Πάω στο σούπερ μάρκετ, τυχερή από μια άποψη που μπορώ και ψωνίζω ακόμη.
Έλληνας μπαμπάς με το αγοράκι του, εικάζω, το ταΐζει με προϊόντα από τα ράφια του σούπερ μάρκετ επί τόπου. Ντρέπονται και κρύβονται.Ντρέπομαι κι εγώ.Θυμάμαι τους στίχους του Μπρεχτ:
¨Τώρα ήρθ’ η ώρα για μάχη και για ζωήγροθιά μου η γροθιά σου δίπλα φίλε στάσουη πείνα είναι ντροπή¨
Ντροπή όταν δεν παλεύεις να την καταργήσεις και την υπομένεις.
Κατά τα άλλα το όνομα μας μάρανε κι όλα κομπλέ.
Κατά τα άλλα το όνομα μας μάρανε κι όλα κομπλέ.
Δεν τρέχει τίποτα που γονείς ταΐζουν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο στη Μακεδονία του σήμερα.
Που 1 στα 4 παιδιά στην Ελλάδα ζει σε πολυδιάστατη φτώχεια.
Εμείς, πατριώτες, πρέπει να κατοχυρώσουμε το όνομα, σαν τη φέτα ένα πράγμα.
Δουλειές με δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις ας μην κατοχυρώσουμε.
Θα φάμε όνομα και ένδοξη ιστορία.
Ό,τι τρώνε οι λαοί σε κάθε κρίση.
Όσοι πάτε να διαδηλώσετε με τους ναζιστές, άραγε θα θυμηθείτε να διαδηλώσετε και για τον μπαμπά αυτόν;
Να έχει δουλειά. Με δικαιώματα.Όχι μόνο εθνικιστικές μπαρμπουτσαλιές.
Σας παίρνει όμως;
Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Η βία εξασφαλίζει: Όπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.Καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυρίαρχων
και στις αγορές λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα:
Τώρα εγώ πρώτη ξεκινάω.(...)
Ποιος φταίει, σαν η καταπίεση παραμένει;
Εμείς.Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί;
Εμείς πάλι.
Όποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί!
Όποιος χαμένος είναι, να παλέψει!Όποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;
Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο
Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα!
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
«Εγκώμιο στη διαλεκτική»
Αλιεύτηκε από Eδώ
Γι' Αυτόν ?
Θα Έρθεις ? Εδώ:
