Η ανατριχιαστική κατάθεση του Ρούντολφ Ες στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης.
«Xρειάζονταν από 3 έως 15 λεπτά για να πεθάνουν. Το πρόβλημα δεν ήταν ο θάνατος αλλά η καύση»...
Ο Ρούντολφ Ες συνελήφθη από τον Χανς Αλεξάντερ, έναν Γερμανοεβραίο που είχε διαφύγει στο Λονδίνο πριν από τον πόλεμο και εργάστηκε στον βρετανικό στρατό ως ερευνητής εγκλημάτων πολέμου.
Ο Αλεξάντερ ανέκρινε τη γυναίκα του, η οποία ύστερα από πιέσεις του αποκάλυψε που κρυβόταν ο άντρας της, ο Ρούντολφ Ες, ο διοικητής του Άουσβιτς, ο οποίος είχε οδηγήσει στον θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Στις 11 Μαρτίου ο Ες συνελήφθη από μια ομάδα καταδρομέων μέσα σε στάβλο.
Ο Αλεξάντερ και οι στρατιώτες τον χτύπησαν με λαβές τσεκουριών, τον τύλιξαν γυμνό σε μια κουβέρτα και τον διέταξαν να περπατήσει γυμνός στο χιόνι μέχρι τη φυλακή.
Αφού ανακρίθηκε από τους Γερμανούς τον έστειλαν στη Νυρεμβέργη, όπου γινόταν η δίκη των υψηλόβαθμων Ναζί.
Ο Ες ομολόγησε τα εγκλήματα του στον Χουίτνεϊ Χάρις, ο οποίος ήταν μέλος της αμερικανικής εισαγγελικής ομάδας, καταθέτοντας
«ότι τουλάχιστον 2,500.000 εκατομμύρια άνθρωποι εκτελέστηκαν και εξοντώθηκαν στο Άουσβιτς με αέρια και καύση και άλλο μισό εκατομμύριο τουλάχιστον υπέκυψε από ασιτία και ασθένειες, δηλαδή συνολικά 3.000.000 νεκροί».Σύμφωνα με τον Χανς Φρανκ, πρώην γενικό διευθυντή της κατεχόμενης Πολωνίας: «Ήταν η χειρότερη στιγμή της δίκης, να ακούς έναν άνθρωπο να λέει ότι είχε εξοντώσει 2,5 εκατομμύρια εν ψυχρώ. Αυτό είναι κάτι που θα το συζητούν για χίλια χρόνια».
Όπως αποδείχτηκε αργότερα, ο συγκεκριμένος αριθμός ήταν λανθασμένος, καθώς σήμερα ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων υπολογίζεται στα 1,1 έως 1,3 εκατομμύρια.
Κατάθεση στο δικαστήριο
Ωστόσο, η κατάθεση του για τα εγκλήματά που συντελέστηκαν στο Άουσβιτς προκάλεσε αποτροπιασμό στους ακροατές.
Όπως ανέφερε, εκτελούσε μεθοδικά διαταγές και «η τελική λύση σήμαινε την εξόντωση όλων των Εβραίων στην Ευρώπη».
Σχετικά με τους θαλάμους αερίων είπε:
«Αυτοί που ήταν στον θάλαμο θανάτωσης χρειάζονταν από τρία έως δεκαπέντε λεπτά για να πεθάνουν, ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες. Καταλαβαίναμε ότι είχαν πεθάνει όταν σταματούσαν τα ουρλιαχτά τους».Στη συνέχεια περιέγραψε «περήφανος» ότι υπό την επίβλεψή του οι θάλαμοι αερίων εξελίχθηκαν και χωρούσαν δύο χιλιάδες άτομα ο καθένας!...
Επίσης, ο Ες ισχυρίστηκε ότι ξεγελούσαν τα θύματα ώστε να νομίζουν ότι θα υποβληθούν σε διαδικασία αποφθειρίασης, ωστόσο η φρικτή δυσωδία από τη συνεχή καύση πτωμάτων απλωνόταν σε όλη την περιοχή με αποτέλεσμα όσοι ζούσαν κοντά να γνωρίζουν ότι στο Άουσβιτς συντελείται εξόντωση.
Σύμφωνα με τον Χάρις, ο ρόλος του στο Άουσβιτς τον μετέτρεψε στον μεγαλύτερο φονιά της Ιστορίας, ο οποίος μην έχοντας καμία ηθική αρχή αντιδρούσε στη διαταγή να σκοτώσει ανθρώπους όπως θα αντιδρούσε στη διαταγή να κόψει μερικά δέντρα.
Ο Ες στο δικαστήριο...
Η εξέταση των ψυχιάτρων
Ο ψυχίατρος Γκ. Μ. Γκίλμπερτ ξαφνιάστηκε από τον «ήρεμο, απαθή, πρακτικό τόνο της φωνής του».
Όταν τον ρώτησε πως μπόρεσε να σκοτώσει τόσους πολλούς ανθρώπους του απάντησε:
«Δεν ήταν τόσο δύσκολο, Θα ήταν εφικτό να εξοντωθούν ακόμα μεγαλύτεροι πληθυσμοί. Η ίδια η θανάτωση έπαιρνε τον λιγότερο χρόνο. Μπορούσες να σκοτώσεις 2.000 άτομα μέσα σε μισή ώρα. Η καύση ήταν αυτή που έπαιρνε πολύ χρόνο».Στην ερώτηση γιατί δεν είχε κανένας ενδοιασμό στην εφαρμογή της Τελικής Λύσης απάντησε:
«Πίστευα ότι έκανα το σωστό. Υπάκουα διαταγές αν και τώρα καταλαβαίνω ότι αυτό ήταν περιττό και λάθος. Όμως δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε όταν ρωτάτε αν αναστατωνόμουν από αυτά που συνέβαιναν, γιατί εγώ προσωπικά δεν σκότωσα κανέναν. Ήμουν απλά ο διευθυντής του προγράμματος εξόντωσης στο Άουσβιτς. Ο Χίτλερ ήταν εκείνος που έδωσε τη διαταγή μέσω του Χίμλερ και ο Άιχμαν εκείνος που μου έδωσε τη διαταγή για τις μεταφορές των θυμάτων».
Επίσης είπε στον Γκίλμπερτ:
«Είμαι απόλυτα φυσιολογικός. Ακόμα και όταν εκτελούσα το έργο της εξόντωσης, είχα μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή».
Στην ερώτηση για τη σεξουαλική του ζωή στον γάμο του απάντησε:
«Κοιτάξτε, ήταν φυσιολογική. Όμως, όταν η γυναίκα μου έμαθε τι έκανα, σπανίως πια είχαμε διάθεση για συνεύρεση».Σύμφωνα με τον Γκίλμπερτ:
«Δείχνει πολύ μεγάλη απάθεια για να θεωρήσει κανείς ότι διαφαίνεται κάποιο δείγμα μεταμέλειας και ακόμα και η προοπτική του απαγχονισμού δεν τον ταράζει τόσο. Δίνει την εντύπωση ανθρώπου που είναι διανοητικά υγιής, αλλά εμφανίζει σχιζοειδή απάθεια, αναισθησία και έλλειψη ενσυναίσθησης που δύσκολα θα μπορούσαν να πάρουν πιο ακραία μορφή ακόμα και σε ένα γνήσιο ψυχωτικό άτομο»....
Η εκτέλεση...
Στη συνέχεια ο Ες μεταφέρθηκε στην Πολωνία, όπου ανακρίθηκε από τον μεθοδικό Γιαν Σεν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Εγκληματολογικής Έρευνας ο οποίος του πρότεινε να γράψει όσα θυμόταν από τη ζωή του. Ο Σεν του φέρθηκε με αξιοπρέπεια και κέρδισε την εμπιστοσύνη του. Έτσι τα απομνημονεύματά του έμειναν παρακαταθήκη για τους επιστήμονες που μελέτησαν τον ίδιο αλλά και παραμέτρους του ναζισμού. Τα γραπτά του δημοσιεύτηκαν στην αυτοβιογραφία του που εκδόθηκε το 1952 στην Πολωνία.
Ο Ες απαγχονίστηκε στις 16 Απριλίου 1947.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο: «Οι κυνηγοί των Ναζί: Η καταδίωξη των εγκληματιών του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου», Andrew Nagorski, εκδόσεις Μεταίχμιο...