ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

βρυκολάκιασε ο ΜεγΑλέξανδρος k καταγγέλλει τους φασίστες:

,,Θα παρακαλούσα πολύ να μην πιάνεται το όνομά μου στο στόμα σας, γιατί τον καιρό που έζησα εγώ οι κότες κακάριζαν και δεν μιλούσαν!   

  Δεν θα ήθελα να με επικαλούνται ύπουλα παλιοτόμαρα μαχαιροβγάλτες που στήνουν καρτέρια θανάτου, πετροβολούν και μαχαιρώνουν πισώπλατα!   Ποτέ δεν εκτίμησα τέτοιους τύπους! ,,

************

Επιστολήτου Μεγάλου Αλεξάνδρου προς φασίστες και ρατσιστές

«Καθόλου αγαπητοί ρατσιστές φασίστες
Θα παρακαλούσα πολύ στις ρατσιστικές και φασιστικές βρομοδουλειές σας να μην ανακατεύετε το όνομά μου! 
Ως γνωστόν δεν είχα ρατσιστικές τάσεις γι’ αυτό άλλωστε ωθούσα τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες μου να παντρεύονται με γυναίκες των λαών των περιοχών που κατακτούσαμε! 
Παρ’ όλο που έζησα περίπου 2.500 χιλιάδες χρόνια πριν από εσάς εκτός των πολιτικών και πολιτισμικών πλεονεκτημάτων αυτών των γάμων μου περνούσε από το μυαλό και το θετικό αποτέλεσμα που θα είχαν στα βιολογικά χαρακτηριστικά κάτι που η γενετική τελικά απέδειξε αλλά δυστυχώς εσείς αγνοείτε!
Θα παρακαλούσα πολύ επίσης να μην πιάνεται το όνομά μου στο στόμα σας, γιατί τον καιρό που έζησα εγώ οι κότες κακάριζαν και δεν μιλούσαν! 
Στον δικό μου τον καιρό εάν δεν κακάριζες και μπορούσες να μιλήσεις, έλεγες αυτό που είσαι κι όχι αυτό που δεν είσαι! Τύπους που δίσταζαν να φανερώσουν αυτό που είναι τους κρεμούσαμε κουδούνια!
Δεν θα ήθελα επίσης να με επικαλούνται ύπουλα παλιοτόμαρα μαχαιροβγάλτες που στήνουν καρτέρια θανάτου, πετροβολούν και μαχαιρώνουν πισώπλατα! 

Ποτέ δεν εκτίμησα τέτοιους τύπους! 
Τα είχα καλά με την μάχη και όχι με την αλητεία!
Θα ήθελα τέλος να σας ζητήσω να με αφήσετε ήσυχο γιατί με προσβάλουν οι αναφορές στο όνομά μου με αυτά τα ακατάληπτα Ελληνικά! 
Δάσκαλός μου ήταν ο Αριστοτέλης και είχα μεγάλη εκτίμηση στα γράμματα και στις τέχνες τα οποία εσείς απεχθάνεστε! 
Άλλωστε θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι ο τελευταίος αξιωματικός μου δεν θα φώναζε ποτέ “εγέρθουτου”!
Με αυτήν την μικρή επιστολή μου θα σας παρακαλούσα να επικαλείστε κάποιον άλλον και όχι εμένα! 
Δεν θα σας υποδείξω τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι ή τον Μεταξά! 
Διαλέξτε εσείς κάποιον αλλά όχι εμένα!
Με τιμή
Μέγας Αλέξανδρος»
Σ.Σηρούς

Δες ΠΟΙΟΙ μιλούν για την Μακεδονία: 

H Απάντηση Εδώ: 

21/1/18


-Η Μακεδονία είναι ελληνική
-Και που ανήκει το αεροδρόμιό της;
-Εντάξει, η Μακεδονία είναι ελληνική εκτός από το αεροδρόμιό της.
-Και το λιμάνι της; Που ανήκει;
-Εντάξει, η Μακεδονία είναι ελληνική εκτός από το αεροδρόμιο και το λιμάνι της.
-Ο χρυσός της Μακεδονίας; Δεν μπορεί; Ελληνικός θα είναι.
-Καλά, η Μακεδονία είναι ελληνική εκτός από το αεροδρόμιο, το λιμάνι και τον χρυσό της.
-Πάλι καλά που είναι ελληνικό το νερό της Μακεδονίας.
-Ωχ που μπλέξαμε! Η Μακεδονία είναι ελληνική εκτός από το αεροδρόμιο, το λιμάνι, το χρυσό και το νερό της.
-Τουλάχιστον η παραλίες της Χαλκιδικής, δεν μπορεί, είναι ελληνικές.
-Καλά, η Μακεδονία είναι ελληνική εκτός από το αεροδρόμιο, το λιμάνι, το χρυσό, το νερό και τις παραλίες της.
-Τα τρένα όμως  που τη συνδέουν με την υπόλοιπη Ελλάδα, ελληνικά δεν είναι;
-Λεπτομέρειες. Η Μακεδονία είναι ελληνική εκτός από το αεροδρόμιο, το λιμάνι, το χρυσό, το νερό, τις παραλίες και τα τρένα της.
– Το μόνο παρήγορο είναι ότι στη Μακεδονία υπάρχουν μονάδες της ΔΕΗ που είναι ελληνικές.
– Καλά, η Μακεδονία είναι ελληνική εκτός από το αεροδρόμιο, το λιμάνι, το χρυσό, το νερό, τις παραλίες, τα τρένα και τις μονάδες της ΔΕΗ της.
************
kαι από 902.gr:
https://www.902.gr/eidisi/politiki/149235/ypiretontas-shediasmoys-se-polla-epipeda

Σε κοινό ψήφισμα που εξέδωσαν αναφέρουν τα εξής:
«Ο ελληνικός λαός πρέπει να ξεφύγει, να απεμπλακεί από τη στείρα ονοματολογία, από το υπαρκτό ζήτημα έτσι κι αλλιώς για το ποια ονομασία θα δοθεί στην ΠΓΔΜ.
Η ελληνική κυβέρνηση αυτή την περίοδο καθώς και η κυβέρνηση των Σκοπίων υφίστανται ισχυρές πιέσεις, εκ μέρους κυρίως των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την επίλυση του προβλήματος με το όνομα.

 Αυτές οι δυνάμεις επείγονται για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (Ιούλης 2018), καθότι οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια είναι πολύ ισχυροί. Συγκρούονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Από τη μια η Ρωσία δεν θέλει να χάσει την επιρροή που παραδοσιακά είχε στο χώρο των Βαλκανίων και από την άλλη οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να αποσπάσουν χώρες από την επιρροή της Ρωσίας, να τις εντάξουν στον ευρωατλαντικό άξονα (ΝΑΤΟ, ΕΕ).
Προκειμένου να συγκαλυφτούν τέτοιοι σχεδιασμοί στην περιοχή των Βαλκανίων, προτάσσεται η ονοματολογία αποσυνδεδεμένη απ’ όλα τα υπόλοιπα.
Ο όρος "Μακεδονία" εάν χρησιμοποιηθεί στην ονομασία της γειτονικής χώρας θα πρέπει να έχει αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό και θα πρέπει ταυτόχρονα, ξεφεύγοντας από την ονοματολογία, να δοθεί βάρος σε εγγυήσεις, σε προϋποθέσεις για μια λύση που θα βρίσκεται μακριά από αλυτρωτισμούς, από εθνικισμούς, από σοβινισμούς, που θα υπερασπίζεται κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μακριά από αλλαγές συνόρων.
Για να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος θα πρέπει να αποφευχθεί από τη γείτονα χώρα η ένταξή της στο ΝΑΤΟ ή σε οποιαδήποτε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία.

 Οι οργανισμοί αυτοί είναι κατά την ιστορική πείρα οι βασικές πηγές του "διαίρει και βασίλευε", της επαναχάραξης συνόρων, που γίνονται μόνο με πόλεμο, δηλαδή με το αίμα των λαών.
Δεν χρειάζονται τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, όπως δεν χρειάζονταν το 1992, γιατί καλλιεργούν το σοβινισμό και τον εθνικισμό, καλλιεργούν το μίσος μεταξύ των λαών. 
Η προσπάθεια που γίνεται από τα κόμματα, είτε συμμετέχουν φανερά ή κρυφά στο σημερινό συλλαλητήριο, είτε όχι, να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές δεν μπορεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι τα κόμματα αυτά, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο τότε Συνασπισμός, συντάχθηκαν πίσω από κοινές θέσεις σε ό,τι αφορά το ζήτημα του ονόματος, όταν το 1991, η ΠΓΔΜ ανακηρύχτηκε σε ανεξάρτητο κράτος, με τη συνταγματική ονομασία "Δημοκρατία της Μακεδονίας" προσανατολίζοντας στο δέντρο και κρύβοντας το δάσος.
Καταγγέλλουμε την πολιτική ΗΠΑ - ΕΕ ως υπαίτια για την κατάσταση στα Βαλκάνια. Τονίζουμε την ανάγκη διατήρησης των συνόρων, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σεβασμό στα δικαιώματα των μειονοτήτων, τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από την πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Ο ένοχος για την κατάσταση στα Βαλκάνια είναι η πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΕ, ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για δημιουργία σφαιρών επιρροής και κατάκτηση νέων αγορών. Είναι μονόδρομος για τα συμφέροντα των βαλκανικών λαών μια πολιτική απόκρουσης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή».
Παρουσίαση κειμένων: Viva La Revolucion 

Για τη Θέση του ΚΚΕ δες Εδώ

Κοινοποιείστε το στους 
"μακεδονομάχους" kaι 
σε εκκολαπτόμενους νεοχρυσαυγιτες,,, 

,,Τι θελουμε ? Να παραμερισετε θελουμε..,,


...να περασουμε αναμεσα σας επιδεικτικα κ να πεταξουμε ενα μισοσβησμενο τσιγαρο στον κοσμο σας να παρει φωτια...

Για να τελειωνουμε μαζι σας...
Κ μετα να αραξουμε στον λοφο κ να απολαμβανουμε το θεαμα...!!,,

Τι θελουμε?

Να μας αγαπησετε ?

Οχι δεν θελουμε να μας αγαπησετε γιατι δεν μπορειτε να μας αγαπησετε...

Να μας μισησετε?
Ισως αυτο θα ηταν πιο πρεπον αλλα δεν χωραει μεσα σας ενα πραγμα τοσο μεγαλο...

Να μας ακουσετε?
Οχι δεν μπορειτε να μας ακουσετε γιατι χρησιμοποιουμε εντελως διαφορετικο λεξιλογιο...

Να μας φοβαστε ?
Ωραια θα ηταν να μας φοβαστε κ να μας βλεπετε στους εφιαλτες σας να σας παραφυλαμε...

Να μας πεισετε?
Οχι ευχαριστουμε ,,εκτιμουμε πραγματικα την φιλοτιμη προσπαθεια σας κ τον χρονο που δαπανησατε για την συμμορφωση μας....

Να μας εξαγορασετε ?
Αυτα που ζηταμε δεν μπορειτε να μας τα δωσετε...

Τι θελουμε στην τελικη?

Λιγα πραγματα...

Να παραμερισετε θελουμε ...να περασουμε αναμεσα σας επιδεικτικα κ να πεταξουμε ενα μισοσβησμενο τσιγαρο στον κοσμο σας να παρει φωτια...
Για να τελειωνουμε μαζι σας...
Κ μετα να αραξουμε στον λοφο κ να απολαμβανουμε το θεαμα...!!
από:


Rira Kipoura

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Σήμερα Εορτάζουμε τους Αθανάσιο και Κύριλλο,, Δείτε Γιατί:.


Από 

              «Οι θρύλοι πρέπει να διδάσκονται ως θρύλοι, 

                   οι  μύθοι ως μύθοι 
    και τα θαύματα ως ποιητικές                             φαντασιώσεις. 
Το να διδάσκεις στα παιδιά  τις δεισιδαιμονίες ως   αλήθειες, είναι το πιο τρομερό πράγμα. 
Το παιδικό μυαλό τις δέχεται και τις πιστεύει. 
Μόνο μετά από πολύ πόνο και ίσως τραγωδία μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να απαλλαγεί και να ανακουφιστεί ». 
                                     Υπατία η Αλεξανδρινή
Διπλή γιορτή σήμερα. 
Γιορτάζουμε τους Αθανάσιο και Κύριλλο. 
Διατέλεσαν και οι δύο επίσκοποι Αλεξάνδρειας, οι οποίοι μαζί με τον Θεόφιλο1, επίσης επίσκοπος Αλεξάνδρειας, ήσαν το τρίο φόβος και τρόμος των απανταχού μη χριστιανών και οι καταστροφείς του τότε πολιτισμού. 

Βρισκόμαστε στην εποχή που το τραίνο του σκοταδιστικού χριστιανισμού προετοιμάζει τις μηχανές του για να φέρει τον μεσαίωνα και να σκοτεινιάσει την ανθρωπότητα για πάνω από χίλια χρόνια.

Ο Αθανάσιος (Μέγας και Άγιος) γεννήθηκε το 298 μτχ και συμμετείχε στην 1η οικουμενική σύνοδο που όπως ξέρετε ήταν πανθεϊστική2, όπου και διακρίθηκε ως μέγας μεν, αλλά τραμπούκος δε.
 Ήταν τέτοιος και τόσος ο φανατισμός και η αγριότητά του που εξορίστηκε μέχρι κι απ’ τους αυτοκράτορες Κωνσταντίνο (άλλος μέγας) και Κωνστάντιο.

Όταν δεν έδερνε «αιρετικούς» τον απασχολούσαν σοβαρά θεωρητικά ζητήματα όπως το βαρύγδουπο και καθοριστικής σημασίας για την τότε ανθρωπότητα, του αν ο Γιαχβεδάκος ή θεόπουλο ή Χριστός (το εξώγαμο ντε) υπήρχε πριν την γέννησή του ή όχι. 
Αυτός βεβαίως υποστήριζε πως ο Γιαχβεδάκος υπήρχε πάντα κι ότι απλώς ο θεός τον έχωσε στην δεκαεξάχρονη παρθένα για να σπάσει πλάκα.
 Ο Αθανάσιος σχετικά με τον Γιαχβεδάκο, μας πληροφορεί ότι ο υιός είναι και «λόγος του θεού» και «γέννημα όχι κατά θέλησιν, αλλά κατά φύσιν» (κι ότι καταλάβατε). 
Ο οποίος (υιός) «δεν προήλθε διότι το ηθέλησεν ο πατήρ, αλλά διότι είναι μέσα εις την φύσιν του πατρός να γεννά τον υιόν και μέσα εις την φύσιν του υιού να γεννάται».

Αυτά τα λέει ο Αθανάσιος και σας παρακαλώ να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας. Οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον της οθόνης σας, θα σας στοιχίσει και δεν αξίζει. Επίσης δεν χρειάζεται να το ρίξετε στο πιοτό, τουλάχιστον προς ώρας, διότι έχει και παρακάτω.

Συνεχίζοντας ο Θανάσης, 
συμπεραίνει πως αυτή ακριβώς είναι η διαφορά τους (πατέρα και γιού ή θεού και θεόπουλου) από τα «κτίσματα» και δεν εννοεί τα σπίτια. 
Είναι εικόνα και ομοίωση του Πατρός, ενώ ο άνθρωπος (την μέγιστη προσοχή σας εδώ) είναι απλώς κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, άναρχος (χωρίς αρχή-υπήρχε από πάντα) και αυτός όπως ο πατέρας (ο θεός).
Η ψυχή είναι «αυτοκίνηση» (καμία σχέση με την ιδιότητα να κινείται κάτι αφ’ εαυτού και με το Κλαμπ που έχει εξελιχθεί σε σκυλάδικο) και ζει και μετά τον θάνατο του σώματος. Η αθανασία αυτή όμως δεν οφείλεται στην φύση της ψυχής, αλλά στο θέλημα του θεού.
Ακόμη υποστήριζε πως το πνεύμα (εκείνο με το… πουλί) είναι ομοούσιο του πατρός και του υιού και όχι ομοιούσιο. Επίσης πως το πουλί (δηλαδή το πνεύμα) δεν είναι κτίσμα, αλλά είναι κατά φύση άκτιστο (δηλαδή αδημιούργητο).

Τους δε Αρειανούς τους… αποστόμωσε με το:
 «υιοποίησεν ημάς τω Πατρί και εθεοποίησε τους ανθρώπους, γενόμενος αυτός άνθρωπος. Ουκ άρα άνθρωπος ων ύστερον γέγονεν άνθρωπος, ινα μάλλον ημάς θεοποίηση»3, ξεκαθαρίζοντας πως το άγιο πνεύμα «συναριθμείται» και «συνδοξάζεται» μιας και «της αυτής θεότητος εστί και της αυτής ουσίας».

Όσοι δεν πείστηκαν μετά από αυτό χρειάστηκαν και μερικές κλωτσιές για να έρθουν στα χριστιανικά ίσα τους.

Με λίγα λόγια
 είναι βλακεία να επικαλείστε και να δοξάζετε το πνεύμα μόνο του, αλλά πρέπει να το κάνετε και για τους δύο μαζί (Θεό και πνεύμα) και για να ‘χετε το κεφάλι σας ήσυχο προσθέστε και το εξώγαμο της παρθένας. Κι αυτό βλακεία είναι και μάλιστα… τριπολική ή τρισυπόστατη αλλά σύμφωνη με τον χριστιανισμό και δη τον ορθόδοξο.

Τώρα μπορείτε να πιείτε!

Ήταν δε τόσο μισάνθρωπος που έμεινε στην ιστορία με την έκφραση «Athanasius contra mondum» ή «ο Αθανάσιος εναντίον του κόσμου». Και βεβαίως, το πρώτο έργο του είναι το «Κατά Ελλήνων». Ένα άλλο από τα έργα του, που σώθηκε κι ενδεχομένως σας ενδιαφέρει είναι το «Περί Παρθενίας».
                                         Μετά, πέθανε!

Πάμε τώρα στον έτερο εορτάζοντα τον Κύριλλο.
Εδώ τα πράγματα αγριεύουν έτι περισσότερο. 
Αν ο Αθανάσιος είναι ένας τραμπούκος εκκαθαριστής Αρειανών, αλλόθρησκων και γράφει και μερικές μπούρδες, 
ο Κύριλλος είναι αντίστοιχος του Ερνστ Ρεμ, του γερμανοφασίστα ιδρυτής των ταγμάτων εφόδου. 
Γόνος πλούσιων αφεντών με μπόλικους δούλους γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μτχ.
Υποτίθεται πως έλαβε μεγάλη (αλλά) θεολογική μόρφωση κι έφτασε να υποστηρίζει (διαβάστε και θαυμάστε):
«Στα όρη τα ψηλά και στους λόφους και υποκάτω παντός δένδρου δάσους, κατασκάψτε τους βωμούς αυτών και συντρίψτε τις (λατρευτικές) στήλες αυτών. Κατακόψετε τα (ιερά) άλση τους και τα γλυπτά των θεών αυτών, κατακάψτε με πυρ και αφανίστε το όνομα αυτών εκ του τόπου εκείνου». Ακριβώς έτσι είναι πρέπον, τον εξ απάτης Ελληνικής προς το της αληθείας να μετακινείτε φως δια Μωυσέως προστάζοντα είδωλα και ναούς μαζί να κατακάψετε ανασκάπτοντας τους βωμούς και κατακόβοντας τα άλση, ώστε καμιάς δικής τους βδελυρότητας να μην απομείνει λείψανο, κερδίζοντας έτσι μερίδιο στη δόξα…»4.

Μέσα στην χριστιανική… καλοσύνη ο Κύριλλος. Και δεν άφησε τίποτα όρθιο απ’ ότι είχε γλυτώσει απ’ τον θείο του Θεόφιλο.

Βλέπετε την εποχή εκείνη η Αλεξάνδρεια ως πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο όλου του γνωστού κόσμου ήταν ο στόχος χριστιανικού σκοταδισμού και όχι τυχαία η καταστροφή και ο βίαιος και αιματοβαμμένος εκχριστιανισμός της, λογίζεται από κάποιους και ως η απαρχή του Μεσαίωνα.

Σα να ζήλεψε, το κατά 1.500 χρόνια αργότερα, έργο του φασίστα Ερνστ Ρεμ, 
ο Κύριλλος, 
έστησε έναν μηχανισμό πατριαρχικής συμμορίας δολοφόνων από 500 μοναχούς, συνεπικουρούμενους από τον… ομοιούσιο συρφετό των καλόγερων της Νιτρίας, που σκοτείνιαζαν τον πολιτισμό και τρομοκρατούσαν την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, που ήταν τότε κέντρο του παγκόσμιου πολιτισμού. 

Η δε περιώνυμη Βιβλιοθήκη της, που ήταν το εκδοτικό κέντρο όλου του τότε γνωστού κόσμου, αριθμούσε ασύλληπτο αριθμό χειρογράφων. Έχει δε χαρακτηριστεί «Η πρώτη τράπεζα δεδομένων της ανθρωπότητας».
Την έκαψε ο Θεόφιλος, επιτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά ανοσιουργήματα, μαζί με όλους τους ναούς άλλων θρησκειών της πόλης αλλά και του μεγάλου ναού του Σεράπιδος όπου και εκεί υπήρχε αξιόλογη βιβλιοθήκη.

Οι Παραβολάνοι, έτσι λεγόταν η παρακρατική συμμορία του Κύριλλου, απέβη τόσο επικίνδυνη σπέρνοντας τον τρόμο και τον θάνατο στην Αλεξάνδρεια, που ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β΄ αναγκάστηκε να τους αφαιρέσει από την δικαιοδοσία του Κύριλλου και να τους εντάξει υπό τις διαταγές του έπαρχου της Αλεξάνδρειας.

Πριν όμως και μεταξύ των άλλων, είχαν δολοφονήσει, με τον αγριότερο τρόπο την μεγάλη Υπατία5
Την συνέλαβε ο αλαλάζων όχλος με τους 500 παρακρατικούς Παραβολάνους και τους καλόγερους της Νιτρίας, την έσυραν στην εκκλησία όπου την έγδυσαν και την έγδαραν και την κομμάτιασαν ζωντανή6.

Ο Κύριλλος «εκοιμήθη» το 444 μτχ και ευτυχώς, για το καλό όλων μας, δεν ξαναξύπνησε.

Η εκκλησία θέλοντας (μάλλον) να αδελφώσει τους δύο αυτούς εξολοθρευτές του Αρειανισμού ο πρώτος 
και του Νεστοριανισμού, του Νοβατιανισμού, των Ωριγενικών, της Υπατίας και απάντων των αλλοθρήσκων ο δεύτερος, τους γιορτάζει μαζί μία φορά και άλλη μία τον καθένα μόνο του.
                                          Να τους χαίρεται!
__________________
1 Επίσκοπος Αλεξάνδρειας, θείος και προκάτοχος του Κύριλλου.
2 Ο Κωνσταντίνος (μέγας κατά την Εκκλησία αλλά και μέγας δολοφόνος) συγκάλεσε την 1η οικουμενική σύνοδο (Νίκαια Βηθυνίας) όπου 318 αντιπρόσωποι όλων των δογμάτων, Εκκλησιών και αιρέσεων επεξεργάστηκαν 2.231 κείμενα για όλους τους… θεούς του τότε κόσμου. 
Ανάμεσά τους οι: Δίας, Μίθρας, Καίσαρας, Θωρ, Μίνωας, Κρόνος, Ρα, Όσιρις, Ίσις, Απόλλωνας, Άρης, Αθηνά, Ταύρος, Ποσειδώνας, Ήφαιστος, Άτις, Ίντρα, Ερμής, Εκάτη, Βάαλ, Ηρακλής, Άδωνις, Διόνυσος, Ήσους και Κρίσνα.
Η σύνοδος, όπου πέσανε αρκετές κλωτσιές κι άνοιξαν πολλά κεφάλια, διήρκησε δύο μήνες αλλά δεν τα βρήκαν οπότε κατέφυγαν σε 17μηνη (!!!) ψηφοφορία.
Επικράτησαν πέντε ονόματα: Καίσαρας, Κρίσνα, Μίθρας, Ώρος και Δίας.
Όπως βλέπετε κανένας Γιαχβέ και κανένας Χριστός κι ας ξέρετε σήμερα, πως επρόκειτο για σύνοδο του χριστιανισμού. 
Επενέβη και πάλι ο Κωνσταντίνος και ζήτησε θεό που να ικανοποιεί τόσο τους λαούς της Δύσης όσο και της Ανατολής. Κατόπιν αυτού και με δυσκολία και ελάχιστη πλειοψηφία (161 υπέρ-157 κατά), η σύνοδος, κατέληξε στο όνομα του θεού της νέας και ενιαίας θρησκείας: 
Ήσους Κρίσνα (Hesus Krisna). Το οποίο και σταδιακά εξελίχτηκε σε Ήσους Κράιστ (Hesus Christ) και στη συνέχεια σε Τζέσους Κράιστ (Jesus Christ), που αποδόθηκε στα ελληνικά ως Ιησούς χριστός.
Περισσότερα στο «Θεός και Κεφάλαιο», Κώστας Λάμπος, Εκδόσεις Κουκκίδα

3 Λόγος κατά Αρειανών 1.30
4 Επιστολή Κύριλλου προς Ακάκιον.

5 Ελληνίδα νεοπλατωνική φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός, διευθύντρια της νεοπλατωνικής σχολής στην Αλεξάνδρεια. Κατακρεουργήθηκε το 415 μτχ.
6 Πηγές: 
Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος, ορθόδοξος λόγιος, 14ος αιώνας.
Ιωάννης Μαλάλας, χρονογράφος και ιστορικός, 6ος αιώνας: «κατ’ εκείνον δε τον καιρόν παρρησίαν λαβόντες υπό του επισκόπου οι Αλεξανδρείς έκαυσαν φρυγάνοις αυθεντήσαντες Υπατίαν την περιβόητον φιλόσοφον» (ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ -Λόγος Δ΄, 359.8).
Επίσκοπος Νικίου Ιωάννης (μονοφυσίτης), Χρονικό.
Σωκράτης ο σχολαστικός, «Εκκλησιαστική ιστορία».
Δαμάσκιος, εθνικός νεοπλατωνικός φιλόσοφος, τελευταίος σχολάρχης της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας.


Από:
herko στο Ατεχνως Mε Τίτλο:


Παρουσίαση κειμένου-επιλογή τίτλου:Viva La Revolucion

Σε ένα Eργαζόμενο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας

«ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι, ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέρι που δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει»

Από herko 


Ξέρω πως επί 50 χρόνια σε φώναζαν Μακεδόνα οι υπόλοιποι Γιουγκοσλάβοι, Σλοβένοι, Σέρβοι, Κροάτες , Μαυροβούνιοι, Βόσνιοι και Ερζεγοβίνοι, και μετά την καταστροφή της χώρας σου από τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ, σε φωνάζουν πρώην Γιουγκοσλάβο Μακεδόνα.

Ξέρω οτι έχεις δει την χώρα σου να την βομβαρδίζουν, να την κομματιάζουν, να την χωρίζουν, να βάζουν να αλληλοσκοτώνονται τα αδέρφια σου, να φυλακίζουν και να δικάζουν τους αρχηγούς σου, να παραδίνουν αυτό που απόμεινε στους νταβατζήδες που μερικοί είναι και Έλληνες.

Ξέρω πως έχεις από τότε μια ηγεσία διεφθαρμένη που παίζει τα παιχνίδια των ξένων και των πλουσίων. 

Ξέρω τα περισσότερα από αυτά τα πέρασα και τα περνάω και εγώ. 

Ξέρω πως όλα αυτά σε βγάλαν απτά νερά σου.

Ξέρω αυτοί που σήμερα φωνάζουν "η Μακεδονία είναι δική μας" κι από τις δυο μεριές και μας χαρίζουν στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στους νταβατζήδες, αυτοί και τους δυο μας έχουν καταστρέψει.

Ξέρω πως δεν μας ταιριάζουν οι ανοησίες για τον Μέγα Αλέξανδρο, την απελευθέρωση των αδερφών που τάχα στενάζουν από την σκλαβιά, την αλλαγή των συνόρων και τόσες άλλες.

Ξέρω πως αν βλέπαμε όλους τους εργαζομένους σαν αδέρφια, Βούλγαρους, Αλβανούς, Έλληνες, Σέρβους και μαζί τους να ενωθούμε ενάντια στον κοινό εχθρό, το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Αν πιστεύαμε στην αντίσταση και την αντεπίθεση της εργατιάς στις χωρες μας και είμαστε μαζί της.

Ξέρουμε τότε, 
πως δεν είμαστε εχθροί, δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε
 ότι όνομα και να δώσουν τα συμφέροντα στην χώρα σου.

Ξέρουμε πως και εκεί όπως και εδώ κάποια μέρα, αν το θελήσεις και συ, θα πάρει φόρα το κίνημα των εργατών και θα μας φέρει πιο κοντά αδερφέ μου 
και ξέρουμε ακόμη πως:
«ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι, ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέριπου δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει»


Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018

Ο αγιος Αντώνης,, του Κανάκη☺

,,Διά­βο­λος όμως ο διά­βο­λος, 
του ‘φερε μπρο­στά του γυ­μνές όλες τις καλ­λο­νές της επο­χής. Ντου­βά­ρι ο Αντώ­νης.
 Τις έβαλε να θω­πεύ­ο­νται με­τα­ξύ τους. Άγιος, ο άγιος.,,
Άγιος Αντώ­νιος της ερή­μου
ΑΠΟ HERKO 

Απ’ ό,τι φαί­νε­ται πρό­κει­ται για ιστο­ρι­κό πρό­σω­πο, αλλά μ’ αυ­τούς (τους χρι­στια­νο­συγ­γρα­φείς) δεν βρί­σκεις κι άκρη.
 Κα­τα­γό­ταν από το χωριό Κόμα από πλούσιους, αλλά «χτυ­πη­μέ­νους» γονείς, που δεν τον σπού­δα­σαν για να μην τους χα­λά­σει ως χρι­στια­νός. Έτσι ο Αντώ­νης έμει­νε ξύλο απε­λέ­κη­το. Πράγ­μα που δεν τον ενο­χλού­σε, όπως δεν ενο­χλεί (πέραν ημών) και πολλά εκα­τομ­μύ­ρια που κυ­κλο­φο­ρούν σή­με­ρα.

Ο Αντώ­νης ήταν ζαβός και θε­ό­μουρ­λος (ψυ­χω­τι­κός). 
Όταν πέ­θα­ναν οι γο­νείς του έμει­νε με με­γά­λη πε­ριου­σία και μια αδερ­φή παρ­θέ­να. Πάνω εκεί νό­μι­σε πως του είπε το θε­ό­που­λο (γνω­στός και ως Χρι­στός ή Ιη­σούς) να χα­ρί­σει την πε­ριου­σία του (στην εκ­κλη­σία) και να στρου­γκά­ρει την παρ­θέ­να σε ίδρυ­μα με άλλες παρ­θέ­νες όπου «επε­δί­δο­ντο σε έργα αγά­πης», όπερ και έκανε και τρά­βη­ξε για ένα ερη­μη­τή­ριο. Εκεί βρήκε ένα μουρ­λό­γε­ρο που τον έμαθε να προ­σεύ­χε­ται και να τρώει ξερό ψωμί (ένα κομ­μά­τι κάθε με­ρι­κές μέρες).

Για κά­ποιο λόγο που δεν έχει κα­τα­στεί σαφής ως τις μέρες μας τον έβαλε στο ση­μά­δι ο διά­βο­λος. 
Εν τω με­τα­ξύ ο Αντώ­νης είχε προ­ο­δεύ­σει πολύ στην αγιο­σύ­νη και κα­τά­φε­ρε να μην τρώει ούτε το ξερό κομ­μά­τι ψωμί. Θέ­λεις απ’ την πείνα, την ζουρ­λα­μά­ρα του, ο Διά­βο­λος τον είχε από κοντά. Τι μ@λ@κ@ τον είπε που χά­ρι­σε την πε­ριου­σία του, τι για την αδερ­φή του την παρ­θέ­να, βρά­χος ο Αντώ­νης. Διά­βο­λος όμως ο διά­βο­λος, του ‘φερε μπρο­στά του γυ­μνές όλες τις καλ­λο­νές της επο­χής. Ντου­βά­ρι ο Αντώ­νης. Τις έβαλε να θω­πεύ­ο­νται με­τα­ξύ τους. Άγιος, ο άγιος. Πα­ρα­τά­ει σύ­ξυ­λο τον διά­βο­λο και χώ­νε­ται σ’ έναν ευ­ρύ­χω­ρο… τάφο. Τα «παίρ­νει» ο διά­βο­λος και του στέλ­νει φίδια, σκορ­πιούς, λύ­κους, τί­γρεις, δαί­μο­νες. Τον δα­γκώ­νουν, τον ξε­σκί­ζουν, τί­πο­τα αυτός. Άλλα θηρία, άλλα ερ­πε­τά, άλλα αρ­θρό­πο­δα.

Πάνω που πάει να του δώσει κου­του­λιά αυ­το­προ­σώ­πως ο διά­βο­λος, να σου μια αχτί­δα φωτός (θεϊ­κού) στον τάφο.

-Που ήσου­να γλυ­κύ­τα­τε θεέ μου και μου χει σπά­σει τα… θου κύριε, αυτός εδώ;

-Εδώ ήμουν Αντώ­νιε και σε πα­ρα­κο­λου­θού­σα αο­ρά­τως.

Σας τα γράφω κι ανα­τρι­χιά­ζω. Ο διά­ο­λος να ‘χει σκά­σει στα γέλια.

Εν τω με­τα­ξύ, ο Αντώ­νης πιά­στη­κε απ’ την υγρα­σία του τάφου και τρά­βη­ξε για την έρημο.
 Στο δρόμο ο διά­βο­λος του έριξε έναν αση­μέ­νιο δίσκο. Γάτα ο Αντώ­νης, το πιασε το υπο­νο­ού­με­νο (τι στο διά­ο­λο ήθελε ο δί­σκος στην έρημη έρημο;) και ανα­φώ­νη­σε:
-Πό­θεν δί­σκος εν τη ερήμω;

-Βρε αϊ στο διά­ο­λο, ακού­στη­κε ο Διά­βο­λος και του ρί­χνει μπρο­στά του άφθο­νο χρυ­σά­φι.
Εδώ υπάρ­χει και η άποψη πως το χρυ­σά­φι το ‘ριξε ο Γιαχ­βέ για να κάνει ρε­λάνς στο διά­βο­λο.

Με τα πολλά έμει­νε εί­κο­σι χρό­νια στην έρημο ο Αντώ­νης. 
Τον επι­σκέ­πτο­νταν διά­φο­ροι, άκου­γαν τις φωνές των δαι­μό­νων καθώς μαλ­λιο­τρα­βιό­ταν μαζί τους και τα χρειά­ζο­νταν.

Μετά από ένα μικρό διά­λει­μmα στην Αλε­ξάν­δρεια, ξανά στην έρημο ο άγιος. 
Πήρε και δυο καρ­βέ­λια ψωμί (ξερό). Το πήραν μυ­ρω­διά όμως οι πε­ρί­ερ­γοι κι έτρε­χαν στην έρημο. Του κου­βα­λού­σαν και καμιά φραν­τζό­λα που απ’ τον δρόμο είχε ξε­ρα­θεί. Είδε κι απο­εί­δε ο Αντώ­νης κι είπε να μην τους τα­λαι­πω­ρεί κι άρ­χι­σε να καλ­λιερ­γεί. Πήραν χα­μπά­ρι τα άγρια ζώα (της ερή­μου) το μπο­στά­νι κι ερ­χό­ντου­σαν για το σα­λα­τι­κό τους. Κάτι τους είπε για τον θεό του ο άγιος κι εκεί­να εξα­φα­νί­στη­καν.

Ένα βράδυ του έστει­λε ο διά­βο­λος όλα τα λιο­ντά­ρια της ερή­μου, αλλά ο Αντώ­νης τα κα­τα­τρό­πω­σε κι από τότε η έρη­μος δεν έχει λιο­ντά­ρια.

Τον κα­λού­σαν σε διά­φο­ρα μέρη να δίνει δια­λέ­ξεις υπέρ θεού. 
Συ­γκε­κρι­μέ­να τους έλεγε:
«Φυ­λάτ­τε­σθε, ἔλεγε, ἀπό ρυ­πα­ρούς λο­γι­σμούς καί σαρ­κικᾶς ἠδονᾶς. Μή ἀπα­τά­σθε χορ­τα­σία κοι­λί­ας, φεύ­γε­τε τήν κε­νο­δο­ξί­αν καί συνεχῶς προ­σεύ­χε­σθε».

Τι ήταν να το λέει; 
Μο­νο­μιάς πί­στευαν οι άπι­στοι κι ανα­τρί­χια­ζαν οι πι­στοί. Σε μια πε­ριο­δεία βρήκε και την αδερ­φή του, γραία πια και ηγου­μέ­νη σε μο­να­στή­ρι, αλλά εξ ίσου παρ­θέ­να.

Το 338 μ.X. τον κα­λούν ως τρα­μπού­κο στην Αλε­ξάν­δρεια ενα­ντί­ον των Αρεια­νών. 
Αφού κα­θά­ρι­σαν με τους Αρεια­νούς κα­θα­ρί­ζο­ντάς τους, έσωσε τον έναν από δύο μο­να­χούς που είχαν κο­ρα­κιά­σει με­ρι­κά χι­λιό­με­τρα μα­κριά του, στέλ­νο­ντας κά­ποιους να τους ξε­δι­ψά­σουν.
 Έπει­τα έβαλε μυαλό στον Ευ­λό­γιο που είχε πάρει σπίτι του έναν λεπρό και τον πε­ριέ­θαλ­πε, αλλά του είχε μπει ο διά­βο­λος του λε­πρού κι έβρι­ζε τον Ευ­λό­γιο. 
Αυτό κρά­τη­σε δέκα επτά χρό­νια και παρά λίγο να χ@σει την αγιο­σύ­νη του ο Ευ­λό­γιος και να πνί­ξει τον λεπρό αλλά του ‘πε μια με­γά­λη κου­βέ­ντα ο Αντώ­νης, συ­γκε­κρι­μέ­να:
«Ευ­λό­γιε, τι θέ­λεις εδώ εσύ; Τρέξε γρή­γο­ρα στην δου­λειά σου, για να μην χάσης τον μισθό δε­κα­ε­φτά ετών».
 Κι ο Ευ­λό­γιος γύ­ρι­σε πίσω και κα­λό­πια­νε τον λεπρό για να συ­νε­χί­σει να τον βρί­ζει. Σε τρεις μέρες πέ­θα­νε ο λε­πρός και σε σα­ρά­ντα ο Ευ­λό­γιος.

Ένα βράδυ που ο Αντώ­νης κα­θό­ταν στο βουνό και συ­ζη­τού­σε με τους μα­θη­τές του 
(κάτι σας θυ­μί­ζει;)
 είδε να γί­νε­ται με­γά­λη χαρά στον ου­ρα­νό, να πα­νη­γυ­ρί­ζουν οι άγ­γε­λοι και μια ολό­λευ­κη ψυχή να ανα­βαί­νει πε­ρι­χα­ρής που τα κα­κά­ρω­σε. Όλα αυτά τα ‘βλεπε μόνο ο άγιος κι οι μα­θη­τές τα χρειά­στη­καν. Για να τους ηρε­μή­σει τους είπε ότι μόλις είδε την ψυχή του Αμ­μούν να πη­γαί­νει προς… θεού της. Οι μα­θη­τές όμως που ‘ναι μεν χρι­στια­νοί αλλά όχι κι εντε­λώς κο­ρόι­δα, ανα­τρί­χια­σαν, κρά­τη­σαν σε χαρ­τά­κι τη μέρα και την ώρα που συ­νέ­βη το γε­γο­νός και μετά από τριά­ντα μέρες το επα­λή­θευ­σαν. Τότε πί­στε­ψαν ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο.

Σ’ ένα πλοιά­ριο που μπήκε κά­πο­τε του μύ­ρι­σε μια βρώμα ανή­κου­στη και βρήκε έναν φου­κα­ρά στο αμπά­ρι που τον είχαν κα­τα­λά­βει τα δαι­μό­νια και εξέ­πε­μπε αυτή τη βρώμα, 
που σή­με­ρα είναι γνω­στή ως
 πα­σο­κο­συ­ρι­ζί­λα. 
Έδιω­ξε τα δαι­μό­νια και για πολλά χρό­νια εξα­λεί­φθη­κε κι η βρώμα. 
Μετά έδιω­ξε τα ίδια δαι­μό­νια από κά­ποιον που έτρω­γε τις σάρ­κες του και στα­μά­τη­σε να τις τρώει.

Όταν τον ρω­τού­σαν πώς μπο­ρεί να ζει, χωρίς να δια­βά­ζει βι­βλία, τους απα­ντού­σε 
και τόσα δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δεν δια­βά­ζουν, εγώ σας πεί­ρα­ξα;
Άλ­λω­στε επει­δή δεν δια­βά­ζου­με, έχου­με τον θεό μας. Και τους απο­στό­μω­νε.
Με τα πολλά απο­φά­σι­σε να πε­θά­νει 105 χρο­νών.
 Χά­ρι­σε τον μαν­δύα του στον Αθα­νά­σιο (είναι …άγιος που θα μας απα­σχο­λή­σει αύριο, μαζί με τον κολ­λη­τό του και δο­λο­φό­νο Κύ­ριλ­λο) και ζή­τη­σε να τον θά­ψουν κάπου κρυφά κι έτσι σή­με­ρα δεν έχου­με κό­κα­λα και πε­τσά­κια του να προ­σκυ­νά­με. Μετά πέ­θα­νε.

Απο­λυ­τί­κιον:
«Ο κυρ Αντώ­νης πάει και­ρός που ζούσε στην αυλή, με ένα κα­νά­τι κι ένα κρε­βά­τι και με κρασί πολύ…»


_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Στέ­λιος Κα­νά­κης Δι­δά­σκει στην επαγ­γελ­μα­τι­κή εκ­παί­δευ­ση και πα­ράλ­λη­λα δρα­στη­ριο­ποιεί­ται στο χώρο του βι­βλί­ου. Έχει γρά­ψει, υπό μορφή ημε­ρο­λο­γί­ων τα «Με τη μου­σι­κή του κό­σμου», «Οι μου­σι­κοί του κό­σμου» και «Δώ­δε­κα μήνες συν­θέ­τες». Επί­σης το «Ιερές Βλα­κεί­ες» Εμπει­ρία Εκ­δο­τι­κή 1η και 2η έκ­δο­ση – Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκ­δό­σεις ΚΨΜ.
stelioskanakis@​yahoo.​gr Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕ­ΛΙΟΣ ΚΑ­ΝΑ­ΚΗΣ