" Είναι η κούκλα που αγαπούσε η Αδερφή μου...Ήθελα να της την κάνω δώρο για τα γενέθλιά της"

Περπατώντας μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο, είδα έναν ταμία να μιλάει με ένα μικρό αγόρι, ήταν 5 ή 6..
Ο ταμίας είπε στον μικρό, 

" Λυπάμαι, αλλά δεν έχεις αρκετά χρήματα για να αγοράσεις αυτή την κούκλα". 

Ο μικρός στράφηκε ξανά στον ταμεία και τον ξανά ρωτάει: Είστε σίγουρος ότι δεν έχω αρκετά χρήματα;
Ο ταμίας για άλλη μια φορά μέτρησε τα λεφτά του και απάντησε: "Ξέρεις ότι δεν έχεις αρκετά χρήματα για να αγοράσεις την κούκλα.." Ο μικρός όμως συνέχισε να την κρατάει.
Τότε πλησίασα προς το μέρος του και τον ρώτησα που ήθελε να δώσει αυτή την κούκλα. Για να μου απαντήσει..
" Είναι η κούκλα που αγαπούσε η αδερφή μου περισσότερο και την ήθελε τόσο πολύ. Ήθελα να της την κάνω δώρο για τα γενέθλιά της..
Αλλά τώρα πρέπει να την δώσω στη μαμά μου για να της την δώσει εκεί ψιλά που είναι" 

Τα μάτια του ήταν τόσο λυπημένα καθώς το έλεγε αυτό. 

" Η αδερφή μου πήγε να είναι με τον Θεό.. Ο μπαμπάς λέει ότι η μαμά θα δει τον Θεό πολύ σύντομα και σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί για να της την δώσει..."

Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπάει εκείνη την στιγμή. Το αγοράκι με κοίταξε και είπε:

 "Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μην φύγει ακόμα. Θέλω να με περιμένει μέχρι να γυρίσω από το εμπορικό κέντρο"

 και εκείνη την στιγμή μου δείχνει μια πολύ ωραία φωτογραφία του που γελούσε γλυκά. 

Αυτή την φωτογραφία "Θέλω η μαμά να την πάρει μαζί για να την έχει η αδελφή μου και να μην με ξεχάσει ποτέ".
"Αγαπώ πολύ τη μαμά μου και εύχομαι να μην με αφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να μείνει με την μικρή μου αδερφή δίπλα στον θεό" 

Μετά κοίταξε ξανά την κούκλα με ματάκια θλιμμένα σχεδόν δακρυσμένα ..

Εγώ αμέσως κοιτάω το πορτοφόλι μου και λέω στον μικρό. Φέρε τα χρήματα σου για να ελέγξουμε ξανά αν φτάνουν για την κούκλα."
" Εντάξει ", είπε, " ελπίζω να έχω αρκετά ". 

Του πρόσθεσα μερικά από τα χρήματά μου χωρίς να τα δει και αρχίσαμε να τα μετράμε ξανά. Υπήρχαν αρκετά για την κούκλα και έμεναν μερικά ακόμα περίσσεμα.
Ο μικρός είπε, " Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε όσα χρήματα χρειαζόμουν!"
Μετά με κοίταξε και πρόσθεσε: " Ρώτησα χθες το βράδυ πριν κοιμηθώ τον Θεό για να βεβαιωθώ ότι είχα αρκετά χρήματα για να αγοράσω αυτή την κούκλα ώστε να την δώσει η μαμά στην αδερφή μου. Και με άκουσε! ''Ήθελα επίσης να έχω αρκετά χρήματα για να αγοράσω στην μαμα μου ένα λευκό τριαντάφυλλο, και με το που ζήτησα να σήμερα μπόρεσα να τα καταφέρω. Η μαμά μου λατρεύει τα λευκά τριαντάφυλλα"

Μετά από λίγο, ήρθε η ώρα να φύγω από το εμπορικό κέντρο αλλά δεν μπορούσα να βγάλω αυτόν τον μικρούλη από το κεφάλι μου.
Καθώς περπατούσα θυμήθηκα ότι πριν από δυο μέρες διάβασα σε ένα άρθρο από μια τοπική εφημερίδα για έναν μεθυσμένο σε ένα φορτηγό, ο οποίος τράκαρε ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε μια νεαρή γυναίκα και ένα κοριτσάκι.

Το παιδί πέθανε αμέσως και η μητέρα της έμεινε τραυματισμένη σε κρίσιμη κατάσταση. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει αν θα τραβήξει την πρίζα από το μηχάνημα της ζωής, επειδή η νεαρή γυναίκα δεν θα μπορούσε να ανακάμψει από το κώμα που βρισκόταν.

Μήπως αυτή να ήταν η οικογένεια του μικρού μου φίλου;
Δύο μέρες μετά από αυτή τη συνάντηση, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα τελικά πέθανε. Δεν μπορούσα να μην σταματήσω να αγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να τα πάω στο γραφείο τελετών, όπου εκτέθηκε η σωρός της νεαρής γυναίκας.
Ήταν εκεί, μέσα στο φέρετρό της, κρατώντας ένα πανέμορφο λευκό τριαντάφυλλο με τη φωτογραφία του μικρού και την κούκλα να γέρνει στο πλάι, με δάκρυα στα μάτια, ένιωσα εκείνη την στιγμή ότι η ζωή μου είχε αλλάξει για πάντα...

Η αγάπη που είχε ο μικρός για τη μητέρα και την αδερφή του ήταν μοναδική. 

Και σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα...
ΜΗΝ ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΟΤΑΝ ΠΙΕΙΤΕ ΑΛΚΟΟΛ!
Οδηγούμε υπεύθυνα οδηγούμε προσεχτικά!

Τώρα έχετε 2 επιλογές:

1) Κοινοποιήστε αυτό το μήνυμα, ή

2)Αγνοείστε το σαν να μην άγγιξε ποτέ την καρδιά σας.

Η "κυρία" Ζωή Κωνσταντοπούλου

 ΑΠΟΨΕΙΣ/ΣΧΟΛΙΑ

Manual

Πηγή: Eurokinissi

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει manual. Το manual των σόου μέσα στη Βουλή, που μόνη της τα στήνει, τα τραβάει η κάμερα, λέει ό,τι θέλει και αργότερα παριστάνει ταυτόχρονα το θύμα και την ηρωίδα στα social media. Σε αυτά τα σόου έχει ως σύμμαχο την κυβέρνηση. Είτε με επαίνους για την ...«υπεύθυνη» αντιπολίτευση της Πλεύσης Ελευθερίας είτε με την επιλογή της από την κυβέρνηση ως βολικού και εύκολου αντιπάλου. Μάλιστα το εγχειρίδιο περιλαμβάνει και άθλιες επιθέσεις ενάντια στο ΚΚΕ και τους βουλευτές του. Μία τέτοια επίθεση-σόου έστησε και σήμερα στη Βουλή επιχειρώντας να καταθέσει ορισμένα έγγραφα χωρίς να θέλει να λάβει υπόψη της όσα διαδικαστικά της επισήμανε ο προεδρεύων εκείνη την ώρα βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλης. Και όλο αυτό πού κατέληξε; Η Ζωή Κωνσταντοπούλου να ωρύεται ενάντια στο ΚΚΕ λέγοντας πως «έχετε γίνει το μακρύ χέρι του κράτους. Ο ελληνικός λαός δεν είναι βλαξ». Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, ας βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά:

1. Το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και το ΠΑΣΟΚ δεν κατέθεσαν καν πόρισμα στην Εξεταστική Επιτροπή για τα Τέμπη, την οποία έκλεισε άρον άρον η κυβέρνηση αφού εκτέθηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών της. Έχει τοποθέτηση το κόμμα της Ζ. Κωνσταντοπούλου για το πώς έγινε δύο τρένα να κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση στις ίδιες ράγες; Τι να λέει άραγε για την πολιτική της απελευθέρωσης και της εμπορευματοποίησης των μεταφορών που έφερε τα Τέμπη και ετοιμάζει τα επόμενα Τέμπη; Πώς τοποθετείται π.χ. αυτό το κόμμα για το γεγονός ότι στο πλαίσιο της Εξεταστικής Επιτροπής πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ που κλήθηκε ως μάρτυρας δήλωσε ότι είναι γνωστό ότι υπάρχουν «μαύρα βαγόνια στον ΟΣΕ» που κανείς δεν ξέρει τι μεταφέρουν, σε ποιον ανήκουν;

2. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου διακρίνεται για ένα μόνο πράγμα. Για το πάθος της να αποκαταστήσει στα μάτια ενός κόσμου την εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Στους θεσμούς αυτού του σάπιου κράτους που από όπου κι αν το πιάσεις λερώνεσαι γιατί προστατεύει την εξουσία των καπιταλιστών. Αυτών δηλαδή που υπερασπίζεται με την ψήφο της το κόμμα της Κωνσταντοπούλου, όπως στο πρόσφατο νομοσχέδιο για τα «Ωνάσεια Σχολεία», το οποίο βρέθηκε να υπερψηφίζει μαζί με το κόμμα του Τριαντόπουλου, του Τασούλα, του Γεωργιάδη κλπ. Εκεί μάλιστα η Πλεύση είπε ότι δεν θέλει μόνο το Ίδρυμα Ωνάση να μπει στα σχολεία αλλά, σε ρόλο λαγού της ΝΔ, ζήτησε τα «Ωνάσεια» «να είναι ένα έναυσμα ακόμα και για άλλους επενδυτές, να ενισχυθεί η Δημόσια Παιδεία από ιδιώτες»! Ξέχασε να μας πει τι έχει γίνει στους υπόλοιπους τομείς που αυτό έχει συμβεί, όπως στα νοσοκομεία ή τον σιδηρόδρομο... 

3. Φυσικά τα «Ωνάσεια Σχολεία» δεν είναι η μοναδική περίπτωση που το κόμμα της Κωνσταντοπούλου ταυτίστηκε με την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και άλλους. Στο νομοσχέδιο για την καθήλωση των μισθών μέσω του περιβόητου αλγορίθμου του υπουργείου, το κόμμα της Κωνσταντοπούλου ψήφισε το μισό νομοσχέδιο. Παρά τις άναρθρες κραυγές του συγκεκριμένου κόμματος για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα, μια χαρά ψήφισε για την επιστολική ψήφο των εκλογέων του εξωτερικού στις ευρωεκλογές. Μάλιστα στη Βουλή έτρεχαν τα σάλια των βουλευτών της Πλεύσης για την Νίκη Κεραμέως, υπερψηφίζοντας και αυτό το νομοσχέδιο μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και ασφαλώς την κυβερνητική πλειοψηφία. Θυμίζουμε ότι στις πρόσφατες ευρωεκλογές περίπου 27.000 ψήφοι εκλογέων του εξωτερικού έφτασαν, αλλά δεν καταμετρήθηκαν γιατί έλειπαν βασικά νομιμοποιητικά έγγραφα. Αυτό το χάλι το ενέκρινε ο Μητσοτάκης, ο Τασούλας και η... Κωνσταντοπούλου.

4. Και φυσικά έχει σημασία και όταν δεν ακούγεται κιχ από το συγκεκριμένο κόμμα. Όπως π.χ. όταν εγκρίθηκε από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής η μεταφορά βλημάτων με απαγορευμένο λευκό φώσφορο στην Ουκρανία...

Θα επανέλθουμε και πιο αναλυτικά αν χρειαστεί. Πάντως η επίθεση στο ΚΚΕ πάντα είναι το σύμπτωμα... «Ωνάσειων» κομμάτων που επιχειρούν με θεατρινισμούς να συγκαλύψουν τη συναίνεσή τους στην εγκληματική πολιτική του κέρδους, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις. Δεν είναι πρώτη ούτε τελευταία φορά που εμφανίζονται τέτοιες περσόνες που παριστάνουν την «αντισυμβατική» αντιπολίτευση στηρίζοντας απολύτως  ...«συμβατικά» την κυβέρνηση, την ΕΕ και το σύστημα σε κρίσιμες καμπές και εμβληματικά αντιλαϊκά νομοσχέδια. Ούτε είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται στην Ελλάδα σχηματισμοί ή κόμματα που θέλουν να στείλουν την οργή και την αγανάκτηση πεσκέσι στους θεσμούς του σάπιου κράτους, συγκαλύπτοντας τον βαθιά ταξικό τους χαρακτήρα. Για αυτό και στελέχη αυτών των κομμάτων πηγαινοέρχονται ανάμεσα στα κόμματα του συστήματος με μεγάλη άνεση... Ούτε ο ελληνικός λαός είναι βλαξ ούτε φυσικά π.χ. ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης της ΝΔ που ευχαριστεί κάθε τρεις και λίγο την Κωνσταντοπούλου για τη στήριξή της στα νομοσχέδια της κυβέρνησης, όπως στο παρακάτω βίντεο:

Δες ακομα

• 

  Σύμ-πλευση

  20/07/2023 12:22
• 

  Προθέρμανση

  22/06/2023 23:23
• 

  Γατάκι

  09/06/2023 10:00

Όταν το “ΤΙΜΕ” αποκαλούσε τον Στάλιν “Άνθρωπο της χρονιάς 1942"

Από Καλογερίας Σπύρος

Τα εξώφυλλα του… Στάλινγκραντ!!! Όταν το “ΤΙΜΕ” αποκαλούσε τον Στάλιν… «Σωτήρα του Δυτικού πολιτισμού» γιατί αυτό ήταν το κλίμα στην παγκόσμια κοινή γνώμη

1 Φεβρουαρίου 2023
Στις 4 Ιανουαρίου του 1943, πριν 80 χρόνια, το γνωστό περιοδικό «ΤΙΜΕ», κυκλοφόρησε έχοντας στο εξώφυλλό του τη μορφή του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν. 

Ήταν αφιερωμένο σ’ αυτόν σαν “Άνθρωπος της χρονιάς 1942”. 

Ένα εξώφυλλο με μια ωραία εικόνα του σοβιετικού ηγέτη κι ένα συνοδευτικό κείμενο γεμάτο αναφορές και συνειρμούς που θα έκαναν τους σημερινούς «ιστορικούς» και«δημοσιολόγους» της θεωρίας των δύο άκρων να κοκκινίζουν από αντικομουνιστική κι αντισοβιετική ιερή μανία εναντίον του περιοδικού.

 Μέχρι και “Σωτήρα του Δυτικού πολιτισμού” τον αποκαλούσαν.
Όχι. Δεν είχε “κολλήσει” προσωπολατρία το περιοδικό. Ούτε είχε αρχίσει να αλληθωρίζει φιλοσοβιετικά.
Το κλίμα στην παγκόσμια κοινή γνώμη
Ήταν τότε που όλη η ανθρωπότητα είχε μείνει με κομμένη την ανάσα μπροστά στην επική άμυνα και αντεπίθεση της ΕΣΣΔ απέναντι στο Χίτλερ. 

Ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Χίτλερ προχωρούσε παντού ακάθεκτος. Κατάπινε χώρες – ακόμα και υπερδυνάμεις σαν τη Γαλλία – με μια χαψιά. Είχε προχωρήσει μέσα στην ΕΣΣΔ, μέχρι τα πρόθυρα της Μόσχας, του Λένινγκραντ και του Στάλιγκραντ και του Καυκάσου, σ’ όλο το τεράστιο ανατολικό μέτωπο.
Ο κόσμος ήταν παγωμένος και ανήσυχος. 

Απλοί άνθρωποι και ηγέτες της αντιχιτλερικής συμμαχίας, περίμεναν με ανυπομονησία μια κάποια νίκη. Κι αυτή πιά την περίμεναν από τον κόκκινο στρατό. Αφού το ανατολικό μέτωπο ήταν εκεί που φαινόταν από τότε ότι κρίνεται ο πόλεμος. 

Από τη μάχη της Μόσχας, που ο κόκκινος στρατός έδειξε πρώτη φορά τα δόντια του, αλλά τίποτα δεν είχε κριθεί ακόμα. Από τις δυνάμεις που ήταν αντιμέτωπες. Από το ότι οι Γερμανοί είχαν στην ανατολή το 75% του στρατού τους.

Μη ξεχνάμε ότι στη Δύση, πριν το 1941, οι ηγέτες κι οι μυστικές υπηρεσίες, «μπουκωμένες» από τις προπαγάνδες των αντισοβιετικών κάθε είδους (Γκαίμπελς, Τρότσκι, Χέρστ, κλπ) , πίστευαν ότι η ΕΣΣΔ θα αντέξει την επίθεση του Χίτλερ μερικές μόνο εβδομάδες, όπως ισχυριζόταν κι ο ίδιος Χίτλερ. 

Ότι μόλις ξεκινήσει η επίθεση οι λαοί κι οι εθνότητες της ΕΣΣΔ θα αποσχιστούν από την ΕΣΣΔ. Ότι κάποιο πραξικόπημα θα ανατρέψει το Στάλιν (αυτό που ετοίμαζε η Γκεστάπο με τους τροτσκιστές) και θα γίνει στη Ρωσία κυβέρνηση φιλοχιτλερική. Ότι η οικονομία δεν θα αντέξει. 

Κι ότι ο στρατός είναι «διαλυμένος» και χωρίς ικανή ηγεσία, λόγω των λεγόμενων «εκκαθαρίσεων του 1936».

Και μετά διαψεύστηκαν οικτρά. Διαψεύστηκαν ως προς την αντοχή της ΕΣΣΔ, ως προς τις δυνατότητες της οικονομίας της, ως προς την ενότητα και την ομοψυχία του λαού της στην υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας.

«Και μετά οι λαοί αποκτήσανε Στάλιγκραντ” (Φ. Αγγουλές).

Η μάχη του Στάλιγκραντ είχε αρχίσει στα τέλη Ιούνη του 1942.

Στο ΤΙΜΕ, είχαν “σοβιετικό” εξώφυλλο και τον προηγούμενο μήνα (14 Δεκεμβρίου του 1942), που ήταν αφιέρωμα – σε ποιόν άλλον – στον Ζούκωφ.

Η επιλογή τους δικαιώθηκε όταν 5 μέρες μετά την κυκλοφορία του περιοδικού (στις 19/11/1942) ξεκίνησε η μεγάλη αντεπίθεση του κόκκινου στρατού, από βορά και νότο του μετώπου του Στάλιγκραντ, που οδήγησε στην περικύκλωση της Γερμανικής στρατιάς του Φ. Πάουλους κι όλος ο κόσμος περίμενε την παράδοσή τους ή την όποια άλλη πιθανή εξέλιξη.

Με την είσοδο της νέας χρονιάς, στις 4 Ιανουαρίου 1943, (όπως είδαμε), το περιοδικό ανακήρυξε τον Στάλιν άνθρωπο της χρονιάς 1942. 

Πριν βγει ο μήνας, η στρατιά του Φον Πάουλους είχε παραδοθεί. Το γόητρο και το περίφημο «αήττητο» της Γερμανικής Βέρμαχτ είχε γίνει κουρέλια.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1943, πάλι το ΤΙΜΕ είχε πρωτοσέλιδο τον σοβιετικό στρατιωτικό F. Golikov, διευθυντή της υπηρεσίας πληροφοριών του σοβιετικού στρατού και τίτλο « πόσα ποτάμια πρέπει να περάσει ο κόκκινος στρατός», προαναγγέλλοντας επί της ουσίας την επική επέλαση του κόκκινου στρατού από τη Μόσχα και το Στάλιγκραντ μέχρι το Βερολίνο. 

Πράγματι, χρειάστηκαν πολλές διαβάσεις μεγάλων ποταμών στον κόκκινο στρατό, μέχρι να μπει στο Βερολίνο.

Έλεγε το άρθρο του ΤΙΜΕ, με αφορμή την αρχή της κούρσας του κόκκινου στρατού να σπρώξει τους ναζί έξω από τα σοβιετικά σύνορα :

 «Ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε ποιες νέες νίκες θα φαινόταν δυνατές στο τέλος της περασμένης εβδομάδας. Αυτή η περασμένη εβδομάδα ήταν η πιο ευτυχισμένη εβδομάδα του πολέμου για το στρατό της Ρωσίας. Οι θρίαμβοι της εβδομάδας ήταν φοβεροί.
Νέες δυνατότητες ξεδιπλώθηκαν, οι οποίες πριν από ένα μήνα θα φαινόταν μάλλον αποκυήματα αισιόδοξης φαντασίας». 

Πίσω από τον σοβιετικό αξιωματούχο έχουν σχεδιαστεί οι αιχμές των σοβιετικών αντεπιθέσεων για την απώθηση των εχθρών Αντίστοιχο εξώφυλλο είχε το LIFE, κι ήταν ολόκληρο αφιερωμένο στην ΕΣΣΔ, στις 29 Μαρτίου 1943. 

Πάλι με τη φωτογραφία του Στάλιν.

Τέσσερις μήνες με εξώφυλλα παρμένα από το ανατολικό μέτωπο.
Παγκόσμια ανακούφιση και αναγνώριση
Το εξώφυλλο αυτό λοιπόν με τον “άνθρωπο της χρονιάς Στάλιν”, ήταν ουσιαστικά ένα “ουφ” ανακούφισης, της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που αντιλαμβανόταν ή ένοιωθε απλώς τη στροφή του πολέμου. 

Ένοιωθε τη νίκη των συμμάχων. Ένοιωθε ότι ο πόλεμος από κει και πέρα θα γύριζε ανάποδα. 

Ότι από δω και πέρα αρχίζει το κυνήγι των ναζί μέχρι το Βερολίνο. Θαύμαζε τον ηρωισμό, την αντοχή και τις δυνατότητες της σοβιετικής οικονομίας. Τιμούσε τα εκατομμύρια των νεκρών. 

Αλλά ταυτόχρονα αναγνώριζε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή η ΕΣΣΔ πολεμάει μόνη της για λογαριασμό όλου του κόσμου. Αυτό εξέφραζε ολοκάθαρα και η εκτίμηση για το Στάλιν: “Στάλιν: ο σωτήρας του Δυτικού πολιτισμού”.

Ίσως λίγοι διορατικοί μπορούσαν τότε να φανταστούν τι θα έγραφε το ΤΙΜΕ μερικά χρόνια αργότερα (μετά το 1945). Κι ακόμα λιγότεροι ότι θα υπήρχαν κάποιοι που θα τολμούσαν να αποπειραθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία του Β’ παγκοσμίου πολέμου και να εξισώσουν τον Χίτλερ με το Στάλιν και τον ναζισμό με τον κομμουνισμό.

Ας ξαναδιαβάσουν λοιπόν τα δικά τους γραπτά, όπως έχουν αποτυπωθεί στην ιστορία με ανεξίτηλα γράμματα.