Ο Σπύρος ο γαργάρας.!
Φόρεσε τη βερμούδα του, τση μπλε του σαγιονάρες, και κίνησε για θάλασσα, να κάνει και γαργάρες.
Απ΄το γιατρό του ο άνθρωπος, έχει την οδηγία,
βουτιές και μπάνια μπόλικα, για αρθρίτιδα και υγεία.
βουτιές και μπάνια μπόλικα, για αρθρίτιδα και υγεία.
Παρά του ότι ακούστηκαν, πολλά.. μακριά τα αφήνει,
στο Κράτος έχει απόλυτη.. τυφλή εμπιστοσύνη.
στο Κράτος έχει απόλυτη.. τυφλή εμπιστοσύνη.
Δουλεύει εδώ το σύστημα, είμαστε πεπεισμένοι,
σαν μηχανή τριψίματος, και καλολαδομένη.
σαν μηχανή τριψίματος, και καλολαδομένη.
Όλα είναι ελεγχόμενα, και εκειό.. μακριά που πλέει,
όπου κι αν πάει το βλέμμα σου, εδώ Ελλάδα λέει.
όπου κι αν πάει το βλέμμα σου, εδώ Ελλάδα λέει.
Επήρε την πετσέτα του.. για ομπρέλα ευρώ δεν έχει,
θέλει στο μπάνιο μόνος του, τον κόσμο δεν αντέχει.
θέλει στο μπάνιο μόνος του, τον κόσμο δεν αντέχει.
Παραξενιές είναι κι αυτές, μακρία απ΄το κοπάδι,
πέρα από φτούνα τα ψητά, που αλείφονται με λάδι.
πέρα από φτούνα τα ψητά, που αλείφονται με λάδι.
Θέλει να΄χει τη θάλασσα, ιώδιο να μυρίζει,
ζεστή για τσι γαργάρες του, κι όχι να απολαδίζει.
ζεστή για τσι γαργάρες του, κι όχι να απολαδίζει.
Πήρε βαθιές αναπνοές, κοίταξε και τριγύρω,
για λίγο ετεντώθηκε.. και είπε, βούτα Σπύρο.
για λίγο ετεντώθηκε.. και είπε, βούτα Σπύρο.
Η θάλασσα θαυμάσια, απόλαυση.. γαμάτη,
κι η γεύση τση γαργάρας του, ιώδιο και αλάτι.
κι η γεύση τση γαργάρας του, ιώδιο και αλάτι.
Βουτιά και μπούκα γιόμιζε, με ούλο του το μπόι,
χανότανε, ξανάβγαινε, σαν Φάλαινα που τρώει.
χανότανε, ξανάβγαινε, σαν Φάλαινα που τρώει.
Καλή μέχρι κι η ένατη, δεν τσι καμε δεκάδα,
κάτι στο στόμα αλλιώτικο, του΄φερε η σαπουνάδα.
κάτι στο στόμα αλλιώτικο, του΄φερε η σαπουνάδα.
Και δεν θα αργούσε ο πνιγμός, για να΄ρθει κι η απώλεια,
αφού η θάλασσα έφερε, αχώνευτα φασόλια.
αφού η θάλασσα έφερε, αχώνευτα φασόλια.
Το μπάνιο κι οι γαργάρες του, έγιναν εφιάλτης,
κι απ΄το νερό πετάχτηκε, ως ταλαντούχος άλτης.
κι απ΄το νερό πετάχτηκε, ως ταλαντούχος άλτης.
Πηγαίνοντας στο σπίτι του, εκοίταζε γραφεία,
και να τα βγάλει ήθελε, ούλα φωτογραφία.
και να τα βγάλει ήθελε, ούλα φωτογραφία.
Το στόμα μπουρμπουλάριζε, με ούζο να το ψήσει,
ο Σπύρος ο αμέριμνος, τι του΄μελε να ζήσει.
ο Σπύρος ο αμέριμνος, τι του΄μελε να ζήσει.
Σήμερα κάτι έμαθε, και το΄μαθε εμπράκτως,
πως είναι απροστάτευτος, και ανύπαρκτο το Κράτος.!!!
Καστρινος καστρινος
Για το γεγονός που γίνεται συνήθεια δες Εδώ !!