Δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ: Η δικαίωση του Ανιέλι
Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τον ερχομό της «πρώτης φοράς Αριστερά» στην κυβερνητική εξουσία.
Δύο χρόνια πολιτικής εξαπάτησης του λαού και υπηρεσίας προς το κεφάλαιο. Μεταφράζοντας τη λαϊκή ψήφο σε εν λευκώ εξουσιοδότηση, ορκιζόμενοι στις «αξίες» και την «ηθική» της «αριστεράς» που τάχα εκπροσωπούν, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν πως με τον ερχομό τους στην κυβερνητική εξουσία θα εξαργύρωναν ένα κύρος που δεν τους ανήκε.
Αφού είπαν τέτοια ψέματα
-«που ντράπηκαν μέχρι και τα ίδια τα ψέματα αφού δεν ντρέπονταν οι ίδιοι που τα’ λεγαν»-,
αφού επένδυσαν στην αγωνία και δίψα του λαού για την ανακούφιση του απ’ τις πολιτικές των μνημονίων, αφού εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τη λαϊκή ανοχή, οι κύριοι της «πρώτης φοράς αριστερά» βάδισαν στο δρόμο των προκατόχων τους, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Διαβάσαμε στον Τύπο πως οι ετοιμασίες για τους εορτασμούς των δύο χρόνων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν το κεντρικό ζήτημα πρόσφατης συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ. Και ερχόμαστε, λοιπόν, να ρωτήσουμε:
Από πότε γιορτάζεται η υπογραφή μνημονίων, τα οποία προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ… «θα έσκιζε»;
Από πότε γιορτάζεται η ψήφιση- και μάλιστα με διαδικασίες fast track- εκατοντάδων αντιλαϊκών νόμων, τους οποίους προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ… «θα καταργούσε»;
Από πότε γιορτάζεται η ταφόπλακα που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βάζει σε Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία και Πρόνοια;
Από πότε η σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων που απέμειναν αποτελεί αντικείμενο… εορτασμών;
Από πότε γιορτάζεται το ξύλο και τα χημικά των ΜΑΤ της «αριστερής» κυβέρνησης ενάντια σε συνταξιούχους διαδηλωτές;
Από πότε γιορτάζεται η πλήρης υποταγή στα δόγματα και τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, για το οποίο προεκλογικά ο κ.Τσίπρας έλεγε πως «δεν έχει λόγο ύπαρξης» (ΔΕΘ, 14/9/2014).
Από πότε γιορτάζεται η χοντροειδής εξαπάτηση του περίφημου δημοψηφίσματος και η μετατροπή του «Όχι» σε «Ναι»;
Από πότε γιορτάζεται το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς στην οποία, πριν 4 χρόνια, ανεβασμένος πάνω σε τρακτέρ, ο κ.Τσίπρας έλεγε: «Όσο υπάρχει μνημόνιο και τρόικα προοπτική για τον αγρότη δεν υπάρχει».
Η απάντηση είναι απλή: Από ένα κόμμα και μια κυβέρνηση πολιτικών απατεώνων, που βαφτίζουν το κρέας ψάρι, που ενώ τσακίζουν το λαό παριστάνουν πως πασχίζουν για την σωτηρία του, που ενώ παραδίδουν τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών στις τράπεζες δηλώνουν ότι συμπάσχουν, όλα είναι πιθανά.
Ωστόσο, αν είναι κάτι που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον κ.Τσίπρα και την κυβέρνηση του αυτό είναι το γεγονός ότι, τα δύο τελευταία χρόνια, διαπραγματεύτηκε σκληρά.
Πράγματι, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσε και δίνει σκληρές μάχες για λογαριασμό του κεφαλαίου. Έδωσε και δίνει μάχες για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, για να μείνει στα κρατικά ταμεία ζεστό χρήμα ώστε να δοθεί για τις επενδύσεις των καπιταλιστών. Εξ’ου και τα συγχαρητήρια που έχει λάβει από τους βιομήχανους του ΣΕΒ.
Έδωσε και δίνει μάχη η «πρωτοδεύτερη φορά αριστερά» ώστε η αστική τάξη της χώρας να κατακτήσει σημαντικό μερίδιο στη μοιρασιά του πλούτου που επιθυμούν να βάλουν στο χέρι οι ιμπεριαλιστές στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχθηκε από μερίδα του κεφαλαίου γιατί μπορεί να δίνει μάχες για το κεφάλαιο παριστάνοντας ότι παλεύει, τάχα, για τα λαϊκά συμφέροντα.
Γιατί, στη δεδομένη χρονική περίοδο, μπορεί να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» αποτελεσματικότερα σε σχέση με τα άλλα αστικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ). Δικαιώνοντας έτσι τον Τζιάνι Ανιέλι, τον ιταλό μεγιστάνα που, αναφερόμενος στην ιταλική κεντροαριστερά πριν δυο δεκαετίες, είχε την σοφία να πει πως «υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».
Από Ατέχνως
Έγραψε ο Νίκος Μόττας
