ΣΤΟ ΚΚΕ
ΚΚΕ –
τρία
γράμματα –
χαραγμένα
στους τοίχους των φυλακών
μέσα
στις νύχτες της παρανομίας
χαραγμένα
στις μάντρες των εργοστασίων
σταθερά
δυνατά πάνω απ’ το θάνατο,
εκεί
που τρέμει η ρίζα της ανθρώπινης ανάσας
εκεί
που ρέει στους δρόμους σαν ποτάμι ο
ουρανός,
πρωί
με τα πουλιά, με τις σημαίες, με τα φύλλα,
πρωί
με την τίμια κραυγή.
ΚΚΕ –
τρία
κόκκινα γράμματα –
πολύ
πονέσαμε, σύντροφοι,
πολύ
ξαγρυπνήσαμε
πολύ
μακριά κοιτάξαμε·
από
κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο.
– δικό
μας αίμα·
τρία
κόκκινα γράμματα
σεμνή
υπογραφή του λαού μας
στις
λεωφόρους του μέλλοντος –
ο
δρόμος φεύγει γρήγορα
η
Ιστορία δε γυρίζει πίσω.
ΚΚΕ –
σύντροφοι,
σύντροφοι, πόσα συντροφικάτα χρόνια
πολλαπλασιασμένα
από θυσίες και όνειρα
σε
αιώνες
το
παρελθόν, το μέλλον, το παρόν,
εσύ
κι εσύ, ο εργάτης και ο αγρότης
εσύ
κι ο σπουδαστής κι ο εργάτης
σύντροφοι,
σύντροφοι,
η
Ελλάδα, ο κόσμος,
πλάι-πλάι
ωραία
συντροφική φωνή
εδώ,
εδώ, εδώ,
με
τα πλακάτ, με την ελπίδα, με τα λάβαρα,
οι
αγωνιστές παρόντες
κοντά,
κοντά, μέσα στον κόσμο
για
όλο τον κόσμο.
ΚΚΕ –
πόσα
συντροφικάτα χρόνια
πόσοι
αιώνες
αντρώθηκες
μπροστάρης στους αγώνες
μπροστάρης
στις θυσίες
παιδί
της Μεγάλης Επανάστασης
παιδί
της Ελλάδας
παιδί
του ’21
γενάρχης
της κατοχικής Αντίστασης
αντρώθηκες
μες
στα μαρτύρια και στο θάνατο –
σύντροφοι,
σύντροφοι,
μαζί,
μαζί αντρωθήκαμε,
τραγουδήστε
το πάλι:
«ας
μη λείψει κανείς»
μαζί,
μαζί –
όπως
μαζί σηκώσαμε στους ώμους μας
τις
γκρεμισμένες πολιτείες
σηκώσαμε
τις τσακισμένες πόρτες
σηκώσαμε
τη φωτιά.
Κι
εγώ μαζί σας, αντρώθηκα, σύντροφοι,
στις
φυλακές, στα κρατητήρια, στα ξερονήσια,
παιδί
κι εγώ της Ελλάδας, παιδί του ΚΚΕ,
πολεμώντας
μαζί και τραγουδώντας –
ω,
σύντροφοι, σύντροφοι,
το
πιο τρανό τραγούδι που έμαθα
το
πιο πλατύ τραγούδι που έπραξα
το
πιο βαθύ τραγούδι που τραγούδησα
ήταν
αυτό που τραγουδάω και τώρα
αυτό
που τραγουδάμε όλοι μαζί:
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ
ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ,
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ
ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ.
ΑΘΗΝΑ,
14.ΧΙ.75
Γ. Ρίτσος
 |
| https://www.rizospastis.gr/ |
Μας το θύμισε η σφσα εδώ