Άρθρο του Καπετάνιου για την Επέτειο της Γέννησης του Λένιν !!!

,,Οι εξελίξεις που βιώνουμε αυτήν την περίοδο, και με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού και τη νέα διεθνή οικονομική ύφεση, δείχνουν, και για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνουν, τις λενινιστικές υποδείξεις και αναλύσεις ότι ο πραγματικός κίνδυνος για όλους τους λαούς του κόσμου είναι ο καπιταλισμός.,,

Σάββατο 25 Απρίλη 

 Κυριακή 26 Απρίλη 2020

Σελ. /40

Στα 150 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν*

Σήμερα, 150 χρόνια από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν, η διδασκαλία αυτού του μεγάλου επαναστάτη και θεωρητικού του επιστημονικού κομμουνισμού, παραμένει ζωντανή, επίκαιρη, οδηγός και καθοδηγητής της πάλης της διεθνούς εργατικής τάξης, των κινημάτων των λαών, για την οριστική, και αμετάκλητη αυτήν τη φορά, απελευθέρωσή τους από την εκμετάλλευση, καταπίεση και αδικία που κουβαλάνε οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το καπιταλιστικό σύστημα, που βρίσκεται πλέον εδώ και δεκαετίες στο τελευταίο και ανώτερο, πιο επικίνδυνο και βάρβαρο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό.

Οι εξελίξεις που βιώνουμε αυτήν την περίοδο, και με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού και τη νέα διεθνή οικονομική ύφεση, δείχνουν, και για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνουν, τις λενινιστικές υποδείξεις και αναλύσεις ότι ο πραγματικός κίνδυνος για όλους τους λαούς του κόσμου είναι ο καπιταλισμός.

Διότι, δεν έρχεται μόνο σε όλο και μεγαλύτερη αντίθεση με τις ανάγκες των ανθρώπων, της ίδιας της κοινωνικής εξέλιξης, αλλά προκαλεί διαρκώς, και σε μαζική κλίμακα, ανεπανόρθωτες καταστροφές σε όλους τους τομείς, εξαιτίας της μεγάλης όξυνσης των αντιφάσεων και των αντιθέσεών του.

Σήμερα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η υγεία του λαού, η φροντίδα, η προστασία, η ασφάλεια είναι ασυμβίβαστα με το καπιταλιστικό κέρδος, το αδηφάγο κεφάλαιο, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Στις συνθήκες της πανδημίας, έχει αποκαλυφθεί πλέρια η γύμνια του καπιταλιστικού συστήματος διεθνώς, όλη η σαπίλα του πολιτικού συστήματος της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Σήμερα, είναι η ώρα να δυναμώσουμε την Κοινωνική Συμμαχία, να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, να δυναμώσει η εναλλακτική πρόταση των κομμουνιστών, η δική μας απάντηση, η απάντηση του ελπιδοφόρου σοσιαλιστικού αύριο.

Η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού και της σοσιαλιστικής επανάστασης έρχονται και θα έρχονται όσο περνάει ο καιρός στην επιφάνεια, με επιτακτικό τρόπο, με νέα δυναμική όλο και πιο κοντά.

* * *

Ο Λένιν και το Κόμμα των Μπολσεβίκων ηγήθηκε της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Ηταν η πρώτη στην Ιστορία νικηφόρα μάχη για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης και διατηρεί άσβεστη την επενέργειά της και σήμερα.

Η πρωτοπόρα μελέτη και δράση του Λένιν, η ίδια η νίκη της Επανάστασης έδωσαν τη δυνατότητα να συμπυκνωθούν τα διδάγματά της σε μια ολοκληρωμένη θεωρία για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση και το Κόμμα. 

Με τα διδάγματά της αυτά έδωσε την ιδεολογική και πολιτική βάση για τη συγκρότηση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, για μια νέα ώθηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Σήμερα, ακόμα περισσότερο από χτες, η θεωρητική λενινιστική κληρονομιά είναι πολύτιμη.

Επιβεβαιώνει στην πράξη την ορθότητα της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας για την επανάσταση, που απορρέει από την ολόπλευρη συστηματική ανάλυση του ιμπεριαλισμού, ότι αυτή ωριμάζει στην πορεία της ιστορικής εξέλιξης και ξεσπά σε περίοδο που καθορίζεται από ένα σύμπλεγμα ολόκληρης σειράς αντικειμενικών και υποκειμενικών αιτιών.

Η μηδενιστική στάση απέναντι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, η υιοθέτηση απόψεων για συνολική αποτυχία - επειδή ανακόπηκε η πορεία του - είναι στάση αντιεπιστημονική και αντιιστορική, οδηγεί σε αδιέξοδους δρόμους.

Ο σοσιαλισμός οικοδομήθηκε, αναπτύχθηκε, έβαλε στο δρόμο λύσης τους μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. 

Δεν έγινε όμως δυνατό, για μια σειρά από λόγους, να αναδείξει και κυρίως να απελευθερώσει σε όλη την πορεία οικοδόμησής του τις εγγενείς δυνατότητες για συνεχή ανάπτυξη και τελειοποίηση, για εδραίωσή του στην πάλη με το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί τη συνεισφορά και το ρόλο του σοσιαλιστικού συστήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε τον 20ό αιώνα, ανεξάρτητα από ελλείψεις, αδυναμίες και λάθη που εμφανίστηκαν σε αυτήν τη δύσκολη πορεία.

* * *

Επιβεβαιώθηκε, ξεκινώντας από το 1917, η επεξεργασία του Λένιν για τον αδύναμο κρίκο στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. 

Μέχρι τότε έλειπε στο διεθνές κίνημα η θεωρητική τεκμηρίωση για τη δυνατότητα νίκης της σοσιαλιστικής επανάστασης αρχικά σε μια χώρα ή ομάδα χωρών, οι οποίες αναδεικνύονται αδύναμοι κρίκοι, ως αποτέλεσμα της όξυνσης των εσωτερικών αντιφάσεων κάτω από την επίδραση των διεθνών εξελίξεων.

Καθοριστική ήταν η συμβολή του Λένιν και του μπολσεβίκικου κόμματος στην αντιπαράθεση με τα τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας, που, παραβιάζοντας αποφάσεις της Β΄ Διεθνούς, στήριξαν τις αστικές τάξεις των χωρών τους, άλλοτε ψηφίζοντας τις πολεμικές πιστώσεις στα Κοινοβούλια, άλλοτε συμμετέχοντας σε κυβερνήσεις που διεξήγαγαν πολέμους, υποτίθεται για να υπάρξει μια «ειρηνική εξέλιξη», υπερασπιζόμενα την «ιμπεριαλιστική ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Μια γραμμή που νομοτελειακά τους έχωνε πιο βαθιά μέσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην όξυνση των αντιθέσεων και ανταγωνισμών.

Ο Λένιν με τη στρατηγική γραμμή που ακολούθησε, προσδιόρισε ότι, από τη σκοπιά του επαναστατικού κινήματος, το ζήτημα δεν είναι μια απλή, «πασιφιστικού» χαρακτήρα, εναντίωση στον πόλεμο, αλλά κυρίως η αξιοποίηση των ρηγμάτων που αντικειμενικά σε τέτοιες συνθήκες δημιουργούνται μέσα στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, η αξιοποίηση της αποδυνάμωσης της αστικής τάξης κάθε χώρας, με σκοπό τη μετατροπή αυτού του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε κάθε χώρα, είτε είναι από τη σκοπιά του «επιτιθέμενου», είτε από τη σκοπιά του «αμυνόμενου», σε πάλη για την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης που φέρνει σκοτωμούς και φτώχεια για τα παιδιά της εργατικής τάξης, το λαό της κάθε χώρας.

Η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση επιβεβαίωσε επίσης τον ρόλο του οπορτουνισμού ως ιδεολογικής πολιτικής έκφρασης εξαγορασμένων τμημάτων της εργατικής τάξης, ως επίδρασης της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό κίνημα.

Ο Λένιν και με βάση την πείρα του Οκτώβρη ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα ζητήματα της εξουσίας του νέου εργατικού κράτους, της δικτατορίας του προλεταριάτου. 

Αναλυτικά μελέτησε και την πείρα της Κομμούνας, την πείρα των σοβιέτ της επανάστασης του 1905 στη Ρωσία, το ρόλο του κράτους με βάση τις παρακαταθήκες των Μαρξ - Ενγκελς.

Ηταν ιδιαίτερη η συμβολή του Λένιν στη διάγνωση των φύτρων των οργάνων της νέας εξουσίας, του χαρακτήρα της δικτατορίας του προλεταριάτου, ως ανώτερης μορφής κρατικής οργάνωσης της εξουσίας της εργατικής τάξης, για το πέρασμα από την πρώιμη, ατελή σοσιαλιστική κοινωνία, στην ανώτερη πλήρη κομμουνιστική κοινωνία, στη μορφή και στο περιεχόμενό της.

Η πείρα και τα διδάγματα, που αποτυπώθηκαν στο έργο του Λένιν, έχουν διαχρονική αξία και σήμερα, όσον αφορά στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, όταν οξύνεται η ταξική πάλη σε συνθήκες επαναστατικής κρίσης, επαναστατικής κατάστασης, η οργάνωση και έκφραση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους φυσικούς της συμμάχους, τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, με πρωτοπόρα την εργατική τάξη, ικανή να ηγηθεί σε αποφασιστική σύγκρουση με την αστική εξουσία και να διαμορφώσει τους λαϊκούς θεσμούς της νέας εξουσίας.

* * *

Το ΚΚΕ, μελετώντας την πολύτιμη αυτή πείρα, τις παρακαταθήκες του Λένιν, την ίδια την πείρα του ΔΚΚ μελέτησε και αποτύπωσε συμπεράσματα σε επεξεργασίες και ντοκουμέντα του.

Καταλήξαμε στο κρίσιμο συμπέρασμα πως ο προσδιορισμός του πολιτικού στόχου, της εργατικής εξουσίας, πρέπει να γίνεται με βάση τον αντικειμενικό προσδιορισμό του χαρακτήρα της εποχής που καθορίζεται από το ποιας τάξης το κίνημα αντικειμενικά βρίσκεται στο προσκήνιο της κοινωνικής εξέλιξης.

Η πείρα και η θεωρητική επεξεργασία του Λένιν και του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μαζί με την επαναστατική πράξη τους, την περίοδο από την επανάσταση του 1905 έως την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, αφορά όλες τις πλευρές της δράσης ενός επαναστατικού εργατικού κόμματος, που δεν χάνει το στόχο της εργατικής εξουσίας.

Προσφέρει πολύτιμη πείρα και για τη δουλειά των κομμουνιστών σε πλατιές, ανώριμες εργατικές - λαϊκές μάζες. Δείχνει τη συνεχή και ταυτόχρονα αντιφατική κίνηση στην εξέλιξη της συμμαχίας τους.

Διδάσκει ότι οι ανεβασμένες αγωνιστικές, ακόμα και επαναστατικές, διαθέσεις συνυπάρχουν και με αποπροσανατολιστικές αντιλήψεις και απόψεις. Οι πιο στέρεες βέβαια διαθέσεις αναπτύσσονται ανάμεσα στους βιομηχανικούς εργάτες, στην εργατική τάξη.

Εχει, συνεπώς, μεγάλη σημασία η ιδεολογική και πολιτική πρωτοπορία, το Κομμουνιστικό Κόμμα, να επεξεργάζεται και να παρακολουθεί στενά την πολιτική γραμμή, να παρεμβαίνει ουσιαστικά και συγκεκριμένα, ώστε να παίρνει επαναστατικό προσανατολισμό η κίνηση εξεγερμένων μαζών, η αγωνιστική διαμαρτυρία και η σχεδιασμένη σύγκρουση, η ανατρεπτική δράση, υπολογίζοντας ότι μέσα στις γραμμές του κινήματος δρουν δυνάμεις που επηρεάζονται από την αστική ιδεολογία, ένα πλήθος μικροαστικών ταλαντευόμενων δυνάμεων και που όλα αυτά τα μεταφέρουν και στις γραμμές της πρωτοπορίας.

Η συνεχής ικανότητα προσαρμογής των Μπολσεβίκων με επικεφαλής τον Λένιν δεν τους οδήγησε στο λαθεμένο μονοπάτι να σβήσει η ουσία των στόχων της επαναστατικής ανατροπής και της εργατικής εξουσίας. Η ανταπόκριση σε κάθε καθήκον λόγω της σωστής προσαρμογής σε αυτό το καθήκον δεν πρέπει να οδηγεί σε σταδιακή αλλαγή του στρατηγικού στόχου εν ονόματι της προσαρμογής. Είναι κρίσιμο για κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα.

Αλλιώς γίνεται υπαρκτός ο κίνδυνος να διαχυθείς μέσα στις μάζες, να ενσωματωθείς σε θέσεις εντός του συστήματος, να μετατρέψεις τη στρατηγική σε συνεχή ελιγμό και τακτική. Ενώ την ίδια στιγμή πρέπει η κομμουνιστική πρωτοπορία να προσέχει, ώστε να μην οδηγηθεί στην απομόνωση, στην περιχαράκωση, στο δογματισμό.

Η συνεχής δημιουργική αξιοποίηση της λενινιστικής μεθόδου και πείρας, στην καθημερινή πολιτική δράση, πρέπει να αποτελεί μόνιμο μέλημα των Κομμουνιστικών Κομμάτων.

* * *

Η επιστημονική εξήγηση και υπεράσπιση της προσφοράς του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα αποτελεί στοιχείο ενίσχυσης της επαναστατικής στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος. 

Η ολόπλευρη μελέτη των αντιθέσεων και αντιφάσεων, των ίδιων των υποκειμενικών λαθών της όλης ιστορικής κίνησης, είναι διαδικασία ανάπτυξης της θεωρίας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, από την οποία θα προκύψει ιδεολογική και πολιτική αναζωογόνηση και υπεροχή του κομμουνιστικού κινήματος για νέα έφοδο και οριστική νίκη.

Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή στα 150 χρόνια από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν. 

Σε αυτό τον δύσκολο αλλά όμορφο αγώνα, η δημιουργική αξιοποίηση της θεωρίας και πράξης του Λένιν μάς οδηγεί!

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σοβιετική Ρωσία» για την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση του Λένιν.

Του

Δημήτρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ 

ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

    

Οι Εμφάσεις στο κείμενο 

του RevolucionHellas - Viva.La.Revolucion

ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΚΟΥΒΑΣ - ΗΠΑ: Ποιους και Γιατί Ενο­χλεί η Διε­θνι­στι­κή Αλ­λη­λεγ­γύη της Κού­βας ;;

Ποιους και γιατί ενο­χλεί η διε­θνι­στι­κή αλ­λη­λεγ­γύη της Κού­βας;

Η ανά­δει­ξη της Κού­βας σε χώ­ρα-πρω­τα­γω­νί­στρια της διε­θνι­στι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης εν μέσω της παν­δη­μί­ας του COVID-19 φαί­νε­ται πως ενό­χλη­σε αρ­κε­τούς.

Οι ει­κό­νες των κου­βα­νών για­τρών και νο­ση­λευ­τών στην Ιτα­λία και σε άλλες χώρες, όπου βρέ­θη­καν προ­κει­μέ­νου να συν­δρά­μουν στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση της παν­δη­μί­ας, ήταν αρ­κε­τές για να ερε­θί­σουν τα αντι­κομ­μου­νι­στι­κά έν­στι­κτα όσων βγά­ζουν σπυ­ριά ακού­γο­ντας τις λέ­ξεις «σο­σια­λι­σμός» και «διε­θνι­στι­κή αλ­λη­λεγ­γύη».

Βάλ­θη­καν, λοι­πόν, να απο­δεί­ξουν ότι η απο­στο­λή κου­βα­νι­κού ια­τρι­κού προ­σω­πι­κού σε λαούς που το έχουν ανά­γκη δεν είναι πράξη αλ­λη­λεγ­γύ­ης, αλλά κί­νη­ση που εξυ­πη­ρε­τεί ιδιο­τε­λείς οι­κο­νο­μι­κούς σκο­πούς της Κού­βας.

Τι λένε με λίγα λόγια; Ότι οι κου­βα­νοί για­τροί και νο­ση­λευ­τές που συμ­με­τέ­χουν σε απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό δεν ερ­γά­ζο­νται «τζά­μπα» (μα είναι δυ­να­τόν;) αλλά πλη­ρώ­νο­νται (βρε τους άτι­μους!) και μά­λι­στα το συ­ντρι­πτι­κό πο­σο­στό των χρη­μά­των αυτών πη­γαί­νει στα κρα­τι­κά τα­μεία της Κού­βας.

Ενόσω το βρα­βείο Πού­λιν­τζερ για τα σαϊ­νια αυτά της δη­μο­σιο­γρα­φί­ας βρί­σκε­ται καθ’ οδόν, επι­τρέψ­τε μας να επι­ση­μά­νου­με ορι­σμέ­να πράγ­μα­τα:
1. Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός τυ­φλώ­νει σε τέ­τοιο βαθμό, ώστε κά­ποιοι να αρα­διά­ζουν 3.500 λέ­ξεις για να συ­κο­φα­ντή­σουν την Κούβα και τις ια­τρι­κές της απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό, χωρίς να αρ­θρώ­νουν όμως ούτε μια (1) λέξη για τον επί 60 σχε­δόν χρό­νια οι­κο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό των ΗΠΑ! Ανα­φέ­ρο­νται στα υπαρ­κτά αρ­νη­τι­κά στοι­χεία της κου­βα­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας χωρίς όμως να γρά­φουν λέξη για τον υπαί­τιο: το αμε­ρι­κα­νι­κό εμπάρ­γκο.

Έτσι – μας λένε – η Κούβα «είναι φτωχή», είναι «τρι­το­κο­σμι­κή», οι κου­βα­νοί «πει­νά­νε», οι κτι­ρια­κές τους υπο­δο­μές είναι «κα­κο­συ­ντη­ρη­μέ­νες», θέ­λο­ντας να ρί­ξουν το ανά­θε­μα – που αλλού; – στην σο­σια­λι­στι­κή οι­κο­νο­μία! Το γε­γο­νός ότι το απάν­θρω­πο αμε­ρι­κα­νι­κό εμπάρ­γκο και οι επι­και­ρο­ποι­ή­σεις-προ­σθή­κες του (π.χ. νόμος Helms-Burton του 1996) έχει κο­στί­σει στη χώρα πάνω από 1,1 τρι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια, έλ­λει­ψη σε πρώ­τες ύλες, κα­θη­με­ρι­νά βα­σι­κά αγαθά αλλά και ανυ­πο­λό­γι­στο κό­στος και σε αν­θρώ­πι­νες ζωές, απο­τε­λεί μάλ­λον ασή­μα­ντη λε­πτο­μέ­ρεια για τους «αντι­κει­με­νι­κούς» συ­κο­φά­ντες του σο­σια­λι­σμού και της Κού­βας. Τι κι’ αν επί 27 συ­να­πτά έτη η διε­θνής κοι­νό­τη­τα κα­τα­δι­κά­ζει τον απο­κλει­σμό στο πλαί­σιο της Γε­νι­κής Συ­νέ­λευ­σης του ΟΗΕ; Τι κι’ αν η ίδια η Γεν. Συ­νέ­λευ­ση του ΟΗΕ έχει υιο­θε­τή­σει πλη­θώ­ρα ψη­φι­σμά­των ενά­ντια στη γε­νο­κτο­νι­κή αυτή πο­λι­τι­κή των ΗΠΑ;

2. Οι ίδιοι «αντι­κει­με­νι­κοί» κύ­ριοι, που δεν ψελ­λί­ζουν κου­βέ­ντα για τον οι­κο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό (εμπάρ­γκο) της Κού­βας από τις ΗΠΑ, ισχυ­ρί­ζο­νται ότι οι κου­βα­νι­κές ια­τρι­κές απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό στο­χεύ­ουν στο να με­τρια­στεί η «ιδιαί­τε­ρα κακή διε­θνή ει­κό­να» (sic) της χώρας εξαι­τί­ας της… «συ­στη­μα­τι­κής πα­ρα­βί­α­σης αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των». Επι­κα­λού­νται μά­λι­στα σχε­τι­κές εκ­θέ­σεις της «Διε­θνούς Αμνη­στί­ας».
Το πολύ γαρ του αντι­κομ­μου­νι­σμού γεννά πα­ρα­φρο­σύ­νη. 

Τα περί «συ­στη­μα­τι­κής πα­ρα­βί­α­σης αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των» στην Κούβα έχουν τόση σχέση με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όση και η εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή των ΗΠΑ με την πα­γκό­σμια ει­ρή­νη και ασφά­λεια.

 Και εξη­γού­μα­στε:
α) Κρι­τή­ριο για την τή­ρη­ση ή μη των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των εκ μέ­ρους μιας χώρας δεν είναι οι εκ­θέ­σεις και η προ­πα­γάν­δα του State Department και της CIA, αλλά τα πραγ­μα­τι­κά στοι­χεία. Οι ετή­σιες εκ­θέ­σεις της Οι­κου­με­νι­κής Πε­ριο­δι­κής Αξιο­λό­γη­σης (Universal Periodic Review- UPR) του Συμ­βου­λί­ου Αν­θρω­πί­νων Δι­καιω­μά­των του ΟΗΕ μαρ­τυ­ρούν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Το 2013, για πα­ρά­δειγ­μα, πε­ρισ­σό­τε­ρες από 100 χώρες και 290 μη κυ­βερ­νη­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις απ’ όλο τον κόσμο κα­τέ­θε­σαν στο πλαί­σιο του UPR δη­λώ­σεις στή­ρι­ξης υπέρ της Κού­βας.

β) Βα­σι­κή πηγή των συ­κο­φα­ντι­κών εκ­θέ­σε­ων περί «πα­ρα­βί­α­σης αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των» στην Κούβα είναι οι ομά­δες των χρη­μα­το­δο­τού­με­νων από τις ΗΠΑ «αντι­φρο­νού­ντων». Κλασ­σι­κό πα­ρά­δειγ­μα απο­τε­λεί η πε­ρί­φη­μη blogger Yoani Sanchez, γνω­στή για τις στε­νές σχέ­σεις της με το αντι-κου­βα­νι­κό πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο των ΗΠΑ (γε­ρου­σια­στές Ρού­μπιο, Με­νέ­ντεζ, Ρος Λε­τί­νεν, κλπ) και τον ακρο­δε­ξιό εσμό της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής (βλέπε οι­κο­γέ­νεια Μπολ­σο­νά­ρο). Άλλη πε­ρί­πτω­ση είναι ο Χοσέ Ντα­νιέλ Φερέρ, επι­κε­φα­λής της αντε­πα­να­στα­τι­κής τρο­μο­κρα­τι­κής ορ­γά­νω­σης «Πα­τριω­τι­κή Ένωση της Κού­βας» που έχει χρη­μα­το­δο­τη­θεί από το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, μέσω του δια­βό­η­του NED (Εθνι­κό τα­μείο για τη Δη­μο­κρα­τία).

3 Οι εγ­χώ­ριοι συ­κο­φά­ντες της Κού­βας, λει­τουρ­γώ­ντας σαν «μακρύ χέρι» της αμε­ρι­κα­νι­κής προ­πα­γάν­δας, επι­χει­ρούν να μειώ­σουν τη διε­θνι­στι­κή προ­σφο­ρά της Κού­βας με το επι­χεί­ρη­μα ότι οι ια­τρι­κές υπη­ρε­σί­ες που πα­ρέ­χουν οι κου­βα­νοί για­τροί και νο­ση­λευ­τές στο εξω­τε­ρι­κό γί­νο­νται… επί πλη­ρω­μή. Διό­λου τυ­χαία, πρό­κει­ται για ανα­πα­ρα­γω­γή του ίδιου επι­χει­ρή­μα­τος που διο­χε­τεύ­ει εδώ και κά­μπο­σες εβδο­μά­δες στο Διε­θνή Τύπο το αμε­ρι­κα­νι­κό ΥΠΕΞ, μέσω του «Γρα­φεί­ου Δη­μο­κρα­τί­ας, Αν­θρω­πί­νων Δι­καιω­μά­των και Ερ­γα­σί­ας (DRL)».

Τρία σχό­λια επ’ αυτού:

α) Το κου­βα­νι­κό ια­τρι­κό προ­σω­πι­κό που συμ­με­τέ­χει σε απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό πράγ­μα­τι πλη­ρώ­νε­ται για τις υπη­ρε­σί­ες του. Και, πράγ­μα­τι, η πλειο­ψη­φία των χρη­μά­των αυτών πη­γαί­νει – πολύ ορθά – στα κρα­τι­κά τα­μεία της Κού­βας. Βλέ­πε­τε, σε αντί­θε­ση με όσα συμ­βαί­νουν στον κα­πι­τα­λι­σμό όπου ο κα­θέ­νας κοι­τά­ει το «το­μά­ρι του» και την τσέπη του, στην σο­σια­λι­στι­κή Κούβα υπάρ­χει μια δια­φο­ρε­τι­κή αντί­λη­ψη. Εκεί ο επι­στή­μο­νας, ο για­τρός δεν είναι ο ελεύ­θε­ρος επαγ­γελ­μα­τί­ας που κοι­τά­ει να πλου­τί­σει μέσω της επι­στή­μης του, αλλά να προ­σφέ­ρει στο συλ­λο­γι­κό καλό. Αυτή η αντί­λη­ψη είναι δυσ­νό­η­τη, αλλά κυ­ρί­ως δυ­σκο­λο­χώ­νευ­τη, για όσους έχουν μο­λυν­θεί από το μι­κρό­βιο του ατο­μι­κι­σμού που εν­στα­λά­ζουν στον άν­θρω­πο οι κα­πι­τα­λι­στι­κές σχέ­σεις πα­ρα­γω­γής.

Έκα­στος εφ’ ω ετά­χθη: Κου­βα­νοί για­τροί στην Ιτα­λία και (δεξιά) αμε­ρι­κα­νοί πε­ζο­ναύ­τες στο Αφ­γα­νι­στάν πο­ζά­ρο­ντας με την ση­μαία των SS…

β) Ισχύ­ει, πράγ­μα­τι, ότι ο κα­θέ­νας που­λά­ει ότι έχει. Ια­τρι­κές υπη­ρε­σί­ες η Κούβα, βόμ­βες και πυ­ραύ­λους στα κε­φά­λια των λαών οι ΗΠΑ-ΕΕ. Είναι ωστό­σο αξιο­μνη­μό­νευ­το ότι όσοι βγή­καν να ψέ­ξουν την Κούβα που «που­λά­ει» ια­τρι­κές υπη­ρε­σί­ες σε άλλες χώρες, ου­δέ­πο­τε βρή­καν μισή κου­βέ­ντα να πουν για τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πο­λέ­μους των κα­πι­τα­λι­στι­κών χωρών!

Ανα­λο­γι­στεί­τε το μέ­γε­θος της υπο­κρι­σί­ας που κρύ­βει η «αντι­κει­με­νι­κό­τη­τα» τους: Ενο­χλή­θη­καν από τη δη­μο­σιό­τη­τα που πήρε η πα­ρου­σία κου­βα­νών για­τρών στην Ιτα­λία, αλλά όχι από την ύπαρ­ξη του γε­νο­κτο­νι­κού εμπάρ­γκο επί 60 χρό­νια! Βγή­καν να σχο­λιά­σουν το γε­γο­νός ότι οι κου­βα­νι­κές ια­τρι­κές απο­στο­λές πλη­ρώ­νο­νται (όπως είναι φυ­σι­κό) για τις υπη­ρε­σί­ες τους, αλλά δεν έγρα­ψαν ποτέ, ούτε λέξη, για τις δο­λο­φο­νι­κές κυ­ρώ­σεις που έχουν επι­βάλ­λει οι ΗΠΑ σε μια σειρά χώρες στε­ρώ­ντας τους, ιδιαί­τε­ρα εν μέσω παν­δη­μί­ας, φαρ­μα­κευ­τι­κό υλικό και βα­σι­κά προ­ϊ­ό­ντα!

γ) Εμπε­ριέ­χει, μήπως, ιδιο­τέ­λεια εκ μέ­ρους της Κού­βας και η άδεια ελ­λι­με­νι­σμού του βρε­τα­νι­κού κρουα­ζε­ρό­πλοιου «MS Braemar», που στις 18 Μάρτη 2020 έδεσε στο λι­μά­νι της Αβά­νας; Θυ­μί­ζου­με ότι το βρε­τα­νι­κό πλοίο, με πε­ρί­που 1000 επι­βαί­νο­ντες, ανα­ζη­τού­σε για μέρες λι­μά­νι στην Κα­ραϊ­βι­κή καθώς είχαν εντο­πι­στεί ασθε­νείς με κο­ρω­νο­ϊό που έπρε­πε το συ­ντο­μό­τε­ρο να λά­βουν ια­τρι­κή πε­ρί­θαλ­ψη. Ενώ 10 κράτη, με­τα­ξύ των οποί­ων οι ΗΠΑ και χώ­ρες-μέ­λη της Βρε­τα­νι­κής Κοι­νο­πο­λι­τεί­ας, αρ­νή­θη­καν να το δε­χτούν, η Κούβα έδει­ξε έμπρα­κτη αλ­λη­λεγ­γύη δί­νο­ντας άδεια για τον ελ­λι­με­νι­σμό του πλοί­ου στην Αβάνα. Η ίδια η κυ­βέρ­νη­ση της Βρε­τα­νί­ας, που δεν φη­μί­ζε­ται για την θε­τι­κή της στάση απέ­να­ντι στην Κούβα, εξέ­φρα­σε δη­μό­σια δια μέσου του ΥΠΕΞ Ντό­μι­νικ Ράαμπ τις ευ­χα­ρι­στί­ες της στην Κούβα για την πράξη αυτή.

Ο πραγ­μα­τι­κός στό­χος

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια, οι επι­θέ­σεις ενά­ντια στην Κούβα γί­νο­νται υπό το μαν­δύα της δήθεν «αμε­ρο­λη­ψί­ας», της «αντι­κει­με­νι­κής έρευ­νας» (βλέπε Ελ­λη­νι­κά Hoaxes) που βλέ­πει, υπο­τί­θε­ται, από ου­δέ­τε­ρη σκο­πιά τα γε­γο­νό­τα. Πρό­κει­ται, ασφα­λώς, για μέ­γι­στη αφέ­λεια να πι­στεύ­ει κα­νείς ότι υπάρ­χει ανε­ξάρ­τη­τη, απαλ­λαγ­μέ­νη από τα τα­ξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, δη­μο­σιο­γρα­φία.

Στο πλαί­σιο αυτό, οι επι­θέ­σεις του αστι­κού Τύπου απέ­να­ντι στην Κούβα, που εντά­θη­καν από το θά­να­το του Φι­ντέλ και έπει­τα, έχουν σαφή και ξε­κά­θα­ρο στόχο. Τους ενο­χλεί ότι σή­με­ρα, 61 χρό­νια μετά την Επα­νά­στα­ση και τρεις δε­κα­ε­τί­ες μετά την πα­λι­νόρ­θω­ση της βαρ­βα­ρό­τη­τας στην ΕΣΣΔ και την Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη, το πα­ρά­δειγ­μα της Κού­βας συ­νε­χί­ζει να εμπνέ­ει ερ­γα­τι­κές-λαϊ­κές μάζες. Τους ενο­χλεί ότι η μικρή, σο­σια­λι­στι­κή Κούβα, παρά τα με­γά­λα εμπό­δια, τις δυ­σκο­λί­ες, τα στρα­βο­πα­τή­μα­τα, δεν έσκυ­ψε το κε­φά­λι.

Αδυ­να­τούν να χω­νέ­ψουν ότι σή­με­ρα, εν μέσω παν­δη­μί­ας, η Κούβα ανα­δει­κνύ­ε­ται σε πα­ρά­δειγ­μα διε­θνι­στι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης προς άλ­λους λαούς, την ίδια στιγ­μή που στη μη­τρό­πο­λη του κα­πι­τα­λι­σμού, τις ΗΠΑ, σκά­βουν ομα­δι­κούς τά­φους για να θά­ψουν τους νε­κρούς. Στην ίδια μη­τρό­πο­λη του κα­πι­τα­λι­σμού όπου, με­τα­ξύ άλλων, 17χρο­νος πέ­θα­νε επει­δή δεν είχε ασφά­λεια και που οι άστε­γοι στο Λας Βέ­γκας κοι­μού­νται στα πάρ­κινγκ.

Συ­κο­φα­ντούν λοι­πόν την Κούβα, ση­μα­δεύ­ο­ντας τον σο­σια­λι­σμό. Γι’ αυτό και οι δήθεν «αντι­κει­με­νι­κές έρευ­νες» τους στά­ζουν αντι­κομ­μου­νι­στι­κό δη­λη­τή­ριο. Νο­μί­ζουν πως έτσι θα ξορ­κί­σουν την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο, πως θα εμπο­δί­σουν την ιστο­ρία να προ­χω­ρή­σει μπρο­στά.

Μά­ταιος ο κόπος τους. Η ίδια η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που σή­με­ρα δια­στρε­βλώ­νουν κατά πως τους βο­λεύ­ει, αύριο θα τους δια­ψεύ­σει και πάλι.

ΑΠΟ NIKOS 

Έγραψε ο Νίκος Μότ­τας //

Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες στο Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.

Κρυφό Σχολειό Φυλακών Αίγινας 1947: Έτσι Μαθαίναμε Εμείς τα Γράμματα.

Το κρυφό σχολειό των φυλακών Αίγινας και το αναγνωστικό του…


Μάνος Δούκας:

Τον Απρίλη του 1947 «κυκλοφόρησε» ένα… «αναγνωστικό» στη φυλακής της Αίγινας. Γι’ αυτό θα σας «μιλήσω» σήμερα.

Ο Μιχάλης Παπαμαύρος (1890 – 1962) ήταν προοδευτικός παιδαγωγός, που υπέστη σειρά διώξεων για τις ιδέες του (Απολύσεις, εξορίες κλπ.). Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και συμμετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο στις Κορυσχάδες. Μαζί με τους Κώστα Σωτηρίου, Ρόζα Ιμβριώτη, κλπ. συμμετείχε στην Επιτροπή Παιδείας που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Γραμματέα Παιδείας της ΠΕΕΑ, Πέτρου Κόκκαλη. Υπήρξε συνδιευθυντής του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου στο Καρπενήσι και στη συντακτική επιτροπή για τη συγγραφή των γνωστών Αναγνωστικών της Αντίστασης. Δικό του είναι το αναγνωστικό της Ε’ και Στ’ τάξης με τον τίτλο «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ». Το 1945 συνελήφθη και οδηγήθηκε διαδοχικά στις φυλακές Χατζηκώστα, στη Γυάρο, στην Αίγινα και τέλος στου Αβέρωφ. Είχε πάντα την άποψη ότι «η φυλακή μπορεί να γίνει σχολείο». Περισσότερα δείτε εδώ.

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του στην Αίγινα, γράφει μια σειρά αναγνωστικών για την επιμόρφωση των φυλακισμένων αγωνιστών. Συγκεκριμένα :
1. Αναγνωστικό για τελείως Αγράμματους.
2. Αναγνωστικό για τη Β’ τάξη Δημοτικού.
3. Αναγνωστικό για τη Γ’ και Δ’ τάξη Δημοτικού.
4. Αναγνωστικό για την Ε’ και Στ’ τάξη Δημοτικού, με τίτλο «ΜΕΓΑΛΑ ΧΡΟΝΙΑ».

Από αυτά έχει διασωθεί μόνο το τελευταίο, που επανεκδόθηκε πριν από μερικά χρόνια από τον Πανελλήνιο Πολιτιστικό Σύλλογο Απογόνων και Φίλων Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Παράρτημα Περιστερίου.

Αυτό το βιβλίο «κυκλοφόρησε» μέσα στη φυλακή τον Απρίλη του 1947. Δυο ενδιαφέροντα ιστορικά «μαθήματα» που περιέχονται σ’ αυτό, για το έπος της Αλβανίας 1940 με τίτλο «Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ» και για το έπος της κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης με τίτλο «ΤΟ ΕΑΜ», μπορείτε να δείτε εδώ.

Από το ίδιο αυτό βιβλίο εδώ θα σας «αντιγράψω» ένα άλλο μάθημα που λέγεται «Το κρυφό σχολειό της φυλακής» κι αναφέρεται ακριβώς στο πώς γινόταν αυτά τα μαθήματα. Να σημειώσουμε ότι τότε που τα έγραφε αυτά, ο εμφύλιος πόλεμος ήταν σε εξέλιξη κι ακόμα δεν είχαν εμπλακεί στον εμφύλιο οι Αμερικάνοι και… οι βόμβες ναπάλμ.

«Το κρυφό σχολειό της φυλακής

Παιδιά της τετάρτης τάξης.
Σας μιλούν οι φυλακισμένοι της φυλακής Αίγινας. Εσείς μαθαίνετε τα γράμματα στο σχολείο σας ελεύθερα και με την ησυχία σας. Τώρα θα σας πούμε πώς μαθαίνουμε κι εμείς τα γράμματα, στο δικό μας σχολείο της φυλακής.

Εμείς όλοι οι φυλακισμένοι στη φυλακή της Αίγινας είμαστε λαϊκοί αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Άλλοι από μας πολεμήσαμε τον κατακτητή της χώρας μας τα χρόνια της κατοχής στο βουνό και άλλοι στις πόλεις.

Οι προδότες όμως, με τη βοήθεια των Άγγλων, μας εξαπάτησαν στη συμφωνία της Βάρκιζας και μας έριξαν στις φυλακές. Μας φυλάκισαν για να μας εξοντώσουν με τα βάσανα και τις στερήσεις της φυλακής.

Μα εμείς, μόλις φυλακιστήκαμε, βάλαμε για σκοπό μας να βγούμε από τη φυλακή γεροί, όχι μόνο στο σώμα μας, μα και στη ψυχή μας.

Η πρώτη μας δουλειά ήταν να μάθουμε γράμματα. Γιατί εμείς μεγαλώσαμε στην κοινωνία, χωρίς να ξέρουμε να γράφουμε και να διαβάζουμε τη γλώσσα μας.

Τα γράμματα, φυσικά, έπρεπε να μας τα μάθει το κράτος στα σχολεία του. Γι’ αυτό άλλωστε πληρώναμε και ταχτικά τους φόρους μας στο κράτος. Και αν καμιά φορά κανείς από μας δεν είχε να πληρώσει, τον έπιαναν και τον έβαζαν φυλακή. Μα το κράτος δεν ήθελε να μας μάθει γράμματα! Δεν το συνέφερε ν’ ανοίξει ο λαός τα μάτια του! Έτσι, μας άφησε αγράμματους. Και όπως εμείς, έτσι είναι και άλλοι αμέτρητοι αγράμματοι ανάμεσα στο λαό μας.

Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να μάθουμε γράμματα τώρα που μεγαλώσαμε. Να κάνουμε δηλαδή μια δουλειά, που έπρεπε να την είχε κάμει το κράτος όταν ήμαστε παιδιά.

Στην αρχή πηγαίναμε καλά. Οι φύλακες της φυλακής μας άφηναν λεύτερους να κάνουμε το σχολείο μας και τα άλλα ανώτερα μαθήματά μας.

Μα όταν η κυβέρνηση έμαθα πως εμείς στη φυλακή μαθαίνουμε γράμματα και μορφωνόμαστε, μας τα απαγόρευσε όλα ! Δε μας άφηνε ούτε γράμματα να μαθαίνουμε ούτε να κάνουμε τα άλλα μαθήματά μας.

Μα εμείς και ύστερα απ’ την απαγόρεψη αυτή εξακολουθούμε να έχουμε τα σχολεία μας. Βέβαια όμως, κρυφά από τους φύλακές μας. Και να δείτε πως το κάνουμε:

Άμα κάθε πρωί ανοίξουν οι θάλαμοι και βγουν οι φυλακισμένοι έξω, ένας συναγωνιστής περνά με τη σειρά κοντά από τους αγράμματους και τους ψιθυρίζει: «Στο 7», ή «Στο 11». Κάθε μέρα δηλαδή αλλάζουμε θάλαμο.

Σε λίγη ώρα αρχίζουν ένας ένας οι αγράμματοι να πηγαίνουν στο θάλαμο 7 ή στο θάλαμο 11. Εκεί αρχίζει το μάθημα της Ανάγνωσης.

Έχουμε όλα – όλα δυο βιβλία. Ένα που διαβάζουν οι μαθητές κι ένα που κρατά ο δάσκαλος. Το βιβλίο των μαθητών περνά από τον ένα στον άλλο, ώσπου να διαβάσουν όλοι. Πίνακα δεν έχουμε. Γράφουμε όμως στο πίσω μέρος της πόρτας.

Άμα τελειώσει η ανάγνωση αρχίζει η αριθμητική. Κάνουμε πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση των ακεραίων αριθμών. Εδώ και λίγες μέρες αρχίσαμε και με τους δεκαδικούς. Τις πράξεις και στο μάθημα αυτό τις κάνουμε στο πίσω μέρος της πόρτας.

Δυο φορές τη βδομάδα κάνουμε και Γεωγραφία της Ελλάδας. Μαθαίνουμε ακόμα και για τα ζώα, τα φυτά και τα ορυκτά της πατρίδας μας.

Το τραγούδι και τη Γυμναστική τα μαθαίνουμε μαζί με τους άλλους συναγωνιστές της φυλακής.

Μα την ώρα που κάνουμε μάθημα, προσέχουμε να μη μας τσακώσει κανένας φύλακας. Ένας από μας φυλάγει στην πόρτα. Παρακολουθεί τους φύλακες. Άμα δει κανένα να πλησιάζει το θάλαμό μας, αρχίζει να χτυπά σιγανά με τα δάχτυλα απάνω στην πόρτα ή να λέει σιγά τη λέξη: «Προσοχή».

Εμείς τότε καταλαβαίνουμε κι αρχίζουμε να λέμε διάφορες ιστορίες άσχετες με το μάθημα. Πότε – πότε μπαίνει ο φύλακας μέσα στο θάλαμο. Εμείς δεν του μιλούμε καθόλου. Εκείνος μένει λίγο, ακούει τις ιστορίες και ύστερα φεύγει.

Εμείς εξακολουθούμε τότε το μάθημά μας. Έτσι μαθαίνουμε εμείς τα γράμματα. Και δε μπορούμε να σας περιγράψουμε πόση χαρά νιώθουμε άμα μάθουμε να γράφουμε και να διαβάζουμε.

Καθόμαστε τότε και γράφουμε αμέσως γράμμα με το χέρι μας στα σπίτια μας και τους λέμε για την ευχάριστη είδηση. Οι δικοί μας τότε μας απαντούν και μας λένε πως τρίβουν τα μάτια τους και λένε πως η φυλακή για μας στάθηκε το καλύτερο σχολείο.

Τώρα χαιρόμαστε πολύ, που άμα βγούμε από τη φυλακή θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε καλύτερα το λαό μας. Γιατί το ίδιο είναι να ξέρεις γράμματα και να μη ξέρεις;

Να ξέρετε όμως πως όταν ο λαός πάρει την εξουσία στα χέρια του, δε θα μείνει ούτε ένας Έλληνας αγράμματος».



Κι ένα συνοδευτικό έμμετρο που τότε τα συνηθιζόταν πολύ στα αναγνωστικά.

«Ο γέρο – μαθητής της φυλακής

Την ώρα, δες που μπαίνω στο σχολείο μας
δε ξέρω, κάτι εδώ με συγκινάει…
Θέλω να πω στο νιό το δάσκαλό μας
κι αν είμαι γέροντας, ντροπή δε με κρατάει…

Ένιωσα δω πως πρέπει να μαθαίνω
για να μπορέσουμε ν’ αλλάξει η ζωή μας…
Εδώ τη μαύρη σκοτινιά καταλαβαίνω
σατανικά που μας τυλίγαν οι εχθροί μας…

Στα σκοτεινά κελιά μάτια λαμπίζουνε
και λαχταρούν της μόρφωσης το δώρο
κι από το στόμα του ΕΠΟΝίτη δάσκαλου
μες στου κελιού το στρυμωγμένο χώρο

η Γνώση πως μου φαίνεται να βγαίνει όμορφη
και να μου γνέφει μπιστεμένα:
Εγώ ‘μαι όπλο στη ζωή, όπλο ανίκητο
κανείς δε με νικάει εμένα…

Εγώ ο αγωνιστής ο ασπρομάλλης γέροντας
τον εχτιμώ το νιό το δάσκαλό μου,
γιατί πασχίζει να μάθει ό,τι έχασα
στα νιάτα μου, στον μαύρο τον καιρό μου.»

O Αδαμάντιος Κοραής για "το θαύμα του αγίου φωτός"

18.2.1826 Αδαμάντιος Κοραής:"Μοναχοί θρασύτατοι γόητες επινόησαν το θαύμα του αγίου φωτός, για να ενισχύσουν τον ηλίθιο ζήλο των προσκυνητών. Όνειδος και αίσχος, στρατηγούμενον από θρασύτατους θαυματοπλάστες… Αξιοθρήνητοι οι κατ έτος τρέχοντες μωροί και πλανημένοι προσκυνητές του θαύματος."

[Στον Τζορτζ Όργουελ αποδίδεται η φράση (αμφισβητούμενη πάντως) "το να λες την αλήθεια σε καιρούς γενικής απατεωνιάς, είναι μια επαναστατική πράξη."]

--------------------------------------------------------------------------------

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΕΝΑΝ ΑΡΧΗΓΟ ΚΡΑΤΟΥΣ…

Σχετικές δηλώσεις επισήμων :

1. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, σε συνέντευξη στην τηλεόραση, πριν από 2 εβδομάδες, στις 5 Απριλίου, δήλωσε τα εξής:

"Το Άγιο Φως είναι πάντοτε στην Εκκλησία. Παλαιότερα, πριν γίνουν αυτά που γίνονται σήμερα για την υποδοχή του Αγίου Φωτός, έπαιρναν το φως από το καντήλι της Αγίας Τραπέζης. Δεν υπάρχει λοιπόν Άγιο φως 1ης κατηγορίας και 2ης κατηγορίας". (Τον ακούμε εδώ (40΄΄) : https://www.youtube.com/watch…)

-----------------------------------------------------------------------------------

2. Ενώ, πριν από σχεδόν 200 χρόνια, στις 18 Φεβρουαρίου του 1826, κάποιος ονόματι Αδαμάντιος Κοραής έγραφε τα εξής (*):

"Δοκίμασε να κηρύξης εις τους προσκυνητάς, ότι ματαίως εξοδεύουν τόσα χρήματα, ματαίως κοπιάζουν ταξιδεύοντες μακράν δια θαύμα, δοκίμασε να διδάξης την τόσην απλήν αλήθειαν ταύτην, και θέλεις ιδεί στρατεύματα προσκυνητών μεθυσμένων, ή ώς δέν αισχύνονται να ονομάζωνται Χατζήδες, στρατηγούμενα από ολίγους θρασυτάτους γόητας, πνέοντας τον όλεθρον σου, ώς ανατροπέως των καθεστώτων."

"Θαύμα αισχροκέρδιας, μηχανουργήματα λαοπλάνων ιερέων τα εξ ουρανού ψευδοκαταίβατα φώτα της Ιερουσαλήμ. Αναίσχυντη θαυματοποιία και πλάσμα του μεσαίωνα, κατασκευασμένο από σκοταδιστές Καπουτσίνους."

"Της Ελλάδος ο κοινός λαός, μωρός ότι πιστεύει το άγιον φως. Ιερείς και λαός να καθαρισθώσιν από της δεισιδαιμονίας το όνειδος. Οι ποιμένες, πρώτοι αυτοί το γέννημα του σκότους να σβέσωσι και τους τρέχοντας εις θέαν και προσκύνησιν αυτού, να εμποδίζωσιν."

"Μοναχοί θρασύτατοι γόητες επινόησαν το θαύμα του αγίου φωτός, για να ενισχύσουν τον ηλίθιο ζήλο των προσκυνητών. Όνειδος και αίσχος, στρατηγούμενον από θρασύτατους θαυματοπλάστες… Αξιοθρήνητοι οι κατ έτος τρέχοντες μωροί και πλανημένοι προσκυνητές του θαύματος."

"Τέτοιων θαυμάτων έχουν ανάγκη οι ψευδοθρησκείες. Ασυγχώρητον, με παντοειδείς δόλους να υπερασπίζεται η θρησκεία πλαστά θαύματα και πάσης λογής ανομήματα. Ελευθερώστε την Ανατολική εκκλησία από το όνειδος του αισχρού θαυματουργήματος."

----------------------------------------------------------------------

(*) Το κείμενο του Αδαμάντιου Κοραή, «Περί του εν Ιεροσολύμοις αγίου φωτός», εδώ: http://terrapapers.com/…/…/04/Ad_Korais_peri_agiou_fwtos.pdf

Από Athanase Athanassiou

ΚΑΛΗ ΜΑΣ...ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!

Απ' την Εφημερίδα της Εργατιάς:

Καπιταλισμός και λαϊκές ανάγκες δεν συναντιούνται πουθενά

• Οι χιλιάδες νεκροί στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες, οι ανταγωνισμοί για τα φάρμακα, τα εμβόλια, ακόμα και το υγειονομικό υλικό, οι αντιθέσεις που οξύνονται από την πανδημία, τα μέτρα που παίρνονται μπροστά στη νέα κρίση ένα πράγμα φανερώνουν: Το σύστημα που προστατεύει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων εκθέτει σε μόνιμο κίνδυνο τα δικαιώματα, την ασφάλεια, την υγεία, ακόμα και τη ζωή του λαού.
• Οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες σωματείων και φορέων στα νοσοκομεία, στα σούπερ μάρκετ και αλλού, η αλληλεγγύη και η κοινή δράση δημιουργούν προϋποθέσεις για μαζική απάντηση το επόμενο διάστημα, για την οργάνωση της αντεπίθεσης.

ΣΕΛ.  3,    6  -  7,    16  -  17

    

https://www.rizospastis.gr/

Δ. Κουτσούμπας: Ο λαός όρθιος και δυνατός για να ζήσει τη δική του Ανάσταση

ΠΟΛΙΤΙΚΗ /Σάββατο 18 Απριλίου 2020, 15:33:43 / / Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Χρόνια Πολλά με υγεία και δύναμη, με την ευχή ο λαός μας να βγει όρθιος και δυνατός απ' αυτή την περιπέτεια, όρθιος και δυνατός για να ζήσει τη δική του Ανάσταση, που μπορεί να έρθει αν αποφασίσει να απαλλαγεί από το Γολγοθά ενός συστήματος, που έχει σε μόνιμη καραντίνα τη ζωή του, τα δικαιώματά του» δήλωσε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ο σχετικός σύνδεσμος της δήλωσης του Δ. Κουτσούμπα είναι: https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=Q8DW6xgmojw&feature=emb_title

Κατιούσα

Δήλωση Νίκου Σοφιανού, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ & Δημοτικού Σύμβουλου Αθήνας, στο πόρταλ του “Αθήνα 98.4” και τη δημοσιογράφο Μάγδα Μπουλούκου.
«Έτσι ζωγραφίζονται και οι ευχές σ’ αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες. Μένουμε δυνατοί & αισιόδοξοι. Η ατομική ευθύνη γίνεται συλλογική δράση για να μην πληρώσουν τις συνέπειες της κρίσης οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι.

Η σκέψη και ο προβληματισμός, οι φόβοι για τις οικονομικές συνέπειες να γίνουν αγώνες & διεκδικήσεις. Τα καλά λόγια για τους υγειονομικούς, τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, τους εργαζόμενους της πρώτης γραμμής να εκφραστούν με μαχητική απαίτηση για αποκλειστικά δημόσια & δωρεάν υγεία, και υπηρεσίες που δεν θα λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος, αλλά την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών καθολικά του λαού μας. Με εργαζόμενους που θα έχουν σταθερή εργασία, δεν θα ανακυκλώνονται, δεν θα δουλεύουν με ημερομηνία λήξης. Γιατί, ο Δήμος της Αθήνας στηρίζεται στους χιλιάδες εργαζόμενους του.

Ποια είναι η κατάσταση του Δήμου σήμερα:
• Υποστελέχωση κρίσιμων υπηρεσιών (καθαριότητα, ηλεκτρολογικό, πράσινο, τεχνικά έργα).
• Εμπλοκή δεκάδων ΜΚΟ στις κοινωνικές δομές.
• Ανταποδοτική λειτουργία στους παιδικούς σταθμούς, τον πολιτισμό, τις αθλητικές υποδομές.
• Χρονοβόρες εργολαβίες, συμπράξεις με ιδιωτικές επιχειρήσεις, αναθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.

Μπαίνοντας στην περίοδο μετά την καραντίνα, η ατομική ευθύνη που δείξαμε πρέπει να μετατραπεί σε συλλογική ευθύνη και αλληλεγγύη. Βάζουμε πλάτη για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν.»