές συνέπειες για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε σχέση με τον προσανατολισμό, το περιεχόμενο, τις μεθόδους και τα κριτήρια της έρευνας, τους όρους χρηματοδότησης, τους όρους εργασίας των επιστημόνων και τα εμπόδια που δημιουργούνται για το απαιτούμενο βάθεμα του κοινωνικού χαρακτήρα της επιστημονικής εργασίας και ιδιαίτερα της επιστημονικής έρευνας.

Στιγμιότυπο από την ημερίδα στη Γενεύη

Ας δούμε επιγραμματικά ορισμένα παραδείγματα:

Πώς καθορίζεται η ιεράρχηση των στόχων και της χρηματοδότησης της εφαρμοσμένης έρευνας στο φάρμακο; Με ποιο κριτήριο επιλέγεται ως προτεραιότητα η αντιμετώπιση μιας ασθένειας των κατοίκων της Ευρώπης συγκριτικά μ' ένα πρόβλημα που αφορά την Αφρική; Ολοι γνωρίζουμε γενικά την απάντηση. Οι προτεραιότητες καθορίζονται με γνώμονα το ποσοστό κέρδους και τα μερίδια αγοράς των ανταγωνιζόμενων ομίλων. Και εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να υποφέρουν γιατί το φάρμακο και η ίδια η υγεία αποτελούν σήμερα εμπορεύματα.

Πώς καθορίζονται οι προτεραιότητες και οι μέθοδοι για την επιστημονική αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου, για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών και μεγάλων τεχνολογικών ατυχημάτων, για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων; Μας καλούν να συνυπολογίσουμε το κόστος για τους εργαζόμενους, για τις επιχειρήσεις και το κράτος και να προσδιορίσουμε βέλτιστες λύσεις. Βέλτιστες λύσεις για ποιον;

Οι ίδιες οι κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ προτάσσουν ως βασικό κριτήριο του σχεδιασμού διαχείρισης κινδύνων την οικονομική αποδοτικότητα και την προφύλαξη των μεγάλων περιουσιακών στοιχείων των μονοπωλιακών ομίλων και των μεγαλοϊδιοκτητών γης.

Αντίστοιχα, η έρευνα στις κοινωνικές επιστήμες, η οικονομική και η ιστορική έρευνα ωθούνται όλο και πιο ασφυκτικά στην κατεύθυνση της απολογητικής του καπιταλισμού και της κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα. Φυσικά, η αξιοποίηση των αστικών οικονομικών και κοινωνικών θεωριών για τη θεμελίωση και ανάπτυξη της κυρίαρχης ιδεολογίας δεν είναι νέο φαινόμενο. Ηδη ο Μαρξ στην εποχή του μιλούσε για το θάνατο της αστικής πολιτικής οικονομίας, με κριτήριο την επιστημονική αναζήτηση της αλήθειας.

Ομως στις μέρες μας είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πλέον πολλές αστικές επιστημονικές προσεγγίσεις απ' τη χυδαία, φτηνή προπαγάνδα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι θεωρίες για το τέλος της Ιστορίας και της ταξικής πάλης και οι ανιστόρητες κατασκευές της θεωρίας των δύο άκρων, που τολμούν να ταυτίζουν το φασισμό με τον μόνο πραγματικό αντίπαλό του στην Ιστορία, τον κομμουνισμό.

Εμπορευματοποίηση της επιστημονικής έρευνας

Η αστική τάξη γνωρίζει επίσης πολύ καλά τις αντικειμενικές δυσκολίες πλήρους εμπορευματοποίησης του περιεχομένου της επιστημονικής γνώσης. Ακόμα και μετά την πώληση του περιεχομένου μιας επιστημονικής έρευνας, η νέα επιστημονική γνώση εξακολουθεί να αποτελεί πνευματικό κτήμα των επιστημόνων που δούλεψαν στη σχετική έρευνα.

Γι' αυτό και η αστική τάξη στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού παρεμβαίνει πολύμορφα, για να ελέγξει κυρίως τη ροή της επιστημονικής γνώσης, τους τρόπους και τις μεθόδους αξιοποίησης της νέας επιστημονικής γνώσης στην παραγωγή, την εφευρετική δραστηριότητα, την ανάπτυξη των προτύπων στη βιομηχανία.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η επιστημονική έρευνα χρηματοδοτείται και προσανατολίζεται με συγκεκριμένα προγράμματα απ' το αστικό κράτος, ενώ μεγάλο μέρος της εφαρμοσμένης έρευνας πραγματοποιείται απευθείας από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους ή πανεπιστημιακά ιδρύματα που συνδέονται άμεσα με αυτούς.

Το αστικό κράτος και οι διακρατικές συνεργασίες σηκώνουν το βάρος της χρηματοδότησης σε εκείνους τους τομείς που είναι δυσβάσταχτο για τους μεμονωμένους ομίλους και που δεν αποτελούν προτεραιότητα με γνώμονα το ποσοστό κέρδους. Το CERN είναι ένα παράδειγμα βασικής έρευνας που τα επιτεύγματά της αξιοποιούνται στη συνέχεια σε διάφορους τομείς της βιομηχανίας.

Γενικότερα, η χρηματοδότηση μεταβάλλεται, αυξομειώνεται με βάση τον καπιταλιστικό κύκλο περιοδικής εμφάνισης της κρίσης στην οικονομία, με βάση την ανισόμετρη ανάπτυξη των κλάδων και την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής.

Πέρα όμως απ' τους ασταθείς όρους χρηματοδότησης, το σημαντικότερο είναι τα εμπόδια που δημιουργεί η ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς, στην αναγκαία όλο και βαθύτερη κοινωνικοποίηση της επιστημονικής εργασίας. Την ώρα που απαιτείται η πιο πλατιά και ανεμπόδιστη επιστημονική και διεπιστημονική συνεργασία, εμφανίζονται ανταγωνιστικές ερευνητικές ομάδες και σπατάλη επιστημονικής εργασίας στο ίδιο αντικείμενο, ερευνητικές ομάδες που κρύβουν η μια απ' την άλλη τις επιστημονικές κατακτήσεις τους».

Οι νέες δυνατότητες της «4ης βιομηχανικής επανάστασης»

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο εισηγητής σημείωσε:

«Αξίζει να σταθούμε συγκεκριμένα στις σύγχρονες συνθήκες και να φωτίσουμε ορισμένες νέες αντικειμενικές δυνατότητες του επαναστατικού εργατικού κινήματος.

Καταρχάς, τις νέες δυνατότητες που γεννά η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος, που η αστική σκέψη τις έχει κωδικοποιήσει ως 4η βιομηχανική επανάσταση. Δεν θα σπαταλήσουμε το χρόνο μας για να κρίνουμε τον αδόκιμο όρο και την επιφανειακή αστική περιοδολόγηση, που αντιμετωπίζει την εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων ως ανεξάρτητη μεταβλητή.

Στην ουσία, αναφερόμαστε στη δυνατότητα των μηχανικών συστημάτων να συντονίζονται μεταξύ τους και με τους εργαζόμενους και να συμβάλλουν στη λήψη αποφάσεων, χάρη στην πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης, της ρομποτικής και της πληροφορικής, σχετικά με τη γρήγορη συλλογή και επεξεργασία μεγάλου όγκου δεδομένων. Γνωρίζετε πλήθος σχετικών παραδειγμάτων, όπως ολόκληρα τμήματα της παραγωγής και αποθήκευσης προϊόντων στη βιομηχανία, όπου δεν παρεμβαίνει πλέον άμεσα το χέρι του εργαζόμενου στην παραγωγική διαδικασία.

Ας σκεφτούμε, λοιπόν, πόσοι τεχνικοί περιορισμοί που υπήρχαν στη Ρωσία το 1917 και στη Σοβιετική Ενωση το 1950, για την επιτυχία του κεντρικού σχεδιασμού, για την επιτυχία των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, δεν υπάρχουν σήμερα. Ας σκεφτούμε πόσο έχουν αυξηθεί πλέον οι δυνατότητες για τον κεντρικό σχεδιασμό της μελλοντικής εργατικής εξουσίας, για να λαμβάνει βέλτιστες αποφάσεις σε σύνθετα προβλήματα και να διασφαλίζει όχι μόνο την επάρκεια αλλά και την ταχεία βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων. Ας σκεφτούμε τις δυνατότητες που δίνει η αύξηση της παραγωγικότητας για την αύξηση του ελεύθερου χρόνου και την ενίσχυση του δημιουργικού περιεχομένου της εργασίας κάθε εργαζόμενου.

Αντίστροφα και αντίθετα με ό,τι προβάλλει η αστική προπαγάνδα, αυτή η τεχνολογική εξέλιξη οξύνει τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και καθιστά μονόδρομο τη συνεχή επίθεση της αστικής πολιτικής προς τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Οπως γνωρίζουμε απ' τη μαρξιστική πολιτική οικονομία, όσο αυξάνεται το επίπεδο τεχνικής ανάπτυξης της παραγωγής, όσο αυξάνεται η αναλογία των μέσων παραγωγής σε σχέση με την εργατική δύναμη στη διαδικασία παραγωγής, όσο αυξάνονται η τεχνική και η οργανική σύνθεση του κεφαλαίου, τόσο ενισχύεται η τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πηγή της εκμετάλλευσης, η πηγή της υπεραξίας και του καπιταλιστικού κέρδους είναι ο απλήρωτος χρόνος του μισθωτού εργάτη, η απλήρωτη εργασία πάνω απ' την αξία της εργατικής δύναμής του που την κλέβει και την ιδιοποιείται δωρεάν ο καπιταλιστής. Μόνο η ζωντανή εργατική δύναμη και όχι τα ρομπότ δημιουργούν υπεραξία.

Φυσικά, η αστική πολιτική δεν παρακολουθεί παθητικά αυτήν την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους. Παρεμβαίνει πολύμορφα για να αναχαιτίσει αυτήν την τάση και να αυξήσει το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων σε κάθε κλάδο και στο σύνολο της οικονομίας.

Αξιοποιεί την αύξηση της παραγωγικότητας και την εντατικοποίηση της εργασίας για να αυξήσει τον κλεμμένο χρόνο και να μειώσει το μέρος της εργάσιμης μέρας που χρειάζεται ο εργάτης για να αναπαραγάγει την εργατική του δύναμη, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της οικογένειάς του.

Ομως, ενώ η αστική πολιτική μπορεί ξεζουμίζοντας και τσακίζοντας τους εργαζόμενους να αυξάνει τα κέρδη του κεφαλαίου, δεν μπορεί να αντιστρέψει ουσιαστικά την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους, παρά μόνο να την επιβραδύνει.

Ταξική διαστρωμάτωση των επιστημόνων

Παράλληλα, η αστική επίθεση δημιουργεί την αντικειμενική βάση δυσαρέσκειας των μισθωτών εργαζομένων. Εδώ περιλαμβάνεται πλέον ένα μεγάλο μέρος των μισθωτών επιστημόνων.

Τονίζουμε ότι οι επιστήμονες, ιδιαίτερα στις σύγχρονες συνθήκες, δεν αποτελούν ενιαία ταξική κατηγορία. Ασφαλώς υπάρχουν απόφοιτοι των πανεπιστημίων που είναι μεγαλοεργοδότες και διευθυντικά στελέχη ομίλων, δηλαδή ανήκουν στην αστική τάξη. Ασφαλώς υπάρχουν τεχνικοί σύμβουλοι, ακαδημαϊκοί και επόπτες ερευνητικών ομάδων που ανήκουν στα μεσαία στρώματα.

Ασφαλώς υπάρχουν αυτοαπασχολούμενοι μελετητές που πωλούν το προϊόν, το αποτέλεσμα της εργασίας τους, π.χ. μια μελέτη. Επιστήμονες που εργάζονται μοναχικά, ατομικά με ένα - δυο συνεργάτες και επιβιώνουν δύσκολα στην αρένα της καπιταλιστικής αγοράς, σηκώνοντας δυσανάλογα φορολογικά και ασφαλιστικά βάρη.

Ομως, δίπλα σ' αυτούς υπάρχει πλέον μια μεγάλη στρατιά μισθωτών επιστημόνων και ερευνητών που επιβιώνουν, πουλώντας την ειδικευμένη εργατική τους δύναμη. Παίζουν εκτελεστικό ρόλο στην έρευνα και την παραγωγή, δουλεύουν ομαδικά και είναι σχετικά χαμηλόμισθοι. Με βάση τα λενινιστικά κριτήρια ανήκουν ή προσεγγίζουν τη σύγχρονη εργατική τάξη, ως μισοπρολετάριοι. Ο μεμονωμένος ανεξάρτητος ερευνητής ανήκει στο παρελθόν.

Φυσικά, οι περισσότεροι απ' αυτούς τους επιστήμονες είναι μισθωτοί εργάτες «πρώτης γενιάς», με μικροαστικές καταβολές και ασταθή διάρκεια παραμονής στην εργατική τάξη. Ορισμένοι μεταπηδούν στην εργατική αριστοκρατία. Πολλοί μπορούν να γίνουν προσωρινά φορείς της μικροαστικής ιδεολογίας στο εργατικό κίνημα.

Ομως, για τη μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών επιστημόνων η σημερινή ταξική τους θέση εδραιώνεται και η σχετική επιδείνωση, η σχετική εξαθλίωσή τους είναι γεγονός.

Γνωρίζετε καλύτερα απ' τον καθένα τα εξοντωτικά ωράρια, την ανασφάλεια, τον κίνδυνο της ανεργίας και της γρήγορης απαξίωσης της κατακτημένης ειδικευμένης επιστημονικής γνώσης.

Γνωρίζετε καλά την αβεβαιότητα των ερευνητών και των μελετητών για το τι θα γίνει μόλις τελειώσει κάθε δίχρονο ή τρίχρονο πρότζεκτ. Τις ατέλειωτες ώρες που απαιτούνται για έξυπνες παρουσιάσεις σε συνέδρια και ημερίδες και δημόσιες σχέσεις, αντί για δημιουργική, ουσιαστική επιστημονική εργασία.

Γνωρίζετε τους άνισους όρους μόρφωσης και εργασίας ανάμεσα στα πανεπιστήμια και ινστιτούτα των πιο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και στα υπόλοιπα.

Ομως, όλες αυτές οι δυσκολίες δεν πρέπει να μας κρύβουν το κύριο: Η εργατική τάξη αποκτά νέες δυνάμεις και νέες δυνατότητες να γνωρίσει επιστημονικά και να καθορίσει επαναστατικά την κοινωνική εξέλιξη. Η στρατιά των μισθωτών επιστημόνων αυξάνει τη δύναμή της, για να φέρει σε πέρας την ιστορική της αποστολή.

Η ανάπτυξη της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας

Ας προσθέσουμε λοιπόν έναν ακόμα παράγοντα που εδραιώνει την επαναστατική αισιοδοξία: Είναι η συμβολή της δημιουργικής ανάπτυξης του μαρξισμού - λενινισμού στη διαδικασία της γνώσης, στη θεμελίωση βασικών επιστημονικών εννοιών, στην επιστημονική πρόοδο.

Με άλλα λόγια, η αισιοδοξία μας εδράζεται στα ευεργετικά αποτελέσματα που μπορούν να προκύψουν απ' τη δημιουργική αλληλεπίδραση της ανάπτυξης της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας και της εξειδικευμένης επιστημονικής έρευνας σε κάθε κλάδο και σε επιμέρους επιστημονικό αντικείμενο.

Η αφομοίωση της επιστημονικής κατακτημένης γνώσης του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού, σχετικά με τους νόμους εξέλιξης της φύσης και της κοινωνίας, η κατανόηση της διαλεκτικής λογικής, αποτελεί το στέρεο φιλοσοφικό υπόβαθρο που μπορεί να αναπτύξει την επιστημονική έρευνα σε κάθε τομέα. Η γνώση της λογικο-ιστορικής μεθόδου για την εξέταση των αντιθέσεων, των αντιφάσεων που καθορίζουν την κίνηση στη φύση και στην κοινωνία, αποτελεί μέθοδο αντίληψης και επιστημονικής εργασίας, η οποία αποτελεί απαραίτητο εφόδιο στη μελετητική και ερευνητική εργασία κάθε επιστήμονα».

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Μ. Παπαδόπουλος ανέφερε: «Καλούμε κάθε προοδευτικό επιστήμονα να συμβάλει με κάθε δυνατό τρόπο για να έρθει πιο γρήγορα το μέλλον, να γυρίσει ξανά ο τροχός της Ιστορίας μπροστά, να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η σημερινή εκδήλωση αποτελεί σταθμό για μια πιο συστηματική προσπάθεια αξιοποίησης της επιστημονικής γνώσης, για τη νίκη του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Η παρουσία σας σήμερα εδώ είναι ελπιδοφόρα, δείχνει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε».

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ...ΦΩΣΦΟΡΙΖΟΥΝ ΤΑ «ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΙΛΕΚΑ»;;!!

ΓΑΛΛΙΑ

Για ποιον ... φωσφορίζουν τα «κίτρινα γιλέκα»;

Μετά από μαζικές, αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις που έγιναν σε πόλεις της Γαλλίας, αλλά και την προσωρινή αναδίπλωση της κυβέρνησης Μακρόν, πήρε νέες διαστάσεις και στη χώρα μας η συζήτηση για τη «δυναμική» των λεγόμενων «κίτρινων γιλέκων».

Πρόκειται για το νεοεμφανιζόμενο «κίνημα γενικής αγανάκτησης», που ξεκίνησε ως αντίδραση στις μεγάλες αυξήσεις των τιμών στα καύσιμα, τις οποίες η κυβέρνηση Μακρόν επιτάχυνε στην κατεύθυνση της «μετάβασης» σε πιο «φιλικές προς το περιβάλλον» μορφές Ενέργειας, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού για τα επιχειρηματικά ανοίγματα του γαλλικού κεφαλαίου, προκειμένου να διεκδικήσει μερίδια σε «ανερχόμενους» τομείς της οικονομίας («πράσινη οικονομία»), με σημαντικά περιθώρια κέρδους διεθνώς. Δεν αφορά, δηλαδή, μόνο σχεδιασμούς για δραστική μείωση της χρήσης ντίζελ ή αμόλυβδης, αλλά συνολικότερα την προώθηση νέου τύπου αυτοκινήτων κ.τ.λ.

Οι κινητοποιήσεις πήραν το όνομά τους από το κίτρινο γιλέκο (υπάρχει σε όλα τα οχήματα στη Γαλλία για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης) που φορούν όσοι συμμετέχουν σε αυτές, με συνθήματα όπως «Μακρόν παραιτήσου», «Μακρόν, κλέφτη - ψεύτη, είμαστε το 99%» κ.λπ. Το ζήτημα έχει και γεωπολιτικές προεκτάσεις, όπως προδίδει η συζήτηση γύρω από την εμπλοκή του πρώην συμβούλου του Αμερικανού Προέδρου Στιβ Μπάνον, που επιχειρεί να συντονίσει στην ΕΕ αστικές εθνικιστικές δυνάμεις, ανάμεσά τους και τον «Εθνικό Συναγερμό» της Λεπέν.

Τα συνθήματα, τα αιτήματα, ο προσανατολισμός και ο τρόπος οργάνωσης των κινητοποιήσεων, όπου σε μεγάλο βαθμό αξιοποιούνται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θυμίζουν αρκετά τα λεγόμενα «κινήματα» των «αγανακτισμένων» και της «πλατείας», που κάθε άλλο παρά «αυθόρμητα» ήταν.

«Κινήματα» που εκκολάφθηκαν σε συνθήκες ανόδου της λαϊκής δυσαρέσκειας για την αντιλαϊκή πολιτική και αξιοποιήθηκαν για να επιταχύνουν διεργασίες και ανακατατάξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα, σε Ισπανία, Ελλάδα και αλλού, εγκλωβίζοντας τελικά το λαό σε «εναλλακτικές» κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Για παράδειγμα, οι «αγανακτισμένοι» στην Ισπανία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ανάδειξη κομμάτων όπως οι «Ποδέμος», που σήμερα πρωτοστατούν στη στήριξη της κυβέρνησης Σάντσεθ και στον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας ως η «αριστερή» πτέρυγα της ισπανικής σοσιαλδημοκρατίας.

Αλλά και στην Ελλάδα, οι «πλατείες» επέδρασαν καθοριστικά στην ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που πλέον αναγνωρίζεται από τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς συμμάχους του κεφαλαίου ως μια από τις «ικανότερες» κυβερνήσεις των τελευταίων ετών στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή.

Η «ακτινογραφία» των «κίτρινων γιλέκων»

Στα «κίτρινα γιλέκα» ξεχωρίζει η συμμετοχή μικρομεσαίων στρωμάτων, ειδικά από την επαρχία και πολλών μικροεπιχειρηματιών. Η αμφισβητούμενη «8άδα» των επικεφαλής αποτελείται κατά βάση από μεσαία στελέχη ομίλων και ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων, οδηγούς φορτηγών καθώς και μια σερβιτόρα.

Τη στήριξή της στα «κίτρινα γιλέκα» εξέφρασε από την πρώτη στιγμή η Λεπέν. Αλλωστε, οι κινητοποιήσεις τους εμφανίστηκαν πιο έντονα στις επαρχιακές ημιαστικές περιοχές, που συσσωρεύεται η φτώχεια και αποτέλεσαν βασικές δεξαμενές της εκλογικής ενίσχυσης του κόμματός της. Δυνάμεις αυτού του κόμματος έδωσαν τον τόνο στις πρώτες κινητοποιήσεις.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι στις διαδηλώσεις εμφανίζονται να παίζουν ρόλο νεοναζιστικά «τάγματα εφόδου», όπως οι «Les Idemtitaires» (οι «έχοντες ταυτότητα»), με διακριτή οργάνωση και παρακλάδια σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Στελέχη τους κατά καιρούς έχουν διασυνδέσεις και ρόλο τόσο στο κόμμα της Λεπέν, όσο και στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων (LR), αλλά και με τη γαλλική Εκκλησία. Είχαν έντονη δραστηριότητα και παλιότερα, την περίοδο των κινητοποιήσεων για τις εκτρώσεις, με έντονη δράση ενάντια στα τζαμιά και σε «συσσίτια μόνο για Γάλλους».

Στις πιο πρόσφατες κινητοποιήσεις, έχουν μπει πιο ενεργά και αυτοαποκαλούμενοι «αντιεξουσιαστές» καθώς και άλλοι εθνικιστές,που συναγωνίζονται σε λεηλασίες, εμπρησμούς κ.λπ.

Στην εξέλιξή τους, τις κινητοποιήσεις στήριξαν το κόμμα του Μελανσόν και άλλες πολιτικές δυνάμεις, ενώ παλιά και νέα σοσιαλδημοκρατία (Σοσιαλιστικό Κόμμα, Γαλλικό ΚΚ και «Ανυπότακτη Γαλλία») αποφάσισαν να καταθέσουν πρόταση μομφής τη Δευτέρα κατά του Μακρόν, αξιοποιώντας τις εξελίξεις με τα «κίτρινα γιλέκα», για να τονώσουν το αντικυβερνητικό μέτωπο.

Τις τελευταίες μέρες, καθώς οι διαδηλώσεις επεκτείνονται και σε άλλα θέματα πέραν των ανατιμήσεων στα καύσιμα, συμπαράσταση στα «κίτρινα γιλέκα» εκφράζουν και ενώσεις όπως η «Federation National des Syndicats d' exploitations agricoles» (FNSEA - Εθνική Ομοσπονδία Συνδικάτων Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων).

Πρόκειται για οργάνωση που αντιπροσωπεύει γιγάντιους ομίλους από το χώρο των Τροφίμων και της αγροτικής παραγωγής με τζίρο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, επικρίνοντας τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση στο όνομα της «υπεράσπισης του περιβάλλοντος» και της επέκτασης καλλιεργειών βιολογικών προϊόντων, επειδή εκφράζουν ανησυχία για το προβάδισμα αντιπάλων τους σε τμήματα της γαλλικής και ευρωπαϊκής αγοράς.

Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι σε διάφορες ιστοσελίδες - που μάλιστα παινεύονται ότι καταξιώθηκαν επί εποχής «Κινήματος αγανακτισμένων» - εμφανίστηκαν αναλύσεις που επισημαίνουν: «Οποιος κι αν είναι ο αληθινός αντίκτυπος» των διαδηλώσεων αυτών «θα έχουν πετύχει να μιλάνε για αυτές πολύ περισσότερο από τις άχρηστες απεργίες, που δεν έχουν προοπτική ούτε ενέργεια...». Επιπλέον, τονίζεται ως πλεονέκτημα ότι αυτές οι διαμαρτυρίες «αφορούν όλες τις τάξεις».

Προσανατολισμός και αιτήματα

Χαρακτηριστικό, για τον προσανατολισμό των κινητοποιήσεων που έγιναν τις προηγούμενες μέρες, είναι και το «κείμενο διεκδικήσεων» που υπογράφουν «τα ελεύθερα κίτρινα γιλέκα». Το κείμενο κυκλοφόρησε στην εφημερίδα «Ζουρνάλ ντι Ντιμάνς» και οι συντάκτες του δηλώνουν «ενεργοί πολίτες που αποτελούν μια τίμια εκπροσώπηση της Γαλλίας η οποία υποφέρει και αισθάνεται εγκαταλειμμένη».

Μεταξύ άλλων, καταδικάζουν κάθε μορφή βίας και δηλώνουν ότι πρέπει «να είμαστε υπεύθυνοι και να προσφέρουμε στην κυβέρνηση μια πόρτα εξόδου από την κρίση». Ξεκαθαρίζουν ότι «μακριά από κάθε ριζοσπαστικοποίηση» πρέπει να «οικοδομήσουμε ένα βιώσιμο και αξιόπιστο σχέδιο προς το συμφέρον όλων».

Τονίζουν ακόμα ότι ως «ελεύθεροι πολίτες», «συμμετέχουμε από την αρχή του κινήματος για να προωθήσουμε σοβαρά αιτήματα» και «το κάνουμε αυτό με σεβασμό στους θεσμούς της 5ης Δημοκρατίας, της δημόσιας τάξης...». Οτι «συνιστούμε μια τίμια εκπροσώπηση (εκείνης) της Γαλλίας που υποφέρει και αισθάνεται αβοήθητη», αλλά και ότι «απλώνουμε το χέρι (μας) στην κυβέρνηση, με την προσδοκία ότι θα κατανοήσει τα αιτήματά μας».

Ολα αυτά για να ζητήσουν «πάγωμα της αύξησης των φόρων στα καύσιμα και την ακύρωση της επιβάρυνσης του τεχνικού ελέγχου στα αυτοκίνητα». Και την ίδια στιγμή, δηλώνουν «ανήσυχοι για το σεβασμό στους θεσμούς και στον κοινωνικό διάλογο» και αφού (ξανά) καταδικάζουν «όλες τις μορφές βίας», εύχονται «μια γοργή συμφωνία ώστε τελικά η οικονομία της χώρας να ανακτήσει τη δύναμή της πριν από τις γιορτές...».

Σε εκείνους που υπογράφουν το παραπάνω κείμενο περιλαμβάνονται και άτομα που, σύμφωνα με δημοσιεύματα, προέρχονται από το χώρο της ακροδεξιάς κ.τ.λ. Μεταξύ άλλων είναι και ένα 38χρονο στέλεχος επιχείρησης από την Τουλούζη (νότια Γαλλία) που εκφράζει ανοιχτά συμπάθεια για το αντιδραστικό κόμμα «Σήκω Γαλλία» - «συνέταιρος» της Λεπέν.

Ο συγκεκριμένος εξήγησε ότι στόχος της νέας «κίνησης» είναι «να ενώσει ανθρώπους από όλους τους πολιτικούς χώρους, να καθοδηγήσει προβληματισμούς και να βρει λύσεις... Ενα κίνημα όπου δεν θα υπάρχουν μπλόκα (δρόμων) κ.τ.λ.».

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα κείμενο που διακινήθηκε πλατιά τον περασμένο Μάη, με τίτλο «Για μια μείωση στις τιμές των καυσίμων», με συντάκτρια μια 33χρονη ιδιοκτήτρια αλυσίδας πώλησης βιολογικών καλλυντικών από την περιοχή Σαβινί λε Τεμπλ στο διαμέρισμα Σεν-ε-Μαρν (κεντρική Γαλλία), που σήμερα θεωρείται μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες των «κίτρινων γιλέκων».

Το κείμενο - που κάποιοι λανσάρουν και ως ένα είδος «μανιφέστου» των «κίτρινων γιλέκων», επειδή συγκέντρωσε ένα εκατομμύριο υπογραφές μέσω ίντερνετ - επικρίνει τις αυξήσεις στα καύσιμα που προωθεί η κυβέρνηση, με επισημάνσεις του τύπου «ακόμα εξαρτώμαστε από τις τιμές του πετρελαίου» και μεταξύ άλλων διατυπώνει προτάσεις όπως: Να προχωρήσει σταδιακά η «κατάργηση των ντιζελοκίνητων και γενικά των βενζινοκίνητων αυτοκινήτων», ώστε τελικά «να μείνει χώρος» για τα υβριδικά και τα ηλεκτροκίνητα ή προτάσεις για «διευκόλυνση των εργαζομένων να δουλεύουν και από το σπίτι», δήθεν για να περιοριστεί η κυκλοφορία των αυτοκινήτων και να γλιτώσει έξοδα.

Τέτοιες προτάσεις, στον ένα ή στον άλλο βαθμό εξυπηρετούν και αναδιατάξεις σε επιχειρηματικούς κλάδους, προσπάθειες μονοπωλιακών ομίλων να μην αποκλειστούν από την ανάπτυξη νέων πεδίων κερδοφορίας. Επίσης, δεν είναι μυστικό ότι η υψηλή φορολόγηση των πιο «παραδοσιακών» μορφών καυσίμων προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στα τμήματα της «παραδοσιακής» αυτοκινητοβιομηχανίας, που βλέπουν το μερίδιό τους να κινδυνεύει από ανταγωνιστές τους (Γερμανούς, Κινέζους κ.τ.λ.) που έχουν κατορθώσει να ενταχθούν πιο έγκαιρα και δυναμικά σε «νεοαναπτυσσόμενους» κλάδους.

Προσπάθειες να δοθεί ένας διαφορετικός προσανατολισμός στον αγώνα των εργατών κάνουν 8 ομοσπονδίες όπου πρωταγωνιστεί αυτή της Χημικής Βιομηχανίας, που είναι στη δύναμη της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, για τη διοργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων στις 14 Δεκέμβρηενάντια στην αντεργατική πολιτική συνολικά.

Κίνημα από ποιον και για ποιον;

Με δεδομένα όλα αυτά, δεν είναι τυχαίο ότι τα «κίτρινα γιλέκα» εκθειάζονται και στην Ελλάδα από δυνάμεις που είχαν ενεργό συμμετοχή στο «κίνημα των πλατειών» και των «αγανακτισμένων» π.χ. ΛΑΕ κ.ά.

Τα ίδια πάνω - κάτω λέγονταν και το 2012 στις «πλατείες», μαζί με το «έξω τα συνδικάτα», εκεί όπου «αριστερές» και ακροδεξιές δυνάμεις διαδήλωναν μαζί κάτω από την ταμπέλα του «αντιμνημονιακού», καλλιεργώντας το έδαφος για την πολιτική ανάδειξη των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, και ταυτόχρονα για την άνοδο του εθνικισμού και την ενίσχυση μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή. Κατ' αναλογία με τα «κίτρινα γιλέκα», στο κίνημα των «αγανακτισμένων» παρενέβαιναν απροκάλυπτα αστικές δυνάμεις, που συνέδεαν τα συμφέροντά τους με μια «άλλη» διαπραγμάτευση με την ΕΕ, με την «αντίθεση στο μνημόνιο» και πάει λέγοντας.

Ο λαός στην Ελλάδα έχει πείρα για να διαβάσει σωστά τις εξελίξεις. Ιδιαίτερα η τελευταία 10ετία προσφέρει πολλά παραδείγματα για την ικανότητα του κεφαλαίου, των αστικών κομμάτων και επιτελείων να παρεμβαίνουν ακόμα πιο σχεδιασμένα και να χειραγωγούν αγωνιστικές διαθέσεις των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα σε χώρες που δεν υπάρχει ισχυρό ταξικό εργατικό κίνημα και κομμουνιστικό κόμμα με επαναστατική στρατηγική.

Α. Μ.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η εργατική τάξη και ο λαός να ενισχύσουν σε κάθε χώρα την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη τους

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ για τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία

Ανακοίνωση για τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία έχει ως εξής:

«Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στις μαζικές κινητοποιήσεις εργαζομένων, μαθητών, φοιτητών και άλλων λαϊκών δυνάμεων, των τελευταίων βδομάδων, στη Γαλλία, ενάντια στην πολιτική των πανάκριβων καυσίμων και της άγριας φορολόγησής τους.

Πρόκειται για ένα μέρος μόνο της σκληρής ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής του "οραματιστή" Μακρόν - στενού εταίρου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ - και αποτελούν τελευταία λέξη των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων της ΕΕ, που εφαρμόζονται σε όλη την Ευρώπη. 

Αποκαλύπτεται ότι όποιος και να είναι ο διαχειριστής μιας οικονομίας που έχει στρατηγική την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, προωθεί σκληρά αντεργατικά μέτρα και στο όνομα της "πράσινης οικονομίας".

Το ΚΚΕ καταδικάζει την άγρια καταστολή, την αστυνομοκρατία σε βάρος των διαδηλωτών, την περιστολή της συνδικαλιστικής δράσης, συνολικά των λαϊκών ελευθεριών από την κυβέρνηση Μακρόν.

Ο γαλλικός λαός, οι λαοί της Ευρώπης έχουν τη δυνατότητα σήμερα να βγάλουν συμπεράσματα.

 Η εργατική τάξη, ο λαός μπορούν σε κάθε χώρα να ενισχύσουν τον αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό της πάλης τους και με τη δική τους κοινωνική συμμαχία να προσπεράσουν τους ελιγμούς κυβερνήσεων, καθώς και δυνάμεις που επιχειρούν να καναλιζάρουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε εφήμερη εκτόνωση, ανώδυνη για το καπιταλιστικό σύστημα. 

Να απομονώσουν μηχανισμούς που επωάζουν το αυγό του φιδιού και αποτελούν έδαφος για κάθε είδους προβοκάτσια και συκοφάντηση του κινήματος.

Η πορεία ανασύνταξης και χειραφέτησης του εργατικού κινήματος, η ενίσχυση του βαθμού οργάνωσης των εργατών στα συνδικάτα, το δυνάμωμα του ταξικού προσανατολισμού τους, αποτελούν εγγύηση ότι η φωνή των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων μπορεί να δυναμώσει και να αντιμετωπίσει κάθε είδους διαστρέβλωση και παραμορφωτικό φακό του εκμεταλλευτικού συστήματος, ανοίγοντας δρόμο στην πάλη για εξουσία και οικονομία που να υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα».

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ !!

Οι λόγοι για να γουστάρεις τον Αντετοκούνμπο δεν είναι μπασκετικοί

Οι λόγοι για να τον γουστάρει όποιος έχει κοινωνικό-πολιτικό κριτήριο είναι πολύ πιο σοβαροί από τους αμιγώς αγωνιστικούς.

Οι λόγοι για να γουστάρει κανείς τον Αντετοκούνμπο δεν είναι μπασκετικοί.

Δεν τον γουστάρουμε για το τρομερό άνοιγμα των χεριών του και τα υπερφυσικά του προσόντα.

Δεν τον γουστάρουμε γιατί είναι ο ηγέτης των Μπακς, γιατί είναι από τα μεγαλύτερα αστέρια στο ΝΒΑ, υποψήφιος για το βραβείο του MVP και ίσως αυτός με το μεγαλύτερο περιθώριο βελτίωσης από οποιονδήποτε άλλον.
Δεν τον αγαπάμε επειδή είναι ο ηγέτης της Εθνικής και η βασική της ελπίδα για να κάνει κάτι καλό στις επόμενες διοργανώσεις και ας μην έχει μάθει πολύ καλά το ευρωπαϊκό στιλ μπάσκετ.
Δεν τον αγαπάμε για τους πόντους του, τα καρφώματά του, την απαράμιλλη δύναμή του, το Euro-step (αλλαγή κατεύθυνσης εν κινήσει) που ζαλίζει τους αντιπάλους, την τρομερή ικανότητά του στην άμυνα.
Δεν τον γουστάρουμε επειδή είναι “πρεσβευτής της χώρας μας” στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Δεν είναι αυτοί οι λόγοι για να γουστάρεις τον Αντετοκούνμπο, που έχει σήμερα γενέθλια. Οι λόγοι για να τον γουστάρει όποιος έχει κοινωνικό-πολιτικό κριτήριο είναι πολύ πιο σοβαροί από τους αμιγώς αγωνιστικούς.

Τον γουστάρουμε γιατί ήταν παιδί μεταναστών, που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, πουλούσε CD, έζησε στην πείνα, πήγαινε με τα πόδια στην προπόνηση από τα Σεπόλια στου Ζωγράφου, γιατί δεν είχε ούτε για ένα εισιτήριο.
Γιατί κατάφερε να επιβιώσει, να γίνει επαγγελματίας, να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο, στην αφρόκρεμα του αθλήματος, και παρόλα αυτά να παραμείνει σεμνός και ταπεινός, να μην ξεχάσει από πού ξεκίνησε.

Γιατί είχε κάθε λόγο να μισήσει το ρατσισμό στην Ελλάδα και όλους τους Έλληνες -αν κάνει την ίδια ηλίθια γενίκευση που κάνουν οι “δικοί μας” ρατσιστές, αλλά δεν το έκανε. Και παίζει με χαρά στην Εθνική ομάδα μιας χώρας που δεν τον αγάπησε πραγματικά παρά μόνο όταν πήγε στο ΝΒΑ κι έγινε διάσημος. Κι αν δεν είχε καταφέρει να βρει διέξοδο στον αθλητισμό, θα ήταν όπως όλοι οι άλλοι μετανάστες στην Αθήνα, χωρίς να έχει στον ήλιο μοίρα -κι ας έλεγε μια κυβερνητική εκπρόσωπος, ότι πάνε στις πλατείες για να λιάζονται.

Γιατί έφτασε στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, χωρίς να μπλέξει ποτέ στο “μαγικό κόσμο” του ελληνικού πρωταθλήματος και στον ηλίθιο καβγά μεταξύ των δύο αιωνίων -όπου έχει μπλέξει τώρα ο αδερφός του, ο Θανάσης.

Γιατί δε βολεύεται πάνω στο παχυλό συμβόλαιο που κέρδισε, για να κάνει την πάπια, έχει λόγο και άποψη και δε διστάζει να πάρει θέση και να υψώσει ανάστημα ενάντια στη ρατσιστική φραστική επίθεση που δέχτηκε ο αδερφός του Θανάσης.
Γιατί δεν το περιόρισε σε μια “προσωπική επίθεση”, αλλά θυμήθηκε όλους τους ομόχρωμούς του, όλους τους μετανάστες και πρόσφυγες που είναι στην Ελλάδα. Κι είπε πως αν ένας επαγγελματίας παίκτης δέχεται μια τέτοια επίθεση, ας βάλει ο καθένας με το μυαλό του τι γίνεται και πόσο “προστατευμένοι” είναι οι υπόλοιποι, της γης οι κολασμένοι.

Γιατί μπαίνει καρφί στο μάτι των φασιστών της χρυσής αυγής που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι τον βλέπουν να θριαμβεύει -και μάλιστα και με τα χρώματα της Εθνικής- και ξημεροβραδιάζονται σε αθλητικές σελίδες, για να τον βγάλουν στα σχόλια “αμπάσκετο”, επειδή δεν έχει σουτ…

Γιατί εκθέτει τους αστούς πολιτικούς που θέλουν να κάνουν λεζάντα με το όνομά του. Αλλά δυσκολεύονται να το πουν, όπως έκανε πρόσφατα ο Μπουμπούκος με τον… Ακενοτούμπο

Γιατί όταν του την είχαν στημένη να σχολιάσουν πως υπογράφει πάνω στην ελληνική σημαία και δε σέβεται το εθνικό σύμβολο, τους έβαλε τα γυαλιά.
Γιατί έρχεται κάθε καλοκαίρι στα Σεπόλια και τρέχει με τους φίλους του μες στο κατακαλόκαιρο.

Γιατι, γιατί, γιατί…

Χιλιάδες γιατί που μπαίνουν πιο πάνω από κάθε τι αγωνιστικό…

Βασίλης Κρίτσας

******

Γεωργιάδης-Μιχαλολιάκος δεν μπορούν να πούνε ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ 

– Μια απάντηση (ΒΙΝΤΕΟ)

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ  7 Δεκεμβρίου 2018

Στο πρώτο βίντεο που θα δείτε είναι δηλώσεις που έκανε ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνις Γεωργιάδης, και παλιότερες δηλώσεις του αρχιναζί Μιχαλολιάκου.

Και οι δύο …αδυνατούν να πούνε σωστά το επίθετο του μπασκετμπολίστα Γιάννη Αντετοκούνμπο (ένας ολόκληρος κόσμος το λέει σωστά αφού πρόκειται για διεθνούς φήμης παίκτη στο NBA). Αυτοί οι δύο δεν μπόρεσαν και παράλληλα βάζουν στο ζύγι πόσο Έλληνας είναι ο Αντετοκούνμπο.

Δείτε το πρώτο βίντεο και βρείτε τις διαφορές.

Δείτε και το δεύτερο βίντεο (από το JailGoldenDawn), αμέσως μετά, αφιερωμένο σε εκείνους που ….δυσκολεύονται να πούνε Α-ΝΤΕ-ΤΟ -ΚΟΥΝ- ΜΠΟ (γράφουμε το όνομα συλλαβή – συλλαβή μήπως και… κατορθώσουν να το μάθουν). 

ΜΙΑ "...ΑΠΟΡΙΑ" ΠΑΘΟΥΣΗΣ ΣΤΑ ΕΦΗΜΕΡΕΥΟΝΤΑ ΚΑΙ Η ..ΜΝΗΜΗ !!

Δεν ειμαι καλα, αλλά θα προσπαθησω να γραψω, εν συντομια,την ασχημη εμπειρια της περασμενης Δευτερας:
Ως γνωστον, πασχω απο πολλαπλη σκληρυνση, διαγεγνωσμενη εδω και 22 χρονια.

Ηδη βρισκομαι πια στην δευτεροπαθως προϊουσα μορφη.

Το θεμα ομως ειναι αλλο!Τα τελευταια 15 χρονια αρχισε να με βασανιζει η νευραλγια τριδυμου!

Οφειλεται αποκλειστικα στην σκπ και παρουσιαζει εξαρσεις, ολο και πιο επωδυνες,και υφεσεις.Φαρμακα πολλα.....Χωρις αποτελεσμα...Πονος πολυς!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Απο τις 10 Νοεμβρη, βιωνω αλλη μια εξαρση.
Την περασμενη Δευτερα,26 Νοεμβρη, απελπισμενη και εξαντλημενη απο τις πολλες κρισεις πονου, πηγα στο Αιγινητειο το οποιο εφημερευε.

Ημουν εκει στις 8πμ.Την ωρα που ξεκινουσε η εφημερια.Η ευγενεστατη ειδικευομενη νευρολογος , με εξετασε, ακουσε το ιστορικο και τα συμπτωματα μου,με μεγαλο ενδιαφερον, ευγενεια και κατανοηση και μου ειπε οτι , σε συνεννοηση με την προϊσταμενη νευρολογο,ισως να μου χορηγουσαν ενδοφλεβια κορτιζονη.Πηραν αιμα για εξεταση, μου εβαλαν πεταλουδα στη φλεβα και μου ειπαν να περιμενω.

Περιμενα...υπομονετικα...Μαθημενη ειμαι...

Κατα τη 1μμ , με καλεσαν να παω στο εξεταστηριο.Εκει με περιμενε η εφημερευουσα καθηγητρια νευρολογιας Αναγνωστουλη.

Και....τι νομιζετε οτι εκανε;;;;;Αρχισε να μου φωναζει!Να με αντιμετωπιζει προσβλητικα, χωρις να με αφηνει να αρθρωσω λεξη Με κατηγορησε επειδη , οπως ελεγε, δεν παρακολουθουμαι απο νευρολογο του Αιγινητειου, αλλά απο ιδιωτη και γυριζω απο εδω και εκει και απαιτω να μου κανουν φλασακια κορτιζονης!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Επισης με κατηγορουσε οτι πηγα εκει στη 1 το μεσημερι , την ωρα που κλεινει το εγχυτηριο κορτιζονης (οπως ειπα πιο πανω ημουν εκει απο τις 8πμ). Συνεχιζοντας την ιδια συμπεριφορα, μου εδωσε παραπεμπτικο για 5ημερο φλας, που θα ξεκινουσε απο την επομενη μερα.

Με ακρως προσβλητικο τροπο,με λογια που με μειωναν και νευρα...πολλα νευρα....Δεν γραφω αλλες λεπτομερειες...Δεν αντεχω...Σας λεω μονο οτι, ζητησα να μου βγαλουν την πεταλουδα απο τη φλεβα...φωναζοντας οτι δεν αντεχω πια να τιμωρουμαι επειδη τολμησα να νοσησω...οτι δεν ανεχομαι τετοιες προσβολες στα 59 μου...Και εφυγα.............

Προτιμησα να συνεχισω να ζω με τους πονους, αγνωστο για ποσο ακομα, παρα να ξαναπαω εκει και να αντιμετωπισω την ιδια συμπεριφορα!Και....ΕΦΥΓΑ!

Με μια απορια! ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΓΑΠΗΤΟΙ FBΦΙΛΟΙ.....ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΕΥΟΝΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ;

Μπορουν να πηγαινουν εκει ανθρωποι που εχουν ΑΝΑΓΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ......ή ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ;

Πειτε μου! ΠΑΡΑΚΑΛΩ!Σταματω τωρα...Κουραστηκα...Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο.........

Αννα Δεσποτοπουλου

3 Δεκεμβρίου στις 2:23 μ.μ. 

Σχόλια

Απ΄τα σχόλια:

• 

  Ερη Ριτσου Απαράδεκτη η στάση της κας Αναγνωστούλη. Και έχει πάρει και τον όρκο του Ιπποκράτη.
  Διάβασα σε τοίχο φίλου ένα σχόλιο και το βάζω εδώ για το τί σημαίνει γιατρός και σύστημα υγείας.
  "Tsalikis Ioannis: Το 1980 πήγε η (μακαρίτισα πια) γιαγιά μας στην Μόσχα με γκρούπ για τους Ολυμπιακούς αγώνες... Στην επιστροφή και πρίν μπεί στο αεροπλάνο, την πιάνει έντονος βήχας... Την τσιμπάει στο αεροδρόμιο γιατρός και την βγάζει εκτός γκρούπ επιστοφής. Την πάνε σε νοσοκομείο και την κρατάνε για θεραπεία πνευμονιόκοκου... Πήραν τηλέφωνο στην Αθήνα τον Πατέρα μου και του είπαν "Μην ανησυχείτε.. Θα γυρίσει η μητέρα σας υγιέστατη σε 2 εβδομάδες... Δεν νοείται για τους τουρίστες μας να γυρίζουν πίσω με κάποια πάθηση..." Σε 2 εβδομάδες και αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία θεραπείας, την έστειλαν στην Ελλάδα αεροπορικώς με συνοδεία νοσοκόμας, απεσταλμένης του θεράποντος γιατρού... Εκτός των χαρτιών και των εξετάσεων, είχε μαζί της και ένα γράμμα του γιατρού που εγραφε στο τέλος (το μεταφράσαμε απο τα ρώσικα) "Έχουμε ορκιστεί στον Έλληνα Ιπποκράτη να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας, σε όλη την ανθρωπότητα... Σας ευχαριστούμε... Κόστος της παραπάνω διαδικασίας: 0 ρούβλια... Μνήμες απο το Σοσιαλιστικό Σύστημα Υγείας της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης..."