ΣΤΑΛΙΝ:..ΧΑΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥΣ !!!

Πολλοί φίλοι χθες αναφέρθηκαν στην επέτειο του θανάτου του Στάλιν σαν χτες το 53.

Ακόμη και τώρα 65 χρόνια μετα κάποιους άλλους τους δημιουργεί μια τρεμούλα κι άρχισαν τις προσθέσεις όσων σκότωσε που δεν τελειώνουν ποτέ.
Εγώ πάλι σκέφτηκα τον αρχηγό και συνάμα πατέρα Στάλιν που οι Ναζί είχαν πιάσει αιχμάλωτο τον γιο του Γιάκοφ υπολοχαγό του Κόκκινου Στρατού.
Μπήκα λίγο στην θέση του όσο γίνεται και θυμήθηκα την ιστορία.

Ο Χίτλερ, ζήτησε σαν αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του Γιάκοφ την απελευθέρωση του Γερμανού στρατάρχη Πάουλους, ο οποίος είχε παραδοθεί κατά τη μάχη του Στάλινγκραντ. 

Ο Στάλιν απάντησε:«Εγώ υπολοχαγό με στρατάρχη δεν ανταλλάσσω! 

Εκεί (δηλ. στην αιχμαλωσία) όλοι είναι παιδιά μου!».

Πως μετά να μην έχουν τρέμουλο;

Στην φωτογραφία ο Γιάκοφ αιχμάλωτος πριν τον πυροβολήσει και τον σκοτώσει ένας φρουρός του στρατοπέδου.

Panos Alepliotis

***************************************

Ι.Β.Στάλιν: 65 χρόνια μετά, τον τρέμουν ακόμη!

Πέρασαν 65 ολόκληρα χρόνια από την 5η Μάρτη 1953, κι’ όμως οι αστοί σε όλο τον κόσμο τρέμουν ακόμη τ’ όνομα του. Στους φασίστες και τους νεοναζί, η μορφή του προκαλεί εφιάλτες. Οι οπορτουνιστές-λαθρεπιβάτες του κομμουνιστικού κινήματος προσπαθούν ακόμη να τον ξορκίσουν με ψέματα και συκοφαντίες.

Έξι και πλέον δεκαετίες από τότε που η καρδιά του Ι.Β.Στάλιν έπαψε να χτυπά, η εκστρατεία σπίλωσης και κατασυκοφάντησης του συνεχίζεται αμείωτη. Και τι δεν χρησιμοποίησαν οι συκοφάντες του για να αμαυρώσουν την ιστορική προσωπικότητα του Ιωσήφ Βισσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι: από τα ανυπόληπτα παραμύθια του συνεργάτη των Ναζί Σολζενίτσιν μέχρι τις κατασκευασμένες και μαγειρεμένες ιστορίες του λεγόμενου «ουκρανικού λιμού», της ναζιστικής σφαγής στο Κατίν, τα υποτιθέμενα εκατομμύρια εκτελεσθέντων στα γκούλαγκ, κλπ.

Το πιο πρόσφατο επεισόδιο της αντισταλινικής-αντικομμουνιστικής συκοφαντικής εκστρατείας αποτελεί η άθλια- από κάθε άποψη, ιστορική και καλλιτεχνική- ταινία «Ο θάνατος του Στάλιν» που προβάλλεται στους κινηματογράφους. Πίσω από το μανδύα της «κωμωδίας που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα» (όπως ανερυθρίαστα την χαρακτηρίζουν οι διαφημιστές της), κρύβεται άλλη μια σούπα χυδαίου αντικομμουνισμού που επιχειρεί να περάσει στο κοινό τα γνωστά, μπαγιάτικα κλισέ της αστικής ιστοριογραφίας περί «δικτάτορα»-«τύραννο» Στάλιν και «ολοκληρωτικού» σοβιετισμού.

Το βασικό ερώτημα που αξίζει να απαντηθεί, 65 χρόνια μετά το θάνατο του μπολσεβίκου επανάστατη και επί σχεδόν 30 συναπτά χρόνια ηγέτη της ΕΣΣΔ, είναι το «γιατί» ο Στάλιν συνεχίζει να αποτελεί στόχο τέτοιας λυσσασμένης επίθεσης, τόσο από αστικά επιτελεία όσο και από μια σειρά οπορτουνιστικά ρεύματα (τροτσκιστές, ρεφορμιστές κλπ.).

Αυτό που τους ενοχλεί είναι να μη βγουν συμπεράσματα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση. Κύριος σκοπός τους είναι να θαφτεί και να συσκοτιστεί ο αγώνας του σοβιετικού λαού για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να αμαυρωθεί ο σοσιαλισμός του 20ου αιώνα ως «ολοκληρωτισμός» και «τυραννία».

Ο Στάλιν καθοδήγησε το Κόμμα και την ΕΣΣΔ στις πλέον δύσκολες συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης αλλά και εσωτερικής υπονόμευσης. Υπό την ηγεσία του, έλαβαν χώρα εξαιρετικά σημαντικά επιτεύγματα, τέθηκαν οι βάσεις μιας άνευ προηγουμένου ανάπτυξης που άλλαξε ριζικά την εικόνα της ΕΣΣΔ, μετατρέποντας μια καθυστερημένη, αγροτική κυρίως χώρα σε βιομηχανική υπερδύναμη.

Βασισμένος στη λενινιστική κληρονομιά, ο Στάλιν υπερασπίστηκε τον σοσιαλισμό χωρίς να κάνει ούτε βήμα πίσω. Απέκρουσε τις προσπάθειες παλινόρθωσης του καπιταλισμού στο εσωτερικό της χώρας και ταυτόχρονα προετοίμασε την ΕΣΣΔ να αντιμετωπίσει επιτυχώς τις προκλήσεις του Β’ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Στις υπονομευτικές προσπάθειες τόσο των “δημοκρατικών” καπιταλιστικών χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία κλπ), όσο και του φασιστικού καπιταλιστικού άξονα (Ναζιστική Γερμανία, Ιαπωνία, φασιστική Ιταλία κλπ), η Σοβιετική Ένωση στάθηκε όρθια, αναδεικνύοντας την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο σε σημαία της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των λαών.

Αυτό, όσες δεκαετίες κι’ αν περάσουν, αστοί και φασίστες κάθε λογής, δεν πρόκειται να το συγχωρήσουν ποτέ στον Στάλιν και τον σοβιετικό λαό.

Γι’ αυτό και θα συνεχίσουν να συκοφαντούν τον Ι.Β.Στάλιν, με απώτερο στόχο να ξορκίσουν και να αμαυρώσουν στις συνειδήσεις των λαών την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Δεν θα το πετύχουν. Διότι είναι η ίδια η αντικειμενική πραγματικότητα που γεννά την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Οι πάσης φύσης συκοφάντες του Στάλιν, του Λένιν, των μπολσεβίκων, ξέρουν ότι το μέλλον, ο 21ος αιώνας, θα φέρει νέες σοσιαλιστικές επαναστάσεις. Αυτό φοβούνται και τρέμουν, επιχειρώντας με αντικομμουνιστική λύσσα να εμποδίσουν την Ιστορία να προχωρήσει μπροστά.

«Ναι, αλλά ο Στάλιν….»: Αντισταλινισμός και παραχάραξη της Ιστορίας

Το οικονομικό θαύμα της ΕΣΣΔ επί Στάλιν

Από atexnos

Έγραψε ο Νίκος Μόττας //

5/3/43:«Κάτω η επιστράτευση» O ΛΑΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ !!

«Η 5η του Μάρτη του 1943 δεν έσωσε μόνο τα ελληνόπουλα από τα γερμανικά κάτεργα αλλά συνετέλεσε και στην πορεία και την εξέλιξη του πολέμου και έδειξε το δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι λαοί για να επιβάλουν τις θελήσεις τους (…)».
(Ν. Πλουμπίδης, Φυλακές Απομόνωσης 5.3.54



Η 5η Μάρτη 1943 είναι μια επική σελίδα της ελληνικής Ιστορίας. 

Είναι η ημέρα που μια σκλαβωμένη και υπόδουλη χώρα αλλά με έναν αδούλωτο λαό – η Ελλάδα της Αντίστασης – στέκεται ολόρθη απέναντι στον κατακτητή, αψηφά τη Βέρμαχτ, τη Γκεστάπο και τα Ες Ες, ανατρέπει τους σχεδιασμούς τους να αλυσοδέσουν τα παιδιά του λαού στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και τσακίζει τη θηριωδία τους.

Ήταν πριν από 74 χρόνια. Ήταν ακριβώς σαν σήμερα, όταν ο ελληνικός λαός ματαιώνει τα σχέδια του Χίτλερ για την επιστράτευση των Ελλήνων στα γερμανικά Νταχάου.

Τα γεγονότα εκτυλίχτηκαν ως εξής: 

Στις 30 Γενάρη του 1943 ο αντιστράτηγος Αλεξάντερ Λερ, στρατιωτικός διοικητής των γερμανικών στρατιωτικών Δυνάμεων ΝΑ Ευρώπης εξέδωσε διαταγή στην οποία έγραφε:

«1… Κάθε κάτοικος της Ελλάδας ηλικίας από 16-45 χρονών είναι υποχρεωμένος, όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες, να αναλάβει δουλειά για γερμανικές ή ιταλικές υπηρεσίες που του υποδείχθηκε. Ανδρικές εργατικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να εργαστούν κι έξω από τον μόνιμο τόπο κατοικίας τους, αν χρειαστεί σε κοινότητες στρατοπέδευσης. 2. Η πρόσκληση για την ανάληψη της δουλειάς γίνεται άμεσα από τις γερμανικές υπηρεσίες ή μέσω των εντεταλμένων απ’ αυτές ελληνικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα των επιθεωρήσεων εργασίας και των δημάρχων… Όποιος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις παραγράφους 1 και 2 τιμωρείται με χρηματική ποινή απεριορίστου ύψους, φυλάκιση ή ειρκτή ή με στρατόπεδο αναγκαστικής εργασίας».

Ο Γκέμπελς στις 19 Φλεβάρη εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Ο γερμανικός λαός δίνει το αίμα του, η υπόλοιπη Ευρώπη ας δώσει την εργασία της». Την επομένη, 20 του μηνός, από τις δυνάμεις κατοχής ανακοινώνεται ότι: «Ο αρχηγός του τρίτου Ράιχ Αδόλφος Χίτλερ, εκτιμών τη γενναιότητα του ελληνικού λαού, την οποίαν επέδειξεν εις το πεδίον της μάχης, επιθυμεί να έχει τούτον συμπαραστάτην του εις την ιστορικήνπορείαν την οποίαν εχάραξεν διά τη δημιουργία ενός νέου κόσμου και ζητεί προς τούτο τη βοήθειάν του η οποία πρέπει να εκδηλωθεί κατά τρόπον ενεργητικόν και θετικόν».

Η απειλή της επιστράτευσης παίρνει συγκεκριμένη μορφή 3 μέρες αργότερα.

 Στις 23 Φλεβάρη του 1943 «επί τη βάσει της υπό του Φύρερ και Ανωτάτου Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων χορηγηθείσης εξουσιοδοτήσεως» 

εκδίδεται το γερμανικό διάταγμα που προέβλεπε την επιστράτευση Ελλήνων πολιτών για εργασία στην υπηρεσία των κατακτητών. 

Στο διάταγμα επαναλαμβανόταν ότι όποιος αρνιόταν να πειθαρχήσει θα είχε να αντιμετωπίσει «…χρηματικήν ποινή ή φυλάκισιν ή ειρκτήν ή στρατόπεδον καταναγκαστικών έργων».

Η θύελλα ξέσπασε στις 5 του Μάρτη.

 Η γενική απεργία υπήρξε καθολική. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά βρέθηκε στους δρόμους. 

Τα πλακάτ με σύνθημα «Κάτω η επιστράτευση!» γεμίζουν τους δρόμους μαζί με χιλιάδες προκηρύξεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

Ο παράνομος «Ριζοσπάστης» εκείνη τη μέρα θα κυκλοφορήσει δύο φορές καλώντας το λαό σε συναγερμό ως τη νίκη. Οι διαδηλωτές, που υπολογίζονται σε πάνω από 300 χιλιάδες καταλαμβάνουν το υπουργείο Εργασίας και καίνε τις καταστάσεις των εργατών που ήταν για επιστράτευση. Οι ναζί θα απαντήσουν στη λαϊκή έκρηξη με τα όπλα.

Ο «Ριζοσπάστης» την επομένη σε έκτακτη έκδοσή του μιλούσε για 12 νεκρούς και πάνω από εκατό τραυματίες. Στην πραγματικότητα οι νεκροί υπερέβαιναν τους 18 και οι τραυματίες υπολογίζονταν σε 135. Κάτω από την λαϊκή έκρηξη οι ναζί εξαναγκάζονται σε υποχώρηση και σε ματαίωση της επιστράτευσης!
«Όσοι συχνά με μοιρολατρική διάθεση – έγραφε πριν μερικά χρόνια ο Νίκος Καραντηνός – αποδέχονται με σκυμμένο το κεφάλι τα αμέτρητα όσα καθημερινά εξοντωτικά γίνονται σε βάρος του λαού πάνω στο ψωμί, πάνω στη ζωή του, στο αύριο αυτής της χώρας, στα δικαιώματά του θα πρέπει να διαβάσουν πώς με τυπωμένα όλα αυτά τα διατάγματα, μ’ έτοιμους τους καταλόγους, τελικά αναγκάστηκαν να τα πάρουν όλα πίσω. Και δημόσια να ανακοινώσουν οι εθνοπροδότες τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης».

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν περιγράφουν με αυθεντικό τρόπο το πώς γεννήθηκε η 5ηΜάρτη του 1943. 

Το κείμενο είναι του Νίκου Πλουμπίδη.

Γράφτηκε στις 5 Μάρτη 1954, στις φυλακές της απομόνωσης όπου το μετεμφυλιακό κράτος είχε καταδικάσει τον άνθρωπο, τον κομμουνιστή, τον δάσκαλο Νίκο Πλουμπίδη.

***

«Η 5η του Μάρτη, του 1943, είναι ιστορική ημέρα για το Ελληνικό Λαϊκό επαναστατικό κίνημα με παγκόσμια απήχηση και σημασία. 

Την ημέρα αυτή ολόκληρος ο Αθηναϊκός λαός με ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στο κέντρο της Αθήνας επέβαλε στο Χίτλερ και στους Ελληνες πράκτορές του να ανακαλέσουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. Με λίγα λόγια και χωρίς φιλολογία η 3η Μάρτη εγεννήθη έτσι:
Στις 20 Φλεβάρη ο Γραμματέας της ΚΟΑ (Κομμουνιστική Οργάνωση της Αθήνας) ο αξέχαστος Κ. Χατζήμαλης (σσ: γραμματέας της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ του ΚΚΕ, εκτελέστηκε από τους γερμανοτσολιάδες στη Θεσσαλονίκη το 1944) ήλθε στο σπίτι μου και μου ανέφερε ότι την επόμενη οι ΔΥ (Δημόσιοι Υπάλληλοι) κατεβαίνουν σε απεργία, ότι όλα είναι έτοιμα και σε ότι σε μια ώρα συνέρχεται η επιτροπή Γκρούπας (ομάδας Αχτίδων) των ΔΥ για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες. 

Πριν δώσω τη συγκατάθεσή μου (διότι καθοδηγούσα την ΚΟΑ από το ΠΓ) θέλησα να εξετάσω προσωπικά τα πράγματα και πήγα στη συνεδρίαση (…). Από όσα ειπώθηκαν έκρινα ότι η απεργία ΔΕΝ είχε προπαρασκευαστεί και ΔΕΝ είχαν εκλεγεί απεργιακά όργανα παντού (…).Ανέβαλα την απεργία για μια βδομάδα και έδωσα συγκεκριμένες οδηγίες για την εκλογή απεργιακών οργανώσεων κ.λπ. Ταυτόχρονα έδωσα εντολή στην ΚΟΑ να προπαρασκευάσει τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους και τις λαϊκές μάζες των συνοικιών έτσι που όταν κηρύξουμε απεργία των Δ.Υ. να την επεκτείνουμε και να την γενικεύσουμε.

Στις 27 Φλεβάρη ξανασυνήλθε η επιτροπή Δ.Υ. (…). Εγώ αφού ανέπτυξα ότι δεν κάνουμε την απεργία για την απεργία αλλά την κάνουμε για να επιβάλουμε τη λύση των εργατικών διεκδικήσεων, ότι η απεργία είναι μια σοβαρή μάχη και η έκβασή της παίζει μεγάλο ρόλο, ότι οι Δ.Υ. χωρίς το βαρύ πυροβολικό τους, το ΤΤΤ, δεν μπορεί νάχουν την επιβολή που χρειάζεται και τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, ανέβαλα για μια βδομάδα ακόμη και συνέστησα ειδικά συγκεκριμένα μέτρα για τα ΤΤΤ, και το Υπουργείο Οικονομικών.

Στις 4 του Μάρτη, πριν ακόμα φωτίσει, ήλθε ξαφνικά ο Κ. Χατζήμαλης και μου αναφέρει ότι 

«απεφασίσθη η πολιτική επιστράτευση και ότι αύριο στις 5 του μηνός θα το αναγγείλει από το Ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών ο Πρωθυπουργός Λογοθετόπουλος».

 Η είδηση ήταν σοβαρή με εξαιρετική πολιτική σημασία. Έπρεπε να προλάβουμε τον εχθρό, προτού αναγγείλει την απόφασή του. Είπα να συγκληθεί αμέσως η επιτροπή πόλης και με συνδέσμους να ειδοποιηθούν τα στελέχη της ΚΟΑ να είναι σε επιφυλακή (…) το ζήτημα ήταν σοβαρότατο, ήταν γενικό πολιτικό ζήτημα (…). Κατέληξα να αναλάβω τις ευθύνες, έβλεπα καθαρά την επιτυχία και τη ΝΙΚΗ, όχι συναισθηματικά, αλλά με τη μελέτη της κατάστασης και αποφάσισα να κατεβάσω στις 5 του Μάρτη τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους της Αθήνας σε ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και όλο το λαό της Αθήνας σε ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

Σε δυο ώρες συνήλθε η επιτροπή πόλης της ΚΟΑ που αποτελούνταν από διαλεχτούς αγωνιστές. 

Εκεί ανέπτυξα την πρότασή μου (σ.σ.: ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ) και ετόνισα τις ιστορικές ευθύνες που αναλαμβάνουμε. 

Όλα τα μέλη δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρότασή μου. Καθορίσαμε το γενικό πρόγραμμα δράσης και όλοι έφυγαν για να κινητοποιήσουν τους τομείς που καθοδηγούσε ο καθένας. Είπαμε να ειδοποιηθεί και η Κ.Ο. Πειραιά να βοηθήσει κι αυτή.

Από το μεσημέρι της Τρίτης 4 Μάρτη δεκάδες χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές βρίσκονταν σε πυρετώδη κίνηση. Τα τυπογραφεία και οι πολύγραφοι δούλευαν αδιάκοπα. Πλακάτ, σημαίες, συνθήματα ετοιμάστηκαν. 

Τα σχέδια πορείας του κάθε κλάδου και τομέα καταστρώθηκαν. Χιλιάδες προκηρύξεις και τρικ μοιράστηκαν. Οι συνδέσεις των διαφόρων κρίκων εκανονίστηκαν.

Τα ΧΩΝΙΑ τότε εφευρέθηκαν και τέθηκαν σε εφαρμογή. ΟΛΟΙ οι τομείς ΟΛΑ τα γρανάζια της πολύπλευρης και πολύπλοκης μηχανής τέθηκαν σε κίνηση και άρχισαν να δουλεύουν ταχύτατα και κανονικά. Ξημέρωσε η Τετάρτη 5 Μάρτη του 1943. Όλη η κίνηση, όλες οι υπηρεσίες σταματημένες.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ήταν πράγματι ΚΑΘΟΛΙΚΗ. Όλα νεκρώθηκαν. Εργάτες, υπάλληλοι, βιοτέχνες, έμποροι, όλοι απεργούν, όλα κλειστά και τότε άρχισε να ξεχύνεται στο κέντρο της Αθήνας ο λαϊκός χείμαρρος των συνοικιών. 

Για πρώτη φορά τόσο πυκνές λαϊκές μάζες κατέβηκαν στο πεζοδρόμιο για να διεκδικήσουν και να επιβάλουν τα αιτήματά τους. 

Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε μια τόσο μεγάλη σε όγκο και μαχητικότητα ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. Αυτό ήταν πρωτοφανές όχι μόνο για την Αθήνα αλλά και για τις μεγάλες ξένες πρωτεύουσες κι αυτό όχι σε καιρούς ειρηνικούς αλλά κάτω απ’ τον πιο βάρβαρο καταχτητή.

Το παλλαϊκό ξεσήκωμα ήταν τέτοιο που οι κατακτητές αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν την απόφασή τους και να δηλώσουν ότι «ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ζήτημα πολιτικής επιστράτευσης για την Ελλάδα». 

Η 5η του Μάρτη του 1943 δεν έσωσε μόνο τα ελληνόπουλα από τα γερμανικά κάτεργα αλλά συνετέλεσε και στην πορεία και την εξέλιξη του πολέμου και έδειξε το δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι λαοί για να επιβάλουν τις θελήσεις τους (…)».
(Ν. Πλουμπίδης, Φυλακές Απομόνωσης 5.3.54).

(*) «Τα χωνιά του ΕΑΜ» και το χαρακτικό με θέμα τη διαδήλωση εναντίον της επιστράτευσης της 5ης Μάρτη 1943 είναι έργα του μεγάλου εικαστικού Α. Τάσσου.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

1942: ΝΤΙΝΑΜΟ ΚΙΕΒΟΥ-ΟΜΑΔΑ ΝΑΖΙ 5-3, ΣΗΜΕΡΑ ;;

Το 1942 οι Ναζί εκτέλεσαν 11 αθλητές της Ντιναμό Κιέβου - Σήμερα τις κερκίδες «κοσμούν» οι σβάστικες...



Περίεργες διαδρομές της Ιστορίας ή απλά η δύναμη της Λήθης;

Το 1942 και ενώ μαινόταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος διεξάχθηκε ο αγώνας, προς τιμήν του Φύρερ, ανάμεσα στην Ντιναμό Κιέβου (που είχε μετονομαστεί αναγκαστικά σε «Σταρτ»)

 και τους επίλεκτους της Βέρμαχτ. 

Οι παίκτες της Ντιναμό αρνήθηκαν να χάσουν και μέχρι το 85', όταν ο διαιτητής έληξε άρον-άρον το παιχνίδι για να μην συντριβούν οι ναζί, το σκορ ήταν 5-3 υπέρ της Ουκρανικής ομάδας 

Κίεβο 1942, ουκρανική πρωτεύουσα, (μέλος της Σοβιετικής Ένωσης τότε) στενάζει ,όπως άλλωστε ολόκληρη η Ευρώπη , κάτω από τη γερμανική κατοχή. Ο Γερμανός Διοικητής, αποφασίζει πως θα ήταν πολύ καλό για το ηθικό των στρατιωτών του να διοργανωθεί, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ανάμεσα σε ντόπιους και σε επαγγελματίες Γερμανούς ποδοσφαιριστές που υπηρετούν τη θητεία τους στη Βέρμαχτ. “Η ανωτερότητα της Άριας Φυλής έναντι των υπανθρώπων ρωσο-ουκρανών Σλάβων είναι εμφανής σε όλους τους τομείς και φυσικά και στο ποδόσφαιρο” έλεγε.

Στις 9 Αυγούστου όλα ήταν έτοιμα για τον αγώνα. Από τη μια πλευρά η ελίτ της Βέρμαχτ και από την άλλη 11 ποδοσφαιριστές της Ντιναμό Κιέβου, και της Λοκομοτίβ Κιέβου οι οποίοι ήταν αιχμάλωτοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ντάρμιτσα και τους οποίους οι Γερμανοί λίγες ημέρες πριν τον αγώνα, τους επέτρεψαν να τρώνε κανονικά και να προπονούνται. Την ομάδα συμπλήρωναν κάποιοι εργάτες Ουκρανοί, από ένα φούρνο που ήταν κοντά στο γήπεδο.

Η ομάδα ονομάστηκε f.cStart και την αποτελούσαν 8 παίκτες της Ντιναμό και 3 της Λοκομοτίβ. Ο Γερμανός διοικητής της πόλης, έβλεπε προσωπικά τους 6 αγώνες που έπαιξε η ομάδα των Ουκρανών, πριν αντιμετωπίσει την γερμανική ομάδα των επιλέκτων. Ο τρόπος που έπαιζαν , ο τρόπος που άλλαζαν μπαλιές στο γήπεδο, και η ταχύτητα τους τον έκαναν να αισθάνεται λίγο άβολα. Σε 6 αγώνες με στρατιώτες από συμμαχικές χώρες των Γερμανών (Ούγγρους, Ρουμάνους, Γερμανούς) η Start, δεν κέρδιζε κάτω από 5-0.

“Με τους επίλεκτους μας τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Οι Σλάβοι υπάνθρωποι, θα βιώσουν την ανωτερότητα μας” έλεγε σε άλλους ανώτατους αξιωματικούς. Έτσι και έγινε. Στον τελευταίο αγώνα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η Start φιλοδώρησε τη Flakelf, την ομάδα των επιλέκτων που τόσα στήριζε πάνω της ο Διοικητής του Κιέβου, με 5 γκολ. Start- Flakelf: 5-1. Η τιμή και το ηθικό του στρατεύματος του κρεμόταν από μια κλωστή.

Σε έξαλλη κατάσταση ζήτησε επαναληπτικό αγώνα και στις 9 Αυγούστου, τρεις ημέρες μετά όλα ήταν έτοιμα για το ματς που έμεινε στην ιστορία σαν “Ματς Θανάτου”.

Ο αγώνας έγινε στο στάδιο της Zenit. Στις 5.00 το απόγευμα. Εκείνο το καλοκαίρι στην Ουκρανία έκανε πολύ ζέστη. Θεατές ήταν μόνο Γερμανοί φαντάροι και Ουκρανοί δοσίλογοι αστυνομικοί ενώ στρατιώτες με τεράστια Γερμανικά λυκόσκυλα, έδιωχναν πίσω όσους ουκρανούς ήθελαν να δουν τον αγώνα και να υποστηρίξουν την Start. Για διαιτητής “ορίστηκε” ένας αξιωματικός των Ες Ες.!!!! Λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας ο αρχηγός της Start που έπαιζε με κόκκινες φανέλες και λευκά σορτσάκια (επιστρατεύτηκαν άρον άρον οι εμφανίσεις της Σπάρτακ γιατί δεν είχαν ρούχα) μίλησε στους συμπαίκτες του:

“Παίζουμε με κόκκινες φανέλες που δεν είναι το χρώμα της Ντιναμό ούτε της Λοκομοτίβ. Σας καλώ σήμερα όμως να παίξουμε για αυτό το χρώμα, που είναι το χρώμα της σημαίας μας της Σοβιετικής Ένωσης και να τους δείξουμε ότι αυτή η σημαία δεν χάνει ποτέ”, είπε ο τερματοφύλακας και αρχηγός της Ντιναμό, Mykola Trusevych.

Την ώρα που τελείωσε τον λόγο προς τους συμπαίκτες του, ο αρχηγός των Ουκρανών, μπήκε στα αποδυτήρια ο Γερμανός διαιτητής: “Ξέρω πως είστε μια πολύ καλή ομάδα, με πολύ καλούς παίκτες. Πρέπει όμως να ακολουθήσετε τους κανόνες και να χαιρετίσετε την γερμανική ομάδα με τον Ναζιστικό τρόπο πριν τον αγώνα.” Μια φωνή από το βάθος του απάντησε και τον έκανε να εγκαταλείψει τον χώρο εξοργισμένος. “Το μοναδικό πράγμα που θα χαιρετίσουμε, θα είναι τα στρατεύματα σας όταν θα φεύγετε”

Πραγματικά όταν οι ομάδες συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του γηπέδου, οι 11 Ουκρανοί δεν σήκωσαν το χέρι τους να χαιρετίσουν ναζιστικά. Την ίδια στιγμή το γήπεδο έβραζε σαν καζάνι, γεμάτο από Γερμανούς με το χέρι υψωμένο να φωνάζουν “Χάιλ Χίτλερ”… Αντίθετα, οι παίκτες της Start μόλις τελείωσε ο Ναζιστικός ύμνος, έσφιξαν τις γροθιές τους σήκωσαν το χέρι τους και μετά το έφεραν στην καρδιά τους και φώναξαν τον χαιρετισμό του Κόκκινου Στρατού: ” Fizcult Huraaa”, δηλαδή “Πάμε δυνατά, Ουράαα”.
Ο αγώνας ξεκίνησε με τους Ουκρανούς να μαγεύουν με την μπάλα, αλλά αυτή τη φορά οι Γερμανοί ήξεραν τι θα αντιμετωπίσουν. Οι κλωτσιές, οι αγκωνιές, τα κλαδέματα, τα τραβήγματα της φανέλας , έπεφταν σύννεφο. Ο διαιτητής δεν έβλεπε το παραμικρό.

Κάποια στιγμή ένας Γερμανός επιθετικός κλωτσάει στο κεφάλι τον τερματοφύλακα των Ουκρανών και τον αφήνει αναίσθητο. Τότε βάζουν οι Γερμανοί το πρώτο τους γκόλ. Ο γιος του Makar Gonacharenko ενός από τους 3 παίκτες που τελικά επέζησαν θυμάται τι του έλεγε ο πατέρας του για τον συγκεκριμένο αγώνα: “Ξύλο… πολύ ξύλο. Σε κάθε επαφή με την μπάλα σε κάθε τρέξιμο μας κλωτσούσαν παντού. Νιώθαμε τα κόκαλα μας να πονάνε, έτοιμα να βγουν από τις κλειδώσεις τους”
Το ημίχρονο έληξε 3-1 και αφού ο μέσος των Ουκρανών Goncharenko , χόρεψε όλη τη γερμανική άμυνα και στη συνέχεια κεραυνοβόλησε τον τερματοφύλακα.

Στο ημίχρονο οι Ουκρανοί παίκτες δέχτηκαν και νέα επίσκεψη στα αποδυτήρια. Ήταν ο Γερμανός διοικητής της πόλης. Με ένα προσποιητό χαμόγελο και σφιγμένα δόντια εισέβαλε συνοδευόμενος από αξιωματικούς των Ες Ες και είπε: “Εντάξει μπορείτε τώρα να τα παρατήσετε. Δείξατε σε όλους τι αξίζετε, αλλά μέχρι εδώ. Είστε φανταστική ομάδα με απίστευτες ικανότητες και μας έχετε εντυπωσιάσει όλους, αλλά όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορείτε να κερδίσετε. Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Μέχρι εδώ. Σκεφτείτε τις συνέπειες των πράξεων σας…” Οι Ουκρανοί παίχτες ήταν προκλητικά αδιάφοροι όσοι ώρα μιλούσε ο ανώτατος Γερμανός αξιωματικός. Άλλος έδενε τα παπούτσια του, άλλος έπινε νερό, άλλος έκανε διατάσεις και κρατούσε το σώμα του ζεστό, άλλος έφτιαχνε τα μαλλιά του… Κανείς δεν του έδινε σημασία.

Στο δεύτερο ημίχρονο η κάθε ομάδα σκόραρε από 2 φορές και 5 λεπτά πριν τη λήξη, ενώ το σκορ ήταν 5-3 υπέρ των Ουκρανών, ο Klimenko, ένας κεντρώος που έπαιζε όμως στα μπακ με την ομάδα της Start, πήρε την μπάλα, κατέβηκε αλλάζοντας με απίστευτη ταχύτητα πάσες με τους συμπαίκτες του, προς την Γερμανική περιοχή και εκεί ξεφτίλισε ολόκληρη την ομάδα επίλεκτων της Βέρμαχτ. Ο Klimenko, πέρασε με ντρίμπλες πέντε παίκτες της Γερμανικής άμυνας, και βρέθηκε τετ α τετ με τον Γερμανό τερματοφύλακα. Μια , δυο προσποιήσεις ο τερματοφύλακας πέφτει αριστερά και ο Ουκρανός τον περνάει από δεξιά. Όμως δεν σουτάρει προς το άδειο τέρμα, κάνει μια στροφή και ξαναπερνάει άλλη μια φορά τον τερματοφύλακα, ο οποίος ζαλίζεται και πέφτει κάτω. Ο Klimmenko φτάνει στην γραμμή του άδειου τέρματος χαμογελάει, γυρίζει την πλάτη του και σουτάρει επιδεικτικά με δύναμη προς το κέντρο του γηπέδου.

Ο Γερμανός διαιτητής έξαλλος σφυρίζει την λήξη του αγώνα στο 85. Οι Γερμανοί επίσημοι άφριζαν από το κακό τους και αποχώρησαν αμέσως. Οι Ουκρανοί σαν μικρά παιδιά αγκαλιάζονταν και έκλαιγαν στο κέντρο του γηπέδου… Έξω από το γήπεδο οι Ουκρανοί πολίτες παραληρούν, ουρλιάζουν από χαρά, ζητωκραυγάζουν. Οι Γερμανοί για να τους αναχαιτίσουν αμολάν τα λυκόσκυλα…

Μια εβδομάδα μετά, το βράδυ της 16ης Αυγούστου όσοι παίκτες της Start, συμμετείχαν στον αγώνα, συνελήφθησαν από τους Γερμανούς. Η κατηγορία ότι ήταν μέλη της MKVD (μυστική αστυνομία της Σοβιετικής Ένωσης) ήταν βαριά και η ποινή ήταν μόνο μια: Θάνατος. Οι 11 παίκτες της Start κατηγορήθηκαν σαν κατάσκοποι. Και αμέσως οδηγήθηκαν στα κρατητήρια. Το πρώτο βράδυ στα κρατητήρια της Γκεστάπο ο Mykola Korotkykh το αριστερό εξτρέμ της Start, πέθανε από τα βασανιστήρια. Την επόμενη μέρα (ύστερα από ολονύχτιο ξύλο και βασανισμούς) έστειλαν τους υπόλοιπους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Syrezky, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Κίεβο στην περιοχής Babi yar.

Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943, οι περισσότεροι παίκτες εκτελέστηκαν ή πέθαναν από της κακουχίες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ανάμεσα τους οι Ivan Kuzmenko, Oleksey Klimenko, και ο αρχηγός Mykola Trusevich.
Το τέλος του πολέμου, βρίσκει ζωντανούς μόνο τρεις από τους 11 παίκτες της Start. Τους Fedir Tyutchev, Mikhail Sviridovskiy και Makar Honcharenko…

Το 1971, έξω από το στάδιο της Zenit όπου έγινε ο αγώνας στήθηκε ένα τεράστιο μνημείο για τους 11 ήρωες. Δέκα χρόνια αργότερα το 1981, το στάδιο της Zenit μετονομάστηκε σε Start. Την ίδια χρονιά γυρίστηκε και η ταινία με τον Σταλόνε..

http://www.typos.com.cy/

Στις μέρες μας, 75 χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν αντιστραφεί... Οι ναζιστικές σημαίες και τα σύμβολα που είχαν αρνηθεί, μεταφορικά και κυριολεκτικά, να προσκυνήσουν οι παίκτες της Ντιναμό, έχουν γίνει το δεύτερο έμβλημα της ομάδας, λόγω της τρομακτικής αύξησης της επιρροής των Ναζί στις κερκίδες, σε συνάφεια και συνάρτηση με τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα τα τελευταία  χρόνια.

Ρατσιστικά συνθήματα, κουκούλες της Κου-Κλουξ-Κλαν, «κοσμούν» (για την ακρίβεια «λερώνουν» κάθε παιχνίδι της, άλλοτε, ηρωικής-εμβληματικής ομάδας.

Απόψε (22.05) η ΑΕΚ αναμετράται με την Ντιναμό στο ΟΑΚΑ σε ένα παιχνίδι που, εκτός από το φίλαθλο ενδιαφέρον, μπορεί να προκαλέσει και αφορμή για περισυλλογή... Πόσο μεγάλη είναι, άραγε, η δύναμη της Λήθης;

Δ.Χ

***

ΣΗΜΕΡΑ***:

Οπαδοί ΑΕΚ: “Πετάξτε τους φασίστες έξω από το ποδόσφαιρο”16-02-2018


“ΑΕΚ θα πει, θα πει, τσακίστε τους ναζί” φώναζαν οι οπαδοί της ΑΕΚ εναντίον των νεοναζί χούλιγκαν της Ντιναμό Κιέβου που ασελγούν στο παρελθόν της ομάδας τους.

 Το κεντρικό πανό στο κιτρινόμαυρο πέταλο έδινε το μήνυμα: πετάξτε τους ναζί έξω από το ποδόσφαιρο.

Aπό: Κατιούσα

Χτες η ΑΕΚ υποδέχτηκε για το Europa League την Ντιναμό Κιέβου. Μια ομάδα με όνομα βαρύ σαν ιστορία, που την έγραψαν με χρυσές σελίδες ακομα και ήρωες, σαν τους παίκτες της που σχημάτισαν το 1942 την ερασιτεχνική Σταρτ και ταπείνωσαν το ναζισμό και τους καλοθρεμμένους επίλεκτους της Φλάχελφ, πληρώνοντας αυτήν την πράξη τους με τη ζωή τους. 

Δεν υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερη ντροπή από το να βλέπει κανείς αυτήν την ομάδα να γίνεται όργανο της φασιστικής κυβέρνησης του Κιέβου και νεοναζί οπαδούς, που ασελγούν στο ένδοξο παρελθόν της. 

Οι χούλιγκαν της Ντιναμό μάλιστα κατά τη σύντομη παραμονή τους στην Ελλάδα, προκάλεσαν επεισόδια και είχαν μια σύντομη μάχη με Ρώσους, σε κεντρικό σημείο της Αθήνας.



Οι οπαδοί της ΑΕΚ δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια και έδωσαν απάντηση μες στο γήπεδο με αντιναζιστικά πανό και συνθήματα.

ΑΕΚ σημαίνει, φασίστες κρεμασμένοιΑΕΚ θα πει, θα πει, τσακίστε τους ναζί!

Ήταν μερικά από τα συνθήματα που φώναζαν οι οπαδοί στο πέταλο του ΟΑΚΑ, ενώ τα πανό τους είχαν σβάστικες με απαγορευτικό σήμα, μηνύματα αλληλεγγύης στους αντιφασίστες του Ντονμπάς και της Ουκρανίας, αλλά και το κεντρικό σύνθημα: πετάξτε τους ναζί έξω από το ποδόσφαιρο!



Ο φασισμός δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον σε προσφυγικά σωματεία σαν την ΑΕΚ. Κι οι οπαδοί της έχουν δείξει πολλές φορές στο παρελθόν τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά τους, όπως στη θλιβερή περίπτωση του Κατίδη, που είχε πανηγυρίσει ένα γκολ χαιρετώντας ναζιστικά το κοινό και τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες από την ομάδα, μετά τη γενική κατακραυγή.

***Γι αυτό είμαστε Αισιόδοξοι... 

H "δεοντολογία" του f/b k το Ξέπλυμα των ΝΑΖΙ,,

Δεν ξεπλένουν μόνο εδώ τους ΝΑΖΙ και τους συνεργάτες τους...

Τους ξεπλένουν κι αλλού:

''Tρία χρόνια φυλάκιση σ' όποιον αναφέρεται σε «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου» των ΝΑΖΙ .'' ..καλά διαβάσατε ..
Η είδηση εδώ ..ΠΟΛΩΝΙΑ: 

Ο πρόεδρος Ντούντα θα υπογράψει το νόμο που αθωώνει τους Πολωνούς συνεργάτες των ναζί

Ο Πολωνός πρόεδρος Αντρέι Ντούντα δήλωσε σήμερα ότι θα υπογράψει το σχέδιο νόμου το οποίο με πρόσχημα την «προστασία της εικόνας της χώρας» αποπειράται να ξαναγράψει την ιστορία, αθωώνοντας στην ουσία τους Πολωνούς συνεργάτες των ναζιστικών στρατευμάτων.

Το μέτρο προβλέπει την επιβολή ποινών φυλάκισης που φθάνουν τα τρία χρόνια σε όποιον αναφέρεται σε «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου» ή αφήνει να εννοηθεί «δημόσια και παρά τα γεγονότα» ότι το πολωνικό έθνος ή κράτος είχε οποιαδήποτε εμπλοκή στα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο Ντούντα*** είπε επίσης ότι θα ζητήσει από το Συνταγματικό Δικαστήριο να επιβεβαιώσει αν ο νόμος συνάδει με το Σύνταγμα σε ό,τι αφορά την ελευθερία της έκφρασης και το εδάφιο που επιβάλλει ποινές φυλάκισης σε όσους κατηγορούν το πολωνικό κράτος ότι συμμετείχε στα εγκλήματα των ναζί.

Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου το πιο πιθανό είναι να εκδοθεί αφού το σχέδιο νόμου γίνει νόμος του κράτους.
https://www.902.gr/eidisi/kosmos/150580/o-proedros-ntoynta-tha-ypograpsei-nomo-poy-athoonei-toys-polonoys-synergates

Το μέτρο προβλέπει την επιβολή ποινών φυλάκισης που φθάνουν τα τρία χρόνια σε όποιον αναφέρεται σε «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου» ή αφήνει να εννοηθεί «δημόσια και παρά τα γεγονότα» ότι το πολωνικό έθνος ή κράτος είχε οποιαδήποτε εμπλοκή στα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο Ντούντα είπε επίσης ότι θα ζητήσει από το Συνταγματικό Δικαστήριο να επιβεβαιώσει αν ο νόμος συνάδει με το Σύνταγμα σε ό,τι αφορά την ελευθερία της έκφρασης και το εδάφιο που επιβάλλει ποινές φυλάκισης σε όσους κατηγορούν το πολωνικό κράτος ότι συμμετείχε στα εγκλήματα των ναζί.

Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου το πιο πιθανό είναι να εκδοθεί αφού το σχέδιο νόμου γίνει νόμος του κράτους.
https://www.902.gr/eidisi/kosmos/150580/o-proedros-ntoynta-tha-ypograpsei-nomo-poy-athoonei-toys-polonoys-synergates

Από: 

Konstantinos Mpourxas

************************

https://www.902.gr/eidisi/politiki/150472/paremvasi-tis-eris-ritsoy-me-aformi-hthesino-syllalitirio

 Tα σχόλια Εδώ: 

Oι "Σημαίες'' k τα Σχόλια των αποθρασυμένων φασιστοειδών στη σελίδα της Ε. ΡΙΤΣΟΥ

Απ τη Σελίδα του Panos Alepliotis

***

https://www.902.gr/eidisi/kosmos/150580/o-proedros-ntoynta-tha-ypograpsei-nomo-poy-athoonei-toys-polonoys-synergates

2-2-43 ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ: Έτσι Ξεκίνησε η Συντριβή του ΧιτλεροΦασισμού.

Aπ' την Ιστορία:

,,η ΕΣΣΔ έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, παρά τη σημασία που είχε η μάχη του Στάλινγκραντ για την έκβαση ολόκληρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,, 

***

,,να γιατί «κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό,τι μπορεί ποτέ να πληρώσει» (Έρνεστ Χέμινγουεϊ).,,

«Δεν υπάρχει γη για μας πέρα από το Βόλγα»! Ήταν τα λόγια του ελεύθερου σκοπευτή Βασίλι Ζάιτσεφ, ενός από τους ήρωες εκείνης της μάχης. Της μάχης που έως εκείνη τη στιγμή δεν υπήρξε παρόμοιά της στην Ιστορία. Η μάχη του Στάλινγκραντ.

   Ήταν 2 Φλεβάρη 1943 – πριν από ακριβώς 75 χρόνια – όταν ολοκληρώθηκε η παράδοση των γερμανικών δυνάμεων στον Κόκκινο Στρατό. Έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τη συντριβή του χιτλεροφασισμού.

   Και να γιατί «κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει» (Έρνεστ Χέμινγουεϊ).

   Δυο μέρες νωρίτερα, στις 31 Γενάρη του 1943, η Ανώτατη Διοίκηση των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων εκδίδει το Ανακοινωθέν για τη συντριβή των Ναζί στο Βόλγα. Την ίδια μέρα παραδίδεται η νότια ομάδα των γερμανικών ναζιστικών δυνάμεων με επικεφαλής τον διοικητή της 6ης στρατιάς Φ. Πάουλους, που μόλις είχε προαχθεί από τον Χίτλερ σε στρατάρχη. Το ανακοινωθέν ήταν ουσιαστικά η αναγγελία της νίκης στη μάχη του Στάλινγκραντ.

   Στις 2 Φλεβάρη 1943, με την ολοκλήρωση της παράδοσης των ναζί, ο Στάλιν απηύθυνε ημερήσια διαταγή προς τα στρατεύματα του Ντον, όπου έλεγε: 

«Στον αντιπρόσωπο του Αρχηγείου της Ανωτάτης διοίκησης του στρατού, στρατάρχη του πυροβολικού σ. Βορόνοφ. Στον διοικητή των στρατευμάτων του μετώπου του Ντον, στρατηγό σ. Ροκοσόφσκι. Συγχαίρω εσάς και τα στρατεύματα του μετώπου του Ντον για το επιτυχημένο ξεκαθάρισμα των εχθρικών στρατευμάτων που είχαν κυκλωθεί κοντά στο Στάλινγκραντ. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους μαχητές, διοικητές και πολιτικούς καθοδηγητές του μετώπου του Ντον για τις εξαιρετικές αυτές πολεμικές επιχειρήσεις».

   Η μάχη του Στάλινγκραντ κράτησε για σχεδόν 200 ολόκληρα μερόνυχτα.

   Παρότι η ΕΣΣΔ βρισκόταν αντιμέτωπη με 8 ναζιστικές στρατιές, παρότι έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, παρότι ο συσχετισμός δυνάμεων εκείνης της εποχής ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη χιτλερική Γερμανία ήταν καταθλιπτικός για την πρώτη, το θαύμα έγινε! 

   Το θαύμα της νίκης στο Στάλινγκραντ δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν στηριζόταν στα τεράστια αποθέματα δύναμης του σοβιετικού λαού για την υπεράσπιση της πατρίδας του και των κοινωνικών του κατακτήσεων.

   Το μέγεθος των απωλειών της Γερμανίας στο Στάλινγκραντ επέδρασε αποφασιστικά στην πορεία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς συγκλόνισε όλη την πολεμική ναζιστική μηχανή. Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν 5 ναζιστικές στρατιές. Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες. Άλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50%-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των φασιστικών στρατευμάτων στην περίοδο της σοβιετικής αντεπίθεσης ξεπέρασαν τους 800 χιλιάδες νεκρούς. Τεράστιες ήταν οι καταστροφές πολεμικού υλικού.

«Η μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των πολέμων».

Ας δούμε τι ήταν αυτό που συντελέστηκε στο Στάλινγκραντ, την «μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των πολέμων» κατά την έκφραση του Στάλιν.

Το καλοκαίρι του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση στο Νότιο Τομέα του Ανατολικού Μετώπου. Ένα τμήμα κινήθηκε προς το Στάλινγκραντ και έφτασε στα άκρα της πόλης. Διακηρυγμένος στόχος των γερμανικών στρατευμάτων ήταν η συντριβή της σοβιετικής αντίστασης και η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των βασικών στρατιωτικών και οικονομικών κέντρων της ΕΣΣΔ.

Για τη ναζιστική επίθεση προετοιμάστηκαν 8 στρατιές, πέντε γερμανικές, μια ρουμάνικη, μια ιταλική και μια ουγγρική, αφού η ευρύτερη περιοχή του Στάλινγκραντ, όπως και η ίδια η πόλη, έπαιζε σημαντικό ρόλο στο πολεμικο-οικονομικό δυναμικό της Σοβιετικής Ένωσης.

Παρά τη σημασία που είχε η μάχη του Στάλινγκραντ για την έκβαση ολόκληρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ΕΣΣΔ έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, εγκαταλελειμμένη, φτάνοντας πολλές φορές στο χείλος της καταστροφής.

Βλέποντας το συσχετισμό δυνάμεων εκείνης της εποχής ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη χιτλερική Γερμανία, δεν μπορεί παρά να μιλήσει κανείς για θαύμα. 

Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι με την επίθεσή της εναντίον της ΕΣΣΔ, η ναζιστική Γερμανία είχε καταφέρει να καταλάβει τις σοβιετικές αγροτικές και βιομηχανικές περιοχές, που προπολεμικά έδιναν το 71% της παραγωγής χυτοσιδήρου, το 58% του χάλυβα, το 57% του τροχαίου υλικού, το 63% του άνθρακα, καθώς και τον κύριο όγκο του πολεμικού εξοπλισμού και των εφοδίων. Οι κατακτημένες σοβιετικές περιοχές, όπου ζούσε προπολεμικά το 42% του πληθυσμού της χώρας, κάλυπταν το 40% του συνολικού χώρου παραγωγής σιτηρών και το 38% της κτηνοτροφίας.

«Όχι δεύτερο μέτωπο»!

Οι δυτικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Αγγλία, αντιμετώπισαν τη μάχη του Στάλινγκραντ ως ευκαιρία να υπάρξει, το λιγότερο, μια αμοιβαία εξασθένηση της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας, ώστε αφενός να ξεμπερδεύουν με το σοσιαλισμό και αφετέρου να διαμοιράσουν τις παγκόσμιες αγορές μεταξύ τους, χωρίς την εμπλοκή του άλλου μεγάλου ιμπεριαλιστή ανταγωνιστή τους, της Γερμανίας.

Έτσι, αρνήθηκαν να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά των δυνάμεων του γερμανικού φασισμού κι έδωσαν τη δυνατότητα στον Χίτλερ να συγκεντρώσει στο ανατολικό μέτωπο τεράστιο αριθμό δυνάμεων και πολεμικού υλικού.

Μάλιστα, ο Τσόρτσιλ, με αφορμή το ταξίδι του στην ΕΣΣΔ μέσα στο 1942, γράφει: 

«Σκεπτόμουν την αποστολή που με έφερνε στο θλιβερό αυτό μπολσεβικικό κράτος. Άλλοτε, είχα προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις μου, να το στραγγαλίσω στη γέννησή του και ως την εμφάνιση του Χίτλερ το θεωρούσα θανάσιμο εχθρό της ελευθερίας και του πολιτισμού. Ποιο ήταν τώρα το καθήκον μου; Ο στρατηγός Ουέιβελ, που είχε φιλολογική διάθεση, τα ανακεφαλαίωσε όλα σε ένα ποίημα με πολλές στροφές, που τελείωνε με τις λέξεις: «Οχι δεύτερο μέτωπο το 1942″». (Ουίνστον Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, τόμος Δ σελ. 317).

Την επομένη της συνάντησης, ο Στάλιν συνέταξε υπόμνημα, όπου σημειωνόταν: 

«Κατόπιν ανταλλαγής απόψεων γενομένης εις την Μόσχαν την 12 Αυγούστου ε.ε. διεπίστωσα ότι ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κ. Τσόρτσιλ θεωρεί αδύνατον την οργάνωσιν του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942. Ως γνωστόν, η οργάνωσις του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942 είχε αποφασιστεί κατά την διάρκειαν της επισκέψεως του Μολότωφ εις Λονδίνον και είχε περιληφθεί εις το κοινόναγγλο- σοβιετικόν ανακοινωθέν, που εδημοσιεύθη την 12 Ιουνίου ε.ε (…). Είναι εύκολον να αντιληφθή κανείς ότι η άρνησις της κυβερνήσεως της Μεγάλης Βρετανίας να δημιουργήση το δεύτερον μέτωπον εις την Ευρώπην εντός του 1942 καταφέρει ηθικόν πλήγμα εναντίον ολοκλήρου της σοβιετικής κοινής γνώμης, που εβασίζετο εις την δημιουργίαν του δεύτερου μετώπου, δυσχεραίνει την θέσιν του Ερυθρού Στρατού εις το μέτωπον και προξενεί ζημίαν εις τα σχέδια της Σοβιετικής Διοικήσεως… Εγώ και οι συνάδελφοί μου νομίζομεν ότι το έτος 1942 παρέχει τους πλέον ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου εις την Ευρώπην, δεδομένου ότι όλαι αι δυνάμεις των γερμανικών στρατευμάτων, και μάλιστα αι καλύτεραι, είναι απησχολημέναι εις το ανατολικόν μέτωπον, ενώ εις την Ευρώπη έχουν απομείνει ασήμαντοι δυνάμεις, και μάλιστα αι χειρότεραι. Είναι άγνωστον αν το έτος 1943 θα παρέχη τους ιδίους ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου, όπως το 1942… Αλλά δυστυχώς εγώ δεν κατόρθωσα να πείσω επ’ αυτού τον κύριον Πρωθυπουργόν της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ ο κ. Χάριμαν, αντιπρόσωπος του Προέδρου των ΗΠΑ, κατά τις διαπραγματεύσεις εις Μόσχαν, υπεστήριξε απολύτως τον κύριον Πρωθυπουργόν» («Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος – Η αλληλογραφία Στάλιν – Τσόρτσιλ – Ρούσβελτ – Τρούμαν», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος Α’, σελ. 72-73).

«Από κτίριο σε κτίριο»

Η μάχη για την πόλη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 17 Ιούλη του 1942 στον ποταμό Τσιρ και διήρκεσε συνολικά για περίπου 200 μερόνυχτα. Το αμυντικό της στάδιο κράτησε έως τις 18 Νοέμβρη 1942.

Ειδικά το Σεπτέμβρη η πόλη κινδύνεψε να κυριευτεί από τον εχθρό, αφού αυτός κατάφερε να περάσει στο εσωτερικό της και να φτάσει ως το κέντρο της. Μάλιστα, το ραδιόφωνο του Βερολίνου έσπευσε να ανακοινώσει πως το Στάλινγκραντ έπεσε. Αντίστοιχες ανακοινώσεις βγήκαν και στις κατεχόμενες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, όπου κυκλοφόρησε προκήρυξη με τίτλο «ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» (3/2/2002, «Ριζοσπάστης», 

Όμως, στις 19 Νοέμβρη του 1942, ο Κόκκινος Στρατός περνά στην αντεπίθεση. Ως τις αρχές του Γενάρη του 1943 είχε καταφέρει να αντιστρέψει πλήρως την κατάσταση. Οι σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν την επίθεση για την ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε στις 2 Φλεβάρη.

«Η νίκη των στρατευμάτων μας στο Στάλινγκραντ – γράφει ο στρατάρχης Ζούκοφ – αποτέλεσε την αρχή της ριζικής καμπής του πολέμου υπέρ της ΕΣΣΔ…».

Ήταν μια νίκη, που κερδήθηκε με σκληρές μάχες σώμα με σώμα «από κτίριο σε κτίριο, όπου το κάθε κτίριο της πόλης γινόταν ερείπια».

Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν δύο γερμανικές, μια ιταλική και δύο ρουμανικές στρατιές. 

Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες. Άλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50%-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των φασιστικών στρατευμάτων στην περίοδο της σοβιετικής αντεπίθεσης ξεπέρασαν τους 800 χιλιάδες νεκρούς. Τεράστιες ήταν οι καταστροφές πολεμικού υλικού.

 Το μέγεθος των απωλειών επέδρασε αποφασιστικά στη γενική στρατηγική κατάσταση, συγκλόνισε όλη την πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας.

Νίκη – ορόσημο

Ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων του Στάλινγκραντ και του σοβιετικού στρατού απέσπασε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ήταν μια νίκη, στην οποία υποκλίθηκαν όλοι. «Είναι μία καταπληκτική νίκη», αναγκαζόταν να γράψει ο Τσόρτσιλ στον Στάλιν.

Ο Ρούζβελτ, στο δικό του μήνυμα, χαρακτήρισε το γεγονός «ως ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια του πολέμου των λαών που ηνώθησαν εναντίον του ναζισμού και των μιμητών του». Έως τη μάχη του Στάλινγκραντ στην Ιστορία δεν υπήρχε παρόμοια περίπτωση κύκλωσης και ολοκληρωτικής καταστροφής τόσο μεγάλης στρατιωτικής δύναμης.

Η συντριβή των Ναζί στο Βόλγα σήμανε την αρχή της αποφασιστικής στροφής στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και σε όλο το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο σοβιετικός στρατός αποσπά τη στρατηγική πρωτοβουλία και δεν την αφήνει μέχρι την οριστική συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας. 

Η μάχη του Στάλινγκραντ αποτελεί το ορόσημο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς από εκεί και πέρα αρχίζει η εκδίωξη των εισβολέων από το σοβιετικό έδαφος και η απελευθέρωση των λαών της Ευρώπης από το χιτλεροφασιστικό ζυγό.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Δείξε μου τον ''Φίλο Σου"...

Εδω ο "πατριώτης" Παππάς της Χρυσης Αυγης σε αναμνηστική φωτογραφία με τον κύριο που κάθεται στη μέση στο γραφείο και είναι ο 

Leon Degrelle. 

Διοικητης των SS Wallonie, πήρε μερος στην επιχειρηση Μπαρμπαροσα και συνεργαστηκε με τον Φρανκο. Οταν ρωτηθηκε για το Ολοκαύτωμα, απαντησε «..για το μόνο πράγμα που λυπάμαι από τον πόλεμο είναι ότι χάσαμε.»

Aπό: 

Nikos Karagiorgis 28/1/18

Για τον Leon Degrelle εδω:
aπό: wikipedia.:

Λεόν Ντεγκρέλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Λέον Ντεγκρέλ
Γέννηση	15  Ιουνίου 1906[1] Bouillon
Θάνατος	31  Μαρτίου 1994[1][2] Μάλαγα
Αιτία θανάτου	Έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Υπηκοότητα	Βέλγιο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	γαλλική γλώσσα[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός[4] δημοσιογράφος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βελγίου
Βραβεύσεις	Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό Knight's Cross of the Iron Cross with Oak Leaves
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ο Λεόν Ντεγκρέλ (πλήρες όνομα: Léon Joseph Marie Ignace Degrelle, 15 Ιουνίου 1906 - 31 Μαρτίου 1994) ήταν Βέλγος πολιτικός, δημοσιογράφος - προπαγανδιστής και στρατιωτικός από τη Βαλλονία, ιδρυτής του Ρεξιστικού κινήματος που εξελίχθηκε σε πολιτικό κόμμα, το οποίο κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργώντας τη "λεγεώνα των Βαλλόνων" προσχώρησε στα Waffen SS, συμμετέχοντας στην πρώτη γραμμή της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση, στο ανατολικό μέτωπο. Μετά τον πόλεμο παρέμεινε εξέχουσα προσωπικότητα των εθνικο-συντηρητικών κινήσεων Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής.

Πίνακας περιεχομένων

  [Απόκρυψη] 

• 1Πρώτα χρόνια
• 2Κόμμα Ρεξιστών
• 3Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
• 4Διαφυγή - καταδίκη
• 5Συγγραφικό έργο
• 6Πηγές

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεόν Ντεγκρέλ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1906 στη Μπουιγιόν της Βαλλονίας (Βέλγιο). Μετά τις σπουδές του σε κολέγιο Ιησουιτών και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν εργάστηκε ως δημοσιογράφος του συντηρητικού Ρωμαιοκαθολικού περιοδικού τύπου, ιδρύοντας στη συνέχεια τις εκδόσεις Ρεξ. Από τις εκδόσεις αυτές άρχισε να διαμορφώνεται μία εθνικιστική κίνηση που χαρακτηρίστηκε "Ρεξισμός" και που αργότερα, το 1935, εξελίχθηκε σε πολιτικό συντηρητικό κόμμα, διαχωριζόμενο από το Καθολικό κόμμα.

Κόμμα Ρεξιστών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το νεοσύστατο εθνικιστικό αυτό κόμμα (Parti Rexiste) άρχισε να συνεργάζεται με το φασιστικό και ναζιστικό κόμματα σε κοινή ιδεολογική γραμμή του εθνικοσοσιαλισμού και αντικομουνισμού με συνέπεια τον επόμενο χρόνο, λαμβάνοντας και οικονομική βοήθεια, (περίπου 2 εκατομμύρια ιταλικές λίρες και 100.000 γερμανικά μάρκα), στις εκλογές του 1936 να λάβει ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό και να καταλάβει 21 βουλευτικές έδρες στο κοινοβούλιο και 12 θέσεις γερουσιαστών.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ντεγκρέλ εισηγήθηκε στον Βασιλέα του Βελγίου Λεοπόλδο Γ΄ πολιτική ουδετερότητας, θέση που όχι μόνο δεν έγινε αποδεκτή, αλλά με την εισβολή των Γερμανών στο Βέλγιο, στις 10 Μαΐου 1940, οπότε το κόμμα των Ρεξιστών βρέθηκε διχασμένο στο θέμα της αντίστασης, διατάχθηκε η σύλληψή του ως ύποπτου συνεργάτη του εχθρού και ο εκτοπισμός του στη Γαλλία.
Μετά τη κατάληψη της Β. Γαλλίας και την συνθηκολόγηση της νότιας ζώνης απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς οπότε και επέστρεψε στο υπό γερμανική πλέον κατοχή Βέλγιο. Εκεί, ερχόμενος σε αντίθεση με αντιστασιακούς παράγοντες του δικού του πολιτικού χώρου, προχώρησε σε φιλογερμανική προπαγάνδα συνεργασίας ξεκινώντας παράλληλα τη στρατολόγηση εθελοντικής ένοπλης δύναμης της λεγόμενης "Λεγεώνας των Βαλλόνων" προκειμένου να βοηθήσει τους Ναζί στο ανατολικό μέτωπο.

Έτσι τον Αύγουστο του 1941 έτοιμη πλέον η "λεγεώνα της Βαλλονίας" τέθηκε υπό την Βέρμαχτ στον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης, ως "Ταξιαρχία των Βαλλόνων", ενώ συμμετείχε και ο ίδιος ο Ντεγκρέλ στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Για την όλη αυτή δραστηριότητά του, αλλά και από τραυματισμό του σε μάχη τον παρασημοφόρησε ο ίδιος ο Χίτλερ με τον Σταυρό των Ιπποτών εκθειάζοντας τον ηρωισμό του. Εκτός όμως αυτού ο Λ. Ντεγκρέλ τιμήθηκε και με πολλά άλλα παράσημα και τιμητικές διακρίσεις έχοντας εξελιχθεί ως αξιωματικός του γερμανικού στρατού.

Διαφυγή - καταδίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Χαίνκελ 111 του Ντεγκρέλ κατά την αναγκαστική προσγείωση στην ακτή του Σαν Σεμπαστιάν

Μετά την πτώση της Γερμανίας, ο Ντεγκρέλ κατέφυγε αρχικά μέσω Δανίας στη Νορβηγία, απ΄ όπου με αεροσκάφος μετέβη στην Ισπανία. Φθάνοντας όμως στη Β. Ισπανία κατά την αναγκαστική προσγείωση στη ακτή Σαν Σεμπαστιάν, περιοχή των Βάσκων, τραυματίστηκε σοβαρά. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του Φρανσίσκο Φράνκο αρνήθηκε να τον παραδώσει στους Συμμάχους ή να τον εκδώσει στο Βέλγιο, επικαλούμενη την άσχημη κατάσταση της υγείας του. Μετά όμως από διεθνείς πιέσεις, ο Φράνκο χορηγώντας του πλαστά έγγραφα επέτρεψε την διαφυγή του στην Αργεντινή.

Τελικά στο Βέλγιο καταδικάστηκε ερήμην για εσχάτη προδοσία σε θάνατο.

Αργότερα, το 1954, η Ισπανία του παραχώρησε ισπανική υπηκοότητα για μόνιμη διαμονή με το όνομα José León Ramírez Reina, και η Φάλαγγα του ανέθεσε την ηγεσία της επιχείρησης κατασκευών. Μετά τον θάνατο του Φράνκο ο Ντεγκρέλ παρέμεινε στην Ισπανία ως υπήκοος Ισπανός εμφανιζόμενος στις δημόσιες συναντήσεις του με λευκή στολή και γερμανικά διακριτικά, ενώ παράλληλα δεν έπαυε να εκφράζει με υπερηφάνεια τις στενές επαφές του και τον «δεσμό σκέψης" με τον Αδόλφο Χίτλερ .
Ο Λ. Ντεγκρέλ πέθανε στις 31 Μαρτίου του 1994 σε νοσοκομείο στη Μάλαγα (Ισπανία) μετά από καρδιακό επεισόδιο. Όταν κάποτε ρωτήθηκε, λίγο πριν τον θάνατό του, αν είχε καμία λύπη για τον πόλεμο, η απάντησή του ήταν: "Μόνο ότι χάσαμε!".