~~~~~~
Το σχολείο του σήμερα και του αύριο, με μια «ματιά» στο χθες…
 |
| Διδασκαλία Πληροφορικής σε σοβιετικό σχολείο το 1986 |
«(... ) πώς θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε το σχολείο του μέλλοντος. Ένα σχολείο το οποίο θα έχει ως κεντρικό σκοπό να προσφέρει γνώση, αλλά και δεξιότητες στους μαθητές από αφοσιωμένους δασκάλους και καθηγητές, έτσι ώστε να σας προετοιμάσουμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για ό,τι επιλέξετε να κάνετε, τελικά, στη ζωή σας όταν ολοκληρωθεί το σχολείο. (...) Ναι, είμαστε εδώ για να σπάσουμε στεγανά και αντιλήψεις που νομίζω ότι ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την εκπαίδευση εδώ και πολλά χρόνια».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, και ειπώθηκαν πριν λίγο καιρό σε εκδήλωση με μαθητές.
Φράσεις όπως «σχολείο του μέλλοντος» και «σχολείο του αύριο» επανέρχονται συχνά από εκπροσώπους της κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων, αλλά και αρθρογράφους του αστικού τύπου. Προφανώς η κυβέρνηση υπογραμμίζει την ανάγκη να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί, προκειμένου αυτό το σχολείο να γίνει πράξη.
Δεν θα αναλωθούμε εδώ στο να αποδείξουμε ότι αυτό που ονομάζουν «σχολείο του αύριο» είναι στην πραγματικότητα το σχολείο των κοινωνικών φραγμών και διακρίσεων, της ημιμάθειας, της εμπορευματοποίησης της γνώσης, που θα αναγκάζει τους γονείς να βάλουν περισσότερο το χέρι στην τσέπη.
Αξίζει, όμως, να ρίξουμε μια ματιά στο σχολείο που μέχρι σήμερα έχουν διαμορφώσει με την πολιτική τους αυτοί που εμφανίζονται ως «οραματιστές», δηλαδή όλες οι αστικές κυβερνήσεις που υλοποίησαν τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Στο σημερινό σχολείο, ενδεικτικά:
Δεν θα αναλωθούμε εδώ στο να αποδείξουμε ότι αυτό που ονομάζουν «σχολείο του αύριο» είναι στην πραγματικότητα το σχολείο των κοινωνικών φραγμών και διακρίσεων, της ημιμάθειας, της εμπορευματοποίησης της γνώσης, που θα αναγκάζει τους γονείς να βάλουν περισσότερο το χέρι στην τσέπη.
Αξίζει, όμως, να ρίξουμε μια ματιά στο σχολείο που μέχρι σήμερα έχουν διαμορφώσει με την πολιτική τους αυτοί που εμφανίζονται ως «οραματιστές», δηλαδή όλες οι αστικές κυβερνήσεις που υλοποίησαν τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
Στο σημερινό σχολείο, ενδεικτικά:
Υπάρχουν τουλάχιστον 48.000 κενές θέσεις μονίμων καθηγητών και δασκάλων, αφού, μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι φέτος έκανε 11.700 μόνιμους διορισμούς, οι ανάγκες όμως στα σχολεία είναι πολύ μεγαλύτερες (52.000 αναπληρωτές δούλεψαν πέρυσι και άλλοι 8.000 συνταξιοδοτήθηκαν).
Το 30% των σχολικών κτιρίων είναι 50ετίας.
Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων - Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% των Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% των Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων - Λυκείων.
700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών.
Για το τελευταίο, βέβαια, η κυβέρνηση έχει απάντηση: Παλιά υπήρχαν 40 μαθητές σε κάθε τάξη, άρα «μας παίρνει» να συγχωνεύσουμε άλλα 1.000 τμήματα μόνο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση... Περίεργη αντίληψη, είναι η αλήθεια, για το πώς θα φτάσουμε στο «σχολείο του αύριο».
Τι γινόταν, όμως, στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες την εποχή που στην Ελλάδα υπήρχαν 40 μαθητές σε κάθε τμήμα;
 |
| Κιτ των Σοβιετικών μαθητών για την κατασκευή τηλεόρασης |
H κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής απελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, επιτάχυνε την ανάπτυξη της παραγωγικής και ερευνητικής διαδικασίας με κίνητρο και αποτέλεσμα μια θεαματικά γρήγορη άνοδο της κοινωνικής ευημερίας.
Το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα αναγνωρίζονταν και από τους Δυτικούς για τη σαφέστατη, συντριπτική υπεροχή του στη σφαιρικότητα των γνώσεων που έδινε στους νέους.
Κοινό χαρακτηριστικό των εκπαιδευτικών συστημάτων στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ήταν οι προσπάθειες εισαγωγής του πολυτεχνισμού, ώστε να μην είναι κανείς “δεμένος” για όλη του τη ζωή σε ένα επάγγελμα, και καθιέρωσης οκτάχρονου έως δεκάχρονου συστήματος υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε ότι οι χώρες αυτές ήταν οι πρώτες που εισήγαγαν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην εκπαιδευτική διαδικασία, ήδη από τη δεκαετία του ’80.
Κοινό χαρακτηριστικό των εκπαιδευτικών συστημάτων στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ήταν οι προσπάθειες εισαγωγής του πολυτεχνισμού, ώστε να μην είναι κανείς “δεμένος” για όλη του τη ζωή σε ένα επάγγελμα, και καθιέρωσης οκτάχρονου έως δεκάχρονου συστήματος υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρουμε ότι οι χώρες αυτές ήταν οι πρώτες που εισήγαγαν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην εκπαιδευτική διαδικασία, ήδη από τη δεκαετία του ’80.
Ενδεικτική είναι επίσης μία εικόνα του 1980 που δείχνει ένα εκπαιδευτικό κιτ που είχαν το 1980 οι Σοβιετικοί μαθητές για την κατασκευή… τηλεόρασης. Οποιαδήποτε σύγκριση, όχι μόνο με το σχολείο στην καπιταλιστική Ελλάδα του 1980, αλλά και του 2021, προκαλεί μόνο γέλιο ή και κλάμα…
Ας αναρωτηθεί, λοιπόν, ο καθένας:
Αν αυτά μπορούσαν να γίνουν τότε, ποιες είναι οι δυνατότητες σήμερα για να έχουμε ένα σχολείο στο ύψος των αναγκών κάθε μαθητή, ένα σχολείο δημόσιο και δωρεάν που θα βγάζει πολύπλευρα μορφωμένους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το αν θα συνεχίσουν στο Πανεπιστήμιο ή στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Ένα σχολείο που δεν θα εξοντώνει τους μαθητές, δεν θα τους κατηγοριοποιεί σε αυτούς που «τα παίρνουν» και σε αυτούς που κάνουν μόνο για «να μάθουν μια τέχνη», δεν θα αναγκάζει τους γονείς να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη.
Αυτό είναι το σχολείο του αύριο για το οποίο αξίζει να αγωνιστούμε!Το «νέο σχολείο»...
~~~~~~
Το «νέο σχολείο», που διαμορφώνεται ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ
Το «νέο σχολείο», που διαμορφώνεται ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ και που αποτυπώνεται στον πρόσφατο νόμο, που πέρασε καλοκαιριάτικα η κυβέρνηση της ΝΔ, κάνει το ταξικό σχολείο, το σχολείο των κοινωνικών φραγμών ακόμα χειρότερο.
Το κράτος απαλλάσσεται από τις ευθύνες του για τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία των σχολείων. Στο όνομα της «αυτονομίας» της σχολικής μονάδας, η διεύθυνση, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς γίνονται κυνηγοί «χορηγών» ακόμα και για τα απολύτως αναγκαία για τη λειτουργία των σχολείων.
Το σχολείο «σπρώχνεται» να «αξιοποιεί» (βλέπε εμπορεύεται) τις υποδομές του. Ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη κατηγοριοποίηση ανάμεσα στα σχολεία της «ελίτ» και αυτά της «πλέμπας».
Επιβάλλεται η υποταγή των εκπαιδευτικών στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης αξιολόγησης, ενώ υποβαθμίζεται το περιεχόμενο της μορφωτικής διαδικασίας.
Σε ποιο έδαφος διαμορφώνεται αυτό το «νέο σχολείο»;
Στο έδαφος που έχει διαμορφώσει η πολιτική όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) μέχρι σήμερα, υπηρετώντας τη στρατηγική που επιβάλλουν στην Εκπαίδευση οι προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων.
Είναι τα σχολεία που έμειναν αθωράκιστα και φέτος μπροστά στην πανδημία, με πρωτόκολλα - λάστιχο.
Τα ίδια σχολεία που η κυβέρνηση τα έκλεισε πέρσι γιατί αρνήθηκε να πάρει μέτρα θωράκισής τους επειδή τα θεωρεί κόστος. Σε αυτά τα σχολεία επιβάλλει τώρα το στοίβαγμα 26 και 28 μαθητών ανά τάξη, επικαλούμενη τον νόμο (!) που η ίδια ψήφισε πέρσι αυξάνοντας τα όρια.
Μάλιστα, με θράσος σήμερα «επιχειρηματολογεί» ότι... «κάποτε ήταν 40 μαθητές σε κάθε τάξη», ομολογώντας ότι αυτό που κάνει μας γυρνάει χρόνια πίσω!
Είναι τα σχολεία που με την πρώτη βροχή πλημμύρισαν, τα σχολεία με τα κοντέινερ που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για την Προσχολική Αγωγή και που «φυτεύονται» για να λειτουργήσουν ως «προσωρινές λύσεις» με διάφορες αφορμές αλλά τελικά γίνονται μόνιμα.
Είναι τα σχολεία με τάξεις - κλουβιά, υπόγειες, που καταργούνται αίθουσες εργαστηρίων και εκδηλώσεων για να γίνουν αίθουσες διδασκαλίας κ.λπ.
Είναι τα σχολεία που οι γονείς καλούνται να τα συνδράμουν οικονομικά ακόμα και στις πιο απλές και στοιχειώδεις ανάγκες τους, από το φωτοτυπικό χαρτί που χρησιμοποιείται στα Δημοτικά για την αναγκαία συμπλήρωση ασκήσεων στα ανεπαρκή και κακογραμμένα βιβλία, μέχρι τα βαψίματα, τις κουρτίνες, τις δανειστικές βιβλιοθήκες και τόσα άλλα, που είναι ευθύνη του κράτους να καλύπτονται.
Είναι τα σχολεία που οι μισοί εκπαιδευτικοί τους είναι συμβασιούχοι, αναπληρωτές που κάθε χρόνο απολύονται και σήμερα μετρούν εκατοντάδες κενά που η κυβέρνηση επιχειρεί να «κουκουλώσει», για να γλιτώσει και πάλι από... κόστος.
Την ίδια στιγμή μάλιστα που οι μορφωτικές ανάγκες αυξήθηκαν με το παραπάνω από το δίχρονο ανοιγοκλείσιμο των σχολείων και που χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα για να καλυφθούν.
Το μπαράζ συγχωνεύσεων τμημάτων και υποβιβασμών σχολείων, στο οποίο επιδίδεται η κυβέρνηση ενάμιση μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι.
Δικαιολογημένα έχει ξεσηκώσει κύμα αντιδράσεων από γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές και από την άλλη είναι αποκαλυπτικό για το πόσο βρίσκεται αυτή η πολιτική σε πλήρη αντίθεση με τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες στις συνθήκες του 21ου αιώνα.
Απέναντι σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα, που ενάμιση μήνα μετά το πρώτο κουδούνι επιβεβαιώνει όλες τις ανησυχίες για την ασφάλεια των παιδιών στα σχολεία και τη μόρφωσή τους, δεν χωράει αναμονή.
Το «νέο σχολείο» από την κορφή ως τα νύχια είναι παλιό, χρεοκοπημένο και ακατάλληλο για τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες.
Είναι αναγκαίος ο μαζικός, ανυποχώρητος αγώνας εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών ενάντια σε αυτήν την πολιτική, αγώνας διεκδίκησης για το σχολείο που έχουμε ανάγκη σήμερα, για τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών.
Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 22 Οκτώβρη 2021
~~~~~~~~~
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Να ανακληθούν όλες οι συγχωνεύσεις τμημάτων σε σχολεία
Επίκαιρη ερώτηση προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, για τις συγχωνεύσεις στα σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δυτικού Τομέα Αθήνας, κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής.
Το κείμενο της Ερώτησης:
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Να ανακληθούν όλες οι συγχωνεύσεις τμημάτων σε σχολεία
Επίκαιρη ερώτηση προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, για τις συγχωνεύσεις στα σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δυτικού Τομέα Αθήνας, κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής.
Το κείμενο της Ερώτησης:
«Διανύουμε την τρίτη σχολική χρονιά από την έναρξη της πανδημίας, η διαχείριση της οποίας από την πλευρά της κυβέρνησης έχει κοστίσει σε μορφωτικό, κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο στους μαθητές. Την ίδια στιγμή έχουν ψηφιστεί νόμοι (ν. Χατζηδάκη) με αρνητικές συνέπειες στο εργασιακό καθεστώς, στις συνθήκες εργασίας και στους μισθούς των εργαζόμενων γονέων.
Μετά από ενάμισι χρόνο τηλεκπαίδευσης, αφού κοστολογήθηκε ως φθηνότερη λύση, η έναρξη της σχολικής χρονιάς βρήκε τα σχολεία με υπερπληθή τμήματα μαθητών και εκατοντάδες κενά σε εκπαιδευτικούς. Ενώ σε ό,τι αφορά στα μέτρα πρόληψης απέναντι στην πανδημία έμειναν ανοχύρωτα, δίχως σχολικούς νοσηλευτές, επαρκή καθαριότητα και μέσα ατομικής υγιεινής, περιοδικά επαναλαμβανόμενα τεστ για όλους δωρεάν, ουσιαστική ενημέρωση των γονέων και των μαθητών για το πρόγραμμα εμβολιασμών, μαζί με την ολοκληρωμένη, ολόπλευρη παρακολούθηση των ήδη εμβολιασμένων.
Αφού δεν εξασφαλίστηκε τίποτα από τα παραπάνω, ενάμισι μήνα από το άνοιγμα των σχολείων σειρά έχουν οι συγχωνεύσεις τμημάτων. Αυτές υπολογίζονται σε 1000 περίπου σε όλη τη χώρα, για την εξοικονόμηση εκπαιδευτικών σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μέτρο που έχει αρνητικές συνέπειες και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς με ό,τι συνεπάγεται για την ανταπόκρισή τους στο, έτσι και αλλιώς, σύνθετο έργο τους.
Τμήματα που έχουν έναν ανεκτό αριθμό μαθητών, συγχωνεύονται και διαμορφώνονται με βάση τον απαράδεκτα υψηλό αριθμό, όπως αυτός ορίζεται από τον νόμο. Συγκεκριμένα στη Διεύθυνση Γ΄ Αθήνας συγχωνεύτηκαν με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας τμήματα σε 28 σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης: 1o-3ο Γυμνάσιο και 1ο-2ο ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας, 3ο-4ο-7ο Γυμνάσιο και 1ο ΓΕΛ Χαϊδαρίου, 4ο-5ο Γυμνάσιο και 1ο-3ο-6ο ΓΕΛ Αιγάλεω, 1ο Γυμνάσιο Καματερού, 4ο Γυμνάσιο Αγίων Αναργύρων, 3ο-9ο Γυμνάσιο και 5ο-6ο-7ο ΓΕΛ Ιλίου, 2ο Γυμνάσιο και 5ο ΓΕΛ Πετρούπολης, 2ο-3ο-14ο-16ο Γυμνάσιο και 6ο-10ο ΓΕΛ Περιστερίου. Απόφαση προκλητική καθώς σε πολλά από αυτά τα σχολεία, ήδη πριν τις συγχωνεύσεις, υπήρχαν αίθουσες σφραγισμένες και τμήματα με μεγάλο αριθμό παιδιών.Ερωτάται η κ. Υπουργός, τι προτίθεται να κάνει για να ανακληθούν όλες οι συγχωνεύσεις τμημάτων, να μειωθούν οι μαθητές ανά τμήμα, να καλυφθούν όλα τα κενά σε εκπαιδευτικούς και να εξασφαλιστούν όλα τα αναγκαία μέτρα πρόληψης απέναντι στην εξέλιξη της πανδημίας».