Στις 9:20 το πρωί της 1ης Νοεμβρίου 1755, ανήμερα της εορτής των Αγίων Πάντων για τους καθολικούς, η Λισαβόνα συγκλονίζεται από την οργή του Εγκέλαδου. Ακολουθούν τσουνάμι και φωτιές, που σχεδόν ισοπεδώνουν το καμάρι της αποικιακής Πορτογαλίας.
Οι σεισμολόγοι στις μέρες μας υπολόγισαν ότι το μέγεθος του σεισμού ήταν 9 βαθμοί της κλίμακας Ρίχτερ.
Πάνω από 100.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό του πληθυσμού της πόλης και στο ένα τρίτο του πληθυσμού της Πορτογαλίας εκείνη την εποχή.
Ο σεισμός αυτός ήταν η αιτία για την επιστημονική εξήγηση του φαινομένου των σεισμών κι άλλων φυσικών καταστροφών. Μέχρι τότε ως αιτία παρουσιαζόταν η «οργή του Θεού».
Ο σεισμός αυτός ήταν η αιτία για την επιστημονική εξήγηση του φαινομένου των σεισμών κι άλλων φυσικών καταστροφών. Μέχρι τότε ως αιτία παρουσιαζόταν η «οργή του Θεού».
Ειδικά στη «θεοκρατούμενη» Πορτογαλία οι φανατικοί καθολικοί ηγέτες μη μπορώντας να εξηγήσουν τη «θεϊκή οργή» σε μια Χώρα πιστών καθολικών την ημέρα της μεγάλης γιορτής, έφτασαν στο σημείο να υποχρεώνουν τους κατοίκους σε «πράξεις πίστης», δλδ τους έκαιγαν ζωντανούς κι αν ήταν αθώοι ο Θεός θα τους έσωζε (προφανώς ο δικός μας των Καλαβρύτων και κάποιοι άλλοι έχουν μείνει σε εκείνα τα χρόνια).
Μπροστά στο μεγάλο παραλογισμό με παρέμβαση των φιλοσόφων της εποχής, εν μέσω Διαφωτισμού, η επιστημονική εξήγηση άρχισε να επικρατεί.