Τρίτη 27 Ιουλίου 2021

Τα δις του Επικουρικού μας στα Κοράκια της Ιδιωτικής Ασφάλισης



ΚΚΕ:«Είναι βαθιά γελασμένη η κυβέρνηση της ΝΔ αν νομίζει ότι φέρνοντας το νομοσχέδιο για την επικουρική ασφάλιση "νύχτα", για να συζητηθεί μέσα στο κατακαλόκαιρο, οι εργαζόμενοι δεν θα ενημερωθούν και δεν θα αντιδράσουν ενάντια σε ένα ακόμη αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, που έρχεται να κλιμακώσει την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, να ιδιωτικοποιήσει την επικουρική ασφάλιση και να μετατρέψει την Ασφάλιση σε "τζόγο" και σε ατομική υπόθεση για τους νέους εργαζόμενους.

Πολύ περισσότερο όταν είναι γνωστό πως - και στην Ελλάδα - μεγαθήρια της ιδιωτικής Ασφάλισης κατέρρευσαν, ληστεύοντας τους κόπους μιας ζωής και οδηγώντας σε απόγνωση χιλιάδες εργαζομένους.

Οι νέοι εργαζόμενοι, που πρόσφατα με τον νόμο - έκτρωμα για τα Εργασιακά έμαθαν από την κυβέρνηση πως η "προστασία της εργασίας" σημαίνει 10ωρα, εντατικοποίηση και απλήρωτες υπερωρίες, τώρα μαθαίνουν πως η Ασφάλισή τους θα είναι "ατομικό ρίσκο" και οι ίδιοι θα χαρακτηρίζονται "επενδυτές" που θα τζογάρουν σε χρηματιστηριακές λοταρίες τους κόπους της ζωής τους».


Μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, αργά το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων που παραδίδει τον δεύτερο πυλώνα της υποχρεωτικής δημόσιας Ασφάλισης στα κοράκια του τζόγου και των αγορών, χωρίς καμία εγγύηση για τις μελλοντικές συντάξεις. Μάλιστα, το νομοσχέδιο βάζει σε κίνδυνο και τις υφιστάμενες επικουρικές συντάξεις με τα ελλείμματα δεκάδων δισ. ευρώ που θα προκύψουν στο υφιστάμενο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑΕΠ). 
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, το νομοσχέδιο εισάγεται προς συζήτηση στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής και θα τεθεί σε ψηφοφορία στην Ολομέλεια μετά τις θερινές διακοπές.

Στο νέο Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ), που θα λειτουργεί με βάση την κεφαλαιοποίηση, θα υπαχθούν υποχρεωτικά οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας από 1/1/22 και, σε μια προσπάθεια μεγέθυνσης της πελατείας, προαιρετικά όσοι ασφαλισμένοι είναι κάτω των 35 ετών, αλλά και κλάδοι ελεύθερων επαγγελματιών, που μέχρι τώρα δεν υπάγονται στην Επικουρική Ασφάλιση.
Στο νέο ιδιωτικοποιημένο σύστημα, οι ασφαλισμένοι, ενώ γνωρίζουν και είναι καθορισμένο το ύψος των εισφορών τους (6% επί των αποδοχών τους ή του εισοδήματός τους), δεν καθορίζεται το ύψος της επικουρικής σύνταξης ούτε δίνεται καμία εγγύηση γι' αυτή. Αντίθετα, όλα επαφίενται στην «απόδοση» του επενδυτικού ρίσκου και στην πορεία των αγορών, μετατρέποντας την Ασφάλιση από προστασία με ευθύνη του κράτους για όποιον βγαίνει στη σύνταξη σε χρηματιστηριακό τζόγο - ατομική υπόθεση. Ετσι, από τους «ατομικούς κουμπαράδες» του κάθε ασφαλισμένου διαμορφώνεται κεφάλαιο το οποίο θα αξιοποιείται για τη χρηματοδότηση των επενδύσεων των επιχειρηματικών ομίλων.

«Με την κατάθεση του νομοσχεδίου "Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά" υλοποιούμε μια ακόμα προεκλογική μας δέσμευση. Παρεμβαίνουμε στο σκέλος της Επικουρικής Ασφάλισης - σε συνέχεια της παρέμβασης στις κύριες συντάξεις με το Ν. 4760/2020 (...) 
Ακολουθούμε και σε αυτό το πεδίο τις καλές πρακτικές ευρωπαϊκών χωρών (...)», δήλωσε ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, επιβεβαιώνοντας πως:
 α) Στο στόχαστρο των νέων ανατροπών μπαίνει πρωτίστως η νέα γενιά που οι εισφορές της στην Επικουρική Ασφάλιση μετατρέπονται σε «καύσιμη ύλη» για την καπιταλιστική ανάπτυξη.
 β) Η ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων αποτελεί συνέχεια και συμπλήρωμα του νόμου 4387/2016 και του νόμου 4760/2020 της ΝΔ, οι οποίοι από κοινού συνιστούν πραγματική λαιμητόμο για τις κύριες συντάξεις και θεσμοθετούν συντάξεις πείνας στο διηνεκές. Οι ευρωπαϊκές πρακτικές, τις οποίες εκθειάζουν και δίνουν όρκους πίστης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτές που προωθούν την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων συστημάτων Ασφάλισης και εξασφαλίζουν τη σταδιακή απόσυρση κράτους και εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις τους απέναντι σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους.

Το χρηματοδοτικό κενό που θα προκαλέσει το νέο σύστημα - ανάλογα με τις παραδοχές - εκτιμάται από τα 48 έως τα 78 δισ. ευρώ. Αυτό το ποσό, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους, δηλαδή και πάλι ο λογαριασμός θα φορτωθεί στα λαϊκά στρώματα. Ομως, η επιβάρυνση αυτή μπορεί να συνδυαστεί και με μείωση των υφιστάμενων συντάξεων, όπως και των νέων συντάξεων για τους ασφαλισμένους που θα παραμείνουν στο ισχύον σύστημα.

Παράλληλα, «άνθρακες» αποδεικνύεται και η δήθεν «εγγύηση» του κράτους για επιστροφή των εισφορών στους ασφαλισμένους στην περίπτωση αρνητικών αποδόσεων των επενδύσεων, όπως και στην περίπτωση σύνταξης θανάτου ασφαλισμένου στους δικαιούχους, καθώς αυτά τα ποσά αντιστοιχούν μόλις σε μερικές δεκάδες ευρώ το μήνα. Είναι χαρακτηριστικό το ότι στην τελευταία περίπτωση, η επικουρική σύνταξη θανάτου θα κυμαίνεται γύρω στα 20 ευρώ το μήνα, ποσό που είναι εξευτελιστικό και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνεται λόγος για «προστασία»!

Αντίστοιχα, ο αρμόδιος για το Ασφαλιστικό υφυπουργός Εργασίας, Π. Τσακλόγλου, δήλωσε πως το νομοσχέδιο «αλλάζει την αρχιτεκτονική της Επικουρικής Ασφάλισης προκειμένου το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας να προσαρμοστεί κατάλληλα για την αντιμετώπιση των σοβαρών προκλήσεων που θέτουν η δημογραφική γήρανση του πληθυσμού, το μέγεθος της αδήλωτης εργασίας και το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας (...)», επιβεβαιώνοντας την προσχηματική αξιοποίηση του δημογραφικού ζητήματος, όπως και του προβλήματος της «μαύρης» ανασφάλιστης εργασίας, την ώρα που η πραγματική επιδίωξη της κυβέρνησης είναι οι εισφορές των ασφαλισμένων να γίνουν πηγές χρηματοδότησης για το κεφάλαιο και στήριξης των «αγορών».

Επιπλέον, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης όχι μόνο δεν προστατεύει από τους «κινδύνους» του δημογραφικού - στο βαθμό που αυτοί είναι αντικειμενικοί - αντίθετα τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα είναι ακόμα πιο ευάλωτα σε αυτούς, αφού, πέραν των κινδύνων των «αγορών» και του τζογαρίσματος των εισφορών, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μικρότερες συντάξεις, σε ακόμα μικρότερη προστασία για τα γηρατειά.
 Μάλιστα, αυτός ο περιβόητος «κίνδυνος» μεταφέρεται ατομικά στον κάθε ασφαλισμένο, χωρίς το κράτος να αναλαμβάνει κάποια ευθύνη.

Ριζοσπάστης


Κυριακή 18 Ιουλίου 2021

Oι «δικαιωματιστές» για το εμβόλιο κατά της ευλογιάς😁👌

Panagiotis Houpas:

-Τι έχεις Γιάννη;
-Τι είχα πάντα!
Η φωτογραφία έχει ληφθεί στο Τορόντο τού Καναδά, στις 13 Νοεμβρίου 1919.

Επρόκειτο για συγκέντρωση-διαμαρτυρία τής «Αντιεμβολιαστικής Ένωσης» της χώρας (Anti-Vaccination League of Canada), κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού.

Το κυριότερο μεταξύ των εμβολίων εναντίον των οποίων διαδήλωναν αυτοί οι «δικαιωματιστές», ήταν το εμβόλιο κατά της ευλογιάς.Αυτό που κατάφερε τελικά να εκριζώσει αυτή τη μάστιγα από τον πλανήτη.

Προσέξτε τις ίδιες, διαχρονικά αμετάβλητες, επικλήσεις στο συναίσθημα. Το πανό αναφέρεται σε κάποια υποτιθέμενη «σφαγή των αθώων» από τα εμβόλια, ενώ ο πραγματικός σφαγέας ήταν ο ιός της ευλογιάς.

100+ χρόνια βερμπαλισμοί, συνθήματα και προσπάθειες εντυπωσιασμού.

Καμία λογική βάση, καμία επιστημονική στήριξη. Ξεκάθαρη προπαγάνδα.

Ας μη γελιέται κανείς: τα «παλιά καλά εμβόλια» που υποτίθεται ότι εμπιστεύονται οι σύγχρονοι αντιεμβολιαστές, σε αντίθεση με τα «πειραματικά», «διαβολικά» και «κακά»***  σύγχρονα, είχαν συναντήσει τις ίδιες λυσσαλέες αντιδράσεις από ανθρώπους της ίδιας νοσηρής νοοτροπίας και των ίδιων σκοταδιστικών αντιλήψεων, με όσους σήμερα υποκριτικά τα χαρακτηρίζουν ως «καλά».

Κάθε τρέχουσα αναφορά σε «παλιά καλά εμβόλια», είναι ξεκάθαρα προσχηματική.

Οι σύγχρονοι αντιεμβολιαστές, διανοητικοί κλώνοι των αντιεμβολιαστών άλλων εποχών, προσπαθούν να κολλήσουν «ένσημα» νηφαλιότητας και αντικειμενικότητας.

Δεν πείθουν κανέναν.
Τα παλιά, νέα και μελλοντικά καλά εμβόλια, εύρισκαν, βρίσκουν και θα βρίσκουν αντιδράσεις από παλιούς, νέους και μελλοντικούς φανατικούς και σκοταδιστές.

Οι οποίοι, με τη σειρά τους, εύρισκαν, βρίσκουν και θα βρίσκουν μπροστά τους όλη την υγιή κοινωνία.


Πηγή φωτογραφίας: City of Toronto Archives (http://www.toronto.ca/archives/index.htm)

Δική μου πηγή: Wikimedia Commonsv (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Rally_of_the_Anti-Vaccination_League_of_Canada.jpg)

Άδεια Creative Commons Attribution 2.0 Generic (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0/deed.en)

***Υ/Γ απ το blog: Δες χαρακτηριστικά Τι λέει κ ένας "υποψήφιος άγιος" μαθητής του "άγιου παΐσιου":https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=194471009288903&id=110307944170217#

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ κάνε κλίκ στις αναρτήσεις των Γιατρών : 

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2021

Μια Γιατρός με Ανοσοκαταστολή...Ζώντας την Πανδημία στις ΗΠΑ.





Εμβολιασμός χωρίς προστασία. Ζώντας με ανοσοκαταστολή στην πανδημία.

Συγγραφέας: Lindsay Ryan (1)
Απόδοση στην ελληνική: Παναγιώτης Χούπας, ιατρός παθολόγος:

Τα Β-λεμφοκύτταρά μου αγαπούν τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Είναι αφοσιωμένοι εργασιομανείς, παθιασμένοι με την αποστολή τους. Έτσι τουλάχιστον σκέφτομαι γι’ αυτά, όταν αισθάνομαι μεγαλόψυχη. Όταν αισθάνομαι κάπως ένοχη επειδή τα μακελεύω με τη ριτουξιμάμπη (2).

Όμως, αυτό το κάνω επειδή τα αυτοαντισώματα που παράγουν με αρρωσταίνουν τόσο πολύ. Και βέβαια, δεν έδινα και τόση σημασία στη σχετική έλλειψη Β-λεμφοκυττάρων, μέχρι που η πανδημία COVID-19 μας χτύπησε με δύναμη.

Όταν δεν εξετάζω ασθενείς στο τμήμα Επειγόντων, βοηθώ στην εκπαίδευση φοιτητών. Οι φοιτητές αυτοί εγγράφουν κόσμο για εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού. Πόρτα-πόρτα. Πρόκειται για ένα πλάνο που σκοπό έχει να αυξήσει την εμβολιαστική κάλυψη στις πολύ σκληρά χτυπημένες γειτονιές της Bay Area (3), στο πλαίσιο «φυλετικής δικαιοσύνης».

Συχνά, χωρίζω τους φοιτητές σε μικρές ομάδες, για ένα παιχνίδι ρόλων, ώστε να εκπαιδευτούν σε συζητήσεις με τα μέλη των διαφόρων κοινοτήτων. Τους λέω ότι η αποτελεσματικότητα των εμβολίων είναι ένα από τα στοιχεία που οι αναποφάσιστοι βρίσκουν πολύ πειστικό.

Εξασκούνται ξανά και ξανά, αποκτούν ικανότητα μετάδοσης των κύριων μηνυμάτων και είμαι υπερήφανη γι’ αυτούς. «Αυτά τα εμβόλια είναι πολύ καλύτερα από εκείνα της γρίπης», λένε. «Είναι σχεδόν απόλυτα αποτελεσματικά στο να προλαμβάνουν τη νοσηλεία στο νοσοκομείο και τον θάνατο».

Αυτά που λένε, ισχύουν για τον περισσότερο κόσμο.

Αλλά όχι για μένα.

Μετά την κυκλοφορία των εμβολίων κατά του SARS-CoV-2, οι φίλοι μου κάνουν πια πεζοπορίες στη Χαβάη και ράφτινγκ στο Γκραντ Κάνυον. Γεύονται ράμεν σε Γιαπωνέζικα εστιατόρια και απολαμβάνουν μοχίτο σε Περουβιανά μπαρ. Κάνουν γνωριμίες μέσω κοινωνικών δικτύων χωρίς δισταγμούς και μαζεύονται σε πάρτυ γενεθλίων.

Εγώ αισθάνομαι ότι η πανδημία μπορεί να μην τελειώσει ποτέ.

Το γνώριζα ότι ο εμβολιασμός ίσως δεν δούλευε σε μένα. Η ριτουξιμάμπη καταστρέφει τη δυνατότητα παραγωγής αντισωμάτων και μειώνει την ανταπόκριση και σε άλλα εμβόλια.
Έχω την τύχη να διαθέτω συνεργάτες που μελετούν τα Τ-λεμφοκύτταρα. Μέτρησαν την ανταπόκριση των Τ-λεμφοκυττάρων μου μετά τον εμβολιασμό μου κατά του κορωνοϊού. Μέτρησαν και τα αντισώματά μου κατά της πρωτεΐνης-ακίδας.

Η ανοσολογική απόκριση του οργανισμού μου στο εμβόλιο ήταν εντελώς … χλιαρή. Τόσο τα αντισώματά μου, όσο και τα Τ-λεμφοκύτταρά μου είναι πολύ λίγα για να προσφέρουν οποιαδήποτε εγγύηση προστασίας.

Αφού έμαθα τα αποτελέσματα, την ακριβώς επόμενη μέρα, έπρεπε να ξαναπάρω ριτουξιμάμπη. Στο κέντρο χορήγησης του φαρμάκου, φορώντας τις φόρμες μου και τις παντόφλες μου, έγειρα στο ανάκλιντρο, έβαλα μουσική στο τέρμα στα ακουστικά μου και κάρφωσα τα μάτια μου στο σάκο με τα μονοκλωνικά αντισώματα. Στο διαυγέστατο υγρό που περιείχε, το τόσο αθώο στην εμφάνιση. Ήξερα ότι κάθε σταγόνα του μέσα στην ενδοφλέβια γραμμή στο χέρι μου, δεν θα αποδεκάτιζε απλώς τα επιθετικά Β-λεμφοκύτταρά μου, αλλά θα σκότωνε και την ελευθερία μου.

Η ριτουξιμάμπη θα μου παρείχε μια διαφορετική ελευθερία. Θα με απελευθέρωνε από τον νευροπαθητικό πόνο που πυρπολεί τα πόδια μου και από την εξάντληση που με στέλνει κατευθείαν στο κρεβάτι μετά από μια κοπιαστική βάρδια. Ζυγίζοντας όμως τις 2 επιλογές μου, μεταξύ του κινδύνου να με κυνηγάει αδιάκοπα ο ιός και του κινδύνου η υποκείμενη νόσος μου να με ξανακάνει ανάπηρη, δεν ήμουν σίγουρη ποιος ήταν ο χειρότερος.

Λίγους μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, μια από τις καθηγήτριές μου μού είχε πει ότι η κατάσταση της θύμιζε τις πρώτες μέρες του AIDS. «Όλοι μιλούν για τον κίνδυνο», μου είχε πει, «και ορισμένοι στιγματίζονται από τον κίνδυνο». Είχε μισήσει εκείνη την εποχή. Είχαν, τότε, αναζωπυρωθεί οι διακρίσεις. Οι ταξικές, οι φυλετικές, οι σχετικές με τη διαβίωση. Είχαν επιβληθεί φυσικοί και συναισθηματικοί περιορισμοί που πολλοί δεν μπορούσαν να αντέξουν. Είχα συμφωνήσει: χρειαζόταν περισσότερη συμπάθεια για τον έφηβο που δεν άντεχε περισσότερο το να μην μπορεί να επιβιβαστεί σε ένα αεροπλάνο για να πάει να δει τους δικούς του.

Τούτες τις μέρες, ξέρω ότι θα έπρεπε να αισθάνομαι το ίδιο σχετικά με τα εμβόλια. Οι λόγοι που οι άνθρωποι δεν εμβολιάζονται είναι πολύπλοκοι και πρέπει να εξατομικεύονται. Αναγνωρίζω ότι θα έπρεπε να αποδέχομαι το γεγονός ότι πολλοί θα επιλέξουν να μην εμβολιαστούν. Ωστόσο, μου φαίνεται αδύνατον να υποχρεώσω τον εαυτό μου να συμβιβάσει αισθήματα και πεποιθήσεις. Αυτή η διανοητική διένεξη με αναστατώνει.

Αντί να επιστρατεύσω ψυχραιμία και κατανόηση, συχνά αισθάνομαι ότι η πανδημία με εξανάγκασε να μετέχω σε κούρσα αναπήρων με αγνώστους, με τερματισμό την κανονικότητα, στην οποία όμως μπορώ να τερματίσω μόνο αν τερματίσουν κι εκείνοι. Και δυστυχώς, πολλοί από αυτούς, μετά από λίγα βήματα, αποφασίζουν ότι είναι καλύτερα να πάνε σε ένα μπαρ.

Ντρέπομαι γι’ αυτή μου την αντίδραση, επειδή από τις επαφές μου με τους ίδιους μου τους ασθενείς, γνωρίζω ότι για πολλούς από αυτούς τα εμπόδια στον εμβολιασμό είναι συστημικά.
Άλλοι φοβούνται ότι αν εγγραφούν στους καταλόγους εμβολιασμού, θα θέσουν σε κίνδυνο το μεταναστευτικό τους καθεστώς. Άλλοι ανησυχούν για το πώς θα μπορέσουν να ζητήσουν έστω και μια μέρα ρεπό. Άλλοι στερούνται οποιαδήποτε αξιόπιστη πληροφόρηση για τα εμβόλια στη μοναδική γλώσσα που μιλούν. Άλλοι, απολύτως φυσικά, δυσπιστούν προς ένα σύστημα υγείας με ενσωματωμένο συστημικό ρατσισμό.

Άλλοι βέβαια, καταφεύγουν σε μια πολύ Αμερικάνικη έννοια της ελευθερίας, ολοφάνερης στα πάντα, από την πολιτική οπλοκατοχής, ως τους εργασιακούς νόμους. Η έννοια της ελευθερίας, πιστεύουν ορισμένοι, περιλαμβάνει και την ελευθερία να βλάπτεις τους άλλους. Ο John Stuart Mill θα μπορούσε να τους διαλύσει σε κάποια ζωντανή τηλεμαχία, αν δεν είχε πεθάνει πριν περίπου 150 χρόνια.

Κάθε πρωί, με τον καφέ, διαβάζω τους New York Times.

«Η Ανοσία Αγέλης Είναι Απίθανη Στις ΗΠΑ, Πιστεύουν Τώρα Οι Επιστήμονες» διαβάζω σε έναν τίτλο. Συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου, προσποιούμενη ότι το βρίσκω εντάξει αυτό. Κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο εστιάζω στο γεγονός ότι η έλλειψη ανταπόκρισης του οργανισμού μου στο εμβόλιο είναι επιστημονικά συναρπαστική, για να πνίξω το πόσο προσωπικά ολέθρια είναι.
«Οι Εμβολιασμένοι Μπορούν Να Πηγαίνουν Στα Περισσότερα Μέρη Χωρίς Μάσκες, Λένε Οι Ομοσπονδιακές Αρχές», γράφει ένα πρωτοσέλιδο. Ξέρω λοιπόν ότι οι ανεμβολίαστοι θα παρατήσουν κι εκείνοι, με ιδιαίτερη χαρά, τις μάσκες τους, μαζί με τους εμβολιασμένους. Και μια απλή επίσκεψη στο σούπερ-μάρκετ θα γίνει ακόμα πιο επικίνδυνη για μένα, από όσο ήταν πριν.

Όσο η ελευθερία τους διογκώνεται, η δική μου συρρικνώνεται.

«Θα πετάξουν τις μάσκες, θα τρέχουν σε διπλανούς διαδρόμους στα γυμναστήρια, θα μοιράζονται φιστίκια με τους διπλανούς οπαδούς στα γήπεδα. Ειδικές ελευθερίες περιμένουν τους εμβολιασμένους», σχολιάζει ένα άλλο άρθρο. Η κοινωνία χωρίζεται στα 2.

Κι εγώ θέλω τόσο πολύ να πηδήξω τον φράχτη.

Απέρριψα τη δουλειά που ήθελα σε μια κλινική της πόλης που εξειδικεύεται στη φυματίωση. Θα έπρεπε να δουλεύω σε ένα μικρό δωμάτιο γεμάτο με οικογένειες που έβηχαν. Είπα στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα ότι όχι, δεν μπορώ να μετέχω σε αποστολές τώρα, αν και επί χρόνια δούλευα σε απομακρυσμένα μέρη. Με τις αποφάσεις αυτές συνειδητοποίησα πόσο μεγάλο μέρος της ταυτότητάς μου περιστρέφεται γύρω από την καριέρα μου. Η έλλειψη ανταπόκρισης στο εμβόλιο με κάνει να θεωρώ τις άκρες του εαυτού μου ψαλιδισμένες.

Μια Τρίτη, η συζήτηση στο αμφιθέατρο είχε τίτλο «COVID-19 και ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς». Παρακολούθησα τα πλάνα και, στο τέλος της συνεδρίας, ο διευθυντής του τμήματος είπε: «Μοιάζει πραγματικά με τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο του 2020, μόνο που τώρα ο πληθυσμός των ασθενών είναι πολύ συγκεκριμένος».

Είχε δίκιο. Υπάρχουν τόσα για τον εαυτό μου που δεν μπορώ να γνωρίζω επί του παρόντος. Αναπνέω καθημερινά την αβεβαιότητα.

Κάτω από το βίντεο, κάποιος διαδικτυακός σχολιαστής έγραψε:
«Η ιδέα ότι οι συμπτωματικοί ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς δεν αποβάλλουν τον ιό και μπορούν να αποτελούν εστίες για την ανάπτυξη μεταλλαγμένων παραλλαγών είναι πολύ τρομακτική. Αν οι ασθενείς αυτοί βγουν στην κοινότητα χωρίς να έχουν επίγνωση της κατάστασής τους, θα είναι τα απόλυτα οχήματα μεταφοράς της λοίμωξης».

Μεταξύ αβεβαιότητας και στιγματισμού, σκέφτομαι τους ασθενείς που μολύνθηκαν από τον ιό HIV στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και επιβίωσαν. Η περίπτωσή μου βέβαια ούτε καν συγκρίνεται σε βαρύτητα με τις δικές τους. Δεν έχω προσβληθεί από έναν ιό που να είναι, όπως τότε εκείνος, 100% φονικός. Δεν έχω καν προσβληθεί τώρα από κάποιον ιό.

Έχω όμως μια αμυδρή ιδέα του πώς αισθάνονταν και κατανοώ βαθύτερα το τι εννοούσε η καθηγήτριά μου όταν περιέγραφε το πώς στιγματίζονταν οι άνθρωποι ως «επικίνδυνοι». Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι κάποιος θα μπορούσε να γράψει για μένα θεωρώντας με ως «όχημα μεταφοράς» και όχι ως ανθρώπινο ον.

Αν ο ιός γίνει ενδημικός, πράγμα πολύ πιθανό, δεν θα μπορέσω να ζω για πάντα όπως τώρα, με τις φιλοδοξίες μου να καταρρέουν πάνω μου σε ηλικία 37 ετών. Θέλω να ξαναδουλέψω στη Νότιο Αφρική, να ξανακούσω ζωντανή μουσική, να ξαναγελάσω με τους φίλους μου στο Βιρμανέζικο εστιατόριο που όλοι αγαπάμε. Την εφαρμογή του τρόπου ελαχιστοποίησης του κινδύνου για τους ασθενείς μου, θα πρέπει να την κάνω και στον εαυτό μου.

Είναι ιδιαίτερα σκληρό η επιστημονική γνώση να αναδύεται τόσο αργά, ενώ λαμβάνω ένα φάρμακο που αυξάνει τον κίνδυνο για σοβαρή COVID-19. 
Είναι σκληρό να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι η COVID-19 δεν θα καταλαγιάσει ποτέ και ότι κάποια στιγμή ο διπλανός μου στο σινεμά μπορεί να μου μεταδώσει έναν ιό που θα με σκοτώσει σε μερικές εβδομάδες. 
Δεν ξέρω πώς θα το χειριστώ αυτό. Γνωρίζω τόσο λίγα για το μέλλον μου αυτές τις μέρες. Σαν όλους τους γιατρούς έχω την τάση να σχεδιάζω τα πάντα 1-2 χρόνια νωρίτερα κι αυτό με ανησυχεί. Επί του παρόντος, είναι απλώς μια ενόχληση, την οποία δεν μπορώ παρά να αποδεχθώ.

Βάζω κάτω το σημειωματάριό μου για να καταγράψω τις σκέψεις μου. Μπορώ να δειπνήσω με φίλους σε εσωτερικό χώρο; Ναι, πιθανότατα, αν είναι όλοι εμβολιασμένοι. Μπορώ να καβαλήσω ένα αεροπλάνο για τις διακοπές που χρειάζομαι απεγνωσμένα; Μάλλον όχι ακόμα. Συναυλίες; Όχι. Μαγαζάκι στη γωνία χωρίς μάσκα; Όχι. Επίσκεψη στη γιαγιά μου; Ναι. Είναι ανάγκη να τη δω. Θα είναι όμως μάλλον δύσκολο με τα παιδάκια του ξαδέρφου (τα οποία λατρεύω) τριγύρω.

Καταρτίζω αυτή τη λίστα για να ζήσω όσο περισσότερη ζωή μπορώ, εντός των περιορισμών που για τους περισσότερους φίλους μου δεν ισχύουν πια. Μετά μπαίνω στο αυτοκίνητο για να πάω στη δουλειά.

Σε μια 12ωρη ολονύκτια βάρδια.

Οι υπόλοιποι γιατροί στο τμήμα επειγόντων φορούν κυρίως χειρουργικές μάσκες τώρα. Βγαίνω από το αυτοκίνητο.

Φοράω την Ν95 μάσκα μου, την οποία δεν θα μπορέσω να βγάλω μέχρι αύριο το πρωί.

(1) Η Lindsay Ryan είναι γιατρός, στο τμήμα Γενικής Εσωτερικής Παθολογίας στο Γενικό Νοσοκομείο του Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ
(2) η ριτουξιμάμπη είναι μονοκλωνικό αντίσωμα, και στις ΗΠΑ είναι εγκεκριμένη για τη θεραπεία ορισμένων κακοηθειών και ορισμένων αυτοανόσων νοσημάτων
(3) Η επονομαζόμενη «Bay Area» είναι μια ευρεία περιοχή 9 κομητειών και 8 περίπου εκατομμυρίων κατοίκων της Βόρειας Καλιφόρνιας. Διακρίνεται για την έντονη ποικιλομορφία του πληθυσμού της. Περίπου οι μισοί διαμένοντες είναι Ισπανόφωνοι, Ασιάτες, Αφροαμερικανοί και άτομα με καταγωγή από τις νήσους του Ειρηνικού. (Πληροφορίες από Wikipedia, ανακτήθηκαν 15/07/2020).

Το πρωτότυπο άρθρο στην αγγλική γλώσσα, δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (Journal of American Medical Association) στις 07/06/2021.
Ο αναγνώστης μπορεί να το βρει στη διαδικτυακή διεύθυνση https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/10.1001/jama.2021.9321?utm_campaign=articlePDF%26utm_medium=articlePDFlink%26utm_source=articlePDF%26utm_content=jama.2021.9321, μαζί με τις πηγές και τις παραπομπές της συγγραφέως.




Τετάρτη 7 Ιουλίου 2021

Αν δεν το καταλάβατε.. ο Δέλτα έχει ξεκινήσει το 4ο κύμα.




Unpopular opinion No.#(ούτε που θυμάμαι).

Από:
Gerasimos Grammatikopoulos

Αν δεν το καταλάβατε, το τρένο από την Βομβάη είναι εδώ... ο Δέλτα έχει ξεκινήσει το 4ο κύμα.
Ο Δέλτα παρουσιάζει χαρακτηριστικά ανοσοδιαφυγής: 
μια γρήγορη πρώτη μελέτη στο Ισραήλ υπολόγισε οτι το εμβόλιο (αντικειμενικά ένα από τα ισχυρότερα μέχρι τώρα) παρέχει προστασία από την ΜΟΛΥΝΣΗ στο 64%. 
Αυτό σημαίνει στα καθ' υμας, με πλήρη ανοσοποίηση στο 40% στην καλύτερη των υποθέσεων (και να υπολογίζετε *και* τα παιδιά - έλεος πια με αυτή την ιστορία ότι δεν κολλάνε και δεν μεταδίδουν), ότι η διασπορά πολύ δύσκολα θα φρενάρει.
 Κρατηθείτε από τας χειρολαβάς!
Ευτυχώς η προστασία από βαρεία νόσηση παραμένει υψηλή. 
Για πόσες μεταλλάξεις ακόμα; The evolutionary clock is ticking away...
 Kουνανε δάχτυλο με ύφος οι ΨΕΚΑΙΟΙ ότι οριστε οι μισοι λεει από τους διασωληνωμένους στο Ισραηλ είναι εμβολιασμένοι. 
Οι μισοι από τους πόσους;! 
Α, ναι, κατι τριχες. 30κατι ανθρωποι. 
Να σου θυμησω απο πότε εχεις να δεις 30κατι νοσηλευομενους σε ΜΕΘ λογω Covid στην χωρα σου πανεξυπνε; 
Οι μισοι στις ΜΕΘ ειναι εμβολιασμένοι αλλα εξω στην κοινοτητα - και δη αν ελεγξεις και το stratification κινδυνου για βαρεια νόσηση εστω και μόνο ηλικιακα - οι επιφοβοι ανεμβολιαστοι ειναι το πολυ 20%. Δλδ το 20% των "υποψηφιων" δινει το 50% των "επιτυχοντων". 
Και φυσικα αν ηταν ΟΛΟΙ εμβολιασμενοι, οι 10 - 20 ολοι κι ολοι διασωληνωμενοι θα ηταν 100% εμβολιασμενοι, duh! Ουτε βασικες εννοιες αριθμητικης γαμω το κερατακι σας.

Και παμε στο unpopular opinion. 
Ακομα και αν σημερα ξαφνικα ΟΛΟΙ βαζατε μυαλο (πού τετοια θαυματα;) και επιδιωκατε τον εμβολιασμο σας, το αποτελεσμα αυτης της προστασιας θα ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ τον 15αυγουστο. 
Δεν προκαμουμε μανα μου! 
Αρα; Περιοριστικα μετρα! 
Δεν εχει μα και μου... (ακουω ηδη τα καντηλια που μου κοβετε αλλα ειπαμε, unpopular opinion, κλάιν ).
- Κλεισε για γαμω το κεφαλι του Θεοχαρη τα συνορα ΧΤΕΣ. EVA και κουραφεξαλα οπως ειχαμε προβλεψει ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ!
- Κανενας κλειστος χωρος συναθροισης να μην λειτουργει. ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΣΤΟΝ ΦΡΕΣΚΟ ΑΕΡΑ.
- Μασκες παντου ΞΑΝΑ! Κυρίως γιατι το πηρανε στο σορλολο οι ιθαγενεις της μπανανιας μας και μπαινουν παντου χαλαροι και χυμες.
- Επιτελους - ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! - στησε Δικτυο Test-Trace-Isolate. Δεν αναλυω παραπανω τα προφανη.

- Για ονομα του Θεου κανε κατι με τον εμβολιασμο. 
Ενημερωση απο επιστημονες, οργανωσε web chats και συνεντευξεις τυπου με ανοιχτες ερωτησεις, να τσακιζουν καθε ψεκια που κυκλοφορει, μια προς μια, απο την πιο αληθοφανη μεχρι την πιο γελοια. 
Απαντησε αυστηρα στους "εξ εδρας" ΨΕΚΟenablers - η σταση τους πρεπει επιτελους να εχει επιπτωσεις. 
Μεχρι και στην Πολωνια ο αισχρος Wallach εφυγε κλωτσηδον απο το Πανεπιστημιο μετα τα ξεφτιλικια με το retraction στο περιοδικο Vaccines. Κανε υποχρεωτικο τον εμβολιασμο κατα επαγγελματικες ομαδες ιδιαιτερης ευαισθησιας (υγειονομικοι, εκπαιδευτικοι, σωματα ασφαλειας, ΔΥ... whatever).

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2021

ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;; #ΔΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ !!!




  
   

ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;;
#ΔΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ
↳- ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΨΙΧΟΥΛΑ: (2019) 51% ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ 900 €
↳- "ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ" ΑΠ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΑ 55 € !!!
↳- ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΩΣ ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ:
↳-ΣΧΕΔΟΝ 1 ΕΚΑΤ. ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 65 ΕΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ
↳-ΤΟ 2032 ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑ 70 ΑΠ ΤΑ 67 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η πείρα από την «ατμομηχανή» της ΕΕ ξεσκεπάζει την προπαγάνδα της ελληνικής κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των συντάξεων

Από παλιότερη κινητοποίηση ενάντια στην άνοδο των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης


Από παλιότερη κινητοποίηση ενάντια στην άνοδο των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης
Στο φόντο του νομοσχεδίου που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής Ασφάλισης, συνεχίζοντας την αντιασφαλιστική επίθεση όλων των κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία δύο εξελίξεις των τελευταίων ημερών από τη Γερμανία, που φέρνουν στο προσκήνιο τις συνέπειες των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων των τελευταίων δεκαετιών στην ισχυρότερη οικονομία της ΕΕ, αναδεικνύοντας τι σημαίνουν πραγματικά για τον λαό οι περιβόητες «βέλτιστες πρακτικές» του κεφαλαίου.
Μέσα σε λίγες μέρες λοιπόν:
-- Το Επιστημονικό Συμβουλευτικό Συμβούλιο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών πρότεινε αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 68 έτη έως το 2042.
-- Γερμανικοί ασφαλιστικοί κολοσσοί ανακοίνωσαν ότι σταματούν να «παρέχουν» τα επιδοτούμενα από το κράτος προγράμματα ιδιωτικής συνταξιοδότησης, αξιώνοντας ακόμα μεγαλύτερη «ελευθερία» στο τζογάρισμα των εισφορών των εργαζομένων, σε προϊόντα υψηλότερου «επενδυτικού ρίσκου». Ως αποτέλεσμα αυτής της κίνησης, εκατομμύρια «δικαιούχοι» κινδυνεύουν να βρεθούν «ξεκρέμαστοι», να μη λαμβάνουν ούτε αυτό το πενιχρό συμπλήρωμα σύνταξης μετά από δεκαετίες πληρωμένων εισφορών.
Το σταδιακό γκρέμισμα της δημόσιας υποχρεωτικής Ασφάλισης τις τελευταίες δεκαετίες και η «απελευθέρωση» της αγοράς εργασίας, με τη δραστική μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού «κόστους», ανέδειξαν τη Γερμανία σε «ατμομηχανή της Ευρώπης» τη δεκαετία 2000 - 2010, ενίσχυσαν την κερδοφορία του κεφαλαίου και άφησαν «σκληρό» αποτύπωμα για τον λαό.

Σήμερα στη Γερμανία εκατομμύρια συνταξιούχοι μετά από 35 και 40 χρόνια ασφαλισμένης εργασίας δεν εξασφαλίζουν ούτε ένα στοιχειώδες βιοτικό επίπεδο, ζουν στην εξαθλίωση ή απειλούνται από τη φτώχεια. Και είναι βέβαιο ότι στο μέλλον ο αριθμός των φτωχών συνταξιούχων θα αυξηθεί.
Η «φτώχεια στα γηρατειά» έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στην πιο ισχυρή καπιταλιστική οικονομία της Ευρώπης, ενώ η κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών / Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD) εφαρμόζει από φέτος το μέτρο της λεγόμενης «βασικής σύνταξης» με επιδόματα - κοροϊδία, ώστε τμήμα των πιο εξαθλιωμένων συνταξιούχων - μετά από ασφαλιστικές εισφορές τουλάχιστον 35 χρόνων - να προσεγγίζει τουλάχιστον το επίσημο όριο της φτώχειας.
Στα τέλη του 2019 το 17% των συνταξιούχων στη Γερμανία, δηλαδή περίπου 3,5 εκατ. συνταξιούχοι (με μετριοπαθείς εκτιμήσεις), ήταν βυθισμένοι στη φτώχεια ή απειλούνταν από φτώχεια. Το 2036 το ποσοστό τους εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 21,6%, χωρίς να συνυπολογίζονται οι χαμηλοσυνταξιούχοι λίγο πάνω από το όριο της φτώχειας.
Δεκαετίες αντιασφαλιστικής επίθεσης
Οι αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις ξεκίνησαν αμέσως μετά την «επανένωση», δηλαδή την κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής σε όλη τη Γερμανία.
Το 1992 - '93 καταργήθηκε από το γερμανικό κράτος «για οικονομικούς λόγους» η λεγόμενη «σύνταξη ανάλογα με το ελάχιστο εισόδημα», ένα μέτρο «προστασίας» για τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Επειτα άρχισαν να ανεβαίνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αρχικά για τις γυναίκες, και εισήχθησαν εξαιρέσεις στην πρόωρη συνταξιοδότηση.
Η σύνταξη «Riester» εισήχθη το 2002 και πήρε το όνομά της από τον τότε σοσιαλδημοκράτη υπουργό Εργασίας της κυβέρνησης Σρέντερ. Με την εν λόγω «μεταρρύθμιση» επιβλήθηκε μερική ιδιωτικοποίηση της συνταξιοδότησης. Τα επόμενα χρόνια το γερμανικό ασφαλιστικό σύστημα στηρίχτηκε στους «τρεις πυλώνες» (βασική / «νόμιμη» σύνταξη - επαγγελματική - ιδιωτική), με τις γερμανικές κυβερνήσεις να «προτρέπουν» τους ασφαλισμένους για ακόμα περισσότερη «ατομική πρόνοια» και «προσωπική ευθύνη».
Με τη γνωστή επίκληση στη «βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος», η τότε σοσιαλδημοκρατική γερμανική κυβέρνηση μείωσε το συνταξιοδοτικό επίπεδο της «νόμιμης» σύνταξης. Για να «αντισταθμιστεί» το χάσμα, οι ασφαλισμένοι καλούνταν να επιδιώξουν ιδιωτική ή/και επαγγελματική σύνταξη, καθώς «στο μέλλον, η νόμιμη σύνταξη δεν θα είναι πλέον επαρκής για τη διατήρηση του συνηθισμένου βιοτικού επιπέδου στα γηρατειά» και «απαιτείται υπεύθυνη (ατομική) δράση για τις παροχές γήρατος».
Στο μεταξύ, και πάλι στο όνομα της «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος, το επίπεδο της σύνταξης που καταβάλλεται από κράτος / ασφαλιστικά ταμεία μειώνεται σταδιακά και σήμερα βρίσκεται στο 48% του μέσου εισοδήματος, από 55,1% το 1990, ενώ μειώνεται και το μέσο εισόδημα. Σύμφωνα με στοιχεία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, το 2019 το 51% των συνταξιούχων έλαβαν ως βασική / «νόμιμη» σύνταξη λιγότερα από 900 ευρώ, δηλαδή κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας.
Τα τελευταία 10 χρόνια, όποιος συνταξιούχος δεν είχε πολύ υψηλό μισθό και είναι αναγκασμένος να μένει στα ψίχουλα της πετσοκομμένης βασικής σύνταξης, ζει στην εξαθλίωση. 
Αλλωστε, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, οι κάθε είδους ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η διόγκωση του ποσοστού των χαμηλόμισθων εργαζομένων στέρησαν από εκατομμύρια ανθρώπους τη δυνατότητα να αποκτήσουν επαρκώς υψηλά συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Η ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης «δείχνει τα δόντια της»
Η σύνταξη «Riester» υποτίθεται ότι «υποστήριζε» τους εργαζόμενους στη μηνιαία πληρωμή ενός ιδιωτικού συνταξιοδοτικού προγράμματος και «αντισταθμίζει» τις περικοπές στη «νόμιμη» συνταξιοδοτική ασφάλιση (σύνταξη ανάλογα με τις εισφορές και τα χρόνια εργασίας). 
Οι κρατικές επιδοτήσεις (επιτοκίων κ.ά.) και τα κέρδη για τις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες ήταν τεράστια, ενώ μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι «έσπρωχναν» τους εργαζόμενούς τους προς την ιδιωτική και επαγγελματική ασφάλιση.
Την ίδια ώρα, ωστόσο, η ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης δείχνει σήμερα τα δόντια της στους εργαζόμενους και τους ασφαλισμένους και στη Γερμανία. Εκατομμύρια χαμηλόμισθοι μένουν με τα ψίχουλα της βασικής / «νόμιμης» σύνταξης, καταδικασμένοι σε φτώχεια μετά από δεκαετίες δουλειάς. Παράλληλα, οι «δικαιούχοι» της μεταρρύθμισης «Riester» κινδυνεύουν να βρεθούν «ξεκρέμαστοι» επειδή ασφαλιστικές εταιρείες - κολοσσοί σταματούν το πρόγραμμα συνταξιοδότησης, αναζητώντας πεδία ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας.
Δυο από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες της Γερμανίας, η θυγατρική της «Deutsche Bank», DWS και η «Union Investment», ανακοίνωσαν ότι αναστέλλουν το πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης «Riester», ενώ και άλλες εταιρείες έχουν προαναγγείλει ουσιαστικά την αναστολή του.
Η DWS δικαιολόγησε την απόφασή της με το «περιβάλλον της κεφαλαιαγοράς» και τα «χαμηλά επιτόκια» που «επιβαρύνουν τις αποταμιεύσεις συνταξιοδότησης», καθώς τα κεφάλαια επενδύονται «σχεδόν αποκλειστικά σε συντηρητικά και αρνητικά ομόλογα».
Η θυγατρική της Deutsche Bank «διαμαρτύρεται» ότι «δεν υπάρχει περιθώριο για επενδύσεις σε μετοχές υψηλής ευκαιρίας και αξίας», δείχνοντας πού οδηγεί το «τζογάρισμα» των εισφορών και των συντάξεων, με τους ασφαλισμένους να υποχρεώνονται από τις πενιχρές βασικές συντάξεις και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς να ρίχνονται σε όλο και πιο επικίνδυνο τζογάρισμα του μόχθου τους...
Η DWS ισχυρίζεται πως δεν θα δέχεται πλέον νέες συμβάσεις ιδιωτικής συνταξιοδοτικής ασφάλισης μέχρι να υπάρξει κάποια κυβερνητική παρέμβαση που να διασφαλίζει την κερδοφορία της, ενώ τα περίπου 665.000 συμβόλαια του χαρτοφυλακίου «Riester» θα παραμείνουν «αμετάβλητα».
Από την πλευρά της, η «Union Investment», με περίπου 2 εκατ. συμβόλαια - «Riester», προσφέρει από τον Ιούλη νέα συμβόλαια για ιδιωτική παροχή γήρατος με ελάχιστη διάρκεια 20 ετών, «αλυσοδένοντας» πιο σφιχτά τους ασφαλισμένους και τις εισφορές τους.
Εξαιτίας των χαμηλών μισθών, του υψηλού κόστους και των πενιχρών αποδόσεων, η «επιδοτούμενη ιδιωτική παροχή γήρατος στη Γερμανία» παρουσιάζει μια εικόνα στασιμότητας.
Σύμφωνα με το γερμανικό υπουργείο Εργασίας, ο αριθμός των συμβολαίων ιδιωτικής ασφάλισης «Riester» παραμένει στάσιμος από το 2013 σε περίπου 16 εκατ. Μάλιστα, το 1/5 αυτών των συμβολαίων είναι ήδη «αδρανές», δηλαδή δεν καταβάλλονται πλέον εισφορές.
«Συμπληρωματική» σύνταξη... 55 ευρώ!
Παρά τις «γκρίνιες» των επιχειρηματικών ομίλων, τα κέρδη από τις κρατικές επιδοτήσεις για τις ασφαλιστικές εταιρείες, τις τράπεζες και τις κεφαλαιουχικές εταιρείες είναι μεγάλα. Κατά μέσο όρο, 1 στα 4 ευρώ που καταβάλλεται σε σύμβαση «Riester» χρησιμοποιείται για τη χρηματοδότηση του «κόστους».

Από την άλλη, για τους συνταξιούχους «οι αποδόσεις των συμβάσεων Riester είναι πολύ χαμηλές», σημειώνεται στον γερμανικό Τύπο, και «αναμένεται να είναι ακόμη πιο πενιχρές τα επόμενα χρόνια, επειδή ο ασφαλιστικός κλάδος μείωσε περαιτέρω το εγγυημένο επιτόκιο».
Οσοι εργαζόμενοι πλήρωναν συμβόλαια ιδιωτικής συνταξιοδότησης «Riester» από το 2002 και τώρα λαμβάνουν σύνταξη, «συχνά διαπιστώνουν με έκπληξη πόσο μικρή είναι αυτή η συμπληρωματική σύνταξή τους».
Σύμφωνα με πληροφορίες από την κεφαλαιουχική εταιρεία «Volksbanken», στην «Union Investment», η μέση πληρωμή των περίπου 47.000 πελατών που επί του παρόντος είναι στη φάση συνταξιοδότησης είναι... 55 ευρώ το μήνα!
Η παραπάνω πραγματικότητα αποτελεί μία ακόμα ζωντανή απόδειξη ενάντια στην απατηλή προπαγάνδα της κυβέρνησης στην Ελλάδα περί δήθεν «υψηλότερων αποδόσεων» που θα φέρει στους ασφαλισμένους η ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων.
Δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα
Την ίδια ώρα, η Επιτροπή Οικονομολόγων του υπουργείου Οικονομίας πρότεινε την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 68 έτη έως το 2042, επικαλούμενη ότι υπάρχει απειλή «ξαφνικά αυξανόμενων προβλημάτων χρηματοδότησης στη νόμιμη (σ.σ. βασική) συνταξιοδοτική ασφάλιση από το 2025».
Οι «ειδικοί» τόνισαν επίσης ότι η ηλικία συνταξιοδότησης «δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την εξέλιξη του προσδόκιμου ζωής μακροπρόθεσμα» και σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις η σύνδεση αυτή «απαιτεί» σύνταξη στα 68...
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, το κατώτατο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνεται σταδιακά από το 2012 στα 67 χρόνια έως το 2029 ο εν λόγω όριο ισχύει ήδη για όσους έχουν γεννηθεί μετά το 1964), ενώ έντονες είναι και οι συζητήσεις να πάει στα 70 χρόνια από το 2032.

Ολο και περισσότεροι ηλικιωμένοι στη Γερμανία εργάζονται, είτε επειδή δεν μπορούν να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις για να βγουν στη σύνταξη, είτε επειδή η κρατική / «νόμιμη» σύνταξη δεν αρκεί για να ζήσουν χωρίς ιδιωτική ασφάλιση.
Χαρακτηριστικά, ενώ μόνο το 4% των άνω των 65 ετών εργάζονταν το 2009, το ποσοστό αυτό διπλασιάστηκε και ανήλθε σε 8% το 2019, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας. Σχεδόν 1 εκατ. άνθρωποι ηλικίας άνω των 65 ετών εργάζονται - περισσότεροι από 760.000 εξ αυτών στα εξευτελιστικά «mini jobs».

Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας, για περισσότερο από το 38% όσων εργάζονται μετά τα 65 το βασικό εισόδημα προέρχεται από εργασία και όχι από σύνταξη. Για το υπόλοιπο 62% η δουλειά προσφέρει κάποιο επιπλέον εισόδημα, καθώς με τη χαμηλή σύνταξη δεν μπορούν να ζήσουν.
Οι αυτοαπασχολούμενοι, ειδικότερα, ασκούν συχνά το επάγγελμά τους πέραν των 65 ετών, καθώς είναι πιο δύσκολο για αυτούς να συγκεντρώσουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να λάβουν την κρατική σύνταξη...

Απ την Εφημερίδα της Εργατιάς:

Ερη Ριτσου: ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΕΙΤΕ!





Ερη Ριτσου:

ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΕΙΤΕ!

(Επειδή πολλή κουβέντα έγινε στο προηγούμενο ποστ μου και επειδή φανατικά πιστεύω πως ο κόσμος πρέπει να πεισθεί και όχι να αναγκαστεί, γράφω τούτο που δεν απευθύνεται στους ηλίθιους με τα τσιπ και τα DNA αλλά στους ανθρώπους που έχουν αμφιβολίες σχετικά με τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, και από αυτούς ζητώ να σκεφτούν.)
Ξέρουμε πως τα εμβόλια βρίσκονται ακόμα σε πειραματική φάση και στο μέτρο που προχωρούν οι εμβολιασμοί αποκτούνται και επιπλέον δεδομένα.
Ξέρουμε πως, όντας χωρίς δοκιμές σε βάθος χρόνου, βαδίζουμε σε αχαρτογράφητες περιοχές και μαθαίνουμε παθαίνοντας.
Ξέρουμε πως γνωρίζουμε λίγα πράγματα και η έλλειψη γνώσης, απολύτως φυσιολογικά, φοβίζει.
Ξέρουμε όμως πως – για τους όποιους λόγους κερδοφορίας- η έμφαση έχει δοθεί στα εμβόλια και όχι στην θεραπεία βάσει θεραπευτικής αγωγής, που έχει μείνει πολύ πίσω. (Φαντάζομαι πως κανένας δεν υποθέτει πως θα έχει τη θεραπευτική αγωγή του Τραμπ ή του Ιερώνυμου και πως αν νοσήσει θα τη βγάλει με ένα τριήμερο στο νοσοκομείο.) Κατά συνέπεια ο εμβολιασμός είναι η μόνη μας θωράκιση.
Ξέρουμε επίσης πως ακριβώς όπως κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά στον εμβολισμό του, κατά τον ίδιο τρόπο αντιδρά διαφορετικά από τη στιγμή που θα βρεθεί θετικός στον ιό.
Άλλοι το περνάνε χωρίς συμπτώματα, άλλοι με ελαφρά συμπτώματα, π.χ. πόνους στα κόκαλα,
άλλοι με σοβαρότερα συμπτώματα, π.χ. δυσκολίες στην αναπνοή και άλλοι με ακόμα πιο σοβαρά που χρήζουν νοσηλείας.
Ξέρουμε φυσικά, από την πρώτη στιγμή, πως το ΕΣΥ έχει αφεθεί στη μοίρα του και πως γιατροί και νοσηλευτές, λειτουργώντας μέσα σε συνθήκες δύσκολες και με ελλείψεις τρομακτικές σε προσωπικό και υλικοτεχνική βάση, έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όριά τους.

Θα ήθελα λοιπόν να σκεφτούν όλοι όσοι έχουν τις αμφιβολίες τους,
τι πιθανότητες έχουν σε περίπτωση που βρεθούν θετικοί να είναι ασυμπτωματικοί ή να έχουν ελαφρά συμπτώματα.
Θα ήθελα να σκεφτούν τι πιθανότητες έχουν αν νοσήσουν σοβαρότερα να μπουν σε ΜΕΘ
και τέλος τι πιθανότητες έχουν να βγουν από τη ΜΕΘ αν μπουν, και σε τι κατάσταση θα βρίσκεται ο οργανισμός τους αν καταφέρουν να βγουν. (Πληροφόρηση επί των θεμάτων αυτών διαθέτουμε μπόλικη.)

Αφού σκεφτούν τα παραπάνω, ακόμα κι αν δεν τους καίγεται καρφί για το κοινό καλό, ας επικεντρωθούν στη δική τους προστασία, ζυγίζοντας τις πιθανότητες που έχουν να τη σκαπουλάρουν αν –μέσα στις δεδομένες συνθήκες υγείας της χώρας μας- προσβληθούν από τον ιό.

Τέλος ας σκεφτούν, όσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτόν τον φόβο, τι πιθανότητες έχουν να πάθουν θρόμβωση εμβολιαζόμενοι και τι πιθανότητες έχουν να τα τινάξουν από Covid αν δεν εμβολιαστούν.

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=4090623064353828&id=100002185237867