Περιπτώσεις που πρέπει να διερευνηθούν, να αποκαλυφθούν και όπως με την τοποθέτησή μας στο ΔΣ είχαμε τονίσει:
¨Η συγκυρία να αποτελέσει έναυσμα, ώστε και άλλοι άνθρωποι, να βρουν το θάρρος να μιλάνε, σε όποιο χώρο και αν βρίσκονται, κυρίως αυτοί που δεν τους δίνεται εύκολα το μικρόφωνο. Εμείς από τη μεριά μας καλούμε όλους τους εργαζόμενους, όλους τους ηθοποιούς -όπως άλλωστε το κάναμε πάντα - να καταγγέλλουν σταθερά κάθε παραβίαση των δικαιωμάτων τους που στους χώρους εργασίας είναι καθημερινές από την εργοδοσία και διαφόρους που διατηρούν θέσεις εξουσίας¨.
Αυτή η συζήτηση, μας βρίσκει εδώ και έναν χρόνο περίπου χωρίς εργασία, τους περισσότερους από εμάς χωρίς κανένα επίδομα, χωρίς κανένα εισόδημα και πραγματικά μας προβληματίζει το τι θα κάνουμε και πως θα ζήσουμε.
Εδώ και ένα χρόνο βρισκόμαστε σε μεγάλες και συνεχόμενες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, σε πρωτόγνωρες συνθήκες, κάτι που έχει πιέσει πολύ την κυβέρνηση.
Είναι επιτακτικό σήμερα, τώρα, να οξυνθεί, να δυναμώσει ο αγώνας για τη ζωή και τα δικαιώματά μας, για να ανοίξουν οι χώροι εργασίας μας με όλα τα απαιτούμενα μέτρα.
Για να κερδίσουμε εκείνες τις συνθήκες που θα διασφαλίζουν, με βάση τις δικές μας ανάγκες τους όρους που θα επιστρέψουμε στην εργασία μας και που θα αφορούν κάθε πλευρά του επαγγέλματός μας!
Για να σταματήσει η εργασιακή ανασφάλεια!
Για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας παντού. Να μην υποχωρήσει η πάλη και ο αγώνας και σ αυτή την κατεύθυνση επόμενος σταθμός μας είναι η κινητοποίηση αύριο, Πέμπτη 4 Φλεβάρη, στις 12 στο υπουργείο Πολιτισμού.
Βεβαίως οι παρεμβάσεις μας, οι εξορμήσεις μας, η επικοινωνία, η ενημέρωση και συζήτηση με τους συναδέλφους μας θα ενταθούν το επόμενο διάστημα.
Θέλουμε για άλλη μια φορά να επισημάνουμε τα εξής, γιατί γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί η αλήθεια:
Θέλουμε για άλλη μια φορά να επισημάνουμε τα εξής, γιατί γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί η αλήθεια:
1. Επαναφέρουμε για όλους του παραπάνω λόγους την πρόταση για σύγκληση Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΗ, την οποία όλες οι άλλες παρατάξεις αρνήθηκαν και καταψήφισαν στο τελευταίο Διοικητικό Συμβούλιο. Είναι μια περίοδος που κάποιοι θέλουν τους ηθοποιούς θεατές αλληλοκατηγοριών, θεατές των εξελίξεων, να ασχολούνται με τα προβλήματά μας κάποιες ομάδες ¨ειδικών¨. Στην αντίπερα όχθη εμείς προτείνουμε να πάρουν θέση, να συμβάλλουν με γνώμη όλοι οι συνάδελφοι, μαζικά, ζωντανά και συλλογικά να αποφασίσουμε τις επόμενες κινήσεις μας. Προτείνουμε την διεξαγωγή της ΓΣ άμεσα, σε κλειστό γήπεδο, όπου μπορούμε να πάρουμε όλα τα απαιτούμενα μέτρα αποστάσεων, με βάση τα υγειονομικά πρωτόκολλα (μάσκες, αντισηπτικά κλπ) και βέβαια με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα. Άραγε γιατί την αρνούνται; Σε περίπτωση που αρνηθούν ξανά, θα προχωρήσουμε σε μάζεμα υπογραφών για την σύγκλησή της.
2. Εδώ και περίπου μια εβδομάδα, ζητάμε τα πρακτικά του τελευταίου Διοικητικού Συμβουλίου. Πάλι με διάφορες προφάσεις δεν μας τα έχουν δώσει, πηγαίνοντας μας από μέρα σε μέρα. Άραγε γιατί το αρνούνται; Προσπαθεί κάποιος να καλύψει κάτι;
3. Βλέπουμε τον πρόεδρο του ΔΣ να δίνει συνεντεύξεις στα κανάλια και να μας λέει ότι δέχεται πιέσεις από πολλές πλευρές. Άραγε γιατί δεν κατονομάζει τις πιέσεις αυτές; Αναφέρεται συνέχεια σε κάποια 10 περιστατικά χωρίς ούτε το Διοικητικό Συμβούλιο να έχει ενημερωθεί. Άραγε γιατί δεν τα φέρνει για συζήτηση;
Επιμένουμε πως μόνο διατηρώντας έναν αγωνιστικό προσανατολισμό μέσα από το σωματείο μας, και όχι μετατρέποντας το σωματείο μας σε ΜΚΟ, μόνο συζητώντας σε βάθος και με τη συμβολή και τη γνώμη όλων των συναδέλφων, μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτά τα τόσο κρίσιμα ζητήματα της βίας, της επόμενης μέρας στους χώρους εργασίας.
Την στιγμή που μέσα και έξω από τη σκηνή, κραυγάζουν η ανασφάλεια, η ανεργία, ο αποκλεισμός, η έλλειψη εργασιακών δικαιωμάτων, η εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, η ανθρωποφαγία, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, η πείνα, η τρομοκρατία, η καταστολή, η ένταση της βίας σε κάθε μορφή της, μέσα σε μία κοινωνία-αρένα, ο μόνος τρόπος να περιφρουρήσουμε την τέχνη μας, τους νέους συναδέλφους μας που σπουδάζουν σε δραματικές σχολές, είναι η συνεχής δράση και οργάνωσή μας για την υπεράσπιση των συλλογικών μας δικαιωμάτων, η αντιμετώπιση με συλλογικό τρόπο όλων των αυθαιρεσιών.
Άλλωστε αυτό και οι ίδιες οι εξελίξεις θα το αποδείξουν.
Αθήνα, 3/2/21
>ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΗΘΟΠΟΙΩΝ:
Ζητάμε από τον πρόεδρο του Πειθαρχικού να δημοσιοποιήσει τα πρακτικά όπου, όπως ανέφερε σε δημοσίευμα του, η ΔΕΗ τοποθετήθηκε κατά της συγκρότησης του Πειθαρχικού γιατί όπως είναι φυσικό, ο ίδιος δεν είναι μέλος του ΔΣ και ίσως δε του τα μεταφέρανε καλά.
Ο ισχυρισμός του πάντως καταρρέει από το γεγονός ότι η ΔΕΗ έθεσε υποψηφιότητα για το αντεπιστέλλον μέλος του Δ.Σ στο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Επίσης η ΔΕΗ την τοποθέτησή της την δημοσίευσε και είναι διαθέσιμη σε όλους.
Μπορεί ο ίδιος, σύμφωνα με τον κανονισμό να μην είναι υπεύθυνος για την ενημέρωση των μελών του ΔΣ, όμως δεν μπορεί να μαθαίνουμε από τα κανάλια και κάθε εκπομπή το πόσες καταγγελίες (και με διαφορετικά κάθε φορά αριθμητικά στοιχεία να αναφέρονται) έχουν γίνει στο σωματείο.
Τέλος, όσο για την προστασία των μελών που καταγγέλλουν για άλλη μία φορά λέμε πως η προστασία των θυμάτων, η οποία είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ, δεν έχει καμία σχέση με την απόκρυψη των θυτών ειδικά όταν αυτά που καταγγέλλονται είναι ποινικά αδικήματα.
>Κάλεσμα του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου
>Πανκαλλιτεχνική κινητοποίηση Πέμπτη 11 Φλεβάρη στις 12.00 στα Προπύλαια
Κοντεύει ένας χρόνος που είμαστε χωρίς δουλειά. Η Κυβέρνηση αντιμετώπισε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε κάνοντας ότι δε μας ξέρει.
Η επιβίωσή μας στηρίχθηκε κυριολεκτικά στη συλλογική μας δράση και στην έκφραση της αλληλεγγύης. Μαζικοποιήσαμε τα Σωματεία μας και τις διαδικασίες τους. Οργανώσαμε τις πιο μαζικές κινητοποιήσεις σε εργαζόμενους στον Πολιτισμού που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες.
Συγκρουστήκαμε με τον Κυβερνητικό αυταρχισμό και τις απαγορεύσεις. Σπάσαμε στην πράξη την Κυβερνητική προσπάθεια να φέρει τα αιτήματά μας σε αντιπαράθεση με τα αιτήματα των άλλων εργαζόμενων.
Εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στα αιτήματα εργαζόμενων σε άλλους κλάδους, δεχθήκαμε την αλληλεγγύη από Σωματεία άλλων κλάδων. Πιέσαμε την Κυβέρνηση να πάρει μέτρα ενίσχυσής μας.
Σήμερα είμαστε στη μέση του πιο μεγάλου ανήφορου. Έχουμε πια εμπειρία πως πρέπει να συνεχίσουμε, έχουμε εμπιστοσύνη στη δική μας δύναμη. Στα αγωνιώδη ερωτήματα της συντριπτικής πλειονότητας των συναδέλφων για το πως θα ζήσουμε το επόμενο διάστημα, η Κυβέρνηση σιωπά. Κρύβεται πίσω από τις δυσκολίες του Κρατικού Προϋπολογισμού, που κριτήριο έχει την «ανάπτυξη» των μεγάλων ομίλων και όχι την επιβίωση των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θα μεγαλώνει η επίθεση που θα δεχόμαστε. Στο προσκήνιο της «μέρας μετά την πανδημία» θα μπει το ζήτημα ποιος θα πληρώσει την κρίση.
Τώρα ξέρουμε πως η δική μας απάντηση είναι η οργάνωση και η διεκδίκηση.
Καλούμε μαζί με άλλα Σωματεία του χώρου του Πολιτισμού σε Πανκαλλιτεχνική κινητοποίηση
την Πέμπτη 11 Φλεβάρη στις 12.00 στα Προπύλαια.
Με πορεία θα κατευθυνθούμε στο Υπ. Εργασίας ζητώντας :
>Μέτρα ουσιαστικής στήριξης του εισοδήματος για το σύνολο των εργαζόμενων του κλάδου.
>Να οριστεί άμεσα ως περίοδος ισχύος των μέτρων στήριξης όλη η περίοδος της καραντίνας και μέχρι να αρθούν οι επιπτώσεις στον κλάδο μας.
>Πίστωση στους λογαριασμούς των δικαιούχων στην αρχή κάθε μήνα.
>Επιδότηση ενοικίου για τους εργαζόμενους στον Πολιτισμό, όπως και στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο.
>Για τους συναδέλφους που η επιδότηση ανεργίας λήγει μέσα στη διάρκεια ενός μήνα χωρίς να τον καλύπτει ολόκληρο, να δίνεται η επιδότηση ειδικού σκοπού, αντίστοιχα με τις περιπτώσεις συναδέλφων που έχουν ενεργή σύμβαση που δεν είναι πλήρους απασχόλησης και δεν εξαιρούνται της επιδότησης.
>Για τους δικαιούχους του εποχικού βοηθήματος του 2020 να μην απορριφθούν οι αιτήσεις όσων την περίοδο καταβολής της επιδότησης (Σεπτέμβρη – Νοέμβρη 2020) ήταν εργαζόμενοι σε άλλο κλάδο, λόγω της απαγόρευσης λειτουργίας του δικού μας. >Επίσης για το εποχικό βοήθημα του 2021 να μην έχει προϋπόθεση ένσημα, αλλά να είναι δικαιούχοι όσοι επιδοτήθηκαν έστω μία φορά κατά την περίοδο της πανδημίας.
>Διαγραφή χρεών προς Εφορία, Τράπεζες, ΔΕΚΟ για το διάστημα εφαρμογής των μέτρων και για όσους αποδεδειγμένα βρίσκονται σε αδυναμία να πληρώσουν.
>Να καταργηθούν τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης σε βάρος των εργαζόμενων (πλειστηριασμοί, εξώσεις, κατασχέσεις τραπεζικών καταθέσεων).
>Να εξασφαλιστούν με ευθύνη του κράτους σε κάθε εργαζόμενο και στην οικογένειά του τα βασικά αγαθά: εισόδημα, φαγητό, θέρμανση, ρεύμα, τηλέφωνο-ίντερνετ, νερό.
>Να παρασχεθούν δωρεάν τεστ σε ΑΜΚΕ και σε μεμονωμένους καλλιτέχνες για την ασφαλή διεξαγωγή προβών που γίνονται αυτή την περίοδο.
>Να διασφαλιστεί η απόδοση πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων στις παραγωγές που γίνονται αυτή την περίοδο και ιδιαίτερα από τα Κρατικά Θέατρα.
>Να συμβάλλει σε αυτό το στόχο και η Επιθεώρηση Εργασίας με τμήμα που να παρακολουθεί τις διαδικτυακές παραστάσεις.
>Να παρθούν όλα τα αναγκαία υγειονομικά μέτρα ώστε να επαναλειτουργήσουν με δια ζώσης διαδικασίες τα Ωδεία και οι Καλλιτεχνικές σχολές.
>Με ευθύνη του Κράτους να δημιουργηθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα ελέγξουν την εφαρμογή των υγειονομικών πρωτοκόλλων.
>Να παρθεί κάθε αναγκαίο μέτρο για να μη χαθεί η χρονιά για τους σπουδαστές.
ΛΙΛΑ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ
Συλλογική συνείδηση και αλληλεγγύη των εργαζομένων απέναντι στην παρενόχληση:
Στον ρόλο του σωματείου σαν χώρο που θα αναπτύσσεται η συλλογική συνείδηση και αλληλεγγύη απέναντι σε οποιασδήποτε μορφής βία αναφέρθηκε η Λίλα Καφαντάρη, εκπρόσωπος της «Δημοκρατικής Ενότητας Ηθοποιών» στο Πειθαρχικό του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, σε παρέμβασή της το πρωί της Κυριακής στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «Κάτι τρέχει με τη Μάριον».
Αφού αναφέρθηκε στο ότι η παράταξη δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή επίσημη ενημέρωση στο πλαίσιο της λειτουργίας του Διοικητικού Συμβουλίου ούτε του Πειθαρχικού του Σωματείου, ούτε για τον αριθμό ούτε και για το περιεχόμενο των καταγγελιών που έχουν φτάσει στο σωματείο, σημείωσε:
«Όταν εμείς είχαμε τη διοίκηση του σωματείου, μόνο σε πάρα πολύ σοβαρές περιπτώσεις ενεργοποιούσαμε το Πειθαρχικό. Γιατί εμείς θεωρούμε ότι το σωματείο έχει έναν άλλο ρόλο. Δεν είναι δικαστήριο, ούτε μπορεί να τιμωρεί τους συναδέλφους. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι αναπτύξει τη συλλογική συνείδηση και αλληλεγγύη στους εργαζόμενους ώστε όταν παρουσιάζονται σε έναν εργασιακό χώρο δικό μας περιστατικά που ο συνθέτης, ο παραγωγός -γιατί συνήθως από θέση εξουσίας ασκεί οποιαδήποτε βία κάποιος σε έναν εργαζόμενο- όλοι οι εργαζόμενοι που είναι παρόντες να μπαίνουν μπροστά μαζί με τον εργαζόμενο που δέχεται αυτή την παρενόχληση και να μην δέχονται να συνεχιστεί. Δηλαδή να βάζουν την αλληλεγγύη μπροστά σε οποιονδήποτε δεχτεί άσκηση σεξουαλικής παρενόχλησης».
Παράλληλα σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα, πως φαινόμενα όπως αυτά που καταγγέλλονται συνδέονται με το ότι δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις και κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων σε συνθήκες ανεργίας, ανασφάλειας και ανταγωνισμού και επιχείρησε, επιμένοντας, να αναδείξει τις ευθύνες και την υποκρισία των κυβερνήσεων.