Φωτο ΑΠ' ΤΟ ΜΕΤΡΟ, ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ !!

Ποιος είπε πως είναι δύσκολο ; 

Αρκεί την εξουσία να την έχει ο λαός! 

Το 1931 πάρθηκε η απόφαση , δυο χρόνια μετά άρχισαν οι εργασίες και τρία μόλις χρόνια αργότερα στις 15 Μαΐου του 1935 μπήκε σε λειτουργία στα πρώτα 15χλμ και στους πρώτους 13 σταθμούς! Μιλάω για το Μετρό της Μόσχας! 

Ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα από τα καλύτερα του κόσμου! Η Οκτωβριανή επανάσταση στη Σοβιετική Ένωση είχε διανύσει τα πρώτα της 18 χρόνια! Το νέο πολιτικό σύστημα είχε αφήσει άναυδο όλο τον κόσμο και
ο καπιταλισμός ένοιωθε την γη να τρέμει κάτω απ τα πόδια του ! Πέντε χρόνια αργότερα η πρώτη σοσιαλιστική χώρα δέχτηκε την επίθεση των Ναζί!
Ήταν η απάντηση του καπιταλισμού στο νέο που ήδη είχε γεννηθεί και έκανε τα πρώτα του βήματα!
25 εκατ νεκρούς άφησε η Σοβιετική Ένωση στα πεδία των μαχών δηλαδή το 14% του πληθυσμού της !
Το μετρό δεν σταμάτησε να επεκτείνεται και κατά την διάρκεια του πολέμου Οι σταθμοί του λειτουργούσαν σαν κέντρα πρώτων βοηθειών για τον πληθυσμό της Μόσχας !
Όταν ο λαός το θελήσει τα θαύματα είναι στην ημερήσια διάταξη ! Αρκεί ο ίδιος να έχει την εξουσία !

Φωτογράφος: David Burdeny

Konstantinos Mpourxas

Για τον Πόλεμο κάνε κλικ και Δες: 

https://www.scribd.com/document/310154501/%CE%99%CE%B2%CE%AC%CE%BD-%CE%9C%CE%B1%CF%8A%CF%83%CE%BA%CE%B9-%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CF%8C%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%A7%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81-pdf

O ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΟΣ ΤΟΥ CHE, ΕΡΝΕΣΤΟ, ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ!!

Ερνέστο Γκεβάρα Μαρτς: O πατέρας μου είναι το μέλλον καθ' οδόν

O μικρός γιος του Τσε μιλά στην εφημερίδα
Juventud Rebelde


Πηγή: www.juventudrebelde.cu / Luis Hernández Serrano

Λέει ότι δεν ξέρει να μιλά όπως τα αδέρφια του, όμως δεν θα σταματήσει να μιλά 90 χρόνια μετά από τη γέννηση του Τσε. 

Ο Ερνέστο Γκεβάρα Μαρτς, σπάει τη σιωπή του για να θυμηθεί τον πατέρα, που όπως ομολογεί, με τα γράμματά και τις συμβουλές του σμίλεψε την ψυχή του για μετά.

Δεν ήταν ούτε δύο χρονών όταν ο πατέρας του - με τα χέρια του δεμένα και χωρίς να εκφράσει την τελευταία του επιθυμία - πυροβολήθηκε με εντολές της CIA στο σχολείο της Λα Ιγιέρα στη Βολιβία, στις 9 Οκτωβρίου 1967.

Αυτό ήταν το πρώτο κίνητρο της επίσκεψή μας στον τελευταίο γιο του Ηρωικού Αντάρτη, τον δικηγόρο Ερνέστο Γκεβάρα, 52 ετών, ο οποίος μας δέχτηκε στο σπίτι του στην Αβάνα.

Μας λέει ότι δεν ξέρει να μιλάει όπως τα άλλα τρία αδέλφια του: Η Αλέιδα, παιδίατρος, ο Καμίλο, επίσης δικηγόρος και η Σέλια, κτηνίατρος, αλλά αποφάσισε να το κάνει τώρα, παραμονές των 90ων γενεθλίων του Τσε:

Φυσικά, όλοι μας υποφέραμε και πάντα λυπόμαστε για την πρώιμη φυσική απουσία ενός ανθρώπου σαν κι αυτόν, ωστόσο, είμαστε ευτυχείς που έχουμε το αίμα και τα γονίδιά του και αποτελούμε μια πολύ όμορφη οικογένεια. Ο πυρήνας μου (η γυναίκα μου και τα τρία μου παιδιά) είναι σήμερα μια από τις μεγαλύτερες χαρές μου.

Τα αδέρφια μου και εγώ, προερχόμαστε από ένα ζευγάρι που βρέθηκε στη μέση ενός απελευθερωτικού πολέμου στη χώρα μας. Τι όμορφο πράγμα! Η μητέρα μου συμμετείχε στον παράνομο αγώνα στη Σάντα Κλάρα. Είχε εντοπιστεί από τα κατασταλτικά όργανα της τυραννίας του Μπατίστα, ήταν δηλαδή “καμένη” και γι αυτό έπρεπε να βγει στο βουνό, στο Σιέρα ντε Εσκαμπρέι, όπου εκεί γνώρισε τον πατέρα μου.

Και οι δύο συμμετείχαν στον αγώνα στο κέντρο της χώρας. Και η κατάληψη της Σάντα Κλάρα ήταν ένα εξαιρετικό γεγονός, ένας κρίσιμος κρίκος για τον θρίαμβο της Επανάστασης.

Θέλω να σας διευκρινίσω ότι όταν ένας γιος μιλά για τον πατέρα χωρίς να μιλά για τη μητέρα, είναι δύσκολο να μην είναι λίγο άδικος . Γι αυτό θα την αναφέρω αμέσως τώρα, Αλέιδα ή Χοσεφίνα - Γιατρός (το όνομα της παρανομίας) και κάποιες φορές, απλά Μητέρα. Και τον πατέρα μου θα τον πω, Κομαντάντε Γκεβάρα, ή απλά Τσε.

Ξέρω ότι δίδαξε καλά τα τέσσερα παιδιά του. Με τα γράμματά του, με αυτή την εικόνα του Τσε σε εκατομμύρια ανθρώπους, μας άφησε μια Επανάσταση που έκανε και μας ζήτησε να σπουδάζουμε και να γίνουμε επαναστάτες.

Όπως εξηγεί η μητέρα μου, στο βιβλίο της Αναπόληση, η ζωή μου δίπλα στο Τσε, συνδέθηκε με το επαναστατικό κίνημα σαν μαχητής της παρανομίας στην παλιά επαρχία Λας Βίγιας, εκπληρώνοντας αποστολές μεταφοράς διάφορων συντρόφων στο βουνό. Επίσης, ανέβηκε στο Εσκαμπρέι μεταφέροντας 50.000 πέσος, τα οποία είχε τοποθετήσει στην πλάτη της με επιδέσμους, πράγμα που έκανε πολύ δύσκολο το περπάτημα μέχρι το Γκανιλάνες, το πρώτο στρατόπεδο που οργανώθηκε από τον Κομαντάντε Γκεβάρα στο ελεύθερο έδαφος της κεντρικής επαρχίας της χώρας.

Η Αλέιδα ήταν μητέρα και πατέρας, αυτό είναι ένα από τα πιο μοναδικά πράγματα στη ζωή μου. Και ο τρόπος που οδήγησε την οικογένεια, σαν μητέρα και πατέρας, είναι κάτι για το οποίο την ευγνωμονούμε και οι τέσσερις. Αυτή της η αυταπάρνηση με κάνει να μην μπορώ να αναφέρω τον Τσε χωρίς να μιλήσω γι αυτήν, αυτήν που σηκώνονταν πάντα στις πέντε το πρωί, πολλές φορές απλά για να μας αποχαιρετήσει όταν πηγαίνουμε για να εκπληρώσουμε διάφορα καθήκοντα, όπως για παράδειγμα να κόψουμε ζαχαροκάλαμο.

Έτσι λοιπόν, έχω την τιμή να είμαι γιος του Τσε, με μια τέτοια μητέρα! Τους ένωσε μια μεγάλη αγάπη, που φαίνεται και στα γράμματά τους, σημάδια μιας όμορφης συναισθηματικής σχέσης. Με ευχαριστεί ο τρόπος που γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και αγαπήθηκαν. Και εκμεταλλεύομαι αυτή την ευκαιρία, για να φανεί η μεγάλη ευαισθησία του απαιτητικού αυτού ανθρώπου, του γεμάτου τρυφερότητα.
Για παράδειγμα, γράφοντας της από το Κονγκό το 1965, λέει: ”Όταν άγγιξα το σημάδι που άφησε στο δέρμα σου ένας επίδεσμος, ξέσπασε μέσα μου μια πάλη ανάμεσα στον άψογο επαναστάτη και στον άλλον, τον πραγματικό Τσε”.

Στο στρατόπεδο στη Λα Βίγιας, στο Κεντρικό Πανεπιστήμιο, στο πρώτο μέρος που ήταν η Αντάρτικη Διοίκηση της επαρχίας,ο Κομαντάντε Γκεβάρα της έδωσε ένα τουφέκι Μ-1 και της δήλωσε ότι το κέρδισε. Αργότερα, την άφησε να μάθει για την ύπαρξη της Περουβιανής του συζύγου, της οικονομολόγου Ίλντα Γκαντέα και της κόρης του Ιλντίτα - Μπεατρίς.

Η Αλέιδα λέει στο βιβλίο της ότι στις 2 Γενάρη 1959, στο δρόμο για την πρωτεύουσα, στην πρώτη στάση για να βάλει καύσιμα στο τζιπ, στο Λος Αραμπος του Ματάνσας – άλλοι λένε στο Κολοσσαίο – ο Τσε της εκδήλωσε για πρώτη φορά την αγάπη του. Και στις 7 Γενάρη την παρουσίασε στον Φιντέλ και στην Σέλια (Σάντσες).

Η Χοσεφίνα [ Αλείδα Μαρτς ] αναφέρει ότι στις 12 Γενάρη της έδωσε να διαβάσει ένα γράμμα προς την Ιλντα, με το οποίο της ανακοίνωνε επίσημα τον χωρισμό τους, γιατί σκόπευε να παντρευτεί μια κουβανή κοπέλα που είχε γνωρίσει στον αγώνα.

Ο Ερνέστο επιμένει ότι παρά την προφανή σοβαρότητα και των δύο, αποτελούσαν ένα ζευγάρι με τεράστια ανθρώπινη ευαισθησία, έως και ποιητική.

Αυτό εμφανίζεται σε ένα σημείο του προαναφερθέντος βιβλίου Αναπόληση, στο οποίο η “Γιατρός” [ η μητέρα μου] γράφει ότι αυτόν τον αξέχαστο Γενάρη, όταν μπήκε στο δωμάτιό μου στο (κάστρο) Λα Καμπάνια ξυπόλυτος και σιωπηλός, ολοκληρώθηκε ένα γεγονός πέρα από την πραγματικότητα και ο Τσε με διάθεση χιούμορ το αξιολογεί ως “η μέρα της κατάληψης του κάστρου”. Χρησιμοποίησε αυτή την έκφραση σαν μια παροιμία, γιατί σε κάθε κάστρο, για να το καταλάβεις, πρώτα γίνεται η πολιορκία και μετά σιγά-σιγά, αφού μελετήσεις τα αδύνατα σημεία του, αποφασίζεται η επίθεση. 

"Πράγματι, αυτό συνέβη", θυμάται η Αλέιδα Μαρτς, "γιατί εγώ ήμουν ερωτευμένη πολύ περισσότερο από όσο πίστευα , και απλά, παραδόθηκα χωρίς να αντισταθώ και χωρίς να δώσω καμία μάχη [...].

Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουνίου, στο κάστρο Λα Καμπάνια. Από αυτή την ένωση γεννήθηκαν η Αλειδίτα [Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 1960], ο Καμίλο [Κυριακή 20 Μαΐου 1962], η Σέλια [Παρασκευή 14 Ιουνίου 1963] και ο Ερνέστο [Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 1965].

Σε ένα γράμμα, ο πατέρας μου ομολογούσε στην Αλέιδα “Έτσι, πέρασα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου, περιορίζοντας την αγάπη με άλλες σκέψεις και με τον κόσμο να πιστεύει ότι πρόκειται για ένα μηχανικό τέρας [...] ”.

Και σε ένα τετράδιο με σημειώσεις που της στέλνει από πολύ μακρυά, της λέει:”Το παρελθόν έχει τελειώσει, είμαι το μέλλον καθ οδόν (...) αν μια μέρα νοιώσεις τη βία μιας ματιάς, μη γυρίσεις, μη σπάσεις το ξόρκι, συνέχισε να φτιάχνεις τον καφέ μου και άσε με να σε ζήσω στην αιωνιότητα της στιγμής”.

Η συμβουλή του πατέρα μου στα γράμματά του

Ο Ερνέστο αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή στην ΕΣΣΔ, το 1987. Όπως εξομολογείται, έχει πραγματικούς φίλους εδώ και πολλά χρόνια, που τον έχουν συντροφέψει σε διάφορες στιγμές της ζωής του.

Στην αντίληψή μου ο αληθινός φίλος αποτελεί ζωτική δομή μιας κοινωνίας και μετατρέπεται σε μέλος της οικογένειάς σου. Φέρνω σαν παράδειγμα τον Χοσέ Ρικάρδο, γιο του Πάπι από τους αδερφούς Ταμάγιο, τον Καμίλο Σάντσες, γιο του Κομαντάντε Σάντσες Πινάρες, τον Παντόχα, γιο του καπετάνιου Όλο και άλλους, που κατά τον ίδιο τρόπο, είναι σαν αδέρφια για όλους εμάς.... Ο πατέρας μας στα γράμματά του μας σμίλεψε την ψυχή για μετά.
Εγώ , για παράδειγμα, θυμάμαι με αγάπη και τους φυλάω στη μνήμη μου, τους άνδρες της Προσωπικής Ασφάλειας, που μας πρόσεχαν κατά την απουσία του Τσε, όταν είμαστε παιδιά. Τον Φέλο, από το Πιναρ ντελ Ρίο, τον Νέστρορ, από την Αβάνα, τον Μισαέλ από την ανατολική επαρχία... Τους βλέπαμε σαν δάσκαλους ή και σαν γονείς μας... Σε μας τα αγόρια, μας έμαθαν μέχρι και πως κατουράμε. Από τους τρεις ζει μόνο ο Νέστρορ, ο μαύρος. Τους δύο που πέθαναν εδώ και καιρό, τους κηδέψαμε και τους πενθήσαμε σαν μέλη της οικογένειάς μας. Ο Ίσαελ μας έμαθε να πυροβολούμε με τα όπλα Brno 2 και Calibre 22.

Mεγαλώνοντας, παρουσιάστηκα στις Ειδικές Δυνάμεις του ΜΙΝΙΤ (ΥπΕσ) και έγινα υπολοχαγός, ήταν μια τιμή για μένα. Τότε ήμουν 23 ετών. Όταν πυροβολούσα με το όπλο στις ασκήσεις που κάναμε, ερχόταν στο μυαλό μου ο θρύλος του πατέρα μου.

Το 1990, σε μια Ακαδημία της Σοβιετικής Ένωσης, έγινα Αξιωματικός Επιχειρήσεων της Αντικατασκοπίας. Είχα πάντα μαζί μου τις συμβουλές του πατέρα μου στα γράμματά του.

Ο πατέρας μου όπως είναι γνωστό, έκανε το γύρο της Λατινικής Αμερικής με τον Αλμπέρτο Γρaνάδο (με την μοτοσυκλέτα La Poderosa). Και στη Σιέρα Μαέστρα έπρεπε να καταβάλει προσπάθειες να εκπαιδεύσει αντάρτες με χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο, αγρότες πρακτικά αναλφάβητους.
Μου είπαν ότι έχεις φτιάξει μια επιχείρηση με ένα πολύ συμβολικό όνομα: “La Poderosa”;

La Poderosa; Nαι, διευθύνω αυτή την επιχείρηση, ειδικότερα ασχολούμαι με το κομμάτι του εξωτερικού. Είναι ένα ταξιδιωτικό γραφείο, τουριστικό, ειδικευμένο στις μοτοσυκλέτες, στη Harley Davidson, την πιο δυνατή, την πιο γνωστή και την πιο εμπορική στο εξωτερικό, αυτή που γενικά αρέσει πιο πολύ σαν μηχανή βόλτας. Εγώ πηγαίνω με μία από αυτές και ξεναγώ τους τουρίστες. Η μηχανή αυτή ονομάζεται “La Poderosa”, ως ένας φόρος τιμής σε εκείνη την Northon 500 με την οποία ο Τσε και ο Αλμπέρτο Γρανάδο διέσχισαν την Λατινική Αμερική...
Στη συνέχεια, η συνέντευξη πηγαίνει στο πως τα γράμματα του πατέρα του, σημάδεψαν τον τρόπο που θα έβλεπε το μέλλον.

Με τα γράμματά του στην οικογένειά μας, μας προετοίμασε για το μέλλον, μας προειδοποίησε για τη ζωή και μας έδωσε μαθήματα. Ήταν πεισμένος ότι θα μπορούσε να πεθάνει.

Α! και μια άγνωστη είδηση! Ποτέ η μητέρα μου Αλέιδα Μαρτς, δεν το έχει πει, και σήμερα εγώ θέλω να το πω, μπορώ να το αποκαλύψω μετά τόσα χρόνια. Αυτή ζήτησε από “το γέρο μου” να πάει να πολεμήσει στη Βολιβία, όταν θα το επέτρεπαν οι συνθήκες και αυτός υποσχέθηκε ότι έτσι θα γινόταν, αλλά τελικά δεν μπόρεσε να ανοίξει το δεύτερο μέτωπο που ήλπιζε να δημιουργήσει.

Ξέρω επίσης ότι είσαι διεθνιστής, όπως ο πατέρας σου ...

Διεθνιστής; Ναι, ήμουν σχεδόν δύο χρόνια στην Αγκόλα, πρώτα στην Κάχαμα, μετά στη Μπενγουέλα, στο Λόμπιτο και σε άλλες πολεμικές ζώνες. Φυσικά, μάχιμος αλλά και ως Αξιωματικός Επιχειρήσεων της Στρατιωτικής Αντικατασκοπείας.

Σου αρέσει το σκάκι όπως στον Τσε;

Ήταν το αγαπημένο του άθλημα. Επειδή ήταν αυτό που έμοιαζε με τη στρατιωτική τέχνη, όπου ασκούσε τακτική και στρατηγική, την επίθεση, αντεπίθεση και τελικά την άμυνα με τα πιόνια όπως ο αξιωματικός, ο βασιλιάς , οι πύργοι, σαν να ήταν μέρος μιας μάχης με όπλα.

Δεν υπάρχουν και εκείνοι που προσπαθούν να αμαυρώσουν την ιστορία του πατέρα σου με συκοφαντίες;

Ο πατέρας μου ήταν πάνω απ όλα πολύ γενναιόδωρος και ανθρώπινος, παρά τις συκοφαντίες των εχθρών. Η καλύτερη απόδειξη γι αυτό, είναι ότι πήγε να πολεμήσει σε άλλες χώρες. Άφησε τα πάντα, την αγάπη μας, την αγάπη του λαού, για να μπορέσουν άλλα παιδιά, άλλοι νέοι και άνθρωποι, να έχουν υγεία, μόρφωση, ιατρική περίθαλψη, ανθρώπινα δικαιώματα και τελικά να ζουν καλά και να είναι ευτυχισμένοι.

Για να είσαι αυθεντικός επαναστάτης

Εμπνευσμένος από τη συζήτηση, ο Ερνέστο ξεκινά μια ιστορική αναδρομή. Θυμάται ότι, όταν τελείωσε την ιατρική ο πατέρας του, ξεκίνησε από το Μπουένος Άιρες στις 7 Ιούλιου 1953, το δεύτερο ταξίδι του στη Λατινική Αμερική.

Σε αυτή την περιοδεία, σημειώνει, ήρθε σε επαφή στη Βολιβία με τον αντίκτυπο της επανάστασης του 1952, στη Γουατεμάλα ήταν μάρτυρας της ανατροπής του Χάκομπο Άρμπενς, στην Κόστα Ρίκα, στη Γουατεμάλα και στο Μεξικό, έρχεται σε επαφή με τους επιζώντες κουβανούς επαναστάτες των γεγονότων της 26ης Ιουλίου 1953 (επίθεση στο στρατόπεδο Μονκάδα) και γνώριζει τον Φιντέλ Κάστρο. Εκεί αποφασίζει να ενταχθεί στο επαναστατικό κίνημα που ηγείται και μετά την απόβαση του Γκράνμα ξεκινά τον αγώνα στην Κούβα.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1953, σε γράμμα του στη θεία του Μπεατρίς, από την Κόστα Ρίκα, ομολογεί ότι στη Γουατεμάλα θα τελειοποιούσε τον εαυτό του και θα κατακτούσε αυτό που χρειάζεται για να είναι ένας αυθεντικός επαναστάτης. Της λέει: “Εκτός από γιατρός, είμαι δημοσιογράφος και ρήτορας .... σε αγκαλιάζω και σε αγαπώ, ο ανιψιός σου με τη σιδερένια υγεία, το άδειο στομάχι και την ξεκάθαρη πίστη στο σοσιαλιστικό μέλλον. Chau, Chancho”.

Στις 12 Φεβρουαρίου 1954, στο τέλος άλλου γράμματος προς την Μπεατρίς, την αποχαιρετά με αυτό τον τρόπο: “Μια ατσάλινη αγκαλιά από τον προλετάριο ανιψιό σου”.

Στις 6 Ιουλίου 1956, σε γράμμα προς τους γονείς του από τη φυλακή στο Μεξικό, γράφει: "Ένας νέος κουβανός ηγέτης με κάλεσε να ενταχθώ στο ένοπλο απελευθερωτικό κίνημα της χώρας του, και φυσικά, δέχτηκα. Το μέλλον μου συνδέεται με την κουβανική επανάσταση. Ή θα θριαμβεύσω μαζί της ή θα πεθάνω εκεί. Πέρασα τη ζωή μου ψάχνοντας την αλήθεια μου μέσα στα παραπατήματα. Στον τάφο μου θα πάρω μόνο τη θλίψη ενός ανολοκλήρωτου τραγουδιού”.

Σε άλλο γράμμα, προς τη μητέρα του, γράφει: “Το επάγγελμά μου σήμερα, μοιάζει με του «σαλταδόρου», σήμερα εδώ, αύριο εκεί. Τα σημάδια είναι καλά, προμηνύουν τη νίκη. Αλλά αν κάνουν λάθος, τελικά, ακόμα και οι θεοί κάνουν λάθος. Η πορεία μου είναι ουσιαστικά μια περιπέτεια και ο αγώνας θα είναι με την πλάτη στον τοίχο, όπως στους ύμνους, μέχρι να νικήσω ή να πεθάνω...”.

(στμ)

Π.Α.ΜΕ. ΣΥΝΑΥΛΙΑ:«Ενάντια Στην Εκμετάλλευση Και Τον Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Για Την Τελική Νίκη Των Λαών»!!

Αντιπολεμική συναυλία του ΠΑΜΕ

Το ΠΑΜΕ συνεχίζοντας τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς, ενάντια στον πόλεμο και την προσφυγιά, πραγματοποιεί μεγάλη Συναυλία με το σύνθημα «Ενάντια Στην Εκμετάλλευση Και Τον Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Για Την Τελική Νίκη Των Λαών» 

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 13 Ιούλη, στις 8.30μ.μ. στο δημοτικό θέατρο, στο Άλσος της Νέας Σμύρνης και θα περιλαμβάνει αφιέρωμα στους μεγάλους ποιητές της εργατικής τάξης της Τουρκίας και της Ελλάδας, Γιάννη Ρίτσο και Ναζίμ Χικμέτ, από τους καλλιτέχνες του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και του Πολιτιστικού Κέντρου «Ναζίμ Χικμέτ» της Κωνσταντινούπολης. 
Καλούμε τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους να πάρουν μαζικά μέρος. 
Για την Πρόσβαση στον χώρο της Συναυλίας υπάρχουν 2 είσοδοι Κεντρική Είσοδος Άλσους: Ελευθερίου Βενιζέλου και Πατριάρχου Ιωακείμ 
2η Είσοδος: Ελευθερίου Βενιζέλου και Εφέσου Οδηγίες Πρόσβασης στο Άλσος Νέας Σμύρνης: Από Στάση Μετρό Σύνταγμα: Τραμ (προς Βούλα ή προς ΣΕΦ) στάση Αγίας Φωτεινής. Από Στάση Μετρό Νέου Κόσμου: Τραμ (προς Βούλα ή προς ΣΕΦ) Στάση Αγίας Φωτεινής. Από Στάση Τραμ ΣΕΦ: Τραμ (προς Σύνταγμα) Στάση Αγίας Φωτεινής Από Στάση Τραμ Βούλα: Τραμ (προς Σύνταγμα) Στάση Αγίας Φωτεινής Από Πειραιά: Λεωφορείο 218 (προς σταθμό Μετρό Δάφνης) Στάση Δημαρχείο Από Σταθμό Μετρό Δάφνης: Λεωφορεία 218 ή 219 Στάση Πλ. Νέας Σμύρνης Από Σταθμό ΗΣΑΠ Καλλιθέας: Λεωφορείο 219 (προς σταθμό Μετρό Δάφνης) Στάση Πλατεία Νέας Σμύρνης

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΠΑΛΕΥΟΥΝΕ και ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ: 27ο ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΝΕ

«Έλα μαζί μας στον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά!»

 Παιδική κατασκήνωση για έκτη συνεχή χρονιά πραγματοποιείται φέτος στο πλαίσιο του 27ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ που θα διατρανώσει το μήνυμά του στην Πάτρα, όπου θα διεξαχθεί στις 6, 7 και 8 Ιούλη, με σύνθημα «Έλα μαζί μας στον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά!».

--Έφτασαν οι πρώτοι μικροί κατασκηνωτές στον Αλισσό στην ΠΑΤΡΑ - Ξεκίνησε η λειτουργία της παιδικής κατασκήνωσης 

«Στα γεμάτα» ξεκίνησε τη λειτουργία της η παιδική κατασκήνωση στο πλαίσιο του 27ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ, καθώς οι μικροί κατασκηνωτές από Αττική, νησιά του Αιγαίου, Κρήτη, Πελοπόννησο και Δυτική Ελλάδα έχουν ήδη φτάσει στον Αλισσό. 

Το απόγευμα αναμένονται και τα παιδιά από την υπόλοιπη Ελλάδα που ταξιδεύουν προς την Πάτρα. Ήδη, οι μικροί κατασκηνωτές, παιδιά των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου, έχουν τακτοποιηθεί στις σκηνές τους, γνωρίζονται μεταξύ τους, διαλέγουν ονόματα για τις ομάδες τους και πριν από λίγη ώρα ετοιμάζονταν να φάνε το μεσημεριανό τους.

Στη συνέχεια θα απολαύσουν χαλάρωση και κεφάτες δραστηριότητες, γνωρίζοντας ένα καινούργιο όμορφο μέρος δίπλα στη θάλασσα. Επίσης, οι μικροί κατασκηνωτές θα συμμετάσχουν στην κεντρική συγκέντρωση του Διημέρου, αύριο στην Πάτρα, και θα αναχωρήσουν για τις περιοχές τους μαζί με τους υπόλοιπους κατασκηνωτές το μεσημέρι της Κυριακής.

Αναλυτικά, το πρόγραμμα της παιδικής κατασκήνωσης: 

Για φέτος, η παιδική κατασκήνωση ξεκινάει νωρίτερα, μετά και από απαίτηση και των ίδιων των παιδιών που συμμετείχαν σε προηγούμενα Διήμερα. 

Η κατασκήνωση ως τρόπος καλοκαιρινών διακοπών, οργανωμένης δραστηριότητας στη φύση είναι πολύ ευεργετικός ειδικά για μικρότερες ηλικίες, ακριβώς γιατί έρχεσαι πολύ κοντά στην ίδια τη φύση, γνωρίζεις καινούργια μέρη και φυσικά τοπία.

Τα πέντε τελευταία χρόνια, στα Διήμερα η ΚΝΕ έχει επισκεφτεί πέντε διαφορετικά μέρη σε όλη την Ελλάδα (Στόμιο, Ναύπλιο, Σούδα, Βίτσι, Γιάννενα). Είναι μια καλή ευκαιρία, ειδικά για παιδιά λαϊκών οικογενειών που δυσκολεύονται πολλές φορές να κάνουν διακοπές, πόσο μάλλον και σε διαφορετικά μέρη κάθε χρόνο.

Πέμπτη 5 Ιούλη

Πρωί: Αφίξεις από τις περιοχές - τακτοποίηση στο χώρο.

Μεσημέρι: Μεσημεριανό φαγητό.

Απόγευμα: Μπάνιο στη θάλασσα και παιχνίδια παραλίας.

Βράδυ: Πάρτι και παρατήρηση έναστρου ουρανού - βραδινό φαγητό.

Παρασκευή 6 Ιούλη

Πρωί: Πρωινό ξύπνημα - καθαριότητα - πρωινό.

Επίσκεψη στο παραδοσιακό οινοποιείο «Achaia Clauss».

Δεκατιανό - μπάνιο στη θάλασσα και παιχνίδια παραλίας.

Μεσημέρι: Μεσημεριανό φαγητό.

Απόγευμα: Συμμετοχή στην αντιιμπεριαλιστική πορεία και συγκέντρωση στην Πάτρα.

Βράδυ: Προβολή ταινίας και συναυλία - βραδινό φαγητό.

Σάββατο 7 Ιούλη

Πρωί: Πρωινό ξύπνημα - καθαριότητα - πρωινό.

Μπάνιο στη θάλασσα και παιχνίδια παραλίας - δεκατιανό.

Μεσημέρι: Μεσημεριανό φαγητό.

Απόγευμα: Θεατρική παράσταση «Κοντά στις ράγες» από την ομάδα «Κόκκινα αλεξίπτωτα».

Βράδυ: Γλέντι στο χώρο της κατασκήνωσης - βραδινό φαγητό.

Κυριακή 8 Ιούλη

Πρωί: Πρωινό ξύπνημα - καθαριότητα - πρωινό.

Ομαδικό αντιπολεμικό δρώμενο - φωτογραφίες.

Μεσημέρι: Μεσημεριανό φαγητό - αναχώρηση.

Τα παιδιά πρέπει να έχουν μαζί τους: Υπνόσακο, σεντόνι, φακό, αντηλιακό, αντικουνουπικό, είδη προσωπικής υγιεινής (οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα, πετσέτα, σαμπουάν κ.τλ.), είδη θαλάσσης (μαγιό, πετσέτα, σαγιονάρες), ανοιχτόχρωμα / ελαφριά ρούχα, καπέλο, ζακέτα, αθλητικά παπούτσια, λίγα χρήματα και φάρμακα εφόσον ακολουθούν κάποια φαρμακευτική αγωγή.

https://www.902.gr/…/eftasan-oi-mikroi-kataskinotes-ston-al…

ΕΤΣΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕ ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ Ο ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΩΝ -ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ ΤΟΥ(!!)

Σκληρός δίσκος Παππά: Το φρικιαστικό πρόσωπο του ναζισμού

Τα στοιχεία από τον σκληρό δίσκο του επιστήθιου φίλου του Νίκου Μιχαλολιάκου («αδελφού του» όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος), Χρήστου Παππά, είναι σοκαριστικά.

Κατιούσα

Οι παιδικές ζωγραφιές του μίσους.

Αναδημοσιεύουμε το υλικό του σκληρού δίσκου Παππά που επιδείχθηκαν στη δίκη της Χρυσής Αυγής, όπως αυτό αναρτήθηκε στον ιστότοπο OmniaTv.

(Κείμενο: Λουκάς Σταμέλλος, OmniaTv, 23/6/2018)

Τα στοιχεία από τον σκληρό δίσκο του επιστήθιου φίλου του Νίκου Μιχαλολιάκου («αδελφού του» όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος), Χρήστου Παππά, είναι σοκαριστικά.

Καταρχάς αποδεικνύουν χωρίς αμφιβολίες την ναζιστική ιδεολογία του ηγετικού στελέχους της Χ.Α. και τις επαφές με «επιφανή πρόσωπα», όπως ο Βέλγος ναζιστής και στρατηγός των SS, Ντεγκρέλ και η σκηνοθέτρια του Γ΄ Ράιχ, Λένι Ρίφενσταλ. Παράλληλα, ο Παππάς διατηρούσε επαφή με τον «Περίανδρο» (Α. Ανδρουτσόπουλο) την περίοδο που ήταν φυγόδικος.

Κατά δεύτερον, δείχνουν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι ο Παππάς εκπαίδευε ακόμα και ανήλικα παιδιά στη ναζιστική ιδεολογία.

Πράγμα που μας δίνει και μια εικόνα της επικινδυνότητας των κατηγορουμένων

KAI ΔΩΡΕΑΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΟΙ ΠΑΤΡΙΝΟΙ ? Αχ ΡΕ ΠΕΛΕΤΙΔΗ, ΖΗΛΕΥΟΥΜΕ !!

--Το Τελευταίο Μετρό--

-Το αίθριο του παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου υποδέχεται στις 9.30 το βράδυ της Τετάρτης (αύριο) 4 Ιουλίου, μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες του Φρανσουά Τριφό και δύο από τα «ιερά τέρατα» του γαλλικού κινηματογράφου (CATHERINE DENEUVE, GERARD DEPARDIEU), στο απόγειο της λάμψης τους.
Στο πλαίσιο των προβολών του Δημοτικού Κινητού Κινηματογράφου και των παράλληλων προς το Διεθνές Φεστιβάλ εκδηλώσεων, παρουσιάζεται μία ιστορία αγάπης και σύγκρουσης, με τους ήρωες να μοιράζονται ανάμεσα στο καθήκον, τον έρωτα και την επιβίωση, μέσα στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η έξοχη απεικόνιση του Παρισιού την περίοδο της κατοχής συνδυάζεται με το θέατρο, τον έρωτα και τον πόλεμο.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Παρίσι, 1942. Στην κατειλημμένη από τους Ναζί γαλλική πρωτεύουσα, η Μαριόν, μια πρώην κινηματογραφική σταρ, και τώρα διάσημη ηθοποιός του θεάτρου, διευθύνει το θέατρο της Μονμάρτης. Ο άντρας της, Λουκά, που είναι Εβραίος στην καταγωγή, κρύβεται στο υπόγειο του θεάτρου. Για να αντιμετωπίσει τα διάφορα οικονομικά προβλήματα και να κρατήσει το θέατρο ζωντανό, η Μαριόν θα θελήσει να ανεβάσει μια νέα παράσταση και θα προσλάβει ως πρωταγωνιστή τον Μπερνάρ, έναν ανερχόμενο ηθοποιό και τότε η ζωή της θα αναστατωθεί ακόμα περισσότερο…
Η ΤΑΙΝΙΑ
Μια περίφημη ευρωπαϊκή ταινία, ατμοσφαιρική, ρομαντική, ρεαλιστική, αλλά και ονειρική, τόσο για τον έρωτα στα δύσκολα χρόνια του πολέμου, όσο και για τον γοητευτικό κόσμο του θεάτρου, κι όλα αυτά με το «μαγικό ραβδάκι» ενός ανθρώπου που λάτρευε τη μαγεία της εικόνας γενικότερα, τον ανεπανάληπτο ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΤΡΙΦΟ.
Ο ΤΡΙΦΟ, με ευαισθησία πάντα, που τον διακατείχε σε όλους του τις ταινίες, αλλά και πάθος για την ψευδαίσθηση του θεάματος και τη σχέση ζωής/τέχνης, δημιουργεί εδώ άλλο ένα ενδιαφέρον ερωτικό τρίγωνο, γεμάτο διλλήματα και αγωνίες, καθώς αναπτύσσεται στην πολυτάραχη εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου δοκιμάζονταν οι ηθικές αξίες, το θάρρος, η αφοσίωση, η γενναιότητα, το κουράγιο, η ακεραιότητα των ανθρώπων αλλά και οι φυσικές αντοχές τους στις κακουχίες.
Η Μαριόν, προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια κατάσταση αιχμηρή σαν ξυράφι, καθώς συνεχώς παίζει με την φωτιά, κρύβοντας τον άντρα της από τους Ναζί, και η ευάλωτη συναισθηματικά θέση στην οποία βρίσκεται, θα γίνει ακόμα πιο έντονη, όταν ένας νεαρός, γοητευτικός ζεν-πρεμιέ, συμμετέχει στις παραστάσεις.
Μέσα στη δίνη του πολέμου, οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ερωτεύονται;…
Ο τίτλος της ταινίας «αναφέρεται στο γεγονός ότι κατά της διάρκεια της κατοχής οι Παριζιάνοι που έβγαιναν έξω, έπρεπε να προλάβουν το τελευταίο τρένο (μετρό) για να γυρίσουν σπίτι. Αυτό γινόταν γιατί δεν έπρεπε να σπάσουν την αυστηρό περιορισμό κυκλοφορίας που είχαν επιβάλλει οι Ναζί.

 Κατά τη διάρκεια των παγωμένων χειμώνων εκείνης της εποχής, που δεν υπήρχε τρόπος να βρουν κάρβουνα για να διατηρήσουν τα σπίτια τους ζεστά, πολλοί Παριζιάνοι λοιπόν κατέφευγαν στα θέατρα, που είχαν θέρμανση, και παρακολουθούσαν τις παραστάσεις, οι οποίες τελείωναν την ώρα ακριβώς που προλάβαινες το τελευταίο τρένο για το σπίτι.
Ο ΤΡΙΦΟ, αποφάσισε να κάνει ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΤΡΟ, το 1979, ως δεύτερο μέρος μιας τριλογίας πάνω στις παραστατικές τέχνες. Η πρώτη ταινία ήταν η περίφημη ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΝΥΧΤΑ (1973) ενώ το τρίτο μέρος της που θα λεγόταν L’ AGENCE MAGIQUE, δεν γυρίστηκε τελικά ποτέ, λόγω του θανάτου του ΤΡΙΦΟ το 1984.
Πριν γράψουν το σενάριο, ο ΤΡΙΦΟ και η ΣΟΥΖΑΝ ΣΙΦΜΑΝ, η πιο πιστή του συνεργάτης, έκαναν μεγάλη έρευνα σε ιστορικά αρχεία και «βούτηξαν» μέσα σε ιστορικά βιβλία, για να μαζέψουν το κατάλληλο υλικό από ημερολόγια και απομνημονεύματα ηθοποιών και θεατρικών μάνατζερ. 

Χρησιμοποίησαν επίσης και τις δικές τους αναμνήσεις, που είχαν από παιδιά, αλλά και από διάφορες ιστορίες που είχαν ακούσει, ώστε να φτιάξουν ένα ακριβές πορτρέτο μιας εποχής που οι συλλήψεις ήταν σύνηθες φαινόμενο, όπου γίνονταν μαζικές απελάσεις Εβραίων και που οι Παριζιάνοι έπρεπε να ανέχονται αυστηρούς κανόνες, με συσσίτια και περιορισμό στις ώρες κυκλοφορίας -το οποίο τελευταίο σήμαινε, ότι μια καθυστέρηση που θα τους έκανε να χάσουν το τελευταίο μετρό, θα τους στοίχιζε τη ζωή τους…

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Πατρέων

ΣΥΝΕΛΗΦΘΕΙ Η ΣΑΡΑΝΤΟΝ (Μαζί με Άλλες 575 !!) και ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ "ΔΙΑΒΟΛΙΚΑ ΚΑΛΟ" ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Κατιούσα:

Η Σούζαν Σάραντον εκτός από μια μεγάλη ηθοποιός – “σταρ” πρώτης γραμμής, είναι μια σκεπτόμενη και βαθιά πολιτικοποιημένη γυναίκα (γνωστή και για την ακτιβιστική της δράση) που δεν αλλοιώθηκε από τη δόξα και τον πλούτο, και δεν αφομοιώθηκε όπως η πλειονότητα των συναδέλφων της. Δεν διστάζει να εκφράζει τις απόψεις της, αδιαφορώντας αν δυσαρεστήσει κάποιους ή ακόμα κι αν πρόκειται να της στοιχίσει επαγγελματικά.

Ένα χρόνο πριν είχε δηλώσει ότι δεν θεωρούσε τη Χίλαρι Κλίντον καλύτερη λύση από τον Τραμπ, του οποίου την πολιτική αντιμάχεται.“Θα ήμασταν σε πόλεμο αν εκείνη ήταν πρόεδρος και τα πράγματα δεν θα ήταν καλύτερα σε σχέση με τώρα. Παρατηρήστε τα όσα συνέβησαν επί Ομπάμα και δεν τα είχαμε παρατηρήσει».

Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας η γνωστή ηθοποιός συνελήφθη με την κατηγορία της παράνομης διαδήλωσης, μαζί με άλλες 575 διαδηλώτριες ,κατά τη διάρκεια καθιστικής διαμαρτυρίας στην Ουάσινγκτον, έξω από το κτίριο της Γερουσίας, για το χωρισμό των μεταναστών από τα παιδιά τους.

Κύριο σύνθημα της διαδήλωσης ήταν το WE CARE με ευθεία αναφορά στο τζάκετ της Μελάνια Τραμπ στη διάρκεια επίσκεψής της σε κέντρο κράτησης παιδιών μεταναστών.