Απαντήσεις στον φασίστα Γιατζόγλου k όχι μόνο...

,,Ο αθλητισμός, κύριε Γιατζόγλου, είναι μια διαδικασία οργανωμένης και επαναλαμβανόμενης σωματικής δραστηριότητας η οποία λαμβάνει ποικίλες κινητικές μορφές και σχήματα. 

Είναι ένα εργαλείο, είναι μια μέθοδος για να πετύχει το άτομο και η κοινωνία τον εκάστοτε σκοπό που έχει θέσει. 

Για μια πανεπιστημιακή σχολή Φυσικής Αγωγής ο αθλητισμός ταυτίζεται με την υγεία, την απόδοση και την αγωγή. 

Για το διεθνές κίνημα Ολυμπισμού ο αθλητισμός ταυτίζεται με την αμοιβαία κατανόηση, το «ευ αγωνίζεσθαι», την ανάπτυξη της φιλίας των ατόμων και της ειρήνης των λαών.

 Αυτός είναι ο δικός μας Αθλητισμός και δεν έχει να κάνει με το ρόλο και τη συμπεριφορά που έχει κάθε άτομο αναλάβει στο αθλητικό γίγνεσθαι.,,

Ως πότε παλικάρια;

-Πρόσφατα ο μεγαλομέτοχος και πρόεδρος της Καλαθοσφαιριστικής Ανώνυμης Εταιρείας «Πανιώνιος» προσέλαβε για προπονητή τέως επώνυμο καλαθοσφαιριστή, τον οποίο ευθύς αμέσως απέλυσε, ύστερα από την μήνιν και απαίτηση των φιλάθλων. Του πρόσαψαν ότι είναι φασιστικής ιδεολογίας και πρακτικής. 

Ο προπονητής της μιας νυκτός, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα της στάσης των φιλάθλων, μεταξύ άλλων, δήλωσε την επαύριον:

«Τι σημαίνει "δεν δεχόμαστε φασίστες στον Πανιώνιο"; Τι είναι αυτό; Είπαν ότι υποστηρίζω την Χρυσή Αυγή... Φυσικά και είμαι φασίστας! Ο αθλητισμός είναι φασισμός. Κάθε αθλητικός χώρος έχει φασισμό. Οι προπονητές δηλαδή τι είναι; Δημοκράτες; Υπάρχει κανένας αθλητής που ψηφίζει για να παίξει βασικός ή όχι; Κάθε προπονητής και κυρίως οι μεγάλοι, …δεν έχουν δημοκρατικές αρχές. Έτσι είναι, τι να κάνουμε;».

Ο αθλητισμός, κύριε Γιατζόγλου, είναι μια διαδικασία οργανωμένης και επαναλαμβανόμενης σωματικής δραστηριότητας η οποία λαμβάνει ποικίλες κινητικές μορφές και σχήματα. 

Είναι ένα εργαλείο, είναι μια μέθοδος για να πετύχει το άτομο και η κοινωνία τον εκάστοτε σκοπό που έχει θέσει. 

Για μια πανεπιστημιακή σχολή Φυσικής Αγωγής ο αθλητισμός ταυτίζεται με την υγεία, την απόδοση και την αγωγή. 

Για το διεθνές κίνημα Ολυμπισμού ο αθλητισμός ταυτίζεται με την αμοιβαία κατανόηση, το «ευ αγωνίζεσθαι», την ανάπτυξη της φιλίας των ατόμων και της ειρήνης των λαών.

 Αυτός είναι ο δικός μας Αθλητισμός και δεν έχει να κάνει με το ρόλο και τη συμπεριφορά που έχει κάθε άτομο αναλάβει στο αθλητικό γίγνεσθαι. 

Φυσικά, ο ψηλός παίκτης παίζει μπάσκετ κοντά στο καλάθι και ο κοντός παίκτης παίζει στην περιφέρεια. Αυτά είναι αξιώματα και δεν γίνεται ψηφοφορία για να τα αποφασίσουμε. 

Ο προπονητής εφαρμόζει τις τεχνικές του γνώσεις που ενδείκνυνται για την περίπτωση, τις οποίες αποδέχονται οι άλλοι και κατά τεκμήριο είναι σωστές.

Ο φασισμός, κύριε Γιατζόγλου, είναι μια συμπεριφορά που κατέχει θέση, δυστυχώς, πολιτικής ιδεολογίας η οποία αποδέχεται το ατομικιστικό, καπιταλιστικό σύστημα οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας. 

Ο φασισμός προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του με αυταρχικό και βίαιο τρόπο προπαγανδίζοντας τον εθνικισμό και κάθε είδος διακρίσεων της κοινωνίας ενάντια σε μειονότητες. 

Ο δικός σου αθλητισμός, φίλε Στηβ, είναι φασισμός, όπως ισχυρίζεσαι. 

Γιατί ταυτίζεται με την επικράτηση του ισχυρότερου, την καταπίεση του ασθενέστερου, τη διάκριση του φτωχότερου. 

Γιατί επιτρέπονται θεμιτά και αθέμιτα μέσα για τη νίκη η οποία αποτελεί αυτοσκοπό. 

Γιατί αποδέχεται την άκρατη εμπορευματοποίηση του αθλητικού ιδεώδους. 

Γιατί εσύ, οι ιδεολογικοί σου φίλοι και ο πρόεδρος που σε προσέλαβε έχουν κάνει τα γήπεδα ρωμαϊκή αρένα.

Όλα αυτά γίνονται με την ανοχή της κυβέρνησης, η οποία τρία χρόνια μετά την εκλογή της αφήνει άθικτη την ηγεμονία της αστικής κυρίαρχης ιδεολογίας στον αθλητικό χώρο. 

Το περιβόητο νομοσχέδιο για τον Αθλητισμό μουλιάζει στα συρτάρια του νεο-συντηρητισμού. 

Μέχρι πότε, κύριοι κυβερνώντες, τα παιδιά μας θα τα διαπαιδαγωγούν προπονητές της πιάτσας και του εμπορίου και όχι προπονητές πανεπιστημιακής μόρφωσης; 

Ως πότε ο εκδημοκρατισμός των αθλητικών σωματείων θα αναβάλλεται; 

Ως πότε θα αναλαμβάνουν πρόεδροι επαγγελματικών σωματείων κάποιοι νεόκοποι με μοναδικό κριτήριο την οικονομική επιφάνεια; 

Τελικά, οι πρόεδροι κάνουν μόνο κακό. Και μετά αποχωρούν.

Του Νίκου Γελαδά*

*Ο Νίκος Γελαδάς είναι καθηγητής, κοσμήτορας της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών

902.gr

Σουκατζίδης --Τ' όνομά του Ναπολέων, μα τον νόμιζαν για Γιάννη--

Ενα μοναδικό ντοκουμέντο από το Αρχείο του ΚΚΕ: Το βιογραφικό του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, γραμμένο από τον Θέμο Κορνάρο

«Ο χορός του Σουκατζίδη», έργο του Βάλια Σεμερτζίδη, 1966

-Η προσωπικότητα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, που εκείνο το πρωινό αρνήθηκε την προσφορά του διοικητή του στρατοπέδου να του χαρίσει τη ζωή, έχει γίνει πηγή έμπνευσης για πολλούς στο χώρο της Τέχνης. 

Στο Αρχείο του ΚΚΕ βρήκαμε ένα βιογραφικό του γραμμένο σχεδόν ποιητικά από τον ίδιο τον Θέμο Κορνάρο. 

Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα που αφορούν μια σχετικά άγνωστη περίοδο της ζωής του, την περίοδο που είναι ακόμα στην Κρήτη:

«Από το 1928 ήτανε η ψυχή της πιο μεγάλης εφοπλιστικής και βιομηχανικής επιχείρησης της Κρήτης "Λιοπυράκης και Σία"», γράφει στον πρόλογο και εξηγεί παρακάτω: «Ητανε δεν ήτανε είκοσι χρονώ. Μιλούσε κι έγραφε τέσσερεις γλώσσες».

«Κατώτερο προσωπικό στο λογιστήριο, ο πιο καινούργιος στο γραφείο». 

Κι όμως: «Εμποροι, εργοστασιάρχες, παραγωγοί, ναυτικοί πράκτορες, εφημερίδες, τον Ναπολέοντα ζητούσαν για να συζητήσουνε τις υποθέσεις τους».

«Διαβάζει 3-4 εφημερίδες, παρακολουθεί συστηματικά την καλλιτεχνική και φιλολογική κίνηση της χώρας. Ιδιαίτερο πάθος του η κρητική λαογραφία. Και η μεγαλύτερη απόλαυσή του να μελετά και να μαθαίνει απ' όξω το κρητικό θέατρο και τις κρητικές μαντινάδες. Πρόσφυγας από την Προύσα δεν ήθελε να είναι ένας φιλοξενούμενος. Μόνιμες ρίζες ήθελε. Σπίτι δικό του στην κρητική γη. Σ' ένα χρόνο μέσα κατάφερε τους κρητικούς να του παραχωρήσουνε οικόπεδο να χτίσει. Το πιο πολύτιμο, την καρδιά τους.

Με τον υπάλληλο, τον όποιο υπάλληλο οι κρητικοί δεν έχουνε και πολλές αγάπες. Μα αυτό το παιδί είναι άλλο, λέγανε, είναι δικό μας παιδί».

Σουκατζίδης Ναπολέων, Φύλλο Πορείας, 1932. «Υποδεκανεύς. Ειδικότης: Ακροβολιστής, Διαγωγή: Εξαίρετος, Λογιστής, τελ. Εμπορικής, γνωρίζει Αγγλικήν, Γαλλικήν, Γερμανικήν, Ιταλικήν, Τουρκικήν» (Αρχείο ΚΚΕ)

Ο θρύλος

«Σταφιδοπαραγωγοί που πήγαιναν τη σοδειά τους και περιμένανε μήνες για να βρουν τιμή που να καλύπτει τουλάχιστο τα έξοδα. Χαρουποπαραγωγοί, απελπισμένοι που πολλές φορές αναγκάζονταν να γυρίσουν το χαρούπι πίσω στο χωριό, δώδεκα ώρες δρόμο, με το ζώο ξεθεωμένο γιατί "σταμάτησε" η αγορά. 

Ολοι στο τέλος μαθαίνανε αυτήν την πληροφορία: 

"Ο Λιοπυράκης, λένε, πως είναι πονόψυχος. Οποιος κι αν πάει δεν φεύγει έτσι. Κι αν δεν του αγοράσει τη σοδειά, τουλάχιστο του δίδει αποθήκη να μη γυρίζει πάλι πεζός. Καμιά φορά δίδει και μικροδάνεια".

Πηγαίνανε και φεύγοντας είχανε να λένε για τους καλούς του τρόπους, μα προ πάντων για το γέλιο του. Αγγελος! 

Κι αποφασίζανε πως θα αλλάζανε έμπορο. Μόνο σ' αυτόν θα πηγαίνανε πια το μαξούλι τους. 

Ετσι όλα τα χωριά μάθανε πως ο επιχειρηματίας Λιοπυράκης ήτανε ένα παιδί. 

Ενα πανέξυπνο παιδί και καλόκαρδο που πάντα γελούσε. Και ποτέ δεν πρόσβαλε κανένα, πολλές φορές τους έδινε και χαρτζηλίκι ή τους έκανε το τραπέζι κι ας μην ήτανε πελάτες του.

Πολλές φορές χωριάτες διαφωνήσανε μεταξύ τους και ήταν η αφορμή που ο ένας ήξερε πως τον επιχειρηματία τον λέγανε Γιάννη και ο άλλος επέμενε με πείσμα πως και άκουσε άλλους και ο ίδιος τον είπε πολλές φορές Ναπολέοντα.

Και σήμερα ίσως να υπάρχουνε γέροντες, απόμαχοι αγρότες που θα επιμένουνε πως ο εθνικός ήρωας Ναπολέων Σουκατζίδης είναι ο επιχειρηματίας Ι. Λιοπυράκης που ποιος ξέρει για ποιο λόγο πήρε αυτό το ψευδώνυμο».

Το σχολειό της ζωής

«Μέσα σε κείνο το περιβάλλον ετοιμαζότανε να ζήση τη ζωή του. Και προσανατόλιζε τον εαυτό του, τις γνώσεις του, τη δουλειά του, στο να μάθει βαθύτερα, να αγαπήσει θετικά και να υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά τους ανθρώπους του καιρού και του συγκεκριμένου τόπου. 

Και είναι ίσως μοναδικό φαινόμενο ξένου και πρόσφυγα που χωρίς καμιάν επιφύλαξη τον θένε κρητικό οι κρητικοί. Θυμώνουμε μάλιστα αν πας και τους θυμίσεις πως προέρχεται από τα μέρη της Μικρασίας.

Η μεγάλη οικονομική κρίση του 1929-31 τόνε βρήκε σ' αυτή τη δουλιά και σ' αυτή την ηλικία.

Περιόδευε τις επαρχίες για τις ανάγκες της επιχείρησης, αλληλογραφούσε με τους χωριάτες, δεχότανε στο κέντρο τους ξωμάχους, έβλεπε όλο τον πληθυσμό στους δρόμους να ζητάει ένα μεροκάματο. Επιχειρήσεις να αχρηστεύονται, περιουσίες να τινάζονται στον αέρα κι από το μισθό του να μην απομένει μήτε δραχμή γιατί ντρεπότανε τη σχετική καλοπέραση ανάμεσα στα κύματα της λαϊκής συμφοράς.

Οι τοπικές εφημερίδες προσφεύγανε πολύ συχνά στο Ναπολέοντα να πάρουνε πληροφορίες για τους ποικίλους τομείς της ζωής του νησιού, από την ανεργία ως τις φιλολογικές εκδηλώσεις κι από τα οικονομικά προβλήματα ως τα ιστορικά θέματα.

Πολύπλευρος, ακούραστος, ανήσυχος και ωραίος και γελαστός, έπειθε με την πρώτη επαφή μαζί του πως ήτανε ο τύπος του ευτυχισμένου επειδή μπορούσε να υπηρετεί χωρίς να υπολογίζει ποτέ σε προσωπικά ωφελήματα ή σε απώτερες φιλοδοξίες.

Μέρα με την ημέρα πλούταινε σ' αισθήματα και σε γνώση. Σε δύναμη και ικανότητες ν' αντικρίζεται με τις κακές ώρες της ζωής σταθερά και αισιόδοξα.

 Τίποτα δεν μπορούσε να αντισταθεί σ' αυτή τη ρωμαλέα αισιοδοξία που είχε πηγή της την ασταμάτητη δουλειά».

Η απόφαση

«Αυτός ο τρόπος της επαφής του με την ιστορία και με τη καφτή καθημερινή πραγματικότητα, τον οδήγησε να καθορίσει οριστικά τη στάση του απέναντι στη ζωή: 

Κατάργηση της φτώχειας και της αμάθειας.

Ρίχτηκε φλογερός, αδίσταχτος και πάντα ευγενικός να πείσει και τους άλλους γι' αυτή την ανάγκη.

Η δημοτικότητά του και η ευγένεια των προθέσεων και της καθημερινής του δραστηριότητας τον έκαναν "επικίνδυνο" οδηγό της φτωχολογιάς, της υπαλληλίας και της διανόησης του νησιού. 

Και η εξουσία, πηγαίνοντας να περιορίσει αυτή τη δημοτικότητα ανάμεσα στο λαό ενός νομού, τον έπιασε, τον έκλεισε στα στρατόπεδα της δικτατορίας και τον επρόβαλε - από λάθος της - για ηγέτη του έθνους στις κρίσιμες ώρες που ακολουθήσανε.

Λες και είχε επίγνωση πως ερχότανε μια μεγάλη ώρα που η Ελλάδα σύψυχη θ' ακουμπούσε στην καρδιά του. Κι ετοιμαζότανε με πυρετό να βρεθεί έτοιμος, ν' αντέξει την ευθύνη.

Στρατόπεδο της δικτατορίας, στρατόπεδο των Ιταλών και των Γερμανών θα είναι το νέο περιβάλλον του από δω και μπρός.

Μέρα τη μέρα το κατακτάει. "Κάθε μέρα είναι κι ένας νέος στίβος". Είναι φράση δική του αυτή, που αντανακλά την καθημερινή του πράξη.

Και σ' αυτούς τους χώρους της βίας δεν χάνει καιρό. Υποτάσσει το χρόνο του. 

Ωρες μελέτης, ώρες δουλιάς, ψυχαγωγίας και σχέσεων. Στην Ακροναυπλιά μαθαίνει και έκτη γλώσσα. Γερμανικά. Λίγο αργότερα στο ιταλικό στρατόπεδο της Λάρισας μαθαίνει και Ιταλικά. Δεν αφήνει βιβλίο που να μη σκύψει στις σελίδες του. Κι όταν τα βιβλία τελειώνουνε ή απαγορεύονται, ζητάει πληροφορίες από τους άλλους, παίρνει σημειώσεις, ξαναρωτά, συζητάει, προβληματίζεται.

Ανυστερόβουλος, σεμνός, χαρούμενος πάντα. Σοβαρότερη δουλειά του θεωρεί το ν' αγαπά τους συντρόφους του. 

Δεν παραμελεί τα πράγματά του. Η γωνιά του αστράφτει από καθαριότητα. Στον τοίχο απάνω από το προσκέφαλό του, οι φωτογραφίες του πατέρα, της αγαπημένης, των φίλων του.

Επιβάλλεται και στους φίλους και στους δεσμοφύλακες. 

Τον σέβονται».

Απ' την εφημερίδα της Εργατιάς 

Για να Μην ξεχνάμε την "Κουρ(ι)άδα" και τους Συνεργάτες της,,Ντοκουμέντα του Χ. Ζουλιάτη !!

kαι απ΄το κατιούσα !!

Χρήστος Ζουλιάτης:

_______Κάποιοι θα ξεχαστούν, ο ΜΑΝΟΣ όχι!!!🌺
Επειδή άρχισαν τα λιβανιστήρια 

(Δ.Τζανακόπουλος «Ο Γιώργος Κουρής υπήρξε πιστός στη δημοσιογραφία μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του») και πως τάχα «ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας», 

καλό είναι να μάθουμε τον βίο και την πολιτεία του Γ.Κουρή και πώς η «Αυριανή», σαν καθαρόαιμο ρυπαρό έντυπο βοθρολυμάτων και αντλώντας θέματα από το βόθρο της, καταφέρθηκε κατά του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ. Σε αυτή την κόντρα που πήρε μεγάλες διαστάσεις, ας δούμε την τότε ενορχηστρωμένη επίθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και η Μελίνα, σαν υπουργός πολιτισμού, που τάχθηκαν υπέρ του Κουρή.:

Κυριακή, 23 Οκτωβρίου 2016

Μάνος Χατζιδάκις / Εντελώς μόνος, χωρίς φίλους, στη μάχη κατά της «Αυριανής» και του φασισμού.

Πριν λίγες μέρες ανάρτησα εδώ στο ιστολόγιό μου «Good Life@Facebook» μερικά, σχεδόν άγνωστα στον πολύ κόσμο, στοιχεία για την αθέατη πλευρά της Μελίνας Μερκούρη 

και επειδή στον Όλυμπο υπάρχει .... συνωστισμός από Θεές και Θεούς, δεν χωράει άλλους, και επειδή κάποιοι είπαν πως η Μελίνα ήταν η αγαπημένη του Μάνου Χατζιδάκι και, ακόμα,

 επειδή υπήρξε απειλή ("υπάρχουν και δικαστήρια", γράφτηκε κι αυτό), 

καλό είναι να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και να δούμε, ποιοι (ΔΕΝ) αγαπούσαν τον Μάνο, ποιοι (ΔΕΝ) του συμπαραστάθηκαν και ποιοι τον πολέμησαν στη μάχη που έδινε ο Χατζιδάκις κατά της φασιστικής «Αυριανής» των Κουρήδων.
Ας δούμε πρώτα τι έγινε τότε και μετά, ποια θέση πήρε η Μελίνα Μερκούρη στο θέμα αυτό.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δηλώσει πως "Η Αυριανή είναι υπόδειγμα δημοσιογραφίας"

Ήδη η «Αυριανή» σαν καθαρόαιμο ρυπαρό έντυπο βοθρολυμάτων, είχε πάντα στην μπούκα τον Μ.Χατζιδάκι και έγραφε αντλώντας θέματα από το βόθρο της. 

Τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά και επικίνδυνα, σε σημείο που να τον εξοργίσει και για ό,τι αφορούσε τον εαυτό του, αλλά και γιατί έβλεπε πως, ο φασισμός ήταν στην καθημερινή μας ζωή και έμπαινε στα σπίτια μας με τη φυλλάδα του Κουρή. 

Σκεφτείτε ότι τότε η «Αυριανή», πουλούσε 150.000-200.000 φύλλα ημερησίως, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Όλα, λοιπόν, ξεκίνησαν από τη συναυλία (7 Σεπτεμβρίου 1987) που έδωσε ο Μάνος Χατζιδάκις με την Νανά Μούσχουρη στο Παναθηναϊκό Στάδιο. 

Μετά από δυο τραγούδια παίρνει το μικρόφωνο για να καταγγείλει την «Αυριανή» που κατά καιρούς είχε γράψει λίβελους εις βάρος του, με λεξιλόγιο βόθρου και να καταγγείλει τον επικίνδυνο ρόλο της. Και λέει «…τη φυλλάδα που μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας (...) που κολακεύεται να πιστεύει σαν τον Καραγκιόζη ότι αυτή έριξε τον Καραμανλή. Ενώ το μόνο που κατάφερε ήταν να κατακρημνίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια (...). Που ισχυρίζεται ότι προστατεύει τη δημοκρατία όσο είναι δυνατόν να την προστατεύει ένα τρωκτικό της. Που αποκομίζει κέρδη κολακεύοντας την αγραμματοσύνη και την ασημαντότητα, σαν άλλη Αγία Αθανασία του Αιγάλεω. Η ''Αυριανή'' πρέπει να κλείσει. Κι αυτό είναι το νόημα της αποψινής συμμετοχής μου στο Καλλιμάρμαρο».

ΔΕΙΤΕ το βίντεο (από Ελένη Μαρκάκη) 

Φυσικά η «Αυριανή» απάντησε με ό,τι πιο χυδαίο λεξιλόγιο διέθετε, μέσω ενός λαϊκιστή «δημοσιογράφου», ταγμένος στο σκυλολόι της εφημερίδας που, μάλιστα έχει γράψει και ένα ογκώδες βιβλίο «Στα άδυτα της ΚΥΠ». Δηλαδή, αυτά που ήξερε καλά «από μέσα»:

«Χθες εμφανίσθηκε κι ένας χαμερπής ομοφυλόφιλος, ένας κίναιδος ολκής, να σε αποκαλέσει φίλε αναγνώστη, φασίστα! Μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και με μια εμπάθεια που διακρίνει τους παθητικούς ανώμαλους, εδήλωσε ότι η εφημερίδα που διαβάζεις είναι φασιστική και συνεπώς εσύ, ο αναγνώστης, φασίστας! Και τα εδήλωσε δημόσια τα θηλυκά του εμέσματα, ένα κνώδαλο που γλείφει από τότε που υπάρχει, τις πατούσες του φασισμού. […]. Πώς είναι δυνατόν

ένα κάθαρμα να αφήνεται ελεύθερο με λύσσα και πάθος όλους αυτούς τους πολίτες να τους βρίζει με την χυδαιότητα των οίκων ανοχής; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον απαίσιο εκμαυλιστή νέων, που ακούει στα ονόματα Μανωλία, Μάνια, Μινού Χατζηδού, ποιος επέτρεψε σε αυτό το απόβρασμα να παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια του και να εκθέτει οργανωτές μιας φιλανθρωπικής εκδήλωσης και να διασύρει τον Δήμο Αθηναίων υπό την αιγίδα του οποίου ετέθη; […]. Αυτό το σκουληκιασμενο τομάρι αποτελεί στίγμα για τη σημερινή ελληνική κοινωνία. Να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το ηθικό ΑIDS αυτού του βρωμερού υποκείμενου. Αρκετοί νέοι πλήρωσαν ακριβά τη γνωριμία τους μαζί του. Όχι άλλα θύματα».

Στο ίδιο φύλλο ο αμείλικτος πόλεμος συνεχίζεται, σαρκάζοντας χυδαία, πάνω απ΄όλα, την ερωτική ταυτότητα του Χατζιδάκι και ζητά με δημοσίευμα «Παρακαλούνται όσοι

κατά καιρούς είχαν οποιαδήποτε σχέση με τον Μάνο Χατζιδάκη να μας γράψουν ή να μας τηλεφωνήσουν για τις εμπειρίες τους, προκειμένου να συμπληρώσουμε μια μεγάλη έρευνα που έχουμε ξεκινήσει για την αφεντιά του». 

Ανάμεσα στο «επιτελείο» της κιτρινοδημοσιογραφίας ήταν ο Μάνος Χάρης, ο Αιμίλιος Λιάτσος, η Αγγελική Νικολούλη, ο Άρης Πορτοσάλτε, ο Θοδωρής Δρακάκης ο Γιώργος Μαύρος και άλλοι εκλεκτοί σαλταδόροι.

Σύσσωμο όλο το αληταριό του ΠΑΣΟΚ, 

βουλευτές και υπουργοί, έσπευσαν να στηρίξουν την Αυριανή με δηλώσεις, τάχαμου, υπέρ της ελευθερίας του τύπου. Όλος ο καλός ο κόσμος παρήλασε από τις κίτρινες σελίδες της κουραδοφυλλάδας: Κ.Λαλιώτης, Μ.Κουτσόγιωργας, Κ.Κουλούρης, Α.Δροσογιάννης, Θ.Πάγκαλος, Μ.Παπαϊωάννου, Δ.Μπέης, Φ.Πετσάλνικος, Ν.Ψαρουδάκης, Γ.Δασκαλάκης, Π.Ζακολίκος κ.ά και μερικοί ακόμα από τους, ας πούμε, δημοκρατικούς χώρους: Γ.Α.Μαγκάκης, Μ.Δρετάκης, Γ.Ζίγδης, Ν.Κακαουνάκης, Φ.Κουβέλης κ.ά. (αρχίζει να με πιάνει ναυτία)…

Ο τότε, κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Ρουμπάτης (σήμερα αφεντικό στην ΕΥΠ), δήλωσε:

 «Ο κ.Χατζιδάκις με τις χθεσινές δηλώσεις του […] προσφέρει κακές υπηρεσίες στη δημοκρατία και προσβάλλει τους χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδας».

Κράτησα για το τέλος τις δηλώσεις συμπαράστασης στην «Αυριανή», του Μανώλη Γλέζου, πρόεδρου της ΕΔΑ (λέμε τώρα), σε συντεταγμένη γραμμή με την τότε πρασινοκυβέρνηση που την λιβάνιζε από το 1981 με τα αντίστοιχα οφίτσια:

 «Η απροσδόκητη επίθεση του Μάνου Χατζιδάκι ενάντια στην Αυριανή αποδεικνύει ότι, ο συμπαθής πολιτιστικός κύκλος που κινείται γύρω από τον κ.Καραμανλή, έχασε την ψυχραιμία του και βρίσκεται σε απόγνωση. Ο ελληνικός λαός από το 1981, καταδίκασε τη δεξιά και είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψουμε πίσω στην περίοδο που τις εφημερίδες τις έκλειναν με τη βία. Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν μπορούν με καμια δικαιολογία να προσβάλλουν τους ανθρώπους που τη διαβάζουν με κοσμητικά επίθετα που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα».

Πάμε να δούμε τι είπε η Μελίνα Μερκούρη, υπουργός πολιτισμού που, λέγεται ότι,αγαπούσε τον Μάνο Χατζιδάκι, το ίδιο και αυτός, και που χωρίς να τον

κατονομάσει, τον σταύρωσε με ταβανόπροκες στην «Αυριανή»: 

«Δεν είναι δυνατόν στις μέρες μας να βγαίνει κάποιος και να καταφέρεται στην ελευθεροτυπία. Πάλεψα μια ολόκληρη ζωή και παλεύω για την ελευθερία του Τύπου και φυσικά είμαι αντίθετη με το κλείσιμο μιας εφημερίδας. Άλλωστε, το να λέμε να κλείσει οποιαδήποτε εφημερίδα, είναι παράλογο και μπορεί να οδηγήσει σε πιο άγρια πράγματα. Όσο για τη λέξη ‘’φασισμός’’ σήμερα λέγεται εύκολα απ’ όλους, ενώ όταν έπρεπε μόνο μερικοί την είπαν». 

Ναι, Μελινάκι, το πιάσαμε το υπονοούμενο «όταν έπρεπε μόνο μερικοί την είπαν». 

Ξέρεις, μερικοί την είπαν με τις πράξεις τους και ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο Μάνος Χατζιδάκις, ενταγμένος στην ΕΠΟΝ, τότε που εσύ χαριεντιζόσουν με μαυραγορίτες και δοσίλογους, πίνοντας τα ποτά σας στο «Παν», στην οδό Ακαδημίας 4, κάτω ακριβώς από το πολυτελέστατο σπίτι του πάμπλουτου συζύγου σου Π.Χαροκόπου και πίσω σας, ακριβώς πίσω σας, ήταν η οδός Μέρλιν, με το αρχηγείο της Γκεστάμπο, όπου τα βογγητά των συλληφθέντων πατριωτών. κομμουνιστών, αριστερών και δημοκρατών, πνίγονταν στα χάχανα της παρέα σας.

Συμπαραστάτης στον αγώνα του Μάνου Χατζιδάκι στάθηκε το ΚΚΕ με τον Ριζοσπάστη, όπου σε ένα αφιέρωμα της δημοσιογράφου Σοφίας Αδαμίδου, διαβάζουμε ΚΛΙΚ --->ΕΔΩ

Θα κλείσω με μια επισήμανση που βρήκα στη «Σελίδα του Νίκου Σαραντάκου» που λέει: 

«Δέχομαι επίσης ότι ο Χατζιδάκις με την έκκλησή του παραβίασε τη δεοντολογία, αφού (όπως ρητά παραδέχτηκε κι ο ίδιος) εκμεταλλεύτηκε την προβολή της συναυλίας για να προωθήσει μια προσωπική πολιτική εκστρατεία. Ίσως όμως, ήταν ο μόνος τρόπος που έβλεπε για να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο προπαγανδιστικό μηχανισμό. Και βέβαια, όταν είπε την περίφημη φράση ‘’Η Αυριανή πρέπει να κλείσει’’, δεν εννοούσε να απαγορευτεί με κυβερνητική απόφαση ή να της επιβληθεί λογοκρισία, εννοούσε να πάψει να έχει αναγνώστες και επιρροή».

Κείμενα-Επιμέλεια: Χρήστος Ζουλιάτης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ την ανάρτηση για την Μ.Μερκούρη---> ΕΔΩ

πηγή 

Πριν λίγο είδαμε και την ανάρτηση στο κατιούσα 

Σας την παραθέτουμε: 

Δέκα πράγματα που χρωστάμε στον Γιώργο Κουρή

30-04-2018

Δέκα στιγμιότυπα και ιστορίες από την κρύπτη του Αυριανισμού:

Ο Γιώργος ο Κουρής, προτού γίνει ένθερμος οπαδός του Αλέξη Τσίπρα, ήταν οπαδός… βασικά όποιου έγινε πρωθυπουργός από την μεταπολίτευση και έπειτα. Μέχρι που σταμάτησε να είναι.

   Γιάννης Α-Γιάννης
Σε ένα τρομερό παιχνίδι της μοίρας, ο εκδότης Γιώργος Κουρής πέθανε την ημέρα των γενεθλίων της Δήμητρας Λιάνη αλλά και της επετείου της αυτοκτονίας του Αδόλφου Χίτλερ (αν και θα ήταν πιο ταιριαστό αν συνέπεφτε με την επέτειο θανάτου του Γκέμπελς). 
Ο Γιώργος ο Κουρής, προτού γίνει ένθερμος οπαδός του Αλέξη Τσίπρα, ήταν οπαδός… βασικά όποιου έγινε πρωθυπουργός από την μεταπολίτευση και έπειτα. Μέχρι που σταμάτησε να είναι.

Η μόνη κόντρα τους, στην οποία τα ΜΜΕ του Γιώργου Κουρή έδειξαν μια κάποια συνέπεια είναι εκείνη με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον οποίο «κατηγορούσαν» σταθερά ως ομοφυλόφιλο. 
Κατά τα λοιπά, ο Κουρής ήταν με το Μητσοτάκη στην «αποστασία» και κατά του Παπανδρέου, με τον οποίο μάλιστα αργότερα δημιούργησαν και κοινά ΜΜΕ. Έπειτα ήταν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, μετά δεν ήταν με τον Ανδρέα Παπανδρέου και δημοσίευε συκοφαντικά κείμενα και φωτογραφίες της Λιάνη. 
Στην διαδοχή του Ανδρέα ήταν με τον Σημίτη κατά των Αρσένη και Τσοχατζόπουλου. Έπειτα δεν ήταν με τον Σημίτη. 
Έπειτα ήταν με τον Καραμανλή. Έπειτα ήταν κατά του Καραμανλή. Έπειτα με τον Γιώργο Παπανδρέου. Μετά κατά του μνημονίου και υπέρ του Αλέξη Τσίπρα. Μετά κατά του Μνημονίου, αλλά με τον Αλέξη Τσίπρα.

Πέρα όμως από το να εξυμνούμε την συνέπεια του ανδρός, έτσι γενικά και αόριστα ας δούμε μερικά από όλα όσα μας προσέφερε ο σπουδαίος εκδότης και δημοσιογράφος.

10 Τα Ζουζούνια

Θα μπορούσε στη θέση των Ζουζουνιών, να βρίσκεται ο καρπός του έρωτα του Νίκου Ευαγγελάτο με την Ερατώ των «Ψιθύρων Καρδιάς», ο Χρήστος Σαντικάι. Ή η εισαγωγή των 12χρονων στη υπερσεξουαλική φάση της ζωής τους, με τους Mazoo and the Zoo. Επιλέξαμε να αναφερθούμε όμως στο βαρύ κεφάλαιο του Alter, τα Ζουζούνια. 
Ένα πρόγραμμα που συνήθως έμπαινε «σφήνα» στα υπόλοιπα προγράμματα του σταθμού, και περιελάμβανε παιδικά τραγούδια, εκτελεσμένα από τα πιο φάλτσα παιδάκια που μπόρεσε να βρει η παραγωγή και στοίχειωναν τα όνειρα των γονιών έπειτα από παιδικά πάρτι ή τα άφηναν να «παίζουν» στο youtube. Fan όσο και fun fact: Τα Ζουζούνια, ήταν ένας από τους λόγους που το Alter συνέχισε να χρηματοδοτείται απρόσκοπτα μέχρι που έκλεισε. «Σύμφωνα με την αποτίμηση των άυλων περιουσιακών στοιχείων που δέχτηκαν οι τράπεζες ως εγγύηση, το τρέιλερ για τη σειρά «τα στρουμφάκια» άξιζε 1,1 εκατομμύριο ευρώ. Τα 4 τρέιλερ της επίσης παιδικής σειράς «τα Ζουζούνια» τιμολογήθηκαν 2 εκατομμύρια». Και κάπως έτσι το Alter, έπαιρνε δάνεια. Άλλωστε τα παιδιά είναι… θησαυρός.

9 Ο Ευάγγελος Βενιζέλος

Ένα μόλις 24ωρο μετά την ημέρα των ερωτευμένων το 1990 -για να μην βγάζει και μάτι- και την ώρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου και 4 ακόμα υπουργοί οδηγούνται σε ειδικό δικαστήριο, ιδρύεται η Ελεύθερη Τηλεόραση Α.Ε και έναν μήνα αργότερα, ξεκινά το πρόγραμμα του θρυλικού καναλιού 29. Δημιούργημα του Γιώργου Κουρή και τηλεοπτική συνέχεια της Καθημερινής. 
Η πιο διάσημη εκπομπή του καναλιού, είναι ουσιαστικά το «τρίτο ημίχρονο» της δίκης για την υπόθεση Κοσκωτά, με παρουσιαστή τον Βαγγέλη – τενεκέδες ξεγάνωτοι- Γιαννόπουλο και καλεσμένους γνωστούς δικηγόρους και καθηγητές Νομικής. Εκεί πρωτοεμφανίζεται σαν πανελίστας και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. 
Και τώρα μπορείτε να αναρωτηθείτε. Πού θα βρισκόμασταν σήμερα χωρίς τη σύμβαση για τα ναυπηγεία και το PSI; 
Χωρίς το «εθνικό κεφάλαιο» που ακούει στο όνομα Ευάγγελος Βενιζέλος; Το κανάλι, τελικώς, άντεξε μόλις τέσσερα χρόνια. Έπειτα πουλήθηκε και σήμερα είναι η συχνότητα από την οποία εκπέμπει το Star.

8 Αυτόν τον μονόλογο του Βασίλη Μπουγιουκλάκη

Και πάλι στο Κανάλι 29, την περίοδο που η επάρατος έχει επιστρέψει στην εξουσία. Ο πάντα χαμογελαστός Βασίλης Μπουγιουκλάκης, που μας «άφησε» το 1999, κινείται στις λαϊκές αγορές, ανοίγοντας τα μικρόφωνα στον «κοσμάκη». Το παρακράτος της Δεξιάς όμως, έχει ήδη στηθεί και είναι παντού. Ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης, βαριά χτυπημένος από καφάσι -όχι Κώστα- μανάβη, προσκυνά τη χάρη σου λαέ μου.

7 Αυτή η μουσικοχορευτική αποκάλυψη για τις αντοχές της Μιμής

Το 2001, το γαλλογερμανικό κανάλι ARTE, κάνει αφιέρωμα στον λεγόμενο «κίτρινο τύπο». Ανάμεσα στην πλειάδα των επιλογών που έχει από την Ελλάδα, επιλέγει τον «μπαμπά» όλων τους, Γιώργο Κουρή. 
Ο εκδότης, στέκεται με θάρρος μπροστά στην κάμερα των Γάλλων και Γερμανών συναδέλφων του και μιλά για την σχέση του Ανδρέα Παπανδρέου και της Δήμητρας Λιάνη, σα να έκανε την σοβαρότερη αποκάλυψη στην ιστορία των αποκαλύψεων.

Ο Κουρής, ρίχνει την βόμβα από την εισαγωγή «Ο Ανδρέας, το πουλί του ποτέ δεν το έβαλε στο πράγμα της Μιμής» Mon dieu!. 
Χωρίς να προλάβουμε να αφομοιώσουμε την προηγούμενη πληροφορία, συνεχίζει: «Δεν μπήκε ποτέ μέσα. Δεν έμπαινε. Δεν την πήδησε ποτέ κανονικά». Το πλήθος πλέον, έχει μείνει με σαγόνια να κρέμονται. Γιατί δεν μπήκε ποτέ ο ηγέτης; Πως διατήρησαν τόσα χρόνια σχέσης χωρίς σεξουαλική επαφή;

Ο δημοσιογράφος, έρχεται και πάλι για να απαντήσει στα ερωτήματα που έχει δημιουργήσει η αποκάλυψή του. «Του έκανε “φλογέρα”. Και για να ικανοποιηθεί ο Αντρέας του έκανε δυο με τρεις ώρες. Επί δυο με τρεις ώρες η Μιμή έκανε αυτό το πράγμα. Κι εκεί τον κρατούσε η Μιμή». Και ποιος να τον αδικήσει τον Ανδρέα, Γιώργο μου; (υπέροχη και η γαλλική μετάφραση – χαλί)

6 Αυτά τα πρωτοσέλιδα, την ώρα που ο Στέφανος Χίος έκανε κοπάνα την τρίτη ώρα της Γεωγραφίας

Πάντα θα μοιάζει παράξενο, τι φλασιά έφαγαν οι Κουρήδες με τον Παπανδρέου, όταν ο τελευταίος ερωτεύτηκε την Δήμητρα Λιάνη. Ζήλεια που δεν ερωτεύτηκε κάποιον από τους ίδιους; Ή μήπως η αγνή σκοταδίλα που τους έλουζε ήταν τέτοια που έριχνε στα μάτια τους ακόμα και τον ηγέτη, με τον οποίο έδεσαν τη μοίρα τους;

Τίποτα από τα δυο φυσικά. Όπως αποκάλυψε το 1995 ο Ριζοσπάστης, «ενώ ο Κουρής υποστηρίζει ότι τα όσα γράφει και τα όσα λέει εναντίον του ΠΑΣΟΚ τα κάνει γιατί «είδε το φως το αληθινόν», αποδεικνύεται ότι όλα οφείλονται στο ότι… χάλασε η δουλειά. Συγκεκριμένα και όπως επιβεβαιώνεται από το πρωθυπουργικό περιβάλλον, ο ιδιοκτήτης της Αυριανής έχει στείλει γράμμα στον Α. Παπανδρέου, με το οποίο του ζητάει 1,2 δισ. δραχμές για τις υπηρεσίες του προς το ΠΑΣΟΚ από το 1989 και μετά…».

5 Τα fake news

Όσο και να θέλει, ο Κωστόπουλος είναι πολύ μικρός -ηλικιακά και ποιοτικά- για να διεκδικεί τον ρόλο του ανθρώπου που μας ξεβλάχεψε.
 Αντιθέτως ο Κουρής, όχι μόνο τον διεκδικεί, αλλά τον παίρνει και δικαιωματικά. Άλλωστε είναι ο πρώτος που μας σύστησε στα fake news, στα κότερα του Φλωράκη, στα ρώσικα ρούβλια του ΚΚΕ, στον Μητσοτάκη που φωτογραφίζονταν με Γερμανούς των SS. Όποτε μάλιστα, για τις ανάγκες του λειτουργήματος, χρειαζόταν να γραφτεί κάτι πιο μηνύσιμο απ’ ό,τι συνήθως, η βρώμικη δουλειά γινόταν από τη στήλη των επιστολών.

Κάποιος «αγανακτισμένος» αναγνώστης, ανώνυμος είτε με όνομα και επώνυμο που συνετέθησαν στην φαντασία του Κουρή, εξαπέλυε μύδρους μεταξύ ύβρεων και συκοφαντιών, με την εφημερίδα να υιοθετεί πλήρως το παντελώς αστήρικτο κατηγορητήριο, χωρίς ταυτόχρονα να φέρει την παραμικρή ευθύνη. Brilliant.

4 Το υπ’ αριθμόν 4.567.000.000ό «ξεβράκωμα» των ΣΥΡΙΖΑίων

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, στο μήνυμά του για τον θάνατο του Γιώργου Κουρή, δήλωσε πως ο εκλιπών ήταν αφοσιωμένος στη δημοσιογραφία μέχρι το τέλος. 
Άλλωστε η ύπαρξη της Αυριανής μας έδωσε μια υπέροχη σύζευξη με το όνομα της Αυγής, όταν η τελευταία άρχισε να χαϊδεύει τον πάτο της κιτρινίλας, ιδιαίτερα την περίπτωση των προβλημάτων του 902.

3 Το Documento

Ο Μάκης, ο Θέμος κάθε κίτρινο σκουπίδι που εμφανίστηκε την δεκαετία του ’80 και έπειτα, εμπνεύστηκε πιθανότατα από τους Κουρήδες και την Αυριανή. Πιο πρόσφατο εκ των παραδειγμάτων, η κυβερνητική φυλλάδα που κατά καιρούς ανακαλύπτει το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από καταβολής κόσμου» για να ενισχύσει το αφήγημα των υπερασπιστών του αγάλματος του Τρούμαν.

Οι Κουρήδες μας έμαθαν, ότι όταν η πολιτική σου μοιάζει τόσο με εκείνη των αντιπάλων σου, το μόνο προσοδοφόρο, είναι να το ρίχνεις στο σορολόπ και τη σκανδαλολογία, ώστε να πείθεις για την διαφορετικότητα εκείνων που υποστηρίζεις. Για τις off shore της Μαρέβας διαβάσατε σήμερα;

2 Μας έμαθε ότι η απεργοσπασία αποδίδει

Εντάξει, ο Κουρής δεν είναι ο πρώτος που μας το δίδαξε. Αλλά είναι σίγουρα αυτός που μας το υπενθύμισε. Και το έκανε για τα καλά το καλοκαίρι του 1980, όταν εξαιτίας απεργίας των τυπογράφων, δεν κυκλοφορούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα εφημερίδες. Οι μόνες που κυκλοφορούσαν ήταν ο Ριζοσπάστης, η Αυγή ως κομματικές και η Αυριανή! Οι Κουρήδες μάλιστα, είχαν και έναν άλλο ιδιότυπο κανόνα. 
Η τιμή τους ήταν πάντα χαμηλότερη από αυτή των υπόλοιπων εφημερίδων. Ίσως γιατί απευθύνονταν στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, ίσως γιατί προτιμούσαν η τιμή τους να ταιριάζει με τα πιο φθηνά χαρτιά υγείας της αγοράς. Ποιος ξέρει;

1 Αυτά τα υπέροχα ξεσπάσματα του Μάνου Χατζιδάκι κατά της Αυριανής

Ο Μάνος Χατζιδάκις, ήταν όλα όσα σιχαίνονταν οι Κουρήδες. Φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ομοφυλόφιλος και τόσο, μα τόσο ταλαντούχος. Ο σπουδαίος συνθέτης, είχε πάντα μέτωπο με τον φασισμό και ως εκ τούτου και με την φυλλάδα που τον εκπροσωπούσε επάξια στην Ελλάδα.

Η Αυριανή όμως, δεν είχε τίποτα για να προσάψει στον Μάνο Χατζιδάκι. Γι αυτό και κάποια στιγμή έφτασε να ζητά στοιχεία γι’ αυτόν από τους αναγνώστες της. Όταν ο Χατζιδάκις μίλησε για την Αυριανή λέγοντας πως αυτή η εφημερίδα πρέπει να κλείσει, η απάντηση της εφημερίδας, μέσω του Κυριάκου Διακογιάννη, ήρθε σε ένα κείμενο με τον τίτλο «Ψυχικό AIDS ανώμαλου εκμαυλιστή», το οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Χθες εμφανίστηκε ένας χαμαιρπής ομοφυλόφιλος, ένας κίναιδος ολκής να σε αποκαλέσει φίλε αναγνώστη, φασίστα!». Και μάντεψε, φίλε αναγνώστη, πόσο δίκιο είχε.

«Τη φυλλάδα που μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας, που κολακεύεται να πιστεύει σαν τον Καραγκιόζη ότι αυτή έριξε τον Καραμανλή. Ενώ το μόνο που κατάφερε ήταν να κατακρημνίσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Που ισχυρίζεται ότι προστατεύει τη δημοκρατία όσο είναι δυνατόν να την προστατεύει ένα τρωκτικό της. Που αποκομίζει κέρδη κολακεύοντας την αγραμματοσύνη και την ασημαντότητα σαν άλλη Αγία Αθανασία του Αιγάλεω. Η “Αυριανή” πρέπει να κλείσει. Κι αυτό είναι το νόημα της αποψινής συμμετοχής μου στο Καλλιμάρμαρο.»