Δ. Κουτσούμπας: Αγώνας για να αποτρέψουμε τις πολιτικές που οδηγούν τους λαούς μας στη σφαγή:
Τριάντα επτά Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν σήμερα, μέχρι τώρα, στη Λωρίδα της Γάζας από Ισραηλινούς στρατιώτες στα σύνορα, όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν κατά της μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με νεώτερο απολογισμό αξιωματούχων στον τομέα της Υγείας.
Ανάμεσα στους νεκρούς 2 παιδιά. Περισσότεροι από 1.000 οι τραυματίες, περίπου 450 από αυτούς από πραγματικές σφαίρες.
Αυτοί οι 37 θάνατοι ανεβάζουν σε 101, σύμφωνα με το AFP, τον αριθμό των Παλαιστινίων που έχουν σκοτωθεί στη Λωρίδα της Γάζας από ισραηλινά πυρά αφότου ξεκίνησαν οι μαζικές διαδηλώσεις στις 30 Μάρτη.
Καθιστούν επίσης την ημέρα αυτή την πιο φονική στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση από τον πόλεμο του 2014 στον θύλακα.
γραφηκε το 2012 με αφορμή μια άλλη σφαγη που ειχε γινει σε βαρος των Παλαιστινιων. Από τοτε οι ιμπεριαλιστες ακολουθούνε την ιδια πολιτικη της σφαγης και τουτο το ποιημα είναι παντα επικαιρο!!!!!!
********
52 νεκροί και εκατονταδες τραυματίες Παλαιστίνιοι.. Ανάμεσα στους νεκρούς πολλά παιδιά και ο Fadi Abu Saleh ανάπηρος σε καροτσακι που έριχνε πέτρες με την σφεντόνα του.. .................................. 14 Μαΐου 2018 O ακρωτηριασμένος Παλαιστίνιος Fadi Abu Saleh (28 ετών) σκοτώθηκε από σιωνιστές ελεύθερους σκοπευτές. Ο Fadi έχασε τα πόδια του το 2014 από σιωνιστές κατοχής, τώρα, γάζα, κατεχόμενη Παλαιστίνη.
«Μα τι χρειάζονται οι ποιητές σε τόσο μίζερους καιρούς;» Φρήντριχ Χαίλντερλιν
Το Literature ανοίγει τον φάκελο Ελληνική Ποίηση 2018-2019 και εγκαινιάζει μια νέα σειρά συνεντεύξεων με τους πλέον καταξιωμένους σύγχρονους Έλληνες ποιητές.
Στο πλαίσιο αυτό θα φιλοξενηθούν οι απόψεις των σημαντικότερων Ελλήνων ποιητών της σημερινής εποχής με σκοπό να φανούν οι απόψεις των δημιουργών αναφορικά με το παρόν και το μέλλον της Ελληνικής ποίησης.
Στόχος είναι επίσης να παρουσιαστεί το έργο, οι ιδέες αλλά και η προσωπικότητα των ανθρώπων εκείνων, οι οποίοι επιμένουν να λειτουργούν ποιητικά σε καιρούς τόσο «μίζερους», γράφοντας εκλεκτή ποίηση, στη γλώσσα του Ομήρου και συνεχίζοντας επάξια την αδιάλειπτη για 3000 χρόνια παρουσία της ποίησης στην Ελλάδα. Επιμέλεια: Τέσυ Μπάιλα
Μας καλοδέχτηκε στο σπίτι του και μας υποδέχθηκε με μια χαρακτηριστική ευγένεια, εκείνη που τον διακρίνει σε κάθε του κίνηση.
Σοβαρός, καλοντυμένος και προσηνής δεν κουράστηκε να απαντά στις ερωτήσεις μας με ευχάριστη διάθεση.
Μας εκμυστηρεύτηκε τη μανιώδη σχέση του με το διάβασμα και μας μίλησε για τα 43000 βιβλία, τα οποία δώρισε πρόσφατα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Σύρου.
Για τους μεγάλους ποιητές με τους οποίους γνωρίστηκε τον Ρίτσο, τον Σεφέρη τον Ελύτη, τον Λειβαδίτη, τον Αναγνωστάκη, τις φιλίες που ανέπτυξε μαζί τους.
Μας μίλησε ακόμα για το πώς βλέπει τη νεότερη ποίηση στις μέρες μας και τους νέους ποιητές που του στέλνουν τα έργα τους.
Ο λόγος για τον ποιητή, στιχουργό, επιμελητή εκδόσεων και μυθιστοριογράφο Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου.
Σε ηλικία 14 ετών η οικογένειά του ήρθε από τη Σύρο στην Αθήνα. Το 1960 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Νέο Ψυχικό.
Η γνωριμία του με τον Άγγελο Τερζάκη το 1955 τον οδήγησε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου όπου παρακολουθούσε ως ακροατής.
Το 1956 γράφτηκε στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Σταυράκου. Το 1960 βρέθηκε στα Γιάννενα για να εκτελέσει την στρατιωτική του θητεία. Εκεί άρχισε να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα.
Σε ηλικία 24 ετών δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός. Εκεί έγραψε επίσης τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Τον Οκτώβριο του 1963 άρχισε να εργάζεται στο «Reader’s Digest» όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Στο μεταξύ κυκλοφόρησαν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, «Το διευθυντήριο», το 1964 και «Η σφαγή», το 1965 για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές.
Το 1964 παρουσιάστηκε στην ελληνική δισκογραφία.
Συνεργάστηκε με τον Χρήστο Λεοντή και τον Μίκη Θεοδωράκη, το 1967, μια συνεργασία που διακόπηκε όμως λόγω δικτατορίας. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970 στο Παρίσι. Συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο «Θητεία».
Έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους σημαντικούς Έλληνες συνθέτες.
Παράλληλα ασχολήθηκε με παραμύθια για παιδιά και επιμελήθηκε την έκδοση λευκωμάτων με θέμα την Σύρο: Ενθύμιον Σύρας, Θέατρο στην Ερμούπολη, κ.ά.
Το 1994 εκδόθηκε η πρώτη του νουβέλα με τίτλο «Το άγγιγμα του χρόνου». Το 2004 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο: «Ο Καιρός των Χρυσανθέμων», έργο το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005.
Για τη συνολική του προσφορά βραβεύτηκε το 2013 από την Ακαδημία Αθηνών με το Βραβείο ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη.
Μπορεί η ποίηση να λειτουργήσει ως οδηγός επιβίωσης στις μέρες μας;
Όχι δεν το πιστεύω.
Οδηγός για τη ζωή μας είναι το καθημερινό μας. Το ψωμί μας, όπως έλεγαν οι παλιότεροι. Αν έχεις και χρήματα να αγοράσεις και τυρί, είναι ό,τι πρέπει. Αλλά για να σώσει η ποίηση έναν άνθρωπο αποκλείεται.
Βέβαια υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που είναι αφιερωμένοι στον θεό, οι απομονωμένοι σε σπηλιές και σκήτες στο Άγιο Όρος, οι οποίοι διαβάζουν τους μεγάλους ποιητές που έγραψαν ύμνους προς τον θεό. Διαβάζουν τον Δαυίδ, για παράδειγμα, απολυτίκια, κοντάκια, τέτοια εκπληκτικά κείμενα, τα οποία είναι πραγματικά ποίηση και ο καθένας απ’ αυτούς είναι δυο και τρεις ελύτηδες μαζί. Μάλιστα ακόμη και στη νεκρώσιμη ακολουθία ο πανούργος μελωδός, εκτός από τους στίχους έγραφε και τη μουσική μαζί και έχει χρησιμοποιήσει έναν στίχο του Πινδάρου, ο οποίος ήταν ειδωλολάτρης.
Αλλά και τελετές τις εκκλησίες είναι οργανωμένες σύμφωνα με το τυπικό της αρχαίας τραγωδίας. Έχουμε τον πρωταγωνιστή, έχουμε τον χορό που είναι οι ψάλτες, τον άγγελο που είναι ο διάκονος.
Αυτά δεν είναι τυχαία και δεν είναι τυχαίο ότι οι χριστιανοί, έσπασαν με μανία τα περισσότερα αγάλματα της αρχαιότητας.
Ο Πραξιτέλης δεν μπορεί να είχε κάνει μόνο τον Ερμή, για παράδειγμα, θα είχε κάνει περισσότερα έργα. Που είναι;
Η εκδίκηση έφτασε σε βαθμό υστερίας όταν ακριβώς επάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού έχτισαν τις εκκλησίες τους, χρησιμοποιώντας το υλικό που ήταν χτισμένοι οι ναοί.
Μάνος Ελευθερίου, φωτογραφία Ντίνα Σαρακηνού
Πότε γράφει κανείς ποίηση; Όταν δονείται από το πάθος των συναισθημάτων ή όταν απομακρύνεται από αυτό και βλέπει καθαρότερα;
Συμβαίνουν και τα δύο.
Ή γράφεις κάτι εν θερμώ ή αφήνεις τον καιρό να περάσει και σου έρχεται μια έμπνευση.
Υπάρχει κάτι που σε οδηγεί να γράψεις. Βέβαια αν αυτό που έγραψες αξίζει είναι μια άλλη ιστορία. Ύστερα δεν μπορείς να γράψεις κάτι από τη μια στιγμή την άλλη. Γράφεις ό,τι αισθάνεσαι και μετά από καιρό το ξαναπιάνεις και αν σου αρέσει το θέμα, τότε αποφασίζεις αν θα το συνεχίσεις, για να το τελειώσεις. Και αρχίζεις τη διόρθωση. Μια λέξη από πάνω, μια λέξη από κάτω, αλλάζεις τη σειρά των λέξεων, βρίσκεις άλλες λέξεις, ανοίγεις τα λεξικά, βρίσκεις μια λέξη που θέλεις, ύστερα αφαιρείς μερικούς στίχους, προσθέτεις άλλους, διαγράφεις εκείνους που έγραψες και ξαναρχίζεις από την αρχή. Δεν είναι εύκολη διαδικασία.
Υπάρχουν ποιητές οι οποίοι έγραφαν μια κι έξω. Ο Μανόλης Αναγνωστάκης μάς έλεγε ότι ελάχιστες λέξεις έχει αλλάξει από τη στιγμή που έγραψε ένα ποίημα. Το έγραφε εν θερμώ.
Άλλοι δουλεύουν επί σειρά χρόνων ένα ποίημα. Έχουμε τον Καβάφη, για παράδειγμα. Το ποίημά του «Φωνές» γράφτηκε αρχικά στην καθαρεύουσα. Ύστερα από πάρα πολλά χρόνια, δεκαπέντε μου φαίνεται, ο Καβάφης το έπιασε και το ξαναδούλεψε και το έφερε στη δημοτική, αλλά έγινε ένα αριστούργημα βέβαια.
«Ο καθείς και τα όπλα του», έλεγε ο Ελύτης. Τα δικά σας όπλα στην υπηρεσία της ποίησης ποια είναι;
«Ο καθείς και τα όπλα του». Κάποτε μου ξέφυγε, χωρίς να το καταλάβω και κάνοντας μια ψευδομοιοκαταληξία το είπα: «Ο καθείς και τα κόλπα του» και το έμαθε ο Ελύτης και γελούσε και μου τηλεφώνησε και μου είπε: «είναι καταπληκτικό αυτό που είπες, γέλασα με την ψυχή μου» και το έγραψε και η Μάρω Δούκα. Επί της ουσίας όμως, δεν ξέρω πραγματικά πώς λειτουργεί όλο αυτό. Κάποια στιγμή έχω μια έμπνευση—να το πω χαρά;– και με οδηγεί στο να γράψω κάτι. Και επειδή γράφω πολλά είδη, το ένα με ξεκουράζει από το άλλο. Δεν κάθομαι δηλαδή στο τραπέζι και λέω τώρα θα γράψω ποίηση, δε μου έχει συμβεί ποτέ αυτό. Συνήθως διορθώνω και κάποτε είχα τη μανία και κρατούσα και τις διαδοχικές μορφές ενός ποιήματος για να δω πώς έφτασε στην οριστική του μορφή. Αλλά μετά διαπίστωσα ότι ήταν μάταιο επειδή μάζευα ατέλειωτα χαρτιά. Έτσι τα πέταξα και κράτησα την τελευταία μορφή. Αλλά δε γράφεις για να κλείσεις το μάτι στην αιωνιότητα ή στην αθανασία. Γράφεις έναν καημό που έχεις για ένα θέμα, μια αγάπη, οτιδήποτε. Από εκεί και πέρα αξίζει ο κόπος να δημοσιευθεί; Γιατί όταν δημοσιεύσεις κάτι είσαι εκτεθειμένος πια να σε παραλάβει η κριτική. Και μπορεί εσένα να σου αρέσει αυτό που έγραψες αλλά αξίζει να δημοσιευθεί; Το δίνεις τότε σε ορισμένους ανθρώπους να το κοιτάξουν και βεβαίως ο καθένας έχει τις δικές του αναστολές, τις δικές του παρατηρήσεις, προσπαθείς να το σουλουπώσεις καλύτερα, κάποιοι σου λένε καίριες παρατηρήσεις.
Μάνος Ελευθερίου, φωτογραφία Ντίνα Σαρακηνού
Εσείς έχετε κάποιους ανθρώπους τους οποίους εμπιστεύεστε;
Έχω ορισμένους ανθρώπους που με βοηθάνε.
Είναι ποιητές και οι ίδιοι;
Ναι, είναι ποιητές. Ένα όνομα θα σας πω. Ο Στρατής Πασχάλης. Ξέρει την ποίηση, είναι και ο ίδιος ποιητής αλλά ξέρει και να διορθώνει, κάτι που είναι πολύ σημαντικό.
Μάνος Ελευθερίου, φωτογραφία Τέσυ Μπάιλα
Η δική σας καθημερινότητα τι περιλαμβάνει; Διαβάζω μανιακά. Κυρίως Ιστορία. Ο Γιώργος Ιωάννου έλεγε ότι διαβάζει Ιστορία και κλαίει. Και βεβαίως τους παλιούς συγγραφείς, τόσο τους Έλληνες όσο και τους ξένους, στους οποίους επανέρχομαι συνεχώς. Καταρχάς τους Γάλλους, τον Φλομπέρ, τον Μπαλζάκ, τους μεγάλους. Πρέπει κανείς να τους διαβάζει συνεχώς, γιατί ανακαλύπτει νέα πράγματα. Τον Ντοστογιέφσκι. Τον Τολστόι, ένα πηγάδι απύθμενο. Τον Τσέχωφ. Αλλά και νεότερους ποιητές . Σε ανθολογίες για παράδειγμα όπου ο ανθολόγος έχει βρει τα καλύτερα και τα έχει συγκεντρώσει για να αντιπροσωπεύσει έναν ποιητή, βρίσκοντάς το καίριο και το ουσιώδες του ποιητή. Υπάρχουν νεότεροι ποιητές, οι οποίοι κάνουν θραύση. Ο Γιάννης ο Βαρβέρης, είναι σπουδαίος ποιητής, ο Γιάννης ο Κοντός, ο Βλαβιανός, ο Φωστιέρης και βεβαίως ο μέγας Νίκος Καρούζος, ο Θωμάς ο Γκόρπας, δεν είναι τυχαίοι ποιητές. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι θαυμάσιοι. Η Ρούκ είναι σπουδαία. Βεβαίως έχουμε και σπουδαίους μυθιστοριογράφους στη σύγχρονη γενιά. Ο Παπαμάρκος, ο Γιάννης ο Μακριδάκης, γροθιά στα μούτρα είναι ο Μακριδάκης. Η Μάρω Δούκα, η Ζυράννα Ζατέλη, η Καρυστιάνη, η Ρέα Γαλανάκη. Το σημαντικό είναι ότι ανανεώνονται από βιβλίο σε βιβλίο. Δε γράφουν με μανιέρα.
Μάνος Ελευθερίου, φωτογραφία Τέσυ Μπάιλα
Αν γράφατε εσείς σήμερα «γράμμα σε έναν νέο ποιητή» τι θα τον συμβουλεύατε να κάνει; Δε θα μπορούσα να του γράψω. Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Έχει γράψει βεβαίως ο Ρίλκε γράμμα σε έναν νέο ποιητή. Έχει μάλιστα μεταφραστεί το 1945, αν δεν κάνω λάθος από τον Μάριο Πλωρίτη.
Δυο τρεις συμβουλές θα μπορούσα να του πω. Έρχεται εδώ ένας νέος ποιητής που τον θεωρώ σπουδαίο. Τάσος Θεοτόκης λέγεται, έβγαλε μάλιστα πρόσφατα το πρώτο του βιβλίο.
Αλλά και τα νέα παιδιά που μου στέλνουν τα βιβλία τους γράφουν καίρια ποιήματα και γράφουν για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όχι επειδή εισάγουν στην ποίηση νέο λεξιλόγιο αλλά και επειδή καταλαβαίνει κανείς ό,τι γίνεται σήμερα στην Ελλάδα.
Εκτός από εκείνα τα μελίρρυτα ερωτικά ποιήματα βέβαια. Γιατί για να γράψεις ερωτική ποίηση πρέπει να είσαι σπουδαίος τεχνίτης, για να μη γίνει σαχλό.
Υπάρχει ένα ερωτικό ποίημα του Καβάφη το «Εν τω μηνί Αθύρ». Νομίζω ότι τέτοιο ποίημα δε θα ξαναγραφτεί ποτέ.
Μάνος Ελευθερίου, φωτογραφία Τέσυ Μπάιλα
Ο Βαλερύ έλεγε ότι: «ένα Ποίημα δεν τελειώνει ποτέ. Μόνο εγκαταλείπεται». Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
Έτσι είναι. Ουσιαστικά γράφεις πάντα ένα ποίημα με πολλές παραλλαγές.
Αυτό που λέει ο σοφός και «πανούργος» Σεφέρης: Το σώμα. Κυριολεκτικά και μη.
Ο Σεφέρης έχει γράψει μέσα στο ημερολόγιό του ότι του είπε ο Έλιοτ πως ήταν τόσο έξυπνος ο Βαλερύ ώστε δεν είχε καμιά φιλοδοξία στη ζωή του.
Και λέω τώρα εγώ: «Θεέ μου, εγώ που δεν έχω καμιά φιλοδοξία στη ζωή μου γιατί να μην είμαι και λίγο έξυπνος;»
Ο Βαλερύ υπήρξε μια σπουδαία μορφή. Μου αρέσει πάρα πολύ.
Μάνος Ελευθερίου, φωτογραφία Ντίνα Σαρακηνού
Ο σύγχρονος αναγνώστης είναι ικανός να «ξεκλειδώσει» τα μυστικά της ποίησης ή έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ απ’ αυτή επειδή έχει χάσει την παρθενικότητα των αισθήσεών του;
Πιστεύω πως, ναι, μπορεί. Ο αναγνώστης έχει πιο πολλά μυστικά όμως. Αλλά έχει και τα αντικλείδια για να ξεκλειδώσει τα ποιήματα.
Μάνος Ελευθερίου, φωτογραφία Τέσυ Μπάιλα
Διαβάζει σήμερα όσο πρέπει ο Έλληνας αναγνώστης ποίηση;
Όχι. Είναι μετρημένο το αναγνωστικό κοινό της ποίησης.
Περίπου 2000-3000. Υπάρχει βέβαια η Κική Δημουλά με μεγάλο αναγνωστικό κοινό, 8000-10000. Είναι και σπουδαία ποιήτρια, έγινε ακαδημαϊκός, έχει μια επιφάνεια τεράστια και ευτυχώς διαβάζεται.
Πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη ενός σύγχρονου ποιητή που καλείται να γράψει σε μια γλώσσα στην οποία γράφεται ποίηση ανελλιπώς για 3000 χρόνια;
Μα δε θα μπορούσε να σταματήσει. Όπως δε σταμάτησε η γλυπτική, η ζωγραφική, το θέατρο, το οποίο ανθίζει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολύ ωραίες παραστάσεις.
Τελικά, κ. Ελευθερίου, χρειάζονται οι ποιητές σε τόσο μίζερους καιρούς;
Και βέβαια. Ό,τι γράφει ο καθένας με τη δυνατότητα που έχει, ομορφαίνει τον κόσμο. Δεν έχει σημασία αν γράψει το αριστούργημα του κόσμου. Τα αριστουργήματα είναι λίγα. Οι χαρές όμως είναι περισσότερες.
Ντίνα Σαρακηνού, Μάνος Ελευθερίου, Τέσυ Μπάιλα
Μάνος Ελευθερίου, Τέσυ Μπάιλα
Η κ. Μάνος Ελευθερίου, διαβάζει για το Literature.gr απόσπασμα από το ποιημά του με τίτλο: ”Το πλοίο Ναυκρατούσα” από την συλλογή ”Τα ομοιοκατάληκτα”, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Στην υποδοχή του Καρόλου παρούσα συν γυναιξί και τέκνοις η αστική τάξη της χώρας κυβέρνηση εκκλησία και αστικά κόμματα ..συν η Γιάννα Αγγελοπούλου , συν η ..Πόπη που 'χει το ενοίκιο απλήρωτο ! Πόπη για διάβασε πως είχαν αναγγείλει οι εφημερίδες του 1998 το νέο απόκτημα της οικογένειας Αγγελοπουλου στο Λονδίνο
Το παλάτι (περί αυτού πρόκειται), χτίστηκε το 1727 και θεωρείται σχεδόν εφάμιλλο με τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ !
Διαθέτει: Πενήντα (50) δωμάτια, 47 τηλεφωνικές γραμμές, κεντρικό σύστημα μετάδοσης μουσικής σε όλους τους χώρους, λουτρά φτιαγμένα από μάρμαρο πρώτης ποιότητας, ειδικές τζαμαρίες, ώστε να μην απειλούνται οι οικοδεσπότες ή οι προσκαλεσμένοι από τον κίνδυνο να υποστούν εγκαύματα από τον ήλιο (!), ταπετσαρία από δέρμα διακοσμημένη με φύλλα χρυσού, εντευκτήριο με κίονες κινεζικής τεχνοτροπίας και γαλάζιο θόλο ύψους 10 μέτρων με βαρύ πολυέλαιο! Ακόμα: Τραπεζαρία για 150 άτομα, γήπεδα τένις, γυμναστήριο, πισίνα από γρανίτη με υδατογραφίες δελφινιών, ανάλογων παραστάσεων με αυτές που βρέθηκαν στους Δελφούς, κλειστό σύστημα επόπτευσης του κτιρίου, τον μεγαλύτερο κήπο του Λονδίνου, τον οποίο φροντίζουν ειδικοί κηπουροί από την Ιαπωνία. Και πολλά άλλα...
Για την αγορά αυτού του παλατιού, δαπανήθηκαν 12 δισεκατομμύρια δρχ. και άλλα 4,6 για την επισκευή του! Συνολικά 16,6 δις!!
Δηλαδήτόσα, όσα η σύνταξη ενός μήνα 166.000 συνταξιούχων, που παίρνουν σύνταξη 100.000 ή 66.400 εργατών που παίρνουν 250.000 δρχ. το μήνα. Και αυτά, μόνο για να αποκτηθεί η έπαυλη!
Πόσων χιλιάδων, άραγε, χρειάζεται το μισθό, για να συντηρείται; Και όχι μόνο αυτή, αλλά και οι άλλες της Ζυρίχης, του Ψυχικού, της Ν. Υόρκης. Και πόσες ακόμα;
Και να σκεφτεί κανείς ότι έγιναν απεργιακές κινητοποιήσεις πολλών ημερών στην Χαλυβουργια Αγγελόπουλου για να κερδίσουν οι χαλυβουργοί ένα μπουκάλι γάλα!...
Πάντως, οι εφημερίδες που πρόβαλαν το θέμα, μας ενημέρωσαν ότι το ανάκτορο έφυγε από τα χέρια Αγγλων και ήρθε στα χέρια Ελλήνων!
Η οικογένεια Αγγελοπούλου, επομένως, πραγματοποίησε άλλο ένα ...εθνικό χρέος!
-Μετά το «πρώτη φορά αριστερά», έρχεται το «πρώτη φορά ...βασιλικιά»
Τέτοιο λιβάνισμα στους μονάρχες της Μεγάλης Βρετανίας επί τρεις μέρες ούτε οι ίδιοι οι «γαλαζοαίματοι» δεν το περίμεναν. Κυβέρνηση, κρατική και ιδιωτική τηλεόραση έδωσαν κυριολεκτικά τα ρέστα τους.
Από τη σφυρίδα και την «τριλογία ψαριών» που απόλαυσαν στο προεδρικό μέγαρο, μέχρι τους λουκουμάδες και τον ...«φρέντο χωρίς καλαμάκι» που ήπιε ο υψηλότατος Κάρολος με την Καμίλα στην Αθήνα, είναι μερικά από τα όσα ακούσαμε και διαβάσαμε για την επίσκεψή τους.
Δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και κυβερνητικά στελέχη, μην μπορώντας να μαζέψουν τα σάλια τους για τους «υψηλούς» προσκεκλημένους, επιχείρησαν μια ...«μεγαλοπρεπή» μπουγάδα στον βρετανικό ιμπεριαλισμό, αλλά και στον ίδιο το θεσμό της βασιλείας. Και αυτά σχεδόν ταυτόχρονα με τα περί «προόδου» και «φιλελευθερισμού» που έκρωζε η κυβέρνηση στη Βουλή, ψηφίζοντας το νόμο για την αναδοχή και την υιοθεσία.
Ετσι έχουν τα πράγματα... Μετά το «πρώτη φορά αριστερά», έρχεται το «πρώτη φορά ...βασιλικιά».
Η απάτη...
Μερίδα του αστικού Τύπου επιχειρεί να «ξελασπώσει» τον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό, με αφορμή την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Ετσι, παρουσιάζουν τα κράτη - μέλη της ΕΕ, κυρίως τη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Μ. Βρετανία, που μαζί με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ υπέγραψαν τη συμφωνία με το Ιράν, ως «φιλειρηνικές» δυνάμεις, που προσπαθούν να διασώσουν τη συμφωνία και να διασφαλίσουν τη «σταθερότητα» στην περιοχή, σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Τραμπ, που αποχώρησε απ' αυτή και επανέφερε τις κυρώσεις, απειλώντας μάλιστα και όσους συνεργάζονται με το Ιράν ότι θα έχουν τις ίδιες συνέπειες.
Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική. ... και η ουσία
Ο συμβιβασμός με το Ιράν έγινε με κριτήριο τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα των κρατών που συμμετείχαν στη διαπραγμάτευση.
Αυτό είναι που αμφισβητεί τώρα ο Τραμπ, κρίνοντας ότι η συμφωνία που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είναι καλή για τις ΗΠΑ.
Οι αντιδράσεις των υπόλοιπων έχουν να κάνουν με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που τους συνδέουν με το Ιράν, τα οποία μπαίνουν σε κίνδυνο από την αποχώρηση των ΗΠΑ και τις απειλές για επέκταση των αμερικανικών κυρώσεων σε όποιον συνεχίσει να αναπτύσσει σχέσεις με το Ιράν.
Ειδικά μετά τη συμφωνία του 2015, ισχυρά μονοπώλια των Γαλλίας, Γερμανίας, Βρετανίας, και όχι μόνο, ανέπτυξαν μπίζνες δισεκατομμυρίων στην παρθένα ιρανική αγορά, που δεν θέλουν να τις χάσουν.
Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, παίζουν ένα δυνατό χαρτί στην αντιπαράθεση με το Ιράν, αλλά και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα, στον ανταγωνισμό τους για την «επόμενη μέρα» στη Μέση Ανατολή.
Γι' αυτό τα κράτη - μέλη της ΕΕ σηκώνουν κουρνιαχτό, κρατώντας πάντως ανοιχτό το ενδεχόμενο να διαπραγματευθούν εκ νέου ορισμένες πλευρές της συμφωνίας και να υπάρξει νέος συμβιβασμός. Σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον τους δεν είναι για τον ιρανικό λαό και την ειρήνη στην περιοχή, αλλά για τα κέρδη των μονοπωλίων τους, όπως δείχνει άλλωστε και η συμμετοχή τους στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, σε συμμαχία με τις ΗΠΑ.
Σαβούρα
Ενα ακόμα «ριάλιτι» ήρθε να προστεθεί στα πολλά που έβαλαν φέτος στο πρόγραμμά τους οι τηλεοπτικοί σταθμοί, στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για το ποιος θα προβάλει τη μεγαλύτερη σαβούρα.
Αν και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, αδιαμφισβήτητος νικητής αναδεικνύεται μέχρι στιγμής το «ριάλιτι» που μόλις ξεκίνησε στον ΑΝΤ1 και λανσάρεται ως «κοινωνικό πείραμα»!
Για να μην περιγράφουμε με λεπτομέρειες το ...concept, να πούμε απλά ότι κεντρική ιδέα της εκπομπής είναι η εκπόρνευση των σχέσεων ανάμεσα σε ζευγάρια και μη, όπου οι συμμετέχοντες, ανάλογα με τις επιδόσεις τους στην εναλλαγή συντρόφων και το πόσο τολμηροί/ές θα γίνουν μπροστά στις κάμερες, διεκδικούν διάφορα χρηματικά έπαθλα και μερικές χιλιάδες ευρώ για τον τελικό νικητή.
Με σκηνικό την απόλυτη χλιδή, διάφοροι/ες «φουσκωτοί» κύριοι και «πλαστικές» κυρίες επιδεικνύονται πίσω από την κλειδαρότρυπα, για να πειστεί και ο τελευταίος τηλεθεατής ότι τα πάντα σ' αυτήν τη ζωή, ακόμα και οι σχέσεις σ' ένα ζευγάρι, είναι προς αγορά και πώληση, αρκεί το τίμημα να είναι ικανοποιητικό.
Αλλά και για να διαπιστώνουμε όλοι μαζί ότι σ' αυτό το σάπιο σύστημα τα θεάματα και οι αξίες που «παράγει» έχουν πιάσει τον απόλυτο πάτο.
1771 Γεννιέται η Λασκαρίνα Πινότση, η γνωστή Μπουμπουλίνα, ηρωίδα της ελληνικής Επανάστασης του 1821.
1867 Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις (Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Πρωσία, Ρωσία και Μ. Βρετανία) εγγυώνται την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα του Λουξεμβούργου με τη Συνθήκη του Λονδίνου.
1894 Ξεσπά μεγάλη απεργία στο εργοστάσιο κατασκευής βαγονιών τρένων της Πούλμαν στο Ιλινόις, ενάντια στις μειώσεις μισθών. Η Αμερικανική Ενωση Σιδηροδρόμων, της οποίας ηγείτο ο σοσιαλιστής συνδικαλιστικής Ευγένιος Ντεμπς, σε αλληλεγγύη με τους απεργούς της Πούλμαν, σταμάτησε κάθε βαγόνι της εταιρείας που κινούνταν στους σιδηροδρόμους. Ετσι η κινητοποίηση της εργατιάς επεκτάθηκε γρήγορα σε 27 Πολιτείες των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή πάνω από 250.000 εργατών. Σχεδόν 12.000 στρατιώτες καθώς και χιλιάδες αστυνομικοί κινητοποιήθηκαν κατά των απεργών. Ως αποτέλεσμα της βίαιης καταστολής της απεργίας, 30 εργάτες έχασαν τη ζωή τους και 57 τραυματίστηκαν. Πολλοί από τους συνδικαλιστές ηγέτες της απεργίας συνελήφθησαν, ενώ ο ίδιος ο Ντεμπς καταδικάστηκε σε 6 μήνες φυλάκιση.
1904 Γεννιέται ο Ισπανός ζωγράφος Σαλβαδόρ Νταλί, κλασικός εκπρόσωπος του κινήματος του σουρεαλισμού.
1939 Ιαπωνικά στρατεύματα επιτίθενται εναντίον της Μογγολίας. Σε τήρηση της συμφωνίας της με τη Μογγολία για αμοιβαία βοήθεια (Μάρτης 1936), η Σοβιετική Ενωση στέλνει τμήματα του Κόκκινου Στρατού, τα οποία, έπειτα από σκληρές μάχες και παρά την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου, κύκλωσαν και τελικά συνέτριψαν τους εισβολείς (16 Σεπτέμβρη 1939).
1944 Τμήματα της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ αντεπιτίθενται και ανακαταλαμβάνουν τις κωμοπόλεις Μακρακώμη και Σπερχειάδα.
1949 Το Ισραήλ γίνεται δεκτό στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
1958 Βουλευτικές εκλογές. Πρώτο κόμμα έρχεται η ΕΡΕ με 41,17%. Η ΕΔΑ συγκεντρώνει το 24,42% των ψήφων, εκλέγει 78 βουλευτές και αναδεικνύεται αξιωματική αντιπολίτευση.
1964 Ξεκινά τις εργασίες του το Α' Συνέδριο της Εθνικής Φοιτητικής Ενωσης Ελλάδας (ΕΦΕΕ), που κράτησαν έως τις 17/5. Η ΕΦΕΕ συζήτησε και χάραξε πρόγραμμα δράσης και πάλης της φοιτητικής νεολαίας και αποφάσισε την ένταξή της στις δύο μεγάλες φοιτητικές οργανώσεις (COSEC και IUS). Ενέκρινε χαιρετιστήρια ψηφίσματα προς τους φοιτητές της Ισπανίας και της Πορτογαλίας που πάλευαν ενάντια στο φασισμό, στους φοιτητές διαφόρων χωρών που ζούσαν σε απολυταρχικό ή αποικιοκρατικό καθεστώς, όπως και στην Εθνική Φοιτητική Ενωση των ΗΠΑ για των αγώνα της κατά των φυλετικών διακρίσεων.
1967 Βρετανία, Δανία και Ιρλανδία ζητούν επίσημα να ενταχθούν στην ΕΟΚ. Στην ένταξη της Βρετανίας, όμως, αντιτίθεται ο Πρόεδρος της Γαλλίας, στρατηγός Ντε Γκολ.
1973 Οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Αθήνας συγκεντρώνονται στο κτίριο της Νομικής, ζητώντας την απελευθέρωση των φυλακισμένων συναδέλφων τους. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις περικυκλώνουν το κτίριο, συγκρούονται με τους φοιτητές και προχωρούν σε δεκάδες συλλήψεις.
1981 Πεθαίνει ο Τζαμαϊκανός τραγουδιστής της ρέγγε Μπομπ Μάρλεϊ.
1990 Πεθαίνει ο λαϊκός τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου.
Όσο η αυτού μεγαλειότητα (σιγά μην το γράψω με κεφαλαία) γευμάτιζε με την πολιτική και πολιτειακή μας ηγεσία,
ο Κάρολος πίστευε ότι δοκιμάζει παραδοσιακό ελληνικό μενού. Σούπα με αυγοτάραχο (τιμή ανά κιλό περίπου 420 ευρώ) και σφυρίδα (τιμή ανά κιλό περίπου 40 ευρώ).
Για επιδόρπιο του προσφέραμε και καρυδόπιτα με παγωτό μαστίχα… μόνο που δεν του είπαμε ότι το παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι αντέχει μόνο τη μαστίχα, όχι τη χιώτικη αλλά την άλλη… αυτή που παίρνεις από το περίπτερο.
Διότι με 420 ευρώ/κιλό που κάνει το αυγοτάραχο πληρώνεται –όποτε πληρώνεται- ο έλληνας εργαζόμενος.
Όσο για το ψάρι αλίμονο του –του Έλληνα εργαζόμενου – που για 1 κιλό σφυρίδα πρέπει να διαθέσει 3 μεροκάματα.
Αλλά, γιατί να νοιαστεί ο Κάρολος?
Μήπως νοιάζεται για τα 3.100.000 παιδιά της δικής του πατρίδας που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας?
Δεν είναι ούτε μια βδομάδα από τη δημοσίευση του Guardian που αναφέρει ότι στην πατρίδα του τα παιδιά, που ζουν σε οικογένειες με εισόδημα μικρότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος, αυξήθηκαν από το 2010 κατά ένα εκατομμύριο (1.000.000).
Αυτά τα παιδιά, ανήκουν σε οικογένειες εργαζόμενων γονιών, όχι ανέργων…
προφανώς είναι αντίστοιχοι εργαζόμενοι με τους δικούς μας που πληρώνονται κάθε μήνα όσο κοστίζει το αυγοτάραχο που έφαγαν χθες…
Να πηγαίνει στη Βουλή να πουλάει την Αυγή τώρα που έγινε φυλλάδα αστική.
Μα πώς;
Αφού έβαλε πρωτοσέλιδο τον Κάρολο Μαρξ τις προάλλες.
Από τον Κάρολο στον Κάρολο ένα μνημόνιο δρόμος.
Εκ των οποίων το πρώτο, για να μην ξεχνιόμαστε, είχε συνταχθεί με βάση το αγγλικό δίκαιο.
Ο Κάρολος πήρε κουλούρι, είδε το ροζ σπίτι, τον αρχηγό της ροζ αριστεράς, τον Κουίκ που του είπε ότι είναι οπαδός της Γιουνάιτεντ -γιατι έτσι κάνουν αυτοί που τους ξεβλάχεψε ο Κωστόπουλος.
Η Καμίλα γνώρισε την Περιστέρα και κάποια ζώα -που δεν πίστευαν το Λεβέντη αλλά μετά τον έβγαλαν στη Βουλή) στήνουν πάρτι στο διαδίκτυο για να γιορτάσουν την έλλειψη χιούμορ τους.
Και οι Συριζαίοι γιατί χαίρονται και χαμογελούν πατέρα;
Γιατί είναι με τον Κάρολο…
Και για μια σειρά σημειολογικούς λόγους.
Ο θεσμός της βασιλείας είναι τελείως διακοσμητικός και δεν παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο.
Ειναι όμως ο θρόνος μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης που ήλθε, είδε και έσφαξε στα Δεκεμβριανά (τότε που διάλεγαν τις αλυσίδες από τα όπλα και την ανυπακοή από τον έρπη) για να κρατήσει όρθια την αδύναμη κι ημιθανή αστική εξουσία.
Ο θεσμός της βασιλείας είναι εντελώς αναχρονιστικός αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ τα πάει καλά με τέτοια φεουδαρχικά κατάλοιπα και αδυνατεί να προχωρήσει ακόμα και στοιχειώδεις αστικοδημοκρατικούς εκσυγχρονισμούς και μεταρρυθμίσεις, όπως το διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, έστω στην ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών.
Συνεπώς, ό,τι δεν μπορείς -γιατί δε θέλησες- να πολεμήσεις, αγάπησέ το. Κι αυτήν ακριβώς την αγάπη έρχεται να μας θυμίσει η επίσκεψη του αργόσχολου Βρετανού. Γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι σαν την ιστορία που τείνει να επαναλαμβάνεται αρχικά ως (σοσιαλιστική) φάρσα κι έπειτα ως (μνημονιακή) τραγωδία, όπως θα έλεγε κι ένας άλλος Κάρολος -απλή συνωνυμία με αυτόν, όπως κι ο ΣΥΡΙΖΑ με την Αριστερά.
Για αυτό σου λέω. Εμείς τον θελουμε παιδιά το βασιλιά…
Τη μια στιγμή ο πρωθυπουργός της «πρώτης φορά αριστεράς» «γυάλιζε» στη Βουλή τον ψευτοπροοδευτισμό της κυβέρνησης, με αφορμή το νομοσχέδιο για την αναδοχή, παρουσιάζοντας ως «σύγχρονο» και «νέο» τη θέση της κυβέρνησης για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Μάλιστα, οι ΣΥΡΙζαίες μεσημεριανούδες της ΕΡΤ ανήγαγαν σε κριτήριο προοδευτικότητας κάθε κόμματος τη θέση του απέναντι στην αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, τσουβαλιάζοντας αυθαίρετα και άγαρμπα την κριτική του ΚΚΕ με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Αμέσως μετά, ο Αλ. Τσίπρας πήγαινε να αποδώσει τιμές στους εκπροσώπους ενός κατ' εξοχήν ...προοδευτικού θεσμού, στον πρίγκιπα και την πριγκίπισσα της Μ. Βρετανίας.
Ε, πού ξέρεις, την επόμενη φορά μπορεί να μας πουν ότι η βασιλεία είναι και λαϊκός θεσμός ...από το μέλλον.
Χώρια που η Φρειδερίκη κάτι παραπάνω ήξερε από «υιοθεσίες» και «αναδοχές»...
Ενα ένα τα κυβερνητικά στελέχη βγαίνουν στα ΜΜΕ και αφήνουν υπονοούμενα ότι η νέα μείωση στις συντάξεις, με την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» και των επιδομάτων, από το Γενάρη του 2019, που έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση, μπορεί και να μην εφαρμοστεί.
Το έναυσμα έδωσε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, η οποία δήλωσε ότι αυτά τα ζητήματα «δεν είναι τελειωμένα» και συνέστησε στους συνταξιούχους να «κάνουν λίγη υπομονή», αφού, όπως είπε, «είμαστε σε μία κατάσταση μετάβασης, που είναι κοσμογονική και θα φέρει και άλλα πράγματα...».
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα στελέχη της κυβέρνησης προσπαθούν να καλλιεργήσουν προσδοκίες, ειδικά στους συνταξιούχους, τους οποίους κατακρεούργησαν, παραλαμβάνοντας τον ...μπαλτά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι η κυβέρνηση εναλλάσσει το μαστίγιο με το καρότο, για να στοιχήσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στις αξιώσεις και στα σχέδια του κεφαλαίου, που υπηρετεί απαρέγκλιτα με την πολιτική της.
Το βέβαιο είναι πάντως ότι οι μαχητικές, μαζικές κινητοποιήσεις των συνταξιούχων έχουν ανησυχήσει την κυβέρνηση, που αναζητάει τρόπους να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν αλλάζει - αντίθετα ενισχύει - το γεγονός ότι στα άμεσα σχέδια της κυβέρνησης είναι να ξανανοίξει το Ασφαλιστικό σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση, όπως προδιαγράφουν άλλωστε οι εκθέσεις της Κομισιόν και του ΟΟΣΑ, που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα.
1943 Εκτελείται στην Καισαριανή ο Κώστας Λαζαρίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ. Η μεταξική δικτατορία τον έκλεισε στην Ακροναυπλία το 1937. Οταν οι Γερμανοί τού πρότειναν να τον εξαγοράσουν και να σώσει τη ζωή του, εκείνος τους απάντησε: «Πέστε στα κτήνη ότι οι κομμουνιστές δεν πουλιούνται, μα πεθαίνουν για το Κόμμα τους και το λαό τους».
1944Εκτελούνται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 92 κομμουνιστές. Πολλοί ήταν παλιοί εξόριστοι, που η μεταξική δικτατορία είχε παραδώσει στους κατακτητές, και 10 ήταν γυναίκες.
1945 Παρά την άγρια τρομοκρατία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι τιμούν την Πρωτομαγιά (που μεταφέρθηκε για τις 10 Μάη) με γενική πανελλαδική απεργία, στην οποία κυριαρχούν τα συνθήματα: «Ψωμί, τιμαριθμικό μεροκάματο, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, δημοκρατία». Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι της Αθήνας και του Πειραιά πραγματοποιούν μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Καλλιμάρμαρο. Στις κερκίδες οι εργάτες σχηματίζουν με τα σώματά τους τα τρία γράμματα: ΚΚΕ.
1947 Το Κογκρέσο των ΗΠΑ εγκρίνει το σχέδιο του Αμερικανού Προέδρου Χάρι Τρούμαν για παροχή βοήθειας σε Ελλάδα, Τουρκία και Ιράν, προκειμένου να «αντιμετωπίσουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο».
1956 Οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές εκτελούν δι' απαγχονισμού τα στελέχη του κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. Γενική απεργία στην Κύπρο.
1994 Ο Νέλσον Μαντέλα ορκίζεται Πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής.
1994 Στην Ιταλία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ορκίζεται πρωθυπουργός της κυβέρνησης, στην οποία συμμετέχουν και οι νεοφασίστες της «Εθνικής Συμμαχίας», για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
