«Έχετε διαβάσει Μαρξ και Λένιν, κ. Τσίπρα;»-Ο ΝΙΚΟΣ ΜΟΤΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ "ΦΥΛΛΟ και ΦΤΕΡΟ" !!

Στείλτε το και στους "πρόθυμους" προβοκάτορες... 

που κάποτε πέρασαν αλλά δεν "κόλλησαν' στο ΚΚΕ !!

Δεν ξέρουμε αν έχει ποτέ μπει στη διαδικασία να διαβάσει έργα του Μαρξ και του Λένιν ο πρωθυπουργός. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, με βάση όσα είπε σε πρόσφατη συνέντευξη του, με αφορμή την συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή έχει μαύρα μεσάνυχτα από μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία, ή διαστρεβλώνει συνειδητά το νόημα όσων έχουν γράψει οι θεμελιωτές του επιστημονικού σοσιαλισμού προκειμένου να δικαιολογήσει τον αντιδραστικό κοσμοπολιτισμό που η κυβέρνηση του ακολουθεί στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Τι είπε ο κ. Τσίπρας στην συνέντευξη του στην ΕΡΤ; Ερωτηθείς για τη θέση του ΚΚΕ σχετικά με την συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ στο ονοματολογικό, ο πρωθυπουργός είπε μεταξύ άλλων: «…ξεπερνά, προφανώς, τα όρια της κατανόησης από τη δική μου πλευρά και για όσους έχουν διαβάσει Μαρξ και Λένιν, ξεπερνά τα όρια, με την έννοια ότι η αυτοδιάθεση και το αναφαίρετο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των λαών, δεν μπορεί να αμφισβητείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα» [1].

Μιας και πρόκειται για λαθροχειρία ολκής εκ μέρους του πρωθυπουργού- λαθροχειρία που την επαναλαμβάνουν περιφερόμενα στα ΜΜΕ στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ- αξίζει να σημειώσουμε ορισμένα πράγματα:

Η γενική επίκληση στο δικαίωμα της «αυτοδιάθεσης» και του «αυτοπροσδοιορισμού», χωρίς να συνοδεύεται από σαφή αναφορά στις δοσμένες ιστορικές συνθήκες, είναι τέχνασμα προπαγανδιστικό και παραπλανητικό. Είναι ίδια, άραγε, η θεώρηση της αυτοδιάθεσης που της προσέδιδαν το 19ο αιώνα οι Μαρξ και Ένγκελς και στις αρχές του 20ου αιώνα ο Λένιν, με την ερμηνεία που επιχειρεί να προσδώσει στον όρο σήμερα ο κ.Τσίπρας; Προφανώς και όχι.

Μέσα στο ιστορικό προτσές η έννοια της «αυτοδιάθεσης»- και εν γένει του εθνικού ζητήματος- δεν θα μπορούσε να παραμείνει η ίδια. Κατά την περίοδο των αστικών επαναστάσεων και την αποσύνθεση των φεουδαρχικών καθεστώτων το 19ο αιώνα η αυτοδιάθεση είχε- σε αρκετές περιπτώσεις- προοδευτικό πρόσιμο. 

Η προσέγγιση των Μαρξ και Ένγκελς για το ζήτημα της αυτοδιάθεσης συνδέεται αναπόφευκτα με τα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα της εποχής ανόδου του καπιταλισμού. Έτσι, το αίτημα της αυτοδιάθεσης κρίνεται από τους Μαρξ και Ένγκελς ανα περίπτωση, με βάση το κατά πόσο μπορεί κάθε φορά να συμβάλει στην ενίσχυση της πάλης του προλεταριάτου για την κατάκτηση της εξουσίας.

Για παράδειγμα, ο Μαρξ έβλεπε θετικά τον αγώνα του ιρλανδικού λαού για ανεξαρτησία από τη βρετανική αυτοκρατορία, όπως και το αίτημα της ανεξαρτησίας της- τριχοτομημένης τότε- Πολωνίας ενώ, αντίθετα, θεωρούσε (ορθά) αντιδραστικό το κίνημα του «πανσλαβισμού» που καθοδηγούνταν πρωτίστως από την τσαρική Ρωσία. Η περίπτωση των νοτιοσλαβικών κινημάτων εθνικής ανεξαρτησίας εκείνης της εποχής είναι ενδεικτικό παράδειγμα της χειραγώγησης της έννοιας της «εθνικής αυτοδιάθεσης» από μεγάλες δυνάμεις στο πλαίσιο των μεταξύ τους ανταγωνισμών [2].

Την στάση των Μαρξ και Ένγκελς απέναντι σε κινήματα εθνικής ανεξαρτησίας της εποχής εξηγούσε αργότερα ο Β.Ι.Λένιν. «Το 1848», σημείωνε ο Λένιν «υπήρχαν ιστορικοί και πολιτικοί λόγοι να γίνεται διάκριση ανάμεσα στα «αντιδραστικά» και τα επαναστατικά-δημοκρατικά έθνη. Ο Μαρξ είχε δίκιο, όταν καταδίκαζε τα πρώτα και υποστήριζε τα δεύτερα. Το δικαίωμα αυτοδιάθεσης είναι μια από τις διεκδικήσεις της δημοκρατίας, που, φυσικά, πρέπει να υποτάσσεται στα γενικά συμφέροντα της δημοκρατίας. Το 1848 και στα επόμενα χρόνια αυτά τα γενικά συμφέροντα ανάγονταν πρώτ’ απ’ όλα στην πάλη ενάντια στον τσαρισμό» [3].

Στο έργο του «Κριτικά σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα» (1913), ο Λένιν αποκρυσταλλώνει τη μαρξιστική οπτική πάνω στο θέμα της αυτοδιάθεσης. Για το Λένιν, η αυτοδιάθεση των λαών δεν είναι ούτε γενικόλογο σύνθημα, ούτε αυτοσκοπός. Το αίτημα της αυτοδιάθεσης έχει προοδευτικό πρόσημο μόνο ως επιμέρους σύνθημα εντασσόμενο στο πλαίσιο της πάλης για την σοσιαλιστική επανάσταση. Εξυπηρετεί ή όχι τους σκοπούς της προλεταριακής επανάστασης – αυτό είναι το ερώτημα βάσει του οποίου η λενινιστική οπτική οφείλει να εξετάζει το αίτημα της αυτοδιάθεσης, εθνικής ανεξαρτησίας κλπ.

«Οι αστοί», έγραφε ο Β.Ι.Λένιν, «θέτουν πάντοτε τα εθνικά τους αιτήματα σε εξέχουσα θέση και έτσι είναι πάντα της μόδας. Όμως, για το προλεταριάτο, αυτά τα αιτήματα υποτάσσονται στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ταξικού αγώνα» [4]. Ως εκ τούτου, για το Λένιν το αίτημα της «αυτοδιάθεσης» ήταν αποδεκτό στο βαθμό που δεν συγκρούονταν με την συνολικότερη πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Αντιθέτως, τέτοιου είδους αιτήματα – και συνθήματα- οι επαναστάτες όφειλαν (και οφείλουν) να τα εξετάζουν στο πλαίσιο μιας διαλεκτικής ενότητας για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την προλεταριακή επανάσταση.

Να τι έγραφε: «Οι διάφορες διεκδικήσεις της δημοκρατίας, μαζί και η αυτοδιάθεση, δεν είναι κάτι το απόλυτο, αλλά ένα «μέρος» του πανδημοκρατικού (σήμερα: πανσοσιαλιστικού) «παγκόσμιου» κινήματος. Μπορεί σε ορισμένες συγκεκριμένες περιπτώσεις το μέρος να έρχεται σε αντίθεση με το όλο και τότε πρέπει να απορρίπτεται» [5]. 

Γίνεται λοιπόν σαφές ότι οι κομμουνιστές οφείλουν να αντιμετωπίζουν το ζήτημα της αυτοδιάθεσης με διαφορετικά κριτήρια απ’ ότι η αστική τάξη και οι ιμπεριαλιστικές της ενώσεις.

Φωτό αριστερα: Άγαλμα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στην ομώνυμη λεωφόρο που φέρει το όνομα του στην Πρίστινα, πρωτεύουσα του Κοσόβου | Δεξιά: Άντρας με την σημαία της Παλαιστίνης κατά τη διάρκεια ταραχών στα σύνορα Ισραήλ-Γάζας. Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου το αίτημα της αυτοδιάθεσης αντιμετωπίστηκε με πολύ διαφορετικό τρόπο από τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Ήδη την εποχή του Λένιν- περίοδο άνθισης μιας σειράς αντιαποικιοκρατικών κινημάτων- το αίτημα της αυτοδιάθεσης έχριζε ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης, στη βάση των ιστορικών, κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών μέσα στις οποίες διατυπώνονταν. 

Στην σημερινή σύνθετη πραγματικότητα το ζήτημα της «εθνικής αυτοδιάθεσης» περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Έχουμε δει παραδείγματα κινημάτων που θέτουν στόχους «εθνικής ανεξαρτησίας» και «αυτοδιάθεσης» να χειραγωγούνται από την αστική τάξη στο πλαίσιο των ενδοιμπεριαλιστών ανταγωνισμών.

Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου εθνοτικές, θρησκευτικές, γλωσσικές και πολιτισμικές διαφορές αξιοποιούνται από ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΝΑΤΟ, ΕΕ, κλπ), στο πλαίσιο της ενίσχυσης και όξυνσης των ενδοαστικών ανταγωνισμών, για την προώθηση απώτερων σχεδιασμών. Το έργο το έχουμε δει, στα Βαλκάνια, στην Τσετσενία, σε περιοχές της Μέσης Ανατολής και αλλού, όπου η αστική τάξη υιοθετεί αιτήματα «αυτοδιάθεσης» και «αυτοπροσδιορισμού» στο βαθμό που αυτά ικανοποιούν τις ταξικές της επιδιώξεις.

Στην εποχή, λοιπόν, του μονοπωλιακού καπιταλισμού, της «νέας τάξης πραγμάτων» και της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η αστική τάξη δε διστάζει να προωθεί ζητήματα αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού, χρησιμοποιώντας για τον εγκλωβισμό πλατιών λαϊκών μαζών το δίπολο εθνικισμού-κοσμοπολιτισμού. 

Στο πλαίσιο αυτό, παραδείγματος χάρη, η σκόπιμα αφηρημένη και γενικόλογη έννοια του «αυτοπροσδιορισμού» (αυτοκαθορισμού) πλασάρεται ως- υποτιθέμενο- «δώρο» της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας στις καταπιεσμένες μειονότητες κάθε είδους. Με λίγα λόγια, ο καθένας μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται όπως επιθυμεί αρκεί ο αυτοπροσδιορισμός αυτός να μην οδηγεί στην ταξική συνειδητοποίηση του ατόμου.

Με όχημα αυτήν, την κοσμοπολίτικη αντίληψη του κεφαλαίου, ο κ.Τσίπρας μιλά για αυτοδιάθεση και αυτοπροσδιορισμό, επιχειρώντας να τις εμφανίσει ως έννοιες που, τάχα, έχουν παντού και πάντοτε προοδευτικό πρόσημο. Μόνο που στη λαθροχειρία του αυτή, έκανε το λάθος να εμπλέξει τους κλασσικούς του μαρξισμού, από τον οποίο ο ίδιος και το πολιτικό του σινάφι έχουν πάρει οριστικό και αμετάκλητο διαζύγιο εδώ και πολλά χρόνια.

____________________________________________________________________________

1. Συνέντευξη στην ΕΡΤ, 13 Ιούνη 2018: https://www.youtube.com/watch?v=Z1pyFXq0lck
2. Βλ. Σχετικά: Ι.Β.Στάλιν, «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», Απαντα τ. 2, Σύγχρονη Εποχή & Φρ. Ένγκελς, «Δημοκρατικός Πανσλαβισμός» (Νέα Εφημερίδα του Ρήνου, 14/2/1849).
3. Β. Ι. Λένιν: «Η σοσιαλιστική επανάσταση και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των εθνών». Απαντα, τ. 27, σελ. 260.
4. Β. Ι. Λένιν: «Για το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση», Άπαντα, τ.25, σελ.273.
5. Β. Ι. Λένιν: «Τα αποτελέσματα της συζήτησης για την αυτοδιάθεση». Απαντα, τ. 30, σελ. 39.

Από atexnos3 στο ΙΟΥΝ 22, 2018 Απόψεις


Νίκος Μόττας

*************

Δες Ακόμη:

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΠΓΔΜ

Τα χρονοδιαγράμματα ΕΕ και ΝΑΤΟ υποβάλλουν τις επόμενες κινήσεις

Στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκονται οι επόμενες κινήσεις για την υλοποίηση της συμφωνίας με τα Σκόπια, με τον υπουργό Εξωτερικών της γειτονικής χώρας Ν. Ντιμιτρόφνα δηλώνει σε συνέντευξή του ότι η ΠΓΔΜ έχει ήδη ενημερώσει την ελληνική πλευρά για την κύρωση της συμφωνίας από το Κοινοβούλιο της χώρας και πως τώρα προβλέπεται η Αθήνα να στείλει επιστολή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στον γγ του ΝΑΤΟ, στην οποία θα αναφέρει ότι δεν έχει πλέον παρατηρήσεις σε σχέση με την ένταξη της ΠΓΔΜ. Το «ρυθμό», εξάλλου, τον δίνουν τα ευρωΝΑΤΟικά χρονοδιαγράμματα που καταγράφονται «με το νι και με το σίγμα» και στο άρθρο 2 της συμφωνίας.

Σε ό,τι αφορά την άρνηση του Προέδρου της ΠΓΔΜ Γκ. Ιβάνοφ να κυρώσει τη συμφωνία, ο Ν. Ντιμιτρόφ δηλώνει ότι ο Πρόεδρος της χώρας έχει δικαίωμα μόνο να αναπέμψει τον νόμο στο Κοινοβούλιο και στη συνέχεια, αν αυτός ψηφιστεί εκ νέου, είναι υποχρεωμένος να τον υπογράψει. 

Πρόσθεσε ότι αυτήν τη στιγμή η χώρα διαθέτει Πρόεδρο που δηλώνει ότι δεν πρόκειται να σεβαστεί αυτήν τη συνταγματική του υποχρέωση και πως στο θέμα αυτό υπάρχει συνταγματικό κενό, καθώς αρκετά Συντάγματα άλλων χωρών προβλέπουν προθεσμίες εντός των οποίων πρέπει να υπογραφεί ο νόμος από τον αρχηγό του κράτους και, αν αυτό δεν συμβεί, ο νόμος θεωρείται υπογεγραμμένος.

Επίσης, ο ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ ανέφερε ότι για τη συμφωνία θα αποφασίσουν οι πολίτες σε δημοψήφισμα και πρόσθεσε ότι, αν ο Γκ. Ιβάνοφ δεν υπογράψει τον νόμο κύρωσης της συμφωνίας και οι πολίτες εγκρίνουν τη συμφωνία στο δημοψήφισμα, τότε ο Πρόεδρος θα βρεθεί σε εξαιρετικά άβολη θέση.

«Αν η έκβαση του δημοψηφίσματος είναι θετική, σε συνθήκες άμεσης έκφρασης της βούλησης των πολιτών, θα είναι πολύ δύσκολο για τον Πρόεδρο να μην υπογράψει τον νόμο κύρωσης της συμφωνίας, γιατί τότε θα πάει κόντρα στη βούληση των πολιτών. Ισως εδώ βρίσκεται η ελπίδα ότι ο νόμος θα υπογραφεί. Η πολιτική δυναμική είναι τέτοια που, αν δεν υπογράψει τον νόμο σε τέτοιες συνθήκες, θα έχει καταπατήσει τρία πράγματα: Τη βούληση των πολιτών, την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ευρωπαϊκή προοπτική και αυτό είναι τρομερή ευθύνη», ανέφερε ο Ν. Ντιμιτρόφ.

Αλλά και για τη στάση της αντιπολίτευσης δηλώνει ότι αν το δημοψήφισμα είναι επιτυχημένο, κανένα πολιτικό κόμμα δεν θα μπορεί να αγνοήσει το αποτέλεσμά του. «Θα βγαίνουμε αν χρειαστεί κάθε μέρα, και δέκα φορές, και εκατό φορές, για να εξηγήσουμε γιατί πιστεύουμε ότι αυτή η συμφωνία είναι καλή και γιατί πρέπει να προχωρήσει. Δεν ξέρω ποιες θα είναι οι απόψεις της αντιπολίτευσης. Ομως αυτή η κυβέρνηση και αυτή η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα σεβαστούν τη βούληση του λαού. Είμαι πεπεισμένος ότι οι πολίτες θα στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια, ότι οι φόβοι θα πέσουν», υποστήριξε.

Ερωτηθείς «πότε ξεκινά η "μακεδονική" ιστορία», ο Ν. Ντιμιτρόφ ανέφερε ότι αυτό είναι θέμα των ιστορικών και ότι ο ίδιος είναι νομικός. «Ομως, ως πολίτης γνωρίζω ότι η γλώσσα μου είναι μία από τις νοτιοσλαβικές γλώσσες, ο πολιτισμός μας, η παράδοσή μας (...) νομίζω ότι για μας είναι υγιές να είμαστε υπερήφανοι για αυτό που είναι δικό μας και πιστεύω ότι αυτή η περιπέτεια (σ.σ. του εξαρχαϊσμού) πρέπει να τελειώσει», πρόσθεσε.

Στο μεταξύ, όπως μεταδίδει το πρακτορείο ειδήσεων της ΠΓΔΜ «MIA», ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης VMRO-DPMNE, Ντράγκαν Ντάνεφ, δήλωσε ότι το κόμμα του, που αντιδρά στη συμφωνία, προτίθεται να υποβάλει αίτημα προς τη λεγόμενη Επιτροπή Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, προκειμένου αυτή να γνωμοδοτήσει επί της νομικής φύσεως της συμφωνίας Ελλάδας - ΠΓΔΜ για το θέμα του ονόματος.

    

ΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Στα «απόνερα» της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ

Συνεχίζονται οι κραδασμοί στο αστικό πολιτικό σκηνικό που εκφράστηκαν με αφορμή την αντιπαράθεση για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ.

Οι διαφωνίες και διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής το ώθησαν να εκδώσει ανακοίνωση, όπου υπερασπίζεται την ...ύπαρξή του και στο μέλλον, στο φόντο σεναρίων για αποχώρηση συνιστωσών, βουλευτών κ.λπ., που φέρονται έτοιμοι να στηρίξουν την κυβέρνηση στην περίπτωση που ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης απ' τη Βουλή.

«Κοινός στόχος των κομμάτων και των κινήσεων που συνθέτουν το Κίνημα Αλλαγής είναι ο αυτόνομος πρωταγωνιστικός μας ρόλος μέσα από την αύξηση της επιρροής μας και την ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών (...) Συζητήσεις για "αποχωρήσεις εν αναμονή" δεν βοηθούν και σε κάθε περίπτωση προχωράμε δυναμικά μπροστά για την ισχυρή κεντροαριστερά», αναφέρει στην ανακοίνωσή του.

Σε απάντηση ο Στ. Θεοδωράκης δήλωσε («Αθήνα 9,84») ότι «θα ήθελα να μην είναι τόσο συντηρητικό σε κάποιες του επιλογές το ΚΙΝΑΛ. Υπάρχουν μερικά πράγματα που το μαρτυρούν. Οι τοποθετήσεις μας για το εθνικό θέμα και εννοώ το πρόσφατο εθνικό θέμα το Μακεδονικό, νομίζω ότι έρχονται από το παρελθόν».

Είχαν προηγηθεί παρεμβάσεις, όπως του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Ποταμιού, Σπ. Δανέλλη, ο οποίος αφού το βράδυ της Τετάρτης είχε μιλήσει σε εκδήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη για τις «αναγκαίες προοδευτικές συγκλίσεις», χτες δήλωσε στον ρ/σ «24/7» ότι «το μακεδονικό είναι ταυτοτικό ζήτημα και αν ως προς αυτό δεν έχουμε καθαρή και ενιαία φωνή δεν έχει νόημα η παρουσία του Ποταμιού στο ΚΙΝΑΛ», προσθέτοντας ότι θα ψηφίσει οπωσδήποτε τη συμφωνία όποια στάση και αν αποφασίσει η Χ. Τρικούπη.

Διεργασίες προκαλεί και στο χώρο της λεγόμενης δεξιάς η συμφωνία.

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στην έδρα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Γ. Πατούλης, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απ. Τζιτζικώστας, ο περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Χ. Μέτιος, οι πρόεδροι και αντιπρόεδροι των Περιφερειακών Ενώσεων Δήμων (ΠΕΔ) Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Δ. Μακεδονίας, εξέφρασαν την απαίτηση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη συμφωνία, ενώ προανήγγειλαν και διεξαγωγή κοινής συνεδρίασης με φορείς, μητροπόλεις, επιμελητήρια κ.ά. την ερχόμενη βδομάδα για «να συναποφασίσουμε τα επόμενα βήματά μας».

Την ίδια ώρα, υπέρ της συνένωσης όλων των μικρών κομμάτων εκ δεξιών της Νέας Δημοκρατίας σε έναν «ΣΥΡΙΖΑ της δεξιάς», ώστε να διασφαλίσουν την είσοδό τους στη Βουλή στις επόμενες εκλογές, τάχθηκε εκ νέου ο πρώην γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά, Τ. Μπαλτάκος, (στο ρ/σ «24/7»), σημειώνοντας πάντως: «Ποτέ δεν είπα ότι θέλω να κάνω εγώ κόμμα, ούτε ότι θέλω να είμαι αρχηγός σε κανένα κόμμα. Αυτό είπα και τώρα, ότι οπωσδήποτε θα πρέπει να υπάρξει ένα κόμμα το οποίο να ενώσει τα υπόλοιπα κόμματα. Και νομίζω ότι αυτή η στιγμή είναι κατάλληλη (...) Προεργασίες βεβαίως έχουν γίνει και έχουν γίνει όχι μόνο πρόσφατα μετά τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, έχουν γίνει και τις προηγούμενες ημέρες και εβδομάδες. Μετά από τη συμφωνία οπωσδήποτε οι συζητήσεις εντάθηκαν. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό...». Εγκωμίασε πάντως Σαμαρά και Γεωργιάδη για τη στάση της ΝΔ στο Σκοπιανό και υποστήριξε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αν η θέση της ΝΔ ταυτίζεται με αυτή της ΧΑ.

Ο Ευ. Αντώναρος επιτέθηκε εκ νέου στον πρόεδρο της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκη υποστηρίζοντας ότι «η συνεχιζόμενη σιωπή του για μια ακόμη φορά "μυρίζει" διγλωσσία, αναποφασιστικότητα και ενδεχομένως προετοιμασία κωλοτούμπας».

Αξίζει πάντως σε ένα τέτοιο φόντο να καταγραφεί και νεότερο δημοσίευμα της «Frankfurter Allgemein Zeitung», που θέτοντας το ερώτημα «Τι στάση θα κρατήσει ως πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης, αν η συμφωνία με τα Σκόπια έχει επικυρωθεί», απαντά σημειώνοντας ότι «πολλοί συνομιλητές του σε ευρωπαϊκό επίπεδο υποστηρίζουν ότι ο Μητσοτάκης έχει ευλόγως δηλώσει ότι η κυβέρνησή του θα τηρήσει φυσικά την αρχή Pacta sunt servanda (τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρούνται)».

«Μάλιστα», συνεχίζει το δημοσίευμα, «κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Μητσοτάκης φέρεται να έχει πει πως ελπίζει το ζήτημα να έχει επιλυθεί έως ότου αναλάβει πρωθυπουργικά καθήκοντα»...

Μάλιστα, η γερμανική εφημερίδα σχολιάζει και τη στάση πολιτικών «της ΝΔ όπως ο Απόστολος Τζιτζικώστας, (που) έχουν μετατρέψει τη μάχη κατά της συμφωνίας σε "σήμα κατατεθέν" τους» και κατά την εφημερίδα «θεωρείται, όπως και άλλοι πολιτικοί της ΝΔ, ότι βρίσκεται κοντά στον ρωσικής καταγωγής ολιγάρχη εκ Βορείου Ελλάδος Ιβάν Σαββίδη».

Ριζοσπάστης 

Μακεδονικό: Η ουσία του ζητήματος πέρα απ’ την «ονοματολογία»

η ονο­μα­το­λο­γία  –ένα πο­λυ­παιγ­μέ­νο έργο, που το ‘χουμε ζήσει αρ­κε­τές φορές στο πα­ρελ­θόν-  απο­τε­λεί το δέ­ντρο, πίσω απ’ το οποίο κρύ­βε­ται ένα ολό­κλη­ρο δάσος ευ­ρύ­τε­ρων ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών με επί­κε­ντρο τη βαλ­κα­νι­κή χερ­σό­νη­σο και πρω­τα­γω­νι­στές το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Μα­κε­δο­νι­κό: Η ουσία του ζη­τή­μα­τος πέρα απ’ την «ονο­μα­το­λο­γία»

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η πρό­σφα­τη ανα­ζω­πύ­ρω­ση του ζη­τή­μα­τος για το όνομα της πΓΔΜ δεν είναι κα­θό­λου τυ­χαίο γε­γο­νός. Η ονο­μα­το­λο­γία των τε­λευ­ταί­ων ημε­ρών και ο- μι­κρο­πο­λι­τι­κών σκο­πι­μο­τή­των- «καυ­γάς» με­τα­ξύ των αστι­κών κομ­μά­των συ­σκο­τί­ζουν τις βα­θύ­τε­ρες αι­τί­ες της ανα­κί­νη­σης του θέ­μα­τος. 

Και αυτό διότι η ονο­μα­το­λο­γία – ένα πο­λυ­παιγ­μέ­νο έργο, που το ‘χουμε ζήσει αρ­κε­τές φορές στο πα­ρελ­θόν- απο­τε­λεί το δέ­ντρο, πίσω απ’ το οποίο κρύ­βε­ται ένα ολό­κλη­ρο δάσος ευ­ρύ­τε­ρων ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών με επί­κε­ντρο τη βαλ­κα­νι­κή χερ­σό­νη­σο και πρω­τα­γω­νι­στές το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Στη βάση των πα­ρα­πά­νω και στο φόντο των πρό­σφα­των εξε­λί­ξε­ων οφεί­λου­με να ση­μειώ­σου­με τα εξής:

1. Ο επί δε­κα­ε­τί­ες ισχυ­ρι­σμός των αστι­κών κομ­μά­των πως η συμ­με­το­χή της Ελ­λά­δας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ απο­τε­λεί ισχυ­ρό δι­πλω­μα­τι­κό «χαρτί»έχει δια­ψευ­στεί πα­τα­γω­δώς. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πως η έντα­ξη της Ελ­λά­δας σε ΝΑ­ΤΟ-ΕΕ και οι συ­νε­πα­κό­λου­θες δε­σμεύ­σεις που η χώρα έχει ανα­λά­βει στο πλαί­σιο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ορ­γα­νι­σμών οδη­γεί σε συ­νε­χώς αυ­ξα­νό­με­νες ευ­ρω­α­με­ρι­κα­νι­κές πιέ­σεις για διευ­θέ­τη­ση μιας σει­ράς ζη­τη­μά­των. Στο πλαί­σιο αυτών των πιέ­σε­ων και με δε­δο­μέ­νη την συμ­με­το­χή της ελ­λη­νι­κής αστι­κής τάξης στο «πα­ζά­ρι» των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, η χώρα οδη­γεί­ται συχνά σε επι­κίν­δυ­νες υπο­χω­ρή­σεις σε μια σειρά ζη­τή­μα­τα (βλ. «γκρί­ζες ζώνες» στο Αι­γαίο, Κυ­πρια­κό κλπ.)

2. Η κι­νη­τι­κό­τη­τα για τη διευ­θέ­τη­ση του ονό­μα­τος της πΓΔΜ σχε­τί­ζε­ται άμεσα με μια σειρά διευ­θε­τή­σε­ων που δρο­μο­λο­γού­νται στην πε­ριο­χή των δυ­τι­κών Βαλ­κα­νί­ων πριν την Σύ­νο­δο του ΝΑΤΟ που θα λάβει χώρα τον ερ­χό­με­νο Ιού­λιο. Είναι, λοι­πόν, η έντα­ξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ- και αρ­γό­τε­ρα στην ΕΕ- που πυ­ρο­δό­τη­σε την κι­νη­τι­κό­τη­τα γύρω απ’ την εξεύ­ρε­ση λύσης για το όνομα. Κάτι που πα­ρα­δέ­χτη­κε, πριν λίγες ημέ­ρες, δη­μό­σια ο πρό­ε­δρος της πΓΔΜ Γκιόρ­γκι Ιβά­νοφ ση­μειώ­νο­ντας πως «ελ­πί­ζου­με στην επι­κεί­με­νη διά­σκε­ψη του ΝΑΤΟ να γίνει η ΠΓΔΜ μέλος του ΝΑΤΟ και να μην είναι πλέον όμη­ρος από ένα κρά­τος – μέλος» και πρό­σθε­σε «έχου­με την ετοι­μό­τη­τα και την προσ­δο­κία κατά τη διάρ­κεια της βουλ­γα­ρι­κής προ­ε­δρί­ας στην ΕΕ να πά­ρου­με μια τε­λι­κή ημε­ρο­μη­νία για το ξε­κί­νη­μα των εντα­ξια­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με την ΕΕ».

3. Η εμ­μο­νή στην ονο­μα­το­λο­γία είναι και επι­κίν­δυ­νη και αδιέ­ξο­δη. Αφε­νός διότι επι­χει­ρεί να απο­προ­σα­να­το­λί­σει τα λαϊκά στρώ­μα­τα και των δύο χωρών από το πραγ­μα­τι­κό πρό­βλη­μα, που δεν είναι άλλο από την τα­ξι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση που βιώ­νουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι τόσο στην Ελ­λά­δα, όσο και στην πΓΔΜ. Αφε­τέ­ρου, διότι η ονο­μα­το­λο­γία ρί­χνει «νερό στο μύλο» του εθνι­κι­σμού, πο­τί­ζο­ντας τις ρίζες της μι­σαλ­λο­δο­ξί­ας, του φα­να­τι­σμού και του αλυ­τρω­τι­σμού ακρο­δε­ξιών-φα­σι­στι­κών μορ­φω­μά­των και στις δύο χώρες. Άλ­λω­στε, όπως είναι ιστο­ρι­κά απο­δε­δειγ­μέ­νο από τις ίδιες τις εξε­λί­ξεις των τε­λευ­ταί­ων δε­κα­ε­τιών στα Βαλ­κά­νια, ο εθνι­κι­σμός και οι αλυ­τρω­τι­κές δια­θέ­σεις απο­τέ­λε­σαν γρα­νά­ζια των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δια­σμών, επι­φέ­ρο­ντας ανα­ρίθ­μη­τα δεινά για τους λαούς της πε­ριο­χής.

«Πλην Λα­κε­δαι­μο­νί­ων». Εθνι­κι­στι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο για το «όνομα» στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, 1992.

4. Κα­νείς δεν είναι δυ­να­τό να έχει το «προ­νό­μιο» της απο­κλει­στι­κής χρή­σης του όρου «Μα­κε­δο­νία». Και αυτό διότι ο όρος «Μα­κε­δο­νία» σή­με­ρα- με την σύγ­χρο­νη του έν­νοια- θα πρέ­πει να έχει γε­ω­γρα­φι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Ως εκ τού­του, ως Μα­κε­δο­νία λο­γί­ζε­ται μια με­γά­λη γε­ω­γρα­φι­κή πε­ρι­φέ­ρεια εντός της οποί­ας ζουν διά­φο­ρα έθνη, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου ασφα­λώς του κυ­ρί­αρ­χου έθνους που υπάρ­χει στην πΓΔΜ. Με βάση τη μαρ­ξι­στι­κή αντί­λη­ψη, σύμ­φω­να με την οποία «έθνος είναι η ιστο­ρι­κά δια­μορ­φω­μέ­νη στα­θε­ρή κοι­νό­τη­τα αν­θρώ­πων, που εμ­φα­νί­στη­κε πάνω στη βάση της κοι­νό­τη­τας της γλώσ­σας, του εδά­φους, της οι­κο­νο­μι­κής ζωής και της ψυ­χο­σύν­θε­σης που εκ­δη­λώ­νε­ται στην κοι­νό­τη­τα του πο­λι­τι­σμού» (Στά­λιν, «Απα­ντα», τ. 2, σελ. 334), δεν στοι­χειο­θε­τεί­ται η ύπαρ­ξη μα­κε­δο­νι­κού έθνους. Το κυ­ρί­αρ­χο έθνος της ση­με­ρι­νής πΓΔΜ δη­μιουρ­γή­θη­κε ου­σια­στι­κά μετά το δεύ­τε­ρο Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο, όταν συ­νέ­τρε­ξαν οι ανα­γκαί­οι όροι (εδα­φι­κοί, γλωσ­σι­κοί, οι­κο­νο­μι­κοί, πο­λι­τι­σμι­κοί, κλπ.) στα πλαί­σια της Ομό­σπον­δης Δη­μο­κρα­τί­ας της Γιου­γκο­σλα­βί­ας.

Ως εκ τού­του, είναι σαφές ότι οι- εκ­πο­ρευό­με­νες από εθνι­κι­στι­κούς κύ­κλους της πΓΔΜ και συχνά υπο­στη­ρι­ζό­με­νες από διά­φο­ρα κέ­ντρα σε ΗΠΑ και ΕΕ- φωνές περί ανα­γνώ­ρι­σης «μα­κε­δο­νι­κής μειο­νό­τη­τας» παί­ζουν το παι­χνί­δι της προ­ώ­θη­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών γε­ω­πο­λι­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Η πε­ρί­πτω­ση του Κο­σό­βου, με τη ΝΑ­ΤΟϊ­κή ανά­μει­ξη και την ανα­γνώ­ρι­ση της «ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­σης» του, είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα της επι­κιν­δυ­νό­τη­τας που κρύ­βουν για τους λαούς τέ­τοιου εί­δους αλυ­τρω­τι­κές ακρο­βα­σί­ες.

5. Οι εξε­λί­ξεις επι­βε­βαιώ­νουν, με τον πλέον κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό τρόπο, την ορ­θό­τη­τα των θέ­σε­ων του ΚΚΕ, το οποίο ήταν το μόνο που εξ’ αρχής επι­σή­μα­νε πως το ζή­τη­μα του ονό­μα­τος δεν είναι το κύριο, προ­τάσ­σο­ντας τη θέση για ονο­μα­σία με κα­θα­ρά γε­ω­γρα­φι­κό πε­ριε­χό­με­νο, που θα απο­τρέ­πει αλυ­τρω­τι­σμούς και αλ­λα­γές συ­νό­ρων. Θυ­μί­ζου­με ότι το ΚΚΕ ήταν το μο­να­δι­κό κόμμα που δεν συμ­με­τεί­χε στα εθνι­κι­στι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια του 1992 (τότε που ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συ­να­σπι­σμός και λοι­ποί συγ­γε­νείς «πω­λού­σαν»υπερ­πα­τριω­τι­σμό σε «τιμή ευ­και­ρί­ας»), επι­μέ­νο­ντας, από τότε, στην ανά­γκη οι λαοί των δύο χωρών να απο­μο­νώ­σουν τις εθνι­κι­στι­κές φωνές και να εντεί­νουν τον αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό αγώνα. Θυ­μί­ζου­με, επί­σης – για όσους τυχόν έχουν ασθε­νή μνή­μη- πως μόνο το ΚΚΕ είχε από την πρώτη στιγ­μή απο­κα­λύ­ψει τους κιν­δύ­νους των ιμπε­ρια­λι­στι­κών με­θο­δεύ­σε­ων που οδή­γη­σαν στη διά­λυ­ση της ενιαί­ας Γιου­γκο­σλα­βί­ας.

Αυτή είναι, λοι­πόν, η ουσία του ζη­τή­μα­τος και όχι ο πο­λι­τι­κά­ντι­κος τσα­κω­μός συ­γκυ­βέρ­νη­σης-ΝΔ και λοι­πών αστι­κών κομ­μά­των με επί­κε­ντρο την ονο­μα­το­λο­γία. Σε αυτή τη βάση και με οξυ­μέ­νο το τα­ξι­κό κρι­τή­ριο οι ερ­γα­ζό­με­νοι, η νε­ο­λαία, ο λαός μας, οφεί­λουν να αξιο­λο­γή­σουν την κα­τά­στα­ση και την στάση όλων των κομ­μά­των.

Από Ατέχνως 

***

Στην ίδια ρότα

Φωτό αρχείου

Πηγή: Eurokinissi

Θέμα χρόνου είναι, σύμφωνα με τις δηλώσεις από την ελληνική και τη σκοπιανή πλευρά, να ολοκληρωθεί η συμφωνία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ.

Στο φόντο αυτής της εξέλιξης, κυβέρνηση και ΝΔ κλιμακώνουν τη μεταξύ τους αντιπαράθεση, πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, όπου πίσω από το «δέντρο» του ονόματος κρύβουν το «δάσος» του ευρωΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια, με τον οποίο συμφωνούν όλες οι αστικές δυνάμεις και τα κόμματα.

Η αντιπαράθεσή τους βεβαίως δεν αφορά την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων και συνακόλουθα τη «γεωπολιτική αναβάθμιση» της Ελλάδας, αφού σ' αυτούς τους άξονες, που συνδέονται άμεσα με τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, καμιά διαφωνία δεν έχουν. Μόνο η κυβέρνηση «βγαίνει» καμιά φορά ως ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικών, θυμίζοντας ότι δεν είναι απλώς ένα διμερές θέμα αλλά σχετίζεται με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και φέρνοντας σε αμηχανία τη ΝΔ.

Η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση για «εθνική μειοδοσία» και η κυβέρνηση απαντά ταυτίζοντας τη ΝΔ με «ακροδεξιές φωνές που δεν θέλουν συμφωνία», ενώ απειλεί να «βγάλει στη φόρα» παλιότερους συμβιβασμούς της ΝΔ πάνω στο ονοματολογικό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και σε προηγούμενες φάσεις της διαπραγμάτευσης, ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνούσε, αυτό που κινούσε τα νήματα ήταν το συμφέρον της ελληνικής αστικής τάξης, εντός του ευρωΝΑΤΟικού πλαισίου.

Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα στήριξε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με σφραγίδα ΕΟΚ στις αρχές του 1990.

Η ενδιάμεση συμφωνία με την ΠΓΔΜ το 1995, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (παρότι το τελευταίο πρωτοστάτησε στον εθνικιστικό παροξυσμό του 1992), άνοιξε το δρόμο για την «απογείωση» των οικονομικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, με ανάδειξη της Ελλάδας στην πρώτη θέση των κρατών με τις μεγαλύτερες Αμεσες Ξένες Επενδύσεις στη γειτονική χώρα.

Τις ίδιες επιλογές και κατευθύνσεις υπηρετούσε λίγα χρόνια αργότερα η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, με τη διάθεση στρατιωτικών υποδομών, γης, θάλασσας και αέρα, προκειμένου επί 78 μερόνυχτα να σφυροκοπιέται ο λαός και ν' αλλάξουν τελικά τα σύνορα στη Βαλκανική, με νέα κράτη - προτεκτοράτα.

Σήμερα η όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και με άλλα κράτη, όπως η Κίνα, και στην περιοχή των Βαλκανίων, έχει ενεργοποιήσει τους σχεδιασμούς τους, επιδιώκοντας να θωρακίσουν τα συμφέροντά τους έναντι των ανταγωνιστών τους. Άμεσος στόχος τίθεται η γρήγορη διεύρυνση ΝΑΤΟ και ΕΕ στα Βαλκάνια, και σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η επικείμενη συμφωνία.

Σ' αυτόν το σχεδιασμό η Ελλάδα έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό - στρατηγικό ρόλο, προσδοκώντας οφέλη για την αστική τάξη. Εκεί είναι που συναντιούνται κυβέρνηση - ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, όσες διαφορές κι αν έχουν μεταξύ τους για πλευρές της διαπραγμάτευσης γύρω από το όνομα.

Εκτός των άλλων, η συμφωνία για το όνομα θα αφήσει ανοιχτά «παράθυρα» σε ζητήματα όπως η απάλειψη αλυτρωτισμών, η εγγύηση συνόρων κ.λπ., που αφενός παρακάμπτονται συνειδητά για να μην επιβραδύνουν αυτά τα σχέδια, αφετέρου είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών που δεν αναγνωρίζουν σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα, που αμφισβητούν συνθήκες και συμφωνίες, που υποδαυλίζουν εθνικισμούς.

Οι κόντρες για το όνομα, λοιπόν, καλά κρατούν, όμως όλοι μαζί - κυβέρνηση, ΝΔ, άλλα αστικά κόμματα, εθνικιστές και κοσμοπολίτες - στηρίζουν το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας στο ευρωΝΑΤΟικό πλαίσιο και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που επιδιώκει, παζαρεύοντας ανταλλάγματα για την ελληνική αστική τάξη και μπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνους μπελάδες.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 7 Ιούνη 2018.

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ

Συνεχίζουν να «καυγαδίζουν» για το όνομα της ΠΓΔΜ, θεωρούν κοινό στόχο την ευρωατλαντική ολοκλήρωση

Πηγή: Eurokinissi

Τα όσα φέρεται να έχει πει ο Κυρ. Μητσοτάκης στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) σχετικά με την ΠΓΔΜ, προκάλεσαν ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ για την ονοματοδοσία, κρύβοντας βέβαια το «δάσος» που είναι η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Όπως μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της ΠΓΔΜ, ο Σλοβάκος ευρωβουλευτής, Έντ. Κούκαν, που ανήκει στο ΕΛΚ, δήλωσε σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες μαζί με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ αρμόδιο για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, Μπ. Οσμάνι, ότι ο πρόεδρος της ΝΔ έχει πει στα μέλη του ΕΛΚ ότι «δεν θα ήταν εντελώς αρνητικός στην επίλυση του θέματος της ονομασίας».

Μετά από αυτό, το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού κατηγόρησε τον πρόεδρο της ΝΔ ότι «εμφανίζεται ως δόκτωρ Τζέκιλ στο εξωτερικό και ως μίστερ Χάιντ στο εσωτερικό». 

(Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)

ΣΧΕΤΙΚΑ

• ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟ ΠΓΔΜ

  Και άλλα παζάρια θέλουν τα Σκόπια

  22:13
• 902.gr 
• 
  

  

   Ερη Ριτσου: 

  Το βασικό είναι να είσαι πατριώτης.
  Δεν πειράζει που ζεις σε μια χώρα διαλυμένη. Δεν πειράζει που δεν έχεις κουνηθεί απ' τον καναπέ σου όταν ξεπουλάνε τα λιμάνια, τα αεροδρόμιά, τα τραίνα, τις επικοινωνίες, την ενέργεια.
  Δεν πειράζει που θεωρείς φυσιολογικό να καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις, να μειώνονται οι μισθοί, να καταργείται το οχτάωρο, να μένουν οι άνθρωποι άνεργοι, να ξενιτεύονται οι νέοι. Γιατί να ξεκουνηθεί κανείς "αφού με τις απεργίες δεν γίνεται τίποτα". 
  Αλλά άμα είσαι πατριώτης, δεν μπορεί ν' αφήσεις τους γείτονες να διαδηλώνουν πως θέλουν σκέτο "Μακεδονία" και να μην απαντήσεις πως δεν θες "Βόρεια Μακεδονία" μ' ένα Μεγαλέξανδρο, μ' ένα αστέρι της Βεργίνας, με μια "Μακεδονία που είναι ΜΙΑ και ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΉ"! Σκασίλα σου για τα υπάρχοντα σύνορα. Σκασίλα σου για την πραγματικότητα. Σκασίλα σου για τη λογική.
  Εσύ θες τη Μακεδονία του Φιλίππου. Είσαι πατριώτης. Κι επειδή γεννήθηκες πρόσφατα, έστω κι αν δεν είσαι 17άρης, δεν ξέρεις τίποτα για τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και για το τί έχει συμβεί τον προηγούμενο αιώνα.

  
  

  

  

  
  
  
  Konstantinos Mpourxas:
  
  Καταδικάζοντας τον εθνικισμό μπορεί να κάνεις το λάθος και να μπεις κάτω απ τη σημαία του κοσμοπολιτισμού.. και το αντίθετο.. 
• Πολεμώντας τον κοσμοπολιτισμό μπορεί να κάνεις το λάθος και να πέσεις στην αγκαλιά του εθνικισμού !
  Ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετώντας από θέση σημαιοφόρου τους ΝΑΤΟικους σχεδιασμούς στην περιοχή υποδαυλίζει και αξιοποιεί τον εθνικισμό στη χώρα μας ώστε να παρουσιάσει την υλοποίηση των ΝΑΤΟικων σχεδίων και τον κοσμοπολιτισμό ως προοδευτισμό κι έτσι να τα αποδεχτεί η Ελληνική κοινωνία
  Υποδαυλίζει και ενισχύει τον εθνικισμό αξιοποιώντας τον ώστε να παρουσιάσει μια εικόνα δήθεν μάχης του νέου απέναντι στο παλιό!
  Είναι μια εικόνα μαϊμού !
  Και ο κοσμοπολιτισμός και ο εθνικισμός υπηρετούν τα ίδια ακριβώς ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τους ίδιους σχεδιασμούς!
  Και ο κοσμοπολιτισμός και ο εθνικισμός είναι απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα και στους λαούς της περιοχής!
  Και ο εθνικισμός και ο κοσμοπολιτισμός πρέπει να είναι σε διαρκή και μόνιμη στόχευση του λαϊκού κινήματος στην πορεία του για τη λαϊκή εξουσία!

Όσα αγάλματα κι’ αν Στήσουν στους φονιάδες, οι Λαοί θα τα Γκρεμίσουν

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

«Σύμβολο της συμμαχίας μεταξύ ΗΠΑ – Ελλάδας και μία υπενθύμιση για τη γενναιοδωρία του αμερικανικού λαού στη διάρκεια των πιο σκοτεινών ημερών της Ελλάδας»χαρακτήρισε το άγαλμα του αρχιφονιά-εγκληματία πολέμου Χάρι Τρούμαν ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρυ Πάιατ.

Με αφορμή την επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη στο άγαλμα Τρούμαν το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του τονίζει:

«Μετά τη σημερινή φωτογράφηση του Πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ στο άγαλμα του Τρούμαν, όλοι διαπιστώσαμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιτέλους βρήκε το μέρος για να καταθέτει στεφάνια. Είναι το μέρος που της αρμόζει. Στο άγαλμα του Τρούμαν, του Μακελάρη των λαών, του πιο μισητού προέδρου των ΗΠΑ και στο πιο μισητό άγαλμα – σύμβολο του πολέμου και της άγριας εκμετάλλευσης».

Αν ο πρέσβης των ΗΠΑ νομίζει πως απευθύνεται σε ηλίθιους και «αμερικανάκια», να τον ενημερώσουμε ότι υπάρχουν κι’ αυτοί που δεν «τρώνε» το παραμύθι της «ελληνοαμερικανικής φιλίας». Τη «γενναιοδωρία» της χώρας του, ο ελληνικός λαός- όπως και τόσοι άλλοι λαοί- την έζησε στο πετσί του τον περασμένο αιώνα.

Είναι η «γενναιοδωρία» των βομβών Ναπάλμ Β που έπεφταν στα κεφάλια των ηρωϊκών ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στο Γράμμο, το 1949. Είναι η «γενναιοδωρία» της μετεμφυλιακής αντικομμουνιστικής υστερίας, των διωγμών, των φυλακίσεων και των εκτελέσεων κομμουνιστών και λαϊκών αγωνιστών.

Τη «γενναιοδωρία» της χώρας του κ.Πάιατ φέρουν ανεξίτηλη τα βόλια που εκτέλεσαν το Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του. Την ίδια «γενναιοδωρία» που εξέθρεψε το κλίμα βίας και τρομοκρατίας, που δολοφόνησε τον αγωνιστή της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη.

Πρόκειται για εκείνη τη «γενναιοδωρία» που είχαν οι ΗΠΑ στηρίζοντας τη Χούντα. Την ίδια «γενναιοδωρία» που επέδειξαν με το ρόλο τους κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Απ’ αυτήν την άποψη, έχει δίκιο ο πρέσβης Πάιατ. Η χώρα του υπήρξε πράγματι γενναιόδωρη απέναντι στην αστική τάξη της Ελλάδας. Υπήρξε διαχρονικά σύμμαχος και αρωγός των εκμεταλλευτών και δυναστών του ελληνικού λαού. Όπως, σήμερα, είναι σύμμαχος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποδεικνύεται ο καλύτερος υπηρέτης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και επιδιώξεων.

Όσο κι’ αν ελπίζουν ο πρέσβης των ΗΠΑ και οι ντόπιοι φίλοι του, ο λαός δεν πρόκειται να ξεχάσει. Μπορούν να στήσουν όσα αγάλματα και μνημεία θέλουν στους ιμπεριαλιστές φονιάδες- από τον Τρούμαν και τον Νίξον μέχρι το Μπους, τον Κλίντον και τον Τραμπ.

Μόνο να ξέρουν πως δεν θ’ αργήσει η στιγμή που οι λαοί θα τα γκρεμίσουν κι’ αυτά, μαζί με την εξουσία τους.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΤΡΟΥΜΑΝ:Χάρι Τρούμαν: Ένας εγκληματίας πολέμου στο κέντρο της Αθήνας