ΚΑΣΤΡΙΝΟΥ: -Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ, 2019.

Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ, 2019. 

Στο 2019, εφτάσαμε παιδία,
και να σκεφτούμε ποίοι είμαστε, δεν έχουμε αδεία.

Πως ζούμε, και τι κάνουμε.. ποία η ποιότητά τσους,
αυτών που μας δηλώσανε, τη ικανότητά τσους.

Αυτών.. που εμείς ψηφίσαμε, να μας καλυτερέψουν,
που τώρα ετοιμάζονται, και πάλι να γυρέψουν.

Βλέπουμε κάτι ερείπια, που λέγονται σφαγεία,
δρόμους μπαλωματόλουμπες, και βόηθα Παναγία.

Παντού σκουπιδοτζάτζαλα, παντού.. η ανάπτυξή μας,
και πατημένο σε κακά, το πόδι το δεξή μας.

Η αναρχία επικρατή, και στην κυκλοφορία,
και το τραγούδι απ΄τα μικρά.. τα μπούτια σου Μαρία.

Την ύδρευση στο σπίτι μας, μην τη φοβάστε, πιέστε,
όπως και η αποχέτευση, τα καταπίνει χέστε.

Και η θάλασσα ολοκάθαρη, τώρα θα βουρλιστήτε,
βουτιές και για το κρύωμα, αν φτάστε να γδυθείτε.

Εδώ.. πάντα θα είμαστε, οι καταδικασμένοι,
όσο μας έχουν μόνιμα, ρηχοί, και ψωνισμένοι.

Από το Δήμο πέρασαν, κεφάλια και κεφάλες,
που βούιζαν και σφούριζαν, σαν αδειανές μπουκάλες.

Συνήθως ήταν πρόθυμοι, να μας γεμίζουν χάλια,
και οίστρο που κατέβαζαν, ιδέες σαν στραγάλια.

Για αυτό και εξελίχθηκε, η ποιότητα ζωής μου,
προδιαγραφές πολιτισμού, ο ήχος τσης βουής μου.

Όπως ας πούμε αν τσακιστώ, στου δρόμου τον κρατήρα,
αμέσως και αυτόματα, βρίζω με σιγαστήρα.

Όταν μια πόλη βάσανο, τα νεύρα μου ταράζει,
σαφώς και είναι υπεύθυνη, και αιτία όταν χαράζει.

Τι μας την κάνει απάνθρωπη, εγώ θα τσου ρωτήσω,
το 2019 και λίγο πριν ψηφίσω.

Τι φταίει που΄ναι η Ζάκυνθος, σαν φύλλο μαραμένη;
κι απ΄τα παχιά τα λόγια τσους, ποια η ουσία που μένει.

Δοκιμασμένες συνταγές, και αποτυχημένες,
θα φέρουν μέρες δύσκολες, και ποιό δυστυχισμένες.!!!

Καστρινος καστρινος