ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αλήθειες-Ψέματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αλήθειες-Ψέματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018

ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ:


"Μεταξύ 1962 και 1964, το 40% των διδακτορικών πτυχείων PhD στην Χημεία απονεμήθηκαν σε γυναίκες στην Σ.Ένωση. Την ίδια στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αριθμός αυτός ήταν ένα τιποτένιο 5%".
Τι άλλο να προσθέσει κανείς για την θέση της γυναίκας στην Σ.Ένωση και για τον καθοριστικό ρόλο που παίζει στον σοσιαλισμό ο κεντρικός σχεδιασμός για τις ανάγκες της κοινωνίας. Η επίπλαστη «ισότητα» ανδρών και γυναικών στον καπιταλισμό δεν μπορεί να φτάσει τις επιδόσεις του σοσιαλισμού παρόλο που πέρασαν κοντά 60 χρόνια από την εποχή που διαπραγματεύεται το άρθρο. Σημειωτέον ότι οι παρατηρήσεις προέρχονται από συγγραφείς που δεν έχουν σχέση με τον σοσιαλισμό αλλά δεν μπορούν να αγνοήσουν την αλήθεια των στοιχείων.
*****
Η συντριπτική υπεροχή των γυναικών της Σ.’Ενωσης έναντι των ΗΠΑ στον τομέα της επιστήμης
Μεταξύ 1962 και 1964, το 40% των διδακτορικών πτυχείων PhD στην Χημεία απονεμήθηκαν σε γυναίκες στην Σ.Ένωση. Την ίδια στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αριθμός αυτός ήταν ένα τιποτένιο 5%.

Γράφει στο περιοδικό Smithsonian η Rose Eveleth με τίτλο «Ήρθε η Ώρα οι ΗΠΑ να πάρουν μαθήματα από την Σ.Ένωση;»

«Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες για πολύ καιρό προσπαθούσαν να ξεπεράσουν η μία χώρα την άλλη στους εξοπλισμούς, στα διαστημικά ταξίδια ή στις κοινωνικές πολιτικές… Οι Σοβιετικοί είχαν νικήσει τους Αμερικανούς κατά κράτος τουλάχιστον σε ένα πράγμα: στην συμμετοχή των γυναικών στην επιστήμη και στην τεχνολογία.

Μεταξύ 1962 και 1964, το 40% των διδακτορικών πτυχίων PhD στην Χημεία απονεμήθηκαν σε γυναίκες στην Σ.Ένωση. Την ίδια στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αριθμός αυτός ήταν ένα τιποτένιο 5%. 
Το 2006, ο αριθμός αυτός ήταν ακόμα χαμηλότερος από των Σοβιετικών της δεκαετίας του ‘ 60, μόλις 35% τοις εκατό, σύμφωνα με το αμερικανικό Ινστιτούτο του Ερευνητικού Κέντρου Φυσικής. 
Το δε 2012, ήταν ακόμα μόνο στο 37% . 
Η Roshanna Sylvester, που γράφει στο Blog Ρώσικης Ιστορίας, έχει κάποιες σκέψεις ως προς το γιατί Σοβιετική Ρωσία τα είχαν καταφέρει εκεί που απέτυχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες»:
Η ανάλυση των παιδαγωγικών αρχείων δείχνει ότι η πρόοδος των κοριτσιών στη δεκαετία του 1960 πρέπει να αναζητηθεί στο βασικό σχολικό πρόγραμμα της ΕΣΣΔ, που έδινε προτεραιότητα στην μελέτη των μαθηματικών και των Τεχνικών Επιστημών (STEM)*.
 Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι τα κορίτσια επωφελήθηκαν από τις γενικευμένες προσπάθειες που γινόταν τότε, για την επιστήμη και τα μαθηματικά, από τους εκπαιδευτικούς για να εντοπίσουν και να εμπνεύσουν ταλαντούχους φοιτητές καθώς και για να βελτιώσουν τη συνολική ποιότητα της διδασκαλίας σε αυτά τα πεδία. 
Όσον αφορά τις επιρροές πέρα από τη σχολική αίθουσα, κοινωνιολογικές μελέτες (ιδιαίτερα αυτές που πραγματοποιήθηκαν από την ομάδα του Shubkin στο Νοβοσιμπίρσκ) καταλήγουν στο συμπέρασμα πως και οι γονείς έπαιξαν βασικό ρόλο στην διαμόρφωση των επιδιώξεων των κοριτσιών τους. 
Αλλά αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι η πρόοδος των γυναικών σπάει το κατεστημένο του στερεότυπου για την «γυναικεία δουλειά» και καταρίπτει τον μύθο για την ανδρική κυριαρχία στα πεδία της επιστήμης και της τεχνολογίας. Δεν είναι τυχαίο το παραδειγμα της πρώτης γυναίκας κοσμοναύτριας Valentina Tereshkova



Τι άλλο να προσθέσει κανείς για την θέση της γυναίκας στην Σ.Ένωση και για τον καθοριστικό ρόλο που παίζει στον σοσιαλισμό ο κεντρικός σχεδιασμός για τις ανάγκες της κοινωνίας. 
Η επίπλαστη «ισότητα» ανδρών και γυναικών στον καπιταλισμό δεν μπορεί να φτάσει τις επιδόσεις του σοσιαλισμού παρόλο που πέρασαν κοντά 60 χρόνια από την εποχή που διαπραγματεύεται το άρθρο. Σημειωτέον ότι οι παρατηρήσεις προέρχονται από συγγραφείς που δεν έχουν σχέση με τον σοσιαλισμό αλλά δεν μπορούν να αγνοήσουν την αλήθεια των στοιχείων.

* Ο όρος “STEM” [Science, Technology, Engineering and Mathematics] είναι το ακρωνύμιο το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως από άτομα σχετικά με την εκπαιδευτική πολιτική, για τα πεδία που αναφέρονται στις Φυσικές Επιστήμες, την Τεχνολογία, την Επιστήμη των Μηχανικών και τα Μαθηματικά. 
Το “STEM” είναι μια προσέγγιση στην Εκπαίδευση που σχεδιάζεται ώστε στη διδασκαλία των Μαθηματικών και των Φυσικών Επιστημών, που είναι ζωτικής σημασίας για μια βασική κατανόηση του σύμπαντος, να εισαχθούν οι Τεχνολογίες και η Επιστήμη των Μηχανικών, που αποτελούν για τον άνθρωπο τα μέσα αλληλεπίδρασης με το σύμπαν. Μπορεί να αποτελέσει βάση για την ρομποτική.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018

Η ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΝΩΝ ΜΝΗΣΤΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ:


Ο κάθε κατεργάρηςτώρα στη θέση του…
Μωρέ ούτε μια μέρα δεν άφησαν οι υποκριτές να πάει χαμένη !
Δεν πρόλαβε ο Σπίρτζης να ανακοινώσει την υπογειοποίηση του τρένου από το Ρίο κι αμέσως βγήκαν όλοι οι πολέμιοι αυτής της διεκδίκησης και δήλωναν δικαιωμένοι !
Τους άκουγες στις ραδιοφωνικές εκπομπές να ΄΄κελαηδάνε΄΄ πρωί - πρωί και να λένε ΄΄εμείς τα λέγαμε … ΄΄και δεν πίστευες στ΄αυτιά σου !
Διάβαζες δηλώσεις τους στον Τύπο και δεν πίστευες στα μάτια σου !
Αν ζούσες σε άλλη πόλη και δεν γνώριζες πρόσωπα και πράγματα θα νόμιζες πως αυτή η μάχη κερδήθηκε επειδή όλη η πόλη ήταν ενωμένη και πάλευε να αποτρέψει τη διχοτόμησή της.
Θα νόμιζες πως ήταν όλοι με την υπογειοποίηση του τρένου και όχι με την επιφανειακή διέλευση, όπως σχεδίαζαν αρχικά και συμφωνούσαν με αυτό οι περισσότεροι.
Και βέβαια η επιτυχής διεκδίκηση για υπογειοποίηση από το Ρίο δεν ήταν ΄΄προιόν συνεργασίας του προοδευτικού κόσμου΄΄ όπως είπε ο Σπίρτζης, προφανώς για να καλύψει τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ που είχε αντιταχθεί σε αυτό.
Μετρημένοι στα δάκτυλα ήταν αυτοί που διεκδίκησαν, πάλεψαν, δικαιώθηκαν.
Κι επειδή ζούμε σε αυτή την πόλη και όχι αλλού, πώς να ξεχάσουμε τι έλεγε :
Η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΡΑΠ) σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου κατηγόρησε τον Δήμαρχο πως συντάσσεται με τους κατοίκους που απαιτούν υπογειοποίηση από το Ρίο επειδή θέλει να υπερασπιστεί ΄΄τους βιλάδες του Καστελλόκαμπου΄΄ !
Η δημοτική παράταξη της Ν.Δ. (Νέα Πόλη) η οποία εγκαλούσε τον Πελετίδη ΄΄εξαιτίας τού παραλογισμού σου να ζητάς υπογειοποίηση από το Ρίο χάνεται το τρένο, υπονομεύεις την ανάπτυξη, χάνει η πόλη μια μεγάλη ευκαιρία, έχεις πάρει εντολή από τον Περισσό, είστε όλοι σας αιθεροβάμονες΄΄ και πολλά ακόμη ηχηρά…
Ο επικεφαλής της παράταξης ΄΄Τώρα για την Πάτρα΄΄ Ανδ.Φίλιας, ο οποίος εξαρχής είχε ταχθεί με την επιφανειακή διέλευση ακόμη και από το ιστορικό κέντρο.
Ο επικεφαλής της παράταξης ΄΄Πάτρα η δική μας πόλη΄΄ Ν.Τζανάκος, ο οποίος μέχρι και πριν λίγες μέρες χλεύαζε τον Δήμαρχο για τη στάση του στο θέμα της υπογειοποίησης καθώς έλεγε ΄΄ο Πελετίδης θυμίζει γορίλα που χτυπάει τα στήθια του στο δάσος΄΄ (΄΄Π΄΄ 24/10/2018). Μόνο που μετά τις εξαγγελίες Σπίρτζη, ο – κατά τα άλλα – λαλίστατος Τζανάκος, για το τρένο δεν έχει βγάλει άχνα !
Η Περιφέρεια ; Να θυμηθούμε τι έλεγε η Περιφέρεια και δει ο αντιπεριφερειάρχης Αχαίας, Γρ.Αλεξόπουλος ; Στη Συνέλευση του Καστελλόκαμπου είπε : ΄΄όσοι υποστηρίζουν είτε την περιμετρική διέλευση είτε την υπογειοποίηση από το Ρίο, μπαίνουν τροχοπέδη στην εξέλιξη του έργου. Τέτοιες απόψεις είναι που ακυρώνουν μεγάλα έργα, χάνονται δουλειές και αναγκάζονται οι νέοι να μεταναστεύουν στο εξωτερικό΄΄! (σ.σ. πέρασαν 20 μέρες από το νέο της υπογειοποίησης κι ούτε ένα σχόλιο δεν ακούσαμε από τον αντιπεριφερειάρχη. Τουλάχιστον δεν κάνει τώρα ένα κάλεσμα μήπως επιστρέψουν οι ξενιτεμένοι .
Πάντως, η συζήτηση για τη διέλευση του τρένου εντάθηκε τα τελευταία 4 χρόνια όπου έχουν καταγραφεί οι απόψεις όλων των πολιτικών, αυτοδιοικητικών, οικονομικών και κοινωνικών φορέων γι αυτό κανείς δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν.
Στη δε κομπορρημοσύνη των διαφόρων παραγόντων, που δηλώνουν δικαιωμένοι, αποστομωτική είναι η απάντηση που δίνει η Συντονιστική Επιτροπή των κατοίκων 
΄΄ στον αγώνα που δώσαμε (και συνεχίζουμε να δίνουμε) μαζί μας ήταν ο Δήμαρχος, Κ.Πελετίδης, ο βουλευτής Ν.Καραθανασόπουλος, οι επικεφαλής παρατάξεων Χρ.Πατούχας και Βίβιαν Σαμούρη, οι δημοτικοί σύμβουλοι Ι.Μανέτας και Γ.Σιγαλός και ουδείς άλλος από αυτούς που όψιμα εμφανίζονται ότι μας στήριξαν΄΄
Μετά και την ανακοίνωση αυτή, τα λόγια περιττεύουν.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018

ΟΙ "ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΩΝ" ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ !!

Τότε που το κουμάντοέκαναν νοικοκυραίοι…
Όταν έχεις ζήσει από κοντά όλες τις δημοτικές αρχές της Πάτρας, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και γνωρίζεις τα πεπραγμένα των διοικήσεών τους, αδυνατείς να συγκρατήσεις το θυμό σου με ορισμένες συμπεριφορές που εκδηλώνονται από παράγοντες της "παλιάς φρουράς", ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών.
Δε φθάνει που διαχειρίστηκαν πακτωλό εκατομμυρίων και στο τέλος παρέδωσαν έναν δήμο καταχρεωμένο…
Δε φθάνει που άφησαν μια πόλη γυμνή από υποδομές καθώς σπαταλούσαν τα λεφτά των δημοτών σε ημέτερους…
Δε φθάνει που άφησαν να καταρρεύσει η πολιτιστική κληρονομιά της πόλης και αυτό το θησαυρό τον έκαναν κάρβουνο…
Έρχονται τώρα να ζητήσουν και τα ρέστα. 
Βγήκαν να μιλήσουν για "οπισθοδρόμηση" και "παρακμή" ακόμα και για "έλλειμμα ήθους" ! 

Η καλύτερη απάντηση σε αυτούς είναι τα λόγια του Αριστοτέλη "είναι αδύνατον να δεις τον εαυτό σου χωρίς καθρέπτη"…
Το νέο αφήγημά τους είναι οι δήθεν "χαμένες ευκαιρίες" τις οποίες, όπως λένε, κλώτσησε ο Πελετίδης.
  -Εννοούν "χαμένη ευκαιρία", τη μη εγκατάσταση εργοστασίου επεξεργασίας απορριμμάτων (αυτού του τύπου εργοστάσια ακύρωσε μέχρι και η Ε.Ε. λόγω πεπαλαιωμένης τεχνολογίας) εξαιτίας του οποίου οι πατρινοί θα πλήρωναν τριπλάσια δημοτικά τέλη. Επομένως, αν χάθηκε κάτι αυτό είναι οι μίζες που είχε υποσχεθεί ο Μπόμπολας !
  -Μια άλλη "χαμένη ευκαιρία" θεωρούν τη μη συμμετοχή επιχειρηματιών στο θαλάσσιο μέτωπο για ιδιωτικές επενδύσεις. Ο μεγάλος τους καημός είναι ότι ο σχεδιασμός που γίνεται δεν αφορά τα οικονομικά συμφέροντα.
  -Η σθεναρή αντίσταση της δημοτικής αρχής στα αρχικά σχέδια της ΕΡΓΟΣΕ για επιφανειακή διέλευση του σιδηρόδρομου όπου θα προκαλούσε διχοτόμηση της πόλης, θεωρείται γι αυτούς "χαμένη ευκαιρία".
  -Η μη εγκατάσταση μονάδας Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου στο νέο λιμάνι, δίπλα από κατοικημένες περιοχές, με την οποία διαφώνησε η δημοτική αρχή για λόγους επικινδυνότητας και την οποία ακύρωσε η κυβέρνηση για τους ίδιους λόγους, θεωρείται γι αυτούς "χαμένη ευκαιρία" καθώς δεν θα μπορούν να προμηθεύονται φθηνά καύσιμα οι εφοπλιστές !
  -Η άρνηση του δήμου να εμπλακεί στη διαχείριση του φράγματος Πείρου για να μη χρεώνονται οι πατρινοί με 4,5 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο, θεωρούν πως είναι "χαμένη ευκαιρία".

Καλό είναι που βάζουν τέτοια διλήμματα διότι όσοι παρακολουθούν ή ασχολούνται με την Αυτοδιοίκηση, αντιλαμβάνονται πως και στις επικείμενες εκλογές θα αναμετρηθούν δύο διαφορετικοί κόσμοι. 
    Ωστόσο, επειδή πολύς λόγος γίνεται εσχάτως και περί ηθικής, η προ τεσσάρων ημερών συζήτηση στο Συμβούλιο για τον Ισολογισμό του 2017 ήταν αποκαλυπτική. 

Αποδείχτηκε εκεί, ότι οι νοικοκυραίοι έπαιρναν τραπεζικά δάνεια (όταν οι κρατικές χρηματοδοτήσεις ήταν επαρκέστατες και όχι 62% μειωμένες όπως σήμερα, είχαν να αντιμετωπίσουν μια Πάτρα με γεωγραφική έκταση από Μποζαίτικα μέχρι Ιτιές κι όχι από Ροδινή μέχρι Καμίνια όπως τώρα και με διπλάσιο προσωπικό απ΄ότι σήμερα) αλλά φόρτωσαν την αποπληρωμή τους στις επόμενες δημοτικές αρχές. 
Ήρθε αυτή του Δημαρά και δεν πλήρωσε τίποτα καθώς επικαλέστηκε την κρίση, τα δάνεια κοκκίνισαν και απειλήθηκαν ακίνητα του δήμου με κατασχέσεις όταν ανέλαβε ο Πελετίδης . Όμως, στα χρόνια( 2014-2018 )που η κρίση έφθασε στο ζενίθ τα δάνεια εξυπηρετούνται κανονικά και στα 4 χρόνια έχουν πληρωθεί 12 εκατ. από τα 20 εκ. που είχαν χρεώσει τους πατρινούς.
Φυσικά δεν είναι μόνο τα δάνεια. 
Τα χρέη των νοικοκυραίων προς τρίτους είχαν ΄΄πνίξει΄΄ το δήμο ,τους δημοτικούς οργανισμούς ακόμα και την ΑΔΕΠ. Σε αυτή την ακαταστασία μπήκε μια σειρά, εξοφλούνται όλα τα παλιά χρέη, δεν ελήφθησαν νέα τραπεζικά δάνεια παρότι η πόλη τούτη την περίοδο είναι ένα εργοτάξιο , ενώ όλοι οι προμηθευτές του δήμου πληρώνονται – το αργότερο - σε διάστημα 30 ημερών.
Επομένως, όταν οι αξιολύπητοι του παρελθόντος μιλούν για ηθική, οφείλουμε να έχουμε το νου μας…

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

Για τις Ψευδείς Ειδήσεις των Κυρίαρχων ΜΜΕ


Το τσεκούρι του Γαβρά, ο μπαλτάς των ΜΜΕ και οι ψευδείς ειδήσεις


Σφυροδρέπανος:

Στο “Τσεκούρι” του Κώστα Γαβρά, ένας άνεργος αρχίζει να σκοτώνει τους ανθυποψήφιούς του, για να πάρει αυτός τη δουλειά. Ο σκηνοθέτης καυτηρίαζε τον κανιβαλισμό στην αγορά εργασίας, δεν μπορούσε να φανταστεί όμως τον αντίστοιχο κανιβαλισμό στα ΜΜΕ, που βιάστηκαν να ανακοινώσουν το θάνατό του. Κι ίσως πρέπει αυτός τώρα να πάρει ένα τσεκούρι και να αρχίσει να κυνηγάει όσους τον πέθαναν πριν την ώρα του.

Από μια άποψη είναι απολαυστικό να βλέπεις το στριπτίζ και τη γελοιοποίηση πολλών κυρίαρχων ΜΜΕ και μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων, που διαφημίζουν το κύρος και τον επαγγελματικό τρόπο λειτουργίας τους. Πόσο μάλλον όταν αυτό αφορά παπαγαλάκια του συστήματος, με παχυλούς μισθούς και μακρινή σχέση με τη δεοντολογία ή την αξιοπιστία, όπως ο Πορτοσάλτε.

Αν εξαιρέσουμε όμως την ανίατη περίπτωση του δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ, που γαντζώθηκε πεισματικά στην πλάνη του για τους δικούς του λόγους, αυτά τα λάθη που μειώνουν την αξιοπιστία των ΜΜΕ δεν αποδεικνύουν την έλλειψη επαγγελματισμού τους, αλλά ακριβώς το αντίθετο. 
Δείχνουν τον τρομερό ανταγωνισμό, το ανελέητο κυνήγι της είδησης, της αποκλειστικότητας, της πρωτιάς, το φόρτο εργασίας των παιδιών που βγάζουν τη ροή ειδήσεων και δεν προλαβαίνουν να διασταυρώσουν τις πληροφορίες τους, τον τρόπο με τον οποίο έχουν μάθει να λειτουργούν. Πέρα από κάποια εμβληματικά γελοία πρόσωπα που αγαπούν να εκτίθενται, αυτό που πρέπει και μπορεί να γίνει -έστω και με αυτήν την αφορμή- είναι μια καταγγελία των ΜΜΕ και του τρόπου λειτουργίας τους συνολικά στο δοσμένο πλαίσιο, είτε την “πατάνε” είτε όχι.

Το διαδίκτυο προσφέρει τρομερές δυνατότητες, ταχύτητα, αλλά και τον κίνδυνο έκθεσης σε λανθασμένες πληροφορίες. Προσφέρει επίσης πολλές δυνατότητες για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, που διαδίδονται εύκολα, όπως η φωτιά σε ένα πευκόδασος. Και τέλος, προσφέρει λαμπρό πεδίο σε όσους θέλουν να αποκαλύψουν αυτούς που παρασκευάζουν συνειδητά ψευδείς ειδήσεις. Αλλά και σε όσους θέλουν να χλευάσουν αυτούς που έπεσαν θύματα ψευδών ειδήσεων και τις αναπαρήγαγαν.

Μήπως όμως έχουμε αρχίσει να χάνουμε κάπου το μέτρο με αυτήν την ιστορία;

Θα έρθει μια μέρα που θα γίνει κάτι συνταρακτικό, πχ μια επανάσταση, κι εμείς θα ασχολούμαστε με ψευδείς ειδήσεις.
 Όχι με τους μύθους που μπορεί να δημιουργήσει -κι ως ένα βαθμό έχει αναπόφευκτη ανάγκη- μια επανάσταση, ούτε καν με τις ειδήσεις που θα κατασκευάζουν οι εχθροί της ως το μόνο μέσο για να την χτυπήσουν, αλλά με ανθυπολεπτομέρειες. Όχι με πολιτική αντιπαράθεση κι επιχειρήματα, αλλά με τρίχες που γίνονται τριχιά.

Η Οχτωβριανή πχ ξεκίνησε στις 25 του μήνα (με το παλιό) ή μήπως στις 26 ξημερώματα; Είχε γραμματικά και συντακτικά λάθη το πρώτο διάταγμα των μπολσεβίκων για τη γη και την ειρήνη; Μήπως το παράνομο φύλλο της Πράβδα έγραψε την επομένη κάτι ανακριβές, που δεν αποδεικνύεται; Κάτι που ήταν hoax; Μήπως βασίστηκε σε λανθασμένες πληροφορίες; Μήπως ο Λένιν έκανε κάνα αστείο σαρδάμ; Μήπως μπέρδεψε κάποια ονόματα; Μήπως έκανε τέλος κάποια αστεία γκριμάτσα που την απαθανάτισε ο φωτογραφικός φακός;
Κι αν ναι, νομίζουν οι ρόμπες πως μπορούν να κάνουν επανάσταση και να μας κυβερνήσουν; Γελιούνται…

Η κοσμογονία θα προχωρά χωρίς να κοιτά τη δική μας τυπολατρία. Μήπως όμως έκανε λάθος κανείς κι έγραψε την τυπολατρία με “ει”, όπως γράφεται η σκέτη “λατρεία”, ενώ το σύνθετο ουσιαστικό προέρχεται από το τυπολάτρης και για αυτό πάει με γιώτα; Και δεν είναι αυτό το γιώτα πιο σημαντικό από το να παρεκκλίνει κανείς έστω και ένα γιώτα από κάποια κοινωνική, πολιτική νομοτέλεια της επανάστασης;

Φυσικά και η αλήθεια είναι επαναστατική. Αρκεί να ξέρεις να την χρησιμοποιείς επαναστατικά κι όχι σαν ψόφιο τσιτάτο, να μην την βουλιάζεις πίσω από λεπτομέρειες και μισές αλήθειες -που είναι τα χειρότερα ψέματα- όπως πχ πως οι γυναίκες στη νέα κυβέρνηση είναι περισσότερες από ό,τι σε κάθε άλλο κυβερνητικό σχήμα, και αυτό είναι αν μη τι άλλο κάτι που μας χαροποιεί.

Όχι, η διασπορά ψευδών πληροφοριών και ειδήσεων που ξεγελά τα ΜΜΕ δεν είναι επαναστατική και δε βραχυκυκλώνει το σύστημα. Και το ίδιο ακριβώς ισχύει για την -απαραίτητη μεν αλλά σε σωστή δοσολογία- αποκάλυψη των “fake news” που χρησιμοποιούν.

Η εκμετάλλευση και η κοινωνική αδικία δεν είναι μια μαγική, ψευδής εικόνα. Αλλά θλιβερή πραγματικότητα, που χρειάζεται πολύ διαφορετικά όπλα κι εργαλεία για να την αλλάξουμε, να την συντρίψουμε και να την ξαναχτίσουμε στο μπόι των ονείρων μας.

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ: ΟΙ "ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΙΣ" ΕΠΙ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.(!!) - Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ.

Η μία αφορά τη φωτιά της Πεντέλης, τον Αύγουστο του 1998 επί ΠΑΣΟΚ.
Η δεύτερη αφορά τη φωτιά της Ραφήνας, τον Ιούλη του 2005 επί ΝΔ
Να γιατί λέμε πως το ίδιο το αστικό κράτος με τις εκάστοτε κυβερνήσεις του είναι ο εμπρηστής των δασών της χώρας μας.. Δέστε εδώ δυο περιπτώσεις
Η μία αφορά τη φωτιά της Πεντέλης, τον Αύγουστο του 1998 επί ΠΑΣΟΚ.
Η δεύτερη αφορά τη φωτιά της Ραφήνας, τον Ιούλη του 2005 επί ΝΔ
.
Και στις δύο περιπτώσεις πυρκαγιών - οι οποίες ήταν από τις μεγαλύτερες η απόφαση της αναδάσωσης μετά από τις πυρκαγιές εξαίρεσε χιλιάδες στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων! Χωρίς κανένα δισταγμό οι αποφάσεις των τότε περιφερειαρχών, οι οποίοι ήταν διορισμένοι από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, περιγράφουν επακριβώς τις καμένες εκτάσεις που δεν θα αναδασωθούν.
Με τον τρόπο αυτό που αποκαλύπτουν τα έγγραφα της ανάρτησης οι κυβερνήσεις όχι μόνο εξυπηρετούν τα άνομα συμφέροντα των καταπατητών, των εμπόρων της γης, του μεγάλου κεφαλαίου γενικότερα, αλλά πριμοδοτούν ένα «νέο κύκλο» εμπρησμών Παράλληλα στη θέση των καμένων δασών, που πλέον θα έχουν μεταβληθεί σε οικόπεδα - «φιλέτα», θα βλέπουμε να ξεφυτρώνουν βίλες ή επενδυτικά σχέδια μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων...
Να γιατί λέμε πως το ίδιο το αστικό κράτος είναι ο εμπρηστής!
Να γιατί λέμε πως το ίδιο έργο το είδαμε το βλέπουμε και θα το ξαναδούμε όσο την εξουσία την έχει η αστική τάξη με την χρήση γης να είναι ένα από τα πιο ακριβά εμπορεύματα !
Να γιατί λέμε πως το Κεφάλαιο δεν διστάζει να πατήσει επι πτωμάτων για τα κέρδη του !
Το βλέπουμε πεντακάθαρα με το ολοκαύτωμα των τελευταίων ημερών στην Αν Αττική !

************************

Προαναγγελθέν έγκλημα!
Η τραγωδία δεν έχει τέλος. Ο αριθμός των νεκρών άγνωστος. Οι αγνοούμενοι δεν μπορούν να υπολογιστούν. Οι καταστροφές ανυπολόγιστες. Οι άστεγοι αμέτρητοι. Οι υποδομές κατεστραμμένες. Βέβαια, τούτες τις ώρες, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να υπάρξει άμεση βοήθεια σε όλους όσοι έχουν πληγεί, στους τραυματίες, πάνω απ' όλα σε όσους έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους, σε όσους έχουν μείνει άστεγοι με κατεστραμμένες τις περιουσίες τους. Και η παρέμβαση πρέπει να είναι άμεση και αποτελεσματική.
Ομως, όσο οι ώρες περνούν, αποκαλύπτεται ότι αυτό που έγινε τη Δευτέρα το απόγευμα στην Ανατολική Αττική και την Κινέτα, ήταν ένα προαναγγελθέν έγκλημα με πολιτικές ευθύνες.
Οι ευθύνες βρίσκονται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, που θυσιάζει την προστασία της ζωής και των περιουσιών του λαού στο βωμό των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων και των κερδών τους.
Ετσι, λοιπόν, τα λαϊκά στρώματα της Αττικής και άλλων περιοχών της χώρας βρίσκονται στο έλεος φυσικών ή μη φυσικών καταστροφών. Οταν βρέχει πνίγονται, με τη ζέστη καίγονται, με έναν σεισμό πλακώνονται από τα σπίτια τους ή τις επιχειρήσεις όπου δουλεύουν.
Στην προκειμένη περίπτωση, ουκ ολίγες φορές στον «Ριζοσπάστη», με παρεμβάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή, αλλά και με τη δράση των κομμουνιστών σε μαζικούς φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος, έχουν αναδειχθεί τα μεγάλα κενά στη θωράκιση των λαϊκών στρωμάτων. 
Ανύπαρκτα αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα. Σοβαρές ελλείψεις και κενά στην Πυροσβεστική, παρά τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των πυροσβεστών. Παντελής έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού που να παίρνει υπόψη τις ανάγκες προστασίας ζωών και περιουσιών. Ελλειψη σχεδίου αντιμετώπισης κρίσεων, διαφυγής και συγκέντρωσης κόσμου σε ανοιχτούς χώρους. Σοβαρές ελλείψεις σε υποδομές παντός τύπου. Ολα αυτά κάνουν περιοχές μεγάλης οικιστικής ανάπτυξης να είναι στην πραγματικότητα «ποντικοπαγίδες» και να εκθέτουν τους κατοίκους σε απίστευτους κινδύνους.
Βεβαίως και σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αναφέρεται σε «ασύμμετρους κινδύνους», αφήνει υπονοούμενα σχεδιασμένων εμπρησμών κ.λπ. 
Αυτό το ενδεχόμενο είναι πάντα υπαρκτό και τουλάχιστον το ΚΚΕ πάντα αναδείκνυε τις αιτίες που ανάβουν το σπίρτο των πυρκαγιών, σε αντίθεση με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, που στο παρελθόν έψαχνε τις αιτίες στις φλεγόμενες ουρές των αλεπούδων και των σκίουρων και κατηγορούσε το Κόμμα για «συνωμοσιολογία». 
Ομως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι η Αττική και άλλες περιοχές της Ελλάδας είναι στην πραγματικότητα ανοχύρωτες απέναντι σε κάθε τέτοιου είδους απειλή για τη ζωή και τις περιουσίες των ανθρώπων. 
Δεν μπορούν δηλαδή πίσω από αυτό το ενδεχόμενο να κρυφτούν οι πολιτικές ευθύνες κυβέρνησης και αρχών της Τοπικής Διοίκησης, δεν μπορούν να γίνονται άλλοθι. Γιατί το ερώτημα που τίθεται είναι, τότε τι μπορεί να συμβεί σε πολύ πιο σοβαρά περιστατικά;
Τα έργα ζωτικής σημασίας δεν επιλέγονται γιατί δεν έχουν κέρδος για τους επιχειρηματικούς ομίλους, σχέδια και μέτρα σκοντάφτουν πάνω στην εμπορευματική χρήση της γης, άλλα αντιφάσκουν με τα διάφορα επιχειρηματικά επενδυτικά σχέδια στο πλαίσιο των «αναπτυξιακών» σχεδιασμών, δαπάνες για την πυροπροστασία, την ενίσχυση της Πυροσβεστικής δεν υλοποιούνται ενώ την ίδια στιγμή ιεραρχούνται στρατιωτικές δαπάνες με ΝΑΤΟικά κριτήρια. 
Στην πραγματικότητα, άνθρωποι εγκλωβίστηκαν στα αυτοκίνητά τους και σε διάφορα αλλά σημεία εγκαταλελειμμένοι, χωρίς να αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη να τους προσανατολίσει για το τι πρέπει να κάνουν, αν πρέπει να φύγουν, να μείνουν, πού να πάνε, χωρίς να υπάρχει κανείς να τους βοηθήσει να απεγκλωβιστούν.
Τούτες τις κρίσιμες ώρες, σε πρώτο πλάνο είναι η σωτηρία και η αλληλεγγύη σε όσους ανθρώπους το έχουν ανάγκη. Αποκτά ιδιαίτερη σημασία η ανακοίνωση του ΚΚΕ, με την οποία καλεί τα μέλη και τους φίλους του, τα μέλη της ΚΝΕ, να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση της αλληλεγγύης, της άμεσης βοήθειας, της εθελοντικής δουλειάς, στις διεκδικήσεις των πληγέντων. Ταυτόχρονα, η οργή, η αγανάκτηση πρέπει να γίνουν προβληματισμός για την πολιτική που θυσιάζει την προστασία τη ζωή και των περιουσιών του λαού.

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018

ΕΤΣΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕ ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ Ο ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΥΓΟΥΛΩΝ -ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ ΤΟΥ(!!)


Σκληρός δίσκος Παππά: Το φρικιαστικό πρόσωπο του ναζισμού

Τα στοιχεία από τον σκληρό δίσκο του επιστήθιου φίλου του Νίκου Μιχαλολιάκου («αδελφού του» όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος), Χρήστου Παππά, είναι σοκαριστικά.

Κατιούσα

Οι παιδικές ζωγραφιές του μίσους.

Αναδημοσιεύουμε το υλικό του σκληρού δίσκου Παππά που επιδείχθηκαν στη δίκη της Χρυσής Αυγής, όπως αυτό αναρτήθηκε στον ιστότοπο OmniaTv.

(Κείμενο: Λουκάς Σταμέλλος, OmniaTv, 23/6/2018)

Τα στοιχεία από τον σκληρό δίσκο του επιστήθιου φίλου του Νίκου Μιχαλολιάκου («αδελφού του» όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος), Χρήστου Παππά, είναι σοκαριστικά.



Καταρχάς αποδεικνύουν χωρίς αμφιβολίες την ναζιστική ιδεολογία του ηγετικού στελέχους της Χ.Α. και τις επαφές με «επιφανή πρόσωπα», όπως ο Βέλγος ναζιστής και στρατηγός των SS, Ντεγκρέλ και η σκηνοθέτρια του Γ΄ Ράιχ, Λένι Ρίφενσταλ. Παράλληλα, ο Παππάς διατηρούσε επαφή με τον «Περίανδρο» (Α. Ανδρουτσόπουλο) την περίοδο που ήταν φυγόδικος.

Κατά δεύτερον, δείχνουν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι ο Παππάς εκπαίδευε ακόμα και ανήλικα παιδιά στη ναζιστική ιδεολογία.

Πράγμα που μας δίνει και μια εικόνα της επικινδυνότητας των κατηγορουμένων

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018

Silver Alert -μπορείτε να βοηθήσετε;- Ποία Χώρα Είναι Αυτή ;;!!


Μας έστειλαν το παρακάτω βίντεο 10'
και δεν μπορούμε να βρούμε ποία χώρα αφορά... μπορείς να Βρεις ποία Είναι ;; 


Για περισσότερα Δες Εδώ 

Σάββατο 23 Ιουνίου 2018

ΤΟ EURO GROUP ΜΑΣ ΣΥΓΧΑΙΡΕΙ -ΑΛΕΞΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ⤘


Η Σοφία Χουδαλάκη συγκινημένη:

Συγκινημένη δηλώνω από τα αφειδώλευτα συγχαρητήρια που λαμβάνω και εγώ, όπως και όλοι εσείς ως Έλληνες από το Euro group από χθες το βράδυ. 
Σας παραθέτω την εισαγωγή της ανακοίνωσης των ευρωπαίων εταίρων μας στην οποία δίνουν και παίρνουν τα συγχαρητήρια!... γι’ αυτό σας λέω ότι νιώθω συγκίνηση απόψε… και διαβάζοντας και το κείμενο που ακολουθεί την ανακοίνωση είμαι σίγουρη ότι όλοι μαζί θα βάλουμε τα κλάματα (… όχι απαραιτήτως από συγκίνηση). 
Πάντως, για αρχή μας συγχαίρουν. Μας συγχαίρουν που ολοκληρώσαμε το πρόγραμμα του Νομισματικού Ταμείου (και ορισμένοι παραμένουμε ζωντανοί), μας συγχαίρουν για τις «σημαντικές προσπάθειες που κάναμε τα τελευταία χρόνια, (We congratulate the Greek authorities and Greek people for the successful conclusion of the ESM program) και έτσι, με γλύκα και ενθουσιασμό περνάμε στη δεύτερη παράγραφο. Εκεί αναφέρονται τα εξής:
«Το Euro group καλωσορίζει τη δέσμευση Ελλάδας να συνεχίσει και να ολοκληρώσει όλες τις κομβικές μεταρρυθμίσεις (Key reforms), μεταρρυθμίσεις που υιοθέτησε μέσω του προγράμματος του Νομισματικού Ταμείου (ESM) και να εξασφαλίσει ότι οι στόχοι αυτών των σημαντικών μεταρρυθμίσεων προστατεύονται.
Επίσης, καλωσορίζουμε την οριστικοποίηση μιας σφαιρικής αναπτυξιακής στρατηγικής από μεριάς των ελληνικών Αρχών. Αυτή η στρατηγική, που σκοπεύει στη βελτίωση των μακροπρόθεσμων προοπτικών της ανάπτυξης και στη βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος, υπογραμμίζει ότι η μεταρρυθμιστική διαδικασία που θα ακολουθήσει [από τώρα και μετά] το πρόγραμμα του Νομισματικού Ταμείου, ανήκει στην Ελλάδα.

Επίσης, το Euro group καλωσορίζει την υπογραφή του «Προγράμματος Συνεργασίας και Υποστήριξης» (Cooperation and Support Plan) μεταξύ των ελληνικών Αρχών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Υποστήριξης Δομικών Μεταρρυθμίσεων (European Commission’s Structural Reform Support Services), η οποία προβλέπει τη συνεχή παροχή τεχνικής βοήθειας για τη στήριξη της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων κατά τα προσεχή έτη»
Με την πρώτη φορά, δεν καταλαβαίνει κανένας τι λέει… χρειάζεται και δεύτερη ανάγνωση. Στη δεύτερη λοιπόν καταλαβαίνουμε τα εξής:1)Η Ελλάδα δεσμεύτηκε να «συνεχίσει και να ολοκληρώσει όλες τις κομβικές μεταρρυθμίσεις που υιοθέτησε όσο είχε πάνω από το κεφάλι της το Νομισματικό Ταμείο.
2) Η Ελλάδα δεσμεύεται ότι οι στόχοι που εξυπηρετούνται από αυτές τις μεταρρυθμίσεις (του Νομισματικού Ταμείου) είναι διασφαλισμένοι. Δηλαδή, αν –για παράδειγμα- ο ελληνικός Λαός θελήσει να τους αλλάξει αυτούς τους στόχους, οι ελληνικές Αρχές (οι οποίες υπερβαίνουν τη συγκεκριμένη κυβέρνηση) είναι δεσμευμένες να τους προστατεύσουν (τους στόχους, όχι τον Λαό)
3)Χθες οι ελληνικές Αρχές οριστικοποίησαν κάποιο πρόγραμμα «σφαιρικής αναπτυξιακής στρατηγικής». 
Τι σκοπό έχει το συγκεκριμένο πρόγραμμα; Μήπως να μας βοηθήσει να επιβιώσουμε, μήπως να βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής μας;
ΟΧΙ. 
Σκοπός του είναι «η βελτίωση των μακροπρόθεσμων προοτπτικών της ανάπτυξης (των επιχειρήσεων όχι της δικής μας) και η βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος». Όταν λέμε «βελτίωση επενδυτικού περιβάλλοντος» εννοούμε να φτιάξουμε τις συνθήκες που βολεύουν τις επιχειρήσεις, ΌΧΙ τους εργαζόμενους σε αυτές.
4)Χθες υπογράψαμε ένα Πρόγραμμα Συνεργασίας και Υποστήριξης με μια ευρωπαϊκή Αρχή. Αυτή η υποστήριξη τι προβλέπει; Προβλέπει τη «συνεχή παροχή υποστήριξης για τα επόμενα χρόνια», άρα ξεκινάει τώρα και δεν ξέρουμε ΠΟΤΕ θα τελειώσει ή ΑΝ θα τελειώσει.
 Τι θα υποστηρίξει αυτή η ευρωπαϊκή Αρχή; Το λέει νωρίτερα «την ανάπτυξη και βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος»


Αυτά λέει με δυο λόγια η εισαγωγή και έπεται και συνέχεια. Για όποιον μπορεί να καταλάβει το αγγλικό κείμενο της χθεσινής συμφωνίας, το επισυνάπτω παρακάτω. Θα προσπαθούσα να το μεταφράσω για όσους φίλους δεν μπορούν να το κατανοήσουν στα αγγλικά, αλλά επιφυλάσσομαι για τις επόμενες ημέρες. Αυτή τη στιγμή αδυνατώ λόγω δακρύων, από τη συγκίνηση μετά από τα τόσα συγχαρητήρια που λάβαμε όλοι μας «οικογενειακώς»
😭

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ή ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ;; ΨΆΞΕ ΤΟ !!






Εγώ δεν πιστεύω ότι θα γίνει πόλεμος. Εγώ πιστεύω ότι θα γίνει. 
Εγώ πιστεύω ότι δεν θα βάλουν άλλους φόρους. Εγώ πιστεύω ότι θα βάλουν.
Ο ένας πιστεύει ότι η κρίση θα συνεχιστεί, ενώ ο άλλος ότι γρήγορα θα έρθει η ανάκαμψη.
Κάποιος μου έλεγε ότι δεν πιστεύει ότι ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο τέλος του, ενώ ο γείτονάς του πίστευε ακριβώς το αντίθετο.
Ο φίλος μου ο Περικλής πιστεύει στον κομμουνισμό και ταυτόχρονα πιστεύει ότι αυτός δεν θα υλοποιηθεί ποτέ.

Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Εσύ ποιος νομίζεις ότι έχει δίκιο;
Ίσως ήδη έσπευσες να απαντήσεις.
Πρόσεξες όμως ότι σε όλες τις παραπάνω φράσεις υπάρχει το ρήμα «πιστεύω»;
Όταν υπάρχει η λέξη «πιστεύω», αυτομάτως δηλώνεται ότι υπάρχει άγνοια και όχι γνώση. 
Για να πάρεις θέση σε ένα ζήτημα πρέπει να έχεις στοιχεία και αποδείξεις.

Η επιστήμη πάντα στηρίζεται στις αποδείξεις. Κανένας επιστήμονας δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «πιστεύω». Τα δικαστήρια δεν μπορούν να καταδικάσουν κάποιον στηριγμένα σε υποθέσεις και «πιστεύω» των μαρτύρων, αλλά μόνο σε στοιχεία.
Από μία ταράτσα ρίχνω μία πέτρα. Άλλοι πιστεύουν ότι θα πέσει προς τα κάτω διατηρώντας την ίδια ταχύτητα και άλλοι ότι η ταχύτητα θα αυξάνεται. Αυτοί που γνωρίζουν λένε ότι, η πέτρα όσο πέφτει θα αυξάνει την ταχύτητά της κατά 9,81 μέτρα/δευτερόλεπτο. Αυτή είναι η επιτάχυνση που δημιουργεί ο νόμος της βαρύτητας. Αυτή είναι η επιστημονική γνώση.
Πριν λοιπόν απαντήσεις στο «ποιος έχει δίκιο», αναρωτήσου αν την απάντησή σου τη στηρίζεις σε στοιχεία και αποδείξεις ή σε φήμες και σε αυτά που άκουσες κάπου ή από κάποιους. 
Αν δεν είσαι σίγουρος, τότε οφείλεις να ψάξεις.


Γιατί και πώς δημιουργούνται οι κρίσεις; 
Γιατί κάθε οχτώ-δέκα χρόνια ξεσπάνε μικρές ή μεγάλες οικονομικές κρίσεις; Γιατί υπάρχει φορολογία; Πώς κατανέμονται οι φόροι;
Γιατί στον καπιταλισμό δεν μπορεί να μηδενιστεί η ανεργία και με ποιο τρόπο μπορούμε να την καταργήσουμε;
Ποιες είναι οι αιτίες που γίνονται οι πόλεμοι; 
Για τον πόλεμο φταίει ο τρελός Τραμπ, ο πανέξυπνος Πούτιν, ο σουλτάνος Ερντογάν, ο αντιδημοκράτης Άσσαντ, η σκληρόκαρδη Μέρκελ, ο υποτονικός Τσίπρας; Οι πόλεμοι είναι θέμα κάποιων προσώπων;
Μήπως οι πόλεμοι γίνονται λόγω των ανταγωνισμών των μονοπωλίων για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη; 
Για τον έλεγχο των δρόμων του εμπορίου; 
Για την αύξηση των κερδών των πολυεθνικών;

Εάν, κατόπιν μελέτης, καταλήξεις στο ότι οι πόλεμοι γίνονται λόγω των σκληρών ανταγωνισμών των καπιταλιστών, τότε ποιός είναι ο τρόπος για να αποφύγουμε τους πολέμους; 
Αν κοινωνικοποιηθούν τα μεγάλα και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, δηλαδή αν η κοινωνία απαλλοτριώσει τις επιχειρήσεις των καπιταλιστών (και επομένως δεν θα έχουν λόγο να τσακώνονται), μήπως τότε εκλείψουν και οι λόγοι των πολέμων;
Θεωρείς ότι ο καπιταλισμός θα βρίσκει συνεχώς λύσεις και θα παρατείνει τη ζωή του επ’ άπειρον;
Νομίζεις ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ξεφύγει από τις νομοτέλειες της ζωής και του θανάτου, του νόμου που λέει ότι, αυτό που γεννιέται στο τέλος πεθαίνει και παραχωρεί τη θέση του στο καινούργιο;


Όσα μπότοξ και να κάνει ο άνθρωπος, όσες πλαστικές εγχειρήσεις, όσες μεταμοσχεύσεις και να επιχειρήσει, το γήρας δεν μπορεί να το αναστρέψει.
 Μπορούμε με τα φάρμακα, με την καλύτερη ποιότητα ζωής, να μεγαλώσουμε το προσδόκιμο της ζωής, αλλά τον θάνατο δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε.

Έτσι κι ο καπιταλισμός. 
Όσα μερεμέτια και να κάνει δεν μπορεί να αποφύγει το εσωτερικό του σάπισμα. Η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, η διαφθορά, το λαθρεμπόριο, η πορνεία, η παιδεραστία, η βία, συνεχώς αυξάνουν. 
Λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας και της πρωτόγνωρης αύξησης της παραγωγικότητας, από εδώ και πέρα, η ανεργία και η φτώχεια θα εξαπλώνονται ανεξέλεγκτα σαν την πανούκλα. 
Οι αντιθέσεις θα οξυνθούν απότομα και οι ταξικές συγκρούσεις θα γιγαντωθούν.
Αυτά δεν θα γίνουν επειδή κάποιοι τα «πιστεύουν» ή απλά κάποιοι τα θέλουν, αλλά επειδή η εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας υπακούει σε συγκεκριμένους νόμους και βαδίζει βάσει νομοτελειών.

Η επιστήμη του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού μάς δίνει τα εφόδια να κατανοήσουμε αυτούς τους νόμους, να τους γνωρίσουμε και να καταλάβουμε τον κόσμο μας.
 Μας βοηθάει να πάρουμε τις αποφάσεις μας, με ποιόν θα πάμε και ποιόν θα αφήσουμε.
Μην αρκείσαι στο ΠΙΣΤΕΥΩ, προσπάθησε να κατακτήσεις το ΓΝΩΡΙΖΩ!

Ασχολήσου - μελέτησε !!
 Τώρα έχεις βοήθεια !! 
 Πάρε μέρος στο Σύλλογο Εργατικής & Λαϊκής Επιμόρφωσης και στα μαθήματα του Λαϊκού Πανεπιστημίου "Δημήτρης Γληνός"

5ο ΜΑΘΗΜΑ: Κυριακή, 13 Μαΐου 2018, ώρα: 18.00-20.00, στο Ash in Art, Ηρακλέους 10, κοντά στο μετρό "ΣΥΓΓΡΟΥ ΦΙΞ"
Παρουσίαση του βιβλίου: Ρ. Γκίντερ,
Η εξέγερση του Σπάρτακου.
Τα μεγάλα κοινωνικά κινήματα των δούλων
και των ελεύθερων στα τέλη
της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, εκδ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
από την κ. Βίκυ Κιτάνη, Κοινωνιολόγο  Προτείνουμε να διαβάσετε το βιβλίο, πριν από την παρακολούθηση του μαθήματος.
Δηλώστε συμμετοχή στο τηλ.: 6984305963

Σάββατο 5 Μαΐου 2018

Περί Πραγματικότητας: Τι Είναι ;; Πως k πόσο την Αντιλαμβάνεται ο Καθένας μας ;;!!

Του Στέλιου Κανάκη



--Μέρος πρώτο: Η αντικειμενική πραγματικότητα (φυσική)
Είναι η πραγματικότητα που μας περιβάλλει. 

Είναι το περιβάλλον στο οποίο αναπτυσσόμαστε και λειτουργούμε. 
Είναι οτιδήποτε συνθέτει τον φυσικό (και κοινωνικό) περίγυρο, που έτσι κι αλλιώς, υπάρχει έξω και πέρα από την δική μας αντίληψη, κατανόηση, ύπαρξη ή ανυπαρξία.
 Είναι ακόμη οι νόμοι που καθορίζουν τη λειτουργία αυτής της πραγματικότητας. Υπάρχει, αυτή η πραγματικότητα και υφίστανται οι νόμοι της, ανεξάρτητα από την θέλησή μας, την παρουσία μας σ’ αυτήν κι απ’ το πόσο και πως την αντιλαμβανόμαστε.
Την προσλαμβάνουμε, από τις πληροφορίες που λαμβάνουμε μέσω των αισθήσεών μας (όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση, αφή) και διαμορφώνουμε μια εικόνα της, ανάλογα με τις ικανότητες που έχουμε αναπτύξει, τις γνώσεις που έχουμε αποκτήσει και τα τεχνολογικά μέσα που χρησιμοποιούμε.
Το τι και πόσο αντιλαμβάνεται, λοιπόν, ο καθείς μας, από την αντικειμενική πραγματικότητα, έχει να κάνει με την οξύτητα των αισθήσεών μας και την υποκειμενικότητα της αντίληψής μας.
 Το πιο επίπεδο της πραγματικότητας αντιλαμβανόμαστε, είναι σε απόλυτη συνάρτηση του βαθμού ακριβείας των τεχνολογικών μέσων που χρησιμοποιούμε και του επιπέδου των γνώσεών μας.
Με αυτόν τον τρόπο στην συνείδησή μας, διαμορφώνεται ένα μοντέλο της αντικειμενικής πραγματικότητας που, στον ένα ή τον άλλο βαθμό αποκλίνει απ’ αυτήν, καθώς δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον βαθμό και τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε, ο καθένας από εμάς ξεχωριστά.Ο νους μας, φαίνεται να κοιτάζει τον εξωτερικό κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα κοιτάζει ένα μοντέλο αυτού που έχει διαμορφωθεί στον εγκέφαλό μας – ο οποίος (εγκέφαλός μας) με τη σειρά του, παρακολουθεί διαρκώς ότι βρίσκεται εκτός αυτού, μέσω περίπλοκων αλλά αυτόματων και ασυνείδητων αλλά και συνειδητών διαδικασιών.
Μπορούμε να πούμε πως η εσωτερική πραγματικότητα (η αντανάκλαση της αντικειμενικής πραγματικότητας στη συνείδησή μας) μοιάζει με το ταμπλό του αυτοκινήτου, όπου συνοψίζονται με βολικό τρόπο οι πιο χρήσιμες πληροφορίες, για την στοιχειώδη επιβίωσή μας.
Η οξύτητα των αισθήσεων και της αντίληψης διαφέρει ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και μεταξύ αυτών και των υπόλοιπων όντων. 
Επίσης, οι προσλαμβάνουσες οδοί, μπορεί να δυσλειτουργήσουν με διάφορους τρόπους, με αποτέλεσμα την περαιτέρω απόκλιση από την αληθινή εξωτερική πραγματικότητα. 
Μπορεί να τρέφει ψευδαισθήσεις (λανθασμένες αντιλήψεις των πραγμάτων), παραλείψεις (αποτυχία αντίληψης πραγμάτων) και παραισθήσεις (αντιλήψεις πραγμάτων που δεν υπάρχουν). 
Σχετικά με την οξύτητα των αισθήσεών μας και υπό κανονικές συνθήκες, μπορούμε να βλέπουμε, ότι εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μεταξύ 400 – 700 νανομέτρων (φάσμα ορατού φωτός), με αποτέλεσμα να χάνουμε ότι εκπέμπει ραδιοκύματα, μικροκύματα, ακτίνες Χ και ακτίνες Γ.  
Επίσης μπορούμε να ακούμε ήχους με συχνότητα μεταξύ 20 Hz και 20.000 Hz, εύρος που μειώνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες ή για διάφορους άλλους λόγους, όπου παρατηρείται μείωση της αντίληψης υψηλών συχνοτήτων. 
Δεν μπορούμε να ακούσουμε τους υπέρηχους των ποντικιών, των νυχτερίδων και των δελφινιών. Στην όσφρηση, αδυνατούμε να προσλάβουμε την τεράστια γκάμα των αμυδρών οσμών που κατακλύζουν τον σκύλο και να αντιληφθούμε την οσφρητική του πραγματικότητα.  
Βέβαια αν και πολλά ζώα μπορούν να συλλαμβάνουν περισσότερες οπτικές, ακουστικές, οσφρητικές, γευστικές και άλλες πληροφορίες, είμαστε μόνο εμείς που γνωρίζουμε την ύπαρξη του υποατομικού κόσμου, το διάστικτο με γαλαξίες Σύμπαν, αυτοπροσδιοριζόμαστε ως υπάρξεις και ανησυχούμε για το μέλλον μας (όσοι ανησυχούμε).

Σχετικά με τα τεχνολογικά μέσα, ανάλογα με το βαθμό οξύτητας του τηλεσκοπίου – ας πούμε, που θα κοιτάξουμε το διάστημα, θα δούμε να αναδύονται κόσμοι που μέσω της φυσικής μας όρασης δεν τους διανοηθήκαμε. 
Όταν ο Γαλιλαίος έστρεψε το μικρό του τηλεσκόπιο προς τον Δία είδε ένα αντίγραφο του Ηλιακού μας συστήματος καθώς διέκρινε τους τέσσερεις δορυφόρους του.   
Η υπόλοιπη ανθρωπότητα όμως, δέσμια της σκοτεινιάς του Χριστιανισμού και της αγνωσίας, αρνήθηκε να «δει». Μέχρι και την ανακάλυψη του μικροσκοπίου, αγνοούσαμε τα μικρόβια, τους ιούς και τα βακτήρια και θεωρούσαμε πως η χολέρα ή η πανούκλα είναι αποτελέσματα της οργής ενός… πάνσοφου και… πανάγαθου θεού.  
Η εικόνα που έχουμε για το ατσάλι, ως μέσοι άνθρωποι, είναι ένα συμπαγές, ιδιαίτερα σκληρό και αδιαπέραστο μέταλλο. Οι φυσικοί όμως γνωρίζουν πως, στην ουσία, πρόκειται για ένα κενό κράμα, του οποίου η μάζα των ατόμων που το συνθέτει είναι ένα απειροελάχιστο κλάσμα του όγκου του.  Πράγμα που σημαίνει πως, αν δεν το απαγόρευαν οι δυνάμεις συνοχής, θα μπορούσαμε να… περάσουμε από μέσα του, όπως θα μπορούσαμε να το κάνουμε κι απ’ τους… τοίχους ή από οπουδήποτε αλλού.
Η αντικειμενική πραγματικότητα όμως δεν στρεβλώνεται, παραχαράσσεται ή γίνεται αντιληπτή μερικώς μόνο,

 σε συνάρτηση με τις δυνατότητες των αισθήσεών μας, τις γνώσεις μας ή σε σχέση με την αποτελεσματικότητα των μέσων με τα οποία την προσεγγίζουμε.
Σ’ ένα πρώτο επίπεδο, η αντικειμενική πραγματικότητα, ως φαινόμενη τουλάχιστον, μπορεί και ξεγελά. 

Η ερμηνεία που θα της προσδώσουμε μπορεί να αιτιολογείται από την εικόνα της αλλά – παρ’ όλα αυτά, να απέχει από αυτήν καθ’ αυτήν, να την διαστρεβλώνει, ακόμη και να την αποδομεί. 
Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι κοίταζαν τον ουρανό. Είχαν σοβαρούς λόγους να το κάνουν. Κατέγραφαν, χαρτογραφούσαν και μέσω αυτής της μελέτης διευκόλυναν τη ζωή τους. Τους εντυπωσίαζε ο Ήλιος, η Σελήνη, τα διάσπαρτα αστέρια. Τα έβλεπαν όλα να περιστρέφονται γύρω τους, με επίμονη και συνεχή επαναληψιμότητα και μια κανονικότητα που τους εντυπωσίαζε. 
Τι φυσιολογικότερο λοιπόν από το οφθαλμοφανές; Όλα περιστρέφονται γύρω μας. Και για να συμβαίνει αυτό, για να είμαστε το κέντρο τους, κάθε άλλο παρά για πέταμα είμαστε. 
Βόλευε αυτό την μικρότητά μας και τις δόλιες και χθόνιες επιδιώξεις των κρατούντων. Με την επέλαση του χριστιανισμού και τον μεσαίωνα που ακολούθησε, αυτό παγιώθηκε ως αντίληψη. Μας έκανε ο θεός κι έτσι δικαιωματικά είμαστε το κέντρο του κόσμου. Μια τέτοια πραγματικότητα βόλευε το δουλοκτητικό σύστημα κι επιβλήθηκε στην κοινωνία.
Έτσι, στην εικόνα που διαμορφώνουμε για την πραγματικότητα υπεισέρχεται και η συντεταγμένη γνώση και βούληση της κοινωνίας (κοινωνική πραγματικότητα) στην οποία λειτουργούμε.

Κοινωνική πραγματικότητα είναι εκείνη η εικόνα της αντικειμενικής που αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη κοινωνία και στην συγκεκριμένη οργάνωσή της. 
Εκφράζεται με δύο μορφές και κυρίως για δύο λόγους. Η μία μορφή είναι η λειτουργική εκδοχή της πραγματικότητας. Ο λόγος που την υφιστάμεθα είναι οι ανάγκες λειτουργίας της κοινωνίας. Μπορούμε να την πούμε και συμβατική ή συναινετική πραγματικότητα. 
Σ’ αυτήν και κατ’ ελάχιστον και πάντα με τον τρόπο του το κάθε είδος, συμφωνούμε όλα τα έμβια όντα στη Γη, ανάλογα φυσικά με το βαθμό συνειδητότητάς μας. 
Ειδικά στο είδος μας, για τις τρισδιάστατες θέσεις και κινήσεις των αντικειμένων και τις λοιπές καθημερινές ιδιότητες της πραγματικότητας, στοιχειοθετεί μια κοινή περιγραφή βασισμένη στον κόσμο που μας περιβάλει, στηριζόμενη σε ένα ελάχιστο επίπεδο γνώσης. Στον οποίο κόσμο καλούμαστε να λειτουργήσουμε με ότι κι αν συνεπάγεται αυτό. Είναι αυτή η αποτύπωση της αντικειμενικής πραγματικότητας, που έχουμε καθορίσει μεταξύ μας ώστε να μπορούμε να συνυπάρχουμε και να συνενοούμαστε. 
Αποτυπώνει το επίπεδο εκείνο (ελάχιστο) της αντικειμενικής πραγματικότητας που μας καθιστά λειτουργικούς στα πλαίσια της δράσης μας εντός αυτής. 
Μας εμφυσείται με την εκπαίδευση και τρόπον τινά, μας επιβάλλεται από την κοινωνία. Χαρακτηρίζεται δε από ένα στοιχειώδες επίπεδο γνώσης της εξωτερικής πραγματικότητας.
Βάσει αυτής στον μανάβη, δεν ζητάμε ένα CH3COOC5H11 – συμβολισμό που περιγράφει μια εξωτερική (αντικειμενική) πραγματικότητα και τον κατανοεί πλήρως ο χημικός ή ο βιολόγος, διότι τότε θα μας συνελάμβαναν ή θα αναχωρούσε έντρομος ο μανάβης, αλλά μία… μπανάνα.       Όλοι όμως συμφωνούμε (κυρίως τα ανθρωποειδή και πολλοί από εμάς) πως πρόκειται για ένα γλυκό, εύγευστο και μυρωδικό φρούτο (η συναινετική πραγματικότητα).      Η οποία μπορεί να εκπέμπει φως μήκους κύματος 575 περίπου νανομέτρων (εξωτερική ή αντικειμενική πραγματικότητα), που εμείς το βλέπουμε κάπως (εσωτερική πραγματικότητα) και έχουμε συμφωνήσει να το αποκαλούμε κίτρινο (συναινετική πραγματικότητα). 
Ή αντί να λέμε πολύ όμορφο αυτό το φως μήκους κύματος 600 νανομέτρων (εξωτερική-αντικειμενική πραγματικότητα), λέμε απλώς πολύ όμορφο το… πορτοκαλί (συμβατική).  Εάν όμως κάποιος πάσχει από αχρωματοψία σε κάποιο από τα ανωτέρω ή άλλο χρώμα, δεν μπορεί να το αντιληφθεί κι αυτή η παράλειψη διαμορφώνει την προσωπική του εσωτερική πραγματικότητα, από την οποία το συγκεκριμένο – εν προκειμένω χρώμα και όχι μόνο, απουσιάζει.
Η συναινετική πραγματικότητα είναι μια επιβαλλόμενη σύμβαση και, όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εκτός από λόγους απλούστευσης της ζωής μας, έχει σκοπό να μας καταστήσει λειτουργικούς ως προς την εξωτερική πραγματικότητα που μας περιβάλει και λαμβάνει υπ’ όψιν της από αυτήν ένα ανεκτό επίπεδο γνώσης. 

Δεν χρειάζεται να ξέρει κάποιος τι είναι η ένταση του ρεύματος αρκεί να γνωρίζει πώς να την χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά του χωρίς να τον σκοτώσει. Ούτε, κατά την χρήση ενός παυσίπονου, την χημική του σύνθεση, αρκεί να γνωρίζει πως είναι κατάλληλο για την ελάττωση του πόνου του.
Σαν τέτοια, η συναινετική πραγματικότητα, σαν ένα ελάχιστο επίπεδο γνώσεων, δεν στρεβλώνει την πραγματικότητα αλλά δυστυχώς, και κυρίως λόγω των γνωσιακών κενών της, δεν είναι απαλλαγμένη από παραλείψεις και ψευδαισθήσεις ως προς την αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά ούτε και άμοιρη ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικοοικονομικών επιδράσεων και συμφερόντων. 

Απαντά όμως στα άκρως λειτουργικά και στοιχειώδη όπως στο, αν μια πόρτα είναι ή πρέπει να είναι κλειστή ή ανοικτή, αλλά όχι κατ’ ανάγκη και στο γιατί η πόρτα υπάρχει ακριβώς εκεί ή στο γιατί δεν έχουν όλοι τοίχους ώστε να τοποθετήσουν πόρτες.
Ανακεφαλαιώνοντας, εντελώς σχηματικά, μπορούμε να πούμε πως έχουμε 
την εξωτερική ή αντικειμενική πραγματικότητα η οποία υφίσταται πέρα και έξω από την παρουσία μας 
και την αντίληψή μας γι αυτήν. 
Η εικόνα που διαμορφώνουμε στη συνείδησή μας –η εσωτερική πραγματικότητα– 
δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε υποκειμενικά την εξωτερική πραγματικότητα. 
Η αντανάκλαση της φυσικής πραγματικότητας στη συνείδησή μας. 
Η πραγματικότητα αυτή διαμορφώνεται βάσει της βιολογικής και νοητικής κατάστασης του υποκειμένου και των δικών του γνωστικών μεροληψιών. 

Τέλος έχουμε την συναινετική-συμβατική πραγματικότητα (μπορούμε να την αποκαλέσουμε και κοινωνικοποιημένη πραγματικότητα – υπό την έννοια μιας ελάχιστης-αποδεκτής γνώσης με σύμβαση της πραγματικότητας) που είναι η κοινή περιγραφή του φυσικού κόσμου και στην οποία συμφωνούν οι παρατηρητές με αυτεπίγνωση. 
Που όμως – ως ελάχιστη γνώση, σε καμιά περίπτωση δεν απαλλάσσει το υποκείμενο από ψευδαισθήσεις ως προς την εξωτερική πραγματικότητα και βεβαίως επιδρά με τη σειρά της στην διαμόρφωση της εσωτερικής μας πραγματικότητας, της αντίληψής μας δηλαδή για τον κόσμο που μας περιβάλει.
Ακόμη πιο απλά, εσωτερική πραγματικότητα είναι,
ότι δύναται να καταλάβει ο καθένας μας από την αντικειμενική πραγματικότητα και συναινετική, ότι θεσμοθετεί και αποδέχεται η λειτουργία της κοινωνίας, πάλι από την αντικειμενική. 

Η μεν εσωτερική πραγματικότητα αντανακλά την βιολογική ικανότητα, το γνωσιακό επίπεδο, την ικανότητα νόησης, αλλά και τη θέση του υποκειμένου στο φυσικό ή κοινωνικό περιβάλλον, 
η δε συναινετική είναι η συνισταμένη πολλών παραγόντων, μεταξύ των οποίων το επιστημονικό επίπεδο, το μορφωτικό επίπεδο της κοινωνίας, τα συμφέροντα και η βούληση των κρατούντων.
Η συναινετική πραγματικότητα για τον πλανήτη Δία ήταν πως πρόκειται για ένα αστέρι όπως όλα τα άλλα, που απλώς κινείται διαφορετικά, με την βοήθεια όμως του τηλεσκόπιου, πάλι ο Γαλιλαίος, διαπίστωσε (η εσωτερική πραγματικότητα του Γαλιλαίου) πως επρόκειτο για έναν πλανήτη με δικούς του δορυφόρους, που προσομοίαζε μάλιστα με το Ηλιακό μας σύστημα, ερμηνεία που πλησιάζει αρκετά την αντικειμενική πραγματικότητα ενός πλανήτη με τους δορυφόρους του.
Η συναινετική πραγματικότητα θεωρούσε το δουλοκτητικό σύστημα ως μοναδική, βέλτιστη κι επιβεβλημένη μορφή οργάνωσης των κοινωνιών γεγονός για το οποίο εξέφρασαν κατά καιρούς αντιρρήσεις ορισμένοι (Σπάρτακος κλπ), το φεουδαρχικό επίσης μέχρι που τα έκαναν λίμπα οι Ιακωβίνοι και το καπιταλιστικό μέχρι την Οχτωβριανή Επανάσταση.
Σχετικά με τ’ άστρα και τους πλανήτες, κάποτε, ήταν η ακινησία της Γης και η ανόητη κι εγωιστική (για εμάς) περιστροφή τους γύρω από αυτήν. 
Η εσωτερική πραγματικότητα του δουλοπάροικου, πνιγμένου στην καταπίεση και στην αμορφωσιά, κυμαινόταν σ’ ένα ευρύ φάσμα από το “τι με νοιάζει εμένα”, έως το “είναι κάποιος θεός που τα περιστρέφει γύρω μας”, αλλά του Γαλιλαίου αντιθέτως, ήταν το ότι η Γη γυρίζει και περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο όπως και οι άλλοι πλανήτες. 
Η συναινετική πραγματικότητα όμως της εποχής συνεπικουρούμενη από το φαινομενικά εμφανές και το συγκεκριμένο επίπεδο επιστημονικής γνώσης, ήταν πως όλα αυτά γυρίζουν γύρω μας κι εμείς ακίνητοι στη μέση απολαμβάνουμε την περιστροφή τους.
--Μέρος δεύτερο: Η αντικειμενική πραγματικότητα (κοινωνική)

Σε κοινωνικό επίπεδο τα πράγματα, ενώ φαίνεται να μοιάζουν, είναι πολύ διαφορετικά. 


Υφίσταται και εδώ μια εξωτερική πραγματικότητα καθώς και η συνειδησιακή της αντανάκλαση, που χοντρικά είναι ότι καταλαβαίνει ή ότι έχει συμφέρον να καταλάβει ο καθένας, καθώς και η αντίστοιχη συναινετική.  
Όσον αφορά όμως, την ύπαρξη της εξωτερικής (κοινωνικής) πραγματικότητας, αυτή, είναι μεν αντικειμενική και ανεξάρτητη της προσωπικής μας ύπαρξης και κατανόησης ως μονάδα, αλλά όχι κι ανεξάρτητη της θέλησης και της παρουσίας του υποκείμενου συνολικά, όπως συμβαίνει με την αντίστοιχη φυσική.
Είναι γεγονός και γνωστό σε κάποιους, πως κάθε κοινωνία συγκροτείται υπό την βούληση των συμφερόντων μιας τάξης 
που την διαφεντεύει (άρχουσας) και η οργάνωση και λειτουργία της καλείται να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις αυτής ακριβώς της τάξης. 
Η κοινωνία που μας ενδιαφέρει και της οποίας αναπόσπαστα μέλη – θύματα είμαστε κι εμείς, είναι η κοινωνία του κέρδους και της εκμετάλλευσης των πολλών από μια ελάχιστη ομάδα ανθρώπων. 

Πρόκειται για μια κοινωνία δομημένη στα συμφέροντα αυτής της ομάδας και στο κέρδος που πρέπει η ομάδα αυτή να απομυζήσει από την οργάνωση και την λειτουργία της. 
Ο παραλογισμός μιας τέτοιας κοινωνίας είναι τόσος και διαποτίζει όλες τις πλευρές της, που δύσκολα αγνοείται ή εξ’ ίσου δύσκολα θα έπρεπε να γίνεται αποδεκτός από τα θύματά της.  
Πρόκειται λοιπόν, για μια επιβαλλόμενη κατάσταση από την άρχουσα τάξη της κοινωνίας που την διαμορφώνει και την εφαρμόζει. 
Αυτή η επιβολή έχει να κάνει με την εδραίωση της συγκεκριμένης μορφής κοινωνικής οργάνωσης και διαιώνιση των χαρακτηριστικών (παράλογων, άδικων και απάνθρωπων) αυτής της κοινωνίας προς εξυπηρέτηση όσων καρπούνται το κέρδος αυτού του παραλογισμού. 
Είναι αποτέλεσμα κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών επιδράσεων κι εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης που άρχει αυτής της κοινωνίας.
Όσοι ζούμε στον καπιταλισμό περιβαλλόμαστε από μια αντικειμενική-σκληρή πραγματικότητα (κοινωνική αυτή τη φορά) εμφανή σε όλους μας, 

η οποία διαμορφώνει την ζωή μας παρεμβαίνοντας σε κάθε πτυχή αυτής και υποκείμεθα σε διαδικασίες που σκοπό έχουν να στρεβλώσουν την αντίληψή μας γι αυτήν. 
Πόσοι όμως μπορούν να το αντιληφτούν αυτό; Και γιατί είναι τόσο λίγοι;
Εδώ η αντικειμενική πραγματικότητα παρ’ όλον τον εμφανή παραλογισμό της και την διάχυτη σκληρότητά της αποκρύβεται και παραχαράσσεται εντέχνως και συγχρόνως προσφέρεται ως η μόνη ρεαλιστική επιλογή. 

Προς επίτευξη των ανωτέρω και με στόχο την στρέβλωση αυτής της πραγματικότητας, καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια αποκοίμισης του υποκειμένου, διάβρωσης της συνείδησής του και άμβλυνσης της προσλαμβάνουσας ικανότητάς του.
Έτσι και παρ’ όλη την εμφανή και αυτονόητη βλαπτικότητα αυτής της κοινωνικής πραγματικότητας, γίνεται αποδεκτή απ’ τις μάζες έστω κι αν σε τελευταία ανάλυση φαίνεται απλή η αντίληψη και κατανόηση της φύσης της.
Σε αυτό το επίπεδο, η αντικειμενική (κοινωνική) πραγματικότητα, με τα χαρακτηριστικά της εκμετάλλευσης των μαζών και την προσπάθεια εκμαυλισμού τους για το κέρδος των ολίγων, με ότι αυτή η πραγματικότητα επιτάσσει,


 αντικαθρεφτίζεται στο συνειδησιακό επίπεδο των μαζών (υποκειμενική πραγματικότητα) σχετικά ή και περισσότερο βελτιωμένη, ως και… δημοκρατική, ως «ελεύθερη» κοινωνία με κάποια… προβλήματα, η μόνη δυνατή λύση, ως αναγκαίο κακό.
Είναι φανερό πως εδώ κάτι παρεμβάλλεται. Κάτι που παραχαράσσει την πραγματικότητα και κάτι που μειώνει την ικανότητα του υποκειμένου να την προσλάβει ως τέτοια. 
Πέραν ειδικών συνδρόμων που επιδρούν κατά μόνας κι εκεί μιλάμε ευθέως για πάσχουσες προσωπικότητες, δεν είναι και το φυσιολογικότερο τα θύματα μαζικά να αποδέχονται τόση αδικία και καταπίεση και παράλληλα να ωραιοποιούν αυτήν την κατάσταση, να την αποδέχονται, να στηρίζουν τους θύτες τους και με την στάση τους να διαιωνίζουν μια τέτοια κατάσταση σε βάρος τους.
Από την μάζα, μέσω της διαδικασίας μάθησης και εκπαίδευσης του υποκείμενου, στην οποία αδιακρίτως και επιμόνως υποβάλλεται καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του, αποκρύπτεται η ουσία της πραγματικότητας. 
Η εκμεταλλευτική υφή και συγκρότηση της κοινωνίας, η ταξικότητα αλλά και η τοξικότητά της για τους εκμεταλλευόμενους, η εκμεταλλεύτρια τάξη, οι επιδιώξεις και οι σκοποί της, που διαφεντεύουν και καθορίζουν τις τύχες των μαζών, καθώς και το κέρδος αυτής της τάξης (πάντα ολιγάριθμης) πίσω απ’ αυτήν την συγκρότηση και λειτουργία της κοινωνίας.
Κι ενώ το κοινωνικό σύστημα της εποχής (καπιταλισμός), είναι η στυγνή δικτατορία μιας ολιγάριθμης τάξης (αστικής) επί της ασυγκρίτως πολυαριθμότερης των εργαζομένων, παρουσιάζεται και αντανακλάται στην συνείδηση των δεύτερων ως η ιδανική δημοκρατία. 

Και αντιστρόφως, εκείνη η μορφή οργάνωσης της κοινωνίας όπου οι εργαζόμενοι (συντριπτική πλειοψηφία) επιβάλει τα συμφέροντά της στην αστική (ολιγάριθμη) και στοχεύει στην εξαφάνισή της ως τάξη προβάλλεται ως ουτοπική, και κατασυκοφαντείται ως… δικτατορία.
Οι προσπάθειες καταβάλλονται προς δύο κατευθύνσεις. 

Από τη μία το υποκείμενο, μέσω μιας πολυσύνθετης επίθεσης, βάλλεται για να αποδεχθεί το συγκεκριμένο μοντέλο της κοινωνίας, διαμορφώνοντας στη συνείδησή του μια εικόνα (εσωτερική πραγματικότητα) τέτοια που αποκλίνει δραματικά από την αντικειμενική πραγματικότητα, την ωραιοποιεί, την εκλογικεύει παράλογα ως προς το παραλογισμό της και την καθιστά αποδεκτή από το υποκείμενο-θύμα.
Το υποκείμενο αποκόπτεται από αξίες και ιδανικά, στερείται από τον πολιτισμό και την αισθητική, την μόρφωση, την καλλιέργεια, αποκοινωνικοποιείται και ως μονάδα, αποκομμένο από κάθε τι που θα του πρόσδιδε δυνατότητα αντίδρασης, καθίσταται διαχειρίσιμο και ευάλωτο θύμα διαμόρφωσης συνείδησης.
Παράλληλα βομβαρδίζεται από φτηνά υποκατάστατα κουλτούρας και στείρας γνώσης καθώς και αντίστοιχα στρεβλής και πάσχουσας κοινωνικοποίησης, με ανύπαρκτες και ανορθολογικές διεξόδους και επιπροσθέτως, με την κατασυκοφάντηση υπαρκτών και αντικειμενικών λύσεων στα δραματικά αδιέξοδα αυτού του μοντέλου.
Έτσι στο επίπεδο της κοινωνικής αντικειμενικής πραγματικότητας και του τι αντιλαμβάνεται κανείς από αυτήν δηλαδή την εσωτερική πραγματικότητα που διαμορφώνουμε από αυτήν, η αντίφαση είναι δραματική και οι επιπτώσεις στο υποκείμενο τεράστιες.
Γίνεται αποδεκτή η κοινωνία που εξαφανίζει τον άνθρωπο και αποκηρύσσεται εκείνη που τον εξανθρωπίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή του, το πέρασμά του από την Γη.
Εδώ δεν πρόκειται για το αν ο έναστρος κόσμος περιστρέφεται άνευ νοήματος γύρω από την άσημη Γη, αλλά για κάτι πολύ σοβαρότερο με άμεσες και ολέθριες επιπτώσεις στη ζωή του υποκειμένου. 
Για την διαδικασία (και το αποτέλεσμα όσον αφορά την πλειοψηφία) απανθρωποίησης μαζικά των μελών της κοινωνίας, υπό την έννοια της εξάλειψης των ιδιαίτερων λογικών, ηθικών και συναισθηματικών χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων που προσιδιάζουν στον άνθρωπο, καθώς και του περιορισμού και της άμβλυνσης των ικανοτήτων του να προσλαμβάνει, να κατανοεί, να κρίνει και να αντιστέκεται.
Διαπιστώνοντας κάποιος πόσο απέχει στην προκειμένη περίπτωση η πραγματικότητα από το τι καθρεφτίζεται στην συνείδηση του καθ’ ενός μας από αυτήν, νιώθει ένα δέος για την ικανότητα της τάξης που διαφεντεύει την κοινωνία και την αποτελεσματικότητα των μεθόδων που προσπορίζεται και χρησιμοποιεί. 

Εξηγεί το γιατί η κοινωνία, παρ’ όλη την λαίλαπα εναντίον της, αποδέχεται αυτήν την κατάσταση ανασηκώνοντας τους ώμους της: «αυτό έχουμε, τι να κάνουμε ρε παιδιά, έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει κάτι καλύτερο».
Πριν την κρίση το μοτίβο ήταν «ευκαιρίες υπάρχουν για όλους», συμπληρωμένο από το «σε δημοκρατία ζούμε». Πράγματι, κάποιες ευκαιρίες υφίστανται, είναι όμως τόσες λίγες και είναι τόσοι πολλοί αυτοί που τις έχουν ανάγκη. Κι αυτό γιατί κάποιοι τους τις αφαίρεσαν μαζικά για να αυξήσουν τα κέρδη τους. 
Σήμερα δε και κάτω από την πλήρη ανικανότητα του συστήματος να λύσει προβλήματα των εργαζομένων, εκτός από την εξαθλίωση που τους επιφυλάσσει, τους χλευάζει κι προσβάλει ευθέως τη νοημοσύνη μας. 
Οι ίδιοι οι αστικοί θεσμοί φαντάζουν ξεπερασμένοι πια για να διαχειριστούν την δραματική αντίφαση μεταξύ καπιταλιστικού συστήματος σε πλήρη εξαχρείωση (αντικειμενική πραγματικότητα) και της αποδοχής του (προς ώρας) από τα θύματά του. 
Έτσι υποσκάπτουν οι ίδιοι τα θεμέλια του αστικού τους κράτους, όχι μόνο εξαθλιώνοντας μαζικά το υποκείμενο αλλά συνάμα τρομοκρατώντας το και χλευάζοντάς το. 
Σε μια διαδικασία συνεχούς εξευτελισμού των θυμάτων κι απόλυτης εξαχρείωσης των θυτών. Τέτοια μέτρα εναντίων εκατομμυρίων ανθρώπων – είναι φανερό, απαιτούν άλλη οργάνωση. 
Ο μεσαίωνας με τον ανορθολογισμό του και τον σκοταδισμό είναι εδώ και ο φασισμός προ των πυλών.
Οι κοινωνίες ή θα φασιστικοποιηθούν με ότι τρομακτικό συνεπάγεται αυτό για τους λαούς ή θα αλλάξουν.



Η αντικειμενική πραγματικότητα γύρω μας, απέναντί μας, γεννήτορας και τροφοδότης όλων μας, μας καλεί να την αναγνωρίσουμε, να την κατανοήσουμε. 
Πρόκειται για όμορφη διαδικασία που, εκτός των άλλων, προσδίδει νόημα και σκοπό στην ύπαρξή μας. 
Είτε ως φυσική, 
είτε ως κοινωνική έχουμε τα μέσα. 
Τις αισθήσεις μας, την παρατήρηση, την επιστήμη, την γνώση, την αντιληπτικότητά μας, την κριτική σκέψη μας, τις αξίες και τα πανανθρώπινα ιδανικά, τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας, τις μορφές κοινωνικής οργάνωσής μας. 
Κι αφού την αναγνωρίσουμε, να παρέμβουμε και να την αλλάξουμε.


Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες». Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
stelioskanakis@yahoo.gr Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ




Παρουσίαση κειμένου: