Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019, στις 20:00 στον Κόκκινο Βράχο.
Το Βιβλιοπωλείο Μυλωνά, η Πολιτιστική Λέσχη Γέρανος και οι Εκδόσεις Πατάκη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Σεμίνας Διγενή «Κίτρινο Υποβρύχιο» στον Κόκκινο Βράχο, το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019, στις 20:00.
Πού μπορεί να «συναντήσει» κάποιος τον Μάνο Χατζηδάκι, τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Μίκη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τους Beatles, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Λουκίνο Βισκόντι, τον Τσαρούχη, τον Τσιτσάνη, το Ζαμπέτα, τον Ρίτσο, τον Κακογιάννη, τη Νίνου, τον Κάμυ, τον Μολιέρο, τον Μαρξ, τον Μποντλέρ, τον Ναπολέοντα, την Μελίνα, τον Τρίτση, την Αλίκη, τον Γκάσμαν, την Μοσχολιού και… και…. και… πολλούς… πολλούς άλλους σημαντικούς και σπουδαίους.
Μόνο στο ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Διγενή.
Μια σύνθεση μεταξύ μαρτυρίας, ρεπορτάζ και μυθοπλασίας.
Παρουσιάζουν το βιβλίο και συζητούν με τη Σεμίνα Διγενή οι:
Κατερίνα Δεμέτη, διευθύντρια του Μουσείου Σολωμού και Κάλβου
Τάκης Κεφαλληνός, μαθηματικός
Παναγιώτης Κοντοσταυλάκης, πρόεδρος της Λέσχης Γέρανος
Συμμετέχουν:
Το Βιβλιοπωλείο Μυλωνά, η Πολιτιστική Λέσχη Γέρανος και οι Εκδόσεις Πατάκη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Σεμίνας Διγενή «Κίτρινο Υποβρύχιο» στον Κόκκινο Βράχο, το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019, στις 20:00.
Πού μπορεί να «συναντήσει» κάποιος τον Μάνο Χατζηδάκι, τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Μίκη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τους Beatles, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Λουκίνο Βισκόντι, τον Τσαρούχη, τον Τσιτσάνη, το Ζαμπέτα, τον Ρίτσο, τον Κακογιάννη, τη Νίνου, τον Κάμυ, τον Μολιέρο, τον Μαρξ, τον Μποντλέρ, τον Ναπολέοντα, την Μελίνα, τον Τρίτση, την Αλίκη, τον Γκάσμαν, την Μοσχολιού και… και…. και… πολλούς… πολλούς άλλους σημαντικούς και σπουδαίους.
Μόνο στο ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Διγενή.
Είστε ευπρόσδεκτοι στην επιβίβαση για ένα μαγικό ταξίδι!Ένα απρόβλεπτο και συναρπαστικό κείμενο.
Μια σύνθεση μεταξύ μαρτυρίας, ρεπορτάζ και μυθοπλασίας.
Παρουσιάζουν το βιβλίο και συζητούν με τη Σεμίνα Διγενή οι:
Κατερίνα Δεμέτη, διευθύντρια του Μουσείου Σολωμού και Κάλβου
Τάκης Κεφαλληνός, μαθηματικός
Παναγιώτης Κοντοσταυλάκης, πρόεδρος της Λέσχης Γέρανος
Συμμετέχουν:
-Η Χορωδία της Φανερωμένης
-Μουσικό σχήμα με τον Γιάννη Παντάκη & τη Χαρά Ευαγγελινέλη
-Στο πιάνο ο Διονύσης Τουρκάκης
ΓΙΑ «Το ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Κόκκινος Βράχος, 28-9-2019. από Κατερίνα Δεμέτη
Αγαπητοί Φίλοι,
Σαν άνθρωπος που λατρεύω τα βιβλία και που μέσα στη δίνη της μέρας πάντα θα βρω λίγο χρόνο να αποτραβηχτώ, για να βυθιστώ στις σελίδες κάποιας φανταστικής ή πραγματικής ιστορίας, θα σας εκμυστηρευτώ ότι το βιβλίο της Σεμίνας ανήκει στη σφαίρα εκείνων των αναγνωσμάτων, που μόνο αποτραβηγμένος στην ζεστή σου γωνιά δεν σου επιτρέπει να μείνεις.
Αντίθετα σε αναστατώνει και σε λίγο βρίσκεσαι να ψάχνεις αρειμανίως στο κινητό σου τραγούδια και πρόσωπα, να αναπολείς θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές εκπομπές, να ξεφυλλίζεις αγαπημένα βιβλία και ξεχασμένα περιοδικά και να δακρύζεις μπροστά από φωτογραφίες φίλων που έχουν χαθεί, παιδιών/μαθητών που δεν σε έχουν πάρει για μέρες/βδομάδες τηλέφωνο και πόλεων που σε σημάδεψαν ανεπανόρθωτα και νομίζεις πως έκλεισες όλους τους λογαριασμούς σου μαζί τους.
Το πιο παράξενο που μου συνέβη: σε μια αναφορά της Σεμίνας για την παιδική φίλη-συμμαθήτρια, ένα «πολύτιμο πλάσμα στον πλανήτη», όπως γράφει, που μαζί της μοιράστηκε τόσες και τόσες αλληλέγγυες στιγμές, έπιασα τον εαυτό μου να κάνει αναζήτηση στο facebook, το όνομα μίας παλιάς, από 40ετίας και βάλε, χαμένης, πλην όμως επιστήθιας, παιδικής φίλης. Το γεγονός ότι ο παγκόσμιος ιστός μου έφερε το ξεχασμένο από δεκαετίες μουτράκι της, μεγαλωμένο πια όσο το δικό μου, το ίδιο ωστόσο γλυκό και αυθάδικο, όπως το θυμόμουν, και να ξαναζήσω στιγμές από τα αθώα παιδικά μας παιχνίδια, το χρεώνω αποκλειστικά στη Σεμίνα.
Γιατί αυτό ακριβώς μου προκάλεσε η ανάγνωση του βιβλίου: μια βουτιά στις αναμνήσεις μου, μία βουτιά ψυχαναλυτική και συγχρόνως καθαρτήρια, μία βουτιά στον εαυτό μου μέσα από το πρίσμα της ένταξής σε ένα πολιτιστικοκοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, στο οποίο πλήθος πρόσωπα έπαιξαν το ρόλο τους σ’ αυτό που είμαι εγώ σήμερα…
Οι διηγήσεις της Σεμίνας λοιπόν σπάνε τη συνήθη γραμμή του χρόνου: παρελθόν – παρόν – μέλλον, κι ακολουθούν, όχι εδώ το «χαμένο χρόνο» του λατρεμένου Προυστ, αλλά τον «ξανακερδισμένο», μέσα από ερωτικές απορρίψεις, επιτυχημένες φιλίες , αγάπες, σχέσεις ζωής.
Μη μου ζητήσετε, αγαπητοί Φίλοι, να σας αναφέρω αναλυτικά, ονόματα, γεγονότα και καταστάσεις που περιγράφει.
Αυτό αντιβαίνει τη δική σας έλκυση ανάγνωσης του βιβλίου της.
Ο ρόλος μου την αποψινή βραδιά περιορίζεται στην κατάθεση της δικής μου ανάγνωσης, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση του «Γέρανου» και των «Βιβλιοπωλείων Μυλωνάς».
Και μέσα από αυτή σπεύδω να σας γνωρίσω ότι δύο άξονες επενδύουν τις ιστορίες του βιβλίου της: ο ένας είναι ο άξονας ο αυτοβιογραφικός, της προσωπικής ζωής, μέσα από την κατάθεση ψυχής που κάνει για την στενή της οικογένεια (μητέρα: Μάγδα, πατέρας: Τάσος, παιδιά: Κίρκη, Νικόλας) και ο άλλος, ο άξονας της επαγγελματικής. Ο τελευταίος, παρουσιάζει τα μυθικά πρόσωπα που έντυσαν διαχρονικά τις συνεντεύξεις της, αλλά κι εκείνα τα πρόσωπα με τα οποία συνομιλεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, μυστικά και αθόρυβα, καταστρατηγώντας χρονικές συνέχειες, ταραγμένους αιώνες και εποχές, πεπερασμένες συμβάσεις και χωρικές απαγορεύσεις.
Και όλα αυτά, μέσα από μια έντονη διάθεση ψυχαναλυτικής στάσης, που κριτικάρει τις επιλογές της και δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί μέσα από τις λέξεις, αποκαλύπτοντας στον αναγνώστη τις πιο κρυφές της σκέψεις, ψέγοντας τον εαυτό της για τα λάθη του, καταθέτοντας έτσι μία εξομολόγηση ζωής και δίνοντας άφεση ακόμα και σε ανθρώπους που την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα.
Κι ενώ καταγράφει το σύμπαν μυθικών για εμάς προσώπων, τα οποία μέσα από την παντοδυναμία του μέσου που υπηρετούσε (ΤV), την έκαναν τμήμα ενός αμφιλεγόμενου σταρ σύστεμ, στο οποίο τελικά στέκεται κριτικά, απομυθοποιώντας το και αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του ευθύνη σ΄ αυτό που βιώνουμε εμείς σήμερα, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, αποκαλύπτεται το απλό κοριτσάκι, που πάλεψε με πάθος για το όνειρό του, και παραμένει έτσι, ακόμα και σήμερα, με την ίδια απλότητα και άγχος για το κάθε τι που καταπιάνεται.
Θα σταθώ μόνο σε δύο ονόματα που έχουν σχέση με το νησί μας: Χρήστος Νέγκας –Άγγελος Πυριόχος. Τα υπόλοιπα βρείτε τα μόνοι σας.
Επίσης βρείτε μου αυτό το «πήγε κιόλας 04:20», που γυρίζει και ξαναγυρίζει, σε τόσα διαφορετικά κεφάλαια του βιβλίου. Εκτός και αν θέλει η ίδια να μας εξηγήσει.
Πριν σας απελευθερώσω από την εκούσια ή ακούσια ακρόαση των λεγομένων μου, θα ήθελα να σταθώ σε δύο ακόμα στοιχεία του βιβλίου.
Το ένα είναι το εκπληκτικό εξώφυλλο του σκηνογράφου, σκηνοθέτη, καθηγητή στη σχολή ΑΚΤΟ και πολλά άλλα, Πάρι Μέξη, που μέσα από τις πουαντιγιστικές απαρχές του εμπρεσιονισμού, μάς προτρέπει να διαβάσουμε το 438 σελίδων βιβλίο και στη συνέχεια να απομακρυνθούμε γρήγορα από αυτό για να συλλάβουμε το νόημά του, όπως μόνο έτσι μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά το πρόσωπο της Σεμίνας, το οποίο συντίθεται από τα μικρά pixel της τηλεοπτικής οθόνης, που τρυπούν το πρόσωπο και τη ζωή της. Ένα πρόσωπο που για χρόνια ολόκληρα μας συντρόφευε μέσα από τον τηλεοπτικό μας δέκτη και που ακόμα και σήμερα τα γραπτά της την οδηγούν σ΄ αυτόν.
Το άλλο είναι φυσικά ο τίτλος του. Και δεν μπορώ να μην αναφερθώ τελειώνοντας σ΄ αυτόν, αφού με οδηγεί να απαντήσω στο σε ποιο λογοτεχνικό είδος ανήκει το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Σπεύδω λοιπόν να σας απαντήσω ότι το «Κίτρινο Υποβρύχιο» φλερτάροντας με το είδος της «επιστημονικής φαντασίας», εισάγει ένα ιδιαίτερο είδος «αναγνωστικής φαντασίας» νέας κοπής.
Ας επιβιβαστούμε λοιπόν σ΄ αυτό και ας αφεθούμε στις περιπλανήσεις του.
Όποια στάση και αν διαλέξουμε θα έχει μουσική, χορό, τραγούδι, ποίηση, έντονη συγκινησιακή φόρτιση και πολλή πολλή αγάπη.
-Μουσικό σχήμα με τον Γιάννη Παντάκη & τη Χαρά Ευαγγελινέλη
-Στο πιάνο ο Διονύσης Τουρκάκης
***********
ΑΠ' ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ 'ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΥ' ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ:To ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Διγενή, αναδύθηκε στη Ζάκυνθο, το βράδυ του Σαββάτου 28/9
Πού θα μπορούσε κάποιος να "συναντήσει" , τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Χαρίλαο Φλωράκη ,τον Μίκη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τους Beatles, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Λουκινο Βισκόντι, τον Τσαρούχη, τον Τσιτσάνη, το Ζαμπέτα, τον Ρίτσο, τον Κακογιάννη, τη Νίνου, τον Κάμυ, τον Μολιέρο, τον Μαρξ, τον Μποντλέρ, τον Ναπολέοντα, την Μελίνα, τον Τρίτση, την Αλίκη, τον Γκάσμαν, την Μοσχολιού και... και.... και... πολλούς... πολλούς άλλους σημαντικούς και σπουδαίους;
Μόνο στο ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Διγενή που αναδύθηκε στη Ζάκυνθο το βράδυ του Σαββάτου, 28 Σεπτεμβρίου, σε μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση και χαρά.
Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Κίτρινο Υποβρύχιο», της Σεμίνας Διγενή , μέσα στο οποίο , η δημοσιογράφος και συγγραφέας, γράφει για όλα αυτά για τα οποία δε μίλησε ποτέ.Πρόκειται για ένα απρόβλεπτο και συναρπαστικό κείμενο, μια σύνθεση μεταξύ μαρτυρίας, ρεπορτάζ και μυθοπλασίας….Ζωή και καριέρα, γεμάτες εξερευνήσεις κι αταξίες.
Επιβάτες του Κίτρινου υποβρυχίου δεν είναι μόνο οι θρυλικές προσωπικότητες της ελληνικής και διεθνούς πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής, που συνάντησε η συγγραφέας, αλλά και τα μέλη μιας παράξενης –υπαρκτής– ελληνικής οικογένειας, οι πρωταγωνιστές αδιέξοδων ερώτων και οι υπαίτιοι τραυμάτων που δεν έκλεισαν ποτέ.
Όλοι αυτοί, σε μια μαγική περιστροφική σκηνή, με ολοζώντανα τα παρασκήνια μιας ταραχώδους προσωπικής και δημοσιογραφικής διαδρομής, από το 1975 στις εφημερίδες κι από το 1982 στην τηλεόραση.
Ένα ντοκουμέντο, το αφηγηματικό νήμα του οποίου ξετυλίγεται με το «Yellow Submarine» των Beatles. Τα τραγούδια και η μουσική όχι απλώς δίνουν τον τόνο της αφήγησης, αλλά και συμβάλλουν μ’ έναν πρωτότυπο τρόπο στην εξέλιξή της.
Ένα ντοκουμέντο, το αφηγηματικό νήμα του οποίου ξετυλίγεται με το «Yellow Submarine» των Beatles. Τα τραγούδια και η μουσική όχι απλώς δίνουν τον τόνο της αφήγησης, αλλά και συμβάλλουν μ’ έναν πρωτότυπο τρόπο στην εξέλιξή της.
Το Κίτρινο υποβρύχιο της Σεμίνας μάς περιέχει όλους. Υπερβαίνει την αυτοβιογραφική καταγραφή και χαρτογραφεί το κλίμα και την ατμόσφαιρα της Ελλάδας από τη «χαμένη άνοιξη» της δεκαετίας του 1960 στα ευφορικά 80’s, στην ευμάρεια των 90’s, μέχρι τους δαιδάλους της καταιγιστικής εθνικής μας κρίσης.
Λίγα λόγια για τη Σεμίνα Διγενή
Η Σεµίνα Διγενή γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Πολιτικές Επιστήµες στη Σιένα και Ηλεκτρονική Δηµοσιογραφία στη Ρώµη. Υπήρξε µέλος της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών Ιταλίας STAMPA ESTERA. Εργάστηκε στις εφηµερίδες Ελευθεροτυπία, Αυγή, Εξόρµηση, Απογευµατινή, Έθνος της Κυριακής, Αδέσµευτος Τύπος, Realnews, στην ιταλική Αvanti!, στα ραδιόφωνα του ΣΚΑΪ, του Αντέννα, του Δευτέρου Προγράµµατος της ΕΡΤ, στον Realfm και σε πολλά περιοδικά. Υπήρξε αρχισυντάκτρια, project manager, σκηνοθέτις και εισηγήτρια πολλών τηλεο-πτικών projects που σηµείωσαν µεγάλη επιτυχία.
Επίσης, παρουσίασε δεκάδες εκποµπές στη δηµόσια και στην ιδιωτική τηλεόραση από το 1982 µέχρι το 2009: Τρεις στον αέρα, Εδώ και Σήµερα, Μade in Greece, Ιστορίες γι’ Αγρίους, Μηχανή του Χρόνου, Πες το στη Σεµίνα, Άνθρωποι, Ώρα Ελλάδος, Αταίριαστοι, Εντιµότατοι Φίλοι, Κοίτα τι έκανες, Τοp Stories κ.ά. Διετέλεσε Διευθύντρια Προγράµµατος του τηλεοπτικού σταθµού Alpha, Σύµβουλος Προγράµµατος στην ΕΡΤ και παραγωγός ντοκιµαντέρ που γυρίστηκαν σε Αµερική, Κούβα, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Κίνα, Μογγολία, Νότια Αφρική, Σρι Λάνκα, Γερµανία κ.α.
Έχει βραβευτεί µε 18 βραβεία για το έργο της στην ελληνική τηλεόραση και έχει ιδρύσει την εταιρεία επικοινωνίας Brainco S.A. και το site onlytheater.gr.
ΓΙΑ «Το ΚΙΤΡΙΝΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ της Σεμίνας Κόκκινος Βράχος, 28-9-2019. από Κατερίνα Δεμέτη
Αγαπητοί Φίλοι,
Σαν άνθρωπος που λατρεύω τα βιβλία και που μέσα στη δίνη της μέρας πάντα θα βρω λίγο χρόνο να αποτραβηχτώ, για να βυθιστώ στις σελίδες κάποιας φανταστικής ή πραγματικής ιστορίας, θα σας εκμυστηρευτώ ότι το βιβλίο της Σεμίνας ανήκει στη σφαίρα εκείνων των αναγνωσμάτων, που μόνο αποτραβηγμένος στην ζεστή σου γωνιά δεν σου επιτρέπει να μείνεις.
Αντίθετα σε αναστατώνει και σε λίγο βρίσκεσαι να ψάχνεις αρειμανίως στο κινητό σου τραγούδια και πρόσωπα, να αναπολείς θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές εκπομπές, να ξεφυλλίζεις αγαπημένα βιβλία και ξεχασμένα περιοδικά και να δακρύζεις μπροστά από φωτογραφίες φίλων που έχουν χαθεί, παιδιών/μαθητών που δεν σε έχουν πάρει για μέρες/βδομάδες τηλέφωνο και πόλεων που σε σημάδεψαν ανεπανόρθωτα και νομίζεις πως έκλεισες όλους τους λογαριασμούς σου μαζί τους.
Το πιο παράξενο που μου συνέβη: σε μια αναφορά της Σεμίνας για την παιδική φίλη-συμμαθήτρια, ένα «πολύτιμο πλάσμα στον πλανήτη», όπως γράφει, που μαζί της μοιράστηκε τόσες και τόσες αλληλέγγυες στιγμές, έπιασα τον εαυτό μου να κάνει αναζήτηση στο facebook, το όνομα μίας παλιάς, από 40ετίας και βάλε, χαμένης, πλην όμως επιστήθιας, παιδικής φίλης. Το γεγονός ότι ο παγκόσμιος ιστός μου έφερε το ξεχασμένο από δεκαετίες μουτράκι της, μεγαλωμένο πια όσο το δικό μου, το ίδιο ωστόσο γλυκό και αυθάδικο, όπως το θυμόμουν, και να ξαναζήσω στιγμές από τα αθώα παιδικά μας παιχνίδια, το χρεώνω αποκλειστικά στη Σεμίνα.
Γιατί αυτό ακριβώς μου προκάλεσε η ανάγνωση του βιβλίου: μια βουτιά στις αναμνήσεις μου, μία βουτιά ψυχαναλυτική και συγχρόνως καθαρτήρια, μία βουτιά στον εαυτό μου μέσα από το πρίσμα της ένταξής σε ένα πολιτιστικοκοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, στο οποίο πλήθος πρόσωπα έπαιξαν το ρόλο τους σ’ αυτό που είμαι εγώ σήμερα…
Οι διηγήσεις της Σεμίνας λοιπόν σπάνε τη συνήθη γραμμή του χρόνου: παρελθόν – παρόν – μέλλον, κι ακολουθούν, όχι εδώ το «χαμένο χρόνο» του λατρεμένου Προυστ, αλλά τον «ξανακερδισμένο», μέσα από ερωτικές απορρίψεις, επιτυχημένες φιλίες , αγάπες, σχέσεις ζωής.
Μη μου ζητήσετε, αγαπητοί Φίλοι, να σας αναφέρω αναλυτικά, ονόματα, γεγονότα και καταστάσεις που περιγράφει.
Αυτό αντιβαίνει τη δική σας έλκυση ανάγνωσης του βιβλίου της.
Ο ρόλος μου την αποψινή βραδιά περιορίζεται στην κατάθεση της δικής μου ανάγνωσης, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση του «Γέρανου» και των «Βιβλιοπωλείων Μυλωνάς».
Και μέσα από αυτή σπεύδω να σας γνωρίσω ότι δύο άξονες επενδύουν τις ιστορίες του βιβλίου της: ο ένας είναι ο άξονας ο αυτοβιογραφικός, της προσωπικής ζωής, μέσα από την κατάθεση ψυχής που κάνει για την στενή της οικογένεια (μητέρα: Μάγδα, πατέρας: Τάσος, παιδιά: Κίρκη, Νικόλας) και ο άλλος, ο άξονας της επαγγελματικής. Ο τελευταίος, παρουσιάζει τα μυθικά πρόσωπα που έντυσαν διαχρονικά τις συνεντεύξεις της, αλλά κι εκείνα τα πρόσωπα με τα οποία συνομιλεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, μυστικά και αθόρυβα, καταστρατηγώντας χρονικές συνέχειες, ταραγμένους αιώνες και εποχές, πεπερασμένες συμβάσεις και χωρικές απαγορεύσεις.
Και όλα αυτά, μέσα από μια έντονη διάθεση ψυχαναλυτικής στάσης, που κριτικάρει τις επιλογές της και δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί μέσα από τις λέξεις, αποκαλύπτοντας στον αναγνώστη τις πιο κρυφές της σκέψεις, ψέγοντας τον εαυτό της για τα λάθη του, καταθέτοντας έτσι μία εξομολόγηση ζωής και δίνοντας άφεση ακόμα και σε ανθρώπους που την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα.
Κι ενώ καταγράφει το σύμπαν μυθικών για εμάς προσώπων, τα οποία μέσα από την παντοδυναμία του μέσου που υπηρετούσε (ΤV), την έκαναν τμήμα ενός αμφιλεγόμενου σταρ σύστεμ, στο οποίο τελικά στέκεται κριτικά, απομυθοποιώντας το και αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του ευθύνη σ΄ αυτό που βιώνουμε εμείς σήμερα, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, αποκαλύπτεται το απλό κοριτσάκι, που πάλεψε με πάθος για το όνειρό του, και παραμένει έτσι, ακόμα και σήμερα, με την ίδια απλότητα και άγχος για το κάθε τι που καταπιάνεται.
Θα σταθώ μόνο σε δύο ονόματα που έχουν σχέση με το νησί μας: Χρήστος Νέγκας –Άγγελος Πυριόχος. Τα υπόλοιπα βρείτε τα μόνοι σας.
Επίσης βρείτε μου αυτό το «πήγε κιόλας 04:20», που γυρίζει και ξαναγυρίζει, σε τόσα διαφορετικά κεφάλαια του βιβλίου. Εκτός και αν θέλει η ίδια να μας εξηγήσει.
Πριν σας απελευθερώσω από την εκούσια ή ακούσια ακρόαση των λεγομένων μου, θα ήθελα να σταθώ σε δύο ακόμα στοιχεία του βιβλίου.
Το ένα είναι το εκπληκτικό εξώφυλλο του σκηνογράφου, σκηνοθέτη, καθηγητή στη σχολή ΑΚΤΟ και πολλά άλλα, Πάρι Μέξη, που μέσα από τις πουαντιγιστικές απαρχές του εμπρεσιονισμού, μάς προτρέπει να διαβάσουμε το 438 σελίδων βιβλίο και στη συνέχεια να απομακρυνθούμε γρήγορα από αυτό για να συλλάβουμε το νόημά του, όπως μόνο έτσι μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά το πρόσωπο της Σεμίνας, το οποίο συντίθεται από τα μικρά pixel της τηλεοπτικής οθόνης, που τρυπούν το πρόσωπο και τη ζωή της. Ένα πρόσωπο που για χρόνια ολόκληρα μας συντρόφευε μέσα από τον τηλεοπτικό μας δέκτη και που ακόμα και σήμερα τα γραπτά της την οδηγούν σ΄ αυτόν.
Το άλλο είναι φυσικά ο τίτλος του. Και δεν μπορώ να μην αναφερθώ τελειώνοντας σ΄ αυτόν, αφού με οδηγεί να απαντήσω στο σε ποιο λογοτεχνικό είδος ανήκει το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Σπεύδω λοιπόν να σας απαντήσω ότι το «Κίτρινο Υποβρύχιο» φλερτάροντας με το είδος της «επιστημονικής φαντασίας», εισάγει ένα ιδιαίτερο είδος «αναγνωστικής φαντασίας» νέας κοπής.
Ας επιβιβαστούμε λοιπόν σ΄ αυτό και ας αφεθούμε στις περιπλανήσεις του.
Όποια στάση και αν διαλέξουμε θα έχει μουσική, χορό, τραγούδι, ποίηση, έντονη συγκινησιακή φόρτιση και πολλή πολλή αγάπη.
Απο: https://www.zantepress24.gr
*****************
Σύσκεψη - συζήτηση για το σχεδιασμό δράσης στη Ζάκυνθο
Ομιλητές ήταν ο Διονύσης Κλάδης και η Σεμίνα Διγενή
Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 29 Σεπτέμβρη στη Ζάκυνθο σύσκεψη - συζήτηση με θέμα «Η δράση της Κομματικής Οργάνωσης μετά τις εκλογές», την οποία διοργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Ζακύνθου. Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν ο Διονύσης Κλάδης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Ελλάδας και η Σεμίνα Διγενή, δημοσιογράφος.
Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ο Δ. Κλάδης σκιαγράφησε τη σημερινή κατάσταση, όπως αποτυπώνεται μετά τις εκλογικές μάχες του περασμένου καλοκαιριού, αλλά και τη φάση αναιμικής ανάκαμψης της οικονομίας. «Είναι βασικό να δούμε την "καινούργια" κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την έξοδο από τη δεκαετή βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση και την αναιμική ανάκαμψη στην οποία βρισκόμαστε, καθώς επίσης και μετά από μια πορεία έντονης ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης, συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων σε όλα τα επίπεδα, σχετικής αναδιάταξης του αστικού πολιτικού σκηνικού, μέσα από την πολιτική εναλλαγή ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ , αλλά και την εμφάνιση νέων πολιτικών σχηματισμών, την εξαφάνιση ή μεγάλη υποχώρηση άλλων, που είχαν δημιουργηθεί την δεκαετή περίοδο της κρίσης που έπληξε την ελληνική οικονομία και όχι μόνο. (...) Από τα παραπάνω απορρέει και η ανάγκη να φωτιστούν καλύτερα και τα κριτήρια με τα οποία μετράμε την πρόοδο, τα βήματα που κάνουμε για την ισχυροποίηση του Κόμματος. (...) Το κύρος και η εμβέλεια του Κόμματος πρέπει να βασίζονται στον πρωτοπόρο ρόλο του ως δύναμη της εργατικής τάξης, δύναμης λαϊκής συσπείρωσης, δύναμης κοινωνικής ανατροπής και από εδώ προκύπτει η καθημερινή συνέπεια και μαχητικότητά του. Με αυτά τα κριτήρια πρέπει να σκεφτόμαστε και να δρούμε, ανεξάρτητα αν τα εκλογικά μας ποσοστά αυξάνονται, μειώνονται ή μένουν σταθερά».
Ακόμα, σημείωσε ότι «η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ:
- Δυναμώνει τους δεσμούς της χώρας με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
- Αναβαθμίζει τις σχέσεις και τη συνεργασία με το Ισραήλ.
- Προωθεί την ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Βαλκάνια και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
- Επανακαθορίζει την τακτική προσέγγισης προς την Τουρκία που είναι μέρος των παζαριών που βρίσκονται σε εξέλιξη.
- Αναγνώρισε τον Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα κλπ.
Μέσα στα πλαίσια αυτά, ένα ζήτημα πολύ σοβαρό είναι ότι μέσα στο φθινόπωρο προετοιμάζεται η ενίσχυση της "Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας" (γνωστή και ως συμφωνία για τις βάσεις), όπου επιδιώκεται ο πολυετής αμερικανικός έλεγχος στη βάση της Σούδας, αντί για ετήσιο που ισχύει μέχρι σήμερα, μαζί με μια σειρά άλλες βάσεις και υποδομές στην Ελλάδα. Η εξέλιξη αυτή θα είναι επικίνδυνη και θα είναι η βάση μεγαλύτερης εμπλοκής και ενσωμάτωσης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Με όλες μας τις δυνάμεις πρέπει να στηρίξουμε την προσπάθεια που γίνεται από τις Επιτροπές Ειρήνης, άλλους φορείς, στην ενημέρωση του λαού, στη συλλογή υπογραφών ενάντια στη συμφωνία, στην κινητοποίηση.
(...) Χρειάζεται οργάνωση πλατιάς ιδεολογικοπολιτικής αντεπίθεσης, για να φωτιστεί ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ο δρόμος της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης, του σοσιαλισμού».
Στην ομιλία της, η Σεμίνα Διγενή, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι «πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και κυρίως οι νέοι άνθρωποι. Από το χέρι της νέας γενιάς περνούν πολύ περισσότερα απ' όσα προσπαθούν οι υπερασπιστές του συστήματος να την πείσουν! Κάθε νέος άνθρωπος, που δεν ανέχεται τη σημερινή βαρβαρότητα, έχει τη δική του θέση στη μάχη μαζί μας, στη νέα κοινωνία που έχουμε ανάγκη. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα γνωρίζουν πολύ καλά πως το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή βρέθηκε απέναντι στις αντιλαϊκές επιλογές της νέας κυβέρνησης, στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση της λαϊκής κινητοποίησης. Το ΚΚΕ δεσμεύεται για συνεπή και καθημερινή πάλη, μόνο που αυτό προϋποθέτει συμμετοχή όλων μας στην απεργία, στη σύγκρουση με την εργοδοσία, στον αγώνα για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο. Πάντα οι κομμουνιστές έβγαιναν και βγαίνουν -και πάντα αυτό θα κάνουν- μπροστά στις μάχες και στις διεκδικήσεις. Αυτή είναι η αντιπολίτευση που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, μια αντιπολίτευση που κρίνεται καθημερινά και δεν ...υποδύεται την αντιπολίτευση, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα που, δυστυχώς, δημιουργούνται καθημερινά νέοι λόγοι για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, είναι ανάγκη να διευρυνθεί η δύναμη του Κόμματος και της ΚΝΕ. Να αναπτυχθεί η κοινωνική συμμαχία. Στις μέρες μας, που χειροτερεύει διαρκώς η ζωή των πολλών, αυτοί απέναντί μας θα παίρνουν τα μέτρα τους, με ένταση της κρατικής καταστολής και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Στόχος τους είναι ο περιορισμός του απεργιακού δικαιώματος, η κατάργηση του ασύλου στα Πανεπιστήμια, ο νόμος που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα -πλην του ΚΚΕ- για το γενικευμένο φακέλωμα του λαού. Στόχος δικός μας είναι η ανάπτυξη των γραμμών του Κόμματος από τους πιο πρωτοπόρους εργάτες και εργάτριες, η ηλικιακή του ανανέωση, η αύξηση των οργανωμένων γυναικών. Η ένταξη στο Κόμμα των πιο μαχητικών αγωνιστών. Γι' αυτό απαιτείται συστηματική, ειδική δουλειά. Όσο πιο υψηλή η πολιτική συνείδηση, τόσο ο αγώνας έχει ελπίδα...
Ούτε μια στιγμή δεν κλονίστηκε η πίστη μας πως η εργατική τάξη, εάν το αποφασίσει, μπορεί να ηγηθεί της υπόθεσης της κοινωνικής προόδου, του περάσματος από τον παλιό τρόπο παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας, τον καπιταλιστικό, στο νέο, τον σοσιαλιστικό- κομμουνιστικό. Είναι απολύτως απαραίτητη η συμπόρευση του κόσμου με το ΚΚΕ. Παρά τις όποιες διαφωνίες του, εκτιμά τη δράση και την προσπάθειά του, μέσα σε δύσκολες και άνισες συνθήκες, την επιμονή του στην υπεράσπιση της τιμής, της Ιστορίας 100 χρόνων και των ιδανικών του κινήματος».
Από 902.gr