Η ΣΤΙΤΙΚΕΤΣΑ [ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ] Του Κόντε Κλάπα !!!

Η ΣΤΙΤΙΚΕΤΣΑ [ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ]

[Στη Ζάκυνθο επί Ενετών ο κόντε Ρικάρντο Νταβιτσέντσα γράφει μια «Ομιλία» και την «ανεβάζει» στο σαλόνι του, για να σατιρίσει την …δυσκοιλιότητα του φίλου του Κόντε Κλάπα]
.
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
Στ’ Αρχοντικό του Κλάπα. Ο Κόντες, με τη νυχτικιά του και φαρδιά ρόμπα ντι κάμαρα, κάθεται στη σέκια[φορητό αποχωρητήριο-πολυθρόνα] του ακίνητος και βλοσυρός. Είναι φαλακρός και η περούκα δίπλα του, στον περουκοστάτη, είναι απαράλλαχτη μ’ εκείνη του πατέρα του, που εικονίζεται στο θεόρατο κάδρο πίσω του. 

Ο Ντοτόρος Μορτεβίας τού μετράει το πόλσο.[σφυγμό]

ΚΟΝΤΕΣ: Σορ Μορτεβία, βόηθα με!/ Κοντεύω να κρεπάρω [σκάσω].
Αν δε με γιάνεις γρήγορα,/ θε να βαρέσω σμπάρο…

ΓΙΑΤΡΟΣ: Μπράβο σου! Μα μ’ ούλο το ρισπέτο

 σα μαχαιρίες τα λόγια σου  με βάρεσαν στο πέτο

Είναι κουβέντες, Άρχοντα,/ ευτούνες που μου λες;

ΚΟΝΤΕΣ: Τι θες να κάμω; Τήραμε!/ Είμαι για να με κλαις!

 Κόκαλα το κορμάκι μου/ κατάντησε και πέτσα!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Κόντε μου! Δε ματάγινε/ μιά τέτοια στιτικέτσα!

Δεν είν’ αρρώστια σέρια[σοβαρή]/ για τσου μικρούς/ανθρώπους,

τηνε γιατρεύουμε, μαθές,/ με χίλιους δύο τρόπους.../ 

Μα τσ’ αφεντιάς σου τ’ άντερα/ είν’ στίτικα ντί στέζα[δυσκοίλια περιοπής],

 έχουν πείσμα κοντέικο/ και μνέσκουν πάντα στέζα[τεντωμένα].

ΚΟΝΤΕΣ: Νιώθω μαστίτσα[συμπαγή] την κοιλιά/ σα μαρμαρένια ντάπια/

 Ματάνοιξε, Ντοτόρο μου, τα δόλια σου κιτάπια/ 

και βρες δελέγκου[αμέσως] μέσα κει/ του γλυτωμού σανίδα.

 Αλλιώς, Σορ Μορτεβία μου,/ “αντίο που σε είδα”![τετέλεσται].

ΓΙΑΤΡΟΣ: Ούλους τσου ματαδιάβασα!/ Αφ’ τον αντίκο·Τσέλσο

στους Διοσκουρίδη, Γαληνό, Βεζάλιο, Παρατσέλσο./Μα και τσου πούλιο κοντινούς:/ Εύστάκιο, Φαλλόπιο, τσου δύο Χάντερ, τον Χαρβέ...

ΚΟΝΤΕΣ: Μούπαν ριμέντιο[γιατροσόφι] ντόπιο…

ΓΙΑΤΡΟΣ: Μα εδώ ριτσέτες[συνταγές] Πάντοβας/ και βγήκαν οπορκερίες[άχρηστες]/ 

και θες να σε σαλβάρουνε[γλυτώσουνε]/ τση γειτονιάς οι γρήες;

ΚΟΝΤΕΣ: Ευτούνα τ’ άντερα, γιατρέ,/ είναι τσ’ απορπισίας!/ 

Να ματακούσω τη βροντή/ μιας αποπατησίας/

 και στην πλερώνω για χρυσή./Μίανε μόνε-μόνε![ίσα-ίσα]

ΓΙΑΤΡΟΣ: Κόντε μου, βρίσκουμαι και γώ/ σε μία ντισπερατσιόνε!/ 

Ούλα μου τα δοκίμασα /κι ούλα πήγανε στράφι!/ 

Ακόμα και μιαν όστια[χάπι] με σκόνη από χρυσάφι!/

 Βρύση τ’ όλιο ντί ρίτσινο,[καθαρτικό]/ φόρτε καλομελάνο[μονοχλωριούχος υδράργυρος,/ 

κλυστήρια[κλύσματα] με τη σέσουλα/ Τι άλλο να σου κάνω;/

 Η τέχνη μου φαλίρισε /μ’ ευτούνη την κοιλιά σου./ Άλλο δέ μνέσκει τώρα πια…

ΚΟΝΤΕΣ: …παρά να πας καλιά σου!/ 

Θα δοκιμάσω μοναχός/ ’να ντόπιο γιατροσόφι./ 

Οι γρήες ξέρουν τα πολλά!/ Κι ας λεν οι φιλοσόφοι!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Ακομοντάτεβι[Όπως σας αρέσει] Σινιόρ!/ με γειές σου και χαρές σου.

ΚΟΝΤΕΣ: Έχεις και μούτρα να μιλείς/ μετά τσι συμφορές σου;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Συμπάθιο! Μα τα μαγικά/ εγώ τάχω χεσμένα.

ΚΟΝΤΕΣ: Γιατί τσιρλάς ελεύτερα!/ Μα δε ρωτάς και μένα/

π’ άντίς πουργκάντε[καθαρτικό] μούδεσες/ στο κώλο μου φουστέκια[ασφυκτικά δεσμά]/ 

κι ούτε να κλάσω δεν μπορώ/ την ίδια μου τη σέκια!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Και τι λογής, Σιορ Κόντε μου,/ είναι φτούνο το μάγιο;

ΚΟΝΤΕΣ: Ολημερνίς στη σέκια μου/ θα κάνω το σκαντάγιο,[βολιδοσκόπηση]/ 

μετρώντας και προσέχοντας/ κάθε γουργουρισία;

ΓΙΑΤΡΟΣ: Μα νύχτα-μέρα στο σκαμνί;/ Τούτο ’ναι βουρλισία./ 

Θα σου κατσιάσει το κορμί!/ Ο νους σου θα στουπίρει,[αποβλακωθεί]/ 

αν κάτσεις τρία μερόνυχτα/ σ’ αυτό το πατητήρι!

ΚΟΝΤΕΣ: Ας γένει το μιράκολο[θαύμα]/ κι ας κάτσω, δε με μέλει./

 Αγάλια- αγάλια γένεται/ κι η αγουρίδα μέλι!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Κι από βοτάνια;

ΚΟΝΤΕΣ: Τίποτσι! Μονάχα να φορτσάρω[βάζω τα δυνατά μου]/ και ν’ ασπετάρω[περιμένω] το καλό!

ΓΙΑΤΡΟΣ: Κοσπέτο[μπράβο], μίο κάρο!/

Εμένα να με συμπαθάς,/ μα πρέπει να πηγαίνω/ 

τση γειτονιάς τσου αχαμνούς!/ Πιού τάρντι[αργότερα] ανεβαίνω/ 

στ’ αρχοντικό σου, για να δω/ τα ποία και τα πόσα/ αυγά στη σέκια εγέννησε/ η παινεμένη κλώσα!

(Φεύγει. Ο Κόντες μένει μονάχος. Ξάφνου το μούτρο τον λάμπει από χαρά.)
ΚΟΝΤΕΣ (μ’ ενθουσιασμό): Άκου την, γουργουρίζει! / Έλα μωρή, φινίριστο[τελείωσέ το]/ (το μούτρο του σκοτεινιάζει)/ Τ’άντερομπουρμπουλίσματα/ πάψανε το ντορό[χαβά] τσου,/ φόρσε[μάλλον] 

γατσούλια[γάτες] σκούζανε/ στη ρούγα. Το σταυρό τσου!!!
Σιπάριον
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΡΩΜΑΣ(1906-1981) «Ο ΚΟΝΤΕΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΣΤΙΑ 1975

Από Dionisis Vitsos

Covid-19 - Στην Ισπανία των Σοσιαλιστών και των Podemos...

Νέοι εργαζόμενοι στην εποχή του Covid-19 - ΙΣΠΑΝΙΑ

Oι Κολεκτίβες των Νέων Κομμουνιστών από την Ισπανία, η Νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργαζομένων της Ισπανίας, έστειλαν βίντεο στην ΚΝΕ με δηλώσεις των μελών της Οργάνωσής τους για αυτά που βιώνουν καθημερνά στα κάτεργα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας 

Δείτε τα:

“Είμαστε περίπου 200 εργαζόμενοι που μοιραζόμαστε εργαλεία, κοινούς χώρους και έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος της μόλυνσης, ενώ από την άλλη μας λένε να μείνουμε σπίτια μας”.Ενέκο, εργαζόμενος σε βιομηχανία χάρτου στη Χώρα των Βάσκων:

“Πολλοί διανομείς περπατούν στο δρόμο και πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι χωρίς να έχουν καν μάσκες”. Άννα, εργαζόμενη σε εταιρεία διανομής φαγητού στη Μαδρίτη.

“Πόσο ακόμα θα τους επιτρέπουμε να παίζουν με την υγεία μας; Πόσο ακόμα θα τους επιτρέπουμε να παίζουν με την υγεία των οικογενειών μας; Πόσο ακόμα θα επιτρέπουμε σε λίγους επιχειρηματίες να έχουν κέρδη πολλών εκατομμυρίων κάνοντας μπίζνες με ένα δικαίωμα που θα έπρεπε να είναι για όλους;” Άλεξ, νοσοκόμος σε δημόσιο νοσοκομείο στη Μαδρίτη.

Απρ 2, 2020

Ανακοινώσεις Διεθνής Δράση

Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών από την Ισπανία: Ο μόνος δρόμος είναι η πάλη

Και όλοι μαζί: “Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό!”

Η συνέχεια επί της οθόνης...

* Ευχαριστούμε πολύ τις Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών από την Ισπανία, τη Νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργαζομένων της Ισπανίας, που μας έστειλαν τα βίντεο με τις δηλώσεις των μελών της Οργάνωσής τους. Ευχαριστούμε για την αλληλεγγύη και την στήριξη των Ισπανών συντρόφων προς την ΚΝΕ.

Μένουμε δυνατοί!

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

ΚΝΕ 

ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2200 !!!

            

Ερη Ριτσου: 

- Ναι.
- Και τι λέει;
- Ε καλά δεν καπνίζω και ταμπάκο, δεν είμαι κανα πρεζάκι.

- Διάβασες;
- Διάβασα αλλά μαλάκα τα μπερδεύω. Η οικονομική κρίση ήταν μετά τον κορονοϊό η πριν.
- Και πριν και μετά. Είναι δύο κρίσεις κολλητά.

- Ποια ήταν με τα πολλά γιούρογκρουπ;
- Η πρώτη.

- Αυτή με τον Μητσοτάκη τον Δεύτερο;
- Όχι, με τον Παπανδρέου τον Τρίτο.

- Όχι τον πρώτο;
- Τον τρίτο.
- Όχι ρε το θυμάμαι, με τον Γεώργιο Παπανδρέου ήταν.
- Ναι, τον τρίτο όμως. Τον μπερδεύεις γιατί έχει ίδιο όνομα με τον πρώτο.

- Μαλάκα τα γιουρογκρουπ δεν μπορώ να τα μάθω. Πόσα ήταν;
- Δε θυμάμαι.
- Α καλα για να μη θυμάσαι εσυ…
- Τα διαγγέλματα να διαβάσεις, είναι σος φέτος έχουν να πέσουν χρόνια.
- Με τον ιό;
- Ναι.

- Αυτός ήταν με τον Μητσοτάκη τον Πρώτο;
- Τον Δεύτερο.

- Μαλάκα τι κάνανε τότε; Δυο ονόματα είχανε όλα και όλα; Ο Τσίπρας ο Πρώτος πότε ήταν;
- Ενδιάμεσα σε Παπανδρέου τρίτο και Μητσοτάκη Δεύτερο.
- Αυτός ήταν με την αλλαγή.
- Με την αλλαγή ήταν ο Παπανδρέου ο Δεύτερος.
- Ο Τσίπρας ήταν που ήταν αριστερός;
- Οι πηγές διαφωνούν, η απάντηση με βάση το λυσσάρι είναι ότι «βγήκε με αριστερή πλατφόρμα αλλά εφήρμοσε πιο ρεαλιστική πολιτική», άμα το γράψεις αλλιώς κόβεται όλο το θέμα.
- Με το δημοψήφισμα.
- Ναι.
- Που είπαν ναι.
- Που είπαν όχι.
- Με τους Γερμανούς;
- Α μπράβο.
- Με το Χίτλερ.
- Όχι ρε μαλάκα άλλη περίοδο, με τους άλλους Γερμανούς, τους καλούς.

- Ααααααα ναι, που το «όχι» το κάνανε μετά «ναι».
- Ναι εκεί είναι τα δεύτερα Γιουρογκρουπ μην μπερδευτείς.
- Ωχχχχ μαλάακα αυτά με τον Βαρουφάκη, καλά ανάθεμα αν έχω καταλάβει τίποτα.
- Τέλος πάντων εκεί με τον ιό είναι που απαγορεύανε την κυκλοφορία.
- Α, ναι;
- Ναι.

- Που λέγανε ότι για όλα φταίνε οι κομμουνιστές και οι αριστεροί.
- Ναι.
- Ότι χρειάζονται μέτρα περιορισμού για να προστατευτεί η χώρα.
- Α γεια σου.

- Που έγινε το Πολυτεχνείο.
- ΟΧΙ, άλλη περίοδος.

- ΠΩΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΠΟΥ ΕΡΙΞΕ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ.

- ΑΛΛΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, ΑΛΛΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!

- ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ;;;;;;;

Σιωπή

- Στο τέλος γιατροί θα καταλήξουμε.

- Έλα ρε μη γρουσουζεύεις."...

Τη Κουβανέζικη Ιντερφερόνη Αλφα2Β Ενδιαφέρεται να Εισάγει Γερμανική Εταιρεία. -Εδώ Πότε ?

Η Είδηση Δεν είναι απ΄τον Ριζοσπάστη που μπορεί να σας πιάσει "τρέμουλο" μη k τον διαβάσετε...

Είναι απ' το capital.gr

Αντιγράφουμε:

Το φάρμακο Ιντερφερόνη άλφα 2Β, που αναπτύχθηκε από το Κέντρο Γενετικής και Βιοτεχνολογίας (CIGB) της Κούβας, χρησιμοποιείται ήδη στην Κίνα για την καταπολέμηση του νέου κοροναϊού.

 Σύμφωνα με τον δρα Εουλόχιο Πιμεντέλ Βάσκες, γενικό διευθυντή του CIGB, το φάρμακο έχει την ιδιότητα να σταματά τον πολλαπλασιασμό του ιού εντός των κυττάρων και έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την θεραπεία διαφόρων τύπων καρκίνου, ηπατίτιδας Β, AIDS και δαγκείου πυρετού. Στην Κούβα χρησιμοποιείται για πάνω από 30 χρόνια. 

Η Ντίνα Πφάιφερ, η οποία ανήκει στο ιατρικό προσωπικό τoυ Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, είναι εντούτοις επιφυλακτική: "Είναι αδύνατο να σχολιάσουμε τις δυνατότητες θεραπείας της ιντερφερόνης χωρίς κλινικές μελέτες", δήλωσε στην Deutsche Welle.

Ωστόσο, η κουβανική κυβέρνηση διαπραγματεύεται αυτή την στιγμή με διάφορες χώρες που ενδιαφέρονται για τη χρήση ιντερφερόνης άλφα-2b. Και η γερμανική εταιρεία Profümed βρίσκεται επίσης σε επαφή με την κουβανική εταιρεία BioCubaFarma για την εξαγωγή της ιντερφερόνης άλφα 2Β στη Γερμανία. 

Προς το παρόν δεν έχουν δοθεί από γερμανικής πλευράς η άδεια εισαγωγής και η έγκριση του φαρμάκου.

ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ

Αλήθεια -θα θέλαμε να μάθουμε- 
Τώρα Τι λένε οι επίσημοι "καλοθελητές" που παρεμβαίνουν  και μπλοκάρουν τις δημοσιεύσεις μας στο fb ? 
Θα Συνεχίσουν να παρεμβαίνουν και να κάνουν αναφορές περί ψευδών ειδήσεων ?

10 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΚΚΕ ΣΑΣ ΛΕΕΙ-Μόνιμα-ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ-ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ -φωτο

10 χρόνια πάνε τώρα που το ΚΚΕ σας φωνάζει με όλους τους τόνους να μειωθούν μόνιμα και δραστικά οι βουλευτικές αποζημιώσεις  και να καταργηθούν  βουλευτικές συντάξεις και άλλα προνόμια βουλευτών  κι άλλων υψηλόβαθμων κρατικών παραγόντων.

Δείτε το 2010:
 

ολόκληρη η δημοσίευση εδώ:https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5932885

To 2017:

ολόκληρη η δημοσίευση εδώ:https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9296728

Σήμερα: (προχθές 30/3/2020)

ολόκληρη η δημοσίευση εδώ:https://www.902.gr/eidisi/politiki/219765/pagia-i-thesi-toy-kommatos-gia-monimi-drastiki-meiosi-ton-misthon-voyleyton?fbclid=IwAR3GCyBWla12_MgFNMGVs1NRYix_f1eFgZtwAI5BbmXlQqrVEepbSO1JYrk

Γιατί το αποκρύβετε 

"φαρισαίοι και λοιποί υποκριτές" ;

H Ταινία για τον Ν. Μπελογιάννη: "Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο"

«Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.

Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή

όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.

Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.

Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.

Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.

Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.

Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους

το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Οι δολοφόνοι κρύβονται πίσω από τα μαχαίρια τους.

Τραβηχτείτε πέρα δολοφόνοι. Τραβηχτείτε πέρα.

Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους

το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.

Ενας άνεμος που πέρασε μες απ' το σκοτεινό τούνελ της σιωπής μας έφερε το μαντάτο.

Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.

Δυο ξεχασμένοι γλόμποι ξεθωριάζουνε στην ξώπορτα της μέρας.

Τους σκότωσαν.

[...]

Ηταν πικρό το τσάι σήμερα. Αφουγκραζόμασταν

ένα μεγάλο αμάξι που σταμάτησε στο δρόμο -

ένας τροχός του χτύπησε στο βράχο.

Μπορεί να 'ταν ο τροχός της ιστορίας.

Γιατί η γριούλα που βούρτσιζε στην μπαλκονόπορτα

το μαύρο κυριακάτικο φουστάνι της

πέτρωσε εκεί σα να κατάλαβε

τι μαύρο που 'ναι το μαύρο χρώμα

σα να 'δε ανεβασμένη μια μαύρη σημαία στο κατάρτι του χρόνου.

Λογαριάζαμε στα δάχτυλα: μεθαύριο,

μεθαύριο, ναι, μπαίνει ο Απρίλης.

Λέγαμε: θα βρούμε στο πανέρι της άνοιξης

πολλές χρυσές βελόνες, πολλές χρωματιστές κουβαρίστρες

να μπαλώσουμε το γέλιο του παιδιού

να μπαλώσουμε τις ρυτίδες της μάνας

να ράψουμε ακόμα κι ένα κομμένο πόδι, ένα σπασμένο κρανίο - λέγαμε.

Μια καρδιά χωρισμένη στα δύο,

απ' τη μια το ψωμί και το φιλί

απ' την άλλη το χρέος - θα σμίξει, λέγαμε,

μεθαύριο Απρίλης. Κάτου απ' τα δέντρα η ειρήνη,

θα χαιρετιούνται οι άνθρωποι μες απ' τα δίχτυα των αχτίνων

το φως θα κλείσει με τη φούχτα του την υψωμένη κάννη

θα χαμηλώσει η κάννη και θα γράψει στο χώμα

ένα μικρό κύκλο σαν το μηδέν

κι ύστερα γύρω στο μηδέν γραμμές - γραμμές

σαν τις αχτίνες του ήλιου που χαράζουν τα παιδιά στον άμμο.

Λογαριάζαμε στα δάχτυλα:

μεθαύριο Απρίλης και το Πάσχα

θα φιληθούνε οι άνθρωποι.

Τους σκότωσαν.

Τούτα τα πρόσωπα είναι σαν τα σταματημένα ρολόγια.

Τι ώρα να 'ναι; Τι ώρα να 'ναι σήμερα;

Ποιος σταμάτησε τούτα τα ρολόγια;

Ποιος σταμάτησε στη μέση τον Απρίλη;

Ποιος έγραψε με κάρβουνο σταυρούς πάνου στις πόρτες;

Ποιος σταμάτησε το χαμόγελο στα μάτια της μάνας; Τι ώρα να 'ναι;

Ποιος έκοψε στα δυο την ελπίδα; Τι ώρα να 'ναι; Πέστε μου λοιπόν.

Η κυρα-Λένη γύρισε απ' την αγορά μ' άδειο το καλάθι της.

Δε θυμάμαι, είπε, γιατί πήγα.

Οπου πηγαίνω βρίσκουμαι μπροστά στους σκοτωμένους.

Αν έχεις κάτι να μου πεις θα το ξεχάσω.

Δεν ξεχνάω τους σκοτωμένους. Το φουστάνι μου

αγγριώνει στους σταυρούς. Οι νεκροί με κρατάνε.

Ο,τι μου πουν θα κάνω. Παιδί μου, παιδί μου,

αυτοί πέθαναν για να ζήσεις.

Μην το ξεχνάς. Αν το θυμάσαι αυτοί δε θα πεθάνουν.

[...]

Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους

το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Οχι δε σου ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος

τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη άκρη στο φουστάνι της άνοιξης

τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.

Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα,

οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις,

ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου

η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτη

που μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.

[...]

Εσύ σκαρφάλωσες στη ράχη του χάρου

κουρντίζοντας με γρήγορο χέρι το ρολόι του ήλιου.

Να φύγουν πιο γρήγορα οι δείχτες.

Να φύγει τούτη η μέρα.

Να φύγει το μαύρο απ' τα μάτια μας.

Να φύγει τ' άδικο απ' τον κόσμο.

[...]

Νίκο, είχες μια καρδιά γεμάτη απ' το αίμα του ήλιου.

Οταν περπατούσες στα ερείπια του φθινοπώρου

είχες πάντα στη μέσα τσέπη του σακακιού σου το σχέδιο της καινούργιας πολιτείας μας,

γι' αυτό χαμογελούσε ο λαός μέσα στα μάτια σου.

Εφυγες τώρα Νίκο

ανάβοντας μ' ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,

ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών,

ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου,

πάνω απ' τις πεδιάδες τις σπαρμένες με κόκαλα.

Επεσες, Νίκο, με τ' αφτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,

ν' ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον,

ν' ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες

πάνω απ' το γέλιο των παιδιών και των κήπων.

[...]

Η νύχτα κόβει με το σουγιά της μικρά κομμάτια τ' όνειρο.

Ενα δέντρο κάνει φτερά. Ενα παιδί μεγαλώνει.

Ορκιστείτε να 'χει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του

να μάθει να γράφει σ' αγαπώ,

να κρατάει μπράτσο τον ήλιο σ' ένα ανθισμένο περιβόλι.

Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου,

η λευτεριά και η ομορφιά του κόσμου. Ορκιστείτε.

[...]

Αύριο μεθαύριο θα επιστρέψουμε απ' το μεγάλο πόνο μας στις καθημερινές δουλειές μας,

θα φάμε το ψωμί μας. Το ψωμί είναι νόστιμο

όσο πικρές κι αν είναι οι μέρες μας. Πρέπει να φάμε το ψωμί μας.

Πρέπει να ζήσουμε, να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και το δίκιο σας.

Μα και την ώρα που θα τρώμε θα 'μαστε έτοιμοι. Το ξέρουμε

είναι βαριά η κληρονομιά σου Μπελογιάννη -

θα τη σηκώσουμε στους ώμους μας.

Συχνά δυσκολευόμαστε, θα δυσκολευτούμε πιότερο -

θα την κρατήσουμε στους ώμους μας.

Η πληγή μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, το ίδιο κι η πίστη μας.

Θα φέρουμε την κληρονομιά σου στους ώμους μας,

ως την πόρτα του ήλιου, Μπελογιάννη.

Καλημέρα αδέρφια μου.

Καλημέρα ήλιε

Καλημέρα κόσμε.

Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά

πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.

Μ' ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.

Μ' ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει.

Καλημέρα σύντροφοι

Καλημέρα ήλιε

Καλημέρα Μπελογιάννη.

Τώρα, ας βροντήσουνε της λευτεριάς τα τύμπανα κι οι σάλπιγγες.

Καλημέρα Μπελογιάννη.

Ακόμη μια φορά. Ακόμη μια φορά

εσύ Νίκο πολέμησες για όλους μας

εσύ νίκησες για όλους μας

εσύ απόδειξες

πόσο μικρά είναι αυτή την ώρα τα μικρά όνειρα,

[...]

μπροστά στο μπόι της χαράς να πεθαίνεις

για τη χαρά του κόσμου.

[...]

Πόσο μικρή είναι τούτη η λευτεριά μπροστά στην άγρια λευτεριά

να βγάζεις την καρδιά σου σα γαρύφαλλο απ' τον κόρφο σου

για να μοσκοβολάν τα σύμπαντα θυσία και ειρήνη.

[...]

Καλημέρα ανθρώποι μου

Καλημέρα ήλιε

Καλημέρα Μπελογιάννη».

Το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», το οποίο έγραψε την ίδια μέρα της εκτέλεσης του Ν. Μπελογιάννη, στις 30 Μάρτη του 1952, από το νησί του Αη - Στράτη όπου ήταν εξόριστος. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4520223

Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών - The Partisans of Athens

Αποχαιρετάμε τον Μανώλη
με Αυτό το βίντεο,, 

Συνεχίζοντας τον Δρόμο που Χάραξε
-αν κ δεν ολοκλήρωσε-
η Γενιά τους

Ένα ντοκιμαντέρ για την ΕΑΜική Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα ('41-'44). 14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ένας λαός ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Ένα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη. A documentary about the Resistance during the Nazi Occupation of Athens. 14 people recalling memories from that period. A film about collective memory. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών (2018 - 72’) Σκηνοθεσία: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Γιάννης Ξύδας Έρευνα - Σενάριο: Γιάννης Ξύδας Αφήγηση: Ρήγας Αξελός Δ/νση φωτογραφίας - Μοντάζ: Ξενοφώντας Βαρδαρός Ηχοληψία - Μιξάζ: Ανδρέας Γκόβας Πρωτότυπη μουσική: drog_A_tek Κάμερα: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Χρήστος Πανάγος Μετάφραση - Υποτιτλισμός: Ηλίας Διάμεσης Γραφιστική επιμέλεια: Κώστας Μηναϊδης Υπεύθυνη επικοινωνίας - Απομαγνητοφωνήσεις: Σέβη Σαλαγιάννη Παραγωγή: Ομάδα Συλλογική Μνήμη Ένα ντοκιμαντέρ για την ΕΑΜική Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα ('41-'44). 14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ένας λαός ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Ένα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη. Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας. Από την περίοδο του λιμού του '41-'42, τα συσσίτια των λαϊκών επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης, τις μεγαλειώδεις πορείες ενάντια στην επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων, τις μάχες του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στις συνοικίες, την ίδρυση του ΕΑΜ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, τις παράνομες προκηρύξεις και τα συνθήματα της ΕΠΟΝ στους τοίχους μέχρι την απελευθέρωση της Αθήνας οι πρωταγωνιστές συνθέτουν ένα μωσαϊκό εμπειριών, αγώνων και προσδοκιών για το πώς επέλεξαν να συγκρουστούν με την ηττοπάθεια και τη συνεργασία με τον ναζισμό-φασισμό. Οι προσωπικές ιστορίες «δένουν» με σπάνιο αρχειακό υλικό, πρωτότυπη μουσική των drog_A_tek και πλάνα του σήμερα μέσα από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τις συνοικίες της Αθήνας. “...στου πολέμου την αντάρα όλοι μας αδελφωμένοι, είμαστε φωτιά που λάμπει μες στη γη τη ρημαγμένη... κι απ’ της νιότης μας την φλόγα θε να λάμψουν όλα γύρω, γιατί έλαχε στη νιότη της ελευθεριάς ο κλήρος.” (αντιστασιακό τραγούδι της εποχής) Έλαβαν μέρος (με αλφαβητική σειρά) Βαλιμίτης Δημήτρης Βοσκοπούλου Κουβά Μαρία Ζαμάνος Στέλιος Ζαχαρίας Μάνος Κατιμερτζής Γιώργος Μαραγκουδάκης Κώστας Μπαλάνος Νίκος Νικηφοράκης Ζάχος Νικολάου Έλλη Ντερμιτζόγλου Βαγγέλης Παπαδημητρίου Γιώργος Πετροπούλου Ζωή Σφακιανάκης Νίκος Σαββατιανού Ελένη

Σοσιαλισμός vs Καπιταλισμός: Tι Λένε στη Ρωσία - Социализм против капитализма: что говорят в России

 Τρεις στους τέσσερις Ρώσους θεωρούν 

 τη Σοβιετική Ένωση ως την καλύτερη εποχή 

 της ιστορίας τους

 

Στα θετικά σημεία της σοβιετικής εποχής, το 16% ανέφερε τη “σταθερότητα του μέλλοντος και την εμπιστοσύνη” και το 15% την “καλή ζωή στη χώρα”. Ένα 11% συνδέει την ΕΣΣΔ με θετικές στιγμές της νιότης ή των παιδικών τους χρόνων.

Κατιούσα

Συνεχίζεται η τάση ενίσχυσης της εικόνας της ΕΣΣΔ στους σημερινούς Ρώσους, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Ινστιτούτου Levada που δημοσιεύτηκε την Τρίτη. Σύμφωνα με αυτή, το 75% των Ρώσων θεωρούν ότι η σοβιετική εποχή ήταν η καλύτερη στην ιστορία της χώρας. Η δημοσκόπηση προστίθεται σε μια μακρά σειρά ερευνών, που δείχνουν σταθερή άνοδο του ποσοστού όσων βλέπουν θετικά το σοβιετικό παρελθόν, αλλά και την περίοδο διακυβέρνησης του Στάλιν.

Από όσους ερωτήθηκαν, μόλις το 18% διαφωνούν με την ιδέα ότι η ΕΣΣΔ ήταν το αποκορύφωμα της ιστορίας της χώρας.

Προφανώς, η νοσταλγία αυτή δε μεταφράζεται σε κάποιου είδους επαναστατική διάθεση στο παρόν, καθώς μόνο το 28% δηλώνει υπέρ της επιστροφής στο “δρόμο που ακολουθούσε η ΕΣΣΔ”, έναντι 58% που προτιμά τον “ιδιαίτερο δρόμο” της σύγχρονης Ρωσίας και 10% που προτιμά των “ευρωπαϊκό δρόμο”. Το γεγονός αυτό προκύπτει από τη συναίσθηση πως η αποκατάσταση του σοσιαλισμού δεν είναι μια αυτόματα διαδικασία, αλλά αποτέλεσμα ενός δύσκολου δρόμου με πολλές θυσίες, όπως και αποτέλεσμα μιας προπαγάνδας δεκαετιών ότι πλέον “δεν αλλάζει τίποτα”.

Στα θετικά σημεία της σοβιετικής εποχής, το 16% ανέφερε τη “σταθερότητα του μέλλοντος και την εμπιστοσύνη” και το 15% την “καλή ζωή στη χώρα”. Ένα 11% συνδέει την ΕΣΣΔ με θετικές στιγμές της νιότης ή των παιδικών τους χρόνων.

Μικρό είναι το ποσοστό όσων αναφέρουν αρνητικούς συνειρμούς σχετικά με τη σοβιετική περίοδο, καθώς μόνο το 4% αναφέρει την οικονομική μειονεξία, της ουρές και τα δελτία αγαθών και μόλις το 1% στην ύπαρξη πολιτικής καταπίεσης.

Η κοινωνιολόγος Καρίνα Πίπιγια από το Ινστιτούτο Levada, που δεν έχει καθόλου φιλοσοβιετικές τάσεις, δήλωσε στο ρωσικό τύπο πως ενώ οι Ρώσοι βλέπουν κυρίως θετικά τη σοβιετική περίοδο, έχουν υποκαταστήσει τις προσωπικές τους μνήμες από μια γενική εικόνα κοινωνικής σταθερότητας, εμπιστοσύνης στο μέλλον και καλής ζωής εκείνη την εποχή.

Η ίδια διαπιστώνει ότι η νοσταλγία κυριαρχεί στις παλιότερες γενιές, υπάρχει ωστόσο και μεταξύ των νεότερων, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα επιθυμία επιστροφής στο σοβιετικό σύστημα. Κατά τον Αντρέι Κολέσνικοφ, του Κέντρου Carnegie στη Μόσχα, τα αποτελέσματα αντικατοπτρίζουν τα αισθήματα του κοινού απέναντι στην τωρινή πραγματικότητα της Ρωσίας:

“Η σοβιετική εποχή μπορεί να μην αντιμετωπίζεται ως εποχή υψηλού επιπέδου διαβίωσης, αλλά ως εποχή δικαιοσύνης. Ο σημερινός κρατικός καπιταλισμός αντιμετωπίζεται ως άδικος: η αδικία βρίσκεται στη διανομή, την πρόσβαση σε αγαθά και υποδομές. Και αυτό το αίσθημα αυξάνεται”.

*** 

Трое из четырех россиян верят
 Советский Союз как лучшее время
 их истории

В советское время 16% сообщили о «стабильности будущего и уверенности», а 15% - о «хорошей жизни в стране». 11% ассоциируют СССР с позитивными моментами своей юности или детства.

КАТЮША

Согласно последнему опросу Института Левада, опубликованному во вторник, тенденция к укреплению образа сегодняшних россиян в СССР сохраняется. Согласно ей, 75% россиян считают, что советская эпоха была лучшей в истории страны. Опрос складывается из длинной серии опросов, показывающих неуклонный рост числа тех, кто позитивно смотрит на советское прошлое, а также на сталинское царствование.

Из опрошенных только 18% не согласились с тем, что СССР стал кульминацией истории страны.

Очевидно, что эта ностальгия здесь не переводится в какой-то революционный настрой, поскольку только 28% выступают за возвращение на «дорогу в СССР», тогда как 58% выступают за «особый путь» современной России и 10% предпочитает "европейский путь". Это происходит из-за того, что восстановление социализма - это не автоматический процесс, а результат трудного пути со многими жертвами, а также результат десятилетней пропаганды, которая «больше ничего не меняет».

В советское время 16% сообщили о «стабильности будущего и уверенности», а 15% - о «хорошей жизни в стране». 11% ассоциируют СССР с позитивными моментами своей юности или детства.

Лишь небольшой процент тех, кто сообщил о негативном отношении к советскому периоду, сообщил о низком уровне экономического неблагополучия, очередях и поступлениях товаров, и только о 1% политического угнетения.

Социолог Карина Пиппия из Института Левада, у которой нет советских тенденций, рассказала российской прессе, что, хотя россияне относятся к советскому периоду положительно, они подменили свои личные воспоминания обзором социальной стабильности, доверия и будущего. в то время

Она отмечает, что ностальгия распространена в старших поколениях, но она также существует среди младших поколений, не обязательно подразумевая желание вернуться к советской системе. 
По словам Андрея Колесникова из Центра Карнеги в Москве, результаты отражают общественное мнение по поводу нынешних российских реалий:

«Советскую эпоху можно рассматривать не как высокий уровень жизни, а как эпоху справедливости. Сегодняшний государственный капитализм считается несправедливым: несправедливость заключается в распределении, доступе к товарам и инфраструктуре. И это чувство растет ".