ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - Η «ΥΠΟΘΕΣΗ ΡΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ»


Σαν σήμερα
Στις 19 Ιούνη του 1953 οι Αμερικανοί πολίτες Τζούλιους και Εθελ Ρόζενμπεργκ (34 και 32 ετών), θύματα του μακαρθισμού στις ΗΠΑ, εκτελούνται στην ηλεκτρική καρέκλα με την κατηγορία ότι πουλούσαν ''ατομικά μυστικά'' στη Σοβιετική Ένωση.

Οι Ρόζενμπεργκ ήταν κομμουνιστές και ''έπρεπε'' να πεθάνουν...

ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΠΟΛΕΜΩΝ

1951 - 1953 Η «δίκη» και η δολοφονία των Ρόζενμπεργκ

Αντικομμουνιστικό και αντισοβιετικό παραλήρημα στις ΗΠΑ. Η Σοβιετική Ενωση ανακοινώνει την κατασκευή ατομικής βόμβας και τερματίζει την «ατομική τρομοκρατία» των Αμερικανών. Πώς «στήθηκε» η δίκη, ενώ οι αποφάσεις είχαν ληφθεί
Julius and Ethel Rosenberg / Hugo Gellert / Lithographic crayon on board, c. 1950-1953 / National Portrait Gallery, Smithsonian Institution. Πηγή
Η «υπόθεση Ρόζενμπεργκ» ξεκινάει από τη στιγμή που η Σοβιετική Ενωση ανακοινώνει ότι κατασκεύασε ατομική βόμβα, καταργώντας το μονοπώλιο του ατομικού όπλου των ΗΠΑ.
Επρόκειτο για γεγονός μεγάλης σημασίας, αφού οι ΗΠΑ έχαναν τη δυνατότητα να ασκούν «ατομική τρομοκρατία» στους λαούς όλου του κόσμου για να επιβάλλουν τις θέσεις τους.
Μακάρθι
Ωστόσο, στην Αμερική ανακαλύπτονται παντού «κομμουνιστές» και «κατάσκοποι».

Ο Μακάρθι, ο πρόεδρος της Επιτροπής της Γερουσίας για την έρευνα και τον εντοπισμό κομμουνιστών στον κρατικό μηχανισμό, «ξεσκονίζει» ολόκληρη τη χώρα.
Πριν από τη δίκη, η απόφαση
Μ' αυτήν την «υπόκρουση», διεξάγεται η δίκη του Τζούλιους Ρόζενμπεργκ, διπλωματούχου μηχανικού και της συζύγου του Εθελ.

Η κοινή γνώμη ερεθίζεται συστηματικά από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, που είχαν βγάλει ήδη τα συμπεράσματα τους, αλλά και την καταδικαστική απόφαση για το ζεύγος Ρόζενμπεργκ.

Police photos of Julius and Ethel Rosenberg (Source: Exhibits from the Julius and Ethel Rosenberg Case File, 03/13/1951 – 03/27/1951) Πηγή
Είναι ένοχοι, λέγανε, για το γεγονός ότι η Σοβιετική Ενωση θα μπορούσε να απειλήσει τις ΗΠΑ με την ατομική βόμβα ότι στο άμεσο μέλλον, σε έναν αναπόφευκτα επικείμενο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, εκατομμύρια Αμερικανοί θα πέσουν θύματα της σοβιετικής ατομικής βόμβας. Βεβαίωναν ότι οι Ρόζενμπεργκ είχαν συγκροτήσει, τάχα, ένα δίκτυο κατασκοπίας και πρόδωσαν στη Σοβιετική Ενωση το μυστικό της ατομικής βόμβας του Ναγκασάκι.

Τους κατηγορούσαν ακόμη ότι, μετά την κατασκευή της βόμβας από τους Σοβιετικούς, οι ΗΠΑ ήταν υποχρεωμένες στον πόλεμο της Κορέας να χρησιμοποιούν μόνο συμβατικά όπλα. Αυτός ο αναγκαστικός περιορισμός, ισχυριζόταν ότι στοίχισε τη ζωή 50.000 Αμερικανών στρατιωτών, γεγονός για το οποίο ευθύνονταν οι Ρόζενμπεργκ!
«Προετοιμασία» μαρτύρων
Στην πραγματικότητα, εξαιτίας της στρατηγικής του ήττας, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ξεσπάει οργισμένος σε δύο αθώους ανθρώπους. Η κατηγορία ενάντια στους Ρόζενμπεργκ στηρίζεται σε ψέματα και σε πλαστογραφίες.

5 Απρ. 1951. Ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας, κάθισε την αδελφή του στην ηλεκτρική καρέκλα. Φωτό, ανώνυμη. Πηγή
Το δεξί χέρι του Μακάρθι, ο Ρόι Κον (ο οποίος το 1969 καταδικάστηκε για εξαγορά, εκβιασμό και απάτη), «προετοίμαζε» επί οκτώ μήνες συνέχεια τους κύριους μάρτυρες κατηγορίας, τους Ντέιβιντ και Ρουθ Γκρίνγκλας.

Τους έθεσε προ του διλήμματος: Ή ομολογούν τη δική τους «συμμετοχή στην κατασκοπία» και επιβαρύνουν τους Ρόζενμπεργκ ή εκτελούνται οι ίδιοι στην ηλεκτρική καρέκλα.

Ρόι Κον
Ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας, αδελφός της Εθελ Ρόζενμπεργκ, κατέθεσε ότι, σαν τεχνικός συνεργάτης του Κέντρου Ατομικών Ερευνών του Λος Αλαμος, έτυχε να ακούει συζητήσεις επιστημόνων, στις οποίες αναφέρονταν μυστικά της ατομικής βόμβας. Στη συνέχεια, αυτές τις μυστικές πληροφορίες τις μετέδιδε στον γαμπρό του, Τζούλιους Ρόζενμπεργκ.
Σχετικά με το ζήτημα αυτό, ο καθηγητής Γιούρεϊ,ατομικός φυσικός, τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ, στη διάρκεια της δίκης, σε ένα γράμμα του προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, τόνιζε: «Ενα πρόσωπο σαν τον Γκρίνγκλας δε θα ήταν, οπωσδήποτε, σε θέση να μεταδίδει φυσικά, μαθηματικά και χημικά μυστικά της ατομικής βόμβας».
Ενα σκίτσο και ένα αλλιώτικο... τραπέζι
Το «κύριο αποδεικτικό στοιχείο» του κατηγορητηρίου είναιένα «σκίτσο» της βόμβας του Ναγκασάκι, που το ετοίμασε ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας και το έδωσε, τάχα, στον Τζούλιους Ρόζενμπεργκ για να το διαβιβάσει στη Σοβιετική Ενωση.

Το υποτιθέμενο σκίτσο του Γκρίνγκλας. Πηγή
Σχετικά με το σκίτσο αυτό, ο Αμερικανός ατομικός φυσικός δρ. Μόρισον, του οποίου η συμμετοχή στην κατασκευή της ατομικής βόμβας ήταν σημαντική, εκφράστηκε με τα παρακάτω λόγια: «Το σκίτσο είναι μια πρωτόγονη καρικατούρα της ατομικής βόμβας».
Ως «αμοιβή» για την προδοσία τους, οι Ρόζενμπεργκ θα έπαιρναν από τους Σοβιετικούς ένα ειδικό τραπέζι, για να φωτογραφίζουν τεχνικά σχέδια.

Η Ρουθ Γκρίνγκλας περιγράφει το τραπέζι αυτό με όλες τις λεπτομέρειές του. Εχει, λέει, από κάτω ένα βαθούλωμα, για να μπορεί, εκεί, να τοποθετείται η φωτογραφική συσκευή.

Δύο χρόνια μετά τη δίκη, το τραπέζι αυτό ανακαλύφτηκε από ένα δημοσιογράφο και αποδείχτηκε ότι είχε αγοραστεί από τον Ρόζενμπεργκ, από ένα εμπορικό κατάστημα. Το τραπέζι δεν είχε κανένα βαθούλωμα, ήταν ένα κλασικό τραπέζι κουζίνας.
Δικαστής σε διατεταγμένη υπηρεσία
Ιρβινγκ Κάουφμαν
Ο δικαστής Ιρβινγκ Κάουφμαν, όμως, έχει πάρει μια εντολή. Η εντολή τού δόθηκε στην Ουάσιγκτον στις 8 Φλεβάρη του 1951, ένα μήνα πριν από την έναρξη της δίκης, στη συνεδρίαση της Επιτροπής της Γερουσίας για την ατομική ενέργεια.

Μακάρθι και Ρόι Κον (αριστερά), Απρ. 1954
Το πρακτικά της συνεδρίασης αναφέρουν ότι παρόντες ήταν ηγετικά στελέχη της Γερουσίας, της αμερικάνικης ομοσπονδιακής κυβέρνησης και ο εισαγγελέας, ο οποίος στη δίκη θα εκπροσωπούσε την κυβέρνηση.

Σάββατο, 31 Μαΐου 1953. Ολονυχτία για τον Τζούλιους και την ΈθελΡόζενμπεργκπου πραγματοποιήθηκε έξω από ομοσπονδιακό δικαστήριο του Λος ΆντζελεςΟι Ρόζενμπεργκκαταδικασμένοι ως«πυρηνικοί κατάσκοποι», εκτελέστηκαν τρεις βδομάδες αργότερα (19/6/1953)Πηγή
Οι γερουσιαστές απαιτούν από τον εισαγγελέα Ζάιπελ να καταφέρει, ώστε ο δικαστής να επιβάλει στους Ρόζενμπεργκ την ποινή του θανάτου.

18 Ιουν. 1953. Διαδήλωση στο Παρίσι. Πηγή
Κατά τη γνώμη των γερουσιαστών, η ποινή αυτή αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα για να «λυγίσουν» οι Ρόζενμπεργκ.
1951, Διαδήλωση στη Νέα Υόρκη, κατά τη διεξαγωγή της δίκης.Φωτό, Dennis Stock (1928-2010) Πηγή
Ετσι, οι Ρόζενμπεργκ καταδικάζονται σε θάνατο. Δεν υποκύπτουν, όμως, στον εκβιασμό! Ο δικαστής Κάουφμαν δικαιολογεί την καταδίκη: «Η Σοβιετική Ενωση δε θα ήταν ποτέ σε θέση να κατασκευάσει μόνη της την ατομική βόμβα. Κάποιος θα πρέπει να έχει προδώσει σ' αυτήν το μυστικό. Και ποιος άλλος, εκτός από τους Ρόζενμπεργκ, μπορούσε να είναι οι προδότης;»

19/6/1953, 12:00 π.μ. Φωτό, Lawrence Schiller (1936 - ) Πηγή
Απίστευτη λογική! Με αυτό το αιτιολογικό, στις 19 Ιούνη του 1953, ο Τζούλιους και η Εθελ Ρόζενμπεργκ δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα.
Λος Άντζελες Τάιμς, 20/6/1953
Ομολογία
Υστερα από 9 μήνες, στις 17 Μάρτη 1954, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» δημοσίευσαν περικοπές από μια διάλεξη του δρ. Τζέιμς Μπέκερλι, διευθυντή του Γραφείου Πληροφοριών της «Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας». 

Μπροστά σε ένα κοινό, που αποτελούνταν από ηγετικούς παράγοντες της αμερικανικής βιομηχανίας, ο δρ. Μπέκερλι είπε: «Είναι πια καιρός να πάψουμε να μιλάμε για κάποια δήθεν πυρηνικά μυστικά. Η ατομική και η υδρογονική βόμβα δεν έχουν παρθεί από κατασκόπους».
Επιμέλεια:
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 14/6/2002

  

Ήταν Αθώοι

Μπομπ Ντύλαν


Now that they are gone, you know, the truth it can be told
They were sacrificial lambs in the market place sold
Now that they are gone, you know, the truth it can come out
They were never proven guilty beyond a reasonable doubt
The people said they were guilty at the time
Some even said there hadn't a-been any crime
People look upon this couple with contempt and doubt
But they loved each other right up to the time they checked out
Eisenhower was president, Senator Joe was king
Long as you didn't say nothing you could say anything
Now some they blamed the system, some they blamed the man
Now that it is over, no one knows how it began
Every kingdom got to fall, even the Third Reich
Man can do what he pleases but not for as long as he like
Well, they say they gave the secrets of the atom bomb away
Like no one else could think of it, it wouldn't be here today
Someone says the fifties was the age of great romance
I say that's just a lie, it was when fear had you in a trance



___________

Αλιεύτηκε από: Μποτίλια Στον Άνεμο


ΤΙ ΠΡΟΗΓΉΘΗΚΕ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ ;;!!




REVOLTERPIECES: Πριν τη Κομμούνα: Οι επαναστατικές παρισινές παραδόσεις που οδήγησαν στο 1871
Η Ιστορία των κοινωνιών, ακόμα και τα άλματα και οι ασυνέχειες σε αυτήν, δεν έρχονται από το πουθενά. Και ο μόνος τρόπος να την καταλάβουμε, είναι να τη μελετάμε σαν μια εξέλιξη, όχι σαν μια σειρά άσχετων μεταξύ τους στιγμών. Το κείμενο επιχειρεί μια εισαγωγή στις επαναστατικές παραδόσεις της γαλλικής κοινωνίας που αποτέλεσαν τα βήματα για να φτάσουμε στη Παρισινή Κομμούνα.
  
Του Drugitiz

Οι αναφορές στην Παρισινή Κομμούνα δε λείπουν μέσα στα επαναστατικά κινήματα. Όντας η πρώτη στιγμή που ο αγώνας της εργατικής τάξης φάνταζε πως μπορεί να νικήσει και λαμβάνοντας χώρα σε μια εποχή η οποία χαρακτηριζόταν από ένα αρκετά πρώιμο στάδιο της εξέλιξης των σοσιαλιστικών ιδεών, πολλά επαναστατικά ρεύματα βρίσκουν σε αυτήν εκφράσεις της ιστορίας τους και των στόχων τους. Παρόλα αυτά, οι αναλύσεις για το ποια ήταν η Ιστορία της κοινωνίας που παρήγαγε αυτό το σημαντικό ιστορικό γεγονός, από πού προέρχονταν οι επαναστατικές ιδέες και παραδόσεις που έφτασαν μέχρι εκεί, φαίνεται να υποτιμούνται από όλους.

Έτσι, καταλήγουμε σε ένα σχήμα στο οποίο η Παρισινή Κομμούνα ήταν ένα θεόσταλτο φαινόμενο χωρίς κάποια προεργασία, χωρίς ρίζες και χωρίς εξέλιξη μέσα στη γαλλική κοινωνία. Έπεσε από τον ουρανό και εξαφανίστηκε με την ίδια ευκολία. Επειδή όμως ο κόσμος δε λειτουργεί με τέτοιους όρους, αξίζει να δούμε πώς το παρισινό προλεταριάτο έφτασε ως εκεί και μια μικρή ματιά για το τι ακολούθησε προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα την ίδια την Κομμούνα.

Σημείωση: Σκοπός του άρθρου δεν είναι η ενδελεχής περιγραφή και ανάλυση των επαναστάσεων που προηγήθηκαν του 1871, αλλά η περιγραφή των σταθμών που μεσολάβησαν από την πρώτη επανάσταση του 1789, μέχρι τη Κομμούνα. Οπότε, πολλές από τις ιστορικές πληροφορίες λείπουν προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο αρχικός σκοπός του κειμένου. Στο τέλος του κειμένου υπάρχει μια σύντομη ανασκόπηση και κάποια συμπεράσματα.

1789: Η Μεγάλη Αστική Επανάσταση

Η Γαλλική Επανάσταση ήταν η δεύτερη φορά που η ανθρωπότητα έζησε μια επανάσταση με το σημαινόμενο που έχει σήμερα η λέξη -αν συνυπολογίσουμε αυτή του 1642 στην Αγγλία. Αυτή τη φορά όμως η ρήξη με τον παλιό κόσμο, την αριστοκρατία, την εκκλησία και την φεουδαρχική οικονομία ήταν πιο ριζική. Το ιστορικό νήμα που έπιανε από την Αναγέννηση, το Διαφωτισμό και τη νεωτερικότητα βρήκε την καλύτερη πραγμάτωσή του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και τα πρώτα (αναμφισβήτητα ανώριμα και κοινωνικά μειοψηφικά) σοσιαλιστικά σπέρματα με οργανώσεις όπως η “Εταιρία Των Ίσων” είχαν ήδη αρχίσει να μπολιάζουν την κοινωνία. Δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε παραπάνω πάνω στο θέμα, υπάρχουν πολλές πηγές, είτε κάποιος αναζητά μια ιδεολογική προσέγγιση στο θέμα*, είτε για ανθρώπους που ψάχνουν μια πιο ενδελεχή ιστορική περιγραφή της εποχής**. Σημασία εδώ έχει να κρατήσουμε πως η γαλλική κοινωνία αποκτά εδώ το πρώτο επαναστατικό γεγονός από τα πολλά που θα έρθουν τα επόμενα 90 χρόνια. Η αντίληψη πως τον καλύτερο κόσμο μπορούμε να τον διεκδικήσουμε μέσα από την καταστροφή του ήδη υπάρχοντος, είναι πλέον κοινωνικό κεκτημένο.

1830: Δεύτερη Γαλλική Επανάσταση

Η πρώτη επανάσταση κράτησε συνολικά 10 χρόνια και ήρθε στο τέλος της με την άνοδο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη στην εξουσία το 1799. Ο Ναπολέοντας ο οποίος αν και ήταν σαφώς δύναμη αντεπανάστασης, δεν ήταν ακριβώς και επιστροφή στο παλιό καθεστώς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου ο Ναπολεόντειος Κώδικας, ο αστικός κώδικας του Ναπολέοντα, ο οποίος κινούταν ξεκάθαρα στα αξιακά πλαίσια της Επανάστασης. Η επιστροφή στο παλιό καθεστώς ήρθε με την πτώση του Ναπολέοντα και την επάνοδο στην εξουσία της αυτοκρατορίας των Βουρβόνων. Ο δεύτερος αυτοκράτορας αυτής της ιστορικής φάσης ήταν ο Κάρολος Ι’, η άνοδος του οποίου στην εξουσία έφερε ένα νέο κύμα μέτρων ενάντια στις επαναστατικές δυνάμεις, κάτι που συνάντησε αρκετή δυσαρέσκεια σε μια εποχή που ο επαναστατικός καρμποναρισμός ήταν σε άνοδο1.

Αυτό δημιούργησε συνθήκες κατά τις οποίες η κυβέρνηση του προέδρου Πολυνιάκ (βασιλικού) και του βασιλιά Καρόλου από τη μια και η φιλελεύθερη αντιπολίτευση από την άλλη ήρθαν σε οριστική ρήξη, με αποτέλεσμα τη προκήρυξη εκλογών. Ο βασιλιάς αντέδρασε με μια σειρά κατασταλτικών μέτρων που μόνο αποτέλεσμα είχαν να εξωθήσουν το λαό στα οδοφράγματα, και παρότι η εξέγερση δε κατάφερε να μεταφερθεί εκτός Παρισιού, δημιούργησε μια ρήξη στο πολιτικό σύστημα.

Οι φιλελεύθεροι αν και δεν συμμετείχαν και τόσο ενεργά στις μάχες που δόθηκαν, είχαν σε όλο το διάστημα την πολιτική κυριαρχία, κάτι που τους επέτρεψε να στρέψουν την κοινωνική έκρηξη στα αποτελέσματα που οι ίδιοι επιθυμούσαν, αυτό της συνταγματικής μοναρχίας.2 Αυτό συνέβη παρά το ότι υπήρχαν και κομμάτια των μικροαστικών στρωμάτων που ήταν δημοκρατικών πεποιθήσεων και διεκδικούσαν την επιστροφή στην αστική δημοκρατία, αλλά κυρίως γιατί η εργατική τάξη δεν είχε ακόμα διαμορφώσει το δικό της πολιτικό πρόγραμμα και δεν είχε τον απαραίτητο βαθμό οργάνωσης.3 Παρόλα αυτά, ο αγώνας αυτός άφησε την παρακαταθήκη του και ο διάλογος που άνοιξε συνεχίστηκε και τις επόμενες δεκαετίες.4
Οι περισσότεροι νομίζουν πως ο πίνακας αυτός του Ντελακρουά έχει σαν θέμα την επανάσταση του 1789, ίσως λόγω της τρικολόρε σημαίας που ήταν το επαναστατικό σύμβολο και τότε. Στη πραγματικότητα αφορά αυτή του 1830.

1848: Άνοιξη των Λαών

Εισαγωγική σημείωση: Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη του Μαρξ, έργο που αναφέρεται στην εξέγερση του 1848 και της κατάστασης που δημιουργήθηκε μετά, δεν μιλάει για τον “Μέγα” Ναπολέοντα. Αυτός ο Ναπολέοντας ήταν νεκρός από το 1821. Δυστυχώς, ακόμα και σε κείμενα του Λένιν (θέλω να πιστεύω λόγω λάθους της μετάφρασης) γίνεται λόγος για “τον Ναπολέοντα”, κάτι που δημιουργεί σύγχυση σε όσους δεν κατέχουν την ιστορία της εποχής. Ο Ναπολέοντας που αναφέρεται είναι ο Κάρολος Λουδοβίκος Ναπολέων Βοναπάρτης, ο οποίος μετά την κατάληψη της εξουσίας σαν αυτοκράτορας (το 1852) ονομάστηκε Ναπολέων Γ’.

Το 1848 ένα κύμα εξεγέρσεων ξεσπάει σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Στις περισσότερες χώρες παίρνει το χαρακτήρα εθνικών επαναστάσεων, αλλά στη Γαλλία τα πράγματα είναι πιο πολιτικά. Για την ακρίβεια, μπορούμε να πούμε ότι αυτή τη φορά ήταν η πρώτη φορά που η εργατική τάξη έκανε την εμφάνιση της τόσο δυναμικά και διακριτά.

Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Γαλλία, ξεκίνησαν μέσα στο πλαίσιο μιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε εκείνη τη χρονιά και εκφράστηκε στην αρχή από τη διαπάλη της αστικής τάξης με την κρατική υπόσταση της φεουδαρχίας, της οποίας ηγέτης ήταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος Φίλιππος, με τη μορφή των διεκδικήσεων για μεταρρυθμίσεις. Όταν ο στρατός άνοιξε πυρ εναντίον μιας λαϊκής συγκέντρωσης το ίδιο βράδυ, η κατάσταση εξετράπη και γρήγορα μετατράπηκε σε εξέγερση του παρισινού λαού η οποία οδήγησε το βασιλιά σε παραίτηση5. Γρήγορα προκηρύχθηκαν εκλογές από τις οποίες προέκυψε μια κυβέρνηση φιλελεύθερων και σοσιαλιστών η οποία προχώρησε σε μια σειρά μεταρρυθμίσεις με σημαντικότερες τη δημιουργία των “εθνικών εργαστηρίων”, μια μορφή απασχόλησης με στόχο τη μείωση της ανεργίας, και ουσιαστικά πραγμάτωσης της αρχής για “δικαίωμα στην εργασία” αλλά και τη καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας.6

Για άλλη μια φορά όμως, η αστική και η εργατική τάξη δεν είχαν τα ίδια συμφέροντα. Γρήγορα η φιλελεύθερη αστική τάξη στράφηκε ενάντια στη “κόκκινη δημοκρατία” αλλά και στα υπολείμματα των συντηρητικών και προκηρύσσει εκλογές οι οποίες, βρίσκοντας τις πολιτικές ηγεσίες των ευγενών και της εργατικής τάξης μη ικανές να αδράξουν την ευκαιρία, τους αναδεικνύουν ως κορυφαία δύναμη στο κοινοβούλιο.7 Οι φιλελεύθεροι σε μέτωπο με τους μοναρχικούς περνάνε σε μια σειρά μέτρων συντριβής της κοινωνικής δημοκρατίας. Έτσι, το μόνο που έχει μείνει στην εργατική τάξη είναι η άμεση κινηματική δράση. Κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης υπέρ της Πολωνίας η κατάσταση ξεφεύγει και μετατρέπεται σε στάση. Οι εξεγερμένοι εισβάλουν στο ανάκτορο Μπουρμπόν με σκοπό να διαλύσουν τη Βουλή και να συστήσουν μια νέα κυβέρνηση, κίνηση η οποία αποτυγχάνει και οδηγεί σε σύλληψη των ηγετών της και στη κατάπνιξη των εξεγερμένων (5.000 νεκροί, 25.000 συλληφθέντες)8.

Αυτό δίνει το πάτημα στους εχθρούς της κοινωνικής δημοκρατίας για να κλείσουν τα κοινωνικά εργαστήρια, κίνηση που ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά μετατρέποντας την κατάσταση σε ανοιχτή εξέγερση της εργατικής τάξης η οποία ξεσπάει στις 23 Ιουνίου του 1848. Εξέγερση όμως η οποία (και πάλι) ήταν χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα και χωρίς ηγεσία και η οποία καταλήγει να πνίγεται στο αίμα.9Ο επίλογος σε αυτή τη διαδοχή γεγονότων δίνεται με την εκλογή του πρίγκηπα Λουδοβίκου Βοναπάρτη στη θέση του προέδρου της δημοκρατίας που είχε σαν αποτέλεσμα μια σειρά κατασταλτικών μέτρων ενάντια στην εργατική τάξη10η οποία θα ξανασηκώσει κεφάλι πλέον στα γεγονότα του 1871.

Ο Καρλ Μαρξ γράφει εκείνη τη περίοδο το “Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος” με την ελπίδα ότι θα προλάβει την επανάσταση και θα μπορέσει να βοηθήσει την εργατική τάξη στη χάραξη της στρατηγικής της μέχρι το την τελική νίκη και το “Η 18η Μπρυμπαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη” το 1852, όταν ο τελευταίος αυτοανακηρύσσεται αυτοκράτορας.
Άλλη μια φορά η τρικολόρ μπροστά μας

Σύνοψη

To 1789 η επαναστατική διαδικασία ήταν μεταξύ των αστών και του παλιού καθεστώτος. Κατέληξε με νίκη (που κράτησε 7 χρόνια) των επαναστατών η οποία τελειώνει με την άνοδο στην εξουσία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.

Το 1830 το παλινορθωμένο παλιό καθεστώς ήρθε πάλι ενάντιο με ένα συνασπισμό αστών, μικροαστών και εργατών (υπό τη σαφή ηγεμονία των πρώτων αλλά με αυξημένο σε σχέση με το 1789 ρόλο των τελευταίων). Το αποτέλεσμα ήταν η θέσπιση της συνταγματικής μοναρχίας, στόχος των φιλελεύθερων αστών και όχι των μικροαστών δημοκρατών και των εργατών.

Το 1848 ξεκίνησε κυρίως σαν διαμάχη μοναρχικών και αστών, με την εργατική τάξη αυτή τη φορά να έχει ένα σχετικά πιο αυτόνομο ρόλο στις εξελίξεις. Σχηματίζεται κυβέρνηση φιλελευθέρων, ριζοσπαστών και σοσιαλιστών, αλλά σύντομα οι φιλελεύθεροι συμμαχούν με τους μοναρχικούς μπροστά στο φόβο της δυναμικής της εργατικής τάξης. Δεύτερες εκλογές που οι αστοί βγαίνουν κυβέρνηση. Η εργατική τάξη προχωρά σε εξέγερση και ηττάται αιματηρά. Ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης εκλέγεται κυβερνήτης σαν επικύρωση της νίκης της αντεπανάστασης.

Επίλογος- Συμπεράσματα

Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από όλον αυτόν τον κοινωνικό αναβρασμό είναι κυρίως τα εξής:

Α.Η γαλλική, και δη η παρισινή, κοινωνία αποτελούσε για πάνω από έναν αιώνα την επαναστατική πρωτοπορία της Ευρώπης πριν καταφέρει το προλεταριάτο να νικήσει για πρώτη φορά, και για να κρατήσει τη νίκη αυτή μόνο για 71 μέρες. Aπο τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών κυρίως τη τριετία 1786-1789 μέχρι τις μέρες της Κομμούνας, η Γαλλία βρισκόταν μονίμως σε ένα δημιουργικό οργασμό και σε μια πάλη με τον παλιό κόσμο. Και αυτό σε μια χώρα που τις περισσότερες περιόδους ήταν στη πρωτοπορία οικονομικά-στρατιωτικά-φιλοσοφικά κτλ.

Β.Οι εξεγέρσεις ακολούθησαν μια ιστορική εξέλιξη που είναι οικεία για τον διαλεκτικό υλισμό: πρώτα οι αστοί είχαν την κυριαρχία πάνω και στην εργατική τάξη, όσο κατάφερναν να πραγματώνουν τα αιτήματα τους, η στόχευση και τα συμφέροντα τους με αυτά των εργατών διαφοροποιούνταν ολοένα και περισσότερο.

Γ.Οι αστοί κάθε φορά προτίμησαν να συνεργαστούν με τους αριστοκράτες προκειμένου να μην αφήσουν την εργατική τάξη να νικήσει. Κάτι που αν ίσχυε τότε που ο ρόλος της α.τ. ήταν λίγο ή πολύ προοδευτικός, σήμερα πρέπει να μας κάνει να βγάλουμε συμπεράσματα για τη δυνατότητα συνεργασίας μεταξύ του σοσιαλιστικού και του αστικού στρατοπέδου.

Δ.Συνήθως στο μυαλό μας έχουμε ένα σχήμα που λέει πως η κατάσταση πάει “δυσαρέσκεια-εξέγερση-νίκη/ήττα” και τέλος. Στους σταθμούς όμως αυτούς βλέπουμε ένα πολύ ευρύτερο (και πιο διαπαιδαγωγητικό) φάσμα καταστάσεων. Από την επανάσταση του 1789 που κατέληξε μέσα από πολλούς σταθμούς στην ανατροπή της βασιλείας μόλις το 1792 , στον συμβιβασμό του 1830, στις τουλάχιστον 3 εκρήξεις/εξεγέρσεις του 1848 που κατέληξαν σε ήττα για ένα κομμάτι του επαναστατικού στρατοπέδου (ριζοσπάστες, σοσιαλιστές) και νίκη με συμβιβασμό με το παλιό καθεστώς ενός άλλου κομματιού (αστοί).

Όπως και παρόμοια συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε για τα μπρος-πίσω της Ιστορίας. Το αστικοδημοκρατικό καθεστώς εναλλάσσεται με τη βασιλεία πόσες φορές και με πόσες μορφές μέσα σε 90 χρόνια.

Ε.Πέρα από την κατανόηση της Παρισινής Κομμούνας, χωρίς τη γνώση των γεγονότων αυτών, και σε ανώτερο επίπεδο από αυτό που παρέχει το παρόν κείμενο, δεν μπορεί να κατανοηθεί ούτε και η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα για τη κατανόηση του ιστορικού υλισμού. Για την ακρίβεια, δε μπορεί να κατανοηθεί ούτε καν ο τίτλος του έργου, που είναι λογοπαίγνιο με το πραξικόπημα της 18ης Μπρυμαίρ του “ορίτζιναλ” Ναπολέοντα. Σε ένα βαθμό το ίδιο ισχύει και για το Μανιφέστο.

ΣΤ. Στις δύο τελευταίες εξεγέρσεις (Κομμούνα και 1848) οι νεκροί εργάτες ήταν 30.000+ 5.000 αντίστοιχα. Ενδεικτικά, οι νεκροί της περιόδου της τρομοκρατίας του 1789 (στη πλειοψηφία τους φιλομοναρχικοί αλλά και λίγοι αριστεροί) ήταν 19.000. Αυτό μας δίνει μια εικόνα για το πού η αστική τάξη βλέπει το φυσικό εχθρό της και που προσανατολίζει τη στόχευση της.

Ζ.Αξίζει να σημειωθεί, σαν ένα γενικότερο σημείο κατανόησης της επανάστασης του 1848 ότι σημαντικό ρόλο στην επανάκαμψη της οικονομίας από την κρίση έπαιξε τη Κεντρική Τράπεζα της Γαλλίας (με τη δημιουργία μάλιστα μιας από τις 4 θυγατρικές τράπεζες της Bank National de Paris για αυτό το σκοπό) η οποία είχε δημιουργηθεί το 1796 από το επαναστατικό αστικό καθεστώς. Πράγμα που ίσως μπορεί να εξηγήσει μερικώς το πώς η αστική τάξη κατάφερε να νικήσει στον ταξικό πόλεμο αυτόν καθώς από το 1849 και μετά η οικονομία πέρασε σε φάση ανάκαμψης και άρα σε μια καλύτερη θέση αντιμετώπισης της επανάστασης. Η βαθύτερη ανάλυση του φαινομένου είναι εκτός του πεδίου ενδιαφέροντος του κειμένου αλλά ακόμα και αποκομμένη η πληροφορία μάλλον έχει ένα ενδιαφέρον.

*Ριζοσπάστης: Οι θεωρητικές ρίζες της Γαλλικής Επανάστασης (1789 – 1794)

** Revolutions Podcast: The French Revolution


1Κώστας Ράπτης, Γενική Ιστορία της Ευρώπης, τ. Β’, Πάτρα, Εκδ. ΕΑΠ, 2000 σ.59


2Κώστας Ράπτης, ο.π. σ.60


3Ζαχαρίας Ν. Τσιμπάλνης, Η Ευρώπη και ο Κόσμος 1814-1914, Θεσσαλονίκη, εκδ. Βάνιας,1993 σ.122


4Ζαχαρίας Ν. Τσιμπάλνης, ο.π. σ.123


5Κώστας Ράπτης, ο.π. σ.62


6Serge Bernstein – Pierre Milza – Ιστορία της Ευρώπης, τ.2, Παρίσι, εκδ. Αλεξάνδρεια, 1997 σ.55


7Serge Bernstein – Pierre Milza ο.π. σ.55


8Serge Bernstein – Pierre Milza ο.π. σ.56


9Serge Bernstein – Pierre Milza ο.π. σ.56


10Κώστας Ράπτης, ο.π. σ.62


1848 Drugitiz Γαλλία Γαλλική Επανάσταση Επανάσταση Λουδοβίκος Φίλιππος Ναπολέων Βοναπάρτης Παρισινή Κομμούνα
Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο


Drugitiz

O Drugitiz ασχολείται εδώ και χρόνια κατά κύριο λόγο με τη μουσική, κυρίως σαν μουσικός παραγωγός, κυρίως στο μουσικό είδος του hiphop. Δεκαετίες τώρα ψάχνει τη θέση του στον κόσμο, όχι πάντα με μεγάλη επιτυχία. Στο μυαλό του τρέχουν διάφορα, κάποια εκ των οποίων προσπαθεί να βάλ...Διαβάστε περισσότερα

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2018

ΟΡΕΙΒΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΩΝ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ-ΕΛΛΑΔΑΣ




Περπατώντας στα μονοπάτια των λαθρεμπόρων…
18 Ιουνίου , Παρασκευή πρωί του Σωτήριου έτους 2010…αξημέρωτα.
40 βαθμοί κελσίου πριν 4 μέρες είχαν σαν αποτέλεσμα (λόγω του γαμοκλιματιστικού)να τρέχουν τα σιφώνια της μύτης μου θυμίζοντας αγωγούς της ΕΥΑΘ.
-Παίρνε ένα Nurofen(χαπάκι σκατί χρώματος) κάθε βράδυ και η διαρροή θα σταματήσει μαχαίρι, μούπε η γυναίκα μου ακολουθώντας τις
οδηγίες της γειτόνισσας , που η νύφης της σπουδάζει κτηνίατρος.
…ενεργώντας όπως η φώκια στα τρύπια ψυγεία των αυτοκινήτων (σκέφθηκα)
-Πρόσεχε μόνο φέρνει υπνηλία…μούπε στοργικά…
Σηκώθηκα φρεσκότατος κατά τις 3:00 το πρωί έχοντας ξαπλώσει στις 1:00 το πρωί. Η γαμοφώκια δεν με άφησε να κλείσω μάτι. Η διαρροή στην μύτη όμως σταμάτησε μαχαίρι…
Τελευταίος έλεγχος στο σακίδιο, γιατί την τελευταία φορά που ξέχασα τις μπανέλες της σκηνής αποδείχθηκε ότι μόνο ο Ράμπο και ο Μπλεκ μπορούν να στήσουν σκηνή με κλαδιά δένδρων.
Ταυτότητα, υπνόσακος, γκαζάκι, Άσσους, κάμερες, μπαταρίες, κτλ, κτλ, και ταυτότητα ξανά.
Ανέβασμα στην ζυγαριά χωρίς σαμάρι …75 κιλά, γαμώ την δίαιτά μου, 2 κιλά πάνω είμαι.
Ξανασκαρφαλωμα στην ζυγαριά σαμαρωμένος…91 κιλά!!!
Πεταμένα λεφτά αποδεικνύονται τα κουταλοπίρουνα τιτανίου.
(σκέφτομαι να αρχίσω να τρώω τα σαντουιτσάκια μπας και ελαφρώσω λίγο).
Κατεβαίνω στο βενζινάδικο να περιμένω τον Σπύρο τον -δεν-αργώ-ποτέ-στα-ραντεβού-μου-εσύ-έρχεσαι-πρώιμα στις 4:00 πμ όπως ήταν συμφωνημένο…
Εγγλέζος ο πούστης όπως πάντα, … κατέφθασε με τις Πλειάδες του στις 4:50 πμ.
Κατευθυνόμαστε στον χώρο συνάντησης των υπολοίπων και βρίσκουμε τον Θανάση , –τον άνθρωπο που όταν είναι να διαλέξει ανάμεσα σε 2 δρόμους, θα επιλέξει να σε οδηγήσει ανάποδα σε μονόδρομο, ακόμα και όταν βλέπει να
υπάρχει περιπολικό στην αρχή του μονόδρομου με βλοσυρούς μπάτσους μέσα που τρίβουν τις παλάμες τους περιμένοντας θύματα σαν και μας – και τον γιο του Γιώργο , –ρε-πατέρα-μη-μου-σπας-τ’ αρχίδια-, ως Έλληνα Χαιλάντερ, με την μακριά του κόμη να χαϊδεύει την κωλοτρυπίδα του.
Σε λίγο καταφθάνει και ο συνονόματος μου Αντωνάκης, γεωλόγος σπουδαγμένος στην μυθική Σόφια του Ζίφκωφ. Το μεταφραστικό του ταλέντο θα μας χρειασθεί κατά την εισβολή των Γαλατών στην Γαλατία, στην Βουλγαρία.
Και πάνω που λέμε να πουλήσουμε τον Παναγιώτη και να την κάνουμε, εμφανίζεται ο αθεόφοβος, συνάμενος και κουνάμενος.
Ματς-μουτς, πάμε αλάνια…
Εγνατία οδός-γέφυρα Στρυμόνα- Δράμα- Παρανέστι….Εδώ φορτώνουμε τον Κυριάκο- ο δάσκαλος που μπροστά σε κάθε μεγαλείο της φύσης που συναντάμε στις διάφορες εξορμήσεις μας, η μοναδική λέξη που χρησιμοποιεί από τον πλούσιο λεξιλόγιό του περιορίζεται στην λέξη ΜΑΓΕΙΑ (Αλοίμονο στους μαθητές που διδάσκει)- και ξεκινάμε για την αφετηρία.
Το Δασικό Εργοτάξιο Στάμνας (ένα άθλιο σύμπλεγμα ξύλινων κτισμάτων) διάσημο για την αλεπού του , που φυσικά εμείς της χαρίσαμε την διασημότητα, θα είναι το παρκινγκ για το Forester του Σπύρου. Οι δασικοί που από τις 10 το πρωί της Παρασκευής εγκαταλείπουν τον χώρο με κατεύθυνση τον πολιτισμό (λέγε με Δράμα) μας διαβεβαιώνουν ότι το αμάξι θα είναι ασφαλές, γιατί οι Βούλγαροι μαντράδες γνωρίζουν ότι τα 2λιτρα τζιπάκια έχουν χαμηλή τιμή μεταπώλησης λόγω της οικονομικής κρίσης…ο Σπύρος βγάζει βαθύ αναστεναγμό , κοιτάζει με δακρυσμένο βλέμμα τις λαμαρίνες που μας μεταφέρουν στις διάφορες εξορμήσεις, και αναγκάζεται να μας ακολουθήσει στην περιπέτεια που ξεκινάει…
…η αλήθεια είναι ότι η περιπέτεια ξεκίνησε πριν 3 χιλιόμετρα, όταν αναγκασθήκαμε να εγκαταλείψουμε το Astra του Αντωνάκη λόγω μπατακίλας και ένας αγριάνθρωπος δασεργάτης προσπάθησε να ρίξει ένα μαυρόπευκο στο αμάξι του Σπύρου. Ο καριόλης δεν το πέτυχε και εύχομαι στην επιστροφή να σημαδέψει καλύτερα…
Έχουμε μπροστά μας 20 γαμημένα χιλιόμετρα, μέσα από ένα γαμημένο όμορφο δάσος γεμάτο οξιές, φλαμουριές, σημύδες, κολόπευκα (η σχέση με αυτό το δενδροειδές είναι γνωστή, είναι καλό μόνο για Χριστουγεννιάτικο αξεσουάρ, κάτι σαν τον Αη βασίλη) και άλλα δένδρα όπως έλεγαν οι παλιοί στον Βερτίσκο . …ΜΑΓΕΙΑ μας πρήζει συνέχεια ο δημόσιος λειτουργός…
Οι κερασιές που συναντάμε διάσπαρτες στον δασικό δρόμο είναι κατάλοιπα των αγριανθρώπων που μέναν εδώ παλαιότερα και που ίχνη των οικισμών τους διακρίνουμε μέσα στην πυκνή βλάστηση.
Βαδίζουμε μέσα σε πυκνή ομίχλη σε περιβάλλον που θυμίζει Σκωτία, αφήνοντας πίσω μας κατεστραμμένη γη. Βατόμουρα , κερασιές, αγριαχλαδιές και κράνα δέχονται ανηλεή επίθεση από την ομάδα μας κάτι που οδηγεί σε σίγουρη λιμοκτονία την πανίδα της περιοχής. Σαν ανταμοιβή γι αυτά που μας παρέχει η μάνα Ροδόπη κοπρίζουμε ασύστολα στο διάβα μας αφήνοντας ότι πολύτιμο
έχουν τα σωθικά μας στην ερημωμένη από το πέρασμα μας γη.
Τύφλα νάχουν οι Ούννοι.
Νέο πρόβλημα σε λίγο μπροστά μας. Ο δρόμος αδιαπέραστος από φρεσκότατο χεζοβολιό αγελάδων. Μια στάνη που ζήλεψε την δόξα των ΣΕΟ, καταλαμβάνει και τις 2 μεριές του δρόμου και οι υποψήφιες μοσχαρίσιες μπριζόλες μετατρέπουν τον χωματόδρομο σε εύφορη γη της επαγγελίας. Ο τσομπάνης που εμφανίζεται αλαφιασμένος και έκπληκτος –μάλλον διακόψαμε τις σεξουαλικές του περιπτύξεις με τα "χτίνια"– , μου κάνει τράκα τους Άσσους (έμεινα με 9 πακέτα, θα φθάσουν για ΠΣΚ και δηλώνει Αλβανός. Άλλη μια επικερδής και αξιοζήλευτη θέση εργασίας χάθηκε για τα παιδιά μας.
Ακριβώς στις 3:00 μμ oπως μας το είχε υποσχεθεί η χλιμίντζουρας ο Σάκης στο δελτίο καιρού, ανοίγουν οι ουρανοί και γινόμαστε αιδοίο . Σε αντίθεση με όσα τόσα χρόνια μας γαλούχησαν οι πατέρες μας, κατασκηνώνουμε κάτω από τα φυλλώματα παχιάς και ψηλής φλαμουριάς για να βρούμε προστασία από την θανατηφόρα βροχή και αδιαφορώντας για τις αστραπές και τους κεραυνούς που οι φήμες φέρνουν να πέφτουν τάχαμ-τάχαμ στα ψηλά δένδρα.
Η fuckenφλαμουριά μας προστατεύει μόνο κανένα μισάωρο και ένας νέος κίνδυνος πλησιάζει. Η υπνηλία. Το σκατί χαπάκι μετά από 12 ώρες δείχνει τα δόντια του. Με το ζόρι ανοίγω τα μάτια μου και έκπληκτος αντιλαμβάνομαι ότι όλοι οι πούστηδες γύρω μου πρέπει να κατανάλωσαν πολύ σκατί χαπάκι. Χασμουριούνται όλοι σαν γελάδια.
Γρήγορα αποφασίζουμε να βγούμε στην βροχή γιατί η προστασία της φλαμουριάς ¨καπούτ".
Μουσκεμένοι μέχρι το κόκαλο συνεχίζουμε μέσα στην βροχή –ρε πούστη Σάκη , έλεγες ότι θάναι τοπικές και σύντομες οι μπόρες, και μας έστειλες στον κατακλυσμό του Νώε– για τις επόμενες 2 ώρες.
Μουγκανητά αγελάδων – το πιο άγριο ζώο της περιοχής που συναντήσαμε, μετά από τα γιγάντια σαλιγκάρια που αφθονούν σε αυτά τα μέρη – μας ειδοποιούν ότι φθάνουμε στον πολιτισμό. Το γνωστό καλυβοτσαντίρι των ελλήνων κτηνοτρόφων μας καλωσορίζει στην περιοχή της 1ης κατασκήνωσης. Ένα καταπράσινο λιβάδι που το διασχίζει ποταμάκι με χρώμα και η υφή του θυμίζει αγωγό αποβλήτων ,-υποθέτουμε λόγω βροχής-, θα είναι το αντικείμενο λατρείας για τις βιντεοκάμερες και τις φωτογραφικές μηχανές μας.
Στήνουμε τις σκηνές υπό βροχή-αδιαφορώντας για τους ορθούς τρόπους στησίματος των σκηνών που ενδελεχώς είχαμε συζητήσει στα διάφορα meeting που είχαν προηγηθεί της αποστολής και συνοψίζονταν στο εξής " όλοι βοηθούμε στο στήσιμο της κάθε σκηνής με στόχο την ελαχιστοποίηση του να μπούμε σε μια σκηνή μπανιέρα".
Ο καθείς ενδιαφέρεται να στήσει το σκηνάκι που θα τον φιλοξενήσει και στις κοχόνες του το τι θα κάνουν οι συνοδοιπόροι του δίπλα.
Το σχέδιο αποδίδει για όλους αποδεικνύοντας περίτρανα το μεγαλείο της θεωρίας της αταξίας .
Πρόβλημα αντιμετωπίζει μόνο ο γεωλόγος -μεταφραστής Θέλω-Να-Κοιμάμαι-Μόνος-Μου-Και-Και κουβαλώ-Και-Το-Μαξιλάρι-Μου-Μαζί ό οποίος κουβαλάει μόνος του μια σκηνή 5 κιλών ικανή να στεγάσει τσίρκο, αλλά φιλοξενεί μόνο τον ίδιο. Δεν ανέχεται άλλον δίπλα του, ούτε και τον εαυτό του.Τον βοηθώ βρίζοντας από μέσα μου, αλλά σκέφτομαι ότι μας είναι απαραίτητος ο παλιοκουμουνιστής στην Βουλγαρία.
Λίγο πριν ξεραθούμε στον απογευματινό ήχο μαθαίνουμε –διότι τα σκηνάκια έχουν λεπτούς τοίχους– διάφορες προσωπικές καταστάσεις των συν-ορειβατών μας. Οι χρυσοπληρωμένες μεμβράνες των Αθανασίου και Υιου , αποδείχτηκαν τούλια και μεταξωτές κορδέλες.
Το μποξεράκι του Παναγιώτη χώθηκε στα κωλομέρια του, μπλέχθηκε με τις εκει υπάρχουσες τρίχες – εεεεε που πας στο βουνό χωρίς χαλάουα βρε Γιέτι των Ιμαλαίων – και δεν βρίσκεται εθελοντής να του το ξεμπλέξει. Ο συγκάτοικος του Κυριάκος, δηλώνει εθελοντής για το εγχείρημα ανακράζοντας ΜΑΓΕΙΑ, αλλά το μουστάκι αλλά Οτσαλάν που διακοσμεί το πάνω χείλος του δεν είναι σίγουρο ότι είναι ο φερετζές του πούστη και τρομοκρατεί τον Παναγιώτη που δηλώνει ότι θα εγχειρισθεί μόνος του με την ξιφολόγχη των ΟΥΚ που παραδοσιακά κουβαλά μαζί του.
Ο Σπύρος -Εχω-Ολα-Τα-Φαρμακευτικά-Ιατρικά-Σκευάσματα-Που-Θα-Χρεισθώ-Στο-Βουνό-, καταριέται την μαύρη τύχη του , που ξέχασε να πάρει τάλκ , για να πουδράρει την ρεματιά που χωρίζει τα κωλομάγουλά του και έχει γίνει λόγω βροχής σαν της μαϊμού τον κώλο.
Εγώ προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά φευ, κατέστη αδύνατο, γιατί είμαι τρομοκρατημένος από την απώλεια των άκρων μου. Δεν έχω πόδια…υπάρχουν μόνο πατούσες στο τέλος του υπνόσακου που ουρλιάζουν από πόνο όπως οι έλληνες πατριώτες στα χέρια του Γιώργου Μούτσιου …
Κατά τις 8:00 μμ μας σύρουν με υποσχέσεις και απειλές εκτός σκηνών για να συμμετέχουμε στο καθιερωμένο τσιμπούσι στο Γαλατικό χωριό. Η βροχή έχει παραχωρήσει την θέση της σε μια ζεστή και ξάστερη βραδιά
–Χαμούρη Αρναούτογλου πάλι μέσα έπεσες-.
Ο Τσιπιρίπο της παρέας, Χέσε-Με-Ρε-Πατέρα, έχει ανάψει μεγαλοπρεπή φωτιά –η πυροσβεστική θα την χαρακτήριζε πυρκαγιά– και καταβάλουμε φιλότιμες προσπάθειες να καταναλώσουμε όσα περισσότερα
λουκάνικα-μπριζόλες-λουκάνικα-παστουρμά -λουκάνικα-χωριάτικηη σαλάτα-λουκάνικα- λουκάνικα μπορούμε, με στόχο να μειώσουμε το βάρος από την πλάτη μας αύριο. Μεταφέρουμε δηλαδή το βάρος που κουβαλάμε στους ώμους, στο στομάχι μας για καλύτερη κατανομή βάρους και περισσότερη ροπή στην ανηφοριά.
Τσίπουρα με γλυκάνισο και άνευ, τσίπουρα παλαιωμένα με απροσδιόριστο τρόπο, γαλλικά κρασιά (ευγενική χορηγία και μεταφορά του γαλλικοαναθρεμένου Αθανάσιου), ξύδια του Σπύρου, καταναλώνονται σε χρόνο dt με αποτέλεσμα η συζήτηση να ανάψει και να περιστραφεί περί παντός επιστητού.
Πολιτική , οικονομία, κοινωνία, φτώχια , κλίμα , περιβάλλον και φυσικά πουτσοσυζήτηση. Η τελευταία ομολογώ ότι καταλαμβάνει τα 8/10 της βραδιάς και σας αφήνω να αναρωτιέστε ποιος την συντηρεί…
Χσσ, χρρ, ζζζζ … Καληνύχτα Τζον μπόι
Λόγω της προειδοποίησης του Μαγεία (που είναι φαίνεται γκρούπι του χαμένου του Σάκη) ότι για το Σάββατο προβλέπονται καταιγίδες στις 3:00 το μεσημέρι, αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε νωρίς μόλις φέξει. Θα πέσετε απο τα σύννεφα αν μάθετε πόσο στεναχωρήθηκαν οι συνοδοιπόροι μου, όταν στις 5 το πρωί άνοιξα το iphone (-βάλε ρε Στηβ , παραπάνω ένταση στο γαμίδι) και σάλπισα εγερτήριο , μαθαίνοντας ότι ό ήλιος ανατέλλει τόσο βάρβαρη ώρα.
Παίρνουμε ένα Continental πρωινό (καφές και τσιγάρα για μένα-τραχανάς οι υπόλοιποι) και δρόμο παίρνω-δρόμο αφήνω ξεκινάμε για το πιο δύσκολο μέρος της αποστολής. Να βρούμε σύνορα-να μπούμε Βουλγαρία-να μη μας βρουν οι Βούλγαροι συνοριοφύλακες-και να βρούμε Βουλγάρες-.
Τα καταφέραμε κατά 50%…στα 2 τελευταία αποτύχαμε…Να δω οι κουφάλες οι σύντροφοί μου τι θα κάνουν τα άλλα χαπάκια που πήραν , όχι τα σκατί, τα άλλα τα μπλέ…ουουουυ ρεζίλες…
Σε αυτό το άγνωστο πεδίο, που ποτέ κάνεις ορειβάτης δεν ξαναπερπάτησε, που δεν υπήρχε καμιά πληροφόρηση από πουθενά, φάνηκε το μεγαλείο της συστηματικής και επίπονης προσπάθειας που κατέβαλα για την οργάνωση της διαδρομής. Google, GPS, χάρτες πολιτικοί , χάρτες στρατιωτικοί και απόρητοι(του πέους απόρρητοι δηλαδή) βοήθησαν τα μάλα ώστε να χαθούμε ΑΜΕΣΩΣ μόλις περάσαμε την συνοριογραμμή. Ας είναι καλά οι σύντροφοι κομισάριοι του πάλαι ποτέ πανίσχυρου ΚουΚου Βουλγαρίας που δημιούργησαν από την δική τους πλευρά των συνόρων ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα μονοπατιών, που μας οδήγησαν βαθειά μέσα στην καρδιά του εχθρού (κι όταν λέμε βαθειά εννοούμε βαθειά, τουλάχιστον 4 χιλιόμετρα από τα σύνορα, άντε 3, 2χιλιομετρα είναι οκ, τύλιξε τα να φύγουμε).
Λίγο πριν αρχίσουμε να σωριαζόμαστε χάμου από την κούραση (Αντωνάκη πες αλεύρι),την ταλαιπωρία, και την γρίνια, συναντήσαμε έφιππο Βούλγαρο ψηλό-ευθυτενή και ροδομάγουλο, ο οποίος ανακρινόμενος από τον ανακριτή-μεταφραστή της ομάδος, ομολόγησε ότι όντως ήμασταν στην Βουλγαρία, όντως ήμασταν παράνομοι και όντως ήμασταν οι πρώτοι λαθρομετανάστες που εισέβαλαν στην Βουλγαρία από την Ελλάδα, μετά το ξέσπασμα της Κρίσης.
Ακολουθώντας τις οδηγίες του κατευθυνθήκαμε προς την κοιλάδα της Gorna Arda , απ όπου και οι πηγές του Άρδα ποταμού ,γνωστού σε όσους δεν είχαν βύσματα και υπηρέτησαν στην τουριστική περιοχή του τριγώνου του Εβρου.
Η περιοχή θυμίζει την χώρα των Χομπιτ. Καταπράσινα λιβάδια, πλαγιές δασωμένες, μικρά χωριουδάκια , οικισμοί πνιγμένοι στο πράσινο, κρυστάλλινα ποταμάκια. Καμία σχέση όπως καταλαβαίνετε με το αντίστοιχο Ελληνικό μέρος του Κουσλάρ.
Η προσπάθεια να περάσουμε απαρατήρητοι μέσα από τους κεντρικούς δρόμους των οικισμών αποδεικνύεται μεγάλη μαλακία. Οι κάτοικοι έχουν βγει στους δρόμους και χαζεύουν το θέαμα που προσφέρει το μπουλούκι μας. Κάποιοι γέροι σταυροκοπιούνται (δεν ξέρω πως λέγεται το αντίστοιχο ρήμα για τους μουσουλμάνους, γατί πρόκειται περί Πομάκων Ξανθών , Γαλανομάτηδων)και πιστεύουν ότι οι capitalist Έλληνες εισέβαλαν στην χώρα τους.
Ευγενέστατοι μας ενημερώνουν ότι αυτό που κάναμε είναι μάλλον παράνομο και μας προειδοποιούν ότι μάλλον θα έχουμε μπλεξίματα με την φρουρά του Φυλακίου που βρίσκεται στο δρόμο για τα σύνορα.
Την πουτάνα μου, έβλεπα στο χάρτη μια θέση σημειωμένη ως ΒΦ, αλλά που να φανταστώ ότι σημαίνει Βουλγάρικο Φυλάκιο και περιλαμβάνει και Βουλγάρικη Φρουρά.
Ένας γέρος, μάλλον ο χαφιές του χωριού , ρωτούσε πόσοι ακριβώς είμαστε, αν ακολουθούσαν άλλοι, και από που περάσαμε τα σύνορα. Ευτυχώς ο μεταφραστής διαθέτει πειθώ και χαμόγελο που θάκανε παρθένα κορασίδα να σηκώσει τα πόδια της στους ώμους του , καταφέρνει να τον πείσει ότι είμαστε ειρηνική φυλή 7 ατόμων που δεν θέλουμε να μπούμε στην Βουλγαρία, αλλά να βγούμε από αυτήν.
Με αυτές τις πληροφορίες από τους ντόπιους, κινούμαστε ανάμεσα από παρκαρισμένα οχήματα νέας τεχνολογίας- trampant , 4χ4 με ατμόσφαιρα από Κούβα του Scarface, κάρα και άλογα, μιναρέδες ,μαγευτικές λίμνες, γυναίκες που λιχνίζουν με δικράνια,- και κατευθυνόμαστε σε περιοχή όπου υπάρχει μπάρμπεκιου (ταβέρνα) κατά δήλωσή τους.
Μένουμε μακριά από την ταβέρνα οι υπόλοιποι και στέλνουμε τον πιο αναλώσιμο για διαπραγματεύσεις με τον ταβερνιάρη ,για την προμήθεια παγωμένων μπυρών.
Γυρνώντας από την διαπραγμάτευση ο μεταφραστής, ανακοινώνει τα δυσάρεστα. Το μαγαζί έχει μόνο 3 μπύρες, ο ταβερνιάρης μας προσκαλεί στο σπίτι του να πάρουμε το μπάνιο μας (έχετε δει το Hostel;;;)και το φυλάκιο απέχει 300 μέτρα, ευρισκόμενο στο μέσον της απόστασης από τα ελληνικά εδάφη…
Αποφασίζουμε να κατασκηνώσουμε δίπλα στο ιδιόκτητο ποταμάκι του ταβερνιάρη, ενώ η διχόνοια έχει φωλιάσει στην κατά τα άλλα συμπαγή ομάδα μας.
5 στους 7 δηλώνουν ότι πρέπει πάραυτα να επιστρέψουμε στο ελληνικό έδαφος, ενθυμούμενοι σαφώς
τους Γενναίους του Βορρά και την ατάκα του Λάκη Κομνηνού "Χόρευε Σκύλα" …εμένα πάντα μου άρεσε ο Λάκης Κομνηνός και δεν θάχα αντίρρηση να γίνω η σκύλα του…Εξ άλλου σε όσες ταινίες με φυλακές είδα πρόσεξα ότι οι σκύλες περνάνε καλά….το προσπερνάω…
Ξανά στρώνουμε τραπέζι στο Γαλατικό Χωριό, αφού προηγουμένως κατευθυνόμαστε στο ποταμάκι για να πλυθούμε, χτενισθούμε, καλωπισθούμε και να υπενθυμίσουμε στους διάφορους Βούλγαρους που από τον δρόμο μας παρακολουθούν ότι είμαστε απόγονοι του Λεωνίδα και των 300ων…
Πέφτουμε για ύπνο και στα όνειρά μας έρχονται σκηνές από ναρκοπέδια, κυνηγητά από συνοριοφύλακες, πομπές σιδηροδέσμιων ορειβατών στον κεντρικό δρόμο της Σόφιας…μπρρρ
Κατά τις 2 το πρωί άνοιξαν οι ουρανοί και άρχισε καταρρακτώδη βροχή και όπως στο Forest Gamb σταμάτησε μετά από 2 μήνες…να γιατί είναι καταπράσινη η περιοχή εδώ.
Μαζεύουμε τις σκηνές κάτω από καταρρακτώδη βροχή-χαλάζι και με 4500 κεραυνούς να πέφτουν πάνω από το κεφάλι μας από τους 5000 που δήλωσε ο παλιοχαμούρης ο Σάκης ότι θα πέσουν σε όλη την Ελλάδα.
Προφυλαγμένοι πίσω από το πυκνό παραπέτασμα που δημιουργούσε η βροχή και ποντάροντας στο γεγονός ότι και οι Βούλγαροι σκοποί μαλάκες δεν είναι, να κάθονται στην βροχή και κάπου θα λουφάζουν, αποφασίζουμε να περάσουμε πίσω από το φυλάκιο .
Το λιβάδι που διασχίζουμε δεν παρέχει καμία κάλυψη. Παρέχει όμως ψηλό χορτάρι μέχρι τους όρχεις με συνέπεια τα παντελόνια να γίνουν vetex-οι κάλτσες σιφώνια και τα πανάκριβα παπούτσια μας, μπανιέρες…
Μπαίνουμε στην κάλυψη του δάσους και τα gps δείχνουν απόσταση 200 μέτρων από την ασφάλεια του ελληνικού εδάφους.
Κινούμενοι μέσα σε δάσος με φτέρες , οργιαστική βλάστηση και καταρρακτώδη βροχή, ακούμε τον δάσκαλο να βγάζει την πολεμική του κραυγή ΜΑΓΕΙΑ…έφθασε στην συνοριογραμμή ο τσόγλανος …
Ξεψαρωμένοι ποζάρουμε σε κάθε κολονάκι της συνοριογραμμής που βρίσκουμε κατευθυνόμενοι στο διάσελο από όπου αρχίζει ο δασικός δρόμος στο ελληνικό έδαφος.
Μια μικρή ομάδα αποτελούμενη από τους πιο συνετούς αποφασίζει να κόψει μέσα από το ελληνικό έδαφος και να κατευθυνθεί στην ασφάλεια του δασικού χωματόδρομου.
Οι υπόλοιποι 2 –τυγχάνει ο ένας να είναι ο ομόκλινος της σκηνής μου και η αφεντιά μου -, εγώ κι ο Σπύρος δηλαδή, για τους βραδύνους, κατευθυνόμαστε στο διάσελο όπου υπάρχει μπάρα για να πάρουμε points και φωτογραφίες.
Κατηφορίζουμε προς την μπάρα έχοντας ανάμεσα μας το χαντάκι που χωρίζει τις 2
χώρες, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιος τυπάς έρχεται προς το μέρος μας από το διάσελο, χειρονομώντας, φωνάζοντας και το σπουδαιότερο φορώντας στολή…όχι ορειβατική φυσικά.
Κινούμενος πιο γρήγορα κι από το φώς πηδώ το χαντάκι και τηλεμεταφέρομαι ως Mr Σπωκ ,Ελλάδα.
Και επειδή ο τύπος φαίνεται αγριεμένος και μάλλον δεν μας καλωσορίζει, αποφασίζουμε να την κάνουμε βαθειά στο ελληνικό έδαφος…
Βρίσκουμε τους 5 Σώφρονες συνοδοιπόρους μας και με την σιγουριά που μας παρέχει το ζουμ της κάμερας αποθανατίζουμε τους διώκτες μας , τους αποχαιρετούμε και δίνουμε ραντεβού για κάποια άλλη φορά…
Ο Μαγείας συνεχίζει να καταστρέφει την πανίδα της περιοχής συγκεντρώνοντας σε μια σακούλα όλα τα σαλιγκάρια της περιοχής, – το μέγεθος των γαμημένων σαλιγκαριών θυμίζουν το πουλί του John Holmes–
Συνεχίζουμε προς την Στάμνα κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Οι ολοήμερες παρακλήσεις του Σπύρου εισακουστήκαν. Το Forester ,μας περιμένει ακόμα εκεί αποδεικνύοντας περίτρανα την χαμηλή τιμή μεταπώλησης που έχει για τους Βουλγάρους λαθρέμπορους…
Μπαίνουμε στα αμάξια και παίρνουμε τον δρόμο που οδηγεί στο καθιερωμένο φαγοπότι στο τέλος κάθε αποστολής-εκδρομής , κάτω απο καταρρακτώδη βροχή…
Ακόμη πρέπει να βρέχει εκεί…
ΜΑΓΕΙΑ !!! (θα σε δέσουμε στο δένδρο βάρδε)
Antonis Sinapidis 
Κάνε κλικ εδώ για να Δεις όλες τις φωτό !!

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην λατρεύει τα δάση.
Υποκλινόμαστε στην σαγήνη και την ομορφιά του δάσους. Μαγευόμαστε από τις σκιές του. Από την κυριαρχία του πράσινου χρώματος. Υπνωτιστικά κοιτάμε τις πινελιές χρώματος που ξεπετάγονται σε μικρές αποικίες αγριολούλουδων. Οι ήχοι του ακούγονται σαν μελωδική συμφωνία στα αυτιά μας. Οι σιωπές του μας γαληνεύουν.. Μένουμε έκπληκτοι από την ζωή που σφύζει μέσα σ΄ αυτόν το ζωντανό οργανισμό. Από την πιο μικρή αράχνη που σέρνεται στο χορτάρι μέχρι τα μεγάλα θηλαστικά που κυριαρχούν περήφανα. Εδώ είναι το βασίλειο τους. Και το βασίλειο των πτηνών. Των αρπακτικών. Των παρεξηγημένων φιδιών. Είναι το μοναδικό μέρος στον πλανήτη πούχει τον δικό του ήχο. Τον ήχο του αέρα που χαιδεύει τα φύλλα. Το Δάσος είναι ο επίγειος Παράδεισος. Η Εδέμ που ξέφυγε από τους ανθρώπους.
Έλα όμως
Ας το παραδεχτούμε. Μιλάμε με τα καλύτερα λόγια για το δάσος , κουνάμε χεράκια από θαυμασμό όταν το περιγράφουμε. Επιφωνήματα χαράς όταν το αντικρίζουμε. Αλλά...
Παραδεχτείτε το.
Το ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ.
ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ
Για όλους τους παραπάνω λόγους που το λατρεύουμε.
Όταν βρεθείς μόνος σε πυκνό Δάσος, ο θαυμασμός γίνεται ετοιμότητα.Το πράσινο γίνεται τρομακτικό. Οι ήχοι κρύβουν εκπλήξεις. Το ίδιο και οι σιωπές.
Όταν το αεράκι γίνει αέρας, ακούς τις κραυγές των δέντρων, παρακολουθείς την τιτανομαχία των Εντ.
Δεν υπάρχει το γαλάζιο του ουρανού. Δεν μπορείς να προσανατολιστείς. Κάθε βήμα οδηγεί στο άγνωστο. Κοιτάς γύρω σου και νιώθεις ότι είσαι στην κοιλιά του κτήνους. Αισθάνεσαι μόνος και αδύναμος γιατί ξέρεις ότι η μοναξιά σου είναι πλασματική. Δεν βλέπεις τίποτα κι όμως ξέρεις ότι εκατοντάδες μάτια σε παρακολουθούν.
Όλα αυτά πολλαπλασίασε τα επί το άπειρο όταν πέσει το σκοτάδι,
Τότε οι φιλικές σκιές γίνονται κρυψώνες για ανομολόγητα ζώα. Αυτό που νοιώθεις στο μάγουλο δεν είναι βελούδινο φύλο . Αυτό που πατάς δεν είναι πάντα γρασίδι. Η δροσιά της μέρας γίνεται κρύο που σε παραλύει. Η βροχή γίνεται εχθρός που σε εξαντλεί . Τα ρυάκια εχθρός που βάζει σύνορα. Και το σκοτάδι παύει νάναι μαγικό. Είναι αυτό που κρύβει όλα όσα σε απειλούν. Και σε απειλούν πολλά γιατί σταμάτησες εδώ και χρόνια νάσαι μέρος του δάσους. Έχασες τις ικανότητες πούχουν όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοί του. Κρυώνεις εύκολα. Δεν βλέπεις πλέον στο σκοτάδι. Δεν ξέρεις τι να φας και τι σε τρώει. Δεν διαβάζεις τα σημάδια του. Έχεις αποξενωθεί από το οικοσύστημα του. Είσαι ο αδύναμος κρίκος. Όχι πλέον στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. .
Αχχχχχχχ λατρεύω τα δάσηηηηηηηηηηη
Το Δάσος θα με φάει.
*Οπότε αφήστε τα ρομαντικά. Όταν το σκοτάδι σε αγκαλιάσει στο δάσος, θα καταλάβεις . Τα δάση δεν είναι για τους σημερινούς ανθρώπους. Ειδικά για τους μοναχικούς σημερινούς ανθρώπους

Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

Αυτός ο (Κος "Πήγασος") Διεκδικεί (και η δικαιοσύνη Τους,Επιβάλλει!!) να είναι στη ηγεσία του Εργατικού Κέντρου της Πάτρας






Ότι έσπειρε o Συνδικαλιστής του δαχτυλιδιού, θα ther(os)ίσει.. "Πήγασος Φορτούνα (εν κρανίο) Γκέιμινγκ Α.Ε (στις πλάτες των εργαζομένων)..!
Η συνέχεια επεται καυτή...
Μη ξεχάσουμε να σε ψηφίσουμε...
Όλοι στο ΕΚΠ της 7:30...
Το ξεβράκωμα άρχισε...




****

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΠΑΤΡΑΣ

Συγκεντρώσεις στο Εργατικό Κέντρο σήμερα και την Κυριακή: Η νοθεία και η απάτη δεν θα περάσουν

Φωτό αρχείου
Κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους να περιφρουρήσουν τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης των αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, ώστε κανένας νόθος αντιπρόσωπος να μην πάρει μέρος στις αρχαιρεσίες που θα γίνουν την Κυριακή 17 Ιούνη, για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, της Ελεγκτικής Επιτροπής και των αντιπροσώπων στη ΓΣΕΕ, απευθύνουν Σωματεία της Πάτρας.
Καλούν σε μαζική συμμετοχή σε συγκεντρώσεις το Σάββατο 16 Ιούνη στις 8.00 μ.μ. και την Κυριακή 17 Ιούνη στις 9.00 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο, σε αγώνα και μάχη για την υπεράσπιση των συλλογικών τους αποφάσεων.
Αναφέρουν συγκεκριμένα:
«Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη και άδικη απόφαση των δικαστηρίων, που αγνόησαν οφθαλμοφανή στοιχεία και έγγραφα για τις παρανομίες και νοθείες της ομάδας Νικολάου - Καραγεωργόπουλου στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας. Αγνόησαν προκλητικά την ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των αντιπροσώπων, του ανώτερου οργάνου του Εργατικού Κέντρου, που δεν νομιμοποίησαν τους νόθους και πλαστούς αντιπροσώπους.
Καλούμε σε επαγρύπνηση και διαρκή δράση όλους τους εργαζόμενους, τα σωματεία, τον Πατραϊκό λαό. Για την υπεράσπιση των συλλογικών μας αποφάσεων. Η νοθεία και η απάτη δεν θα περάσουν!
Όλοι και όλες το Σάββατο 16 Ιούνη 8.00 μ.μ. και την Κυριακή 17 Ιούνη 9.00 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας.
Υπερασπιζόμαστε την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των αντιπροσώπων του ΕΚΠ. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω! Κανένας νόθος δεν θα πάρει μέρος στις αρχαιρεσίες!
Έξω η νοθεία από τα Σωματεία και το Εργατικό Κέντρο Πάτρας!».
Οι Διοικήσεις των Σωματείων:
1. Συνδικάτο Οικοδόμων Πάτρας.
2. Συνδικάτο Ποτών - Τροφίμων Ν. Αχαΐας.
3. Συνδικάτο Μετάλλου Ν. Αχαΐας.
4. Συνδικάτο Τύπου - Χάρτου Ν. Αχαΐας.
5. Σύνδεσμος Σιδηροδρομικών Πελοποννήσου, Παράρτημα Ν. Αχαΐας.
6. Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού, Τουρισμού και Ξενοδοχείων Ν. Αχαΐας.
7. Συνδικάτο Φαρμακοϋπαλλήλων Ν. Αχαΐας.
8. Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων σε Εμπορικές Επιχειρήσεις και Επιχειρήσεις Παροχής Υπηρεσιών Ν. Αχαΐας.