«Αγκάλιαζα Ανθρώπους Που Πριν Λίγο, Προσπαθούσα Να Σκοτώσω» -Μία Αληθινή Ιστορία !!

Συμπληρώνονται φέτος 105 χρόνια από την ημέρα που μια από τις πιο όμορφες ιστορίες στα χρονικά έλαβε χώρα κοντά σε μια άσημη βελγική πόλη. Την Ιπρ. 

Μια ιστορία που, ως και το λυκαυγές του προηγούμενου αιώνα, κυκλοφορούσε περισσότερο ως ένα παραμύθι των ηρώων του πολέμου, ως ένα θρύλος. 

Ωστόσο επιβεβαιώθηκε από μαρτυρίες επιζώντων και επιστολές στρατιωτών που έγιναν μάρτυρες μια ιστορικής, αυθόρμητης εκεχειρίας, η οποία συνδυάστηκε με ποδόσφαιρο και, δυστυχώς, κράτησε λίγο.

Ακριβώς 105 χρόνια πριν, παραμονή Χριστουγέννων του 1914, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήδη αριθμεί τέσσερις μήνες εχθροπραξιών κι απλώνεται στη γηραιά ήπειρο. 

Ο εν λόγω πόλεμος ήταν ο σκληρότερος και φονικότερος απ όσους η ανθρωπότητα είχε ζήσει μέχρι τότε και τη νίκη, υπέρ των συμμαχικών δυνάμεων της Αντάντ, έκρινε το δυτικό μέτωπο. 

Εκεί τέθηκαν αντιμέτωπες οι δυνάμεις της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας με αυτές της Γαλλίας, της Βρετανίας, του Βελγίου και, αργότερα, των ΗΠΑ. 

Μάχες στα χαρακώματα φυσικά, όπου εκατομμύρια βρήκαν τον θάνατο όχι από σφαίρα εχθρού από τις κακουχίες και το κρύο.
Λίγες ώρες πριν τα Χριστούγεννα, περιγράφει ο τελευταίος εν ζωή στρατιώτης, ο Σκωτσέζος Αλφρεντ Αντερσον (πέθανε το 2005 σε ηλικία 109 ετών), 

μερικοί Γερμανοί στρατιώτες σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλή ιδέα να στολίσουν τη δική τους πλευρά των χαρακωμάτων. Εβαλαν μικρά κεράκια πάνω στα δέντρα και άρχισαν να τραγουδούν τα κάλαντα. 

Απέναντι, κάποιοι Βρετανοί, άρχισαν και αυτοί να τραγουδούν στη δική τους γλώσσα. 

Ολα αυτά συνέβαιναν ενώ η κάθε πλευρά ήταν κρυμμένη. Ο φόβος ότι αν κάποιος έκανε το πρώτο βήμα και άφηνε τη θέση του, θα είχε κάνει και το μοιραίο λάθος, παρέλυε τις αισθήσεις. 

Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη κι ύστερα από λίγη ώρα άρχισαν και οι ανταλλαγές ευχών και δώρων ανάμεσα στους στρατιώτες, που σύντομα συναντήθηκαν στη νεκρή ζώνη. Ουίσκι, τσιγάρα και σοκολάτες άλλαζαν χέρια. «Αγκάλιαζα ανθρώπους που πριν από λίγη ώρα προσπαθούσα να σκοτώσω» είχε πει ένας Αγγλος στρατιώτης μιλώντας χρόνια αργότερα στο BBC.

«Η ομίχλη είχε σχεδόν διαλυθεί, όταν άκουσα μια φωνή να λέει ότι Βρετανοί και Γερμανοί είχαν βγει από τα χαρακώματα και αντάλλασσαν δώρα. Σύντομα εμφανίστηκε ένας Σκωτσέζος στρατιώτης κρατώντας μια μπάλα ποδοσφαίρου αλλά έμοιαζε τελείως παράταιρη με το σκηνικό της μάχης. Μέσα σε λίγα λεπτά ο αγώνας είχε αρχίσει. Το να παίζεις πάνω στον πάγο δεν ήταν καθόλου εύκολο, παρόλα αυτά προσπαθήσαμε να μείνουμε πιστοί στους κανονισμούς» αναφέρει η μαρτυρία ενός Βέλγου.

Το ματς, και δη χωρίς διαιτητή, διήρκησε μία ώρα και οι Γερμανοί τελικά νίκησαν 3-2. Μάλιστα η αναμέτρηση έληξε άδοξα όταν η (αυτοσχέδια, από άχυρο και δεμένη με σύρμα!) μπάλα διαλύθηκε, χτυπώντας σε ένα συρματόπλεγμα. Το ίδιο πρόχειρα ήταν και τα γκολπόστ για τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ξύλα, χλαίνες και κράνη. Όταν τελείωσε το ματς, οι δύο πλευρές πήραν πίσω από τη νεκρή ζώνη τους ανθρώπους που είχαν χάσει τη ζωή τους και τους έθαψαν με όλες τις τιμές που θα μπορούσαν να τους αποδώσουν υπό αυτές τις συνθήκες.

Ιστορία αγάπης, ανθρωπιάς και ειρήνης

Η άτυπη εκεχειρία επεκτάθηκε κατά μήκος των 800 χιλιομέτρων του δυτικού μετώπου, όπου στρατοπέδευαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο στρατιώτες. 

Ενας από τους τελευταίους επιζώντες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ο Μπέρτι Φέλσταντ, ο οποίος μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του το φθινόπωρο του 2001 και σε ηλικία 106 ετών, θυμόταν με πολλές λεπτομέρειες την ιστορική ανακωχή. 

«Τα όπλα σίγησαν και οι στρατιώτες άρχισαν να βγαίνουν από τα χαρακώματά τους» είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του ο Ουαλός που πολέμησε ως τυφεκιοφόρος κοντά στο γαλλικό χωριό Λαβεντί: «Αφήσαμε και εμείς τα όπλα μας και συναντήσαμε τον εχθρό. Απ' όσο θυμάμαι, οι Γερμανοί βγήκαν πρώτοι και άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας. Τους αντιγράψαμε αυθόρμητα».

Όταν οι στρατιώτες των δύο πλευρών είχαν βγει από τα χαρακώματα, ένας Βρετανός εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και είχε στήσει ένα αυτοσχέδιο κουρείο στην ουδέτερη ζώνη. Ο κουρέας «αδιαφορούσε πλήρως τι εθνικότητας ήταν οι πελάτες του, απλώς χρέωνε δύο τσιγάρα το κάθε κούρεμα» περιγράφει το γεγονός στο ημερολόγιό του ο Γερμανός Γιόζεφ Σέμπαλντ. 

«Μπορεί να ήταν πόλεμος, ωστόσο δεν υπήρχε ούτε ένα ίχνος εχθρότητας ανάμεσα στους στρατιώτες, οι οποίοι έπαιζαν ποδόσφαιρο μέχρι τελικής πτώσεως» συμπληρώνει.

Μια ιστορία αγάπης, ανθρωπιάς και ειρήνης στην καρδιά του πολέμου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1918 με 9 εκατομμύρια νεκρούς και 21 εκατομμύρια τραυματίες. Ο καθένας μιλούσε στη γλώσσα του σε εκείνη τη μοναδική ανακωχή. Όμως εκείνη η ιδιόρρυθμη Βαβέλ δεν χώριζε τους λαούς. Τους ένωνε.

Το ημερολόγιο του Τσέμις και ο... Χίτλερ

Η ανακωχή στο βελγικό μέτωπο, κοντά στην Ιπρ, κράτησε μόνο για το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων όμως σε άλλες περιοχές συνεχίστηκε μέχρι την Πρωτοχρονιά. 

Οι στρατηγοί και των δύο πλευρών έγιναν έξαλλοι όταν τα γεγονότα μαθεύτηκαν. Εξ ου και διατάχθηκαν εκτεταμένοι βομβαρδισμοί τις επόμενες ημέρες ενώ οι στρατιώτες δεν έμεναν ποτέ σταθεροί σε ένα μέτωπο, ώστε να μην έρχονται κοντά με τους αντιπάλους.

Το 1999, στο σημείο από όπου ξεκίνησε η ανακωχή στήθηκε ένας ξύλινος σταυρός, για να θυμίζει σε όλους εκείνο το βράδυ του 1914. 

Η ιστορία από γερμανικής πλευράς επιβεβαιώθηκε μόλις το 2006 από ένα βιβλίο που εξέδωσαν οι εκδόσεις Bertelsmann με στοιχεία που συνέλεξε ο ιστορικός και συγγραφέας Μίκαελ Γιουργκς. Μάλιστα βρήκε αδημοσίευτες επιστολές και ημερολόγια Γερμανών που βρίσκονταν τότε στα χαρακώματα, κυρίως από το ημερολόγιο του υπολοχαγού Κουρτ Τσέμις.

«Αρχικά δεν μπορούσα να διαβάσω τα ημερολόγια του πατέρα μου» είπε ο γιος του, Ρούντολφ Τσέμις, λίγο πριν πεθάνει το 2008, εξηγώντας ότι ο Κουρτ Τσέμις του χρησιμοποιούσε μια αρχαϊκή μορφή στενογραφίας και χρειάστηκε τη βοήθεια ενός γηραιότερου καθηγητή για... αποκρυπτογράφηση.

Η περιγραφή είναι συγκλονιστική: 

«Ο στρατιώτης Μέκελ από τον λόχο μου, ο οποίος είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Αγγλία, φώναξε στους Βρετανούς μιλώντας τους στα αγγλικά και σύντομα ξεκίνησε μια ζωηρή συζήτηση. Τελικά οι στρατιώτες βγήκαν από τα χαρακώματα, έσφιξαν τα χέρια στην ουδέτερη ζώνη και αλληλοευχήθηκαν χαρούμενα Χριστούγεννα μιλώντας ο καθένας στη γλώσσα του. Συμφωνήθηκε ότι την επόμενη ημέρα, ανήμερα της σημαντικότερης γιορτής των Καθολικών, κανείς δεν θα πυροβολούσε. Βάλαμε ακόμη περισσότερα κεριά στο μήκους ενός χιλιομέτρου χαρακώματός μας, αλλά και χριστουγεννιάτικα δένδρα. Οι Βρετανοί εξέφρασαν τη χαρά τους για τη φωταψία με σφυρίγματα και χειροκροτήματα. Πέρασα όλη τη νύχτα ξύπνιος, όπως και οι περισσότεροι. Αν και κάπως κρύα, η νύχτα εκείνη ήταν υπέροχη» κατέληξε ο Γερμανός δάσκαλος, ο οποίος έχασε τη ζωή του στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου είχε αιχμαλωτιστεί από Ρώσους στρατιώτες.

Από τις βελγικές ακτές ως τα ελβετικά σύνορα, όλοι γιόρτασαν εκείνα τα Χριστούγεννα. 

Εκτός φυσικά από τους στρατηγούς αλλά και έναν Αυστριακό δεκανέα, ο οποίος αρκετά χρόνια αργότερα, στο βιβλίο «Ο Αγών Μου» ανέφερε το περιστατικό και σημείωσε πως «τέτοιες συνεννοήσεις μεταξύ απλών στρατιωτών θα έπρεπε να απαγορεύονται». Ο εν λόγω Αυστριακός ονομαζόταν Αδόλφος Χίτλερ…

Η μαρτυρία του Φράνσις Τόλιβερ από το Λίβερπουλ ήρθε να προστεθεί στις άλλες φίλων και εχθρών. Καθώς ήταν ξαπλωμένος στη βραχώδη και παγωμένη γη άκουσε από την αντικριστή γραμμή κάποια φωνή να τραγουδά. Το τραγούδι, που ζέστανε την παγωμένη ατμόσφαιρα, ήταν αυτό που οι Γερμανοί ονομάζουν «Stille Nacht», οι Αγγλοι «Silent Night» (και εμείς «Αγια Νύχτα»). 

Τα πολεμικά τείχη είχαν πέσει για λίγες ώρες. 

Οι μάχες θα συνεχίζονταν σε λίγο το ίδιο αδυσώπητες και πολυαίμακτες. 

Πολλοί από εκείνους που τραγούδησαν, δεν έμελλε να γυρίσουν στα σπίτια τους. Τη γέννηση του Θείου Βρέφους δεν έμελλε να γιορτάσουν επιστρέφοντας στην ειρηνική δημιουργική ζωή. 

Ο καταστροφικός πόλεμος 

για Τ΄ αφέντη το Φαΐ 

τους αφάνισε.

Αντλήσαμε πληροφορίες Από Εδώ

Παρουσίαση Viva La Revolucion

,,ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ...ΑΓΡΥΠΝΑΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΣΤΕΡΙ..,,

Το ιστορικό ενός τραγουδιού. Ύμνος στο διεθνισμό και τη συντροφικότητα.
(Για όσους "φωτίζουν το δρόμο μας οι σελίδες απ' το κομμουνιστικό μας Μανιφέστο")

«Το 1978 διάβασα τον "Ριζοσπάστη" ένα πρωί και έπεσε το μάτι μου σε ένα ποίημα, το οποίο πραγματικά μου 'κανε μεγάλη εντύπωση, υπογραφόταν Άλκης Αλκαίος. Μέσα σε δυο μέρες το είχα μελοποιήσει, με τίτλο "Φλεβάρης 1848".
Έψαχνα να τον βρω, τίποτα. Διότι αυτό δεν ήταν το όνομά του, το όνομά του ήταν - όπως έμαθα μετά - Βαγγέλης Λιάρος...».
(Θάνος Μικρούτσικος)

Στις 21 Φεβρουαρίου 1848 δημοσιεύεται η πρώτη έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς.

 Την επομένη, στις 22 Φεβρουαρίου, ξεσπά η «Φεβρουαριανή» Επανάσταση των εργατών του Παρισιού.

"Μανουέλ Ντουάρντε απ' το Πράσινο Ακρωτήρι
ίσως ποτέ και να μη δω το πρόσωπό σου
ωστόσο αν κρίνω απ' το αιμάτινο γραφτό σου
θα πρέπει να 'ναι γιομάτο από λιοπύρι

Ελμπέρτο Κόμπος Παναμέζε αδελφέ μου
ίσως ποτέ να μην ακούσω τη φωνή σου
ωστόσο ασίγαστη θε να 'ναι σαν τη γη σου
αν κρίνω απ' τα μηνύματα του ανέμου

Ναϊμ Ασχάμπ απ' τις όχθες του Ιορδάνη
ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι
ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέρι
που δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει

Απόψε σμίξαν τις καρδιές μας σ' έναν έστω
στιγμιαίο συντονισμό ίδιες ελπίδες
καθώς μας φώτιζαν το δρόμο οι σελίδες
απ' το κομμουνιστικό μας μανιφέστο".

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Ο Μανουέλ Ντουάρντε, δικηγόρος και λογοτέχνης από το Πράσινο Ακρωτήρι. Ηγέτης του παναφρικανισμού τη δεκαετία του 1950. Καλούσε τους ομοεθνείς του από όλη την Αφρική να εξεγερθούν κατά των αποικιοκρατών.

Ο Ελμπέρτο Κόμπος, συνδικαλιστής και γενικός γραμματέας του εργατικού κέντρου του Παναμά. Αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία του Παναμά από τις ΗΠΑ.

Ο Ναΐμ Αλ Ασχάμπ, ηγέτης του Ιορδανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (του μετέπειτα Παλαιστινιακού Λαϊκού Κόμματος). Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις φυλακές της Ιορδανίας και του Ισραήλ. Απελευθερώθηκε το 1971, ενώ βρισκόταν σε απομόνωση και με κλονισμένη υγεία, ύστερα από διεθνή εκστρατεία. Μεταφέρθηκε στη Μόσχα για θεραπεία.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ Στίχοι: Άλκης Αλκαίος Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη Μανουέλ Ντουάρντε απ' το Πράσινο Ακρωτήρι ίσως ποτ...

YOUTUBE.COM

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1848 - ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ Στίχοι: Άλκης Αλκαίος Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη Μανουέλ Ντουάρντε απ' το Πράσινο Ακρωτήρι ίσως ποτ...

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ Στίχοι: Άλκης Αλκαίος Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη Μανουέλ Ντουάρντε απ' το Πράσινο Ακρωτήρι ίσως ποτ...

Thesska Katerina

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ:Το έργο σου είναι βέλος πύρινο, που σκίζει τον χρόνο. Θα συνεχίζει τη διαδρομή του κι όταν θα χτίζουμε "τις αυριανές μας φάμπρικες, τα λαϊκά μέγαρα, τα κόκκινα στάδια", όταν θα δικαιωθεί ο σκοπός που αφιέρωσες το ταλέντο, το μυαλό, την καρδιά σου "στην κοινωνία που ο ψαράς θα γράφει ποιήματα και ο ποιητής θα ψαρεύει". 

Το έργο σου εκφράζει την ουσία, όχι μόνο μιας περιόδου, αλλά μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής. Άχρονο, άτοπο, ανεξάντλητο, αθάνατο, όπως αθάνατος Θάνο είσαι κι εσύ.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΘΑΝΟ

Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος !!

"Στους στρατιώτες που μετατρέπονται σε εκτελεστές από τους πραιτοριανούς. Στους διανοούμενους που δεν έχουν εξευτελιστεί από τη μπουρζουαζία":

Σαν σήμερα, 29/12/1896, γεννιέται ο κορυφαίος τοιχογράφος Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος.
Ανήκει στη "μεγάλη τριάδα" των Μεξικανών τοιχογράφων, μαζί με τον Ντιέγκο Ριβέρα και το Χοσέ Κλεμέντε Ορόσκο.

Υπήρξε στρατιώτης της Μεξικανικής Επανάστασης (1910-17) και του Ισπανικού Εμφυλίου (1936-39). Διευθυντής της εφημερίδας "El Machete",που έγινε και η επίσημη φωνή του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού, από τα μέσα της δεκαετίας του ’20, είχε έντονη ανάμιξη στο εργατικό κίνημα.

Το 1937 κατετάγη στον Ισπανικό Δημοκρατικό Στρατό.
Προηγήθηκαν δύο ταξίδια στις ΗΠΑ, όπου το 1936 ίδρυσε πειραματικό εργαστήρι στη Ν. Υόρκη. Οργάνωσε τους εργάτες των ορυχείων του Χάλισκο και εκλέχτηκε πρόεδρος του σωματείου τους.

Η αφοσίωση του στη σύνδεση της τέχνης με τους κοινωνικούς αγώνες του κόστισε πολλά χρόνια εξορίας, πολλές συλλήψεις και χρόνια στη φυλακή.
Ήταν πρόσωπο μόνιμης και επίμονης παρακολούθησης από το Εφ Μπι Αϊ και άλλες μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ (πενήντα χιλιάδες σελίδες είναι ο όγκος των αρχείων που αναφέρονται σε αυτόν).

Τα έργα του αποσιωπήθηκαν εντελώς στην Αμερική. Παρά τις προσπάθειες να εξαλείψουν από τη μνήμη το έργο του, δεν κατόρθωσαν να καταπνίξουν την επιρροή του. Του απονεμήθηκε το Βραβείο "Λένιν" για την ειρήνη. Πέθανε το 1974 στο Μεξικό.

Από:

Praxis Review

@praxis_review

ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ: ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ

,,«υποκλίνομαι, σύντροφε Πελετίδη».

Στο δικό μου το δέντρο φέτος τον έβαλα ψηλά στην κορφή σαν το πιο λαμπρό αστέρι.,,

«Chapeau, σύντροφε Πελετίδη»

Μπορεί ο τίτλος να μη δένει αρμονικά με το ΚΚΕ ( μα ‘chapeau σύντροφε’, σοβαρά τώρα;) αλλά εμείς των βορείων προαστείων έτσι μιλάμε σε σάς τους αιμοσταγείς κομμουνιστάς, κύριε δήμαρχε. Της καρδιάς μας.
Γιατί δήμαρχο της καρδιάς μας ανέδειξε τον Κώστα Πελετίδη η εκπνοή του 2019. 

Φέτος ειδικά που συνδέει το όνομά του με ένα μεγαλόπνοο έργο. Την δημιουργία ενός μεγάλου ξενώνα που θα στεγάζει 100 άστεγους συνανθρώπους μας. Θα τους προσφέρει στέγη, τροφή, σιγουριά και πάνω απ’ όλα αξιοπρέπεια.

Μεγάλη ιστορία τι να λέμε. Μεγάλη υπόθεση. 

Καλά κι άγια τα έλατα και τα λαμπάκια – όλα χρειάζονται – όμως εδώ ένας κομουνιστής δήμαρχος με όραμα αποδεικνύει πως η αγάπη δεν είναι καλά και ντε ‘χριστιανική’. 

Ούτε έχει να κάνει απαρεγκλίτως με το ‘πνεύμα των Χριστουγέννων’. Η αγάπη είναι αγάπη, τελεία. Όχι αυτό το σίχαμα που δίνουμε φιλοδώρημα στα κάλαντα και νομίζουμε πώς είμαστε η αγία Τερέζα. Ή που δωρίζουμε στον ‘φτωχό’ το πουλόβερ το παλιό και τη σκισμένη φούστα.
Τα χρόνια τα παλιά, οι κυρίες της Φιλοπτώχου επισκέπτονταν τους φτωχομαχαλάδες κι έδιναν στους ταπεινούς και καταφρονεμένους - με την άκρη του κόκκινου νυχιού γιατί τους σιχαίνονταν –καλάθια με αποφάγια. Να φάνε κι αυτοί οι κατακαημένοι μια φορά το χρόνο. 

Κάπως έτσι εννοούμε – ακόμα – την αγάπη προς τον πλησίον.

Ο Πελετίδης ξέρει τι εστί επί της ουσίας προσφορά. Ξέρει πως άλλο φιλανθρωπία κι άλλο αλληλεγγύη. 

Το ξέρει στη θεωρία και το εφαρμόζει στην πράξη. Ήδη οι περισσότεροι άστεγοι του δήμου Πάτρας φιλοξενούνταν σε πανσιόν με έξοδα της τοπικής κοινότητας. 

Τώρα επιτέλους, υλοποιείται ένα έργο που θα προσφέρει μια μονιμότερη λύση στη χαίνουσα πληγή των άστεγων συνανθρώπων μας.
Φέτος στην Πάτρα, οι αιτήσεις για το σχετικό επίδομα πλησιάζουν τις 800, ενώ έχουν εγκριθεί κάτι λιγότερο από τις μισές. 

Γι’ αυτό ο ξενώνας στο κτίριο Γούναρη και Μπουκαούρη δίνει σχήμα και μορφή στην έννοια της αλληλεγγύης. 

Ήδη ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο έχουν δημιουργήσει μια τράπεζα τροφίμων και διαθέτουν βαν ζεστού φαγητού και διανομής σε σχολεία και παιδικούς σταθμούς σε 13 σημεία σε ολόκληρη την πόλη. 

Γι’ αυτό και εύλογα διεκδικούν χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για μόνιμο προσωπικό που να εξυπηρετεί άμεσα τους πολίτες, που έχουν την ανάγκη των υπηρεσιών τους.

Θυμάμαι πριν κάνα δίμηνο περίπου, την παρέμβαση του δημάρχου για να αναβληθεί η έξωση μιας μάνας με τέσσερα παιδιά από το σπίτι τους που η τράπεζα έβγαλε σε πλειστηριασμό. 

Η γυναίκα αυτή έδωσε αγώνα για να ενταχθεί το σπίτι στο νόμο περί προστασίας της πρώτης κατοικίας αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν γνωρίζουμε ακόμα τι μέλλει γενέσθαι με αυτή την υπόθεση, όμως η ευαισθησία της δημοτικής αρχής ήταν παρούσα και οι δημότες της Πάτρας στάθηκαν στο πλευρό της άτυχης γυναίκας.
Ο Κώστας Πελετίδης είναι κομουνιστής και λογικά τον ελεύθερο χρόνο του ξεσκίζει αστούς με το κονσερβοκούτι. 

Κι αν δεν το κάνει, οφείλει να ασχοληθεί άμεσα με το σπορ: μόνον έτσι ώστε θα δικαιώσει τους φαντασιακούς μύθους ‘νομοταγών και νομιμοφρόνων’. 

Αυτών που συγχέουν τη φιλανθρωπία με την αλληλεγγύη. Αυτών που πιστεύουν πως υπάρχει ένα και μοναδικό πρόσωπο της αγάπης: αυτό που συναντούμε σε ναούς και θρησκευτικά σωματεία.
Δεν ξέρω αν ο Πελετίδης σπίτι του στολίζει δέντρο, καραβάκι ή τίποτα απολύτως. 

Στο δικό μου το δέντρο όμως, φέτος τον έβαλα ψηλά στην κορφή σαν το πιο λαμπρό αστέρι. 

Κι ας είναι λίγο άβολα εκεί πάνω, δεν πειράζει, άλλωστε μασάνε τα κομούνια ταραμά;

Υ.Γ. Καλή χρονιά να έχουμε. Ή έστω καλύτερη.

Το κείμενο μου στα Νέα . Το λινκ δεν ανοίγει, κάντε κοπι πειστ το κείμενο αν θέλετε να το μοιραστείτε με φίλους.

Έλενα Ακρίτα

"Η ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ" ΤΩΝ Κ. ΜΑΡΞ-Φ. ΕΝΓΚΕΛΣ

Από τον πρόλογο της έκδοσης: Ο πραγματικός Ουμανισμός δεν έχει στη Γερμανία πιο επικίνδυνο εχθρό απ' τον σπιριτουαλισμό ή θεωρητικό ιδεαλισμό, που βάζει στη θέση του πραγματικού ανθρώπου την "αυτοσυνείδηση" ή το "πνεύμα" και μαζί με τους Ευαγγελιστές διδάσκει: αυτό που δίνει ζωή είναι το πνεύμα, το σώμα δεν είναι ωφέλιμο. Εννοείται πως αυτό το χωρίς σώμα πνεύμα μόνο στη φαντασία του έχει πνεύμα.
Αυτό που καταπολεμούμε στην "κριτική" του Μπάουερ, είναι ακριβώς η θεωρία που εδώ αναπαράγεται σαν γελοιογραφία. Από μας αυτή θεωρείται σαν η πιο τέλεια έκφραση των χριστιανογερμανικών αρχών, που καταβάλλουν την τελευταία τους προσπάθεια, μεταβάλλοντας την ίδια την κριτική σε δύναμη υπερβατική. [...]

Καλό Διάβασμα:

Το 1821 και η Αλήθεια του Γιάννη Σκαρίμπα

Από τον πρόλογο του συγγραφέα:

- Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι... Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν' αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτζαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αυτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ' αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν παειναπεί διόλου ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό την έφαγε...

ΙΔΕΣΘΑΙ: ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΕΛΕΤΙΔΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !!

Ευχαριστήρια επιστολή στον Δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, έστειλε ο Σύλλογος Ανοιχτή Κοινότητα Έρευνας Πληροφόρησης και Πολιτισμού (πρώην Σύλλογος Εργατικών Κατοικιών Λεύκας).

Στην επιστολή αναφέρονται τα εξής: 

«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας καθώς και οι κάτοικοι της Περιοχής Λεύκας ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΘΕΡΜΑ τους Εργαζόμενους του Δήμου Πατρέων και ιδιαιτέρως τον Δήμαρχο κ. Κωνσταντίνο Πελετίδη, οι οποίοι μετέτρεψαν έναν σκουπιδότοπο 4 στρεμμάτων περίπου σε ένα χάρμα ιδέσθαι. Ένα πράσινο χαλί που μετατρέπεται μέρα με την μέρα σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, μια μεγάλη παιδική χαρά και βέβαια ένας πολυχώρος δημιουργικής απασχόλησης για μικρούς μεγάλους.

Επιπρόσθετα ευχαριστούμε θερμά τον Καρναβαλικό Οργανισμό που ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας ώστε από φέτος στο χώρο να τοποθετηθούν χριστουγεννιάτικα στοιχεία στολισμού. 

Η Γειτονιά, η Περιοχή μας, οι Συμπολίτες μας για πρώτη φορά νιώθουν ότι Χριστούγεννα δεν είναι μόνο το κέντρο της Πόλης.

Τα ως άνω είναι μια απλή και επιγραμματική διάσταση της πραγματικότητας, με την νέα χρονιά όπου και θα γίνει και η επίσημη παρουσίαση του νέου καταστατικού του Συλλόγου μας θα παρουσιασθεί όλο το οδοιπορικό μας.

Για τους μικρούς μας φίλους που θα μας επισκεφτούν για τα κάλαντα τις παραμονές (Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Φώτων) θα τους περιμένει το δέντρο με τις σοκολάτες!

Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας εύχεται οι Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων, να ανάψει στις καρδιές όλων μας το Φως της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας που φέρνει η Γέννηση του Θεανθρώπου. Ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας η νέα χρονιά, 2020, να είναι εποικοδομητική, μια χρονιά δημιουργικότητας και αισιοδοξίας αλλά κυρίως να φέρει Αγάπη και Υγεία».

Κατιούσα

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:

KAI TIΣ ΦΩΤΟ 

Φωτο από την Σελίδα του Δήμου Πατρέων https://www.facebook.com/patrasmunicipality/posts/2991170690922442?__xts__[0]=68.ARC5fNHNe3gLpuFn1l9MCblU71yAnF3ha32rXeNoo0vUPYmmhVt8hTaqKaSzNj-4Wd6XkAd4Gci87FEI-7jbA7z5xq28hF_LNzl5nB0cFQwL_bHJji9ckPfGmaFxoXobZccyNn5jIcoO_7wWSsrZ7a4E7RCiRHudYTZtZEupjySOH4VaXtYgBHO0eQ2VEQTu32yKx_D1Efz8ZVqjXQM03s9eKkcxj07S22MfQggCU7iunO0H73WJKSTdb6Fvb2n-a6x6ZQ_-2ESW8vmg2Sjso7aqM92Os1AvgaCGaszaIzugn3wlS-vRao0Jc-Fr3rOEwb539mNw7guwj0R6fMWBx4_WSg&__tn__=-R

Απ την Αγωνιστική Γαλλία !!

ΓΑΛΛΙΑ
Νέες μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις και χτες !!Σε πολλές πόλεις η συμμετοχή ξεπέρασε και αυτή της 5ης Δεκέμβρη
ΠΑΡΙΣΙ.--
Μήνυμα αποφασιστικής καταδίκης των νέων αντιασφαλιστικών ανατροπών της κυβέρνησης Μακρόν έστειλαν χτες εκατοντάδες χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι που απήργησαν στη Γαλλία, μετά από αποφάσεις δευτεροβάθμιων και πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων αλλά και πολλών Γενικών Συνελεύσεων από χώρους δουλειάς όπου απεργίες συνεχίζονται εδώ και μέρες.
Κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να συκοφαντήσει τους λαϊκούς αγώνες - στελέχη της κατηγορούσαν τους απεργούς μέχρι και για την αύξηση των τροχαίων στο Παρίσι, εκφράζοντας ταυτόχρονα μεγάλη ...ευαισθησία για διακοπές ρεύματος εξαιτίας της απεργίας - εργαζόμενοι σε Μεταφορές, Εκπαίδευση, δημόσιες υπηρεσίες, λιμάνια, διυλιστήρια και πολλούς ακόμα κλάδους στρατηγικής σημασίας απήργησαν και διαδήλωσαν, μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις, πιο μαζικά από τις 5 Δεκέμβρη, την τελευταία πανεθνική απεργία που πολλοί χαρακτήρισαν μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων.

Στο Παρίσι οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τις 350.000. Στη Μασσαλία χτες το πρωί διαδήλωσαν 200.000 (στις 5/12 είχαν υπολογιστεί σε 150.000). Αυξημένη ήταν η συμμετοχή και στη Ρουέν (35.000 από 30.000 στις 5/12), στην Καέν (20.000) κ.τ.λ.

Στις Μεταφορές τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία παρέμεναν υψηλά, σε μετρό και τρένα άγγιζαν το 75%.
Στη Μασσαλία οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τις 200.000
Αντίστοιχα και στη Χημική Βιομηχανία μεγάλα διυλιστήρια έμειναν και χτες κλειστά.
Το απεργιακό δελτίο της κλαδικής Ομοσπονδίας (FNIC) που ανήκε στη δύναμη της αγωνιστικής Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας κατέγραφε συνέχιση της απεργίας σε μεγάλες μονάδες, όπως αυτές σε Λαβέρα, Ντονζ, Φλάντρα, Λιοντέλ Μπασέλ. Επίσης, υψηλά ποσοστά συμμετοχής παρουσίαζε η απεργία και στους ομίλους «Copenor», «Gemey», «Arkema», «Solvay» κ.τ.λ.
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Μασσαλίας Ολιβιέ Ματέ, μιλώντας σε ΜΜΕ, ανήγγειλε νέα απεργιακή κινητοποίηση αύριο 19 του μήνα και νέο πρόγραμμα αγωνιστικής δράσης, «μέχρι να αποσυρθεί η μεταρρύθμιση».
Σε τροχιά κλιμάκωσης κινούνται και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Ενδεικτική είναι η κοινή ανακοίνωση που υπογράφει η FNIC μαζί με κλαδικές ομοσπονδίες από τους Σιδηροδρόμους, τα Ορυχεία - Ενέργεια και τις Μεταφορές, καλώντας τους εργαζόμενους σε ετοιμότητα για νέα κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων, αν η κυβέρνηση δεν αποσύρει τις νέες ανατροπές.
Μαζικές κινητοποιήσεις έγιναν σε πολλές ακόμα περιπτώσεις, όπως και στο προάστιο του Παρισιού Βαλ ντε Μαρν.
Από τη μεριά του, ο πρωθυπουργός Εντουάρντ Φιλίπ ξεκαθάρισε πως η κυβέρνηση δεν θα υποχωρήσει από τις ανατροπές που απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο και δήλωσε ότι «η κυβέρνησή μου είναι πλήρως αποφασισμένη να μεταρρυθμίσει το σύστημα των συντάξεων και να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος»... Από Ριζοσπάστη https://www.rizospastis.gr/page.do?pu...

ΠΡΟΣ "ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΥΣ": ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ

Αυτές τις μέρες όλοι σκέφτονται τα παιδιά. 

"Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή των παιδιών" λένε. 

Κι αρχίζουν οι συνειρμοί για τα παιδιά...ενός άλλου θεού. Με στοιχεία που σοκάρουν: Πάνω από
200 εκατομμύρια υποσιτίζονται,
15 εκατ. μένουν ορφανά εξαιτίας του AIDS,
115 εκατ. δεν πηγαίνουν σχολείο,
πόσα εργάζονται? πόσα πωλιούνται κι αγοράζονται? πόσα είναι άρρωστα? πόσα ορφανά από πολέμους?....κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Και οι τηλεμαραθώνιοι δίνουν και παίρνουν αυτές τις μέρες. Να "ευαισθητοποιήσουν" και δημιουργήσουν τύψεις. 

Καλούνται όλοι να δώσουν από το "υστέρημα" τους για τα "άτυχα παιδιά". 

Κρύβουν πως όσα χρήματα κι αν συγκεντρωθούν δεν θα αλλάξει τίποτε γιατί το πρόβλημα της φτώχειας δεν είναι η έλλειψη χρημάτων. 

Αυτά τα παιδιά θα είναι "άτυχα" όσο οι "μεγάλοι" δεν αγωνίζονται για μια πιο δίκαιη κοινωνία. 

Όταν όμως τυχαίνει να διεκδικούν αξιοπρεπή μεροκάματα, δωρεάν Υγεία, Παιδεία κλπ, τότε η "συμπόνια"κι η "φιλανθρωπία" των "φιλανθρώπων" και των ΜΜΕ που τους στηρίζουν...πάνε περίπατο.

Τότε τα αιτήματα δεν είναι ρεαλιστικά, η οικονομία δεν αντέχει και τα παιδιά από "αγγελούδια"κι "αθώα θύματα" γίνονται μονομιάς παραβάτες, εγκληματίες, ανεγκέφαλοι...

Οι λεγόμενοι "ανθρωπιστές παύουν να τα λυπούνται πια. Τα φοβούνται.
Αλλά για να μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια θέσπισαν και την Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Δε λέω, σωστά είναι καταγραμμένα στις Χάρτες τους, αλλά ας μας πουν πώς κι από ποιον θα εφαρμοστούν,όταν γνώμονας είναι το κέρδος? 

Με εράνους θα λύσουν το πρόβλημα? 

Να γιατί είναι υποκριτές και φαρισαίοι.
Ο εργαζόμενος κόσμος όμως ας προσέχουμε να μήν ταυτίζουμε το ενδιαφέρον μας, την ευαισθησία μας και την οργή μας για την αδικία με την υποκριτική "φιλανθρωπία" των χορτάτων , των εκμεταλλευτών και των ληστών του πλούτου. 

Άν δε χτιστεί μια άλλη κοινωνία που θα σέβεται τον άνθρωπο γενικά , τα Δικαιώματα του παιδιού, δυστυχώς, θα παραμένουν μια ουτοπία

Ελένη Λάμπρου

kαι ο Φιντέλ για τα παιδιά στο βίντεο εδώ: