Τι Γινόταν και Γίνεται στη ΛΑΡΚΟ; γιατί Σάς ενδιαφέρει;;

διαδώστε Το:

 ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ

Συνάδελφοι μεταλλεργάτες, εργαζόμενοι σε άλλους κλάδους, άνεργοι, σπουδαστές, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι και μικροαγρότες, 

Μέσα από αυτό το κάλεσμα επιδιώκουμε να σας ενημερώσουμε και ζητάμε συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα που κάνουμε. 

Γιατί θεωρούμε πως η νίκη μας θα είναι νίκη όλων μας.

 Η καρδιά των μεταλλεργατών στην Φθιώτιδα το τελευταίο διάστημα χτυπά στη ΛΑΡΚΟ. 

Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες της ΛΑΡΚΟ είναι σε κινητοποιήσεις για την κατάργηση του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών.

Πια είναι η αλήθεια για την ΛΑΡΚΟ, την μοναδική παραγωγό σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και την 6η στον κόσμο και που συχνά ο αστικός τύπος για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της τάξης του, χαρακτηρίζει τους εργαζόμενους πότε ακριβοπληρωμένους και πότε τεμπέληδες απαξιώνοντας παράλληλα και την ίδια: Η ΛΑΡΚΟ είτε ήταν στο Μποδοσάκη, είτε την διαχειρίζεται το κράτος των «Μποδοσάκιδων», πάντα είχε κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. 

Η αλήθεια είναι όμως πως κατασκευάστηκε και λειτουργεί με τα χρήματα, τη δουλειά και τον ιδρώτα των εργαζομένων, η αλήθεια είναι πως εκμεταλλεύεται τον Ορυκτό Πλούτο που ανήκει στο Λαό.

Είναι αλήθεια ότι η ΚΡΟΥΠ, η ΤΙΣΣΕΝ, η ΟΤΟΚΟΥΜΠΟ κ.ά., κέρδισαν αμύθητα πλούτη από το ακατέργαστο προϊόν του νικελίου που παίρνουν, όπως κέρδισαν και μεγαλοκατασκευαστικές, μεγαλοπρομηθευτικές επιχειρήσεις κλπ. 

Αναμφισβήτητη αλήθεια είναι πως είτε με τις συντηρητικές κυβερνήσεις της ΝΔ είτε με τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις με το ΠΑΣΟΚ αλλά και της τελευταίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που κινούνται στην ίδια λογική αυτοί που πλήρωσαν με «οικιοθελείς αποχωρήσεις», απολύσεις, διαθεσιμότητες, με εργασιακές σχέσεις γαλέρας, με εκατοντάδες ατυχημάτων και με αρκετές δεκάδες νεκρούς είμαστε οι εργαζόμενοι. 

Τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα σήμερα για να ξεπεράσουν την κρίση απαιτούν την ΛΑΡΚΟ απευθείας στα χέρια τους είτε για να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται το Ορυκτό Πλούτο, είτε για να τη εκποιήσουν και να της αλλάξουν τον παραγωγικό της χαρακτήρα. 

Οι κυβερνήσεις, οι προηγούμενες και η σημερινή, από κοινού με την ΕΕ και όλα τα κόμματα που την υπερασπίζονται, σχεδιάζουν και υλοποιούν πολιτικές για να καλύψουν τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για τη ΛΑΡΚΟ. 

Σε αυτή την κατεύθυνση οι προηγούμενες κυβερνήσεις εντάξανε τη ΛΑΡΚΟ στο ΤΑΙΠΕΔ και η σημερινή στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ.

Σε αυτή την κατεύθυνση προσπαθούν να εξασφαλίσουν τους όρους κερδοφορίας του κεφαλαίου όπως π.χ είναι η μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος την οποία θα επιβαρυνθούν τα λαϊκά νοικοκυριά . 

Νομοθετούν και υλοποιούν για τον ίδιο λόγο αντεργατικές πολιτικές ρίχνοντας την αξία της εργατικής δύναμης. 

Οι κρατικές ενισχύσεις, οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και οι πολιτικές των κυβερνήσεων εξυπηρετούν τα παραπάνω.

 Γι’ αυτό και το Συνδικάτο μας για να ξεσκεπάσει τον ρόλο τους, για να απαντήσουμε οι εργαζόμενοι πως δεν είναι μονόδρομος αυτές οι εξελίξεις, για να τους τρίψουμε στη μούρη τεκμηριωμένα πως η ΛΑΡΚΟ δεν είναι σε αυτή την κατάσταση λόγω χαμηλών τιμών του σιδηρονικελίου ή λόγω κακών διοικητικών χειρισμών, αλλά γιατί μέσα από αυτή την κατάσταση εξυπηρετούνται τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, 

γι’ αυτό τον λόγο και εμείς απαντάμε με την δική μας πρότασή για την ΛΑΡΚΟ η οποία είναι: Ενιαίος Κρατικός Φορέας Μεταλλευτικής Βιομηχανίας με κριτήριο παραγωγής την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. 

Οι εγχώριες πλουτοπαραγωγικής πηγές έχουν δυνατότητα να καλύψουν τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες και η ΛΑΡΚΟ ως μοναδικός φορέας αξιοποίησης του σιδηρονικελίου στην Ελλάδα και μοναδικός παραγωγός στην Ευρώπη μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο σε μια τέτοια ανάπτυξη. 

Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά αποθέματα χρωμίου που μαζί με το σιδηρονικέλιο μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα προϊόν που μέχρι σήμερα εισάγουμε. 

Η αξιοποίηση του ανοξείδωτου χάλυβα και η μετέπειτα χρήση του ως πρώτη ύλη στη βιομηχανία μπορεί να καλύψει ένα μεγάλο μέρος λαϊκών αναγκών παρέχοντας απαραίτητο εξοπλισμό στη βιομηχανία, ιατρικά ήδη, ήδη οικιακής χρήσης, υλικό για σύγχρονες κατασκευές, πρώτες ύλες για μεταφορικά μέσα και άλλα. 

Ταυτόχρονα η εκτεταμένη έρευνα επιστημονικού προσωπικού σε συνεργασία με πανεπιστημιακούς φορείς που κατεύθυνση θα έχουν την επίλυση βιομηχανικών προβλημάτων, μπορεί να οδηγήσει σε νέες εφαρμογές και στη διεύρυνση της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών. 

Αυτή η πρόταση είναι απολύτως αντίθετη και ασύμβατη με τις ελευθερίες κίνησης των κεφαλαίων και εμπορευμάτων, τις απαγορεύσεις των κρατικών ενισχύσεων και της γενικότερης πολίτικης της Ε.Ε. 

Είναι στον αντίποδα της ιδιωτικό - οικονομικής λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, στην λογική του κέρδους ως κριτήριο παραγωγής. 

Είναι αντίθετη με την περεταίρω ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ η οποία θα επιδεινώσει κι’ άλλο την κατάσταση. 

ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΙΚΕΛΙΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΛΑΡΚΟ 

Στη ΛΑΡΚΟ τα 50 χρόνια λειτουργίας της, η εργατιά είναι αυτή που παράγει τον πλούτο του νικελίου,

έχοντας πληρώσει γι’ αυτό με πάνω από 70 νεκρούς συναδέλφους με εκατοντάδες σακατεμένους και με επαγγελματικές ασθένειες που φέρνουν πρόωρα το θάνατο. 

Τα μέτρα ασφάλειας εργασίας και υγιεινής είναι υποτυπώδη και δεν καλύπτουν τις ανάγκες. Οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια έχουμε παράξει αμύθητά δις δραχμών και ευρώ που τα καρπώνονται ντόπια και ξένα μονοπώλια. 

Στη ΛΑΡΚΟ την τελευταία 20ετία μέσω των εργολαβιών μειώθηκαν οι θέσεις εργασίας κατά 25% αλλά παρέμεινε στο ίδιο επίπεδο και αυξήθηκε το ύψος της παραγωγής. 

 Μειώθηκαν οι μισθοί όλων των εργαζομένων και του μόνιμου προσωπικού κατά 40% περίπου. 

Απαξιώθηκε συνολικά η τεχνογνωσία του εργοστασίου που ήταν κεφάλαιο του Ελληνικού Λαού. 

Όταν λέμε εργαζόμενους στις εργολαβίες της ΛΑΡΚΟ, εννοούμε εργαζόμενους που κάνουν την ίδια εργασία με τους μόνιμους αλλά δουλεύουν σε καθεστώς γαλέρας και ο μισθός που παίρνουν ανέρχεται στα 2/3 έως και το 1/2 του μισθού των μόνιμων. 

Το υπόλοιπο είναι κέρδος των εργολάβων που δεν προσφέρουν τίποτα, τα εργαλεία και οι υποδομές είναι της ΛΑΡΚΟ .

 ΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ 

Το αίτημά μας είναι αυτονόητο. Κατάργηση του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών και ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων στην ίδια την ΛΑΡΚΟ με σύμβαση αορίστου χρόνου. 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, 

Δίνουμε αυτή τη μάχη την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, ψήφισε τροποποίηση στην Βουλή και διεύρυνε την νομιμοποίηση των δουλεμπορικών γραφείων. 

Δίνουμε αυτή τη μάχη εξαντλώντας από την πλευρά μας κάθε περιθώριο καλής θέλησης αφού η Διοίκηση της ΛΑΡΚΟ παρά τις συνεχείς εκκλήσεις μας για την κατάργηση των εργολάβων μας αγνοεί. 

Δίνουμε αυτή τη μάχη γιατί εξαντλήθηκε η υπομονή μας αφού οι εκάστοτε κυβερνήσεις παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις δεν δίνουν λύση στο πρόβλημα. Πλέον γνωρίζουμε σωτήρες δεν υπάρχουν.

 Όπλο μας είναι ο αγώνας. 

Ασπίδα η ενότητά μας. 

Πλέον γνωρίζουμε πως απέναντί μας έχουμε την ντόπια και ξένη αστική τάξη. 

Τους μετόχους της ΛΑΡΚΟ, ΔΕΗ, ΕΘΝΙΚΗ, των διάφορων μονοπωλίων. Απέναντί μας έχουμε το αστικό κράτος, τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ που οι πολιτικές τους εξυπηρετούν τα κέρδη των αφεντικών. 

Γνωρίζουμε όμως πως το μπόι των εργαζομένων είναι μεγαλύτερο από των εχθρών μας, γιατί χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά. 

Γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν είμαστε ενωμένοι και συσπειρωμένοι όταν υπάρχει έμπρακτη αλληλεγγύη από όλη την εργατική τάξη και από τους φυσικούς μας συμμάχους τα λαϊκά στρώματα.

 Από αυτή την άποψη πιστεύουμε πως για να είναι νικηφόρος ο αγώνας μας χρειάζεται να γίνει υπόθεση όλου του Λαού. 

Χρειάζεται οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες της ΛΑΡΚΟ να είναι ενωμένοι σαν μια γροθιά και συσπειρωμένοι στο Συνδικάτο μας.

 Χρειάζεται και οι μόνιμοι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις με το Σωματείο τους ή με το Συνδικάτο μας που τους καλύπτει. Γιατί η νίκη θα αποτελέσει βάση για την διεκδίκηση τριετιών και οφειλόμενων κεκτημένων (γάλατα, ασφαλιστήρια συμβόλαια), αύξηση βασικών μισθών και εφαρμογή μέτρων υγιεινής και ασφάλειας που έχει κατακρεουργήσει η ΛΑΡΚΟ, υπογραφή Επ.ΣΣΕ. 

Χρειάζεται οι άνεργοι, κυρίως της περιοχής, που για χρόνια τους κοροϊδεύουν τα κόμματα που κυβερνούν για μια θέση στη ΛΑΡΚΟ, να συμπαρασταθούν στον αγώνα μας γιατί η νίκη μας και η κατάργηση των εργολαβιών θα ανοίξει νέες θέσεις εργασίας με καλλίτερες αμοιβές και δικαιώματα. 

 Χρειάζεται οι μαγαζάτορες της περιοχής που βογγάνε από την οικονομική κρίση και βλέπουν τα μαγαζιά τους άδεια να συμπαραταχθούν μαζί μας, γιατί η νίκη μας μπορεί να τους δώσει μια ανάσα στα οικονομικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν, γιατί εργατιά χωρίς λεφτά μαγαζιά χωρίς δουλεία.

Θα πρέπει ο κλάδος μας στο Μέταλλο, αλλά και άλλοι κλάδοι εργαζομένων, κυρίως εκεί που εφαρμόζεται καθεστώς εργολαβιών, ΔΠΥ, ελαστικές μορφές εργασίας κ. ά. Να δείξουν έμπρακτα την συμπαράστασή τους γιατί η νίκη μας μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα, να ανοίξει δρόμους για ανάλογους αγώνες σε όλους τους χώρους δουλειάς που επικρατεί παρόμοια σύγχρονη σκλαβιά.

 Θα πρέπει οι συνάδερφοί μας, απόμαχοι της δουλειάς, συνταξιούχοι να συμπαρασταθούν στον αγώνα μας γιατί μόνο με τη μείωση της ανεργίας , την εργασία με πλήρη μισθολογικά – ασφαλιστικά δικαιώματα μπορεί να δοθεί μια ανάσα στα ασφαλιστικά ταμεία και επιπλέον η πείρα αγώνων που μπορούν να μας προσφέρουν είναι πολύτιμη. 

Θα πρέπει οι σπουδαστές, οι φοιτητές, η σημερινή και αυριανή γενιά επιστημόνων να δείξουν έμπρακτα την συμπαράστασή τους γιατί η ΛΑΡΚΟ είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα δυνατοτήτων που έχει η Χώρα μας για την απορρόφηση επιστημονικού προσωπικού. 

Χρειάζεται οι αγρότες που ξεκληρίζονται, που τους τρώει η ανεργία και αυτές τις ημέρες ζεσταίνουν τις μηχανές των τρακτέρ για τα μπλόκα να συμπαρασταθούν στον αγώνα μας γιατί όταν έχει δουλειά η εργατική τάξη καταναλώνονται τα προϊόντα τους. 

Γι’ αυτό τελικά εργατιά – αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά . 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, 

Μέσα από αυτό το κάλεσμά μας επιδιώκουμε και θέλουμε να ανοίξετε των αγώνα μας μέσω των Σωματείων σας, των εργοστασιακών επιτροπών, των επιτροπών ανέργων, αλλά και μεμονωμένα και στον τελευταίο κάτοικο της Πατρίδας μας. 

Στόχος μας δεν είναι απλά να δηλώσετε συμπαράσταση, αυτή πιστεύουμε ότι την έχουμε. 

Στόχος μας είναι κυρίως να ανοίξετε την κουβέντα με αφορμή τον δικό μας αγώνα στους δικούς σας χώρους δουλειάς για τα ανάλογα δικά σας προβλήματα. 

Εμείς σας καλούμε ενόψει της 48/ωρης απεργίας που έχουμε προκηρύξει για τις 10 & 11/01/2017 να παρευρεθείτε στην μεγάλη συγκέντρωση που θα πραγματοποιήσουμε την Τετάρτη 11/01/2017 στις 12:00 το μεσημέρι στην Πύλη του εργοστασίου της ΛAΡKO στη Λάρυμνα, για να ανοίξουμε και από κοντά μια τέτοια κουβέντα, δηλαδή με ποιο τρόπο θα διεκδικήσουμε όλοι μας μια καλύτερη ζωή.

 Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες της ΛΑΡΚΟ κόντρα στη βαρυχειμωνιά των ημερών θα είμαστε στη πύλη του εργοστασίου και σας περιμένουμε να μας ζεστάνετε με την παρουσία σας.

 Έχοντας σίγουρο πως θα ανταποκριθείτε στο κάλεσμά μας σας ευχαριστούμε και σας στέλνουμε τους πιο θερμούς αγωνιστικούς, αδελφικούς, ταξικούς χαιρετισμούς μας. 

ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΥΓΕΙΑ – ΔΥΝΑΜΗ – ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 2017 

 ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ 

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ             Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝ.           ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ ΣΤΑΥΡ.

Για να ξαναθυμηθούμε 

ποίος είναι ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας Πολίτης Παν:

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΟΛΙΤΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ

Κύριοι,

Είμαι 34 ετών από τα οποία τα τελευταία 15 έτη της ζωής μου είμαι βιομηχανικός εργάτης στη ΛΑΡΚΟ. Τα 11 από τα 15 έτη εργάστηκα με το καθεστώς του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών και τα υπόλοιπα με σύμβαση αορίστου χρόνου.

Άρα σκεφτείτε πως αυτό το γράμμα σας το στέλνει ένας εργάτης που μπήκε «παιδί» στο εργοστάσιο, βίωσε από πρώτο χέρι τι είναι το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών…

και σήμερα το «παιδί» που αντρώθηκε και έχει κάνει δικό του παιδί κάτω από αυτές τις συνθήκες, βιώνει την εκμετάλλευση από την ίδια τη ΛΑΡΚΟ και το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο αυτή υπάγεται.

Από τα 15 και πλέον έτη ως εργαζόμενος της ΛΑΡΚΟ τα τελευταία 10 είμαι μέλος του ΚΚΕ, υποψήφιος βουλευτής, ευρωβουλευτής και εκλεγμένος συνδικαλιστής σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα μέσα από ταξικά ψηφοδέλτια που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Άρα από τα παραπάνω σκεφτείτε πως αυτό το γράμμα σας το στέλνει ένας εργαζόμενος που η σκληρή εκμετάλλευση του συστήματός σας, τον οδήγησε να γίνει μέλος του ΚΚΕ, του μοναδικού κόμματος που παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και για την εξουσία της εργατικής τάξης. 

Καθώς επίσης και η ανάγκη να έχουμε ως εργάτες καλλίτερες αμοιβές και δικαιώματα, καλλίτερες συνθήκες δουλειάς κ.άλ., με οδήγησαν να μάχομαι συλλογικά μέσα από τα ταξικά ψηφοδέλτια και τα σωματεία εργαζομένων.

Για την επιλογή μου να είμαι κομμουνιστής και ως καθήκον κάθε κομμουνιστή να είμαι μπροστά στους δίκαιους αγώνες των εργατών, απολύθηκα, επαναπροσλήφθηκα μετά από απεργία των εργαζομένων, στραγγαλίστηκα με διοικητικές αποφάσεις πολλές φορές οικονομικά, απειλήθηκα πολλές φορές, γύρισα με εντολές των Διοικήσεων όλα τα τμήματα του εργοστασίου σαν ανεπιθύμητος, έγιναν προσπάθειες απαξιώσεις (δεν μου έδιναν εργασία), πολλές φορές διάφοροι επιτήδειοι πίεζαν μέχρι και την οικογένεια και τους φίλους μου να με «συνεφέρουν» όπως έλεγαν για «το καλό μου».

Σε αυτό το κυνήγι δεν ήμουν μόνος ποτέ. Είχα συμπαραστάτες που μου έδιναν κουράγιο για τη στάση μου, τους συντρόφους μου, τους συναδέλφους μου, υφιστάμενους και προϊστάμενους, την οικογένειά μου και τους φίλους μου.

Άρα σκεφτείτε πως αυτό το γράμμα σας το στέλνει ένας εργάτης που στη πράξη έχει αντέξει στα δύσκολα.

Από το 2013 ως σήμερα η Διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, ανεξάρτητα με το ποιες ήταν και είναι, μάλλον έχει αλλάξει τακτική απέναντί μου και ενώ δεν της πέρασε «το μαστίγιο» επιμένει σώνει και καλά «στο καρότο».

Το 2013 είχε διαρρεύσει πως θα γίνουν προαγωγές και μέσα σε αυτές ήταν το όνομά μου και το όνομα ενός ακόμη συντρόφου μου. 

Με το που το μάθαμε εγώ και ο σύντροφός μου στείλαμε επιστολή στην τότε Διοίκηση και αναφέραμε πως αν αυτό ισχύει εμείς δεν θέλουμε την προαγωγή και γι’ αυτό να μην έμπαιναν στον κόπο να την ανακοινώσουν. Η τότε Διοίκηση μας τις επέβαλε δηλώνοντάς μας πως αν δεν τις δεχόμαστε μπορούμε να δηλώσουμε οικιοθελή αποχώρηση από την ΛΑΡΚΟ, να απολυθούμε δηλαδή.

Άρα αυτό το γράμμα το περιμένατε και είμαι περίεργος να δω τι θα απαντήσετε στη συνέχεια.

Ενώ το τελευταίο έτος έχω δηλώσει τόσο στον Διοικητικό Διευθυντή όσο και σε αυτούς που με προτείνουν ότι αν τυχόν γίνουν προαγωγές εγώ δεν θέλω για συγκεκριμένους λόγους, εσείς, όπως και οι προηγούμενοι, θεωρήσατε ότι έπρεπε να μου δώσετε προαγωγή και περάσατε στην υλοποίηση της κάνοντάς με Αρχιτεχνίτη.

Οι συγκεκριμένοι λόγοι είναι οι εξής:

Δεν είμαι ενάντια στην αναβάθμιση των εργαζομένων όταν αυτή συνοδεύεται με την ανάλογη οικονομική τακτοποίηση και γίνεται για λόγους αναπλήρωσης όπως επιβάλλεται από τους κανονισμούς. 

Δεν μέμφομαι σε καμία περίπτωση αυτούς που με πρότειναν γιατί ξέρω πολύ καλά πως έχουν κάνει τις απαραίτητες διαδικασίες από τη μεριά τους, με τις προτάσεις τους, να μη πάρω μόνο εγώ προαγωγή αλλά και οι υπόλοιποι συνάδελφοι που πιάσαμε μαζί χρονικά δουλειά, καθώς επίσης ζητάνε και αυτοί να ενσωματωθούν οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες στο μόνιμο προσωπικό, για να μπορεί να υπάρχει αναπλήρωση.

Άρα θεωρώ πως αυτοί που με πρότειναν έκαναν αυτό που πίστευαν και θεωρούσαν σωστό.

Και πραγματικά θα δεχόμουν την προαγωγή γιατί όλοι έχουν δικαίωμα. Θα δεχόμουν την προαγωγή αν ενσωματωνόντουσαν οι συνάδελφοι από τις εργολαβίες στο μόνιμο προσωπικό. 

Αν έπαιρναν όλοι οι εργαζόμενοι τα χρήματα των αναβαθμίσεων, αν έπαιρναν όλοι οι εργαζόμενοι τις τριετίες και τους βασικούς μισθούς της τελευταίας ληξιπρόθεσμης Επ. Σ.Σ.Ε., 

αν μαζί με εμένα γινόντουσαν Αρχιτεχνίτες όλοι όσοι έχουν πάνω από 10ετία στη ΛΑΡΚΟ, Τεχνίτες Α’ όλοι όσοι έχουν πάνω από 5ετία, το μισθό του Εργοδηγού Β’ όλοι όσοι έχουν πάνω από 25ετία, το μισθό του Εργοδηγού Α’ όλοι όσοι έχουν πάνω από 30ετία (υπολογίζοντας ως προϋπηρεσία και τα έτη που είχαν στους εργολάβους).

Άρα, από την άποψη πως είμαι κομουνιστής και το κόμμα μας έχει την δική του 100χρονη ιστορία κυρίως με τις πράξεις του. 

Είμαι εκλεγμένος συνδικαλιστής για να παλέψω όλα τα παραπάνω, μέσα από αυτή την επιστολή μου, σας δηλώνω πως δεν αποδέχομαι την προαγωγή που μου ανακοινώσατε.

Δεν υπάρχει περίπτωση από τη μεριά μου να μπω στο συνεργείο μου και να ασκήσω τα καθήκοντα που προσπαθείτε να μου επιβάλετε από την στιγμή που έχει, εργαζόμενους στις εργολαβίες με τους οποίους κάνω ακριβώς την ίδια εργασία, που έχει συναδέλφους με την ίδια ακριβώς κατάρτιση και εμπειρία με τη δική μου, έχουν σακατευτεί από την σκληρή εργασία που κάνουμε και είναι ακόμα Τεχνίτες Β΄, που έχει συναδέλφους που έχουν 15 χρόνια περισσότερα από μένα στη ΛΑΡΚΟ, έχουν περισσότερη εμπειρία και είναι μόνο Αρχιτεχνίτες ενώ θα έπρεπε να είναι Εργοδηγοί.

Ακόμη και αν στο συνεργείο μου λύσετε τα παραπάνω προβλήματα, δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτώ προαγωγή αν δεν λύσετε σε όλο το εργοστάσιο παρόμοια φαινόμενα.

Για τους παραπάνω λόγους και επειδή θεωρώ πως η μονομερή απόφασή σας στόχο έχει μόνο να δημιουργήσετε σύγχυση στους εργαζόμενους για το δίκαιο αγώνα που ξεκινήσαμε για την κατάργηση των εργολαβιών, σας καλώ μέχρι την Παρασκευή 18/11 με ανακοίνωσή σας να αναιρέσετε την απόφασή σας να με κάνετε Αρχιτεχνίτη.

Σε διαφορετική περίπτωση θα αναγκαστώ να προβώ σε όλα τα νόμιμα μέσα για την επιδίωξη κατασυκοφάντησής μου, την αναστάτωση της οικογενειακής μου γαλήνης καθώς επίσης και για την μονομερή από την μεριά σας απόφαση να προχωρήσετε σε μείωση μισθού, μέσα από αυτή την ενέργεια, χωρίς να την αποδέχομαι.

Είμαι περίεργος όπως είπα παραπάνω να δω μέχρι που θα το φτάσετε.

Θα ξοδέψετε δημόσιο χρήμα όπως είναι της ΛΑΡΚΟ σε δικαστήρια και δικηγόρους ή όμορφα και ωραία θα την πάρετε πίσω με μια απλή ανακοίνωση; 

Εγώ πάντως σας προτείνω το δεύτερο.

Ο Εργάτης Κομμουνιστής

Πολίτης Παναγιώτης

Πέμπτη 12/01/2017 - 19:51

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟΥ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

Χαιρετίζει τη 48ωρη απεργία των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ ενάντια στις εργολαβίες

Το Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας απευθύνει θερμό ταξικό χαιρετισμό στα Σωματεία και τους φορείς που πανελλαδικά αλλά και παγκόσμια δήλωσαν τη στήριξη στο δίκαιο αγώνα τους. Συγκεκριμένα χαιρετίζει την Ομοσπονδία Ελληνικών Συλλόγων και Κοινοτήτων Σουηδίας, την Ελληνική Κοινότητα Στοκχόλμης, την Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας, το Συνδικάτο ΙΓΜΕ, το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Φθιώτιδας, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαμίας, το Συνδικάτο Μετάλλου Νομού Μαγνησίας, τo Συνδικάτο Μετάλλου Νομού Βοιωτίας, το Συνδικάτο Μετάλλου Νομού Εύβοιας, το Συνδικάτο Μετάλλου Νομού Αττικής, το Συνδικάτο Οικοδόμων Ν. Φθιώτιδας, το Σωματείο Οικοδόμων Καμένων Βούρλων, το Σωματείο ΔΕΥΑΛ, το Σωματείο ΠΑΚΟ, το Σωματείο Τύπου και Χάρτου Ν. Φθιώτιδας, το Σωματείο Τροφίμων και Ποτών Νομού Φθιώτιδας, το Σωματείο Εργαζομένων στην Ενέργεια στη Δυτική Μακεδονία (ΣΕΕΕΝ).

Το Συνδικάτο Μετάλλου σημειώνει ότι έπεσαν στο κενό «οι προσπάθειες της διορισμένης από την κυβέρνηση διοίκησης που μαζί με στελέχη της ΛΑΡΚΟ και εργολάβους προσπάθησαν να στήσουν απεργοσπαστικό μηχανισμό και να απαξιώσουν τον αγώνα μας».

Επισημαίνει ότι «η απεργία μας είχε επιτυχία και πλέον ο αγώνας μας έχει γίνει θέμα συζήτησης σε μεγάλο αριθμό εργαζομένων έξω από τα συρματοπλέγματα της ΛΑΡΚΟ. Φυσικά διοίκηση και κυβέρνηση δεν θα είχαν περιθώρια να κάνουν απεργοσπαστικές ενέργειες αν το Επιχειρησιακό Σωματείο είχε στηρίξει τον αγώνα των εργαζομένων στις εργολαβίες της ΛΑΡΚΟ».

Το Συνδικάτο Μετάλλου υπογραμμίζει ότι «ο αγώνας συνεχίζεται. Επόμενος σταθμός στον αγώνα μας είναι στις 27 Γενάρη στη συμπλήρωση των 40 ετών από την έναρξη των 110 ημερών νικηφόρας απεργίας των εργατών της ΛΑΡΚΟ το 1977».

902.gr

τα όπου γης οικονομικά "φυντάνια" βρήκαν τον τρόπο να λύσουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας τις αποταμιεύσεις των πολιτών.

Προς μια οργουελιανή "πλαστική" κοινωνία;

Υποθέτω ότι όλοι έχετε ήδη κάνει τους πρώτους λογαριασμούς σας για το πώς θα καταφέρετε να χρησιμοποιήσετε σωστά τις πιστωτικές ή τις χρεωστικές σας κάρτες, προκειμένου να μη πληρώσετε πρόστιμο κατά την εκκαθάριση της μεθεπόμενης φορολογικής σας δήλωσης. 

Κι αφού ακόμη δεν έχουν κοινοποιηθεί λεπτομέρειες για την εφαρμογή τού μέτρου, κάνει ο καθένας μας ό,τι νομίζει σωστό. Αυτό, βεβαίως, δεν είναι πάντοτε εύκολο. 

Για παράδειγμα: έκανα σωστά που έβαλα βενζίνη παραμονή πρωτοχρονιάς ή μήπως έπρεπε να περιμένω ν' αλλάξει ο χρόνος, έστω κι αν την πλήρωνα κάπως ακριβώτερη;

 Επίσης: να συνεχίσω να παίρνω τσιγάρα και εισιτήρια από τον περιπτερά της γωνίας ή να ψάξω για περίπτερο που να διαθέτει POS; 

Αυτά είναι διλήμματα.

[του Ανδρέα Πετρουλάκη - Καθημερινή, 13/10/2015]

Ας σοβαρευτούμε, όμως. Πριν λίγες μέρες μιλήσαμε σε τούτο το ιστολόγιο για τα όσα συμβαίνουν στην Ινδία με την κατάργηση των μεγάλων χαρτονομισμάτων ("Ινδία: Ζωή χωρίς μετρητά"). Εκείνο που δεν είπαμε τότε, είναι ότι στον χορό ετοιμάζεται να μπει και η Αυστραλία, όπου εντείνονται από πολλές πλευρές οι πιέσεις να καταργηθούν τα χαρτονομίσματα των 100 και των 50 δολλαρίων, ώστε σιγά-σιγά να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για την δημιουργία τής πρώτης χώρας του πλανήτη όπου δεν θα κυκλοφορεί χρήμα στην φυσική του μορφή.

Τον χορό άνοιξε η -γνωστή μας από τις βρομιές της αλλά και από τον ρόλο της στο ξέσπασμα της σοβούσας καπιταλιστικής κρίσης- Citibank, η οποία ανακοίνωσε ότι θα καταργήσει τα μετρητά από τα περιφερειακά της υποκαταστήματα στην Αυστραλία. Λίγο αργότερα,

 ο ελβετικός τραπεζικός κολοσσός UBS δημοσιοποίησε την εκτίμησή του ότι η απόσυρση των μεγάλων χαρτονομισμάτων θα αποδειχτεί ωφέλιμη για την οικονομία της χώρας. 

Παράλληλα, επίσημες φωνές δεν χάνουν ευκαιρία να διατρανώσουν την πεποίθηση ότι η υλοποίηση της ιδέας περί πλήρους κατάργησης των μετρητών θα αποβεί ωφέλιμη για όλους. 

Ασφαλώς, η κατάργηση της φυσικής μορφής τού χρήματος θα εξοικονομήσει πολύ χρήμα, αφού θα μηδενιστούν τα κόστη κοπής νομισμάτων, εκτύπωσης χαρτονομισμάτων, φύλαξης, μεταφοράς, ασφάλειας κλπ. 

Η μεγαλύτερη ωφέλεια θα είναι εκείνη που θα προκύψει για τις τράπεζες, αφού οι πάντες θα υποχρεωθούν να διατηρούν το σύνολο της ρευστότητάς τους σ' αυτές και έτσι θα ανοίξει λαμπρός δρόμος κερδοφορίας για το τραπεζικό σύστημα. 

Σοβαρή ωφέλεια, όμως, θα έχει και η κυβέρνηση, εφ' όσον θα αποκτήσει πλήρη και απόλυτο έλεγχο των αποταμιεύσεων των πολιτών, πράγμα που θα της επιτρέπει να επιβάλει πανεύκολα όποιο μέτρο θέλει, όπως ελέγχους κεφαλαίων, αρνητικά επιτόκια, έκτακτη φορολογία κλπ.

Στο σημείο αυτό αξίζει τον κόπο να σταθούμε λίγο για να αναλογιστούμε κάτι που έγινε στον τόπο μας το 2015. 

Αναφέρομαι στην πρακτική τής κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τα διαθέσιμα των δημόσιων οργανισμών, της τοπικής αυτοδιοίκησης κλπ προκειμένου να πληρώσει τοκοχρεωλύσια. 

Στην αρχή, απηύθυνε "κάλεσμα" για βοήθεια αλλά, όταν διαπίστωσε ότι δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση, δεν δίστασε να καταφύγει στην κατάπτυστη τακτική τής έκδοσης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου. 

Φανταστείτε τώρα πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ανεύρεση χρήματος σε ένα περιβάλλον όπου όλο το διαθέσιμο χρήμα θα βρισκόταν στις τράπεζες με παράλληλη ύπαρξη ελέγχου στην κίνηση των κεφαλαίων. 

Προφανώς, αυτός είναι ο λόγος που πολλοί αναλυτές σημειώνουν ότι η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα ήταν πολύ ευκολώτερη σε έναν κόσμο χωρίς μετρητά.

Τελικά, μπορούμε να πούμε ότι η κατάργηση των μετρητών μπορεί να ωφελήσει πολλούς, εκτός από τους απλούς πολίτες. 

Αυτοί από την μια θα υπόκεινται σε πλήρη έλεγχο για το πού ή το πώς ξοδεύουν και την τελευταία τους δεκάρα κι από την άλλη θα καταντήσουν έρμαια τόσο του πολιτικού όσο και του χρηματοπιστωτικού συστήματος εφ' όσον δεν θα έχουν πλέον στα χέρια τους το βασικό αμυντικό τους όπλο: την ανάληψη των καταθέσεών τους. 

Λογικό επακόλουθο θα είναι η επέκταση της τραπεζικής ασυδοσίας εφ' όσον θα διευκολυνθεί η καθιέρωση της "διάσωσης από μέσα" (bail-in) με το κούρεμα καταθέσεων. 

Αυτή η προοπτική γίνεται ιδιαίτερα τραγική αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότερες τράπεζες είναι υπερχρεωμένες και προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν την χρεωκοπία.

Νομίζω ότι το μήνυμα δόθηκε και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι, δίπλα στην Ινδία και την Αυστραλία, έσκασε μύτη και η Σουηδία, αν και εκεί η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική μιας και υπερχρεωμένος δεν είναι ο δημόσιος αλλά ο ιδιωτικός τομέας (ναι! ναι! στην "σοσιαλιστική Σουηδία αυτό!).

 Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στις απαρχές μιας οργουελιανής "πλαστικής" κοινωνίας, όπου οι οικονομίες των πολλών απλών ανθρώπων θα χρησιμοποιούνται προς όφελος ολίγων, πλην εκλεκτών. Στην προσπάθεια να βρεθεί -επί τέλους!- διέξοδος από την πολυετή καπιταλιστική κρίση, τα όπου γης οικονομικά "φυντάνια" βρήκαν τον τρόπο να λύσουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας τις αποταμιεύσεις των πολιτών. 

Για να αποδειχτεί ακόμη μια φορά πως δεν είναι τα κράτη που χρεωκοπούν αλλά οι πολίτες τους, κάτι που έχουμε μάθει πολύ καλά εμείς εδώ στην Ελλάδα.

πηγή 

kαλέ μου Φίλε Οσο αναπτύσσεται ο καπιταλισμός τόσο περιορίζεται η δυνατότητα ικανοποίησης των διευρυνόμενων εργατικών - λαϊκών αναγκών:

,,,Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, παρά τη σημαντική αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού που εργάζεται ως μισθωτός, το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ υποχώρησε από το 72% το 1980, σε κάτω από 60% το 2011 και η τάση είναι προς συνεχή υποχώρηση.,,, 

Ποια η διαφορά απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης;

Στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο (Θ. 1) περιγράφοντας τις οικονομικές εξελίξεις των προηγούμενων χρόνων, αναφέρεται ως ένα από τα στοιχεία αυτών των εξελίξεων:

 «Η όξυνση της βασικής αντίθεσης, η ενίσχυση της τάσης απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης της εργατικής τάξης πρώτα απ' όλα στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και όξυνσης όλων των κοινωνικών αντιθέσεων».

Η εξαθλίωση της εργατικής τάξης είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Η γενική τάση της καπιταλιστικής παραγωγής δεν είναι να ανεβάζει, αλλά να κατεβάζει το επίπεδο των μισθών, και κατά συνέπεια το βιοτικό, της εργατικής τάξης. 

Οσο αναπτύσσεται ο καπιταλισμός τόσο περιορίζεται η δυνατότητα ικανοποίησης των διευρυνόμενων εργατικών - λαϊκών αναγκών. 

Το γεγονός αυτό εκδηλώνεται και με σχετικό και με απόλυτο τρόπο. 

Γι' αυτό αναφερόμαστε στη «σχετική» και «απόλυτη» εξαθλίωση. Δηλαδή, και με πτώση του βιοτικού επιπέδου σε σχέση με τις δυνατότητες της παραγωγής και τον πλούτο που παράγεται σε κάθε περίοδο της καπιταλιστικής οικονομίας αλλά και με πτώση του βιοτικού επιπέδου συγκρινόμενο με προηγούμενες περιόδους.

Η σχετική εξαθλίωση είναι λοιπόν η ετήσια μείωση του μεριδίου του παραγόμενου πλούτου που καρπώνονται οι μισθωτοί.

 Εκφράζει την αντίθεση ανάμεσα στην ανάπτυξη της παραγωγής και τη δυνατότητα ικανοποίησης των εργατικών - λαϊκών αναγκών από τη μια και το βαθμό ικανοποίησής τους από την άλλη. 

Η σύγκριση γίνεται με βάση τον πλούτο που παράγεται σε κάθε ιστορική φάση, δηλαδή με βάση τις δυνατότητες που διαμορφώνονται για την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών. 

Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, παρά τη σημαντική αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού που εργάζεται ως μισθωτός, το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ υποχώρησε από το 72% το 1980, σε κάτω από 60% το 2011 και η τάση είναι προς συνεχή υποχώρηση. 

Οι ανάγκες της εργατικής τάξης αυξάνονται ταχύτερα από την αύξηση του ΑΕΠ, γιατί η ανάπτυξη της τεχνικής και ο παραγόμενος πλούτος διαμορφώνουν τη δυνατότητα ικανοποίησης νέων κοινωνικών αναγκών που δεν υπήρχαν ως τέτοιες σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους.

Η απόλυτη εξαθλίωση της εργατικής τάξης, από την άλλη, αφορά την απόλυτη μείωση του μισθού, τη μείωση του όγκου των εμπορευμάτων που καταναλώνει η εργατική τάξη, δηλαδή την απόλυτη πτώση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης. 

Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που αφορούν την Ελλάδα. 

Μετά τη δραματική μείωση της συνολικής αμοιβής την περίοδο 2009 - 2012 από τα 85 δισ. στα 66 δισ. ευρώ, την περίοδο 2012 - 2015 υποχώρησε παραπέρα στα 59 δισ.

 Η μέση μηνιαία κατανάλωση των νοικοκυριών στην Ελλάδα έχει υποχωρήσει κατά 25% την περίοδο από το 2010 έως το 2014 

και διαμορφώνεται στα 1.460 ευρώ, έναντι 1.950 ευρώ το 2010, 

δηλαδή μείον περίπου 500 ευρώ, ενώ η υποχώρηση από το 2008 ξεπερνά το 33%.

Σχετική και απόλυτη εξαθλίωση συνυπάρχουν στη καπιταλιστική οικονομία 

και είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η εργατική τάξη δεν είναι ιδιοκτήτρια των μέσων παραγωγής και κατά συνέπεια του κοινωνικού πλούτου που η ίδια παράγει. 

Είναι απόρροια του γεγονότος ότι 

η παραγωγή στον καπιταλισμό γίνεται με σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος 

και όχι την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Ριζοσπάστης

οι Εργαζόμενοι «Μαρινόπουλου» Αποκαλύπτουν k Διεκδικούν:

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ»

Καλούν σε αγωνιστική ετοιμότητα μπροστά σε όλα τα ενδεχόμενα

«Οι μισθοί μας, τα δεδουλευμένα μας, η ζωή μας δε μπορεί να δεσμεύονται και να εξαρτώνται από δικαστικές αποφάσεις, από τα επιχειρηματικά παιχνίδια», τονίζουν σε ανακοίνωσή τους οι Επιτροπές Αγώνα Εργαζομένων «Μαρινόπουλου», καθώς οι εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί για τον Δεκέμβρη, ενώ «Μαρινόπουλος» και «Σκλαβενίτης» προσπαθούν να καλλιεργήσουν κλίμα αναμονής μπροστά στην προδιαγραφόμενη μη καταβολή μισθών. 

Μάλιστα, όπως καταγγέλλουν οι Επιτροπές, στα σχέδιά τους αξιοποιούν και το επιχειρησιακό Σωματείο.

Οι Επιτροπές Αγώνα απευθύνουν κάλεσμα στους εργαζόμενους να βρεθούν τώρα «σε αγωνιστική ετοιμότητα μπροστά σε όλα τα ενδεχόμενα που είναι μπροστά και να συσπειρωθούν τώρα στα κλαδικά σωματεία, στις επιτροπές αγώνα σε κάθε κατάστημα».

Στην ανακοίνωσή τους αναφέρουν συγκεκριμένα:

«Ο "Μαρινόπουλος" και ο "Σκλαβενίτης", έχοντας βάλει μπροστά τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς τους 

με τον τίτλο του Σωματείου Εργαζομένων,

 προσπαθούν να καλλιεργήσουν την αναμονή μπροστά στη μη καταβολή των μισθών που προδιαγράφεται, βάζοντας τους εργαζόμενους για μια ακόμα φορά να παρακολουθούν ως θεατές τα επιχειρηματικά παιχνίδια.

"Κόψτε την πλάκα" και πληρώστε τώρα τους εργαζόμενους, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις υποχρεώσεις σας!

Οι μισθοί μας, τα δεδουλευμένα μας, η ζωή μας δε μπορεί να δεσμεύονται και να εξαρτώνται από δικαστικές αποφάσεις, από τα επιχειρηματικά παιχνίδια. 

Παραμένουμε αμετακίνητοι στις διεκδικήσεις μας, στο βασικό αίτημα

"Όλοι στη δουλειά την επόμενη μέρα",

 κανένας συνάδελφος να μη χάσει τη δουλειά του, καμιά βλαπτική μεταβολή στις συμβάσεις, στα δικαιώματα μας.

Με την πλάτη των εργαζόμενων οι δύο επιχειρηματικοί όμιλοι άντλησαν νέα ενδιάμεση χρηματοδότηση από τις τράπεζες που αθροίστηκε στις προηγούμενες και σήμερα για μια ακόμα φορά τα δεδουλευμένα, ο κόπος των εργαζόμενων βρίσκονται στον αέρα, μπροστά στα διάφορα παιχνίδια των επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου, που εξελίσσονται γύρω μας.

Η εργοδοσία αξιοποιεί ως γραφείο Τύπου το μηχανισμό του επιχειρησιακού σωματείου. 

Οι άνθρωποι της εργοδοσίας πήραν και παίρνουν μέρος σε ανοιχτές και κλειστές συσκέψεις με τράπεζες, με κυβερνητικά στελέχη στηρίζοντας και υπογράφοντας εν λευκώ όλες τις αξιώσεις της εργοδοσίας. 

Δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα μας, με τις διεκδικήσεις μας. 

Δεν έχουν καμία σχέση με τους αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα, σε αρκετά καταστήματα και πόλεις.

Οι Επιτροπές Αγώνα που συγκροτήθηκαν σε καταστήματα της Αττικής μαζί με το σωματείο "Μαρινόπουλου" στη Θεσσαλονίκη και τα κλαδικά σωματεία Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων σε όλη τη χώρα, 

έφεραν στο προσκήνιο με τους αγώνες τους, τις απεργίες, τις στάσεις εργασίας, όλη την προηγούμενη περίοδο τα πραγματικά αιτήματα των εργαζόμενων, τις διεκδικήσεις που πρέπει να έχουν οι συνάδελφοι μας στο "Μαρινόπουλο". 

Οι πιέσεις που ασκήθηκαν μέσα από αυτούς τους αγώνες, οδήγησαν σε υποχωρήσεις την εργοδοσία, σε άμεση καταβολή δεδουλευμένων.

Σήμερα μπροστά στις νέες εξελίξεις, χωρίς να έχουμε πληρωθεί και παραμονές της δικαστικής απόφασης, οι Επιτροπές Αγώνα θα συνεδριάσουν για να καθορίσουν τις δράσεις και πρωτοβουλίες που θα αποφασίσουν

Καλούμε τους συναδέλφους να βρεθούμε τώρα σε αγωνιστική ετοιμότητα μπροστά σε όλα τα ενδεχόμενα που είναι μπροστά μας. 

Τώρα να συσπειρωθούμε στα κλαδικά μας σωματεία, στις επιτροπές αγώνα σε κάθε κατάστημα!

Να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος μας.

Καμία οικειοθελή αποχώρηση.

Να μην δεχτούμε βλαπτικές μεταβολές στη σύμβαση μας. Καμία μείωση μισθών.

Να επιστραφούν πίσω όσα χρήματα αφαίρεσε η εργοδοσία από το κόψιμο των επιδομάτων και τις μειώσεις μισθών.

Οι οποιεσδήποτε μετακινήσεις γίνονται, να γίνονται με γνώμονα την κατοικία και όχι τις ανάγκες της εταιρείας και να έχουν μόνιμο χαρακτήρα.

Συνεχίζουμε τον αγώνα!».

902.gr 

Ελένη Γερασιμίδου η άλλη Βαλκάνια περφόμερ !!

Μια ανατρεπτική περφόρμανς 

στην οποία η άλλη Βαλκάνια περφόμερ, γνωστή και ως Yelena Yerasimovic, εμφανίζεται στη σκηνή για να προκαλέσει αντιδράσεις, αναρωτήσεις, ανησυχίες, αγανάκτηση-ευχαρίστηση και πολύ γέλιο!

απ' την συνέντευξη στην εκπομπή ΑΤΕΧΝΩΣ της ΕΡΤopen. 

Συνεργούς έχει το alter ego της, Αντώνη Ξένο, και το Άλλο (βουβό), Αγγελική Ξένου.

Η παράσταση απευθύνεται σε κοινό ανοιχτό στις καλλιτεχνικές προκλήσεις και έτοιμο να συμμετάσχει ενεργά στα θεατρικά δρώμενα.

Ο τίτλος παραμένει ένα μυστήριο… είστε σε θέση να το ανακαλύψετε; (use your englreek… hahaha)

στον Γ. Αρναούτογλου στο “Τhe 2night Show”, στον ΑΝΤ1 

Παίζουν:
Η ίδια: Ελένη Γερασιμίδου
Alter ego: Αντώνης Ξένος
Το Άλλο (βουβό) : Αγγελική Ξένου

Κείμενα: Ελένη Γερασιμίδου
Σκηνοθεσία: Αγγελική Ξένου
Εικαστική Επιμέλεια: Κώστας Βελινόπουλος
Επιμέλεια video: Κώστας Σταματόπουλος
Μουσική Επιμέλεια: trikouvertes (Αλεξάνδρα Μπότη-Χριστίνα 
Τζάκσον-Αγγελική Ξένου)

Στηρίζουμε την Σελίδα τους στο F/B:

Από Κοινού θέατρο

ο Τσίπρας, το ΚΚΕ k η συνεργασία με την Κωνσταντοπούλου☺!

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ☺ 

ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, 

βλέποντας την επιτυχή πορεία της κυβέρνησης της αριστεράς ☺☺

και μετανιωμένος που αρνήθηκε την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να συγκυβερνήσουν, επικοινώνησε μαζί του χθες ☺☺☺το βράδυ, δεύτερη ημέρα της Πρωτοχρονιάς του 2017 και του ζήτησε να συμμετάσχει το ΚΚΕ στην κυβέρνηση!

 Στην επικοινωνία που είχε ο Κουτσούμπας με τον Τσίπρα, μεταξύ των υπολοίπων επιχειρημάτων για να μπει στην κυβέρνηση, 

του είπε ότι εκτιμάει βαθύτατα 

την κομμουνιστική συνέπεια του Κατρούγκαλου, 

την οικονομική πολιτική και τα Ελληνικά του Τσακαλώτου, 

την αριστερή επαναστατική σκέψη του Καμμένου, 

τα γεμιστά της Φωτίου, 

τις ζεμπεκιές της Γεροβασίλη, 

τον λόγιο λόγο του Πολάκη, τα ευχέλαια του Παππά 

καθώς και την ειλικρίνεια, την επαναστατικότητα και την προσήλωση στον σοσιαλισμό του ίδιου του πρωθυπουργού! 

Ο Κουτσούμπας ολοκληρώνοντας αυτό το «παρακαλετό» προς τον Τσίπρα, προκειμένου να καταφέρει να μπει στην κυβέρνηση της αριστεράς έστω κι αργά, του είπε ότι εκτιμάει την γλωσσομάθεια του πρωθυπουργού, αλλά πάνω απ’ όλα εκτιμάει τα Ελληνικά του με Αγγλική προφορά και τα Αγγλικά του με Ελληνική προφορά!

Παρ’ όλες τις γαλιφιές του Κουτσούμπα ο πρωθυπουργός αρνήθηκε να βάλει το ΚΚΕ στην κυβέρνηση, αφού απάντησε ότι «τώρα πια είναι ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι»! 

Ολοκληρώνοντας την άρνησή του ο πρωθυπουργός, έγινε πολύ σκληρός απέναντι στον Κουτσούμπα αφού του είπε ότι δεν είναι δυνατόν να θέλει να ενταχθεί τώρα στην κυβέρνηση, τώρα που πέρασαν τα δύσκολα και η Ελλάδα μετατρέπεται σε Λαϊκή Δημοκρατία, όταν στις δύσκολες στιγμές για τον τόπο είχε κάνει την «πάπια»!

Όλες οι παραπάνω πληροφορίες είναι "έγκυρες". 

Άλλωστε από χθες κυκλοφορούν διάφορες παρόμοιες ειδήσεις από διάφορα "έγκυρα" ειδησεογραφικά sites: 

που στα διαλείμματα των πορνό, των κουτσομπολιών, της κλειδαρότρυπας και των ηλιθιοτήτων,

 πιάνουν στο στόμα τους 
και το ΚΚΕ!

από Αγκίδα !!

Παρουσίαση Κειμένου και
Αυτοκόλλητου: Viva.La.Revolucion

Για περισσότερα για τις συνεργασίες δες Εδώ ☺

Μήπως του Μοιάζεις ;; Προλαβαίνεις να Αλλάξεις...

Μικροαστισμός: Τα ανθρωπάκια με το μεγάλο είδωλο

,,,Είναι, κατ’ ουσία, το συντηρητικό δεκανίκι στο διάβα της ζωής. 

Το προσφέρει στην κοινωνία απλόχερα κι έντεχνα

 η κυρίαρχη τάξη,

 για να μην βαδίσει ο καταπιεσμένος ελεύθερα, 

να μην πέσει και μάθει να σηκώνεται, να μην ονειρευτεί, να μη χτίσει την επόμενη μέρα, να μην εμπνεύσει τα παιδιά του, να μην κατακτήσει την κοινωνική του χειραφέτηση,,,

Από:ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ

Για τους μικροαστούς έχουν μιλήσει σχεδόν όλοι όσοι θα μπορούσαν να πουν κάτι. Οι θεωρητικοί του Μ/Λ, οι επαναστάτες, οι μεγάλοι του λόγου, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι ακόμη και Έλληνες πεζογράφοι έχουν ασχοληθεί μ’ αυτούς και το κοινωνικό φαινόμενο που συνθέτουν. 

Οι μικροαστοί ζουν ανάμεσά μας. Ακριβέστερα και λόγω της συντριπτικής αριθμητικής υπεροχής τους, οι ελάχιστοι «άλλοι» είναι που νιώθουν να πνίγονται από την πολυπληθή παρουσία τους.

Είναι ο ανθρωπάκος της διπλανής πόρτας. Ο συνηθισμένος άνθρωπος. Ο ήσυχος. Ίσως κι εμείς, κάποιες φορές, που τον στηλιτεύουμε. 

Ο «δε γαμιέται ρε φίλε, όλοι ίδιοι είναι». 

Ο «κοίτα τη δουλειά σου, τρώγε το ψωμί σου, χώνε το πουλί σου». 

Ο «εσύ θα βγάλεις το φίδι απ’ την τρύπα;», 

«τα κάστανα απ’ τη φωτιά;» 

Το απολιθωμένο ον του καναπέ, η εκνευριστική αγορεύουσα της παρέας, η ανόητη… 

Υδροχόος της αστρολογίας, ο κάθε πνιγμένος στον ανορθολογισμό και στην ηλιθιότητα της μεταφυσικής, η… ματιασμένη. 

Η δήθεν προοδευτική σουφραζέτα που επέλεξε το «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» κι έχωσε τα παιδιά της στην κολυμπήθρα της ανοησίας. 

Στο τελευταίο δηλώνει πως θυσιάστηκε για την υγεία των γονιών. Ή ένεκα ρομαντισμού. Ήθελε… νυφικό. Και πως τα παιδιά θα μεγάλωναν… στιγματισμένα. Φοράει και κομποσκοίνι. Όχι πως… πιστεύει, αλλά… έτσι.

Ο μικροαστός δεν θέλει μπλεξίματα. 

Αυτή είναι η γενική αντίληψη και στάση του. Ζήτω ο χαμαιλεοντισμός! 

Που στη φύση, είναι ένα εξελικτικό πλεονέκτημα. 

Στην κοινωνική ζωή όμως, πρόκειται για τον μηχανισμό που παράγει ανθρωπάκια. Είναι όμως ένα γενικό χαρακτηριστικό τους. 

Ντύνουν τα στερεότυπα με επαναστατικά λογύδρια και βαπτίζουν τις συμβατικότητες μεγαλοθυμία, έναντι όσων θα… βάλλονταν από την ενδεχόμενη αλλά φευ – ανύπαρκτη επαναστατικότητά τους. 

Βιώνει συνεχώς την αντίφαση μεταξύ ενός ελάχιστου «Είναι» και της αναπλήρωσης μέσω του γιγαντωμένου και ψευδούς «Φαίνεσθαι». 

Κι όσο συνειδητοποιεί το ελάχιστο του «Είναι», τόσο πριμοδοτεί το κάλπικο «Φαίνεσθαι» και καθίσταται συμπλεγματικός. 

Πνίγει ακόμη και τις φυσιολογικές ομορφιές της ζωής, με τις νευρώσεις και τον τρόμο. 

Ο μικροαστός, στις σπάνιες περιπτώσεις που θα μιλήσει για το σεξ στα παιδιά του, θα σταθεί στους κινδύνους κι όχι στην μοναδική ηδονή του.

Κύρια χαρακτηριστικά του μικροαστού, σε επίπεδο συμπεριφοράς, 

η αμάθεια – ημιμάθεια, συνδυασμένη με την απορρέουσα κομπορρημοσύνη, η δειλία, η υπολειπόμενη αντιληπτικότητα, ο συντηρητισμός. 

Δεν είναι όμως απλώς ο συντηρητικός.

 Ο συντηρητικός μπορεί και να μην είναι μικροαστός. Οι μικροαστοί έχουν άποψη περί παντός επιστητού. Είναι… μοδάτοι. Αποδέχονται κάθε νεωτερισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται. Παπαγαλίζουν τις απόψεις των «αυθεντιών». Από τον ακαδημαϊσμό μέχρι το κιτς κι από το σκυλάδικο και την Γιουροβίζιον ως την… κουβερτούρα (σ.σ. ουβερτούρα) του Ροσσίνι.

Βαφτίζουν καλλίφωνο τον κάθε ουραγκοτάγκο, μουσική τον εξευτελιστικό θόρυβο, γλυπτική την πατημασιά του ελέφαντα, ψυχαγωγία την έκπτωση, δημιούργημα το ξερατό του κάθε ανδρείκελου. 

Προϊόντα ενός συστήματος που μαγαρίζει, όταν δεν καταφέρνει να απαγορεύσει, καθιστώντας ανίκανο το υποκείμενο να αντιληφθεί το κάλλος της Τέχνης και να το διαχωρίσει από τους δημίους του.

Συγχέουν, ανοήτως, την υποστήριξη βαλλομένων κοινωνικών ομάδων και ιδιαιτεροτήτων μέσα από το ταξικό τους πλαίσιο, με την προβολή εξευτελιστικών καρικατούρων και τον τελικό διασυρμό τους.

 Αδυνατούν να αντιληφτούν πως η… Κοντσίτα είναι ο διασυρμός και όχι η έκφραση της «ιδιαιτερότητας», 

ο Σόϊμπλε δεν είναι, απλώς, ένας ΑΜΕΑ αλλά, ως εκπρόσωπος της τάξης του, ο δολοφόνος και των ΑΜΕΑ. 

Εκστασιάζονται με τον… Γουόρχωλ, προσπερνούν αδιάφορα τον Πικάσο και αποστρέφονται τον Σκεπτόμενο Άνθρωπο του Ροντέν αλλά και κάθε σκεπτόμενο γενικώς. 

Διαθέτουν όμως κοινωνικά αντανακλαστικά. Στρέφουν πάντα όπου τους δείχνει το δάκτυλο. 

Ζωόφιλοι άνευ ζώου, ευαίσθητοι, ψυχοπονιάρηδες. 

Σχολιάζουν, κρίνουν, κατακρίνουν τα πάντα, άνευ επαρκούς γνώσης. 

Τα τελευταία χρόνια, μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης, όπου αναπληρώνουν την απολεσθείσα και ανωφελή (στην καλλίτερη περίπτωση) ζωή τους και θαρρούν πως μπορούν να επιπλεύσουν, διακρινόμενοι στο copy paste και στην ανέξοδη επαναστατικότητα. 

Αλλά και στις καφετέριες, στις παρέες και οπουδήποτε συναγελάζονται ομοίους.

Ο μικροαστός, ανεξαρτήτως φύλου, είναι προφανές πως δεν γεννιέται τέτοιος. Διαμορφώνεται στην πορεία. 

Θύμα της διάβρωσης του συστήματος και θύτης των υπολοίπων. Τον αναγνωρίζεις απ’ την στυφότητα των ανεκπλήρωτων ψευδαισθήσεων. 

Κι όσο αυτές παραμένουν ανεκπλήρωτες εμπλουτίζονται με επόμενες. Κι αντιλαμβανόμενος τη μιζέρια του, ο μικροαστός, γίνεται ολοένα πιο δήθεν κι επιθετικός. 

Δηλώνει προοδευτικός και άγριος στηλιτευτής της μικροαστικότητας των άλλων.

Ο μικροαστός δεν φείδεται καμίας εξέγερσης ή επανάστασης. 

Εν ριπή οφθαλμού, καταλαμβάνει ανάκτορα και γκρεμίζει κάστρα.

 Μπορεί να μην διαδηλώνει και να απεργεί, αλλά γενικώς, λέει, δεν ορρωδεί προ ουδενός μακρόπνοου αγώνα. 

«Αψηφά» κανόνια κι οδοφράγματα, βόμβες και ρόπαλα, δακρυγόνα και ξύλο. Αλλά δεν διανοείται την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση. 

Του φέρνει αλλεργία οτιδήποτε θυμίζει οργάνωση, συνέχεια και συνέπεια, επιτίθεται από καλυμμένα έως και λυσσαλέα στην εργατική τάξη, στους αγώνες της και στην πολιτική της εκπροσώπηση.

 Ενίοτε, «πλησιάζει» υποδυόμενος τον επαναστάτη ένεκα μόδας κι αυτό για να μολύνει, να διαβάλει, να διαβρώσει.

Ευρισκόμενος σε πλήρη σύγχυση μουντζώνει κοινοβούλια θεωρώντας πως εκεί βρίσκεται η εξουσία και κατακεραυνώνει κλάδους εργαζομένων ως υπεύθυνους για την κατάντια του.

 Αν δεν βρίσκει κάποιον κλάδο εύκαιρο προς ενοχοποίηση, του φταίνε γενικώς οι δημόσιοι υπάλληλοι κι αν είναι ο ίδιος δημόσιος υπάλληλος, του φταίει κάποιος κλάδος συναδέλφων του, ειδικώς.

Η δειλία του ανθρωπάκου, που λουφάζει όταν του πετσοκόβουν δικαιώματα αλλά χαίρεται όταν αυτό συμβαίνει στους άλλους, μετατρέπεται σε φθόνο για όσους τολμούν. 

Ο ανθρωπάκος απαιτεί κι απ’ τους άλλους να σέρνονται υποταγμένοι.

 Ουδείς δικαιούται να διεκδικεί, να θυσιάζει και να θυσιάζεται για τις ιδέες του. 

Η πάλη ενάντια στην κοινωνική πραγματικότητα είναι τουλάχιστον πολιτική ανωριμότητα.

Ο μικροαστός είναι ο δειλός εαυτούλης. 

Αποστρέφεται την πραγματικότητα και στέκεται εμπόδιο με την στάση του στη διέξοδο από την όζουσα πραγματικότητα. 

Αδυνατεί, έτσι κι αλλιώς, να αλλάξει κάτι από όσα τον διαμορφώνουν ως τέτοιον. Κρύβεται πίσω απ’ τον αγώνα των άλλων για να δρέψει τους καρπούς της νίκης τους, αλλά όσο εκείνοι αγωνίζονται τους χλευάζει και τους λοιδορεί αν δεν τους διαβάλει και τους υποσκάπτει.

Άδειος από αξίες και ιδανικά, από ιδέες και στόχους, από ελπίδα, ανίκανος να αντιληφθεί και να εμπνευστεί από τον συλλογικό αγώνα παραμένει η δεξαμενή του συστήματος για την φασιστικοποίησή του. 

Είναι ο Ιταλός που τραγούδαγε αμέριμνα τις άριες από τις όπερες του Τζιάκομο Πουτσίνι όταν αυτός εκλεγόταν βουλευτής του φασιστικού κόμματος της χώρας του. 

Ο Γερμανός που παρακολουθούσε αδιάφορα το κάψιμο των βιβλίων στο Βερολίνο το 1933, ο ίδιος που, απλώς, προστάτευε το δικό του σπίτι από τις φλόγες της «Νύχτας των Κρυστάλλων», λίγο αργότερα, αυτός που ένιωθε εθνικά υπερήφανος που ο γιος του βάδιζε ένοπλος προς τον αφανισμό των Σλάβων.

Ο ίδιος που αργότερα έθαβε το παιδί του σκεπασμένο με μια σβάστικα, αλλά αυτά ο μικροαστός δεν τα γνωρίζει, ενδεχομένως και να μην τα θυμάται. 

Είναι ο φουκαράς που πάντα ελπίζει πως θα την σκαπουλάρει.

Πρόκειται, ίσως, για το μεγαλύτερο επίτευγμα του καπιταλισμού σε κοινωνικό επίπεδο. 

Η δημιουργία, η ύπαρξη και η συντήρηση του μικροαστισμού, διασφαλίζει την μακροημέρευση του συστήματος, την εύρυθμη λειτουργία του. 

Αποτελεί τον πυλώνα σταθεροποίησής του, το μαξιλάρι των όποιων κραδασμών προκαλούνται από την πάλη των χειραφετημένων και τις αντιδράσεις των καταπιεζόμενων μαζών.

Ο μικροαστός έρχεται στον κόσμο, φαινομενικά εν είδει ανωφελούς κώνωπος, συντηρεί την κοινωνική στασιμότητα κι αποχωρεί χωρίς ν’ αντιληφθεί το μεγαλείο της ζωής, έχοντας αφήσει πίσω του κάποιες φωτογραφίες της θλιβερής ύπαρξής του. 

Είναι, κατ’ ουσία, το συντηρητικό δεκανίκι στο διάβα της ζωής. 

Το προσφέρει στην κοινωνία απλόχερα κι έντεχνα η κυρίαρχη τάξη, 

για να μην βαδίσει ο καταπιεσμένος ελεύθερα, 

να μην πέσει και μάθει να σηκώνεται, να μην ονειρευτεί, να μη χτίσει την επόμενη μέρα, να μην εμπνεύσει τα παιδιά του, να μην κατακτήσει την κοινωνική του χειραφέτηση.

«Σκιάς όναρ» ο μικροαστός, παραφράζοντας τον Πίνδαρο. 

Ένα γιγαντωμένο είδωλο μιας ελάχιστης ύπαρξης, μέχρι το δειλινό της δύσμοιρης ζωής του. 

Που τον περιγράφει έξοχα ο Πάνος Τζαβέλας:

«…Μακριά από κόμματα μην βρεις μπελά,

«Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά».

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,

τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη

χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ψωμί,

μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι;

Ο γιος σου μοναχά να ’ναι καλά

ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά…

…Δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως

μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε, κυρ Παντελή,

άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή

να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί

να φας κι εσύ, κυρ Παντελή;»

Παρουσίαση κειμένου 

και Τίτλου: Viva.La.Revolucion