Πολλοί έχουμε πέσει από κούνια τούτη την εποχή..
ΕΠΕΣΑ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ!!
Θα πω την ιστορία μου, πίσω πολλά σκαλούνια,
και θα σας πω πως έπεσα, μικρός από την κούνια.
Ειμουνα ωραίος σαν μωρό, ξανθούλης, παχουλάτος,
και φασκιωμένο μ΄είχανε, για ίσιος, και στυλάτος.
Ειχα ματάκια έξυπνα, είχα και πονηράδα,
απ΄τον καθρέπτη μ΄έβλεπα, που είχε η αρμαράδα.
Όταν με ξεφασκιώσανε, άρχισα να κουνιέμαι,
είχ΄άνεση για αέρια, και για να κατουριέμαι.
Ηταν θεοσεβούμενη, και το δειχνε η μητέρα,
έβλεπα πότε τον παπά, και πότε τον πατέρα.
Πολλές φορές στον ύπνο μου, είδα να μ΄ευλογάει,
μωρό μέσα στην κούνια μου, τι να με κυνηγάει?
Επαιρνα σκόρσο, ταραχή, με κείνα του τα γένια,
με τον παππούλη είμαστε, σαν μία οικογένεια.
Αρχισα και σκριμίδαγα, είχα πολλά να δείξω,
σκαρφάλωσα στα κάγκελα,τι μου΄ρθε να πηδήξω?
Είχα την ατυχία μου, βουτιά με το κεφάλι,
ο διάολος για μένανε, κακία είχε βγάλει.
Μεγάλωνα και το βλεπα, σημάδι μου΄χε μείνει,
κάτι στο μπούμ εστράβωσε, από την μέρα εκείνη.
Φαινόμουν ανισσόροπος, πρέπει να είχα βλάβει,
το μέγεθος τσι μούρλιας μου, δεν είχα καταλάβει.
Τα είχα τα παράσιτα, βαθιά μές το μυαλό μου,
και διάβαζα τα του θεού, για να βρω το καλό μου.
Παλάβωσα και κάμποσους, κ΄η μούρλια θα τσου μείνει,
σαν βαρεμένος και λειψός,έχω μεγάλη ευθύνη.
Από την κούνια έπεσα, μικρός κι έγινα θέμα,
και μπίτι για τα σίδερα, το παίρνετε για ψέμα?>