TO KKE ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ: ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ...

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

Θεσμικές αναδιαρθρώσεις για ποια τάξη;

Εκτενή αποσπάσματα απ' την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση της ΤΟ Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής του Κόμματος

Πρώτη ψηφοφορία γυναικών στην ελεύθερη Ελλάδα

Η επίθεση του κεφαλαίου δεν περιορίζεται μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Συνοδεύεται από νόμους και αποφάσεις αύξησης της καταστολής, της ποινικοποίησης των αγώνων και γενικότερα της υλοποίησης της στρατηγικής της αστικής τάξης.

Και σ' αυτόν τον τομέα οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκαν πιο αποτελεσματικές απ' τις προηγούμενες στο να περνούν τις επιλογές του κεφαλαίου, να αμβλύνουν λαϊκές αντιστάσεις και να εκμαυλίζουν συνειδήσεις. Εμφάνισαν και εμφανίζουν συχνά ως προοδευτικό εκσυγχρονισμό την πορεία σε αντιδραστική κατεύθυνση, στον τομέα της Δικαιοσύνης.

Ας θυμηθούμε απλά, ενδεικτικά, το νέο Πτωχευτικό Κώδικα σε βάρος των εργατικών απαιτήσεων, την απόπειρα τροποποίησης των άρθρων 187 και 187α του Ποινικού Κώδικα για τις «τρομοκρατικές» οργανώσεις, την ενσωμάτωση της Οδηγίας για την «Ευρωπαϊκή Εντολή Ερευνας», που συρρικνώνει τα δικαιώματα του κατηγορούμενου, τη θεσμοθέτηση διαδικασιών «fast track» για τις μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις, τη νομοθετική ρύθμιση για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την καθιέρωση του μισθολογικού λοκ άουτ.

Την ίδια ώρα, τα δικαστήρια κηρύσσουν με πανομοιότυπες αποφάσειςόλες τις εργατικές απεργίες παράνομες και καταχρηστικές, όπως πρόσφατα στο λιμάνι του Πειραιά.

Η συνταγματική αναθεώρηση

Ψηφοφορία σε Κολχόζ

Στις προτάσεις για τη νέα συνταγματική αναθεώρηση οι προτάσεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του υποψήφιου συνεταίρου του για το σχηματισμό μιας νέας σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, δηλαδή του Κινήματος Αλλαγής (όπως μετονομάστηκε το ΠΑΣΟΚ), επιδιώκουν μια πιο αποτελεσματική λειτουργία του αστικού κράτους ώστε να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Ποιος είναι ο βαθύτερος στόχος όλων αυτών των προτάσεων; Ενας είναι ο στόχος: Η διασφάλιση της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος μπροστά στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια. Οι ενισχυμένες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας σχετικά με τη διάλυση της Βουλής διασφαλίζουν χρόνο για τους αναγκαίους πολιτικούς ελιγμούς σχηματισμού σταθερής κυβέρνησης.

Τα κρατικά επιτελεία με σχετικά σταθερή υπηρεσιακή σύνθεση και οι ανεξάρτητες αρχές βοηθούν να συνεχιστεί απρόσκοπτα η επίθεση του κεφαλαίου, σε περίοδο διαβουλεύσεων για σχηματισμό κυβέρνησης ή σε περίπτωση όξυνσης της ταξικής πάλης.

Γενικότερα ο στόχος είναι να μην εξαρτάται απ' την όποια κυβερνητική εναλλαγή η προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής και να εμφανίζονται ισχυρές αστικές κυβερνήσεις.

Οποια περίοδο κι αν εξετάσουμε, μπορούμε να φωτίσουμε ότι το αστικό Σύνταγμα και γενικότερα οι νόμοι αφενός αντανακλούν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, τις εξελίξεις της καπιταλιστικής οικονομίας στο νομικό εποικοδόμημα και αφετέρου συμβάλλουν στην ενεργή προώθηση των νέων στόχων του κεφαλαίου.

Η δικτατορία του κεφαλαίου

Από την εκδήλωση

Βεβαίως, το Σύνταγμα προσδίδει κυρίως νομική μορφή στα βασικά ταξικά συμφέροντα της αστικής τάξης. Γι' αυτό αξιοποιεί γενικές έννοιες και κατηγορίες

 που εξειδικεύονται με πολλούς νόμους, ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες του κεφαλαίου.

Ωστόσο, κάθε αστικό Σύνταγμα νομιμοποιεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μέσα απ' την προστασία του ιερού δικαιώματος στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και τις προβλέψεις για τυπική «νομική ισότητα» των πολιτών, που συγκαλύπτει την ταξική ανισότητα.

Η ισότητα της ψήφου όλων στις κοινοβουλευτικές εκλογές συγκαλύπτει ότι ελάχιστοι διαθέτουν μεγάλες επιχειρήσεις για να εκβιάζουν με προσλήψεις και απολύσεις για να επιδρούν άμεσα στη συνείδηση των εργαζομένων καλλιεργώντας τον ανταγωνισμό μέσα στον εργασιακό χώρο. 

Ελάχιστοι διαθέτουν ΜΜΕ και μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες για να επιδρούν στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας. Ελάχιστους, τους μεγαλομετόχους των μονοπωλιακών ομίλων υπηρετούν όλες οι λειτουργίες, οικονομικές, εκπαιδευτικές, κατασταλτικές, νομικές, του αστικού κράτους.

Εξάλλου, μόλις απειληθεί η δικτατορία του κεφαλαίου, το ίδιο το αστικό Σύνταγμα προβλέπει τον περιορισμό των αστικοδημοκρατικών δικαιωμάτων και την κατάργησή τους.

Οποιος αμφιβάλλει, ας θυμηθεί ότι με κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία επί πρωθυπουργίας Βενιζέλου ψηφίστηκε το «ιδιώνυμο» το 1929, ο πρώτος άμεσα αντικομμουνιστικός νόμος και προχώρησαν οι φυλακίσεις και οι εξορίες.

Με κοινοβουλευτική δημοκρατία ψηφίστηκε το Γ΄ Ψήφισμα του 1946 και κλιμακώθηκε το όργιο εκτελέσεων, βασανισμών, εξοριών.

Η σοβιετική πείρα

Στην προσπάθεια οργάνωσης της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας δεν ξεκινάμε απ' το μηδέν. 

Στηριζόμαστε στις γενικές αρχές και νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που διατυπώθηκαν απ' τον Λένιν, τους μπολσεβίκους. Στηριζόμαστε στην πλούσια θετική και αρνητική πείρα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ μέχρι την αντεπαναστατική ανατροπή στην αρχή της δεκαετίας του '90.

Ο Λένιν ανέδειξε έγκαιρα και εύστοχα ότι η εργατική τάξη πρέπει πρώτα να πάρει στα χέρια της την εξουσία, για να αρχίσει να διαμορφώνει τη νέα οικονομική βάση, τις νέες σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Αντίθετα, στην αστική επανάσταση διαπιστώνουμε ότι προτού αυτή ανατρέψει την εξουσία των φεουδαρχών, είχαν ήδη εμφανιστεί οι νέες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Γι' αυτό και για την επιτυχία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης δεν αρκεί το τσάκισμα του αστικού κράτους, η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Για να συγκροτηθεί το εργατικό κράτος, για να θεμελιωθεί και στη συνέχεια να επεκταθεί η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, απαιτούνται η ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων, η συνεχής ανύψωση του μορφωτικού και πολιτιστικού τους επιπέδου, η ωρίμανσητης ταξικής συνείδησης, η απόκτηση διοικητικών ικανοτήτων.

Ο Λένιν στηρίχτηκε στην επεξεργασία του στο λαογέννητο θεσμό των Σοβιέτ που εμφανίστηκε πριν από την Οκτωβριανή Επανάσταση, ήδη απ' την επανάσταση του 1905 και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης τον Οκτώβρη του '17.

Στηριγμένος στην πείρα των Σοβιέτ, που έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων μέσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στη διαμόρφωση δυνάμεων για την ένοπλη ανατροπή της αστικής εξουσίας, επεξεργάστηκε θεωρητικά στο κορυφαίο έργο του «Κράτος και Επανάσταση» και διατύπωσε πολιτικά στα υλικά για την αναθεώρηση του Προγράμματος των Μπολσεβίκων, το 1917, τις θέσεις για το εργατικό κράτος, τον εξοπλισμένο λαό, όπου κάθε κρατική θέση υπόκειται στις αρχές της αιρετότητας και της ανακλητότητας, ενώ η αμοιβή των κρατικών οργάνων δεν πρέπει να υπερβαίνει το βασικό εργατικό μισθό.

Εκτός απ' το κεντρικό αντιπροσωπευτικό όργανο της εργατικής εξουσίας, υπήρχε πρόβλεψη για δίκτυο διαφόρων επιπέδων αντιπροσωπευτικών σωμάτων. Οι δικαστές, οι αξιωματικοί του στρατού, οι υπεύθυνοι τομέων της κρατικής διαχείρισης θα ήταν όλοι εκλεγμένοι και ανακλητοί.

Αυτές οι θέσεις αποσαφηνίστηκαν στη συνέχεια με τα πρώτα σοβιετικά κείμενα συνταγματικού χαρακτήρα, που συνέταξε ο Λένιν, ο οποίος, ας μην ξεχνάμε, ήταν και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής της Πετρούπολης.

Το σημαντικό τόσο στη «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Εργαζόμενου και Εκμεταλλευόμενου Λαού» όσο και στο πρώτο σοβιετικό Σύνταγμα, είναι ότι δεν αντιμετωπίζει το Σύνταγμα ως απλή αναγνώριση στο νομικό επίπεδο της κατάκτησης της εξουσίας απ' την εργατική τάξη. Εστιάζει στη συμβολή του σοσιαλιστικού Συντάγματος στην ισχυροποίηση της εργατικής εξουσίας.

Ετσι, αναγνωρίζεται το σύστημα των Σοβιέτ όλων των επιπέδων, μέχρι το ανώτατο, ως το αποκλειστικό κέντρο εξουσίας. Ενσωματώνεται όλη η επαναστατική παράδοση για την ανακλητότητα των αντιπροσώπων απ' τους Γιακωβίνους έως την Παρισινή Κομμούνα και τα προεπαναστατικά Σοβιέτ στη Ρωσία.

Το πρώτο σοβιετικό Σύνταγμα

Στο πρώτο σοβιετικό Σύνταγμα αναγνωρίζεται ως βασικός πυρήνας της εκλογής αντιπροσώπων της εργατικής εξουσίας η παραγωγική μονάδα και όχι η εκλογή σε εδαφικό επίπεδο.

Ετσι λειτούργησαν στη Σοβιετική Ρωσία τα Σοβιέτ στους εργασιακούς χώρους και διαμορφώθηκε το Πανενωσιακό Συνέδριο των Σοβιέτ, που εξέλεγε την Πανενωσιακή (Πανρωσική) Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή. Σ' αυτήν την Επιτροπή συγκεντρώθηκε στη συνέχεια η βασική νομοθετική δραστηριότητα. Παράλληλα, δημιουργήθηκε το Συμβούλιο Λαϊκών Επιτροπών που επικεντρώθηκε στο κυβερνητικό εκτελεστικό έργο. Το Συμβούλιο αυτό λογοδοτούσε στην Πανενωσιακή Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή.

Ξεφεύγει απ' τα όρια της σημερινής ομιλίας η αναλυτική εξιστόρηση της πορείας των σχετικών αλλαγών μέχρι την αντεπαναστατική ανατροπή.

Γνωρίζουμε πως ανακόπηκε σταδιακά η σχεδιασμένη πετυχημένη πορεία εξάλειψης των ανισοτήτων και των καταλοίπων της εμπορευματικής δραστηριότητας. 

Γνωρίζουμε ότι μπροστά στα νέα προβλήματα που έθετε το νέο επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής, αντί η λύση να αναζητηθεί προς τα εμπρός, προς την ισχυροποίηση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και κατανομής, αναζητήθηκε προς τα πίσω, στην αξιοποίηση εργαλείων και σχέσεων του καπιταλισμού, στον κατήφορο του «σοσιαλισμού με αγορά». Ξέρουμε σήμερα την επώδυνη για τους λαούς κατάληξη αυτής της κατηφόρας.

Αυτό που πρέπει να διερευνήσουμε είναι τη σχετικά ανάλογη πορεία σε επίπεδο θεσμών του εργατικού κράτους, με πρώτο σταθμό το σοβιετικό Σύνταγμα του 1936, που γενίκευσε το εκλογικό δικαίωμα με βάση τον τόπο κατοικίας και όχι εργασίας, κάτω και απ' την πίεση της προετοιμασίας για τη συμβολή του λαού, μπροστά στην επερχόμενη γερμανική ιμπεριαλιστική επίθεση.

Αυτή η πορεία συνέβαλε ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες πριν από την ανατροπή στην αδιαφορία των εργαζομένων για τη λειτουργία των σοβιέτ, στον ατομισμό και στη διάβρωση της ταξικής συνείδησης.

Λαογέννητοι θεσμοί στην Ελλάδα

Λαογέννητοι θεσμοί αναδείχθηκαν ιστορικά και στην Ελλάδα, ιδιαίτερα την περίοδο του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, στην ηρωική δεκαετία του '40. 

Φυσικά, το περιεχόμενό τους και η δυναμική τους οριοθετήθηκαν απ' την προβληματική στρατηγική του ΚΚΕ την περίοδο εκείνη σε σχέση με το χαρακτήρα της επανάστασης και το στόχο της εργατικής εξουσίας και της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.

Δε θα επιχειρήσουμε στον περιορισμένο χρόνο αυτής της ομιλίας μια ιστορική αποτίμηση, στην οποία θα συμβάλει η νέα συλλογική επεξεργασία του Α΄ τόμου της Ιστορίας του Κόμματος που ολοκληρώνεται.

Ωστόσο έχει σημασία να θυμίσουμε ότι ο Κώδικας «Ποσειδώνας», που αποτελούσε το πρώτο νομοθέτημα της ΕΑΜικής περιόδου, καθόρισε τη Γενική Συνέλευση των κατοίκων στα χωριά και στις πόλεις ως τον κύριο φορέα της λεγόμενης λαϊκής εξουσίας, σε διάσταση απ' τη θεσμική διάρθρωση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Προέβλεπε ότι η διοίκηση θα ασκείται απ' τις Επιτροπές Λαϊκής Αυτοδιοίκησης (ΕΛΑ)και η δικαιοσύνη θα απονέμεται από τα λαϊκά δικαστήρια.

Με την Εγκύκλιο 4 που ακολούθησε, διαχωρίστηκε ρητά η σύνθεση των λαϊκών δικαστηρίων απ' τις ΕΛΑ.

Στη συνέχεια, το Μάρτη του 1944, η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, με το ψήφισμά της για την άσκηση της εξουσίας στην Ελεύθερη Ελλάδα, κατοχύρωσε ξανά τους θεσμούς της Λαϊκής Δικαιοσύνης και της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης.

Επίσης, την περίοδο του ΔΣΕ η προκήρυξη του Γενικού Αρχηγείου του προέβλεψε στις καταστατικές διατάξεις της λαϊκής εξουσίας τα Λαϊκά Συμβούλια και τα Λαϊκά Δικαστήρια. Φυσικά και πάλι δε διακηρύχθηκε η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Υπήρξε όμως η κήρυξη της εργασίας ως βασικής κοινωνικής λειτουργίας, που δημιουργεί το δικαίωμα για την απόλαυση όλων των αγαθών της ζωής.

Ωστόσο, ήταν σημαντικό βήμα οι εκλογές στις ελεύθερες περιοχές για την ανάδειξη Λαϊκών Συμβουλίων και Λαϊκών Δικαστηρίων, που έγιναν σε περίπου 300 κοινότητες στις περιοχές της Στερεάς, της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης.

Τα Λαϊκά Συμβούλια έκαναν διανομή κοινοτικής και εκκλησιαστικής γης σε ακτήμονες. Εγιναν 6 συνελεύσεις λαϊκών δικαστηρίων όπου πήραν μέρος 600 λαϊκοί δικαστές. Εκλέχτηκαν 6 αναθεωρητικά δικαστήρια.

Δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε άλλα στοιχεία. Αυτό που έχει σημασία είναι να φωτίσουμε τη δύναμη του λαού να πάρει την τύχη του στα χέρια του, όταν η επαναστατική πρωτοπορία φωτίσει αυτόν το δρόμο.

Το ΚΚΕ πήρε υπόψη όλη αυτήν τη διεθνή και την ελληνική θετική και αρνητική πείρα στην προγραμματική του επεξεργασία για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η εργατική εξουσία στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ

Στο Πρόγραμμά μας δεν περιοριζόμαστε στη διακήρυξη βασικών αρχών, όπως ότι είναι αναγκαίο να ξεριζωθεί ο τρόπος οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και να θεμελιωθούν η εργατική εξουσία και η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, για να υπάρξει επιτέλους επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας με γνώμονα την ικανοποίηση των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.

Προσδιορίζουμε τις θεμελιακές αρχές συγκρότησης της σοσιαλιστικής εξουσίας. Διότι οι αστικοί θεσμοί δεν μπορούν να υπηρετήσουν την κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή για τη διασφάλιση της κοινωνικής ευημερίας. Διότι ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός δεν είναι ένα απλό τεχνοκρατικό σχέδιο για να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Είναι κομμουνιστική σχέση παραγωγής και κατανομής των προϊόντων, που συνδέει τους εργαζόμενους με τα μέσα παραγωγής, με τους σοσιαλιστικούς οργανισμούς.

Η εργατική εξουσία πρέπει να εκπληρώσει μια δύσκολη, δημιουργική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική αποστολή και να αντιμετωπίσει την ιμπεριαλιστική, άμεση και έμμεση, επέμβαση, καθώς και τις εσωτερικές αντεπαναστατικές δυνάμεις. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση δεν είναι ευχάριστος περίπατος, όπως έδειξε η Ιστορία του 20ού αιώνα. Η ολοκληρωτική επικράτηση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, η εξάλειψη κάθε μορφής ατομικού πλουτισμού και ιδιοκτησίας στην παραγωγή, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Ο κίνδυνος πισωγυρίσματος και νίκης της αντεπανάστασης δεν εξαλείφεται σε σύντομο διάστημα μετά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Γι' αυτό η εργατική εξουσία πρέπει να αντικαταστήσει όλους τους θεσμούς του αστικού κράτους που έχει τσακίσει η σοσιαλιστική επανάσταση, με νέους λαογέννητους θεσμούς. Πρέπει να αξιοποιήσει την ισχυρή δύναμη που διαθέτει.

Ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων

Ποια είναι αυτή η δύναμη; 

Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι όταν συμμετέχουν ενεργά στη λήψη και στην εφαρμογή των αποφάσεων. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι όταν ελέγχουν αν υλοποιούνται οι αποφάσεις.

 Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι όταν μπορούν ανεμπόδιστα να ασκούν κριτική για να διορθωθούν αποφάσεις και πρακτικές που εμποδίζουν ή επιβαρύνουν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Με άλλα λόγια, δεν αναφερόμαστε σε έναν εξωτερικό εργατικό έλεγχο της κρατικής λειτουργίας. Το ίδιο το κράτος είναι εργατικό με βάση την αποστολή και την οργάνωση της νέας σοσιαλιστικής εξουσίας.

Για να εδραιωθεί και να ανοίξει το δρόμο προς τον κομμουνισμό η εργατική εξουσία πρέπει να διασφαλίσει υψηλού βαθμού οργάνωση, ανώτερη μορφή δημοκρατίας. Ποιο θα είναι το θεμέλιό της;

Η Συνέλευση των Εργαζομένων σε κάθε παραγωγική μονάδα, κάθε κοινωνική και διοικητική υπηρεσία, κάθε παραγωγικό συνεταιρισμό. Στη Συνέλευση θεμελιώνεται η δυνατότητα κάθε εργαζόμενου να εκλέγειαντιπροσώπους, να τους ανακαλεί, να ελέγχει και να αποδίδει ευθύνες για όλα τα προβλήματα.

Στη Συνέλευση μπορεί ο εργαζόμενος να εκλέγει και να εκλέγεται ως αντιπρόσωπος για τα ανώτερα όργανα της εξουσίας.

Βάθρο της εργατικής εξουσίας είναι η υποχρέωση των ενήλικων να εργάζονται και μέσω της εργασίας τους να ασκούν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους προς τα όργανα εξουσίας.

Οποιος παραβιάζει το ποινικό και το πειθαρχικό δίκαιο της εργατικής εξουσίας, μπορεί να χάσει για ένα διάστημα το εκλογικό του δικαίωμα. Υπάρχουν προβλέψεις για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των φοιτητών, των συνταξιούχων και κατηγοριών με ειδικά προβλήματα.

Τα αντιπροσωπευτικά όργανα εξουσίας συγκροτούνται μέχρι την κορυφή, δηλαδή απ' τα Εργατικά Συμβούλια των παραγωγικών μονάδων, στα Περιφερειακά Συμβούλια και τελικά στο Ανώτατο Οργανο Εργατικής Εξουσίας που έχει την ευθύνη του κεντρικού σχεδιασμού, της περιφρούρησης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης των διακρατικών σχέσεων.

Με άλλα λόγια, το Ανώτατο Οργανο Εξουσίας έχει πλήρεις εξουσίες, νομοθετικές, εκτελεστικές, δικαστικές, τις οποίες ασκεί μέσα από οργανωμένα σχετικά επιτελεία.

Και στα τρία επίπεδα των οργάνων εξουσίας, δηλαδή στο Εργασιακό, στο Περιφερειακό και στο Πανελλαδικό, ανήκουν η οργάνωση περιφρούρησης της επανάστασης και η απονομή της Λαϊκής Δικαιοσύνης. Φυσικά οι ευθύνες των οργάνων ιεραρχούνται αντίστοιχα.

Ο ρόλος των νομικών στο σοσιαλισμό

Σε όλα τα ειδικά όργανα, όπως τα δικαστικά, συμμετέχουν εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων, αλλά φυσικά υπάρχει εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, δικαστές και δικηγόροι.

Ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με τη δική μας πρόταση απλοϊκές και ανιστόρητες αντιλήψεις που αρνούνται το σημαντικό ρόλο της νομικής επιστήμης για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ιδιαίτερο βάρος που έδινε ο Λένιν στην αυστηρή και αποτελεσματική εφαρμογή της σοσιαλιστικής νομοθεσίας, στη σημασία του σοβιετικού Συντάγματος για να «πλησιάσει ο κρατικός μηχανισμός στις μάζες» και στην ανάγκη να διορθώνεται και να συμπληρώνεται το νομοθετικό πλαίσιο μετά την πρακτική εφαρμογή του στη ζωή.

Οι νομικοί επιστήμονες, οι δικαστές και οι δικηγόροι έχουν να επιτελέσουν σοβαρό έργο στην αποτελεσματική εφαρμογή και στην έρευνα των νέων προβλημάτων του σοσιαλιστικού δικαίου ώστε να επεκτείνονταικαι να βαθαίνουν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Δεν υποτιμάμε το πλήθος παραγόντων που μπορούν να οδηγήσουν στην παραβίαση της σοσιαλιστικής συνταγματικής νομιμότητας. 

Δεν είναι μόνο η συνειδητή αντεπαναστατική δράση στο εσωτερικό και απ' τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Υπάρχουν οι υποκειμενικές ανεπάρκειες του εκάστοτε σοσιαλιστικού κράτους και οι καθυστερήσεις στην ωρίμανσητης ταξικής συνείδησης.

Δεν πρέπει επίσης να υποτιμάμε τη σχετική αυτοτέλεια του νομικού εποικοδομήματος, που ασφαλώς καθορίζεται απ' την οικονομική βάση της κοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα επιδρά και στις αλλαγές της οικονομικής βάσης.

Koι Του Εφετείου:-ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΜΕ;;

Σε κατάσχεση σε βάρος του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Σωτήρη Ζαριανόπουλου, προχώρησαν οι χρυσαυγίτες Ματθαιόπουλος, Ζησιμόπουλος και Γρέγος (κατηγορούμενοι όλοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης στη δίκη της Χρυσής Αυγής ). Έσπευσαν δηλαδή να εισπράξουν με κατάσχεση τα ποσά που τους επιδίκασε η 174/2018 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, όπως περιγράφει σε σχετικό ρεπορτάζ ο 902.gr. H απόφαση υποχρέωνε τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ να καταβάλει στους χρυσαυγίτες χρηματική ικανοποίηση για «ηθική βλάβη» τους!

Σημειώνουμε ότι μέχρι στιγμής δεν έχει εκδοθεί ούτε μισή ανακοίνωση για την εξέλιξη αυτή από κανένα κόμμα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου»… 

Με αφορμή τα παραπάνω αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου, με τίτλο «Ο ναζιστής είναι κάθαρμα;», το οποίο είχε γραφτεί όταν δημοσιοποιήθηκε η καταδίκη του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Σωτήρη Ζαριανόπουλου.

Ο ναζιστής είναι κάθαρμα;

    Tι είναι η Χρυσή Αυγή; Η απάντηση βρίσκεται στα λόγια του αρχηγού της. Ορίστε:

    Τι εκπροσωπεί αυτή η ναζιστική συμμορία όσον αφορά τον αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στον ναζισμό; Ποια η θέση των χρυσαυγιτών απέναντι στην χιτλερική θηριωδία και στους Έλληνες που την υπέστησαν; Τα «αστειάκια» του Μιχαλολιάκου για το Άουσβιτς είναι χαρακτηριστικά. Ας θυμηθούμε πως διασκεδάζουν τα ναζιστόμουτρα όταν μιλούν για τους Έλληνες εβραίους που εξολοθρεύτηκαν στις «ωραίες» και «ψηλές καμινάδες» των κρεματορίων:  

Σημείωση:  Ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος είναι πρώην βουλευτής. Χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος Pogrom (τι όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, με τίτλο «Άουσβιτς»:

«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./

Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/ 

Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…

  Όμως εκτός από τη λατρεία του για το Άουσβιτς, ο Ματθαιόπουλος έχει τραγουδήσει και άλλους στίχους και άλλα «τραγούδια». Για παράδειγμα το «Μια βόλτα στη Βουλή»:

«Θα μπω και στη βουλή είναι όλοι μαζεμένοι/
πολύχρωμο μαντρί είναι οι προσκυνημένοι (…)/
Θα μπω και μέσα στη Βουλή και θα την κάψω όλη
να δώσω λίγο φως σε ολόκληρη την πόλη(…)/

Θα μπω και στη Βουλή θα έρθει η σειρά τουςΘα μπω και στη Βουλή(…)».

   ή το – αφιερωμένο στους μετανάστες – «Μίλα ελληνικά ή ψόφα»:

«Έρχεστε στη χώρα μας, δεν έχετε δουλειά
πεινάτε σα ρεμάλια και τρώτε τα παιδιά.
Μιλάτε ρωσικά, μιλάτε αλβανικά
μα τώρα θα μιλήσετε σωστά τα ελληνικά.
Μίλα ελληνικά ή ψόφα!
Μίλα ελληνικά ή ψόφα!Τους βλέπω σε πλατείες, τους βλέπω στη δουλειά
τους βλέπω και στη θάλασσα, βρωμίζουν τα νερά.
Μα τώρα θα μιλήσετε σωστά τα ελληνικά.Μίλα ελληνικά ή ψόφα!»

    Ας έρθουμε τώρα στην προ μερικών εβδομάδων καταδίκη του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, του Σωτήρη Ζαριανόπουλου, από το μονομελές εφετείο Θεσσαλονίκης που κάλεσε τον Ζαριανόπουλο να αποζημιώσει 3 χρυσαυγίτες (μεταξύ των οποίων τον πρώην βουλευτή Ματθαιόπουλο) γιατί τους «έθιξε» την «τιμή» και την «προσωπικότητά τους»…

    Πως, όμως, προέκυψε το «έγκλημα» του Ζαριανόπουλου: Ως επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση» στη Θεσσαλονίκη, ρωτήθηκε σε συνέντευξη Τύπου (24/10/2012) να σχολιάσει την παρουσία στελεχών και βουλευτών της Χρυσής Αυγής στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου. Ο Ζαριανόπουλος απάντησε:

«Σε μια εορτή που τιμούμε την μάχη και τον αγώνα ενάντια στον φασισμό θέλουμε να καταγγείλουμε δημάρχους και περιφερειάρχες που κάτω από τη μάσκα του κοινοβουλευτισμού κάλεσαν βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής στις παρελάσεις. Αυτά τα καθάρματα δεν έχουν δουλειά εδώ. Βρώμιζαν τότε τη χώρα, τη βρωμίζουν και τώρα…».

    Ήρθε, λοιπόν το δικαστήριο, και είπε:

    α) Ναι, η συνέντευξη του Ζαριανόπουλου «σκοπό είχε την άσκηση πολιτικής κριτικής»

    β) Ναι, οι απόψεις των (σσ: χρυσαυγιτών) εναγόντων είναι «ακραίες» – δηλαδή, εμμέσως,  αποδέχτηκε ότι οι χρυσαυγίτες, στελέχη και βουλευτές της Χρυσής Αυγής είναι φασίστες   

    γ) Ναι, ο Ζαριανόπουλος έχει το δικαίωμα να τοποθετείται απέναντι στις χρυσαυγίτικες απόψεις «τις οποίες, όπως κάθε πολίτης δικαιούται να αξιολογήσει»·

    εντούτοις – απεφάνθη το δικαστήριο – ο Ζαριανόπουλος πρέπει να αποζημιώσει τους χρυσαυγίτες διότι, αξιολογώντας ως «καθάρματα» τα στελέχη και τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής και αναφέροντας πως «βρώμιζαν» και «βρωμίζουν» τη χώρα, χρησιμοποίησε εκφράσεις

    αφενός «που θίγουν την τιμή και την υπόληψή τους και προσβάλλουν την προσωπικότητά τους»,

    αφετέρου η τοποθέτησή του «στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί συλλογικό εξυβριστικό χαρακτηρισμό, για όλα τα άτομα της σχετικής ολότητας, δηλαδή, για όλους τους βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής…».    

    Αυτά είπε το καλό, δημοκρατικό και αδέκαστο δικαστήριο.

    Και τώρα εμείς, έχουμε τις εξής απορίες:

• Η Χρυσή Αυγή ως ηγεσία, στελέχη, επιτελείο, δομή, είναι «ολίγον ναζιστικώς έγκυος»; Η’ μήπως είναι ναζιστική ως «ολότητα»;
• Όσοι είναι βουλευτές και στελέχη, και μάλιστα υψηλόβαθμα, σε ναζιστική «ολότητα», είναι ναζιστές; Ναι ή όχι;
• Κάποιος ναζιστής, από αυτούς που ανήκουν σε «ολότητες» που τραγουδούν υπέρ των κρεματορίων του Άουσβιτς, είναι άνθρωπος που έχει τιμή και διαθέτει υπόληψη; Η’ είναι μισάνθρωπος και σκουλήκι;
• Αυτός που διασκεδάζει με την εξόντωση στο Άουσβιτς των Ελλήνων εβραίων της Θεσσαλονίκης και μετά για να παραστήσει τον «πατριώτη» πάει στην παρέλαση (και μάλιστα στη Θεσσαλονίκη) της 28^ης Οκτωβρίου – δηλαδή στην εθνική επέτειο του αγώνα της Ελλάδας ενάντια στην θηριωδία του φασισμού και του ναζισμού – ανήκει σε αυτούς που έχουν ευυπόληπτη προσωπικότητα και σέβονται τον τόπο; Η’ ανήκει σε αυτούς έχουν καθαρματένια προσωπικότητα και ως εκ τούτου βρωμίζουν τον τόπο;

    Και επειδή δεν θέλουμε να κουράσουμε το δικαστήριο, θα συμπυκνώσουμε όλα τα ερωτήματα σε ένα. Και θέλουμε μια καθαρή απάντηση. Όχι μόνο από το μονομελές εφετείο Θεσσαλονίκης. Θέλουμε να έχουμε, καθαρή και ξάστερη, την απάντηση της ελληνικής Δικαιοσύνης, εν συνόλω. Για να ξέρουμε, τελικά τι είναι «εξύβριση» και ποιος την διαπράττει. Και το ερώτημα είναι το εξής:

    Κατά την αστική ελληνική Δικαιοσύνη, του αστικού ελληνικού κράτους, τι είναι ο ναζιστής; Μπορεί να είναι ένας καλός, αγαθός, με τιμή και με υπόληψη άνθρωπος; Η’ είναι ένα απόβρασμα; Ένας υπάνθρωπος και μισός;

    Και επειδή η Ιστορία, η παγκόσμια και του τόπου μας, έχει αποφανθεί ότι τα ναζιστικά καθάρματα δεν μπορούν να επικαλούνται την ανθρώπινη τιμή και υπόληψη, γιατί πολύ απλά είναι καθάρματα, αν, τελικώς, η ελληνική Δικαιοσύνη έχει άλλη άποψη, α) πως ακριβώς την στοιχειοθετεί στην χώρα του Διστόμου, της Βιάννου, των Καλαβρύτων, του τοίχου της Καισαριανής (τότε) και του Φύσσα (σήμερα), β) πως μας προτείνει  να αποκαλούμε τα καθάρματα για να μην παρανομούμε;

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Tους NεοΝΑΖΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΣΕ ΚΡΑΤΙΚΉ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ:

..την ναζιστική δολοφονική οργάνωση NSU, η οποία 2000-2007 δολοφόνησε 8 τουρκικής κι 1 ελληνικής καταγωγής μετανάστη καθώς και μια Γερμανίδα αστυνομικό...

Γερμανία: Η Υπηρεσία Συνταγματικής Προστασίας συγχρηματοδοτούσε έμμεσα οργάνωση νεοναζί φονιάδων

Η Υπηρεσία Συνταγματικής Προστασίας του ομόσπονδου κρατιδίου της Θουριγγίας χρηματοδότησε εμμέσως την ναζιστική δολοφονική οργάνωση NSU, η οποία στο διάστημα 2000 ως 2007 δολοφόνησε οχτώ τουρκικής κι έναν ελληνικής καταγωγής μετανάστη καθώς και μια Γερμανίδα αστυνομικό.

Σύμφωνα με την κατάθεση του τέως πληροφοριοδότη και γνωστού νεοναζιστή της Θουριγγίας, Τίνο Μπραντ, που εκτίει ποινή για κακοποίηση ανηλίκου, στην εξεταστική επιτροπή της τοπικής βουλής της Βάδης-Βυττεμβέργης, ο ίδιος λάμβανε για τις υπηρεσίες του χρήματα, τα οποία εν μέρει δώριζε στην τρομοκρατική οργάνωση, εν γνώσει της υπηρεσίας.

Η επιτροπή διερευνά τις διασυνδέσεις της NSU στο κρατίδιο, και βάσει του προέδρου της, πριν αρχίσει τη συνεδρίαση ο πρόεδρος και τα μέλη της έλαβαν απειλητικά μηνύματα.

Το ίδιο συνέβη και με έναν από τους μάρτυρες που είχαν κληθεί στην επιτροπή: 

Ένα ηγετικό στέλεχος της νεοναζιστικής σκηνής στην πόλη Ρούντολσταντ της Θουριγγίας βρήκε στον περιβάλλοντα χώρο του τη σφαίρα ενός όπλου, δηλώνοντας ασθένεια και λαμβάνοντας αναβολή κατάθεσης για τις 5 Μαρτίου.

Η αστυνομία ενέτεινε τους ελέγχους στις εισόδους της βουλής κι απέκλεισε το υπόγειο γκαράζ για να το ερευνήσει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Υπηρεσία Συνταγματικής Προστασίας εμπλέκεται στην προστασία νεοναζιστικών κύκλων.

Η αποκάλυψη της δράσης της NSU* συνοδεύτηκε από καταστροφή στοιχείων από ορισμένους υπαλλήλους της υπηρεσίας, κάτι που το 2012 οδήγησε σε παραίτηση του τότε διευθυντή της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Συνταγματικής Προστασίας, αλλά και τον προϊσταμένων των τοπικών υπηρεσιών Θουριγγίας, Σαξωνίας και Βερολίνου.

Τουλάχιστον ύποπτος ήταν και ο ρόλος ενός συνεργάτη της Υπηρεσίας Συνταγματικής προστασίας της Έσσης, του Αντρέας Τέμε, με βεβαιωμένα ακροδεξιό παρελθόν, ο οποίος βρισκόταν στο Ίντερνετ καφέ του Χαλίτ Γιοζγκάτ, όταν δολοφονήθηκε από την οργάνωση, παρότι αρχικά ισχυρίστηκε ότι το είχε αφήσει ένα λεπτό πριν τη δολοφονία, ενώ αργότερα αποκαλύφθηκε ότι το ίδιο απόγευμα επικοινώνησε τηλεφωνικά με γνωστό ακροδεξιό της περιοχής, ενώ στο σπίτι του είχαν βρεθεί ακροδεξιά έντυπα και όπλα.

Κατέθεσε πολλές φορές στη δίκη της NSU, αλλά το αρμόδιο Ανώτερο Δικαστήριο του Μονάχου έκρινε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για δίωξη.

 Πριν λίγους μήνες, η Υπηρεσία της Έσσης ανακοίνωση ότι στο διάστημα 1992 ως 2012 “δεν είχε εξετάσει προσεχτικά τα ίχνη” ακροδεξιάς δράσης.

Ωστόσο η σχετική αναφορά 

τέθηκε-εν μέσω έντονης κριτικής από τον τύπο- σε απόρρητο για τα επόμενα 120(!) χρόνια, διάστημα που στη Γερμανία συνηθίζεται μόνο για υποθέσεις κατασκοπίας.

Aπό:Δύσκολες Νύχτες

 katiousa.gr

*Για την Ιστορία:

  03.07.2016

«Εμάς αντιμετώπιζαν ως εγκληματίες»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

• 

Τα τρία βασικά μέλη της νεοναζιστική οργάνωσης NSU. Η σύλληψη της Μπεάτε Τσέπε (αριστερά) άνοιξε το δρόμο για τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

«Οι Αρχές προσπάθησαν στην αρχή να παρουσιάσουν στο κοινό τα θύματα ως εγκληματίες. Οι συγγενείς τους αντιμετωπίστηκαν ως ύποπτοι. Κι εγώ πιέστηκα από ανακριτές να ομολογήσω ότι είχα σκοτώσει τον άνδρα μου». Εντεκα χρόνια έχουν περάσει από τη δολοφονία του Θεόδωρου Βουλγαρίδη στο Μόναχο και η πρώην σύζυγός του, Υβόννη Βουλγαρίδη, ακόμη περιμένει την απονομή δικαιοσύνης.

Οι εξαντλητικές ανακρίσεις στα πρώτα στάδια της έρευνας και η διασπορά φημών στα γερμανικά ΜΜΕ είχαν δηλητηριάσει την κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα η ίδια να χάσει τη δουλειά της και οι κόρες της να στιγματιστούν στο σχολείο. 

Ακόμη και όταν αποκαλύφθηκε ότι για τη δολοφονία ευθύνονταν τα μέλη νεοναζιστικής οργάνωσης, η περιπέτεια της οικογένειας Βουλγαρίδη δεν τελείωσε. «Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη όλοι όσοι ευθύνονται, ακόμη και μέλη των Αρχών», λέει σε συνέντευξή της στην «Κ» η κ. Βουλγαρίδη.

Τι αναφέρει η Εισαγγελία

Σύμφωνα με την Εισαγγελία του Μονάχου, το απόγευμα της 15ης Ιουνίου 2005 οι Ούβε Μούντλος και Ούβε Μπένχαρτ, μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης NSU, μπήκαν στο κλειδαράδικο του Βουλγαρίδη και τον εκτέλεσαν με τρεις σφαίρες στο κεφάλι. Το φονικό όπλο, ένα πιστόλι Ceska 83, είχε ήδη χρησιμοποιηθεί σε έξι προηγούμενους φόνους ανδρών τουρκικής καταγωγής που παρέμεναν ανεξιχνίαστοι.

Μέχρι και το 2011 οι έρευνες των Αρχών κύκλωναν τον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο των θυμάτων ή αποδίδονταν στην τουρκική μαφία. Το ρατσιστικό κίνητρο και η πιθανή δράση νεοναζί δεν είχαν εξεταστεί.

Η κ. Βουλγαρίδη ανακρινόταν συστηματικά επί τρεις ή τέσσερις ώρες, η αστυνομία είχε ρωτήσει τη 15χρονη κόρη της εάν ο πατέρας της ήταν έμπορος ναρκωτικών και εάν την κακοποιούσε.

«Παρόμοια αντιμετώπιση είχαν οι γυναίκες και οι συγγενείς των άλλων θυμάτων», λέει η κ. Βουλγαρίδη, που στο παρελθόν είχε μιλήσει για «θεσμικό ρατσισμό» των γερμανικών αρχών. «Θεωρώ ότι δεν θα επιτρεπόταν να συμβούν τόσοι κατά συρροή φόνοι εάν τα θύματα ήταν Γερμανοί», σημειώνει. «Η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες είχαν πληροφορίες για τους αληθινούς δράστες, τις οποίες αγνόησαν. Την ίδια στιγμή γνώριζαν ότι τα θύματα ήταν απλοί, σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι και όχι εγκληματίες. Παραπλανήθηκαν και οι πολίτες για πολιτικούς σκοπούς», προσθέτει.

Αργοί ρυθμοί

Η κ. Βουλγαρίδη σταμάτησε να είναι «ύποπτη» για τις γερμανικές αρχές το 2011, όταν αποκαλύφθηκε η δράση της οργάνωσης NSU και συνελήφθη ένα από τα βασικά μέλη της, η Μπεάτε Τσέπε. Η δίκη ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια και μέχρι σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί παρά τις εκτιμήσεις ότι θα τελείωνε τουλάχιστον το 2015.

«Εκδικάζονται δέκα διαφορετικές υποθέσεις φόνων, δύο βομβιστικές επιθέσεις και ληστείες που συνέβησαν σε περίοδο μεγαλύτερη των δέκα ετών. Οι περισσότεροι κατηγορούμενοι επέλεξαν να σιωπήσουν και συστηματικά οι συνήγοροί τους προσπαθούν να σαμποτάρουν τις διαδικασίες. Και οι Αρχές ακόμη αρνούνται να βοηθήσουν τη διαδικασία και παρακρατούν πληροφορίες», αναφέρει στην «Κ» ο Γιαβούζ Ναρίν, δικηγόρος της Υβόννης Βουλγαρίδη, που παρίσταται στη δίκη ως πολιτικώς ενάγουσα.

Ο Ναρίν δεν αποδίδει τις ενέργειες των γερμανικών αρχών στα πρώτα στάδια των ερευνών σε λάθη. «Οι ψεύτικες κατηγορίες κατά των θυμάτων διακινήθηκαν σκοπίμως, όπως σκοπίμως αποσιωπήθηκαν πληροφορίες για τους πραγματικούς δολοφόνους», σχολιάζει. 

Αρχικά η NSU είχε παρουσιαστεί στη Γερμανία σαν μια αυτόνομη συμμορία τριών ατόμων, στην οποία μετείχαν η Τσέπε με τους Μούντλος και Μπένχαρτ (των οποίων η αυτοκτονία το 2011 οδήγησε και στην εξάρθρωση της οργάνωσης). 

Οπως εξηγεί όμως ο Ναρίν, από την εξέλιξη της δίκης μέχρι στιγμής έχει αποκαλυφθεί ένα μεγάλο δίκτυο νεοναζί που υποστήριζαν τη NSU και προμήθευαν τα μέλη της με όπλα, χρήματα, πλαστά έγγραφα και εκρηκτικά, ενώ τους εξασφάλιζαν και κρησφύγετα.

_{Η Μπεάτε Τσέπε έχει επιλέξει να κρατήσει το στόμα της κλειστό στη δίκη.}

«Βρήκαμε ακόμη ότι κάποιοι από τους πιο σημαντικούς υποστηρικτές τους ήταν παράλληλα πληροφοριοδότες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και της αστυνομίας», αναφέρει στην «Κ» ο δικηγόρος της κ. Βουλγαρίδη. «Ξέρουμε ότι πληρώνονταν αδρά για να ενημερώνουν τις Αρχές για όσα συμβαίνουν στον χώρο των νεοναζί εξτρεμιστών», λέει ο ίδιος. Οι μυστικές υπηρεσίες όμως κατέστρεψαν σχετικές αναφορές και έγγραφα μετά την εξάρθρωση της NSU. «Κάποιοι από τους πληροφοριοδότες πέθαναν υπό περίεργες συνθήκες, προτού τους ακούσουμε στο δικαστήριο. Αλλοι εξασφάλισαν νέες ταυτότητες και ζουν στο εξωτερικό», συμπληρώνει ο Ναρίν.

Ρατσιστικές επιθέσεις

Ο Θεόδωρος Βουλγαρίδης μετρούσε 32 χρόνια ως μετανάστης στο Μόναχο. Με τη Γερμανίδα σύζυγό του Υβόννη είχε συμπληρώσει 20 χρόνια γάμου πριν βγει το διαζύγιό τους. Είχαν δύο κόρες, ηλικίας 15 και 18 ετών την ημέρα του φόνου. «Είχα μεγάλες προσδοκίες στο ξεκίνημα της δίκης. Δυστυχώς παρατηρούμε ότι οι Αρχές αποτυγχάνουν στη διερεύνηση της υπόθεσης», λέει η κ. Βουλγαρίδη. «Οι ρατσιστικές επιθέσεις έχουν αυξηθεί ακόμα και μετά την αποκάλυψη της δράσης της NSU», συμπληρώνει.

Σχετική έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας δείχνει μια ανησυχητική κλιμάκωση της ρατσιστικής βίας στη Γερμανία. Ενδεικτικά το 2015 τα βίαια εγκλήματα εναντίον φυλετικών, εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων αυξήθηκαν κατά 87% σε σύγκριση με το 2013. Στην ίδια έκθεση, η Διεθνής Αμνηστία είχε επισημάνει τις ανεπάρκειες και την προχειρότητα στις έρευνες για τους θανάτους του Θεόδωρου Βουλγαρίδη και των Τούρκων μεταναστών. «Ο ρατσισμός παραμένει και σήμερα σοβαρό ζήτημα στη Γερμανία και δεν πρέπει να το υποτιμούμε», επισημαίνει η κ. Βουλγαρίδη

*-Ποιοί σκότωσαν τον Θόδωρο Βουλγαρίδη: η δίκη του NSU

jailgoldendawn / 09/02/2015

Το δικαστήριο του Μονάχου που δικάζει την υπόθεση του NSU | ΑΠΕ-ΜΠΕ.

(Έρευνα: Ιός, Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς, ΕφΣυν, 08/02/2015)

Την ώρα που το ελληνικό δικαστικό σύστημα ετοιμάζεται να ξεκινήσει τη μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής, στη Γερμανία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη μια δίκη με κατηγορούμενους νεοναζί που έχει ξεκινήσει από τον Μάιο του 2013 στο Μόναχο και αναμένεται να διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2015.

Πρόκειται για τη δίκη της νεοναζιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης NSU (Nationalsozialistischer Untergrund, Εθνικοσοσιαλιστικό Υπόγειο Δίκτυο), στην οποία αποδίδονται δέκα δολοφονίες (οι εννιά με ρατσιστικό κίνητρο) από το 2000 μέχρι το 2007 και άλλες εγκληματικές πράξεις (εκρήξεις με πολλούς τραυματίες, εμπρησμοί, ληστείες).

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, στον πυρήνα της οργάνωσης ανήκαν τρία άτομα, ο Ούβε Μπένχαρντ (Uwe Böhnhardt), ο Ούβε Μούντλος (Uwe Mundlos) και η Μπεάτε Τσέπε (Beate Zschäpe), γνωστά στελέχη της εθνικοσιαλιστικής σκηνής από τη δεκαετία του 1990. Από τους τρεις στο εδώλιο κάθεται μόνον η Τσέπε, μαζί με τέσσερις απλούς συνεργούς. Ο Μπένχαρντ και ο Μούντλος αυτοκτόνησαν τον Νοέμβριο του 2011, όταν εντοπίστηκαν από την αστυνομία μετά από μία επίθεση σε τράπεζα.

Η υπόθεση έχει πάρει χαρακτήρα σκανδάλου στη Γερμανία, γιατί επί τόσα χρόνια οι διωκτικές αρχές αρνούνταν να κατανοήσουν τα ρατσιστικά κίνητρα που όπλιζαν τα χέρια των δολοφόνων. Μετά από κάθε φόνο αναζητούσαν υπόπτους στον περίγυρο των θυμάτων, ανέκριναν με προσβλητικό τρόπο τους οικείους τους και άφηναν να εννοηθεί ότι οι δολοφονίες ήταν αποτέλεσμα «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», αποδίδοντας στους δολοφονημένους σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, με εμπόριο ναρκωτικών κ.λπ.

Οπως αποδεικνύεται σήμερα, υπήρξε εξαρχής μια ρατσιστική αντιμετώπιση της υπόθεσης, εφόσον, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία βοούσαν (ίδιο φονικό όπλο, παρόμοια μεθοδολογία, μετανάστες θύματα), η αστυνομία αδυνατούσε να φανταστεί ότι πρόκειται για εγκληματική δράση ναζιστικής ομάδας.

Μετά την τελική αποκάλυψη του NSU το 2011, το σκάνδαλο πήρε πολιτικές διαστάσεις διότι αποκαλύφθηκε ότι στον περίγυρο του δολοφονικού τρίο βρίσκονταν ποικίλοι πράκτορες (ή διπλοί πράκτορες) της περιβόητης γερμανικής μυστικής υπηρεσίας που φέρει το όνομα «Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος». Αυτό εξάλλου είναι και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο της δίκης.

Με δεδομένο ότι η τριμελής ομάδα του NSU στηριζόταν επί χρόνια στη βοήθεια ομοϊδεατών της από τον ευρύτερο εθνικοσοσιαλιστικό χώρο, το στοίχημα για τη γερμανική Δικαιοσύνη είναι αν θα αποκαλυφθούν οι άμεσοι και έμμεσοι συνεργοί, καθώς και τα στελέχη της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος που κάλυπταν τη δράση του NSU, προκειμένου να μην εκτεθούν οι ίδιοι.

Αλλά η δίκη του NSU έχει ειδικό, ελληνικό ενδιαφέρον. Πρώτα πρώτα επειδή ανάμεσα στα δέκα θύματα και δίπλα σε οκτώ Τούρκους μετανάστες και μία Γερμανίδα αστυνομικό συγκαταλέγεται ο Ελληνας Θόδωρος Βουλγαρίδης, o οποίος δολοφονήθηκε τον Ιούνιο του 2005 στο Μόναχο.

Θόδωρος Βουλγαρίδης, Ελληνας μετανάστης που βρέθηκε δολοφονημένος από τη νεοναζιστική NSU – ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οπως προκύπτει από τις αποκαλύψεις που έρχονται στο φως κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων του δικαστηρίου, υπάρχει ένα νήμα που συνδέει τους Γερμανούς νεοναζί με τους Ελληνες ομοϊδεάτες τους.

Τη διασύνδεση του νεοναζιστικού περίγυρου με τη Χρυσή Αυγή υποδήλωσε με προκλητικό τρόπο η παρουσία στο ακροατήριο της δίκης του NSU ενός υποστηρικτή των κατηγορουμένων, ο οποίος φορούσε μπλουζάκι υπέρ της Χρυσής Αυγής, το οποίο είχε τυπώσει η οργάνωση Freies Netz Süd, η βαυαρική νεοναζιστική ομάδα, που είχε γίνει γνωστή στην Ελλάδα όταν αποκαλύφθηκε η συνάντηση του ηγέτη της, Ματίας Φίσερ, με στελέχη της Χρυσής Αυγής (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, κ.ά.), μέσα στην ελληνική Βουλή (1.2.2013).

Ο υποστηρικτής των κατηγορουμένων με τη χρυσαυγίτικη αμφίεση ήταν ο Τομ Ρ., ο οποίος διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις με τον κατηγορούμενο Αντρέ Ε. Η παρουσία του στο ακροατήριο σημειώθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2014, κατά την 76η συνεδρίαση του δικαστηρίου. Λίγους μήνες αργότερα, στις 2 Ιουλίου 2014, οι γερμανικές αρχές έθεσαν την οργάνωση Freies Netz Süd εκτός νόμου.

Εχει ενδιαφέρον ο τρόπος που αντέδρασε η Χρυσή Αυγή μετά την αποκάλυψη του NSU. Σε εκτενές δημοσίευμά της η εφημερίδα της οργάνωσης καταγράφει με «ουδέτερο» ύφος την είδηση και φροντίζει να απαλλάξει από τις ευθύνες τα στελέχη του γερμανικού «αδελφού» κόμματος NPD, στο οποίο αναζητούσαν πλέον οι διωκτικές αρχές της Γερμανίας τον κύκλο των υποστηρικτών της τρομοκρατικής ομάδας NSU: «Την 4η Νοεμβρίου [2011] η αστυνομία βρήκε μέσα σε ένα τροχόσπιτο που είχε πάρει φωτιά τα πτώματα δύο ανδρών. Οι νεκροί είχαν πυροβοληθεί και η αστυνομία πιστεύει ότι πιθανόν να αυτοκτόνησαν, αφού βρέθηκε το όχημα με το οποίο είχαν πραγματοποιήσει ληστεία σε τράπεζα της επαρχίας της Θουριγγίας. Στο τροχόσπιτο βρέθηκε το όπλο μιας δολοφονημένης από το 2007 αστυνομικού. Η γυναίκα αυτή είχε σκοτωθεί με ένα άλλο όπλο, το οποίο ταυτιζόταν με 9 δολοφονίες στο διάστημα 2000-2007. Την ίδια ημέρα ανατινάχθηκε το διαμέρισμα στο οποίο κατοικούσαν οι δυο νεκροί πριν εισέλθει σε αυτό η αστυνομία, στο Τσβίκαου της γειτονικής επαρχίας της Σαξονίας. Εκεί βρέθηκε δίσκος με φωτογραφίες τριών από τους μετανάστες, αμέσως μετά τη δολοφονία τους. Μια γυναίκα που είχε επαφές με τους δύο νεκρούς, παραδόθηκε στην αστυνομία λίγες ημέρες μετά. Η αστυνομία προσπαθεί να εξακριβώσει αν η ομάδα αυτή είχε προβεί και σε άλλες ενέργειες ρατσιστικού χαρακτήρα, γεγονός που έχει δώσει αφορμή στα ΜΜΕ και την Αριστερά να επιτεθούν στους Γερμανούς Εθνικιστές» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 23.11.2011).

Ενδιαφέρον έχουν οι παρατηρήσεις της εφημερίδας από εκεί και πέρα: «Καμία σχέση δεν έχει διαπιστωθεί μεταξύ της ομάδας αυτής και του NPD. Παρόλα αυτά, η ίδια η καγκελάριος Μέρκελ και το πολιτικό κατεστημένο της δημοκρατικής Γερμανίας, έκαναν δηλώσεις περί απαγόρευσης του κόμματος, την τροποποίηση του νομικού πλαισίου σχετικά με τον Εθνικισμό, και το φακέλωμα περισσότερων από 10.000 Εθνικιστών».

Με άλλα λόγια, η εφημερίδα της οργάνωσης προσπαθεί να προκαταλάβει τις ανακρίσεις που άρχισαν οι γερμανικές αρχές από εκείνη την περίοδο. Για ποιο λόγο αυτή η βιάση; Και από πού προκύπτει η βεβαιότητα της Χρυσής Αυγής ότι δεν εμπλέκονται στελέχη του NPD στην υπόθεση; Η εξήγηση είναι εύκολη. Από την εξέλιξη των ανακρίσεων αυτών προκύπτει ότι τρία τουλάχιστον από τα στελέχη του γερμανικού νεοναζισμού, που εμπλέκονται από τις διωκτικές αρχές στην υπόθεση ως «υποστηρικτές» (Unterstützer) ή «ευρύτερος περίγυρος» (Weiteres Umfeld), έχουν άμεση σχέση με την ελληνική ναζιστική οργάνωση. Αυτός είναι ο λόγος που μετά το αρχικό δημοσίευμα στην εφημερίδα της, η ελληνική ναζιστική οργάνωση ξέχασε εντελώς το ζήτημα αυτό και το εξαφάνισε από τα έντυπά της.

Η περίπτωση Ραλφ Βολέμπεν

Στις 29.11.2011, μία βδομάδα μετά το δημοσίευμα της «Χρυσής Αυγής», στο οποίο η οργάνωση του κ. Μιχαλολιάκου διαβεβαίωνε για την ανυπαρξία σχέσεων NSU-NPD, η γερμανική αστυνομία συνελάμβανε τον Ραλφ Βολέμπεν (Ralf Wohlleben, γενν. 1975). Το περιοδικό «Φόκους» παρουσίαζε τον συλληφθέντα ως τον «άνθρωπο πίσω από τους δολοφόνους» και o γενικός ομοσπονδιακός εισαγγελέας υποστήριζε ότι «είναι ύποπτος για συνέργεια σε έξι από τους φόνους του NSU».

Στιγμιότυπο από τη δίκη. Διακρίνεται ο Βολέμπεν (άκρο, δεξιά) – ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο Βολέμπεν υπήρξε συνεργάτης του δολοφονικού τρίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο κρατίδιο της Θουριγγίας και ειδικά στην πόλη Ιένα. Υπήρξαν όλοι τους μέλη της ομάδας THS (Thüringer Heimatschutz), μιας νεοναζιστικής ομάδας που δρούσε στην περιοχή και συνεργαζόταν με το NPD. Αργότερα ο Βολέμπεν εντάχθηκε στο NPD, τοποθετήθηκε στην τοπική ηγεσία του κόμματος και αναδείχτηκε πρόεδρός του στην Ιένα. Με την ιδιότητα του στελέχους του NPD εκλέχτηκε το 2000 και το 2004 σε τοπικά κοινοτικά συμβούλια. Από το 2004 έως το 2008 ήταν αναπληρωτής πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης του NPD, αλλά το 2010 αποχώρησε από το κόμμα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ομοσπονδιακή εισαγγελία, ο Βολέμπεν ήταν εκείνος που οργάνωνε την υποστήριξη και διατηρούσε τηλεφωνική επικοινωνία με το τρίο του NSU από το 1998, όταν ο Μπένχαρντ, ο Μούντλος και η Τσέπε βγήκαν στην παρανομία και άρχισαν τον κύκλο των ρατσιστικών δολοφονιών. Μάλιστα, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ήταν ο Βολέμπεν εκείνος που προμήθευσε το φονικό όπλο, αλλά και ένα ακόμα πιστόλι. Σήμερα ο Βολέμπεν κάθεται στο εδώλιο του δικαστηρίου για την υπόθεση του NSU δίπλα στην Τσέπε.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ελλάδα και τη Χρυσή Αυγή; 

Μα ο Βολέμπεν, μαζί με τον Κάπκε, με τον οποίο θα ασχοληθούμε παρακάτω, ήταν οι βασικοί οργανωτές της περιβόητης «Γιορτής των Λαών» στην Ιένα το 2005, στην οποία μετείχε η Χρυσή Αυγή, καθώς και οι οικοδεσπότες στον «Φαιό Οίκο», το κεντρικό σημείο συνάντησης των νεοναζί στην Ιένα.

Η «Γιορτή των Λαών» (Fest der Völker), που αντλεί το όνομά της από τον ευφημισμό που εμπνεύστηκε ο Γκέμπελς για την Ολυμπιάδα του Βερολίνου το 1936, ήταν ένα επεισόδιο στην προσπάθεια των σκληρότερων ακροδεξιών οργανώσεων της Ευρώπης να συγκροτηθούν σε μια νέα «Φαιά Διεθνή» στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας. Η σύμπραξη αυτή πήρε μάλιστα και όνομα, «European National Front» (Ευρωπαϊκό Εθνικό Μέτωπο), αλλά δεν είχε συνέχεια.

Τη Χρυσή Αυγή εκπροσώπησε στην Ιένα το 2005 ο Νίκος Γιοχάλας, ιδρυτής του νεοναζιστικού και παγανιστικού συγκροτήματος «Der Stürmer» (από το ομώνυμο προπαγανδιστικό περιοδικό του φανατικού ναζί Γιούλιους Στράιχερ, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο ως εγκληματίας πολέμου από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης).
Τα έντυπα της Χρυσής Αυγής αναφέρθηκαν εκτενώς στη «Γιορτή των Λαών» με ρεπορτάζ και φωτογραφίες, αλλά απέφυγαν να καταγράψουν το όνομα του εκπροσώπου τους. Εκείνοι γνώριζαν αυτά που εμείς μαθαίνουμε σήμερα.

Τα έντυπα της Χρυσής Αυγής πρόβαλλαν τη «Γιορτή των Λαών» στην Ιένα το 2005, την οποία οργάνωναν ο Κάπκε και ο Βολέμπεν.

Αναφέρονταν μόνο τα αρχικά του (Ν.Γ.) και αποσπάσματα της ομιλίας του, στα οποία ο Γιοχάλας λέει καθαρά όσα θέλουν σήμερα να κρύψουν οι υπόδικοι συναγωνιστές του, ότι δηλαδή δεν έπρεπε η Ελλάδα να αντιταχθεί αλλά να συμμαχήσει με τους ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που δεν έκανε παρασυρμένη από τον «σοβινισμό» της: «Είναι τιμή μου να μιλώ ενώπιον της ελίτ της ευρωπαϊκής νεολαίας, στη χώρα όπου ξεκίνησε η Πραγματική Επανάσταση του 20ού αιώνα! Πρέπει να είστε και εσείς υπερήφανοι διότι την ίδια ώρα που η παρηκμασμένη νεολαία σαπίζει μέσα στην τεμπελιά και την αδιαφορία ή διαδηλώνει εναντίον μας, σαν μαριονέτα της νέας τάξης, εσείς είσαστε εδώ, να διαδηλώσετε ότι δεν ντρέπεστε για τους προγόνους σας, ότι δεν ξεχάσατε την κληρονομιά σας, ότι είσαστε έτοιμοι να αγωνιστείτε για την προάσπιση του Πολιτισμού μας και της Ευρωπαϊκής πατρίδας μας! Ηταν η ώρα για ένα Πανευρωπαϊκό φεστιβάλ σαν αυτό. Ηταν η ώρα να δείξουμε σε αυτούς που μέρα και νύχτα πασχίζουν να μας εξαφανίσουν, ότι δεν πρόκειται να κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη, ότι αυτή τη φορά οι Γιοι και οι Κόρες της Ευρώπης θα σταθούν και θα πολεμήσουν πλάι πλάι για το κοινό μας μέλλον. Κανένας ηλίθιος σοβινισμός δεν θα μας σταματήσει, δεν θα μας τυφλώσουν ξανά τα ψέματα του εχθρού, δεν θα πολεμήσουμε ξανά για τα συμφέροντά του!»

Ο εκπρόσωπος της οργάνωσης Νίκος Γιοχάλας σε δυο χαρακτηριστικές πόζες.

Ο Γιοχάλας εμφανίζεται στα έντυπα της Χρυσής Αυγής με το «καλλιτεχνικό» του ψευδώνυμο Jarl von Hagall, και είναι γνωστός για τη σχέση του με το εθνικοσοσιαλιστικό μπλακ μέταλ με συνθέσεις όπως το «Adolf der Große» (Αδόλφος ο Μέγας) και άλλα παρόμοια. Ο ίδιος δηλώνει μέλος της αδελφότητας «Παγανιστικό Μέτωπο». Ο Γιοχάλας ήταν εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής και στη «Γιορτή των Λαών» το 2007, που οργάνωσε ο Βολέμπεν με τον Κάπκε πάλι στην Ιένα. Το 2006 η συγκέντρωση είχε απαγορευτεί από τις γερμανικές αρχές.

Οσο για τον ιδιαίτερο ρόλο που είχε ο Γιοχάλας στην εσωτερική δομή της Χρυσής Αυγής, αξιοσημείωτο είναι ένα ντοκουμέντο που έχει έρθει στο φως στο πλαίσιο της δικαστικής διερεύνησης της ελληνικής ναζιστικής οργάνωσης. Πρόκειται για την «τελετή ορκωμοσίας δοκίμων μελών», δηλαδή για τον «πυρήνα υποδοχής» που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της οργάνωσης στις 23.7.2011. Στην ομιλία του ο «εκπαιδευτής» Γερμενής ευχαριστεί τον «συναγωνιστή Νίκο Γιοχάλα» για τη βοήθειά του «σ’ αυτούς τους πυρήνες» που είχαν σκοπό «να σκοτώσουν τον Εβραίο που τυχόν κουβαλάμε μέσα μας και ο οποίος αποτελεί την αρνητική πλευρά του εαυτού μας».

Η περίπτωση Αντρέ Κάπκε

Κοινή πορεία με τον Βολέμπεν έχει ο Αντρέ Κάπκε (André Kapke, γενν. 1975). Αυτός δεν είναι κατηγορούμενος στη δίκη NSU, αλλά έδωσε πολυήμερη κατάθεση για τη σχέση του με την υπόθεση.

Για τις σχέσεις των δύο συναγωνιστών με το τρίο του NSU παρέχει στοιχεία η «Εκθεση Σέφερ», καθώς και το Πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής του τοπικού κρατιδίου της Θουριγγίας. Σύμφωνα μ’ αυτά, η δομή της τοπικής ναζιστικής ομάδας της Ιένας («Kameradschaft Jena») είχε ως εξής:

⇒Αρχηγός: Αντρέ Κάπκε

⇒Υπαρχηγοί: Ούβε Μπένχαρντ, Ούβε Μούντλος

⇒Ενεργά μέλη: Μπεάτε Τσέπε, Μαρκ Ρίντιγκερ Χέντσε, Χόλγκερ Γκέρλαχ, Ραλφ Βολέμπεν, Στέφαν Απελ.

Τα δημοσιεύματα της «Χρυσής Αυγής» για τις εκδηλώσεις στην Ιένα το 2005 και το 2007 αναφέρονται στις «Kameradschaften», τονίζοντας ότι πρόκειται για «ανεξάρτητους πυρήνες εθνικιστών» και παραδέχεται τη συνεργασία μ’ αυτούς.

Ο Κάπκε παρουσιάστηκε στο δικαστήριο συνοδευόμενος από τον συνήγορό του, ο οποίος του υποδείκνυε τρόπους να προστατευθεί ώστε να μην αυτοενοχοποιηθεί. Καταθέτοντας κατά την 96η ημέρα της δίκης (20.3.2014) ο Κάπκε ρωτήθηκε σχετικά με τις διεθνείς συναντήσεις στην Ιένα τον Ιούνιο του 2006. Τότε ο μάρτυρας παραδέχτηκε ότι είχε ιδιαίτερες σχέσεις με δύο από τους ξένους απεσταλμένους, τον Κλάουιο Μιχούτι από τη Σιδηρά Φρουρά της Ρουμανίας και τον «Νικ Γιοχάλα» της Χρυσής Αυγής.

Οι σχέσεις του Κάπκε με το τρίο του NSU ήταν γνωστές από παλιά. Ηδη την 1.11.1996 είχε συλληφθεί μαζί με τον Μπένχαρντ, τον Μούντλος και την Τσέπε για επεισόδιο που προκάλεσαν στο μνημείο του στρατόπεδου συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ.

Μετά την απόφαση του τρίο να περάσει στην παρανομία το 1998, ο Κάπκε επιχείρησε να πείσει την ηγεσία του NPD και άλλους γνωστούς νεοναζί να υποστηρίξουν τους τρεις παράνομους. Αργότερα κατηγορήθηκε στο εσωτερικό του νεοναζιστικού χώρου ότι πήρε χιλιάδες μάρκα για να φτιάξει πλαστά χαρτιά για τους τρεις. Μέχρι σήμερα ο Κάπκε ανήκει στο NPD, παρά το γεγονός ότι έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για παράνομη δράση. Μία από τις κατηγορίες εις βάρος του συμπίπτει με τη «Γιορτή των Λαών» το 2005. Επικεφαλής ομάδας 30 νεοναζί επιτέθηκε με ρόπαλα του μπέιζμπολ και τραυμάτισε βαριά τέσσερις αντιφασίστες φοιτητές.

Η περίπτωση Τόρστεν Χάιζε

Πολύ γνωστότερος στους κύκλους των Γερμανών νεοναζί είναι ο Τόρστεν Χάιζε (Thorsten Heise, γενν. 1969), ο οποίος έχει χαρακτηριστεί «δικαστικό θαύμα», επειδή έχει κατορθώσει να βρίσκεται εκτός φυλακών παρά το γεγονός ότι έχει συλληφθεί πολλές φορές και με πολύ βαριές κατηγορίες.

Το σπίτι-στρατηγείο του στο Φρετερόντε υπήρξε κέντρο διερχομένων νεοναζί. Σε επιδρομή της αστυνομίας το 2007 ανακαλύφθηκε στο σπίτι οπλοστάσιο. Από το 2004 μέχρι το 2011 ο Χάιζε μετείχε στην ομοσπονδιακή ηγεσία του NPD. Στη δίκη του NSU αναφέρεται κάθε λίγο και λιγάκι το όνομά του (τουλάχιστον σε τριάντα συνεδριάσεις).

Η πιο σοβαρή αποκάλυψη για την ανάμιξή του στην υπόθεση έχει σχέση με την προσπάθεια του τρίο (Μπένχαρντ, Μούντλος, Τσέπε) να φυγαδευτεί στο εξωτερικό. Υπάρχουν στοιχεία ότι ο Βολέμπεν ζήτησε από τον Χάιζε να συνδράμει σ’ αυτή την προσπάθεια.

Οσο για τις σχέσεις του Χάιζε με τη Χρυσή Αυγή, αυτές διατηρούνται στενές επί μία τουλάχιστον δεκαετία. Το καλοκαίρι του 2005, την ίδια περίοδο που ο Κάπκε και ο Βολέμπεν υποδέχονταν τον Γιοχάλα στην Ιένα, ο Χάιζε ήταν καλεσμένος της Χρυσής Αυγής και περιόδευε στην Πελοπόννησο για να στηρίξει την πολιτική της.

Η εφημερίδα της οργάνωσης πρόβαλλε μάλιστα συνέντευξη του Χάιζε στην εφημερίδα της Μεσσηνίας «Σημαία», με λόγια θαυμασμού («ένας καλοντυμένος και επιβλητικός νέος»). Οσο για τα πολιτικά «πιστεύω» του γνωστού νεοναζί, η μεσσηνιακή εφημερίδα είχε βρει τη λύση: «Αυτοπροσδιορίστηκε ως εθνικιστής. Σεβόμαστε απόλυτα τον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό του».

Ο Χάιζε φιλοξενείται από την οργάνωση και τα έντυπά της από το 2005

Ο Χάιζε ανταπέδιδε τα καλά λόγια και αποκάλυπτε τις ιδιαίτερες σχέσεις Ελλήνων και Γερμανών ομοϊδεατών: «Τη Χρυσή Αυγή τη γνωρίζουμε από παλαιότερα και είναι ένα από τα πιο σοβαρά κινήματα στην Ευρώπη».

Τις ιδιαίτερες αυτές σχέσεις ο Χάιζε δεν τις ξέχασε. Και τώρα πρωτοστατεί στην καμπάνια των Γερμανών νεοναζί υπέρ της Χρυσής Αυγής. Στις 11 Νοεμβρίου 2014 ο Χάιζε ανέβασε στη σελίδα του στο facebook φωτογραφία με τον απεσταλμένο της Χρυσής Αυγής Πάνο Κλάδη, τον οποίο φιλοξένησε για να ενημερωθεί για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τις «διώξεις των συντρόφων». Ενδιαφέρον έχει ότι ο Χάιζε μιλά για «80 διωκόμενους συντρόφους», αποκαλύπτοντας εκείνο που οι χρυσαυγίτες προσπαθούν να αποφύγουν, την ταύτιση δηλαδή της ηγεσίας της οργάνωσης με τον Λαγό, τον Πατέλη και φυσικά τον Ρουπακιά.

Ο Γερμανός νεοναζί Τόρστεν Χάιζε με τον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής Πάνο Κλάδη τον Νοέμβριο του 2014 στη Γερμανία.

Η σχέση των Ελλήνων ναζιστών με την υπόθεση που διερευνάται στη Γερμανία δεν είναι μόνο ζήτημα επαφών και ανταλλαγής επισκέψεων. Υπάρχει μια ιδεολογική-θεωρητική σύγκλιση που προκαλεί τρόμο. Δεν πρόκειται μόνο για πανομοιότυπες αναβιώσεις του χιτλερικού δόγματος. Κοινός είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι δύο πλευρές τη στρατηγική τους για κατάληψη της εξουσίας. Μοντέλο για τη στρατηγική αυτή δεν είναι άλλο παρά το περιβόητο βιβλίο «Ημερολόγια Τέρνερ», έργο του διαβόητου ηγέτη της ρατσιστικής αμερικανικής οργάνωσης National Alliance, Ουίλιαμ Πιρς. Οπως έχουμε αποκαλύψει («Εφ.Συν.» 21.7.2013 και 4.1.2015) τα «Ημερολόγια» έχουν εκδοθεί στα ελληνικά από τη Χρυσή Αυγή, ενώ και ο Αρχηγός της οργάνωσης έχει συγγράψει μια ελληνική παραλλαγή τους. Οι γερμανικές αρχές ανακάλυψαν το κείμενο των «Ημερολογίων» στους υπολογιστές των βασικών συντελεστών της υπόθεσης NSU.