kε Ζούκερμπεργκ του f/b Πολύ με ...Πί­κρα­νες ☺

Ζούκερμπεργκ, facebook, οι… πίπες (καπνού), μια αφαίρεση κειμένου κι ένας αποκλεισμός

Αγα­πη­τέ Ζού­γκυ,

Επί­τρε­ψέ μου να σε λέω έτσι ένεκα οι­κειό­τη­τας. Απο­φεύ­γω το Μαρ­κου­λιό, διότι φέρ­νει προς το Κρη­τι­κό και θα μπλέ­κα­με με την επώ­νυ­μη λε­βε­ντιά, χώρια που εσύ δεν έχεις καμία σχέση με Κρήτη.

Πολύ με πί­κρα­νες. Τόσα χρό­νια μαζί, με ει­δο­ποιείς για τον καιρό, με ρωτάς τι κάνω, δια­σκε­δά­ζεις την ηλε­κτρο­νι­κή ανυ­παρ­ξία μου. Αλλά αίφ­νης, με απέ­κλει­σες 24 ώρες από το μέσο σου και μου αφαί­ρε­σες δη­μο­σί­ευ­ση. Μετά από τόσα χρό­νια συ­νερ­γα­σί­ας και…φι­λί­ας – μπορώ να πω, μου φέρ­θη­κες σκάρ­τα.

Η δη­μο­σί­ευ­ση που αφαί­ρε­σες ήταν η πα­ρα­κά­τω:

«Μέρες που είναι, να θυ­μά­στε πως, ως… πε­ρή­φα­νο έθνος, πο­λε­μή­σα­με τους Μπολ­σε­βί­κους. Κι αρ­γό­τε­ρα τους… Κο­ρε­ά­τες. Βοη­θή­σα­με στη διά­λυ­ση της Γιου­γκο­σλα­βί­ας. Βά­λα­με το χε­ρά­κι μας και στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία κλπ. Όπου μας κε­λεύ­ουν τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά αφε­ντι­κά μας. Άμα χρεια­στεί και… πίπες κά­νου­με. Ως έθνος φυ­σι­κά».

Την αφαί­ρε­σες με το αι­τιο­λο­γι­κό πως δεν ακο­λου­θού­σε τους όρους της κοι­νό­τη­τας. Και πως το fb: «δια­γρά­φει τις δη­μο­σιεύ­σεις που στρέ­φο­νται κατά ατό­μων με βάση τη φυλή, την εθνι­κό­τη­τα, την εθνο­τι­κή κα­τα­γω­γή, τις θρη­σκευ­τι­κές πε­ποι­θή­σεις, τον σε­ξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, το φύλο ή εν­δε­χό­με­νη ανα­πη­ρία».

Γιατί Ζού­γκυ μου;

 Γιατί μου φέρ­θη­κες έτσι; Τι ακρι­βώς σε πεί­ρα­ξε; Σε τι στρά­φη­κα κατά; Μα όταν εκ­στρα­τεύ­σα­με ενα­ντί­ον των Μπολ­σε­βί­κων δεν υπήρ­χε το Μέσον σου. 

Το ίδιο και στην Κορέα, όπου στο όνομα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού σου κρά­τους φυ­τέ­ψα­με 195 νε­κρούς, σα­κα­τέ­ψα­με ακόμη 610 και χά­σα­με 4 ολο­καί­νουρ­για αε­ρο­πλά­να, που μόλις μας εί­χα­τε που­λή­σει. 

Ακόμη και στη Γιου­γκο­σλα­βία το αγνο­ού­σα­με το fb. 

Όσο για το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, η δική σου χώρα και η τάξη που εκ­προ­σω­πείς είναι που τα έκανε κώλος. 

Σ’ αυτό ακρι­βώς το ιμπε­ρια­λι­στι­κό κρά­τος σου ανα­φέρ­θη­κα, σχε­τι­κά με τις πίπες (τις οποί­ες αν ήσουν κα­λο­προ­αί­ρε­τος, θα τις εκλάμ­βα­νες ως τα γνω­στά όρ­γα­να των κα­πνι­στών), που κά­νου­με ως έθνος. Στο κά­τω-κά­τω, δικό μας είναι το έθνος, το κά­νου­με ό,τι θέ­λου­με.

Είναι προ­φα­νές, πως η συ­γκε­κρι­μέ­νη ανα­φο­ρά στα γνω­στά κα­πνι­κά όρ­γα­να είναι που σε πεί­ρα­ξε. Δεν ξέρω τι παι­δι­κά τραύ­μα­τα φέ­ρεις, αλλά πρέ­πει να το κοι­τά­ξεις αυτό. Λεφτά έχεις. Διότι δεν σε φα­ντά­ζο­μαι ανι­στό­ρη­το – κο­τζάμ από­φοι­το του Χάρ­βαρντ, ώστε να αγνο­είς την ιστο­ρι­κό­τη­τα των όσων ανά­φε­ρα.

Εγώ στά­θη­κα κύ­ριος και αξιο­πρε­πής στη… σχέση μας. 

Ποτέ δεν ανά­φε­ρα τις κα­ταγ­γε­λί­ες των συμ­φοι­τη­τών σου στο Χάρ­βαρντ σχε­τι­κά με το ότι τους έκλε­ψες την ιδέα για το facebook, 

ούτε τις άλλες πως οι πρώ­τοι σου επεν­δυ­τές είχαν δια­συν­δέ­σεις με την βρα­ζι­λιά­νι­κη μαφία. 

Ούτε στο τι ρόλο παί­ζει το facebook – πάντα κατά τα λε­γό­με­να των κα­κε­ντρε­χών και των ζου­λιά­ρη­δων.

Δεν ανα­φέρ­θη­κα, επί­σης, στα τόσα εγκλή­μα­τα της χώρας σου, 

μιλιά δεν έβγα­λα για Ιν­διά­νους, Δρέσ­δη, Χι­ρο­σί­μα και Να­γκα­σά­κι, Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή, Βιετ­νάμ κι ολού­θε στον κόσμο. Για τάξη και κρά­τος δο­λο­φό­νων.

Αυτό όμως που με πλή­γω­σε ιδιαί­τε­ρα και θα συν­νε­φιά­ζει στο μέλ­λον τη σχέση μας είναι η επι­λε­κτι­κό­τη­τα της ευαι­σθη­σί­ας σου. 

Ανέ­χε­σαι κάθε φα­σι­στοει­δές να αλω­νί­ζει στο Μέσο σου, 

ανή­κεις στην εγκλη­μα­τι­κή πα­γκό­σμια αστι­κή τάξη, 

υπη­ρε­τείς τη χώ­ρα-βια­στή των πά­ντων και σε πεί­ρα­ξε μια… πίπα (εννοώ, πάντα, το όρ­γα­νο του κα­πνι­στή). 

Αν υπο­νο­ού­σα κάτι άλλο, αν και το δικό μου μυαλό ήταν χυ­δαίο, αν η ψυχή μου ήταν τραυ­μα­τι­σμέ­νη από τα μι­κρά­τα μου, θα είχα ανα­φερ­θεί και σε κα­τα­πό­σεις ή όχι. Δεν ανα­φέρ­θη­κα όμως.

Ευ­τυ­χώς, εμείς, ως έθνος, εί­μα­στε προ­ο­δευ­τι­κό­τε­ροι και απο­νή­ρευ­τοι σε σχέση με εσάς τους με­γα­λο­α­στούς Αμε­ρι­κα­νούς και πι­θα­νόν, όχι τόσο ευαί­σθη­τοι. Αλ­λιώς, κά­πο­τε που είχα σχέση με κυρία εκ­πά­γλου κάλ­λους που την έλε­γαν Τσι­μπού­κη, θα έπρε­πε να με συλ­λαμ­βά­νουν όποτε χρη­σι­μο­ποιού­σα το επώ­νυ­μό της. Χώρια που με αυτό το επώ­νυ­μο έχου­με και πλη­θώ­ρα πα­νε­πι­στη­μια­κών κα­θη­γη­τών.

Με εκτί­μη­ση
Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες». Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
stelioskanakis@yahoo.gr Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ