Εξέπνευσε κι ο Αύγουστος 2020, ζωή νάχουμε να τον θυμόμαστε τέτοιος που ήταν!
Δε ξέρω εσείς πώς τοχετε πάρει, αλλά εγώ σαν να μην βιώνω το 2020, ενα πράμα.
Φεύγουν οι μήνες από ένα χρόνο άχρονο! Μηχανικά τους περνάμε. Σαν να μην υπάρχει δηλαδή, αν μπορείτε να με καταλάβετε.
Μόνο το τριψήφιο “112” έχει νου και γνώση για μας.
Δε ξέρω εσείς πώς τοχετε πάρει, αλλά εγώ σαν να μην βιώνω το 2020, ενα πράμα.
Φεύγουν οι μήνες από ένα χρόνο άχρονο! Μηχανικά τους περνάμε. Σαν να μην υπάρχει δηλαδή, αν μπορείτε να με καταλάβετε.
Μόνο το τριψήφιο “112” έχει νου και γνώση για μας.
Πριν λίγο καιρό στην Εύβοια το σκέφτηκε το ξανασκέφτηκε ,είπε “ασε μη τους ανησυχήσω. Γιατί αν τους πω οτι έρχεται ο κατακλυσμός του Νωε αυτοί θα τρελαθούν, θα καβαλήσουν ό,τι ρόδα έχουν πρόχειρη και θα πνιγούν” , δεν τους ενημέρωσε ...ο κατακλυσμός τους έπιασε στον ύπνο και πνίγηκαν ήρεμα.
Τώρα όμως, σκεπτόμενο ωριμότερα είπε “δεν τους ενημερώνω οτι οι διακοπές τελείωσαν, ώρα να γυρίσουν πίσω, μη συνωστισθούν στις πύλες εισόδου κι έχουμε ντράβαλα;” γιατί τόχουμε οι Έλληνες να μας πιάνει η Καλοκαιρινή ραστώνη και να ξεχνιόμαστε στις παραλίες, με το φρέντο στην ξαπλώστρα.
Τώρα πόσους είδε στις παραλίες και το σκέφτηκε, άλλο καπέλο! Εγω πάντως εκεί που πάω μετρημένοι ήμασταν μετρημένοι είμαστε, εμείς κι εμείς οι εξής ίδιοι!
Το στειλε ομως το μηνυματάκι (ευτυχώς εμένα δε μ έχει στη λίστα του κι έτσι δε με ταράζει) και όποιος ήθελε να πιάσει το νόημα ας το έπιανε, οι υπόλοιποι απλά άλλαξαν πλευρό, μια που διακοπές δε πήγαν οι χριστιανοί.
Εν τω μεταξύ από μέσα από το 112 παίζουν ένα παιδικό παιχνίδι την κολοκυθιά… θυμάστε ...λέει «Έχω μια κολοκυθιά που κάνει 4 κολοκύθια».
Εδώ δε παίζουν με κολοκύθια αλλά με ημερομηνίες ανοίγματος των σχολείων. Και γιατί να κάνει 4 κι οχι 14; μέχρι στιγμής πάντως το παιχνίδι παίζεται με περισσό πάθος και καταληκτική ημερομηνία δεν έχει βρεθεί ακόμα.
Ξεντώνουν ημερομηνίες, ξεντώνουν αίθουσες, απλώνουν θρανία κι άκρη καμμία.
Εσείς λοιπόν που γυρίσατε ασμένως, κακώς ταλαιπωρηθήκατε, αλλά μάλλον το 112 σκέφτηκε οτι θα πρεπε να απολυμάνετε και το σπίτι σας αφού μπορεί κάποιο “δωράκι” να το φέρατε από τας νήσους τας εξωτικάς, που ενβιεί το καθόλου σπάνιο είδος covid 19.
Kαι πάλι το 112 ξανάστειλε μνμ στους ζακύνθιους (πάλι μ έβγαλε από τη λίστα και θα παρεξηγηθώ) “επαγρυπνείτε και πιστεύσατε, ο covid μετά σου!”
Κι έτσι εμείς μένουμε πίσω και κουνάμε μαντήλια σ' αυτούς που φεύγουν (δυστυχώς κουνήσαμε και στον τραγουδιστή τους τον αγαπημένο Γιάννη Πουλόπουλο) και οι αποχωρούντες περιμένουν στωικά στους σταθμούς ποιός ταξιτζής θα ευαρεστηθεί να τους φορτώσει, παιδιά, σκυλιά, συμπράγκαλα, βρίζοντας και βλαστημώντας καθ' όλη τη διαδρομή, το όργανο που επέβλεπε την τάξη και τις μονές κούρσες και εμ φόρτωσε ο,τι είχε και δεν είχε η οικοσκευή, εμ θα πάει σε μια διαδρομή και δεν θα κάνει το γύρο της Αθήνας μοιράζοντας κόσμο, χωρίς ταξίμετρο
Καλή επιστροφή λοιπόν στους διακοπεύσαντες του Αυγούστου, να μας σκέφτονται όπως κάνει το 112 και να μην ανησυχούν...εκεί που είσαι ήμασταν κι εδώ που είμαι θάρθεις...που λέει κι η παροιμία, όπου νάναι θα το λάβουν το μνμ από το 112
Τώρα πόσους είδε στις παραλίες και το σκέφτηκε, άλλο καπέλο! Εγω πάντως εκεί που πάω μετρημένοι ήμασταν μετρημένοι είμαστε, εμείς κι εμείς οι εξής ίδιοι!
Το στειλε ομως το μηνυματάκι (ευτυχώς εμένα δε μ έχει στη λίστα του κι έτσι δε με ταράζει) και όποιος ήθελε να πιάσει το νόημα ας το έπιανε, οι υπόλοιποι απλά άλλαξαν πλευρό, μια που διακοπές δε πήγαν οι χριστιανοί.
Εν τω μεταξύ από μέσα από το 112 παίζουν ένα παιδικό παιχνίδι την κολοκυθιά… θυμάστε ...λέει «Έχω μια κολοκυθιά που κάνει 4 κολοκύθια».
Εδώ δε παίζουν με κολοκύθια αλλά με ημερομηνίες ανοίγματος των σχολείων. Και γιατί να κάνει 4 κι οχι 14; μέχρι στιγμής πάντως το παιχνίδι παίζεται με περισσό πάθος και καταληκτική ημερομηνία δεν έχει βρεθεί ακόμα.
Ξεντώνουν ημερομηνίες, ξεντώνουν αίθουσες, απλώνουν θρανία κι άκρη καμμία.
Εσείς λοιπόν που γυρίσατε ασμένως, κακώς ταλαιπωρηθήκατε, αλλά μάλλον το 112 σκέφτηκε οτι θα πρεπε να απολυμάνετε και το σπίτι σας αφού μπορεί κάποιο “δωράκι” να το φέρατε από τας νήσους τας εξωτικάς, που ενβιεί το καθόλου σπάνιο είδος covid 19.
Kαι πάλι το 112 ξανάστειλε μνμ στους ζακύνθιους (πάλι μ έβγαλε από τη λίστα και θα παρεξηγηθώ) “επαγρυπνείτε και πιστεύσατε, ο covid μετά σου!”
Κι έτσι εμείς μένουμε πίσω και κουνάμε μαντήλια σ' αυτούς που φεύγουν (δυστυχώς κουνήσαμε και στον τραγουδιστή τους τον αγαπημένο Γιάννη Πουλόπουλο) και οι αποχωρούντες περιμένουν στωικά στους σταθμούς ποιός ταξιτζής θα ευαρεστηθεί να τους φορτώσει, παιδιά, σκυλιά, συμπράγκαλα, βρίζοντας και βλαστημώντας καθ' όλη τη διαδρομή, το όργανο που επέβλεπε την τάξη και τις μονές κούρσες και εμ φόρτωσε ο,τι είχε και δεν είχε η οικοσκευή, εμ θα πάει σε μια διαδρομή και δεν θα κάνει το γύρο της Αθήνας μοιράζοντας κόσμο, χωρίς ταξίμετρο
Καλή επιστροφή λοιπόν στους διακοπεύσαντες του Αυγούστου, να μας σκέφτονται όπως κάνει το 112 και να μην ανησυχούν...εκεί που είσαι ήμασταν κι εδώ που είμαι θάρθεις...που λέει κι η παροιμία, όπου νάναι θα το λάβουν το μνμ από το 112
Και
Αρχαία δεν χρειαζόμαστε. Λατινικά δεν χρειαζόμαστε. Ιστορία δεν χρειαζόμαστε. Κοινωνιολογία δεν χρειαζόμαστε. Εννοείται δεν χρειαζόμαστε εικαστικά και μουσική.
Χρειαζόμαστε όμως τσιρλί ντερς
Ο μεν νους καλά κάνει να υπνώττει , το δε σώμα οφείλει να είναι υγιές για να μπορεί να ξαπλώνει στον καναπέ να βλέπει μπιγκ μπρόδερ.
Έτσι φτιάχνεται το μέλλον.
Ερη Ελευθερία Ριτσου
Χρειαζόμαστε όμως τσιρλί ντερς
Ο μεν νους καλά κάνει να υπνώττει , το δε σώμα οφείλει να είναι υγιές για να μπορεί να ξαπλώνει στον καναπέ να βλέπει μπιγκ μπρόδερ.
Έτσι φτιάχνεται το μέλλον.
Ερη Ελευθερία Ριτσου
