το καμάρι τω Σφακιώ και ούλης τση Κρήτης

Παύλος Πολάκης: ''Καμια καθυστέρηση ολα θα δοθούν στην ώρα τους για να χρησιμοποιηθούν στο δικαστήριο''...

Το χρονικό μιας αναβολής προαποφασμένης και από πριν συμφωνημένης για να εξασφαλισθεί η ατιμωρησία των εγκληματιών...

Σα σε κατεχόμενη χώρα...

Αναβολή της δίκης των δύο ΝΑΤΟικων στρατιωτών, που είχε οριστεί για σήμερα το πρωί στις 8.30', και οι οποίοι εντελώς απρόκλητα στις 17/11/2017 επιτέθησαν και τραυμάτησαν σοβαρά 37χρονο Χανιωτη...

Οι δύο νατοικοι αφέθησαν ελεύθεροι και ήδη εχουν αποπλεύσει από τα Χανιά με τα πολεμικά πλοία στα οποία υπηρετούν... Και έτσι η Δίκη θα γίνει ...ερήμην τους, στις 28 Νοεμβρίου...

Ο λόγος που αναβλήθηκε η δίκη είναι επειδή δεν είχε εκδοθεί ακόμα το ιατροδικαστικό πόρισμα!!!

Παρ' ολες τις προσπάθειες του δικηγόρου και και των συγγενων του σοβαρά τραυματισμένου, που νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Χανίων, δεν ''στάθηκε δυνατόν'' να έλθει το ιατροδικαστικό πόρισμα, εγκαίρως στο δικαστήριο...
Η σύζυγος του θύματος μάλιστα, μέσα στην απελπισία της, έστειλε επιστολή στον αναπλ. υπουργό Υγείας Π. Πολάκη και η απάντηση που πήρε μέσω ...facebook ήταν: ''Καμια καθυστέρηση ολα θα δοθούν στην ώρα τους για να χρησιμοποιηθούν στο δικαστήριο''...

Αυτό με το ''στην ώρα τους'', προφανώς σήμαινε: όταν θα έχει αναβληθεί η δίκη, θα έχουν φύγει οι εγκληματίες, και θα έχει εξασφαλιστεί η ατιμωρησία των ενόχων...
Τούς συμμάχους μας τους ΝΑΤΟικούς και τα μάτια μας κ. Πολάκη... Κατά τα άλλα πουλάμε φτηνούς τσαμπουκάδες, χρυσαυγήτικης αισθητικής για ούγκανους...

Από:

Ελενη Μαρκακη
20/11/17

Το χρονικό της απρόκλητης επίθεσης εδώ

ΧΑΝΙΑ

Αποθρασυμένοι οι ΝΑΤΟικοί φονιάδες, τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης

Νέος απρόκλητος ξυλοδαρμός κατοίκων από ΝΑΤΟικούς. Ελεύθερους τους άφησε το δικαστήριο!

Ανακοίνωση της ΤΕ Χανίων του ΚΚΕ

Ολο και πιο πολύ αποθρασύνονται οι ΝΑΤΟικοί φονιάδες στους οποίους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσφέρει «γην και ύδωρ» στη βάση της Σούδας και σ' όλη την Ελλάδα.

Λίγες μόλις ώρες μετά την ολοκλήρωση των συγκεντρώσεων και συλλαλητηρίων για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα ξημερώματα του Σαββάτου, τέσσερις Βρετανοί ΝΑΤΟικοί στρατιώτες που συμμετέχουν στην πολυεθνική ΝΑΤΟική άσκηση «ΝΗΡΗΙΣ 2017», επιτέθηκαν απρόκλητα και τραυμάτισαν κατοίκους στο κέντρο της πόλης των Χανίων. Ο ένας μάλιστα εκ των τραυματιών, 37χρονος, τραυματίστηκε σοβαρά και μέχρι χτες νοσηλευόταν με κατάγματα στο πρόσωπο στην ΩΡΛ Κλινική του Νοσοκομείου Χανίων.

Το περιστατικό μάλιστα δεν σταματά εκεί: Με πρόταση του εισαγγελέα η ορισμένη για χτες δίκη - με τη διαδικασία του αυτόφωρου - για δύο από τους Βρετανούς αναβλήθηκε για τις 28 Νοέμβρη και οι δυο Βρετανοί αφέθηκαν ελεύθεροι, με το πλοίο του ενός να σαλπάρει λίγη ώρα μετά τη δίκη!

Να σημειωθεί ότι η οικογένεια του θύματος, με δηλώσεις της στον τοπικό Τύπο, κατήγγειλε ότι παρά τις προσπάθειές της δεν υπήρξε ιατροδικαστική έκθεση ώστε να προσκομιστεί στο χτεσινό δικαστήριο, ενώ καταγγέλλει ότι ασκήθηκαν και πιέσεις για να πάρουν πίσω τη μήνυση. Ο δε φίλος του θύματος που κάλεσε την αστυνομία, μιλάει για προκλητική συμπεριφορά Βρετανών αξιωματικών που δεν άφηναν τους αστυνομικούς να μπουν στο πούλμαν που μετέφερε τους Βρετανούς στρατιώτες για να προχωρήσουν σε συλλήψεις.

Η νέα πρόκληση των ΝΑΤΟικών έρχεται σε συνέχεια αντίστοιχων περιστατικών που πλέον είναι καθημερινό φαινόμενο στην πόλη. Οι αυξανόμενες επιθέσεις από ΝΑΤΟικούς στρατιώτες πάνε πακέτο με τη βαθύτερη εμπλοκή στα σχέδια της λυκοσυμμαχίας.

Οι αυξανόμενες επιθέσεις πάνε πακέτο με τη βαθύτερη εμπλοκή

Σε ανακοίνωσή της, η ΤΕ Χανίων του ΚΚΕ «καταγγέλλει στον Χανιώτικο λαό τα γεγονότα που εξελίχθηκαν το βράδυ στις 17 Νοέμβρη μετά την πορεία του Πολυτεχνείου, με τους ΝΑΤΟικούς στρατιώτες που συμμετέχουν στην πολυεθνική ΝΑΤΟική άσκηση "ΝΗΡΗΙΣ 2017" να επιτίθενται σε συντοπίτες μας στο κέντρο της πόλης. Τα συνθήματα "έξω αι ΗΠΑ - έξω το ΝΑΤΟ", γραμμένα στις πύλες του Πολυτεχνείου πριν 44 χρόνια, παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ.

Η ιμπεριαλιστική μηχανή του ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο στην περιοχή μας, λειτουργώντας πλήρως αποθρασυμένη από την ευκολία με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παραχωρεί γην και ύδωρ για τα επικίνδυνα για τους λαούς ιμπεριαλιστικά τους σχέδια. Πρόσφατη είναι άλλωστε η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, όπου συνεχίζοντας την πολιτική στήριξης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών των προηγούμενων κυβερνήσεων, αναβάθμισε το ρόλο της αμερικανοΝΑΤΟικής βάσης της Σούδας και ενέπλεξε τη χώρα μας ακόμα περισσότερο στα δολοφονικά σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.

Μέρος αυτής της αποθράσυνσης είναι η συμπεριφορά των στρατιωτών προς τον λαό μας. Τα τελευταία χρόνια, άλλωστε, τα περιστατικά επιθέσεων σε συντοπίτες μας έχουν αυξηθεί ραγδαία.

Η περιοχή μας μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε "κόμβο" θανάτου των λαών της γύρω περιοχής, με τον μηχανισμό θανάτου να κυκλοφορεί ανεξέλεγκτος στην πόλη μας. Το λαϊκό κίνημα, πιστό στις φιλειρηνικές καταβολές του τόπου μας, οφείλει να αντιταχθεί σε αυτήν την ανάπτυξη "θανάτου" που προορίζουν για την περιοχή μας, μετατρέποντας τον τόπο μας σε σύγχρονη Τρούμπα.

Καλούμε τους εργαζομένους, τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, τους αγρότες και τη νεολαία να μη συμβιβάζονται και να μην επιτρέψουν την παρουσία των φονιάδων στον τόπο μας. Να πυκνώσουν τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, να καταδικάσουν και να απαιτήσουν:

• Απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους - Καμιά αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν.
• Να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι ευρωατλαντικές βάσεις και στρατηγεία που υπάρχουν στην Ελλάδα.
• Να επιστρέψουν όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις που συμμετέχουν σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο εξωτερικό.
• Να καταργηθούν όλα τα πυρηνικά όπλα - Να απαγορευτούν οι πυρηνικές δοκιμές.
• Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του».

Την επίθεση των ΝΑΤΟικών κατήγγειλαν με ανακοίνωσή τους και οι Τομεακές Οργανώσεις Χανίων της ΚΝΕ, σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα πως «οι αυξανόμενες επιθέσεις από ΝΑΤΟικούς στρατιώτες πάνε πακέτο με τη βαθύτερη εμπλοκή στα σχέδια της λυκοσυμμαχίας, τη μετατροπή της πόλης μας σε ορμητήριο φονιάδων των λαών».

Η Επιτροπή Ειρήνης Χανίων

Την απρόκλητη επίθεση των ΝΑΤΟικών «που συμπεριφέρονται σαν σε κατακτημένη πόλη», όπως και την απόφαση του δικαστηρίου, καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Επιτροπή Ειρήνης Χανίων.

Σημειώνει πως είναι «τεράστιες οι πολιτικές ευθύνες όσων βρίσκονται πίσω από αυτήν την απόφαση, που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, όσον αφορά το θέμα της συμπεριφοράς των ΝΑΤΟικών απέναντι στους κατοίκους της πόλης μας και ακόμα πιο τεράστιες στην κυβερνητική πολιτική στήριξης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, που εκθέτει ακόμα περισσότερο το λαό μας στους τυχοδιωκτισμούς τους».

Καλεί τους κατοίκους της πόλης «να αποκρούσουν αυτές τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, να πυκνώσουν τις γραμμές του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, με πρώτη ευκαιρία τη συμμετοχή τους στη συνέλευση της Επιτροπή Ειρήνης Χανίων που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Νοέμβρη, μέρα Τετάρτη και ώρα 7.30 το απόγευμα, στο Εργατικό Κέντρο Χανίων».

Την επίθεση των ΝΑΤΟικών στρατιωτών καταγγέλλει με ανακοίνωσή της και η Γραμματεία Χανίων του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών.

'Την προηγούμενη σπάσανε λέει ένα ταξί και τον δείρανε και του δώσανε μια αποζημίωση κρυφά και καθάρισε η δουλειά. Αυτό θέλανε να κάμουνε και στο δικό μου αλλά επειδή ο δικός μου είναι λεβέντης – γιατί τον προσεγγίσανε και του λέγανε “τι θέλεις να βγάλεις” και τους είπε “δε θέλω να βγάλω τίποτα”

ριζοσπάστης 

Οι μπολσεβίκοι της Πετρούπολης μοιράζουν κ Ξενόγλωσσα Βιβλία στους Μαθητές,,

Ο ΔΗΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΤΑ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ

Στην αγορά των ξενόγλωσσων βιβλίων για όλους τους μαθητές των Λυκείων της πόλης για δεύτερη συνεχή χρονιά προχωράει ο δήμος Πετρούπολης, κατόπιν ομόφωνης απόφασης από το δημοτικό συμβούλιο της πόλης.

Στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, την Πέμπτη 02/11/2017, εκ μέρους της δημοτικής αρχής τονίστηκε ότι παρά την κίνηση αυτή του δήμου δεν πρέπει κανείς μαθητής, εκπαιδευτικός και γονιός να εφησυχαστεί. 

Η αρμοδιότητα και η ευθύνη, όπως ανέφερε η αντιδήμαρχος Παιδείας & Κοινωνικής Πολιτικής, Ανθή Ζορμπά είναι αποκλειστικά του κράτους και με ευθύνη της κυβέρνησης η αγορά των ξενόγλωσσων βιβλίων είναι στην ατομική ευθύνη των γονιών, κατ΄ επέκταση η τσέπη του καθενός καθορίζει τη μόρφωση των παιδιών του.

Η δημοτική αρχή κατήγγειλε ότι από τις 19/9/2017 έχει ζητήσει συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας, προκειμένου να εκθέσει το πρόβλημα που υπάρχει, καθώς επίσης και να απαιτήσει από το υπουργείο και την κυβέρνηση να αναλάβουν το κόστος και να διανεμηθούν δωρεάν τα εν λόγω βιβλία, ανεξάρτητα από το αν κάποιος μπορεί ή όχι να τα αγοράσει. Η απάντηση από την πλευρά του Υπουργείου ήταν ότι δεν προκύπτει η ανάγκη για συνάντηση, αφού για το συγκεκριμένο θέμα δεν υπάρχει εγκύκλιος που να επιτρέπει στο Υπουργείο να καλύπτει τέτοιο κονδύλι!

Η δημοτική αρχή, τέλος, κάλεσε τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να οργανώσουν τον αγώνα τους και να διεκδικήσουν από κοινού με τον δήμο, το υπουργείο να αναλάβει τη δωρεάν διανομή των ξενόγλωσσων βιβλίων.

Πηγή 

Η ξεφτίλα, το λοφίο της.. k η ευκαιρία "ανάπτυξης"

Μέρισμα λάσπης και ξεφτίλας

Τούτος ο Νοέμβρης του '17, 100 χρόνια μετά, βρίσκει την πατρίδα σε κοινωνικές, πολιτικές, υλικοτεχνικές συνθήκες ζωής, για τεράστια μερίδα του πληθυσμού, ξεφτίλας. 

Με κορμιά παραχωμένα σε νεκροταφεία πνιγμένα στη λάσπη, με πληθυσμό τριών μικρών πόλεων στις παρυφές του χταποδιού που απλώνεται στο λεκανοπέδιο, μετατρέποντας τον ιερό βράχο ως κέντρο σε πυρήνα ανθρωποφάγου τέρατος, εκτός απ' όλα τ' άλλα έχουμε και τον πνιγμό των εννοιών. 

Οργάνωση, δημόσιο, τοπική αυτοδιοίκηση, φως, νερό, αγαθό και κυρίως αλληλεγγύη... Πρόκειται για φερτά υλικά που κουτρουβάλιασαν, μωλώπισαν, γκρέμισαν σπίτια και μαγαζιά και δολοφόνησαν ανθρώπους. 

Είναι παράξενο και συνάμα απολύτως «φυσικό» το φρούτο της εποχής, οι αυτοαποκαλούμενοι «αλληλέγγυοι», να μην καταναλώνεται σε χώρους που θυμίζουν λασπωμένη Πομπηία στα ακροπόδαρα του πανάρχαιου όρους ΠΑΤΕΡΑ.

Αυτό που κάνει συνοδευτικό της οργής και της λύπης την ξετσιπωσιά είναι, πέρα απ' την επαναληπτικότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων σε βάθος δεκαετιών, ν' ακούς τα εκλεγμένα επίσημα χείλη, 

τα τοπικά ή γενικά γκουβέρνα, 

να μηρυκάζουν περί του πρωτοφανούς. 

Αυτή η ρήξη του παρθενικού υμένα της ευθύνης που διατυμπανίζεται ωσάν η εξεύρεση άλλοθι να είναι εθνικό κατόρθωμα, είναι που σε κάνει να θες να ξεράσεις, αντί δυστυχώς να επαναστατήσεις.

Κι έρχεται καπάκι μια δράκα φασιστόμορφων νεαρών αντιεξουσιαστών, εκπαιδευμένων να αντιμετωπίζουν ιδεολογικές, παρεϊκές μαζώξεις ωσάν συλλογικότητες, κάργα εξυπηρετικές του συστήματος, να μετατρέπουν την εξέγερση σε φεστιβάλ, το Πολυτεχνείο σε λεσχιακό χουλιγκάνικο καφενείο, την ώρα που οι φετινές εκδηλώσεις είχαν εξ ορισμού αυξημένη βαρύτητα. 

Κι αυτό γιατί ήταν κορυφαία, πρωτίστως ιστορική αλλά και νεανική στιγμή να καταδειχθεί πόσο αυτός ο λαός μας δεν έχει και δεν μοιράζεται «κοινές αρχές κι αξίες» με τον δαιμονικά καλό Τραμπ, παρά τις άοκνες τουριστικές προσπάθειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Η ξεφτίλα είχε και λοφίο, όχι κερασάκι στην τούρτα. 

Στην κρατική τηλεόραση, που απεχθάνεται το μαύρο, φάτσα κάρτα ο αρχηγός των υπόδικων ναζιστών να κάνει δηλώσεις για τους λασποπνιγμένους, μπροστά σε ένα μόνο μικρόφωνο, με το λογότυπο της εγκληματικής οργάνωσης ΧΑ.

Την ώρα που γράφω μετεωρολογικές προβλέψεις απειλούν και η πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία δεν έχει αρχίσει.

 Και με προκαλεί χυδαία η βεβαιότητα ότι η καταστροφή αυτής της τραγικής μισής ώρας, που έπληξε το λεκανοπέδιο, σε λίγους μήνες θα προβάλλεται ως ευκαιρία για ν' αλλάξει το Θριάσιο και να γίνει επιτέλους το τεράστιο εμπορικό κέντρο πολλαπλών χρήσεων - mall, που σχεδιάζεται εδώ και καιρό, όσο κρατάει ο αρραβώνας της αριστεράς με την ανάπτυξης της δεξιάς. 

Αλλωστε μ' ένα mall κι ένα καζίνο, δυο φρουτάκια, πέντε μπάρες διοδίων κι ένα δεκάρικο ευρώ το μήνα απ' τα χιλιοκλεμμένα, ο λαός ξεχνιέται και προχωράει, με την ελπίδα όχι αυτήν τη φορά. 

Ο οπορτουνισμός θεριεύει στις καταστροφές. Και τρέμω στην ιδέα, ότι απουσία λαϊκής εξουσίας και κεντρικού σχεδιασμού, μην τυχόν μας προκύψουν ως «λύση» και πάλι στρατιές ΜΚΟ ή ακόμα χειρότερα τίποτα ευρωΝΑΤΟικές δυνάμεις ταχείας επέμβασης και διάσωσης των συμφερόντων των καπιταλιστών.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

    

Μήπως είναι «ψέμα» και ο προδοτικός ρόλος της χούντας των Αθηνών στην υπόθεση της τουρκικής εισβολής και στην επί 43 χρόνια κατοχή της Κύπρου;

,,Δεν έχουμε να πούμε πολλά παρά μόνο να απευθύνουμε μια ερώτηση. Όχι προς τα σιχάματα που ανέβασαν αυτό το πανό. Με αυτούς καμία ενασχόληση. Αλλά προς τους ιθύνοντες του ΑΠΟΕΛ,, 

Τα φασιστόμουτρα του ΑΠΟΕΛ 

Φασιστόμουτρα οπαδοί του ΑΠΟΕΛ είχαν το θράσος, ανήμερα της 17ης Νοέμβρη, να σηκώσουν πανό στο γήπεδο αναπαράγοντας τόσο το εν Ελλάδι χρυσαυγίτικο ξερατό όσο και τα εκ Κύπρου εμέσματα κατά του Πολυτεχνείου, τα εκπορευόμενα από τους χίτες απογόνους του Γρίβα.

«Πολυτεχνείο 1973-2017 44 χρόνια ψέματα», έγραφε ο εμετός τους.

Δεν έχουμε να πούμε πολλά παρά μόνο να απευθύνουμε μια ερώτηση. Όχι προς τα σιχάματα που ανέβασαν αυτό το πανό. Με αυτούς καμία ενασχόληση. Αλλά προς τους ιθύνοντες του ΑΠΟΕΛ, που ενισχύουν και κάνουν πλάτες σε αυτά τα σκουπίδια, όσο και στους κάθε λογής συναγελαζόμενους μαζί τους στην Κύπρο:

Μήπως είναι «ψέμα» και ο προδοτικός ρόλος της χούντας των Αθηνών στην υπόθεση της τουρκικής εισβολής και στην επί 43 χρόνια κατοχή της Κύπρου;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

*********************************** 

«Το νέο περιστατικό με την ανάρτηση πανό ανήμερα της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από μερίδα οπαδών του ΑΠΟΕΛ, νοσταλγών της Χούντας και του "Χ"ίτη Γρίβα που με το ρόλο του στο Πραξικόπημα άνοιξε την κερκόπορτα στην Τουρκία για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου εδώ και 43 χρόνια, πρέπει να βρει απάντηση από την μαζική καταδίκη των εργαζομένων στην Κύπρο και στην Ελλάδα».

Αυτό αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΚΟ Κύπρου ΚΚΕ και συνεχίζει: 

«Είναι γνωστή πια εδώ και χρόνια η προσπάθεια των φασιστών, με προεξέχοντες τους ναζί της Χρυσής Αυγής και του ΕΛΑΜ, να "απομυθοποιήσουν" τάχα την εξέγερση του Πολυτεχνείου, υμνώντας ταυτόχρονα το καθεστώς της επτάχρονης δικτατορίας. Σ' αυτήν τους την προσπάθεια χρησιμοποιούν χοντροκομμένα ψέματα. 

Το πιο χαρακτηριστικό από αυτά είναι ότι τάχα "δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο", όπως αναγραφόταν και στο συγκεκριμένο πανό. 

Η παραπάνω ενέργεια, αλλά και αυτές που προηγήθηκαν με την κατάληψη του ιστορικού χώρου του Πολυτεχνείου από ομάδα που καμία σχέση δεν έχει με το φοιτητικό, σπουδαστικό, μαθητικό, γενικότερα με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, είναι μέρος μιας πολύπλευρης προσπάθειας που ξεκινά από διαφορετικές αφετηρίες αλλά έχει την ίδια στόχευση: Την υπονόμευση του αγωνιστικού εορτασμού του Πολυτεχνείου και του αντιιμπεριαλιστικού του περιεχομένου.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, να απομονώσουν τους σύγχρονους υμνητές της χούντας, τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, του ΕΛΑΜ και όλων αυτών που χύνουν το δηλητήριο του ρατσισμού, του φασισμού, αλλά και του αντικομμουνισμού».

902.gr

Γιώργος Κηρύκου,,είχε επιλέξει τον Δρόμο της Φωτιάς ως το τέλος,,

Η Mina Tavoulari κοινοποίησε τη φωτογραφία του Δημήτρης Αλικάκος.

17/11/17

Κατάλαβες...?

Δημήτρης Αλικάκος

15 Νοεμβρίου 2014 · 

Βρε σεις, ποιος είναι αυτός που ανεμίζει με καμάρι τη γαλανόλευκη;
Να είναι εθνικιστής;
Να είναι ψώνιο;
Να είναι αστός βολεμένος;
Να είναι προσκυνημένος; 
Να είναι πατριδοκάπηλος;
____________
ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ:
«Ο προβολέας του τεθωρακισμένου που στεκόταν μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου εκείνο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 ήταν ο μόνος που φώτισε το πρόσωπό του. Εκείνη τη νύχτα, μα και τα επόμενα χρόνια...

Η στεντόρεια κραυγή «όχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό» τη στιγμή που ανέμιζε την ελληνική σημαία σκαρφαλωμένος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου το μοναδικό άκουσμα της ύπαρξής του. Η πρώτη και η τελευταία «δήλωση» ως το απροσδόκητο τέλος...

Το καρέ στο περιώνυμο φιλμ της εισβολής του τεθωρακισμένου στο Πολυτεχνείο, όπου διακρίνεται να καταρρέει και να χάνεται δίπλα από τις ερπύστριες του τανκ, ήταν το τελευταίο που ήθελε να αποτυπώνεται η παρουσία του, ο αγώνας, η προσφορά του. Όπως αυτός τουλάχιστον τη θεωρούσε και τη μετρούσε...

Πιστεύοντας ότι τίποτε δεν χρειαζόταν εξαργύρωση. Μόνο η ίδια του η ζωή χαμένη πάντα σ' ένα παρανάλωμα.

"Τον θυμάμαι συνέχεια πάνω στην πύλη, να κρατάει τη σημαία, να φωνάζει συνθήματα. Ηταν με μια παρέα φίλων από την Ικαρία και γειτονόπουλων από τα Λιόσια. Δεν ήταν στο μπλοκ των φοιτητών, δεν γνώριζε κανέναν, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να είναι μαχητικός, να παρασέρνει τους υπόλοιπους" ξαναφέρνει στη μνήμη της η Θάλεια Φράγκου, φοιτήτρια τότε της ΑΣΟΕΕ, που καταγόταν από την Ικαρία και ήξερε τον Γιώργο.

Ο Γιώργος Κηρύκου κατέρρευσε μπροστά στα μάτια της. Εκείνη στεκόταν λίγα βήματα πιο πίσω. Χαθήκανε. Η Θάλεια οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα του Γκύζη και βασανίστηκε. Ο Γιώργος κρατήθηκε ένα μήνα στο ΚΕΒΟΠ και στην ΕΣΑ, όπου ξυλοκοπήθηκε δίχως έλεος.

"Δεν ξέραμε πού βρισκόταν. Οταν πήγαμε στο Χαϊδάρι, μας είπαν ότι δεν είχαν κανένα κρατούμενο με το όνομα αυτό. Οταν ήλθε σπίτι μας, τα ρούχα του ήταν γεμάτα αίματα. Τον χτυπούσαν με δύναμη στο στομάχι και αυτό του δημιούργησε χρόνιο πρόβλημα υγείας. Το στομάχι του τον βασάνιζε ως το τέλος" θυμάται με δυσκολία και με πνιγμένη φωνή η μητέρα του κυρία Χρύσα Κηρύκου.

Ο Γιώργος Κηρύκου, ο άνθρωπος που φαίνεται να "καταπίνει" το στρατιωτικό άρμα όταν εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και του οποίου ουδείς γνώριζε για πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα του 1973 το όνομά του, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε, αποσύρθηκε, σιώπησε, επέλεξε, κάηκε ζωντανός στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993.

Προσπαθώντας να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του.

Είκοσι χρόνια μετά, η νέα, η τελευταία θυσία.

Ο 39χρονος Γιώργος Κηρύκου, ένα από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας από τα Λιόσια, είχε επιλέξει τον δρόμο της φωτιάς ως το τέλος.»

(Πηγή: http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=104851)

«Μάνα Δεν πέθανα»

____ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ: «Μ ά ν α . δ ε ν . π έ θ α ν α»____
Επειδή ξεφύτρωσαν φασίστες και γυροφέρνουν στα προφίλ μας, διαδίδοντας κάποιο άρθρο της φασιστοφυλλάδας "Στόχος" πως ψάχνουν για ένα νεκρό στο Πολυτεχνείο*,

«ΜΙΑ ΜΑΝΑ, ΕΝΑΝ ΠΑΤΕΡΑ, ΜΙΑ ΑΔΕΡΦΗ, ΚΙ ΟΧΙ "ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ", "ΑΚΟΥΣΑ", ΔΙΑΒΑΣΑ" ΚΛΠ.»,
ξαναδημοσιεύω και πάλι την επιστολή της μάνας του Μιχάλη Μυρογιάννη που απ΄τον τάφο του ανασηκώνεται και φωνάζει
               «Μ ά ν α . δ ε ν . π έ θ α ν α».
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ: «Πριν 10 χρόνια, αυτή τη μέρα, είχα κι εγώ ένα παλικάρι, που έφυγε να πάει στο Πολυτεχνείο και από τότε δεν ξαναγύρισε.
Θυμάμαι τα τελευταία του λόγια:
« Μάνα, πόσο όμορφη είναι η ζωή. Μάνα, τι ωραία λόγια έχει ο Εθνικός μας Ύμνος».
Κι όταν του είπα, μη βγεις αγόρι μου σήμερα, μου απάντησε με το τραγούδι: «Κράτα, μάνα, και θα γίνει το μεγάλο πήδημα, λευτεριά και ρωμιοσύνη είναι αδέρφια δίδυμα».
Θυμάμαι και κάτι ακόμα:
Εκείνο το πρωί όσες φορές έπαιρνα νερό, κι έβγαινα στην αυλή να ποτίσω τις γλάστρες με τα λουλούδια, έτρεχε και με φιλούσε. Τότε δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί. Τα δεχόμουν όλα αμίλητη και περήφανη. Τώρα ξέρω γιατί. Τώρα που έχω μείνει με ένα χαρτί στο χέρι που λέει: «Διαμπερές τραύμα στο κεφάλι, βληθείς δια πυροβόλου όπλου, έξοδος εγκεφαλικής ουσίας».
Κι όταν πια η μοναξιά, η πίκρα, ο πόνος, γίνονται αγανάκτηση, είναι σαν να ακούω τη φωνή του να μου λέει:
«Μάνα, δεν πέθανα. Το αίμα μου σας ελευθέρωσε».Και τότε σκέπτομαι και ευχαριστώ όλους εκείνους που τον τίμησαν και τον τιμούν με οποιοδήποτε τρόπο. Και βλέπω τη μορφή της προτομής του, που βρίσκεται στη Μυτιλήνη, να μου χαμογελά».
***************************************************************************
Πώς να μην κλάψεις, πώς να μην πονέσεις στο δράμα και την περηφάνια της μάνας, πώς να μην τραγουδήσεις «Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, ωιμέ, μέσα στις φλέβες μου είσαι. Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, καημέ, έμπα βαθιά και ζήσε».
ΦΩΤΙΑ και ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΝΤΕΡΤΙΛΗΔΕΣ*. Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
                             ************
Η ΕΛΕΝΑ ΝΑΘΑΝΑΗΛ για τον ΔΙΟΜΗΔΗ ΚΟΜΝΗΝΟ
Ένα άγνωστο τραγούδι της για τον πρώτο νεκρό του Πολυτεχνείου.
«Ο πιο μικρός ο Κωσταντής, ώρες μετρούσε,

ώρες τρεις και τραγουδούσε

δυνατά με τα μεγάλα τα παιδιά.

Ο πιο μικρός, λιγνός ξανθός,

άξαφνα βρέθηκε μπροστά,

πέρασε η σφαίρα την καρδιά

κι άδειασε η γη σαν αγκαλιά.

Ο πιο μικρός ο Κωνσταντής μπήκε μες στη Σχολή

νωρίς με τα μεγάλα τα παιδιά

και με μια τρύπα στην καρδιά».

Αμέσως μετά το Πολυτεχνείο, στην διάρκεια της πρώτης εβδομάδας που ακολουθεί, η Κωστούλα Μητροπούλου, έγραψε μια σειρά στίχων για τα παιδιά του Πολυτεχνείου.
Ένας από αυτούς τους στίχους, ήταν για τον πιο μικρό, που έφυγε από σφαίρα. Τον νεκρό τον ονομάζει Κωσταντή, αλλά είναι φανερό πως πρόκειται για τον νεαρό Διομήδη.
Ο λόγος που δεν αναφερόταν το πραγματικό του όνομα, είναι ότι η Κωστούλα, ακόμη δεν το ήξερε, έμαθε μόνο ότι σκοτώθηκε και ένα παιδί, μόλις 17 χρόνων.
Αλλά υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος, εξαιρετικά συμβολικός και καλλιτεχνικός. Το όνομα Κωσταντής, είναι και μία αναφορά στον αιώνιο (πιστό στην τιμή, ελευθερία και στο καθήκον) Κωσταντή της φυλής μας, που μοιρολογά διαχρονικά η ελληνίδα μάνα (Τραγούδι του Νεκρού αδελφού).

Τους στίχους μελοποιεί ο Ανακρέων Παπαγεωργίου και το τραγούδι (όπως και όλα τα υπόλοιπα που έγραψε η Κωστούλα για το Πολυτεχνείο) ηχογραφείται μυστικά, στη διάρκεια της χούντας, με τη φωνή της Έλενας Ναθαναήλ (Δεληβασίλη το πατρώνυμό της).
Είναι η πρώτη και η μοναδική φορά που η Έλενα Ναθαναήλ, τραγούδησε, και αυτό μόνο για να τιμήσει τον Διομήδη Κομνηνό και τα παιδιά του Πολυτεχνείου.
Τα τραγούδια αυτά (Το Χρονικό των Τριών Ημερών) δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στη δισκογραφική αγορά.

https://youtu.be/ztxP8k14v3Y

Aπό: Χρήστος Ζουλιάτης 15/11/17

   ****************************************

*-Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

-Ντερτιλής

Από πέρυσι: http://zanterevolucion.blogspot.gr/2016/11/blog-post_76.html

Υπήρχαν, λοιπόν νεκροί στο Πολυτεχνείο;

Τα στοιχεία που θα παρουσιάσουμε δεν είναι άγνωστα (είχε γίνει ανάλογη μνεία στον «Ριζοσπάστη» στις 15/11/2012), περιλαμβάνονται στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.

Εκ τω προτέρων σημειώνουμε ότι δεν θα αναφερθούμε και στους 88 εκ των δολοφονημένων από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου, ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή), ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.

Μένουμε στην έρευνα του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» και καταγράφουμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

• Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».

1. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.

• Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
• Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
• Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.
• Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
• Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθη, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.
• Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.
• Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
• Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
• Αλέξανδρος - Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.
• Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.
• Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.

Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Στα θύματα που περιλαμβάνει πολλά από αυτά δολοφονήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, την πέραν του Πολυτεχνείου, κατά τη διάρκεια του γενικευμένου πογκρόμ καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.

Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες
του 

• Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων,
• του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς,
• του Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας) που χτυπήθηκε από την Αστυνομία,
• του Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973,
• του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου,
• του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ' Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας...

Τα θρασίμια του ναζισμού, απέναντι στα προηγούμενα έχουν το εξής «επιχείρημα»: «Αυτοί – λένε - δεν είναι νεκροί του Πολυτεχνείου, γιατί δεν ήταν μέσα, ήταν "έξω" από το Πολυτεχνείο»!

Από μια άποψη… πάλι καλά.

Γιατί αυτοί – οι ναζί – είναι ικανοί να ισχυριστούν ακόμα και αυτό: Οτι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν, επειδή ήταν «έξω»!.


Ότι επειδή ήταν «έξω» δεν εκτελέστηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.


Κατά τους ναζί μπορεί, ενδεχομένως, να «σκόνταψαν» και να «χτύπησαν μόνοι τους»...

Ντερτιλής – Μιχαλολιάκος, Δεκέμβρης 2012…


Ας πάρουμε, όμως, ένα δείγμα, για το τι πραγματικά συνέβη με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:

To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής (αυτός με τον οποίο φωτογραφιζόταν πριν μερικούς μήνες ο Μιχαλολιάκος κρατώντας του σεβάσμια το χέρι) βρισκόταν με το υπηρεσιακό του τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου.

Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούσαν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξέφυγε. Όχι όμως κι από τον Ντερτιλή.

Ο Ντερτιλής έβγαλε από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβόλησε. «Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης -
και συνεχίζει: «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε:
"Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...
Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

Ο Ντερτιλής επί τω έργω, αλλά «έξω» από το Πολυτεχνείο …

                          *******************


Δες τα φωτοντοκουμέντα απ τη Εξέγερση:







Και την διέξοδο για το Σήμερα εδώ

Στην Παρανομία:Σαν σήμερα βρήκαν τους Ασύρματους του ΚΚΕ

Δείτε την εξιστόρηση της Ρίτας &  Μαίρης Καλούμενου που στο σπίτι Τους κρύβε το ο Νίκος Βαβούδης με τον ασύρματο της Κ.Ε. του ΚΚΕ

 

Το βράδυ της 13ης και τα ξημερώματα της 14ης Νοέμβρη του 1951 η Ασφάλεια έκανε έφοδο σε δυο σπίτια, το ένα στη Γλυφάδα και το άλλο στην Καλλιθέα. 

Κι ενώ στη Γλυφάδα έχει στο στόχαστρό της ένα συγκεκριμένο σπίτι -τη βίλα «Αύρα», όπως ονομαζόταν- στην Καλλιθέα περικυκλώνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο και κάνει έρευνες σε όλα τα σπίτια των οδών Λυκούργου, Δημητρακοπούλου, Μενελάου και Κρέμου.

Η Ασφάλεια μαζί με δυνάμεις του Στρατού ψάχνουν για δυο ασύρματους που αξιοποιούσε ο παράνομος μηχανισμός του ΚΚΕ προκειμένου να επικοινωνεί με την έδρα της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου που βρισκόταν στις σοσιαλιστικές χώρες.

Οι ασύρματοι αυτοί είχαν εγκατασταθεί και λειτουργούσαν από το τέλος του 1946: Στη βίλα Αύρα, στην οδό Αρτέμιδος 43, όπου έμενε ο Ηλίας Αργυριάδης με την Κατερίνα Δάλλα και τα δυο τους παιδιά, καθώς και με τα αδέλφια Ρούλα και Τάκη (Φιλάρετο) Λαζαρίδη. 

Στην Καλλιθέα, στην οδό Λυκούργου 39 (σ.σ. σήμερα είναι το νούμερο 41), όπου έμενε ο Νίκος Καλούμενος με τη γυναίκα του, Ουρανία και τα τρία τους παιδιά, τη Ρίτα, τη Μαίρη και τον Πέτρο.

Ούτε τα σπίτια ούτε οι άνθρωποι που αποτελούσαν το «κάλυμμα» για τη φιλοξενία των ασυρμάτων επιλέχθηκαν τυχαία.

Ο Νίκος Καλούμενος, μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς με το ξέσπασμα σχεδόν της Οχτωβριανής Επανάστασης και μέλος της Κομματικής Επιτροπής Κωνσταντινούπολης το 1920, όπου ζούσε μέχρι το 1934. Εκεί γνωρίστηκε και με τον νεαρό τότε Νίκο Ζαχαριάδη, για τον οποίο συνήθιζε να λέει πως τον γνώρισε «σχεδόν παιδί, με κοντά παντελονάκια...».

Ο Ηλίας Αργυριάδης παλιός αγωνιστής, κομμουνιστής από τα πρώτα χρόνια της νιότης του και Ακροναυπλιώτης, ήταν έμπιστο πρόσωπο του Νίκου Ζαχαριάδη, από τους πιο κοντινούς συνεργάτες του την περίοδο που έμενε στα γραφεία του Κόμματος στην οδό Πειραιώς (από την απελευθέρωση μέχρι και τη συνθήκη της Βάρκιζας).

Και οι δυο ήταν, εκτός από έμπιστοι σύντροφοι και δοκιμασμένοι αγωνιστές, εξαιρετικοί τεχνίτες. Ο Νίκος Καλούμενος ήταν επιπλοποιός με καταγωγή από την Τήνο, ενώ το παρατσούκλι που είχαν δώσει στον Ηλία Αργυριάδη οι συγκρατούμενοί του στην Ακροναυπλία ήταν «ο Χρυσοχέρης».

Υπεύθυνος για τον παράνομο μηχανισμό και ιδιαίτερα για τη λειτουργία των ασυρμάτων ορίστηκε ο Νίκος Βαβούδης ή «Κώστας» όπως συστήθηκε σε όλους ή «Κουφός», όπως αναφέρεται το ψευδώνυμό του στα τηλεγραφήματα που στέλνονταν από τους ασυρμάτους.

Ο Νίκος Βαβούδης γεννήθηκε το 1906 (ή το 1903 σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή) στη Ρωσία. Εκεί είχε εγκατασταθεί ο πατέρας του από το Μανταμάδο της Λέσβου και η μάνα του ήταν Ρωσίδα. 

Ο Νίκος Βαβούδης ήρθε στο Μανταμάδο σε μικρή ηλικία και το 1927 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Έδρασε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα του Πειραιά, όπου το 1932 εκλέχτηκε γενικός γραμματέας του τοπικού Εργατικού Κέντρου. 

Συλλαμβάνεται από τις διωκτικές Αρχές και φυλακίζεται στην Αίγινα. Το 1934 δραπέτευσε και διέφυγε στη Σοβιετική Ένωση, όπου έγινε αξιωματικός του Κόκκινου Στρατού. 

Πήρε μέρος στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό του Δημοκρατικού Στρατού Ισπανίας μέσα από τις Διεθνείς Ταξιαρχίες ως αξιωματικός του Βαλκανικού Τάγματος «Γκεόργκι Ντιμιτρόφ», στο οποίο ήταν ενταγμένος και ο ελληνικός λόχος «Νίκος Ζαχαριάδης».

 Έπειτα επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση και στη διάρκεια του Β' παγκόσμιου πολέμου δούλεψε στο μηχανισμό της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

 Το 1944 ήρθε στην Ελλάδα ως μέλος της σοβιετικής αποστολής με επικεφαλής τον Γκριγκόρι Ποπόφ. Παρέμεινε στην Ελλάδα παράνομος στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου και μετά από τη λήξη του, αναλαμβάνοντας κομματικές αποστολές.

Το φθινόπωρο του '46 ο Νίκος Βαβούδης εμφανίζεται πρώτη φορά στα σπίτια της Καλλιθέας και της Γλυφάδας, φέρνοντας τους ασυρμάτους. Στη βίλα «Αύρα» ο Ηλίας Αργυριάδης μαζί με τον Τάκη Λαζαρίδη είχαν ήδη σκάψει κάτω από την κουζίνα στο υπόγειο του σπιτιού και είχαν φτιάξει ένα μικρό δωμάτιο, μια κρύπτη. Την περισσότερη από αυτή τη δουλειά την έκανε ο Αργυριάδης και ήταν αριστοτεχνική.

Η πόρτα της κρύπτης ήταν από πλακάκια και για να μη διακρίνεται διαφορά πλακόστρωσαν ως τη μέση όλους τους τοίχους του υπογείου. Ήταν σαν μια κορνίζα από τσιμέντο, έτσι όμως διαμορφωμένη και κατασκευασμένη που εφάρμοζε ακριβώς στον ασβεστωμένο τοίχο. Είχε πολύ καλή εφαρμογή, ήταν κατασκευασμένη με τέτοια ακρίβεια, ώστε με μια ελαφριά κλίση το σκέπασμα αυτό «κούμπωνε» στον τοίχο. Με ένα σπρώξιμο απαλό κυλούσε προς τα πίσω και έμπαινες μέσα. Με τον ίδιο τρόπο έβγαινες.

Η κρύπτη στην Καλλιθέα έγινε αργότερα, το καλοκαίρι του 1948. Η είσοδος της κρύπτης μέσα από ένα σκαλοπάτι του πλυσταριού που άνοιγε όταν το πατούσες απ' έξω σε ένα συγκεκριμένο σημείο, ήταν έμπνευση του Βαβούδη, που επίσης ήταν «πολυμήχανος».

Ο Βαβούδης προσπάθησε να εκπαιδεύσει αρκετούς στον ασύρματο (τον Αργυριάδη, τον Τάκη, τη μεσαία κόρη του Καλούμενου, τη Μαίρη, την κόρη του Αργυριάδη, την Εφη κ.ά).

 Τελικά μόνο ο ίδιος και η Ρούλα Λαζαρίδου - που εξελίχθηκε γρήγορα σε άριστη ασυρματίστρια - έστελναν και έπαιρναν τηλεγραφήματα.

Παράλληλα ο Νίκος Βαβούδης είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και στην πολιτική καθοδήγηση του παράνομου μηχανισμού και ήταν υπεύθυνος να ενημερώνει την ηγεσία του ΚΚΕ για ό,τι συνέβαινε στην Ελλάδα: Να συλλέγει πληροφορίες από την πολιτική, το κίνημα, τα χτυπήματα που δέχονταν οι παράνομες οργανώσεις, να τις φιλτράρει, να βγάζει συμπεράσματα και να τα δίνει.

 Πρακτικά ζούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα στις κρύπτες, κάτω από αντίξοες συνθήκες. 

Την ίδια ώρα έπρεπε να φροντίζει να τηρούνται τα πιο αυστηρά συνωμοτικά μέτρα ώστε να μην αποκαλυφθεί η ύπαρξη των ασυρμάτων, δουλειά εξαιρετικά δύσκολη γιατί είχε να κάνει με ολόκληρες οικογένειες, παιδιά κι ανθρώπους άπειρους από τους ταξικούς αγώνες και την παράνομη δουλειά, που έτρεμαν από το φόβο τους μη και βρεθούν μπλεγμένοι.

 Στο μεταξύ, ο εχθρός παραφύλαγε με έναν τεράστιο και έμπειρο μηχανισμό χαφιέδων, ασφαλιτών, στρατού, τεχνικών μέσων.

Όσοι τον γνώρισαν κάνουν λόγο για έναν άνθρωπο αυστηρό κι αποφασιστικό, αφοσιωμένο στην αποστολή του και απόλυτα δοσμένο στην υπόθεση του επαναστατικού κινήματος. 

Ιδιαίτερα έξυπνος, με πολλές ικανότητες, δεξιότητες και γνώσεις όχι ανθρώπου σπουδαγμένου, αλλά ανθρώπου με οξυδέρκεια και πολλές εμπειρίες.

 Συνδύαζε αυτό το μείγμα του ανθρώπου που νιώθεις οικεία κοντά του - δεν σε κοιτάει αφ' υψηλού - αλλά την ίδια ώρα κατάφερνε να σε κρατά σε απόσταση. 

Ήταν πολύ επιφυλακτικός και σχολαστικός με τα μέτρα της συνωμοτικότητας και δεν δίσταζε να επιπλήξει ανελέητα όποιον λοξοδρομούσε έστω και λίγο από αυτά. 

Κατά τα άλλα φρόντιζε να κουβεντιάζει για τα πάντα με όσους ανθρώπους είχε στον μηχανισμό του, να τους εξηγεί με κάθε ευκαιρία τη μεγάλη σημασία της αποστολής τους και του άρεσε να μαθαίνει στα μικρότερα παιδιά των οικογενειών των σπιτιών διάφορα τεχνικά θέματα.

Οι συλλήψεις και η δίκη των ασυρμάτων

Η ανακάλυψη των ασυρμάτων έδωσε όλα τα αναγκαία προσχήματα, ώστε δεκάδες κομμουνιστές να δικαστούν με την κατηγορία της κατασκοπίας.

Ημέρα Παρασκευή, 15 Φλεβάρη 1952 στις 9.40 το πρωί αρχίζει η συνεδρίαση με τη διαπίστωση της ταυτότητας των κατηγορουμένων:

1. Ηλίας Αργυριάδης 2. Βασίλης Αργυριάδης 3. Τάκης Λαζαρίδης 4. Βασίλης Πητύρας 5. Δημήτρης Προδρομίδης 6. Σάββας Λαζόπουλος 7. Νίκος Καλούμενος 8. Μαργαρίτα Καλουμένου 9. Ουρανία Καλουμένου 10. Μαρία Καλουμένου 11. Νίκος Μπελογιάννης 12. Γιώργος Κελαϊδίτης 13. Κώστας Τριανταφυλλίδης 14. Κατερίνα Τριανταφυλλίδου 15. Δημήτρης Καλοφωληάς 16. Στ. Γραμμένος 17. Θανάσης Κανελλόπουλος 18. Θεοδώρα Γεωργιάδου 19. Δημήτρης Μπάτσης 20. Θανάσης Φουστάνος 21. Στ. Μιχάκης 22. Γεράσιμος Βουτσινάς 23. Θεόδωρος Οικονόμου 24. Μαρία Καλλέργη 25. Χαράλαμπος Τουλιάτος 26. Γ. Χούσης 27. Έλλη Ιωαννίδου 28. Δήμητρα Κατριβάνου 29. Μιλτιάδης Μπισμπιάνος.

Όλοι τους κατηγορούνται για παράβαση του νόμου 375/1936 και 1275/1938, καθώς και του άρθρου 45 του Ποινικού Κώδικα, δικάζονται με τη νομοθεσία «περί κατασκοπείας» που προβλέπει σαν ποινή το «τουφέκι».

Είχε προηγηθεί (Οκτώβρης - Νοέμβρης 1951) η πρώτη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και 93 ακόμη κομμουνιστών και ανθρώπων που βοηθούσαν τους κομμουνιστές, χωρίς ωστόσο να γίνει δυνατόν να στοιχειοθετηθεί κατηγορία ικανή να στείλει κάμποσους στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Παρότι η κυβέρνηση Πλαστήρα είχε εκλεγεί πριν από λίγους μήνες με την υπόσχεση για «αμνηστία», «μέτρα ειρήνευσης» και «παύση των στρατοδικείων», στόχος της αστικής τάξης, των κυβερνήσεων, του κράτους και των μηχανισμών του ήταν να τσακιστούν οι κομμουνιστές και το λαϊκό κίνημα. Να ξεπέσει το ΚΚΕ στη συνείδηση του λαού ως ο μπροστάρης, ο οργανωτής, ο αιμοδότης του αγώνα για απελευθέρωση και καλύτερη ζωή του λαού. Να τρομοκρατηθούν μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, προοδευτικοί άνθρωποι, εργαζόμενοι και νέοι, που ακόμη και στις συνθήκες της παρανομίας δεν έπαψαν να το στηρίζουν με όποιο τρόπο μπορούσε καθένας.

Η ανακάλυψη των ασυρμάτων επομένως και η αντίστοιχη δίκη αξιοποιήθηκε στο έπακρο από την κυβέρνηση, την Ασφάλεια, τον Τύπο ώστε να καταδείξουν: «Ορίστε, οι κομμουνιστές! Έχουν ασύρματους για να δίνουν πληροφορίες στο εξωτερικό».

Έτσι, η αστική προπαγάνδα αποκόμιζε πολλαπλά οφέλη. Καταρχήν, ο κόσμος φοβόταν κι έχανε την πίστη του στο ΚΚΕ, αφού πλέον στιγματιζόταν σαν «κόμμα κατασκόπων».

Έπειτα, έμπαινε σε αμφισβήτηση η ίδια η αναγκαιότητα ύπαρξης παράνομων αυτοτελών οργανώσεων του Κόμματος, αφού πλέον αυτές εμφανίζονταν να υπάρχουν και να δρουν «στην υπηρεσία ξένων συμφερόντων».

Το πόσο προσχηματική ήταν η ανακάλυψη των ασυρμάτων, η κατηγορία «περί κατασκοπείας» στην καταδίκη και την εκτέλεση των κομμουνιστών και όσων τους στήριζαν αποδεικνύεται από το γεγονός πως αρκούσε μια δήλωση μετάνοιας, μια δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού, για να κριθείς αθώος.

Αποδεικνύεται και από την ίδια τη δίκη των ασυρμάτων, από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας που όλοι τους είχαν από χρόνια «διδακτορικά» στη δίωξη του κομμουνισμού στην Ελλάδα:

«Το ότι οι κομμουνιστές χρησιμοποιούσαν αυτά τα μέσα δεν μας εξέπληξε. Υπήρχαν αποδείξεις, ότι το κομμουνιστικό κόμμα δεν ήταν δυνατόν να αποτάξει την μπολσεβίκικη τακτική».

«Βασιλικός Επίτροπος: Τι έχει επιχειρήσει να κάνει το κομμουνιστικό κόμμα εναντίον της Ελλάδας;

Δύο φορές να καταλάβει την εξουσία: Το 1944 και το 1946. Αλλά και μετά τη συντριβή του κομμουνισμού το ΚΚΕ δεν έμεινε ανενεργό».

«Όλοι είναι κατάσκοποι, διότι γνωρίζουν ότι το ΚΚ δεν γίνεται να υπάρξει δίχως παράνομο μηχανισμό. Διάβρωση της κρατικής μηχανής, επανάσταση, δικτατορία του προλεταριάτου, αυτός είναι ο σκοπός τους».

Επομένως, οι κομμουνιστές δικάζονταν και εκτελούνταν επειδή δεν αποκήρυσσαν την επαναστατική δράση, την πάλη για εργατική εξουσία και αξιοποιούσαν όλα τα μέσα γι' αυτό το σκοπό, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, είτε νομιμότητας, είτε παρανομίας.

Η ανάγκη ύπαρξης των ασυρμάτων

Η ύπαρξη και λειτουργία ασυρμάτων ήταν συνυφασμένη με την ύπαρξη και δράση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων.

Οι παράνομες Κομματικές Οργανώσεις αποτέλεσαν τον πυρήνα της αντίστασης και της οργάνωσης του λαού στις δύσκολες ώρες που ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και η Ελληνική αστική τάξη προσπαθούσαν με όλα τα μέσα να μετατρέψουν τη νίκη τους στα πεδία των μαχών σε συντριβή και εξόντωση του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. 

Τα μέλη των Κομματικών Οργανώσεων δρούσαν μέσα στο εργατικό, στο συνδικαλιστικό, στο μαζικό λαϊκό κίνημα γίνονταν προσπάθειες να τροφοδοτούν τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, να εκδίδεται ο «Ριζοσπάστης» και άλλα έντυπα (προκηρύξεις, τρικ κλπ.), συνέβαλαν στην οργάνωση των κρατουμένων και εξόριστων, όπως και στον αγώνα για απελευθέρωσή τους.

Η παρανομία απαιτούσε τον επιτυχή συνδυασμό της νόμιμης και παράνομης μορφής δράσης, μέσα στις πολύ μεγάλες δυσκολίες και την πολυπλοκότητα των συνθηκών της εποχής. Παράλληλα οι κομμουνιστές συμμετείχαν στην ΕΔΑ, πάλευαν να επιβάλουν τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, παρενέβαιναν στο κίνημα ώστε να δοθεί αμνηστία στους κρατούμενους, να σταματήσουν τα στρατοδικεία, οι εκτελέσεις, να κλείσουν τα ξερονήσια. Συμμετείχαν στις εκλογές μέσα από την ΕΔΑ και έρχονταν σε επαφή με μέλη της, έκαναν διαπραγματεύσεις για τους υποψήφιους, για τη χάραξη κοινής πολιτικής και τακτικής σε μια σειρά ζητήματα.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος βρισκόταν στις σοσιαλιστικές χώρες και μέλη της στέλνονταν στην Ελλάδα ώστε να καθοδηγείται ο παράνομος μηχανισμός. 

Ανάμεσα σε δεκάδες μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ που στάλθηκαν παράνομα στην Ελλάδα ήταν ο Γιώργης Βοντίσιος (Γούσιας), ο Κώστας Κολιγιάννης, ο Γιώργης Ερυθριάδης, η Αύρα Παρτσαλίδου, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Κώστας Λουλές, η Ρούλα Κουκούλου, ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, ο Βασίλης Ζάχος, η Καπέτα Αλέγκρα, ο Μήτσος Δάλλας, ο Νίκος Μπελογιάννης.

Η ΚΕ του ΚΚΕ δεν είχε άλλο τρόπο ενημέρωσης για τα πράγματα στην Ελλάδα και επαφής με τις Κομματικές Οργανώσεις πέρα από τον ασύρματο. 

Από τον ασύρματο στέλνονταν όλες οι πληροφορίες για τις πολιτικές εξελίξεις, για τις διαπραγματεύσεις με την ΕΔΑ, για την δράση των Οργανώσεων, για το κίνημα, η αποδελτίωση των σημαντικότερων ειδήσεων στον Τύπο κ.ά. 

Παρόλα αυτά έχει διατυπωθεί κατά καιρούς η άποψη ότι το ΚΚΕ δεν έπρεπε να έχει σχέση με ασυρμάτους και μάλιστα συνήθως αυτή η άποψη συνοδεύεται κι από την κριτική ότι η ηγεσία του Κόμματος ήταν ξεκομμένη από τις Οργανώσεις στην Ελλάδα!

Στην πραγματικότητα η άποψη αυτή αμφισβητεί την ίδια την αναγκαιότητα της παράνομης οργάνωσης και δράσης, αναπόσπαστο μέρος της οποίας ήταν και η λειτουργία των ασυρμάτων. Σε συνθήκες ανελέητου πολέμου κατά του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος, οι κομμουνιστές δεν έπρεπε και δεν «κάθισαν στα αυγά τους», δεν αποκήρυξαν τις μαρξιστικές - λενινιστικές ιδέες, δεν δέχτηκαν την παρανομία του Κόμματος με σταυρωμένα τα χέρια, αντίθετα την αντιπάλεψαν με όλα τα μέσα που είχαν στα χέρια τους. Και μάλιστα σε συνθήκες μεγάλης ήττας. Ο ηρωισμός χιλιάδων απλών ανθρώπων -μελών και υποστηρικτών του ΚΚΕ- χιλιάδων αγωνιστών, αναδεικνύει και σήμερα την αστείρευτη και ανατρεπτική δύναμη του λαού που συνειδητοποιεί και κάνει πράξη το δίκιο του. Μπροστά σε αυτή τη δύναμη η Ιστορία έχει υποκλιθεί πολλές φορές και είναι βέβαιο πως θα το ξανακάνει.

Πηγή