ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιμπεριαλισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιμπεριαλισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

ΟΙ ΜΑΚΕΛΑΡΗΔΕΣ ΜΕ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΥΣ


Έτσι γίνεται η προπαγάνδα. Πρώτα βγαίνουν οι “σύμμαχοι” (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ) κι ανησυχούν για κάτι.Μετά δημιουργούν ένα γεγονός που αποδεικνύει τον ισχυρισμό και την αγωνία τους.

Μην ανατριχιάζετε με τις εικόνες των δηλητηριασμένων παιδιών… Δεν ήταν αληθινές.

Έτσι γίνεται η προπαγάνδα. Πρώτα βγαίνουν οι “σύμμαχοι” (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ) κι ανησυχούν για κάτι. Για το Μιλόσεβιτς που είναι σφαγέας, για το Σαντάμ που έχει χημικά, για τον Καντάφι, τον Άσαντ κλπ.

Μετά δημιουργούν ένα γεγονός που αποδεικνύει τον ισχυρισμό και την αγωνία τους. Ένα γεγονός που μπορεί να προκάλεσαν και στην πραγματικότητα ή μπορεί να δημιούργησαν μόνο στις ειδήσεις. Και τότε έχει δικαιολογηθεί η επόμενη επίθεση που προετοιμάζουν, την οποία η καλά πλασμένη κοινή γνώμη των χωρών τους θα την φάει αμάσητη.


Το ίδιο έγινε για να ξεκινήσει ο πόλεμος στη Βοσνία, όταν οι μουσουλμάνοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ έριξαν τον όλμο στη λαϊκή αγορά του Σεράγιεβο κι όλη η δύση καταδίκαζε τους Σέρβους, λίγες μέρες (ή ώρες πριν ξεκινήσουν τους βομβαρδισμούς, που τους προετοίμαζαν μήνες. Το ίδιο και στο Ιράκ που έγινε ολόκληρος πόλεμος για να βρουν τα χημικά του Σαντάμ. Που ακόμα τα ψάχνουν. Το ίδιο και στη Συρία. Το Μάρτη και τον Απρίλη του 2018, είχε κορυφωθεί η … “παγκόσμια αγωνία” για το στρατό της Συρίας που “πρόκειται να ρίξει χημικά εναντίον της πόλης Ντούμα”.

Το είπαν όλα τα διεθνή ΜΜΕ, πήραν θέση διάφορες κυβερνήσεις, κλπ. Μάλιστα πριν από την δυτική καμπάνια, η Ρωσία είχε κι αυτή προειδοποιήσει ότι οι δυτικοί και τα “Λευκά κράνη”, ετοίμαζαν προβοκάτσια. 
Ότι θα κατασκευάσουν μια δήθεν επίθεση του Άσαντ με χημικά στην πόλη Ντούμα, για να δικαιολογήσουν μία εξωτερική στρατιωτική δράση. Επίθεση του Συριακού στρατού στην πόλη Ντούμα ίσως και να έγινε, μέσα στα πλαίσια της προέλασής του για την απελευθέρωση της Συρίας από τον ISIS και τους άλλους αμερικανόθρεφτους αντάρτες. 
Αλλά κάτοικοι της Ντούμα, οι οποίοι μίλησαν στο πρακτορείο Sputnik τότε, δήλωσαν ανίκανοι να επιβεβαιώσουν ότι πράγματι έλαβε χώρα μια επίθεση, και πολύ περισσότερο, μια επίθεση με χημικά όπλα. Δεν ήξεραν κανέναν που επηρεάστηκε από τοξικά χημικά

Τότε τα Λευκά Κράνη δημοσίευσαν ένα βίντεο και χιλιάδες φωτογραφίες, όπου απεικονίζονταν κάτοικοι της περιοχής και κυρίως παιδιά, να νοσηλεύονται στο νοσοκομείο. Φυσικά το βίντεο της ΜΚΟ που βρισκόταν εκεί ακριβώς για να παίζει αυτό το ρόλο στους Αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς έκανε καριέρα στα διεθνή ΜΜΕ κι έγινε VIRAL.
 Τα δημοσιεύματα σχετικά με την επίθεση, αλλά και η δημοσίευση του βίντεο ακολούθησαν την πραγματοποίηση αεροπορικής επιδρομής, η οποία εκτελέστηκε από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, στοχεύοντας υποτιθέμενες εγκαταστάσεις παραγωγής χημικών όπλων, στη Δαμασκό.


Πριν λίγες (13/2/2019 στο twitter) ένας παραγωγός του BBC στη Συρία, ο Ριάμ Νταλάτι, αποκαλύπτει ότι – ήταν σκηνοθετημένη αυτή η επίθεση, κι ήταν ψευδείς οι εικόνες που μεταδόθηκαν στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, σχετικά με την υποτιθέμενη επίθεση με χημικά στην πόλη Ντούμα της Συρίας, τον Απρίλιο του 2018. – το βίντεο, το οποίο απεικόνιζε τραυματίες να περιθάλπονται, μετά από μία υποτιθέμενη επίθεση με χημικά όπλα στην πόλη Ντούμα, ήταν σκηνοθετημένο. – Δεν υπήρχαν θύματα στο νοσοκομείο, ενώ πρόσθεσε ότι η επίθεση στη Ντούμα πράγματι συνέβη, χωρίς ωστόσο να χρησιμοποιηθεί το αέριο «σαρίν». 
Το δίκτυο RT είχε αναφέρει από τότε (Απρίλιο 18) ότι ο Νταλάτι έχει ήδη εκφράσει τον σκεπτικισμό του για το επίμαχο βίντεο και τη γνησιότητά του. 
Τον ίδιο μήνα, ο 11χρονος Χασάν Ντίαμπ, ο οποίος απεικονίζεται στο βίντεο των Λευκών Κρανών, σαν πολυτραυματίας, σε συνέντευξή του σε ρωσικό μέσο ενημέρωσης, έδωσε μία λεπτομερή περιγραφή για το πώς σκηνοθετήθηκε η νοσηλεία των ανθρώπων. Μάλιστα, υποστήριξε ότι στα παιδιά προσφέρθηκε φαγητό, ως αντάλλαγμα για τη συμμετοχή τους στο βίντεο. 
Υπενθυμίζουμε ότι τον ρόλο της ΜΚΟ “White Helmets” (Λευκά Κράνη) στο θέμα της δήθεν χημικής επίθεσης στο νοσοκομείο της Ντούμα, είχε καταγγείλει από τότε (κι είχε κάνει αναφορά και στην συνεργασία της εν λόγω ΜΚΟ με την Al Qaeda) και ο Roger Waters, πρώην τραγουδιστής και μπασίστας των Pink Floyd,

ΠΗΓΗ : SPUTNIC

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

Ο "ΕΘΝΑΡΧΗΣ" ΣΑΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ?!!


Σαν σήμερα, το 1919, η ελληνική κυβέρνηση Βενιζέλου αποδέχεται πρόταση του Γάλλου πρωθυπουργού Κλεμανσό να σταλούν ελληνικές δυνάμεις στη Ρωσία, στο πλαίσιο της επέμβασης των συμμάχων της Αντάντ εναντίον του Κόκκινου Στρατού. Άλλη μια τυχοδιωκτική εκστρατεία από τον «μεγάλο» Ελ. Βενιζέλο («υπάλληλο των Άγγλων» τον χαρακτήριζε ο Λένιν), που «διέγνωσε την μεγάλην ανθρωπιστικήν αποστολήν, την οποίαν η μοίρα πάντοτε επεφύλαξεν εις την ελληνικήν φυλήν”.
Η εκστρατεία στην Ουκρανία, αποφασίστηκε από τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Αγγλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, πριν από το τέλος ακόμα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου του 1914 – 1918, υπήρξε μέρος του γενικού σχεδίου των ιμπεριαλιστών για ένοπλη στρατιωτική επέμβαση στην επαναστατημένη Ρωσία, με σκοπό την ανατροπή του νεαρού σοβιετικού καθεστώτος και την επαναφορά της εξουσίας των καπιταλιστών και γαιοκτημόνων.

Να πώς ερμηνεύει το ΓΕΣ την σκοπιμότητα της Ελληνικής συμμετοχής στην εκστρατεία:

«Η Ελληνική Κυβέρνησις, αποβλέπουσαν εις την εκπλήρωσιν των εθνικών διεκδικήσεων, ιδία εν Μικρά Ασία έχουσα δε ανάγκη της ηθικής συμπαραστάσεως των Συμμάχων προς υποστήριξιν αυτών, έκρινεν ότι έπρεπε να δεχτεί την συμμετοχήν του Ελληνικού Στρατού της εκστρατείας εις την Ρωσίαν».
 Είναι χαρακτηριστική η εκτίμηση του αστού στρατιωτικού και κεντρώου πολιτικού Νικολάου Πλαστήρα που είχε προθυμοποιηθεί οικειοθελώς να πάρει μέρος στην αντισοβιετική εκστρατεία.
 Ο Πλαστήρας υποστήριζε ότι «από τη συμμετοχή μας στην εκστρατεία έχουμε να ωφεληθούμε πολύ και ότι ο δρόμος για τη Θράκη και τη Μικρά Ασία περνάει από την Ρωσία».

Η κατάληξη της εκστρατείας, θλιβερή. 
Τα ηττημένα από τον Κόκκινο Στρατό ελληνικά στρατεύματα εκδιώχτηκαν στη Ρουμανία και στη συνέχεια στάλθηκαν απευθείας στο σφαγείο της Μικρασιατικής Εκστρατείας και καταστροφής. 
Όσον δε αφορά τα «ανταλλάγματα» για τη Σμύρνη (στα οποία στόχευε ο Βενιζέλος) ήταν η καταστροφή, ο ξεριζωμός και η προσφυγιά.
Παράλληλα, όμως, η τυχοδιωκτική αυτή εκστρατεία στην Ουκρανία είχε και τη θετική, εξ αντικειμένου, πλευρά της: η επαφή των ανδρών του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος με τις μάζες των απελευθερωμένων λαών της Σοβιετικής Ρωσίας άσκησε τεράστια επίδραση στις αντιλήψεις όχι μόνο των απλών φαντάρων και υπαξιωματικών, αλλά και των στελεχών του ελληνικού στρατού. 
Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότεροι ανώτεροι Έλληνες αξιωματικοί, που προσχώρησαν στις γραμμές του ΕΛΑΣ, στη διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της χώρας μας, προέρχονταν από αυτό ακριβώς το Σώμα Στρατού, που είχε σταλεί το 1919 στην Ουκρανία. 
Ένας από αυτούς κι ο ίδιος ο Στέφανος Σαράφης. 

Το ότι, εξάλλου, η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην κατεχόμενη από τους γερμανοφασίστες Ευρώπη, που δεν έστειλε ούτε ένα στρατιώτη ενάντια στη Σοβιετική Ένωση στη διάρκεια του πατριωτικού της πολέμου, οφείλεται κατά ένα μέρος και στα διδάγματα του ελληνικού λαού από την τυχοδιωκτική εκστρατεία της Ουκρανίας.

Μία από τις προκηρύξεις των Ελλήνων κομμουνιστών Οδησσού (Ιούνη 1919), που μοιράζονταν στον πληθυσμό και στους Έλληνες στρατιώτες έλεγε:
«Αδέλφια!
Τα όπλα που κρατείτε στα χέρια σας μεταχειρισθείτε τα προς σωτηρίαν ειδικήν σας και των αδελφών σας και εναντίον του κοινού εχθρού όλων.
Αδέλφια!
Κάτω τα όπλα αν πρόκειται να μολυνθούν με αδελφικό αίμα. Ενωθείτε μαζί μας και με τον κόκκινο στρατό της επαναστατικής Ρωσία, που πολεμάει για την απελευθέρωσιν όλων των λαών του κόσμου.
Αν δεν θέλετε να λάβετε μέρος σ’ αυτό το ηρωικό ένδοξο έργον τουλάχιστο μη βοηθήτε τους εχθρούς μας, εχθρούς όλων των εργατών.
Φύγετε στην πατρίδα και αφήστε μας μονάχους να κάμωμε το καθήκον και για σας.
Ζήτω η παγκόσμιος επανάστασις!
Ζήτω η διεθνής συναδέλφωσις της ανθρωπότητος!
Ζήτω ο παγκόσμιος κομμουνισμός!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΣ ΟΔΗΣΣΟΥ»



Υ.Γ. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε διάφορα σχετικά άρθρα που μπορείτε να βρείτε στο αρχείο του Ριζοσπάστη, καθώς και το βιβλίο του Κώστα Αυγητίδη: «Η επέμβαση των καπιταλιστικών χωρών ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία και η Ελλάδα, 1918 – 1920», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Θυμώνεις ;;

To Ισραήλ δολοφονεί – Λουτρό αίματος στην Παλαιστίνη




***

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ 
[του Μαχμούντ Νταρουίς (1941-2008), του ποιητή της Παλαιστίνης]

Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Αριθμός ταυτότητος: 50.000
Τα παιδιά μου είναι οχτώ
Το ένατο θα ΄ρθει μετά από το καλοκαίρι.
Θυμώνεις;
……………….

Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Δουλεύω με τ΄ αδέλφια μου του μόχθου σ’ ένα νταμάρι
τα παιδιά μου είναι οκτώ
τραβάω από την πέτρα
τα ρούχα, το ψωμιί και τα βιβλία τους, αλλά
στην πόρτα σου δε ζητιανεύω
Θυμώνεις;
………………

Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Όνομα δίχως τίτλο υπομονετικός
σ’ ένα τόπο που βράζει,
οι ρίζες μου
αγκυροβόλησαν
πριν απ΄ τη γέννηση του χρόνου
πριν απ΄των αιώνων το ξετύλιγμα
πριν από τις ελιές κι από τα κυπαρίσσια
και πριν φυτρώσει το χορτάρι.
Ο πατέρας μου
απ΄τη φαμίλια είναι τ’ αλετριού
ο παππούς μου
αγρότης δίχως αξίωμα,
το σπίτι μου καλύβα από καλάμια.
Όνομα είμαι δίχως τίτλο.
………………..

Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Το χρώμα των μαλλιών μου είναι μαύρο
το χρώμα των ματιών μου καστανό.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου:
«κουφίε» πάνω στο κεφάλι μου,
Σκληρή να ‘ναι σαν πέτρα η παλάμη μου
που γρατζουνάει όποιον την αγγίζει,
ό,τι αγαπάω για φαί
είναι το θυμάρι και το λάδι.
Η διεύθυνσή μου:
χωριό απόμακρο και ξεχασμένο
δίχως ονόματα οι δρόμοι του
κι όλοι οι άντρες του
στο νταμάρι και στο χωράφι.
Θυμώνεις;
…………………..

Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Λήστεψες τ’ αμπέλια των προγόνων μου
και τα χωράφια που τα δούλευα με όλα τα παιδιά μου.
Δεν άφησες στους απογόνους μου
παρά αυτές τις πέτρες.
Μήπως θα τις πάρει η Κυβέρνησή σας
όπως λένε;
Λοιπόν,
Γράψε στην αρχή της πρώτης σελίδας:
εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους
κανέναν δεν κλέβω
μα αν πεινάσω
τρώω τη σάρκα του σφετεριστή μου.
Φυλάξου.
Από την πείνα μου φυλάξου
κι απ’ την οργή μου.
.................................................
To ποίημα Αλιεύτηκε 
από Εδώ 

Δεν καταδικάζει η ελληνική κυβέρνηση το Ισραήλ και τις ΗΠΑ για τη σφαγή Παλαιστινίων


***********

Δ. Κουτσούμπας: Αγώνας για να αποτρέψουμε τις πολιτικές που οδηγούν τους λαούς μας στη σφαγή:

 

Τριάντα επτά Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν σήμερα, μέχρι τώρα, στη Λωρίδα της Γάζας από Ισραηλινούς στρατιώτες στα σύνορα, όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν κατά της μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με νεώτερο απολογισμό αξιωματούχων στον τομέα της Υγείας.

Ανάμεσα στους νεκρούς 2 παιδιά. Περισσότεροι από 1.000 οι τραυματίες, περίπου 450 από αυτούς από πραγματικές σφαίρες.

Αυτοί οι 37 θάνατοι ανεβάζουν σε 101, σύμφωνα με το AFP, τον αριθμό των Παλαιστινίων που έχουν σκοτωθεί στη Λωρίδα της Γάζας από ισραηλινά πυρά αφότου ξεκίνησαν οι μαζικές διαδηλώσεις στις 30 Μάρτη.

Καθιστούν επίσης την ημέρα αυτή την πιο φονική στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση από τον πόλεμο του 2014 στον θύλακα.

γραφηκε το 2012 με αφορμή μια άλλη σφαγη
που ειχε γινει σε βαρος των Παλαιστινιων.
Από τοτε οι ιμπεριαλιστες ακολουθούνε
την ιδια πολιτικη της σφαγης και τουτο το ποιημα
είναι παντα επικαιρο!!!!!!

********
52 νεκροί και εκατονταδες τραυματίες Παλαιστίνιοι..
Ανάμεσα στους νεκρούς πολλά παιδιά και ο Fadi Abu Saleh ανάπηρος
σε καροτσακι που έριχνε πέτρες με την σφεντόνα του..
..................................
14 Μαΐου 2018 O ακρωτηριασμένος Παλαιστίνιος Fadi Abu Saleh (28 ετών) σκοτώθηκε από σιωνιστές ελεύθερους σκοπευτές. Ο Fadi έχασε τα πόδια του το 2014 από σιωνιστές κατοχής, τώρα, γάζα, κατεχόμενη Παλαιστίνη.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1688634194552739&set=a.560152970734206.1073741834.100002185237867&type=3&theater

Σάββατο 21 Απριλίου 2018

Μπό­μπι Σαντς:-«Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΑΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ»


 «Δεν θα με λυ­γί­σουν» έγρα­φε στο ημε­ρο­λό­γιο του ο ίδιος, «διότι η θέ­λη­ση για λευ­τε­ριά, για τη λευ­τε­ριά του ιρ­λαν­δι­κού λαού, είναι στην καρ­διά μου». Όσο για την εκ­δί­κη­ση απέ­να­ντι στη βαρ­βα­ρό­τη­τα των βρε­τα­νών κα­τα­κτη­τών, του αρ­κού­σε το γέλιο ενός παι­διού- «η εκ­δί­κη­ση μας θα είναι το γέλιο των παι­διών μας».




Ήταν 5 Μάη 1981 όταν ο Μπό­μπι Σαντς, στα 27 του χρό­νια, άφηνε την τε­λευ­ταία του πνοή στις φυ­λα­κές Μέιζ, στη βό­ρειο Ιρ­λαν­δία. Ο θά­να­τος του Σαντς, μέ­λους του Ιρ­λαν­δι­κού Δη­μο­κρα­τι­κού Στρα­τού (IRA), απο­τέ­λε­σε γε­γο­νός-σταθ­μό σε μια αι­μα­το­βαμ­μέ­νη ιστο­ρία γε­μά­τη ηρω­ϊ­σμό, βία, ασί­γα­στο μίσος, ιμπε­ρια­λι­στι­κή κα­τα­πί­ε­ση και πάθος για εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία. Πρό­κει­ται για τη μακρά ιστο­ρία του αγώνα για την ανε­ξαρ­τη­σία της Ιρ­λαν­δί­ας από τα δεσμά του βρε­τα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού, της οποί­ας τρα­γι­κός πρω­τα­γω­νι­στής υπήρ­ξε ο Σαντς.

Ο Μπό­μπι Σαντς, γεν­νη­μέ­νος στις 9 Απρί­λη 1954 σε μια ερ­γα­το­γει­το­νιά λίγο έξω από το βό­ρειο Μπέλ­φαστ, έγινε γνω­στός ως ο πρώ­τος από τους δέκα απερ­γούς πεί­νας που έσβη­σαν στη φυ­λα­κή. Ο ίδιος είχε πε­ρά­σει σχε­δόν το ένα τρίτο της σύ­ντο­μης ζωής του πίσω από τα σί­δε­ρα των βρε­τα­νι­κών φυ­λα­κών. Το κελί έμελε να γίνει το «σπίτι» του- εκεί πα­ντρεύ­τη­κε, εκεί βρί­σκο­νταν όταν γεν­νή­θη­καν τα δυό του παι­διά, εκεί έγρα­ψε μια σειρά ποι­η­μά­των και άρ­θρων με πο­λι­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο.

Ο Σαντς είχε γευ­τεί απ’ τα πρώτα του χρό­νια τον κοι­νω­νι­κό απο­κλει­σμό και την ανι­σό­τη­τα που η βρε­τα­νι­κή πο­λι­τι­κή του «διαί­ρει και βα­σί­λευε» είχε επι­βά­λει στη βό­ρειο Ιρ­λαν­δία. Κατά τη διάρ­κεια των παι­δι­κών του χρό­νων, η οι­κο­γέ­νεια του (ιρ­λαν­δοί ρω­μαιο­κα­θο­λι­κοί) ανα­γκά­στη­κε να αλ­λά­ξει αρ­κε­τές φορές σπίτι προ­κει­μέ­νου να γλυ­τώ­σει από πα­ρε­νο­χλή­σεις προ­ερ­χό­με­νες από «ενω­τι­κούς» (unionists/loyalists). Ανα­φε­ρό­με­νος στα παι­δι­κά του χρό­νια, ο Σαντς θα γρά­ψει αρ­γό­τε­ρα στη φυ­λα­κή: «Ήμουν μο­νά­χα ένα παιδί της ερ­γα­τι­κής τάξης σε ένα εθνι­κι­στι­κό γκέτο, όμως ήταν η κα­τα­πί­ε­ση που δη­μιουρ­γεί το επα­να­στα­τι­κό πνεύ­μα της ελευ­θε­ρί­ας. Δεν θα ηρε­μού­σα μέχρι να πε­τύ­χαι­να την απε­λευ­θέ­ρω­ση της χώρας μου, έως ότου η Ιρ­λαν­δία γίνει κυ­ρί­αρ­χη, ανε­ξάρ­τη­τη σο­σια­λι­στι­κή δη­μο­κρα­τία» (16 Δε­κέμ­βρη 1978).

Το 1972, δύο γε­γο­νό­τα οδή­γη­σαν στην έντα­ξη του 18χρο­νου Μπό­μπι στον IRA και τον πο­λι­τι­κό αγώνα. Η άγρια επί­θε­ση μιας συμ­μο­ρί­ας «ενω­τι­κών» στο σπίτι των γο­νιών του και η από­λυ­ση από τη δου­λειά του εξαι­τί­ας της κα­τα­γω­γής και των από­ψε­ων του. Ήταν κα­λο­καί­ρι του 1972, μόλις έξι μήνες μετά την πε­ρί­φη­μη «Μα­τω­μέ­νη Κυ­ρια­κή» όταν ο βρε­τα­νι­κός στρα­τός είχε δο­λο­φο­νή­σει εν ψυχρώ 14 αμά­χους στην πόλη Ντέρυ. Έκτο­τε η ζωή του έγινε ένα μό­νι­μο εκ­κρε­μές, με­τα­ξύ της πα­ρά­νο­μης πο­λι­τι­κής δρά­σης και της φυ­λα­κής.

Το 1977, μαζί με άλλα μέλη του IRA, ο Σαντς κα­τα­δι­κά­στη­κε σε 14 χρό­νια φυ­λά­κι­ση για οπλο­κα­το­χή, έπει­τα από βομ­βι­στι­κή ενέρ­γεια του ιρ­λαν­δι­κού δη­μο­κρα­τι­κού στρα­τού. 
Στις βρε­τα­νι­κές φυ­λα­κές ο Σαντς είχε την ευ­και­ρία να ζήσει από πρώτο χέρι τη βαρ­βα­ρό­τη­τα των κα­τα­κτη­τών ιμπε­ρια­λι­στών: απο­μό­νω­ση, 15 μέρες χωρίς ρούχα, δια­τρο­φή ανά τρείς μέρες.

Την πε­ρί­ο­δο εκεί­νη, η κυ­βέρ­νη­ση του Ηνω­μέ­νου Βα­σι­λεί­ου, σε μια προ­σπά­θεια να υπο­βαθ­μί­σει και να υπο­νο­μεύ­σει το κύρος του IRA, άλ­λα­ξε το νο­μι­κό στά­τους και από «πο­λι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι πο­λέ­μου» τα μέλη του Ιρ­λαν­δι­κού Δη­μο­κρα­τι­κού Στρα­τού έμπαι­ναν στην ίδια κα­τη­γο­ρία με τους κα­τά­δι­κους του κοι­νού ποι­νι­κού δι­καί­ου. 
Ήταν μια κί­νη­ση που σκοπό είχε να αμαυ­ρώ­σει ως «κοι­νούς εγκλη­μα­τί­ες» τους αγω­νι­στές για την ανε­ξαρ­τη­σία της Ιρ­λαν­δί­ας. 
Ως απο­τέ­λε­σμα αυτού, οι κρα­τού­με­νοι του IRA έπρε­πε πλέον να φο­ρά­νε τα ίδια ρούχα με τους υπό­λοι­πους κρα­τού­με­νους, ενώ τους απα­γο­ρεύ­τη­κε κάθε δι­καί­ω­μα συ­νά­θροι­σης, ανά­γνω­σης βι­βλί­ων, αυ­το­μόρ­φω­ση κλπ. Φυ­σι­κά, δεν επρό­κει­το για μια πρω­το­φα­νή από­φα­ση της βρε­τα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης: 
την ίδια πο­λι­τι­κή είχε εφαρ­μό­σει και το ρα­τσι­στι­κό κα­θε­στώς της Νό­τιας Αφρι­κής απέ­να­ντι στους πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους του Αφρι­κα­νι­κού Κον­γκρέ­σου.
Η από­φα­ση αυτή των βρε­τα­νών απο­τέ­λε­σε τη θρυαλ­λί­δα όσων ακο­λού­θη­σαν και τε­λι­κά οδή­γη­σαν στη γε­νι­κευ­μέ­νη απερ­γία πεί­νας και το θά­να­το (δο­λο­φο­νία επί της ου­σί­ας) 10 ιρ­λαν­δών κρα­τού­με­νων. 
Αρ­χι­κά, οι κρα­τού­με­νοι του IRA αρ­νή­θη­καν να φο­ρέ­σουν τις φόρ­μες της φυ­λα­κής, κα­λύ­πτο­ντας το σώμα τους μο­νά­χα με μια κου­βέρ­τα. 
Ήταν η λε­γό­με­νη «δια­μαρ­τυ­ρία της κου­βέρ­τας» στην οποία οι βρε­τα­νι­κές αρχές απά­ντη­σαν με απί­στευ­τη βαρ­βα­ρό­τη­τα: 
κα­θη­με­ρι­νοί βα­σα­νι­σμοί, εξευ­τε­λι­σμοί από τους δε­σμο­φύ­λα­κες, στέ­ρη­ση σί­τι­σης, με­σαιω­νι­κές συν­θή­κες κρά­τη­σης κλπ.
 Ταυ­τό­χρο­να, η βία στους δρό­μους των βο­ρειοιρ­λαν­δι­κών πό­λε­ων αυ­ξά­νο­νταν και η αστυ­νο­μι­κή αυ­ταρ­χι­κό­τη­τα με­γά­λω­νε.
 Είχε έρθει η εποχή της Μάρ­γκα­ρετ Θά­τσερ και η βρε­τα­νι­κή αστι­κή τάξη ήταν απο­φα­σι­σμέ­νη να τσα­κί­σει όποιον, έστω και κατ’ ελά­χι­στο, αμ­φι­σβη­τού­σε την κυ­ριαρ­χία της.

Τον Οκτώ­βρη του 1980 οι κρα­τού­με­νοι του IRA προ­χώ­ρη­σαν στην πρώτη μακρά απερ­γεία πεί­νας, διεκ­δι­κώ­ντας αν­θρώ­πι­νες συν­θή­κες κρά­τη­σης και τη νο­μι­κή ανα­γνώ­ρι­ση τους ως «πο­λι­τι­κών κρα­του­μέ­νων».
 Η κυ­βέρ­νη­ση Θά­τσερ αρ­νή­θη­κε αρ­χι­κά κάθε πα­ρα­χώ­ρη­ση, έως τις 18 Δε­κέμ­βρη όταν και επήλ­θε συμ­φω­νία με­τα­ξύ των κρα­του­μέ­νων και του βρε­τα­νού υπουρ­γού εξω­τε­ρι­κών Χάμ­φρεϊ Άτ­κινς. 
Όπως απο­δεί­χθη­κε αρ­γό­τε­ρα, επρό­κει­το για έναν υπο­κρι­τι­κό ελιγ­μό της κυ­βέρ­νη­σης η οποία ου­δέ­πο­τε τή­ρη­σε τα συμ­φω­νη­θέ­ντα.

Την 1η Μάρτη 1981, οι ιρ­λαν­δοί κρα­τού­με­νοι της λε­γό­με­νης «πτέ­ρυ­γας-H» των φυ­λα­κών Μέιζ, με μπρο­στά­ρη το Μπό­μπι Σαντς, ξε­κί­νη­σαν νέα απερ­γία πεί­νας. 
Ο Σαντς ήταν πλέον πε­πει­σμέ­νος ότι μόνο ο θά­να­τος του θα μπο­ρού­σε να κι­νή­σει το διε­θνές εν­δια­φέ­ρον και να πιέ­σει τη βρε­τα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση. 
Η πο­λι­τι­κή πτέ­ρυ­γα του IRA, το κόμμα «Σιν Φέιν», απο­φά­σι­σε να θέσει το Μπό­μπι Σαντς υπο­ψή­φιο στις γε­νι­κές εκλο­γές του Απρί­λη, σε μια προ­σπά­θεια να τρα­βή­ξει τα φώτα της δη­μο­σιό­τη­τας. 
Την 9η Απρί­λη, ημέρα των εκλο­γών, έπει­τα από 40 μέρες απερ­γία πεί­νας, ο Σαντς εκλέ­χθη­κε μέλος του κοι­νο­βου­λί­ου με πε­ρισ­σό­τε­ρες από 30 χι­λιά­δες ψή­φους. 
Ούτε αυτό, ωστό­σο, στά­θη­κε ικανό ώστε να αμ­βλύ­νει την σκλη­ρό­τη­τα του κα­θε­στώ­τος της Θά­τσερ- ο Μπό­μπι Σαντς, αν και εκλεγ­μέ­νος βου­λευ­τής πλέον, έλιω­νε μέρα με τη μέρα στο κελί των βρε­τα­νι­κών φυ­λα­κών.


Στις 5 Μάη 1981 γρά­φτη­κε ο επί­λο­γος. 
Η κη­δεία του Σαντς εξε­λί­χθη­κε σε δια­μαρ­τυ­ρία πε­ρισ­σό­τε­ρων από 100 χι­λιά­δων ατό­μων, ενώ μέχρι τον Αύ­γου­στο πέ­θα­ναν στη φυ­λα­κή άλλοι 9 συ­να­γω­νι­στές του. Στις 3 Οκτώ­βρη 1981 η απερ­γία έληξε, ενώ η διεύ­θυν­ση των φυ­λα­κών πα­ρα­χώ­ρη­σε ορι­σμέ­να δι­καιώ­μα­τα στους ενα­πο­μεί­να­ντες κρα­τού­με­νους του IRA.

Ο βρε­τα­νι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός είχε φαι­νο­με­νι­κά κερ­δί­σει τη μάχη, αυτήν της φυ­σι­κής εξό­ντω­σης ορι­σμέ­νων γεν­ναί­ων μα­χη­τών της ιρ­λαν­δι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας.
 Ταυ­τό­χρο­να όμως, ο αγώ­νας και ο θά­να­τος του Μπό­μπι Σαντς έμελ­λε να «γεν­νή­σουν» ένα σύμ­βο­λο αντί­στα­σης και ανυ­πα­κο­ής απέ­να­ντι στον κα­τα­κτη­τή.
 «Δεν θα με λυ­γί­σουν» έγρα­φε στο ημε­ρο­λό­γιο του ο ίδιος, «διότι η θέ­λη­ση για λευ­τε­ριά, για τη λευ­τε­ριά του ιρ­λαν­δι­κού λαού, είναι στην καρ­διά μου». Όσο για την εκ­δί­κη­ση απέ­να­ντι στη βαρ­βα­ρό­τη­τα των βρε­τα­νών κα­τα­κτη­τών, του αρ­κού­σε το γέλιο ενός παι­διού- «η εκ­δί­κη­ση μας θα είναι το γέλιο των παι­διών μας».

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

Όσα αγάλματα κι’ αν Στήσουν στους φονιάδες, οι Λαοί θα τα Γκρεμίσουν

Truman poreia US flag
Γράφει ο Νίκος Μόττας //
«Σύμβολο της συμμαχίας μεταξύ ΗΠΑ – Ελλάδας και μία υπενθύμιση για τη γενναιοδωρία του αμερικανικού λαού στη διάρκεια των πιο σκοτεινών ημερών της Ελλάδας»χαρακτήρισε το άγαλμα του αρχιφονιά-εγκληματία πολέμου Χάρι Τρούμαν ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρυ Πάιατ.
Με αφορμή την επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη στο άγαλμα Τρούμαν το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του τονίζει:
«Μετά τη σημερινή φωτογράφηση του Πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ στο άγαλμα του Τρούμαν, όλοι διαπιστώσαμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιτέλους βρήκε το μέρος για να καταθέτει στεφάνια. Είναι το μέρος που της αρμόζει. Στο άγαλμα του Τρούμαν, του Μακελάρη των λαών, του πιο μισητού προέδρου των ΗΠΑ και στο πιο μισητό άγαλμα – σύμβολο του πολέμου και της άγριας εκμετάλλευσης».

Αν ο πρέσβης των ΗΠΑ νομίζει πως απευθύνεται σε ηλίθιους και «αμερικανάκια», να τον ενημερώσουμε ότι υπάρχουν κι’ αυτοί που δεν «τρώνε» το παραμύθι της «ελληνοαμερικανικής φιλίας». Τη «γενναιοδωρία» της χώρας του, ο ελληνικός λαός- όπως και τόσοι άλλοι λαοί- την έζησε στο πετσί του τον περασμένο αιώνα.
Είναι η «γενναιοδωρία» των βομβών Ναπάλμ Β που έπεφταν στα κεφάλια των ηρωϊκών ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στο Γράμμο, το 1949. Είναι η «γενναιοδωρία» της μετεμφυλιακής αντικομμουνιστικής υστερίας, των διωγμών, των φυλακίσεων και των εκτελέσεων κομμουνιστών και λαϊκών αγωνιστών.
Τη «γενναιοδωρία» της χώρας του κ.Πάιατ φέρουν ανεξίτηλη τα βόλια που εκτέλεσαν το Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του. Την ίδια «γενναιοδωρία» που εξέθρεψε το κλίμα βίας και τρομοκρατίας, που δολοφόνησε τον αγωνιστή της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη.
Πρόκειται για εκείνη τη «γενναιοδωρία» που είχαν οι ΗΠΑ στηρίζοντας τη Χούντα. Την ίδια «γενναιοδωρία» που επέδειξαν με το ρόλο τους κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Απ’ αυτήν την άποψη, έχει δίκιο ο πρέσβης Πάιατ. Η χώρα του υπήρξε πράγματι γενναιόδωρη απέναντι στην αστική τάξη της Ελλάδας. Υπήρξε διαχρονικά σύμμαχος και αρωγός των εκμεταλλευτών και δυναστών του ελληνικού λαού. Όπως, σήμερα, είναι σύμμαχος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποδεικνύεται ο καλύτερος υπηρέτης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και επιδιώξεων.
Όσο κι’ αν ελπίζουν ο πρέσβης των ΗΠΑ και οι ντόπιοι φίλοι του, ο λαός δεν πρόκειται να ξεχάσει. Μπορούν να στήσουν όσα αγάλματα και μνημεία θέλουν στους ιμπεριαλιστές φονιάδες- από τον Τρούμαν και τον Νίξον μέχρι το Μπους, τον Κλίντον και τον Τραμπ.
Μόνο να ξέρουν πως δεν θ’ αργήσει η στιγμή που οι λαοί θα τα γκρεμίσουν κι’ αυτά, μαζί με την εξουσία τους.