Ο Ναζίμ Χικμέτ και η… νεολαία ΣΥΡΙΖΑ
Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Το κόμμα τους, ο ΣΥΡΙΖΑ, εξετεύλισε και κουρέλιασε με κάθε δυνατό τρόπο κάθε έννοια της Αριστεράς. Η κυβέρνηση τους, η κυβέρνηση του κ.Τσίπρα, καπηλεύτηκε- χυδαία και ξεδιάντροπα- τους ηρωϊκούς αγώνες των κομμουνιστών της αντίστασης (βλέπε Σκοπευτήριο Καισαριανής) και επιχείρησε να προσεταιριστεί ιδεολογικά λαϊκούς αγωνιστές που σφυρηλατήθηκαν και αναδείχθηκαν μέσα από την ιστορική πορεία και δράση του ΚΚΕ (βλ. Άρης Βελουχιώτης, Νίκος Μπελογιάννης).
Στο συνέδριο του κόμματος τους- στο 2ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ, τον περασμένο Οκτώβρη- είχαν το θράσος να βάλουν στο στόμα τους ένα σύνθημα που συμβολίζει τον ηρωϊσμό, την συνέπεια και την αυτοθυσία των κομμουνιστών («Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές») καπηλευόμενοι, για πολλοστή φορά, ως γνήσιοι λαθρεπιβάτες της Ιστορίας, τους αγώνες και τις θυσίες άλλων.
Την σκυτάλη της ξεδιαντροπιάς φαίνεται πως πήρε τώρα η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποφάσισε να «διανθίσει» την προπαγάνδιση του 1ου Συνεδρίου της με λίγο από…. Ναζίμ Χικμέτ. Με τη ρήση του σπουδαίου τούρκου κομμουνιστή ποιητή «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πως θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;» η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους νέους και τις νέες της χώρας… «μαζί να χαράξουμε το δρόμο».
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Ο ποιητής και αγωνιστής Ναζίμ Χικμέτ ήταν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ με όλη την σημασία της λέξης. Τι σχέση άραγε μπορεί να έχει η νεολαία ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ με έναν Κομμουνιστή του διαμετρήματος του Χικμέτ; Τι σχέση μπορεί να έχει το πραγματικά επαναστατικό περιεχόμενο του έργου του Χικμέτ με την προσκυνημένη σε κεφάλαιο, τρόϊκες-θεσμούς και ευρωατλαντικές συμμαχίες παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ;
Τι μπορεί να συνδέει άραγε την πνευματική κληρονομιά του κομμουνιστή Χικμέτ με το κόμμα-«αριστερή» ορντινάτσα της ΕΕ και των κεφαλαιοκρατών; Έγραφε ο Χικμέτ: «Το ζήτημα δεν είναι να είσαι φυλακισμένος. Να μην παραδίνεσαι, αυτό είναι το ζήτημα». Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο είναι οικειοθελώς παραδομένος στο κεφάλαιο αλλά σέρνει μαζί του φυλακισμένο κι’ έναν λαό που στις πλάτες του κουβαλά μνημόνια, χαράτσια, φοροληστείες, περικοπές μισθών/συντάξεων, διαλυμμένα εργασιακά δικαιώματα κλπ.
Τι μπορεί να συνδέει άραγε την «θρησκεία» του κομμουνιστή Χικμέτ με την «θρησκεία» των σοσιαλδημοκρατών παλιάτσων της πολιτικής; «Μια θρησκεία, ένας νόμος, ένα δίκαιο: Η δουλιά του εργάτη» έγραφε ο ποιητής, υμνώντας τους αγώνες και τα δίκαια του προλεταριάτου. Στον αντίποδα αυτής της άποψης, η μόνη θρησκεία, ο μόνος νόμος, το μόνο δίκαιο που αντιλαμβάνεται και υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ – όπως, άλλωστε, και τα λοιπά αστικά κόμματα- είναι αυτά της κερδοφορίας του κεφαλαίου, της ελεύθερης αγοράς και των ευρωενωσιακών πολιτικών.
Όταν ο Χικμέτ- ο κομμουνιστής Χικμέτ, το επαναλαμβάνουμε- έγραφε για το «πως θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη», αναφέρονταν στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και στην προοπτική της σοσιαλιστικής κοινωνίας, όπου ο λαός θα είναι πραγματικά αφέντης του πλούτου που παράγει. Τι σχέση έχει άραγε με όλα αυτά η υπηρετούσα τους «Λάτσηδες», τους «Νιάρχους» και τους «Βαρδινογιάννηδες» σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ; Απολύτως καμία.
Με βάση τα παραπάνω, μόνο μια φράση, υπό τη μορφή ρητορικού ερωτήματος, θα απευθύνουμε στους εμπνευστές της καπηλείας του κομμουνιστή Χικμέτ από τα θρασίμια της νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος: Και το Ναζίμ Χικμέτ ρε άθλιοι;
