⇒ Για να μην τους αφήσουμε να κατοχυρώσουν τον Μεσαίωνα στο όνομα, μάλιστα, της νέας γενιάς. Την απάντηση σε αυτή την πρόκληση μπορούν να την δώσουν οι ντελιβεράδες που δουλεύουν ανασφάλιστοι σε χιόνι και σε καύσωνα, οι εμποροϋπάλληλοι των σπαστών ωραρίων και της δουλειάς τις Κυριακές, οι εργαζόμενοι με τηλεργασία που είναι ήδη όλη τη μέρα στη διάθεση του εργοδότη, δηλαδή όλοι όσοι βιώνουν από πρώτο χέρι αυτό που λέει το σύνθημα του ΚΚΕ: «η εκμετάλλευση δεν διευθετείται, καταργείται».
⇒ Γιατί η όρεξη των εργοδοτών έχει ανοίξει για τα καλά και ήδη ζητάνε ακόμα περισσότερα: θέλουν απόλυτη ελευθερία στην εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, ανοίγουν τη συζήτηση για τον διαχωρισμό του σε ενεργό και ανενεργό, με τον δεύτερο να μην αμείβεται κλπ, ενώ η κυβέρνηση ήδη ετοιμάζει το επόμενο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό.
⇒ Γιατί η οργάνωση, η συλλογική συζήτηση και δράση μέσα από τα συνδικάτα, οι μορφές πάλης όπως η διαδήλωση και η απεργία, είναι τα μόνα μας όπλα απέναντι στην εκμετάλλευση και γι’ αυτό θέλουν να μας τα πάρουν. Aν ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, ακόμα και το μοίρασμα μιας ανακοίνωσης με επιχειρήματα σαν αυτά που διαβάζετε, θα μπορούσε να θεωρηθεί «ψυχολογική πίεση» και άρα παράνομη ενέργεια εκ μέρους όσων θα ήθελαν να εξασφαλίσουν τη επιτυχία μιας απεργίας.
⇒ Γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουμε να νομιμοποιηθούν τα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο-έκτρωμα, απλά και μόνο επειδή αντίστοιχα μέτρα πήρε και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή έχουν πάρει άλλες κυβερνήσεις στην ΕΕ, όπως λέει συνεχώς ο Χατζηδάκης. Όσο γελοία είναι η προσπάθεια του, άλλο τόσο χρήσιμη είναι για να βγουν συμπεράσματα…
⇒ Γιατί αν σε κάτι λέει αλήθεια η κυβέρνηση, η ΕΕ και οι καπιταλιστές, αυτό είναι ότι το 8ωρο είναι πλέον ξεπερασμένο. Έχει ωριμάσει εδώ και καιρό το αίτημα για 7ωρη, 5ήμερη, 35ωρη εργασία με δυνατότητες ποιοτικής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου. Για να ζήσουμε επιτέλους όπως αρμόζει στον 21ο αιώνα και όχι να γυρίσουμε στον 19ο.
Τελικά το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχουν λόγοι για να απεργήσει κανείς την Πέμπτη. Είναι προφανές ότι υπάρχουν. Το ερώτημα είναι αν αξίζει για αυτούς τους λόγους να υπερβεί φόβους και αναστολές, να κάνει αυτό το βήμα ίσως και για πρώτη φορά.
Αυτό, στις ώρες που μένουν, θα το απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του και στους συναδέλφους του. Με εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι δεν θα είναι μόνος του αν έρθει σε επαφή με το σωματείο, με άλλους νέους ανθρώπους που έχουν τα ίδια προβλήματα και τα ίδια συμφέροντα, αν συμβάλει ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί στην επιτυχία της απεργίας. Θα το απαντήσουν, τελικά, όλοι οι εργαζόμενοι μαζί.
Το σίγουρο είναι ότι την Πέμπτη η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και όσοι θέλουν να συμβιβαστούμε με το μαύρο εργασιακό παρόν ενώ φτιάχνουν για εμάς ένα κατάμαυρο εργασιακό μέλλον, θα έχουν στραμμένα τα μάτια τους στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους. Θα μετρήσουν τη στάση και τις διαθέσεις όλων μας ενόψει της συνέχειας.
Ας τους δώσουμε το μήνυμα που εύχονται να μην πάρουν!
http://www.odigitis.gr/article/Giati-na-apergiso-tin-Pempti/