ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απόψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απόψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2019

ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΣΤΙΣ 7 ΙΟΥΛΗ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΣ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ !!

Τέτοια κυβέρνηση έχετε;

Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα αποφάσιζε να κατοχυρώσει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ.
Πως;
Ανακοινώνοντας στους εφοπλιστές ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουν κι αυτοί φόρους. Ότι την ώρα που ο μισθωτός των 3 και 60 φορολογείται με 22%, μπαίνει τέλος στην δική τους «φορολόγηση» της τάξης του… 0,048%!!! Κι ότι οι φόροι που θα εισπραχτούν από την κατάργηση (σε ένα νόμο με ένα άρθρο) της «οικειοθελούς (!) φορολόγησης που τους έχουν εξασφαλίσει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, θα πάνε στην ενίσχυση των αδύναμων.
Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα καταργούσε, εδώ και τώρα, τον ΕΝΦΙΑ.
Πως;
Καλώντας τα 559 «πατριωτάκια» μας που είδαν μέσα στην κρίση να εκτινάσσονται τα πλούτη τους στα 76 δις δολάρια («Βήμα», 24/8/2014) να προσέλθουν στο ταμείο. Και μάλιστα για να καταβάλλουν ένα συμβολικό τίμημα. Όχι το 40% και το 50% που κατέβαλαν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι από τους πενιχρούς μισθούς και τις λεηλατημένες συντάξεις τους όλα αυτά τα χρόνια. Όχι. Μόλις το 10% από τον πλούτο των Κροίσων μας, αυτής της χούφτας που κατέχει το 45% ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας, θα ήταν αρκετό για να απαλλαγεί ο λαός μας δυο φορές από τον ΕΝΦΙΑ!
Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα έλεγε «κάτω τα ξερά σας από τον δημόσιο πλούτο» στους κυρίους των Υπερταμείων και θα σχεδίαζε πάνω του ένα παραγωγικό μοντέλο για να δουλέψουν τα παιδιά μας που βυθίζονται στην ανεργία και την μερική «απασχόληση» και τα άλλα που έχουν φύγει στο εξωτερικό.
Πως;
Με την χρηματοδότηση της δημόσιας περιουσίας από την φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων της ολιγαρχίας και από την άρνηση του ξεζουμίσματος των πόρων της χώρας από τα εγχώρια και διεθνή κοράκια, που θα την μετέτρεπε από κατάλογο ξεπουλήματος υπέρ «επενδυτών και από «ενέχυρο» υπέρ τοκογλύφων δανειστών, σε εργαλείο ανάπτυξης με στόχο όχι το κέρδος των Λάτσηδων, αλλά το κοινωνικό όφελος.
Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα επέστρεφε τα κλοπιμαία στους πιο αδύναμους συνταξιούχους.
Πως;
Πηγαίνοντας στους καλούς μας τραπεζίτες. Αυτούς που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί 4 φορές. Που βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια των ανθρώπων. Και που – μέσα στην προεκλογική περίοδο – επέβαλαν ένα ακόμα χαράτσι δισεκατομμυρίων, αυξάνοντας τις τραπεζικές τους προμήθειες στις διατραπεζικές συναλλαγές. Φαντάσου μια κυβέρνηση που θα τους έλεγε: «Τέρμα η μάσα, παιδιά». Και θα αποφάσιζε – για αρχή -ότι αυτά που μέσα στην προεκλογική ζούλα περάσανε φιρμάνι για να βουτήξουνε, ξανά, δεν θα πάνε στα θησαυροφυλάκια τους. Θα πάνε στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα καταργούσε αυτή την ασύλληπτη κλοπή που αποκαλείται «εισφορά αλληλεγγύης»!
Πως;
Πηγαίνοντας στους 4 επιφανέστερους εκπροσώπους της εγχώριας ολιγαρχίας μας, αυτούς που κατέχουν 10 δις πλούτο, και θα τους καλούσε σαν καλούς… αλληλέγγυους πατριώτες, να καταθέσουν μόλις το 10% της χλιδής τους. Όχι το 40% και το 50% των χαρατσιών που επιβλήθηκαν πάνω στο υστέρημα των μισθωτών και των συνταξιούχων. Όχι. Αυτοί μόνο το 10%. Και μάλιστα από το υπερπλεόνασμά τους. Με μια τόσο «απλή» κίνηση θα είχε καταργηθεί για τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα η ασύλληπτη κλοπή που αποκαλείται «εισφορά αλληλεγγύης» έως και 2 φορές!
Άσχημη θα ήταν μια τέτοια κυβέρνηση; Δεν νομίζουμε. Αλλά έχουμε και πλήρη επίγνωση ότι, παραμονές των εκλογών, στο ερώτημα προς τους μπλε, ροζ, πράσινους  υποψήφιους κυβερνώντες και συγκυβερνώντες αν «έχετε τέτοια κυβέρνηση» να μας προτείνετε, η απάντηση που θα παίρναμε θα ήταν ότι… η φαντασία μας καλπάζει.
Διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι τόσο φαντασιόπληκτοι δεν είμαστε ώστε να πιστεύουμε ότι μπορεί στις 8 Ιουλίου να έχουμε τέτοια κυβέρνηση. Εντούτοις δεν θεωρούμε (με το συμπάθιο κιόλας) ότι θα πρέπει να παραιτηθούμε από το να θέλουμε μια τέτοια κυβέρνηση.
Και φυσικά δεν θεωρούμε (με το συμπάθιο κιόλας), ακόμα κι αν δεν μπορούμε να έχουμε μια τέτοια κυβέρνηση, ότι θα πρέπει να παραιτηθούμε από το δικαίωμά μας, την Δευτέρα, να έχουμε μια τέτοια – κόκκινη – αντιπολίτευση.

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΑΝΗΚΩ -ΕΧΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ?!!


Χθες απόγευμα φεύγοντας από τη δουλειά καταλάθος εγώ και μια ακόμα συνάδελφος κλειδώσαμε μέσα τους υπόλοιπους που θα έφευγαν λίγο αργότερα. Όταν με πήραν να μου πουν πως η πόρτα δεν ξεκλειδώνει από μέσα, στην αρχή τους είπα πως είναι τα καινούργια μέτρα για την αύξηση της αποδοτικότητας και να μην διαμαρτύρονται, θα τους δούμε αύριο με το καλό και πως κάνουν έτσι.
Μετά σκέφτηκα όλους τους αστεϊσμούς με τον Κούλη και τις 7 ημέρες την εβδομάδα δουλειά και τους είπα πως έχουν και τουαλέτα και κουζίνα αν θέλουν και κάπου εκεί το μυαλό μου έφυγε γιατί σκέφτηκα αιφνίδια πόσους ανθρώπους ξέρω που δουλεύουν ήδη 7 ημέρες την εβδόμαδα και πόσους ανθρώπους ξέρω που κρατιούνται για ώρες να μη φάνε ή να μην κατουρήσουν για να βγει η δουλειά και ξεχνιούνται αγκωμαχώντας πάνω από τον υπολογιστή. 
Ο ιατρικός κόσμος που έχει τόσο προοδεύσει μας κάνει λόγο για τους καρκίνους, τις ανθυγιεινές διατροφές, για το πόσες ώρες ύπνο χρειαζόμαστε αλλά κανένας ιατρικός κόσμος δεν διεκδικεί την κατάργηση του παράλογου, του παράλογου ο άνθρωπος να ξεπερνάει το σώμα του μέσα σε άκρως ανθυγιεινές συνθήκες, όχι που αφορούν τη φύση του επαγγέλματος, όχι παραδείγματος χάρη τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνει κανείς αν εργάζεται με χημικά, αλλά την ίδια τη φύση του 8ώρου.
Το 8ωρο κατακτήθηκε σε έναν κόσμο βαθιάς εκμετάλλευσης, όμως κανένα 8ωρο δεν αποτελεί υγεία. 

Οι γιατροί μας λένε να σηκωνόμαστε λιγάκι και να μην καθόμαστε σερί, ή μας λένε πως η ορθοστασία δεν κάνει καλό, όμως το 8ωρο εγκληματεί εις βάρος των σωμάτων όλης της ανθρωπότητας, αφού είναι έξω από τα όρια του ανθρώπινου σώματος να κάθεται για τόσες ώρες ή να στέκεται όρθιο για τόσες ώρες ή να δουλεύει για τόσες ώρες ή να σκέφτεται για τόσες ώρες. 
Σκέφτομαι τελευταία πόσες ώρες βλέπω τους συναδέλφους μου που τους αγαπώ και που έχουμε κατακτήσει με έναν τρόπο τη φροντίδα μεταξύ μας και το νοιάξιμο πολλές φορές να σπάνε τα όρια τους για να βγει η μέρα, για να προλάβουν εκείνο, για να τρέξουμε το άλλο κι ακόμα κι εμείς που αναγνωρίζουμε πως θέλουμε μεταξύ μας μια ανακατασκευή της εργασιακής εμπειρίας, που παλεύουμε να είμαστε φροντιστικές και με όρια και να μιλάμε για ξεκούραση, είναι αδύνατον να το πετύχουμε, γιατί σε ένα κόσμο οργανωμένης αγοράς που στηρίζεται στην εξόντωση για την απολαβή του κέρδους, δεν υπάρχει άλλος τρόπος επιβίωσης, για να στηρίξεις, για να κρατήσεις, θα υπάρχουν μέρες που θα φτύσεις εξάντληση. 
Εμείς, οι κουρασμένες γυναίκες και οι κουρασμένοι άνθρωποι αυτού του κόσμου, βρισκόμαστε μπροστά σε ηγέτες που πιστεύουν πως δεν έχουμε ήδη δουλέψει αρκετά για τρεις ζωές, πως η καθημερινή μας ματαίωση δεν είναι αρκετή για να βιοποριζόμαστε με αξιοπρέπεια. 

Και μαζί μας, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο βάλλεται και υποτιμάται εκείνος ο κόσμος της χειρωνακτικής εργασίας, με τα καταπονεμένα γόνατα και τα αυχενικά σύνδρομα, οι καθαρίστριες, οι αποκλειστικές νοσοκόμες, οι εργάτες των εργοστασίων με τα κομμένα δάχτυλα των εργατικών ατυχημάτων, ο κόσμος αυτός βάλλεται από τα νεοφιλελεύθερα αστεία των χαρτογιακάδων που τους ακολουθούν δίπλα δίπλα εκείνοι με το όνειρο της αναρρίχησης στα ψηλά, που πιστεύουν πως μπορούμε να δουλέψουμε κι άλλο, πως οι γυναίκες που μας ξεβρωμίζουν δεν δικαιούνται μεγαλύτερους μισθούς επειδή δεν έχουν πτυχία.
 Πως οι γυναίκες που δεν έχουν πτυχία αξίζει να βρεθούν στη φυλακή και οι γυναίκες που δεν έχουν χαρτιά αξίζει να βρεθούν στο κενό δίπλα σε αστεία για το προεδρικό μέγαρο. 
Και είναι πραγματικά αστείο και επιστημονικό παράδοξο: σε αυτό τον κόσμο, αν θες να επιβιώσεις θα πρέπει να έχεις πεθάνει. Θα πρέπει να έχεις σκοτώσει το σώμα σου ένα εκατομμύριο φορές, να του έχεις μάθει την εξάντληση και την υποταγή. 

Και κάποιες άλλες φορές, ίσως και για να γλυτώσεις να πρέπει να πεθάνεις στα αλήθεια. 
Το πρόβλημα του κόσμου που ανήκω δεν είναι ότι δεν έχει δουλέψει αρκετά, το πρόβλημα της τάξης που ανήκουμε είναι πως έχουμε ήδη δουλέψει πολύ παραπάνω από όσο αντέχουμε για να ζήσουν εκείνοι.
 Βάλια Κάλντα 

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2019

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ.. ΤΟΥ ΚΟΥΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ !!


Α ΜΠΕ ΜΠΑ ΜΠΛΟΜ ;
Ω ΜΗ ΓΕΝΝΗΤΩ … ΑΝ ΒΓΕΙ Ο ΚΟΥΛΗΣ ...
Έχουν διαφορές ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ κι ο Κούλης με τον Αλέξη ; Οπωσδήποτε. Ποιος λέει το αντίθετο ; Κι αν βγει ο Κούλης ….
Για παράδειγμα, ο Κούλης λέει προεκλογικά ότι θα κόψει τις συντάξεις. Κι είμαστε σίγουροι ότι θα προσπαθήσει να το κάνει. Ενώ ο Τσίπρας δεν λέει προεκλογικά ότι θα κόψει τις συντάξεις. Το ότι έχει ήδη ψηφίσει το νόμο Κατρούγκαλου, που κόβει τις συντάξεις και που πήρε αναστολή μέχρι τις εκλογές, είναι άσχετο. Αυτόν θα τον εφαρμόσει όποιος και να βγει.
Ο Κούλης καμαρώνει που είναι δεξιός και μιλά με καμάρι για τη στρατηγική του, που είναι «ΕΕ και ευρώ» και «ανήκουμε στη δύση». Επιχειρηματικότητα κι ανταγωνιστικότητα. Ο Τσίπρας είναι διαφορετικός. Κατ’ αρχήν δεν καμαρώνει που είναι δεξιός. Μιλάει για το λαό, για τους πολλούς και τέτοια. Μετά βέβαια ψηφίζει κι εφαρμόζει κι αυτός την ίδια στρατηγική με τη ΝΔ, στο 3ο μνημόνιο, στις συνόδους κορυφής κλπ. Αλλά ... άλλο αυτό. Τώρα μιλάμε για τις διαφορές τους.
Ο Κούλης κι ο Σαμαράς, δεν καμάρωναν το 14 και το 15 για την πολιτική των κυβερνήσεων τους. Τώρα καμαρώνει όμως ο Κούλης, αφού νοιώθει δικαιωμένος ότι η πολιτική τους της λιτότητας και της υποτέλειας είναι μονόδρομος και «δε μπορεί να γίνει αλλιώς». Ο Τσίπρας όμως καμαρώνει που είναι ρεαλιστής και κατάφερε να μετατρέψει σε μνημόνιο, το "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης". Που είναι ευρωπαϊστής και κατάφερε να κινηθεί σαν «δικός τους» μέσα στα σαλόνια που τόσα χρόνια πήγαιναν μόνο οι υποτακτικοί του κεφαλαίου. Ενώ τώρα μπήκε μέσα … ο λαός. Λίγο το λες αυτό ; Αυτό κι αν είναι διαφορά.
Ο Κούλης δεν θα καταργήσει κανένα μνημονιακό νόμο, από αυτούς που ψήφισαν όλοι τους κι εφαρμόζοντάς τους βγάζουν λωρίδες από την πλάτη του λαού. Ο Τσίπρας είναι άλλο. Ούτε αυτός τους κατάργησε. Όμως αυτός κατάφερε κι εφάρμοσε όλους τους νόμους και των τριών μνημονίων. Είπατε τίποτα για «ικανότητα» ; Άλλωστε ο Τσίπρας για να το κάνει, κάποιο λόγο θα είχε. Είναι «αριστερός» αυτός.
Ο Κούλης δε θα είχε κανένα πρόβλημα να κυβερνήσει μαζί με την ακροδεξιά. Ο Τσίπρας θα είχε. Γι’ αυτό δεν έκανε ποτέ συγκυβέρνηση με τον Καμένο. Και την Παπακώστα δεν την δέχτηκε ποτέ και την έδιωξε. Τι ; Όχι ; Δε θα θυμάμαι καλά μάλλον ... Σβήστο αυτό.
Ο Κούλης αν βγει θα δώσει γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ και στους Αμερικάνους. Ό,τι θελήσουν. Νέες βάσεις στην Κάρπαθο, στο Τυμπάκι, στην Αλεξανδρούπολη. Επέκταση της Σούδας. Πυρηνικά στον Άραξο. Και με χαρά. Και θα καμαρώνει κιόλας. Ο Τσίπρας δε καμαρώνει που τα έκανε. Γιατί τα έκανε για να μη μπορεί να καμαρώνει ο Κούλης, αφού του έκλεψε τα «μπράβο» του Τραμπ και τη ρετσινιά του αμερικανοτσολιά μέσα απ’ το στόμα. Άντε τώρα ο Κούλης να γίνει καλύτερος «μεντεσές».
Αν βγει ο Κούλης θα εφαρμόσει κατά γράμμα όλες τις συμφωνίες που εγκλωβίζουν τους πρόσφυγες στη χώρα μας και στα νησιά μας, για να προστατευθεί η "εσωτερική Ευρώπη". Αφού πρώτα θα έχει συμμετάσχει σ’ όλους τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς στην ευρύτερη περιοχή, που δημιουργούν τις προσφυγικές ροές. Αντίθετα ο Τσίπρας αν βγει (εντάξει ... μια κουβέντα είπα) δε θα κάνει τίποτα παραπάνω από όσα έκανε μέχρι τώρα. Μη φοβάστε. Η Μόρια εκεί θα είναι πάλι, σε κάθε περίπτωση.
Αν βγει ο Κούλης θα κόψει μισθούς, συντάξεις, αναπηρικά και άλλα επιδόματα, ΕΚΑΣ, συντάξεις χηρείας, κλπ. Θα αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τον ΦΠΑ, τον ΕΝΦΙΑ κλπ. ; Γιατί ο Κούλης εκτός από όλα τα άλλα κακά που έχει είναι και ζηλιάρης. "Τι έχει δηλαδή ο Τσίπρας και τάκοψε ;" ... είπε. "Πιο δεξιός είναι αυτός από μένα ; " ... συμπλήρωσε. "Ε. Λοιπόν θα τα κόψω κι εγώ" ... κατέληξε. Ενώ ο Τσίπρας δεν είναι κομπλεξικός. Τα έκανε γιατί έπρεπε.
Αν βγει ο Κούλης, όλη την τετραετία θα μας γδάρει στους φόρους, τις περικοπές και τη λιτότητα κι ύστερα, δυο βδομάδες πριν τις εκλογές θα μας κάνει δωράκια ψιχουλάκια, μπας και ξεχάσουμε τι έκανε. Είπαμε : ο Κούλης είναι ζηλιάρης και αντιγραφέας. Γι’ αυτό θα υπερβάλλει σε όλα αυτά από το ΣΥΡΙΖΑ, για να του αποδείξει ότι εκείνος είναι ο κανονικός δεξιός που ξέρει να τα κάνει καλύτερα.
Αν βγει ο Κούλης θα κάνει δεκάδες φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές και στο ΣΕΒ. Θα εφαρμόσει το σύμφωνο σταθερότητας, την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και τα πρωτογενή πλεονάσματα. Θα εφαρμόσει τον αυτόματο κόφτη, την απελευθέρωση κλειστών αγορών και την κατάσχεση λογαριασμών. Θα κάνει κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, πανεπιστημίων, οργανισμών ΟΤΑ, σχολικών επιτροπών. Θα συνεχίσει την αποδιοργάνωση και υποστελέχωση του δημοσίου , την πολιτική "5 φεύγουν - ένας προσλαμβάνεται", τις συγχωνεύσεις εφορειών, σχολείων, ΕΟΠΥΥ, ταμείων, αστυνομικών τμημάτων, με την εφαρμογή των εργασιακών εντολών της ΕΕ. Τι ; Πάλι ξέφυγα ; Δεν είναι αυτά του Κούλη ; Και ποιανού είναι όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται ; Μη με τρελαίνεται τώρα. Δε μπορεί παρά να είναι του Κούλη. Αυτός είναι ο «κακός» και δεξιός. Δεν το συζητώ.
Αν βγει ο Κούλης θα κάνει τα χίλια μύρια στις Σκουριές, στη Λευκίμμη, στους πλειστηριασμούς. Θα πουλήσει αεροδρόμια, λιμάνια, ορυχεία, τραίνα, παραλίες, δάση. Όλα στο υπερταμείο. Ενώ ο Τσίπρας δίνει 1000 ευρώ στους ανέργους, 300 στους συνταξιούχους, τη σύνταξη του Ιούλη ένα μήνα νωρίτερα. Πως δεν έχει σχέση ; Τι άλλο θέλουν οι κερατάδες για να ξεχάσουνε τα τέσσερα χρόνια της δεξιάς πολιτικής που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ ; Πόσο πάει δηλαδή η ψήφος τους ;
Αν βγει ο Κούλης θα συνεχίσει να μετατρέπει την αγορά εργασίας σε μοντέρνο σκλαβοπάζαρο, ανθρώπων που δουλεύουν χωρίς σταθερότητα, χωρίς συμβάσεις, χωρίς ωράρια, χωρίς συγκεκριμένους μισθούς, αλλά μόνο με ευελιξία και κινητικότητα. Να αυξάνει ραγδαία το ποσοστό της ελαστικής εργασίας και την ίδια ώρα να κοκορεύεται ότι μείωσε την ανεργία. Ενώ αν βγει ο Τσίπρας θα συνεχίσει να τα κάνει, αλλά χωρίς χαρά. Μόνο και μόνο γιατί έδωσε το λόγο του στο Γιούρογκρουπ και στη σύνοδο κορυφής (καμιά τριανταριά φορές και χωρίς έρπη).
Α πα πα. Να μη βγει ο Κούλης. Αυτός μιλάει και με το πρώτο δίνει σήμα κατ’ ευθείαν στο επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ να βγαίνει κάθε μέρα και να μοιράζει φόβο. Φόβο δικαιολογημένο, για την πολιτική που θα εφαρμόσει ο Κούλης. Απ’ την άλλη, φόβο αδικαιολόγητο, αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ την ίδια πολιτική εφαρμόζει. Ίδιο το αφεντικό τους.
Άλλωστε ο Κούλης είναι πιο δεξιός. Αυτό βγήκε και στο αμπεμπαμπλομ. Δοκιμάστε να δείτε.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2019

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΑΡΙΝΗ (ΑΝΑΠΗΡΙΚΗ) ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ


Αφού ο τοίχος αυτός είναι για εμένα, κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο, θέλω να καταγράψω μερικά πράγματα, για να βάλω σε σειρά, κάποιες πιθανές παρανοήσεις. Και θα μιλήσω για το χρονικό της κοινωνικής μου παρέμβασης στις Δημοτικές εκλογές, που λίγο πολύ έχει ως εξής.
Αρκετά πριν την τελική μου απόφαση, μίλησα βασανιστικά με τον εαυτό μου και τελικά του έδωσα μία μοναδική ευκαιρία, για να εμπλακεί δυναμικά στα πολιτικά δρώμενα του Δήμου, όπου και ζω εδώ και 42 χρόνια. Εξάλλου, δίχως να συντηρώ ψευδαισθήσεις, συνειδητοποίησα πως μετά από 5 χρόνια, δε θα μπορούσα καν να ξέρω, αν θα κατοικούσα πια σε τούτο τον πλανήτη, ή ενδεχομένως σε ποια κατάσταση θα επιβίωνα, είτε ακόμη ποιες ανάγκες ή προτεραιότητες θα έπρεπε να ικανοποιήσω. Οπότε έπρεπε τώρα να πιάσω το σίδερο, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θα μπορούσα, βέβαια, κι εγώ να περιοριστώ στον μικρόκοσμό μου - στο μεταπτυχιακό μου, δηλαδή, και την ιστοσελίδα μου - και να μεριμνήσω πρωτίστως για την υγεία μου, εφόσον αυτή η προτεραιότητα είναι και το σημαντικότερο θέμα για την ίδια την επιβίωσή μου. Και θα είχα, όπως καταλαβαίνεις, κάθε λόγο να περιοριστώ στον εαυτό μου, γιατί οι δυνάμεις και οι αντοχές μου είναι έτσι κι αλλιώς περιορισμένες και επιβαρυμένες, ιδίως στο τελευταίο διάστημα.
Το θέμα είναι πως ο Γιάννης - εγώ, δηλαδή, που σας γράφω, διαδικτυακοί μου φίλοι/ ες - δε θα μπορούσα να περιοριστώ μόνο σε τούτο τον μικρόκοσμο. Γιατί, πολύ απλά, η συνείδησή μου φώναζε και μου υπαγόρευε πως έχω την ηθική υποχρέωση να δράσω, παρεμβαίνοντας δυναμικά, προκειμένου να επιτύχω δύο θέματα ζωτικής σημασίας:
1) Να δώσω - στο μέτρο που μου αναλογεί - φωνή στην αναπηρική κοινότητα των "Αόρατων" συμπολιτών, μέχρι και στο επίπεδο της τοπικής εξουσίας, ώστε να σπάσουν κάποια στερεότυπα ή ταμπού, τα οποία μας προσβάλλουν και μας περιθωριοποιούν ως ανθρώπους.
2) Να διεκδικήσω πρωτίστως το αυτονόητο: να εξασφαλιστεί επιτέλους η ασφαλής και ανεμπόδιστη προσβασιμότητα ιδίως των κινητικά ανάπηρων, στις νέες αστικές αναπλάσεις. Και δε σου κρύβω πως η εικόνα και μόνο να φαντάζομαι τους συνανθρώπους μου να επιστρέφουν και πάλι μέσα στην πόλη και σε μία φυσιολογική καθημερινότητα, κυριολεκτικά με στοίχειωσε.
Δεν ξέρω λοιπόν, αν εσύ θα επέλεγες να περιοριστείς αποκλειστικά και μόνο στις προσωπικές σου προτεραιότητες και ανάγκες, πάντως εγώ θεώρησα πως είναι χρέος μου να σταθώ στο ύψος της κοινωνικής μου ευθύνης.
Μπορεί βέβαια να σου φανεί πως κυρίως το θέμα της προσβασιμότητας, καθώς και αυτό των προδιαγραφών στις νέες αστικές αναπλάσεις ίσως και να μοιάζει πολύπλοκο και δύσκολο στην επίλυσή του, όμως εγώ προσωπικά μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως αυτό το φαινομενικά δυσεπίλυτο πρόβλημα έχει σχεδόν ήδη λυθεί.
Γιατί, όταν αυτή τη φορά, την κορδέλα των νέων αστικών αναπλάσεων θα την κόψουν πρώτα οι κινητικά ανάπηροι, τότε θα δεις και εσύ πως τελικά άξιζε ο κόπος. Ακόμη κι αν βιάστηκες να παρερμηνεύσεις κάποιες επιλογές και προθέσεις.
Γιατί, τελικά - αγαπητοί μου φίλοι - ποτέ στην ιστορία των ανθρώπινων αγώνων, των διεκδικήσεων και των κοινωνικών ανατροπών, ποτέ το δίκαιο δεν πραγματώθηκε μέσα από ευφάνταστα σχόλια και ανώδυνους χαρακτηρισμούς.
Αλλά επειδή, όπως θα σάρκαζε και στη συγκεκριμένη περίσταση ο λαός, "Κυριακή κοντή γιορτή", σίγουρα εδώ θα είμαστε, για να δούμε την εξέλιξη της όλης ιστορίας. Για να δούμε τελικά ποιανού η γλώσσα προέτρεψε της σκέψης, όπως διαπιστώνανε και οι μακρινοί μας συγγενείς.
Προς το παρόν, λίγη υπομονή μόνο.
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1240257936132047&id=100004435575414

Στην πρόσφατη (πολιτική) μαθητεία μου, με αφορμή την εμπλοκή μου στα Δημοτικά δρώμενα, μπόρεσα να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα και τώρα ήρθε πια ο καιρός να μιλήσω επί προσωπικού.
Παρά το γεγονός πως ποτέ δεν υπήρξα μέλος του ΚΚΕ.
Παρά το γεγονός πως η οικογένειά μου (τουλάχιστον στο παρελθόν) ανήκε σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους.
Παρά το γεγονός πως διατηρούσα και εξακολουθώ να διατηρώ πολλές και σοβαρές ενστάσεις, τόσο σχετικά με τη διαδρομή του κόμματος, όσο και σχετικά με τις επιλογές αυτού του χώρου, και μάλιστα σε πάμπολλα θέματα.
Πάραυτα, οι προσωπικές μου επιφυλάξεις δεν με παρεμπόδισαν στο να συνεργαστώ με τη Λαϊκή συσπείρωση και προσωπικά με τον Κώστα Πελετίδη, τον οποίο εκτιμώ και πιστεύω πλέον ολόψυχα.
Σε αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες, το γεγονός που ξεχωρίζω και κρατώ από τη σύντομη μου διαδρομή στις Δημοτικές εκλογές είναι πως ο Κώστας Πελετίδης (ενδεχομένως και κάποιοι άλλοι συνοδοιπόροι του) γνώριζαν εξαρχής την πολιτική μου ιδιαιτερότητα, χωρίς όμως αυτή να συνιστά τελικά το παραμικρό εμπόδιο στη συνεργασία μου με το συνδυασμό, σε πνεύμα απόλυτου σεβασμού απέναντι στην ελευθερία και την πολυφωνία.
Το λυπηρό όμως, κατ' εμέ, φαινόμενο, που έρχεται να αμφισβητήσει ριζικά την ουσία της Δημοκρατίας είναι κυρίως ο τρόπος που η κοινωνία μας αντιμετωπίζει αυτόν τον πολιτικό χώρο, καθώς και τους αγώνες ή ακόμη και τους πρωταγωνιστές του.
Γιατί η εμπλοκή μου με έκανε να συνειδητοποιήσω πως, ενώ φαινομενικά η Δημοκρατία μας θα έπρεπε προ πολλού να έχει απελευθερωθεί από τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Μολονότι θα έπρεπε προ πολλού να έχουμε απαλλαχθεί από τα στερεότυπα και τα φοβικά σύνδρομα της προκατάληψης έναντι του κόμματος και των οπαδών του.
Μολονότι ο σύγχρονος πολιτισμός θα υπαγόρευε την πολυφωνία, την ελευθερία, το σεβασμό της διαφορετικότητας και πρωτίστως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, εντούτοις η πραγματικότητα αποδεικνύει πως δυστυχώς η κοινωνία μας εξακολουθεί να παραμένει δέσμια της μισαλλοδοξίας, της εμπάθειας και του κοινωνικού διχασμού.
Εν ολίγοις, διαπίστωσα πολύ απλά πως κατά βάθος, ο τόπος μας εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τους κομμουνιστές είτε σαν μιάσματα είτε σαν αφελείς και άχρηστους ιδεοληπτικούς. Και μαζί με τους κομμουνιστές, θεωρεί περίπου σαν ντροπή ή σαν πολιτικό αμάρτημα ή τουλάχιστον αφέλεια να επιλέξεις ή και να τολμήσεις να τους εμπιστευθείς και να συνεργαστείς μαζί τους. Ακυρώνοντας κατ' αυτό τον τρόπο ακόμη και τα οράματα, την πεμπτουσία της κομμουνιστικής ιδεολογίας, καθώς και τους αγώνες ή τα πρόσωπα. Ακόμη κι αν τα πρόσωπα αυτά στιγματίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν, βασανίστηκαν μέχρι και θανατώθηκαν.
Λυπάμαι που το δηλώνω, αλλά αυτή η συγκαλυμμένη νοοτροπία ντροπιάζει τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό και τον πολιτισμό μας.



Γιάννης Δημογιάννης

Βασίλης Κρίτσας από Κατιούσα 

Οι περισσότεροι θα θυμάστε ασφαλώς μια πολύ δυνατή στιγμή από το “Τελευταίο Σημείωμα” του Βούλγαρη, στη σκηνή της εκτέλεσης, όταν δύο κομμουνιστές σηκώνουν στους ώμους τους ένα συγκρατούμενό τους με ειδικές ανάγκες, για να αντικρίσει όρθιος και με ψηλά το κεφάλι τους εκτελεστές του και να τους ταπεινώσει (αν όχι μπορείτε να την θυμηθείτε παρακάτω).

Δεν είναι στις προθέσεις μας να υπερβάλουμε, αλλά ο συνειρμός με την παρακάτω σκηνή είναι αναπόφευκτος.



Στα επινίκια του αποτελέσματος της πρώτης Κυριακής, ο δήμαρχος Κώστας Πελετίδης και η Βικτωρία Αξιώτη, αγκαλιάζουν με θέρμη και ενθουσιασμό το “δικό μας” Γιάννη Δημογιάννη (υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο με τη Λαϊκή Συσπείρωση) από το αναπηρικό καροτσάκι του και τον σηκώνουν όρθιο. Μια πολύ δυνατή στιγμή που απαθανατίζει ο φωτογραφικός φακός και βρήκαμε στο προφίλ του Στ. Παλαρμά.

Μπορεί όλα αυτά να μη φαίνονται τόσο σημαντικά. Είναι όμως από τις στιγμές που συμπυκνώνουν ουσία και πολιτικούς συμβολισμούς -για τα ΑμεΑ, τις εις βάρος τους διακρίσεις, τον αγώνα που δίνουν και τα αποτελέσματα που βλέπουν στο δήμο Πατρέων- όσο καμία άλλη.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

Η ΧΑΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ.. -ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ

Καλημέρα φίλοι μου.
Πολύ βαριά η μετεκλογική ατμόσφαιρα από όλες τις απόψεις.
Μια μικρή Βουλή κατάντησε,όπως πάντα άλλωστε, και το φβ, οχι βέβαια με συζητήσεις επικοδομητικές και προβληματισμένες, αλλά με όλα τα αρνητικά που βλέπουμε και στη Βουλή των 300.
Φαίνεται οι Έλληνες δεν είμαστε ικανοί να συνδιαλλεχθούμε σοβαρά, χωρίς ειρωνείες,υποτιμήσεις, απειλές, διαγραφές!
Χάνουμε το δάσος κι εστιάζουμε στο δέντρο κι αυτό μας κάνει τόσο εύκολα απροστάτευτους και διαχειρίσιμους.
Τλπ δικαίωμα του καθενός να εκφράζεται και να πράττει κατά το δοκούν και δικό μας δικαίωμα να κρατιόμαστε μακρυά από νοσηρές συμπεριφορές.
Πόσο θα θελα να ξαναγύριζα στην παιδική μου ηλικία,τότε που δεν είχα έννοιες, νοιάζονταν άλλοι για μένα που μ αγαπούσαν και με προστάτευαν, να μην προβληματίζομαι και να μην στεναχωριέμαι με τίποτα γύρω μου,να μπορούσα τον κόσμο ν αλλαζα και να μην σιγοτραγουδούσα 
“Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θ αλλάξει ποτέ” να διατηρούσα τις ελπίδες μου και ν’ ατένιζα το μέλλον με αισιοδοξία και περηφάνεια, αντί να μου ψυθιρίζουν στ αυτί
"κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν
και πως σε θέλουν
έχε το νου σου στο παιδί
κλεισε την πορτα με κλειδί
ψεματα λενε
καποτε θα'ρθουν γνωστικοι λογαδες και γραμματικοι
για να σε πεισουν
εχε το νου σου στο παιδι
κλεισε την πορτα με κλειδι
θα σε πουλησουν
και οταν…"

Και εν πολλοίς να επιβεβαιώνονται
Θάθελα λίγο να νοιώσω σαν τη Λώρα στο "Μικρό σπίτι στο λιβάδι", ή τη Χάϊντι στις Αλπικές κορυφές, επιτρέψατέ μου,χωρίς να θεωρηθεί οτι γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον και αδιαφορώ.
ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ! 
απλά όλη αυτή η κατάσταση με προβληματίζει και με τρομοκρατεί, οχι για μένα, αλλά για τα παιδιά κι αυτά που μέλλουν να συμβούν, για μας, χωρίς εμάς, με την ανοχή μας…
Χαρά Θεοδωρίτση
και
Σχόλια
  • Manina Stro https://www.youtube.com/watch?v=T-f-vQX942I 
    αποχήηηηηηηηηηηηηη από επιλόγη...
    • Χαρά Θεοδωρίτση και ειναι λύση αυτό Μανινάκι;;;
    • Manina Stro Χαρά Θεοδωρίτση ειναι .. Θα γινει .. το μπάχαλο.θα καταρρεύσει το σύμπαν .. Είναι η μόνη πιθανότητα να ταρακουνηθουν μερικοί και αποκτήσουν πολιτική συνείδηση και αρχίσουν να ψηφίζουν με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το προσωπικό τους συμφέρον. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γίνουμε κράτος .. με σωστές βάσεις..
  • Δεσποινα Μπητα Καλημέρα Χαρά !!! Ξέρεις τι νομίζω θέλουμε μεις ;;; Τίποτε...όπου πάει ο άνεμος...μας αρέσει το κουκί κ το ρεβύθι..το βολεμα ...οι αρπαχτές ...κ προπαντώς αν ο ένας έχει γιατί έχει..κι εγώ να χω κ τι με νοιάζει...απλα τα λέω...μπορούσα κ αλλιώς..αλλά η κατανόηση της επιλογής..μας..ας έχει...κι άποψη.....
    1
    • Χαρά Θεοδωρίτση Και μαζί συμφωνούμε Δεσποινα,μας αρεσει να μας χαιδέυουν τ αυτιά ή να μας χτυπάνε συγκαταβατικά την πλάτη και νοιώθουμε σπουδαίοι. Δυστυχώς η ευπιστία στα παραμύθια μας οδηγεί όλο και πιο βαθειά σ ενα έλος που μας ρουφάει
      1
  • Maria Chalofti Συμφωνώ και προσυπογράφω μία προς μία όλες τις λέξεις σου..δυστυχώς η δυνατότητα του να συζητάμε,χωρίς εμπάθειες και προκαταλήψεις,να ακούμε και να σεβόμαστε την άλλη άποψη και όχι μόνο να προσπαθούμε να επιβάλλουμε τη δική μας,να αποδεχόμαστε τα λάθη μας και να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας,δεν μας χαρακτηρίζει εμάς τους Νεοέλληνες τους περισσότερους τουλάχιστον.Τι να πω,ίσως είναι γιατί η παιδεία που παίρνουμε(και όχι μόνον απ'τα σχολεία)είναι αυτή που είναι..γι'αυτό αρχή μου είναι να αποφεύγω τις πολιτικες συζητήσεις στο FB...όμως με λυπεί να βλέπω τις επιλογές, των νέων παιδιών ειδικά,στις τελευταίες εκλογες..να επιλέγουμε αυτούς που μας δείχνει η τηλεόραση και όχι ανθρώπους με προσόντα...άστα να πανε Χαρά...ευτυχώς που έχεις τη ζωγραφική σου και τη τεχνη για διέξοδο,γιατί αυτή η χώρα δεν παλεύεται...
    1
    • Χαρά Θεοδωρίτση Μαρία αρχίζω απο σένα,γιατί συμφωνώ κι εγω μ αυτά που γράφεις. Κατ αρχάς νοιώθω βαρειά την ευθύνη για τη μεταπολιτευτική γενιά.Πώς τα σκάτωσε έτσι;Πώς πέταξε όλα τα όνειρα που επενδύθηκαν πάνω της στον κάδο των αχρήστων;πώς βολεύτηκε; και ερχομαι στη σημερινή που πάει ακόμα χειρότερα... απέχει,αδιαφορεί ή επικροτεί τακτικές φασίζουσες,άγνωστο γιατί αφου δεν εχει ζήσει τις ιδέες τους στην πράξη. Παραβλέπει την ιστορία και ωθεί τα πράγματα σε πιο σκοτεινά άκρα.Οσο για τις επιλογές κι εμένα με νευριαζει αφάνταστα το γεγονός οτι επιπλέουν οι τηλεπερσόνες και οι τηλεμαϊντανοί που σερβίρει καθημερινά η ΤV.Ανθρωποιτου απόλυτου τίποτα που απλά έπιασαν κάποια ευκαιρία και έγιναν αναγνωρίσιμοι.Που δεν εχουν αρθρώσει ποτέ λέξη κι αν το κάνουν εκτοξεύουν πάσης φύσεως μαργαριτάρια,ενώ αγνοήθηκαν ανθρωποι με γνώσεις και σοβαρό παρελθόν.Τλπ όπως λέει και η ποιητρια "εικόνα σου ειμαι κοινωνία και σου μοιάζω"
      1
    • Maria Chalofti Μεγάλες οι ευθύνες μας,Χαρά μου,γι'αυτό που ζούμε...γι'αυτό που γίναμε και για το πως καναμε τα παιδιά μας.Οι γονείς μας ζήσανε πολέμους,φτώχειες και όμως έμειναν όρθιοι με αξιοπρέπεια...εμείς χαθήκαμε μέσα στον καταναλωτισμό,στο φαίνεσθαι,στον παρτακισμό...εμείς να περνάμε καλά κι ας καίγεται το σύμπαν..και δυστυχώς μάθαμε και τα παιδιά μας έτσι...δεν ξέρω αν η κατάσταση είναι αναστρέψιμη..Καλό μεσημερι,Χαρά μου!
      1
    • Χαρά Θεοδωρίτση Maria το ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΘΥΝΗ,το λέει όλα κι ας το ψάξει ο καθένας κατ' ιδίαν και στο μέτρο της αντικειμενικότητάς του.
      1
  • Χριστίνα Παπασπηλιοπούλου αχ βρε Χαρά μου, οι λέξεις είναι χρωματισμένες με ιστορία και δυστυχώς αυτή η ιστορία είναι τόσο "χρωματισμένη" από τις λέξεις... το σκοτάδι, έλλειψη του φωτός και του χρώματος, μια και είμαστε ζωγράφοι!!!, το νοιώθει κανείς πολύ προσωπικά, δεν είναι αντικειμενικό! αυτά για να πώ και γω κάτι σε αυτήν την συζήτηση.....
    1
    • Χαρά Θεοδωρίτση Μέρες βλέπω ακούω και προσπαθώ αν μην εμπλακώ Χριστίνα μου,αλλά πονάει ολο τούτο και προβληματίζει ακομα περισσότερο για το "πού πάμε;","τι μελλον θέλουμε για μας και τα παιδιά μας", γιατί γινόμαστε ιδανικοί αυτόχειρες,συμπαρασύροντας και τη νέα γενιά; Ακολουθούμε παλαιοκομματικές νοοτροπίες που κάποτε στιλιτεύαμε και ευαγγελιζόμαστε οτι θα τις αλλάζαμε
      1
    • Χριστίνα Παπασπηλιοπούλου Χαρά μου το κακό δεν είναι ότι ακολουθούμε παλαιοκομματικές νοοτροπίες, αλλά ότι αυτές μας ακολούθησαν στο επονομαζόμενο "νέο" που αρκετοί το πίστευσαν. Μας ακολούθησαν και "κάθησαν" με το έτσι θέλω μέσα στην ζωή μας. ένα πράγμα έχω μάθει, δόξα τον Θεό, στα 65 χρόνια της ζωής μου. να βλέπω πέραν από τις ετικέττες. και για μένα οι ονοματικοί και επιθετικοί προσδιοριμοί (δίδαξα και γλώσσα η άτιμη..., πέραν των Μαθηματικών) που λανσάρονται τόσο εύκολα ένθεν και ένθεν είναι απλά σχήματα λόγου, όχι ουσία. τα σχήματα αλλάζουν, οι τακτικές επαναλαμβάνονται. ελπίζουμε ότι αυτό θα μπορούσε κάποια στιγμή να σταματήσει. όχι εντελώς, σιγά-σιγά. και όχι επειδή το διαλαλούμε με αριστερή φρασεολογία (την εμπέδωσα αυτή στα νιάτα μου και είδα και απόειδα, πέρασα αρκετά ενεργά μέσα από τα μονοπάτια της και ευτυχώς έφυγα τρέχοντας) αλλά επειδή βιώνουμε στην πράξη την ανάγκη της αλλαγής. και η ανάγκη της αλλαγής είναι τόσο άμεση όσο ποτέ.
      λέω να ζωγραφίσω κάτι άμεσα για να διώξω όλη αυτήν την αρνητική ενέργεια από τα κομματικά συμπλέγματα... και κάτι που χθες μόλις δούλεψα
      Η εικόνα ίσως περιέχει: υπαίθριες δραστηριότητες, φύση και νερό
    • Anna Sereti Εάν δεν εστιάσει ο καθείς μας στον εαυτό του, δεν πρόκειται ν αλλάξει τίποτα.... Αυτά σκέφτομαι κι εγώ Χαρά αυτές τις μέρες.. και μάλιστα χθες έγραψα ένα κειμενάκι και δεν το κοινοποίησα τελευταία στιγμή. Το πρόβλημα είναι τεράστιο στην κοινωνία μας, δεν υπάρχει σεβασμός, ούτε αγάπη στον εαυτό μας από εκεί ξεκινούν όλα... Όλοι μας τα ξέρουμε όλα, υποτιμούμε, δεν ακούμε τον άλλον, θέλουμε να υπερισχύσουμε στους άλλους κλπ που δεν έχουν τελειωμό.... Ε λοιπόν έχουμε και τέτοιους πολιτικούς.. Γιατί εμείς τους εκλέγουμε... Θέλουμε όλοι μας πολύ δουλειά για να έχουμε ελπίδα για καλύτερο μέλλον... Τα φιλιά μου!!
  • Vassiliki Papaioannou Έχεις πολύ δίκιο τα λες καλά πολλά φιλια
  • Αννα Δελτα Πολύ ωραία λόγια, μπράβο σου κορίτσι μου γλυκό, αλλά εμείς οι Έλληνες είμαστε μυστήρια όντα, τρεις και η βάρκα τέσσερις, όπου μας σφυρανε γυρίζουμε γι αυτό φτάσαμε εδώ στον πάτο, τέλος πάντων πότε δεν είναι αργά.