Άγιος Νικόλας (#των_Εφοπλιστών) #ΣΤΕΛΙΟΣ_ΚΑΝΑΚΗΣ

Από Stelios Kanakis

Άγιος Νικόλας (των εφοπλιστών)
(χρόνια πολλά)
Πρόκειται για ιστορικό πρόσωπο αλλά με χριστιανικές… ικανότητες.
Ο Νικόλας ήταν χριστιανός από έμβρυο ακόμα και γεννήθηκε βλαμμένος. Σαν βρέφος αρνιόταν να θηλάσει Τετάρτες και Παρασκευές. Αργότερα, έτρωγε μόνο μολόχες. Πιτσιρικά ακόμη, τον κακοποίησε ένας θείος του, χειροτονώντας τον ιερέα. Έκτοτε πήρε την κάτω βόλτα. Έσωσε από διακόρευση τρεις παρθένες – αυτές του επιτέθηκαν επειδή δεν τις άφησε να διακορευτούν, έγινε ηγούμενος και κατέληξε αρχιεπίσκοπος. Η ομοιότητά του με τον Μεντζελόπουλο (μητροπολίτη Πειραιά) λογίζεται ως ξεχωριστό θαύμα.
Στη συνέχεια κατάντησε χριστιανοταλιμπάν. Κάπου εκεί τον στρούγκαραν. Έφαγε τις ψιλές του αλλά σύντομα τη σκαπούλαρε λόγω «μεγάλου» Κωνσταντίνου. Στην 1η οικουμενική σύνοδο που έχτισαν την ιδεολογία του δουλοκτητισμού και τ’ ονόμασαν χριστιανισμό, ο Νικολάκης μοίραζε καρπαζιές σε αντιφρονούντες. Πλάκωσε στο ξύλο τον Άρειο και τον ξανάχωσαν φυλακή. Όταν βγήκε, τράβηξε να προσκυνήσει τον σταυρό που είχε ανακαλύψει η μάνα του Κωνσταντίνου, η αγία Ελένη – το γνωστό χριστιανοξέκωλο, ο οποίος σταυρός τελειωμό δεν έχει μέχρι σήμερα και τον έχουν κάνει από οδοντογλυφίδες έως και μπατονέτες για τ’ αυτιά.
Σ’ ένα ταξίδι του έπεσαν σε τρικυμία, αλλά ο μπάρμπα-Νικόλας την κατεύνασε με θαύμα και σώθηκε το πλοίο. Πάνω εκεί έσκασε ένας ναύτης απ’ το κατάρτι σαν καρπούζι κι έκανε ζημιά στο κατάστρωμα, αλλά με δεύτερο θαύμα ο Νικόλας το επισκεύασε και επί τη ευκαιρία ανέστησε και τον πεθαμένο. Έτσι τον έχρισαν προστάτη τους οι εφοπλιστές και τον φόρεσαν στον σβέρκο των ναυτικών. Εξ’ ου και κάθε καράβι φέρει την εικόνα του άγιου για προστασία. Την εικόνα τη φέρουν κι όσα καράβια βρίσκονται στο βυθό τίγκα στους πνιγμένους, αλλά γι αυτά εισέπραξαν την ασφάλεια οι εφοπλιστές.
Θεωρείται, μαζί με τον άλλον αγύρτη Ιωάννη Χρυσόστομο, υπεύθυνος για την ολοκληρωτική καταστροφή του πιο φημισμένου από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, του Ναού της θεάς Αρτέμιδος.
Σαν προστάτης των πλοίων – ακόμη και της ψαρόβαρκας του «Καπετάν Φλωριά» και των εφοπλιστών, είναι προστάτης του Μαρινάκη και του ιδρύματος Νιάρχου, του οποίου του πρόσφερε μπόλικα Λίμπερτυ τσάμπα και δεν άφησε κανένα να πάει στον πάτο ανασφάλιστο. Ακόμη, προστατεύει τους εργαζόμενους στα… ηλεκτρονικά μέσα – εκτός του κλαδικού ΣΕΤΗΠ που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ. Επίσης, διάφορα αποβράσματα όπως τους ενεχυροδανειστές, τους μεταμελημένους κλέφτες και τους αδίκως κατηγορηθέντες. Αλλού, φέρεται να μοιράζει και δώρα στα παιδιά. Βόμβες φωσφόρου, ναπάλμ, πείνα, δυστυχία κλπ. Εντελώς παραδόξως είναι πολιούχος και της Κοζάνης που δεν έχει θάλασσα.
Όταν πήγε προς… θεού του (εκοιμήθη), άρχισε η περιπέτεια με τα κόκκαλά του. Μυροβολούσαν ασυστόλως. Το άρωμα ονομάστηκε… osso acqua ή boneswater (κάτι σαν κοκκαλόνερο) που το πατεντάρισε αργότερα η Harmani ως acqua di Nicola.
Όσο για τα κόκκαλα του άγιου τα ξέθαβαν, κάθε τόσο, τα κοίταζαν, τα μέτραγαν, τα έλεγχαν, τα μελέταγαν και βουτούσε ο καθείς οστεολάγνος μεγαλοτραγόπαπας το κάτι τις του. Από την μελέτη που διενέργησε το ΕΜΠ – μια ακόμη προσφορά του ιδρύματος στην… επιστήμη, δια της κας Μοροπούλου και χρηματοδοτούμενη από υπόλοιπα του… Κοσκωτά, διαπιστώθηκε πως εντελώς φυσικά (!!!) ανάβλυζαν μύρο. Έπασχε όμως από αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα (είναι που δεν θήλαζε Τετάρτες και Παρασκευές) και διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση (πιο απλά χοντροκεφαλίαση) η οποία εικάζεται πως έσπρωξε τον Νικόλα στην αγιοσύνη και στον χριστιανοταλιμπανισμό για τον οποίο διακρίθηκε στη ζωή του. Επίσης «απόδειξαν» πως τα κόκκαλα ήταν… αυτουνού (;;;) κι όχι κάποιου άλλου, άρα επρόκειτο για τον συγκεκριμένο άγιο. Σήμερα έχει κόκκαλο κάθε καρυδιάς καρύδι.
Τον έχουν κάνει τεύχη στην κυριολεξία. Μέχρι και η αγία Λαύρα έχει ένα δόντι του (με μια κουφάλα να!) χωρίς να διευκρινίζεται αν πρόκειται για γομφίο, κυνόδοντα ή κοπτήρα.
Τέλος, έχει δύο τάφους και διπλά οστά, τουλάχιστον. Έναν στην πόλη Ντέμρε της νοτιοδυτικής Τουρκίας και άλλον έναν στο Μπάρι της Ιταλίας.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ

ΕΤΣΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΚΑΛΑΣΝΙΚΟΦ ΑΚ 47

Velissarios Kossivakis:
Ο Καλάσνικοφ γεννήθηκε στην Κουριά του Άλταϊ
της Ρωσικής Ομοσπονδίας στις 10/11/1919
Το 1938 κατετάγη στον Κόκκινο Στρατό. Λόγω του μικρού μεγέθους του και της δεξιότητάς του στη μηχανουργία διορίστηκε ως μηχανικός τεθωρακισμένων, και αργότερα έγινε αρχηγός πληρώματος τεθωρακισμένου.

 Ενώ έκανε την εκπαίδευσή του, έκανε και τις πρώτες εφευρέσεις του, οι οποίες δεν αφορούσαν μόνο τα τεθωρακισμένα, αλλά και μικρά διάφορα όπλα, όπου του απονεμήθηκε ένα ρολόι χειρός από τον Γκεόργκι Ζούκοφ.
Τραυματίστηκε στη μάχη του Μπριάνσκ τον Οκτώβριο του 1941 και νοσηλεύτηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1942, ενώ στο νοσοκομείο άκουγε κάποιους συναδέλφους στρατιώτες διαμαρτύρονται για τα σοβιετικά όπλα της εποχής. Βλέποντας τα μειονεκτήματα των τυποποιημένων όπλων πεζικού, αποφάσισε να κατασκευάσει ένα νέο όπλο για το σοβιετικό στρατό.
Τον τελευταίο χρόνο του Μεγάλου Πατριωτικού πολέμου, οι υπεύθυνοι του Κόκκινου στρατού ζήτησαν από τον νεαρό τότε, αρχηγό ενός άρματος Τ-34, τον Μιχαήλ Καλάσνικοφ, να σχεδιάσει και να κατασκευάσει ένα αυτόματο πυροβόλο τυφέκιο, που θα διαθέτει 3 στοιχεία:
α) θα είναι φθηνό και θα μπορεί να παράγεται μαζικά από τα εργοστάσια των “εργατών και αγροτών του κόκκινου στρατού”
β) θα είναι εύχρηστο και αξιόπιστο και γ) θα αντέχει στις κακουχίες και θα έχει μεγάλο χρόνο ζωής.
Ο νεαρός Καλάσνικοφ, άφησε το τανκ του, και κλείστηκε στο σχεδιαστήριο που του έδωσε για αυτό τον σκοπό ο Κόκκινος στρατός. 

Κλεισμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στο εργοστάσιο παραγωγής “αγροτικών μηχανημάτων και τρακτέρ” στο μακρινό από τη Μόσχα, Ισχεβζστ, στα Ουράλια.
Ένα πρωινό του 1947, ύστερα από τρία χρόνια έρευνας, η σύλληψη που είχε στο μυαλό του, πήρε σάρκα και οστά. 

Στηρίχθηκε σε συγκεκριμένα παλαιότερα σχέδια του Σιμόνοφ του Αμερικάνου τυφεκίου Μ1 Garant αλλά και του Γερμανικού Sturmgewehr 44 και βρήκε εκείνο που από την αρχή ήθελε. Το “Αυτομάτ Καλασνίκοβα” γεννήθηκε εκείνο το πρωινό και γιαυτό δίπλα στο ΑΚ από εδώ και στο εξής θα έμπαινε το 4 και το 7. ΑΚ 47.Τότε δεν φανταζόταν τι θα επακολουθούσε. Επτά δεκαετίες αργότερα το όπλο που κατασκεύασε, και το ΑΚ 47 αλλά και το μετέπειτα ΑΚ74, θα ξεπερνούσε τα 150.000.000 τεμάχια και θα γινόταν το γνωστότερο τυφέκιο στον κόσμο)
Το διαμέτρημα του είναι των 7,62mm. Το βάρος του δίχως γεμιστήρα είναι 4,3 κιλά. Το μήκος του με τη ξύλινη λαβή είναι 870mm και 645mm με την αναδιπλούμενη λαβή για τους αξιωματικούς. Το μήκος της κάννης είναι 16,3 ίντσες. Πυροβολεί με πίεση αερίων και περιστρεφόμενο κλείστρο και παίρνει φυσίγγια των 7,62Χ39mm.
Η ταχυβολία του φτάνει τις 600 βολές ανά λεπτό. Η κάννη του δεν λυγίζει από τη θερμότητα και η ταχύτητα εξόδου του βλήματος είναι 715 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Έχει δραστικό βεληνεκές τα 400 μέτρα και μέγιστο τα 1000.
Το όπλο θρύλος στελέχωσε της Σοβιετικές αλλά και όλες τις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ενώ χρησιμοποιήθηκε από περισσότερες από 70 χώρες στον κόσμο.
Ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ απέκτησε ένα γιο και 3 κόρες.
Τιμήθηκε με όλες τις διακρίσεις του Σοβιετικού
αλλά και του Ρώσικου κράτους.

Για την ΕλληνοΤουρκική Φιλία

 

Yianis Makridakis:
Σήμερα είχα μια συνάντηση έκπληξη. Είδα μετά από πολλά χρόνια την αγαπημένη μου
Yoanna Hacısamuyiloğlu Taşkıran , που ήταν η πρώτη μεταφράστρια των έργων μου, αφού μετέφρασε στην τουρκική τον Ανάμιση ντενεκέ.
Η Ιωάννα, μαζί με τον σύζυγό της Χακάν και τον Ταλάτ, τον διευθυντή του Φεστιβάλ Τσεσμέ ήρθαν στη Χίο από τη Σμύρνη όπου ζουν, προσκεκλημένοι μιας εξαιρετικής ομάδας ανθρώπων που καλύπτουν την ανεπάρκεια και την απροθυμία του Δήμου Χίου όσον αφορά στις σχέσεις με τους δήμους της απέναντι ακτής, του Δήμου Τσεσμέ και του Μητροπολιτικού Δήμου Σμύρνης.
Η ομάδα αυτή των ανθρώπων, έχει πρωτεργάτη τον εξαίρετο μουσικολόγο, μελετητή της μουσικής παράδοσης της Χίου κ. Δημήτρη Γιαννιώδη και μέσον υλοποίησης των δράσεων της την νεοσύστατη κοινσεπ του παραδοσιακού τσοπανικου ορεινού χωριού Πιτυούς, που διοργανώνει σπουδαίες δράσεις για ολόκληρο το νησί.
Ήρθαν λοιπόν οι Τούρκοι φίλοι μας για να παραστούν αύριο στο τελευταίο πανηγύρι της σεζόν, που εορτάζεται το θαύμα της Αγίας Παρασκευής, με παραδοσιακό κατσικοπίλαφο στο Πιτυός και κατόπιν με πανηγύρι και χορό στα Φυτά. Ο γύρος του Πελινναίου, δηλαδή όλης της ορεινής Χίου μέσα από την παράδοση στη μουσική και στη γαστρονομία. Η Ιωάννα ήταν συγκινημένη που θα βρεθεί ακριβώς στα μονοπάτια του Πέτικα, του ήρωα μου που μετέφρασε πριν πολλά χρόνια.
Αγία Παρασκευή ή Κιόστε λεγόταν το χωριό των προγόνων μου απέναντι κι είχε επίνειο το Ταλιάνι, το ψαρολίμανό του. Με την καταστροφή έφυγαν οι ψαραδες κάτοικοί του όλοι και ήρθαν στη Χίο, έζησαν στον συνοικισμό προσφύγων αλιέων Αγίας Παρασκευής Καστέλου βόρεια της πόλης Χίου, να κοιτούν καρσί, απέναντι δηλαδή, το παλιό μας χωριό το Κιόστε.
Όλα αυτά τα έχω γράψει στην ιστορία του βιβλίου με τίτλο Οι βάρδιες των πουλιών, αυτό όμως που δεν γνώριζα και το έμαθα σήμερα από τον Ταλάτ, είναι η συγκινητική ιστορία αγάπης του Τούρκου Νεζίρ Καγιά με την ελληνόπουλα Τινίκα, η οποία έφυγε για τη Χίο τότε κι έμεινε εκείνος απέναντι να την αγαπά κι έχτισε έναν πανύψηλο πύργο στη μέση του χωριού του Κιόστε, Νταλιάν το είπανε μετά τον διωγμό οι Τούρκοι, για να ανεβαίνει στην κορφή του και να βλέπει τη Χίο απέναντι, και την αγαπημένη του.
Κάθε χρόνο του Αγίου Βαλεντίνου, μας είπε ο Ταλάτ, ο δήμος του Τσεσμέ γιορτάζει την αγάπη διοργανώνοντας ένα φεστιβάλ για την ιστορία του Πύργου της αγάπης, του Νεζίρ που κοιτά τη Χίο.
Απίστευτα πράγματα ενώνουν τις δύο ακτές κι εμάς, τους ανθρώπους τους.
Η Χίος, ευτυχώς, έχει ανθρώπους που καλλιεργούν ακόμη τον πολιτισμό και την αγάπη για τον άνθρωπο, ο.τι γλώσσα κι αν μιλά, ο.τι θεό κι αν πιστεύει.

 
Στα λινκ θα βρείτε την ιστορία του Νεζίρ και μια μικρή αναφορά στον Δημήτρη Γιαννιώδη και το έργο του στη Χίο:
https://cesmelife.wixsite.com/.../passionate-love-nezirin...

ήμουν ερωτευμένος με την Tinika που ζούσα στο Sakiz
Πήγε στο νησί των φυγάδων πολλές φορές με τη βάρκα του από τον τενεκέ.
Καταδικάστηκε σε φυλάκιση σε Ελλάδα και Τουρκία ως κατάσκοπος
Έφτιαξε έναν γιγάντιο πύργο στο Τσεσμέ για να δει τον έρωτά του
Μετά το ατύχημα με το ποδήλατό του,
Η ζωή του Çeşme Dalyan Nezir Kaya είναι γεμάτη «μυστικά». Ο εραστής που ζει στη Χίο ταξίδεψε πολλές φορές για να δει την Τίνικα, χρησιμοποιώντας ως πανί τον γιγάντιο χαρταετό που είχε στερεώσει στο δικό της σκάφος. 

Έφτιαξε έναν πύργο ύψους 30 μέτρων στο κέντρο του χωριού. Ο Νεζίρ Καγιά, βλέποντας τη Χίο όπου ζούσε ο εραστής βγαίνοντας από τον πύργο, βασανίστηκε στη Χίο όπου πήγε για έρωτα. Θεωρήθηκε λάθος για την κατάκτηση και θεωρήθηκε ότι ήταν «Έλληνας κατάσκοπος» στη χερσόνησο Karaburun. Ένα βράδυ το ατύχημα με το ποδήλατο έχασε την τελευταία του ζωή.

Η ζωή του Νταλιάν Νεζίρ θα είναι θέμα ταινιών. 

Στην πραγματικότητα συνέβη. Όμως η ιστορία δεν περιελάμβανε το όλο θέμα. Τουρκοελληνοβουλγαρική συμπαραγωγή Μεχμέτ Αλί Αλαμπόρα και Κατερίνα Μουτσάτσου «Βαρκάρης», με πρωταγωνιστή τη ζωή του Νταλιάν Νεζίρ Καγιά και ένα μέρος της απεικονίστηκε στη λευκή οθόνη.

Η ιστορία του Νεζίρ Καγιά ξεκινά ως «Μετανάστευση» όπως πολλοί Εγκέλι. Μετά το δύσκολο ταξίδι από τη Θεσσαλονίκη στο Τσεσμέ, η οικογένεια Καγιά μετακόμισε στο χωριό Νταλιάν, γνωστό τότε ως Κόστε. 

Η Νεζίρ Καγιά, που τράβηξε την προσοχή με την ισχυρή δυνατή δομή της, ήταν υποχρεωμένη να ζήσει μια κωφάλαλη ζωή λόγω της ταλαιπωρίας που είχε στην παιδική της ηλικία. 

Ο Nezir Kaya, που έβγαζε τα προς το ζην ψαρεύοντας με τα δικά του καραβάκια, άρχισε να τραβάει την προσοχή με ενδιαφέροντα πράγματα που έκανε. Όπως ο Χαζερφάν Τσελεμπί, ο Καγιά, που έφτιαξε τον εαυτό του έναν μεγάλο χαρταετό, άπλωσε πάνω από τον κουλάκο που έχτισε στη βάρκα του Νταλιάν και έφτιαξε μια βάρκα 10 μέτρα κάτω από το σπίτι του.
Ο Νεζίρ Καγιά, που αδιαφορεί για τα περίεργα βλέμματα, ερωτεύτηκε την Ελληνοκύπρια Τίνικα (Μαρία, σύμφωνα με κάποιους), που ήρθε μια μέρα στο παγοδρόμιο. 

Ο Νεζίρ Καγιά κοίταξε τη Χίο όπου έφτασε η Τίνικα και πήγε στο νησί με τη βάρκα που είχε συγκεντρώσει 25 σκηνές. Ο Νεζίρ Καγιά, που ήθελε να έρθει στο Σακίζ και να βρει τον έρωτά του, πιάστηκε χωρίς διαβατήριο και θεωρήθηκε ότι ήταν Τούρκος κατάσκοπος.

 Η Καγιά, που δεν μπορούσε να μιλήσει και να εκφραστεί, βασανίστηκε μέχρι το μαρτύριο, ξυλοκοπήθηκε. Ενώ η μητέρα της έκανε αίτηση «αγνοούμενη» στον περιφερειάρχη, η είδηση ​​ότι ο «κατάσκοπος» συνελήφθη στο νησί γρήγορα διαδόθηκε στο κοινό. Μερικοί από τους Έλληνες που πήγαν και από το Dalyan αφέθηκαν ελεύθεροι με τον ορισμό του "never come again" όταν ήρθε στην πραγματικότητα.
Ποτέ όμως δεν ξέχασε την Τίνικα. Για να τον ξαναδεί, αυτή τη φορά χρησιμοποίησε το σκάφος ως πανί, δένοντας τον γιγάντιο χαρταετό πλάτους 3-3,5 μέτρων. Ο Nesir Kaya, που άρχισε να πηγαίνει στο νησί πηγαίνοντας στο νησί με ένα καγιάκ σαν πανί αφήνοντας τον χαρταετό στον ουρανό την εποχή του Poyraz estiği, άρχισε να γίνεται ξανά η περιέργεια των χωρικών. Ο Νεζίρ Καγιά είπε ότι είχε πάει στο Σακίζ εκατοντάδες φορές και βρέθηκε στο Καραμπουρούν με ένα παιχνίδι με αέρα κατά την επιστροφή του από το νησί. Ο Καγιά, που ήρθε στην ακτή μετά από σκληρό αγώνα, τέθηκε υπό παρακολούθηση, αναμφίβολα, αυτή τη φορά ο Έλληνας Κατάσκοπος. Και πάλι, σύμφωνα με όσα περιγράφονται εδώ, ο Καγιά, που έχει ένα γερό «ραβδί» εδώ, έχει συνειδητοποιήσει τη νέα του ελευθερία με την ανάδειξη της αλήθειας.

Ήταν στο επίκεντρο της προσοχής
ο Nezir Kaya, ο οποίος επέστρεψε στο Dalyan, άρχισε να χτίζει έναν πύργο στη μέση του χωριού, αν και αυτή τη φορά δεν υπήρχαν κατασκευαστικές ή αρχιτεκτονικές γνώσεις. Έχοντας δει τον Πύργο του Αλεξίπτωτου στο φουαγιέ, ο Καγιά έχτισε τον πρώτο πύργο ύψους 10 μέτρων μέσα στο χωριό και σύντομα εξαφανίστηκε έτσι. Αμέσως μετά έκανε το δεύτερο και ξανά γκρεμίστηκε. Γιατί έχτισες έναν πύργο και ποτέ δεν έμαθες ότι καταστράφηκε. Αλλά ο τρίτος πύργος άρχισε να είναι ψηλότερα από όλους. Δούλευε μόνο νύχτες και έχτισε έναν τεράστιο πύργο με διαστάσεις 30 μέτρα ύψος και 4 μέτρα πλάτος. Ο πύργος του Ναζίρ Καγιά, που δεν χρησιμοποιεί κανένα είδος υλικού όπως υδραυλικά (όργανο που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της κατασκευής του κτιρίου), ζυγαριές, προσέλκυσε τουρίστες εκείνη την εποχή. Ακόμη και όσοι ήθελαν να νοικιάσουν ήταν ίσοι.
Η Νεζίρ Καγιά, που παρακολούθησε τη Χίο όπου ήταν μια γυναίκα που αγαπούσε εδώ και καιρό, πήγε στο σπίτι με το ποδήλατό της και έδωσε τα μάτια της στη ζωή μετά από ένα ατύχημα. Το μυστικό του κτιρίου που έχτισε δεν λύθηκε ποτέ.

Στη μνήμη του Nezir, ο δήμος Τσεσμέ διοργανώνει κάθε χρόνο ένα φεστιβάλ αγάπης.
Πηγή: ŞAFAK İNCE

https://www.politischios.gr/.../dianusa-pezos-te-diadrome...
«Διάνυσα πεζός τη διαδρομή Χίου – Δαφνώνα γιατί ήταν για εμένα ένα προσκύνημα»


Ιστορίες
Ο Δημ. Γιαννιώδης ανακαλύπτει τις Δαφνούσικες ρίζες του και μελετάει τη μουσικοχορευτική παράδοση της Χίου

Επισκέφτηκε τον Δαφνώνα για πρώτη φορά στα 27 του χρόνια αλλά το αίσθημα ότι ανήκει στον τόπο καταγωγής του παππού του ήταν «φωλιασμένο» στη ψυχή του από πολύ μικρή ηλικία. Ο Δημήτρης Γιαννιώδης, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Βέλγιο από Έλληνα πατέρα και Ολλανδή μητέρα, έμαθε να μιλάει ελληνικά από τη γιαγιά του και μετά την πρώτη του επίσκεψη στο νησί μας πριν από δύο χρόνια, αποφάσισε ότι θέλει να μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Δαφνώνα και Βελγίου.

«Το ιδανικό για εμένα θα ήταν να ζούσα 6 μήνες στο Βέλγιο και 6 μήνες στον Δαφνώνα. Θα ήθελα, μόλις τελειώσω το μεταπτυχιακό μου, να κάνω διδακτορικό και να γίνω καθηγητής σε Πανεπιστήμιο ώστε να διδάσκω στους ξένους την ελληνική μουσική παράδοση», εξηγεί, επισημαίνοντας ότι μετά την επίσκεψη του στον τόπο καταγωγής του, επέλεξε ως θέμα της μεταπτυχιακής του εργασίας τη «Μουσικοχορευτική παράδοση της Χίου και τον ρόλο των πολιτιστικών συλλόγων στην πολιτιστική ζωή του νησιού». «Πάντοτε ένοιωθα Έλληνας, Χιώτης και Δαφνούσης. Ο πατέρας μου δεν έχει έρθει ποτέ στη Χίο αλλά εμένα κάτι με τραβούσε προς τα εδώ. Έψαξα λοιπόν στο Google το όνομα Δημήτρης Γιαννιώδης και από εκεί, μέσω facebook, βρήκα ένα συγχωριανό μου και μου έδωσε πληροφορίες για την οικογένεια μου και το χωριό μου», αναφέρει ο Δημήτρης, αναλύοντας το χρονικό της πρώτης του επαφής με το νησί. «Όταν πάτησα το πόδι μου στη Χίο πριν από δύο χρόνια περπάτησα πεζός μέχρι τον Δαφνώνα από την πόλη. Ήταν για εμένα ένα προσκύνημα. Έφτασα στη γη των προγόνων μου και ήθελα να γευτώ κάθε σπιθαμή της».

Πυρήνας της ελληνικής ψυχής οι εμπειρίες

Στα 29 του χρόνια ο Δημήτρης Γιαννιώδης επιστρέφει στη γη των προγόνων του και αποφασίζει να ασχοληθεί ενδελεχώς με τη μελέτη της μουσικοχορευτικής παράδοσης της Χίου και ιδιαίτερα των Καμποχώρων. «Αυτή η εργασία είναι ένας τρόπος για μένα να δείξω την αγάπη μου προς τον τόπο. Δέχθηκα μεγάλη αγάπη από τους συγχωριανούς μου και με βοηθούν πολύ στην έρευνα μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εμπειρίες που βίωσα το φετινό Πάσχα. Η συγκίνηση και η κατάνυξη που ένοιωσα θα με συνοδεύουν σε ολόκληρη τη ζωή μου», αναφέρει ο νεαρός ερευνητής, υπογραμμίζοντας ότι οι εμπειρίες που αποκτούν οι άνθρωποι με την πάροδο των χρόνων αποτελούν τον πυρήνα της ελληνικής ψυχής.

Χίος και κλαρίνο

Στόχος του Δημήτρη Γιαννιώδη είναι να καταγράψει κατά τη διάρκεια της πεντάμηνης παραμονής του στη Χίο όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες από τα λαϊκά γλέντια και τα πανηγύρια του νησιού. «Έχω επισκεφτεί λαϊκά γλέντια σε διάφορα μέρη του νησιού, έχω πάει σε πανηγύρια και έχω καταγράψει τις διαφορετικές μουσικές εκτελέσεις από χωριό σε χωριό. Επίσης έχω παρατηρήσει ότι ακόμη και ο τρόπος που χορεύουν τους ίδιους χορούς νότια και βόρεια είναι διαφορετικός», εξηγεί, συμπληρώνοντας ότι η Χίος είναι από τα ελάχιστα νησιά που έχει συμπεριλάβει στη μουσική της παράδοση το κλαρίνο. «Δεν περιορίζομαι μόνο στην καταγραφή της σημερινής μουσικοχορευτικής παράδοσης. Διαβάζω και μελετώ έρευνες άλλων μελετητών και αντλώ σπουδαίες πληροφορίες, όπως για παράδειγμα ότι στη Χίο υπήρχαν 114 μελωδίες»

Η μουσική και η παράδοση ενώνουν τους ανθρώπους

Σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης η παράδοση δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μην είναι μόνο καταναλωτές αλλά και δημιουργοί του ίδιου τους του πολιτισμού και αυτό για τον Δημήτρη Γιαννιώδη έχει τεράστια σημασία. «Θεωρώ ότι οι πολιτιστικοί σύλλογοι επιτελούν σπουδαίο έργο καθώς βοηθούν στη διάδοση της παράδοσης και στη διατήρηση των ηθών και εθίμων. Για εμένα τα πανηγύρια ακόμη και στη σημερινή τους μορφή είναι παράδοση. Συνδέονται άμεσα με τη θρησκεία. Η διαδικασία τους θυμίζει τελετουργικό και οι συμμετέχοντες είναι μεταδότες αλλά και συνεχιστές της μουσικής παράδοσης».

Παράλληλα ο Δημήτρης Γιαννιώδης επισημαίνει ότι η παράδοση οφείλει να έχει ιστορική συνέχεια και να ενσωματώνει τις ξένες επιρροές με τον σωστό τρόπο «Το ιδανικό θα ήταν να ενσωματώναμε τα ξένα στοιχεία στη δική μας παράδοση με τέτοιο τρόπο που δεν θα την αλλοίωνε.Νομίζω ότι ως ένα βαθμό το έχουμε καταφέρει αλλά δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε».

Ένα αρχείο γεμάτο μουσικές εμπειρίες

Ορμώμενος από την έρευνα του για τη μουσική παράδοση της Χίου, ο Δημήτρης Γιαννιώδης δημιούργησε ένα ψηφιακό αρχείο που εμπεριέχει μουσικές εκτελέσεις τραγουδιών από διάφορα μέρη της Ελλάδας. «Η Χίος μου έδωσε το έναυσμα της δημιουργίας του ψηφιακού αρχείου, το οποίο είναι διαθέσιμο μέσα από τη σελίδα Μουσείον στο facebook και ο καθένας μπορεί να δει αποσπάσματα βίντεο από λαϊκά γλέντια, χορευτικές εκδηλώσεις από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Η έρευνα μου για τη μουσικοχορευτική παράδοση της Χίου δεν σταματάει εδώ. Σκέφτομαι το θέμα του διδακτορικού μου να σχετίζεται πάλι με τις αλλαγές που επιδέχεται η παράδοση με το πέρασμα των χρόνων», καταλήγει, μη ξεχνώντας να ευχαριστήσει τόσο τους Δαφνούσους για τη στήριξή τους όσο και τους χοροδιδάσκαλους Σαράντο Κωστίδη και Κώστα Σιταρά για τις πολύτιμες πληροφορίες που του παρείχαν. «Ευχαριστώ θερμά τη διοίκηση του μορφωτικού συλλόγου Φάρος Βαρβασίου για τη φιλοξενία και την κ. Στέλλα Τσιροπινά που μου έδωσε το βιβλίο της και άντλησα στοιχεία».

#Semina_Digeni Μιλάω σήμερα με την Μάρθα Φριντζήλα στον Ριζοσπάστη.

Semina Digeni
Μιλάω σήμερα με την Μάρθα Φριντζήλα στον Ριζοσπάστη. 

Τίτλος της συνέντευξης: «Ν' αλλάξει το σύστημα που γεννά και τρέφει φασίστες και κυνηγούς κεφαλών»
Η γυναίκα απέναντί μου είναι σαρωτική! 

Πληθωρική και ευαίσθητη, αντισυμβατική, ακαταπόνητη, σκανταλιάρα, με απίστευτη ενέργεια, χιούμορ, πείσμα, αυτοσαρκασμό και ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία.

 Ενας ολόκληρος κόσμος σε έναν άνθρωπο.

 Μότο της - και μότο του «Baumstrasse», του «Δρόμου με δέντρα», ενός χώρου Τέχνης και Εκπαίδευσης τον οποίο δημιούργησε μαζί με τον συνθέτη και σκηνογράφο Βασίλη Μαντζούκη το 2000 

- είναι το εξής: 

«Αν ο στόχος σου είναι να κάνεις Τέχνη και να ζεις μέσα στην Τέχνη, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να κάνεις καριέρα. Αν ο στόχος σου είναι να κάνεις καριέρα, οι πιθανότητες να κάνεις Τέχνη είναι ελάχιστες, αν όχι μηδαμινές». 

Δημιούργησε κι άλλο ένα σχολείο, το Αττικό Σχολείο Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, με στόχο τη μελέτη του σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελευσίνα. Σπούδασε μουσική και θέατρο. Είναι ηθοποιός, ερμηνεύτρια, μουσικός, σκηνοθέτις, δασκάλα σε χώρους Τέχνης και συνεργάτης στα πανεπιστήμια Stockton και Princeton στο New Jersey. 

Πατρίδα της νιώθει πάντα την Τέχνη, γιατί είναι συνάντηση και συνύπαρξη. Μπορεί να γνωρίζει ότι η χώρα της έχει να επενδύσει στον πολιτισμό από την εποχή του Περικλή, εκνευρίζεται όμως που τώρα αυτή χρησιμοποιεί το άλλοθι των οικονομικών δυσκολιών για να τον αγνοήσει πλήρως.

***

-- Επίτρεψέ μου να κάνω μαζί σου δύο συνεντεύξεις, μία κανονική και μία αντι-κανονική. Με αφήνεις;
-- Ευχαριστώ πολύ. Μεγάλη μου τιμή.

-- Ξεκινάω με την πρώτη. Οταν όλη η χώρα καιγόταν, με νεκρούς ανθρώπους και ζώα, δάση και σπίτια στάχτη, και τα ΜΜΕ έπαιζαν κανονικά το πρόγραμμά τους, τι σκέφτηκες;
-- Βρίσκομαι σε διαρκή απορία. Μέχρι πρότινος, κάθε φορά που διάβαζα στο διαδίκτυο μια είδηση, αμέσως έκανα ζάπινγκ για να δω ποιο κανάλι θα τη δείξει και πώς. 

Για παράδειγμα, η τραγωδία στην Πύλο, που για μένα είναι από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην Ιστορία μας, πώς αντιμετωπίστηκε από τα δελτία ειδήσεων; 

Δεν κάνω πια ούτε ζάπινγκ, γιατί απογοητεύομαι. Δεν θέλω να πιστέψω ότι γίνεται βάσει σχεδίου. 

Το καλοκαίρι με πλησίασε μια δημοσιογράφος μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, μετά από μια συναυλία. 

Μου συστήθηκε: «Είμαι η τάδε και - ντρέπομαι που το λέω - είμαι δημοσιογράφος στο τάδε κανάλι». Της απαντώ: «Οσο έχετε καθαρή τη συνείδησή σας, να μην ντρέπεστε». Και μου απαντά: «Δεν είναι εύκολο». Η απάντησή της με σόκαρε.

-- Στα live σου αναφέρεσαι πάντα στους αδικημένους, στους καταπιεσμένους, στους πρόσφυγες... Πώς αισθάνθηκες βλέποντας πριν λίγες μέρες αυτόν που κλείδωσε μετανάστες στο τρέιλερ του φορτηγού του και παρακινούσε τον κόσμο σε ρατσιστικό πογκρόμ;
-- Εκλαψα πολύ. Για τους άμοιρους ανθρώπους, για τη βαρβαρότητα και την αποκτήνωση. Μου είναι αδύνατον να επεξεργαστώ διανοητικά τέτοια κτηνωδία. Πονούσε το κεφάλι μου, το στομάχι μου σφίχτηκε. Αισθάνθηκα μια πρωτόγνωρη ετεροντροπή. Γι' αυτόν τον ελεεινό υπάνθρωπο - κυνηγό κεφαλών, για τους συνανθρώπους μου που σχολίαζαν το βίντεο ξερνώντας το φαρμάκι τους, για τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους που μιλούσαν για αυτοδικία. Ηθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

             «Πάντα ο ευάλωτος γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος».
-- Αυτό το περιστατικό φανέρωσε στα κοινωνικά δίκτυα ένα ρατσιστικό παραλήρημα βίας, ανθρώπων που διψούσαν για αίμα. Τι σημαίνει αυτό κατά τη γνώμη σου και από πού τροφοδοτείται;
-- Εχω ακούσει σε καφενείο, παλιότερα, παρέες να μιλούν παρόμοια, σχολιάζοντας Αλβανούς, έχω ακούσει συνανθρώπους να μιλούν έτσι για τους Τσιγγάνους, για τους γκέι, για τους ψυχικά ασθενείς. Πάντα οι ευάλωτες ομάδες είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος. Ο άλλος, ο ξένος, ο διαφορετικός είναι η απειλή για την κανονικότητά τους, για την υποτιθέμενη ασφάλειά μας. Το φαινόμενο του «καφενείου» παρατηρείται όπου υπάρχουν ευάλωτοι. Τώρα, απλά το καφενείο είναι δημόσιο και ανεξέλεγκτο. Και δεν ισχύει βέβαια μόνο στην Ελλάδα. Είναι παγκόσμια μάστιγα ο ρατσισμός και ο φασισμός. Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο συνέβαινε και στα καφενεία της Ευρώπης πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τροφοδοτείται από την άγνοια και τον φόβο.

-- Τα φασιστοειδή και οι χρυσαυγίτες αποθρασύνονται, είναι προκλητική η ανοχή της εγκληματικής δράσης τους ως μαντρόσκυλων του συστήματος. Πώς νομίζεις ότι αντιμετωπίζεται αυτό;
-- Φαντάζομαι, με την αλλαγή του ίδιου του συστήματος που τους γεννά, τους τρέφει ή τους επιτρέπει να υπάρχουν. Αλλά είμαι καλλιτέχνις. Δεν μπορώ να μιλήσω αλλιώς. Θα μιλήσω για την αναγκαιότητα της Τέχνης, της Παιδείας, για την εκπαίδευση στην κοινότητα. Εκπαίδευση στη συνύπαρξη, στη συμπερίληψη και την αλληλεγγύη. Τα αυτονόητα δηλαδή. Είμαστε φιλοξενούμενοι όλοι σ' αυτήν τη Γη και πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε. Με τους ανθρώπους, με τα ζώα, με τη φύση. Θα φύγουμε κάποια στιγμή και θα έχουμε αφήσει το αποτύπωμά μας. Ποιο θέλουμε να είναι αυτό; Είδα παλιότερα ένα ντοκιμαντέρ για τους απογόνους των βασανιστών των ναζί, και ένας απ' αυτούς είχε υποβληθεί σε εθελουσία στείρωση, από φόβο μη γεννήσει το τέρας.
«Το metoo να μην ξεχαστεί, να μην εκπέσει στην κατηγορία του γραφικού».

-- Γνωρίζω ότι παλεύεις χρόνια με τον σεξισμό και την ανισότητα, και πως όταν ήσουν μικρή είχες υποστεί από την μητριά σου άγρια κακοποίηση. Πού βλέπεις να βρίσκεται το #metoo σήμερα; Αντιμετωπίστηκε από την πολιτεία όπως έπρεπε;
-- «Ευτυχώς», στην περίπτωσή μου, η κακοποίηση προερχόταν από πρόσωπο που δεν ανήκε στη βιολογική μου οικογένεια κι αυτό μας προστάτευσε, εμένα και τις αδερφές μου. Μας ένωσε, μας έκανε πιο δυνατές. Το τραύμα είναι τραύμα, βέβαια, και το έχεις για πάντα μαζί σου, άλλοτε ως αδυναμία και άλλοτε ως δύναμη, ως παράσημο. Το metoo είναι μια συζήτηση που άνοιξε. Το θέμα είναι να μην ξεχαστεί, να μην εκπέσει στην κατηγορία του γραφικού. Η πολιτεία καλά θα κάνει να το υπενθυμίζει, να προστατεύει τα θύματα, να μην τα στιγματίζει. Δεν νομίζω πως το κάνει, ή τουλάχιστον στον βαθμό που οφείλει.

-- Χωρίς να γνωριζόμαστε καλά, αισθάνομαι μια μυστήρια συγγένεια μαζί σου. Λίγο πιο κάτω από το παλιό μου σπίτι, στη Σερρών, βρίσκεται το «Baumstrasse» σου, σου αρέσουν οι Φελίνι, Ταρκόφσκι, Κασσαβέτης και Παζολίνι, οι βόλτες στο κέντρο της Αθήνας, δεν είχες ευτυχισμένα παιδικά χρόνια και είσαι συγκεντρωτική. Τι δεν αντέχεις στον εαυτό σου και τι λατρεύεις σε αυτόν;
-- Δεν είναι ένα. Είναι πολλά και αλλάζουν με τις περιστάσεις. Γιατί όταν κάτι δεν αντέχω στον εαυτό μου, προσπαθώ να το αλλάξω. Και μου έχει συμβεί κάτι, που θαυμάζω σε μένα, στην πορεία να με φρικάρει. Παράδειγμα, η αντοχή. Είμαι άνθρωπος ανθεκτικός, αντέχω πολύ. Το θαύμαζα αυτό για πολλά χρόνια. Εφτασα όμως στο σημείο να μη με αντέχω που αντέχω. Η σχολαστικότητα επίσης, η ευθιξία μου, η άγνοια κινδύνου. Ολα αυτά κατά καιρούς μου έχουν παρουσιαστεί και με τις δυο τους όψεις.

-- Εχεις εργαστεί ως μπαργούμαν, τραγουδίστρια σε ρεμπετάδικα, ως ηθοποιός στο Εθνικό και σήμερα - εκτός από το φυτώριο των νέων καλλιτεχνών, το «Baumstrasse» που διευθύνεις, και τις συναυλίες σου - εργάζεσαι και ως δασκάλα θεάτρου και συνεργάζεσαι με ξένα πανεπιστήμια. Καλλιτέχνης στην Ελλάδα σημαίνει ζωή μετέωρη και επικίνδυνη;
--Υπάρχουν πιο μετέωρα και επικίνδυνα επαγγέλματα από τα δικά μας. Η ζωή των εκπαιδευτικών ή των υγειονομικών, ας πούμε. Αυτό που συμβαίνει με τους καλλιτέχνες στη χώρα είναι πως δεν τους παίρνουν στα σοβαρά. Θεωρούμαστε χομπίστες. Καταλαβαίνω ότι μάλλον κάνω κάτι δύσκολο, ή ακόμα και σπουδαίο, όταν πηγαίνω στο εξωτερικό και ειδικότερα στα πανεπιστήμια ως επισκέπτρια καθηγήτρια. Οχι από την αποδοχή, αλλά από την αμοιβή που μου προσφέρουν.

-- Πού βρίσκεται το «The Xenophobia Project», που γίνεται με τη συνεργασία της Καλλιτεχνική Σχολής της Νορβηγίας;
-- Η ομάδα μου έχει ολοκληρώσει την εργασία της για το «Xenophobia Project». Στο YouTube μπορείτε να δείτε την ταινία που δημιουργήσαμε. Εχει τίτλο «Every trip is a trip one way». Σ' αυτή συμμετείχαν Ελληνες και ξένοι μουσικοί, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, μετανάστες μουσικοί από τη διαπολιτισμική ορχήστρα της Λυρικής Σκηνής, καθώς και ηθοποιοί.
Ο Παζολίνι, η Φαραντούρη, η Ρίτα Σακελλαρίου και το τσουνάμι.

Και η δεύτερη συνέντευξη, η αντι-κανονική. Ξέρω πως θα απαντήσει σε ό,τι την ρωτήσω.
-- Αν έπρεπε να ξαναγεννηθείς ως Μαρία Φαραντούρη ή Ρίτα Σακελλαρίου, ποια θα επέλεγες και γιατί;
-- Η Ρίτα Σακελλαρίου είναι πολύ αγαπημένη μου τραγουδίστρια. Είχε όμως μια δύσκολη και άδικη ζωή, ειδικά στη νεότητά της. Θα επέλεγα την Μαρία Φαραντούρη. Οχι πως η κα Φαραντούρη έζησε ρόδινα χρόνια, αλλά θα ήθελα να ταξιδέψω όλο τον κόσμο τραγουδώντας και συνομιλώντας με μεγάλους ποιητές και συνθέτες, αγωνιζόμενη για τα δικαιώματα των ανθρώπων. Τραγουδά ακόμα υπέροχα, σαν να μην έχει περάσει από πάνω της ο χρόνος, η φθορά.

-- Σε κολακεύει το σύνθημα «Μάρθα ζούμε για να σε παντρευτούμε» ή σου δημιουργεί ...δεύτερες σκέψεις;
-- Ούτε με κολακεύει, ούτε μου δημιουργεί δεύτερες σκέψεις. Με κάνει να χαμογελώ, με διασκεδάζει. Με συγκινεί ο τρόπος που βρίσκει ο κόσμος να εκφράσει τα συναισθήματά του. Οι Ελληνες έχουν πολύ χιούμορ. Ενα σύνθημα που με έκανε να κλαίω από τα γέλια ήταν το «Μάρθα Φριντζήλα του Δη-μη-τρίου».

-- Είναι αλήθεια πως η Χαρούλα Αλεξίου είναι η μεγάλη σου αδερφή;
-- Οταν πρωτοδουλέψαμε μαζί, έτσι ένιωσα. Με καταλαβαίνει, με αποδέχεται, με συμβουλεύει, με μαλώνει, με φροντίζει. Αισθάνομαι ήρεμη όταν είμαι κοντά της. Και, τώρα πια, είναι το άτομο που θέλω να πάρω τηλέφωνο για να μοιραστώ κάτι, αφού το έχω μοιραστεί λίγο πριν με τις αδερφές μου.

-- Αν γινόταν να «μπεις» και να ζήσεις για δυο ώρες σε μια ταινία, ποιον σκηνοθέτη θα επέλεγες: Φελίνι, Ταρκόφσκι, Κασσαβέτη ή Παζολίνι;
-- Τον Παζολίνι θα επέλεγα. Σε μια από τις ταινίες της «Τριλογίας της ζωής», το «Δεκαήμερο» ή «Οι θρύλοι του Καντέρμπερι», αλλά και το «Χίλιες και μία νύχτες», γιατί όταν βλέπω αυτές τις ταινίες είμαι ευτυχισμένη.

-- Ενώ έναν εχθρό σου σε ποια ταινία θα τον έστελνες;
-- Στις ίδιες ταινίες, μπας και αλλάξει κάτι μέσα του όταν βρεθεί μέσα σ' αυτήν την ομορφιά. Αμα δεν καταλάβει κι εκεί, δεν θα ασχοληθώ άλλο μαζί του.

-- Γιατί μαθαίνεις Ρωσικά, σε τι σου χρειάζονται;
-- Θέλω να διαβάσω στο πρωτότυπο τους ποιητές που αγαπώ. Οταν διάβασα Λόρκα στο πρωτότυπο, ανακάλυψα έναν άλλο ποιητή. 

Το ίδιο και όταν διάβασα Μπέκετ ή Αλντα Μερίνι. Τα Ρωσικά είναι πολύ δύσκολη γλώσσα. Προς το παρόν απογοητεύομαι όταν πάω να διαβάσω Αχμάτοβα, ας πούμε. Τα Ρωσικά μου είναι στο επίπεδο να μην πεθάνω από το κρύο ή την πείνα αν βρεθώ σε μέρος όπου μιλούν μόνο Ρωσικά.

-- Βάλε μία θεατρική λέξη/όρο - ή μία πρόταση - δίπλα στην πολιτική κατάσταση της Ελλάδας σήμερα.
-- «Εξοδος». Το πρώτο όμως που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο «Από μηχανής θεός», γιατί δεν ξέρω ποιος άλλος μπορεί να μας βγάλει από αυτό το τσουνάμι που ζούμε.

Οι φωτογραφίες είναι της Ασπας Κουλύρα.
https://www.rizospastis.gr/page.do?id=19435...

Η δολοφονία του Δημοσιογράφου Κώστα Βιδάλη #Παραμονές_15_8_του_1946

 

 Ο Κώστας Βιδάλης, δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη», αφήνει την τελευταία του πνοή στον Θεσσαλικό κάμπο, άγρια δολοφονημένος από συμμορία ακροδεξιών.

O Σούρλας με συμμορίτες του και δεξιά ο Κώστας Βιδάλης | Τύπος της εποχής

Ο δημοσιογράφος πρέπει να ενοχλεί. Αν δεν ενοχλεί κάνει δημόσιες σχέσεις και όχι δημοσιογραφία. Αυτό είναι ένα βασικό θεώρημα. Ταυτόχρονα, ωστόσο, αυτή η «ενόχληση» μπορεί να τον φέρει αντιμέτωπο με θανάσιμους κινδύνους. Αυτό το ξέρει. Αναγνωρίζει τους κινδύνους. Κάποιοι, ίσως οι περισσότεροι, μπροστά σε αυτή τη συνθήκη υποχωρούν και συνθηκολογούν. Υπάρχουν και εκείνοι, ωστόσο, που κοιτάνε τον κίνδυνο κατάματα και πηγαίνουν καταπάνω του. 

Ένας από αυτούς τους δημοσιογράφους ήταν και Κώστας Βιδάλης, ο οποίος μια ημέρα σαν σήμερα, πριν από 77 χρόνια, έπεφτε νεκρός, άγρια δολοφονημένος από μια ακροδεξιά συμμορία που δρούσε και τρομοκρατούσε τους πολίτες στον Θεσσαλικό κάμπο.

Ένας δημοσιογράφος που τιμούσε την αποστολή του

Ο Κώστας Βιδάλης γεννήθηκε το 1904 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν μαρμαράς και η μάνα του ράφτρα. Φτωχή οικογένεια που με δυσκολία, αλλά αξιοπρέπεια, κατάφερνε να βγάζει τα προς το ζην. Ο μικρός Κώστας γνώρισε από νωρίς το σκληρό πρόσωπο της ζωής αφού έχασε τον πατέρα του όταν ήταν ακόμα μαθητής. Αναγκάστηκε να αφήσει για λίγο το σχολείο προκειμένου να κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού, ώστε, να βοηθάει την μητέρα του στα οικονομικά του σπιτιού.

Παρά τις δυσκολίες, ο Κώστας, επέστρεψε στο σχολείο (ενώ παράλληλα δούλευε). Τελειώνοντας το Γυμνάσιο κατόρθωσε να περάσει στη Νομική σχολή της Αθήνας.

Ουδέποτε την ολοκλήρωσε και αυτό γιατί είχε βρει ήδη τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. Ήθελε να γίνει δημοσιογράφος. Ήταν ερωτευμένος με αυτή τη δουλειά. Άρχισε να γράφει σε διάφορα έντυπα και αρχικά φαίνεται πως έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στο οικονομικό ρεπορτάζ, όπου, μάλιστα, καταφέρνει να διακριθεί ανάμεσα στους συναδέλφους του.

Εκτός από δημοσιογράφος, ωστόσο, ο Βιδάλης είναι και ένας πολιτικά στρατευμένος άνθρωπος. Όταν συνδυάσει αυτά τα δυο θα βρεθεί στον «Ριζοσπάστη». Πηγαίνει ως απεσταλμένος στη Βαρκελώνη προκειμένου να καλύψει την «Σπαρτακιάδα», την αθλητική διοργάνωση που ήταν η «απάντηση» των κομμουνιστών στον ελιτισμό των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Μένει εκεί για να καλύψει το ξέσπασμα του Ισπανικού εμφυλίου κάτι που τον σημαδεύει τόσο δημοσιογραφικά όσο και πολιτικά. 

Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, θα «πέσει» πάνω στην επιβολή της δικτατορίας από τον Ιωάννη Μεταξά. Παρά το γεγονός ότι, πλέον, τα πράγματα είναι δύσκολα για μαχητικούς δημοσιογράφους, ο Βιδάλης αποκαλύπτει ένα σκάνδαλο που είχε ως κεντρικό πρόσωπο τον επιχειρηματία (και άνθρωπο του μεταξικού καθεστώτος) Μποδοσάκη. 

Η δημοσιογραφική αυτή επιτυχία του «χαρίζει» μια θέση ανάμεσα στους εξόριστους, πολιτικούς κρατούμενος, στα Κύθηρα.

Τίποτα από αυτά, όμως, δεν πτοεί τον Βιδάλη. Μετά την εξορία γίνεται και επίσημα μέλος του ΚΚΕ και γίνεται γραμματέας της Επιτροπής Κεντρικής Διαφώτισης του ΕΑΜ. 

Παράλληλα, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο στήσιμο του δικτύου του παράνομου αντιστασιακού Τύπου, με ναυαρχίδα τη θρυλική «Ελεύθερη Ελλάδα», που στήθηκε σε ένα μυστικό τυπογραφείο στην Καλλιθέα


Παρά τις επιτελικές θέσεις που είχε αρχίσει να αποκτά, ο Βιδάλης παρέμενε ένας ενεργός ρεπόρτερ. Ήθελε και ουσιαστικά απαιτούσε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ρεπορτάζ. 

Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η παρουσία του στη θρυλική «Μάχη της Σοδειάς» τον Ιούλιο του 1944, όταν οι Ναζί που υπέφεραν από την κατάρρευση των πολεμικών μετώπων και είχαν τεράστια προβλήματα επιμελητείας, αποφάσισαν, σε αγαστή συνεργασία με τους ντόπιους συνεργάτες τους, να αρπάξουν καρπούς και τρόφιμα από τους αγρότες του Θεσσαλικού κάμπου. 

Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ συγκρότησαν ειδικές ένοπλες ομάδες που προστάτευαν τη σοδειά και έδωσαν σκληρές μάχες με τους ναζί. 

Όταν η «Μάχη της Σοδειάς» έληξε νικηφόρα για τους αντάρτες, ο Βιδάλης επέστρεψε στα γραφεία του Ριζοσπάστη, μαύρος από τους καπνούς, ρακένδυτος και με πρησμένα μάτια από τις κακουχίες, έδωσε το ρεπορτάζ του και επέστρεψε στο σπίτι του για να ξεκουραστεί.

Η άγρια δολοφονία ενός μάρτυρα της δημοσιογραφίας

Μετά από τη θρυλική «Μάχη της Σοδειάς», ο Βιδάλης δέθηκε συναισθηματικά με τους ανθρώπους του κάμπου. 

Μετά τα Δεκεμβριανά και τη «Συμφωνία της Βάρκιζας», οι ντόπιοι που τόσο είχε δεθεί μαζί τους ο Βιδάλης, βιώσαν στο πετσί τους τις «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» που οργάνωσε το εμφυλιακό κράτος και εφάρμοσαν διάφορες παρακρατικές και ακροδεξιές οργανώσεις. Η Θεσσαλία «φλεγόταν» και ο Βιδάλης ήθελε να είναι εκεί και να καταγράφει τα όσα βίωναν οι φτωχοί αγρότες.

Ήταν, πλέον, πολιτικός συντάκτης αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να θέλει να πάει σε ένα (κατ’ ουσίαν) πολεμικό μέτωπο. 

Δεν τον εμπόδισαν ούτε οι προειδοποιήσεις των συναδέλφων του πως αν πάει εκεί κινδυνεύει η ζωή του αφού δρουν αδίστακτες παρακρατικές συμμορίες, όπως αυτή του αδίστακτου, ακροδεξιού, φονιά Σούρλα. 

Ο Βιδάλης, ωστόσο, δεν καταλαβαίνει από αυτά.

Φεύγει για τη Θεσσαλία και αρχίζει να κάνει ρεπορτάζ με τον τρόπο που εκείνος ήξερε.

 «Κανείς δεν τον έστειλε στη Θεσσαλία, στο στόμα του λύκου. Πήγε μόνος του. Θεληματικά. 

Και ο Καραγιώργης (σσ: διευθυντής τότε του Ριζοσπάστη) και οι συνάδελφοί του προσπάθησαν να τον συγκρατήσουν, να μην τον αφήσουν να φύγει. 

Δεν άκουγε, όμως. 

Μέρες είχε μείνει άγρυπνος με φουρτουνιασμένη καρδιά, με την αγωνία πως οι Σούρληδες καίγαν τα χωριά, άρπαζαν το βιος του κοσμάκη, έδερναν μέχρι θανάτου τους αγρότες, βίαζαν γυναίκες, σκότωναν αγωνιστές», έλεγε αργότερα η σύντροφος του δημοσιογράφου, Κάτια Βιδάλη.

«Δεν πρόκειται ν” ακούσω πια κανέναν. Η Θεσσαλία έχει γίνει ένα απέραντο σφαγείο. Οσοι γλίτωσαν από των Γερμανών το βόλι, σφάζονται σαν αρνιά. Είμαι δημοσιογράφος, πρέπει να κάμω τη δουλιά μου, να καταγγείλω όλο αυτό το όργιο της τρομοκρατίας. Ν’ αποκαλύψω τους δράστες», έλεγε ο ίδιος και έφυγε «σαν σίφουνας» για τη Λάρισα. 

Μερικές ημέρες αργότερα ο Ριζοσπάστης θα δημοσιεύσει το ρεπορτάζ του Βιδάλη που αποκάλυπτε μια ζοφερή, εφιαλτική κατάσταση για τους φτωχούς αγρότες στον κάμπο. Όπως ήταν φυσικό τόσο το ρεπορτάζ όσο και η παρουσία του Βιδάλη στην περιοχή, ενόχλησε. Ήταν ένα αγκάθι.

Στις 13 Αυγούστου 1946, ο Βιδάλης, ταξίδευε από Λάρισα για Βόλο. Ήταν η μέρα που ο «Ριζοσπάστης» πήρε το τελευταίο του μήνυμα: «Λογαριάζω να ‘μαι αυτού Παρασκευή βράδυ, 16 του μηνός. Μάζεψα φοβερό υλικό. Θα τα πούμε».

Στο χωριό Πλατύκαμπος, κοντά στο Κιλελέρ, 10 χιλιόμετρα από τη Λάρισα σταματούν το τρένο συμμορίτες του Σούρλα. Πάνοπλοι εισβάλλουν στα βαγόνια του και, μπροστά σε αξιωματικούς του στρατού που παρακολουθούν χωρίς να αντιδράσουν, αρπάζουν τον Βιδάλη. Ακόμα και στο μικρό καφενείο του γειτονικού χωριού Μελία, όπου τον οδηγούν, εκείνος κάνει ρεπορτάζ, ρωτώντας τους χωρικούς για τη ζωή τους, για τη σοδειά.

Οι συμμορίτες του Σούρλα, οδηγούν τον Βιδάλη στο νεκροταφείο του χωριού. Τον βασανίζουν φρικτά προκειμένου να τους πει μυστικά του ΚΚΕ. Εκείνος δεν τους δίνει την παραμικρή πληροφορία και όταν εκείνοι αντιλαμβάνονται πως δεν πρόκειται να «κερδίσουν» κάτι, τον εκτελούν εν ψυχρώ με πέντε σφαίρες. Στη συνέχεια πέταξαν το άψυχο κορμί του Βιδάλη σε ένα χωράφι. Τα αγρίμια και τα όρνια της περιοχής, έφαγαν τις σάρκες του δημοσιογράφου.

Μερικές εβδομάδες μετά, μια ηλικιωμένη αγρότισσα, η Σουλτάνα Τζουβάρα, κατευθύνει σκόπιμα τις γαλοπούλες της για να βοσκήσουν προς την Κούμια και εκεί, με κίνδυνο της ζωής της, μάζεψε όσα οστά βρήκε και στη συνέχεια τα έθαψε σε κοντινή απόσταση.

Νίκος Δεμισιώτης
Πηγή: Reader

Το αλιεύσαμε από εδώ: https://ellinofreneianet.gr/documents/mousafirides/38386-i-dolofonia-toy-dimosiografoy-kosta-vidali.html

Σ́ ΑΡΕΣΕΙ Η ΧΟΥΝΤΑ & Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ→ ΜΑΘΕ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΟΥΣ

Οικογενειοκρατία, σκάνδαλα, οικονομία, δικαιώματα: Ένα μικρό δείγμα από αυτά που έκανε η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» με τα «καθαρά χέρια»

Από  

Άρης Δημοκίδης

Οι νοσταλγοί της θυμούνται μόνο τα καλά (όπως όλοι οι νοσταλγοί οποιουδήποτε πράγματος, ακόμα και της δραχμής) και ίσως δεν γνωρίζουν τα διάφορα σκάνδαλα ή τις ζημιές που προκάλεσε η χούντα. Πώς να τα γνώριζαν βέβαια όταν επί 7 χρόνια δεν υπήρχε η δυνατότητα ελεύθερης πληροφόρησης και κάθε αρνητικό γεγονός αποσιωπούνταν, λογοκρίνονταν ή και αυτολογοκρίνονταν.

Να ένας ενδιαφέρων κατάλογος που αλίευσα απ' τα Νομικά Ανάλατα:

Χούντα και Παιδεία

1. Εκδίωξη των εκπαιδευτικών που είχαν αριστερό φρόνημα.

2. Επαναπρόσληψη συνταξιούχων εκπαιδευτικών με γνωστά φρονήματα.

3. Πρόσληψη νέων εκπαιδευτικών που διέθεταν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.

4. Οι μαθητές υποχρεώθηκαν να υμνούν τους συνταγματάρχες.

5. Απαγόρευαν στους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιούν μέχρι και την λέξη κόκκινο επειδή παρέπεμπε στο κομμουνισμό.

6. Οι μαθητές που έγραφαν με το αριστερό υποχρεώνονταν να γράψουν με το δεξί, ακόμα και δια της βίας, επειδή η γραφή με το αριστερό ισοδυναμούσε με υποσυνείδητη ροπή προς τον κομμουνισμό και έπρεπε να παταχθεί!

7. Οι μαθητές έπρεπε να κάνουν ομιλίες και να διαγωνίζονται σε εκθέσεις υπέρ της χούντας.

8. Απαγορεύονταν-κατάσχονταν τα εξωσχολικά βιβλία με κόκκινο εξώφυλλο επειδή παρέπεμπαν στο κομμουνισμό!

9. Απαγορεύονταν-κατάσχονταν βιβλία από συγγραφείς που η κατάληξή του επώνυμού τους θύμιζε Ρωσία ή κομμουνισμό, όπως Τσέχοφ, Ντοστογιέφσκι, Ζερβό (ζερβά=αριστερά) κτλ.

10. Η εγκύκλιος 182 καθόριζε αυστηρώς την συμπεριφορά των εκπαιδευτικών και την καθημερινή εξύμνηση των συνταγματαρχών.

Βάφτισαν αντιστασιακούς τους ταγματασφαλίτες που συνεργάστηκαν με τους ΝΑΖΙ την περίοδο της κατοχής, και έτσι τους μοίρασαν συντάξεις και άδειες ταξί, περιπτέρων, φορτηγών, κυλικείων κτλ.

Θυρωροί, περιπτερούχοι, οδηγοί λεωφορείων, ταξί και ιδιοκτήτες καφενείων προσεγγίζονταν από την ασφάλεια για να γίνουν πληροφοριοδότες με αντάλλαγμα την ευνοϊκή μεταχείριση από το καθεστώς.

Χούντα και Ανθρώπινα Δικαιώματα

1. Βασανιστήρια και εξορίες όσων δεν διέθεταν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Τα βασανιστήρια ήταν απαραίτητα για την προστασία του πολιτισμού μας!

2. Κατάλυση του ασύλου της κατοικίας, ελεύθερη είσοδος οποιαδήποτε ώρα της ημέρας στην οικία οποιουδήποτε θεωρούνταν ύποπτος.

3. Ο ΟΤΕ παρακολουθούσε μαζικά τις τηλεφωνικές συνομιλίες των πολιτών.

4. Από τα ΕΛΤΑ αφαιρούσαν την αλληλογραφία και την έλεγχαν στην κρατική ασφάλεια. Αν εγκρίνονταν το περιεχόμενο έφευγε για τον παραλήπτη.

5. Λογοκρισία σε κάθε έντυπο μέσο, στις τέχνες και τα γράμματα.

6. Από το δημόσιο εκδιώχθηκαν όσοι είχαν αριστερό φρόνημα ή δεν διέθεταν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.

7. Όσοι δεν τηρούσαν την επιβαλλόμενη συμπεριφορά περνούσαν στρατοδικείο.

8. Θυρωροί, περιπτερούχοι, οδηγοί λεωφορείων, ταξί και ιδιοκτήτες καφενείων προσεγγίζονταν από την ασφάλεια για να γίνουν πληροφοριοδότες με αντάλλαγμα την ευνοϊκή μεταχείριση από το καθεστώς.

Η παρωδία του Υπουργικού Συμβουλίου

Χούντα και Οικογενειοκρατία

1. Ο Παπαδόπουλος διόρισε όλα του τα αδέρφια σε επιτελικές θέσεις στο δημόσιο. Ο Κώστας Παπαδόπουλος Στρατιωτικός ακόλουθος, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ. Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος από χαμηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος διορίστηκε Γενικός Γραμματέας Δημοσίας Τάξης.

2. Οι χουντικοί διόριζαν τους συγγενείς τους στις δημόσιες υπηρεσίες. Όπως ο Μακαρέζος που διόρισε τον κουνιάδο του Α. Ματθαίου Υπουργό Γεωργίας και αργότερα Βορείου Ελλάδας από όπου και ακολούθησαν τα γνωστά σκάνδαλα με τα λεφτά των αγροτικών συνεταιρισμών. Ο Ι Λαδάς διοικητής της ΕΑΤ-ΕΣΑ, Γενικός Γραμματέας στα υπουργεία Δημόσιας Τάξης, Τουρισμού και μετέπειτα Υφυπουργός Εσωτερικών - περιφερειακός διοικητής Θεσσαλίας και υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών ενεπλάκη σε δύο σκάνδαλα διαφθοράς: το ένα με τα θαλασσοδάνεια και το άλλο με τους διορισμούς δύο εξαδέλφων του. Συγκεκριμένα, ο ένας διορίστηκε στρατηγός και διοικητής της ΑΣΔΕΝ, ενώ ο έτερος τοποθετήθηκε στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών.

3. Άλλαξαν οι διοικήσεις των Οργανισμών και πληρώθηκαν από τους λεγόμενους νομιμόφρονες και ευσυνείδητους δημοσίους υπαλλήλους που όλως τυχαίως ήταν συγγενείς τους.

MΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ
Όχι άλλο αυτομαστίγωμα που "οι Έλληνες δεν αντιστάθηκαν στη Χούντα"17.11.2016

4. Οι χουντικοί έδιναν τις εργολαβίες του δημοσίου σε δικά τους πρόσωπα. Από τα μεγαλύτερα έργα ανέλαβε ο γαμπρός του Παττακού, Α. Μεϊντάσης, με τη συμβολή του Δήμου Αθηναίων. Είναι τα γνωστά σκάνδαλα Μεϊντάση με τις μελέτες, τα υπόγεια γκαράζ στην πλατεία Κλαυθμώνος και την οδό Λιοσίων, το Πνευματικό Κέντρο στην Ακαδημίας, τις επαύλεις, τις κατασκηνώσεις του Δ. Αθηναίων και άλλα.

5. Οι χουντικοί και οι συγγενείς τους έπαιρναν άτοκα δάνεια για να ανοίξουν επιχειρήσεις τις οποίες και δεν άνοιγαν ποτέ. Τα δάνεια της ΕΤΒΑ (1,5 δις δρχ) τα έδινε ο Παύλος Τοτόμης- πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του Τομ Πάπας (Esso Pappas κτλ), Υπουργός Δημόσιας Τάξης των χουντικών και μετέπειτα Πρόεδρος της ΕΤΒΑ.

6. Οι χουντικοί τριπλασίασαν το μισθό του πρωθυπουργού και των υπουργών. Ενώ ο μέσος μισθός ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα ήταν 3.500 δρχ την ίδια εποχή ο μισθός του Παπαδόπουλου έφτασε και τις 55.000 δρχ και των Υπουργών τις 35.000 δρχ. Τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου έπαιρναν εκτός έδρας αποζημίωση με φωτογραφική διάταξη. 1000 δρχ για τον Πρωθυπουργό και 850 δρχ για τους υπουργούς-υφυπουργούς τους για κάθε μέρα που βρίσκονταν εκτός Υπουργείου!

7. Ο Παπαδόπουλος άλλαξε το νόμο διαζυγίων για λίγες ώρες προκειμένου να χωρίσει και να μπορέσει να νομιμοποιήσει τον δεσμό του με την γραμματέα της ΚΥΠ Δέσποινα Γάσπαρη. Ο νόμος του αυτόματου διαζυγίου έλεγε ότι όποιος ήταν εν διαστάσει για 7 συναπτά έτη τότε έβγαινε το διαζύγιο του αυθημερόν! Το βράδυ πέρασε το νόμο, τα ξημερώματα έκανε την αίτηση, το πρωί βγήκε η απόφαση και την ΙΔΙΑ ώρα κατήργησε το νόμο!

8. Με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών έδιναν ασυλία στα μέλη της κυβέρνησης και παρέγραφαν όποιο αδίκημα και αν είχαν τελέσει τόσο οι υπουργοί - υφυπουργοί όσο και τα ανώτερα στελέχη του δημοσίου που ήταν συγγενείς τους! Αυτόν τον νόμο ουσιαστικά βελτίωσε ο Βενιζέλος...

9. Νομοθέτησαν με τρίμηνη θητεία σε υπουργική θέση να λαμβάνει ο χουντικός την ανωτάτη σύνταξη ανεξαρτήτως της συντάξεως που θα ελάμβανε ως στρατιωτικός... δηλαδή διπλή σύνταξη!

10. Νομοθέτησαν το 1970 τη στεγαστική αποκατάσταση όλων των αξιωματικών "διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον" στο πραξικόπημα!

Στις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, παραβρίσκονταν το φιλοχουντικό εφοπλιστικό-βιομηχανικό-επιχειρηματικό-τραπεζικό κεφάλαιο όπως οι οικογένειες Λάτση, Κιοσέογλου, Βαρδινογιάννη, Νιάρχου, Ανδρεάδη, Θεοδωρακόπουλου (εφοπλιστής), Δρακόπουλου (διυλιστήρια), Ταβουλάρη (Ναυπηγεία), Μποδοσάκη, Κανελλόπουλου (τσιμέντα Τιτάν), Τομ Πάππα (Esso Pappas), Γ. Λύρα, Γ. Ταβλάριου (εφοπλιστής) και άλλοι.

Εκδήλωση Αλκίμων νέων

Χούντα, Πελατοκρατία και άλλα Σκάνδαλα

1. Στις 9 Μαΐου στου 1967 έκαναν άρση της μονιμότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων, και με τις Επιτροπές κατά Νομαρχία προχώρησαν σε απολύσεις, προκειμένου να τοποθετηθούν στη θέση των απολυμένων τα δικά τους παιδιά.

2. Στα υψηλά αξιώματα μπήκαν απόστρατοι για να έχουν και δεύτερο μισθό.

3. Οι πληροφοριοδότες του καθεστώτος ετύγχαναν ασυλίας και προνομίων όπως άδειες ταξί, περιπτέρων, φορτηγών, κυλικείων κτλ.

4. Βάφτισαν αντιστασιακούς τους ταγματασφαλίτες που συνεργάστηκαν με τους ΝΑΖΙ την περίοδο της κατοχής, και έτσι τους μοίρασαν συντάξεις και άδειες ταξί, περιπτέρων, φορτηγών, κυλικείων κτλ.

5. Όσοι στρατιωτικοί στήριξαν το καθεστώς έλαβαν αυξήσεις μισθολογικές και γαλόνια. Οι αποστρατευμένοι διορίστηκαν δήμαρχοι, κρατικοί επίτροποι, σε διάφορες κρατικές θέσεις, ιδρύματα, μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις, συλλόγους, σωματεία και αλλού, εξασφαλίζοντας ένα καλό μισθό παράλληλα με τη σύνταξή τους. Η χώρα έφτασε να έχει πιο πολλούς απόστρατους στρατηγούς από τις ΗΠΑ σε σχέση με τον πληθυσμό της!

6. Ο Παπαδόπουλος διέμενε σε βίλα στο Λαγονήσι που του παραχώρησε ο εφοπλιστής Ωνάσης. Η Δέσποινα Παπαδοπούλου μετακινούνταν στο εξωτερικό με τη λιμουζίνα που της παραχωρούσε ο Ωνάσης. Στις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, παραβρίσκονταν το φιλοχουντικό εφοπλιστικό-βιομηχανικό-επιχειρηματικό-τραπεζικό κεφάλαιο όπως οι οικογένειες Λάτση, Κιοσέογλου, Βαρδινογιάννη, Νιάρχου, Ανδρεάδη, Θεοδωρακόπουλου (εφοπλιστής), Δρακόπουλου (διυλιστήρια), Ταβουλάρη (Ναυπηγεία), Μποδοσάκη, Κανελλόπουλου (τσιμέντα Τιτάν), Τομ Πάππα (Esso Pappas), Γ. Λύρα, Γ. Ταβλάριου (εφοπλιστής) και άλλοι.

7. Ο Παπαδόπουλος εγκαινίαζε έργα σε μακέτες όπως για παράδειγμα η Εγνατία Οδός, το εργοστάσιο της Peugeot. Πάνω από 100 έργα διαφημίστηκαν από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ ότι έχουν γίνει ενώ δεν είχαν γίνει ποτέ! Το ελληνικό δημόσιο έδωσε πάνω από 38 εκατ. δολάρια για την Εγνατία Οδό και δεν έγινε ποτέ! Ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ, σύμβαση για την Εγνατία Οδό (ΦΕΚ 1969/Α/15), ο Μακντόναλντ πήρε τα λεφτά (39 εκατ δολάρια) εξαφανίστηκε και η Εγνατία Οδός έμεινε στη μακέτα.

8. Ο Παπαδόπουλος διαφήμιζε επενδύσεις από το εξωτερικό που δεν ήρθαν ποτέ, ενώ το κράτος δαπανούσε χρήματα για την υποτιθέμενη έλευση των επενδύσεων. Χαρακτηριστικό το σκάνδαλο Λίττον, όπου έδωσαν στην αμερικανική εταιρεία Λίττον πλέον του ενός εκατομμυρίου δολαρίων για να φέρει επενδύσεις άνω των 850 εκατομμυρίων δολαρίων. Ήταν μια εικονική συμφωνία για να φαγωθούν χρήματα από τους χουντικούς όπως παραδέχτηκαν μετά τα στελέχη της εταιρείας.

9. Το σκάνδαλο των μαύρων-σάπιων κρεάτων της Αργεντινής με τη δωροληψία κατά συρροήν από μεγαλεμπόρους της Ροδεσίας για τη μονοπωλιακή εξασφάλιση αδειών εισαγωγής κρέατος, με αποτέλεσμα τις παράνομες ανατιμήσεις σε βάρος των καταναλωτών.

10. Τα σκάνδαλα με τον Τομ Πάππας όπου η χούντα τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72). Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως ανταγωνιστικά προς τη ντόπια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201).

11. Τα σκάνδαλα για την μοιρασιά των διυλιστηρίων σε Ωνάση, Νιάρχο, Βαρδινογιάννη, Ανδρεάδη, Λάτση και Πάππα για το 3ο και το 4ο διυλιστήριο της χώρας. Μετά την αποζημίωση του Ωνάση ακυρώθηκε η λεόντειος σύμβαση που είχε υπογραφεί και έτσι το 3ο διυλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130) κι το 4ο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181).

12. Το σκάνδαλο με τη διασπάθιση των χρημάτων του Ειδικού Ταμείου για το "Τάμα του Έθνους". Το ταμείο στήθηκε και με χρήματα από δάνεια τραπεζών!Έκαναν φτερά το 90% των εσόδων, πάνω από 405 εκατ. δρχ.

13. Το σκάνδαλο απευθείας αναθέσεων χωρίς διαγωνισμούς, στη Siemens, για τον εξοπλισμό της ΔΕΗ με υπερκοστολογήσεις και αδιαφανείς διαδικασίες.

14. Το σκάνδαλο χρηματοδότησης της προεκλογικής εκστρατείας του Προέδρου των ΗΠΑ, Νίξον, μέσω του Τομ Πάππας, με 549.000 δολάρια!



Εορτασμός του Πάσχα, αποκλειστικά με δημοτικά τραγούδια

Χούντα και Δικαιοσύνη

1. Απομακρύνθηκαν 30 δικαστικοί που δεν ήταν συνεργάσιμοι με το καθεστώς, με ένα νόμο διάρκειας 3 ημερών που απαγόρευε τις ενστάσεις και την προσφυγή στο ΣτΕ για την αναίρεση της απόλυσης.

2. Για να μην ασκήσουν την δικηγορία, και να εξοντωθούν οικονομικά οι απολυμένοι δικαστικοί, τους προσάπτουν την κατηγορία περί απολύσεως για πειθαρχικούς λόγους. Οι απολυμένοι δικαστικοί βλέπουν το κενό του νόμου και προσφεύγουν στο ΣτΕ, για το ότι απολύθηκαν δίχως να απολογηθούν για το παράπτωμα που τους κατηγορούσαν. Κερδίζουν την δίκη στο ΣτΕ, και ο Παπαδόπουλος βγάζει διάταγμα με το οποίο έκανε δεκτή την παραίτηση του Προέδρου του ΣτΕ, χωρίς όμως ο Πρόεδρος του ΣτΕ να έχει υποβάλλει ποτέ παραίτηση! Ο Πρόεδρος του ΣτΕ, Στασινόπουλος, εξακολούθησε να αρνείται να υποβάλλει την παραίτησή του, και ο Παπαδόπουλος τον θέτει σε κατ' οίκον περιορισμό!

3. Έδιναν χάρη στους δικούς ανθρώπους, όπως για παράδειγμα η απονομή χάριτος (απ' τον Παπαδόπουλο) σ' ένα συντοπίτη της Ντέλλας Ρουφογάλη, πρώην μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας Βέροιας και εξαγωγέα, που είχε καταδικαστεί με αποδείξεις για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας.

4. Ο Παπαδόπουλος έκτισε "νόμιμα"!!! αυθαίρετη βίλα, με ελικοδρόμιο, φυλάκια για σκοπιές κτλ μέσα στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, αλλά και σαλέ στο όρος Μπέλες, για να κυνηγάει αγριογούρουνα!

Χούντα και Οικονομία

1. Το Δημόσιο Χρέος από 32 δις δρχ εκτοξεύτηκε στα 114 δις δρχ μέσα σε 7 χρόνια.

2. Το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο έγινε 5 φορές μεγαλύτερο μέσα σε 7 χρόνια.

3. Υποδιπλασιάστηκε η αποταμίευση των πολιτών.

4. Οι εργολάβοι λάμβαναν δάνεια από το εξωτερικό με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου και στη συνέχεια γίνονταν ανάδοχες των δηµόσιων έργων, µε παραχώρηση των δανείων στο ελληνικό δημόσιο (είπατε κάτι για τη δημιουργική λογιστική;).

5. Αυξήθηκε ο κρατικός δανεισµός µε έντοκα γραµµάτια.

7. Διπλασιάστηκε ο κρατικός δανεισμός σε συνάλλαγµα.

8. Μόνο το 1973 αυξήθηκαν οι τιμές κατά 45-50% (9% αυξήθηκαν το 1974) συρρικνώνοντας στην πραγματικότητα το διαθέσιμο εισόδημα σε επίπεδα προ του 1965.

9. Υποδιπλασιάστηκαν οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις μέσα σε 7 έτη.

10. Τριπλασιάστηκε ο πληθωρισμός, και οι αυξήσεις των μισθών υστερούσαν κατά πολύ σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.

11. Παρότι το διεθνές οικονομικό περιβάλλον εκείνη την περίοδο ήταν ευνοϊκό η χώρα δεν κέρδισε σε οικονομική βάση μέχρι την κρίση του 1973.

12. Υποδιπλασίασαν την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας από το 4.2% (το 1967) στο 1,8% (7ετία).

13. Το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα έπεσε από το 55% το 1970 στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος του 1970.

14. Με το διάταγμα 1078/1971 φοροαπάλλαξαν το μεγάλο κεφάλαιο μειώνοντας τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου και μετακύλησαν τις φοροαπαλλαγές αυτές στις πλάτες των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων.

15. Το σύνολο των επενδύσεων έπεσε από το 46% στο 39% παρότι οι δημόσιες επενδύσεις είχαν διπλασιαστεί.

16. Οι εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48%.

17. Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές μεταξύ του 1967 και 1972.

18. Ο λόγος της αύξησης του διακινούμενου χρήματος εκτινάχθηκε από 7,1% το 1969 σε 28,5% το 1973, ενώ η παροχή χρήματος, η οποία περιλαμβάνει το διακινούμενο χρήμα και τις προσωπικές καταθέσεις, αυξήθηκε από 8,2% το 1969 σε 22,7% το 1973 αντίστοιχα.

19. Το καθεστώς εισέπραττε το 55% τον φορολογικών εισοδημάτων του μέσω έμμεσων φόρων και το 36% μέσων άμεσων φόρων από τα νοικοκυριά. Οι κύριοι έμμεσοι φόροι απευθύνονταν στις χαμηλές και μεσαίες τάξεις μέσω φορολογίας σε προϊόντα και εισοδήματα. Ενώ το σύνολο των φόρων, ως ποσοστό, του μεικτού εθνικού εισοδήματος αυξήθηκε από 27,4% το 1966 σε 29,2% το 1972, οι κληρονομικοί φόροι μειώθηκαν ενώ οι φόροι επιχειρήσεων έδειξαν μείωση της τάξης του 10,9% την περίοδο 1972-73.

Ο Παπαδόπουλος άλλαξε το νόμο διαζυγίων για λίγες ώρες προκειμένου να χωρίσει και να μπορέσει να νομιμοποιήσει τον δεσμό του με την γραμματέα της ΚΥΠ Δέσποινα Γάσπαρη. Ο νόμος του αυτόματου διαζυγίου έλεγε ότι όποιος ήταν εν διαστάσει για 7 συναπτά έτη τότε έβγαινε το διαζύγιο του αυθημερόν! Το βράδυ πέρασε το νόμο, τα ξημερώματα έκανε την αίτηση, το πρωί βγήκε η απόφαση και την ΙΔΙΑ ώρα κατήργησε το νόμο!




Χούντα και Εκκλησία

1. Νομοθέτηση στημένων ιεροδικείων για να εκδιώξουν όσους κληρικούς δεν συνεργάστηκαν μαζί τους (περί τους 200), με κατάργηση του ένδικου δικαιώματος της έφεσης, με αόριστη καταγγελία, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη υπαιτιότητας του κατηγορούμενου κληρικού και με μόνο την υποτιθέμενη στέρηση της έξωθεν καλής μαρτυρίας.

2. Ο πρώην χωροφύλακας και μετέπειτα κληρικός Κατινάς, πήγαινε μαζί με φωτογράφο και ένα στρατιώτη, στις οικίες των μη συνεργαζόμενων κληρικών τη νύχτα, χτυπούσε το κουδούνι, και μόλις άνοιγε η πόρτα, εφορμούσε ο στρατιώτης, αγκάλιαζε τον κληρικό και ο φωτογράφος απαθανάτιζε τη στιγμή για να χρησιμοποιηθεί ως πειστήριο για την καταδίκη του κληρικού στο ιεροδικείο.

3. Αναβολή επ' αόριστον της εκλογής Μητροπολιτών έως ότου ξεκαθαριστεί ποιοί θα ήταν συνεργαζόμενοι.

4. Με φωτογραφική διάταξη ορίου ηλικίας καθαιρούν τον τότε Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο και ορίζουν την Σύνοδο των Αρίστων για να παρακαμφθεί η Ιερά Σύνοδος και να εκλεγεί ο αρεστός Αρχιεπίσκοπος, Ιερώνυμος. Για να διαθέτει τις προϋποθέσεις ενθρονισμού του ο Ιερώνυμος μέσα σε 3 μέρες έγινε Επίσκοπος και 3 μέρες αργότερα Αρχιεπίσκοπος!

5. Διορισμός μόνο των συνεργαζόμενων κληρικών για να ελέγχονται οι πιστοί διά άμβωνος.

Η ΣΕΜΙΝΑ ΜΑΣ ❤️🌹🚩

Semina Digeni σε μια απολαυστική συνέντευξη στον Νίκο Συρίγο. Ιδού:

***

Η Σεμίνα Διγενή, μία από τις εμπειρότερες Ελληνίδες δημοσιογράφους και υποψήφια με το ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα της Αθήνας, μιλά στο Newsbomb.gr για τις Εκλογές 2023, αλλά και τη δημοσιογραφία στην Ελλάδα της σύγχρονης εποχής.
Το όνομά της αναμφίβολα αποτελεί ζωντανή ιστορία της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα.

Η Σεμίνα Διγενή είναι μια από τις σημαντικές δημοσιογράφους της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Για το έργο της στον κλάδο δεν χρειάζονται πολλά λόγια, καθώς μιλά από μόνο του. Η ίδια διεκδικεί ξανά την ψήφο των πολιτών στον Νότιο Τομέα της Αθήνας, καθώς είναι υποψήφια στις Εκλογές 2023 με το ΚΚΕ.
«Θα είναι τιμή μου να εκλεγώ, γιατί οι βουλευτές του ΚΚΕ, διαφέρουν από τους υπόλοιπους», αναφέρει μεταξύ άλλων στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Newsbomb.gr και τον Νίκο Συρίγο.

****

-Τι έχει κρατήσει η πολιτικός Σεμίνα Διγενή από τη δημοσιογράφο Σεμίνα Διγενή;
Κυρίως την εμμονή με την έρευνα. Αλλά και τον ενθουσιασμό για νέους ορίζοντες, το πάθος για την αλήθεια, τη συνεχή δημιουργικότητα, τη μανία με τη συνέπεια.
Μόνο που τώρα το πάθος της δημοσιογραφικής έρευνας, περιλαμβάνει και άλλου τύπου περιέργειες. Δεν αρκεί μόνο το αποτέλεσμα μιας έρευνας, χρειάζεται και η ερμηνεία του και η αποκωδικοποίησή του και η γνώση των συνεπειών του και η προοπτική του και κυρίως οι προτάσεις αντιμετώπισής του.

-Με τι θα είναι ευχαριστημένη το βράδυ της 21ης Μαίου;
Με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ισχυροποίηση του κόμματος, κάτι που θα σήμαινε ισχυρότερο λαό. Η ελπίδα για καλύτερες μέρες βρίσκεται μόνο στον δρόμο της σύγκρουσης με αυτό το σύστημα που μας έχει διαλύσει. Κόντρα στις κυβερνήσεις του, που έκαναν τη ζωή μας εφιαλτική, που επέβαλλαν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας από τα funds, το χρηματιστήριο ενέργειας, την εμπορευματοποίηση του νερού, τους μισθούς πείνας, τη δουλειά χωρίς ωράριο, χωρίς δικαιώματα, κυριακάτικη αργία και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, σ αυτούς που έφερναν μνημόνια κλπ. κλπ. Που μας φλόμωσαν στα παραμύθια, την παραπλάνηση, τη διαστρέβλωση και τα ψευτοδιλήμματα.

-Πώς θα χαρακτηρίζατε το προεκλογικό σκηνικό αυτών των ημερών;
Ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου, με την υποκρισία να γιγαντώνεται στα αστικά πολιτικά κόμματα και τις ψευτοσυγκρούσεις τους να πυκνώνουν, ενώ όλοι πλέον ξέρουμε την αγαστή συνεργασία τους στα μεγάλα θέματα και την σύμπλευσή τους στα στρατηγικά ζητήματα. Βλέπουμε ένα κακό έργο που εμπαίζει το λαό και που παίζεται -εναλλάξ ή και ταυτόχρονα- από δύο θιάσους, απλώς με διαφορετική διανομή. Με ένα σενάριο, που δεν επιφυλάσσει καμμιά πρωτοτυπία.

-Γιατί το ΚΚΕ δεν έχει κεφαλαιοποιήσει την κρίση των τελευταίων χρόνων παρότι τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα είναι αυτά που έχουν πληγεί;
Οι άνθρωποι σ αυτό το κόμμα, αγωνίζονται πάνω από έναν αιώνα, για έναν καλύτερο κόσμο, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, δηλαδή εξορίες, φυλακές, βασανιστήρια, εκτελέσεις. Και σήμερα όμως, οι κομμουνιστές μπαίνοντας μπροστά σε κάθε διεκδίκηση και αγώνα, συνεχίζουν να μην περνάνε εύκολα, με απολύσεις, διώξεις, τρομοκρατία από εργοδότες, δικαστήρια και φυλακίσεις. Η αλήθεια είναι πως το κύρος του ΚΚΕ ξεπερνάει τα εκλογικά του ποσοστά και σε δημοσκόπηση με την ερώτηση “ποιο κόμμα θεωρείτε αξιόπιστο”, το ΚΚΕ ήταν πρώτο!
Τα μηνύματα από παντού είναι πάντως, πολύ ενθαρρυντικά.
Νομίζω πως έγινε πλέον παλλαϊκή απαίτηση το «ποτέ ξανά», με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, σηματοδοτώντας πως πρέπει να αλλάξουμε και τον τρόπο που σκεφτόμαστε και τον τρόπο που ψηφίζουμε.

-Στις εκλογές του 2019 εκλεγήκατε Ευρωβουλευτής, αλλά παραδώσατε τη θέση σας στον κ. Νικολάου. Αυτήν τη φορά αν ξαναεκλεγείτε, θα παραμείνετε;
Ναι. Κατεβαίνω υποψήφια με το ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα της Αθήνας. Θα είναι τιμή μου να εκλεγώ, γιατί οι βουλευτές του ΚΚΕ, διαφέρουν από τους υπόλοιπους. Δεν έχουν ποτέ παραπλανήσει με ψέματα και μισές αλήθειες το λαό, δεν συναλλάσσονται με λόμπι, εισπρακτικές εταιρείες και με επιχειρηματίες.
Τους συναντάς μόνο σε χώρους δουλειάς όπου οι εργαζόμενοι αγωνίζονται και δοκιμάζονται, εκεί που η νεολαία διεκδικεί και ονειρεύεται, εκεί που επιχειρούνται βίαιες εξώσεις, βρίσκονται πάντα δίπλα στις κινητοποιήσεις των φοιτητές, των καλλιτεχνών, των συνταξιούχων, των ανέργων.
Για σκεφτείτε, θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα τα πράγματα για όλους μας, αν το ΚΚΕ είχε περισσότερους από 15 βουλευτές με τέτοιου τύπου δραστηριότητα;

-Τον τελευταίο καιρό ο Δημήτρης Κουτσούμπας «κάνει γκελ» στις νεότερες γενιές! Άλλαξε κάτι ή άλλαξαν οι πιτσιρικάδες;
Κάνει γκελ, όπως λέτε, γιατί είναι αυθεντικός! Είναι έντιμος, ειλικρινής, ένας βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος, cool, με χιούμορ και απίστευτες αντοχές. Ένας γενικός γραμματέας duracell. Είναι λογικό να έχει μεγάλο έρεισμα στη νεολαία.
Πιστεύω, πως ειδικά οι Μillennials και η Generation Z, οι γενιές δηλαδή, που έχασαν τα πάντα, ήρθε η στιγμή να τα αλλάξουν όλα! Αισθάνονται -και το δείχνουν- οργή και αγανάκτηση απέναντι στο σύστημα, έχουν απογοητευτεί από όσους κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια και στις εκλογές, φαντάζομαι πως μόνο μία πραγματικά αντισυστημική επιλογή θα τους εκφράσει, η ψήφος στο ΚΚΕ. Ήδη η μεγάλη νίκη, η πρωτιά της Πανσπουδαστικής, έστειλε το πρώτο μήνυμα νίκης. Τα πρώτα βήματα έγιναν. Την Κυριακή θα γίνει το άλμα! Και η πρωτιά αυτή, δεν ήταν η μοναδική που σκόρπισε δύναμη και αισιοδοξία. Τα αποτελέσματα σε μια σειρά από σωματεία και φορείς το προηγούμενο διάστημα, οι πρωτιές των ταξικών δυνάμεων σε Εργατικά Κέντρα (όπως της Αθήνας), κόντρα στην παρέμβαση της εργοδοσίας, έδωσαν ανάταση σε χιλιάδες εργαζόμενους, για τα δύσκολα που είναι μπροστά.

-Στις εκλογές αυτές αναμένεται να ψηφίσουν για πρώτη φορά 400.000 νέοι και νέες, τι προβλέπετε πως θα κάνουν;
Τους πολιορκούν όλα τα αστικά κόμματα. Μιλάμε για στενό μαρκάρισμα, εκβιασμούς και απόπειρες εξαγορασμού τους.
Αυτοί οι νέοι άνθρωποι όμως, που μεγάλωσαν μέσα σε κρίσεις, μνημόνια, πανδημίες και τώρα με πόλεμο, ακρίβεια, ανασφάλεια και μια εγκληματική πολιτική που κοστολογεί ακόμη και την ανθρώπινη ζωή, θα απορρίψουν τη λογική του «πάμε και όπου βγει», που οδηγεί στο γκρεμό. Έχουν έστω κι ένα λόγο να πιστέψουν ή να εμπιστευτούν αυτούς που τους σπάνε στο ξύλο στις διαδηλώσεις; Που τους επιφυλάσσουν μισές ζωές; Ή θα εξαγοραστούν με τα γελοία κουπόνια που τους υπόσχονται, τα 150άρια και τα τριήμερα στις Κυκλάδες;

-Ένα βράδυ αρκούσε στη Σεμίνα Διγενή για να εγκαταλείψει την τηλεόραση, έπειτα από σχεδόν 30 χρόνια… Τι θα την έκανε να αφήσει την πολιτική;
Η μια "εγκατάλειψη" έχει να κάνει με επάγγελμα, η άλλη με ιδεολογία, θα ήταν σαν να αρνιέμαι τον εαυτό μου. Άλλωστε όσοι αδιαφορούν για την πολιτική, γίνονται έρμαια αυτής που τους επιβάλλεται.

-Η Σεμίνα λείπει από την τηλεόραση, στη Σεμίνα λείπει η τηλεόραση;
Όχι, νομίζω πως μόνο κάποιοι άνθρωποι μου έχουν λείψει πολύ. Ξεχωριστοί συνάδελφοι με τους οποίους δημιουργήσαμε ωραία πράγματα και κάποιοι δάσκαλοι που με καθόρισαν και με κράτησαν γειωμένη, υποψιασμένη και ανήσυχη σ αυτό το λαμπερό σύμπαν, που δεν είναι παρά ένα καλοφωτισμένο σκηνικό...

-Θα την έκανε κάτι να επιστρέψει;
Δεν είναι κάτι που θα με ενδιέφερε να ξαναζήσω. Τα είδα όλα και μάλιστα απ' όλα τα πόστα στην τηλεόραση. Από τη δουλειά της ρεπόρτερ στα Δελτία Ειδήσεων της ΕΡΤ, μέχρι της Διευθύντριας Προγράμματος στον Alpha. Δεν έχω ούτε απορίες, αλλά ούτε και νοσταλγία που θα με οδηγούσε σε κάποιο πισωγύρισμα. Αντίθετα η ζωή εκτός τηλεόρασης, είναι εκτός από ..πραγματική και συναρπαστική.

-Ζηλεύετε κάποιες εκπομπές;
Ζηλεύω και θαυμάζω τις αντοχές κάποιων ανθρώπων που παλεύουν με θηρία στην τηλεοπτική αρένα. Κυρίως τους νέους ανθρώπους που αγωνίζονται σ αυτήν την πολύ δύσκολη πίστα, τη γεμάτη παγίδες.

-Ο Γιώργος Παπαδάκης συνεχίζει απτόητος. Πώς αντέχει λέτε;
Ο Παπαδάκης μάλλον παίρνει σουπερμαντολίνη, δεν εξηγείται αλλιώς το αχαλίνωτο nonstop του.

-Είναι καλύτερη η τηλεόραση σήμερα από την εποχή που την αφήσατε;
Η τηλεόραση είναι πάντα συνεπής στο ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε. Αυτόν της εμπορικής επιχείρησης. Ζούμε σε μια κοινωνία του θεάματος, κι όσο περνά ο καιρός τόσο συμφωνώ με τον Φουκώ, που είχε πει ότι "περισσότερο από όσο βλέπουμε εμείς τηλεόραση, μάλλον μας βλέπει αυτή".

-Γενικά η δημοσιογραφία;
Περνάει δύσκολα εδώ και χρόνια. Ένας μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων του τομέα της ενημέρωσης, αγκομαχάει πάνω σε νέους "κανόνες" της δουλειάς, προσπαθεί να υπάρξει σε μια νέα ομιχλώδη, σχεδόν εφιαλτική εποχή, στην οποία λέξεις, όπως "ανεξαρτησία", "ερευνητικό ρεπορτάζ", "προσωπικά δεδομένα", "διασταύρωση της είδησης", "αντικειμενικότητα" και "ελευθεροτυπία", τείνουν να εξαφανιστούν.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι εργάζονται σχεδόν χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας, συχνά σε καθεστώς λογοκρισίας, αυτολογοκρισίας και καταστολής. Το τελευταίο περιστατικό, που με έκανε πραγματικά να αισθανθώ μια αμήχανη θλίψη, ήταν όταν τους είδα να είναι φιμωμένοι και διακοσμητικοί, σε εκείνο το πρόσφατο ανεκδιήγητο debate, των παράλληλων μονολόγων.

-Έχετε πολύ δυνατή και ενεργή παρουσία στα social media, με χιλιάδες ακολούθους. Πιστεύετε πως υπάρχει κανιβαλισμός στα sm;
Τα social media, είναι εργαλεία στην υπηρεσία αυτών που τα κατέχουν, δηλ. των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, οι οποίοι αποφασίζουν τι θα διαδοθεί, τι θα μεγεθυνθεί και τι θα μείνει στην αφάνεια. Όσο για το φακέλωμα των χρηστών, ας μην το συζητάμε. Κάποτε ο επικεφαλής της CIA, είχε πει πως ποτέ δεν φανταζόταν ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα έδιναν στο Facebook, οικειοθελώς και με λεπτομέρειες προσωπικά τους στοιχεία. Ωστόσο, από τη μία έχουμε τον κατασταλτικό χαρακτήρα αυτών των μέσων, (παρακολούθηση, αστυνόμευση, φακέλωμα), και από την άλλη έχουμε την ευρεία τους δυνατότητα να χειραγωγούν, να ενσωματώνουν και τελικά να επιδρούν στη διαμόρφωση στάσης ζωής, κριτηρίου και τρόπου σκέψης. Στο χέρι μας είναι το πώς θα τα διαχειριστούμε..

-Τι θα κάνει η Σεμίνα σε 10 χρόνια από τώρα;
Ελπίζω να είναι ζωντανή, υγιής, με διαύγεια, να ταξιδεύει πολύ και να ζει σ' έναν καλύτερο κόσμο. Ελπίζω ακόμη, τα πέντε βιβλία που έχω γράψει, να έχω καταφέρει να γίνουν τουλάχιστον δεκαπέντε και να διαβάζονται..

-Τι δεν σας έχουν ρωτήσει μέχρι σήμερα σε μία συνέντευξη;
Προσωπικές ερωτήσεις, γιατί δεν το επέτρεψα. Δεν υπήρχε λόγος η οικογένειά μου να υποστεί εξαιτίας μου, δημοσιότητα που δεν είχε επιλέξει.

#ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ: ΣΥΖΗΤΗΣΗ "Ρ" ΜΕ 4 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ

Υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη συζήτηση αφορά το αν θα δοθεί η δυνατότητα στους «servicers» (εταιρείες διαχείρισης) να επισπεύδουν πλειστηριασμούς. Πρόκειται για εταιρείες που λειτουργούν για λογαριασμό των funds, τα οποία ελέγχουν χιλιάδες δάνεια, μετά και τον σχετικό νόμο που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το 2016.

Τα λαϊκά νοικοκυριά είναι όλο και πιο έκθετα στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, αφού μετά τις ρυθμίσεις υπέρ των τραπεζιτών του ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν και οι αντίστοιχες της ΝΔ με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα. Μια κατάσταση που αναμένεται να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο την «επόμενη μέρα» των εκλογών, αφού διακηρυγμένος στόχος κάθε αστικού κόμματος που διεκδικεί τη διακυβέρνηση είναι η «εξυγίανση των τραπεζών», που σε ...απλά Ελληνικά σημαίνει ξεφόρτωμα «κόκκινων» δανείων, δηλαδή νέο πογκρόμ πλειστηριασμών.

Ταυτόχρονα, η ραγδαία άνοδος των επιτοκίων στα στεγαστικά δάνεια, σε συνδυασμό με την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις που πλήττουν τα λαϊκά νοικοκυριά, είναι σίγουρο ότι θα «γεννήσουν» νέα κύματα «κοκκινισμένων» δανείων, στο φόντο της άρσης της όποιας προστασίας της λαϊκής κατοικίας.

Ποιος μπορεί λοιπόν να προστατέψει τα σπίτια του λαού, ποιος θα αποτελέσει το «αντίπαλο δέος» στην επιδρομή που ετοιμάζεται από τα κάθε λογής κοράκια; 

Η ίδια η πείρα των τελευταίων μηνών, οι μεγάλες κινητοποιήσεις για να μπει φρένο στο ξεσπίτωμα λαϊκών οικογενειών, όπως της χαμηλοσυνταξιούχου στου Ζωγράφου, που γέννησαν το σύνθημα «Τα σπίτια του λαού τα σώζει ο λαός, κανένας μόνος - παντού ξεσηκωμός», δείχνει τον δρόμο. Φρένο μπορεί να μπει μόνο μέσα από την οργανωμένη συλλογική διεκδίκηση, την ετοιμότητα των σωματείων να παρέμβουν εκεί που γίνεται η έξωση, να την αποτρέψουν, να διεκδικήσουν την ουσιαστική προστασία της πρώτης κατοικίας.

Πρέπει να είναι καθαρό: Για να προστατευτεί ουσιαστικά η λαϊκή κατοικία πρέπει να χάσουν οι τραπεζίτες, συνολικά οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Δεν γίνεται και τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά να συνεχίσουν να έχουν τα σπίτια τους και τα κοράκια να αυγαταίνουν τα κέρδη τους. Και εδώ το στρατόπεδο που έχουν διαλέξει η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα είναι ήδη γνωστό, φαίνεται από «τα έργα και τις ημέρες» τους, όπως αναδεικνύεται και στη συνέντευξη που δίνουν σήμερα δικηγόροι - συνδικαλιστές.

Αυτό που κρίνεται από σήμερα, αλλά και την «επόμενη μέρα» των εκλογών, για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, είναι το κατά πόσο ο λαός και το κίνημά του θα βρεθούν πιο δυνατοί για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, επομένως πόσο αδύναμη θα είναι η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση, με τις γνωστές δεσμεύσεις της απέναντι σε τραπεζίτες και funds για τα «κόκκινα» δάνεια.

Με πιο ισχυρό το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που δεν βάζει «αστερίσκους» και προϋποθέσεις για την υπεράσπιση των σπιτιών του λαού, οι εργαζόμενοι μπορούν να δώσουν απάντηση στο μαζικό ξεσπίτωμα, να κάνουν ακόμα πιο δύσκολο το έργο των κορακιών, να ενισχύσουν την πάλη για το δικαίωμα στη στέγη, που το τσακίζουν τα κέρδη μιας χούφτας παρασίτων.

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει τη συζήτηση που έκανε με τους δικηγόρους Γιάννη Γρατσινόπουλο και Κατερίνα Γεράκη, που δραστηριοποιούνται στην Επιτροπή του ΠΑΜΕ ενάντια στους πλειστηριασμούς, με την δικηγόρο Βάγια Γκουνέλα, γραμματέα του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων, και με τον μισθωτό δικηγόρο Γ. Μ. (εργαζόταν σε μεγάλη δικηγορική εισπρακτική εταιρεία και το όνομά του για ευνόητους λόγους δεν παρατίθεται), οι οποίοι μας δίνουν το «πανόραμα» της διαχρονικής στήριξης των κυβερνήσεων στους τραπεζίτες με ξεσπίτωμα του λαού, ενώ μεταφέρουν και την πείρα τους από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οφειλέτες.

* * *

-- Από πότε ξεκινά το μεγάλο πρόβλημα για τα δάνεια των λαϊκών οικογενειών;

Γ. Γ.: Λόγω της καπιταλιστικής κρίσης του 2008 - 2009, διογκώθηκαν απότομα τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια, κυρίως στεγαστικά. Η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) τον Σεπτέμβριο του 2010 θέσπισε τον νόμο 3869/2010 (νόμος Κατσέλη) για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, ο οποίος τροποποιήθηκε αρκετές φορές από τις επόμενες κυβερνήσεις, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ, πάντα προς το χειρότερο για τους δανειολήπτες και με το πρόσχημα να μην καταφεύγουν σε αυτόν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές. Ο νόμος αυτός απέβλεπε, υποτίθεται, στην προστασία όσων είχαν βρεθεί υπερχρεωμένοι λόγω ανεργίας ή λόγω των περικοπών που επιβλήθηκαν τότε σε μισθούς και συντάξεις, με τα μνημόνια. Παρουσιάστηκε σαν ασπίδα προστασίας των δανειοληπτών έναντι των τραπεζών, ώστε να διασώσουν από τον πλειστηριασμό την πρώτη κατοικία τους τουλάχιστον και υπό προϋποθέσεις και τα άλλα περιουσιακά στοιχεία τους, καθώς και να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, ώστε να δώσει διέξοδο και προοπτική σε χιλιάδες υπερχρεωμένους δανειολήπτες και νοικοκυριά να «επανενταχθούν στην οικονομική και κοινωνική ζωή», όπως υποστήριζε η αιτιολογική έκθεση του νόμου.

-- Ηταν ο νόμος Κατσέλη αυτό που παρουσιαζόταν, μια ασπίδα προστασίας των δανειοληπτών;

Γ. Γ.: Σε καμία περίπτωση. Στην αρχή της εφαρμογής του νόμου εκδόθηκαν κάποιες δικαστικές αποφάσεις που επέβαλαν πράγματι ορισμένα «κουρέματα» δανείων. Ομως, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ο νόμος 3869/2010 τροποποιούνταν συνεχώς προς το αυστηρότερο για τους δανειολήπτες. Επιπλέον, ο νόμος αυτός υποχρέωνε τους αιτούντες δανειολήπτες σε ένα ατελείωτο κυνήγι δικαιολογητικών και επικαιροποιήσεων. Πολλές αιτήσεις απορρίπτονταν ως απαράδεκτες, για τυπικό λόγο, χωρίς να εξεταστεί η ουσία της υπόθεσης, γιατί έλειπε ένα δικαιολογητικό ή γιατί το δικαιολογητικό αυτό δεν ήταν «σωστό» ή γιατί δεν έγινε επικαιροποίηση. Το δε κόστος προσφυγής ήταν αρκετά υψηλό, λαμβάνοντας υπόψη ότι μιλάμε για άνεργους, μισθωτούς, συνταξιούχους, μονογονεϊκές οικογένειες. Σταδιακά, με νομολογία του Αρείου Πάγου και των δικαστηρίων, εισήχθησαν έννοιες - «κόφτες», όπως «δόλια περιέλευση σε κατάσταση υπερχρέωσης» ή «αρχική αδυναμία» κ.ά., που οδηγούσαν σε απόρριψη των αιτήσεων. Αντίστοιχα, έννοιες όπως «συνεργάσιμος δανειολήπτης», «εύλογες δαπάνες διαβίωσης» και «μη χειροτέρευση της θέσης των πιστωτών», που προβλέφθηκαν το 2016 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τις τροποποιήσεις του νόμου Σταθάκη (και γι' αυτό στη συνέχεια επικράτησε να λέγεται νόμος Κατσέλη - Σταθάκη), οδηγούσαν είτε σε απόρριψη της αίτησης είτε στην επιβολή υψηλών μηνιαίων δόσεων για τη ρύθμιση των χρεών και τη διάσωση της πρώτης κατοικίας, που τελικά ήταν και είναι αδύνατο να πληρωθούν.

Εκ του αποτελέσματος, εκτιμώ τελικά ότι ο νόμος Κατσέλη στην πολύ αρχική φάση της εφαρμογής του εξυπηρέτησε τις τράπεζες, από την άποψη ότι με τα πρώτα μεγάλα «κουρέματα» ξεφορτώθηκαν «κόκκινα» δάνεια και «συμμάζεψαν» κάπως τους ισολογισμούς και τα λογιστικά τους βιβλία. Αργότερα, βέβαια, βρέθηκε αποτελεσματικότερος τρόπος να γίνει, με την πώληση των «κόκκινων» δανείων σε εταιρείες απόκτησης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις (funds). Πάντως πραγματική προστασία πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς δεν πρόσφερε. Στην πραγματικότητα, έθεσε τους οφειλέτες σε μια διαρκή ομηρία.

-- Ποια είναι η κατάσταση σήμερα για τους οφειλέτες που υποτίθεται ότι προστατεύονται από τον νόμο Κατσέλη με δικαστικές αποφάσεις;

Κ. Γ.: Τα κόμματα της λεγόμενης αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ κ.λπ., κατηγορούν την κυβέρνηση της ΝΔ ότι έχει διαλύσει την προστασία της πρώτης κατοικίας την οποία πρόσφερε τάχα το προηγούμενο καθεστώς, με τον νόμο Κατσέλη - Σταθάκη. Οπωσδήποτε οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ είναι τεράστιες, διότι έφερε τον απαράδεκτο νέο Πτωχευτικό Κώδικα, που μετατρέπει τους εργαζόμενους σε νοικάρηδες στο σπίτι τους. Ομως η κατάσταση για τους δανειολήπτες που έχουν ενταχθεί στον νόμο Κατσέλη με δικαστικές αποφάσεις είναι εξίσου αρνητική. Σήμερα οι περισσότεροι απ' αυτούς κινδυνεύουν να χάσουν τις ρυθμίσεις από τις δικαστικές αποφάσεις. Τα δάνειά τους έχουν ήδη πουληθεί σε διάφορα funds και τη διαχείρισή τους έχουν αναλάβει διαδοχικά πολλές διαφορετικές εταιρείες διαχείρισης. Πολλοί δεν ξέρουν πού χρωστούν και κανένας δεν τους υποδεικνύει τους αντίστοιχους λογαριασμούς στους οποίους πρέπει να καταβάλλονται οι δόσεις, με κίνδυνο να φαίνεται ότι δεν υλοποιούν τις αποφάσεις. Οι τράπεζες που είχαν χορηγήσει αρχικά το δάνειο δεν δίνουν καμία πληροφορία. Οι εταιρείες διαχείρισης δεν ασχολούνται, ακόμα κι όταν επιδίδονται σε εξώδικα διαμαρτυρίας με δικαστικό επιμελητή. Το πιο σοβαρό πρόβλημα, όμως, είναι οι τόκοι που σύμφωνα με τον νόμο Κατσέλη - Σταθάκη επιβάλλονται στις ρυθμίσεις για τη «διάσωση» της πρώτης κατοικίας. Σήμερα, λόγω της ανόδου των επιτοκίων, οι δόσεις έχουν γίνει πολύ υψηλές και οι περισσότεροι δανειολήπτες δεν μπορούν να τις πληρώσουν, κινδυνεύοντας να χάσουν την όποια ρύθμιση.

-- Μπορούν σήμερα οι λαϊκές οικογένειες να ρυθμίσουν τις οφειλές τους;

Β. Γκ.: Οταν τελικά οι οφειλέτες κατορθώσουν πια να βρουν την εταιρεία που διαχειρίζεται τις οφειλές τους, ξεκινά γι' αυτούς ένας καινούργιος αγώνας δρόμου για να καταφέρουν να επικοινωνήσουν μαζί της. Αλλεπάλληλες κλήσεις και αναμονή πολλών ωρών, άσχημη συμπεριφορά και «μπαλάκι» από υπάλληλο σε υπάλληλο μέχρι να βρουν εκείνον που χειρίζεται την υπόθεσή τους. Και το μαρτύριό τους συνεχίζεται, αφού για να υποβάλουν αίτημα για ρύθμιση της οφειλής τους χρειάζεται να συγκεντρώσουν αμέτρητα έγγραφα και στοιχεία, ξανά και ξανά, και όλα αυτά ενώ κατά βάση τα αιτήματά τους είτε απορρίπτονται μετά από πολλούς μήνες είτε δεν απαντώνται ποτέ. Ετσι, οι οφειλέτες, απεγνωσμένοι, αναγκάζονται να ζητήσουν τη βοήθεια δικηγόρου. Βέβαια, αν και οι δικηγόροι τυγχάνουμε σχετικά καλύτερης συμπεριφοράς από τις εταιρείες, η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε δεν είναι πολύ διαφορετική. Ηδη για να ξεκινήσουμε τη συζήτηση απαιτείται να αποστείλουμε διάφορα νομιμοποιητικά έγγραφα όπως εξουσιοδοτήσεις, πιστοποιητικά κ.λπ., τα οποία ελέγχονται αρκετό καιρό μετά. Ομως η εξέταση των αιτημάτων για ρύθμιση και των προτάσεων που τους υποβάλλουμε καθυστερεί ακόμα περισσότερο, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις μας, με αποτέλεσμα οι οφειλές να διογκώνονται. Παρ' όλα αυτά, κατά το διάστημα αυτό και ενώ βρισκόμαστε είτε σε διαπραγματεύσεις είτε εν αναμονή της όποιας απάντησής τους, οι εταιρείες διαχείρισης και τα funds δεν διστάζουν να προβούν σε διάφορες νομικές ενέργειες, όπως σε καταγγελία των δανειακών συμβάσεων ή ακόμα και στην έκδοση διαταγών πληρωμής, προετοιμάζοντας δηλαδή το έδαφος για την επίσπευση κατάσχεσης και πλειστηριασμού.

-- Υπάρχει σήμερα πλαίσιο προστασίας της λαϊκής κατοικίας;

Κ. Γ.: Το νομοθετικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί σταδιακά από όλες τις κυβερνήσεις είναι ασφυκτικό σε βάρος των λαϊκών οικογενειών. Σήμερα δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένα πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας, εκτός από την προσπάθεια διαπραγμάτευσης με τις τράπεζες και τα funds για ρύθμιση. Φυσικά, αυτή η διαπραγμάτευση είναι δύσκολη διαδικασία. Η εφιαλτική γραφειοκρατία και οι τεράστιες καθυστερήσεις δείχνουν απροθυμία των τραπεζών και των funds να προβαίνουν σε ρυθμίσεις, ενώ για τις όποιες ρυθμίσεις επιβάλλονται εξωπραγματικές προκαταβολές, μεγάλες δόσεις κ.ά. σε βάρος των δανειοληπτών, και πάντοτε με την απειλή του πλειστηριασμού. Μεγάλο πρόβλημα υπάρχει με τους εγγυητές των δανείων, οι οποίοι είναι εντελώς απροστάτευτοι και αντιμετωπίζουν μεγάλους κινδύνους και για τη δική τους κατοικία. Ο εξωδικαστικός μηχανισμός είναι ασύμφορος και αφορά ένα πολύ μικρό μέρος των οφειλετών, και γι' αυτό ελάχιστες αιτήσεις έχουν γίνει δεκτές από το σύστημα, ενώ ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας οδηγεί ουσιαστικά στην απώλεια κάθε περιουσίας.

-- Ποια κατάσταση επικρατεί στις εισπρακτικές δικηγορικές εταιρείες; Επιφυλάσσεται κάποια καλύτερη αντιμετώπιση των οφειλετών από τη δικηγορική εταιρεία σε σύγκριση με τις εταιρείες διαχείρισης;

Γ. Μ.: Γνωρίζοντας κανείς τον τρόπο λειτουργίας των μεγάλων εισπρακτικών δικηγορικών εταιρειών, μπορεί να καταλάβει πώς είναι τόσο «αποτελεσματικές» στην τρομοκράτηση των οφειλετών και στις ρυθμίσεις των δανείων που «πετυχαίνουν» για λογαριασμό των πελατών τους, δηλαδή των τραπεζών και των funds. Πολύς κόσμος, όταν δέχεται τηλεφώνημα από δικηγορική εταιρεία, νομίζει ότι μιλάει με δικηγόρο, που θεωρητικά έχει και τις αντίστοιχες νομικές γνώσεις. Ομως χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι οι τηλεφωνικές κλήσεις, με απειλές, εκβιασμούς κ.λπ. στους οφειλέτες, δεν γίνονται από δικηγόρους αλλά από άλλους υπαλλήλους, που ακολουθούν συγκεκριμένα πρωτόκολλα και οδηγίες επιθετικής συμπεριφοράς, μέσα σε ένα κλίμα έντονων πιέσεων και τρομοκρατίας. Οι εταιρείες αναθέτουν την άμεση επικοινωνία με κάποιον δικηγόρο μόνο στις περιπτώσεις των μεγάλων οφειλετών - επιχειρήσεων, που τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης και πιο ευνοϊκών ρυθμίσεων. Φυσικά ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη για τη συμπεριφορά του, αλλά το κλίμα τρομοκρατίας είναι πολύ τεταμένο. Αλλωστε, οι εισπρακτικές δικηγορικές εταιρείες διαρθρώνονται σε πολλά διαφορετικά τμήματα, σε διαφορετικούς χώρους ή ορόφους, συχνά ακόμα και σε διαφορετικά κτίρια. Οι εργαζόμενοι - δικηγόροι, τηλεφωνικό κέντρο, γραμματειακή υποστήριξη κ.ά. - δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Ο χειρισμός της ίδιας υπόθεσης περνά από διάφορα στάδια και διαφορετικά τμήματα. Κανένας ουσιαστικά δεν έχει την πραγματική εικόνα της οικονομικής κατάστασης ή των προβλημάτων της κάθε λαϊκής οικογένειας που έχει κάποια οφειλή. Π.χ. τόσες διαταγές πληρωμής ή τόσες εκτελέσεις (δηλαδή πλειστηριασμούς και εξώσεις) τη βδομάδα είναι η ύλη που καλούμαστε ως μισθωτοί δικηγόροι να διεκπεραιώσουμε. Οι οφειλές είναι απλά στεγνοί αριθμοί, στόχοι είσπραξης που πρέπει να πιαστούν, προθεσμίες στόχων που πρέπει να τηρηθούν, πάντοτε σε ένα κλίμα ανταγωνισμού και τρομοκρατίας, με τον προϊστάμενο ή την κάμερα πάνω από το κεφάλι σου και υπό την απειλή της απόλυσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την εξασφάλιση της σταθερότητας του μισθού σε σύγκριση με την ανασφάλεια της αναζήτησης εργασίας σε κάποιο δικηγορικό γραφείο ή της αυτοαπασχόλησης - υποαπασχόλησης για τους νεότερους κυρίως συναδέλφους, πολλοί μισθωτοί δικηγόροι φεύγουν γρήγορα από τις εταιρείες αυτές.

-- Πείτε μας κάποια παράδοξα ή και εξοργιστικά περιστατικά που έχετε αντιμετωπίσει όλα αυτά τα χρόνια.

Γ. Γ.: Είναι πολλά. Οπως να υπάρχουν σε αποφάσεις αποσπάσματα άσχετα με την υπόθεση, π.χ. να αναφέρεται στα εισοδήματα του συζύγου της δανειολήπτριας ενώ αυτή είναι χωρισμένη ή ανύπαντρη. Πολλά παράδοξα, έως και εξοργιστικά, πάντως, συναντώ στην επαφή μου με τράπεζες, servicers και εισπρακτικές, οι οποίες, ενώ τους έχουν αποσταλεί οικονομικά στοιχεία του δανειολήπτη που δείχνουν έναν μισθωτό π.χ. των 600 - 800 ευρώ, χωρίς τραπεζικές καταθέσεις, αυτές ζητάνε προκαταβολή 5.000 - 10.000 ευρώ. Επίσης, όταν τους θέτω κάποιες παραμέτρους, όπως ότι ο δανειολήπτης πάσχει από βαριά ασθένεια ή ότι πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια, και αυτό απλά το προσπερνάνε.

Β. Γκ.: Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα που μου έρχεται στον νου, και αποδεικνύει την αναλγησία της πολιτικής που ακολουθούν όλες αυτές οι εταιρείες, είναι η περίπτωση ενός χαμηλοσυνταξιούχου, καρκινοπαθούς, ο οποίος είχε μια μικρή οφειλή. Η εταιρεία αρνήθηκε να προβεί σε οποιαδήποτε ρύθμιση και δοσοποίηση της οφειλής του. Μάλιστα, και ενώ γνώριζε την κρίσιμη κατάσταση της υγείας του, προχώρησε σε νομικές ενέργειες, συμπεριλαμβανομένης της κατάσχεσης της κινητής και ακίνητης περιουσίας του, με τον υπεύθυνό της να ομολογεί κυνικά ότι έπραξε το «νόμιμο και σωστό», καθώς η εταιρεία δεν είναι «φιλανθρωπικό ίδρυμα», αλλά σκοπό της έχει την είσπραξη των οφειλών με κάθε μέσο, αδιαφορώντας για το πώς αυτός ο άνθρωπος θα ζήσει την επόμενη μέρα!

Κ. Γ.: Το πιο εξοργιστικό είναι η επίδραση όλης αυτής της κατάστασης στους εργαζόμενους και στις λαϊκές οικογένειες. Η ψυχολογία των ανθρώπων πραγματικά κουρελιάζεται. Εξαιτίας της πίεσης που δέχονται, των καθημερινών τηλεφωνημάτων και των απειλών, πολλοί αντιμετωπίζουν κρίσεις άγχους και πανικού, λένε ότι θα αυτοκτονήσουν κ.ά. Ερχονται σε κατάσταση απόγνωσης, με μεγάλους κινδύνους ακόμα και για την υγεία τους. Οι τράπεζες και τα funds, οι διάφορες πλατφόρμες, ασχολούνται με αριθμούς και μαθηματικούς τύπους. Πίσω από κάθε δάνειο λαϊκής οικογένειας, όμως, κρύβονται ιστορίες ανθρώπων με πολλά προβλήματα και μεγάλο αγώνα ζωής. Κανένας δεν πρέπει να το ξεχνά αυτό, μέσα στις συνθήκες της ανθρωποφαγίας που επιβάλλει η σημερινή βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Κανένας μόνος, τα σπίτια του λαού τα σώζει ο λαός!

Η Επιτροπή του ΠΑΜΕ ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις λειτουργεί τα τελευταία πέντε χρόνια περίπου, αλλά τον Νοέμβριο του 2022 ενισχύθηκε και πρόσθεσε νέα μέλη στη δύναμή της, από μαχόμενους νομικούς, συνδικάτα που δραστηριοποιούνται στον τραπεζικό κλάδο και άλλους συνδικαλιστές, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις όλο και αυξανόμενες ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών εξαιτίας του μεγάλου κύματος πλειστηριασμών και εξώσεων. Σε πολλές περιπτώσεις μέχρι σήμερα, οι πρωτοβουλίες της Επιτροπής, οι κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις των σωματείων και μαζικών οργανώσεων έχουν φέρει θετικά αποτελέσματα, όπως αποτροπή πλειστηριασμών, επίτευξη ρυθμίσεων με λογικές δόσεις για τους οφειλέτες κ.ά., επιβεβαιώνοντας ότι «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Οπως υπογραμμίζουν οι δικηγόροι με βάση την εμπειρία τους από την οργάνωση αυτής της μάχης, κανένας λαϊκός άνθρωπος δεν πρέπει να ντρέπεται ούτε να νιώθει άσχημα για τη συσσώρευση χρεών. «Δεν είναι οι μόνοι που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες. Δεν πρέπει να αφήνουν να τους κυριεύει ένα παραλυτικό άγχος. Να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους. Να μη διστάζουν να απευθύνονται στα σωματεία τους, στις επιτροπές αλληλεγγύης στη γειτονιά τους, στο ΠΑΜΕ κ.α. Η πείρα δείχνει ότι η οργανωμένη πίεση και ανάδειξη ζητημάτων μπορεί να φέρει κάποιο αποτέλεσμα, όπως μια καλύτερη ρύθμιση, αναστολή του πλειστηριασμού κ.λπ.

Κυρίως, οι εργαζόμενοι πρέπει να πιστέψουν στη δύναμή τους και να μην περιμένουν τίποτα από τους επίδοξους "σωτήρες", που έχουν βάλει την υπογραφή τους στο υπάρχον ασφυκτικό και άδικο νομοθετικό πλαίσιο. Απαιτείται να γίνει καθολικό αίτημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος η πλήρης προστασία της πρώτης κατοικίας με άμεση νομοθετική ρύθμιση. Αυτή είναι η μοναδική λύση, και όχι κάποια απόφαση του Αρείου Πάγου ή των δικαστηρίων. Μόνο με τη μαζική άνοδο του κινήματος και την πίεση στην όποια κυβέρνηση θα έρθουν ορισμένα μέτρα προστασίας».

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=4/2/23&id=18921&pageNo=12