Μή μάς στρογγυλεύεις , άνθρωπε.
Δεν είναι η μοίρα μας να τρυπώνουμε.
Στην αλάνα γεννηθήκαμε, και στην αλάνα πεθαίνουμε.
Την απλωσιά ερωτευτήκαμε,μ' εκείνη πλαγιάσαμε.
Κι αν εσύ μάς βλέπεις για γύπες, εμείς σπουργίτια μόνο είμαστε, γι' αυτό και δεν βλέπεις κανένα παιδί μας φυλακισμένο.
Να μάς αγαπάς ,κι ας είμαστε τρομακτικοί σεισμοί.
Να ξέρεις ότι αφήνουμε όρθιο μόνο ό,τι φτιάχτηκε από καθαρά υλικά.
Κοίτα μέσα σου, και αποφάσισε αν πρέπει να μάς φοβάσαι.
Άσε μας να έχουμε γωνίες.
Μπορεί να πέφτουμε με δύναμη σαν μεστά ρόδια γύρω και απέναντι, όμως να ξέρεις κάποιες φορές τραυματίζουμε πρώτα τη μήτρα και τον κόλπο που μάς φέρνουν στον κόσμο σου.
Ναι, βουτάμε με ορμή πάνω στις μάσκες, και ξεσκεπάζουμε τα μεθυσμένα σαϊνια που έχουν ρουφήξει κάβες στην υγειά τού κάθε φορά " τυχερού" κορόϊδου.
Άσε μας ελεύθερα, άνθρωπε..
Άσε μας να έχουμε γωνίες.
Μπορεί να πέφτουμε με δύναμη σαν μεστά ρόδια γύρω και απέναντι, όμως να ξέρεις κάποιες φορές τραυματίζουμε πρώτα τη μήτρα και τον κόλπο που μάς φέρνουν στον κόσμο σου.
Ναι, βουτάμε με ορμή πάνω στις μάσκες, και ξεσκεπάζουμε τα μεθυσμένα σαϊνια που έχουν ρουφήξει κάβες στην υγειά τού κάθε φορά " τυχερού" κορόϊδου.
Άσε μας ελεύθερα, άνθρωπε..
Ρόδια είμαστε, κιόταν σπάμε,οι σπόροι μας κοκκινίζουν τα ψέματα και ανασταίνουν όλες τις σταυρωμένες αλήθειες.Αν στρογγυλέψουμε εμείς, στρογγυλεύει και στάζει σάλιο και η γλώσσα.
Και γυρίζει σαν μίξερ με μεγάλη ένταση στη λακούβα κάθε αφαλού που συναντά.
Έτσι ξιπάζεται στον κόσμο μας ο κάθε αφαλός και νιώθει " ομφαλός της γης
".
Μη μάς στρογγυλεύεις, άνθρωπε.
Μόνο εμείς καθαρίζουμε σκουριές, και δίνουμε πέταγμα σε κέρινα φτερά, λυγισμένα γόνατα, και ξεψυχισμένα " μπορώ".
Άσε μας να είμαστε πατινέρ και να μπαίνουμε στο παγοδρόμιο, χωρίς δοκιμές. Να τρώμε τα μούτρα μας. Ασε μας να μάθουμε από διαστρέμματα και κατάγματα
Εσύ τυλίχτηκες με γύψο και νάρθηκες,πριν ακόμη ανέβεις στην πίστα τής ζωής.
Έτσι ξιπάζεται στον κόσμο μας ο κάθε αφαλός και νιώθει " ομφαλός της γης
".
Μη μάς στρογγυλεύεις, άνθρωπε.
Μόνο εμείς καθαρίζουμε σκουριές, και δίνουμε πέταγμα σε κέρινα φτερά, λυγισμένα γόνατα, και ξεψυχισμένα " μπορώ".
Άσε μας να είμαστε πατινέρ και να μπαίνουμε στο παγοδρόμιο, χωρίς δοκιμές. Να τρώμε τα μούτρα μας. Ασε μας να μάθουμε από διαστρέμματα και κατάγματα
Εσύ τυλίχτηκες με γύψο και νάρθηκες,πριν ακόμη ανέβεις στην πίστα τής ζωής.
Και τα περιστέρια τής ειρήνης που πετάς απ' το στόμα σου γύψινα είναι , μήπως και γρατζουνίσεις την παγωμένη λίμνη τού απέναντι, και δεν έχεις πια την εύνοια του.
Γι' αυτό έχεις πάντα πόλεμο, εσύ που ωρύεσαι ότι μισείς τον πόλεμο.
Άσε μας να έχουμε γωνίες , άνθρωπε....Για τίς αράχνες...Για να τρώνε τα ζωύφια.
Γιατί αυτά που δεν τα πιάνει το μάτι σου κάνουν τη μεγάλη ζημιά.
Και ξέφτισαν τα στάχυα σου, και τρύπησε η αγκαλιά σου, και λιγόστεψε το λάδι τής αντοχής σου, και στο τέλος δεν θα μείνει τσιγάρο ...
Και πώς θα ξεσυνηθίσεις τον καπνό, και πώς θ' αντέξεις τούς μαύρους καπνούς που έρχονται;
Η μαρια σαρρη νιώθει άνθρωπος με το χρήστη Kostis Armpouzis.
Αντιγραφή-Παρουσίαση: Viva.La.Revolucion