ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΚΟΥΒΑΣ - ΗΠΑ: Ποιους και Γιατί Ενο­χλεί η Διε­θνι­στι­κή Αλ­λη­λεγ­γύη της Κού­βας ;;

Ποιους και γιατί ενο­χλεί η διε­θνι­στι­κή αλ­λη­λεγ­γύη της Κού­βας;

Η ανά­δει­ξη της Κού­βας σε χώ­ρα-πρω­τα­γω­νί­στρια της διε­θνι­στι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης εν μέσω της παν­δη­μί­ας του COVID-19 φαί­νε­ται πως ενό­χλη­σε αρ­κε­τούς.

Οι ει­κό­νες των κου­βα­νών για­τρών και νο­ση­λευ­τών στην Ιτα­λία και σε άλλες χώρες, όπου βρέ­θη­καν προ­κει­μέ­νου να συν­δρά­μουν στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση της παν­δη­μί­ας, ήταν αρ­κε­τές για να ερε­θί­σουν τα αντι­κομ­μου­νι­στι­κά έν­στι­κτα όσων βγά­ζουν σπυ­ριά ακού­γο­ντας τις λέ­ξεις «σο­σια­λι­σμός» και «διε­θνι­στι­κή αλ­λη­λεγ­γύη».

Βάλ­θη­καν, λοι­πόν, να απο­δεί­ξουν ότι η απο­στο­λή κου­βα­νι­κού ια­τρι­κού προ­σω­πι­κού σε λαούς που το έχουν ανά­γκη δεν είναι πράξη αλ­λη­λεγ­γύ­ης, αλλά κί­νη­ση που εξυ­πη­ρε­τεί ιδιο­τε­λείς οι­κο­νο­μι­κούς σκο­πούς της Κού­βας.

Τι λένε με λίγα λόγια; Ότι οι κου­βα­νοί για­τροί και νο­ση­λευ­τές που συμ­με­τέ­χουν σε απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό δεν ερ­γά­ζο­νται «τζά­μπα» (μα είναι δυ­να­τόν;) αλλά πλη­ρώ­νο­νται (βρε τους άτι­μους!) και μά­λι­στα το συ­ντρι­πτι­κό πο­σο­στό των χρη­μά­των αυτών πη­γαί­νει στα κρα­τι­κά τα­μεία της Κού­βας.

Ενόσω το βρα­βείο Πού­λιν­τζερ για τα σαϊ­νια αυτά της δη­μο­σιο­γρα­φί­ας βρί­σκε­ται καθ’ οδόν, επι­τρέψ­τε μας να επι­ση­μά­νου­με ορι­σμέ­να πράγ­μα­τα:
1. Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός τυ­φλώ­νει σε τέ­τοιο βαθμό, ώστε κά­ποιοι να αρα­διά­ζουν 3.500 λέ­ξεις για να συ­κο­φα­ντή­σουν την Κούβα και τις ια­τρι­κές της απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό, χωρίς να αρ­θρώ­νουν όμως ούτε μια (1) λέξη για τον επί 60 σχε­δόν χρό­νια οι­κο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό των ΗΠΑ! Ανα­φέ­ρο­νται στα υπαρ­κτά αρ­νη­τι­κά στοι­χεία της κου­βα­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας χωρίς όμως να γρά­φουν λέξη για τον υπαί­τιο: το αμε­ρι­κα­νι­κό εμπάρ­γκο.

Έτσι – μας λένε – η Κούβα «είναι φτωχή», είναι «τρι­το­κο­σμι­κή», οι κου­βα­νοί «πει­νά­νε», οι κτι­ρια­κές τους υπο­δο­μές είναι «κα­κο­συ­ντη­ρη­μέ­νες», θέ­λο­ντας να ρί­ξουν το ανά­θε­μα – που αλλού; – στην σο­σια­λι­στι­κή οι­κο­νο­μία! Το γε­γο­νός ότι το απάν­θρω­πο αμε­ρι­κα­νι­κό εμπάρ­γκο και οι επι­και­ρο­ποι­ή­σεις-προ­σθή­κες του (π.χ. νόμος Helms-Burton του 1996) έχει κο­στί­σει στη χώρα πάνω από 1,1 τρι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια, έλ­λει­ψη σε πρώ­τες ύλες, κα­θη­με­ρι­νά βα­σι­κά αγαθά αλλά και ανυ­πο­λό­γι­στο κό­στος και σε αν­θρώ­πι­νες ζωές, απο­τε­λεί μάλ­λον ασή­μα­ντη λε­πτο­μέ­ρεια για τους «αντι­κει­με­νι­κούς» συ­κο­φά­ντες του σο­σια­λι­σμού και της Κού­βας. Τι κι’ αν επί 27 συ­να­πτά έτη η διε­θνής κοι­νό­τη­τα κα­τα­δι­κά­ζει τον απο­κλει­σμό στο πλαί­σιο της Γε­νι­κής Συ­νέ­λευ­σης του ΟΗΕ; Τι κι’ αν η ίδια η Γεν. Συ­νέ­λευ­ση του ΟΗΕ έχει υιο­θε­τή­σει πλη­θώ­ρα ψη­φι­σμά­των ενά­ντια στη γε­νο­κτο­νι­κή αυτή πο­λι­τι­κή των ΗΠΑ;

2. Οι ίδιοι «αντι­κει­με­νι­κοί» κύ­ριοι, που δεν ψελ­λί­ζουν κου­βέ­ντα για τον οι­κο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό (εμπάρ­γκο) της Κού­βας από τις ΗΠΑ, ισχυ­ρί­ζο­νται ότι οι κου­βα­νι­κές ια­τρι­κές απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό στο­χεύ­ουν στο να με­τρια­στεί η «ιδιαί­τε­ρα κακή διε­θνή ει­κό­να» (sic) της χώρας εξαι­τί­ας της… «συ­στη­μα­τι­κής πα­ρα­βί­α­σης αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των». Επι­κα­λού­νται μά­λι­στα σχε­τι­κές εκ­θέ­σεις της «Διε­θνούς Αμνη­στί­ας».
Το πολύ γαρ του αντι­κομ­μου­νι­σμού γεννά πα­ρα­φρο­σύ­νη. 

Τα περί «συ­στη­μα­τι­κής πα­ρα­βί­α­σης αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των» στην Κούβα έχουν τόση σχέση με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όση και η εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή των ΗΠΑ με την πα­γκό­σμια ει­ρή­νη και ασφά­λεια.

 Και εξη­γού­μα­στε:
α) Κρι­τή­ριο για την τή­ρη­ση ή μη των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των εκ μέ­ρους μιας χώρας δεν είναι οι εκ­θέ­σεις και η προ­πα­γάν­δα του State Department και της CIA, αλλά τα πραγ­μα­τι­κά στοι­χεία. Οι ετή­σιες εκ­θέ­σεις της Οι­κου­με­νι­κής Πε­ριο­δι­κής Αξιο­λό­γη­σης (Universal Periodic Review- UPR) του Συμ­βου­λί­ου Αν­θρω­πί­νων Δι­καιω­μά­των του ΟΗΕ μαρ­τυ­ρούν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Το 2013, για πα­ρά­δειγ­μα, πε­ρισ­σό­τε­ρες από 100 χώρες και 290 μη κυ­βερ­νη­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις απ’ όλο τον κόσμο κα­τέ­θε­σαν στο πλαί­σιο του UPR δη­λώ­σεις στή­ρι­ξης υπέρ της Κού­βας.

β) Βα­σι­κή πηγή των συ­κο­φα­ντι­κών εκ­θέ­σε­ων περί «πα­ρα­βί­α­σης αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των» στην Κούβα είναι οι ομά­δες των χρη­μα­το­δο­τού­με­νων από τις ΗΠΑ «αντι­φρο­νού­ντων». Κλασ­σι­κό πα­ρά­δειγ­μα απο­τε­λεί η πε­ρί­φη­μη blogger Yoani Sanchez, γνω­στή για τις στε­νές σχέ­σεις της με το αντι-κου­βα­νι­κό πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο των ΗΠΑ (γε­ρου­σια­στές Ρού­μπιο, Με­νέ­ντεζ, Ρος Λε­τί­νεν, κλπ) και τον ακρο­δε­ξιό εσμό της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής (βλέπε οι­κο­γέ­νεια Μπολ­σο­νά­ρο). Άλλη πε­ρί­πτω­ση είναι ο Χοσέ Ντα­νιέλ Φερέρ, επι­κε­φα­λής της αντε­πα­να­στα­τι­κής τρο­μο­κρα­τι­κής ορ­γά­νω­σης «Πα­τριω­τι­κή Ένωση της Κού­βας» που έχει χρη­μα­το­δο­τη­θεί από το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, μέσω του δια­βό­η­του NED (Εθνι­κό τα­μείο για τη Δη­μο­κρα­τία).

3 Οι εγ­χώ­ριοι συ­κο­φά­ντες της Κού­βας, λει­τουρ­γώ­ντας σαν «μακρύ χέρι» της αμε­ρι­κα­νι­κής προ­πα­γάν­δας, επι­χει­ρούν να μειώ­σουν τη διε­θνι­στι­κή προ­σφο­ρά της Κού­βας με το επι­χεί­ρη­μα ότι οι ια­τρι­κές υπη­ρε­σί­ες που πα­ρέ­χουν οι κου­βα­νοί για­τροί και νο­ση­λευ­τές στο εξω­τε­ρι­κό γί­νο­νται… επί πλη­ρω­μή. Διό­λου τυ­χαία, πρό­κει­ται για ανα­πα­ρα­γω­γή του ίδιου επι­χει­ρή­μα­τος που διο­χε­τεύ­ει εδώ και κά­μπο­σες εβδο­μά­δες στο Διε­θνή Τύπο το αμε­ρι­κα­νι­κό ΥΠΕΞ, μέσω του «Γρα­φεί­ου Δη­μο­κρα­τί­ας, Αν­θρω­πί­νων Δι­καιω­μά­των και Ερ­γα­σί­ας (DRL)».

Τρία σχό­λια επ’ αυτού:

α) Το κου­βα­νι­κό ια­τρι­κό προ­σω­πι­κό που συμ­με­τέ­χει σε απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό πράγ­μα­τι πλη­ρώ­νε­ται για τις υπη­ρε­σί­ες του. Και, πράγ­μα­τι, η πλειο­ψη­φία των χρη­μά­των αυτών πη­γαί­νει – πολύ ορθά – στα κρα­τι­κά τα­μεία της Κού­βας. Βλέ­πε­τε, σε αντί­θε­ση με όσα συμ­βαί­νουν στον κα­πι­τα­λι­σμό όπου ο κα­θέ­νας κοι­τά­ει το «το­μά­ρι του» και την τσέπη του, στην σο­σια­λι­στι­κή Κούβα υπάρ­χει μια δια­φο­ρε­τι­κή αντί­λη­ψη. Εκεί ο επι­στή­μο­νας, ο για­τρός δεν είναι ο ελεύ­θε­ρος επαγ­γελ­μα­τί­ας που κοι­τά­ει να πλου­τί­σει μέσω της επι­στή­μης του, αλλά να προ­σφέ­ρει στο συλ­λο­γι­κό καλό. Αυτή η αντί­λη­ψη είναι δυσ­νό­η­τη, αλλά κυ­ρί­ως δυ­σκο­λο­χώ­νευ­τη, για όσους έχουν μο­λυν­θεί από το μι­κρό­βιο του ατο­μι­κι­σμού που εν­στα­λά­ζουν στον άν­θρω­πο οι κα­πι­τα­λι­στι­κές σχέ­σεις πα­ρα­γω­γής.

Έκα­στος εφ’ ω ετά­χθη: Κου­βα­νοί για­τροί στην Ιτα­λία και (δεξιά) αμε­ρι­κα­νοί πε­ζο­ναύ­τες στο Αφ­γα­νι­στάν πο­ζά­ρο­ντας με την ση­μαία των SS…

β) Ισχύ­ει, πράγ­μα­τι, ότι ο κα­θέ­νας που­λά­ει ότι έχει. Ια­τρι­κές υπη­ρε­σί­ες η Κούβα, βόμ­βες και πυ­ραύ­λους στα κε­φά­λια των λαών οι ΗΠΑ-ΕΕ. Είναι ωστό­σο αξιο­μνη­μό­νευ­το ότι όσοι βγή­καν να ψέ­ξουν την Κούβα που «που­λά­ει» ια­τρι­κές υπη­ρε­σί­ες σε άλλες χώρες, ου­δέ­πο­τε βρή­καν μισή κου­βέ­ντα να πουν για τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πο­λέ­μους των κα­πι­τα­λι­στι­κών χωρών!

Ανα­λο­γι­στεί­τε το μέ­γε­θος της υπο­κρι­σί­ας που κρύ­βει η «αντι­κει­με­νι­κό­τη­τα» τους: Ενο­χλή­θη­καν από τη δη­μο­σιό­τη­τα που πήρε η πα­ρου­σία κου­βα­νών για­τρών στην Ιτα­λία, αλλά όχι από την ύπαρ­ξη του γε­νο­κτο­νι­κού εμπάρ­γκο επί 60 χρό­νια! Βγή­καν να σχο­λιά­σουν το γε­γο­νός ότι οι κου­βα­νι­κές ια­τρι­κές απο­στο­λές πλη­ρώ­νο­νται (όπως είναι φυ­σι­κό) για τις υπη­ρε­σί­ες τους, αλλά δεν έγρα­ψαν ποτέ, ούτε λέξη, για τις δο­λο­φο­νι­κές κυ­ρώ­σεις που έχουν επι­βάλ­λει οι ΗΠΑ σε μια σειρά χώρες στε­ρώ­ντας τους, ιδιαί­τε­ρα εν μέσω παν­δη­μί­ας, φαρ­μα­κευ­τι­κό υλικό και βα­σι­κά προ­ϊ­ό­ντα!

γ) Εμπε­ριέ­χει, μήπως, ιδιο­τέ­λεια εκ μέ­ρους της Κού­βας και η άδεια ελ­λι­με­νι­σμού του βρε­τα­νι­κού κρουα­ζε­ρό­πλοιου «MS Braemar», που στις 18 Μάρτη 2020 έδεσε στο λι­μά­νι της Αβά­νας; Θυ­μί­ζου­με ότι το βρε­τα­νι­κό πλοίο, με πε­ρί­που 1000 επι­βαί­νο­ντες, ανα­ζη­τού­σε για μέρες λι­μά­νι στην Κα­ραϊ­βι­κή καθώς είχαν εντο­πι­στεί ασθε­νείς με κο­ρω­νο­ϊό που έπρε­πε το συ­ντο­μό­τε­ρο να λά­βουν ια­τρι­κή πε­ρί­θαλ­ψη. Ενώ 10 κράτη, με­τα­ξύ των οποί­ων οι ΗΠΑ και χώ­ρες-μέ­λη της Βρε­τα­νι­κής Κοι­νο­πο­λι­τεί­ας, αρ­νή­θη­καν να το δε­χτούν, η Κούβα έδει­ξε έμπρα­κτη αλ­λη­λεγ­γύη δί­νο­ντας άδεια για τον ελ­λι­με­νι­σμό του πλοί­ου στην Αβάνα. Η ίδια η κυ­βέρ­νη­ση της Βρε­τα­νί­ας, που δεν φη­μί­ζε­ται για την θε­τι­κή της στάση απέ­να­ντι στην Κούβα, εξέ­φρα­σε δη­μό­σια δια μέσου του ΥΠΕΞ Ντό­μι­νικ Ράαμπ τις ευ­χα­ρι­στί­ες της στην Κούβα για την πράξη αυτή.

Ο πραγ­μα­τι­κός στό­χος

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια, οι επι­θέ­σεις ενά­ντια στην Κούβα γί­νο­νται υπό το μαν­δύα της δήθεν «αμε­ρο­λη­ψί­ας», της «αντι­κει­με­νι­κής έρευ­νας» (βλέπε Ελ­λη­νι­κά Hoaxes) που βλέ­πει, υπο­τί­θε­ται, από ου­δέ­τε­ρη σκο­πιά τα γε­γο­νό­τα. Πρό­κει­ται, ασφα­λώς, για μέ­γι­στη αφέ­λεια να πι­στεύ­ει κα­νείς ότι υπάρ­χει ανε­ξάρ­τη­τη, απαλ­λαγ­μέ­νη από τα τα­ξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, δη­μο­σιο­γρα­φία.

Στο πλαί­σιο αυτό, οι επι­θέ­σεις του αστι­κού Τύπου απέ­να­ντι στην Κούβα, που εντά­θη­καν από το θά­να­το του Φι­ντέλ και έπει­τα, έχουν σαφή και ξε­κά­θα­ρο στόχο. Τους ενο­χλεί ότι σή­με­ρα, 61 χρό­νια μετά την Επα­νά­στα­ση και τρεις δε­κα­ε­τί­ες μετά την πα­λι­νόρ­θω­ση της βαρ­βα­ρό­τη­τας στην ΕΣΣΔ και την Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη, το πα­ρά­δειγ­μα της Κού­βας συ­νε­χί­ζει να εμπνέ­ει ερ­γα­τι­κές-λαϊ­κές μάζες. Τους ενο­χλεί ότι η μικρή, σο­σια­λι­στι­κή Κούβα, παρά τα με­γά­λα εμπό­δια, τις δυ­σκο­λί­ες, τα στρα­βο­πα­τή­μα­τα, δεν έσκυ­ψε το κε­φά­λι.

Αδυ­να­τούν να χω­νέ­ψουν ότι σή­με­ρα, εν μέσω παν­δη­μί­ας, η Κούβα ανα­δει­κνύ­ε­ται σε πα­ρά­δειγ­μα διε­θνι­στι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης προς άλ­λους λαούς, την ίδια στιγ­μή που στη μη­τρό­πο­λη του κα­πι­τα­λι­σμού, τις ΗΠΑ, σκά­βουν ομα­δι­κούς τά­φους για να θά­ψουν τους νε­κρούς. Στην ίδια μη­τρό­πο­λη του κα­πι­τα­λι­σμού όπου, με­τα­ξύ άλλων, 17χρο­νος πέ­θα­νε επει­δή δεν είχε ασφά­λεια και που οι άστε­γοι στο Λας Βέ­γκας κοι­μού­νται στα πάρ­κινγκ.

Συ­κο­φα­ντούν λοι­πόν την Κούβα, ση­μα­δεύ­ο­ντας τον σο­σια­λι­σμό. Γι’ αυτό και οι δήθεν «αντι­κει­με­νι­κές έρευ­νες» τους στά­ζουν αντι­κομ­μου­νι­στι­κό δη­λη­τή­ριο. Νο­μί­ζουν πως έτσι θα ξορ­κί­σουν την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο, πως θα εμπο­δί­σουν την ιστο­ρία να προ­χω­ρή­σει μπρο­στά.

Μά­ταιος ο κόπος τους. Η ίδια η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που σή­με­ρα δια­στρε­βλώ­νουν κατά πως τους βο­λεύ­ει, αύριο θα τους δια­ψεύ­σει και πάλι.

ΑΠΟ NIKOS 

Έγραψε ο Νίκος Μότ­τας //

Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες στο Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.