Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Το Μενού της Φιλοξενίας του πρίγκιπος...


Όσο η αυτού μεγαλειότητα (σιγά μην το γράψω με κεφαλαία) γευμάτιζε με την πολιτική και πολιτειακή μας ηγεσία,
 ο Κάρολος πίστευε ότι δοκιμάζει παραδοσιακό ελληνικό μενού.
Σούπα με αυγοτάραχο (τιμή ανά κιλό περίπου 420 ευρώ) και σφυρίδα (τιμή ανά κιλό περίπου 40 ευρώ). 
Για επιδόρπιο του προσφέραμε και καρυδόπιτα με παγωτό μαστίχα… μόνο που δεν του είπαμε ότι το παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι αντέχει μόνο τη μαστίχα, όχι τη χιώτικη αλλά την άλλη… αυτή που παίρνεις από το περίπτερο. 
Διότι με 420 ευρώ/κιλό που κάνει το αυγοτάραχο πληρώνεται –όποτε πληρώνεται- ο έλληνας εργαζόμενος. 
Όσο για το ψάρι αλίμονο του –του Έλληνα εργαζόμενου – που για 1 κιλό σφυρίδα πρέπει να διαθέσει 3 μεροκάματα.

Αλλά, γιατί να νοιαστεί ο Κάρολος? 
Μήπως νοιάζεται για τα 3.100.000 παιδιά της δικής του πατρίδας που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας? 
Δεν είναι ούτε μια βδομάδα από τη δημοσίευση του Guardian που αναφέρει ότι στην πατρίδα του τα παιδιά, που ζουν σε οικογένειες με εισόδημα μικρότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος, αυξήθηκαν από το 2010 κατά ένα εκατομμύριο (1.000.000). 
Αυτά τα παιδιά, ανήκουν σε οικογένειες εργαζόμενων γονιών, όχι ανέργων… 
προφανώς είναι αντίστοιχοι εργαζόμενοι με τους δικούς μας που πληρώνονται κάθε μήνα όσο κοστίζει το αυγοτάραχο που έφαγαν χθες… 
χωρίς να μετράμε τη σφυρίδα…



Σοφία Χουδαλάκη

***********



-Εμείς τον θέλουμε παιδιά το βασιλιά…
Να πηγαίνει στη Βουλή να πουλάει την Αυγή τώρα που έγινε φυλλάδα αστική.
Μα πώς; 
Αφού έβαλε πρωτοσέλιδο τον Κάρολο Μαρξ τις προάλλες. 
Από τον Κάρολο στον Κάρολο ένα μνημόνιο δρόμος. 
Εκ των οποίων το πρώτο, για να μην ξεχνιόμαστε, είχε συνταχθεί με βάση το αγγλικό δίκαιο.
Ο Κάρολος πήρε κουλούρι, είδε το ροζ σπίτι, τον αρχηγό της ροζ αριστεράς, τον Κουίκ που του είπε ότι είναι οπαδός της Γιουνάιτεντ -γιατι έτσι κάνουν αυτοί που τους ξεβλάχεψε ο Κωστόπουλος. 
Η Καμίλα γνώρισε την Περιστέρα και κάποια ζώα -που δεν πίστευαν το Λεβέντη αλλά μετά τον έβγαλαν στη Βουλή) στήνουν πάρτι στο διαδίκτυο για να γιορτάσουν την έλλειψη χιούμορ τους.
Και οι Συριζαίοι γιατί χαίρονται και χαμογελούν πατέρα;
Γιατί είναι με τον Κάρολο…
Και για μια σειρά σημειολογικούς λόγους.
Ο θεσμός της βασιλείας είναι τελείως διακοσμητικός και δεν παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο. 
Ειναι όμως ο θρόνος μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης που ήλθε, είδε και έσφαξε στα Δεκεμβριανά (τότε που διάλεγαν τις αλυσίδες από τα όπλα και την ανυπακοή από τον έρπη) για να κρατήσει όρθια την αδύναμη κι ημιθανή αστική εξουσία.
Ο θεσμός της βασιλείας είναι εντελώς αναχρονιστικός αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ τα πάει καλά με τέτοια φεουδαρχικά κατάλοιπα και αδυνατεί να προχωρήσει ακόμα και στοιχειώδεις αστικοδημοκρατικούς εκσυγχρονισμούς και μεταρρυθμίσεις, όπως το διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, έστω στην ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών.
Συνεπώς, ό,τι δεν μπορείς -γιατί δε θέλησες- να πολεμήσεις, αγάπησέ το. Κι αυτήν ακριβώς την αγάπη έρχεται να μας θυμίσει η επίσκεψη του αργόσχολου Βρετανού. Γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι σαν την ιστορία που τείνει να επαναλαμβάνεται αρχικά ως (σοσιαλιστική) φάρσα κι έπειτα ως (μνημονιακή) τραγωδία, όπως θα έλεγε κι ένας άλλος Κάρολος -απλή συνωνυμία με αυτόν, όπως κι ο ΣΥΡΙΖΑ με την Αριστερά.
Για αυτό σου λέω. Εμείς τον θελουμε παιδιά το βασιλιά…