72 ΝΑΝΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΟΥΣ …
«Από το ‘90 και μετά μας έχουν πνίξει τα σκατά» ... έλεγε το τραγούδι του Μαχαιρίτσα το ‘93.
Και την ίδια περίοδο, είχε πει στη Βουλή ο Μαυρίκος ότι «αυτοί αν μπορούσαν θα ψήφιζαν ένα νόμο που να λέει ότι οι εργαζόμενοι θα πεθαίνουν μόλις βγούνε στη σύνταξη».
Οι προσπάθειες του απελευθερωμένου πια καπιταλισμού ήταν από την αρχή σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Με κάθε τρόπο να αλλάξουν αυτά που λέγανε «Σοβιετικά κατάλοιπα», δηλαδή τα δικαιώματα που είχαν κατακτήσει με αίμα οι εργαζόμενοι και τα αυτονόητα όλων μας.
Τα αποθεματικά έπαψαν να θεωρούνται περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων και χάθηκαν στα χρηματιστήρια. Έγιναν εργαλεία στα χέρια των διάφορων Σημίτηδων και «μετοχές», στα αχόρταγα ταμεία των μεγαλοαπατεώνων που τους λένε «επενδυτές».
Η εργασία από τότε θεωρήθηκε «κόστος» κι η σύνταξη «δώρο» στους «απόμαχους».
Η «αναλογία εργαζόμενων – συνταξιούχων» και το «προσδόκιμο», έγιναν το κριτήριο της λειτουργίας του συνταξιοδοτικού, αντικαθιστώντας την εγγύηση του κράτους, τις εργοδοτικές εισφορές, αλλά κυρίως τις εισφορές που χρόνια πλήρωνε ο κάθε εργαζόμενος.
Τα εφάπαξ πέταξαν και τα επικουρικά λεηλατήθηκαν.
Η δραματική μετατροπή της εργασίας του 8ωρου και της ασφάλισης, σε ελαστική απασχόληση των συμβάσεων και της μαύρης εργασίας κι οι διαδοχικές απαλλαγές των εργοδοτών από τις εισφορές, ελαχιστοποίησαν τα ποσά που έμπαιναν στα ασφαλιστικά ταμεία.
Κι οι νέοι εργαζόμενοι πήραν ουσιαστικά την απόφαση ότι δεν έχει γι’ αυτούς σύνταξη, παρά μόνο ιδιωτική.
Κριτήριο για τα χρόνια συνταξιοδότησης έπαψε να είναι η επιστημονική ανάλυση για τις αντοχές των εργαζομένων σε κάθε επάγγελμα, τα βαρέα, τα επικίνδυνα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Κι έγινε ... το προσδόκιμο.
Είπαν με χίλιους τρόπους ότι το πρόβλημα είναι ότι ζούμε πολύ. Όλοι τους.
Από τους υπουργούς όλων των κυβερνήσεων, μέχρι τους «σοφούς» που πρώτα παίρνουν μέρος στις επιτροπές και τους διαλόγους που διαμορφώνουν τα νέα συνταξιοδοτικά, κι ύστερα κάνουν τους εργατολόγους που γίνονται πιο πλούσιοι πουλώντας στημένες συμβουλές στους αφελείς.
Οι κυβερνήσεις διαγκωνίστηκαν για το πιά θα κλέψει περισσότερα από τους συνταξιούχους και θα δώσει περισσότερα στο κεφάλαιο.
Και τα βήματά τους στην κατεύθυνση αυτή, συνοδεύτηκαν μεθοδικά από τη μαύρη προπαγάνδα της «κρίσης», των «ρετιρέ», των «προνομιούχων καλομαθημένων συνταξιούχων».
Από τον κοινωνικό αυτοματισμό. Από τον αυταρχισμό και την καλλιέργεια του φόβου κάθε είδους. Από τους διάφορους κοινωνικούς διαλόγους για την «ενεργό γήρανση» και την «ασημένια οικονομία».
Μέχρι και την κολακεία προς τους συνταξιούχους ότι «έχουν τη ζωή μπροστά τους και δε ξόφλησαν», λες και δεν είναι δικαίωμά τους να απολαύσουν κάποια χρόνια ησυχίας, ξεκούρασης, σύνταξης.
Η ΙΔΙΑ ΠΑΛΙΑ «ΚΑΣΣΕΤΑ».
Και φυσικά από τις δεκάδες μελέτες των διάφορων επιστημόνων που λένε πάντα τα ίδια:
«Παίρνουν πολλά. Ζουν πολύ. Τα ταμεία είναι άδεια. Είναι περισσότεροι οι συνταξιούχοι από τους εργαζόμενους. Γήρανση του πληθυσμού. Υπογεννητικότητα. Ελαστικές μορφές απασχόλησης».
Λες και δεν είναι η ίδια η δική τους πολιτική που φέρνει αυτά τα αποτελέσματα.
Οπότε ... περικοπή των συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας, το συνταξιοδοτικό στους ιδιώτες.
Ακαδημαϊκές καριέρες χτίστηκαν πάνω σ’ αυτές τις «φαεινές ιδέες», που τις μοιράζει το κεφάλαιο φωτοτυπημένες στο πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό του σαν θέσφατα.
Κανένας δε ξεφεύγει από τη γραμμή. Μεταπτυχιακά πουλιούνται. Νεανικά μυαλά αποβλακώνονται με πτυχία και διατριβές κονσέρβες φιλελευθερισμού.
Και στοίχημα για το ότι η επόμενη τέτοια μελέτη θα λέει πάλι τα ίδια, δε βάζει πιά κανείς.
Δεν έχει το παραμικρό ρίσκο μια τέτοια ... πρόβλεψη. Όπως καλή ώρα η «εμπιστευτική» μελέτη που εμφανίστηκε προχτές, που συνοδεύει το νέο ασφαλιστικό και ανεβάζει τα όρια ηλικίας στα ... 72.
Η ΝΕΑ ΜΕΛΕΤΗ – ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ.
«Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ακόμα και στα 72 έτη απειλεί να φέρει το εκρηκτικό μείγμα γήρανσης του πληθυσμού, υπογεννητικότητας και έκρηξης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει επιστημονική μελέτη του ομότιμου καθηγητή του Πάντειου Πανεπιστημίου, Σάββα Ρομπόλη και του υποψήφιου διδάκτορα, Βασίλη Μπέτση». (Από τον τύπο).
Ήδη οι ασφαλισμένοι στο άμεσο μέλλον, ακόμα κι αν δεν υπάρξει καμιά νέα νομοθετική αλλαγή, θα βρεθούν αντιμέτωποι με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 67 στα 68.
Κι αυτό γιατί από διάταξη νόμου, προβλέπεται ότι ανά τρία χρόνια, τα νομοθετημένα όρια ηλικίας θα διαμορφώνονται ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής των συνταξιούχων μετά το 65ο έτος.
Και το προσδόκιμο ζωής, στο τέλος του 2020 θα είναι αυξημένο κατά 1 περίπου έτος.
Έτσι:
«Αύξηση ορίου ηλικίας για τις συντάξεις στα 68 το 2024» λέει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
«Αύξηση ορίου ηλικίας για τις συντάξεις στα 68 το 2024» λέει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Και συνεχίζει
«Το επίσης όχι και τόσο μακρινό 2036, το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα ανεβεί περαιτέρω, στα 69 έτη, το 2045 θα φθάσει τα 70 έτη, το 2057 τα 71 έτη και το 2066 θα φθάσει τελικά το 72ο έτος ηλικίας των ασφαλισμένων».
«ΠΑΝΤΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ» … ΣΤΗΝ ΕΕ.
Φυσικά η μελέτη δεν παραλείπει να αναφέρει ότι από το 2018, στην ΕΕ και τις αντίστοιχες μελέτες, είναι μόνιμη «υπόθεση εργασίας» ότι το 2060 το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα είναι το 72ο έτος.
Η γραμμή που λέγαμε, που περνά σ’ όλες τις χώρες της ΕΕ.
Ήδη έχουν γίνει ίδιες μεταρυθμίσεις σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ.
Σύμφωνα μάλιστα με μελέτη του «Joint Research Center», το προσδόκιμο ζωής του μέσου Ευρωπαίου θα αυξάνεται κατά 2 χρόνια ανά δεκαετία, οπότε το «72» είναι μάλλον κάτι που αναμένεται να ξανασυζητηθεί και να ξαναυπολογιστεί.
Προς πιά κατεύθυνση ; Μαντέψτε.
ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ.
Παρόμοιες «εκτιμήσεις» έχει η μελέτη για το ύψος των συντάξεων και της δαπάνης γι’ αυτές.
«Στη μελέτη φαίνεται ότι … οι συντάξεις θα ακολουθούν πτωτική πορεία κάθε χρόνο. Το πόσο θα πέφτουν οι συντάξεις φαίνεται από τα στοιχεία της μελέτης που δείχνουν τις επικουρικές να «εξαϋλώνονται»!" ... αναφέρει η ανάλυση του «enikos.gr» με αναφορά στην πηγή του που είναι ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ».Είχε δίκιο λοιπόν τότε ο Μαυρίκος.
Και το τραγούδι του Μαχαιρίτσα δίκιο είχε. Που - μη το ξεχνάτε - είχε τίτλο ... «Να δεις τι σούχω για μετά».
Το «μετά» συνεχίζεται, μέχρι νεωτέρας.
Εκτός κι αν …Μάνος Δούκας από katiousa.gr
ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ: